naar holland
Rechtszaken
Letteren en Knust
doenlijk is gebleken, van hieruit den
dienst tc volgen. In het vervolg zul
len dus, zoodra de beschikbare ruim
te bezet ij. de deuren moeten worden
ges oten, «en noodmaatregel van zeer
tijdelijken aard. aie evenwel niet te
vermijden vicL
EEN ANTI-OORLOCSCOMITc.
Men schrijft ons.
Dezer dagen richtten de Vrije So
cialisten W ièentging, de Intern. An-
ti-Militaristen Vereeniging en het
Vrij© J eugdverbonu hier 'ter stede ecu
Revolutionair Anti Oorlogscomite op.
Aanleiding hiertoe was liet Roercon-
flict. Het comité, waarvan lierman
Groenendaal voorzitter, Joh. v. d.
Eijnde secretaris en M. Postma pen
zungmoester is, sluit zich gelieel aan
hij de Uuitsche syndicalisten die, én
de Fransche inval, én de staking door
de Dullsche arbeiders alkeuren.
Genoemd coinité beJegt heden, Vrij
dagavond een openbare vergadering
waar A. L. Constandse spreken zal.
OVER EEN BETWISTE VORDE
RING. De procureur-generaal bij
den Hoogen Raad concludeerde Don
derdag tot verwerping van het be
roep van J. K. A. van Boeschoten c.f.
te Hilversum tegen een arrest van
het Gerechtshof te Amsterdam, waar
bij eischcr was ontzegd oen vordering
op de Ilollandficlie fabriek van voe
dingsmiddelen te Haarlem, tot ont
binding van een overeenkomst en tot
schadevergoeding wegens het leveren
van bouillonblokjes van slechte o.ua-
liteit, welke door den keuringsdienst
te Hilversum voor gebruik waren af
gekeurd. De uitspraak werd bepaald
op 23 Maart a.s.
CABARETAVOND VOOR HET WITTE
KRUIS.
Het was Doa.lerJagavoad gezellig vol
in den schouwburg aan den Jansweg ter
gelegenheid van den cabaretavond, die
ten voordode van de afdeehng Haarlem
nor Noord-nollandscfce- Vereeniging „Het
Witte Kruis" georganiseerd was. Die
talrijke aanwezigen hebben genoten vaa
een wel wat overladen, maar toch met
zorg samengesteld programma.
Om to beginnen was daar al de keer
Horman Smits, die reeds in zyn kort
openingswoord bewjjzon gaf, een uitne
mend conférencier te zjjn. Tusschcn de
verschillende nummers door gaf hjj tel
kens oenige anecdotes ten beste, die in
sloegen. Ook het nabootsen van eenige
bioscoopcunimers (o.a. dat van de Kaas
markt te Haarlem) was meesterlijk. De
heer Smits moet dat gauw nog eens doen!
De jazz-Ba >1 d Doc's-. Cry" opende hei
programma met een drietal muzieknum
mers, die onder de bezielende leiding van
dec heer Willy 'Versteeg een zeer goede
vertolking genoten en met applaus be
loond werden.
De heer C. J. L. Muylaert gaf eenige
liedjes bij de guitaar en de lieor en me
vrouw Kolderie-Hartje een paar voor
drachten, dio alle eveneens eon gunstig
onthaal vonden.
De prestidigitatuur Prof. Antouini liet
het auditorium gewoonweg „paf" staan
(of liever zitten) door zjju kranige eu on
begrijpelijke goocheltoeren. Hoe hjj het
klaar speelde, een bankbiljet van f 10
dat even te voren in de handen van oc-a
dame had gezeten, uit een heusche citroen
te halen, werd druk besproken. Men be
greep er niets van!
Vóór de pauze gaf mejuffrouw Franc.
Busquet op haar gewon® (Jus goede) wijze
eenige voordrachten ten beste, waarvan
het succes groot was.
De tweede helft van den avond werd
in beslag genomen met de opvoering van
het blijspel „De Rozen" van Albert van
Waasdijk door de Tooncelvereoniging ,.De
Spaarnospclers". Dit stuk werd vlot ge
speeld.
Het publiek was over het verloop van
dezen cabaretavond best te spreken.
NEDBRL. BEISVEREENIGING.
Donderdag avond hield do heer L. 3. van
Zwyudrogt, uit 's-Gravcnhage, een lezing
met lichtbeelden over hot onderwerp:
..Zuid-Beiereu, Salzkammergut en Noord-
Tyrol" voor de af deeling Haarlem van
dé Xoderlaadsche Heisverceniging in de
kleine Gemeentelijke Concertzaal.
Toen spreker, na een harteijjk woord
van welkom van den voorzitter der af-
deeling, den heer J. G. P. salie!, ziju
door NINE MINN EM A.
III.
Daar was Mariecken tveer. „O, ik
heb zoö lang moeten wachten. Er wa
ren zooveel menschen, zooveel. Maar
juiiie zuil eens zien, wat voor een
lekkere koeken ik uitgezocht heb. Als
jullie mt r.iet dankbaar bent voor al
mijn zorg en moeite, dan...'' En
Marlocken deed pruilend en coquet.
En Friedrich vond haar ouuilslaan
baar. En hij keek naar Greie. Echt
Duitseh gezichtje Mariecken, nee, die
was het ware niet. Maar, ccli ja,
Fnedrich zou natuurlijk met .Ma
riecken trouwen en Wolfgang met --
ja, met wie, maar in elk geval niet
met Grete, want de gouden appei was
niet meer van zuiver goud.
De koffie kwam en de 1 aartjes. De
taar ij es waren zalig en Je koffie was
echte hoonenkoifie. Maar toch -- Gre
te voelde zioh ongelukkig. Was ze
maar bij Frau Seifer gebleven, daar
was het prettig.
Ze blev-n lang zitten. Friedrich hé-
stelde nog vier koppen koffie. Ja, dat
moest. Wolfgang had eerst koffie be
steld; en Mariecken moest nog eens
taartje® halen. Maar Mariecken had
geen trek meer. Maar ze moesten toch
wat hebben. Toen ging Mariecken
stukjes chocola halen over Glüh
wein durfde zo zeker niet praten,
dacht Grote.
't Speet Grete erg, dat zo gekcunen
was. Ze vond ook, dat ze te veel fuii-
den. "Een kop koffie en een taartje
nu ja, je mag wel eens wal hebben.
Maar om nu, nu ze geen laarjes meer
konden eten, chocola te gaan halen,
nee, dat was te erg nu er zoo'n armoe
geleden werd en Grete daoht aan
Frau Seifer, die voor 35 Mark twaali
poppéjurken moest naaien. Hoeveel
gaven zij bier vanmiddag wet uit?
.Maar toen de choco ia kwam, durfde
Grctc toch niet bedankt n. Het leek zoo
Grete voelde zich verdrie'.tg, ook om
ihuis. Thuis hadden ze zu'ke mooie'
voordracht begon, had zich do znal ge
heel gevuld. Hjj nam na een korte geo-
graphischo uiteenzetting, het schoone
Miinchen als uitgangspunt aan. Zelden
zagea wy zulk eua overvloedige en keu-
ri.c collectie photo's. Elk mooi en he
rt tuswaardig gedeelte dezer oude stad
kreeg bet publiek te zien. De heer Zwya-
drecht wees hoe hjj zjjn gehoor kan
boeien, iloor cea aangenamen soms hu-
moDsthen, popa3a:r-wcteuschappeljjken
verteltrant.
Achtereenvolgens trokken de steden
Salzburg en Innsbrück, met hun omgeving
vol schoone natuurtafereelen, aan onze
oogeu voorby. Schitterend waren de af
beeldingen van de met eeuwige sneeuw
en ys bedekte gletsehers en de steile ber
gen door oudo kasteelen bekroond, met
mnjestueuso wouden begroeid.
Do zoutmjjnen by Salzburg loverdon
niet alleen stof voor groote belangstel
ling maar ook aanleiaing tot vroolyk ge
lach, zooals meer voorkwam. Bovendien
had do heer van Zwjjndregt een collectie
zoutsteea medegebracht.
De lezing zal voor velen een opwokking
zjjn geweest om eens een reisje naar dit
gedeelte van Europa te maken.
In eenige hartelijke woorden werden
de gevoelens van dank der aanwezigen
jegens den spreker door den voorzitter
vertolkt.
DE NIEUWE GEDACHTE.
Zondagmiddag 11 Februari te 3
uur. zal vanwege „De Nieuw© Ge
dachte" in het gebouw van den Pro
testantenbond snreben Kees Meijer
over
I. Het avontuur van Tsë-i-La.
IL De ware gedaante van Blanco
Posnet.
Muzikale medewerking van Hans
de Bock.
PERSON A ETA.
Bjj het machlnisteneiamen is ge
slaagd voor diploma a de heer J. B. Tan
Wyk van Haarlem.
_Od het zeetal voor predikant bij
de Ned. Herv. Kerk te Dordrecht ko
men. o.m. voor de predikanten S. F.
H. J. Berkelbach van der Sprenkel
te Haarlem; «T. Ph. Eegink te Veisen
en F. W. A. Korff te Heemstbde.
ISlEZiSK
Doet Boete. Gem.
Concertzaal.
De directe aanleiding voor mijn
gaan naar het Mysteriespel ,,Doct
Boete"' was de bij dit 6pel gecompo
neerde muziek van onzen stadgenoot
Jos. de Klerk.
De componist staat hier m.i. voor
niet geringe moeilijkheden; zijn taak
bepaalt zich niet alleen tot het inlei
den en verbinden van de verschillen
de bedrijven der Mysteries, doch
dient tevens de handeling op het too-
noel, waar noodig, te illustreeren en
daar het gebeuren op het tooneel naar
het mij toeleek eene mengeling was
van mystiek en romantiek, valt het
te begrijpen, dat hier moeilijkheden
te overwinnen waren.
Het pleit nu voor het talent en de
muzikaliteit van den heer de Klerk,
dat hij deze klip op bekwame wijze
zooveel mogelijk wist te omzeilen.
De componist heeft door zijn juist
inzicht in den geest van het werk
muziek weten te geven, die inder
daad stemmingsvol genoemd mag
worden.
Met gebruikmaking van Gregoriaan-
sche zi.ngeb en thema's schreef hij
muziek die in haar betrekkelijken
eenvoud hot karakter der verschil
lende bedrijven voortreffelijk aan
duidde; mot weinig hulpmiddelen
tot zijn dienst stonden ©en strijk
kwartet (K.E.S.), fluitist (Hoekstra),
jongenskoor, sopraan- en mannen
stemmen, vei kreeg hij vaak tref
fende effecten, waarvan ik speciaal
releveer de inleiding voor het 1ste
Mysterie (Maria, God aanvoelende in
't Mysterie van den Nacht),die rnagni
fiek van stemming was en het aller
aardigste Engelenkoor, dat op onge
zochte wijze de handeling verleven
digde.
Van intelligente opvatting getuigde
ook het aanwenden van het Boete»
doening motief, ongeveer in den geest
van Bossi's „stem des Hecren" in'
„het Verloren Paradijs".
Over de uitvoering zijner muziek kun
de heer De Klerk over 't aJgemeenwel
tevreden zijn; de derde strophe van
'e Driekoningenlied was niet erg ge
lukkig; overigens ging alles best, het
kwartet was goed op dreef, do jon
gens zongen fraai, de sopranen even
eens, 't mannenkoortje, behoudens
"t bovengenoemde, was goed voor zijn
taak berekend.
Vermelding verdient nog het zeer
muzikale spel van den fluitist Hoek
stra, die zich met 't kwartet best kon
verstaan.
Mijne gelukwensóhen aan den
componist-d i rigent.
GEORGE ROBERT.
Mr. H. D. ANDREAE.
Over onzen oud-stadgenoot en oud
lid van den Haarlemschen raad mr.
D. H. Andreae. die is afgetreden als
consul generaal te New-York, om de
leiding od zich te nemen van het New-
Yorksche kantoor der firma Wm.
Muller en Co. schrijft een corres
pondent van het Hbld. te New-York
de volgende waardeerendo woorden
Dr. Andreae aanvaardde ziin taak
als handelsattaché in Februari 1919.
Hij nam toen de leiding van de kolen
aankoopen voor rekening van de Ne-
derlandsohc reaeermg, die destijds
voor ons land van het hoogste gewicht
waren. Tevens vond hij eep aantal
oorloesvorderingen van NeJerland-
sche belanghebbenden, die op een re
geling met den Amerikaansohen
„War Trade Borad" wachtten.Voorts
vroeg de consulair© vertegenwoordi
ging van Nederland in Amerika om
een noodig© reorganisatie. Onder lei
ding van. dr. Andreae werden nieuwe
..trade advisors" benoemd en 'n alge
meen werkplan ontworpen voor de
honoraire ambtenaren, die ons land
„pour des prunes" vertegenwoordi
gen in alle belangrijke Amerikaan-
sche handelscentra behalve New-York
en die vaak wat meer en bezielder lei
ding en voorlichting noodig hebben
(wat heelemaal niet te verwonderen
is het zijn tenslotte onbaatzuoliige
amateurs en besparingen voor de Ne-
derlandsche schatkist) dan geboden
wordt in het dorre deeltje „Reglemen
ten" dat, meenen wij, gratis door ons
Departement van Buitenlandsche Za
ken aan hen wordt verstrekt.
Ook goiurendo de Djanibi-quacstic
bleek de toevoeging van een handels
attaché aan onze Legatie (met speciale
relaties met het Washingtonsche
Departement of Commerce") van
groot nut te wezen, evenals naderhand
tijdens de voorbereiding van het
nieuw© Amerikaansche tarief, waar
od sommige punten. althans bijv.
voor Hollandsche maatjesharing)
voordeeli ge tegemoetkomingen door
hem werden verkregen.
Maar de Hollanders in New-York
hebben dr. Andreae voornamelijk
leeren waardocren, omdat hij zich zoo
ten volde bereid toondo om uit bet
e enigszins verheven mysterie van een
Legatie-atmospheer te treden en van
gansbher harte samen te werken met
de zakelijke organisaties aan den
Hudson. Dr. Andreae was een der
mede-oprichters van de Nederland-
sdhe Kamer van Koophandel, aan
wier ontwikkeling hij zoo veel K; kon
meewerkte, na een korte (en wellicht
onvermijdelijk©) periode van mis
verstand tussc-hen Washington en
New-York.
Naderhand was hii de officieels
regeeringsvcrtegenwoordigor in de
redactie-commissie van „Holland and
her Colonies", zonder ooit blijk te
geven van de censureele neigingen,
welke men onwillekeurig van een der
gelijk functionaris zou verwachten.
Voorts toonde hii zich een vlot spre
ker bij representatieve gelegenheden,
een eigenschap, waarmede we hier in
de laatste jaren geenszins verwend
waren.
In Januari 1922 werd terwille van
de bezuiniging het instituut handels-
attaché te Washington door Den llaag.
geschrapt. De waarnemende consul
generaal. D. J. Stevn Parvé werd
overgeplaatst naar Antwerpen en dr.
Andreae werd benoemd tot consul- 1
gemeraal te New-York.
CEEN FANTAST.
Wij lezen in het Ilbld.:
Voor de Rotterdamsciie rechtbank
stond terecht de kunstschilder W. K.,
zich noemende W, C., een 29 jarige
man, beklaagd van oplichting en
verduistering. K. zou in Juli van 't
vorig jaar oen advertentie in een Rol
terdamseh blad hebben geplaatst,
waarin hij voor zijn portrcttcnfu-
briek, d;e hij Pictura noemde, een
reiziger-inc;n»see*ier vroeg. Een joi
mensch solliciteerde daarop ©n be
taalde f500 borgstelling. Aan don
schilder werd nu ten laste gelegd,
diat hjj door Listige kunstgrepen aal.
jong© mensch do f 500 had afhandig
gemaakt; o.a. zou hij hem verteld
hebben, dat zijn zaak zich zoo uit
breidde, dat hij er twee panden voor
moest huren aan den Beukelsdijk en
dat liet jonge mensch desnoods het
meubilair van den sclülder als ouder
pand zou kunnen krijgen. Nog twee
andere reizigers had de portretten-
fabrikant aangesteld, die elk flOÜ
hadden geofferd, welk bedrag ze nooit
hadden teruggezien.
Bek!., die zeer thearaal deed, maar
toch geen onsympathieken indruk
maakte, beweende dat de opzet tot
oplichting nooit bij hem had voorge
zeten. Hij had aan het jonge mensch,
dat in zijn dienst trad, koffers inet
portretten moegegeven, had hem sa
laris uitbetaald en volgens contract
zou de £500 na zes maanden worden
terugbetaald. Maar de reiziger had
er, toen hij weinig verkocht, genoeg
van en had zijn patroon uitgciioodigd
om eens bij zijn vader te komen pra
ten, die nog wel wat meer geld in de
zaak wilde steken.
Tijdens die visite had men den
schiider bewogen zijn portefeuille uit
handen te geven, vader en zoon had
den die portefeuille in beslag geno
men en daarm f210, eenige papieren
en een paar effecten Russen en
een Mexicaan gevonden. De schii
der was daarna de deur uitgegooid.
De schilder zelf was toen naar de
politie geloopen en uit het politie
onderzoek was ten slotte de aan
klacht wegens oplichting te voor
schijn gekomen. Vader en zoon en de
twee andere handelsreizigers werden
als getuigen gehoord, terwijl er ton
slotte nog sprake was van een nieu
wen hoofdvertegenwoordiger, van
wicn beklaagde getraoht had ook nog
f 500 los te krijgen.
De officier, mr. Polman, achtte do
oplichting en verduistering bewezen.
De listige kunstgreep bestond in het
aanbod van hei meubilair als pnml
voor f 500. He: meubilair was niet he-
klaagdes eigendom, hij had het
slechts in huurkoop. Wel wild© de
officier bij de bepaling van de straf
maat in aanmerking nemen, dat be
klaagde, een kunstenaar, niet den
aanleg heelt van een normaal mensen,
en sterk fantaseert. Een flinke waar
schuwing is daarom voor hem vol-
uoende.
Eisch: vier maanden.
Mr. Van Mastrijt, de verdediger,
bestreed do qualificatie oplichting.
Dat bekl. cr oen kunstgroep op na
hield bewijst voor hem, die ook al
tooneelspeler en cabaret-artist is ge
weest, niets. Bekl. heeft reëel ge
werkt, laten roizen met door hem
vervaardigde portretten. Deze zaak
ligt op civiel-rechterlijk terrein, evcn-
zeer-als dio der twee ander© getuigen.
Tenslotte riep pleiter de clementie
der rechtbank in.
Bekl. hield tenslotte zelf een redo-
\oenug in gezwollen phrases, waarin
Li ij zijn verdediger dank zegde, sprak
van de kunst, die hem op zeventien-
jarigen leeftijd een openbaring was
geweest, ©enige bekende namen
van Arusterdamsche kunstenaars
noemde, die hem een groote toekomst
hadden voorspeld, en waarin hij tot
de conclusie kwam, dat als het zijn
bedoeling ware geweest oplichting te
plegen, hij zichzlef een schandvlek
voor de kunst zou moeten noemen.
UITGIFTE VAN VALSCH
BANKPAPIER.
De rechtbank te Tiel veroordeelde
van M.. oud 19 iaar, te Asperen, we
gens uiieifte van valsch bankpapier
tot 1 iaar gevangenisstraf met aftrek
van Voorarrest. Do ei9ch was 2 jaar.
De dubbele moord
te Houidorp.
De uitspraak verdaagd. Nog een
getuigenverhoor gehouden.
Donderdagmorgen zou het gerechts
hof te Arnhem uitspraak doen ia do
raak tegen A. D. en J. de G„ die terecht
hebben gestaan in hooger beroep we
gens den dubbelen moord te Houidorp.
Het gerechtshof meende evenwel
zoo lezen wij in de N. R. Ct. dat het
onderzoek heropend moest worden, op
grond van de overweging, dat de wen.
schelijkhcid is gebleken, dat de lap, ge
vonden op het terrein, zal vertoond wor.
den, zulks ter tegemoetkoming aan het
door D. aangevoerde verweer. Ia ver
band hiermede waren nog eenige ge
tuigen gedagvaard.
Beklaagde D., die opnieuw wordt ver
hoord, beweert, dat de lap, die op hel
terrein van het misdrijf gevonden is, by
d» behandeling te Zwolle niet aanwezig
was. Volgens hem zijn door den wacht,
meester W. de stukken lappen, passende
aan de gevonden prop, in de woning
van beklaagde gebracht.
De wachtmeester der marechaussee
VV. verklaart, dat hij op het terrein van
oen moord een prop vond van roodach-
uge stof. Deze prop heeft hij evenwel
niet aangeraakt. Bij D. heeft getuige
verschillende witte lappen in beslag
genomen.
Beklaagde D. vraagt thans, wat cr met
die gevonden prop gebeurd is4
Getuige VV. verklaart, dat de getuige
B. alles heeft verzegeld.
D. zegt, dat in Harderwijk, waarheen
al het gevondene is gezonden, de ge-
heele boei 1.1. dagen heeft xondgeslyi.
gerd. -Alles was in de war, en volgens
hem heeft wachtmeester VV. geknoeid.
Verder zegt hij, dat hij 16 maanden lang
is uitgeschakeld geweest. Hy blijft den
wachtmeester beschuldigen en houdt vol,
aai deze getuige de oorzaak is, dat de
werkelijke daders buiten schot blijven.
De president verzoekt den beklaagde,
zich. te matigen, daar anders de vcrdcro
behandeling van de zaak buiten zijn
tegenwoordigheid zou geschieden.
Dan wordt verhoord de rijksvcldwach.
ter B. Deze zegt, op het terrein van den
moord een witte lhp in beslag genomen
te hebben. Tijdens de huiszoeking bi)
D. werden eveneens verschillende witte
lappen in beslag genomen.
Getuige A P., brigadier der rijks-
veldwacht, verklaart, gezien te hebben,
dat de wachtmeester VV. iets heeft op
geraapt op het terrein van het misdrijf
en dat hij hetgeen hij opraapte, ook in
beslag heeft genomen.
De deskundige, dr. VV. F. Hesselink,
die eveneens opnieuw wordt gehoord,
deelt mee, dat hij op het terrein vond
een prop, gemaakt van een stuk van een
rooden zakdoek en den vorm hebbende
van een mondholte. Deze deskundige
heeft zelf de prop in beslag genomen.
Het verhoor van den deskundige is daar
mede afgeloopen.
De advocaat-generaal, mr. Casteniijk,
verklaart, dat z. i. het verhoor geen
nieuwe feiten heeft opgeleverd, waar
door wijziging in het requisitoir - zou
noodig zijn. Hij persisteert dus bij den
in de vorige zitting gedanen eisch.
De verdediger van beklaagde, mt.
Pauwels, is van meening, dat het resul
taat van het onderzoek is, dat wel vast
staat, dat er geen identiteit bestaat tus-
schen de lappen, gevonden op het ter
rein en bij D. Pleiter meent,' dat het
gewenscht is, dat D. gelegenheid krijgt,
zijn bewering, dat de wachtmeester VV.
zou geknoeid hebben, nadex uiteen te
zetten.
Beklaagde D. verklaart tenslotte nog,
dat hij zich beschouwt als het slacht
offer van het optreden van den wacht
meester VV., aan wiens schuld het te
wijten was, dat de werkelijke daders tot
heden niet terecht stonden. Z. i. heeft de
wachtmeester VV. wel degelijk geknoeid
met de verschillende in beslag genomen
voorworpen, die in deze zaak van be
laag waren en waarvan er verschillende
zijn zoek geraakt.
De uitspraak wordt daarna bepaald op
az dezer.
„OTTOJUNIOR." - Voor dc Rot
terdamsciie rechtbank heeft terecht
5estaan de 32-arige manufacturen han-
elaar uit Amsterdam, die onder den
naam van Otto-Junior op 11 Mei 1922
in de Nutszaal een demonstratie heeft
gegeven van zijn z.g. geneesmethode
door middel van suggestie. De demon
stratie liep niet al te best afeen der
patientjes kreeg zelfs een bloedende
hoofdwonde bij het afstappen van het
podium, nadat beklaagde haar verze
kerd had, dat zij weer normaal zou
kunnen loopeu. Beklaagd© had zich
wegens het zonder noodzaak, onbe
voegd uitoefenon van de geneeskunde
al eerder te verantwoorden gehad voor
den kantonrechter cn werd deswege,
bij vonnis d.d. 31 October 1922 veroor
deeld tot f 100 boete, een vonnis,
waartegen zoowel de ambtenaar van
het O.M. als hijzelf appél aangetoe-
kend had.
Blijkens het verslag in de N.R-Ct.
ntkende beklaagde ter terrechtzitting
de bedoeling t© hebben gehad de ge
neeskunde uit to oefenen. Het was
hem alleen maar erom te doen, der
mensehheid keunis to geven van de
mogelijkheid om langs suggesticveu
weg genezen te worden.
De president, mr. Van Romondt,
maakte bekl. cr op attent, dat liet
toch allen schijn luid gehad, dat be
klaagde de geneeskunde wilde uitoe
fenen.
Met overgroole vrijmoedigheid ver
dedigde beklaagde zich, sprak telkens
van „patiënt", betrapte zich dan op
de vergissing en gooide er dan gauw
een overstelpendo woordenvloed over
heen om toch maar aan te tooaen, dat
hii geen „patiënten" behandelde en
alleen maar voorstellingen gaf.
De vertegenwoordiger van het O.
M., mr. Polman, achtte het ten laste
gelegde wettig en overtuigend bewe
zen. Beklaagde heeft vroeger Rubini
al eens nagedaan, maar Otto-Otto
had meer belangstelling, dus het lag
voor de hand dat hij ecu epigoon werd
van iaatstgenoemde. Spr. vroeg be
vestiging van het vonnis van Jcti kan
tonrechter. Uitspraak over 14 dagen-
EEX BRANDSTICHTSTER. Het
O. M. Lij de rechtbank te Groningen
eischte G jaar gevangenisstraf tegen
een 23-jarige dienstbode te Wehe, die
terecht stond wegens brandstichting
in den nacht van 2 op 3 Noverber bij
den landbouwer D. Siccama te Zuur
dijk en diefstal aldaar.
TOONEELNIEUWS.
De heer P. D. van Eijsden bericht
ons, dat hij den Baad van Bijstand
van de N. V. ..II?*. Rotterdamsch Too
neel" en „Hofstad Tooneel" heeft
meegedeeld, dat h" zijn functie als
directeur van de beide ennootschap-
pon aan het einde van dit speelseizoen
wenscht neer te leggen.
NED. KUNST IN DEN VREEMDE.
Het Regeeringscomité vo:r Neder-
landsche kunsttentoonstellingen in het
buitenland, (secretaris Van Old eb w-
n eve! tl aan 68, Den Haag) organiseert
vnn half April tot half Mei a.s een
algemeene Nederlandsche kunstten
toonstelling te Glasgow.
JUBILEUM MEVROUW JULIA
CUYPERS.
In den stadsschouwburg te Amster
dam vierde Donderdagavond mevrouw
Julia Cuypers haar 40-jarig tooneel-
jubileum. Namens het hufdigingsco-
mifcé sprak de heer Paul Miche, die
de actrice een ameublement met een
album met de namen van de gevers
aanboord. Verder voerden vele ande
ren het woordF r. A. W. G. van
Riemsdijk namens bet Ned. Tooneel
Verbonddr. W. Rooyaards, namens
do commissarissen van Hot Ned. Too
neel en Lou van Gasteren namens de
collega's van het Ned. Tooneel;
welke laatste spreker als feestge
schenk ecu zilveren theeservies aan
bood. De voorzitter van dc Kon- Let
terlievende vereeniging „J. J. Cre-
mer" te Haarlem, huldigde mevr. Ju
lia Cuypers, die eorelid der vereeni
ging is, met bloemen. Mevrouw Cuy
pers dankte daarna allen voor de on
dervonden blijken van sympathie in
de eerste plaats richtte zij zich daar
bij tot den Burgemeester van Amster
dam, die de voorstelling bijwoonde.
zou Anna zoo graag eens schrijven.
Zal ik haar adres eens overschrijven?
En Frau Seifer had een potlood, dat
gebruikte ze altijd om de waschlijst-
jes te controlecren en ze vond nog een
oude krant. En Grete scheurde een
randje van de krant en schreef op:
Anna Seifer, huis llasstede, Aerden-
lio-ut, bij Haarlem, Holland. En toen
ging ze gauw weg met haar buit: het
adres van Anna.
Dienzelfden avond 'schreef ze aan
Anna, boven, in greoten angst, dat
moeder zou merken, dat bet licht zoo
lang brandde. En z© vroeg: ais Anna
soms een betrekking wist voor haar
ook, of Anna liet dan wilde schrijven.
Ze wilde best gewoon dienstmeisje
worden. Bij Anna in de buurt, dat zou
wel gezellig wezen.
En "e morgens, toen ze boodschap
pen moest doen, sloop ze naar bet
postkantoor en vroeg hoeveel er wel
op den brief moest en of de mijn
heer van het postkantoor niet wilde
vertellen van dien brief.
En de „mijnheer", glimlachend, zei
haar, dat hij het niet eens vertellen
mocht, dat wag beroepsgeheim zie je.
En „Gretchen" wil jij ook naar Hol
land
„Dat dat weet ik nog niet",
stotterde Grete verward.
Er was heel veel om over te praten
in het stadje. Mariecken Holz was
verloofd met den vreemden jongenman
van wien men nu wel wist, dat hij
van alles opkocht 't Was heel slecht
om je vaderland tc kort te doen. En
dat deed hij, die vreemde. Want het
voedsel dat noodig was voor de men
schen liier, dat ging zoo over de gren
zen. En men sprak veel over dc fami
lie Holz. Vader geen soldaat geweest
in den oorlog en Wolfgang ook niet.
Anderen, die wel voor hel vaderland
hadden gestreden, waren nu invalide
of dood. Ja, er waren er ook, die goed
teruggekomen waren, maar veel offers
had het toch gekost. En zij, die bul
ten schot gebleven waren, zij werden
nog rijk ook.
(Wordt vervolgd.)
kamers en zalen. Groote ramen aan de
straat met van boven gekleurde ruit
jes. En ©en parket vloer. Hier waren
het benauwde kamers niet kleine ra
men en op den vlo^r lag een armoe
dig zeiltje. En toch zat het vol en
was het gezellig. O, als moeder toch
ook eens goede koffie gaf aan de gas
ten.
Opeens keek Friedrich op zijn hor-
log© Zoo laat al! En ook Grete schrik
te van den tijd. Zoo iaat aJ. Ze ston
den op, niaar Wolfgang vroeg
Friedrich nog even te blijven. Ja, zie
je, we moeten nog over zaken spre
ken, desxl hij gewichtig. Mariecken
pruilde, maar Friedrich vroeg, of hij
vanavond na het avondeten nog even
de moeder van Mariecken mocht ko
men begroeten. En Mariecken zei ja,
eu glunderde weer en Friedrioh hielp
Mariecken met het kattejak en Wolf
gang hielp Grete in don gestopten
mantel. Nog even en Mariecken en
Grete stonden op de koudie straat. En
Grete w 1st: Wolfgang zoru haar nooit
vragen. En daarom was liij blijven zit
ten. Want als ze heen gegaan waren
met hun vieren, dan was Friedrich
met Mariecken gaan loopen en Wolf
gang met haar. En de menschen zou
den zoggenEn dat wild© Wolf
gang niet.
Grete wist: er was hier in dit stadje
niets meer voor haar.
Alleen vader, lieve vader met zijn
houten arin.
De avond was verschrikkelijk. Va
der znt te lezen, moedor deed niets.
„Zoo op Zondagavond wil je wel eens
vrij zijn", Gret© haakte aan 'n kantje.
Waartoe, waarvoor. Ze had al meer
van die kantjes gehaakt. Je kon ze
rondom een sloop zetten. Maar wie
gebruikte nu zoo iets moois nog? Nu
ja, als je 't had
Grete bad er al drie van die kantjes.
Ze moest er zes hebben .Waartoe?
Waarvoor? Daar sprak moeder niet
over. Maar Grete wist heel goed, wel
ke bedoeling moeder had met die
kantjes. Die waren natuurlijk voor een
uitzet. Voor ven uilzetalsof zij
ooit trouwen zou Lier in dit stad
je, v. aar iedereen wist, dat de Gouden
Appel niets meer was.
Trouwen En weer dacht Grete
aan Holland. Ze zag er aardig uit,
die vriend van Wolfgang had het nog
duidelijk gezegd. En als ze nu in
Holland goede kleeren kan koopen.
En geld opsparen. En dan hier ko
men. Of daar trouwen. O, ze wilde
best voor goed hiér weg. 't Was hier
geen leven.
Maar vader lieve vader met zijn
bouten arm.
Toen opeens legde vader zijn boek
neer. 't Was alsof hij plotseling aan
iets anders dacht. En toen zei hij het:
de laatste eieren worden hier opge
kocht en ik weet nu ook, waarom we
nu gau-w heejemaal geen melk meer
zullen krijgen. Er wordt kaas van ge
maakt en die gaat over de grenzen.
„Hoe weet je datl' vroeg Grete.
„De dokter en zijn vrouw hebben
hier vanmiddag een glas wijn gedron
ken".
„Goddank". Grete haalde verruimd
adem.
„Goddank. Waarom Goddank?"
„Dat onze zaak weer gaat".
„Nou, wat je maar gaan noemt",
snauwde moeder. „De dokter had
nogal een mooie boodschap. 1-Iot kunst
concert gaat niet door".
„Het kunstconeert niet door?"
„Nee, ze vonden de zaalhuur te
hoog en och 't is uitgesteld".
Grete zuchtte. Dat was het einde
van alles. Het groote kunstconcert,
dat eenmaal per jaar gegeven werd,
was altijd in de Gouden Appel ge-
weest. Dat was een gebeurtenis en een
inkomen. Nu uitgesteld en dan
later misschien in een andere zaal.
De concertzaal van de Gouden Ap
pel was de mooiste concertzaal van
de heele stad. Maar, Gret© wist ook,
nergens was het bier en de koffie zoo
slecht.
„En vertelde de dokter van de eie
ren en de melk?"
„Ja, hij was woedend. Hij komt
voor zijn zieken op, hè! Er zwerft hier
een opkooper, een jong ventje. Ze
hebben hem al meer gezien. Hij loopt
wel met Wolfgang Ilolz.
Grete schrikte. Dat was Friedrich!
Dat moe-t Friedrich zijn. En opeens
begreep z© alles, de zaken van Murie-
chens vader, van Wolfgang, van Fried
rich. Zoo werd je rijk. Het voedsel weg
zenden uit je land. Het was slecht,
dat was het. O, als vader maar niet
hoorde, dat zij vanmiddag inet hen
dnar in de conditorei had gezeten. En
dat ze zooveel geld hadden uitgege
ven. Geld, wat.niet goed was ver
diend
„We gaan allemaal ten gronde, al
lemaal'zuchtte vader.
„Nee, wij niet, wij niet", vond moe
der. En Grete voelde voor 't eerst iets
met moeder moe. Dat moeder slechte
koffie schonk en vader animeerde om
goedkoop bier te bestellen, het was al
lemaal om nog te redden, wat er te
redden was. t Ging heel verkeerd,
juist door die opvatting van moeder.
Maar moeder werkte toch tegen den
dreigenden ondergang op.
O, als vader en moeder het maar
nooit hoorden van vanmiddag.
„Och ja, zoo gaat het!" zuchtte va-
deir. „Wij, die naar den oorlog ge
weest zijn, wij zijn het slechtste af.
Holz is thuis gebleven, die heeft geen
houten arm cn verdient flink met zijn
zaken."
Grete luisterde. Wist vader welke za
ken de vader van Mariecken deed?
Vermoedde vader het
„Het was toch mooi, dat je als vrij
williger ging", vond moeder.
Vader zweeg. Hij nam zijn boek
weer. Grete had kunnen huilen; voor
ze hem weer zoo bezig zag met die
eene hand.
Maar vader legde het boek weer
neer. „Heb jij vanmiddag met Ma
riecken Holz gewandeld
„Ja", knikte Grete.
„O", zei vader. En na dit éénletter
grepige eind vnn hun conversatie zwe
gen ze. En vader las weer door en
Grete ging weet haken aan het kantje
voor het uitzet, dat misschien nooit
noodig rou zijn. En moeder z.it stil,
de handen in de schoot, „omdat je op
Zondagavond tooh wel eens uitrusten
wilt!"
Zondagavond. Het had nu druk moe
ten zijn, heel dryik.
's_ Maandagunorgens kwam Frau
Seifer de wasch halen. Ze werd nu in
de keuken gelaten, want je mocht
nu zeggen wat je wilde, manr Frau
Stifer was toch belangrijk geworden
nu „die Anna naar UoÜand was.
Gelukkig had Grete Frau Seifer
eeret gezien en had Grete haar kun
nen vragen niet tegen moeder te zeg
gen van gister. Frau Seifer had het
dadelijk beloofd, natuurlijk kon de
dochter van Zum goldenen Appel
eigenlijk maar niet zoo thee gaan
drinken in de benedenstad bij Frau
Seifer, die maar waschvrouw en pop-
pC'Bnaaister was.
Frau Seifer bleef lang praten, vond
Grete, die toch bang was, dat Frau
Seifer bij ongeluk zou spreken o\er
gister. Waarom hield moeder Frau
Seifer nu zr© lang op? Maar moeder
liet Frau Seifer vertellen en Frau
Seifer vertelde weer, wat z© altijd ver
teld had. Veertien kinderen hart zo
gehad en alleen Anna was blijven le
ven en haar man was gevallen in
Frankrijk. Ze had niets meer op de
weredd, dan Anna.
En Grete wiet, hoe moeder nu weer
de heele week zou klagen over Frau
Seifer en Anna. Waarom was Frau
Seifer nu todh zoo dom, om juist dat
te vertollen.
Maar Grete ging toch van de week
weer naar Frau Seifer. Ze had expres
een onderlijfje van haar en twee zak
doeken van Fritz niet in de wasch
gedaan. Die kon ze dan nog gaan
brengen bij Frau Seifer.
's Woensdagsavonds zat Grete weer
bij Frau Seifer. Ze had het onderliji-
je en de zakdoeken gebracht. Ja,
Frau Seifer zou ze nog wel even na-
wasschen. En Frau Seifer had groot
nieuws. Een ansicht van Anna en
daar stond het huis op, waar Anna
i;i betrekking was Grete moest eens
zien. Kijk eens, wat ©en groot huis.
En Grete moest eens lezen, wat Anna
geschreven had. En Grete las, dat. het
Anna goed beviel en dat het huis op
da kaart het huis was, waar ze in be
trekking was en dat ze Zaterdag vast
wat, aan moeder sturen zou. En Zon
dagmiddag zou ze een brief 6chrijven.
Frau Seifer straalde. „Zie je wel,
dat het kind me niet vergeet? Zie je
wel?"
Maar Grete antwoordde niet. Ze
dacht aan wat anders. Anna's adres
stond op de kaart. Kon ze het maar
onthouden.
Toen opeens zei ze: Frau Seifer, ik
