IllEI'S BlSiüS
liciiamolijke Opvasding
INSTANTANÉS
Buiten dg Wet
üit Ü3 Omstreken
De Schuldenlast vat; Zandvoort
Dondsrflag i4 December 1922
DESDE BLAD
GEMENGD
Er is een tijd geweest, waarin
vrouwen en mannen of, zoo men wil,
dames en heeren, bakvissclieii en
jongelingen, bang voor elkaar wa
ren. Ik bedoel officieel bang; bang
in het openbaar, want zoo boel erg
was het overigens niet. JBehoorende
tot verschillende sekse vertoonde
toen zicli bij voorkeur niet getweeën,
tenzij een officieele verlovingsaan
kondiging, of de ambtenaar van den
burgerlijken stand daartoe een vrij-
brief had gegeven. Als wij onze groot
moeders mogen gclooven, was die tijd
veel beter dan de tegenwoordige: Wij
menschen van dezen tijd, nemen dat
slechts onder eenige reserve aan,maar
uit beleefdheid tegenover die gewaar
deerde oudjes zeggen wij er niet te
veel tegenin. Het is een gelukkig ver
schijnsel in den mensch, dat hij het
aangename en goede veel langer en
beter in zijn geheugen vast houdt
dan liet onplezierige en verkeerde of
slechte, waarvan hij in den loop der
jaren getuige geweest. Alle narig
heid van den tijd, waarin wij op een
bepaald oogenbliK leven, drukt ons
veel zwaarder dan de wellicht veel
grootero misère, die verdci, achter
ons ligt. Vandaar de gebruikelijke
lofredenen op den „goeden ouden
tijd". Er zal ongetwijfeld een periode
komen, waarin onze tijd op zijn beurt
als de goede oude wordt herdacht.
Een dertigtal jaren geleden begon
langzaam aan het streven zich baan
te breken, waarbij do jongens en
meisjes bij de opvoeding niet meer
in alles zoo streng gescheiden wer
den gehouden. Op de lagere en mid
delbare scholen werden zjj in dezelf
de klasse vereenigd om er gezamen
lijk onderwijs te genieten. De meis
jes-leerlingen van de H.B.S. waren
vele jaren gering in aantal: in mijn
eigen H.B.S.-jaren was het al heel
mooi, wanneer van ieder der drie
jijen banken in een klasse de voor
ste bank door meisjes was in beslag
genomen. Vaak waren niet eens aUe
rijen op dergelijke wijze versierd:
(Vele moeders van thans genoten hun
middelbaar onderwijs reeds op wat
iwij toen nog een jongens-H.B.S.
noemden. Behalve dit gezamenlijk
schoolbezoek hebben ook de. groei én
ontwikkeling van de sport de seksen
mede in liet. openbaar nader
tot elkaar gebracht. Aanvankelijk
ging alles wat schuchter; een jongen
en een meisje waren, wanneer zij
te voet of per rijwiel samen werden
gezien, eigenlijk alleen maar ver
antwoord, wanneer zij een tennis
racket meevoerden. Sedert dien even
wel hebben wij snel vorderingen ge
maakt, of zijn wij volgens anderen
hard achteruit gesukkeld. Jongens
en meisjes bewegen zich overal geza
menlijk in het openbaat' en je kunt
als getrouwd ook wel als onge
trouwd man gerust met een an
ders vrouw wandelen, zonder dat er
'een heelo roman om je heengeweven
wordt. Tegenwoordig doen wij al'es
„gemengd". Wij zitten gemengd in
tal van verenigingsbesturen, wij
hebben gemengd zitting in den ge
meenteraad of in de volksvertegen
woordiging, wij tennissen en roeien
gemengd en, schrik niet lezer of le
zeres, wij zwemmen gemengd, en dat
niet alleen aan de uitgestrekte kusten
van onzo dierbare Noordzee maar
ook in kleinere ruimte, het overdekte
zwembad. Dit is voor Haarlem or.
omgeving inderdaad iets nieuws. Se
dert enkele weken genieten wij van
deze nieuwighed in de fraaie over-
dekle zweminrichting, Stoop's Bad,
op Zondagmorgen van elf uur tot half
éen. liet vraagstuk van het gemengd
zwemmen heeft reeds veler aandacht
bezig gehouden, doch voel uitvoering
is er tot nu toe niet aan gegeven. Het
is ook een tamelijk netelig vraagstuk,
omdat er nu eenmaal ernstige, min
der ernstige en in het geheel niet
ernstige menschen zijn. Zet mén dus
de deuren open voor gemengd zwem
men, zonder eenige beperking, dan
krijgt men vertegenwoordigers van
elk dezer drie categorieën op bezoek.
Men heeft zulks in den Hang gedaan
en het resultaat is niet bemoedigend.
Er zijn gelukkig geen bepaalde fei
ten omtrent ongcwensclu optreden,
van sommige bezoekers te signalee-
ren, zoodat er officieel inderdaad
niets valt aan to merken, doch yah
verschillende bezoekers mocht, ik ver
nemen, 'dat hun eerste bezoek tevens
het laatste was geweest, omdat de
geheelo sfeer in het familiebad onple
zierig en gênant was.
Een ander systeem zou zijn, op be
paalde uren aan een bona fido ver-
eeniging, waarvan de nainon der be
stuursleden geen twijfel laten aan
de ernstige bedoelingen, de beschik
king over een zwembassin te geven.
Het bestuur is dan verantwoordelijk
voor d^n gang van zaken en voor de
personen, die woorden toegelaten,
Do directie van Stoop's Bad heeft
den tusschenweg bewandeld. Abonné's
en houders van knipkaarten mogen
aan het gemengd zwemmen meedoen
op den grondslag van gezinsdeelne
ming, dus echtgenooten, al of niet
vergezeld van kinderen. En of er
druk gebruik van werd gemaakt?
Geen kamertje bleef onbezet. Het was
een jolijt en een gezonde pret in het
bassin, zooals buitenstaanders zich
nauwelijks kunnen voorstellen. Bij
bet bassin aangekomen, trof mij al
dadelijk bet fleurige van de verschil
lend gekleurde badmutsen, die als
even zoovele rroote dobbers op het
water deinden. Wij mannen zijn zoo
gewend om slechts hoofden met ge
plakte haren of heelomaal onder ha
ren door het water te zien krassen.
Het was een kleurig tafreel; hier
stoeien eenige kinderen met vader of
moeder; daar gaan acht dames, die
zich al zwemmende aan elkaar vast
gehaakt hebben en nu als een leven
de ketting, vol gratie, zich Uisschen
de overige zvemmers en zwemsters
voortslingeren. De veerplank is geen.
oogenblïk buiten gebruik en menige
zweefduik en salto wordt zoowel
door dames als heeren, dikwijls fraai,
soms minder mooi, volbracht. Op hef,
balkon vele glundere gezichten, de
oogen onafgewend gericht op het
tooncel van gezonde, sprankelende
blijmoedigheid en levenslust.
Weer gekleed en buiten gekomen,
vraag je je af, of het nu werkelijk
waar is, dat er menschen bestaan,
die niet zwemmen kunnen; en als dat
zoo is, hoe je die dan duidelijk moet
maken, wat zij eigenlijk missen.
L. H. WARNIER.
HET GEHEIMZINNIGE
SCHIP.
(Nadruk verboden.)
Als elk jaar rou Sint Nicolaas ia den
vooravond van den sden December te
Pontianak ract de stoombarkas ove:
den Kapoeas komen varen en als gast
op de' soos worden ontvangen. Do kin
deren zouden met het bestuur van de
soos den heiligen man op den stei
ger opwachten en met muziek aan het
hoofd hem naar het sociëteitsgebouw
geleiden. Daar zouden zij hem allen
net als in Holland toezingen het
bekende „Zie de maan schijnt door de
bootncD!" en „Daar ginds komt
stoomboot van Spanje weer aan!"
wij ouderen zouden weer eens met o
gedachten in het vaderland zijn
Heimweh voelen naar het land, w
het op dien avond winter cn
echt St. Nicolaas was.
Ik was dit keer uitverkoren om den
mijter en den bisschopsstaf te dragen
en één van mijn soldaten zou mijn zwar
te adjudant zijn. Het was een donkere
-ond. Geen ster scheen er aan den
hemel en zachtjes druilde de regen
>en wij in de stoombarkas vai
havenpolitie over den brecden Kapoeas
ocren. Er woei een stevige bries en
de twee Inlandsche matrozen hadden
moeite om de kaarsen in de lampions
brandende te houden.
„Het is wel aardig, maar het is toch
niet je dJktbromde de controleur, d
:t mij aan boord was.
,Het is in Ind:ë altijd maar surro
gaat!" antwoordde ik, en mijn zwarte
:cht uitte zich met „Voor mijn pa-*,
sneeuwde het hier nou zoo hard, dat ik
iet uit m'n oogen kon zien!"
Sinterklaas, zwarte Pieter cn de con
troleur, zij waren op dat oogcnblilc due
ielen en één gedachte. Maar op den
Uciger stonden in den rossen gloed
an de flakkerende flambouwen de kleu
ters van Pontianak in hun lichte jurk-
i jes en witte pakjes te wachten. Zij wis-
ten n>ets van den heiligen bisschop,
dien wij, als kinderen, op een wit paard
Idoor de sneeuw hadden zien rijden.
Voor hen was de man met den griizen
baard en den reoden mijter, die daar
in de stoombarkas stond, de echte Sin
terklaas cn ik was mij, toen ik al uifc
vro olijke, opgewonden gezichtjes zag,
van den ernst van mijn taak volkomen
be.vust.
Het ging dien avond ais eiken Si-u
Nicolaas-avond op Pontianak. Plechtig,
Feuillefoit
Naar het Engelse h van
GEORGE SURREY.
(Geautoriseerde vertaling).
i)
-Araar zelfs indien de rechtbank
geloot zou siaan aan ecu dergelijke
verklaring, dan nog zou het zeer de
vraag zijn of dat tot verzachting van
zijn straf zou kunnen leiden, liet te
gendeel leek hem waarschijnlijker.
Daartegenover stond weer, dat,
wiide hii zijn dronkenschap a'.s ver
zachtende omstandigheid in aanmer
king doen komen, hij een verklaring
zou moeten afleggen. die in strijd
met de waarheid was. Bovendien
vond hii dronkenschap reeds een van
de ergste misdaden, liet wets aan den
anderen kant echter onniogeliik de
rechtbank ervan te overtuigen, dat
het feit. dat een meisje hein zijn congé
gegeven had, aaüleiJing was geweest
tot alle gekke en schandelijke dingen,
die hii gedaan had". Er moest al lieei
wat gelxuren wi'de een i -uter een
dergelijk excuus aanvaarden..
werd St. Nicolaas "door den presldea7'
de soos ontvangen, de kinderen
zongen ondanks den druilerigen re
gen eo den wind „Zie de maan
schijnt door de boomen!" en in op-1
tocht gingen wij onder de schelle tonen
van de garnizoensmuziek over den stei
ger naar de verlichte sociëteit, waar de
vaders en moeders in een grooten kring
Sinterklaas met zijn gevolg opwachtten.
Toen begon pas echt mijn rol van
Sinterklaas Sinterklaas in Indiël Geen
van mijn lezers zal kunnen beseffen,
wat dat beteekent! Nooit misschien
heeft een Sinterklaas meer gepuft en
vergeef mij het woord bij'zoo een heilig
an gezweet dan ik dien avond
onder mijn mijter, mijn pruik cn mijn
grijzen baard. Zwaar de rol van Sin
terklaas in de tropen! Ik kan hel ge
tuigen in dat land hoort hij niet thuis!
Toch heb ik mijn rol tot het laatst
toe, ondanks de zweetdroppels mei
ernst cn opgewektheid vervuld. De kin
deren geloofden in den heiligen man
en er zou zelfs bij niemand eenige twij
fel zijn gerezen, als zwarte Pieter niet
door het transpireeren iets van zijn
donkere kleur had ingeboet cn hij mij
niet, op mijn vraag, of hij de roede
had meegebracht, met een streng mo
del„Jawel, luitenant!" had geant
woord. Maar welk kind let op zoo'n klei
nigheid, als St. Nicolaas met zijn eer
waardig gezicht in eigen persoon voor
hem staat
Meer dan een uur duurde het feest.
Zoo groot was de vreugde, dat wij
nauwelijks hadden gehoord, hoe de re
gen buiten in stroomen neerviel. De kin
deren hadden medelijden met Sinter
klaas en wilden hem dwingen met zulk
weer niet heen te gaan. Maar Sinter
klaas, die zich zelf in het zaaltje lang-
merhand in damp voelde opgaan, ver
langde niets liever dan zich daai buiten
in den frisschen regen *o laten afkoe
len. Dus nam hij afscheid en schreed
hij, nagewuifd door heel Europeesch
Pontianak, onder een plasregen met
Pieter en den controleur even pleib-
tig óver den steiger, als hij gekomen
De kaarsen van de lampions waren
alle uitgeregend. Met Pieter aan mijn
zij stond ik rechtop achter in de bar
kas. toen wij langzaam wegvoeren.
„Leve Sinterklaas!" klonk het nog
eens luide uit de vroolijk verlichte soos.
Pieter en ik? wij wuifden nog een-
i maaltoen nam de duisternis ons op
I en stoomden wij full speed over den
Kapoeas, het huis van den controleur
tegemoet. Ik had mijn mijter, mijn
pruik en mijn baard afgenomen cn voel
de met wellust den regen tegen men
wangen pletsen. Naast mij, aan het
stuur, zat de controleur, en tegenover
mij Pieter. de knecht. Het was zóó don
ker, dat je elkaar nauwelijks kon on
derscheiden.
„Ik zie bijna geen hand voor
d'öogen!" bromde de controleur. „AB
e? hier nou toch één zonder licht
do nvier vaart, dan
Wat er toen gebeurde, zal ik 11
heele leven nooit meer vergeten,
hoorde opeens één van de Inlandsche
ma-rozen schreeuwen: „Toewaï
voelde een schok en ik zie nog Piete\
niet zijn zwarte masker opspringen cn
tegen mij aanvallen. Vlak naast mij op
het water onderscheidde ik duidebik
den romp van een groote prauw, die
zacht schommelend op en neer deinde.
„Daar heb je zoo'n kaffer zonder
licht!" schreeuwde met een v oek dl
contr-lrrr.
Ik veelde mij in m^n wijd; bi-schops-
kleed op dat oogenblik diep ongeluk
kig. Ik begreep heel goed, dat als e-
iets met de boot gebeurde, ik met al
die lappen om mijn lichaam onherroe
pelijk verloren zou zijn.
.Slop!" gilde de controleur woedend.
„Wat wil je gaan doen?" riep ik.
„Ik moet dien kerel hebben!" an:»
voordde hij. geheel buiten zichzelf van
drift. „Dacht je. dat ie d'er zóó af
kwam?"
Ik probeerde de bandjes van mün'
kleed los tc trekken; tevergeefs, zij za
ten alle in den knoop. Zelden zal een
Sinterklaas zijn kleed zoo als ballast
hebben gevoeld als ik op dien donkeren
avond daar op dien breeden Kapoeas in
den_ stroomenden regen.
Wij voeren heel langzaam en voor-
ishtig terug.
„Hallo, waar ben je!" schreeuwde
de controleur in bet Maleisch,
Het bleef stil om ons heen,
„Hallo, geef antwoord daar! Poli
tie!" schreeuwde hij nog eens.
Niemand antwoordde; het was stil :-ls
to voren.
Toen opeens zagen wij de prauw aan
bakboord vlak naast ons.
„Hallo daar, hier is de contro
leur! Waarom varen jullie zonder licht,
kaffers?" schreeuwde mijn buusman.
Aan boord van de prauw vertoonde
ch niemand. Langzaam dreef het som
bere schip daar op het donkere wa er
naist ons voort. Wij begonnen tc ver
moeden, dat er niemand aan boord was.
„Misschien is-ie met den wind los en
op stroom geraakt!" merkte ik op.
De twee matrozen hadden elk een ijze
ren haak over de verschansing van de
prauw geslagen. Wij voeren b'oor3 aan
boord nu met het sombere vaartuig,
waarop geen leven te bekennen wis.
„De vliegende Hollander!" lachte ik,
,Ga jij es kijken, Sidin, of d'er nie
mand aan boord isl" gelastte de con
troleur.
Sidin sprong over op het schip, dat
wij bijna overstoomd hadden cn
schreeuwde luide „Hallol Is daar nie
mand?"
Even wachtte hij; toen schuifelde hij
langzaam en voorzichtig naar achteren.
Maar op eens zagen wij hem verschrikt
stilstaan en zich vlug omkeeren en wij
hoorden hem heesch roepen „Orang
mali!"
..Wat?" schreeuwde de controleur.
Jeheel ontdaan kwam Sidin terug;
achter in de prauw lagen twee Maleiers,
badend in hun bloed, beiden dood!
Het was, of het schip plotseling iets
spookachtigs voor ons kreeg en ik voel
de de krankzinnige tegenstelling van
Sinterklaas en zijn zwarten knecht, daar
varend 'in hun stoomboot, naast die
schuit met baar luguberen inhoud t
Mijn maskeradepak hing mij zwaar om
mijn lichaam.
Ö'olc 3i controleur was nu overgegaan
op de prauw. Een bogenblik van span
ningtoen kwam hij terug.
..Die hadden moeilijk antwoord kun
nen geven 1 Zijn al 24 uur dood!" brom
de hij.
Even later stoomden wij langzaam
verder, het geheimzinnige schip met de
twee dooden achter ons aansleepend.
Het had opgehouden met regenen; over
het water klonk duidelijk muziek en kin
dergezang tot ons door. Het waren de
kleinen, die voor het laatst nog eens
zongen
Zie ginds komt de stoomboot van
Spanje weer aan.
Zij brengt ons Sint Nicolaas, ik z:e
hem reeds staan!
Sint Nicolaas hoorde naar het ge
zang en keek naar het geheimzinnge
schip, waarin hij de twee vermoorde
Maleiers wistl Wat vreemde tegenstel
lingen brengt ons soms het leven!
J. B. SCHUIL.
ZAXDVOOBT.
NOG EEN GELDLEENING. EEN TEGENVALLERTJE EN EEN MEEVAL-
LERTJL. KLEINE LEENINKJES PASSEN DEN GROOTEN MENEER
(NIET. RENTE EN -AFLOSSING f 167.000. 100 OPCENTEN O? DE
ÏHJKSINKOMSTEN3ELASTING. BEN BUITENGEWOON GROOT AAN
TAL FAILLISSEMENTEN. TEGENZIN VERSTERKT DOOR ONMACHT.
EEN RAADSLID, DAT „OM" C-ENGDEN ANDEREN KANT UIT.
DE FORENS ALS BELASTINGOBJECT. VERDWENEN ZAKEN. LE
DIGE HUIZEN. WAAR GEEN CENT VAN TERECHT KOMT. WESP.
EEN NADEELIG SALDO? DE RAADSVERKIEZINGEN IN 1923. „WEG
MET DE KAPITALISTEN!" WAT ER IS EN WAT ER AP KAN.
In den aanvang van 1923 zal aldus
stond te lezen in do ontwerp-begrooting,
waarop B. on W. zoo pas de goedkeuring
van den Baad hebben verkregen voor
buitougewone werken over 1922 en 1923
te verrichten, een geldlecning moeten
worden aangegaan van pl.m. f 300.000,
te rekenen a 5 1.2 pet.
We mochten aï in de begrootingsver-
gadering hooren, dat het waarschijnlijk
voor 512 pet. niet zal gaan. Het zal we'.
5 3/4 moeten worden.
Waar we nog pas in April 1921 een
bedrag leenden van f 645.000 tegen 7
procent men stelt zich nu al voor die
in 1923 te converteeren in een 5 3/4 pro-
centslecning, bekendmaking van welk
voornemei, den aanstaanden geldschieter
wel wat straf zal doen worden in zjjne
maatregelen tegen precoce aflossing
kan het nog als meevallertje worden be
schouwd, dat do rentevoet niet nog noo-
er gestegen is. Te stellen dus tegenover
.et tegenvallertje van 1/4 pet. rente meer
Maar 't blijft nog ernstig genoeg.
Wij leenden om nu niet van de an-
uiteitsleeningen te gewagen
waarvan nog
1S9S
1903
1910
1912
1913
1913
30.000
20.0CQ
114.000
168.000
250.009
73.020
7.000
130.200
205.000
43.900
Mrt. 1918 25.00020
Nov. 191S 100.000 91
1919 550.000 522
1921 045.000 628
Deze majestueuze cijfers zullen B.
W. onder de oogen zjjn gekomen, toen zij
van do begrooting terag namen een post
van f 9000 voor de aanschaffing van een
vuilnisauto, waarvan zy de kosten had
dén wilien bestrijden (tegelijk met die
voor de aanschaffing van een motor-
brandspuit) door het aangar.n van een
geldlecning van f 12.200.
Met zulke geldleeninkje; zullen zij
zich te elfder ure bedacht hebben, kan een
gemeente niet voor den dag komea, die
1919 aanklopte om 512 ton. in 1921
6 1/2 ton en zich na voorstelt om wie
h maar voordoet „au zu pnmpen" voor
3 toa.
Met de nieuwe 3 ton er by zullen wc
in over de 2 miilioen schuld hebben.
CKer do rente en de aflossing der nieu
we leening valt nog niet veel te zeggen,
r stellig is het samen meer dan men
kunnen besparen door de conversie
7 pet,-leening van f 645.000 in een
mindere rente voor hetzelfde bedrag
(verminderd met de f 17.000, die inmid
dels zyn afgelost).
Er werd op do begrooting voor 1923
uitgetrokken: voor renten van geldlee-
ningon f 113.010.75, voor aflossingen van
geldleeningon f 53.800,
En zoo zal in 1924 stellig nog meer aan
renten eu aflossingen moeten worden be-
iaald uan do som van bovenstaande be
en, meer dus dan 167.000. Met niet
hcei vee! kans, dat daardoor de schul
denlast verminderen zal, omdat ook wel
4 niet zal voorbijgaan zonder een be
roep op de geldmarkt.
De tegenwoordige malaise kan niet na
laten haar schaduwen te werpen ook op
de naaste toekomst. Men kan wel de op
brengst van belastingen en heffingen
ramen op f519.551, maar daarmede
Be gevangenisAlleen dc eedaclite
er aan deed Heweitt al rillen, want
Je gevangenis liet haast altijd haar
sporen ov naar slachtoffers achter.
En dan bestond er de, weliswaar ge
ringe kans, dat de zaak in de couran
ten vermeid zou worden en dan zou
de een ot ander wel zoo ..vriendelijk'
ziin een exemplaar met misschien het
heelt re'aas van de zitting c-itn, naar
Engeland te sturen. Misechien zou
het ziin ouders onder de oogen ko
men. en dat moest, wat het ook kost
te, vennoden worden. En wanneer
Amy of haar familie ervan hoorden...
Heweitt kon het zich al voorstellen
hoe haar schijnheilige vader het haar
zou vertellen
„llob ie al dat beticht ie over
Stephen Heweitt gelezen. Daar ben
iii dan toch maar net aan ontsnapt
hè.
Nu kan je zelf eens zien uit de I
klauwen van wat voor monster wij jc
gered hebben. Stel je voor, een gewo-
ne misdadiger de man van onze
D.c ellendelingenZij hadden hem
nooit goeu uit kunnen staan cn slechts
met moeite had hij toestemming voor
zijn verloving kunnen krijgen en als
Amy nu las, hoe hij veroordeeld wast
Heweitt zocht in zijn zakken naar
lnc:fe;s cn vond toen ineens ecu sta
peltje brievcD, haar brieven. AJsof hij 1
z, gebrand had trok hij zijn kasd z,01,s h;i ,„1 sc,iacM had. ma Joe
k!T>° I 'det tta».» nadat Heweitt z-.itt iv-ard
JS 5? genomeu H„ ging a, „„.„„„„J, „tide had ge-
met naar Calgarg terug. Ummddelhju trad n,i binnen on begon een
ging h l o,, zoek naar zijn paard, dat vo,_ ..elzc f ie bereiden. Bin
afstand vond gr.v „en luimig minuten -as olies k aar
ï001;dï hl. opsta,11e. ver. 1 cr sc„ „onraad gebakkon
SS?*»» brieven, want hij fco„-,e OD ,a(ei. om van
aaide geen en-ei,tastbare hennno. i, „„ze benon met
ring aan tiet velleden beauren. mak m ,vas M„, Wur-
hoeft men zo nog niet. Men leaa wel 100
opcenten willen hebben op de hoofdsom
der ryksinkomstenbelasting, maar dat
behoeft daarom nog geen f 135.000 op te
brengen. Of hoeft niet reeds de Kamer
van Koophandel te Haarlem zich gewend
tot den Zandvoortschen Baad naar aan
leiding van het buitengewoon groot ann-
,tal faillissementen van te Zandvoort ge
vestigde personen? Men kan wel 50100
opcenten willen heffen op de hoofdsom
der personeele belasting, maar daarom
heeft men de uit dien hoofde geraamde
f 83.279 nog niet in het landje. Wy, :e
Zandvoort, kunnen ze elkander aanwij
zen, die de bureaux van de belastingin
specteurs geregeld bezoeken om onthef
fing te verkrijgen we ontmoeten er el
kaar goregeld. En het lijkt wel met
f 215.000 matig geraamd aan plaatselijke
inkomstenbelasting, als men in 1921 ont
vangen heeft f 251.78S. Maar hoe veol
hcaft men daarvan moeten teruggeven?
En hoe zjjn de tyden sedert verandert?
Met de goede jaren vlak achti
maakte men zich zoo druk niet over een
f 50 of zoo belasting te veel, maar nu de
balansen op z'n aüerbest sluiten zonder
nadceüg saldo, nu is het passen op de
keintjes. En de toch al natuurlijke te-
genzom in belasting-betalen wordt
versterkt door onmacht.
Mat hebbon B. en W. niet gekermd
die f 20.000 van de logeerbe'asting los te
krygen! Do Burgemeester gaf toe,
het niet prettig was, maar hier bestond
noodzaak. Do wethouder Bramson ram
meide met zyn zetel (zooals de heer Sie
gers het uitdrukte) en de heer Zwaan
ging eerst „om", toen hy er niet
slangd was zooveel op de begrooting te
bezuinigen, als hy zich wel had voorge
steld, met dat „omgaan" tevens het lot
van do logeerbelasting bezegelend, daar
deze zonder zyn stem gevallen zou zyn
- met of zonder den wethouder van fi-
Er werd jn den Baad beweerd, dat van
elders gekomenen, die onderhandelden
over een landhuis in Aerdenhout, het ha-
leupad kozen, toen ze hoorden, dat het
hun welgevallige pand op Zandvoortsch
grondgebied lag.
-it juist de logeerbelasting hef-
ipliceerdo toen wethouder Brara-
i de forensen niete af ie schrik
ken door zoo hooge inkomstenbelasting
Is ik verplicht zou zyn te heffen, wan
eer ik myn zin niet kreeg." Maar hy
ergat, dat die forensen a! op den loop
y n gegaan en dat men dus de bestaande
lasten niet aüoen niet moet verzwaren,
maar ook niet bestendigen.
Zooals het nu gaat, weert men zoowel
dc torensen als de badgasten. Zonder
de laatsten zyn de inwoners financieel
ook niet veel waard en wie bljjven er
dan ten slotte over om ae belastingen op
verhalen?
De inwoners onmachtig, do forensen
weg en dc badgasten niet aanwezig.
Men moet maar eens zien, welke zaken
er al ia Zandvoort verdwenen zyn. De dé-
bacle van het Grand Hotel ligt nog ie Ier
versch in het geheugen, het Palais d'Eté
en Lt Helder zyn afgebrand, een andere
richting verkeert zoo ongeveer in staat
in verval en zon-.ler das ik namen noem.
weet iedereen wel, welke 3ndere inrich
tingen ten doodo zyn opgeschreven. Men
moei dc Bredcrodcstraat maar eens door-
loopen, als men leeg staande huizen wil'
ONZE LACHHOEK,
Vader; Waarom schud je je broer»
tje zoo heen en weer?
Jan: Hij heeft zijn drank ingenomen
en vergeten, de flesch eerst te schuö-
denl
De jongste bediende had per telefoon
een boodschap aangenomen en die zcir
Onduidelijk op een lei genoteerd.
„Wat is dat voor gekrabbel?" vroeg
zijn patroon eenige oogenblikken later,
„ik kan er niets van lezen 1"
„De telefoon was zoo onduidelijk, me
neer!" luidde het antwoord.
Erwas veelte veranderen.
Hij: Zou je me kunnen liefheb
ben, als ik al m'n slechte gewoonten
aflee!
Zij: Maar je kunt toch niet van
me vergen, dat ik 'n volslagen vreem
deling liefheb.
zien. „Te koop" en „te huur" is er sche
ring en inslag en zelfs in de Kerkstraat
bohoeft men niet lang to zoeken, als men
er een perceel wenseht.
Het gekke van do geschiedenis Is, dat
men nu do begrooting heeft sluitend ge
maakt met die f 20.000, die uit de logeer
belasting moeten komen.
Maar komen zo er ook nit?
Ik heb al betoogd, waarom er naar alle
waarschijnlijkheid geen cent van te
recht zal komen. En datzelfde heeft d«
heer Molenaar in den Baad beweerd,
krachtig verzekerend, dat Gedeputeerden
deze ontijdige verordening vast niet zul
len goedkeuren. Neem nu eens aan, dat
de heer Molenaar om van mezelf te
zwygen gel ijk krygt. Wat doen B. ea
W. dan! Kalm uitgeven wat ze gevoteerd
hebben gekregen volgens zeggen toch.
aog ampertjes an? Maar dan zouden ze
het toch ergens anders vandaan moeten
halen of het volgend jaar wser aan-
komen met een nadeclig saldo. En wat ér
dan zal moeten worden aangeschaft, zal
dien te worden bekostigd uitde op
brengst van een nieuwe leening.
't Is gelukkig, dat we in 1923 de ver
kiezingen hebben. Nu reeds zyn de fo
rensen bezig om voor zich een plaats te
eisehen. Mogen dc ingezetenen niet ach
terblijven en wachten totdat de toebereid
selen voor het zomerseizoen de burger»
beletten ter vergadering te komen. Men
schen als de heer Koning, die met gewel
dige stem verkondigt, dat je 't halen
moet van ce „kapitalisten" 'waarmede
hij dan de badgasten bedoelt, maar er
geen been in ziet om bet maar vast op
de pensionhouders te verhalen) behoorea
niet thuis in den Raad van Zandvoort,
dat, hoe men 't ook keeren of wenden wil,
zonder badgasten niet bestaan kan en
het evemniu stellen zonder de forensen,
die vermoedelijk ook wel moeten gere
kend worden tot deze door den heer Ko
ning gesipade ltlasso hoevelen ken ik
cr niet, die voor dag en voor dauw op den
trein gaan, om hun broodje in Amster
dam te gaan opbolen!
Noch de heer Bramson, noch de heer
Groen, die, zelf pensionhouder nog wel,
het er op aanstuurt om hier de gasten
weg te jsg*n, noch de beer Van der Mo
len, die" de ontvangsten zoek: waar ze
niet te vinden zya, om uitgaven te dek
ken, d:e we ons met kunnen veroorlooven,
r.och
Doch laat ik u niet opsommen al wie
cr niet in den Baad tehuis behooren. Ik
zou er in willen hebben geen rooden en
geen groenen en geen zwarten en geen
blauwen. Maar zakcnmenschen, die niet
redeneeren: „Zooveel is er noodig, dns
zooveel moet er wezen", doch die uitre
kenen: „Zooveel is er, dus zooveel kan
er af."
Ik ben bang, dat
zal zjjn.
vooreerst niet veel
HEEMSTEDE.
Jubileum van Broeder
F. II. J o n k e r.
Voo rden Ixsturenden Broeder F.
H. Jonker, zal IS December a.s. dei»
dag zijn, waarop liii vóór 25 jaar a's
broederdeakoon aan „Meer en
Bosch" te Heemstede werkzaajn was.
9 3 '4 uur 'e morgens zal de jubila
ris gehulaHed cn golukwensoht
worden.
Van 2 1/2 lot 4 uur bestaat er voor
allen, die dnt wenschen te doen, gele
genheid om hem ot» Meer en Bosch te
feliciteer en.
Om 7 uur 's avonds zal het jbileum
in intiemen kring gevierd worden.
Ongetwijfeld zal het dezen man,
met ziin bijzonder groote verdienste
en schitterende gaven van tact, toe-
wiiling en vriendelijkheid aan be
langstelling niet ontbreken.
25 raar heeft hii a's broeder-dea-
koon de inrichting gedtend. waarvan
de laatste 16 jaren a'6 besturende
broeder.
Geen wonder, dat hii zoowel bin
nen als buiten de stichting zulk een
breeoe schare van vrienden heeft,
die hem hoogachten en liefhebben,
zoowel om ziin persoon als erm zijn
werk.
Nadat hij een paar uur voortgere
den had. kwam Heweitt ineens tot de
ontdekking, dat hij nu in een streek
was aangeland, die hem l ekend was.
Hij zeif was daar net het uv.nste ver
baasd over, want toen hij den vuriger:
dag Calgary veriaten had, was hij
zonder egrens op te letten maar O»)
goed geluk doorgereden. Geen won
der, dat zijn paard nu niet zoo frisch
en flink meer was, want, zo had Jon
een cnormen marsch achte,. den rug.
Nu Heweitt wist, waar hij un«
maakte hij zich ook niet langer
zorgd, hoe hij aan eten z;
komeu, want in deze streken
ets in, reifs een
vreemde gastvrijheid te
ciau, op nog geen vier mijlen
van de piek, waar hij zich nu be
vond, stond de boerderij van Joe Oli
ver. b anncer Joe niet thuis was.
ilen zou cr in ieder geval we! tc vin-
Jen zijn cn niemand zou hem dat kwa
lijk nemen.
toen de eigenaar binnenkwam.
„Zoo. S'.eve. Hoe gaat het jou. ke
rel'? Je hebt zeker wel genoeg te bik
ken gevonden }tè? En nu zal ik nmar
eens aan den slag gaan ".oo be
groette Oliver ziin gast.
Spoedig was er nieuwe voorraad
opok gebakken, versche koffie gezet cm
Joe bij zijn gest aan tafe! gezeten.
..Wel. en hoe etant is het leven",
vroeg Oliver, toen hij na tafel zijn
pijp had opgestoken.
„Dat gaat nogal Joe. 't Kon slëch*
-- .ter" antwoordde Heweitt.Er is enorm
i-ietcn onderscheid tlircchen ec-n man die
i me- pis hoe ft :--n en ts I, :e bii-
j na vieren twinitg uur gevast hooft
En i Steve Heweitt voe!:'? zich ook tic:
aal meer od ziin c?m-k dan toen hij
og niet wist wat hii
^rnrencme van sij:
voort. Een Vijl grooter aantal kalve
ren dan verleden jaar!"
„Nu. dan kar. je meer zeggen dan
ik. Want die ellendige veeziekte heeft
heel wat schade onder mijn veestapel
aangericht. Jij bent nu zeker op weg
naar^Ca'gary, om wat vacantia te ne-
„Neen". antwoordde Hewestt. dood
op ziin gemnk. „Om je de waarheid
te zeggen, kom ik er net vandaan."
„Plezier gehad?" en Oliver
lachte -
..Nog geon hee'.en dag."
Oliver schaterde het nu uil. „Nou,
nou. dm lym ie ook aardie aan de roi
geweest, dat je gold al zoo gauw oi»
was"
„Zoo bar is het anders niet geweest"
antwoordde Heweitt. „Daarom ben
ik ook niet teruggekomen".
Maar Joe Oliver was niet nieuws
gierig aangelegd. Hii ging er niet op
„Heb je ergo haast weer naar je
baas terug te gaan?" vroeg; hii.
..Noen, dat heolemaa'; n et. Waar-
j;-i ..WeJ. dan zou ik haast zogeen
Het j b'iif een poosje hier. Er zijn ver-
toestand was t scheidene van mijn koeien die eens
op den scr'c r - nd eëdron- opge-krmt moeten worden en daar
heb i'- i -nlijk dan tijd niet voor en
- 'H.f dc c trouv. ...- i'een is *;.n heele kas
1 een goeden tnu gonad gin» hij 1 wei. Iieb ie er lust in.l"-
Ja. dat was opliet oogenblik net
©en kolfie naar Hcwcitt's hand- Hij
hie'd wel van wat afwisseling.
„Dat is best", zeide hij.
Nadat de tafel afgeruimd was, gin
gen Joe en hii er op uit om de zieke
dieren bu elkaar te drijven. Vier uur
waren ze hiermee bezig. Heweitt be-
handelde ze, terwijl Oliver waar het
iioodig was, bedwelmende middelen
I toediende. Eerst bij het vaJlen van
den avond keerden ze in de besto
'stemming huiswaarts. Na het avond
eten kwamen de pijpen voor den dng
en de tongen los. En het was reeds
"heel laat toen Oliver zijn slaapplaats
opzocht en Heweitt zich in zijn do-
jken rolde.
I Den heolen nacht sliep Steve door,
zonder droomen over politic-agenten
j gevangenissen of andere akeligheden
gestoord tc worden,
j Nog twe« dagen bleef Heweitt bij
zijn vriend. Joe leende hem een ge~
weer en tweo ochtenden ging hii op
de jacht. Er was hier veel wild to
1 vinden en Heweitt genoot. Geen
oogenblik dacht hij meer aan Amy.
Den derden dag nam hii afscheid
van Oliver, lummelde den dag wat
door en kwam tegen den avond aan
on een boerderij van twee broers. TVv.
novnn geheeten. waar hii tot den vol
genden morgen bleef, tim dollar ver-
Uoor bij een spelletje poker en ztch
