in gekleede jas bewogen zich langzaam 1
in cc richting van de middentafel van
de Continental Memorial Hall, en let
ten daar hun namen op zekere docu
menten die daarop lagen uitgespreid.
Bij hun komen en bij hun heengaan
werden zij toegejuicht, en men kon op
merken, dat de fotografen, die zich in
gen hoek van de zaal hadden opge
steld, scherp letten op al hun bewe
gingen. En toch was er niets, wat een
oningewijd toeschouwer had kenbaar
gcir»akt, dat het zegel werd geplaatst
op een aantal overeenkomsten tusschcn
de groote wereldmachten, welk© be
stemd zijn, een machtigen invloed uit
te oefenen op den loop der menschclijke
geschiedenis.
De vergadering verloor haar aanzien
van eenvoudige zakenbijeeakomst toen,
nadat de onderteekening was afgcloo-
pen, een zijdeur van de Hall open ging
en de president der Vereenigde Staten
binnenkwam. Harding kwam het lnatste
woord der conferentie spreken, zooals
hij ruim twaalf weken tevoren het eer
ste woord had gesproken. Hij was
merkwaardig onder den indruk, cn zijn
ontroering deed zich gelden bij zijn
toehoorders, en brak zich baan in her
haalde stormachtige toejuichingen cn
applaus.
Hij bracht de conferentie den dank
over van zijn natie en van zijn volk, cn
voegde er aan toe „Wellicht mag ik
het ondernemen om dien uit uaaiu der
gansche wereld uit te spreken." Zijn
stem daalde toen hij zeide „Mijn eigen
dankbaarheid kan ik onmogelijk onder
•woorden brengen".;
Harding liet niet na, een vergelijking
te trekken. Het was niet de pretentie te
beweren, zoo zei hij, dat het najagen
van den vrede en van de beperking der
bewapeningen een nieuw streven was
of dat de conferentie iets nieuws was
hetzij in de ordening der oorlogvoering,
hetzij in het regelen der internationale
verhoudingen.
„Inderdaad," zoo ging de president
verder, „het is niets nieuws geweest,
dat we getracht hebben naar de ver
wezenlijking van een menschelijker
wijze van oorlogvoering. De Haagsche
Vredesconferenties zijn voorbeelden van
het eene streven, de conferenties van
Weenen, Berlijn en Versailles zijn be
langrijke exemples ran het andere.
„De conferenties van 's-Gravenhage
tijn mislukt door den tegenstand van
één machtig land, welks gemis aan be
reidheid tot medewerking leiddo tot
een van de ontzettendste tragediën, die
ooit zijn voorgekomen. Weenen en Ber
lijn zochten vrede in het onrecht van
den oorlog, en strooiden het zaad voor
toekomstige conflicten en zoo werd de
haat gewapend en het vertrouwen ont
kracht."
„In Washington," zoo vervolgde de
president, „was de conjunctuur gunsti
ger, en de voltooiing der conferentie
van Washington is van de hoogste
soort omdat er geen zaad voor conflic
ten is gezaaid, geen terugslag op wre
vel of wrok oöit een beroep op de wa
penen kan rechtvaardigen. De atmos
feer zelf heeft, de nationale zelfzucht
dermate beschaamd, dat ze zich ijlings
terugtrok."
Omtrent den Naval Holiday zei Har
ding nog„Het is mogelijk, dat dc
Holiday afloopt tegelijk met de tracta-
ten waarvan hij vergezeld gaat, maar
gelooven doe ik het niet. Zij onder ons,
die nog een tiental jaren het leven mo-
jgen behouden, zullen in staat zijn om
van den groei der publieke opinie to
getuigen, die versterkt is door de jong
ste ondervinding, welke de volken
,111 eer vertrouwd zal maken met eeu
leven gericht op de vervulling van Gods
■hoogste wet, dan met methoden van
oorlogvoering en vernieling."
In dezen toonaard eindigde Harding's
korte rede, en ze was wel in volkomen
harmonie met de omstandigheden.
Sir Benjamin Robertson, de bekende
deskundige van den Indisohen hon
gersnood, heeft een reis
de hongerstreken
van Rusland
gemaakt met den heer Gorvin, verte
genwoordiger van Dr. Nansen te Mos
kou. Hij heeft aan het Britsche hulp
comité het volgende telegram gezon
den:
„Ik heb de provincies Saratof en
Samara bezocht en den toestand nog
erger gevonden, dan de rapporten
enj hadden doen gelooven. Er is wer
kelijk geen kruimeltje voedsel meer in
deze streek, zooaks ik met eigen
oogen heb gerion bij mijn bezoek aan
de dorpen. De ellende is ontzettend en
dc hulp', die er al gebracht is ten
«enenmale onvoldoende. Men ziet go-
hcele families, vooral volwassenen,
die in letterlijken zin van honger ster
ven.
Ik heb zorgvuldig het werk van de
„Union Internationale de Secours aux
Enfants" en van de Quakers, te Bu-
zuluh nagegaan, welke organisaties
respectievelijk 25O.Ü0O en 100.030 per
sonen verzorgen. Zij hebben hun werk
zeer practisch en systematisch inge
richt en ik kan er voor instaan, dat
het voedsel ook werkelijk en uitslui
tend in handen komt van diegenen,
voor wie het bestemd is; maar in Sa
ratof zijn het alleen de kinderen, die
worden gevoed, te Samara begint men
met de voeding van 30.000 volwasse-1
„Rozen ruiken altijd lekkerder als
de maan schijnt, Jack en de lucht
stijgt je veel meer naar het hoofd..."
Rozen 1" bromde de kapitein, nog
harder dan te voren „u denkt ze
ker aan rum, mevrouw, aan rum...."
„En dan Jack, bij de heerlijke lucht
van die rozen nog het slaan van con
nachtegaal
„En van alle soorteD, heb ik het
liefste oude Jamaica
„En dan bij het slaan van die nach
tegaal nog het geruisch van een beek
je, Jack
•,Wat, mevrouw wat zegt u?
Nachtegalen I Beekjes f O, o neen
maar, mevrouw 1" en de kapitein
rookte verontwaardigd weer door.
„Wat kunnen jeugd en schoonheid
meer verlangen O, Jack, Jack I"
zuchtte de Hertogin, „als je meer be
langstelling had getoond in beekjes
en nachtegalen, en in je jonge jaren
meer naar de maan had getuurd, dan
zou jo nu een jonge grootvader heb
ben kunnen zijn, in plaats van een
muffe oude vrijgezel in een versleten
jas, die - troost zoekt bij een
sfceenen pijp]'*
„Troost, mevrouw! Waarvoor! Ik
vraag u waarvoor troost?"
„Voorde eenzaamheid. Jack!"
„Wat Hertogin! Wat zegt u, me
vrouw? Heb ik dan Cleone niet en
de bootsman, mevrouw...."
..De bootsman, ja die rookt ook
oen. De plaatselijke autoriteften vef-'
strekken rantsoenen aan een zeker
aantal volwassenen, maar niet in vol
doende mate om een groote 6terfte te
vermijden, welke op sommige plaat
sen, volgens de leden van de hulpor
ganisaties, de komende maanden
waarschijnlijk de helft van de volwas
sen bevolking zal bereiken. De kinde-
ien ln hot leven te houden, terwijl
de volwassen bevolking sterft, dat
veroorzaakt oen zeer ernstig pro
bleem.
Ik geaf ln overweging een poging
te doen voor de systematische voed-
seiverschaffing zoo mogelijk van
l.(XK).(XX) volwassenen in deze twee
streken, waar de Britsche organisa
ties werken, tot aan den volgenden
oogst. Te dien einde zou men hulp
moeten verschaffen in den vorm van
oiigeprepareerd graan, liever dan
van porties voedsel. Men zal daartoe
zeer spoedig moeten overgaan, want
ua midden Maart is het transport, dat
tui al moeilijk ie, practisch geheel'
onmogelijk door den dooi. Te Buzu-
iuk hebben de Quakers al maatre
gelen genomen om volwassenen te
jutdeoi; deze actie zou zeer goed uit
gebreid kunnen worden, imaar daar
voor is een belangrijke vermeerde
ring van de hulpbronnen waarover
zij beschikken, absoluut onvermijde
lijk.
Ik wensch hier nog te vermeiden,
de groote toewijding van het perso
neel van deze belde organisaties, die
genoodzaakt zijn te werken onder
zware moeilijkheden. Een bewijs hier
loor is, dat op een personeel van vijf
tien personen, do Quakers reeds één
van hun leden hebben verloren, n.L
Miss Paitison, die aan typhus is ge
storven; twee anderen zijn op dit!
oogenblik door dezelfde ziekte aange
tast.
In de te Moskou verschijnende
„Iswestia" van 17 Januari publiceert
de vrouw van dan president van den
Moskovische» Sovjet, Kamenef, een
in hartstochtelijke en smeekende be
woordingen gestelden oproep, die de
onverschillige bevolking moet wakker
schudden. „Want het is boven eiken
twijfel verheven, dat de inspanning
der bevolking en de actieve deelne
ming van de groote massa aan de
bestrijding van den hongersnood
veel minder sterk Is dan de honger
en zijn vreeselijke metgezel, de dood,
die duizenden wegmaait." De oproe
ping 6poort daarom aan, te trach
ten fai broeden kring de overtuiging
ingang te doen vinden, dat de hulp
die men aan de hongerlijdenden ver
leent, in het eigen belang is van de
gehoole bevolking van Rusland.
Want geheel Rusland wordt door
de verwoesting van zijn korenschuur
benadeeld.
Bijzondere aandacht moet worden
geschonken aan den roof en den dief
stall op de spoorwegen.
„De vakvereenïging van spoorweg
personeel en de communisten moeten
den misstand van het bendewezen,
die bij de spoorwegen is ontstaan,
uit den weg ruimen. Andere zullen
de hongerlijdende boeren alle spoor
wegbeambten met het Kaïnsteelcen
brandmerken. De spoonvegmannen
moeten zelf het toezicht op de spoor
wegen organiseeren. Het verlies van
een wagon met zaaikoren is niet een
voudig diefstal, het beteekent een
doodvonnis voor duizenden mensclien
in het volgend jaar... Wellicht zijn
die geruchten over het verdwijnen
van waggons overdreven. Maar het
feit. dht het gebeurt, belemmert het
toestroomen van giften uit bdnr. en- en
buitenland. Er la daarom geen mis
daad. <lie hiermede te vergelijken ie.'
In de touitenlandsche pers is er
reeds op gewezen dit kan men
aan de oproeping van mevrouw Ka
menef toevoegen dat het toch eigen
lijk een ongehoorde daad vaii de tools-
jewiki as. de bevolking van honger te
laten sterven en tegelijkertijd miljoe
nen voor communistische propaganda
in het buitenland Duitechland, Fin
land. de overige randstaten, enz. weg
te gooien. Indien de communisten liet
ernstig meenen met den strijd tegen
den honger, moesten ze in ae eerste
plaats hun kostbare propaganda-afdee
ling in het buiteqLvnd opheffen -- zoo
wordt uit Heisin2fors gemeld.
Verspreid nieuws
VERKEERDE TOESTANDEN IN
HET LECER DER VEREEN'! COE
STATEN.
Een jeugdig officier van het Ameri-
kaansche ieger, die wegens inbreuk
op de discipline voor den krijgsraad
terecht zou staan, heeft zich over de
hoofden der opperofficieren heen tot
president Harding ge-wend. In zijn
brief zegt hij, dat in het tegev „Prus-
sianisme", favoritisme en onbekwaam
beid overheersciiend zijn, en dat het
wordt bestuurd door een machtige
kliek van oudere officieren, die over
de jongeren een schrikbewind uitoafe-
nen. De schrijver verzoekt den presi
dent een onderzoek in te stellen naar
de toestanden in het ieger en de noo-
dige hervormingen in te voeren.
De „Qhicago Tribune-' wijst er op,
dat president Harding zich thans ziet
gesteld voor eenzelfden toestand ais
destijds president Wilson toen admi
raal Skn zidh tot hem richtte. i
een pijp maar Cleone kan dat ni6t
idoen, en daarom kijkt ae in plaats
daarvan naar die maan, is "t niet,
liefje?"
„De maan, peettante?" riep Cleone
uit, die onmiddellijk recht voor zich
uit keek. „Wat ik.... ik de
maan 1"
„En ie luistert naar de beek, Jaok
la 't niet kindje?"
„Maar. peettante, ik die beek!
Natuurlijk nietl" zei Cleone.
„En daarom, Jack, moet je niet
verwachten, dat je haar veel langer
hier zult houden...."
„Hèl" riep de kapitein verbaasd
uit, „wat beteekent dat allemaal, Her
togin? Wat bedoelt u toch, me
vrouw?"
„Sommige vrouwen", zuchtte de
Hertogin, „sommige vrouwen mer
ken nooit dat ze verliefd ziin voor ze
met don verkeerden man zijn ge
trouwd. en dan is het te laat, de
sturnpera I Maar onae lieve Clo daar
entegen...."
„VerlaefUi!" bromde de kapitein
harder don ooit te voren, „u kunt me
kielhalen, zeg ik als ik weet wat
Clo met liefde heeft uit te staan
„Moer dan je denkt. Jack, vraag
het haar maar 1"
Maar kijkliet meisje was opge
staan en liep de treden van liet terras
at af. misschien een beetie haastig,
maar toch zeer statig. En Barna bas,
die een dwingende hand van de Her-
ÜIT ÏTALI9.
ïn verband met de eischeöf der ver
schillend© parlementaire groepen, wat
betreft dc toewijzing der portefeuilles,
heeft Do Nicola de opdracht tot samen
stelling van een kabinet geweigerd.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGBN.
s 60 Cta. per regah
DAMES,
Koopt vooral nog geen
lingeries, want
Lafayette's
Witte Week....
Stadsnieuws
DE VERGOEDING VOOR HET
GEBRUIK DER GEMEENTE
LIJKE TERREINEN EN ZALEN.
IV.
De leden der Voetbal- en Korifbal-
vereeniging A. J. C. (Arbeiders Jeugd
Centrale) zijn ook allesbehalve te spre
keu over het besluit van den Raad tot
heffing van vergoeding voor het ge
bruik der gemeentelijke speelterrei
nen. De A. J. C. telt zeer veel leden
en maakt dus van deze terreinen eeui
druk gebruik. Deze vereeniging heeft
Dinsdagavond een vergadering ge
houden, om deze zaak te bespreken
cn haar houding er tegenover nader
te bepalen.
Dan in er nog een voetbal vereeni
ging in Haarlem, die van de gemeen
telijke speelterreinen gebruik maakt;
van een vereeniging kan hier eigen
lijk niet gesproken worden. Het is
een clubje van ongeveer 2u wakkere
jongelui, die onder den naam van
„Ripperda" ip den HaarJeinsclien
Voetbalbond epeelt. Contributie
wordt niet betaald; aJs er een nieu
we bal noodig is óf wanneer er an
dere uitgaven te doen zijn, dan wordt
dit onder elkaar betaald. Op de» wij
ze kon het clubje «enigen tijd be
staan. Nu zal evenwel aldus deel-
•de een der bestuursleden van „Rip
perda" ons mee ook nog twintig
gulden per jaar voor het gebruik van
het gemeentelijk speelterrein betaald
moeten worden. „Voor één jaar zuilen
we dit misschien wel bij elkaar kun
nen brengen, maar", ajuus besloot
hij, „het volgend jaar zal „Ripper-
da" niet meer bestaan; let u maar
op
Hiermede sluiten we deze enquête.
We hebben beoefenaars van'vele tak
ken van sport gymnastiek, korf
bal, kaatsen en voetbal over deze
aangelegenheid aan. het woord gela
ten. Zooals men uit de interviews
heeft kunnen lezen, vonden alien het
besluit tot heffen van vergoeding voor
het gebruik van speelterreinen en za
len der gemeente zeer onsympathiek.
Vooral ten opzidhte van de speeher-
reiuen achtte men het in strijd met
het doel, waarvoor deze gesticht wer
den, namelijk om de jeugd zooveel
mogelijk van de 6traat en uit do kroeg
te houden.
DE CHR.-HIST, UNIE.
D<e tegen Woeiisda^mididlag ln het
Blauwe Kruis door die propagandla-
ooinxnissie der afdeeling Haarlem van
de C. H. Unie uitgeschreven bijeen
komst voor vrouwen, was druk be
zocht.
Bij die opening dier vergadering
sprak de presidente van de propugan-
da-commissie. mevrouw E. Roordia
van BysfcngiaBakker een kort woord
om uiteen te zetten hoe nuttig het is
on hoe noodig. dat ook de vrouw op
het gebied van de jwlitiek en van
het maatschappijleren zich beweegt,
omdat op dit gebied de vraagstukken
aan de orde komen, waarover ook de
vrouw zioh «en oordeel ui out to vor
men en die alle in het licht van Gods
Woord, naar het beginsel der C. H.
Unie dienen te worden K-zien.
Nadat daarna de presidente in ge
bed was voorgegaan hield mevrouw
Groote Haar-Foekan een voordracht.
Spr. zeide dat het noodig is. dat ook
de vrouwen in de politiek onderl 2gd
worden en betoogde het nut er van
dat propaganda onder ie vrouwen,
door de vrouw on wordt gevoerd. De
vrouwen dienen rich van hun verant
woordelijkheid bewust ie zijn. nu óók
zij rijn geroerjen naar de stembus te
gaan. Yam alles wat uit net parlement
in de orde komt, van <5le wetten, oie
uitsluitend op de vrouw betrekking
hebben moeten de vrouwen zich op
de hoogte stellen.
In dit verband besprak spr. de
quaestie van de moed e rschapszorg on
der herinnering er aan wat dienaan
gaande de C. H. Unie op haar sociaal
programma plaatste. Het mag aldus
spr.. de Christenvrouw niet onver
schillig rijn op welke manier de moe-
derschapszor? zal geschieden. Het go-
zin mag in dezen niet worden uitgo-
scliaka'd. iDe christenen (bedreven
reeds Ce moederschapezorffen in hun
vele gestichten, toen nog niemand
over inoedcrschapeaorg 9prak.Haar de
heiligheid en onaantastbaarheid van
het huwelijk willen de christen-vrou
wen hoog houden. Met wat do eoo-
dem. vrouwen willen kunnen rij zich
niet veresnigen.
togin op zijn ann voelde, gehoor
zaamde haar stille bevel, stond op, en
ging ook de trap ai, maar-op allesbe
halve statige wijze en liep het
meisje achterna, eindelijk liep hij
vlak naast haar, liep met
haar door, en toch zei
hij niets hii was te verlegen. Maar
toen ze zoo een eindje doorgewandeld
hadden, waagde Barnabas liet om
naar haar gezichtje te kijken, cn hij
ontdekte weer het kuiltje naast haar
mond.
„Cleone I' zei hij plotseling. „Wat
héb jij eigenlijk met liefde uit te
staan
Een oogenblik keek ze hein aan
toen sloeg ze de oogen neer, en draai
de het hoofd om.
„01" zei ze, „kijk eena naar de
maan 1"
„Cleone heb je eindelijk einde
lijk de liefde gevonden zeg het mij I"
maar het meisje liep nog een eindje
door met afgewend hoofd en zon
der een woord te zeggen. „Zeg het
danzei Barnabas, en greep Jutar
hand, die ze hem zonder tegenstrib
belen liet vasthouden en hi' bracht
de kleine, blanke vingertjes aan zijn
lippen.
„Ooh, Cleone, antwoord me dan
tochl"
Toen eelioorzaainde Cleone, en
sprak hoewel haar stem trilde
„O luister eens naar de beek
Toevallig waren xe vlak bij dit Lab-
Ben tweede" punt dat spr. behandel
de was de arbeid van do gehuwde
vrouw. Opmerken deed spr. dat de
vrouwen van rechts bescherming van
de vrouw bïi den arbeid van de vrouw
verlangen. Ook e enige programpun
ten van deeoc.-dem. vrouwen weiden
door spr. onder de oogen gezien, om
te doen uitkomen om welke redenen
de christenvrouwen zich daarmede
aiet kunnen vereenigen. Spr. wekte
de vrouwen op meit enthousiasme
haar taak aan te vatten, na te danken
over de vragen van den dag. om ook
sociale- en economische vraagstukken
te bestudeeren. Immers de vrouwen
rijn nu eenmaal geroepen om de
maatschappij mede te helpen toestu
ren.
Past op en waakt, riep epr. haar ge
hoor toe. Treedt toe tot die partii, die
't meest uw rechtsgevoel bevredigt.
En gij, christenvrouwen, sluit u aan
toij de C.-H. Unie, die het meest uw
vrijheidsgevoel 'bevredigt, opdat wij
tezamen «au kern kunnen worden
waarop wii kunnen voortbouwen 1
Aan het einde der vergadering
wend medegedeeld dat het in het voor
nemen ligt meer dergelijke samen
komsten voor vrouwen te houden
waarna de presidente het samenzijn
metjl-amkgaböd sloot.
Mnztek
Muziekschool van Toon
kunst. Uitvoering der Leer
lingen. Stadsschouwburg.
Deze eerste leerlingenauditie van
het seizoen liet eenige élèves aan de
beurt komen der zang-, piano-, viool-,
en cello-klassen, en gaf in onder
scheidene trappen van ontwikkeling
een interessant beeld van het „Gto-
dus ad Parnaasum". Aanvanger!jee
waren er ditmaal wel is waar niet bij.
maar van den lagen rodddelgraad tot
het „haast klaar voor het eindexa
men" lieten zich in eiken graad van
vordering een of meer leerlingen
hooren. Kritiek of zelfs afzonderlijke
bespreking is op uitvoeringen als deze
niet gewenscht, ik kan mij dus bepa
len bij algemeene (beschouwingen.
En dan moet ik in de eerste plaats
zeggen dat de indruk die het resul
taat ran het onderwijs der muziek
school geeft, zeer gunstig is-Trouwens
daarvoor pleiten de namen van de
leerkrachten van wie ditmaal discipe
len optradenmeiReny, zang.
en de heeren K. de Jong en Vincent,
piano, J. de Clerek, viool, en Demaaré
cello.
Ook de directeur der school, de
heer A. de Vogel, die de s3menspel-
klasse leidt, nam met deze een werk
zaam deel aan het concert. Het eerste
deel van een pianokwartet van Mo
zart was aJdus een aangename en veel
belovende verrassing op het program
ma. Zoneter uitzondering werd er
door al de ontreden den van dezen
avond vrii gelukkig gemusiceerd, aan
leg en graad van ontwikkeling in
aanmerking genomen. Het niet over
laden programma was om tien uur
afgewerkt. Om aan onbemiddelde be
lovende leerlingen gelegesnhaid te ge
ven van het onderwijs der inrichting
te genieten, werd een studiefonds ge
sticht ten voordeele hiervan werden
de programma's verkocht.
JOS. DE KLERK.
UIT HET BOEKDRUKKERS-
BEDRIJF.
In ons nummer van Maandag heb-
len we meegedeeld, dat het algemeen
bestuur van de „Federatie der Werk-
gevorsorganisatiën in het BoekdipK-
kerebedrijf" aan de gezellen-organisa
ties in dat bedrijf een breedvoerige
uiteenzetting heeft gezonden over den
toestand in het bedrijf, getiteld: „De
nood der tijden". Men zou volgens bo
vengenoemd 6ohrij ven alleen dan uit
de impasse kunnen geraken, indien
een zeer belangrijke prijsverminde
ring van het product werd toegepast.
De geze'le» moesten dan genoegen
ncmeri met een verlaging van
het weekloon met tien procent en met
een verlenging van den werktijd tot
•48 uur per week. Hierdoor zou een
verlaging van het tarief van ongeveer
9 procent mogelijk worden. Van pa-
troonszijde zou daaraan een tarief
verlaging van ongeveer 11 procent
worden toegevoegd, zoodat een prijs
vermindering van 20 procent kan
worden vastgesteld.
Naar aanleiding van deze voorne
men» Lebben we den heer J. A.
Krijndors, voorzitter der afdëe-
iuig Haarlem van den Aig. Ned. Ty
pografen Bond, rijn meening hier-
orer gevraagd.
„Aan de patroons zal wel", zei de
heer Krijnders, „worden voorgesteld,
urn gedurende een proeftijd van drie
maanden geen enkelen werknemer te
ontslaan, maar dit beschouw ik
siuchls als een lokmiddel. Van een
lariefs- en loonsverlaging kan geen
sprake wezen, omdat de patroons 1
iis de wederzijdsche organisaties
daartoe zouden besluiten hierme
de toch niet gebaat zouden wezen. Zii
inronen wei, dat dan het werk ver
meerderd zou worden, maar dit ont
ken ik ten sterkste. Op het oogenblik
g„ur> do patroons in Nederland ge
beten stroompje gekomen, en het ge
ruisch waa cms al sterker en sterker 1
geworden; de kleine golfjes schitter
den in het licht van de maan. Op do
plek waar rij stonde» begon ee» pad
dat naar het glinsterende water toe
liep een smal en steil pad aan
weerskanten begroeid met wil ge» en
door het toeval, of het noodlot of de
voorrianlsbeid, liep Barnabas dit
paadje af, keerdle zich om en stak
Cleone zijn bandon toe.
„Korul' zei hij. En terwijl hij haar
in de oogen keek, keek zij ook üi de
ziine, «n zuchtte en kwam naar hem
toe, en... zette haar voet net op een
steentje neer I
En kiik, nu had het steentje zijn
werk verricht, want het volgende
©ogenblik lag Cleone in zijn' armen,
en voor geen van bedden zou het Leven
of de wereld voortaan hetzelfde meer
zijn.
Ja. de geur van de rozen was dien
avond wel bedwelmend; het beekje
murmelde over dingen waarvan men
nauwelijks droomdeen de maan
scheen helder genoeg om het trillen
van haar mond en den blik in haar
oogen te laten zien, toen Barnabas
zich over haar heen boog.
„Cleone!" fluisterde hij. „Cleone,
kun je heb je me lief? O, meisje,
ik hou zooveel van je heb je mij
lief?"
Ze zei niets .znaar haar oogen ant
woordden hemen op dat oogenblik
fiukt onder de Duitaclio concurrentie.
maar aio concurrentie zal niot ver
dwijnen, wanneer de gezellen op de
voorstellen der patroons ingaan. He;
publiek zal zijn drukwerk toch ln
Dultschland laten vervaardigen, om
dat het wei weet, dat het dt»r tóch
nog goedkooper ui zou dit bijvoor
beeld maar een paar gulden zijn
toreebt kan, ook al zou de 20 procent
tariefsverlaging ingevoerd worden.
Door de maatregelen, door de pa
troons vuorgesteld, kun de crisis
dus niet bezworen worden. De
werkgevers schijnen mee to willen
zingen het reactionaire lied van loons
verlaging en artoeldsverlenging, dal1
nu al ongeveer anderhalf jaar bij de
oatioons in liet algemeen weerklinkt.
Ds patroons in het boek drukkers be
drijf gaan er dan nu óók toe over, om
de kat do bel aan te binden. Ik kan
u evenwel verzekeren, dat de gezellen
elk© loonsverlaging en elke arbeids-
verlenging zeer stellig zullen afwij
zen. In dit verband kan ik dan ook
xneedeeicu, dat in ihet bureau van den
ï'ypogi af en-bond te Amsterdam sta
pels protestbrieven tegen de voorstel
len van de patroons binnenkomen".
„Op welke wijze", vroegen we,
„denkt u dan, dat het typogi af embo
li njf uit de Lmpoese zou kunnen ge
raken?"
„Wel", antwoordde de heer Krijn
ders, „de wederzijdsche organisaties
moeten een heol anderen, een meer
politieken weg inslaan. Zij moeten de
RegeerLng weten te bewegen, een zoo
belangrijke industrie. aJs het boek-
drukkersbedrijf is, to hulp te komen,
door bijvoorbeeld te verbieden, dat
het drukwerk over onze grenzen ver
vaardigd wordt. Daarvoor moeten
middelen gevonden worden. Ik zou
het dan ook buitengewoon jammer
vir.den, als de collectieve overeen
komst in hel boekdrukkerebedrij t ver
dween, want door deze overeen
komst ie voor beide partijen een con
stant bestaan verzekerd. De collectie
ve overeenkomst in het boekdruk-
kersbedrijf wordt in bijna alle an
dere bedrijven als een navolgens-
w aar dj voorbeeld genomen, juist om-
dut zij zoo goed werkt. Bovendien,
wanneer deze coilectieve overeen
komst verbroken werd. zou er een
doodelijke concurrentie komen. Ver
schillende kleine drukkerspatroons,
die nu een verzekerd bestaan hebben,
zullen hierdoor ten gronde gaan. Eu
de werkloosheid zou natuurlijk nog
grooter worden, vooral wanneer de
arbeidsweek weer verlengd werd. Ik
zei u immers daarstraks al. dat ik
van meening ben, dat het werk niet
zal vermeerderen, als de voorstellen
der putroens weiden uangeuomen. De
patroons moeten ook rekening hou
den met de veranderde mentaliteit
der arbeiders. Gewend als zij zijn aan
het werken onder een collectieve
overeenkomst, zouden zij zich geen
enkelen druk meer willen laten op
leggen; het gevolg zou kunnen wezen,
dut zij zich onorganisatorisch gingen
verzetten. De arbeiders in de typo
grafie zijn nu reeds buitengewoon ge
belgd over het iiTiteerend© voorstel
der patroons. Vooral wat de afdee-
ling Haarlem van den Typografen
bond betreft, kan ik u meedeelen, dat
h°l voor mij onomstootelijk vaststaat,
dat door de gezellen elke verslechte
ring zal worden afgewezen. Hoogst
waarschijnlijk zal de afd-eeling Haar-
icm de vel gen de week een vergade
ring houden, om de houding der ge
zellen tegenover do patoonsvoorstei'-
len nader te bepalen. Trouwens, aan
een loonsverlaging kan Immers tóch
niet gedacht worden, wegens den be
lastingdruk vooral in Haarlem.
Iemand die een weekloon van bijvoor
beeld 37.50 verdient, moet maar
liefst 191.belasting betalen. Van
een dergelijk laag hoon kan men niet
behoorlijk leven. Om het tegenwoor
dige loonpeil te handhaven, zou een
gioot deel der werknemers bereid
zijn, liever elke week een paar gul
den te cfferen voor steun der werk-
loozen, dan dat zij zouden toestem
men in een loonsverlaging".
"Tot zoover de inlichtingen, die we
van den heer Krijnders ontvingen.
Vervolgens wendden we ons tot den
hw P. de Grauw, den directeur
van Nijgli en Van Ditmar's Uitge
versmaatschappij te Haarlem en
waarnemend secretaris der Districts-
a'deeling Haai-hem en Omstreken van
ds Federatie der Werkgevereorgani
saties Ln het Boekdrukkersbedrijf.
De beer De Grauw zei. dat lui aJs
organisatieman altijd door dik en
dun meegaat met de voorstellen van
zijn hoofdbestuur. Dit acht liij de bes
te manier, om het hoofdbestuur te
steunen bij de maatregelen, die het
in het belang van het boekdrukkers-
bedrijf noodig aelit. Persoonlijk vlei
de hij zich evenwel niet met de hoop,
dat de meergenoemde voorstellen
lots goeds zullen uitwerken. De heer
De Grauw veronderstelde, dat hei
werk er voocrloopig niet door zou ver
meerderen. „Het bezuinigmgsidee".
zei hij, „is op het oogenblik zóó bij
do menschen doorgedrongen, dat zij
ate zij maar even buiten drukwerk
kunnen, dit niet laten vervaardigen".
De heer De Grauw kon zich niét in
denken, welk motief het hoofdbestuur
van zijn federatie gehad heeft met
voor te stollen de arbeidsweek van 45 1
bukte Bmiabas zich en kuste haar en
hield haar dioht tegon zioh aan
ze zuchtte en liet zich rustig omhel
zen.
Toen kreunde hij plotseling, zette
haar wear op den grond en bleef met
gebogen hoofd staan.
„Liefste 1" zei hij, „o, mijn lieve
ling
„Barnabas?"
„Vergeef me Lk liad eerst moe
ten sproke» beusch ik was het van
plan, maar lk had niet kunnen don
ken het ging allemaal zoo plotse
ling .vergeef mei Ik was zelfs niet
v,qjn plan om jo harid aan te raken, tot
ik mijn bedrog had bekend. O, lieve
ling. ik ban niet, wat jij denkt. Ik ben
geen heer; ik ben maar een heel
eenvoudige jongen. De soon van een
dorps.... herbergier.
Je oogen... wildon me zooveel zeg
gen .straks. Cleone, maar, als een
eenvoudige jongen, als ik ben je lief
de niet waard ia on daar ben ik
wel bang voor.... dan.... „aal ik pro
beer en het te vergeten."
Ze stond heel stil, on keek naar
zijn gebogen hoofdae zag dat zijn
lippen trilden en dat zii<n handen
krampachtig in elkaar knepen. En
toen ze sprak, klok haar stem heel,
heel zacht.
„lvun ie... het ooit vergeten?"
„Ik... zal hel probeeren
„Ilarnabas, o, Barnabas doe
dlat nietWant ik ik gc-lftöf dat ik
Onze larMwelf
.ZJiToch :,;-juiy r, eat mevrouw
-Jailer s ik yu-ar zoo weinig spro
ken. iegenvroorófct
Hii: O. dat lvx.dsrt niet! Jullie
mogen heusch attebat vel eeng >i
nut hebben f
Onder w ij zeres na ovor da
sneeuw gesproken U höbbon)Jan tie,
als wij op een kouden winterdag op
een landweg loopen, wat zien wij dan
dikwijls aan de linker- en de rechter-
h&'nriJÏ
Jant jo;, Handschoenen, ju#-
frouw!
weer op 48 uur te brengen. Nochtans
vreesde hij geen toeneming van de
werkloosheid, als dit voorstel aan
vaard werd. Hij zou er tenminste geen
enkelen gezel voor ontslaan en meen
de, dat alle patroons daar wel zoq
over zouden denken. De heer De
Grauw achtte de verlenging der werk
week nuttig, omdat de patroons dan
bij plotseling komend haastwerk niet
zoo aan handen en voeten gebonden
zullen zijn, ala dit thans het geval'
is. Als er nu overwerk moet verricht
worden, moet daarvoor telkens ver
gunning gevraagd worden en dat
keurt hij sterk af.
Intusschen vleit de heer De Grauw
zich met de hoop en had daar
trouwens al ondervinding van opge
daan dat de klanten van lieverle
de weer bij de Nederlandsche druk
kere terugkeeren, wegens de onaan
gename ervaringen, die zij bij het
vervaardigen van hun drukwerk in
Duitschland opdeden. Dio teleurstel
lingen waren van drieerlel narri:
1. de tijd van aflevering van hei
drukwerk,
2. de vele fouten;
3. de minder nette afwerking.
„Trouwens, voor haastwerk bs.
hoeft men niet naar Dultschland te
gaan, dat begrijpt u wel", aldus be
sloot de heer De Grauw.
Vit de Omstreken
SCHOTEN.
DE GRIEP. Wegens ziekte van
een der leerkrachten moest Woens
dag een kfas van school A naar huis
gestuurd worden.
IJMUIDEN. Scheepvaart. In de
maand Januari kwamen hier binnen
202 stoomschepen met 1.204.818 kub.
Meter en 2 zeilschepen met 25r-3 kub.
Meter inhoud en vertrokken 231 stoom
schepen met 1375234 kub. Meter en 8
zeilschepen met 7088 kub. Meter in
houd.
Ijs. Het Noordzeekanaal is over
de geheele lengte met ijs bezet, dat
zich des nachts vastzet doch op den
dag door de ijsbrekers wordt los ge
maakt.
In den nacht van Dinsdag op
Woensdag was de voi\fc buiten 12
graden.
HALFWEG.
A. s. Vrijdagavond zal voor da
V. R. Kie&vereeniging, alhier, in d«.
Chr. school optreden de heor A. Co-
lijn, lid der 2e Kamer, raiet het on-
derwerp: „Waarom anll-revolution-
nair?"
IJSWEDSTRIJD. Rock» zal de
ijsvereeniging „Nooit g'edachi" alhle?
e«n wedstrijd houden op het zijkanaal
F.
BENNEBROEK.
RAADSVERGADERING. Op Vrij
dag 10 Februari des n.m. ten 8 ure
houdt de raad een vergadering. Agen-
da: Notulen, ingekomen stukken en
meedcdeelinge»; reorganisatie der
aramdweer. Rondyraag en geheime
vergadering.
HAARLEMMERMEER.
IJS. Te Hoofddorp werd Woens
dag druk schaat6en gereden. Voor
zichtigheid is gowcnsoht, want liet
ij6 is nog onbetrouwbaar. Bij de ge-
nïesluis ink l en •hm hoeren c< 11 demo
*r door. Ze konden niet dan met moei
te worde» gered.
WERKLOOSHEID. Dinsdag ver
soegden zich ten Raadhuize te Hoofd
dorp eenige personen om een adres t©
overhandigen van de afdceling Haar
lemmermeer van de Landelijke Fede
ratie van bouwvakarbeiders in Ne
derland, gevestigd aan den Nieuwen
meerdijk alhier, houdende verzoek
om onmiddellijk aan werk of in geld
steun te verieenen ten bob uw in do
werkioazen.
CONCOURS-HIPPIQUE. Met het
oog cp allerlei tegenspoeden, waanno-
de de vertenigir.g „Vooruit" heeft t©
kampen gehad, heeft het bestuur nog
geen besluit kunnen nemen om dit
jaar*weer een concoiirs-hippique voor
2 dagen te organiseeren. De schulden
last der vereeniging is door onvoor
ziene omstandigheden gestegen tot
een bedrag van 42359.71'A. Al» all©
wel van dien eenvoudige jongen zou
kunnen houden, Barabas
De maan heeft natuurlijk al veel
gelukkige verliefde jonge inetisohen
aanschouwd, maar waar zou sue iemand
kunnen vinden, die meer straalde
dan Barnabasen liet beekje mur
melde voort, zachter en droumevigcr
dan ooit.
En wat het gladdei rondo on schijn
baar zoo onschuldige steentje betreft
oi dat een goede of een booze geest
was geweest, moet hij, die dit ver
haal verder leest, zelf maar uitma
ken.
HOOFDSTUK XLVII.
Barnabas wordt oon man.
„O als 't u blieft, meneer I"
Barnabas schrok keek om zich
heen en ontdekte een gestalte in de
schaduw van de wilgen een heel
kleine gestalte, met. een klein jasje,
waarop tallooze knoopen zaten die
schitterden in het maanlicht.
„O het Milo van Crotona!" zei
Cleone.
„Ja juffrouw als 't u blieft,
meneer, ik ben hot", antwoordde
Milo van Crotona en tikto aan 2ijn'
leeren pet.
„Maar wat doo jo hier? IIoo
wist je waar jo ons vinden kon?"
„Toen ik do laan in kwam, juf
frouw, zag ik u toevallig loopen sa
men en toen ben ik u achterna go-
gaan
(Wordt vervolgd-).
