Weerische Brief.
Rubriek voor onze Jeugd
RflllPctaiBk
Brlevenhns
Stadsnieuws
Kamer van Koophandel en Fabrieken
ir'euilleton
DE AVONTURIER
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 14 FEBRUARI 1923 TWEEDE BLAD
(Van onzon correspondent.)
DE ROES DER FASCHINCWEKEN ONDANKS DE CROOTE ELLENDE.
HET CROOTE CONCORDIA-BAL, EEN DER BE LAN CR IJKSTE CE-
BEURTENISSEN IN DE WEENSCHE CROOTE WERELD.
Weenen, 5 Febr. voorbeeld nog zoo heel sterk waar-
Weonen leeft, ondanks de groote el-1 neembaar was. Maar toen was de
lende, die het volk zwaarder drukt stad ook n°S van vreemdelingen over-
dan men wellicht in het buitenland, stroomd, die uit alle oorden der we-
waar men zoo de mond vol hoeft van re'd naar oenen saamgekomen
de „sanceringsplannen" Oostenrijks, waren, maar die sinds maanden en
vermoedt, en die ook wellicht zwaar- maanden nu reeds de stad ontvlucht
der weegt dan ooit te voren in de ja- z'in- De stegen hen te snel
ren na de omwenteling, in een roesen koog, en de enkele nog achter
van vreugde en Jolijt. Ondank" <le gebleven buitenlander voelt zich
groote ellende, zeide ik, of zou het'-enigszins vreemd en verlaten. Maar
mieschien juist dank zij die misère en liem boeide waarschijnlijk de wondere
akeligheid zijn, dat men zijn toevlucht s^ad mtd 'iaal' betooverende scltoon-
neemt tol een roes van vergetelheid, ''eid te veel, dan dat hij haar kon ver-
die evenals do wateren van de Lethe 'aten en hij is te zeer gewend geraakt
alle gedachten aan kommer en ver- met h(?t bijzonder lieve en gemoedelij-
driet, wegspoelt. Het is mogelijk, k° sla&' menschen hier om te gaan.
het is zelfs zeer aan le nemen, want Hl.i verwondert zich clan ook niet over
de W'eener rnet zijn luchtig© hart, dat 'lc' ondanks alles toch dóór-blijven-
vol is van licht en van melodieën en
dat slechts liederen in zich bergt, kan
niet in het donkere zwart blijven sta
ren, kan niet bij de pakken neerzit
ten, hij moet muziek om zich op hoo
rei) klinken en hij moet zich overge
ven aan de genoegens, die hem met
feestvieren van de Weeners, hij kent
het volkje immers toch en weet, dat
zij eigenlijk groote kinderen zijn,
groote kinderen, die met wijde oogen
het leven inkijken en in alles een
glans en een vroolijkheid ontdekken,
den Fashingtijd vindt ook
heel zijn ziel en lijf voor zich op- ,s:eeds bet groote Concordia-bal plaats,
eischen en den zoeten drank van al- hei jaarhjkschc feest der literatoren-
vergeten in zijn hart gieten.
En daarom is het, dat niet minder
dan tevoren de cultus van het genot
wordt gediend, zij het dan ook op
wellicht bescheiden schaal. Het is im
mers Faschingtijd, de periode die de
streng© vastenweken, waarin het
„carne vale", vaarwel vlcesch
heeten, voorafgaat, en daarom moet
deze vóórperiode in gepaste vroolijk
heid worden doorgebracht. Niet voor
niets hebben de Weeners als voorbeeld
de groote schilderij van den ouden
Breughel voor zich hangen in het
Kunsthistorische museum, waarop di
Faschingvreugdc op zoo uitnemende
en teekenende wijze is weergegev-
En niet voor niets dragen de Wee
ners de herinnering in hun hart van
de vervlogen glansperiode onder het
Keizerrijk, toen de Faschingtijd
steeds het hoogtepunt van het uit
gangsseizoen was. En daarom hebben
nog steeds de rcdoute-bale plaats, de
groote gecostumeerde en gemaskerde
feesten, die lieel de beau-monde bij
zich vereenigen, van de heele tot de
halve en de kwart-wereld toe. Allerwe
gen ziet men dan ook op aanplakbor
den en -zuilen, in hotels c-n in tram
wagens de bonte affiches dezer fees
ten, en uit alle kranten blikken de
opdringerig groote letters u tegen.
Het licet weer „Caligari-Rcdoute",
„Boser Buber E.J1" enzoovoorts
ondanks het vaste besluit van enkele
weken geleden, dat de Weeners geno
men hadden „nergens heen lc gaan"
daar zij hun geld wel beter konden
gebruiken, is men toch bezwek
heeft men toch een vijftig- of een
honderdduizend kronen voor een eu-
treebiljetje neergelegd. Hel kon toch
ook niet anders, het was te voorzien,
en avond aan avond haast ziet men
witgepruikte dames witte pruiken
flatteeren zoo ©n zijn zeer „en vo^ue"
op do redouten met haar begelei
ders over dc brecöe Ringstrosse naar
het Conzerthaus of naar eenig ander
feestgebouw trekken. Waar zij zich
ontdoen van de in breedc plooien
neervallende avondmantels en waar
de meesleepende tonen van Wiener
Walzen en oude dansmelodieën het
bloed sneller door de aderen doen
stroomen, en waar moderne steps en
bostons een vroolijke uitgelatenheid
teweegbrengen in heel het kluwen
bont door elkander warrelende
statten.
Oriöntalischo bajadères worden door
statige maharadja's in pete met hoo-
gen tulband met aigrette ten dans
gevoerd, schalksche pierreltes darte
len rond met houterige pierrots, wil
de harlekijnen stoeien kleine ballet
danseresjes na en gevaarlijk uitziende
apachen vatten omstuimig hun ge
raffineerde deernen om het middel.
Alles leeft in de roes van plezier en
steeds losser wordt de geest in de
groote zalen onder de hooge stralende
lampen.
Alle narigheid is vergeten en eerst
wordt men tot de werkelijkheid terug
geroepen, wanneer tegen drie uur des
morgens de keilner met zijn opschrijf
boekje komt en in getallen met drie,
vier en vijf nullen de genoten spijzen
en dranken noteert.
Goed bezocht zijn dus de redouten
en toch ontbreekt "de onzichtbare,
maar toch zoo goed voelbare interna-
itionale sfeer, die immer nog deza
kenmerkte. En die het vorige jaar bij
en joumalistenvereeniging „Concor
dia", weike organisatie een eerste
plaats in het \Vcensche intellectueele-
en gezelschapsleven inneemt en steeds
door voordrachtavonden, lezingen of
musicale soiree's van zich hooren laat.
Het groote Concordia-bal is steeds
een der voornaamste gebeurtenissen
in het leven der stad, het kenmerkt
zich door een zekere officieelheid en
inag steeds bijna de geheele Ween-
sche diplomatie in zijn midden veree-
nigd zien. In vroegere jaren was
steeds de oude keizer aanwezig, wel
ke met het grootste deel van zijn hof
verscheen, verder achtten de leden
der aristocratie het zich tot een plicht
eveneens arte de presence te geven.
Zoodat het geheel zich baadde in een
schittering en glans, die niet
denkbaar zijn. Maar toch nog steeds
is het hoofd van staat aanwezig en ook
dit jaar weer kon het comité den
bondspresident dr. Hainisch met de
ncodige eerbewijzen begroeten. Met
hem verschenen eenige hoogere be
ambten on verder waren aanwezig de
vice-kanselier dr. Frank men weet,
dat de bondskanselier dr. Seipl in
het buitenland vertoeft dan de mi
nisters dr. Kienböck (financiën en dr.
Odehnal (verkeerswezen), de politic-
president dr. Schober, oi)6 allen nog
welbekend uit den tijd, toen hij nog
de portefeuille van financiën hoedde,
die hem menig schimpwoord gekost,
heeftj terwijl het' Hollandsche gezant-'
schap vertegenwoordigd was door jhr.
H. van Asch van "VVijck. Eveneens was
de Hollandsche consul-generaa'
pair aanwezig.
Zeer de aandacht trokken eenige
Chineesche jong© dames, welke in ge
zelschap van den gezant van het He
melseh© Rijk in het zoo karakteristie
ke nationale kostuum verschenen wa
ren en de gedachte aan subtiele land
schappen met ijle perzikbloesems en
erre nevelbergen opwekten.
Was tegen half ln.n des avonds het
gebouw reeds geheel met feestelijke
bezoekers, de heeren streng in rok
en met ordon, de dames in grandgala,
volgestroomd, te elf uur eerst had in
een der kleinere zalen de officieele re
ceptie plaats en sprak de voorzitter
dr. Wengref den president en alle
aanwezigen toe. Geantwoord werd
door dr. Frank, die er hoofdzakelijk
op wees, hoe de nood. waarin liet
land is komen te verkeeren, niet in de
eerste plaats oen gevolg was van ma-
terieeile machteloosheid, maar veeleer
te wijten was aan een geestelijke
verslapping. Hoe zeer toe te juichen
is dus steeds het strevon van een m-
tellectueele ontwikkeling, zooals
Concordia beoogt, welke een der hoofd
pilaren van het wederopbouwplan
moet zijn.
Tot vroeg in den morgen duurde het
feest, dat behalve officieele personen
uit de diplomatieke en de regeerings-
kringen ook dc vooraanstaande man
nen en vrouwen uit kunstenaars-, doc
toren, advocaten .financieel© en han
delskringen tezamen vereenigde. Als
6teeds was het dus weer een feest, zoo
als het tegenwoordige Weenen er
maar heel weinige kent, zoo dit Con
cordia-bal dan niet het aller-eenige
is, dat van werkelijk groote beteeke-
nis is.
Raadseloplossingen
Nagekomen raadsels ontvangen van:
Klein maar Dapper 6 Woelwater 6
Moeders plantje 6 Buitenman 6 Ornatcs
6 Vriendinnetje 6 Lachebekje 6 Heido-
bloompjo 4 6 .lohan van Royendam
0 Pictjo Bel 4 IJsbeertje 5 Rosalia 5
Goudliopjo 5 Kees de Mopperaar 6 Lina
Punt 6 Visscher G Voetballor 6 Roel de
Rakker 6 Karei V 6 Het Duo 6 Mci-
klokjo 6.
De Wilstrijd
Inzendingen ontvangen van Woelwa
ter, oud 12 jaar, Meccano, oud 7 jaar.
EGLANTINE, Leidschestr. 33, vraag
een boek te leen, Ze wil er graag een ai
der boek voor terug loenen.
W. M. BEKAAR.
Hst GeiaKsklni.
door
W. B.—Z.
,,'t Kindje slaapt rustig, de toestand
laat zich heusch wat gunstiger aanzien,"
zei dokter Boschboom opgewekt, toen h.
een half uurtje later met zyn drietal
thuiskwam.
„Dat is een pak van myti hart," zucht
te mevrouw. En zo vervolgde: „Dan
digt deze feestdag toch nog gelukkiger
dan ik dacht."
3de HOOFSTUK.
GERDAATJE KOMT THUIS.
„Dus nu is mevrouw Beerbruggen wer-
kelyk heel ziek?" vroeg mevrouw Bosch
boom aan haar man.
,,Ja, ze is ernstig ziek. De longen zyn
aangedaan."
,.Di© arme gezelschapsjuffrouw,
zuchtte het doktersvrouwtje.
,,'t Is gek, maar nu ze werkelyk ziek
is, is zc lang niet zoo lastig, dan wanne*
ze zich verbeeldt ziek te zyn,"
„Weet zo dat ons kiniljo genezen is?
„llei, hei, vrouwtje. Genezen is oi
kindje nog niet. liet ziekte-proces i
voorbjj. Maar 't kasplantje is teerder
dan ooit. Ik heb mevrouw Beerbruggo
orteld, dat onze Gerda do volgende week
weer by ons komt."
„Waarom zou ze nu opeens zooveel be
langstelling toonen?" vroeg 'mevrouw.
„Weet je wat ik denk, vrouw? Dat ze
spijt heeft, indertijd het kleine ding niet
tot zich te hebben genomen."
,,En wij zijn maar Heel lij. dat het
zoo geloopen is", vervolgde me
vrouw. Met een opgewekt gezicht keek
ze naar buiten, lie drie jongens wa
ren bezig hun tuintje in orde tc bren
gen. Het voorjaar had zich schitte
rend ingezet. Honderden groene
sprietjes kwamen nieuwsgierig uit
de zwarte aarde kijken. De sneeuw
klokjes lieten hun kopjes al hangen.
De lente was ingeluid, hun taak was
volbracht.
Ieder der jongens had een lapje
grond voor eigen gebruik. Dat van
Joost was al heel gauw een woeste
nij, Bram hield alleen maar van eet'
bare waar, tuinkers, radijsjes, wor
teltjes. Daarna maakte hij er een
aardbeienbedje van en daarna lag
liet. kleine plekske grond braak.
Flip was eigenlijk alleen de echte
luinliefhebber- lederen morgen stond
hij een half uurtje eerder op om te
wieden, of te planten, of te zaaien.
„De dokter moet van Flippie een
bloemist maken", had dc tuinman al
eens gezegd.
,Als Flip er zin in heeft, heb ik er
niets op tegen", had dokter Bosch
boom geantwoord.
Flip had de schouders opgetrokken.
Hij had nog geen vaste toekomst
plannen.
,,'k Zaai een G. van tuinkers", zei
Flip tegen zijn broers, terwijl hij
moeder met de hand toewuifde.
„Zeker voor Gerdaatje, maar zoo'n
kleine prul zal nog wel geen tuinkers
eten", zei Joost op een toon van ge-
:ag.
„Zaai liever worteltjes, zooals ik",
■ervolgde de oudste.
„Ja, daar kunnen we allemaal van
smullen", zei Bram.
,.Hcb jij nog wortelcnzaad over,
Joost?"
O ja, genoeg. Wil je ook wat,
Flip?'
„Neen, dank je. Ik zaai alleen voor
jaarsbloemen. Dan hebben we vroeg
snij-goedje. Daar is moeder zoo dol
°P'"
„Maar ik maak toch mijn G.", hield
Bram vol.
„Wel ja, lust zusje er niet van, dan
lust jij t wel,'" plaagde Joost.
„Ze komt de volgende week thuis
hé," vervolgde Bram. lederen dag
waren ze even voor de barak gaan
kijken en toen ze vooruit ging, had
de zuster haar op den arm genomen
en dan riep ze al maar: „Da Bam,
da Fip, da Joos".
Na zes lange weken zou ze dan
eindelijk thuis komen. En dau zou
ze met hun zilveren paplepel gaan
eten. En dan zou ze de mooie slabbe
tjes aan krijgen, die Aaltje voor haar
gehaakt had. En waarmee juffrouw
Kruidkoek haar zoo trouw had ge
holpen.
„Wat zegt Uwé daarvan?" spotte
Joost.
Onder de vroolijkste gedachten
werd het tuinwerk voortgezet. Na de
donkere dagen brak de zon weer door
in het doktershuis
„Jongens 1", riep Aal naar buiten,
„je moeder heeft een brief uit Dirks-
brugge gekregen. En er staat heel
groot nieuws in."
(Wordt vervolgd)-
Brieven aan de Redactie van da Kin-
der-Afdeeling moeten gezonden worden
aan Mevrouw BLOMBERG—ZEEMAN
v. d. Vinnestraat 21rood.
(Inde bus gooien zonder aanbellen.)
MEIKLOKJE. Na eenigen tijd wil
ik dc postzegel ruiling nog wel eens .n de
Rubriek zetten. Neen je mag geen -Irie
woorden in dc pvramide zetten. Niet
meer dan één woord. Je raadsel is goed.
HET DEO. Je strikvragen zijn goed
en de beide raadsels ook.
ZEESTER. Er is een fout in je
raadsel. Pyramids moet met y, maar ik
zal het in orde bronzen.
HET DUO. Ik vind dio eigenge
maakte postzegels beel leuk. Gezellig, dat
jullie 's Zondags bij elkaar komen. Vor
men van werkwoorden mogen voor de py
ramide gebruikt worden.
DIKKERDJE. Je moet zéker alle
dagen op de piano studeeren. Logceren jo
tante en nichtje nog bij jullie? Van den
zomer ga je dan vast wol eens
Noordwyk. Vat hob je een mooie cadeaux
gekregon. Je draagt den slavenarmband
zeker dagelijks. Dat boekenleggertje kun
je nog wel eens namaken. Er wacht je
maar eea gezellige Paaschvaeantie. Is je
bibliotheekboek al uit? 't Is prachtig hé?
LINA P. 't Doet me piezicr, dat de
wedstrijd zoo naar je zin is. Gemakkelijk
is hij niet, dat ben ik met je eens. Geluk
kig, dat moeder weer beter is. En hoe
het nu met Honk? Hoe is het met de
nieuwe jas? Dat is een moeilijk 3tukje
naaiwerk. Do kraag was het moeilijkste,
hè? En dan Kees verlangt- natuurlijk naar
zyn jas. Als ik plaats heb, komt er weer
.een groot stuk vnn het Gelukskind. Die
Kees lijkt me ook oen grapjas. Dus dat
as Pa de tweede.
KEES DE MOPPERAAR. Ik kon
je brief best lezen, al was hy met potlood
geschreven. Hoe is het er nu mee? W
heeft de dokter gezegd? Vallen de je
ders nogal mee? Je leert op die manier
maar flink slikken. Jjj slikt natuurlijk
liever compóte. Ik denk, dat je pyramide
nu hoog genoeg is. Veel groeten
moeder en het beste.
ROSALIA.. Denk je nog alle dagen
aan Concordia? 't Is wel vervelend, dat
je zooveel huiswerk hebt. Ik zou er altijd
maar zoo vroeg mogelijk meé beg
Je pyramide is uitstekend.
IJSBEERTJE. Ik geloof, dat jij ook
in den ochtend tot den avond aan Con
cordia denkt. Vanneer is de uit\oering
.li? Als je je adres opgeeft, wil ik wel n
e Ruilrubriek oni Karnemelkpluitjcs
ragem-.'t Gaat best met je pyramide.
MOEDERS JONGSTE. Ja ik had in
langen tjjd niets van jo gohoord. Vat
leuk, dat dc nichtjes zoo graag by jullie
willen zijn. Komen ze met do Paa?<-hva
cantia weer logeeren?
JOHAN VAN R. Den gevraagden
schuilnaam mag je aannemen. Om mee
te mogen loten voor een boek moet je in
4 wekeu minstens 13 raadsels hebben
goed gehad.
EEN NAAMLOOZE schrijft me ever
a inooien licbtbeelden-avond in bet
Blauwe Kruis. En dat hij of zy een
én caleidoscoop heeft gehad van zyn
die uit Engeland is gekomen. Ik
dat ik die caleidoscoop in reuzen
letters kon laten vertoonen: Vergeet je
naam niet.
HEIDEBLOEMPJE. Nu hoop ik,
dat je me de volgende week eens wat
eTtelt van je tegenwoordig leventje.
ORNATES. Ja zeker, mag je twee
dezelfde letters gebruiken. Do woorden,
die ie me schreef, zyn alle goed.
HET DUO. Jk kan heyseh niet zeg
gen of jullie raadsels spoedig zuilon ge
plaatst worden. Ik heb er zooveel. Een re
bus met moeilijke tcekeningen kan ik
niet plaatsen, wel met gemakkelijke fi
guurtjes.
WOELWATER. Ja, 't is zoo in orde
met je wedstrydwerk. Natuurlijk weet ik
niet, of andere Rubriekertjes meer woor
den hebben gevonden, maar wat je hebt,
goed.
ESMERALDA. Heb je vanmiddag
prettig by jo vriendinnetje gespeeld? Dat
was een heele wandeling naar haar toe.
MECCANO; Vier raadsels vind ik
voldoende. Voor zoo'n kleinen peuter heb
je goed je best gedaan.
EGLANTINE. Ik denk dat je naam
over 't hoofd is gozien, want je raadsels
staan by my opgetcekend. Jc ruil-nan-
vraag zal ik plaatsen.
KLEIN MAAR DAPPER. Je raad
sel is goed. Ik maak je myn compliment
over je keurige werk, daar kunnen vele
grooteu eeu voorbeeld aannemen.
LAATSTE KWARTIER. Dat was
een gezellige brief. Je schuilnaam is door
moeder alleraardigst verzonnen. Zoo kan
moe3er 3e ou3stë wel volle maan noemen.
Ik kan me indenken dat je op het par
tijtje dol veel plezier hebt gehad. Maar
't was voor moeder eea heele drukte.
KUIKENTJE. 't Moet één woord
blijven. Dus het werk behoeft niet lang
te duren. Do hoofdzaak is: wie krygt de
beste Hollandsche woorden?
ANEMOON. Voor zoo'n ervaren
Rubriekertje was raadsel 6 heusch niet
moeilijk. Gezellig, dat jullio samen voor
de Rubriek hebben gewerkt. Nu waren
jullie er vroeg by.
JANTJE F. Wat kan jij al keurige
brieven schrijven. Stuur jo pyramide
gerust maar in. Wie woct, hoe 't mee
valt. Jc gcwenschten schuilnaam zet je do
Vol gen do week maar onder je werk. Heb
je al laag Tioolles? En bevalt het je
goed?
VLIEGENIER. Jij bent Zondag
maar fijn met moeder uitgeweest. J* hoor
ik weet best hoe zoo'n Haagseho punt
eruit ziet. Licht van buiten cn donker
vau binnen. Is 't niet zoo? Die had je
zeker gauwer op dan je boterham. Broer
mag jo best helpen mot de raadsels, dat
viud :k niets erg.
IJSKONING mag zyn schuilnaam
houden.
W. BLOMBERG—ZEEMANj
v. d. Vinnostraat 21r,
Haarlem, 14 Febr. 1923.
DE KAMER BESLUIT ALS LID-DONATEUR TOE TE TREDEN TOT
DE VEREENICINC INSTITUUT VOOR ECONOMISCHE CESCHRIFTEN.
BESLOTEN WORDT TOT AANSLUITINC BIJ OE VEREENICINC
VAN KAMERS VAN KOOPHANDEL EN FABRIEKEN.
IN DE COMMISSION VAN VERKEER EN VERVOER EN VAN OEN
MANDEL ZAL HET VRAACSTUK VAN HET HAVEN- EN KAAICELO
WORDEN ONDERZOCHT. KLACHTEN OMTRENT DE HOOCE HAVEN
EN KAAICELDEN TE HAARLEM.
MET 0 STEMMEN VOOR EN 11 STEMMEN TECEN VERWORPEN
HET VOO RSTE L-H O O Y INZAKE DE OPRICHTINC VAN EEN BUREAU
VOOR STATISTIEK OMVATTENDE HET GEBIED DER KAMER.
Dinsdagavond vergdaerde de Kamer
van Koophandel en Fabrieken voor het
gebied Haarlem en Omstreken, onder
voorzitterschap van den heer E. H.
Krclagc.
Afwezig zijn dc leden Jhr. Teding
van Berkhout, Jonkheer, Miezérus, Men-
sing, Lamp en Weber.
PUNT i. Xfededcelingen en inge
komen stukken..
De Voorzitter deeJcTc mede dat
hij van 15 Februari tot 1 Maart afwe
zig zal zijn en dat door hem, krachtens
het reglement van orde als plaatsver
vanger tijdens zijn afwezigheid de heer
Van J.iemt is aangewezen.
Van den Minister van Waterstaat is
dc mededceling ontvangen dat bepaald
is dat de ontwerpen van nieuwe spoor-
wegdicnstregelingen voortaan in plaat
sen, waar een Kamer van Koophandel
is gevestigd in dc burcelcn der Kamer
zullen worden medegedeeld oin belang
hebbenden in de gelegenheid te stel
len var. die ontwerpen kennis lc némen.
Adressen van de Kamer te Utrecht
inzake verlaging van cc tarieven bij de
Pos'crijen cn van de Kamer tc T-.el in
zake verlenging van den los- en laad-
tij'd van wagens bij de spoorwegen, wer
den beide io handen van de commissie
van verkeer en vervoer gesteld.
Naar aanleiding van adressen van an
dere Kamers stelde de heer Van Har.
ïbrock voor ook namens deze
Kamer den minister van Arbeid een
adres te zenden met vertoek de Arbeids
wet voor het volwassen kantoorperso
neel niet toe te passen.
De heeren Hoon cn Klein
Schiphorst w ildcn aan deze
adressen zoo maar niet adhnesïe be
tuigen zonder van dit onderwerp een
speciale studie te maken. Do laatste
deed nog opmerken aan al dat ge
schreeuw om verlenging van den ar
beidstijd weinig waarde te hechten.
De heer Van L 1 c ra t oordeelde
dat de Kamer goed zal doen met
niet af te wijken van het gebruik om
adressen van andere Kamers voor
kennisgeving aan te nemen.
Met 10 stemmen vóór en 9 tegen en
1 blanco werd aangenomen het voor
stel van het Bureau der Kamer om
de adressen voor kennisgeving aan to
nemen.
De Kamer van Koophandel to
Utrecht verzond een adres aan den
minister van Financien met verzoek
tc overwegen de zegelwet in dien zin
te herzien of daaraan een zoo milde
litlegging in de toepassing te verze
keren dat- onder dc stukken bestemd
ingeval van betaling te worden
iutgereikt worden verstaan die stuk
ken, die uitsluitend bestemd zijn om
als bewijs van kwijting te dienon.
Het Bureau der Kamer stelt voor
een adres van gelijke strekking te
erzenden.
Aldus besloten.
Het Bureau der Kamer stelt voor
een bijdrage van f 50 beschikbaar te
stollen voor het BezuiniginssoongTes.
dat te Amsterdam zal worden gehou
den. Aldus besloten
Het Bureau der Kamer stelt voor
toe te treden als lid-donateur tot ce
vereeniginv Instituut voor economi
sche geschriften De kosten bedragen
f 50 t>or iaar. Aldus besloten.
AansluitingbiideVer-
eeniging van Ka
mers van Koophan
del en Fabrieken.
P u n t 2. Het Bureau der Kamer
stelt in principe voor over te gaan tot
aansluiting kii dc vereoniging van
Kamera van Koophandel on Fabrie
ken in Nederland.
Het lid der Kamer de heer Meijer
zond aan *ie leden van Kamers van
Koophandel in het land een schrijven
om zich te kanton tegen de oprichting
van een vereeniging van Kamers va»
Koophandel. ITii voert aan. dat de in-
stelling <ier Kamers van Koonh -.ndel
er on duidt, dat oriis wordt gesteld on
het behandelen door de Kamera van
ae belangen van hun district en op
het bezien der meer algemoene belan
gen uit het oogpunt van hun districts-
belang.
En vorder verklaart de heer Meijer
zich tegen een centraliseering. Hij
meent dat het geen bezwaar .s, dat
verschillend© Kamers eenzelfde on
derwerp behandelen. Hij zou het be
treuren. dat de Kamers van Koop
handel zoo spoedig na hun geboorte,
aan handen en voeten werden gebon
den want dat zal z.i. liet noodzakelijk
gevolg worden der oprichting eener
vereeniging van Kamers. Die vereoni-
ging wordt de vraagbaak. krii~l de
eerste informatie, wordt de macht
Om die reden wekt de heer Meijer op
tot niet-aansluiting.
De heer M e ij e r licht nog nader
in het kort zijn meening toe. Vooral
legt spr. er nadruk op dat het er©.
wenscht is dat de stem uit de distric
ten w-ordt gehoord. Spr. concludeert
dat het niet gewenscht is zich hij dc
vereeniging aan te sluiten, maar dat
de Kamer zelfstandig dient te blijven.
De heer Van Hardenbrock
zou tegen zijn indien uit dc vereeni
ging oen publiekrechtelijk lichaam
mocht groeien. Spr. sympathiseert
niet inet dc vereeniging. Maar hij
meent, dut do Kamer zich niet aan
de vereeniging moet onttrekken en
wol om in de vereeniging haar In
vloed t© doen gelden.
De heer II ooij is een voorstander
van aansluiting bij do vereeniging,
omdat z.i. de behartiging van alge-
meenc belangen niet in iedere Kamer
afzonder.ijk voldoende tot haar recht
kan komen. Er zijn algemeene belan
gen die roepen om centralisatie. Met
de vereeniging wordt z.i. (en begin
gemaakt met het gewenschte einddoel
om te komen tot een goede economi
sche behartiging van handel 01 indus
trie.
De lieer Van Liemt merkt op
dat in de vereeniging alleen landelij
ke belangen zullen behartigd worden
en dat bij een aansluiting de Kamer
haar zelfstandigheid zal behouden.
De heer Klerk oordeelt dat vooa*
dit district geldt: in ons isolement
ligt onze kracht.
De heer Ten Boom is een voor
stander van de vereen, en is niet bang
dat men, door een aansluiting der Ka
mer ook maar in een enkel opzicht
haar onafhankelijkheid zal prijs ge
ven.
J)e lieer B u r g e r s d ij k is van
meening dat het nu nog niet de tijd
is om c n vereeniging van Kamers
van Koophandel op te richten die dan
toch ten doel heeft de zaken gemeen
schappelijk te bekijken. Do Kamers
kunnen nu nog niet eens alléén loo-
pen, waarom dan nu u le dwingen
gezamenlijk te gaan Joopen. Spr.
meent dat hot goed is de Kamer voor-
loopig nog op zich zelf te laten staan.
De ia-er Va ji Harden broek
merkt tu>g op, dat aan dc afgevaar
digden der Kamer zou kunnen wor-
deu opgedragen tegen de oprichting
van een vereeniging te stemmen maar
dat het niet aangaat dat indien een
maal besloten wordt tot d© oprichting
van de vereeniging, dc Kamer zich cr
aan onttrekt.
l)e secretaris zet uitoen dat z.i. de
Kamers niet hun autonomie zullen
Naar het Amerikaansch
J. P. MARQUAND.
1)
Ik heb te vaak gezien dat het on
waarschijnlijke gebeurde, om er niet
bang \oor te zijn. Veronderstel dat
dez© memoires nog bestaan als het
Fransche royalistencoinplot van 1805
en de vreemde rol die mijn vader er
in speelde, vergeten zijn. Ik weet maar
al te goed dat het een rusteloos land
is danr aan den overkant van het wa
ter. Mnqr de menschen zullen liet zich
toch nog wel herinneren. Deze blad
zijden die alleen geschreven zijn met
het doel om mijn vader's aandeel in
deze zaak te verklaren, zullen toch
niet hun waarde verliezen en degene-
reeren tot een zielig fantastisch ver
haal van een man, die zijn best deed
om een slecht voorbeeld te ziïn, omdat
hij geen goed 3oorbeeld geven kon.
Mijn oom ,.lncon v. ;:s b i 1*1 -. loen ik
hoorde dat inijn vader weer in Ame
rika terug gekomen was. Ik herinner
me nog de uitdrukking van vriende
lijk© bezorgdheid op zijn breede, pret
tig© gezicht, toen ik vader's brief las.
Hij maakte ziclx blijkbaar ongerust,
want mijn' oom was oen vriendelijke,
goedige man. Voor het oogenblik
scheen hij heelemaal zijn bankzaken
vergeten te hebben cn hij liad niet de
minste belangstelling voor de lijst van
goederen uit Frankrijk, die een klerk
voor hem had neergelegd. Den laat-
sten tijd scheen hij zich meer dan ge
woonlijk voor mij te interessecren.
„Dus hii is hierzei oom Jason.
„Hij is pas aangekomen antwoord
de ik.
„Ik had het al gehoord', merkte hij
peinzend op. „E11 ga je hem opzoeken,
Henry?"
„Ja," antwoordde ik, „omdat zij het
me gevraagd heeft".
„Heeft zij het je gevraagd? Je moe
der? Dat heb je me nooit verteld".
Zijn stem klonk scherp en verwijtend
on toen .zuchtie hi..TenslcUe", ging
hij op vriendelijker toon voort, „is lm
je vader, en daarom ruoot je hem res-
pecteeren, Ilenry, al is het moeilijk.
Het spiit me nu bijna, dat hij en ik
ruzie gehad hebben, want je vader
was in veel opzichten een merkwaar
dig man, die het ver gebracht zou
kunnen hebben, als hii zun crootc ge
brek n et had -had. Do hemel weet
dat ik 111 n lioft h-b gedaan, om hem
te heipen".
En hij zuchtte weer ornaat zijn po
gingen zoo weinig succes hadden ge-1
had, en bemoeide zich opnieuw met
de papieren die voor hem op tafel la
gen. Dc zaken namen den laatsten
tijd een groote vlucht en hii hield niet
veel tnd over voor zich zelf.
„Beoordeel hem niet te streng, Hen
ry", zei hij toen ik wegging.
Het was tien jaar geleden sedert ik
mijn vader gezien had tien jaar,
waarin we meer veranderen dan ge
durende de rest van ons leven. Tien
jaar geleden woonden we in een groot
huis met grasvelden die afliepen naar
dc rivier waar onze schepen voor an
ker lagen. Mijn vader en ik waren
samen het huis uitgegaan ik naar
school, en mijn vader ik heb nooit
gehoord waar hij heen gegaan is. Ik
begon net een sclierperen blik te krij
gen op de wereld die in onze jeugd
meer uit vage schaduwen bestaat,
toen ik hem terug zag.
Ik herinner mij dat liet een oohtend
in het begin van den herfst was. De
wind kwam 'van den zeekant en ik
kon het geluid van de branding op het
strand duidelijk hooren toen ik te
paard van de keurige straten van de
slail Het pad opreed naar het huis van
de Sheltons. Er hing een lucht van de
zoute moerassen in den wind en de
v iden zagen wit van de voret. De
bladen bcuonnen nl al te vallen van
de hooge elrnen en draaiden in klei-
nc spiralen door het heldere Octobir-
zonltcht.
En toch, niettegenstaande den wind
en de zee en het heldere licht van den
ochtend, vva6 cr iets treurigs in het
landschap en een soort van druk
kende stilte die nog meer uitkwam
door het ritselen v an de bladen en het
geruisch van de branding. Het was
als de stilte om een tafel wanneer de
gasten weg zijn en de stoelen leeg en
de lichten uitgaan. Het was de stilte
die men overal vindt waar meaischen
belmoren te zyn, maar waar niemand
komt.
De heesters die mijn grootvader
meegebracht had uit Engeland zagen
er erger verwilderd en verwaarloosd
uit dan toen ik ze den laaxsten keer
zag. Dc aanleg voor de voordeur was
heelemaal verdrongen door het on
kruid. E11 hot huis ik had me dat
huis dikwijls in iniin herinnering
voor den geest gehaald met de
groote deur, de ramen met de kleine-
ruitjes en het tentdak. Vroeger had
ik het een massief en indrukwekkend
gebouw gevonden. In die tien jaar
was het ineengekrompen tot een een
zaam, vervallen gebouw aan den
mond van de haiven. Over de steenen
groeide clematis een warboel vnn
doode en levende ranken. De verf wns
van de deuren cp raamkozijnen «1
Hier en daar was een luik ïosgesa ik!
en rammeide op roestige scharm ren j
Huizen volgen vaak in de riclitimr I
die hun eigenaars uit gaan. 1
Ik wist dat iemand m© bespiedde,
hoewel ik niet zeggen kan, hoe ik het
wist Toch zag ik niete voor ik bijna
bij onze deur was. Ik herinner me,
hoe hel me opviel dat «ie koperen
klopper een groene vlek op het pa
neel gemaakt had. toen mijn paard
hinnikte en stil bleef staan. In het
wild uitgegroeide seringenhoschje dat
naast den granieten steen stond, die
als drempel diende, glinsterde iets in
de zon en toen ik scherper keek, zag
ik een gezicht dat tusschen de twijgen
door naar mij gluurde, ©en gezicht dat
de kleur had van Jicht mahoniehout,
en dikke lippen, die negerbloed de
den vermoeden. Het was Brutus, de
halfbloed, die bediende bij mijn vader
was.
Donker en zwaarmoedig als altijd
sloop hij het pad op, terwijl hii iets in
den gord-1 stak. dien hii om zï.in mid
del droeg. Hij kwam naar mii toe en
nam mijn paard bii den teugel. Zijn
tanden schitterden, toen ik tegen hem
sprak, maar hij zei geen woord ten
antwoord op mijn begroeting. Hii v
weinig spraakzaam. Toc.li de©d het
hem plezier mij te zien. Hii greep mij
l>ij den schouder toen ik afstapte en
s< Inulde me zachtjes heen en weer.
Z 111 groote gesta te stond v ak voor
11111, hii grijnsoc opgewekt en zijn
©ogen keken me goedkeurend cn vrien
deltjk aan. En toen zag Ik voor het
ccret het roode ütteoken van een enee
op zijn wang. Brutus begreep mijn
blik maar schudde alleen het hoofd
ten antwoord.
„Wat beieekent dat, dat. je je in dat
boeeiijc verstopt? vroeg ik hem boos.
„Moet altijd zien wie er komt", zei
Brutus. „Misschien wil Monsieur niet
ontvangen wie er komt bcgrimt
u2"
„Neen" zei ik. „ik begrijp het niet".
Zijn greep om mijn schouder werxl
vaster.
„Dun guut u naar huis", zei hij, „u
gaat nu naar huis. Iets gebeurd. Mon
ster erg boos. Iets ergs begrijpt
u?"
„Is hij in huis?" vroeg ik.
Brutus knikte.
„Zorg dan voor mijn paard", z©S ik
en duwde de voordeur open.
Het tochlte geweldig in de groote
oude vestibule, toen ik over den drem
pel stapte en er hing een lucht van
rookend hout waaruit ik bogreep dat
de schoorstoenen nog niet goed trok
ken, nadat ze al die jaren niet ge
bruikt waren. Iemand had de hal vol
gelegd met touw en zeildoek, naar
middenin stond nog dezelfde hoog©
klok t© tikken en de portretten v;ui
de familie hingen nog tegen de witte
paneel en.
Langs d« muren van dc eetkamer
stonden nog de eiridclooz© bruine
rijen boeken. Do lange mahoniehou
ten tafel tn het midden was nog over-
