S9e Jaargang No. 11886
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
VRIJDAG 10 WAART 1922
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN per 3 maanden: Voor Haarlem en de dorpen in den omirek waar een Agent gevestigd
is (kom der gemeente) f3.571/,. Franco per post door Nederland f3.871/,. Afzonderlijke nummers fu.15. Geïl
lustreerd Zondagsblad, voor Haarlem en omstreken f0.571/,franco per post 10.65. Post Giro 38810.
Uitgave der N.tf. Lourens Cosier, Directeur-Hoofdredacteur J. C. PEEREBOOM, Telefoon 3082
BIJKANTOOR voor Santpoort, Velsen, Velseroord, Wijkeroofi, iJmuiden, Beverwijk enz. DRIEHUIZERKERKWEG 2, VEL8EN, TELEFOON 3521
ADVERTENTIEN: Van 1—5 regels f 1.75iedere regel meer 35 Cts. Reclames 60 Cts per regel. Bij
aionnement aanzienlijk rabat. Tvaaifstnivers-advertentièn van Vraag en aanbod van 1—4 regels GO Cts
pci plaatsing, elke regel meer 15 Cts. a contantbuiten bet Arrondissement dubbele prijs.
Directie en Administratie Groote Houtstraat 83.
Redactie 600 en Administratie 724
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWAALF BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD
VRIJDAG 10 MAART.
Stadsschouwburg Wilsonsptein
Kon. Vereen. „Het Nerierlandsoh
Tooueel", „de Mitantharoop", 8 uur.
Schouwburg JaneweeNed. Ope
rette Ensemble „De Bcemelbaron". 3
uur.
Spaarne^ WaaggebouwTentoonstel
ling van schilderijen, ;o4 uur.
Oud-Holland, Verwulfl, Strijkorkest.
Bit eeoopvoorsteilingen.
ZATERDAG, 11 MAART.
Stadsschouwburg, Wilsonsplein
„De wedloop met de schaduw", 8 uur.
Kleine Gein. ConcertzaalConcert
door leerlingen van Rose Schönberg,
8 uur.
Spaarne, WaaggebouwTentoonstel
ling van schilderijen, 104 uur.
Oud-Holland, Verwulft, Suijkorkest
Luxor-theater, Groote Houtstraat
bioscoopvoorstelling 'b namidd. 2.3»
en 's avonds 8 uur.
Schouwburg De Kroon, Gr. Markt:
bioscoopvoorstelling 's nam. 2.30 en
's avonds 8 uur.
O» Groote Houtstraat-
bioscoopvoorsteiling 's namidd. 2.30
en '8 avonds 8 uur.
Scala-theater, Kleine Houtstraat 77
Bioscoopvoorstelling, 's namidd. 2.30
en s vonds uur.
Familiebioscoop, Kleine Houtweg:
bioscoopvoorstelling 'a namidd. 2.30
en 's avonds 8 uur.
Haarlemmerliede cn Spaarnwoude Ge-
meenïeraadsvergadering, 10 uur v.m.
instantanés.
DE OVERWINNING VAN MIJN
OUDEN KAPITEIN,
(Nadruik verboden.)
Bijna 40 jaar had hij den Lande
trouw cn eerlijk gediend, mijn oude,
bravo ku-pj'u 1,1. A&piraiies voor ©tin
toogeren rang ha<i hij niet meer. Ik
betwijfel zelfs, of hij die ooit bad be
zeten. Adin rmlitaiwe studüe bad hij
nooit in zijn loven gedaan. Ale er
een rneu „reglement" uitkwam,
duwde hij het boekje mopperend op
een hoekje toe te kijken of lekker te
dutten.
„Ja, ja, jullie moet het nog loeren.
Ik ken het al langp'zei hij dan gc-
noegelijk lachend.
Doch daar bleek hem opeens tot
zijn grooten sclirlfe, dat hij bij deri
nieuwen majoor moest „meevechten"
ntiet alleen, maai- dat hij als oudste
zelfs de meast ingewikkelde, moei
lijkste commando's kreeg. Nooit ver-
geet ik zijn verbaasd gezicht, toen
hij zijn eerste tactische opdracht
kreeg. Hij keek ons aan met
dae duidelijk zeiden:
„Wat gaan ze mij nou aan-doen?"
Hulpeloos staarde hij minuten lang
op het gehectografeerde papier, dat
voor hem lag. Zweetdroppeltjes pa
relden op zijn voorhoofd en hij zucht
te hoorbaar, eiken keer, als hij het
stuk had doorgelezen.
Wij, jongeren, beten ons
rippen om ons goed te houden, toen
wij hem met een gewichtig air even
later afstanden op de kaart zageu
uitmeten om dadelijk daarna weer
zijn opdracht door te lezen. Hoe hij
het dien eersten morgen er heeft ul-
gebracht, herinner ik mij niet meer.
Ik weet alteen nog, dat hij na afloop
bij wijze van verontschuldiging voor
zijn blunders tegen ons zei: „Ze den
ken, geloof ik, dat ik Napoleon hen!'
Het was op een Woensdagmorgen,
dat er weer een zware veldslag zou
worden geleverd. Mijn kapitein had
dagen te voren al met een
zicht ï'ondgeloopon.
„Wat die majoor toch van mij moet
hebben Laat i k nou maar kalm
kool gaan planten, dan mag hij re
gimenten op de kaart tegen de Duit-
schels aanvoerenhad hij a! een
paar malen nijdig tegen me gezegd.
In de vereenigingszaal zaten de of
ficieren van het bataljon te wachten
op den majoor, die nog niet versche
nen was. Op de tafel lag een groote
kaart van de Veluwe uitgespreid met
als middelpunt het dorp Garderen.
Ieder, die officier is geweest, weet
wat het dorp Garderen in de krijgs
geschiedenis van Nederland betee-
kent. Het dorp Garderen is altijd bi:
het Nederlandscho leger beru oht ge
weest. Wanneer een kapitein of een
hoofdofficier moest sneuve'en, da-
was het bijna altijd weer op de
„hoogte van Garderen". Daar bij
Garderen werden elk jaar weer la:
van Nederlands olie re gi munten
zonder dat er gelukkig één schot werd j
gelost verslagen, bij Garderen zijn
honderde militaire carrières gebro
ken, bij Garderen zijn de meeste ge
neraalsillusies in rook vervlogen. Goe
deren is de doadenakker voor het Ne-
derlandsche officierskorps; om de
hoogte van dit merkwaardige dot
„Waar komt die cavalerie zoo
gauw vandaan t" vroeg mijn kapi
tein wanhopig.
„Dat doet er niet toe! U ontvangt
het bericht! Wat doet ui"
Weer gingen do «ogen van den ka
pitein van Garderen naar het pla
fond en van het plafond naar Gar
deren terug.
„Alarm!" klonk het opnieuw. „On
middellijk alarm j"
Het was volgens den majoor al
weer mis. Ede lag uren van Garde
ren af en er was geen enkele reden
de troepen in hun rust, die zij zoo
dringend noodig hadden, te storen.
Hot begon nu berichten te regenen 1
Elke drie minuten kwam er een vlie
genier met een nieuwe onheilstijding
naar beneden vallen en bij elk nieuw
bericht werd het geacht van mijn
dikken kapitein rooder en rooder.
keek hij benauwder en benauwder.
En alles, wat hij bedacht: alarm,
vervroegde reveille, alarm looppas,
het was volgons den majoor altijd
verkeerd. En den eetrigen keer, dat
hij alarm had moeten laten blazen,
omdat bij Apeldoorn dus onmid
dellijk in de buurt een heel regi
ment cavalerie was gesignaleerd,
liet hij geheet in do war gebracht
door het besliste verlangen va-u den
majoor o«n den troep „rust" te geven
do brigade kalm doorslapen en
dat terwijl zijn manschappen in het
hoogste gevaar verkeerden
„Het is ook nooit goed!'» hoorde
ik hem naast mij brommen.
Het was bij vieren. Ben huzaar
ordonnans bracht het bericht, dat
bij de cavalerie in den omtrek van
Apeldoorn ook een afdeel ing artite-
rie was gesignaleerd. En weer klonk
de strenge stom van den majoor:
„Wat doet u, kapitein J"
Aller oogen waren op den ongeluk-
kigen brigade-commandant geves
tigd. Zenuwachtig stond hij al
maar bijtend op zijn onderlip
daar voor de hoogte van Garderen.
Hij antwoordde niets
De majoor herhaalde zijn vraag:
„Wat doet u, kapitein!"
Nog geen antwoord'
„De tijd verloopt I Dankt
om? Cavalerie en artillerieWat doet
Toen op eens sprak dc comman
dant vau de brigade oip dc kaart:
„Ik, majoor? Mijn pensioen nemen
- dadelijk I"
„Dat is goed voor jonge koppen liggen honderde gouden kragen be-
zooais jullie!" bromde hij dan. „In graven.
mijn hoofd wil dat allemaal niet
meer
Militaire kennis was voor een
ouden kapitein, als hij was, immers
niets dun ballast.
„Met al die geloenvlheid verala je
den vijand toch niet!" p.acht hij al
tijd lachend te zeggen.. Als de knoo-
pen van zijn soutien maai' mooi
glommen, de schocnon goed gepoetst
waren, de soep tokker smaakte en
er kurken op alle vekdiQeeschen za
ten dan kon het vaderland gerust
zijn! Dan had hij, als compagnies
commandant, zijn plicht gedaan!
W inneer hij vaoi de kazerne met
in naar huis wande.-de, dan had
hij het bijna altijd over zijn pensioen.
Nog u maand o' zes, dan ging hij
dYr uit, dan hing hij den saibei voor
goea aan den kapstok.
„Al6 ik volgend jaar tusscben m'n
kooi en m'n B.aplantjes zit, dan kun
mij de heelo boel niks meer bom
men! Dan woe: Lt nic-i moor, dat er
nog één soldaat op de wereld be
staat!" kon li j dikwijls met een
glunder gccsichi zeggen. Geen mili
cien verlangde meer naar zijn laat
ste „pan" dan mijn oude kapitein
naar den dag van zijn pensionnee-
*lng.
Niemand maakte het hem meer las
tig. leder wist immers, dat hij „er
uit" ging. Onze overste deed meesi-
alsof de kapi*ein 11 tot bestond.
Als bij de 4de Compagnie de h-nov-
pen mooi glommen, de schcenen goed
gepoetst waren, de soep lekker erna as
..Garderen?" zei mijn oude kapitein
toen hij zag, waar dien morgen de
veldslag geleverd zou worden. „Daar
liggen d'er al zoo veel. Daar kan ik
ook nog wol bijen een jong, over
moedig 1 untenant riep lachend: „Als
wij onder gaan, kapitein, dan zal het
zijn met roem en met eere!"
De kapitein wreef zich rnet een zak
doek langs het voorhoofd. „Al die
flauwe onzin, op mijn leeftijd!" hooi
de ik hem brommen.
De jonge, strenge majoor, dien wij
om zijn fanatisme Dragomiroff had
den gedoopt, trad binnen en de oefe
ning begon. Het b'.eek, dat hij dien
dag iets heel bijzonders had uitge
dacht. Oim de hoogte van Garderen
was een Nederlandsohe Infanterie
brigade gelegerd met als comman
dant: mijn oude kapitein.
„Toe maar, 'n hee'.e brigadeWaar
om niet het heele leger!'' hoorde ik
hem brommen.
De vijand was reeds tot Arnhem ge
naderd, waar don vorige» avond een
grooto gecombineerde troepenmacht
met artGleric en cavalerie was bin
nengerukt. Vijandelijke cavalerie-pu-
trouilles waren zelf6 reeds gesigna
leerd 111 de buurt van Ede.
Het klamme zweet brak mijn kapi
tein uit, toen hij al die dreigende be
richten hoorde.
„Hè, hè! 'k Wou, dat het maar
twaalf uui was!' fluisterde hij mij in
het oor.
De majoor was van de veronder-
-.steMing uitgegaan, dat de brigade-
de kurken op alle veldflesschen commandant den vorigen avond de
zaten, was ook hij tevreden. Meer j order had uitgegeven, dat het dien
mocht hij immers van zoo'n bravenmorgen oin 4 uur voor de Nederland-
oud-gedionde niet cischen. jsche troepen bij Garderen revei'ie
Tot wij onverwachts een nieuwen zou zijn.
chef kregen. Hij was een. jong niu-j „Het is nu half vier m den
Joor, zeer fanatiek, vol energie
blakend van dienstijver. De "majoor
vond het noodig om in het bataljon
een „nieuwen geest" te brengen. Van
sleur en „ouwewyvervboei" moest hi]
niets hebben. Er moest bij zijn troep
„gediend" worden en bij de eerste
dc ceste Inspectie liet hij dadelijk
merken, dat glimmende knoopen.
mooi -gepoetste sci'ioenen, lekkere
eoep en kurken op de veldflesschen
gen!" decreteerde hij.
„Half vier? Begrepen, majoor!"
antwoordde mijn kapitein en hij toe
kende secuur als hij was in
zijn boekje op: „half 4!"
„U ontvangt 'n boricht van 'n vlie
genier, dat om 3 uur de vijandelijke
troepen Arnhem uittrekken In de
richting van Garderen! Wat doet u.
kapitein V'
Mijn kapitein wierp een blik op de
- -- ""«'«."-in ecu UI IK UJI MC
voor nem nog niet voldoende waren. 1 kaart. Toen staarde hij een oozen-
voor mijn ouden kapitein was do '-'Hg
nieuwe geest" een dagelijks temg-
ecrende ergernis! Was het niet al-
lijd goed geweest bij zijn compagnie?
En nou deugde er op eens niets
meer
t Zal mijn tijd wei duren!"
bromde hij dan nijdig en eiken mor
gen rekende hij uit, over hoeveel we
ken hij met pensioen kon gaan. Wai
mijn ouden kapitein echter nog de
meeste ergernis gaf, waren de tac
tische oefeningen or) de kaart, dw
de nieuwe majoor elke week met al
*ijn officieren volijverig hield. Bij
den vorigen overste worden ook
wel een enkelen keer groote veldsla-
gen op de kaart geleverd, maar mijn
kapitein J--~ -•*"»
kaart en vroeg: „Om
zegt U?"
„Juist! Om 3 uur!"
„En het is nu half vier?"
„Half vier!" bevestigde de majoor.
„Dan laat ik onmiddellijk alarm
blazen!"
Het kwam er zoo kranig en beslist
uit, dat het was, of hij zoo tegen den
vijand op wilde iaten rukken. Grooi
was zijn teleurstelling, toen hij ;>e-
merkte, dat majoor Dragomiroff hei
niet met hem eens was en hij moest
hooran, dat hij met dat „alarm" de
troepen maar noodelooe verontrust
te en vermoeide. Vijf minuten later
j - 1- verscheen er reeds een tweede vlie-
it daar altijd vcor „spek genier met het bericht: „Een cava-
hij. Zwaar trekkend aanlerie-colonne, sterk pl.m. een regi-
j op.
ging zitten «11 koele triomfantelijk om
zich heen.
„Dat had ik 'n uur eerder moeten
doenl" zei hij, ons laahend toeknik
kend.
De majoor stond paf. Het was dui
delijk, dat op dat oogenbük hij het
was, d'ie niet wist., wat hij moest
doen.
Mijn oude kapitein had gezegevierd.
Hlet was de grootste overwinning,
die ooit op de hoogte van Garderen
door een Nederlaildsoh officier werd
behaald.
J. B. SCHUIL.
HOE STAAT T MET
c» boonen'
---luie, !v iji.ui. een 1
Kroote «gaar zat hy meestal in 1 ment, te voorbij Ede getrokken I*
„Weldadigheid naar Vermogen"?
Deze vereeniglng steunt in den tegen
woordige» tijd in hoofdzaak een geheel
andere categorie van personen dan vMr
den oorlog. Do groep „werklooze arbei
ders" is door de nieuwe steunregelingen
geheel verdwenen.
Het zjjn nu do ag. „nieuwe armen" die
thans in 't bijzonder haar aandacht vra
gen. En dit. is een zeer kostbare gToefi.
Bovendien inoet het onderzoek naar de
omstandigheden van deze slachtoffers van
den oorlog op eon zeer bescheiden en
kiesehe wijze plaats hebben; advies aan
deu Armenraad kan niet govraagd wor
den en daarom is dit onderzoek opgedra
gen aan de Diaconeesen ei) de Zusters van
Maatschappelijk Werk. Haar advies wordt
in den regel gevolgd, noo treurig het met
deze „nieuwe armon" ge6teld is, blijkt
wel hieruit, dat sommigen van hen zich
onmiddellijk tot het Armbestuur wenden.
Het totaal aantal aanvragen om sleun
neemt overigens niet toe, het aantal ge
zinnen, dat doorvdo vereeniglng v a s t ge
holpen wordt, neemt zelfs sterk nf. En
toch moet cr in verband nahiurlyk met
de algemoe 11c dnurte en do hoogo cischcn
die do nieuwe groep stelt, uet het oedrag
van f 12.000, waarmede „Weldadigheid
naar Vermogen" moet rondkomen, ge
woekerd worden. Dit bedrag is cigeulyk
voor den tegenwoordigen tijd onvoldoende,
zoo word ons van bcatuorszjjde verze
kerd. De penningmeester is dan ook na
tuurlijk te allen tjjde bereid, giften in
ontvangst te nemen en adressen van nieu
we leden te notcerenl
Het aantal bezoeksters on bezoekers
neemt wat af, maar uit levert tot nu toe
nog geen bezwaar op, daar, zooals wjj
zooeven zeiden, het aantal gezinnon, dat
bezocht moet worden, ook verminderd is.
Elke bezoeker(ster) heeft niet meer dan
drie (meestal twee) gexiuuun voor z(ju
(haar) rekening. Zóó alleen kunn-n zjj
goed op dc hoogte blijven van de toestan-
den ju de gezinnen. Met veel amoitio en
toewjjding wordt door al deze dames en
heeren gearbeid.
Do meeste zorg baren in deze moeilijke
tijden de weduwen, die met een groot a.-n-
tal kinderen zijn acbtergobloveii, daar zjj
door haar groot gezin, bjjua niot iu slaat
zjjn, zelf to verdienen.
6ectie, die in de tuiniaal van café
Bnnkmann werd gehouden.
De lieer Schipper, leidde deze ver
gadering en sprak bij de opening
zijn leedwezen uit over het slechte
bezoek van deze vergadering.
Door mej. Suze Groshans, presi
dente van den Bond, werd daarna
een toespraak gehouden.
In haar inleiding wees spreekster
op het feiit dat het dit jaar juist 1(K>
jaar geleden is dat de eerste wet tot
dierenbescherming uitkwam, en
111 Engeland. Lenige jaren later
kwam in Amerika een soortgelijke
wei waar op langzamerhand ook in
de andere landen - wettelijke dieren-
besclierming werd bevolen. In Neder
land kwam het tenslotte in 1876.
De moeilijkheid om de menschc-n te
overtuigen van de wreedheid van de
Vivisectie besprak mej. Groshans
uitvoerig, evonals van de dieren
bescherming in algemeen. Sinds 1SD0
ging spreekster voort, wordt reeds
gestreden om de bestrijding der vivi
sectie een plaats te verschaffen naast
de dierenbescherming, er naast, om
dat de vivisectie een bescherming
van geen bijzonderen aard is.
vivisectie is: pdoeven doen met
dieren, inzake verschillende ziekten,
uithoudingsvermogens,- -arc. om dit
practise!) op den mensch toe
possen.
De Bond tot bestrijding der
sectie is ontstaan omdat een aantal
mensdien de onredelijkheid er van
in gingen zien. Elr zijn vervolgde
spreekster verschillende soorten va.)
vivisectie, waar de wreedheid echter
langzamerhand van afneemt. Tegen
woordig vindit men bijvoorbeeld niet
meer do vreeselijke misfliandelingen
van dieren, ails vernieling, vermin
king, kunstmatig ziek maken, uit
houdingsvermogen onder giftgassen,
branden, bevriezen, hongerings- en
verdorstingsproeven, enz.
Uit het Nederlandsch Tijdschrift
voor Genooskundfc nam spreekster
een aantal voorbeelden, die duidelijk
verschillendle gevallen van vivisectie
weergaven, niet alleen wreed, maar
onnoodig.
Diikwijifl wel is waai', ging spreek
ster voort, gebeuren op dat gebied
wreedheden, maar men kan de on
derzoekers dat niet aJtijd kwalijk
nemen omdat ze de onredelijkheid
ervan met inzien. Maan' soms denkt
men toch: „Is dat nu ton goede van
do maatschappij?"
Tegen pijmtooze vivisectie zeilde
spreekster bestaat natuurlijk geesn
b.jzw aiar, maar meestentijds kuu
niet ton voilo worden overzien, wan
neer liet dier lijdt en waarneer niet.
De vivisectie wordt soms tot in het
oneindige doorgedreven, zooals bij
voorbeeld in een jaar in Engeland
vóór den oorlog op 90.000 dieren.
Spreekster wees er op hoe nuttig
hel voor het publiek is, om met de
vivisectie op dc hoogte te komen om
geheel het slechte ervan in te gaan
zien en hoopte dat de Bond tot be
strijding der vivisectie toch vooruit
zou gaan en gesteund zou worden
door wie er het nut van inzien. Daar
na ging men over in oen huishoude
lijk© vergadering.
Staüsmeaws
BOND TOT BESTRIJDING DER
VIVISECTIE Zeer weinig belang
stelling was er Donderdagavond voor
de vergadering van den Neder.uul-
echcoi Bond tot bestrijding der Vivi-
HET WITTE KRUIS.
Donderdagavond werd in café
Brinkmaan de iaarliiksohe ledenver
gadering vau de afdeelinc Haarlem
der Noord-HoüaJideclie Vereeniging
..Het Witte Kruis" gehouden onder
leiding van den heer H. v. d. Berg,
arts.
De voorzitter deelde mede, dat het
badhuis on hot Leidsche Plein zal
verbeterd worden. Ingrijpende ver
anderingen zijn daar noodig gebleken.
Het badhuis is nu van binnen bete
geld en de warmwatervoorziening zal
afdoende geregeld worden.
]>e douohebadhuizen blijken steeds
meer in een behoefte te voorzien.
D© liefdadigheidsvoorstelling van
de Toon ee! •.•oreer, iging „Cremar"
heeft een batig saldo opgeleverd van
f 350, welk bedrag aan liet badhuis
©p den Koudenhom ten goede zal bo
ll it het jaarverslag van den secreta
ris bleek, o.m. dat het ledental der
afdeeling is toegenomen en op 31 De-
oamber 1921 1161 bedroeg Door mid
del van een grafische voorstelling
toonde de secretaris, Dr. Mauritz
aan. dat het badhuis-bedrijf zie*1 zeer
gunstig ontwikkelt, maar dat het aan
tal var. «hooibeden verminderd is.De
voorzitter schreef dit laatst© verschijn-
1 toe aan het feit. dat de schooCba-
den niet onder cchoo'-tiid •genomen
worden. 8pr. begriipt niet, waarom
het Amsterdamsche systeem hier nijl
kan worden toegepast.
Het verslag van den penningmees
ter, den heer A. de Clercq, wee© een
voordeelig saldo aan van f 8.26.
De commissie he'.ast met het naziet,
der rekening adviseerde lot goedkeu
ring van die rekening.
Als bestuurslid werd inet ai gen: oe'.li
st emm en herkozen de heer A. oe
Clercq.
VUF-EN-TWENTIG JAAR. ONDER
WIJZERES AAN EEN FRÖBELSCHOOL
Woensdag 15 Maart h«rdenkt mejnffr.
M. H. C. Kejjzer don dag, dat sjj vjjf-en-
twintig jaar geleden werd aangesteld als
Onderwijzeres aan de bekende fröbelschool
in de Oranjestraat 83, waarvan n.ejuffr.
P. Knappere Jeswiet boofd en Ds.
C. Veen voorzitter van het bestuur is.
Alleen de ingewijden weten wat bet
zoggen wil om vijf-en-twintig jaar uehtor-
ala onderwijzeres aan een fro! iel sen ooi
werkzaam te njnwelk oen groote hoe-
'lhcid geduld er noodig w, om eiken
dag weer opnieuw al die kleine kindertjes
niet alleen aangenaam bezig to houden,
maar ze ook klaar te maken voor de
„groote" school!
Welnu, mejuffrouw Kejj'zer heeft in die
kwart-eeuw wel het bcwyjs geleverd, die
groote hoeveelheid geduid te bezitten. Dit
evenwel niet alléén; zy heeft er nog een
belangrijke eigenschap by, namelijk liefde
voor haar werk.
Dit is dan ook de oorzaak, dat zy steeds
mot groote opgewektheid haar werk ver
richt; dat „juffrouw Jet" (zooals zy in de
wandeling genoemd wordt) door iedereen
die met haar in aanraking komt, ten zeer
ste gewaardeerd wordt, niet alleen door
het be3tuur der school, maar ook door de
ouders der leerlingen, van wie velen zelf
onder de hoede en leiding van juffrouw
Jet gespeeld hebben en no met een gerust
hart hun eigen kindertjes naar de school
in de Oranjestraat 6turen.
Mejuffrouw Keyzer, die een hooge op
vatting van haar plicht heeft, zal V.'oena-
dag ongetwijfeld ervaren, dat haar jubilé
niet onopgemerkt voor haar zal voorbij
gaan en dat het een bljjde dag voor haar
wordt.
Wat zy dan ook ten volle verdient.
PERSONALIA.
Voor het examen nuttige Landwer
ken ia geslaagd mej. C. A. Duinkerk,
Velsen.
By het visscheryexaraen is geslaagd
als Etuurman op stoonizeevissr.hersvaar-
tuigen de heer A J. Hopman, te IJmuiden
EEN BESPREKING TUSiSCHEN
DE VIJF PLAATSELIJKE VAK
CENTRALES. Heden, Vrijdag
avond komen in het gebouw Haaks
13, van het Plaatselijk Arbeids-Secro
'ariaa1. vertegenwoordigers bijeen
van de 5 plaatselijke vakcentrales, t.
w. Haarl. Best. Bond, Eoomsch-kadi.
Volksbond, Plaatse!. Arb. Secreta
riaat, Christel. Besturenbond en
Neu'rale Bestuurdersbond. De be
doeling dezer bijeenkomst is, te over
wegen, of het mogelijk is tot samen
werking t© geraken in het belang van
de werklooze leden.
Uitgaan.
„Camion".
Maandag 13 Maart geeft de N.V. Na
tionale opera in den Stadsschouwburg
een opvoering van „Carmen" onder lei
ding van Henri Zeldenrust, met mede
werking- van Hendrik Drost, Anton
Dirks, Johan Iseke, Jan Steinmetz, Hen
drik Kubbinga, John. de Noclcer, Greta
Santhagen-s—Manders, Bella Pella,
Elize de Haas en Gusta Scheepmaker.
Regie Pierre Verslurme.
In het 2e cn 4e bedrijf ballet, te dansen
door het dans-ensemble der Nationale
Opera, zijnde het dans-ensemble van
Lili Green en Margaret Walker^
Maziek
Judith Bokor,
Cello-Recital
Noch Bee'hoven's Sonate, noch
Haydn's Concert konden mij by ycoit-
durmg boeien; on toch viel he' sa
menspel in de Sonate zeer te prij
zen Schnitzler was een ui'st.« .-nd
partner, en gaf Bokor van .f.ijJu's
Concert een alleszins wairiige \tr-
'olking, maar er_ heerschte een mono
tone stemming,die een zuiver en friscb
genieten niet goed mogeiyk maakte.
Maar bij Voormolen s Suite was, als
bij tooverslag, de grauwe stemming
verdwenen. Ik wil daarom niet le
veel kwaad van dez© Suite zeggen
erg oorspronkelijk is zij nie' -- het jB
amusant op te merken, hoe ijverig
Voormoleu zijn voorbeelden ui' de
Fransche school bestudeerd heeft
vooral het Prélude en Menuet geven
hier merkwaardige staaltjes vanik
hoorde heele stukken uit de Sonatine
van Ravel en uit pianowerken vau
Debussy,,la danse de Conchita" net
best© deel der Suite, mist trouwens
ook oorspronkelijkheid Maar het voor
deel van deze Suite is dat zij aan
genaam welluidend klink', geiuakKe-
lijk voor het publiek aanspreekt en....
dat zij een kunstenares als Judith Bo
kor in de gelegenheid stelt hare su
perieure kwaliteiten te exposeeren.
En de celliste maakte er een dank
baar gebruik van; met haar fijne
rythrmek en vurig temperament wist
zij de Suite een uitnemende uit
voering te bezorgen, die haar en
Schnitzler dan ook een welverdiend
succes bezorgde
Haar beste oogenblikken had Bokor
echter in Faure's „Elégie"zij gaf
he1 stuk met weeken, liefelijken, zachi
glanzende p. toon en met een geheel
verinnerlijkte voordracht.
Feitelijk is het Bokor's wijze van
voordragen, zoo echt, zoo volmaakt af-
kecrig van effectbejag en trucs, die
haar spel zoo sympathiek maak'.
In zuiver cellistisch opzicht 13 zjj
echter ook te bewonderenhaar tech
niek is prachtig (het passages pel isnn
soms nog duidelijker zijn), haar s'reek
is suggestief, soms echter me; een te
kort aan kleur, hetgeen wellicht voor
deel aan haar instrument is toe
te schryven (de weinig ..klinkende"
pizzicari eveneens op rekening hier
van).
Het publiek was opgetogen en uitte
zich op gulle wijze, waarvoor de cei
liste met een 'oegift erkentelijkheid
betoonde
Ook Schnitzler deelde in he' succes
en met redenHij had een zeer be
langrijke taak te vervullen Beetho
ven's Sonate A gr. t en Vooimolen's
Suite stellen hooge eischen hij toon
de zich volkomen tegen de moeilijk
heden opgewassen en had, over al
gemeen, een zeer gelukkigen avond.
GEORGE ROBERT.
OPEN BRIEVEN VAN
KEES DE MOPPERAAR
AAN
HET PROVINCIAAL BESTUUR VAN
NOORD-HOLLAND.
Overheden huldigen veelal de stelling
„haastige spoed is zelden goed".
Maar ccd slakkengang is, in dezen
lijd waarin zooveel over democratie ge
sproken wordt, niet te verdedigen.
Er wordt door uw geacht provinciaal
bestuur een Provinciaal Blad uitgege
ven, waarin het cfficieele „nieuws" ter
kennis van de belanghebbenden gebracht
wordt.
..Nieuws" zet ik tusschen aanhalings*
teekens, want
Op 9 Maart 1922 k verschenen een
Provinciaal Blad. waarin wordt medege
deeld, dat de Provinciale Staten in hun
vergadering van.... 21 December 1921
de dert]/: supplctoirc begrooting der
provinciale inkomsten en uitgaven heb
ben vastgesteld.
Nu moet men bedenken, dat deze dj»
ferstaat al gezet stond voor de stukken
die aan de leden der Staten worden ge
zonden. Er zijn dus 2K maand noodig
geweest om van dit stuk een afdruk te
maken en een kopje Provinciaal Blad
daarboven te drukken!
Er is veel geklaagd over de Staatscou
rant, maar het Provinciaal Blad van
Noord-Holland heeft hiennee wat
„Nieuws" betreft, alle record van lang
zaamheid geslagen!
Van bat Politieke Tour-
TWEEDE KAMER.
9 Maarte
Onderwijs und keln Endo.
Een handelsonderwijs-
wet.
Na het amendement-Oito tot nict-om-
zetting van het lectoraat in de experi-
mentcele psychologie te Utrecht in ecu
professoraat met 45 tegen 17 stemmen te
hebben verworpen, is dc Kamer maar
weer lustig aan het praten gegaan over
de begrooting van Onderwijs. En nog
is het einde niet in zicht, daar men
heden nog bleef steken in dc lager onder-
wijs-afdccling, waarop o.a. „Kunsten cn
Wetenschappen" nog volgen. Dat alles
ondanks vergaderingen tol zes uur, half
zeven en later. (Heden bijv. werd het
Niet minder dan negen sprekers lieten
heden hun licht schijnen over de afdec-
iing Nijverheidsonderwijs. Daarna is
nog eenzelfde aantal gevolgd bij do
.ager ondcrwijs-afdeeliug. Voor meer
harmonie en beter overleg met kunste
naars en kunstnijverheidsonderwijzers
pleitten de heeren Gerhard cn Van Be-
resteyn, aan wie minister De Visset
antwoordde, dat het veelal moeilijk is,
de adviezen uit de artistieke wereld op
te volgen, aangezien daar meer dan el
ders het „zooveel hoofden zooveel zin
nen" geldt. De dames Westerman en
Groeneweg kwamen op voor ruimere
subsidièering van het nijverheidsonder
wijs aan meisjes. De bewindsman wees
deze pleiistcrs er op, dal hei subsidie in
enkele jaren is gestegen van f 340.000 tot
f 2.600.000 en dat in diezelfde periode
het aantal sehoien voor dit meisjes
onderwijs van 69 tot in is toegenomen.
De heer Van der Molen herinnerde
aan ce circulaire van den minister tot
stopzetting van nijverheidsscholen, welke
circulaire eenvoudig de nijverbeidsonder-
wijswet te dien opzichte buiten werking
stelt. Dat ging niet aan, meende de heer
Van der Molen, die overigens gaarne
wilde helpen bezuinigen. Het antwoord
van den minister kwam hierop neer. dat
ieder Kamerlid wel z'n bijzondere favo
rites hoeft, waarop bij uitzondering niet
mag worden bezuinigd, maar als de re-
jeering aan al die verlangens toegaf,
dan werd dc bezuiniging in haar geaeei
illusoir. Toch bleek dc minister bereid
nog eens overleg te plegen, teneinde al
:e letterlijke opvatting der circulaire le-
jen te gaan. De overige opmcikingen
van Kamerleden waren van weinig of
geen belang. Minister De Visser beef:
nog meegedeeld dat een ontwerp-han-
delsonderwyswet door hem, naar hij
hoopt, nog in deze wetgevende periode
:al kunnen worden ingediend.
Bij de afd. lager onderwijs ©prak
nevr. Westcrman een verstandig woordje
voor betere aanpassing van dat onder
ijs aan de praktijk. Men Jeere de k:n-
deren bijv. de constructie van een clec-
trischen bel, het hanteereo van een
spoorboekje enz. en men make hen
as eigen met het Esperanto, des
noods ten koste van de lessen in het
Fransch of Duitsch. Eindelijk trachtie zij
nog even te tornen aan de afschaffing
van het ambulanusnie, doch hierin
ind zij onmiddellijk mevr. Groeneweg
tegenover zich I
Een motie-Otto, beoogeode wegneming
an onbillijkheden, ontstaan voor rer-
scheidenc onderwijzers, die in 1919, 1920
1921 lessen hebben gegeven buiten de
gewone schooluren, werd door den mi-
nisier beantwoord met de opmerking, dat
het in 1920 juist de linkerzijde, waarvan
de heer Otto deel uitmaakt, 15 geweest,
die zooveel mogelijk nivelleering wilde<
De motie komt Vrijdag in stemming.
Blykens mededeeling van den minister
een herziening der lager onderwijs-wc'
spoedig na l'aschen te wachten zij zal
naast bezuiniging eenige technische ver
beteringen beoogen.
Ook in de wachtgeldregeling achtte
de minister na daarop gewezen te
zijn door de heeren Van der Molen ea
Vau Veen verandering noodzakelijk,
daar het biermoe z. i. andcis xou spaak-