S9e Jaargang No. 11886 Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen VRIJDAG 10 WAART 1922 HAARLEM'S DAGBLAD ABONNEMENTEN per 3 maanden: Voor Haarlem en de dorpen in den omirek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente) f3.571/,. Franco per post door Nederland f3.871/,. Afzonderlijke nummers fu.15. Geïl lustreerd Zondagsblad, voor Haarlem en omstreken f0.571/,franco per post 10.65. Post Giro 38810. Uitgave der N.tf. Lourens Cosier, Directeur-Hoofdredacteur J. C. PEEREBOOM, Telefoon 3082 BIJKANTOOR voor Santpoort, Velsen, Velseroord, Wijkeroofi, iJmuiden, Beverwijk enz. DRIEHUIZERKERKWEG 2, VEL8EN, TELEFOON 3521 ADVERTENTIEN: Van 1—5 regels f 1.75iedere regel meer 35 Cts. Reclames 60 Cts per regel. Bij aionnement aanzienlijk rabat. Tvaaifstnivers-advertentièn van Vraag en aanbod van 1—4 regels GO Cts pci plaatsing, elke regel meer 15 Cts. a contantbuiten bet Arrondissement dubbele prijs. Directie en Administratie Groote Houtstraat 83. Redactie 600 en Administratie 724 DIT NUMMER BESTAAT UIT TWAALF BLADZIJDEN. EERSTE BLAD VRIJDAG 10 MAART. Stadsschouwburg Wilsonsptein Kon. Vereen. „Het Nerierlandsoh Tooueel", „de Mitantharoop", 8 uur. Schouwburg JaneweeNed. Ope rette Ensemble „De Bcemelbaron". 3 uur. Spaarne^ WaaggebouwTentoonstel ling van schilderijen, ;o4 uur. Oud-Holland, Verwulfl, Strijkorkest. Bit eeoopvoorsteilingen. ZATERDAG, 11 MAART. Stadsschouwburg, Wilsonsplein „De wedloop met de schaduw", 8 uur. Kleine Gein. ConcertzaalConcert door leerlingen van Rose Schönberg, 8 uur. Spaarne, WaaggebouwTentoonstel ling van schilderijen, 104 uur. Oud-Holland, Verwulft, Suijkorkest Luxor-theater, Groote Houtstraat bioscoopvoorstelling 'b namidd. 2.3» en 's avonds 8 uur. Schouwburg De Kroon, Gr. Markt: bioscoopvoorstelling 's nam. 2.30 en 's avonds 8 uur. O» Groote Houtstraat- bioscoopvoorsteiling 's namidd. 2.30 en '8 avonds 8 uur. Scala-theater, Kleine Houtstraat 77 Bioscoopvoorstelling, 's namidd. 2.30 en s vonds uur. Familiebioscoop, Kleine Houtweg: bioscoopvoorstelling 'a namidd. 2.30 en 's avonds 8 uur. Haarlemmerliede cn Spaarnwoude Ge- meenïeraadsvergadering, 10 uur v.m. instantanés. DE OVERWINNING VAN MIJN OUDEN KAPITEIN, (Nadruik verboden.) Bijna 40 jaar had hij den Lande trouw cn eerlijk gediend, mijn oude, bravo ku-pj'u 1,1. A&piraiies voor ©tin toogeren rang ha<i hij niet meer. Ik betwijfel zelfs, of hij die ooit bad be zeten. Adin rmlitaiwe studüe bad hij nooit in zijn loven gedaan. Ale er een rneu „reglement" uitkwam, duwde hij het boekje mopperend op een hoekje toe te kijken of lekker te dutten. „Ja, ja, jullie moet het nog loeren. Ik ken het al langp'zei hij dan gc- noegelijk lachend. Doch daar bleek hem opeens tot zijn grooten sclirlfe, dat hij bij deri nieuwen majoor moest „meevechten" ntiet alleen, maai- dat hij als oudste zelfs de meast ingewikkelde, moei lijkste commando's kreeg. Nooit ver- geet ik zijn verbaasd gezicht, toen hij zijn eerste tactische opdracht kreeg. Hij keek ons aan met dae duidelijk zeiden: „Wat gaan ze mij nou aan-doen?" Hulpeloos staarde hij minuten lang op het gehectografeerde papier, dat voor hem lag. Zweetdroppeltjes pa relden op zijn voorhoofd en hij zucht te hoorbaar, eiken keer, als hij het stuk had doorgelezen. Wij, jongeren, beten ons rippen om ons goed te houden, toen wij hem met een gewichtig air even later afstanden op de kaart zageu uitmeten om dadelijk daarna weer zijn opdracht door te lezen. Hoe hij het dien eersten morgen er heeft ul- gebracht, herinner ik mij niet meer. Ik weet alteen nog, dat hij na afloop bij wijze van verontschuldiging voor zijn blunders tegen ons zei: „Ze den ken, geloof ik, dat ik Napoleon hen!' Het was op een Woensdagmorgen, dat er weer een zware veldslag zou worden geleverd. Mijn kapitein had dagen te voren al met een zicht ï'ondgeloopon. „Wat die majoor toch van mij moet hebben Laat i k nou maar kalm kool gaan planten, dan mag hij re gimenten op de kaart tegen de Duit- schels aanvoerenhad hij a! een paar malen nijdig tegen me gezegd. In de vereenigingszaal zaten de of ficieren van het bataljon te wachten op den majoor, die nog niet versche nen was. Op de tafel lag een groote kaart van de Veluwe uitgespreid met als middelpunt het dorp Garderen. Ieder, die officier is geweest, weet wat het dorp Garderen in de krijgs geschiedenis van Nederland betee- kent. Het dorp Garderen is altijd bi: het Nederlandscho leger beru oht ge weest. Wanneer een kapitein of een hoofdofficier moest sneuve'en, da- was het bijna altijd weer op de „hoogte van Garderen". Daar bij Garderen werden elk jaar weer la: van Nederlands olie re gi munten zonder dat er gelukkig één schot werd j gelost verslagen, bij Garderen zijn honderde militaire carrières gebro ken, bij Garderen zijn de meeste ge neraalsillusies in rook vervlogen. Goe deren is de doadenakker voor het Ne- derlandsche officierskorps; om de hoogte van dit merkwaardige dot „Waar komt die cavalerie zoo gauw vandaan t" vroeg mijn kapi tein wanhopig. „Dat doet er niet toe! U ontvangt het bericht! Wat doet ui" Weer gingen do «ogen van den ka pitein van Garderen naar het pla fond en van het plafond naar Gar deren terug. „Alarm!" klonk het opnieuw. „On middellijk alarm j" Het was volgens den majoor al weer mis. Ede lag uren van Garde ren af en er was geen enkele reden de troepen in hun rust, die zij zoo dringend noodig hadden, te storen. Hot begon nu berichten te regenen 1 Elke drie minuten kwam er een vlie genier met een nieuwe onheilstijding naar beneden vallen en bij elk nieuw bericht werd het geacht van mijn dikken kapitein rooder en rooder. keek hij benauwder en benauwder. En alles, wat hij bedacht: alarm, vervroegde reveille, alarm looppas, het was volgons den majoor altijd verkeerd. En den eetrigen keer, dat hij alarm had moeten laten blazen, omdat bij Apeldoorn dus onmid dellijk in de buurt een heel regi ment cavalerie was gesignaleerd, liet hij geheet in do war gebracht door het besliste verlangen va-u den majoor o«n den troep „rust" te geven do brigade kalm doorslapen en dat terwijl zijn manschappen in het hoogste gevaar verkeerden „Het is ook nooit goed!'» hoorde ik hem naast mij brommen. Het was bij vieren. Ben huzaar ordonnans bracht het bericht, dat bij de cavalerie in den omtrek van Apeldoorn ook een afdeel ing artite- rie was gesignaleerd. En weer klonk de strenge stom van den majoor: „Wat doet u, kapitein J" Aller oogen waren op den ongeluk- kigen brigade-commandant geves tigd. Zenuwachtig stond hij al maar bijtend op zijn onderlip daar voor de hoogte van Garderen. Hij antwoordde niets De majoor herhaalde zijn vraag: „Wat doet u, kapitein!" Nog geen antwoord' „De tijd verloopt I Dankt om? Cavalerie en artillerieWat doet Toen op eens sprak dc comman dant vau de brigade oip dc kaart: „Ik, majoor? Mijn pensioen nemen - dadelijk I" „Dat is goed voor jonge koppen liggen honderde gouden kragen be- zooais jullie!" bromde hij dan. „In graven. mijn hoofd wil dat allemaal niet meer Militaire kennis was voor een ouden kapitein, als hij was, immers niets dun ballast. „Met al die geloenvlheid verala je den vijand toch niet!" p.acht hij al tijd lachend te zeggen.. Als de knoo- pen van zijn soutien maai' mooi glommen, de schocnon goed gepoetst waren, de soep tokker smaakte en er kurken op alle vekdiQeeschen za ten dan kon het vaderland gerust zijn! Dan had hij, als compagnies commandant, zijn plicht gedaan! W inneer hij vaoi de kazerne met in naar huis wande.-de, dan had hij het bijna altijd over zijn pensioen. Nog u maand o' zes, dan ging hij dYr uit, dan hing hij den saibei voor goea aan den kapstok. „Al6 ik volgend jaar tusscben m'n kooi en m'n B.aplantjes zit, dan kun mij de heelo boel niks meer bom men! Dan woe: Lt nic-i moor, dat er nog één soldaat op de wereld be staat!" kon li j dikwijls met een glunder gccsichi zeggen. Geen mili cien verlangde meer naar zijn laat ste „pan" dan mijn oude kapitein naar den dag van zijn pensionnee- *lng. Niemand maakte het hem meer las tig. leder wist immers, dat hij „er uit" ging. Onze overste deed meesi- alsof de kapi*ein 11 tot bestond. Als bij de 4de Compagnie de h-nov- pen mooi glommen, de schcenen goed gepoetst waren, de soep lekker erna as ..Garderen?" zei mijn oude kapitein toen hij zag, waar dien morgen de veldslag geleverd zou worden. „Daar liggen d'er al zoo veel. Daar kan ik ook nog wol bijen een jong, over moedig 1 untenant riep lachend: „Als wij onder gaan, kapitein, dan zal het zijn met roem en met eere!" De kapitein wreef zich rnet een zak doek langs het voorhoofd. „Al die flauwe onzin, op mijn leeftijd!" hooi de ik hem brommen. De jonge, strenge majoor, dien wij om zijn fanatisme Dragomiroff had den gedoopt, trad binnen en de oefe ning begon. Het b'.eek, dat hij dien dag iets heel bijzonders had uitge dacht. Oim de hoogte van Garderen was een Nederlandsohe Infanterie brigade gelegerd met als comman dant: mijn oude kapitein. „Toe maar, 'n hee'.e brigadeWaar om niet het heele leger!'' hoorde ik hem brommen. De vijand was reeds tot Arnhem ge naderd, waar don vorige» avond een grooto gecombineerde troepenmacht met artGleric en cavalerie was bin nengerukt. Vijandelijke cavalerie-pu- trouilles waren zelf6 reeds gesigna leerd 111 de buurt van Ede. Het klamme zweet brak mijn kapi tein uit, toen hij al die dreigende be richten hoorde. „Hè, hè! 'k Wou, dat het maar twaalf uui was!' fluisterde hij mij in het oor. De majoor was van de veronder- -.steMing uitgegaan, dat de brigade- de kurken op alle veldflesschen commandant den vorigen avond de zaten, was ook hij tevreden. Meer j order had uitgegeven, dat het dien mocht hij immers van zoo'n bravenmorgen oin 4 uur voor de Nederland- oud-gedionde niet cischen. jsche troepen bij Garderen revei'ie Tot wij onverwachts een nieuwen zou zijn. chef kregen. Hij was een. jong niu-j „Het is nu half vier m den Joor, zeer fanatiek, vol energie blakend van dienstijver. De "majoor vond het noodig om in het bataljon een „nieuwen geest" te brengen. Van sleur en „ouwewyvervboei" moest hi] niets hebben. Er moest bij zijn troep „gediend" worden en bij de eerste dc ceste Inspectie liet hij dadelijk merken, dat glimmende knoopen. mooi -gepoetste sci'ioenen, lekkere eoep en kurken op de veldflesschen gen!" decreteerde hij. „Half vier? Begrepen, majoor!" antwoordde mijn kapitein en hij toe kende secuur als hij was in zijn boekje op: „half 4!" „U ontvangt 'n boricht van 'n vlie genier, dat om 3 uur de vijandelijke troepen Arnhem uittrekken In de richting van Garderen! Wat doet u. kapitein V' Mijn kapitein wierp een blik op de - -- ""«'«."-in ecu UI IK UJI MC voor nem nog niet voldoende waren. 1 kaart. Toen staarde hij een oozen- voor mijn ouden kapitein was do '-'Hg nieuwe geest" een dagelijks temg- ecrende ergernis! Was het niet al- lijd goed geweest bij zijn compagnie? En nou deugde er op eens niets meer t Zal mijn tijd wei duren!" bromde hij dan nijdig en eiken mor gen rekende hij uit, over hoeveel we ken hij met pensioen kon gaan. Wai mijn ouden kapitein echter nog de meeste ergernis gaf, waren de tac tische oefeningen or) de kaart, dw de nieuwe majoor elke week met al *ijn officieren volijverig hield. Bij den vorigen overste worden ook wel een enkelen keer groote veldsla- gen op de kaart geleverd, maar mijn kapitein J--~ -•*"» kaart en vroeg: „Om zegt U?" „Juist! Om 3 uur!" „En het is nu half vier?" „Half vier!" bevestigde de majoor. „Dan laat ik onmiddellijk alarm blazen!" Het kwam er zoo kranig en beslist uit, dat het was, of hij zoo tegen den vijand op wilde iaten rukken. Grooi was zijn teleurstelling, toen hij ;>e- merkte, dat majoor Dragomiroff hei niet met hem eens was en hij moest hooran, dat hij met dat „alarm" de troepen maar noodelooe verontrust te en vermoeide. Vijf minuten later j - 1- verscheen er reeds een tweede vlie- it daar altijd vcor „spek genier met het bericht: „Een cava- hij. Zwaar trekkend aanlerie-colonne, sterk pl.m. een regi- j op. ging zitten «11 koele triomfantelijk om zich heen. „Dat had ik 'n uur eerder moeten doenl" zei hij, ons laahend toeknik kend. De majoor stond paf. Het was dui delijk, dat op dat oogenbük hij het was, d'ie niet wist., wat hij moest doen. Mijn oude kapitein had gezegevierd. Hlet was de grootste overwinning, die ooit op de hoogte van Garderen door een Nederlaildsoh officier werd behaald. J. B. SCHUIL. HOE STAAT T MET c» boonen' ---luie, !v iji.ui. een 1 Kroote «gaar zat hy meestal in 1 ment, te voorbij Ede getrokken I* „Weldadigheid naar Vermogen"? Deze vereeniglng steunt in den tegen woordige» tijd in hoofdzaak een geheel andere categorie van personen dan vMr den oorlog. Do groep „werklooze arbei ders" is door de nieuwe steunregelingen geheel verdwenen. Het zjjn nu do ag. „nieuwe armen" die thans in 't bijzonder haar aandacht vra gen. En dit. is een zeer kostbare gToefi. Bovendien inoet het onderzoek naar de omstandigheden van deze slachtoffers van den oorlog op eon zeer bescheiden en kiesehe wijze plaats hebben; advies aan deu Armenraad kan niet govraagd wor den en daarom is dit onderzoek opgedra gen aan de Diaconeesen ei) de Zusters van Maatschappelijk Werk. Haar advies wordt in den regel gevolgd, noo treurig het met deze „nieuwe armon" ge6teld is, blijkt wel hieruit, dat sommigen van hen zich onmiddellijk tot het Armbestuur wenden. Het totaal aantal aanvragen om sleun neemt overigens niet toe, het aantal ge zinnen, dat doorvdo vereeniglng v a s t ge holpen wordt, neemt zelfs sterk nf. En toch moet cr in verband nahiurlyk met de algemoe 11c dnurte en do hoogo cischcn die do nieuwe groep stelt, uet het oedrag van f 12.000, waarmede „Weldadigheid naar Vermogen" moet rondkomen, ge woekerd worden. Dit bedrag is cigeulyk voor den tegenwoordigen tijd onvoldoende, zoo word ons van bcatuorszjjde verze kerd. De penningmeester is dan ook na tuurlijk te allen tjjde bereid, giften in ontvangst te nemen en adressen van nieu we leden te notcerenl Het aantal bezoeksters on bezoekers neemt wat af, maar uit levert tot nu toe nog geen bezwaar op, daar, zooals wjj zooeven zeiden, het aantal gezinnon, dat bezocht moet worden, ook verminderd is. Elke bezoeker(ster) heeft niet meer dan drie (meestal twee) gexiuuun voor z(ju (haar) rekening. Zóó alleen kunn-n zjj goed op dc hoogte blijven van de toestan- den ju de gezinnen. Met veel amoitio en toewjjding wordt door al deze dames en heeren gearbeid. Do meeste zorg baren in deze moeilijke tijden de weduwen, die met een groot a.-n- tal kinderen zijn acbtergobloveii, daar zjj door haar groot gezin, bjjua niot iu slaat zjjn, zelf to verdienen. 6ectie, die in de tuiniaal van café Bnnkmann werd gehouden. De lieer Schipper, leidde deze ver gadering en sprak bij de opening zijn leedwezen uit over het slechte bezoek van deze vergadering. Door mej. Suze Groshans, presi dente van den Bond, werd daarna een toespraak gehouden. In haar inleiding wees spreekster op het feiit dat het dit jaar juist 1(K> jaar geleden is dat de eerste wet tot dierenbescherming uitkwam, en 111 Engeland. Lenige jaren later kwam in Amerika een soortgelijke wei waar op langzamerhand ook in de andere landen - wettelijke dieren- besclierming werd bevolen. In Neder land kwam het tenslotte in 1876. De moeilijkheid om de menschc-n te overtuigen van de wreedheid van de Vivisectie besprak mej. Groshans uitvoerig, evonals van de dieren bescherming in algemeen. Sinds 1SD0 ging spreekster voort, wordt reeds gestreden om de bestrijding der vivi sectie een plaats te verschaffen naast de dierenbescherming, er naast, om dat de vivisectie een bescherming van geen bijzonderen aard is. vivisectie is: pdoeven doen met dieren, inzake verschillende ziekten, uithoudingsvermogens,- -arc. om dit practise!) op den mensch toe possen. De Bond tot bestrijding der sectie is ontstaan omdat een aantal mensdien de onredelijkheid er van in gingen zien. Elr zijn vervolgde spreekster verschillende soorten va.) vivisectie, waar de wreedheid echter langzamerhand van afneemt. Tegen woordig vindit men bijvoorbeeld niet meer do vreeselijke misfliandelingen van dieren, ails vernieling, vermin king, kunstmatig ziek maken, uit houdingsvermogen onder giftgassen, branden, bevriezen, hongerings- en verdorstingsproeven, enz. Uit het Nederlandsch Tijdschrift voor Genooskundfc nam spreekster een aantal voorbeelden, die duidelijk verschillendle gevallen van vivisectie weergaven, niet alleen wreed, maar onnoodig. Diikwijifl wel is waai', ging spreek ster voort, gebeuren op dat gebied wreedheden, maar men kan de on derzoekers dat niet aJtijd kwalijk nemen omdat ze de onredelijkheid ervan met inzien. Maan' soms denkt men toch: „Is dat nu ton goede van do maatschappij?" Tegen pijmtooze vivisectie zeilde spreekster bestaat natuurlijk geesn b.jzw aiar, maar meestentijds kuu niet ton voilo worden overzien, wan neer liet dier lijdt en waarneer niet. De vivisectie wordt soms tot in het oneindige doorgedreven, zooals bij voorbeeld in een jaar in Engeland vóór den oorlog op 90.000 dieren. Spreekster wees er op hoe nuttig hel voor het publiek is, om met de vivisectie op dc hoogte te komen om geheel het slechte ervan in te gaan zien en hoopte dat de Bond tot be strijding der vivisectie toch vooruit zou gaan en gesteund zou worden door wie er het nut van inzien. Daar na ging men over in oen huishoude lijk© vergadering. Staüsmeaws BOND TOT BESTRIJDING DER VIVISECTIE Zeer weinig belang stelling was er Donderdagavond voor de vergadering van den Neder.uul- echcoi Bond tot bestrijding der Vivi- HET WITTE KRUIS. Donderdagavond werd in café Brinkmaan de iaarliiksohe ledenver gadering vau de afdeelinc Haarlem der Noord-HoüaJideclie Vereeniging ..Het Witte Kruis" gehouden onder leiding van den heer H. v. d. Berg, arts. De voorzitter deelde mede, dat het badhuis on hot Leidsche Plein zal verbeterd worden. Ingrijpende ver anderingen zijn daar noodig gebleken. Het badhuis is nu van binnen bete geld en de warmwatervoorziening zal afdoende geregeld worden. ]>e douohebadhuizen blijken steeds meer in een behoefte te voorzien. D© liefdadigheidsvoorstelling van de Toon ee! •.•oreer, iging „Cremar" heeft een batig saldo opgeleverd van f 350, welk bedrag aan liet badhuis ©p den Koudenhom ten goede zal bo ll it het jaarverslag van den secreta ris bleek, o.m. dat het ledental der afdeeling is toegenomen en op 31 De- oamber 1921 1161 bedroeg Door mid del van een grafische voorstelling toonde de secretaris, Dr. Mauritz aan. dat het badhuis-bedrijf zie*1 zeer gunstig ontwikkelt, maar dat het aan tal var. «hooibeden verminderd is.De voorzitter schreef dit laatst© verschijn- 1 toe aan het feit. dat de schooCba- den niet onder cchoo'-tiid •genomen worden. 8pr. begriipt niet, waarom het Amsterdamsche systeem hier nijl kan worden toegepast. Het verslag van den penningmees ter, den heer A. de Clercq, wee© een voordeelig saldo aan van f 8.26. De commissie he'.ast met het naziet, der rekening adviseerde lot goedkeu ring van die rekening. Als bestuurslid werd inet ai gen: oe'.li st emm en herkozen de heer A. oe Clercq. VUF-EN-TWENTIG JAAR. ONDER WIJZERES AAN EEN FRÖBELSCHOOL Woensdag 15 Maart h«rdenkt mejnffr. M. H. C. Kejjzer don dag, dat sjj vjjf-en- twintig jaar geleden werd aangesteld als Onderwijzeres aan de bekende fröbelschool in de Oranjestraat 83, waarvan n.ejuffr. P. Knappere Jeswiet boofd en Ds. C. Veen voorzitter van het bestuur is. Alleen de ingewijden weten wat bet zoggen wil om vijf-en-twintig jaar uehtor- ala onderwijzeres aan een fro! iel sen ooi werkzaam te njnwelk oen groote hoe- 'lhcid geduld er noodig w, om eiken dag weer opnieuw al die kleine kindertjes niet alleen aangenaam bezig to houden, maar ze ook klaar te maken voor de „groote" school! Welnu, mejuffrouw Kejj'zer heeft in die kwart-eeuw wel het bcwyjs geleverd, die groote hoeveelheid geduid te bezitten. Dit evenwel niet alléén; zy heeft er nog een belangrijke eigenschap by, namelijk liefde voor haar werk. Dit is dan ook de oorzaak, dat zy steeds mot groote opgewektheid haar werk ver richt; dat „juffrouw Jet" (zooals zy in de wandeling genoemd wordt) door iedereen die met haar in aanraking komt, ten zeer ste gewaardeerd wordt, niet alleen door het be3tuur der school, maar ook door de ouders der leerlingen, van wie velen zelf onder de hoede en leiding van juffrouw Jet gespeeld hebben en no met een gerust hart hun eigen kindertjes naar de school in de Oranjestraat 6turen. Mejuffrouw Keyzer, die een hooge op vatting van haar plicht heeft, zal V.'oena- dag ongetwijfeld ervaren, dat haar jubilé niet onopgemerkt voor haar zal voorbij gaan en dat het een bljjde dag voor haar wordt. Wat zy dan ook ten volle verdient. PERSONALIA. Voor het examen nuttige Landwer ken ia geslaagd mej. C. A. Duinkerk, Velsen. By het visscheryexaraen is geslaagd als Etuurman op stoonizeevissr.hersvaar- tuigen de heer A J. Hopman, te IJmuiden EEN BESPREKING TUSiSCHEN DE VIJF PLAATSELIJKE VAK CENTRALES. Heden, Vrijdag avond komen in het gebouw Haaks 13, van het Plaatselijk Arbeids-Secro 'ariaa1. vertegenwoordigers bijeen van de 5 plaatselijke vakcentrales, t. w. Haarl. Best. Bond, Eoomsch-kadi. Volksbond, Plaatse!. Arb. Secreta riaat, Christel. Besturenbond en Neu'rale Bestuurdersbond. De be doeling dezer bijeenkomst is, te over wegen, of het mogelijk is tot samen werking t© geraken in het belang van de werklooze leden. Uitgaan. „Camion". Maandag 13 Maart geeft de N.V. Na tionale opera in den Stadsschouwburg een opvoering van „Carmen" onder lei ding van Henri Zeldenrust, met mede werking- van Hendrik Drost, Anton Dirks, Johan Iseke, Jan Steinmetz, Hen drik Kubbinga, John. de Noclcer, Greta Santhagen-s—Manders, Bella Pella, Elize de Haas en Gusta Scheepmaker. Regie Pierre Verslurme. In het 2e cn 4e bedrijf ballet, te dansen door het dans-ensemble der Nationale Opera, zijnde het dans-ensemble van Lili Green en Margaret Walker^ Maziek Judith Bokor, Cello-Recital Noch Bee'hoven's Sonate, noch Haydn's Concert konden mij by ycoit- durmg boeien; on toch viel he' sa menspel in de Sonate zeer te prij zen Schnitzler was een ui'st.« .-nd partner, en gaf Bokor van .f.ijJu's Concert een alleszins wairiige \tr- 'olking, maar er_ heerschte een mono tone stemming,die een zuiver en friscb genieten niet goed mogeiyk maakte. Maar bij Voormolen s Suite was, als bij tooverslag, de grauwe stemming verdwenen. Ik wil daarom niet le veel kwaad van dez© Suite zeggen erg oorspronkelijk is zij nie' -- het jB amusant op te merken, hoe ijverig Voormoleu zijn voorbeelden ui' de Fransche school bestudeerd heeft vooral het Prélude en Menuet geven hier merkwaardige staaltjes vanik hoorde heele stukken uit de Sonatine van Ravel en uit pianowerken vau Debussy,,la danse de Conchita" net best© deel der Suite, mist trouwens ook oorspronkelijkheid Maar het voor deel van deze Suite is dat zij aan genaam welluidend klink', geiuakKe- lijk voor het publiek aanspreekt en.... dat zij een kunstenares als Judith Bo kor in de gelegenheid stelt hare su perieure kwaliteiten te exposeeren. En de celliste maakte er een dank baar gebruik van; met haar fijne rythrmek en vurig temperament wist zij de Suite een uitnemende uit voering te bezorgen, die haar en Schnitzler dan ook een welverdiend succes bezorgde Haar beste oogenblikken had Bokor echter in Faure's „Elégie"zij gaf he1 stuk met weeken, liefelijken, zachi glanzende p. toon en met een geheel verinnerlijkte voordracht. Feitelijk is het Bokor's wijze van voordragen, zoo echt, zoo volmaakt af- kecrig van effectbejag en trucs, die haar spel zoo sympathiek maak'. In zuiver cellistisch opzicht 13 zjj echter ook te bewonderenhaar tech niek is prachtig (het passages pel isnn soms nog duidelijker zijn), haar s'reek is suggestief, soms echter me; een te kort aan kleur, hetgeen wellicht voor deel aan haar instrument is toe te schryven (de weinig ..klinkende" pizzicari eveneens op rekening hier van). Het publiek was opgetogen en uitte zich op gulle wijze, waarvoor de cei liste met een 'oegift erkentelijkheid betoonde Ook Schnitzler deelde in he' succes en met redenHij had een zeer be langrijke taak te vervullen Beetho ven's Sonate A gr. t en Vooimolen's Suite stellen hooge eischen hij toon de zich volkomen tegen de moeilijk heden opgewassen en had, over al gemeen, een zeer gelukkigen avond. GEORGE ROBERT. OPEN BRIEVEN VAN KEES DE MOPPERAAR AAN HET PROVINCIAAL BESTUUR VAN NOORD-HOLLAND. Overheden huldigen veelal de stelling „haastige spoed is zelden goed". Maar ccd slakkengang is, in dezen lijd waarin zooveel over democratie ge sproken wordt, niet te verdedigen. Er wordt door uw geacht provinciaal bestuur een Provinciaal Blad uitgege ven, waarin het cfficieele „nieuws" ter kennis van de belanghebbenden gebracht wordt. ..Nieuws" zet ik tusschen aanhalings* teekens, want Op 9 Maart 1922 k verschenen een Provinciaal Blad. waarin wordt medege deeld, dat de Provinciale Staten in hun vergadering van.... 21 December 1921 de dert]/: supplctoirc begrooting der provinciale inkomsten en uitgaven heb ben vastgesteld. Nu moet men bedenken, dat deze dj» ferstaat al gezet stond voor de stukken die aan de leden der Staten worden ge zonden. Er zijn dus 2K maand noodig geweest om van dit stuk een afdruk te maken en een kopje Provinciaal Blad daarboven te drukken! Er is veel geklaagd over de Staatscou rant, maar het Provinciaal Blad van Noord-Holland heeft hiennee wat „Nieuws" betreft, alle record van lang zaamheid geslagen! Van bat Politieke Tour- TWEEDE KAMER. 9 Maarte Onderwijs und keln Endo. Een handelsonderwijs- wet. Na het amendement-Oito tot nict-om- zetting van het lectoraat in de experi- mentcele psychologie te Utrecht in ecu professoraat met 45 tegen 17 stemmen te hebben verworpen, is dc Kamer maar weer lustig aan het praten gegaan over de begrooting van Onderwijs. En nog is het einde niet in zicht, daar men heden nog bleef steken in dc lager onder- wijs-afdccling, waarop o.a. „Kunsten cn Wetenschappen" nog volgen. Dat alles ondanks vergaderingen tol zes uur, half zeven en later. (Heden bijv. werd het Niet minder dan negen sprekers lieten heden hun licht schijnen over de afdec- iing Nijverheidsonderwijs. Daarna is nog eenzelfde aantal gevolgd bij do .ager ondcrwijs-afdeeliug. Voor meer harmonie en beter overleg met kunste naars en kunstnijverheidsonderwijzers pleitten de heeren Gerhard cn Van Be- resteyn, aan wie minister De Visset antwoordde, dat het veelal moeilijk is, de adviezen uit de artistieke wereld op te volgen, aangezien daar meer dan el ders het „zooveel hoofden zooveel zin nen" geldt. De dames Westerman en Groeneweg kwamen op voor ruimere subsidièering van het nijverheidsonder wijs aan meisjes. De bewindsman wees deze pleiistcrs er op, dal hei subsidie in enkele jaren is gestegen van f 340.000 tot f 2.600.000 en dat in diezelfde periode het aantal sehoien voor dit meisjes onderwijs van 69 tot in is toegenomen. De heer Van der Molen herinnerde aan ce circulaire van den minister tot stopzetting van nijverheidsscholen, welke circulaire eenvoudig de nijverbeidsonder- wijswet te dien opzichte buiten werking stelt. Dat ging niet aan, meende de heer Van der Molen, die overigens gaarne wilde helpen bezuinigen. Het antwoord van den minister kwam hierop neer. dat ieder Kamerlid wel z'n bijzondere favo rites hoeft, waarop bij uitzondering niet mag worden bezuinigd, maar als de re- jeering aan al die verlangens toegaf, dan werd dc bezuiniging in haar geaeei illusoir. Toch bleek dc minister bereid nog eens overleg te plegen, teneinde al :e letterlijke opvatting der circulaire le- jen te gaan. De overige opmcikingen van Kamerleden waren van weinig of geen belang. Minister De Visser beef: nog meegedeeld dat een ontwerp-han- delsonderwyswet door hem, naar hij hoopt, nog in deze wetgevende periode :al kunnen worden ingediend. Bij de afd. lager onderwijs ©prak nevr. Westcrman een verstandig woordje voor betere aanpassing van dat onder ijs aan de praktijk. Men Jeere de k:n- deren bijv. de constructie van een clec- trischen bel, het hanteereo van een spoorboekje enz. en men make hen as eigen met het Esperanto, des noods ten koste van de lessen in het Fransch of Duitsch. Eindelijk trachtie zij nog even te tornen aan de afschaffing van het ambulanusnie, doch hierin ind zij onmiddellijk mevr. Groeneweg tegenover zich I Een motie-Otto, beoogeode wegneming an onbillijkheden, ontstaan voor rer- scheidenc onderwijzers, die in 1919, 1920 1921 lessen hebben gegeven buiten de gewone schooluren, werd door den mi- nisier beantwoord met de opmerking, dat het in 1920 juist de linkerzijde, waarvan de heer Otto deel uitmaakt, 15 geweest, die zooveel mogelijk nivelleering wilde< De motie komt Vrijdag in stemming. Blykens mededeeling van den minister een herziening der lager onderwijs-wc' spoedig na l'aschen te wachten zij zal naast bezuiniging eenige technische ver beteringen beoogen. Ook in de wachtgeldregeling achtte de minister na daarop gewezen te zijn door de heeren Van der Molen ea Vau Veen verandering noodzakelijk, daar het biermoe z. i. andcis xou spaak-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1922 | | pagina 1