De Zomertijd behouden.
OM ONS HEEN
Muziek.
40e Jaargang
No. 12222
Versehijnt dage'ijks, behalve op Zon- en Feestdagen
ZATERDAG 21 APRIL 1923
ABONNEMENTEN per 3 maanden: Voor Haarlem en de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd
is (kom der gemeente) f3.57l/i- Franco per post door Nederland 12.811/» Afzonderlijke nummers fO.lö. Geïl
lustreerd Zondagsblad, voor Haarlem en omatreken f 0.571/»franco per poot f0.65. Post Giro 38810.
Uitgave der N.V. Lourens Coster, -lireotour-Hooldredaetour J. C. PEEREBOOM, Telelesn 3082
BIJKAMOOH voor Santpoort, Velsen. Velssroord, Mljkeroog, lJmnidcn,
ADVERTENTIENVan 1—5 regels fl.75; iedere regel meer 35 Cts. Reclames 60 Cts per regel. Bij
abonnement aanzienlijk rabat. Twaalfstuiveis-advertentiën van Vraag en aanbod van 1—4 rece 60 Cts
per plaatsing, elke regel meer 15 Cts. 4 contant; buiten het Arrondissement dubbele prijs.
Dirsetie en Administratie
Beverwijk enz.
Groete Houtstraat 83. Telefeonnrs. Redactie 600 en Administratlc724
DR1EHU1ZERKERKWEG 2, VEL8EN, TELEFOON 3521
DIT NUMMER BESTAAT,UIT
'l WIN TIG BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD
Heden:
ZATERDAG 21 APRIL.
Stadsschouwburg, Wilsonsplcin:
Het Schouwtooneel: „Nog altijd Com
pagnons", 8 uur.
Remonstrantsche Kerk: Voordracht
met lichtbeelden. Onderwerp: „Ras
vernieuwing in Duitschland", 8 uur.
Waaggebouw, Spaarne: Tentoonstel
ling „Kunst zij ons Doel", 11—5 uur.
Voormalige zalen van „Trou moet
Blycken": Anatomische tentoonstel
ling.
Tea-room Luxor Theater, Groote
Houtstraat: 's middags 3.305.30 en
's avonds 811 uur Concert.
Cinema Pal. EoyerMiddag en Avond
conoert 3.305.30 en 811 uur:
Bioscoopvoorstellingen.
ZONDAG 22 APRIL
S'taidfesicfnouwhurg, Wilsonsplcin.
Het Schouwtooneel: „De Huwelijks-
barometer", 8 uur.
Schouwburg .Tansweg: „Piet Koh
ier do Boemelbaron.
Gebouw van den Protestantenbond:
Bijeenkomst van „De Nieuwe Ge-
dadite", 3 uur.
Waaggebouw, Spaarne Tentoonstel
ling van „Kunst zij ons Doel", 115 uut-
Voormalige zalen van „Trou moei
Blycken": Anatomische tentoonstelling.
Hotel „Spoorzicht", Stationsplein:
weg 36, Concert van 811 uur.
Kleine Vereeniging, Kleine Hout
straat. Muziek.
Café-Restaurant „Lion d'Or", Kruis
weg 36, Concert van 8—11 uur.
Tea room Luxor Theater, Groote
Houtstraat's middags 3.305.30 en
's avonds 811Concert.
Cinema-Palace FoyerMiddag- en
Avondconcert 3.305-30 en 811 uur.
Luxor-Theater. Groote Houtstraat:
Bioscoopvoorstelling van 2 u. n.m. af.
Schouwburg De Kroon, Gr. Markt
Bioscoopvoorstelling van 2 u. n.m. af.
Cinema Palace, Groote Houtstraat
Bioscoopvoorstelling van 2 u. n.m. af.
Scala Theater. KI. Houtstraat 77
Bioscoopvoorstelling van 2 u. n.m. af.
Bloemendaal: Hotel „Duin
cn Daal": Matinée in de nieuw aange
bouwde serre.
MAANDAG 23 APRIL.
Stadsschouwburg, Wilsonsplcin.
Do Haghespelers: De Duivel", S u.
Voormalige zalen vain „Trou moet
Blycken": Anatomische tentoonstel
ling.
Tea-room Luxor Theater,. Groote
Houtstraat: 's middags 3.30—5.30 en
's avonds 811 uur: Concert.
Cinema Palace. Foyer: Middag- en
Avondconcert 3.30—5.30 en 8—11 uur.
Cinema-Palace. Groote Houtstraat
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Schouwburg De Kroon, Gr. Markt
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Luxor-Theater, Groote Houtstraat
Bioscoopvoorstelling, 8 uur.
Scala-Theater. KI. Houtstraat 77
Bioscoopvoorstelling. 8 uur.
No. 3175
Praatje over muziek.
iOnze tram dreunt over den weg. De
bestuurder waarschuwt met nadrukke
lijk belgeluid den chuuileur van een
auto, die, antwoordende met een gil
van zijn claxon, rakelings langs den
tramwagen schiet. Juist op dat oogen-
blik kijk ik uit en zie twee jonge man
non, elk met een viool en een jonge
vrouw met een harp. Zij grijpen in de
snaren, dus zij spelen, maar ik hoor
er niets van in het rumoer om mij
heen en heb hen in een oogenblik uit
het gezicht verloren.
Straatmuzikanten. Zwaar werk moet
dat zijn, dag in, dag uit langs de stra
ten to loopen, van tijd tot tijd stil
te staan en een paar melodieën te spe
len, natuurlijk meestal dezelfde, die
zij wel droomen kunnen. Niemand
heeft dan ook een noot muziek vóór
zich, ze kennen alles uit het hoofd.
Naderhand ontmoet ik ze verderop.
De twee jonge mannen loopen voorop,
een torst de zware harp, achteraan
komt de harpspeelster met een an
dere jonge vrouw. Zij maken een
heel anderen indruk, dan dc gewone
straatmüzikant doet, intelligenter, be
schaafder.
Want wat daar op den weg zoo
staat muziek te maken is niet al
tijd veel zaaks. Reken er op, dat de
oude violist, die altijd dezelfde twee
stukjes voordraagt op een ontstemde
viool eQ dan met een kras eindigt, het
kroegje in de buurt niet gemakkelijk
voorbijkomt- Heeft ook hij betore
dagen gekend, waarvan de herinne
ring hem sofns een somberheid aan
jaagt, die hij tracht te verdrijven
overeenkomstig het. cynische rijmpje
van Wilhelm Busch
Das isfc ein Ruf von alters her,
Wer Sorgen hat. hat auch Likor.
Wat zwerft er al niet op den weg?
Die andere oude man met zijn klari
net, dat duet van twee jonge kerels,
viool en trompet (hoe hebben ze
elkaar gevondenaf en toe een man
met een harmonica, lang met dat. ge
brekkige ding met twee bastonen,
gelijk aan twee snurkklanken, een
laag en een hoog, maar een instrument
van beteekenis, waarop de heele toon
ladder kan worden weergegeven.
Uit mijn jeugd herinner ik mij een
doedelzakspeler, maar dat vak schijnt
uit de mode. Do maatschappij verliest
daaraan niet voel. Het is mogelijk,
dat de doedelzak indruk maakt in de
Scl^otsche hooglanden, zooals de Al
penhoorn in de Zwitsersclie bergen,
maar tusschen de Nederlandsche pol
ders doet zij ons niet voel. Persoonlijk
hoor ik dan nog liever de rommelpot,
die bestaat uit een stokje in een stuk
dik perkament, dat stevig vastge
maakt is in een ronde doosals het
stokje op en neer bewogen wordt,
hooren we hetzelfde geluid als dat van
de Turksche trom, zwakker, maar
vooral niet minder eentonig. Maar ik
zou niemand aanraden, met de rom
melpot uit muziek maken to gaanhij
zal daarbij alleen de handen tot woe
de brengen en geen cent uit andermans
zakken tooveren.
De beste straatmuziek is die van
het fanfarekorps der werkloozen.
Maar zij verkeeren ook in veel
betere omstandigheden, dan de zwer
vers over wie ik hierboven sprak-
's Avonds komen zij terug onder
een gastvrij dak. Blijkbaar houden
ze ook repetities en trachten dus hun
uitvoeringen te verbeterer.. Men zegt
dat het hun goed gaat en ik hoop,
dat het waar is, want het moet een
inspanning zijn den geheclen dag te I
loopen en te blazen, te blazen en te
loopen.
Ten slotte de orgels- Het is niet te
ontkennen, dat zij onze stad opvroo-
lijken en wie zou daar iets tegen heb
ben, maar ik zou wel eens kennis
willen maken met den man, die voor
gebroeders Warnies, den vermaarden
orgelfabrikant, de melodieën kiest.
Dan zou ik tot hem zeggen„edele
heer, het is duidelijk, das uw keus
aan allerlei beperkingen gebonden is,
maar zijn er geen plezieriger melo
dieën te vinden, dan zoo menig siai
deuntje uit een operette, dat nage
schreven is (met variaties) n-iar het
werk van een anderen operetiefabri-
ka-nt, die zijn inspiratie op zijn beurt
weer ontleeude aan een anderen com
ponist?"
Dit zou ik hem vragen er. ik ben
benieuwd naar zijn antwoord.
Met onze concerten van harmo-
niemuziek in den Hout is 't gedaan.
Dat hebben we in deze rubriek al
vaak behandeld. Als de gemeentebe
sturen voortaan zulke - oncerten bui
ten willen geven, moei., .i zij bij de
liefhebberij-muziekgezelschappen te
berde komen, waaronder er zijn, die
waarlijk met eere mogen genoemd.
Een der redenen van die verplaatsing
schijnt te zijn, dat de jongelui die
voor muziek gaan studeeren, viool en
piano ver verkiezen boven liet blaas
instrument. Is dat wonder? Wanneer
zij geen goede plaats in een orkest
kunnen krijgen, dan zijn er de strijk
jes nog en de bioscoop en de booze
wereld zegt wel, dat daar zelfs meer
mee te verdienen is, dan met een
plaats in een groot orkest. Maar met
de blazers begint het te nijpen, zelfs
heb ik dezer dagen eeïi orkestdirec
teur hooren voorspellen, dat er eer
lang een groot gebrek aan hout- en
koperblazers komen zal. Een gevolg
daarvan zal zijn, dat zij betere sa
larissen kunnen bedingen dan de
strijkers, daaruit zal weer toestroo-
ming van nieuwe leerlingen op blaas
instrument voortvloeien en zpo komt
ook deze moeilijkheid weer in orde,
ai zal een lastige overgangstijd zeker
mogelijk zijn.
Men zego ook, dat er nu wel blazers
zouden loskomen uit de militaire mu-
ielckorpsen, die men opheffen wil,
vanneer niet de twee partijen op
elkander wachtten. De administratie
wacht totdat de musici een betrek
king aanvaarden, ómdat daarmee de
verplichting van wachtgeld enz. op
houdt- Gevolg van streven naar zui
nigheid. De musici op hun beurt
wachten met solliciteeren totdat hun
positie door het Rijk geregeld zal zijn.
Deze geduldproef kau lang duren. Je
kunt er oud mee worden.
De kunst heeft het moeilijk, dat we
ten wij alleen. Vooral in dezen tijd.
En de muzikale kunst, die meer dan
een andere vat op de menschen heeft,
is er nog het best aan toe, vergele
ken bij schilders en beeldhouwers.
Maar toch bestaat er in de kunst der
iek een schrikbeeld. De ouderdom,
moet het gaan, als de vingers
den dienst weigeren, het gehoor niet
•lierp meer is 1
Dut is de angst van den muzikant
i waarlijk niialleen van den klei
nen man in het vak, die blij is wan
neer hij zijn broodje heeft. Ook de
grooten, de menschen die een periode
van glorie doorleefden, komen vaak
tot toobcn op don ouden dag-
Ik heb er zoo een gezien, ren kun
stenaar op zijn retour. Hij was zoo
heel oud nog niet, maar zijn rug was
gebogen en zijn oogen stonden dof.
Hij ging aan de piano zitten, speelde
een korte inleiding en begon te zin
gen. Helaas, de stem was nog altijd
groot en zwaar, maar de klank ver
dwenen. Hij trachtte het gebrek aan
glans te vergoeden door omvang
maar 't baatte niet. Het klonk als
slagen op hout, zoo dof en hard.
Hij zong een lied, dat hij zelf ge
componeerd had en waarover vroe
ger duizenden tranen vergoten heb
ben, de woorden waren nog altijd tref
fend, maar zij kwamen niet tot de
hoorders over, omdat het voertuig
van de stem met meer deugde.
Toen trad zijn vrouw op. Met zelf
vertrouwen. Maar zonder stem- Het
was of het kleine geluidje, dat uit
haar keel kwam, vastzat aan een
draadje, dat ieder oogenblik breken
kon. Na de pauze ben ik gevlucht
naaL- het achterste gedeelte van de
zaai, waar de inspanning om het ge
luid voort te brengen, niet meer ge
hoord werd.
Arme zangers op hun retour. Zij le
ven met hun herinnering in de schoone
dagen van vroeger en moeten de kost
verdienen in de bittere dagen van
tegenwoordig.
An geen redelijke uitkomst in 't
zicht. Geen pensioen, geen kans op
nog enkele jaren van onbezorgde
rust. Het voorland dor liefdadig
heid en niets om -et hart te verwar
men, dan de herinnering aan de glorie
van vroeger.
Wijze menschen zeggenwaarom
niet in goede dagen gespaardJa,
waarom is een kunstenaar geen cij
feraar noch boekhouder waarom is
hij losser met zijn geld, dan een an
der? Omdat hij een kunstenaar is.
Als van een administrateur niet ge-
ëisoht mag worden, dat hij bovendien
een artist is, waarom zou een artist
dan een administrateur moeten zijn-
En bovendien ik heb er een ge
kend, die geld bespaard had. Genoeg
om zijn einde rustig te halen. Hij ver
loor het, 't werd hem afhandig ge
maakt. Dat gebeurt dagelijks. Hij
had het applaus van zijn laatBte con
cert nog in de ooren, nam zijn viool
weer op en beklom het podium.
Weer juichte het publiek hem toe
en* zette zich tot luisteren en bewon
deren. Hij begon, de menschen keken
elkander aan, het was valsch. De jaren
hadden zijn gehoor verzwakt. Men
applaudisseerde nog uit beleefdheid,
uit medelijden. Maar de oude violist,
is nooit weerom eekomen- Hij begreep,
dat hij had afgedaan.
Moeilijk is bet lot van den ouden
kunstenaar.
J. C. P.,(
Stadsnieuws
EEN BEELD VAN HAARLEM IN DE
13de EEUW.
Een beeld van Haarlem in de 13e
eeuw teekeride mevrouw J. M. Sterok
Proof Vrijdagavond voor de leden
van de Vereeniging „Haerlem' in een
door haar in het eigen gebouw der
vereeniging, de Hoofdwacht, gehou
den 'lezing.
Na een korte uiteenzetting van ere
historische ontwikkeling- van Haar
lem tot de 13e eeuw, waarbij wij de
versterkte uit de ,,oix>n" stad zagen
groeien (de versterkingen en grachten
waren noodig tegen de opstanden en
overvallen der Kennemers en West-
Friezen) en Haarlem een steedscher
karakter zagen krijgen, kwam spr. tot
haar eigenlijk onderwerpde 13e
eeaiw. Al dadelijk moest zii beginnen
met den aanwezigen een iilusie te ont
nemen dat Haarlemsche ridders
aan de inneming van Damiate hebben
deelgenomen, is niet juist. De heer
Johs. de Breuk. de voorzitter van
..Haerlem". kwam als goed Haarlem
mer later ,in zijn dankwoord aan de.
spreekster, tegen deze voorstelling
eenigszins in verzethet is mogelijk,
zoo zeide de heer De Breuk, (waar
schijnlijk daarbij denkende aan het
„Straks komt een wijzer, die 't weg
redeneert" van De Genestet), dat la
tere onderzoekingen zullen aantoo-
nen. dat wel degeliik Haarlemmers
bij Damiate eestreden hebben
In het eerste gedeelte van haar
voordracht behandelde mevrouw
Sterck verschillende gebouwen, die in
de dertiende eeuw te Haarlem ston
den.
Daar was het „grafelijk lusthuis"
op 't Zand (de Groote Markt). In de
prachtige hal werden feesten gegeven
on er werd recht gesproken. Om deze
hal heen waren de woningen voor het
grafelijk gezin. Later kwam het san
de Predikheeren of Dominikanen, die
den Ilaarlèmschen Kruidtuin, thans
den gymnasi-uintuin, stichtten. De
on-die, gemetselde Kloostergang, waar
nu de brandladders en slangen be
waard worden, behoort het aesthetisch
centrum te worden voor een uitbrei
ding van het stadhuis. Het Pand kan
dan worden tot een groote attractie
voor vreemdelingen.
tusschen öpekstraat. Anegang,
Wa.rmoesstraat en Groote Houtstraat
lag het Karmelietenklooster en in
1262 werd het Begijnhof gesticht,
waar ongehuwde vrouwen woonden,
die de kloostergelofte niet haddon af-
ge'egd.
Ten zuiden van de Oudcgracht
stond de Gasthuiskcrk, bij het Gast
huis en in ,,Ue Stoof" konden dakloo-
zen zich warmen. Misschien dankt
hieraan de Stoofsteeg haar naam.
De particuliere woningen waren van
hout met een steenen onderbouw en
een riolen dak. Naarmate van <lc „ge
zetenheid" der bewoners verschilden
natuurlijk de aankleeding en liet huis-
rnnd. De „haard" vormde altiid het
middelpunt van het woonvertrek.
THnnen de huizen suoiden epinno-
Braat vlucht naar de duisternis.
wiel en weefgetouwde ambachts
lieden. die op muilen rondliepen,
oefenden, gekleed in een leeren
schootsvel en met een wollen muts op
het. hoofd, hun ambacht meestal nn
Straat uit.
De wegen waren slecht, de varkens
wandelden op straat
Na de pauze deelde spr. het een en
ander over de economische toestan
den mede.
Nadat schutsluizen gemaakt waren
in den dam bij Spaarndam, ontstond
er meer handel en kwam ook de
scheepsbouw op.
Haarlem krec.e verschillende stads
rechten (keuren, handvesten). Merk
aardig is wel 'de stadskeur, waarin
zoo trolsch stond „Een Haariemsch
poorter zal niemand dienstbaar zijn."
Er waren, toen ook al, 7,wa.re belas
tingen. De o-raaf had veel gc.ld noodig
voor ziin striid tegen wederspannige
edellieden on dat moesten „de lieve
poorteren" opbrengen. In 1274 schreef
Graaf Fioris V een „ciinsbrief" uit,
die eigenlijk een belastingtarief was.
Deze ciinsbrief berust nog in ons ar
chief. Woeker en speculatie waren
verbodenFioris liet de Lombardij-
nen die met geld gold maakten uit
Haarlem verdrijven. Speculeeren in
grond was echter toegestaan. En de
edelen, die in weinig goeden doen wa
ren, „verdienden er wat bij" mei han
del e.d.
Haarlem was de voornaamste stad
in Noord-Ho!land op het gebied van
de rechtspraakhet had een eigen,
vast schavot. Het „kempen", (het
vuistrecht) was officieel verboden.
De heer Joh. de Breuk, dankte
mevrouw Sterck voor de wijze waar
op zii de voornaamste stad van het
nieuwo jonge Holland uit de 13e eeuw
had doen leven en haar eersten bloei
tijd geteekend had, waarmede de vrij-
talriike aanwezigen door applaus
hun instemming betuigden.
DRANKBESTRIJDING.
De afd. Haarlem van de Ned. Vereeni
ging tot afschaffing van alcoholhoudende
dranken kwam Donderdagavond in fees
telijke vergadering bij'een in de groote zaal
van „De Centrale". In zijn openingswoord
heette de voorzitter, de heer C. F. Kruijff,
't bijzonder welkom de jongedames Jo
Voetelink, Tea Klok en Bertha Vester,
welke door eang met pianobegeleiding en
deolamatïo de aanwezige leden en gasten
oogenblikken van muzikaal genot hoopten
te versohaffen. Aan het einde der bijeen
komst, welke wij druk bezocht was, kon
haar den dank der aanwezi
gen brengen, want hetgeen zij presteerden
iel wel in den smaak.
Van de eigenlijke agendapunten dient
te worden vermeld, dat het jaarverslag 1922
de onderafd. de Geh. Ontli, Tooneel-
vereeniging „Nieuw Leven" werd uitge
bracht en een verslag van de jaarvergade
ring der Noord-Holl. Prop. Comm.
Verder vond een bespreking plaats over
1e komende Blauwe Week Actie van He
melvaartsdag tot en met 2en Pinksterdag,
loo werden ook eenigc plannen geopperd
voor de zomer-propaganda. Do vergadering
Seslooi om evenals vorige jaren deel te
nemen aan do 1 Mei-betooging, do leden
werden uilgenoodigd achter de blauwe
banier in den Mei-stoet op te trekken.
Op de vergaderingen zal worden gecol
porteerd mei het Meinummer van De
31auwe Vaan, en de brochure „Do Vrouw,
c Alcohol en de Stembus". Als penning-
afd. is benoemd de lieer
Mooi
als
Leve
de i
.1.
Ket ophalen van vuilnis
Een onderhoud met den heer
Boerkoel.
In de raadszitting van Woensdag heeft
het lid mejuffrouw Van Vliet geklaagd
over de wijze van vuilnis-ophalen in het
Amsterdamschc kwartier. „Het dient," had
mejuffrouw Van Vliet gezegd, „te geschie
den om half elf of elf uur. Dan staan de
bakken buiten. Maar het geschiedt soms
pas te vier uur. Dan zijn de bakken leeg
en ligt allo vuilnis op de straat."
„Dat is de eigen schuld van die men-
sohen," zei de directeur van den Iteini
gingsdienst. de lieer Bocrkoel, dien we
over deze kwestie spraken. „Todereen-' In
Haarlem weel nu toch wel, dat de bakken
met vuilnis eerst op straal mogen worden
eezet, als dc komst van de vuilniswagens
door een belsignaal wordt aangekondigd.
Als iemand dal vóór dien tijd doet, dan
herokkent hij zichzelf en ons veel last. En
dam komt er nog wat bijwe leven op het
oogeijilik in den schoonmaaktijd; dan
wordt er door veel menschen oude rom
mel opgeruimd, zoodat er gewoonweg geen
peil op te trekken is. Na de schoonmaak
heeft mcj. Van Vliet zeker geen reden tot
klagen. Ook zijn er veel huismoeders, die
altijd tot den laalsten dag wachten; dat
brengt^ natuurlijk óók al stagnatie in
dienst. We beginnen expres al 's morgenB
om zeven uur in de arbeiderswijken,
dat het ons bekend is, dat veel man
vóór zij de deur uitgaan, den vuilnisbak
voor moeder de vrouw buiten zetten. Maar
ja, het Amsterdamscho kwartier, waar
bijna overal arbeiders wanen, is zoo groot.
We kunnen toch niet overal tegelijk zijn.
Maar, nogmaals, het is de menschen d'r
eigen schuld, als hun vuil »oo lang buiten
slaat en over de straat gesmeton wordt. Ze
moeten wachten totdat dc bel weerklinkt
dan gebeurt alies ordelijk."
Van deze gelegenheid maakten we
vens gebruik, den heer Boerkoel te v
gen, hoe hij het klaar speelde, den dienst
behoorlijk te doen functionneeren en
stad schoon te houden, zonder een
meer aan te stellen of een paard mee
gebruik te nemen, hoewol de stad steeds
meer in omvang toeneemt.
„Dat komt door de bezuiniging," anl
woordde de hoer Boerkoel. „We hezuin-
gen zooveel mogelijk. Maar u moet me niet
vragen, of de stad niet wat schooner kan
zijn en of er niet wat meer gesproeid kan
worden. Overigens pas Lk me zooveel
gelijk aan de omstandigheden en aar
weersgesteldheid aan. Maar een cn ander
liecft toch tot gevolg, dat er nu al
schillende wijken zijn, waar de Reiniging
maar twee maal per week komt. En ik ben
er een voorstander van, dat dit drie ma
per week gebeurt. Doch wegens den vrij
Zaterdagmiddag kan dat. met. Op Zan
dagochtend is alleen maar lijd om te ve
gen. Aan alles is evenwel een grens, dus
ook aan de bezuiniging. Er zijn nu alweer
74 waningen in do SLohthuisstrant bijge
komen. Die moeten ook weer allemaal be
diend worden. In de toekomst zullen dus
noodwendig het personeel en het mate
riaal moeten worden uitgebreid. Misschien
wacht dat wel, ik weet het niet, op de
grenswijziging; als Groot-llaarlem komt.
Tot zoolang," aldus eindigde de heer Boer
boel, „roei ik met de riemen, die ik heb!"
ACTF. EXAMEN L.O. Haarlem 20
April. Geëxamineerd m.l. candidatcn.
Gcri.r.-u'd de he-ren -I. Mulder, J. F. Nij-
IrMf, .1. Oosterling. W. Rcnes. J. J. Wal
:ers, II. Warners, K. .1. Stassen, allen tc
11 J;
Toonkunst. Les Béatitudes
van César Franck.
De quaestio der coupures is een kri
tiek punt hij dc uitvoering vaji Les
Béatitudes. Zeker het werk is lang, tn
niemand minder dan Franck zelf,
vreesde dan hierin een fout zat, die
de noodlottige oorzaak zou zijn dat
het werk slechts bij brokstukken zou
kunnen uitgevoerd worden. Maar die
gerektheid biedt ons toch een „himm-
iische Liinge" dit? voor een ontwik
keld publiek op onze dagen wel te ver
teren valt.
Ik heb tenminste herinneringen aan
complete uitvoeringen die mij geen
oogenblik ie lang waren. L5ij deze uit
voering door Toonkunst wos er ech
ter weer duchtig gecoupeerd en ik
kan niet zeggen dat alle „kappen" ge
lukkig getroffen waren. Zoo b.v. hot
weglaten van les choeurs terrestres in
I, was al erg onlogisch, want nu kre
gen wij al direct „La voix du Christ"
ais bespic-ge'ing op iets wat wij' niet
gehoord hadden. Dan het weglaten
van het mooie quatuor der Phariseërs
en bovenal het sublieme koor „Lavez
dans unc humble prière" in VI, wat
toch bij elkaar geen tien minuten uit
spaart, waren coupures, wanrmeo ik
mij niet kan vereenigen. Maar, deze
quaeotie daar gelaten, wat er van de
Béatitudes uitgevoerd werd, werd tot
ons gebracht op een wijze die voor
het grootste gedeelte boven allen lof
verheven was. Waren er enkele beden
kelijke momenten, dan golden zo noch
den dirigent, noch het koor, noch net
orkest; neen Toonkunst, wat vooral
Toonkunst uitmaakt het koor met
zijn eininenten leider Evert Cornelis
heeft Franclc's meesterlijke schep
ping eene uitvoering bezorgd die be
zwaarlijk mooier en beter kon zijn.
Met wat een sublieme eenheid in net
koor, met welke heerlijke timbres
werd b.v. gezongen „Heureux l'hom-
me a qui la charitë sainte ouvre le
royaumc des cietix!" En wat een sub
tiel hemelsche klank en wat ccn lo
gisch muzikale agogiek verkreeg Cor
nells bij „A jamais heureux des misé-
récordièux!" Heerlijk ook waren „Les
choeurs celestes" in VI en niet. min
der aangrijpend waren VIII „Les
choeurs des justes". Ik mag niet zeg
gen dat het i»nndecl van het koor mij
één oogenblik onbevredigd gelaten
heeft, het was in één woord overheer
lijk. Van de begeleiding van het
L'trechtsch Stedelijk Orkest kan ik
hetzelfde zeggen, al de warme orkest
kleuren van Franck s rijke palet wer
den zuiver en bezield weergegeven.
Bij 't hespreken der solisten gaat
ide aandacht allereerst naar den tenor
R. Plamondon, omdat diens partij het
zwaarst is, en omdat hi.i het mind
voldeod. Plamondon heeft een mooi
geluid in het medium, maar zijne
hooste is ongenietbaar. Dat bezorgde
bange oogenblikken want hierdoor
bedierf hij het mooie quintet van II.
dat hij trouwens heelmaal ie vol
domineerde, het kwartet in Hi v.-vl
op 't eind re meen lee'lik rv-r n -
foicecrd shhreouwend - r h; hei int
van 7. Jn mooie solo in IV was n. cn
schril, en niet veel m'ndcr de I- "de
regel vnn den solo in V, Waar zijne
partij niet te hoog "ien wist hij even
wel mooie aceenten tc troffen, zoonis
In den Proloog en hij den aanvang
van ..Puisque partout ou noua cn-
trainc".
