40o Jaargang No. 12142 Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen DINSDAG 16 JANUARI 1923 HAARLEM S DAGBLAD ABONNEMENTEN per-3 maanden: Voor Haarlem en de dorpen leden omtrek waar een Agent gevestigd II ADVEHTENTIEN: Van 1—5 reeels f 1.75; iedere reeel m»er 35 Cts Reclames 60 Cts Der regel Bil is (kom der gemeente) f3.57/,. Franco per post door Nederland f3.871/,. Afzonderlijke nummers fO.15. Geil- abonnement aanzienlijk rabat. Twaalfstuivers-adverientiën van Vraag en' aanbod van 1—4 regels 60* Cta iustreerd Zondagsblad, voor Haarlem en omstreken f0.671/,; franco per post f0.65. Po.t Giro 38810. per plaatsing, elke regel meer 15 Cts. a contant; buiten het Arrondissement dubbele prijs. Uitgave der N.V. Lourens Co.ter, Directeur-Hootdredacteur J. C. PEEREBOOM, Telefoon 3082 Directie en Administratie: Groote Houtstraat 93. Tele"»onnrs. Redactie 600 en Administratie 724 BIJKANTOOR voor Santpoort, Velsen, Velseroord, Wijkeroog, IJmuiden, Beverwijk enz. DRIEHLIZERKERKWEG 25, VEL8EN, TELEFOON 3521 DIT NUMMER BESTAAT UIT TIEN BLADZIJDEN. EERSTE BLAD Heden. DINSDAG 16 JANUARI, Stadsschouwburg, Wiisonsplein: Het Schouwtooneel„De wijzo Ha ter", 8 uur. Schouwburg JansweeEnsemble Solser en Hesse„Broekhulzen", (Het. Gouden Kalf). Intiem Theater „Modern". Vroohjk programma van kleine kunst. Kerk der Broedergemeente, Park laan: Rede. Ds. B. Planting, 8 uur. Tea-room Luxor Theater, Groote Houtstraat: 's middags 3.305.30 en 's avonds 811 uur: Concert. Cinema-Palace PoyerMiddag- en Avondconcert 3.305.30 en 811 uur. WOENSDAG 17 JANUARI. Stadsschouwburg, Wiisonsplein. N V. Nationale Opera: „Lohengrin", 8 uur. Schouwburg Jansweg: Ensemble Solser en Hesee„Broekhuizen", (Het Gouden Kalf). Gemeentelijke Concertzaal: Uitvoe ring van Doopsgezind Zangkoor, half acht. Intiem Theater „Modern". Vroolijk programma van kleine kunst. R.K. Leeszaal, Jansstraat 49: Le zing door Ellen Russe, 8 uur. Tea-room Luxor Theater, Groote Houtstraat: 's middags 3.30—5.30 cu 's avonds 811 uur Concert. Cinema Palace Foyer: Middag- en Avondconcert 3.30—5.30 en 8—11 uur. Cinema-Palace, Groote Houtstraat Bioscoopvoorstelling 's nam. 2.30 cn 's avonds 8 uur. Luxor-Theater, Groote Houtstraat Bioscoopvoorstelling 's nam. 2.30 en 's avonds 8 uur. Schouwburg De Kroon, Gr. Markt Bioscoopvoorstelling 's nam, 2-30 en avonds 8 uur. ScalariTheater, KI- Houtstraat 77 Bioscoopvoorstelling 's nam. 2.30 en 's avonds 8 uur. OM ONS HEEN No. 3134 Betalen en niet betalen. Bijna de heele wereld voelt zich ge roepen, om er haar nooge afkeuring over uit te spreken, dat frankrijk nu ook Essen heeft bezet. Het is, of men vergeet, dat dit enkel en alleen een maatregel is om ecu slechten betaler er toe te brengen zijn schulden te vol doen ook in is e nand wordt er door vereenigingen en particulieren plech tig geprotesteerd, ofschoon men hier den maatregel toch uit eigen aan schouwing kon kennen. Zoo lang is het immers nog niet geleden, dat do fiscus een onwilligen belastingbetaler placht te dwingen door hem een krijgsman thuis te zenden, die de op dracht had om te blijven totdat het verschuldigde was voldaan. Deze man heette in het officieele bargocnsch garnisaire. Frankrijk heelt niet anders gedaan en doet ook nu nog niet anders, dan zijn wanbetaler garnisaires thuis sturen, met de bedoeling om hem^ te laten betalen wat hij schuldig is. Het is belachelijk, de verschijning van deze kalme krijgsmacht, die zonder muziek, zonder tromslag zelfs do fa brieksplaats binnenkomt, te doodver ven als veroveringszucht, „echt Fran- Bche veroveringszucht" nog wel. Het is natuurlijk en menschelijk, zelfs loffelijk om medelijden te heb ben met den overwonnene. Maar toch wel een beetje vergeetachtig, om niet meer te weten hoe iemand zoo over wonnen is geraakt- Vier jaar. vier lange jaren heeft hij, die nu het mede lijden van Europa gaande maakt en houdt, zich als overwinnaar in een Êroot deel van Tankrijk gedragen. En oe gedragen? Met al dc aanmati ging, die hem kenschetst! Menschen vergeten snel, maar het kan toch ze ker geen kwaad om in deze dagen, nu de rustige bezetting van de Ruhr- streek met groote reclame tegen Frankrijk wordt uitgebuit, er aan te herinneren, hoe de Duitsehcrs zich lieten betalen toen zij er de macht toe hadden in het bezette gedeelte van Frankrijk de macht, niet het recht. In de Revue des deux Mondes van September heeft Maurice Levandows- ky naar aanleiding van officieelo stuk- keu verhaald, hoe de Duitscho bezet ting de stad Rijssel en haar omgeving financieel wist uit te persen. In weer wil van de Haagsohe Conventie, die de Duitsche Begeering zelf mee onder teekend had. Van het begin der bezet ting af werd in het Bulletin van Bijs- sel, gepubliceerd door de Komman- dantur in die stad, aan de bevolking verkondigd, dat de Duitsolie autoriteit voornemens was, de voedselvoorzie ning van de stad met het vraagstuk de-r belastingen te verbinden. Hoo wei nig de bezetter zich trouwens om de Haagsche Conventie bekommerde, kan blijken uit een proclamatie van den kommandant van Halluin, in Juni 1915. Men wenschte door ge weld Fransche arbeiders te dwingen om zakken met aarde te vullen en te werken in de loopgraven, diensten in natura te verleenen, tegen hun eigen vaderland. Sprekende over dc uitleg ging van art. 52 van die Conventie, zegt do invaller: „het staat niet aan ons, om uit te maken aan welken kant het recht is, omdat wij daartoe niet bevoegd zijn en wij het over dar punt nooit eens zullen worden. Dit zal de zaak zijn van do diplomaten en de ver tegenwoordigers der Staten, na den oorlog. Heden geldt alleen de uitleg ging van de Duitsche militaire autori teit en daarom verlangen wij, dat al les wat wij noodig hebben voor het onderhoud van onze troepen, vervaar digd wordt door de arbeiders van het bezette geibed. Ik kau u verzekeren, dat dc Duitsche militaire autoriteit, onder geen voorwaarde, zal afzien van haar eischen en rechten, al moet een stad van 13.000 i n w o- ners er bij omkome n". Maar keeren wij tot R ij s s e 1 te rug. Het systeem der oorlogsschatting Dieeft daar van den eersten dag dei- bezetting af gewerkt, verhaalt ons Levandowsky, te midden van ebbe en vlood der militaire operaties. Reeds den llden September werd aan de stad Rijssel een boete opgelegd van 252.000 francs, wegens een artikel, dat verschenen was in La Croix du Nord en dat beleedigend werd geacht voor de Duiische officieren. Na de periode van kalmte, die volg de op den slag aan de Manie, komen wij tot de tragische dagen uit het be gin van October, toen het weerlooze Rijssel de gruwelen moels ondergaan van een bombardement en een brand, die verscheidene stadskwartieren ver- woostten. Op den l'2den October, toen de stad definitief bezet was, begon de terreur, waaronder vier jaar tang deze dappere stad, die een van de Duiische zetels in overweldigd land geworden was, moest leven. Vóór den eensten November had de stad al 300.000 francs gestort en legde aan de Duitsche autoriteit uit, dat al lo bcechilkbare gelden waren uitge put en dat zij op geenerlei ontvang st en kon hopen. Het antwoord is dc -oplegging van een oorlogsschatting, van 8 millioen, te betalen zonder uit stel en zonder verzet, op bevel van den gouverneur-generaal von Hein- rich. De burgemeester en de bis schop van Rijssel richten elk een aan doenlijke oproeping tot de burgers om hun den nood van de stad uitei te zetten en aan te dringen op hun medewerking. Maar er komt slechts een derde van de geeisente som bijeen. Een maand later wordt van naburige gemeenten gevorderd, dat zij zullen betalen, maar dezen dorpen hebben gcenerlc" middelen en hangen een treurig tafreel op van den toestand, waarin zij verkeeren nadat dc bezet ttngstroepen er door zijn getrokken. Gouverneur von Heinrich geeft ten antwoord, dat zij dan maar ge bruik moeten maken van hun crediet en gezamenlijk, zonder Rijssel, een leening uitschrijven, waarvoor elke gemeente garant blijven zal. Doen zij dat niet, dan zal de levering van voedingsmiddelen en kolen geslaakt worden. Dc burgemeesters van deze gemeenten, 32 in aantal, wijzen een parig dat denkbeeld af, omdat een zoodanige leening alleen kan plaats hebben met toestemming van de Fran sche Regeering en dan nog alleen voor werken van openbaar nut. In Januari wordt do Duitsche gou verneur ongeduldig en beveelt aan de stad St. André een middel aan, om geld te maken, dat dezen keer het particulier bezit aantast. De rijken, zegt hij, die gevlucht zijn, hebben geld op de Banken en daarvan moet de stad dan maar gebruik ma ken. Niets belet hen ook, om kunst voorwerpen te verlcoopen of waarde papieren- En tegenover de gemeen ten, die weigeren deze onwettige maat regelen, komt Von Iicinrich met drei gementen gericht tot den prefect van tiet Noorden, den heer Trépont, die antwoordt met een protest. Hij wordt te ltijssel gearresteerd en in een ves ting in Duitschland gevangen gezet aan de gemeenten worden, midden iu den winter, alle brandstoffen onthou den. Maar ook dit kan geen geld te voorschijn brengen daar, waar het niet is. Natuurlijk wordt intusschen Rijssel niet vergeten. In miuder dan zes maanden bezetting heeft do stad meer dan 17 millioen francs oorlogsschat ting betaald en meer dan 200 miflioen aan requisites. Von Heinrich is onver- zadclijk. Als de burgemeester ..zegt, dat da kas leeg is, antwoordt hij, aat er dan maar geld geleend moet wor den bij de banken der neutrale lan- den. Zoo gaat het door, in stijgende ma te. In weerwil van den nood wordt de oorlogsschatting van Rijssel van an derhalf millioen francs per maand, nog met 300.000 francs verhoogd. Eu dan wil de Duitsche autoriteit nog, dat er ontspanning zal zijn in de siad: op haar kosten moet do schouwburg worden hersteld. Men eischt steeds meer24 millioen, 33 millioen, 65 millioen- Te zaraen heeft Rijssel meer dan 184 millioen francs moeten betalen, waar aan de bons na den wapenstilstand, ten laste zijn gekomen van den Fran-' schen Staat. Zoover is men zelfs ge gaan, dat de Duitsche autoriteiten den gemeente-ontvanger Welhoff hebben gevangen gezet, hem den sleutel van de saies afgenomen en de geldkisten wilden openbreken eerst toen heeft de gemeente-administratie, na een ver zet van twee dagen, voor het geweld zwichtende, de kisten opengemaakt. In het geheel hebben, met zulke middelen, de bezette streken twee en een half milliard francs moeten beta len. Wie bij het lezen van dit alles mot een in den oorlog vaak misbruikte uit drukking zegtK r i e g istKrieg, die moet niet vergeten, dat de gc- éischte oorlogsschattingen onwet tig waren en niet zoo bitter afgeven op de Franschen, die nu een w c 11 i- g e oorlogsvergoeding willen invorde ren en daartoe de Ruhrstreke-n bezet hebben. Het verschil is niet gering. En het dwaas, te spreken van veroverings zucht: de Franschen weten immers te goed, aan Elzas en Lotharingen, welk een doorn in het vleesch een "ver overd land kan zijn neen, behouden wil Frankrijk de streken van Rijn noch Roer, maar wel betaling, die ver schuldigd is. Nog eensmodelijden met den over wonnene siert den inensch. En dat Duitschland in moeilijkheden verkeert, weet iedereen. Maar Frank rijk dan? Weet men in ons land niet meer, hoo ontzettend het leed onder den oorlog en dat het de overeengeko men schadeloosstelling dringend noo dig heeft, om zijn geschokte financiën te herstellen. Was het niet Norman Angell, die zeidein den modernen oorlog is ook; de overwinnaar in zoover overwonne- dat hij- bloedt aan de geslagen wonden. Dit is maar al te waar. Ook finan cieel. Dat mtfet deugdelijk bedacht worden bij het oordeel over den stap, dien de Franschen hebben gedaan in het Roergebied. J. C. P. KRABBELS CONTROLE. „Jullie Hollanders zijn toch een eigenaardig volkl" zei de Engelsch- man en hij stak een cigaret op „Klein in alles waarin een klein volk maar kjein kan zijn. En dol op controlee ren Ie het waar, dat één kwart van de Nederlanders nu weer de pudding en 6auspoeders en het meel gaat con-1 troleeren, die een ander kwart maakt?" I „Laatst reisde ik" hier nam hij een slok van zijn whisky soda „van Arnhem naai- Haarlem. Ik kocht als Tatsoenijk reiziger natuurlijk een kaartje en toen ik een paar uur later te Haarlem op het Stationsplein stond was dat kaartje in dien tijd acht maal gecontroleerdIn Arnhem aan 't station, in Arnhem in den trein, in Utrecht aan 't station en in den trciu, in Amsterdam, in Haarlem en w vee! waar nog meer Enfin: samen acht keer. Daar zijn dus acht men schen voor in de weer geweest. En dat in een tijd van bezuiniging Dat gaat bij ons anders. Wij Lebben zooveel controleurs niet. Weet je hoe ze bij ons doen? Een enkele maal reist er eens een controleur met een trein mee en die controleert van alle reizi gers de plaatsbewijzen. En als hij iemand vindt, die geen geldig of heele- maal geen kaartje heeft, dan gaat die niet, zooals bij jullie, aan 't eerstvol gende station iu plechtigen optocht piet den conducteur naar den chef. Neen: de controleur laat onmiddel lijk den trein stoppen en de m het goedkoopo reisje wou maken, wordt er met pak en zak uitgezet, al is het ook midden op de hei! Een prettige ondervinding als je daar met je koffers moederziel alleen achterge laten wordt. Ik verzeker je, dat het helpt I En i s er eens iemand, die doordat wij niet acht maal in de drie uur „controloeren", door afspraken met vrienden (want zonder hulp va schenpersonen lap je het 'm toch nieten een vernuftig uitgedacht stel sel van maatregelen er door woet tc rollen", nou: dan hééft die man op kosten van de spoorwegmaatschappij gereisd. Die gunt hem dat pretje voor een keer. De directie zal er niét min der rustig door slapen en de aandeel houders zullen er geen cent minder dividend om krijgen Maar jullie Hol landers controleeren elkaar liever tot de n-do macht! Eigenaardige kerels, die Dutchmen .1" En hij dronk zijn whisky soda leeg en stak een versche cigaret op. Stadsnieuws JUBILé. Met 1 Februari is 't 25 jaar geleden dab de electrische boek en Handelsdrukkerij van den heer D. I. Brauckman werd opgericht. DE PENSIOENAFTREK DER ONDERWIJZERS. De Vereeniging van Hoofden van scholen in Nederland heeft zoo le zen wij in de Maasbode een civiele procedure aanhangig gemaakt togen den Ncderiand.s-ehen Staat wegens contractbreuk betreffende het heffen van 8 1,'2 pensioens-bijdrage der onderwijzers, wat in strijd wordt ge acht met art. 40 van het Bezoldigings besluit. Een geschil tasschen Rijk eu gemeente in vroeger tijd. Giviele processen. Naar aanleiding van het feit, dat do gemeente Haarlem een civiel pro ces zal gaan voeren met den Staat der Nederlanden over de infanterie- kazerne aan den Koudenhorn, heb ben wij eens eenige informaties geno men betreffende civiele processen in 't aJgemeeai. Het is bekend, dat zulke processen soms zeer lang kunnen duren. Wij hadden hierover een onderhoud met Jiir. Mr. F. W. van Styrum, <iie ons natuurlijk volstrekt niet kon zeggen, hoe iang het proces zou duren, dat de gemeente nu met het Rijk zal gaan voeren. Maar in "t algemeen bestaan er aller lei mogelijkheden. Een der partijen ge.it in hooger beroep, als zij meent, dat de rechterlijke mocht het recht heeft geschonden of de wet ---keerd heeft toegepast. Zoo kan men van do uitspraak van de Rechtbank iu hoo ger beroep gaan bij het Gerechtshof en van het Gerechtshor in cassatie bij den Hoogen Raad. En dan is do zaak in den regel wel uit. Maar ook kan de Kooge Raad de zaak terugwijzen naar liet Gerechtshof, en van de uitspraak van dat Hof kan men dan 'veer in cassatie gaan bij den Hoogen Raad. Doch dan moet het Hof, in tweede in stantie, toch recht spreken met in achtneming van het Arrest, door den Hoogen Raad gewezen. Intusschen: dit is theorie; in werke lijkheid wordt een proces bijna nooit zoo maar als een hal tusschen Hof en Hoogen Raad heen en weer geworpen. Dan kan ook en dit heeft zich in de practijk wel voorgedaan de Rechtbank uitmaken, dat de zaak niet ter beslissing van de Rechtbank staat, waarna ten slotte de Hooee Raad beslist, dat de zaak wel dege lijk bij do Rechtbank thuis behoort. Wanneer deze nu daarna een beslis ing genomen heeft, dan kan i n die beslissing weer grond voor cassatie liggen, zoodat de zaak dan toch eindelijk nog bij den Hoogen Raad terechtkomt. Ilel is dca duidelijk, dat de duur van een civiel proces van zóóveel om standigheden afhankelijk is, door I zooveel zaken kan worden beïnvloed, 'dat men niet zoo maar even de vraag kan beantwoorden: „Hoe lang kan zoo'n civiel proces nu wel duren?" Sommige duren jaren, bij andere is het pleit binnen betrekkelijk korten jtijd beslist. Geschillen tusschen Rijk en Gemeen te zijn meer voorgekomen en zullen zich ook in dc toekomst nog wel voor doen. Allan doet in zijn „Geschiedenis en Beschrijving van Haarlem" uit voerige me'dedeelingen betreffende een rneeningsverscliLl tusschen den Staat en de gemeente Haarlem, dat nu niet tot een civiel proces maar toch tot heel wat geschrijf en gewrijf aan leiding heeft gegeven on dat eigenlijk nooit officieel tot een oplossing schijnt gekomen te zijn, al zou men uit Al lan's verhaal kunnen afleiden, dat de gemeente tenslotte het hoofd in de schoot gelegd heeft. Dit geschil betrof de gevangenis. Natuurlijk niet de tegenwoordige, maar het voormalige Pest- of Dolhuis, later het Tucht- en Werkhuis en in Allan's dagen Huis van Bewaring en Strafgevangenis, in de Tuchthuis- straat. De moeilijkheden vloeiden voort uit het feit, dat de Haarlemsche gemeen teraad in haar zitting van 10 Maart 1869 besloot, het gebruik van het Tucht- en Werkhuis (toen Arrest- en Provoosthuis genoemd) aan het Rijk op te zeggen, aan welke sonunatio het Rijk niet wenschte te voldoen. Daar had je, om het eens huiselijk te zeg gen, de poppen aan 't dansen en moest de vraag opgelost woiden: wie is eige naar van het gebouw, het Rijk of de gemeente Bovengenoemd besluit had de Raad zoo maar niet in ééns, in een vloek en een zucht, genomea. Er was niet min der dan negen jaar „aan gewerkt". Voorwaar: ons huidig vroed college pleegt zóó lang niet meer na te den- Op den 27cn October 1860 reeds had den B. en \V. aan den Minister van Justitie beleefd te kennen gegeven, dat het gebouw stadseigendom was en be zwaarlijk langer aan het Rijk kon wor den afgestaan en daaraan dc vraag vastgeknoopt: of de minister liet (voor het Rijk natuurlijk:) wilde huren of zelf in de behoefte aan een gevange nis wilde voorzien. De minister be naarde echter een diep stilzwijgen en het lankmoedig gemeentebestuur wachtte twee jaar op het antwoord. Dat niet kwam. Toon, in 1862, ver langden B. en W., dat de schilderstuk ken, die nog in 't .gebouw waren, naar het Stedelijk Museum zouden worden overgebracht. Dit gaf weer aanleiding tot correspondentie met den minister, of eigenlijk is correspondentie hier het juiste woord niet. Dit woord toch ver onderstelt fwcé „schrijvers" en er was Jer eigenlijk maar één die schreef. I Want wel stelde het Dagelijksch Be stuur weer bovengenoemde vragen, i mi.aar de minister bleef zwijgen ais j het graf. Ei*, zoo bleef de zaak han- gende tot 1868. Toen wilde de gemeeu- Wij geven hierbij een portret van den heer en mevrouw J. T, Cremer—I-Iogan, van Duin-en Kruidberg. Zooals wij reeds eerder hebben medegedeeld, viciea de heer en mevrouw Cremer heden hun 50-jarige echtvcceniging. Het is de bedoeling dat het feest een intiem karakn-r zal dragen. Hedenmiddag wordt receptie gehouden, terwijl den ïSden 's avonds het geheels personeel en de pachters, allen met hun «ouwen en kinderen, op Duin- en Kruidbcrg zullen feestvieren. Muziekverenigingen, waaraan mevrouw Cre mer beschermvrouwe is, zullen hare medewerking verleenen. te het gebouw gebruiken om er „on deugende" echutiers in op te nemen, die provoost-arrest moesten onder gaan En B. en W. schreven weer een brief naar Den Haag, waarin zij fiet heusch waagden, een eenigszins fie- ren toon aan te slaan: het gebruik van een ander gedeelte van 't gebouw door het Rijk als gevangenis, werd slechts toegelaten, zoolang de gemeente daar in wilde toesteiniyen. Aan den minis ter werd dus verzocht, zoodanige voor stellen on it rent de wijze van gebruik te doen, dat B. en W. die aan den ge meenteraad zouden kunnen voordra gen. Maar de bewindsman van Justitie hield zich nog steeds doof en 't was daarna, dat in de historische zitting van 10 Maart 1S69 de Raad aan B. en W. opdroeg, liet Rijk tegen zekeren termijn het verdere gebruik van het aan de gemeente beh .rende Arrest- en Provoosthuis 16 zeggen. Intusschen bleef de gemeen te bereid, het gebouw aan 't Rijk te verhuren of te verkoopen. De ministerzweeg; dat was nu langzamerhand gewoonte geworden. „Dan ga ik toch eens met Zijne Ex cellentie praten:zei toen Haarlem's burgervader en hij ging naar Den llaag en praatte, met het gevolg dat hij in do raadszitting van 30 Juni kon medcdeelen: de minister was eerst van plan geweest, Haarlem's verdere maatregelen af te wachten, doch hij, 's Raads voorzitter, had hem zoover weten te krijgen, dat hij zich bereid verklaard had, over het punt in ge schil aan den Commissaris des lvo- nings in de provincie te schrijven. Als gevolg van dezo correspondentie berichtte de minister (het bezoek van den burgemeester had toch geholpen:) 16 Juni 1S69, dat „de Staat niet kon toetreden tot het alternatief voorstel van koop of huur van de gevangenis, daar een ingesteld onderzoek niet had doen blijken, dat de gemeente Haar lem bevoegd was, tegen den Staat daarop eenig eigendomsrecht te doen gelden". Nu nam de Raad zelf de zaak in han den. Hij zond den 29sten December 1869 een uitvoerige missive aan den recalcitranten bewindsman, waarin op verschillende gronden het eigen domsrecht der gemeente op het Huis verdedigd werd. Sterk leek d i t argu ment: op last der „Hooge Regeering" waren kadastrale registers opgemaakt en in die registers stond de gemeente Haarlem als eigenaresse ingeschreven en nooit was er eenige acte door het bestuur van Haarlem verleden, waar uit de eigendomsovergang moest vol gen. Terwijl het toch ook niet was aan te nemen, zoo voegde de Raad hier (misschien ironisch aan toe, ..dat regeeringsambtenaren een aan den Staat toebehoorend gebouw niet ten name van dien Staat bij het kadas ter zouden gesteld hebben!" Nog veel meer argumenten volgden In de missive om de ministerieele her senen to dwingen tot erkenning van het feit: de gevangenis is stadseigen dom cn de Staat kan er geen rechten op doen gelden. Maar ook dezo missive vermocht den minister niet te overtuigen, vooral niet, nadat hij advies van de Lands advocaten had ingewonnen cn deze rechtsgeleerden hom als hun meening hadden te kennen gegeven, „dat het Rijk door verjaring den eigendom verkregen had van de gevangenis te Haarlem, die vroeger scheen geweest te zijn bij de gemeente en dat (le rei vindicatis (eigendomseisch) voor Haar lem, gesteld dat de gemeente die ove rigens hebben mocht, in ieder geval door verjaring was vervallen". Nog gaven B. en W. en de Raad hot niet op. In een „Nota betreffende den 'eigendom van het Vereenigd Huis van Arrest en Provoost te Haarlem" ha merden zij nog eens op het bekende aambeeid. Maar de minister bleef onverbidde lijk. Hij berichtte 16 Mei 1S70, dat hij de nota had gesteld in handen van de Landsadvocaten, maar dat zij geen verandering in hun advies luid kun nen brengeu. De minister achtte zich dus verplicht „zich dienovereenkom stig te gedragen"! Tot zoover Allan. Tot een civiel proces heeft het toen malige Haarlemsche gemeentebestuur het niet laten komen. Voelde het zich toch ten slotte niet sterk, of was het bevreesd voor een te langen duur van het geding? Een nieuw gebouw voor Bloeuibolleufeilingcu. Hel gebouw van Krelage aan gekocht door do Coöperatieve Haarlemsche Groeutmilllng. Door bovengenoemde Vereoniging rs aangekocht. een perceel aan de Bloemhofstraat ter grootte van 2200 M2. waarop reeds gevestigd is een ge bouw (900 M2), vroeger eigendom van den hror F. H. Krelage Waar door uitbreiding der b'oembollenvei- lingen. het gebouw „St.-Bavo" lang niet meer in de gestelde eischen van ruimte kan voorzien, meende het bestuur dezer Vereeniging rtap- peti te moeten doen. tot het komen van een nieuw Veilinggebouw, met het bovenvermeld resultaat. I)e voor- loonige bestemming van dit gobouw is dan ook ..Bloembodenvciling". Daar dit gebouw gemakkelijk bereikbaar is uit het centrum der stad en het te vens voor het vervoer, zoowel van het Zuiden als van het Noorden uit, zoo danig gelegen is, dat. het drukste stadtegedeolte niet behoeft te worden aangedaan on het bovendien slechts enke'e minuten van groot vaarwater is gelogen, meent het bestuur te ran- een venvachten, dat in een groot» behoefte is voorzien en tevens dat een groote uitbreiding der Bloembollen- veilingen in Haarlem hien-an hot gevo'g moge zïin. Wij vernemen, dat het voorloopig nog niet in de bedoeling ligt, groen teveilingen in het gebouw te houden; in den eersten tijd zal men zich uit sluitend tot bollenvellingen bepalen.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1923 | | pagina 1