Biiitenlani?»ii Omzicht
HAARLEM'S DAGBLAD
Van onzen reizenden Redacteur
Een Tabaksinschrijving in
Frascati te Amsterdam.
Rechtszaken
FamÜleheriGhten
Onze LachËoek
Feuilleton
MIRIAM
DIN80AG 9 MEI 1S22 - TWEEDE BLAD
(Nieuwe reeks.)
No. 74
Eersto ïr.drukkan. De wedloop om hel leven. Rugby- en worstelwed
strijden. Het Stadion van den Amster damschen tabakshandef. Een grooter
gebouw voor den tabakshandel noodzakelijk. Taxatie, kijkdag on Inschrij
ving. Frascati. De Jacht naar Tabak, eon tragl-komedie met een voor
spel. Time Is money. De man op hot beschot. Tabak! Tabak! Tabak!
zeggen zoo sportieven handel als de
tabakshandel, waarbij naast goede koop
manschap, zooals mij is gebleken, groo-
te vlugheid, kracht, durf, behendigheid
en sterke longen noodig zijn. Frascati
zou men het stadion van den tabaks-
handel kunnen noemenop de dagen
der inschrijvingen worden cr zelfs
massa-hinderniswedloopcn. massa-boks-
partijen, massa-worstelwedstrijden, rug-
by-partijen en schreeuwwedstrijden ge
houden. Het heele gebouw is voor deze
hurdle-races en krachtwedstrijden inge
richt. Men heeft er zelfs tal van loges,
waarvan met het schouwspel rustig en
op zijn gemak van boven kan aanschou
wen, al zijn die loges daarvoor dan ook
allerminst speciaal bestemd.
Het strijdperk is een vierkante open
ruimte, met door houten beschotten af
geschoten hokjes er omheen. In deze
hokjes de „hoeken" van de make
laars worden de beslissende eindstrij
den geleverd. Als in een schouwburg
zijn boven om de kampplaats op de eer
ste en tweede verdieping meerdere loges,
die alle eveneens aan bekende make
laars zijn toegewezen. Deze loges heb
ben balcons niet balustrades of zijn in
de zaal als erkers uitgebouwd. In die
loges wordt op dagen van de inschrij
ving voor honderdduizenden gulden;
aan tabak verhandeld en daar op de kri-"
tieke momenten allen tegelijk er bij wal
len zijn om partijen op te koopen, is
het er soms een gedrang, dat levensge
vaarlijk genoemd kan worden. Het is
mij onbegrijpelijk, dal de vertegenwoor
digers van een zoo belangrijken wereld
handel als die van de tabak niet de han
den ineenslaan om een grooter gebouw
voor hun inschrijvingen te bouwen.
Om bet eigenlijke verkooplokaal zijn
op elke verdieping nauwe gangen, waar
op de verschillende loges „uitmonden".
Ook de trappen in dit gebouw zijn alle
zóó smal. Jat zij doen denken aan trap
pen naar „drie hoog" en „vier
hoog" in de étage-woningen van de Am-
sterdamsche Pijp. In dit primitieve ver
kooplokaal nu worden de vermaarde „in
schrijvingen" van de Sumatra-, Java-
en Borneo-tabak gehouden. De Maan
dagen, Dinsdagen en Woensdagen zijn
doorgaans bestemd voor de taxatie.
Dan liggen daar op lange tafels de mon
sters van de verschillende partijen, die
door de Deli Maatschappij, de Arends
burg, de Senembah en hoe onze groote
tabaksmaatschappijen verder heeien mo
gen, worden aangeboden. Donderdags
is het algemeene kijkdak, terwijl de Vrij
dagen doorgaans voor de inschrijvin
gen bestemd zijn.
De verschillende partijen worden in
'olgorde op vooraf bepaalde uren ver
kocht. De directies der betrokken maat-
schappi en zitten vóór de aanwiizing vei
lig verschanst achter een grerene tafel
een zijkamer op de eerste verdieping.
In een brievenbus aan de hermetisch ge
sloten deur worden de „inschrijvingen"
dichte enveloppes gestokeu. Vlak vóór
bet tijdstip, waarop de inschrijving ein
digt, staan achter een hek in een kleine
ruimte, die aan het „schapenhok" van
de E. S. M. in Zandvoort doet denken,
de makelaars en bedienden tegen elk
ander gedrongen om maar zoo spoedig
mogelijk binnen te komen. Dat gedrang
is het algemeene kijkdag, terwijl de Vrij-
zou ik het voorspel willen noemen van
de tragi-komedie „De Jacht naar Ta-
bakl" die dan volgt.
Zoodra de deur geopend wordt, stor
men alle makelaars en bedienden tege
lijk naar binnen. De deur wordt weer
door een portier gesloten en een oogen-
blik is het voor de inschrijvingskamer
doodstil. Jonge bedienden staan met hun
oor tegen de opening van de brieven
bus en voor de reten van de deur om
maar iets op te vangen, van wat daar
in de inschrijvingskamer bekend wordt
gemaakt, maar alleen het vage gebrom
i enkele stem dringt daar van
binnen tot mij door. Ik sta tusschen
eenige andere heeren te waohten; dan
vliegt de deur open en ik zie al die
mannen stompend, duwend, dringend en
worstelend naar buiten vallen. Het is
de „start" voor de hurdle-race door
Frascati. Allen hebben zij éénzelfde doel:
het eerste te zijn in het hokje van den
man, aan wien de groote partij van de
Deli Maatschappij is toegewezen. Want
in dat hokje of de loge van den geluk
kigen kooper worden de pas gekochte
Even over tien was ik in Frascati ge
komen met het doel een „inschrijving''
van Sumatra en Borneo tabak cecs van
nabij ie volgen. Wat schuchter wandelde
ik door hei gebouw eu ik voelde mij
tusschen al die bezige, druk doende ta
baksmannen als ecu vreemde eend in
een bijt. Ik liep kalm door een smalle
gang, toen ik op eens een vervaarlijk
lawaai achter mij hoorde. Verrast keek
ik om en plots zag ik een 20 man op
mij afstormen. Zooals zij daar kwamen
aanrennen, was het als een visioen. Het
leek een door woeste moordenaars ver
volgde bendel Zij verdrongen elkander
om maar voor te komen, maakten
zich ruim baan met ellebogen en schou
ders, duwden ieder, die naar voren wil
de dnngen, terug en op aller gezicht
stond beangstigend de nerveuse span
ning gevreten. Voordat ik eigenlijk wist,
wat er gebeurde, zat ik midden in de
bende. Ik kjeeg een duw van links, een
siomp van rechts, een opstopper
achteren; het was daar op die nauwe
gang als een wedloop om het leven.
Ik begreep, dat ik in den weg stond
en stotterde daarom verlegen bij eiken
duw, dien ik kreeg: „Pardon!"
don„Pardonl" maar niemand dacht
er aan inijn stamelend excuus te beant
woorden. Zij hadden allen blijkbaar
één doel: zoo vlug mogelijk daar door
dien nauwen corridor vooruit te komen.
Ik Wist niet beter te doen dan 1
mee te. hollen en ik rende dus dooi
gang met de bende vooruit, absoluut
niet. wetend, waarheen de vlucht ging.
Op eens stokte het aan het hoofd; dc
voorste mannen drongen een zijdeurtje
in. Plots werd het een kluwen van drin
gende, duwende, schreeuwende, worste
lende mannen. Allen wilden tegelijk door
het zijdeurtje naar binnen. Ik botste
links, rechts, achter en voor tegen bor
sten en ruggen, mijn lorgnet sloof van
mijn neus, ik vloog met een vaart te
gen een houten beschot aan, daarop te
gen een muur; niemand lette cr op.
„leder voor zich 1" was hier blijkbaai
het consigne. Allen drongen, met hun
schouders en ellebogen werkend, naar
voren en plots vingen al die mannen te
gelijk te gillen aan 7K!8
SA en ik zag niets dan verwrongen ge
zichten om mij heen. Oui er uit te ko
men begon ik ook maar met mijn elle
bogen en schouders te werken, ik voel
de, dat ik „los kwam" en stond ein
delijk alleen in een klein vertrekje. Ia
de bokjes naast mij boorde ik aanhou
dend het oorverdoovend gegil „7 7)2
►—8 SA. Voor mij 1 Voor mij! Vooi
mij! Geaccepteerd! Geaccepteerd! 7
7'i 8 SA 1" Het was als het wilde
gehuil van een woest geworden bende
krankzinnigen.
„Waar ben ik? Wat is dit?" vroeg.ik
mij vol verbazing af. Een oude heer, die
was komen aanwandelen, zag mijn ver
wondering en zei lachend „Het is van
daag nog bijzonder kalm! Dan hadt u
verleden week eens hier moeten zijn!"
Zoo waren mijn eerste indrukken van
een tabaksinschrijving in Frascati te
Amsterdam.
Misschien zullen enkele lezers denken,
dat ik overdrijf. Wanneer het hun mocht
gelukken eens een toegangskaart voor
Frascati te bemachtigen en een in
schrijving bij te wonen, zullen zij zien,
dat ik heel gematigd ben in het weer
geven van mijn indrukken van dezen
strijd om Sumatra- en Borneo-tabak.
Maar ik raad hun in gemoede aan niet
op een der smalle gangen te gaan slaan
op het oogenblik als de horde van jon
ge makelaars moet passeeren, want dan
krijg je het gevoel, alsof je tusschen
twee xugby-spelendc partijen verzeild
bent geraakt.
Wal later heb ik gelegenheid gehad
meer kalm en op mijn gemak zoover
je van kalmte en gemak op zulk een
dag in Frascati kunt spreken de ta
baksinschrijving van nabij te volgen. Ik
zal probeeren er hier een beschrijving
van te geven.
Frascati heet het gebouw, dat men
de beurs van den Amsterdamschen
tabakshandel zou kunnen noeaneu. Het
is een tot verkooplokaal getransformeer
de oude theaterzaal in de Nes, zeer pri
mitief, zeer leelijk en zeer onvoldoende.
Want dat dit gebouw voor het centrum
van een der belangrijkste tabaksmark-
ten der wereld véél te klein is, valt ieder
bezoeker bij het eerste gezicht onmiddel
lijk op. Vooral voor een ik zou kun-
1 partijen voor een groot deel dadelijk
weer aan andere makelaars voor zoo
hoog mogelijke prijzen van de hand ge
daan. Hier geldt dus voor allen: „time
is money". Zij rennen door de gangen,
rollen van de trappen, hollen door dc
„arena", springen over hindernissen,
klimmen over balustrades en houten
beschotten, allen achter den voorste
Er bij zijnl Er bij zijn I Er bij zijnl
Dat is het, wat op al die nerveuse ge
zichten te lezen staat. Het is als de wilde
wedloop achter een dief op het film
doek in den bioscoop. Wcgl Op zij! De
bende komt er aan I Het gaat om tabak,
tabak, tabak, tabak 1 Eén seconde is
misschien 5000, 10000. 15000 gulden
waard! In 's hemels naam niet te laat
komenl Voor, links, rechts, achter zijn
het allen concurrenten,'die daar loopen,
springen, rennen, duwen, stompen,
worstelen om hetzelfde doel! 5000,
10000, 15000 guldenwie zal het ver
dienen? Zij zien niets meer, zij hooren
niets meer, zij weten alleen, dat daar
ginds in dat hokje binnen enkele minu
ten honderden pakken tabak worden ver
kocht. Er bij zijn, er bij zijn, er bij
zjjn 1
Zij werken zich allen tegelijk naar
binnen. Er is geen plaats meer! Zij hoo
ren daar binnen reeds het gillen en
schreeuwen: 7 7A 8 SA
het koopen en verkoopen is begonnen
en zij zijn er niet bij! Weg! maakt
plaats, op zij I Een kluwen, waar zij
niet door kunnenDan maar over dc
beschotten heen of over do balustrades
der balcons, buiten langs do erkers, op
gevaar af naar beneden te tuimelen.
wordt tabak verkocht, t a b a
7 7A 8Zij gillen en schreeu
wen en brullen om maar geboord te
worden,! Voor mij! Voor mijl Voor
nij 8>2Ik heb geaccepteerd! Ik
heb geaccepteerd I
Ik zie oude heeren met paarse gezich-
n en verwilderde oogen, hun aantee-
kenboekje in de haud, uit het hokje,,
naar buiten setormen en door de arena
hollen, trap op, trap af, trap op, trap
afhet gaat om tabak, tabak, ta
bak 1
Boven op een houten beschot zit een
makelaar. Hij verkoopt. Aan zijn aranen,
zijn beenen, zijn broekspijpen, zijn jas
panden, zie ik mannen met verhitte ge
zichten hangen het zijn de makelaars,
die koopen. Zij vallen hem om den hals;
ik meen zelfs een oogenblik, dat zij hem
zoenen, maar dan zie ik, dat zij hem
het oor fluisteren den prijs, die
geen ander hooren magi Do man, daar
boven op het beschot, weert de handen,
die smeekend naar hem toe worden-ge
heven, de handen, die streelen, duwen
trekken, van ziohaf. Hij baadt in hei
et, maar hij heeft zelfs geen tijd om
zijn voorhoofd en wangen met zijn zak
doek af te vegen. Men rukt hem bijna
zijn jas van het lijfEr beslaat voor
al die mannen op dat oogenblik maar
één ding in de wereld tabak, tabak,
tabak, tabak!
,Wa»1 jij? Wa: jij? Voor mijl Voor
mij! Ik accepteer! Ik accepteer I 7A
SA\"
in vertelt mij, dat het nog vrij kalm
is; op druk'ko dagen is het gebeurd, dat
vasto beschotten tegen den grond
gingen. Ik kijk en hoor er naar met
stomme verbazing. Is het verbeelding
of werkelijkheid? Op eens krijg ik een
duw in mijn rug; ik spring op zij, een
andere horde holt mij voorbij I Het is de
Aanvang van de race om partij nummer
4! En altijd gaat het geschreeuw door
daar boven op het beschot: „7 7A
SI Voor mijl Voor mii I Voor mijl Voor
mijl"
Dat 13 dus, wat men verstaat onder
een inschrijving van tabak in
ati te Amsterdam.
LLOYD CEORCE SPREEKT BERICHTEN OVER EEN BREUK TUS
SCHEN FRANKRIJK EN ENCELAND TECEN.
ALS HET ANTWOORD DER RUSSEN BEVREDIGEND IS, ZAL DE
CONFERENTIE TE GENUA VOORT CEZET WORDEN. ANDERS IS HET
WERK VOORLOOPIG CEëINDICD.
BESPREKINCEN TUSSCHEN LLOYD CEORCE EN DEN DUIT-
SCHEN RIJKSKANSELIER.
Het spant thans te Genua.
Heden of morgen zal de beslissing
vallen. Er waren geruchten over een
crisis tusschen Engeland en Frankrijk.
Uit Lomdon wordt geseind: De toe
stand begint aanzienlijke ongerust
heid te veroorzaken, vooral in ver
band met het bericht eener mededee-
ring van Lloyd George aan Barthou.
dat die Emgelsah-Franadie entente ten
einde was en dat Britarvniè zichzelf
voortaan vrij zou beschouwen andere
vriendschappen aan te kweeken.
conferentie uiteen zal gaan. Hoe liet
einde zal zijn, zal alleen van de Kuft-
sisehe delegatie afhangen. Het ant
woord op het memorandum dei- geal
lieerd^ kan slechts met ja of neen
beantwoord worden Een middenweg
bestaat er niet. Men wil slechts een
klaren toestand in bet leven roepen,
geen halfslachtig© onzekerheid.
Tegenover Engelsche en Amerika ari
sche journalisten legde Barthou een
soortgelijk© verklaring af. Rusland
weet thans wat wij widen, zeide Bar-
J, B. SCHUIL.
De „Times" verloochent deze mede- thou en wij verlangen tlian6 te weten
deeling en verklaart, dat de premier wat Rusland wil.
recht noch macht noch gezag heeft Inzake het Europeesche pact zeide
het Britsche volk aan zulk een schan- hij, dat zoolang de Russische regee-
de te onderwerpen als 't dwingen tot ring het memorandum met neen be-
'n keuze tusschen de beproefde vriend- j antwoord, of een ontwijkend antwoord
sohap met Frankrijk en een verbond daarop geeft, er van een zoodanig
met Duitschers en bolejewild. j pact geen sprake kan zijn. Het hangt
De „Daily Chronicle" verklaart, dat dus geheel van Rus lands houding at.
het bestaan der entente op het spel I
staat, niet om wat Lloyd George zou Alles hangt dus voorloopig af van
kunnen zeggen of doen, maar omdat
liet Britsche publiek denkt, dat Frank
rijk don vrede tegenhoudt.
De arbeïdersleider Thomas zeide te
Derby: Mij wenschen het beste voor
Frankrijk en wenschen rechtvaardig
heid betracht te zien, maar Frank-
rijk'a opvatting vam den Europèeschen
toestand, alsmede zijn zakonbehin
gen, zijn geheel verschillend van de
Britsche. Door zijn militaristische ]*>-
litiek verwoestte Frankrijk den vre
de. Het was beter, dat Frankrijk dui
delijk zou Inzien, dat het Britsche
volk voornemens is vrede te hebben
en zich verzet tegen toekomstige oor
logen.
In antwoord op een in het Lagerhuis
gestelde vraag verklaarde Chamberlain,
dat hij geen reden heeft om te veronder
stellen, dat de besprekingen, welke tc
Genua worden gevoerd
de betrekkingen tusschen
de Britsche regoering en
Frankrijk
in gevaar zouden kunnen brengen. Hij
verklaarde voorts, dat er geen wijziging
is gekomen in de politiek der Britsche
regeering met betrekking tot de uilvoe
ring van het verdrag van Versailles.
Uit naam van Lloyd George kwam
Chamberlain krachtig op tegen zekeie
verklaringen, welke Lloyd Georgo in
diens onderhoud met Barthou worden
toegeschreven, zooals, dat de Entente
geëindigd zou zijn en dat het Groot-Brit-
tannië thans vrij zou staan, vriendschap
et anderen te sluiten.
In antwoord op do vragen van Ec-
gelsche en Amerikaanscbe journalisten,
crklaarde Lloyd George ie Genua uit
drukkelijk, dat er geen sprake is van een
beëindiging der Entente met Frankrijk,
dat daarvan ook nooit sprake is ge-
jstw Wanneer het antwoord der Rus
sen bevredigend is, zal Frankrijk aan dc
conferentie blijven deelnemen. Is bet
antwoord onbevredigend, dan is de con
ferentie van Genua geëindigd; doch dan
zijn Frankrijk en Engeland volkomen
met elkaar in overeenstemming.
Uiteenzettingen van
Barthou.
Barthou hooft voor de Fraaisahe
persvertegenwoordigers een verkla
ring afgelegd, waarin hij o.m. zeide:
Ik wensch er den ■nadruk op te leggen
dat d© eensgezindheid tusschen do tot
de conferentie uitgenoodigde naties,
ondanks den schijn van het tegendeel,
UITLOKKEN TOT MISDRIJF.
De Hooge Raad heeft verworpen het
cassatieberoep van P. G. R. J. baron
S. tot E., wonende to Hilversum,
thans gedetineerd, tegen een arrest ...j
van liet gerechtshof te Amsterdam, steeds*is Wij veldbestaan." Het is
waarbij hij tot 2 jaar gevangenis
straf 13 veroordeeld, wegens het door
eon belofte van f 1000 uitlokken tot
misdrijf met betrekking tot het z.g.
„wegbrengen" (doen zinken) van een
schip.
UIT ANDERE DAGBLADEN.
Gehuwd: S Mei: H. W. Creaner met K.
A. Kingma, Groningen.
Bevallen: 7 Mei: W. M. Zjjfers-Meyer,
d., Blaisse-Herckenrath, z., Amsterdam;
Korjjn-v. Embden, Amsterdam.
Overleden 29 April: C. F. F. H. öoster,
j., Bombay. 6 Mei: A. H. Blanken-
Schilp, 35 j., Amsterdam; P. C. Janson,
69 j., Amsterdam. 7 Mei: A. de Groot, 49
j. Hilversum. M. F. J. Taverne-v. Riems
dijk, 28 j., Amsterdam. 8 Mei: L. B. Paërl,
62 j., Amsterdam.
dat er eenige incidenten hel>
ben plaats gehad. Zij zijn reeds in
den loop van de vorige maand begon
nen. Er bestaan nieeningsverschiJen
ouder verschillende dielegaties. Deze
meenings verse) Lillen hebtben echter
het wezen van onze goede wederzij d-
sclie betrekkingen onaangetast gela
ten. Ook tusschen de Fransche, Bel
gische en Engeische delegaties heer-
seken verschillende nieeningen, doch
ik verklaar nadrukkelijk, dat Frank
rijk niet in de pijnlijke positie is ge
plaatst om te moeten kiezen tusschen
vrienden en geallieerden. Het heeft
aan het 'heldhaftig België de verschul
digde hulde gebracht, doch de Fran-
6Che delegatie en de Fransche regee
ring hebben daarbij geen oogenblik de
diensten vergeten, welke door Enge
land aan de gemeenschappelijke zaak
zijn bewezen.
In het vervolg van zijn toespraak
zeide Barthou nog, dat hij den indruk
had gekregen, dat de besprekingen
'spoedig ten einde zullen zijn en
het antwoord der Russen.
Naar de correspondent van de „b.
Z. a. M." te Genua vemeemt, is draad
loos uitMoekou 't eerste deel van 'tant-
woord der Russen op 't memorandum
bij de Russische delegatie ie Genua
ontvangen. Het behandelt uitsluitend
art. 1, dat sovjet-Rusland de propa
ganda In het buitenland verbiedt c-n
verder erkenning va.11 de bestaande
grenzen en van neutraliteit in Kloin-
Azië eischt. Het antwoord uit Moskou
luidt, naar de correspondent uil be
trouwbare bron verneemt, op a.-le drie
punten zoo goed als negatief. De Rus
sen hebben de Italianen er vau in ken
nis gesteld, 6n er is een groot heen-
en weer gerij tusschen Genua en San
ta Margherita, waar de Russen logee-
ren, begonnen. Wat bij deze bespre
kingen behandeld word, staat nog
niet vast; het heet echter, dat ze voor
het voortbestaan der conferentie
slissend zijn geweest
Van andere zijde wordt gemeld: Met
het oog op den moeilijken •toestand
doen de Engelsche en Italiaansche
staatslieden warïhopig© pogingen om
de mislukking van de conferentie
voorkomen. De Italiaansche minister
van buiten! andsehe zaken heeft
derom met grooten ijver en handig
heid de roJ van bemiddelaar op zich
genomen. In de eerste plaats had hij
een langdurig onderhoud met Tsjitsje-
rin, waaraan men beslissende boteeke-
nis toekent. Tsjitsjerin herhaalde de
reeds tegenover Lloyd George toi
uiting gebrachte twijfel en wenschen.
Schanzer richtte daarop ene nadruk
kelijk© waarschuwing tot de Russi
sche delegatie, waaru. hij ei op wees,
dat de geallieerde staatslieden met de
voorwaarden van het memorandum
tot de uiterst© grens van hun tege
moetkoming waren gegaan. Meer
mocht dö sovjetregeering niet var-
wachten, daar de geallieerde en neu
trale mogendheden er slechts met de
grootste moeite toe bereid waren ge
vonden, op de compromis-formule van
het memorandum in te gaan. Do mo
gelijkheid om van de regeeringen cre-
dieten in geia voor Rusiand te krij
gen, wijst Schanzer bij voorbaat van
de hand. Hij wees nadrukkelijk ©p d©
voordeelen van de door de geallieer
den aan den Ruesischen handel beloof
de hulp, waardoor voor Rusland niet
herleving van den handel ook
credieten opgebracht zouden kunnen
worden.
De algemeene opinie te Genua is, dat
de Duïtsche delegatie de Russische dele
gatie aanraadt artikel 7 betreffende de
particuliere eigendommen in zijn ge
heel te aanvaarden, ten einde een mis
lukking van de conferentie te voorko-
OP HET EXAMEN.
Professor: Wat zoudt u doen, als de
toestand van den zieke verergerde?
Student: Dankbaar zjjn, dat ik niet
in zjjn vel stak!
(Pr. Nrd. Br.)
UIT DE SCHOOL.
Meester: Weest gehoorzaam, kinde
ren, Ook ik moet op mjjn beurt gcboor-i
am wezon!
Jantje: O, ja, meester, zeker aan uw
vrouw.
(Pr. Nrd. Br.)
zullen stellen, die niet eens als groDd»
ilag voor onderhandelingen aannemelijk
zijn. Zoo meldt Rolf Brandt, de corres
pondent van den „Lokal Anz.", dat de
Russische gedelegeerde Rakofsky in een
officieel memorandum bevestigd heeft,
dat de Sovjetregeering meent 3 milliard
gouden roebels of SA milliard gouden
franken voor den herbouw van Rusland
in de komende drie jaren noodig te heb
ben. Deze crediet-eischen had Tsjitsjc-
ook Lloyd George en Schanzer reeds
gesteld. De Russische delegatie ver
acht draadloos van Leain de laatste
anwijzingen over de samenstelling
an het definitieve antwoord op het
memorandum.
het Russische
is evenwel veel
Verontwaardiging der
Duitscho pers.
De Duitsche bladen noemen
het een brutale bewering van Barthou,
dat hij van de Russen de onvoorwaar
delijke aanneming van het memorandum
verwacht, hetwelk Frankrijk op een der
hoofdpunten weigerde te onderteekenen
en dat Frankrijk dan in de eerste plaats
Rusland voor het mislukken der confe
rentie verantwoordelijk stelt. Zij spreken
echter de hoop uit, dat de wereld door
dergelijke verdraaiingen van de waar
heid er evenmin zal inloopen als zii er
te Washington ingeloopen is, toen
Briand met de zwakheid van het tot de
tanden gewapende Frankrijk tegenover
het ontwapend© Duitschland het mis
lukken van de ontwapening motiveerde.
Intusschen zijn hier berichten ont
vangen, dat de Russen tegen-cisoheo
Heden, Dinsdag, zo>
antwoord komen. Er
kans, dat
het antwoord der Russen.
eenige dagen vertraagd wordt.
De Russische gedelegeerde Joffe is
Maandag uit Genua te Berlijn gearri
veerd. Hij zal hier geen bijeenkomst heb
ben met andere leden der Sovjet-regee
ring, maar onmiddellijk naar Moskou
doorreizen.
Een nieuw onderhoud tus
schen Lloyd Coorge en
Wirth.
Zondagavond had nogmaals een zeer
langdurig onderhoud plaats tusschen
Lloyd George, sir Wonkington Evans,
den Duitschen rijkskanselier dr. Wirth
en Rathenau.
Met hei oog op het stadium, waarin
de conferentie thans is getreden, :s aan
een terugkeer van den rijkskanselier
naar Berlijn, ten einde aldaar rapport
uit te brengen, ook voor slechts eenige
dagen, niet te denken. De aard van de
onderhandelingen, welke op het oogen
blik te Genua worden gevoerd, maakt de
aanwezigheid van den rijkskanselier al
daar thans dringend noodzakelijk.
In beginsel is besloten, dat de Duit
sche minister van Financiën, dr. Ilcr-
mes. naar Parijs zal vertrekken, doch
oratreM den datum van zijn vertrek is
nog geen besluit genomen.
Naar reeds werd gemeld, is het groot
ste deel der Duitsche delegatie naar
Duitschlaod teruggekeerd. Van de
economische deskundigen, prof. Bons,
Georg Bernhard en dr. Hilfferding, i; al
leen de eerstgenoemde nog tc Genua
aanwezig.
In antwoord op een vraag verklaard©
Chamberlain in het Engelsche Lager
huis dal de overeenkomst, welke door
Italic met de regeering te Constantino-
pel is gesloten, geen beletsel zal ople
veren voor Je voortzetting der samen
werking tusschen de geallieerden bij hun
pogingen, den toestand in
het Naburige Ocsten
te ordenen en ook geen afbreuk zal doen
aan do hartelijkheid hunner betrekkin
gen. Chamberlain zeide niet te gel00-
1, dat er uit de overeenkomst eenige
nadeden voor Britsche belangen zullcr
voortvloeien.
Verspreid nieuws
EPIDEMIEËN IN RUSLAND.
Uit Moskou wordt gemeld; Volgens
officieel c mededeeliingen zijn er in
Rusland tot 15 April j.l. reeds 2000
choleragevallen geconstateerd. Vooral
komt deze ziekte veel voor in d© gebie
den, gelegen aan de spoorlijn Rjasan-
OeraJ; Tisran-Wjasma; Moskou-Kazan
aan alle Kaukasisohe en Oekrainscli©
spoorlijnen alsmede in het ge heele
Oosten, Zuid-Oosten. Zuiden on Zuid-
Westen van het land.
e Amerikaansehe reüef-orgamsa-
ties wilton de bestrijding van de cho
lera, alsmede vasn de typihus en de
pokken krachtig ter hand nemen. Al
le te Moskou verpleegden en boven
dien allen die dit wenschen, zullen te
gen dez© ziekte worden in gee rit.
Alle mannelijke artsen, ai© ln het
jaar 1922 de universiteiten hebben ver
laten, worden gemobiliseerd en door
de Sovjetregeering bij het rood© leger
ingelijfd voor den duur van twee
jaar.
CRIEKSCHE SCHEPEN VAST
GEHOUDEN.
Volgens d© „Chicago Trib.", zoo
wordt uit Parijs door het B. T. A. ge
seind, zijn twee kleine Grieksche
stoomschepen op weg naar Novo Ros-
sik (aan de Westkust van den Kau-
kasu s) door Turksche kanonneerboo-
ten in beslag genomen.
42)
„Heef' Harry u ten huwelijk ge-
.Vraagd
„,Ën?"
„Ik heb gezegd, dat ik om Miriam
nooit zijn vrouw zou willen worden".
„Dat het i8 alleen 'er wille Yan Mi
riam, dat u geweigerd hebt?"
„Ik weet liet niet. Zi©t u, ik heb al
die maanden zoo dikwijls aan hem
gedacht. Ik had h©m, voordat ik hem
kende, zoo hard beoordeeld, en toen
ik hom eindelijk ontmoette, trok hij
mij dadelijk aan. Hij lijkt in allerlei
dingen zooveel op mijn vader. Bo
vendien had ik medelijden met hem.
«ij is nog zoo jong en Miriam 200
moeilijk._ Hij was altijd erg aardig
voor mij, maar ik vermoedde geen
oogenblik, wat zijn werkelijke gevoe
lens voor mij waren.
Toen ik hem 111 Venetië terugzag,
Aas ik zoo blij, dat ik er zelf van
Bcurikte, maar zijn vrouw zou ik
nooit willen worden. Miriam zou al
tijd tusschen ons staan".
„Als Harry zich eenmaal iets in
het hoofd gezet heeft, is het niet ge:
makkelijk hem er af te brengen", zei
Richard.
„Maar ik ben ook vast besloten",
zei Ellen, „en mijn wil is. denk ik,
sterker dan dc zijne. Ik zou echter
wel een groote gunst willen vragen.
Zoudt u hem niet duidelijk kunnen
maken, wat mijn gevoelens in deze
zijn
Richard Framley antwoordde hier
op niet. In plaats daarvan greep hij
zijn hoed en stalt Ellen zijn hand toe
ten afscheid. „Adieu", zei hij, „gaat
u vooral eens gauw een visite bij Peg
maken. De kinderen zullen opgewon
den vaai plezier zijn, als zij u zien. Ik
zal naar Miriams adres informeer en
en zoodTa ik dat weet, de kwestie van
alle zijden nog eens met u bezien".
„O, ik dank u wel!" riep Ellen uit.
„Wat ben ik blij, dat ik alles zoo met
u heb kunnen bespreken".
HOOFDSTUK XXXV.
Bij zijn thuiskomst herhaalde me
neer Blaydon nog eens, dat hij niets
geen haast. had. om terug te keeren,
cn Ellen besloot dus rustig te blijven
waohten tot Framley antwoord had.
Den volgenden dag bracht zij bij
Mevrouw MarII lier door. De kinderen
waren erg gegroeid en zagen er best
uit. Zij vojiden het een waar feest,
Ellen weer bij zich te hebben en be
dachten allerlei verrassingen. Ellen
maakte nu ook kennis met meneer
Marillieir, die dadelijk zeer met haar
ingenomen was. Zij hadden hst oen
geheelen dag zoo druk over Italië,
dat Mevrouw Marillier zei, dat zij bij
na jaloersch werd.
„Ik, arme stakker, heb nog niet
veel van de wereld gezien", zeide zij
tegen Ellen, „doch wacht maar, tot
mijn dochters groot zijn klinkt dat
niet deftig, mijn dochters? dan ga
ik er met haar heen. Ik hoop toch
zoo, dat zc niet jong trouwen, Mary
vooral zou ik al te zeer missen. Je
weet niet, wat een hulp en troost dat
kind dikwijls voor mij is."
Daarop begon zij over Richard. „Hij 1
is toch zoo ziek geweest", zei ze,
„maar hij wil het niet weten. Ik vind,
dat hij er nog smalletjes uitziet. Hij
werkt te hard en doet te veel voor an
dere mensohen. Ik wilde maar, dat
hij trouwde. Als iemand het verdient,
gelukkig te worden, is hij liet".
Dien nacfht dacht Ellen veel over de
ze woorden na. Wat was Framley toch
een goede vriend voor haar geweest,
en wat stond hij eigenlijk in karakter
veel hooger dan Norchesteir. Den vol
genden morgen dadelijk na het ontbijt
bracht Framley haar weer een be
zoek.
„En u bent gisteren zoo hij Peg en
de kleuters geweest?" zei hij. „Ik, liep 1
zooeven een oogenblik bij hen aan en
hoorde toen van Mary, dat u noj^iui-
zendmaal snoeziger geworden was.
Wat zegt u daar w&l van?"
Ellen glimlachte.
Richard trok zijn handschoenen uit,
legde z© op tafel naast zijn hoed ©n
zei opeens:
„Ik heb Miriam gezien?"
„Gezien? Is zij dan niet in Ameri
ka?"
„Neen, ze scihijnt met de eene boot
te zijn weggegaan en dadelijk hij aan
komst met de vodgen.de weer terug te
zijn gekeerd. Ze is op het oogenblik
in Londen".
Ellen was eenige oogenblikken spra
keloos van ververbazing, toen zei ze:
„Waar is zij V'
„Ik geloof, dat het beter is, als u
dat niet weet".
„Dat kunt u niet meenen U weet
niet, wat er mij aangetogen is, om
haar te ontmoeten. Ik zou hel liefst
van morgen nog naar haar toegaan".
Even aarzelde Richard nog, daarop
noeimde hij den naam van het hotel.
„Als u er beslist heen wilt gaan",
zei hij, „zal ik u vergezellen. Natuur
lijk bedoel ik niet, dat ik bij het on
derhoud tegenwoordig wil zijn. Ik heb
haar trouwer.fi al gesproken."
„En en heeft ze nog wat over mij
gezegd?"
„Wel iets. Ze is alleen. U hebt ge
lijk gehad. Walter Bameith gebruikte
zij alleen, om een verkeerden indruk
te geven".
„Dat wist ik wel!'» riep Ellen opge
wonden uit. „O, u weet niet, hoe blij
ik ben, dat' u nu ook in haar gelooft.
Vindt u het goed, dat we nu maar da
delijk gaan, of hebt u vanmorgen
geen tijd?"
Hij verzekerde liaar, dat hij geheel
tot haar beschikking was, en daarop
snelde zij naar boven, om haar hoed
op te zetten en haar mantel aan te
doen. Framley telefoneerde intus
schen om een atax, en even later had
den zij het hotel, waar Miriam gelo
geerd was, bereikt. Zij gingen met de
lift naar de eerste verdieping, waar
een knecht hen naar Miriams kamers
bracht.
„Ik zal hier op de gang wachten",
zei Framley. „Als u irrij noodig hebt,
kunt u mij roepen".
Ellens hart bonsde hoorbaar, terwijl
zij aanklopte. Een stem riep. „Binnen.
Zij opende de deur en stond tegenover
Crewe, do gewezen kamenier van Mi
riam. Zij lachte brutaal, toen zij Ellen
zag.
„U kunt Mylady niet spreken zei
ze. „Zij ligt nog to bed".
j,Wees zoo goed, aan Lady Norches-
ter te zeggen, dat ik er ben".
„Zij is nog niet op, heb ik u toch al
gezegd",", zei Crewe nijdig.
Ellen ging de kamer in en liep »n-
1 der verder iets te zeggen naar «ie tus-
schendeur. Crewe hield haar echte*
tegen.
,,U kunt daar niet binnen gaan",
zei ze. „Mylady zou woedend zijn, ala
ik het u toestond".
„Ga dadelijk op zij", antwoordde
Ellen op trotecken toon.
Crewe wild© juist iets brutaals terug
zeggen, toen de deur achter hen ge
opend werd, on Miriam op den drem
pel versoheen. Zij had een rood© zij
den kimono aangeschoten. „Wat
heeft dat spektakel te be teek enen
vroeg zij driftig Oneens herkende zij
Ellen, en zich hu alleen tot Crewe
wendend, ging zij voort:
„Maak dat je wegkomt, eu heb het
hart niet, dat je aan de deur luistert".
Schouderophalend verwijderde de
vrouw zich. Lady Norchester sloot de
deur achter haar toe, toea zog zij El
len 9i>otlend aan en vroeg:
„Wat kom je hier eigenlijk uitvoe
ren, alfi ik vragen mag?"
„Ik wou graag weten, of ik ieta
voor u doen kon".
„Je bent toch daarvoor alleen niet
hierheen gekomen Zou h©t nUit beter
xijn, als je ronduit zei, wat er achter
je komst schuilt. Heeft Harry je soms
gestuurd
Ellcil antwoordde ontkennend.
(Wordt vervolgd).
