HAARLEM'S
Uit de
DAGBLAD
DE AVONTURIER
Onze LacÊhoek
Kantongerecht
DONDERDAG 15 FEBRUARI
EN HOUT.
Van de stroom van duizenden, die op
Zondagmiddag naar en vau het voet
balveld stroomt, door de brecde wegen
van den Hout, beseffen maar weinigen
hoe 'n prachtig bezit dit is voor onze
gemeente.
We hebben in de krant kunnen lezen,
hoe Amsterdam moeite gedaan heeft
een bosch te maken aan de overzijde
van het IJ, het Vlicgenbosch, en hoe nu
duizenden guldens geofferd worden om
het Vondelpark weer in een goeden staat
te brengen.
Wij, Haarlemmers, hebben zooveel
bosschen in onze omgeving, bij Bever
wijk. Velsen. Bloemendaa], Aerdenhout,
Vogelenzang en Heemstede, dat we
onwillekeurig vergeten zouden dat de
Hout er is.
De groote waarde ervan is zijn on
middellijke nabijheid bij de stad. Wc
weten immers dat het koolzuur, dat wij
menschcn uitademen, door planten op
genomen wordt, die cr zuurstof, dat wij
zoo noodig hebben, voor afgeven. Hoe
meer boomen en parken er dus in een
stad zijn. hoe gezonder de lucht en een
groot bosch 'is Han van groote beteekc-
nis, vooral omdat veel mcnschen, cn
vooral veel kinderen, door dit bosch aan
getrokken worden, wanneer het niet te
ver weg is, er gaan spelen en de heer
lijke, frissche lucht uit de eerste hand
inademen. De „longen van de stad" kah
men een park noemen. En wanneer we
de statistiek nalezen, hoeveel tuberculo-
sen of prac-luberculoscn er zijn onder
de Haarlemscbc schooljeugd, dan be
grijpt ieder van welk een groot belang
zoo'a bosch is voor de volksgezondheid.
Maar het is geen „bosch" in dch
eigenlijken zin van het woord, geen
bosch zoonis de Aerdenhout, waar ecu
oorspronkelijke flora is en waar je bui
ten de paden mag loopen, ten minste
in het aobterste gedeelte.
We moeten den Hout beschouwen als
een park, maar dan als één waar het
houtgewas in den loop der jaien zéé
hoog opgegroeid) is, dat het bijna een
wild bosch is.
Maar het is geen bosch waar niet naai
om behoeft gekeken te worden, waar
2ieke "boomen maar zouden kunnen blij
ven staan, lot de wind ze vélt.
Voor de veiligheid van het publiek
en voor het behoud \an het bosch is hei
noodig dat een zieke boom verwijderd
■wordt en cr een jonge voor in de plaats
komt.
Dit werd maar al te weinig begre
pen door de menschen, die sputterden
legen de maatregelen van den heer
Springer, die gemaakt heeft dat Haar
lem nu in het bezit is van prachtig
houtgewas in zijn straten en parken.
Menigeen denkt dat de Hout hel over.
blijfscl is van een grooter bosch, dat
zich in den Spannschen tijd langs den
geheelen binnenkant van de duinen uit
strekte, op de heuvels, die we .binnen-
duinen" noemen, cn die nu grooten-
deels tot bollenland afgegraven zijn.
Vrij zeker is op de plaats van den
Hout ook bosch geweest, maar de
Spanjaardslaan, tenminste de boomen,
die nu de laan vormen, kan niet zoo oud
zijn. Bovendien is de Hout toen niet
het beleg van Haarlem in 157-2 door de
Spanjaarden grootendee'.s verwoest cn
verbrand.
De boomen, zooals ze nu grootendeels
het houtgewas vormen, zijn geplant
naar de plannen van J. D. Zocher, tus-
schen 17841817. één van de voor
ouders van de familie, die tot voor kor
ten tijd aan den Kl-oppcrsingel een
fcoomkweekerij had. Hij stierf in 1817,
maar zijn werk werd door zijn zoon. die
veel stadgenooten nog wel gekend heb
ben, voortgezet.
Een van de mooiste stukken, uit een
cegpunc van tuinarchitectuur, vind ik
altijd den doorkijk op het Faviljocn.
Vooral op de Bloemententoonstelling,
die in rgio gehouden werd op de plaats
van den hertenkamp, kwam dit prach
tig uit.
Verder is de Spanjaardslaan, zooals
deze een doorkijk geeft op het huis met
de bedden, ook heel mooi.
Zoo in Februari komt cr in den Hout
al aardig wat groen en zelfs hier en
daar al een bloemetje. De sneeuwbes-
sen, die met kwistige hand overal als
onderbout geplant zijn. hebben al frisch
groen. Aan sommige struiken hangen
nog de zuiver-witte bessen, die zoo
grappig kunnen klappen onder den ,-oet.
Deze bessen zijn wat vergiftig, kinderen
moeten ze r.iet in den mond steken.
Overal hangen ook sierlijke katjes
aan de Hazelaars.
Maar het lijkt mij toe, dat-we op het
punt van bloemen achteruitgegaan zijn.
Sneeuwklokjes zijn er maar heel weinig
en de Lenteklokjes, die grooter bloemen
hebben, stonden cr ook veel minder dan
1923 TWEEDE BLAD
vroeger. Zouden de droge zomers of
het publiek de oorzaak zijn van deze
plan ten armoede
Ook de Primula's, die er vroege»
stonden en de vele Narcissen, zocht ik
tevergeefs.
Maar de Helmbl-oem (Corydalis) staat
er nog in groot aantal en ook de Wil
de Hyacinthen, die juist boven den
grond waren gekomen.
De meeste van die planten waren
vroeger al door het publiek ul« geroeid,
maar later weer bijgeplant.
Een van de mooiste plantin, vooral
in de wintermaanden, is de klimop, die
overal den grond bedekt en met zijn
sierlijke takken reeds tot vrij hoog te
gen de boomstammen groeit. Die klim
op woekert niet op die boomen, ze neemt
haar voedingstoffen uit den grond en
hecht zich alleen vast aan den stam.
Maar wanneer de stam geheel omstren
geld wordt door polsdikkc klimop-tak-
«en, dan lijdt de boom cr dikwijls on
der en sterft. De stam gaa'. dan tot
verrotting over, en op dit moment zendt
de kl-mop zijn wortels ook in den stam,
die dan heel schildcrnohtig bekleed is
met het donkere groen. Maar in den
Hout kemt het meestal niet zoover, om
redenen, die ik hierboven al aangaf.
Een van de aardigste attracties voor
bezoekers van den Hout. is de hcrtc-
k.unp.
De henen, die cr zijn. waren nooit
wild in ons land, maar zijn Damherten,
te herkennen aan dc witte vlekken. Die
donkere exemplaren zijn. volgens den
heer Bouwer, onze directeur van Hout
en Plantsoenen, die zoo vriendelijk was
mij daar even over in te lichten, nako
melingen van een zwarten bok, die er
vroeger geweest is.
Plet Damhert hoort thuis in de landen
om de Middellandsche Zee en is daarom
wat gevoelig voor ons klimaat.'s Avonds
gaan ze in een stal, zoodat ze niet te
vee! van de koude te lijden hebben. Som
mige exemplaren hebben gezwollen ge
wrichten en loopen wat stijf. Dit is een
ouderdomskwaal, waar weinig aan te
doen is.
Prachtig is het gewei van een grooten
bok, die er is. Onze wilde reebokken,
die op de Veluwe leven, hebben niet
zoo'n groot gewei, dat hun toch maat
hinderen zou in het struikgewas. Voor
het Damhert is het een uitstekend ver
dedigingswapen, waarmee ze zelfs een
mensch kunnen verwonden. Voor kin-
•deren is zoo'n hertckamp altijd een
groote attractie en het voederen za] ze
ker dierenliefde in de hand werken.
Van vogels merken we nog niet veel
in den Hout, daarvoor is het nog wat
vroeg in dén tijd, alleen de lijsters zit
ten overal te zingen in de hooge boo
men. De directie doet alles om met be
hulp van nestkastjes de vogelbevol
king te doen toenemen, waarin ze ook
slaagt, voor zoover het holcnbroeders
betreft
C. SIPKES.'
VRAAG betreffende een tuin waar de
planten onvoldoende groeien.
ANTWOORD Als uw tuin in geen
jaren bemest is, dan kan de bodem
wel eens wat uitgeput zijn. Koop bij een
bloemist of beter nog in een zaadwin
kel, eenige K.G. superfosfaat, zwavel
zure ammonia en patentkali. Dit kan
vermengd worden cn hiervan strooit 11
ongeveer een pond per Ma.
Vragen te adresscercn; Koudenhorn
no. 34-
C. S.
Stadsnlenws
BEGRAFENIS J. W. SEVENHUYSEN.
Het was een plechtige en indruk
wekkende begrafenis de. leraarde be
stelling van het stoffelijk overschot van
den heer J. W. Sevenhuysen, in leven
hoofd der Rijkslcersohool alhier, die.
Woensdagmiddag op de Algemcene Be
graafplaats aan den Schoterweg plaats
had.
Te ruim half twee kwam dc stoet op
de begraafplaats aan. Daar hadden
zich inmiddels, behalve de in ons vo-
*iig nummer reeds genoemden, nog velt
anderen om de groeve geschaard, uit
Haarlem, maar ook uit andere plaatsen.
Wij merkten nog op dr. J. F. M. Sterck,
inspecteur Van het L. O.; den school
opziener Westerouen van Meeteren; den
heer H. van Leeuwen, bestuurslid van
de aid. van het N. O. G. cn den heci
M. Mieras, lid van het hoofdbestuur
van hei N. O. G,
De hoofdinspectie van het L. O. in
net 3e district was vertegenwoordigd
door Mr. Fock. Ook was aanwezig eer.
deputatie uit het bestuur van den Ned.
Vegetariërsbond en verder merkten wij
op verscheidene bestuurders van drank-
Feuilleton
Naar het Amerikaansch
van
J. P. MARQUAND.
(Geautoriseerde vertaling).
Maar ik zog dit alles maar half. Ik
dacht nog steeds aan de donkere hal
achter ons en de koude, ongastvrije
stilte van do kamers met de blinden
voor de ramen. Ik kon mij begrijpen,
dat hij bedrukt was nu hij hier weer
terug was gekomen. Maax er was nog
iets anders Ik dacht er nog steeds
aan toen ik weer naar de „Eclips"
keek. Men zou moeilijk een schip heb
ben kunnen vinden dat mooier en sier
lijker gebouwd was. Er werd vaak ge
zegd dat hii '11 goeden kijk op schepen
en op vrouwen had. Het sohip draaide
even door den wind of de vloed en een
ooeenblik scheen de zon vlak op haar
bakboord. Er was een gapend eat. tus-
schendeks dat een scherpe scheur
maakte tusschen- twee gpschutsgaten.
Het was niet zoo erg verwonderlijk.
Er werd op zee vaak op de schepen
van mijn vader geschoten. En liet was
ook niet vreemd, dat Brutus een half
genezen litteeken op zijn wang had.
Maar waarom was mijn vader gewa
pend naar zijn eigen werf gegaan?
Misschien zou ik het later vergeten
hebben, als ik niet naar de stallen go-
gaan was.
Ons paardentuig hing nog aan de
haken, droog en kromgetrokken in
den loop der jaren en zonder de zil
veren versiersels. Het zonlicht scheen
hier en daar door 'reten in het dak en
danste door de stofjes naar de rijen
ieege hokken. Vlak bij do deur stond
mijn paard op zijn gemak te eten en
vlak bij hen stonden twee andere paar
den die glommen, wat een teeken was
dat ze goed verzorgd werden. Op het
eene dier lag een zadel met twee pisto
len in de zakken. En toch hadden ze
blijkbaar nog niet geloopen.
II.
Dien middag reed ik door de stad
en het was niet alleen omdat ik me
verveelde. We waren trotsch op onze
stad. De huizen waren zoo mooi en
goed gebouwd als ze maar zijn kon
den. De straten waren breed en ge
lijk. Onze trottoirs waren best ra;r
Ten noorden van Boston was onze
herberg verreweg de beste en nergens
zag men zulke keurig gokleedc rj,«n>
'sclien. Er werd in die dagen gezegd,
dat we een groote zeehaven zouden
worden, dat de wereld meer en meer
lw lang zou gaan stellen in dien rï-j
viennond in hot noordep van Massa-1
Chitseiis. Maar in den loop der ecuwen
bestrijdende rereenlgingen. Met de fa
milie kwamen mede de hceren J. G.
Nijk, directeur van de Rijkskweekschool
voor onderwijzers en P. H. van der
Ley, oud-directeur van die kweekschool.
Op de begraafplaats stelden zich naast
de groeve op leerlingen van de twee
hoogste klassen van de Rijksleerschool.
Nadat de kist in de groeve was neer
gelaten strooiden eenigen van de leer
lingen bloemen op de kist; waarna de
Esperantovlag over de groeve werd ge
spreid en daarop de vele kransen en
bloemstukken werden gelegd.
Dr. J. F. M. Sterck, do eersts
spreker, die namens het Rijksschool-
t<iezicht sprak, begon met te herinne-
icn aan het woord van een dichter:
„Weer is er een brave minder 00 de-aar
de". Dien indruk, aldus spr„ bekomen
wij aan dit geopende graf. Want hij die
heenging was een braaf man. Het was
zijn ideaal het onderwijs in nieuwe ba
nen te leiden. Ik heb hem zien werken
in zijn school cn daar opgemerkt hoe
hij trachtte het den kinderen aangenaam
te maken, het nuttige met het aangena
me te verbinden. Wanneer hij trachtte
nieuwigheden in te voeren, dan was dat
steeds in hét belang van het kind.
Hij heeft gepoogd een iedereen mede
te deelen van het goede dat in hem was.
De Rükslcerschool heeft hij gemaakt
tot wat zij geworden is. Vele ouders
stelden er prijs op hun kinderen naai
den heer Sevenhuysen te zenden, omdat
zij de overtuiging hadden dat hij de
kinderen goed leiden zou. Wij spreken
nu een woord van afscheid en dan denk
ik aan den dichtregel van Vondel„Gij
ligt niet hier, maar in ons hart be
graven".
Dit woord geldt ook van Sevenhuysen.
De kinderen, de ouders en allen die hem
kenden zullen hem blijven gedenken.
Zijn ideaal esperanto moge nu voo»
hent bewaarheid worden. Hij moge nu
zien een gelukkige eeuwigheid
Dc heer H. van der Ley, oud
directeur der Rijkskweekschool vooi
Onderwijzers, zeideAls goed vriend
en oud-directeur heb ik er veel prijs op
gesteld mijn braven en nobelen vriend
op zijn laatslen" tocht op aarde te ver-
gezellen. Met diepen weemoed sta ik
bij dit graf. Voor de nabestaanden mo
ge djt tot troost zijn, dat hij in een
van zijn laatste levensdagen zeide„Ik
ga een goede toekomst tegemóet".
Ik breng hem thans een laatst vaar
wel, maar vooraf een woord van groote
waardeering en innigen dank. Wij ken
den elkander lang. De overledene zou
morgen 26 jaar hoofd der leerschool
zijn geweest, na aan die school eerst 15
jaar als onderwijzer werkzaam te zijn
geweest. In de lange reeks van jaren
dat ik met hem mocht samenwerken,
heb ik hem leeren kennen als iemand
van een aangenaam karakter, als iemand
met hooge idealen, die met energie en
met krachtsinspanning er naar gestreefd
heeft die idealen nabij te komen.
Voor hem was het een bron van le
vensgeluk ten bate van anderen te
kunnen arbeiden en hun geluk te be
vorderen. Geen wonder dan dat hij
een voorstander was van de geheel
onthoudersbeweging. Voorstander
was hii van het esperanto omdat hii
hoopte, dat daardoor een verbroede
ring der volken op de aarde komen
zou.
Dikwijls heb ik Sevenhuysen be
wonderd, maar het meest wanneer ik
hem zag bij de kinderen van de school
Hij was er immer op ujt bij de me
thode van liet onderwijs en bij do keu
zo van het onderwerp rekening te
houden met het kind. Het was eer:
lust to zien met hoeveel genoegen de
kinderen de lessen bijwoonden. Welk
een heerlijkheid was het voor hem
toen handenarbeid als leervak aan de
leerschool werd ingevoerd.
Maar niet alleen als onderwijzer
ook als opvoeder moet ik hem huldi
gen Hij was de man die reeds jaren
geleden de ouderavonden instelde. De
dank van allen, die met u samen
werkten: van de ouders en san de
leerlingen zal blijvend zijn. Rust in
vrede, eindigde spreker.
De hoer J. G. N ij k, do directeur
van de Rijkskweekschool voor onder
wijzers memoreerde dat het morgen
juist een jaar geleden is. dat de heer
Sevenhuysen hij gelegenheid van zijn
jubileum werd gehuldigd. Het is, liet
spr. daarop volgen, een weemoedige
gedachte, dat wij nu aan de groeve
slaan van den man, dien wij toen vele
jaren van ambtelijk geluk en vredige
rust hebben toegewenscht.
Het is een zeer merkwaardig man,
dien wij thans naar zijn graf dragen,
een man die niet behoort tot hot ge-
wons slag van menschen. Een onge
woon man en een buitengewoon
man. Maar eenige maanden
heb ik met hem saamgewerkt; doch
liet is mij een voorrecht hem lang te
kennen en daarbij heb ik leeren waar
deuren zijn vele goede eigenschappen
als mensch. Dat hij zich van den mid-
delmatigen menseh onderscheidde was
in de eerste plaats omdat hij een ge-
moedsmensch was. Hij heeft steeds in
zich bewaard de beminnelijke eigen
schappen van een kind. Dat is iets
dat alleen enkelen bevoorrechten is
gegeven.
Alles voor anderen was zijn streven
hebben zo dat ai van zooveel havens
gezegd, die we weer in zee hebben zien
verdwijnen. Bijna iederen keer dat ze
zoo iets voorspelden, hadden ze onge
lijk. Do schepen zeilen niet meer over
de zandbank heen. Niemand trekt er
zich wat van aan of de plankeu op de
werven liggen te rotten. Het geluid
vati de hamerslagen en het zingen van
de matrozen hoort- men niet meer en
tegelijk daarmee zijn handel en winst
cn speculatie verdwenen.
Vreemd, zooals ik me dien middag
herinner. Ze bouwden een nieuw stuk
aan de herberg. De winkeliers hadden
het druk in hun zaken. Pas geschil
derde rijtuigen, getrokken door mooie
paarden, reden me voorbij. Heeren in
kleurige, nieuwe jassen, bedienden
in nieuwe livrei, matrozen van de
dokken, klerken van de banken al
die menschen gaven de straat een le
vendig aanzien, en het geheel maak
te een wc'gestelden invloed.
Ik vergiste me. toen ik dacht, «lot
ik als een vreemdeling hier door kon
rijden, liet schéén me toe, dat nie
mand het te druk had om stil te staan
cn te kijken en zich om te draaien en
met anderen te fluisteren. Zij hadden
al gehoord dat ik de zoon van mijn
vader w as F.en heete blos van woede
brandde op niiin wangen. -- de oude
ergernis die ik zoo vaak gevoeld had
j als de naam van mijn vuiler genoemd
I werd. Zo leenden mij. Ik zag het aan
I hun blikken. Maar niemand knikte te
en dal dikwijls ten koste van zich'
zelf. Hij was een gemoedsmenseh, vol
liefde. Die liefde heeft gemaakt, dat
hij werd die vooraanstaande figuur,
die de harten der kinderen won. On
der de kinderen was hij als een kind.
Hij behoorde tot de moedige men
schen, was iemand die voor zijn mee
ning durfde uitkomen en daarvoor
waardeering en liefde mocht oogsten,
maar soms ook lichte spot op liep.
Die spot droeg hij dan gelaten, zon
der eenige bitterheid of rancune. Om
die eigenschappen heb ik hem vaak
benijd.
Sevenhuysen had lief zijn vak, de
kinderen cn de monscltheid in het al
gemeen. Hii was een idealist, maar
ook een optimist, die geloofde in de
eindèliike zegepraal van zijn overtui
ging, Zoo een iemand in het leven te
ontmoeten, is een voorrecht. Door
dat alles heeft hij werk gedaan, dat
niet vergaat.
Door al die eigenschappen van ge
moed en karakter heeft hii op zijn
leerlingen een moreelen invloed uit
geoefend. Het was er hem om te doen
zijn leerlingen een heerlijke en blijde
jeugd te geven. Aan de practische op
leiding van de leerlingen der Rijks
kweekschool is door hem veel zorg be
steed. Ik breng hem daarvoor een
woord van hulde namens alle leera
ren. die in hem een trouw collega ver
loren.
Aan dat woord van hartelijken dank
namens allen, voeg ik toe een woord
van persoonlijken dank voor de harte
lijkheid' in den omgang, den steun en
de vriendschap, die ik van den over
ledene ondervonden heb. Daarvoor
zal ik hem steeds dankbaar blijven.
Voor de familie moge het een ver
troostende gedachte zijn, dat hij op
zijn ziekbed' zeide„ik ben gelukkig
&n tevreden". En inderdaad, zulke
menschen kunnen gelukkig en tevrc-
den -zijn.
Daarna bracht de heer J. H. W.
H a b e r m e h 1 namens het perso
neel van dc Riiksleersehool den over
ledene dank voor de van hem onder
-ouden vriendschap. Ook herdacht
deze spreker den prettigen omgang
met den overledene en de aangename
samenwerking.
De heer J. W. M. Sevenhuy
sen schetste in eenige gevoelvolle
woorden zijn broeder als een goed
familielid en man van groote blijmoe
digheid. Voor alles wat de overledene
voor de familie is geweest bracht spr.
hem dank.
De heer J. Huysmans, die na
mens de Haarlemsohc Esperantisten-
vereeniging sprak, hield in esperanto
n lofspraak op den overledene, waar
in hii de groote verdiensten van den
overledene als esperantist deed uit
komen.
De heer H. van Leeuwen die
namens het Ned. Onderwijzers Ge
nootschap sprak, herdacht den over
ledene als een goed lid van dat Genoot
schap. die het Genootschap steeds
trouw bleef.
De heer J. Kuipe r. besiuurslid
van de Kon. Liedertafel „Zang en
Vriendschap" schetste den overledene
als iemand. die eenmaal een der
trouwste w&rlcende leden van de lie
dertafel en onder de leden zeer popu
lair en gezien was». Bewonderd werd
zijn teekentalent. De teeken in gen van
den overledene, die do liedertafel in
haar bezit heeft, zal zii in hooge waar
de houden. Spr. eindigde met de ver
zekering. dat dc nagedachtenis van
den overledene bii de liedertafel in
dankbare en eerbiedige herinnering
zal blijven voortleven.
De heer A. It u tg e r s herdacht de
overledene als oprichter en voorzit
ter van d'e Nedcrlandschc vereenïging
van esperantisten cn schetste hem als
een man met veel gevoel^ voor alles
wat goed en schoon, is. Namens zijn
medeleden van het hoofdbestuur
bracht spr. den overledene dank vcor
alles wat door hem voor de esperan
tisten is gedaan.
Tenslotte dankte namens de fami
lie de pleegzoon van den overledene,
de heer Aug. .T. M. Sevenhuv-
s e n voor de betoonde belangstelling.
HIS MASTER'S VOICE.
De heer G. M. Oord, de eigenaar
van den bekenden Gramophone cn
muziekhandel „Hls Master's Voice"
in de Groote Houtstraat 108 heeft ons
uitgenoodigid, eens tc komen luiste
ren naar een nieuwe gramophone,
uit Amerika afkomstig, tliie hij voor
nemens is in den handel te brengen.
Het instrument is gevat in eèn
fraai-afgewerkt mahoniehouten kast
je, dat op zich zelf reeds een sieraad
voor elk salon genoemd kan worden.
I-Iet kastje is hoog 93 3/4 e.M. cn
breed 95 c.M.: het heeft een koperen
monteering en een grooten, inge-
bouwden hoorn; een nieuw model vier
dubbelveerigen motor; een draaischijf
van 30 c.M en automatische rem;
een snelheidsrcgulatcur: een omklap
baren geluidarm, enz.
Het geluid was verrassend mooi en
zuiver; we hoorden geen enkelen
wanklank, zoodat we kunnen zeggen,
dat deze machine bijna het volmaakte
bereikt heeft. liet zagerige, dat alle
gramophones kenmerkt is hier tot
een minimum teruggebracht. Een
voordeel is ook dat men het geluid
gen me, of glimlachte al groetend,
omdat ik terug was.
Hoewel ik hen nooit gesproken had,
kende ik hen allemaal: de Penfields,
vader en zoon, lang en mager met hee
nige gezichten en zandkleurig ham
en wenkbrauwen en rustelooze, licht-
blauwo oogen Sciuire Land, klein
en rustig, die steeds zijn lippen sa
mentrok. alsof hij net iets akeligs ge
proefd had. Kapitein Proctor dik
ker dan den laakten keer, dat ik hem
zag, met de vriendelijke goedigheid
die voorkomt uit voorspoedige zaken
en ecn prettig leven. Die acht jaren
hadden hen cn dc stad niet veel ver
anderd.
Maar ik was eigenlijk niet geko
men 0111 onze stad te bezoeken. Ik
vond Ned Aiken, zooals ik wel ver
wachtte, bij den „Eclips" in de ha
ven. Hij zat aan den kant van de ri
vier op zijn drempel, alsof hij daar
altijd gezeten had, op dezelfde plaats
Ik herinner 111e, dat ik verwachtte,
dat hij blij zou zijn me te zien. In
plaats daarvan nam hij zijn pijp uit
zijn mond cn keek 111e strak aan, als
een stier die even ophoudt met gra
zen. Toen legde hij zijn pijp op de
steenen stoep en stond langzaam op.
dik mi plomp; zijn kleine oosen güii
sterden onder zijn vette ongekamde
haar. ziiïi knak stak dreigend naar
voren. Langzaam maakte hij den rui
len ï'oodcn zakdoek los. dien hij 0111
zijn hals droeg cn streek het haar
naar dc ruimte kan regelen, zoodal
het is, of men liet dichtbij of op een
afstand hoort. Dit kwam o.a. duide
lijk uit in een gedeelte voor bariton
„Dc Barbier van Sevilla"; zoowel in
het forto, als piano en pianissimo
bleef de klank helder en heerlijk om
van te genieten.
Als het naaldje in de laatste groef
van de plaat gekomen is, remt de ma
chine zichzelf automatisch.
Voor hen, die geen muziek geleerd
hebben, maar er toch van houden,
lijkt ons deze gramophone het aange
wezen instrument, om van allo moge
lijke vocale en instrumentale kunst te
genieten.
Gezondheidscommissie
gezeteld te Bloemendaai.
Een reeks klachten.
In de Januari-vergadering dier
commissie, ingesteld behalve voor de
gemeente Bloemendaai, voor Berme
broek, Haarlemmerliede c.a. Heem
stede, Schoten, Spaarndnm cn Zand-
voort worden o.m. de volgende pun
ten gehandeld:
1. De slechte toestand der wegen en
der rioleering en het gebrekkig opha
len van straat- en huisvuil in het
stedelijk gedeelte van Haarlemmer
liede. Do dr. Scliaepmanstraat is
slechts voor een klein deel bestraat,
de rioleering ligt daar voor ecn groot
gedeelte bloot, het vuil loopt op de
lager liggende terreinen en ver
spreidt slank, liet straat- en huisvuil
wordt niet of zeer onvoldoende opge
haald, waarom de bewoners hun vuil
op de nabij liggende terreinen of in
do Amstcrdanischevaart werpen. De
gemeente llaarlemineilicde c.a. doet
hieraan niets.
2. Dc onbegaanbaarheid van de
Kastanjelaan té Heemstede en de
slechte toeetand der rioleering der
perceelen gelegen aan die laan. In
deze laan ligt geen rioleering. Pc af
voer van water en vuil geschiedt in
putten gelegen in de tuintjes. Deze
putten hebben eone geringe afmeting,
zijn dadelijk vol, waarna hot vuil in
de tuintjes loopt en stank veroor
zaakt. Behalve dat bij regc-n de laan
blank staat is de laan gevaarlijk voor
het verkeer. De gemeente Heemstede
doet. hieraan niets.
3. De slechte toestand der rioleering
der perceelen Rijksstraatweg 1103. 151
tot en met 168 te Schoten. I11 den
straatweg ligt ter plaatse geen riolee
ring. Dc afvoer van water en vuil ge
schiedt in putten gelegen in dc tuin
tjes der woningen. Deze putten, welke
eene geringe afmeting hebben, zijn
dadelijk vol, waarna het vuil in de
tuintjes loopt cn stank veroorzaakt.
De toestand is gevaarlijk voor de ge
zondheid. De gemeente doot hieraan
niets.
4. De bewoning van een zolder door
een gezin bestaande uit vijf personen
in een perceel gelegen in dc Hooge-
woordsfcront te Schoten. De bewoners
missen alle nooöige gerieflijkheden
als: stookplaats, afvoer van water eu
vuil enz. Do Gomeente laat deze men
schen aan hun lot over..
5. Verder besprak de commissie i.z.
het bepalen der open ruimte achter
gebouwen te Schoten de noodzakelijk
heid zooveel mogelijk de hand te hou
den aan artikel 12 der bouwverorde
ning dier gemeente en zoo min moge
lijk afwijking van dit artikel tc ver-
leenen opdat de toetreding van licht
en lucht voor ieder gebouw verzekerd
blijve; wie vanuit de zgn. tuinzijden
der huizen in het stadskwartier van
Schoten uitzicht neemt ziet bijna over
al dc zoogenaamde open grond bezet.
De commissie deelr verder mede dat
bij dc navolgend© heeren dr. L. Mel-
chior te Halfweg, C. A. C. Gunters te
Zondvoort, A. J. Stoel Jr. tc Bloemen
daai, N. II. Eldering te Heemstede cn
dr. .1. W. I.indcnberg te Schoten en
.1. F. van Lierop te Bennebroek alle
leden der commissie (voorzitter en se
cretarissen zijn dr. S. II. Brongersma
en Mr. P.Tideman beiden te Bloemen
daa.l) klachten kunnen worden inge
zonden en ook al komen zij vlak voor
de vergadering binnen, nog op die
vergadering worden behandeld.
COOCHELEN.
Men schrijft ons:
Gezien de steeds toenemende belang
stelling voor de goochelkunst, zal het
velen genoegen doen te vernemen, dat
van 16 tot 23 Februari u.s. de beken
de kunstenaar Laretlo hier ter stede
zal optreden m het Cabaret Modem.
I-iuette is een goochelaar van in
ternationale reputatie. Hij beschikt
over een verbluffende techniek en een
fiiukc dosis humor en weet op elegan
te en prettige wijze zijn expirementen
te vertoonen.
Zijn groot en afwisselend repertoire
bevat vele nieuwe handgrepen en
combinaties, veelal van eigen vinding
en waardoor hij ook ingewijden in de
goochelkunst weet te misleiden.
Voor liefhebbers van goochelen zal
wat weg van zijn groote voorhoofd.
Toen veranderde zijn gezicht, hij glim
lnohte even en ging weer op de stoep
zitten.
„Je bent veranderd nadat ik je het
laatst gezien heb", zei hij „erg ver
anderd. Ik dacht warempel daar net
dat je iemand anders was!"
Had Brutus misschien ook zoo iets
gedacht?
Ik zei dat ik blij was. licrn weer te
zien en ging naast bent zitten. Hii
keek me een poosje zwijgend aan en
rookte langzaam door.
„Z ig je me voor iemand anders
aan?" vroeg ik ten slotte.
„Ja", zei Aiken en sloeg met zijn
pijp op de palm van zijn hand. .Je
bent opgeschoten meheer. nadat ik je
't laatst zag".
Hij zwee>g even, en herhaalde toen:
„Ja opgeschoten!" steeds naar
mij kijkend, grinnikte hij.
„Ja. jongen, wc zijn allemaal an
't scliiete geweest jii, je vader en
ik ook nadat we mekaar den laat
slen keet- zagen" en hij schudde van
liet lachen.
„Geestig hè!" bromde hij cn her
haalde toen vol verrukking:
„Jii schieten ik schieten hij
schieten".
„Je schoot toch niet on iemand?"
vroesr ik met een onschuldig gezicht.
„En waarom met, dat zou ik wel
eens willen weten!" zei hij. maar hij
versprak zich niet. üc oude uitdruk-
MISLUKT COMPLIMENT.
Meneer Mcycr, die aan een diner
naast dc bekoorlijke gastvrouw geze
ten was, zocht al langen tijd naar
een gelegenheid om haar een aardig
compliment ie maken.
Eindelijk kwam die gelegenheid en
hij maakte cr een gretig gebruik van.
Toen de gastvrouw tot hem zei:
„Meneer Meyer wat eet u toch wei
nig!" antwoordde hij met een vleden-
den glimlach: „O, mevrouw, -.vie
naast U zit, moet zijn eetlust
wel verliezenl"
En hij begreep maar niet, dat zij
dien heclen avond geen woord moer
tegen hem sprak!
er In de komende dagen dan «jok veel
te genieten zijn in het Cabaret Mo
dem.
Dezer 'lagen is alhier opgericht de
Haarlemsche Vereenising van Ama
teur Goochelaars „Mundus vult de-
cipi".
Bestuursleden zijn de heeren de
Josselin de Jong, Weier en Verwey.
De leden hebben reeds bii verschil
lende uitvoeringen voor liefdadigo
doeleinden hier ter stede en elders hun
medewerking verleend. De vereen,
zal over eenigen tijd ook zelf een
voorstelling geven, waarbij tevens
eenige cabaretnummers in ander gen
re ter afwisseling op het programma
zullen voorkomen.
Het adres van het secretariaat is
Pentislaan 2, Bentveld.
URE VISCH.
Door een vischhandelaar werd ons
medegedeeld, dat het bijna niet mo
gelijk is. versche visch, te IJrauiden
aangevoerd, tc koopen, tenzij de ban
delaar prijzen wil betalen, waarvoor
hij de viseh jn de stad niet eens zou
kunnen verkoopen.
De oorzaak van dit verschijnsel
moet worden gezocht in de hoeveel
heden visch, die door Hollandsche
opkoopers worden gekocht voor reke
ning van Engeland. Daarbij komt
dan uog, dal meeot kleine visch wordt
gekocht, waardoor ook de groote in
prijs stijgt-
UITSPRAKEN. W. C. F. overtre
ding verordening op de winkelslui
ting l 4 subs. 4 dagen hechtenis. I.
S. II. overtreding keurmgsverorde-
ning van Velsen f 20 sube. 10 dagen
hechtenis.
A. Ch. V. overtreding Arbeidswet
f 5 subs. 5 dagen( hechtenis.
1 A. B., 2 A- S.'het loopen over ver
boden grond no. 1 f 5 subs. 1 week
tuchtschool no. 2 teruggave aan de
ouders.
F. G. v. A. het eene straat in de ver
keerde richting rijden f 2 eubs. I week
tuchtschool.
J. G. L- het met een rijwiel rijden
zonder licht 2 subs. 1 weck tucht
school. F. H. idem idem. J. L. A. v.
d- H. idem idem, H. C. K. overtre
ding Arbeidswet 3 maal 5 subs. 5
dagen hechtenis. G. v. d. M. overtre
ding Jachtwet 15 subs. 15 dagen
hechtenis. A. S. idem 20 subs. 20
dagen hechtenis. J. B., overtreding
Leerplichtwet 3 subs- 3 dagen hech
tenis.
M. IJ. F., idem. f 6 subs. 6 dagen
hechtenis K. v. O., idem, f 3 subs. 3
dagen hechtenisW. v. d. P., idem,
s subs, s dagen hechtenisA. M„
overtreding Ongevallenwet, fS subs. S
dagen hechtenisI. de V„ in <^n ia
beweging zijnden trein gaan, f 3 subs.
3 dagen hechtenisJ. W., het zich ia
dronkenschap op een station bevinden,
fS subs, s dagen hechtenis; C. S.,
overtreding Trckhondcnwet, f3 subs. 3
dagen hechtenis J. S„ overtreding
Warenwet, f 3 subs. 3 dagen hechtenis;
G. S., overtreding Motor- cn Rijwiclwetj
f 3 subs. 3 dagca hcchtcnis.-
G. S. overtreding Motor- en Rjjwicl-
regloment f 3 subs. 0 dagen rechten is, J.
v. d. G. idem en vnlschen naam opgeven
3 en f 15 subs. 3 dagen hechtenis en 15
dagen hechtenis, B. v. D.( het als opkoo-
per geen doorloopend register honden ala
bedoeld in art. -137 Sr. f 25 subs. 10 da
gen hechtenis .1. C. S. ccn dier noodo-
loos arbeid doen verrichten op pjjnljjko
wjjze '8 subs. S dagen henchtenis, C. K.
het loopca op eens anders grond f 15 subs
15 dagen bochtenis, L. K, idem 10
subs 10 dagen hechtenis.
W. v. 1). openbare dronkenschap
bii herhaling 3 daeen hechtenis. I'. J.
v. O., idem. 3 dagen hechtenis en een
iaar pkatsing in oen nikswcrkinrich-
iing; J. F. P.. idem. 10 dagen hechte
nis E B. openbare dronken—1-- - f 4
subs. -1 lianen hechtenis W. de B.,
idem f 4 sulxs. 4 dacen hechtenis;
W. H-. idem, f -1 subs. 4 das-en hech
tenis. L. P. H.. idem, idem, Z. v. II.
idem. f 6 sube. 6 dagen hechtenis; .T.
K. idem, f 4 sul-s. 4 dagen hechtenis;
P- J. v. d. K.. idem idem. .T. F. J. M.
idem. idem. A. IT., idem f 3 subs. 3
dagen heehtenisH. M. R-, overtre
ding veiord. van Zand voort f 1 sub®.
4 dagen hechtenis.
king van „op-zijn-hoede-zijn" lag weer
op zijn gezicht en het leek me beter
om maar te zwijgen.
„Maar we schoten niet zoo maar
op iemand" vervolgde Aiken wat
vriendelijker. „Nee op uitgezochte
menschen".
Hij zweeg en koek eens rustig om
zich heen en de stoffige weg, dc ri
vier. de boomen en het zachte zon
licht schenen hem vertrouwelijk tc
maken. Zijn harde stem werd zachter
en beschermend.
„Zou je soms graag willen weten,
wie die menschen waren?" vroeg hij
ten slotte.
Ik was blijkbaar ecn beetje te hap
pig, want Aiken glimlachte cn knik
te voldaan met het hoofd.
„Ik dacht wel dat je benieuwd zou
zijn", zei Alken. „Je zou cr zeker wel
een tand voor over hebben om er ach
ter te komen, niet? Je weet nooit dat
je wat an ecn tand heb tot jo hom
kwijt ben.
Kijk nou 'es naar mij ik ben er
al zes verloren in den loop der jaren
en nu maar jii wou weten op wie
we geschoten hadden, hè. Ja, ja, da's
waar ook. Nou ik zei het je zeggen.
Ja waarachtig, ik zei het je vei-tel
len. jongen!" en weer lachte hij in
zichzelf.
„Het svaren net zulke menschen as
jijzei hij levendig. „Menschen die
zich met ecn ander z'n zaken wilden
bemoeien".
