I
Van onzen reizenden Redacteur
Detentoonstelling„De Mensch"
te Amsterdam.
Blnnenlanu
Feuilleton
van
JACK LONDON.
68)
Daarbij bleef bet. De anderen vlogen
terug, terwijl de barkzeilen onder aan
de raas bet lichtst bij den bezaans
mast, vuur vatten en geheel verbrand
den, zondei echter de rest van het schip
in brand te steken. Dit is een der voor-
deelen van een schip met stalen masten
en stagen.
En op het dek lag de man, dien
Wada had doodgestoken, met het ge
zicht naar beneden, zoodat wij niet
konden zien, wie het was.
En nu komt er iets in ons avontuur,
dat geheel nieuw voor mij is. Ik hob er
nooit van gelezen. In 't kort, het is
zorgeloosheid vcrccnigd met traagheid,
of omgekeerd. Ik heb twee van mijn
verlichtingsapparaten gebruikt.' Er
bleef nog dén over. Een uur later, toen
ik de muiters weer naar achteren hoor
de gaan, stak ik het laatste aan, en
deed hen daardoor haastig den aftocht
blazen. Of zij weer een poging wilden i
wagen, om de kampanje te bestormen,
in de ineening, dat mijn vuurwerk was
uitgebrand, of dat zij Ditman Olansen
wilden te hulp snellen, zullen wij nooit
vernemen. De feiten zijn: zij kwamen
naar achteren; zij werden genoodzaakt
j terug te trekken door mijn laatste
lamp; en dat was mijn laatste. En toch
begon ik niet terstond nieuwe te ma
ken. Dat was zotgeloosheid. Het was
ook traagheid. En :k waagde ons leven
misschien, denkende, dat ik de muiters
overtuigd had, dal we nog een groot
aantal apparaten in voorraad hadden.
Den overigen lijd van Margaret's
wacht, die ik met haar deelde, was het
rustig. Om vier uur drong ik er op aan,
dat zij naar beneden zou gaan oiu te
rusten, maar zij wilde niet en stemde
eindelijk toe, op mijn bed op de kam
panje te gaan liggen.-
Bij het aanbreken van den dag kon
ik liet lijk nog op het dek zien liggen.
Om zeven utir, voor het ontbijt en ter
wijl Margaret nog sliep, zond ik de
twee jongens, Henry en .Buckwheat,
naar beneden op het dek. Ik stond bij
de leuning met de buks in de hand.
Maar de muiters gaven geen teeken van
leven, cn de jongens rolden het lijk om,
zoodat wij het konden herkennen. Het
was Ditman Olansenj zij droegen hem
naar de verschansing cn schoven hein
in zee.
Wada's speer had zijn lichaam geheel
doorboord j
Doch er waren nog geen vier en twin
tig uur verloopen, eer de muiters de re
kening niet ons vereffend^ hadden, ja,
moer dan vereffend, want wij zijn zoo
gering in aantal, dat wij het gemis van
een man meer gevoelen dan zij. Om te
beginnen en daarop had ik gere
kend en daarvoor had >k mijn bommen
gemaakt slopen-etnige mannen, ter
wijl Margaret en ik in de biasthutting
van den jiggerboom zaten te ontbij
ten, naar achteren onder de overhan
gende Kampanje. Buckwheat zag hen
komen en gilde een waarschuwing,
maar het was te laat. Ik wist, dat ik
mijn hoofd niet over de leuning kon
steken om op ben te vuren, wam dan
zouden zij uit hun schuilplaatsen op
in ij aanleggen.
Twee stalen deuren, stevig bevestigd
en gebreeuwd tegen de kaap Hoorn-
sche stormen, leiden onder de over
hangende kampanje uit de kajuit naar
liet hoofddek. Deze deuren trachtten
de daar verborgen muiters in te slaan
met groote hamers, terwijl de rest van
den troep, onder beschutting van het
dekhuis midscheeps, klaar stond om
aan te vallen, ala de deuren vernield
waren.
In de kajuit bewaakte de hofmeester
de eene deur met zijn hakmes, terwijl
Wada met zijn speer hij de andere
stond. Tk hod lien daarheen gezon
den, maai" was zelf evenmin werkloos
gebleven. Achter den jiggerboom stak
ik de lont van een van unjn zelfver
vaardigde hommen aan. Toen die goed
hrandue, liep ik langs de kampanje
naai' de aftrede en lm de bom op hei
hooldaek vallen, lk wilde ze onder de
overhangende kampanje werpen,
maar werd daarin verhinderd door r©
volversclioten van liet dekhuis mid
scheeps, zoodat de bom op het dek
roide.
Doch mijn vuurwerk had de muiters
respect ingeboezemd. Het spatten en
branden van de l<yit waa meer, dan
zij konden verdragen, cn ze vluchtten
ais ratten onder de kampanje weg.
Ik had heel goed een paar tan hen
met mijn buks kunnen raken, ais ik
niet bezig geweest was met de lont
van een tweede boin.
Daar ik spaarzaam met mijn bom
men moest omgaan, drukte ik die lont
weer uit. Die van de eerste bom brand
de nog steeds en ik besloot ze in 't
vervö'lg korter te maken. Had een der
vluchtende matrozen er den moea
voor gehad, dan had hij de lont kun
nen dooven of do bom overboord wer
pen, of beter nog, ze op de kampanje
tusschen ons kunnen slingeren.
Het duurde wel vijf mhiutc-n, eer die
gezegende lont in zijn gchee'-e lengte
brandde en toen de bom sprong, was
zo een erge teleurstelling voor ons. Ze
had niemand oenlg kwaad kunnen
doen. behalve dan zijn zenuwen schok-1
meen belang on de welvaart de? volkeren
dringend voroisoht oen internationale, voor
allen bindende regaling waardoor de ver
houdingen tuBsohen de beschaafde staten
uitsluitend door hot reobfc beheerscht en
oen duurzame vrede verzekerd wordt, stolt
ÉOh ten doel, om, zoolang zulk een rege
ling niet tot stand is gekomen, ia het na
tionaal belang do instandhouding te bevor
deren van oen voor do bcsoherxuing der be
langen van het koninkrijk dor Nederlan
den noodige en op de sympathie dor natie
steunende zeemacht en daartoe by alle Ne-
derlaadsehe onderdanen het besef aan te
kweekan en te versterken, dat voorals
nog een zoo krachtig mogclyke Neder-
iandsche zeemacht onmisbaar ils als waar
borg voor de eerbiediging van ons onaf
hankelijk volksbestaan en voor het behoud
van het grondgebied van het ryk in cn
buiten Europa.
(2) Zy tracht dit doel te bereiken Langs
wettigen weg en wel dooi:
a. bij alle Nederl&ndschc onderdanen dc
kennis vau en de belangstelling ia de Ne-
deriandsehe zeemacht en haar tsak aan te
kweekea en te vareterken;
to. het verbreiden vau de overtuiging,
dat instandhouding vau de Nederlandsche
zeemacht noodnakelyk ie en van de oischen
waaraan die zeemacht, rekening hoadcr.de
met de financieele draagkracht van het
Neder Ja ndseho volk, moet voldoen om aan
baar doel te kunnen beantwoorden
c. het uitgeven van ©en orgaan, ter be
vordering van het vermelde onder a en b;
d. het zoeken van samenwerking nK-t
voreenigimgen en instellingen, welke zich
ten doel stellen hetzij de verdediging van
het ryk in en buiten Europa te behartigen,
hetzij den band tusschen hot rjjk in en ge
deelten van hot ryk buiten Europa te on
derhouden en te versterken, dan wel be
langstelling te wekken voor het Nedor-
laudsche zeewezen in ruimen zin, en hun
doel oveneens laags wettigen weg door
gepaste middelen trachten te bereiken;
e. do geestelijke cd stoffelijke belangen
van het personeel der Nederiaudsche zee
macht te behartigen;
f. alle oirbnre propagandamiddelen toe
te passen, welke overigens naar gelang van
omstandigheden vau algemoeneu of pla&t-
seljjken aard geschikt geacht kunnen
worden.
HERSTELLINGSOORD VOOR
SPOORWEGPERSONEEL.
Te Utrecht hield de Vexeeniging tot
stichting en exploitaties van een Her
stellingsoord voor Spoorwegpersoneel
haar jaarvergadering.
In zijn openingswoord deelde de voor
zitter, de heer J. G. Balkestein, mede,
dat het ledental met 5000 is vermeer
derd. Voorts zette spr. uiteen den loop
eer gebeurtenissen in verband met de
stichting van een nieuw herstellings
oord. De financieele hulp door de spoor
wegdirectie in uitzicht gesteld, is door
den raad van commissarissen der
spoorwegmaatschappij niet goedge
keurd. Daartegenover stond, dat de erf
genamen van het tegenwoordige her
stellingsoord „Villandry". waai voor
men eerst 250.000 vroeg, zich bereid
verklaarden dit te verkoopen voor
f 100.000 vrij op naam. Wat overigens
den financieelen toestand betreft, deze
is bevredigend.
Het stichtingskapitaal steeg van
ƒ20.743 tot ƒ22.172, het Kinderfonds
van 3056 tot 3423 de verloting
bracht f 27.000 op en het aantal ver-
pleegdagen bedroeg 8956 tegen 6394 in
1920.
In de plaats van de heeren E. Borst
en W. Hiebendaal, die periodiek aftra
den, doch niet direct herkiesbaar wa
ren, werden gekozen de heeren Ph.- van
IJsendijk, ingenieur te Nijmegen en C.
H. J. Dricssen, ingenieur te Amster
dam.
Vervolgens werd besloten tot (aan
koop van „Villandry" met terrein te
Nijmegen, te zauien groot ongeveer 20
H.A. De netto-kosten zullen 99700 be
dragen. Een hypotheek zal gesloten
w orden tot een maximum van f 50.000.
Het bestuur zal voorts het recht ver
krijgen kinderen beneden de 14 jaar
voor rekening der vereeniging te doen
verplegen in kinderherstellingsoorden
(kinderen beneden 12 jaar worden niet
in het Herstellingsoord opgenomen).
HULP BIJ ELECTRICITEITS-
ONCEVALLEN.
De heer Van Gravesteun, Consulcni-
fcestuurder der Maatschappij tot Red
ding van Drenkelingen schrijft ons
Enkele dagen geleden las ik in een
der groote dagbladen een eu de
„Asahi" overgenomen bericht, betref
fende een werkman, die in een Duit-
sche elcctncneitsccntrale bij een val
een 5000 Volt-draad greep, oogen-
scbijnlijk dood bleef liggen en een baïf
uur later gevonden werd. Men paste
zonder resultaat de gebruikelijke me
thode lot opwekking der levensgeesten,
waarschijnlijk de ook in deze zeer
waardevolle armbewegingen volgens
Silvester toe, doch zonder resultaat.
Daarna verrichtte een dokter geruimen
tijd tongtrekkingen, die als een nieuwe
methode werden vermeld, en had het
geluk het leven weer te doen terugkee-
AAlereerst wil ik er aan herinneren,
dat deze methode niet nieuw is, maar
doo Labode langen tijd geleden is uit
gevonden cn, in Fankrijk vooral, ook
bij drenkelingen met goede resultaten
toegepast; zeer ten onrechte is de waar
de daarvan vaak miskend cn waar za
zelfse met Silvester tc combincercn isf
zou ik er bij electriciteitsongevallen ook
steeds gaarne van gebruik maken.
Prof. Jellineck uit VVeenen komt d«
groote verdienste toe, er krachtig op
gewezen te hebben, dat, door den eleo-
trischen stroom getroffen en nooit of
bijna nooit direct dood zijn, maar
schijndood, en dat zoo spoedig mager
lijk zaakkundig toegepaste pogingen tot
opwekking der levensgeesten in zeer
vele gevallen den getroffene kunnen
redden.
De Maatschappij tot Redding van
Drenkelingen, gevestigd te Amsterdam,
Rokin No. 114, tracht ook de bij eleo
trische ongevallen te vcrleenen hulp
meer algemeen bekend te maken, die,
behalve de technische hulp, bestaaoJo
in stroomafsluiting of op voor helper»
eD getroffene onschadelijke wijze ver\
wi,-deren van den eventueel nog in con«
tact me: den verongelukte zijnden
draad, verder vrij wel geheet met de
hulpverleening aan schijndoode dren
kelingen overeenkomt.
Genoemde Maatschappij geeft medail
les, diploma's en geldelijke premies
aan hen, die op deskundige wijze met
succes aan dergelijke schijedooden hulp
verleenden en reikt gratis brochures
uit, waarin de verschillende methodes
van redding duidelijk worden beschre
ven.
Het is een dringende eisch, dat alle
arbeiders in electrische bedrijven weten,
dat een door den electrischen stroom
getroffene niet dood, maar schijndood
is en dat snelle goede hulp hem of haar
kan redden. Het is van belang dat elk
mensch dit weet, want ook zeer zwak
ke stroomen, zooals die voor huiselijk
gebruik van allerlei aard, kunnen
schijndood veroorzaken cn als men niet
spoedig ingrijpt, treedt de dood in, die
te voorkomen is.
Roep dus in die gevallen snel een
geneeskundige, maar begin, na verwij
dering van draad of stroomafsluiting,
direct zelf met kunstmatige ademha
ling.
EEN VERKLARINC VAN WIJN
KOOP.
In ©en vergadering van de afd. Lo-
cheau der Communistische Partij lieet'
zoo meldt de N. R. CL de lieer
D. Wijnkoop veiklaard, dat in ter-
band met de wens-ehelijklieid, om da
massa's van alle politieke en gods
dienstige richting bijeen te brengen in
den stnjd tegen het kapitaal over d©
gebeele wereld, de communisten Le-
heid zijn, belangrijke concessies te
doen door o.a. den strijd tegen den
vrede van Versailles van hun program
te laten vervallen.
EEN „ONTGINNER". Door de
Rott©rdamsche politie wordt een on
derzoek ingesteld naai- de erblijf-
plaats van een koopman B. Jl. C.
Snoey, die sedert begin Maart spoor-
loos is verdwenen- Snoey was direc
teur van de N. V. Mij. tot handel in
en exploitatie van roerende en onroe
rende goederen „Avance", gevestigd
t© Rotterdam. Deze vennootschap stel
de zich ten doel liet ontginnen van
woeste gronden door werkloazen, met
subsidie van de regeormg, zooals liet
heette. De directeur plaatste udver-
tentiën, waarin hij een levenspositie
aanbood aan lemarid, die f 3UU0 borg
wild© stoi-ten ©11 wien liij daarvoor
een wekelijksch inkomen verzekerde
van f 1000. Een bewoner van Hoek
van Holland heeft op die advertentie
geschreven en zich beschikbaar ge
steld oni certifiaten van aandeelen in
©én 3 premie-obligatieleemng te
plaatsen, 1 Maart 1922 zou de trek.
king plaats hebben.
„Wegens de hei rschende griep"
stelde de directeur de trekking uit tot
1 Mei, doch ook toc-11 heeft geon uit
loting plaats gehad. Alleen al in
Hoek van Holland en het We&tland
moete7i een paar hondc-rd luenschen
er ingevlogen zijn. doch ook in Bieda,
Dordï, en andere plaatsen is met de
certificaten gewerkt. De inwoner van
Hoek van Holland, die f 3UÜ0 stortte,
kreeg daarvoor alt onderpand z>.s
aandeelen van f 10000 in de Mij-
„Avance" en is dus ook zijn geld
kwijt.
NED. REISYEREENIGING. Op
de te Nijmegen gehouden a'gemeene
vergadering van de Ned. ReLsvereeni-
ging werden als leden van het hoofd
bestuur herkozen de heeren A. E N.
Bakkr, W. P. Bremc-r Jr., P. J. Kra
mer, S. de Leve en dr. J. v an der Valk.
terwijl in de vacaturen, ontstaan dooi
het bedanken van dc heeren II. G.
Heerma en A. Pieters, werden geko
zen de heeren W, van Rossum dv
Chatel (Leiden, en L. J. van Zwijn-
dregt ('s-Gravenhage).
ONGELUK OP DE R1JSW1JKSCHE
WIELERBAAN. Een vrij ernstig
ongeluk is Zaterdagavond getreurd op
de wielerbaan „Sportpark Holland'
te Rijswijk. Do 29-jurigC wielrijder
Bontekoe uit. Den Haag, reed bij een
oefening achter den motor-gunginakej
en kwam, vermoedelijk ten gevoige
van het springen van ecu band van
zijn rijwiel, te vallen. Hij Inkwam ecu
HAARLEM'S DAGBLAD
QINSDAG 30 MEI 1922 ULRUE BLAD
(Nieuwe reeks.)
No. 80
Het wonder 1 d« Mensohl Eon prachtige gelegenheid voor aanschouwelijk
pmto-wljs, die door de scholen niet benut wordt. Wat de tentoonstelling
den look leert. Druk maar op den knopt De arbeidsprestatie van ons
hart. Het afschrikwekkende biervat. Het programma der tentoonstelling.
waarom do Rhodeslör-schedel niet over de grens mocht.
Een grijsaard en een jonge maai gin- vlooien en, kleederhiizefl de over-
gen sanwe over de heide. De ouda
jfeas geloorig, de andere loochende het
gestaan van een Hooger Wezen.
„Wanneer ik ©en wonder zag, dan
eerst zou ik kunnen gelooven!" sprak
0e jonge nian.
Toen stond de grijsaard stil en hij
eprak: „Dan zult gij gelooven, want
de wonderen zijn om u! Zie die duif,
'die daar vliegt, hooi- de bijen, die om
u gonzen, zie het kruid, dat luer
groeit en do boomen, die daar ginds
in hun vollen bloei staan! Zijn dat
niet alle wondoren, wonderen die gij
liet begrijpt? En al waart ge geheel
klleen op de wereld, dan zoudt gij het
hunnen zien, want het grootste won
der zijt gij zelf, de mensch!"
Zoo ongeveer was het begin van een
preek, die ik eens, jaren geleden, van
een jong predikant, heb gehoord. Toen
ik gisteren op de tentoonstelling „De
M'Onsch" was, moest ik aan die woor
den denken: „Het grootste wonder
fcijt ge zelf, de mensch!" Ja, waarlijk,
"wie dit nog niet geheel beseft, ziet het
daar in de tentoonstellingszalen van
het Paleis voor Volksvlijt gediemori-
gtreerd. Een interessanter tentoonstel-
hiig dan deze instructieve expositie
yaii zijn eigen ik is voor een leek bij
na niet denkbaar.
Aan een der jonge studenten, die
óch beschikbaar hebben gestald
het publiek inlichtingen te verstrek
ken, vroeg ik, of deze tentoonstelling
niet door vele leeraren en leerareasen
met hun leerlingen werd bezocht en
tol mijn verwondering kreeg ik ten
antwoord: „Ik heb hier nog niet
ichool gezien!" En onwillekeurig liet
fe mij daarop ontvallen: „Hoe is het
mogelijk?"
Welk een prachtige gelegenheid voor
aanschouwelijk onderwijs hiedt deze
ientoonstolling van „Den Mensdh". Ik
heb Iaat ik het maar eerlij beken
nen als kind nooit iets voor natuur
lijke historie gevoeld, maar dit lag
niet geheel aan mijzelf. Ik zet het
braafsten jongeling om liefde voor
een vak te krijgen, als het he
eaai en dor wordt voorgekauwd als
ons in onze jeugd door een braven,
maaruitgedroogden leeraar.Het eenig
plezier schonk ons „magere Hein",
up wien wij de 223 beentjes en botjes
dat gieftal had ik nog onthouden en
ik zag het pp de tentoonstelling be
vestigd mochten aanwijzen.
H'oeveeJ meor dan in twintig van
jWjh dorre, saaie lessen zou ik heb
ben geteerd van één enkel bezoek aan
een expositie, oJs thans te Amsterdam
Wordt gehouden. Onmiddellijk zou ik
geplaatst voor één der veie prepara
ten als door Prof. Bolk zijn ingezon
den, een duidelijk begrip vam spieren
eii zenuwen hebben gekregen, ik zou,
na een demonstratie met de nikkelen
gewrichten vam 't Dresdener Hygiëne
Museum en een vergelijking met de
daarbij geplaatst menschelijke
wriohten, de prachtige werking van
een kogel-, een scharnier-, een
schroef- en een zadeigewricht nooit
meer hebben vergeten, ik zou vol be
langstelling hebben gekeken naar het
ingenieuse maar toch zoo eenvoudige
mechaniek, dat de knik- en draaibe-
iwegingen van het hoofd voor ieder
begrijpelijk maakt, ik zou enkel'
door het aanschouwen van een was
preparaat een zeer klaar beeld heb
ber, gekregen van opperhuid, leder-
huid en bindweefsels, van den groei
der haren met de haarzakjes en aar
tjes eu zweetklieren, klaarder dan
i mijn oude i oer aar mij door uren
{raten, praten en nog eens praten
raahtte bij te brengen en ik zou
o, dat weet ik zeker hoe jong ook,
eerbied hebben gekregen voor het
wonder, dat menschelijk lichaam heet
En voor het. eerst van mijn leven zou
Ik waarachtige bolangstelling hebben
getoond voor een vak, dat ik tot op
dit moment voor saai en dor en verve
lend had gescholden.
Dat bezoek zou mii mijn heele leven
bij zijn gebleven, ook door het zieai
Van echte niet levende mummies,
van u.ijin eieon midden-kandibeentjos
..'en vingerkootjes in het Rojitgea-appa.
raat, door de e rbrvo's in hun vor-
Bohililend© ontwikkel ingsstadiia ja,
ook het mooie wonder der getodonte
zou ik den leerlingen willen toornen!
door de duizende malen tot mon
sters vereroote malaria mussen, pest-
bremeé-re van ziektes de rotswonin
gen uit hel bronzen tijdperk, de hut
ten der Hottentotten, de aarden krot
ten van de Gitjahis en de Middeieeuw-
soh-i steden in Duitschland uit de ge
schiedkundige afdeelingik zou in
enkele uren een reis hebben gemaakt
door het gebied der natuurlijke his
torie en er meer waarachtige, blijven
de kennis hebben opgedaan dan uit
honderd bladzijden van het meest leer
zame leerboek. En misschien, zou ik
hoe ioTie ook iets hebben begre
pen van de woorden van den
grijsaard „Het grootste wonder zijt
ge zelf, do Mensch!"
Hiermede heb ik reeds e enigszins
aangegeven, wat do tentoonstelling
,,De Hensch", die tot 19 Juni te Am
sterdam geopend blijft, geeft te zien.
Deze tentoonste 11 Ing is voor den leek
door het aanschouwelijke, het overzich
tolijke en de systematische indeeling
biizonder instructief. Maar ook voor
studiiemenschcn is zij zooals mij een
dokter enthousiast verzekerde
hoogst interessant door de zeldzame
preparaten vian het Hygiëne Museum
te Dresden en de inzendingen van pro
fessor EILliot Smith, en Dr. Smith
Woodward in dé- prae-historisohe af
deeling.
Ik w il hier niet trachten een opsonj-
ming te geven van het vele, dat thans
in de zalen van het Paleis voor Volks
vlijt is te zien. Enkel eenig© indruk
ken, die mijn lezers misschien zullen
opwekken deze belangrijke tentoon
stelling in de komende dagen te gaan
bezoeken.
Gelukkig is op deze tentoonstelling,
die toch allereerst voor 't gewone pu
bliek bestemd is, aan den norma-
lenmepeehde grootste plaats in
geruimd. De ziekte-gevallen zijn hier
uitzonderingen en alleen geëxposeerd,
waar zij ook voor den leek werkelijk
van belang zijn. Eon oude dokter zij
mij eens: „Hoe meer jullie van ons
vak denkt te weten, hoe meer jullie je
ziek gaat voelenen ik meen, dat er
een grond van waarheid in deze woor
den ligt. Het terrein van de patholo
gie is voor den geneesheer, niet voor
het groote publiekDe pathologie be
hoort dan ook niet op een gewone ten
toonstelling thuis. Toch zijn er geval
len, die ook voor den leek leerzaam
zijn. Zoo is het 'bijvoorbeeiid ook voor
een gewonen bezoeker belangwek
kend een wervelkolom te zien, die
door een rachitische verkromming ge
heel vergroeid ia De verschillende
Röntgén-foto's van beenbreuken
waarvan enkele bijv. duidelijk de nieu
we beenvormiaig te alen geven zijn
ook voor een leek hoogst interessant,
vooral als hij zelf nog niet lang ge
leden met een gebroken arm in een
doek heeft moeten rondioopen. Het
normale Mchaam on de tentoonstelling
is echter hoofdzaak en dit lichaam is,
ondanks het feit, dat wij het altijd
met ons medesleepen, zoo'n terra in
cognita voor ons, dat een rustige be
schouwing van onze organen en eenig
meerder begrip van hun verechiMendê
functie®, genoeg de moeite loont.
Op populaire, meestal zeer eenvou
dige wijze, wordt alles voor den leek
gedemonstreerd en waar het begrijpen
wat moeilijker valt, staan studenten
gereed om de noodige uitleggingen te
geven. Om ons bijvoorbee'd het bui
tengewone weerstandsvermogen var
een been tegen trekken te tOoi)en, heeft
men aan 2 stukken been, die enkel
nog door een beenstaafje van 1 m.M.
dikte met elkaar zijn verbonden, een
gewicht van 15 K.G. gehangen. Een
plaat van het mannelijk lichaam met
bloot gelegde spieren geeft den leek
eenig idee van ons spierstelsel. Maar
veel duidelijker wordt het hem, wan
neer hij drie preparaten van voetzo
len naast elkaar ziet,, waarvan op de
rechter de oppervlakkige spiertaag,
op de middelste de tweede en op de
linker de derde spierlaag is blootge
legd.
De Duitschers zijn bijzondere inge
nieurs in het uitvinden van „mecha
nieken" om den leek eenig meerder
begrip van de werking en de arbeids
prestatie dei" organen bij te brengen.
De mij begeleidende student gaf dit
heet aardig aan, toen hij zei: „De
Duitschers maken van het heele li
chaam. een „druk maai- op den knop!"
Om de arbeidsprestatie van een hart
aan te geven, hebben zij bijvoorbeeld
een nikkelen hefboom gemaakt met,
aan ue oeiio Zijue een Aivufeii, moSsie-
ioi) nai én aan den auuereii kant een
Kieine, uii.giiiio.aen Knop. Door mei
uoii vinger op uezen knop zoo hard te
o ril Ki-.H|i, tot de bol togen een piuaiju
souh, verricht men UuzcUao hoeveei-
ueiu arbeid, die liet hart bij eiken
Hartslag pitsteert. Uin te zien, hoe ae
gmtanuen vuil een ghtslang zren hij
net openen van den iioK. oprichten en
bij het sluiten daarna omieggeu, be
hoeft men slechts op een knopje ie
diukken en men ziet het aan een ske-
iet met beweegbare kaan uuidehjk ge
demonstreerd.
De enorme arbeidsprestatie van het
hart worat ook op andere wijze zeer
aardig aangetoond. Aan het einde van
een met roode vloeistof gevu.de gla
zen buis van ongeveer 3 oM. doorsne
de is een gummi-bal aangebracht.
Door dezen gummi-bal mvt de hand
geheel dicht te knijpen, stuwt men de
vloeistof ongeveer 80 c.M. op en ver
richt men een zelfde hoeveelheid ar
beid, als het hart met één slag. Een
groote glazen cylinder is gevuld met
360 Liter vloeistof, dat ia dezelfde hoe-
veebxeid die het hort ju een uur
door het roenscuelijk lichaam pompt.
\oor letterlijk alles heeft de Duit
een er een „druk maar op den knop"
bedacht: om den polsslag te meien,
om ons een normalen, een ingespan
nen, een oververmoeiden en eon zieken
„polsslag" te laten voelen, om door
een keel spiegel in een gezonde, zieke
een diphtherie en een t. b. c.-keel te
laten kijken, om ons door verschillen
de in den wand aangebrachte venster
tjes een blik te gunnen in het inwen
dige van de kamers en de boezems
van het menschelijk hart en van de
groote Blagader. Op zeer aardige, po
pulaire wijze wordt ook den leek de
werking van de venenkleppen
dat zijn de kloppen in de bloedaderen,
die het bloed beletten tegen den
stroom in terug te loopen getoond.
Zoo worden ons op deze tentoonstel
ling zeer vele geheimen van ons li
chaam onthuld, waarvan wij na
ja, jaren geleden wel iets geweten heb
ben, maar die wij voor een groot deel
al weer aardig vergeten hadden.
De waarschuwingen en „afschrik
wekkende" voorbeelden ontbreken op
deze expositie natuurlijk niet. Een
reusachtig vat van 3 H.L. geeft den
inhoud aan van de hoeveelheid alco
hol, welke een mensch, die 30 jaar
geregeld eiken dag 3 glazen bier heelt
gedronken, naar binnen heeft ge
werkt. Boven dit vat hangt e?n plaat,
waarop het huis is afgebeeld, dat men
voor die 32.850 glazen bior had kun
nen koopen.
„In 2 zulke huizen had ik nu kunnen
wonen!" hoorde ik een dame verwij
tend tegen haar echtvriend zeggen bij
het zien van deze idylle.
Toen dit echtpaar even later voor
de wassen „rompen" van 2 vrouwen
stond, één verwrongen door een te
sterk geregen corset.de anderee vrije
lijk ontwikkeld en prachtig van
vorm, zuchtte de man, wijzend
het mooie gezonde beeld: „Zoo'n
vrouw had ik nu kunnen hebben!
Hij had zijn rev&ndhe voor de twe
huizen genomen.
Om mijn lezers oen indruk te ge
ven van wet do tentoonstelling D e
Mensch demonstreert, laat ik hier
nog het voornaamste volgen:
1. Bouw van den normalen mensch.
(Ontleedkunde)
2. Fijnere bouw van de menschelij
ke organen. (Weefseileer).
3. Ontwhlikelingsgesablledein'is yan
den mensch.
a. de ontwikkeling van het individu
vóór de geboorte.
b. de geleidelijke ontwikkeling van
den tegenwooi-d'ige men6cli-vorm uit
andere vormen.
4. De functies van het normale
lichaam.
5. Ziekelijke afwijkingen van de
ontwikkeling.
6. Ziekelijke afwijkingen, welke
aantoanen, lioo het Lichaam de daar
door ontstane gevaren voorkomt.
7. Eageaardige lichaamsvormen bij
verschillende rassen.
8. Vergelijking van den mensch
met de dieren.
terwijl er verder nog een ethnogra-
fisciie en een lüstorische afdeeling is.
Onder de „praeiiistorisclie" sche
dels is o.a. ook het in 1891 dooj- prof.
Dubois op Java gevonden schedeldak
van de pitnocantrophus crectus, een
schedel, die voigens de schatting der
geleerden. ongeveer 150.000 jaren
oud moet zijn.
En nu ten slotte nog de komische
noot van de tentoonstel lfing „De
Mensch"! In het programma had ik
gelezen, dat ook de bekende, pas ge
vonden Rihodesiër-schèdel zou wor
den tentoongesteld. Dien schedel zou
en moest ik zaan. Ik zocht en zocht,
doch vond hem nergens. Eindelijk
wendde ik mij tot een deir studonten.
„Pardon, kunt u mij ook zeggen,
waai- de Rhodesiër-schedel te vin
den is?"
„Zeker, meneert Aan onze? grensl
De douanem hebben hem niet willen
doorlaten, omdat nog inict was uit
gemaakt, hoeveel in voorrecht voor
dien schedel moet worden betaald."
l'k vrees, dat nils de invoerrechten
,0N8 LEGER.
algemeene vergadering
„Ons Leger'1 had te Maastricht plaats
Generaal Snijders sprak de openings
rede uit, waaraan het volgende
op schedels progressief zijn naar den
ouderdom, deze Rhodesier nooit bin
nenkomt. Misschien krijgen wij nog
eene zulke snuggere ambtenaren, die
legitimatie-bewijzan en paspoorten
van deze heeren eischen. Zou do Rho-
desiër 150.000 j aren geleden liebben
kunnen vermoeden, dat zojn scliedel
dit nog eens zou overkomen.?
J. B. SCHUIL.
Het doel der vereeniging is zonder
een bepaald legerstelsel voor te staan,
het Nederlandsche volk ervan te over
tuigen, dat voor de handhaving van
ons 00afhankelijk volksbestaan noodig
Is een zoo sterk moghjk -eger, uitste
kend gewapend en geoefend eu steu
nende op die sympathie der natie.
üuzf- vercenigmg en hare woord
voerders hebben bij herhaling in
woord en geschrift doen blijken door
drongen ie zijn vam den eisch, dat
bij de organ iseering der landsverdedi
ging tea voüe rekening worde gehou
den mm de personeel© en materieele
draagkracht des volks, een zoo sterk
mogelijk leger beteekent dan ook een
leger zoo sterk als bij erkenning en
ernstige behartiging vun alle gewich
tige lands- en volksbelangen beetaan-
lar is.
Wij ijveren niet voor eenig bepaald
legersteieel wij verlangen a/1 leen en
trachten te bevorderen, dat Neder
land bedacht zij op liet internationaal
gevaar De komende strijdJa, wij
achten'dien mogelijk, weer zelfs waar
schijnlijk. Wij wenschcn bij niemand
achter te staan in geestdrift voor het
ideaal Vrede door Reoht. Wij doen
bij niemand onder in afschuw voor
dén oorlog ar. wij achten het een on-
al'wijsbare heilige jriicht der mensch-
iueid nadrukkelijk te streven naar
vreedzame beslechting van politieke
geschillen.
Maar wij zijn tevens overtuigd, dat
dit alles niet plotseling voor altijd en
op den duur den oorlog zal kunnen
verbannen uit het leven der volkeren.
Want de oorlog vindt zijn oorsprong
in den aard van den mensch, m zijn
ond-eugd en verkeerde hartstochten, in
den onvennijdelijken strijd om het be
staan in de politieke en economische
organisatie dor statengemeenschap.
Het zedelijk standpunt der mensch-
heid zooale zich dat tijdens en na den
oorlog heeft geopenbaard geeft aller
minst recht tot de verwachting, dat
hare zedelijke wedergeboorte aan
staande zou zijn.
S>edhts door een langdurig geleide
lijk proces van zedelijke, geestelijke
en economische evolutie mag men wel
licht hopen, zeer langzaam te naderen
tot het ideaal van den eeuwigen vre
de, al zal dat nimmer volkomen wor
den bereikt. Daarom gelooven wij nog
niet aan de utopie eener algemeene
ontwapening der volkeren, die voor
alsnog met haat en afgunst tegenover
elkander staan en slechts kaken naar
uitbreiding van macht en invloed.
Gedurende den oorlog is onze weer
baarheid een machtige factor geweest,
die <a- toe heeft medegewerkt, om ons
land voor de ellende vam den oorlog
te behoeden.
Ons doel is geen ander dan inter
nationale verheffing.
Wij willen ijveren voor de ontwik
keling onzer volkskracht, zoowel phy-
sisch als geestelijk. En wij zullen
trachten de militaire, economische en
zedelijke weerkracht van Nederland
en Ned. In die tot zoodanig peil op te
voeren, dat het vrij en onafhankelijk
voortbestaan der Natie verzekerd kan
worden geachi.
Bij acclamatie werden herkozen de
aftredende bestuursleden J. P. Boots
Oudendijk, prof. mr. J. A. E
man en H. P. Gelderman.
Buiten de agenda om werd door het
hoofdbestuur voorgesteld den aige-
meenen raad der vereeniging uit te
breiden met een tweetal leden, n.l-
den Commissaris der Koningin in dc
provincie Limburg en ir. Voorst Vader
te Den Haag.
De Commissaris der Koningin dank-
te voor deze onderscheiding en ver
heugde zich in de toekomst mede te
kunnen werken aan de belangen der
vereeniging.
..ONZE VLOOT".
Ou dc voortgezette algcuneene vergade
ring vau de Nou. Nod. Vereeniging „Onze
Vloot" werden de licercn prof. dr. T. J.
Blok, A. L. Boelen, F. J. H. Evers,
Baron van ifcerdt tot Bveraborg en C. van
der Voort van 2yp als bestuursleden her
kozen.
Daarna .was aan de orde een statatcn-
wyzigiug.
De voorstellen werden «iet eennge wijzi
gingen goedgekeurd. liet voornaamste ar
tekei ds cn 2. Dit Ikwiwu als volgt te
luiden:
(1) Do Vereeniging, niet vertegenwoordi
gende eemge staatkundige o£ godsdien
stige richting cn van oordeel, dal het alge
ken. En toch bereikte ze haar doel,
wat vrees aanjagen betreft. Sedert
hebben de muiters zich met meer on
der de kampanje gewaagd.
Dat de mannen gebrek aan voedsel
begonnen te krijgen, was duidelijk. De
Elsmore, van haar zeilen beroofd,
dreef dien morgen hulpeloos rond ais
een speelbal van wind en golven, en
de muiters wierpen lijnen overboord
om albatrossen te vangen. O. ik kwrt-
de die hongerige visscliers met wijn
buks. Geen man kon zich vooruit ver-
toonen, zonder dat hem spoedig c-en
kogel om de ooren floot. En tccli vin
gen zij vogels hoewel met zonder
gevaar voor hen zelf. Als er eer: aan
den haak was geslagen, haalden zij
de lijn in tot lüj op zij van hei schip
was- Dat was eei. hachelijk ogen
blik. De haak, een holle, scherphoeki
ge koperen drieoek, drijvende op e-m
siuk bordpapier aan t eind van een
touw, hield den vogel vast, door zijn
SDavel in den scherpften hoek te drij
ven. Op het oogenbhk, dat men de lijn
vierde, was do vogel vrij. De moeilijk
heid was dus, den vogel uit liet water
op te lichten en aan boord te halen,
zonder het touw te vieren. Eerst tracht
ten ze "dat te doen van uit e<-n be
schutte plek, maar telkens mislukte
hét.
Toen bedachten ze iets anders. Als
de vogel op zij van liét schip was,
schoten alle matrozen, die in 't bezit
an een revolver waren, op mij, ter-
j wijl een man, dc lijn strak houdend,
naar de verschansing liep cn den vo-
gel binnenhaalde. Zoo gelukte liet hun
toch nog verscheiden vogels machtig
te worden.
Den gajischtn dag bleven zij vis-
schen en steeds ging ik voort hen te
hinderen. Ais ik de Elsmore v.oor den
•.vind kon houden, zouden zij mei kun-
nen visschen. Door zorgvuldig sturen
cn een gevleugeld hf'kzed gelukte mg
dit eindelijk. Nu liet ik mijn mannen
elkaar afwisselen aan het roer cn 't
was gedaan met visschen
Margaret hield de eerst© hondewociit
van \ier tot zee. Henry stond aan het
roer. Wada en Louis kookten ons
j avondmaal op de groote kolenkachel
en de peïroleumste.lcu. Ik was juist
van beneden gekomen en btwid ach
ter het peiltoestel, geen zes pas vr.11
Henry verwijderd. Een vreemd geluid
uit den ventilator moet miji. aandacht
getrokken hebben, want ik keek er
juist naar, toen het gebeurde.
Doch eerst iets over den ventilator.
Het is een stalen huls, die van hot met
kolen geladen ruim onder het lazaret
langs den achtermuur van de kaarlcn-
kamer naar bulten roert. De opening,
op de hoogte van een mans hoofd, is
van traliewerk voorzien, zoodat zelfs
geen rat er zich tusschen kan wringen
Deze opening bestrijkt ook het roer,
dat ©r nauwelijks vijftien voet van
