üuiteiiiaÉseh Üverzioht
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 9 DECEMBER 1921 EERDE BLAD
WAT TE WASHINGTON REEDS BEREIKT IS.
PB lERSCHE QUAEST1E BAART GEEN MOEILIJKHEDEN MEER.
nn REI8 VAN LOUOHEUR NAAR LONDEN EN DE DUITSCHE SCHA-
v-- DELOOSSTELLING.
WAAROM DE MOGENDHEDEN DE RUSSISCHE REGEERINC NOG
NIET ERKENNEN.
DE OHINEESCHE GEDELEGEERDEN TE WA8H1NGTON
LIEPEN KWAAD WEG.
Veler oogem ziin op Washington
gevestigd. Veler. niet aller
ooeen, want ear ziin meusehen, die van
deze oonferentie creen hei' verwaoh-
tan. Het ia, zoo zeeeem ze, praten
«i nog eens praten, maar tot geheele
o! gedeeltelijke ontwopenkne' komt 't
toch niet.
We ge'ooven evenwel, dat die pea-
fómisten ongelijk hetóbem.
Br z?.l zoo ia de verwachting,
te Washington wel iets, mis
schien zelfs veel bereikt wor-
worden.
„Het ..Verdrag ven Vier", inmke
den Pacificatie tusschen Qr.Brfit&nnLë
de Ver. Staten. Japan en Frankrijk
overwogen, ia the topic of the day-
zoo schrijft de Telegraaf- Daarna
laat het Wad er de volgende 'j -rcliou-
wing op volpen
Deze definitie keelt haar reserve bq
zich. Of, hoe en wanneer Amerika
meedoet, hangt op het oogenbiik nog
in de lucht. De Ver. Staten hebben,
waar het 't maken van bindende af
spraken met het buitenland betrof, de
wereld reeds eenmaal ernstig teleur
gesteld: do ondervinding van Wilson
wiens „coamopolitisme' hem, onder
het gewicht der oppositie in den Se
naat, ten val sleepte, is nog niet hee-
Icmaal koud. Nog altijd zetelt in
Washingtou de machtige groep, die
weigert het land, hoe ook, aan ban
den te laten leggen zij zal stellig
probeeren een te weinig Anierikaaii-
schen Harding den weg'van Wilson to
laten gaan. Eén overweging zal wel
licht ook voor deze heeren een flinke
verleiding zijn om hun verzet op te
geven, n.l. dat door een „Verdrag (of
zoo men wil: Overeenkomst) van
Vier'é het Engelscli-Japansche ver
drag ontbonden wordt. En wat ook
denkbaar zou zijn, dat is een compro
mis tusschen de heeren der starre
Monroe-principes en het universeel
belang, in den vorm van een bloot-
formeele afspraak, ox welken naam
men het kind zou willen geven. En
zijn voor zulk dingen naton t e kust
en te keur.
Een ontbinding van het verdrag tus
schen Engeland en Japan? Neen, veel
juister is de voorstelling die de En
gelsche pers commenteortdie van
Uitbreiding van bet verdrag tob meer
misschien zelfs alle belanghebbenden,
vervorming tot één gewestelijk belan
gengroep, die niet op naijver maar op
pacificatie ingesteld, een waarborg
mag heeten voor den wereldvrede.
Droeg immers het oude tweeverbond
nog voor een goeddeel het karakter
van een trust ter bewaring van rech
ten op 't Verre Oosten, de eventueele
aanvaarding der overeenkom si. zou
iedere denkbare wrijving daarginds
kunnen opheffen, omdat er een onder
linge waarborg inligb die van el
kanders bezittingen in den Stillen
Oceaan ongemoeid te laten eon w
derzijdsche belofte, n.l. maatregelen
te zullen nemen ten behoeve van
China's intrigiteit, en een wedorkee-
rige en bindende verplichting, t.w.
om voorkomende geschillen aan arbi
trage te zullen onderwerpen.
Intusschen, we roerden dozo kwes
tie, deze mogelijkheid, die zich nog
in staat van wording bevindt, nog
eerst aan om haar groot belang, met
betrekking tot de balans van do ver
richtingen ter conferentie.
Cok op andere punten straalt ecii-
ter het licht van Washington steeds
verder over het Oosten uit. Betref
fende de tonnage der slagschepen
staat de nagestreefde regeling al voor
do deur. Hoogstwaarschijnlijk zal het
gouvernement te Tokio, daarbij geïn
spireerd door zijn vertegenwoordigers
ter conferentie, den eiscli van een
verhouding 10107 laten vallen, en
een van 5:5:3, door het Witte Huïb
gepostuleerd, aanvaarden.
Voortdurend scherper en beter
ontwikkelt zich de Oliineesohe kwes
tie. Wellington Koo, de eminente po
liticus, had de vraag in de commissie
zuiver en beslissend gesteld Wat mag
de mogendheden wel op Ohineescn
territoir vast houden, nu ze niet meer
in de noodzaak zijn om een machts
evenwicht te z oeken tegen een door
Duitsohland geroofd belangengebied
en een sterke Russische invloedsfeer,
maar slechts onder elkander naar even
wichtige verhoudingen hebben te trach
ten V'
Frankrijk heeft het voorbeeld van
beantwoording dezer vragen gegeven
Viviani verklaarde uit naam zijuer le-
geering, dat deze bereid is om, door
restitutie van Kwangbsjoe, deel te ne
men aan een collectieve teruggave van
alle pachtgebieden in China.
Japan en Engeland maakten onder
scheid. Het eerste land tusschen het
bezit van Kiautsjau, waarin het als
rechtverkrijgende van Duitschland
was getreden, en dat van de provin
cie Kwantoeng, van Port-Arthur en
Dalny (in Mandsjoerije), die. het in
dertijd metgcv/eldige opofferingen aan
goed en bloed had vermeesterd. Het
land nu is, zei Harikara, genegen om,
overeenkomstig vroeger gedane belof
ten, en ondanlcB bij het vredesver
drag verkregen rechten, Kiautsjau,
zonder tegenprestatie, terug te ge
ven. Rest nog Kwantoeng met toe-
behooren, dat Japan meent, niet te
mogen prijsgeven, omdat het land in
de directe nabijheid ervan ligt, er vi
tale belangen heeft, en het met kan
missen met het oog op de nationale
veiligheid.
Engeland onderscheidde eveneens.
En wel tusschen Wei-hai-Woi eener-
zijds en anderzijds liet gebied van
Kowloon, dat, zooals Balfour het uit
drukte, een eenheid vormt met het
uiterst gewichtige Hongkong. Wei-hai-
Wei, zei de Britsclie staatsman, zijn
we bereid op te geven dat is alleen
een waarborg geweest tegen onvrien
delijke handgrepen van Duitschland en
Rusland, dus een middel om aan de
economische overheersching van Chi
na. door anderen het hoofd te bieden.
„Anders staat het,'' verklaarde ftij,
„met hot p&chtgebied van Kowloon.
Dit toch is onmisbaar ter bescherming
van de haven, tevens een der eersto
havens van China,
Zoo is door onderscheidene verkla
ringen reeds een begin gemaakt met
de uitvoering der ooneordantie, wel
ke een der grootste stappen kan wor
den in derichting van de rust en het
geluk onzer wereld. Het begrip, dat
eenheid van belangen geldt boven heb
vinnige uitspelen van Dclangen ligt
daaraan ten grondslag. De ontwape
ning der geesten, waarnaar men reik
halst, grijpt steeds verder om zich
heen, terwijl men overeenkomt de be
wapening feitelijk te besnoeien, en
terwijl men nu pas besluit, dat de
strategische punten in den Stiilen
Oceaan niet. meer versterkt zullen
zijn.
Maar ook de meest tastbare practijk
die hieruit dient voort te vloeien, de
puur-materieele, laat niet lang op zich
wachten. President Harding heelt zijn
eerste conclusies getrokken, en advi
seert bet CougreB tot het goyen van
machtiging om op de begroeting voor
marine honderd inillioen te schrappen,
v. z. die te verminderen van 432
op 332 inillioen, of met meer dan 23
porcent.
„Rijpende gebeurtenissen", noemt
do „Times" de evenementen van
Washington. Men behoeft waarlijk
;een groot optimist te zijn, om het
ilad deze woorden na te zeggen."
De Eriigelscke premier Lloyd George
heefl een stroom van tulograimme»
van gèiukweoisolung met de over een-
Komst in de Ier actui kwestie ontvan
gen uit de Vereonigde Staten. Im ant
woord hierop zeide de eerste minister,
na zijn spij t betuigd te hebben cbat de
onderhandelingen over Ierland hem
tot nu toe hadden belet om de conf.
reritie te Washington bij te wonen, dat
het prachtig werk daar nu reeds zoo
ver was gevorderd, dat hij niet denkt
dat er nog eexiigo aanleddng zal zijn
om over te komen, voordat de confe
rentie sluit, maar hij hoopt ln de toe
komst de Vereenigde Staten te bo
zoeken.
De commissie voor het Verre Oosten
heeft Diet voorstel aangenomen', ,ooti
China bij toekomstige oorlogen, waar-
iin het geen partij is, als een neutrale
mogendheid te beschouwen.
IntuBjScheln iwilikm de Orinetesseni
roet in het eten gooien.
Als protest tegen de zoogenaamde
negatieve resultaten der conferentie)
wat betreft China's aspiraties, zijn de
drie Chineesohe gedelegeerden oifgi
treden- Een bevoegd Amerikaan beeft
aan den Telegraaf correspondent ge
legd: „Er is geen reden wor dot deze
ChineeschG gedelegeerden van verdere
besprekingen met Japan af zien. De
Amerikaansche gedelegeerden bieden
don Chinec-aen alle mogelijke hulp.
r.vaar het geldt hunne belangen te on
dersteunen.
De uitwerking van dit besluit der
Chineezen op de andere gedelegeer
den, die aan de conferentie aeednenien
is zeer ongunstig. Todh geilooft nie
mand, dat de werkzaaanlieden en do
voortgang der conferentie vierder nog
eonige verkeerden invloed er doo:
'zutlc-n ondervinden.
De Chineezen eieohen de absolute
soevereiniteit hunner redhten ten aan
zien van Sj'antoecoig. de havens, mijnen
post- en telegraafkantoren, benevens
de terugtrekking van allo Japansche
troepen. Zij ontkennen, dat Japan
©enig reaht op Sjantoeng heeft. Zel's
••wejgetren zij samenwerking met Japan
ten aanzien van de spoorweguai.
Het verlangen, om de resultaten dier
conferentie in een dooi- de vier groots
mogendheden te ratificeeren verdJrag
te belichamen, wordt steeds gTooler.
■De prognose verandert met het
!l?en bevoegde autoriteit vam liet depar
tem ent van bultenlandscbe zaken ver
klaarde
„Er Is iets gaande, doch ik .lcan geen
bijzonderheden mededeelen."
Toch gelooft een ieder steïKg aan een
resultaat der conferentie, n.l. een al-
gemeene overeenkomst, een protocol
waarin een collectieve resolutie is ver
vat, doch men verwacht geen bepaald
verdrag. De vrees voor verwikkelingen
en het vredesverdrag van Wilson vergif
tigt nog steeds den geest van het Con
gres en van een groot gedeelte van het
Amerikaansche volk.
Naar verluidt hebben de BrltsChe en
Japansche delegaties ia an hare regee-
ringen eenige concept-voorstellen no
pens een overeenkomst ten aanzien van
het Verre Oosten voorgelegd. Baron
Kato wacht sedert een zeer belangrijk
onderhoud met Hughes en Balfour, op
antwoord zijner regeering. De confe
rentie maakte goeden voortgang.- Al
gemeen is men optimistisch gestomfd en
slechts het optreden der Chineezen Ver
wekt eenige depressie.-
De verhouding tusschen
Rusland on de mogendheden.
trekt weer de aandacht.
Krassin, die dezer dagen als verte
genwoordiger van de Sovjets, een re
de te Oxford heeft gehouden, om steun
te vragen voor 3e hongerlijdende b'e 1
vol king in Rusland, heeft bij die gele
genheid gezegd, dat de rampeD, die
Rusland bedreigen, wel eens zeer
ernstige gevolgen voor West-Europa
zouden kunnen hebben, wanneer het
zoover kwam, dat het land, dat vó;r
den oorlog de graanschuur was van
Europa en de voornaamste leverun-
cier van allerlei grondstoffen en voe
dingsmiddelen. onbewoonbaar en on
vruchtbaar, oi liever onbebouwd zou
geworden zijn.
De weigering van de WestiEuropee-
8che mogendheden zoo ging Kras-
sin voort om den regeerin^BvoiTii te
erkennen, die door het Russische
volk is ingesteld, komt feitelijk neer
op een voortzetting vau de politiek
van inmenging in de Russische zaken
en van de blokkade en belet Rusland
een internationale leening uit te schrij
ven, die het eenige middel zou zijn
om de noodige fondsen te verkrijgen.
Het uitblijven van een toestand van
blijvenden vrede met de Entente-re
geeringen, heeft. Rusland genoopt tot
dusver een belangrijk leger op de
been te houden en daarvoor groote
bedragen uit to trekken voor voedsel
en kleeding, om ten allen tijde gereed
to zijn nieuwe aanvallen af te slaan.
Zoolang de regeeringen van de Euio-
poesche mogendheden en die van de
Vereenigde Staten bij hun vijandige
houding ten opzichte van Rusland blij
ven volharden, zal het Russische volk
onmogelijk met al zijn energie den
arbeid kunnen hervatten om don
grond weer vruchtdragend te maken,
het land te herstellen en de productie
van grondstoffen te hervatten en als
gevolg daarvan zal er geen sprake
kunnen ziin van een economisch her
stel van Europa, en van do wereld.
De „Temps" teekent naar aanlei
ding van deze uitlating van den Bob-
jowistischen vertegenwoordiger aan,
dat het geen kwaad kan er even op te
wijzen, dat het standpunt, waarvan
Krassin uitgaat, onhoudbaar is. De
regeering van Leniu en Trotzky is
immer mot, zooals Krassing durft be
weren ingesteld door het Russische
volk, maar is met geweld aan Rusland
opgedrongen, tegen den wil van do
overgroote meerderheid van het volk,
dat te voren van al zijn politieke en
persoonlijke rechten was beroofd.
Zonder net roode leger, waarop het
geheele stelsel van dwingelandij en
geweld steunt, zou de regeering zich.
geen zes maanden staande kunnen
houden. De kleine Bolsjewistische
minderheid heeft, om de macht te
kunnen behouden in de eerste plaats
het leger noodig n tot dat doel offert
zij alle belangen van het Russisohe
volk op, zoowel in de hongersnood-
districten als in alle overige deelen
van hot groote in ontbinding verkee-
rende rijk.
Men bent te Parijs zeer groot ge
wicht toe aan
de reis van Loucheur naar Londen,
die een voorspel is van de aanstaande
oonferentie en als zoodanig de reis
van Ourzon naar Parijs vervangt. De
Engelsche en Fransche regeeringen
hebben ingezien, dat het dwaasheid
zou zijn bijeen te komen tot het be
spreken van de Oosterscbe quaestie
zonder eerst het allerbelangrijkste
vraagstuk, het financieele, te hebben
geregld. Die regeling voorbereiden,
voor een algemeen accoord in zake do
Duitsche betalingen de groote lijnen
aangeven, ziedaar het doel van de
reis van Loucheur.
De onmiddellijke aanleiding daartoe
schijnt te zijn, dat Rathenau aan de
Fransehe regeering gevraagd had of
hij na. zijn besprekingen te Londen nu
ook niet ees te Parijs kon komen pru-
ten. Na eenig aarzelen kwam daarop
van FranBohe zijde een afwijzend ant
woord, niet ornaat men pok hier zulk
een bespreking niet nuttig zou achten,
maar omdat men oordeelde, dat het
minder behoorlijk is, dat op deze wij
ze de Duitsche minister als het ware
de sohakel zou worden tusschen de
beide geallieerde regeeringen, en dat
hij hier te Parijs zou komen vertel
len tot welke oplossingen en conces
sies men te Londen bereid is. Daarom
werd besloten, dat in plaats daarvan
Loucheur naai' Londen zou gaan en
rechtstreeks zon praten, zoowel met
de Engelsche regeering als met de En
gelsche grootfinanciers. Hjj kan dan
tevens tooh ook Rathenau nog onimoe
ten en met hem noodige besprekingen
hebben. Deze oplossing werd zoowel
aan de Quai d'Orsay als in Downing
street do beste geacht. De twee
onderwerpen, die Loucheur in dit ver
band uitvoerig bespreken zal, zijn de
aocoorden Wiesbaden, die hij zelf tot
stand gebracht heeft, en het accoord
vun 13 Augustus, dat nog niet gerati
ficeerd is. Ten opzichte van Wiesba
den neemt hij een uitvoerig dossier
mee om tegenover do Engelsche e
geering uiteen te zetten in welken j
geest aldaar de onderhandelingen ge
voerd zijn en welke voorzorgsmaatre
gelen zijn genomen om de geallieer
de industrieën te beschermen. Ten
zien van het accoord van 13 Au
gustus zal Loucheur op het regente
verwijt van Ourzon antwoorden, dat
het onjuist is, dat daaromtrent tus
schen Londen en Parijs besprekingen
zij gevoerd. Loucheur zal verder ue-
toogen, dat al deze financieele quaes -
ties ten nauwste samenhangen en dat
er een gemeenschappelijke oplossing
vor gezocht moet worden. Dit schijnt
er op te wijzen, dat- er sinds Briafid's
terugkomst hier iu sommige opvattin
gen wel wat veranderd is, aangezien
niet zoolang geleden de Quai d'Orsay
nog betoogde, dat Wiesbaden en het
accoord van 13 Augustus niets met el
kander hadden uit to staan.
In een kort interview aan de Echo
de Paris verklaarde Loucheur, dat hij
hoopte Zaterdag terug te zijn. Het
schijnt echter waavschulijk, dat zijn
verblijf te Londen wel wat langer du
ren zal. Eerst na zijn terugkeer kan
bepaald worden v.-aar en wanneer bei
de eerste ministers wet den Italiaan-
schen minister van buitenlandsehe za
ken eikander zullen ontmoeten.
DE fERSCHE QUAESTIE.
wordt nu verder opgelost lanes lij
nen van geleidelijkheid.
De parlementaire medewerker der
„Daily ChroTi." schrijft, dat de par-
iementeziUing, die op 14 dezer za'
worden geopend, van zulke groote
geschiedkundig heteekoDis wordt ge
acht, dat, die oiuvnineeplcchti-"!' aid met
grooten staatspraul aal geschieden. Da
koning zal dus in groote ceremonieel
naar het narlementegöbouw riidiem om
daar Van den troon zijn rede to hou
den.
Het parlement zal niete anders
verrichten dan het behandelen der
Xersohe ovtseeenkomst en het bespre
ken der daarmede samenhangende
wetgeving. Men meent, dat de zitting
slechts een paar dagen zal behoeven
te duren en de parlementaire zitting
alsdan tot den vroeger reeds bepaal
den datum van 30 Januari e.k. zal 1
worden verdaagd. De voorbereiding
mn het. nieuwe lersche wetsontwerp
za' tijd vorderen en de voltooiing eL
van kan niet voer 't eind van Januari
worden tegemoet gezien.
Na de zitting van het Ulster-ke|bi-
net zeide Craig„De vrede is wellicht
in zicht, indien allen geduldig en
welwillend samenwerken. Het op den
vorgrond tredend kenmerk in de
nieuwe voorstellen is de vrijheid voor
Ulster.
Michael Collins liet zich in een ge
sprek met den persvertegenwoordilger
uit, over den mogelijk an invloed van
den lersohen vrijstaat op de wereld
politiek. Er was nu, z*dde Collins, ge
legenheid vóór de. stichting van een
bond van vrije naties, zooale Snvnl-
voor don wereldvrede noodzakelijk
acht. Men zou kunnen beginnen, v-a."
Britt.mmë, zijn koloniën en Ier-buid
een bond van vrije steten te makeo
ais het begin van eon statenbond,
waarnaar de wereld uitziet om oorlo
ven voorgoed onmogelijk te maken-
Collins was vam meaning, dat Amer-
,ka bereid zou ziin, ai"1' bi; zulk een
bond aan te sluiten. Ierland zou de
schakel worden om Amerika met Brii-
innnië te verbinden. Wanneer Ame
rika zich bij zulk een bond aansloot,
vroeg Collins, wie zou dan nog er
buiten willen blijven
V®?spp®!d nlfuws
UIT HONGARIJE.
Minisier-president Bethlen heeft hei
nieuwe ministerie aan de Nationale
Vergadering- voorgesteld. Hij verklaar
de, dat hij de lijnen eener nationaal-
christelijkc ca agrarische politiek zal
volgen.
Gemengd Nieuws
HET PROCES TEGEN DB
KAPPISTEN.
BERLIJN, 7 Dec. Bij de voortzetting val
de heden gehouden zitting van het Kapp-procol
vroeg de voorzitter aan den hoofdbeklaa-de
Von Jagow
„U hebt toch in de laatste dagen voor den
Putsch in relatie met Kapp gestaan U hebt
toch Ingevolge zijn Instructies Falkenhause*
tegen Zaterdagmorgen telefonisch naar den
Brandenburger Tor ontboden V'
Von Jagow: Ik wist. natuurlijk wel, dat
de actie spoedig zou beginnen, doch ik meende,
dat het een wettige actie zou zijn.
Von Jagow verklaart dan. dat hij slechts eet
betooging van de rijksweel' verwachtte. Hij
heeft met Kapp slechts telefonisch gc-sproken,
door bemiddeling van een dame. Hij wist nlel
eens, dat generaal von LQttwitz ontslagen wat
en dat er een bevel tot zijn arrestatie was
uitgevaardigd. Hij moet echter toegeven, dat
hij wel bekend was met het bevel tot inhechte
nisneming van Kapp. Von Jagow ontkent, in
zijn telefoongesprek met Palkenbausen gezegt
te hebben, dat Falkenhausen „auf Leben und
Tod" moest komen. Steeds opnieuw herhaalt
bij, dat hij slechts aan onschuldige betoogin
gen wilde deelnemen, en hij had het recht,
slechts een wettige actie van de rljksweer te
verwachten. "Weliswaar bespraken de avond
bladen de beweging als een Putsch, doch in
het „Acht Uhr Abendülatt" heeft, hij gelezen,
dat de Putsch onuitvoerbaar was geworden en
dat elk gevaar geweken was. Daarom ver
•wachtte hij slechts een wettige actie. Von
Jagow leest de betreffende zinsneden uit het
blad met „Naar wij uit betrouwbare bron ver
nemen" en „naar ons van betrouwbare zijde
wordt medegedeeld" voor, en herhaalt, dat hij
•het ontbieden van Falkenhausen slechts
op instructie van Kapp heelt gehandeld.
Op een vraag van den voorzitter geefL von
'Jagow toe, dat hij op zijn weg naar den Bran
denburger Tor zooveel troepen tegenkwam, dat'
het hem langzamerhand duidelijk werd, dat
»r toch wel iets meer dan een wettige be-
tooging gaande was Uit de-wijze, waarop de
troepen bij den Brandenburger Tor waren op
gesteld. trok hij echter de conclusie, dat
zij een vijandelijken aanval uit het Oosten vau
Berlijn verwachtten. Pas toen hij met Kspp en
ron Lüttwitz had gesproken, zag hij in, ho«
de feitelijke toestand was.
Met von Lüttwitz had hij tot dusver slechts
oppervlakkig en In gezelschap kennis gemaakt.
Kapp nam von Jagow vervolgens in zijn auto
mede naar de rijkskanselarij, en zeide hem,
dat alles eenlgszins anders was geloopen dan
Jnen had verwacht. Eerst na deze verklaring
heeft Von Jagow in het algemeen belang zijn
medewerking toegezegd.
De voorzitter gelooft evenwel niet in zoo
veel onsohuld- Hij ontlokt von Jagow de be-,
kentenis, dat hij ook tevoren met Ehrlxardt
had gesproken en reeds veel over de „onte
vredenheid der Kapp-kriDgen" had vernomen.
Hij heeft echter, aldus beklaagde, bij het bin
nenrukken der troepen overal tevreden ge->
zichten gezien, zoodat hij niet aan een Putsch,
maar aan een aigemeene verbroedering dacht
Dok Kapp was volkomen kalm.
De voorzitter wees von Jagow erop, dat het
geheele openbare leven In Duitschland volko
men tot stilstand was gekomen, en dat de
gevluchte regeering in haar afscheidsbrief:
haar tegenstand had aangekondigd. Dit alles
had von Jagow ervan kunnen overtuigen, dat
men met een Putsch te doen had.
Vervolgens verklaart vod Jagow, dat hij zich
van de rijksregeerlng niets had aangetrokken
voor hem bestond alleen de Pruisische regee
ring. Ik was van meening, aldus beklaagde»
dat von Lüttwitz de macht geheel in handen
had.
Voorzitter: Wist u niet, dat er bij het
binnenrukken van de brigade-Ehrhardt onmid
dellijk een oppositie was ontstaan, en dat de
bolsjewisten een tegen-Putsch organiseerden
Von Jagow: Ik had den slelligen In
druk, dat de brigade-Ehrhardt den toestand
meester was. Ik achtte het uitgesloten, dat ex-
met succes tegenstand zou kunnen worden ge
boden
Op een Traag van den voorzitter verklaar!
von Jagow Op Zondag 14 Maart had er een
kabinetsraad plaats. Daar waren ook eenige
generaals bij tegenwoordig. Falkenhausen
schilderde den toestand zeer donker af. Ik
hield dat voor ongemotiveerd, zegt beklaagde
Ik zag den toestand met meer vertrouwen lm
Er moest toen geen strijd meer worden gevoerd
tegen de voormalige regeering alleen Spar--
takus leverde gevaar op. Toen 41c Zondagmid^
dag Unter den Linden ging wandelen, zag ik
slechts vroolijke opgewonden gezichten. Het;
was ongeveer als na de verovering van Brest-
I Litowsk.
DE RUBRIEK VAM KOEL
,J'AKKER
waardén.
„Vader", zei mijn jeugdig© spruit,
toen ik op 6 December Lij mijn thuis
komst van het kantoor, nawelijks de
hufedeur had opengemaakt, „vader,
hou je hoed op en ju jas aan. je moet
bij me koopen".
Simt Nicolaas <bv.d den voiifeui avond
een hoeveelheid kralen iai alle kleu
ren voor haar meegebracht, waar
door het voormalig eenigazms of-
tandsche kruidenderswinkeiltje im een
juwcl ierszaak was herschapen.
„Juffrouw", zei ik, toen het voor
spel geëimdigid was, ..hebt \i een
mooiein diamanten halsketting voor
mij?"
„O, ja zek-er, meneer, m welken
prijs mag het ongeveer zijn?"
„De prijs komt er niet op aan, juf
frouw. Goerft u maar den allermooi
sten, dieux u Mb. Ziet u, hij is voor
mijn vrouw. (Een dergelijke om ge
vaarlijke democastratie van royaliteit
kaai nooit kwaad). Dit is een heel
mooie. Wat kost die?"
De trots van ora -gezin dacht even
met eem ernstig gezicht na en keek
mij tersluiks aam, alsof zij mijn© fi-
Kincieole capaciteit schatte. Toen
zei zc, aarzelend, ois zij hang waa,
dat de bestelling haar zou ontgaan:
„F.cn dpippetje?"
V-I-ST.
De I.ondc-nsche nieten zijn beroemd
o! als u liever wilt, berucht. De Lon
don aars hebben er den laatsten tijd
weer moor malen van lrumnem genie
ten. Zelfs duurde f n dezer laatste
tijdelijke verduisteringen vavsdhcid©-
ne dagen. De Pall Mail lotte vor-
tolt hierover een raerkw w«jg© ge
schiedenis, Toon de mist haar
dikst was, spraken twee dames een
voorbijganger aan, imot het wanhopx-
Be verzoek hen maar hun huis te ge-
feiden, dat zij niet meer konden vin
den.
„Zeer gaarne", antwoordde de on
bekende, „temeer daar ik zelf ook in
die buurt woon".
Eerst toon de dames hun woning
bereikt hadden, ontdekten zij d-at hun
geleider een oorlogsinvalide was. vol
komen blind.
ROEL DE RAKKER
tDaily Sketch, Londen.)
DE CYNICUS LANEXRU.
Laaxdru, de griezelige moordenaar
j terdoodveroordeeld en het door
ham ingediende verzoek tot cassatie
zal hoogst.waarschijnlijk zijnj leven
nog slechts enkele maanden kunnen
verlengen.
Toen hij in oen pauze tijdens de
behandeling van zijn zaak lm een
gang van het het gerechtsgebouw
onder be waiting heen en weer liep,
knoopte hij eon gesprek aan met de
talrijke fotografen, daar gekomen om
hem voor hunne bladen te kieken.
Toen een der fotografen (van het
Parijsche blad Excelsior, waaraan
\rij dit iawlidant ontlwenmn) zich bij het
doen ontvUmcttxa van zijn msgne-
siuan-patroon licht de reefhba-band
brandde, merkte Landau cynisch op:
„Daar heb je nu de gjtulge dien ik
noodig heb: do gebaande mam, die
niet verdwenen is".
436.000.000.
Hei bovenstaande cijfer is niet het
eindbedrag van ©one staatbegrooting.
daar is het voor den tegenwoordigen
tijd te laag i
van d© volkstelling vam China voor
het Jaar lfEQ. Het cijfer is zeer glo
baal, maar men heeft met eenige ze
kerheid het aantal inwoners vam het
eigenlijke China op 427.679.000 kun-
Als men hieraan toevoegt hot globa
le bevolkingscijfer van Tibet, Mom-
godië enz., waar geen nauwkeurige
gegevens verkregen kondon worden.
6.430.000 voor Tibet en 2.600.000 voor
Mongolië, komt men tot het reusach
tige totaal van 4S6.7Ö9.000 inwoners.
DE HOND IN ENGELAND.
Wist u, dat de Engelschen in hun-
no wetten de persoonlijkheid van die
ren hebben geregeld Do dieren heb
ben aan de overzijde van de Noord
zee huxxaxe iburgerp-liohten en moeten
bij het bedrijven van sommige mis
daden voor clem rechter verschijnen.
Zij hebban ook hunne rechters. Zoo
heeft iedere hond het recht om een
keer te bijten I Voor deze eerste over
treding kan hij niet worden vervolgd.
Dit feit wekte onlangs eenige verba
zing bij een aanklager, die sahade-
Het ie het resultaat vergoeding eischte toot pen groote
scheur in de japon van zijn vrouw.
Malar dit was het eerste misdrijf
van dan beklaagde Totautoe was hei
strafregister van het diier zoo blank
als sneeuw geweest en de wet weigert
in dit geval in te grijpen, om den
schuldige een kans te geven oni zijn
leven te beteren en niet eene veroox-
deelling uit te spreken, dia zijn loop
baan kan brekenDe hond is, naar
wij zullen hopen, gevoelig voor deze
vriendelijkheid. Niettegenstaande
oen tijdelijken misstap, mag hij voort
aan zonder blaam het pad der deugd
te bewandelen.
Dit 1b geen gekheid: U moet niet \er-
geten, dat de zonden van don hond
OP den eigenaar gewroken worden.
EEN GOEDE REDEN.
„Exoelsior" vertelt;
Een jeugdige dame-van gezelschap
weigerde onlangs hardnekkig een
haar aangeboden betrekking in
Nieuw Zeeland aan te nemen, hoewel
het haar voorgestelde salaris zeer
hoog was.
„Zeker" gelde zij tot haar vrienden,
,,het is veel geld en ik zou graag rei
zen. Maai- ik zou niet tegen het kou
de klimaat kunnen.
Men trachtte haar aan het verstand
te brengen, dat het klimaat in
Nieuw-ZeCland zachter is, dan In
Frankrijk. Maar zij liet zich niet be
praten.
„Neen", herhaalde zij. „Al het be-
•roren vleesdh komt uit dat lamd."
HET BEWIJS.
Op dit oogenbiik vertoeft te Parijs
ai Turk, die besohouwd wordt als
de oudste mcnscïi ter wereld Men
beweert, dat Djouxo Chemdtne .146
jaar oud is. Deze Methusalem van
don nieuwen lijd wordt beschreven
als een flink man, die nog al zijn
zintuigen in de beste orde heeft. Zijn
rijs, doet ons geloof hechten aan deze
pel, d-at zijn woonplaats is, naar Pa
rijs, doet ons geloof hechten aan dez
beschrijving. Maar hoewel de Turken
bekend zijn om den hoogen levens
duur, die zij vaak bereiken, is men
tooh over de 146 jaren vam dezen grijs
aard een jyetnig sceptisch gestemd.
De Tuxksche Burgerlijke Stand
sohijnt tegenwoordig nog niet te beet
te zijn, geen wonder dus, dat men er
aan een moskee te Cairo een flinke
toonde geboortebewijs wel inderdaad
zijn eigen is.
In „Les Debats" vertelt een der me
dewerkers hoe hij, bij een bezoek
aan ene moskee te Cairo een Hinken
grijsaard ontdekte die er niet ouder
dan zeventig jaar uitzag
„Die man is meer dan 130 jaar oud",
vertelde de gids.
„En hoe weet men dat?" vroeg de
journalist.
„Hij weet uit het hoofd de namen
op te noemen van de sultans, die. ge
durende de laatste 150 jaar geregeerd
hebben".
„Volgens dio berekening", ant
woordde de toeriet, „zou het in Frank
lijk voldoende zijn om de koningen
sinds lvorel de Groote zonder fouten
op te noc-mexi. wat ik in inijm 6chool-
j aren wel gekend heb om veor-
tien-honderd jaar oud te zijn".
