Stadsnieuws
Het Tooneel
Onze Lachboek
Vosr den Polltiereehter
Opmerkingen uit de
Burgerij
De Journaliste
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 3 OCTOBER 1932 DERDE BLAD
Rubriek voor Vrouwen.
f CASD EMONSTRATIE.
Koken op gas. Bran-
dors. Fornuizen en ovens.
Het goedkoope gas.
Wij kunnen ons nu haast niet meer
voorstellen, dat er een tijd is geweest,
dat de menschen het gebruik van gas
een gevaarlijk iets vonden, en veel
liever bun oude petroleumlampen en
«tellen gebruikten, die nu in onze
oogen weer veel meer gevaar opleve
ren. Natuurlijk zal het onbekende
daaraan wel schuld zijn geweest: men
{wist feitelijk alleen, dat er bij het ge
bruik van gas voorzichtigheid be
tracht moest worden, maar verder was
er niet veel van bekend. I>at is geluk
kig den laatsten tijd heel andere ge-
iworden: het is nü zoo 'n gewone zaak
geworden om gas te gebruiken, dat
de kwestie van gevaar op den achter
grond i6 geraakt en er alleen het
grnote gemak van gezien wordt.
De gemeente-gasfabriek te Heemste
de heeft daarom dan ook gemeend nog
iweer eens extra de aandacht erop te
moeten vestigen, hoe gemakkelijk en
hoe zuinig het gebruik van gas is
Wanneer het natuurlijk met kennis
van zaken wordt gebruikt. Want we
kunnen gas als een goedkoope brand
stof beschouwen, maar het kan zeer
duur, zijn, zoqdra wij er al te royaal
mee omspringen. En dan worden ons
op een demonstratie nog vaak goede
wenken gegeven, waaraan wij eerder
niet gedacht hadden.
Het spreekt wel vanzelf, dat een zui
nig gebruik van gas alleen kan be
tracht worden bij uitstekend mate
riaal: een slechte brander in een kom
foor of fornuis kan onnoodig veel ga6
verslinden, zonder dat het gemerkt
•wordt, totdat de gasrekeming komt.
„Goedkoop duurkoop", heet het im
mers, maar met gastoestellen is dat
ook zoo: een enkele maal een grooterv
uitgaaf die een groot gat in onze fi
nanciën blaat, is toch nog minder erg
dan een goedkoop toestel in het aan
schaffen dat ons iedere maand een
groote gasrekening bezorgt en ten
slotte heelemaal niet meer te gebrui
ken is.
Een goede brander, waarvan
gaatjes door een plaatje afgeschut
zijn, gebruikt bij vol branden 500 L
per uur, dus M3. Maar het fornuis
heeft kranen die den toevoer kunnen
temperen en dan wordt er maar pl.rn.
1/3 van 500 L. gebruikt, zoowat 150 a
160 L. per uur. Maar doordat de krans
•van vlammetjes hierbij zoo heel klein
is, is er veel kans op inslaan wan
neer er wat tocht in de keuken is en
daar dit niet hoorbaar is, ontsnapt er
dientengevolge nog weieens onnoodig
gas. Daarom zijn er tegenwoordig aan
alle goede gastoestellen zoogenaamde
spaarbranders: door een apart klein
buisje wordt 't gas naar den bran
der geleid en daar door eenigie gaat
jes naar buiten. Deze zeer zuinige
brander vraagt maar 50 L. per uur en
toch kan iets dat kookt er uitstekend
op aan den kook Wijven.
Enkele spijzen zijn er altijd die be
paald sterk moeten koken Voor het
doel, waarvoor zij bestemd zijn zoo
als bijvoorbeeld dc erwten in erwten-
Boep, Maar andere gerechten worden
even goed gaar op den spaarbrander
als op de groote vlam, en dan koken
«ij natuurlijk op den eerste nog lang
zoo licht niet kapot.
Ieder weet dat do gasvlam voor ko
ken blauw moet zijn. Zij bestaat uit
een mengsel van gas, en van lucht,
die door een klein gaatje wordt toe
gevoerd. Is er nu teveel Lucht en te
weinig gas, dan slaat de vlam in de
pijp, is het juist andersom, dan is
de vlam lichtgevend en geeft te wei
nig warmte. Het mengsel van de gas
fabriek venschilt weieens wat, en
daardoor ontstaan dan hot inslaan of
de lichtgevende vlam. Maar bij
goeden brander is hiervoor 'n regula
teur aanwezig, oen plaatje, waardoor
de luchttoevoer vorgroot of vermin
derd kan worden door het onkel te
verschuiven.
Het is ook veel te onzuinig om, zoo
als dit bij kolen fornuizen wel moet, de
beele plaat le verwarmen en daar
dan op te kokdn: voordat zoo'n
plaat, die van dik ijzer gemaakt is,
door en door heet i6, zoobat de spijzen
er op blijven koken, is er veel te voel
gas vermorst. En juist het gemak van
gas gebruik bestaat daarin, dat het
voor iedere kleinigheid even aange
stoken kan worden en meteen weer
uitgedaan. Als de plaat dan iederen
keer eerst verwarmd moest worden,
zou niemand het woord „goedkoop"
meer durven noemen.
Nu liggen er, wanneer de plaat afge
dekt is voor het mooiere uitzien, losse
ringen boven de branders, die aan
den onderkant ribbels vertoonen. Om
het gas goed gelegenheid te geven om
overal om de pan heen te spelen,
wordt zoo'n ring omgekeerd neerge
legd, zoodat de pan wat hoog op die
ribbels staat.
Er wordt door veel vrouwen nog
weieens getobd met het gebruik ven
den gas-oven. Deto oenen keer is hij te
heet, den anderen te koud. Het is ook
even zoeken om le weten, waar de
beste plaats in den oven is, maar
een kolenfornuis is dat eigenlijk pre
cies hetzelfde, en wanneer er den eer
sten keer iets heel eenvoudigs aan
gewaagd wordt, komt de routine gauw
genoeg. Enkele regels zijn er wel voor
te geven: door het opstijgen van de
warme lucht wordt de bovenkant van
den oven het meest verwarmd: een
dunne koek, die dus niet veel tijd noo
dig heeft om gaar te worden, kan uit
stekend bovenin staan, maar een
dikkere zou daar van boven al zwart
zijn, wanneer hij van onderen nog
ongaar was, en past dus beter in het
midden. Beu zoogenaamd schutbJik
•sluit de al te groote hitte van de gas
vlammetjes nog wat van het bakblik
af. Dit bakblik staat tusschen rekjes,
zoodat het niet kantelen kan, wan
neer het uitgetrokken is.
Een grill-oven, waarin geroosterd
wordt, heeft warmte van onderen en
van boven en is dus minder zuinig in
het gebruik; maar deze ovens zijn ook
Luxe in een huishouden.
Tenslotte over den oven nog iets.
waarmee eigenlijk begonnen had moe
ten worden: het aansteken. De mees
ten zetten eerst de kraan open en ste
ken dan pas een lucifer aan, waarna
de vlammetjes met een plof aanko
men. Doei men het juist anderom, dan
gaat hot geflijdelijk aan en geeft ook
geen gevaar van uitstroomend gas.
Tegenwoordig behoeft er aan de gas
fornuizen weinig meer te worden ge
potlood: alleen het plaatje van den
brander moet iedere week worden
schoongemaakt en gepotlood, al het
andere kan met water en zeep worden
afgenomen, of geschuurd.
Na overkoken blijft de brander nog
weieens vastzitten, zoodat er zelfs een
nijptang aan te pas kan moeten ko
men. Dan is het vastgeroest en ook
dit is weer ondervangen door den
brander een onderrand van alumi
nium te.geven, die niet roesten kan:
het wekelijks uithalen is dan nooit
een bezwaar.
Na het zuinige bereiden van een
maal, bestaande uit kalfscoteletten,
aardappelen, worteltjes en citroen-
rijst (in kranten of liooikist) bleek op
dien meter die op dit gasfornuis was
aangesloten, dat er maar -1Ö0 L. gas
was gebruikt dus nog geen halve M3.
Maar dan moet de spaarbrander ook
met overleg gebruikt worden, en het
maal kost nog geen &A cent aan gas.
Behalve gascomforen en strijkijzers
werdt er ook de „wonderpaai" ver
toond, een pan uit twee verdiepingen
en een deksdlketel bestaande, die dus
wat aan een stoomkoker deed den
ken. Om de onderste pan was een
ommanteling, waarbij voordiael ge
trokken was van het feit, dat vergroo
ting van oppervlak meer warmte
geeft, hierop stond een tweede pan,
die dus verwarmd wordt door den
stoom van de eerste en zelfs de
dekselketel heel bovenop krijgt nog
beefl wat warmte. Mevrouw Lotlgeririg
leeraies aan de Amsterdamsche
Huishoudschool, die do demonstratie
leidde, vertelde o.a. van dezen deksel
ketel, dat in een uur koud water tot
90 graden hitte steeg.
Uit deze zeer duidelijke demonstratie
bleek weer opnieuw, hoe gemakkelijk
en hoe zuinig gas in het gebruik is,
wanneer het tenminste met overleg
geschiedt. Maar de oorlog heeft ons
ook wel geleerd om zuinig mert allerlei
om te gaan, en al behoeft het, natuur
lijk niet zoo zuinig ais in den tijd dei-
distributie, toch is liet wel aan te ra
den, om het zoo voordeelig mogelijk te
doen.
E. E. PEEREBOOM.
CORRESPONDENTIE.
„De Vrouw van een- Middenstan
der in Schoten" verzocht mij te schrij
ven over de gas-demonst ratte naar
aanleiding vooral van het waaschen.
Bij het ontvangen van uw brief, was
de demonstratie juist- voor hot waa
schen reeds afgeloopen, maar de ver
tegenwoordiger van de N- V. Emile
Schulze en Zonets Mij., die bij deze
vroegere demonstratie over het was-
schen sprak, gaf mij zijn adres op,
waar u alle gewenschte inlichtingen
kunt krijgen. Dit adres is: den lieer E
J. van der Mijle, Middenweg 24, bij
Raadhuisplein, Schoten.
E. E. P^
Justitie, van Galsworthy door
Het Eotterd. Tooneelgezelscl
"Wat hebben de „Rotterdammers" toch
een prettige, beproefde en overtuigende
wjjze van spelen! Het is spel, dat altijd
weer boeit door ingebonden kracht en
natuurlijkheid. En vooral ook door knap
pe techniek. Zaterdag, bij de opvoering
'ïstitie hebben mg deze goede
eigenschappen weer zeer sterk getroffen.
Het meest nog in het eerste bedrijf!
Op een handelskantoor komt de ehef
in dc firma tot de ontdekking, dat door
in van zijn jonge employés een chèqne
vervalscht en geïncasseerd. Het jongo
mensch wordt ondanks de pogingen
van den zoon en den procuratiehouder
door hem aan de politie overgeleverd. Dat
feitelijk allee. Maar zie nn eens, wat de
Rotterdammors van zoo'n tooneel weten
te maken! Het is van een bijna beklem
mende natuurlijkheid. Welk oen spanning
bij allen! Hoe leven al deze personen
ieder op zgn wijze volkomen het ge
beurende mee! Men denkt niet meer aan
komedie spelen. Dat was praebtig van
samenspel! Het was zeer sterk van actie
toch heel sober. Zoo iets kunnen alleen
•ar acteurs, die het vak door en door
kennen.
En wat weet een acteur als Frits Tar
taud van een eenvoudigen eonscien-
tieuzen braven kantoorbediende een
prachtige figuur te maken! Wat is het
een genot zulk spel to volgen! 7'eens,
hoe Tartaud met allerlei klein*", fijne de
tails zoo'n man voor ons doet leven. En
hoe innig natuurlijk alles aandoet. Men
denkt niet meer aan typeeren of spelen.
Tartaud i s die procuratiehouder, geheel
en al! Alles! W3t hij doet, de kleine, goe
dige handbeweginkjes, het verschuiven
van zijn bril, de nerveuze senuwtrekkin-
gen in zijn gezicht, de droge en toch bij
tijden zoo hartelijk-wanne stem, het be
hoort bjj dezen man, die met zjjn kantoor
is „samengegroeid". Zelden was een
„open doekje" eerlijker verdiend dan dat
van Tartand na zijn sortie in III
pleitte zeer zeker voor het publick, dat
net dit ingebonden, fijne spel, hetwelk in
het geheel niet op uiterlijk effect bere
kend was, naar waarde wist te schatten.
Naast Tartaud vielen ia het bijzonder
op Nico de Jong en Jan van Ecs. Het
ons een vreugde Nico de Jong, die ia
milieu der Rotterdammers zoo volkomen
thuis is, weer tusschen zjjn oude collega's
terug te zien. De Jong had zich een
rnooien, karakteristieken kop gemaakt en
dadelijk, zoodra hg optrad „stond" db
figuur van den chef der handelsfirma
voor ons. En zeer knap was tcgenov
rustige, zekere spel het nerveuze m Jan
van Ees' optreden als Falder. dc employé
die de chèque had vervalscht. De rol lag
dezen talentvollen jongen acteur geheel
en nl en Van Ees heeft er dan ook iets
zeer bijzonders vau gemaakt.
Ik ben ditmaal me', de bespreking van
het spel begonnen, omdat mg dit Zater
dag meer heeft geboeid dan het stuk, on
danks dat Justitie van een schrijver
van de kwaliteit van Galswnrthy
Justitie is tendenz-werk. Galsworthy
heeft met dat stuk het immoreelo
celstraf willen aantoonen. Hjj wil ons
laten zien, hoe celstraf de menschen niet
verbetert maar hoe die straf hen daar
entegen knauwt en breekt en voor hot
beele verdere leven ongelukkig maakt.
Het streven is zeer zeker sympathiek,
maar men kan onmogelijk zeggen, dat
Galsworthy met dit stuk zjjn dool heeft
bfereikt. Want hot tafereel van do cel,
vij een jongen gevangene als een
gefolterde op en neer zien loopen, moge
een gruwelijke realiteit zijn, het b e-
t feitelijk niets. Het i3 een cinema
effect, niets meer! Justitie ia niet gewor
den een fel requisitoir, zelfs niet een
eri de coeur van een verontwaardigd
schrijver, hot is niet meer dan een op het
tooneel gebracht „gemengd-berieht",
zooals wij er dagelijks in de kranten
Gaan wjj in het kort don inhoud na.
Een jonge man word: in hechtenis geno
men wegens vervalsehing van een clièquo.
£n het tweede bedrijf maken wij de recht
zitting mee, waarop hjj tot twee jaar ge
vangenisstraf wordt veroordeeld. Wjj
hooren dan wel, dat Falder om eer. vrouw
tc redden zijn misdaad heeft begaan, maar
heel deze acte, waarin de strafzaak in fi
nesses wordt behandeld, brengt, geen dra
matische ontroering, omdat de man en
r ons feitelijk vreemd zijn. Van
hun innerlyk weten wij niets. Het is een
's waar droevige rechtzitting
van twee vreemde menschen, die wjj mee
maken, zooals wij die dagelijks in een Pa
ri Justitie ook kunnen bijwonen.
In de volgende tafercclen brengt Gals
worthy ons in de strafgevangenis, opdat
w\j met eigen oogen do ellende van de
celstraf zullen leeren kennen. Wat wij
ik erken het wederom droevig,
maar dat zou een bezoek aan een gevan
genis evenzeer zijn. Dramatisch Ts het al
lerminst en bewijzen doet het niets. Wat
wjj hadden moeten zien, den moreelen en
lichaamlijken ondergang van het slacht
offer, onthoudt Galsworthy ons. Wg heb
ben zelfs geen reden den dokter tc
veroordeelen, die Falder in zjjn cel laat,
omdat Galsworthy verzuimt ons Falder
als een werkelijk fgngevoeligen, teeren
jongen te leeren kennen. Wij zagen dat
alleen in het spel van Jan van Ees, die
hier de fout van den schrijver weg
speelde. En wanneer wjj in de laatste
acte hem terugzien, is ook door niets be
wezen, dat de maatschappij en de dok
ter tegenover dezen jongen man een
zware sehuld dragen. In dut laatste be
drijf gaat Galsworthy plotseling een heel
anderen weg uit. Hg vertroebult ga ïsche-
lijk zgn pleidooi door er een liefdesepi
sode doorheen te mengen, die op zich zelf
al weer heel treurig ie, maar met de cel
straf niets te maken heeft. Falder is aan
het slot niet het slachtoffer van de cel-
Btraf, maar van de vrouw, die hefi tij
dens zijn straftijd, bedrogen heef',
Hevermans beeft in zjjn Feest één
enkele navrante scène van 6 bladzijden
geschreven ik bedoel bet too, c eitje
tusschen den directeur en den ver, uiten
nummer 7, die in de gevangenis zgn eigen
naam en gezicht vejggten heeft - - die
ons meer de ellendige gevolgen de.' cel
straf laat zien dan dit heele stuk in 6
tafereelen van Galsworthy. Mair het
knappe spel der Rotterdammers wjs daar
om het gemis aan waarachtiger drama-
tischen inhoud te vergoeden.
Mevrouw Tartaud was ös „vrouw".
Onze groote tragedienne vond in de zwak
geschreven rol geen gelegenheid de sterke
zijde van haar talent naar voren te bren
gen. ChrÏBpijn was een wel wat al te
nuchter advocaat. Men kreeg niet den in
druk, dat hy zelf in de zaak vnn zjjn
cliënt geloofde. Voor de verdere rollen
waren de beproefde krachten van het ge
zelschap o.a. Jules Verstraeteu, Mor-
Vervoorn en Jaap Tan de Pol in
-nur gebracht. Door gebrek aan we
zenlijke dramatische stof, vermochten zjj
echter niet den strjjd bjj het publiek te
winnen.
Ten slotte een woord van lof voor
Chrispjjn, die als regisseur het geheel
zeer sober had gehouden. Hoe spoedig
had dit stuk bjj andere regie verkeerde
lijk een melodramatisehen indruk kunnen
maken.
J. B. SCHUIL.
Baron ven Haberniks In
den schouwburg aan den Jans-
weg.
„Mijn schoonvader is-erger dan alle
schoonmoeders van de wereld!" klaagt
August Schulze in Baron von Haberniks
tot zijn vriend! Wat dat zeggen wil, kan
iemand, die wel eens een Duitsche
schoonmoeder op de planken heeft ge.-
ongeveer bij benadering nagaaa.
August Schulze, papierfabrikant, heeft
met de schoone Olympia tegelijk den
Baron von Haberniks getrouwd. Drie
honderd dagen heeft hij onder de ty
rannic van dezen „Boudewijn de Laatste"
gezucht. Dan heeft hij er genoeg van
en verkoopt hij het kasteel met alle
levende have den baron incluis aan
Theodoor Bollenbach, margarine-fabri
kant. Maar Baron von Haberniks laat
zich niet verkoopen. „Wij laten ons
scheiden!" roept hij in edele veront
waardiging uit en hij verlaat met zijn
dochter August Schulze, die overgeluk
kig is, omdat op Olympia's stoel dade
lijk een andere jonge vrouw zit, cene,
die eventls hij de lepels vóór tafel dege
lijk afpoetst en het servet als slabbetje
gebruikt.
In het tweede bedrijf is August met
zijn Paula getrouwd. Zij zijn in den ze
venden hemel, als onverwacht oom Bol
lenbach terugkeert. Hij brengt voor de
jonggetrouwden een verrassing mede.
Paula raadt „een langharige Affenpin-
cher", August hoopt op een" aap; de ver
rassing is echter nog grooter: het is
Olympia, die hij als zijn vjouw het
kasteel binnengeleidt en als een geest
verschijning ziet August achter Olym
pia aanschrijden Baron von Haberniks.
En het is weer Boudewijn de Laatste,
die op zijn kasteel den scepter zwaait.
Hoe de papier- en de margarine-fabri
kant dezen adellijken schoonpapa kwijt
raken, moet men zelf maar gaan zien;
een typiste met een lage bas, een dieren
ner en Zuid-Afrika komen er nog
bij te pas. Wij moeten dooi een berg van
malligheden heen, voordat wij aan het
traditioneele slotdrie gelukkige pa
ren toe zijn.
Baron von Haberniks behoort dus tot
dé onschuldige Duitsche kluchten, waar
op een groot deel van het publiek nog
altijd verzot blijft, „izs avonden ach
tereen in het Grand Theater te Amster
dam! Doe het mij maar eens na denkt
de heer Mullens met een glimlach van
zalige tevredenheid, „Molière, Sha
kespeare, Stsindberg, Ibsen, allemaal
„hab er niks"! Neen, zie dan mijn
Boudewijn de Laatste, Baron von Habc-
Riks". Doet de menschen schudden van
lachen, 125 avonden achter elkaar!" En
de heer Smits, die ook liever volle dan
leege zalen ziet wie zal het hem
kwalijk nemen? werpt zijn schouw
burgdeuren met een zwierigen zwaai
voor dezen Baron von Habe-Riks open
zegt met een buiging „Treedt u
biDncn, heer BaronBeschouw mijn
huis als het uwe! Kietel de menschen
'hun lachspieren en uw devies zal het
mijne zijn „Wat ook val. wij staan pal!"
De heer Smits kan voorloopig over
den Baron tevreden zijn. Er is ia den
stampvollen schouwburg gelachen, ge
schaterd, gekird, gebruld en ge
gierden wat wil een mensch nog
meer in deze tijden van misère? De
klucht wordt door het gezelschap Het
Voetlicht waarvan Lilly Bouwmees
ter, Hetty Beck en Theo Kreukel de bes
ten zijn in Hollandschen kluchtspel-
toon vermakelijk gespeeld. De hes
Petro Beukman heeft Willem Hunsch'.
blijkbaar heel veel zien spelen. Als
Theodoor Bollenbach had hij hierdo-.r
veel succes. De heer Walther Smith wr
voor mij een onbekende. Dat hij zjjr
lachsucces dikwijls met eenvoudige
middelen wist te behalen, pleit voor zijn
komisch talent, al is hij ook nog lang
niet, waar hij wezen moet. Hetty Beck
maakte natuurlijk van dc typiste met
de bas in de keel een kostelijk type.
Lilly Bouwmeester viel met haar fijner
spel wel een beetje uit den Hollandschen
kluchtspeltoon. Duitsche kluchten zijn
goed voor het publiek en de theater
directeuren, maar voor actrices van het
gehalte van Lilly Bouwmeester en Hetty
Beck moesten zij eigenlijk niet bestaan.
J. B. SCHUIL.-
N. O. G. Vrijdagavond vergaderde
ia de Nijverheid, onder praesidium vau
den hoer H. van Leeuwen, de afdeeling
Haarlem vau het Nederlandseh Onderwij
zers-Genootschap.
De secretaris bracht daarna verslag Uit
van de actie voor Vakonderwgzcrcssen
in do Handwerken, wier positie bg door
voering der wet wordt bedreigd.
Behalve een schrijven hierover werd
voorlezing gedaan van het adres inzake
omzetting der of vau een der scholen aan
de Santpoorterstraat in een opleidings
school. Breedvoerig - werd toegelicht, hoe
het Bestuur tot dit advies om practische
redenen is gekomen. Hèt werd evenals de
actie en het advies inzake Handwerken
met algemeene stemmen in strekking en
redactie goedgekeurd.
De bg den secretaris ingekomen Ween-
sehe noodmunten met bedoeling van ver
koop ten behoeve van de Oostenrjjksche
kinderen, zgn nog verkrijgbaar.
Voorloopig zal met algemeen goedvxn-
;a vast f 2.50 nit de kas „Voor de kin
deren" worden opgezonden. Een bestuurs
voorstel een referendum uit te schrijven
het besluit der algemeene vergade
ring, die zich met zwakke meerderheid
uitsprak voor behoud van kindertoeslag
werd teruggenomen omdat dit beginsel in
het Bezoldigingsbesluit is neergelegd en
met algemeene stemmen op de jongste
algemeene vergadering de wenseheijjk-
lieïd tot opneming in sehool 40 is uitge
sproken.
OP EEN CONCERT.
Jongmensch (tot een naast hom zitten-
den ouden heer): Hebt u oo:t zoo'n af
schuwelgk, vervelend, oorverdoovend.
Oude heer: Meneer, dc dame, die daa*
zingt is mgu dochter en
Jongmensch: Jk wilde zeggen, me neen
Hebt u ooit zoo'n oorverdoovend gekakel
gehoord als van die menschen achter onsf
Ik kan haast niets van het zingen hoorenl
PRETTIG.
Jantje, (vier jaar): .Vader, li
weet wat ik u voor uw verjaardag
geven zal!
V a d e r; Zoo Wat dan?
Jantje -Een mooie groote ta
bakspot met bloemen er op!
Vader: Maar die beb ik al!
Jantje; Ja, maar die heb ik pa*
gebroken!
PROVINCIALE STATEN VAN
NOORD-HOLLAND.
Gedeputeerde Staten biedon ter vast
stelling aan de balans van het Provin
ciaal waterlcidïngbedrgf per 31 Decem
ber 19S1, benevens de winst en verliesre
kening over dat jaar. Hot eicdcgfcr van
balans :s f 5.792.935.03 3.2,
van de winst- en verliesrekening
f 360.388.55 1/2.
Gedeputeerde Staten bieden tor vast
stelling aan de door den Directeur van
het Provinciaal Electricitoitsbedrgf in
gediende Begrooting voor dat bedrjjf over
het jaar 1923. De ontvangsten er. uitga
ven zgn geraamd tot een totaal bedrag
van f 8 642.400.
De opbrengst van den stroomverkoop
geraamd op f 3.500.000. Onder buiten
gewone uitgaven is voor uitbreidingswer
ken een bedrag van f 1.055.400 uitge
trokken.
STENOGRAFIE. Bij de IJ. gehou
den examens voor Pitman's Stenografie
Machine schrijven, siaagden voor di
ploma B: Mejuffrouw M. E. Akersloot,
ie Haarlem; voor diploma Machineschrij-
ven de dames S. G. E. Dufour. G. Schcr-
penhuyzen te Haarlem, I. J. J. le Roy,
te Bloemcndaal cn A. M. Tates, ;c
Zandvoort, cn de heeren J. W. v. <L
Boogaardt en J. A. D. Dijkstra, te Haar
lem.
NUTS SPAARBANK Vergelij
kend overzicht over September 1922—
1921.
Aantal behandelde poëten 3445, tv.
j. 3599). Aantal inlagen 2256, (v. j.
2492). Aantal terugbetalingen 1189,
(v. j. 1107). ingelegd 1201937.981/0,
(v. j. f258236.27). Terugbetaald
f 202358.50 1/2, (v. j. f 203056.89 1,-2
Minder ingelegd f 420.52, 'v. j.
meer f55179.37 1/2). Aantal nieuwe
boekjes 133, (v. j. 163). Aantal afbe
taalde boekjes 67, (v. j. 53). Spaar
bankboekjes op 30 September 1922 in
omloop 1086. Geledigd in September
1922 145 busjes met totaal f2719.
Aantal boekjes in bewaring op 30
September 1922 307.
Een aanval.
J. V. te West-Knollendam had on
langs een z waren aanval te doorstaan
Mn zijn drieën kwamen ze op hem
af. de twee gebroedere W. met hun
zuster Eefjc-
De een ga' hem een trapde ander
sloeg een klomp op zijn hoofd stuk
en het meisje snelde met eon «stoffer
aan. waarmede ze V. op den schouder
sloeg.
De aanleiding tot dit alles t
V. had een kat, die door bek!, wat
eeeooid. Gevolg was. dat V. begon U
schelden. Het een© woord lokte het
andere uit en daarna trokken de twe«
jongens en het meisje van leer op de
manier als hierboven vermeld.
Een diepere aanleiding was, dat de
Gebr. W. kippen hadden, die I06 lie
pen. wat A niet naar den zón scheer
te zijn
Het katje wordt niet meer gegooid
of geplaagd en de kippen loopen nog
los!
Het O. M. vorderde tegen de twee
broers ieder f 15 boete of 5 das-en
hechtenis en tegen hun zuster f 5 ert
'2 dagen hechtenis. Het vonnis van
den politierechter luidde: f S of 4
dagen en f 5 of 1 dag.
Eef je, die beweerde niet geslagen tc
hebben, wilde er nog eens over na
denken of ze in hooeer beroep zal
gaan. Haar broer» deden van liet recht
van hooger beroep afstond.
Beleediging.
L. B. te Lisse, die een politie-agent
aldaar een paar beleed igende woor
den had toegevoegd, werd tot 14 da
gen gevangenisstraf vennopte-ld.
GEVONDEN VOORWERPEN -
Terug te bekomen bij: Derkse, Ged
Raamgracht 59, Schol ierkaart Haar
lem—Amsterdam. J. Vreeken, J. Nieu.
wenhuizenstraat 13 rood. kinderarm-
band. S. Krijnders, Kastanjesiraat 4.
beursje. A. Fortgens, Keimemerstraak
Charivari. A. Kooy, Saenredumstraai
16zwart, grijze regenjasceintuur.
Jongkind, da Coetastraat 19, centaur
van regenjas. C. de Ridder, Nieuwe
Groenmarkt 11, Gymn. schoenen. W,
Bouwer, Wagenweg 34, glacé dames
handschoen. S. de Klerk, 2e Zuidpol-
denstra&t 41 hondenhalsband. P. Duin-
ker, Tc-ytersfraat 11 rood. hondenpen
ning. W. Callandt, Hofdijkplein 30,
hondenhalsband met penning. A. G.
Broekman, Oranjestraat 169, dames-
armbandhorloge. L, Sluyter, Berken-
laan 2, Heemstede, pantoffels. W.
Aarts, Rollandstraat 27, portemonnaie
M. Bcynsdorp, Teylerstraat 12, grijze
jongenspet. T. Heetem, Ripperdastr.
24, gestreept katoen. J. de Boer. N'ic.
v. d. Laan straat 15, rozenkrans in'
étui. E. Tromp. Zuidpolderstraat 67,
rozenkrans. J. Sietsma, Alb. Thym
straat 19, moiordrijfricm. H. Hart
man, Valkestraat 13, zwarte gymn.
schoen. C. v. Brussel, Esschildcretraai
8 rood, voetbalschoenen. J. Klaarha
mer, B. Huetstraat 2, bruin taschje.
C. Kensen, Morinnesteeg 12, grijs
taschje. C. Moorhof, Viersterrenstraat
11, vulpenhouder. J. G. Rijkebojr,
Smedestraat 38, werkkiel. Jotigkind,
da Co6tastraat 19, Heerenzakdoek nier
geld.
PERSONALIA.
Tot leeraar ia de Ned. Taal- cn
Letterkunde aan de Da Costa-kweek-
school voor Onderwijzers tc Haarlem, is
benoemd de heer B. J. E. van Noort.
onderwijzer aan het ,Chr. Instituu -
Brandsma te Bussum,
De heer S. K. zendt ons een klacht
over „schandelijk gedrang", voor liet
lénige loket Zondagmiddag bij hot
Volksconcert in de gemeentelijke con
certzaal. Algemeen, zegt inzender,
was de klacht over het ontbreken van
een tweede loket bij zulk een over
weldigenden toeloop.
Wij brachten deze klacht over aan
een bestuurslid van de II. O. V., die
ons mededeelde, dat voorloopig nog
de vóórverkoop van de kaarten btj de
firma Alphen aar bestaat. Voorts is
bet plan. het loket in 't vervolg om 12
uur reeds open te stellen. Het beschik
baar stelten van een tweede loket zou
op financieel© bezwaren stuiten. Er
zou dan ook een tweede bureaulis'
moeten komen.
Feuilleton
NaarbetEngelach van
Mrs. C. N. WILLIAMSON.
22)
„Wat voor een soort verhaal
.wenacht u?" vroeg zij.
„Het moet zoo sensationeel moge
lijk zijn, inaar vooral, zoo, dat liet
in geen enkel opzicht onze abonnaés
kan choqueereu. liet moet up to date
wezen. Er moet veel over liefde in
voorkomen, en op udellijko titels zijn
do lezeressen van de Woman's Ago
ook zeer gesteld. De hoofdpersonen
moeten vooral in de eerste kringen
verkeeren, maar d# heldin mag wel
een gouvernante of iets dergelijks
•wezen. Me dunkt, het zou niet kwaad
zijn, als u het liet spoken in het kas
teel, dat u er in beschrijft. Denkt u
•er om, dat ons feuilleton van voel be
lang is, en dat u or naam mee kunt
maken. Geef er dus al uw kradhten
aan en vergeert niet, dat aan het einde
Van iedere aflevering de lezeressen
In spanning moeten zijn, wat 1 r vol
gen zal".
„Ik zal zien, wat ik doen kan
bcdoofde Lucille.
Zoodra zij thuis was, zette zij zich
aan het werk en had kort na mid
dernacht het verlangde schema klaar.
Haar held was oen jonge Engelsen
man, die met zijn moeder in een af
gelegen landhuis aan den Rijn woon
de. Het verhaal begon met het ster
ven van de moedor. Voor haar dood
vertelde zij aan haar zoon, dat er
in den Westelijken vleugel van hun
huis eon afschuwelijk geheim verbor
gen was, waarvan een zekere vreem
deling slocids den sleutel bezat. Het
eerste gedeelte eindigde ca* mee, dat
er aan de deur werd geklopt on dat
de stervende stamelde; „Daar i§ hij"
Er kwam verder in het verhaal
een Engelsclte hertogin voor met eeni
go zeer moderne dochters, en een
Amerikaanse he suikerkoning.
Meneer Bland was over het geheel
zeer met den korten inhoud tevreden.
Hij verzocht Lucille editor, het ver
haal in Engeland in plaats van in
Duit8chjand te laten spelen, daar de
dames, die de Woman's Age lazen,
te patriotisch waren, om in een an
der land dan het hunne belang te
stellen
Lucille deed haar bost, om het eer
ste gedeelte zoo loeiend mogelijk te
maken en schreef de zesduizend woor
den nog eens met zorg over, na ze
eerst nauwkeurig geteld te hebben.
Meneer Bland knikte goedkeurend,
toen hij het gelezen had, en sprak
met Lucille af, dat het hoele verhaal
twaalf nummers lang moest zijn, of,
als het erg in den smaak viel, vijf
tien nummers.
Lucille raakte zoo in kaar wertc
verdiept, dat zij met groote snelheid
en gemak voortsclireef. Ha.tr held
beloofde heel wat avonturen en door
stond de vreeselijkste gevaren.
Zonder erg liet zij hem sprekend
op Srr Griffith gelijken, doch toen zij
dit bemerkte, haastte zij fiddh, om
het haar en de oogen van Lord Ar
nold van kleur te veranderen. Daar
na was het haar echter onmogelijk,
nog eenig belaitg in haar held te-
stellen en was zij dus wel genood
zaakt, hem zijn eorste uiterlijk terug
te geven.
Een week, nadat liet eerste gedeel
te van haar verhaal in de Woman's
Ago verschenen was, ontving zij van
mevrouw Devereux-Compton, die :top
in Parijs vertoefde, een introductie
brief aan den hoofdredacteur van do
Cornet. Deze redacteur was een jonge
man, die vnn allerlei bedacht, waar
door zijn courant de aandacht kon
trekken. Hij zocht nu een Ameri-
kaanseh. Jong meisje, om een reeks
oxcenbrieko 6tukje6 voflr de Comet
te schrijven, en mevrouw Devereux-
Compton, die hem in Parijs ontmoet
had, had Lucille hiervoor bij hem
aanbevolen.
„Je moet je vooral niet verbaasd
toonen, over wat Hanbury je vraagt"
schroef mevrouw Devereux-Compton
als postcriptum.
Den dag, nadut Lucille dit schrij
ven ontvangen had, begaf zij zich nut
den introductiebrief naar het kan
toor van meneer Hanbury.
HOOFDSTUK XX.
Bloemenmeisje.
Meneer Hanburv, een oudachtig
uitziende jonge man, 11am Lucille
scherp op en vroeg, nadat hij met
haar over alle mogelijke onderwer
pen gesproken had, of zij er iets op
tegen zou hebben, iemands zakken te
rollen en daarvoor een maand ach
ter slot en grendel te gaan, ©in daar
na haar bevindingen in dB Count
mee te -deelen.
„Ik zou er graag honderd pond
voor over hebben", voegde hij er aan
toe.
Lucille was verontwaardigd over
deze vraag, maar zij 2orgde er voor,
dit niet te toonen, en antwoordde,
dat zij nog niet zoo om hondord pond
verlegen was, om er Iets dergelijks
voor over te hebben.
Meneer Hanbury was zeer teleur
gesteld, hoewel niet bijzonder ver
baasd. Hij had al gevreesd, dat hij
nooit oen meisje zou vinden, dat zoo
iets zou willen doen en tegelijkertijd
de gave zou bezitten, haar ondervin
dingen geestig le beschrijven, tl ij
had echter meer dan een pijl op zijn
boog.
„Wat zou u er dan van denken,
om voor een dag of veertien een
plaats als winkeljuffrouw aan te ne
men?" vroeg Jxij nu, „en daarna
uw meening tc geven over de voor
deden, verbonden aan een betrek-
ging intern?"
Lucille had ook daarin niet veel
lust, omdat het haar te veel tijd zon
nemen, en zij geen gelegenheid zou
hebben, met haar novelle voort te
gaan.
„Er zijn anders jongo dames ee
noog, die maar al te graag zulk een
opciiacht van mij zouden krijgen cn
het voor de helft van niets zouden
willen doen".
„Waarom biedt u dit werkje dan
niet aan oen van hen aan?" vroeg
Lucille quasi verwonderd.
Meneer Hanbury fronste even ltet
voorhoofd.
„Het proefje, dat zij mij van h'm
talent als schrijfster gaven, voldeed
mij niet", békende hij. „Ik heb van
uw werk daarentegen genoog gezien.
om tc weten, dat de beschrijving van
uvv bevindingen zeker amusant zou
zijn. Daar u echter blijkbaar alleen
maar iets aan wilt nemen, dat u niet
te veel tijd zou vergen, wil ik u voor
stellen, om gedurende een dag blos-
men in Piccadilly te verkoopen en
ons een beschrijving te geven, van
wat u dien dag ondervonden hebt.
Lucille dacht even na. Zij had dll
voorstel ook onmiddellyk willen af-
slaan, toen het haar ingevallen was.
dat hel Sir Griffith zeker onaange
naam zou wezen, als zij het deed. Hij
had zich tegenover haar in vrij ster
ke bewoordingen uilgelaten over de
methoden, die de Cornet er op jis
hield, om naam te maken.
„Ik zou het vreeeelijk vinden, als
u zoo iets deed", had hij gezegd, er.
ik zou, geloof ik, als uvv vriend zelfs
zoo brutaal durven zijn, het u ie ver
bieden".
Haar vriend- Daar leek het voor
het oogenblik niet veel op. Hij be
kommerde zich imiaons in het go
heel niet meer om haar!
„Ik denk, dat het wel amusant zal
zijn, om bloemen in Piccadilly te
verkoopen", zei ze, en hiertoe werd
dus begoten. I.ucille moest voor al
les zorgen, maar kreeg dan ook zo-
ven pond voor haar 6tukje. Haar
uitrusting en de bloemen moest ze
zelf beteden, maar meer dan twee
