Zalm in blik.
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATHRDfiG 18 MAAST 1922 T.VEEOE BLAD
Brieven uit Zandvoort.
Blosmaadaal aan zsb Atstand en VBrgnnniog Zandvoort haalt,
blaam en daal betaalt Een weivaraoue huurman netar dan een
verro vriend.
CONCURRENTIE VAN BLOEMEN-
DAAL AAN ZEE.
Wie kier de laatste dagen jhr. bas
Backer, den burgemeester van Bioe-
nendaal, de keercn Do Waal Ma'.efijt
cn Nederhasselfc, wethouders van die
gemeente, benevens den Bloemendaal-
sehen inspecteur van politio bezoeken
zag afs'eJcen ten Raadhuize en zich
ook aan andere adressen vervoegen,
keek ze na, met een eeuigszins mede
lijdend glimlachje. Immers had ze
direct herkend als propagandisten
voor den nieuwen concurrent van Zand
voortBloemendaal aan Zee.
Het gemeentebestuur van Bloemen
daal heeft terecht begrepen, dat voor
lichting op het gebied van s'randex-
pioitatie nergens zoo goed is te krijgen
nis bij wie daar ervaring in hebben.
En, zoekende naar gegadigden, om het
der gemeente Bloemendaal 'oebehóo-
rende strand te bevolken en lucratief
te maken, hoop'en do heeren natuur
lijk te Zandvoort te slagen. He1 is niet
onmogelijk, dat die hoop vervuld wordt
of zelfs in vervulling reeds is gegaan,
maar heel groot was de liefhebberi.
toch nie'.
Dó heeren hadden ook zoo weinig
aan te bieden.
Op oen contract voor niet langer
dan één jaar gaat natuurlijk geen
mensch in; die zijn zinnen bij elkaar
heeft. Dat zou niets anders zijn dm
voor een ander de kastanjes uit het
vuur halen gesteld al, dat er ooit
wat te halen zal zijn. En dan het
Bloemendaalsche strand strekt zich ten
noorden van de aftakking van den
Zeeweg naar de zee kilometers ver
uit doch vaar het zuiden zal men
zich met niet meer dan 60 M. moeten
behelpeD. En dat is de moeite van liet
exploiteeren nauwelijks waard. Nu is
het mogelijk, dat het strandleven in
noordelijke richting kan geleid wor
den, maar waarschijnlijk is het niet.
Do natuurlijke trek is naar het zui
den, naar de bewoonde wereld, naar
Zandvoort toe. Eu door do beschik
king over zoo weinig terrein naar dien
kant is Bloemendaal al aanzienlijk ge
handicapt.
Maar er is meer, dat do ontwikkeling
van het Bloemendaalsche strand in
den weg staat.
B. en W. van Bloemendaal zouden,
zoo ik goed ben ingelicht (waaraan ik
geenszins twijfel) zich wel willen vei-
binden om geen gebouw te dulden op
het rondpoint, waar do Zeeweg zich
ombuigt om in het verlengde van den
boulevard te komen, zoo maar eenig
exploitant bereid kon worden gevon
den om op den Bloemendaalschen
grond bij zee eenig gebouw te stichten.
Zelf kan de gemeente Bloemendaal
daar moeilijk een paviljoen of iets dei-
(;elijks bouwen, nl waro het maar al-
een om deze reden, dat voor een der
gelijke inrichting, als zijndo gemeente-
eigendom, nooit „vergunning zou zijn
to krijgen.
Nu is he1 wel xvaar, dat do stations
wachtkamers, die op gelijk80ortigen
grond van vergunning verboden .zijn,
sedert het ministerio-Kuyper zijne offi
cieel© matigheid in praktijk bracht,
daarom nog niet lo gronde zijn ge
gaan, maar de exploitant van een
strandzaak zal het er niet gauw op wa
gen zijn bedrijf zonder vergunning te
laten. Er ware natuurlijk wel een
mouw aan te pasen. Zoo zou Bloemen
de al eenige stichting kunnen subsi
dieeren.
EeD aDder bezwaar is, dat de paar
den voor he1 iu zee trekken van de
badkoetsjes eiken dag een heel ein t
ver zouden moelen gaan eer ze het
terrein van hunne werkzaamheid haa-
den bereikt. Er is overwogen om dit
bezwaar te ondervangen door he1 aan
brengen vau vaste cabines. Maar die
zouden weer van de Bloemendaalsche
politie eene bewaking eischen, welke
in de papieren zou loopen. Trouwens
zouden Die1 alleen de paarden een lieei
eÏDd weg moeten komen, inaar ook al
le personeel. Het di ddst bij waro dit
natuurlijk nog uit z ndvoort te betrek-
keu, maar, zonder nu onzo Zandvoor'-_
selio strandmannen van overdreven
chauvinisme to willen beschuldigen, ik
geloof niet, da1 er velen voor zouden
to vinden zijn, om zoover to halen wat
vlak bij honk stellig beter is to vin
den.
Alles en alles bij elkaar genomen,
geloof ik, dai Bloemendaal zoo'n beet
je me' zijn strund in zijn maag zit.
En met zijn Zeeweg ook. Wetnouder
Koolhoven heeft het. indertijd we»
zien aankomen en zich ook verzet to
gen de verwezenlijking van be* lieve
hngsdeDkbeeid van burgemeester Bas
Backer. Maar de heeren Bispinck en
De Waal Malefijt wisten door hun
geestdrift heel den Raad aan 'o ste
ken. En de minister was Bloemendaal
maar al te gaarne ter wille, toen hem
werd voorgehouden, hoe die aanleg
van een weg naar Zee de gedemobili-
seerden aan het werk zou zetten.
liet mooiste van de geschiedenis was
destijds, dat met de Bloemendaalsche
dubbeltjes zoowat geen enkele Bloe
mendaler betaald werd de aannemer
dan uitgezonderd. Haarlem leverde
wat werkkrachten, Schoten, kroeg er
wat minder werkloozen door. Maar 't
grootsto deel der te werk gestelden
was uit Zandvoort afkomstig, 't Was
ook hoogst natuurlijk: ecu Zandvoor
ter is nu eenmaal beter met strand en
duin vertrouwd en graaft aan 'egen
■ni-ochicn wel zes Haarlenische kleer
makers of Scho'ensehe opperlieden.
i,r js indertijd al wel voorspeld, dat
blijken zou hoe zeer Bloemendaal zich
door'Zandvoort in deluren had la
ten leggen, toen besloten werd tot
uitvoering van het werk, waarvan oci-
de gemeenten zooveel beter zouden
worden. Het rijko Bloemendaal wa3
zoo royaal als een rijkaard maar wezen
kan en hef arme Zandvoort kon dit
met betalen en dat niet. Mr. lideman
mocht, toen de gronden van do familie
Van der Vliet onteigend waren, triom
fantelijk uitroeden, dat er een bres
was geschoten in de feodale burcht
grondbezitters, er werd een niet min
der l'orsche bres geschoten in de fi
nanciën van Bloemendaal en er wa
ren er, dio achter die eene ton gouds,
dictie eerste aanleg moes' kosteu, nog
heel wat andere tonnn zagen uanliujr-
pelen. Nu is het al zoo ver, dat uioa-
mendaal zich genoopf ziet voo»- een
millioeu aan grond te koopeD.
Maar het is nog niet zoo ver. dat
Gedeputeerde Staten voor dien koop
hunne toestemming hebben verleend.
En het is de vraag of zij die toestem
ming wel ooi1 gplYen geven. Want, al
brengt dat millioen misschien ook
over een jaar of vijftig zijn geld wel
weer op, bet huidige geslacht zou wat
al te lang onder dezen druk moeten
zuchten.
Weet Bloemendaal straks langs ilcn
Zeeweg een tram gelegd te krijgen -
Zandvoort zal er niet om treuren. Im
mers zal de vriendelijke bezoeker, per
tram uit Iaat ons zeggen Overveou ge
komen, zich, zoodra tij zee ruik1, aan
stonds in de richting Zandvoort ba-:
geven. Daar gaat hij pleisteren en
een vreemdeling, die niet pleistert,
kunnen ze hier missen als kiespijn
en vervolgens keert hij met de E. 8.
M. naar Haarlem 'erug. Het voordee»
voor Bloemeiidaal gaat hierbij zoek.
Zandvoort heeft den nieuwen Zee
weg met vreugde zien aanleggen en
nu reeds zie ik op een mooien Zater-
of Zondag heel wat auto's en fietsen
laugs het Grand Hotel de boulevards
af komen en stallen bij Groot Badhuis
of Hotel Driehuizen. De grond aan
de boulevards en zelfs ten nooruen
van het Grand Hotel, waar nog zoo
wat 1800 M. Zandvoortsch bezit is,
stijgt er ongetwijfeld door in waarde
en in verschillend opzicht wordt otn
zoo te zeggen haast elk Zandvoorter ei
beter van. We zijn er hier Blocmen-
daall dan ook oprecht dankbaar vooi
Iu zijn hart denkt de Zandvoorter
dat hebben burgemeester Beeckman
en wethouder Slagveld 'm maar fijn
tjes geleverd.
Bloemendaal betaalt en Zandvoort
[haal*.
Toch is men te Zandvoort niet zoo
dom om het belang van mogelijke con
currentie te onderschatten, pe Ho'ei
en Pensionhouder8-vereeniging; die in
den laatsten tijd nu niet zoo bijzonder
actief is geweest, heeft zich nieuw le
ven laten inblazen. Zij bereidt zich
erns'ig voor op krachtige exploitatie
van Zandvoort als badplaats. En tracht
overal het begrip ingarijg te doen vin
den, dat haar belang is het belang oor.
van den geheeleu Zandvoortscheu mid
denstand. Daarom heeft zij zich tot 1
i als Ik ooit een biljart neem, 'dan laat
ik er kuilen in maken.
En om het spel compleet te maken
regende het!
„Ik ben bang, dat je liet slecht ge
troffen hebt'" veronderstelde mijn
tante aan het eind van de twee eerste
dagen. „In het geheel niet. Dit is de
mooiste gelegenheid orn de uitwerking
van regen op hel strand te bestudee-
ren, die ik ooit gehad heb Geen hui
zen of iets van dien aard om hot uit
zicht te belemmeren".
„Nietwaar V' ze ze verheugd.
dan hebben we morgen onzen jaarlijK-
allo winkeliers en nijveren gericht me' schen kermisdag in het dior». ik weet
liet verzoek zich wel te willen opge- zeker, dat je dat verbazend gezellig
ven hetzij bij den heer Van Tooinber- |zult vinden".
gen hetzij bij den heer Hoek (directeur i lk stelde mij van dit verrukkelijke
vau he' Oranje-hotel) ais dona'eur genoegen niet bijster voed voor.
der vereenigin". Want de vereeniging j Maar daar er aibso.uu't niets anders
heef1 meer middelen noodig dan hare in 'i"°" wnn cn.no- ia m
ontributièn opbrengen. Zij stelt zich
voor gratis een gid9 te verspreiden,
flink 'e adverteeren, een eigen infor
matiebureau in exploitatie te houden
en op andere wijze werkzaam te zijn
iu het belang van vreemdebngenvei-
keer. Dergelijke bemoeiingen komen
inderdaad niet alleen den hotel-
en pensionhouders ten goede. Bakker,
slager, melkboer, kruidenier, poelier,
winkelier, allen worden er beter van.
En allen zullen dus, zien zij hun be
lang goed in, er wel aan doen de ver-
eeuiging te steunen.
Het is natuurlijk niet in hoofdzaak
3 van Bloemendaal te duchten con
currentie, die deze herleving van euei-
irio heeft gaande gemaakt. De lage
Mai'kenkoers houdt do Duitschers s-cl-
lig ook dit jaar weer weg en zal mifhig
Hollander to1 een Rijnreisje ver lev
den. Scbeveningen, Katwijk, Bergen
en 'Noordwijk zitten ook niet stil en
zijn afguns'ig genoeg op Zandvoort
om dit lol actie te prikkelen. De alge-
meene malaise doet menigeen de naas
te toekomst en speciaal het. aanstaan
de Beizoen donker iDzien. Maar er
is nog nooit een Maartmaand geweest
of er viel bezorgdheid le constateeren
Totdat op een mooien Zondag per
tram en trein en auto de „kijkers
komen.
En die zie ik nu toch ook al zoo af
^.i toe den Hoogeweg afloopen en do
Brederodestraat en de Haarlemmer
straat en de boulevards. En ik weet al
van men-chen, die al heel aardig ver
huurd hebben, en van pensions, waar
do aanvragen al beginnen binren to
komen. Zachtjes en zoetjes aan, maai
er komen er toch al. En dat houdt
don moed er iu en geeft hoop en ver
trouwen.
Ik vreea met groote vreezo voor het
eerste proefjaar van Bloemendaal aan
Zee. Maar, schoon warm voor Zand
voort geporteerd, gun ik toch den
jongen concurrent alle goeds. Er gaat
ten slotte niets boven onbeyrijde wel
vaart. En men is het gelukkigst nuasl
tevreden buren. Laat ons dus hopen-
dat Bloemendaal in de exploitatie van
zijn 6trand vergoeding moge vinden
voor de offers, die het zich getroost
heeft voor den aanleg van defi Zeeweg
We kunnen hier de zon best in het wa
ter rien schijnen en zijn er ons boven
dien bewust van, da1 ook voorspoed
besmettelijk is.
JUTTER.
(Weinig mensoheai zijn zoo vinding
rijk als verliefde jongdlui).
te doen was, ging ik er maar heen en
Slenterde van het rad-van-avontuur
naar den molen via de schomme boot
jes. liij toeval kam ik bij een gooitent
en au ar bleef ik staan, vastKenouacn
door de verbazingwekkende vorricu-
llïlgon vau een meisje voor mij.
Nu houd ia iu den regel met van
het sterke type van vrouw het is
zoo weinig schilderachtig over hei al
gemeen. In mijn jonge jaren had ik
alt»jd gehoopt, dat ai6 ik zou trouwen,
het zou zijn met een volgzaam meisje
u weet wel zoo'n zacht, toegewijd
schepseltje maar van het oogen-
blik, oat ik Maiiel zag, verdwenen ai
deze opvattingen
Het meisje had tien houten ballen
op ©en hoopje bij zich liggen en be
wees aan een aandachtig publiek dat
de Kokosnoten op bedriegerij ke ma
nier waren vastgezet door telkens
weer met een luiden slag dezelfde
noot te raken met ecu verbazingwek
kende zekerheid. Ik zelf zou hot zoo
niet hebben kunnen ooen en ik heb
een scherp oog. Ik geioo', dat zc van
de tien worpen er niet meer dan twee
nu&tc.
Aan het eind van de vertooning
wendde ze zich tot den spullebrias
vertelde liern op kiesche wijze, hoe z©
over zijn zaken dacht. Hij weru heci
beleoóigend, waardoor ik een schitte
rende gelegenheid weeg mijn g.i .n-
terie t© toonen, door hem voor haar
tegen oen gionJ us boksen.
Daarna of nee, ik gt*f u geen
bijzonderheden over nnjjn liefdesge
schiedenis. Natuurlijk dach ik, dat het
de mooiste Üefde was, oie er ooit bi-
staan had, maar ik weet zeker, dat u
dat tn mijn geval ook gedacht zoudt.
hebben. Hoe dam ook, ik ontdekte in
Nergensihuiaen plotseling verschillen
de ïnooia punten, ik merkte, dat het
een ideale plaats was om. te schetsen
en tot verbazing van mijm tante kwar
tierde ik mij gedurende drie maan
den in.
Aan het eind van dien tijd begreep
ik. 'Jat ik eens met mijn aanstaanden
schoonpapa moest gaan spreken. Dat
vooruitzicht lokte mij niet bijzonder
aan; hij was gepensionneerd kolonel
en de venhalen van Mabel over het
vaderlijk humeur waren niet bijzon
der geruststellena.
Evenwei, gedurende den Donderdag
en den Vrijdag studeerde ik een klei
ne gemoedelijke speech in over mijn
vooruitzichten en over de plichten
van een schoonvader, 's Zaterdags
leerde ik een vriendelijken giimlacli
en ging op weg naar hem toe. Zater
dag was bet, de eenige dag, waarop
nusn hem kon bezoeken, daar hij fle
andere dagen aan den oever van de
rivier doorbracht, waar hij probeerde
oen zeker klein soort viscli aan den
een tleincrï breeds man, die met eenDe volgende post bracht al het aut
schaar wat verwelkt© bloemen afknip- woord:
te. Hij keek naar nnj en bromde wat, Geachte Heer
ïer"iiLÏ' ""•""J*"*: fl™ Vy™ i Wi i'nilen, komt lirt mij no,
kwaiUer tergwfti gtoe.d to bebbeo, dat mijn houding tegenover u bij om
gjniwiiken narte to„t, onderhoud. mL-Kfeltn ee?
perk sleepte cn ging uiten, gooide hl, onvrlonde|ljk d0,.,
rijn schuur weg jtwuin vlug op m„>,er mij (l'et
af, tei wyl hij woedend met zijn armen inrli©n
u morgenavond om acht lint
vermoed Ikf ml lk.lXï^1"-' <°"J< »"1™ Komt
„Kan je mij ook zeggen Tr -
„Vermoed ik 1" buutte hij, „meneer Uw toegenegen
u vermoedt I Mijn naam is Joim Jonn Miiir.
Muir, mijnheer!" E.S. Mij dunkt het zou DCter zijn
„Daar dat toevallig de naam van do kieken niet te .pubtlcoeruu
MabeLs' vader was, begreep ik vrij Een beetje onvriendelijk! Het viel
zeker, dat het vriendeujke lachje niet mij op, dat mijn aanstaande s< hom-
op zijn plaats zou zajn en iit kreeg vader misschien wel zin voor humor
geen gelegenneid om ue kleine mono- had. Aan het dinar, don volgenden
loog te nouden, uxe ik ingeetuacerd dag, ontdekte ik, dat het zoo wa - het
hafl, om nem te wijzen op ae vooraee- tweede gerecht w »a zalm in blikl
len aie liern zouden toevloeien als aan
staan uen 6Ciioon vader van een vechje-
loveiid jong kuneicnuar.
John Muir was alleen aan het woord
en ik begreep er Uit, dat hij niet ge-
I steld was op altisten. Hij praatte mij
bet grasveld af cn den tuin uit,
kon nog akelige uitbarstingen van z-jn
conversatie op va. gen toen ik treurig
op den we*r wandelde, en ik geloof
lieusch, dat hij nog legen mij praatte
toen ik den tuin van mijn tante in
ging-
lk had er toen notuurlijk eenig idee
van, wat er met m.j zou gebeuren, a s
hij mij nog eons oo,t met z jn dochte.
zou zden praten. En ik had ook maar
heel weinig kans daartoe. Ik kon zoo
dikwijls om het huis rondsluipen ais
ik wilde, ik zag Mabel nauwelijks en
als ik liaar al zag, dan werd het l
reet bedorven door den kolonel, c
argwanend op vijf meter afstand va'
haar liep.
Het kwam mij hartroerend voor,
dat een woudorvol meisje als zij, 700
afschuwelijk en vader had. Om haar
veilig op éon afstond van mij te hou
den, stond <le kolonel er op, dat zij
zijn secretaresse zou zijn. In dien tijd
was luj bezig uu.t een van zijn v.s-
sciie/r,iJiO0tncming.:n een bijzon
dere manier om wormen te new-roi.
liet goziclu van Mabel, uie geüuluig
zijn bevindingen opschreef teivvi,l de
kolonol neen en wuji' nep, uruk ges-
ticuieerend, was meer uan ik Kon
verdragen, en locu ik em dag vtrd.ie-
tig terugwand side, ging ik langs dot
deel van do rivier, waar de kolonel
meestal visehte. Het gericht van. de
visenjes die liii het water UarteJuen,
vrooiijkte mij oen bee'tjo op. Zij waren
gelukkig iuui den ko.onel ontkomen
waarom zou ik ook niet? Dat
bracht mij op eon dankbeeld ..dat en
een naburige vuilnishoop, die vol waa
met leegs blikjes van fruit en zalm.
Hes werd al donker toen ik wear
naai' de rivier liep, beladen met twee
dozijn zalmblikjes.
Met fijn ijzerdraad bood ik de blik
jes in bosjes van drie bij elkaar en
liet ze in de rivior vallen.
Den volgenden morgen liad ik mij
mei een sclierji fototoestel ve: borgen
in het hoschje vlak bij het geliefde
plekje vaai den kolonel. Alles kwam
uit, zooals ik het verwacht had. Ko
lonel Muir had nog geen vijf minuten
gevisciit, toen 2ijn haak in een van
mijn ijzerdraden greep. Het gewicht
van de drie zalmWikjes, gevuld met
water, moest hem doen denken, dat
hij minstens een drie-ponder had ge
vangen.
Ik nam een goed portret van hem,
haak to krijgen. Maar de vissollen1 terwijl hij dut dacht en een ander,
waren wijs fcn nun soort, en de kol.o- toen de ding:©) boven water kwamen,
nel ving nooit iets ocai feit, dat jen hij zag, wut het waren.
«jij vuur slechts aanwakkerde. D© kieken vielen beter uit„ dan ik
i J üLtw6e ZT bekead«: kand- i had durven hopen en ik stuurde ze
SÏÏ^J3Sl,^ï™v_8<?CJ'reïen- "T d"' met het volgende
we.ke hoofdstukken bevatten als: briefje-
„Persoonlijk heb ik bij het zalmvis- c,enr 1,»« H«»r
£denmefSn ^pS-vB^.'T.Ahjn T" 008 vaJ1
grootste forellen heb o.vönoi, da«'" l» wert.
met een „Buigo"hengel".
Zijn grootste verlangen was om een 1 ririj f.
visdi te vangen die meer dan zes duim
gevangen u,ejko g-roote naam u lie?ft op het
'bied van viaschen, zou ik gaaxne uw
Hot kleine stadje Nergemsihuizen
heeft sleclits 6cn opvallende bijzonder
heid en die is, dat het met Salisbury
dc twijfelachtige eer deelt, dat het de
mi6lroostigstc plaats in Engeland is.
Zelfs hij mooi weer is Nergenshuilzeu
vervelend, maar als het er regent, zoo
als het de twee eerste dagen van mijn
bezoek daar zonder ophouden deed,
wordt het er gewoon onhoudbaar. Ik
had mij door ee<n misleidenden brief
van een tante, die daar woont laten
vertokken naar Nergenshuizen te ko-
I men. Zij had mij verleidelijke
I genheden om te schets on voorgespie-
geld. „Van het huis uit hebben we
een bijna onbegrensd uitzicht", ver
zekerde zij mij, en bij mijn aankomst
zag ik dat hel werkelijk zoo was.
Een goedie drie mijl strekte riah t
eon eentonige vlakte uit tot de even i die afleeai tn dé verbeelding bMtaajÜding!
vïakk© zee. -Sedert dien hetóiaii vlak-jzijn veel moeilijker t© vertoonen dan' Uv; enz.
k<> dingen altijd ©en zeldzaam neer-werkelijke. P.S. U kunt do kieken, verscheu-
'l'on ik liet tuinpad opkuievde zag ik ren, ik heb de negatieven".
inwinnen voor onderschriften,
groot was. Het zou zoo n veïdéeéing '"^.1?^? k!5kies "?ir
geven zijn verhalen te kunnen'beves-e. ^'hustnerde bladen
tigen met een zichtbaar exemplaar. ,e,; .°6 Vn, ••Kolonel Muir
Ongeloovige menschen, die men opbe.angrijkstc vangst bin
den weg naai- huis ontmoet, zijn jam-ntn of: Kolonel Muir. de welbekende
nier genoeg altijd geneigd te vragen, I esPert °P vlsschersgebied, demon-
hoe dc vangst geweest is. en vissclxen, jstreert de waard© van zijn laatste vin-
i die atleeii tn de verheoldinc hestn.i.n. ding!"
Jh<- fj.iilgc.il itihijtt ücii /^ciuiacllll ucui-i
drukken den invloed p mij gehad en'
Sporipraaije
Het programma voor
Zondag.
Vrijdagnuddag half vijf was ons de
samenstelling van het Haarlem-elftal
nog niet bekend, dus kan er in deic ru
briek geen melding van gemaakt wor
den. Voor de bespreking van de kansen
op een overwinning tegen H .V. V. heb
ben we de elftal-opgave evenwel met
noodig, want we durven wel weer een
victorie voor de roodbrockcn te voor
spellen. H. V. V. is wei een geducht
elftal, maar aan den Schoterweg speelt
het over het algemeen nooit een ge
lukkigen wedstrijd.
Dat. er veel spanning bij deze ontmoe
ting zal wezen, kan men verzekerd van
zün, want hoewel het Ajax of Feijeu-
oord niet is, kan het hier loch wel om
dc bezetting van dc eeretc plnais gaan.
Van dc twee clubs, die morgen aan den
Schoterweg spelen, staat Haarlem er
ongetwijfeld het beste voor, want zij
heeft reeds 19 punten uit ij wedstrijden
weten tc verkrijgen; H. V. V. behaalde
slechts 17 punten uit 15 wedstrijden.
Winnen dus de roodbrockcn, dan wordt
hun voorsprong op H. V. V. vrij groo';
wint daarentegen H. V. V., dan komt zij
bijna gelijk met Haarlem. Maar, zooals
we reeds schreven, dc roodbrockcn zul
len zich hun prachtkans niet laten ont
nemen. We verwachten een mooien,
spannenden strijd.
D. F. C., die nu een paar maal achter
elkaar verloren heeft, zal morgen, thuis
spelend, tegen Fcijenoord wel vinnig
van zich afbijten. Het is tenminste lang
niet zeker, dat Feijcnoord morgenavond
nog op de eerste plaats staat. Een
overwinning voor D. F. C. zal Haarlem
zeer ten goede komen.
Ajax is de tweede club, die verliezen
moet, wil Haarlem op dc eerste plaats
komen. .Maar die nederlaag komt mor
gen niet; U. V. V. zal zoo goed als zeker
in Amsterdam dc nederlaag lijden. Een
verrassing natuurlijk buitengesloten.
Nog altijd uit een egoïstisch stand
punt bezien, zou het eveneens wensch©-
lijk zijn dat Blauw Wit van Spartaan
verliest, maar ook die kans is niet groot.-
Onmogelijk is het evenwel niet. want
becalve Van Diermen heeft Blauw Wit
maar weinig goede schuiers in haar
voorhoede. De aanvalslinie van Spar
taan is veel gevaarlijker.
V. O. C.V. V. A. is een ontmoeting,
die zeer tot genoegen van R. C. H. vrij
wel zeker in een overwinning voor V»
O. C. eindigt.
Blijft over
de rekening van R. C. H."
Daar stokt het nog altijd mee. In
Rotterdam werd veertien da-gen gele
den een punt méér geoogst, dan we ver
wacht hadden, maar Zondag werden
weer twee oi zulke kostbare punten ver
loren. Gelukkig voor R. C. H. zitten
ook H. B. S. en U. V. V. Icelijk in het
gedrang, zoodat alle hoop gelukkig nog
steeds niet vervlogen is. Maar om het
totaal van 22 punten te handhaven, moe
ten we het programma weer verzwarenj
De behaalde punten 2ijn. 20oals men
weet, als vedgy
R. C. H.—V. O. C. (2—1) 2
R. C. H.Feijcnoord (11) 1
R. C. H.—H. V. V. (2—1) 2
Ajax—R. C. H. (1—1) 1
V. O. C.—R. C. H. (2—3) 2
Totaal 8
Als nu H. B. S. en U. V. V. blijven,
verliezen, kan het resteerend program-
voor R. C. 11. weer wat verlicht wor-
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Mijn vriend Van Stuiteren heeft mij
het volgende verhaal gedaan, dat ik om
dat hij mij man en paard, ik wil zeggen
man en huis er bij genoemd heeft, totaal
en ten volle mag vertrouwen
„Ik kwam," zoo vertelde hij mij, „een
goeden kennis Willem X. in Amster
dam tegen. We maakten een praatje
over het weer, de wederzijdscke familie
en zoo en alles ging goed, totdat ik hem
vroeg „waai woon je tegenwoordig?"
Deze vraag scheen hem niet te beval
len. Aanvankelijk gaf hij er geen ant
woord op, daarna bezon hij zich en zei:
„bij Hilversum of ja, ik mag wel zeg
gen te Hilversum."
„Ben je er niet zoo heel zeker van?"
vroeg ik schertsend.
„Natuurlijk, natuurlijk," zei hij, „te
Hilversum." Maar van harto kwam liet
antwoord niet.
Nu moet je weten, dat ik er onlangs
ernstig over gedacht heb ont Haarlem
uit ie gaan. De bélasting leek zoo hoog
en ik kon geen geschikt huis naar mijn
zin krijgen enfin, ik dacht over 't Gooi
en 2ei hem dat dan ook. Je hadt moeten
zien, hoe hij opklaarde, mijn vriend
Willem X. Met een stortvloed van woor
den vertelde hij, dat h'j ©en prachtig
plekje wist, waar ik voor bijna geen geld
een aardig en geriefelijk huis zou kun
nen bouwen. „Ik woon er zelf," voegde
hij er bij.
Ik maakte bezwaar. Zelf bouwen zou
heel duur wezen, als 't kon wou ik
liever een bestaand huis koopen of hu-
icn. Maar hij praatte al mijn opmerkin
gen weg en voor we een kwartier ouder
waren, was het al afgesproken ik zou
den volgenden dag tc Hilversum komen
en hij zou mij afhalen van '1 station.
„Moet ik de fiets misschien mee
nemen?" vroeg ik.
Dat hoefde niet, hij zou mij met de
auto afhalen.
„Ei, met do auto?" vroeg ik, want
rijkdom had ik niet bij liern gezocht.
Hij lachte zoo'n beetje gedwongen.
„Niet mijn c-igcn auto. maar die van
ccn kennis."
„Je houdt
kennissen op n
Inderdaad stond hij met de auto den
volgenden dag op het stationsplein tc
Hilversum te wachten.
„Is het ver?" vroeg ik.
„Volstrekt niet, een minuut of wat."
Maar we reden en reden, de plaats door,
ten slotte er uit, door lanen en weer
andere lanen en er kwam maar geen
eind. „Ga je altijd met die auto van ie
vrind van 't slation naar ihuis?"
vroeg ik.
„Met de fiets," zei hij. ,,'t Lijkt je
wat ver, omdat je den weg niet kent.
Anders zou je zien, dat het een afstand
van geen beteekenis is."
Eindelijk stond de auto stil. „Dit is
mijn huis," zei hij en wees vol trots op
een werkelijk aardig, modern landhuis,
met ccn flinken tuin er ont heer» en
drong er oj) aaD.Mat ik binnen gaan zou.
Hij scheen daar op eens grooio haast
mee te hebben, ofschoon ik de omge
ving wel eens bad willen opnemen; even
wel liet hij me daar geen tijd toe. En
daar kwant zijn vrouw met een vriende
lijk lachje -het bordes al af en noo-
digde me, ook al met zoo'n zenuwach
tige haast, dacht ik, uit om binnen tc
komen en zoo zat ik na twee
een gemakkelijken stoel, met
naar de openslaande deuren, zonder da:
ik den omtrek had gezien. Maar zooveel
had ik al wel opsremerkt in de naaste
omgeving stonden heel veel boomen,
maar blijkbaar heel weinig huizen ik
had er eigenlijk nog met één gezien.
Wij dronken heel gezellig koffie. Al
leen vond ik gastvrouw en gastheer alle
bei wat gejaagd en zenuwachtig. Pre
cies aisof ze niet recht op hun gemak
waren, zonder dat ik begrijpen kon waar
om. En nauwelijks was het koffiemaal
afgeloopen en hadden wij mannen een
sigaar opgestoken, of de gastvrouw noo-
aigdo mij uit, het huis eens te zien.
„Werkelijk een prachtig huis voor weinig
geld," zei ze, wat uit den mond van een
vrouw nogal zakelijk klonk.
Wij hegonnen met de benedenkamers.
Zij voerde het woord. Willem X. liep er
als een stomme man bij. Niet dat zijn
hulp noodig was, want 2ij kon het best
alléén af, zelfs ging het zóó vlot cn van
een leien dakje, dat ik bic afvroeg, waar
ter wereld ik toch meer zoo'n welspre-1
kendheid gehoord had. Op eens schoot
het me te binnen in het Heidelbcrgschc
slot waar de dochter van den kasicle.t.
rondgeleid had en in een niet 'e
stuiten woordenstroom alles uitgelegd,
zonder ook maar het minste of gering
ste over te slaan.
„Hier ziet u," zei mevrouw X„ „het
trappenhuis, gemakkelijk en ruim, goed
verlicht met gekleurde ruiten, die een
aantrekkelijk schijnsel op de tredèn wer
pen; vooral m den avond, bij electrisch
licht, maakt de trap een bijzoader prctti-
gen en gezelligen indruk. Hiernaast dc
keuken, niet tc groot, maar piactisch
ingericht en gemakkelijk te verwar-
1, een ruime bijkeuken en berging
voor huishoudelijke artikelen...."
„Mag ik vragen of er ook een af
zonderlijke ruimte voor fietsen is?"
„In den tuin is een apart gebouwtje
ior zes fietsen gesticht. Ik zei dus
:n ruime bijkeuken en berging voor
huishoudelijke artikelen
Ik keek haar verwonderd aan; ze her
haalde haar uitlegging in dezelfde woor
den, precies als een gids in een mu
seum. We gingen naar boven en be
zochten de slaapkamers, de gastvrouw
jtoortdurend aan het woord, de gastheer
zwijgend. Zij verviel hoe langer hoe meer
den werktuiglijken toon van den rond-
leidenden gids, die eiken dag vier, zes
keer dezelfde explicatie geeft. „Let
vooral," zei ze, toen we in de slaapka
mer stonden, ,.op het prachtige uitzicht
uit deze vensters op de bosschen. Hei
huis staat Oost-West en krijgt dus aan
den kant van dc slaapkamers ce morgen
zon en aan de zijde waar de woonkamer
ligt, de middag- en avondzon. Op de
zelfde wijze kunnen in de naaste
geviosf ook andere soortgelijke landhui
zen gesticht worden, ofschoon uit den
aard van de zaak de bouwheer volko
men vrijheid heeft, zijn afwijkende wen-
sclteu aan den eigenaar van den grond
kenbaar te maken, waarmee op de mees:
vrijgevige wijs rekening zal worden ge
houden!"
Ik keek haar verwonderd aan. 't Scheen
wel, of zij alles uit een boek voorlas. En
hoe kwam ze aan die stadhuiswoorden
ofschoon, afwijkende wenschen, vrijge
vige wijsMevrouw," zei ik en ik
kon de woorden onmogelijk terughou
den, „ik durf wel wedden, dat u niet
voor den eersten keer bezoekers rond
leidt in uw huis!"
Deze onschuldige opmerking had een
onverwachte uitwerking. Mijn vriend X.
keek zijn vrouw aan, zij hem, do een
werd rood en de ander bleek. Daarop zei
ze, met een ietwat gedwongen lachje
„ja, ja zeker, dat heeft u goed gera
den." Maar nu maakte zij wat er nog
te vertellen was, wat vlugger af en ten
slotte, nadat mij geen trapje, geen hang
kast, geen kram ia den muur op de
recfite plaats Bespaard was, keerden v.e
naar de huiskamer terug, waar de gast
vrouw met een paar woorden over „hui
selijke bezigheden", zich excuseerde en
mij met haar man alleen liet.
„Nu, wat zog je er van?" vroeg mijn
gastheer.
„Een aardig huis, goed gebouwd zou
ik zeggen, gezellig ook en met vrij wat
„Vind je niet?" Hij glansde.
„Als 't uiet onbescheiden is wat heb
jc ervoor betaald? Je hebt het immers
gekocht?"
Hij aarzelde even, zei daarna ,,'t Is
mijn eigendom, de pnjs is vijftienduizend
gulden.
„Alles inbegrepen?"
„Alles inbegrepen."
„Maar zeg eens ligt het niet wat
ver van de gemeente af? Hoe ver is het
wel loopen caax 't station?"
„Dat weet ik niet."
„Niet? Heb je het dan nooit gewan
deld?"
„Ik weet het niet."
„Maar hoe kom je dan aan 't sta
tion?"
„Met de fiets, heb ik je immers #e-
zcid."
Dat was waar, maar daaruit konden
we toch wel den afstand herleiden.
„En hoe lang fiets je dan?"
„Ecu kwartiertje misschien
„En het was twaalf minuten met de
auto, ik heb het op mijn horloge ge
zien."
„Je zult je vergist hebben 1"
„Onmogelijk, ik heb het precies nage
keken." Hij werd rood cn dan weer
bleek cn opnieuw kreeg ik den indruk,
dat er iets bijzonders was, dat ik niet
weten mocht.-
,Hoor eens, Willem," zei ik, hem
strak aankijkende, „ik heb een gevoel,
dat je wat voor me verbergt. Wat is er?
Spreek op, ik mag tod» niet aannemen,
dal je opzettelijk me iets wijsmaken
wilt?"
Toen werd hij weer bleek, deed een
paar maal den mond open en dicht, zei
toen een heel leelijken vloek voluit en
zei„ik zal jc aMes vertellen, ik heb er
al meer dan genoeg van!"
„Toen wij het vorige jaar trouwden,
zochten wc ccn huis in Hilversum. Geld
om tc koopen hadden we niet, voor een
redelijken prijs was er niets te huur, we
waren op bet punt om naar Bussum te
gaan, toen we tot ons engeiuk den cige-
„Den eigenaar? Waarvan?"
„Van ai dezen bouwgrond." Hij
zwaaide met zijn arm in de richting vau
het raam. ,,Er kwamen geen liefhebbers
om hier te bouwen, 't is veel te ver van
de plaats, een half uur loopen tot het
eerste huis, drie -kwartier naar 't station.
En geen tram. Maar hij was een koppig
man en zei„als er maar écn schaap
over de brug is, volgen er meer. Luistei
eens hier u gaat op mijn terrein wo
nen, ik bouw een hui9 voor u
„Maar wij hebben geen geld',, zei ik.
„Ik geef u '1 huis preseot, met den
grond, ik laat uw tuin aanleggen en als
vergoeding doet u voor mij een kleinig
heid
„Wat dan?"
„U iaat het huis kijken aan liefheb
bers om tc bouwen, die op mijn adver
tenties afkomen of die ik met de auto bij
u breng."
„Dus dc auto?"
„Is van den eigenaar. Daarmee wor
den de menschen hier gebracht. Dan
lijkt het zoover niet."
„En jelui naamt dat voorstel aan?"
„Ja, we waren zoo dwaas. Je moet
wel bedenkenwe waren ten eind© raad
en zagen al in. dat we niet konden koo
pen of huren. Wo namen dus aan en ik
teckende oen contract, waarin alles pre
cies omschreven stond."
,,'t Is wat afgelegen," zei ik, „maar
overigens was de transactie voor jelui
zoo onvoordeelig niet."
„Denk je? De eigenaar is een ijverig
man. Hij adverteerde veel en smake
lijk en er kwamen massaas menschen,
om het terrein te zien en ons huis. Het
m gek te worden. Er zijn dagen dat
zes menschen of paren of heele families
huis komen zien; gewoonlijk komt de
maar mee en wee ons. als mijn
iw ook maar één kleinigheid over
slaat. Dan zegt hij, dat wc het contract
niet naleven. Als 't mooi weer is, ko
men dc meesten, daarom hebben wij lie
ver slecht weer: regen, hagel, sneeuw,
storm, dagen achter elkaar. Ze neuzen
alles, lachen om onze famLücponret-
1, doen onbescheiden vragen ons
huis is erger dan een café, waar dc fa
milie althans nog haar eigen j>aniculiare
vertrekken heeft; wij hebben niets, w©
zijn als slaven aan dit huis geketende
Nooit kunnen wc samen uitgaan, ook op
Zondag komen er bezoekers. Alles bcta-
wc aan on2e leveranciers duurder#
omdat 't zoo ver weg is."
„Maar ontbind het contract dan."
„Dat kan niet, ik hel» een ad
vocaat gcrjmdpleegd en de eigenaar
me nret ontslaan vóórdat al
bouwterrein verkocht is. En er
komt niemand. Iedereen ziet, dat
het veel te ver weg ligt. Wij hebben een
gevoel alsof hij ons gekocht heeft en
wij zijn slaven zijn. Bovendien is mijn
vrouw bang 's avonds, in dit eenzame
huis.
lk stond op; vond het maar beter om
van mevrouw geen afscheid te nemen en
verzocht mijn groeten tc doen. Willem
vroeg maar niet eens. of ik nog over
bouwen dacht. Hij bracht mij precies in
twaalf minuten, hard rijdende, naar *t
station.
Toen ik hem dc hand tot afscheid
drukte, zei ik „arme kerel, ik wou dat
ik wat voor je kon doen."
_j,Niemand kan wat voor mij doem
Alleen(hij bcog zich over naar
mijn oor) „alleen als de -kast mocht
wiilen afbranden ben ik er af dat heeft
dc eigenaar niet voorzien."
Daarna wendde hij het stuur cn reed
naar zijn kerker terug'.
lk ging peinzend liet station binnen.-
Nadien vond ik een passend huis in
Haarlem. Ik blijf hier...."
FIDELIO#
