TAFELZILVER
HAARLEM'S DAGBLAD
Mei-maand
INSTANTANÉS
Muziek
Zaterdag 28 April 1923
TWEEDE BLAD
En dart'Iend komt zij aangesprongen.
Langs bosch cn vaart, en veld en wei,
In licht' kleedij
Van Lentetij1
De Blocimand, veel en vaak bezongen,
Door vogels en door menschentcng-r,;
De liefste uit de maandenrij,
De maand van Mei.
Hoor! hoe een koor in bosch en boomen
Haar komst begroet, nu toovert zij
Voor veld en wei.
Een Lentesprei
Van Bloemen uit haar korf genomen.
En van een zomer, die gaat komen
öns veel belovend.... gaat voorbij
De blonde Mei.
Doet niet alzoo de Mei van 't Leven?
Hij komt tot ons bij Lentetij,
Maakt even blij.
Die blonde Mei,
Om bloemen, die hij veel kan geven
En vol beloften toeft hij even,
Dan.... voor wij 't gisten ging voorbij;
De Levensmei.
Wèl hem, die tot zich heeft genomen
Al 't Schoon, dat eens hem bood
(z'n Mei,
En die daarbij,
Voor later tij
Stof voor herinnering vond en.droomen
Die als December is gekomen
Zich nog kan voelen levensblij.
Om 't schoon.... van Mei,
L. C. STEENHüIZEN.
DE VICOMTE
(Nadruk verboden.)
Wij aten in een hotel te Batavia aan table
d'hote, mijn vriend Krab en ik. Wij be
hoorden met de familie Van Lunteren tot
Hewibhuyzcn tot de stamgasten van de
tafel. Meer dan drie maanden zaten wij
iederen avond tegenover elkander, da
familie Van Lunteren tot Hewikhuyzen
en wij, maar omdat mijn vriend naar den
ordinairen naam van Krab luisterde en
ook mijn voorvaderen naar alle waar
schijnlijkheid niet aan de Kruistochten
hadden deelgenomen, ging de familie
Van Lunteren tot Hewikhuyzen, bestaan
de uit pa, ma ca dochter, nooit verdei
dan tot een genadig hoofdknikje vóór en
een dito knikje na tafel! Dat knikje was
voor de familie Van Lunteren tot He
wikhuyzen wel het uiterste, waartoe zij
tegenover ons kon gaan.
De Van Luntcren's tot Hewikhuyzen
zouden zich niet vervaardigen met één
der andere gasten ooit een woord te
wisselen zij leefden in een ivoren toren,
tot in het diepst van hun ziel ervan
overtuigd, dat zij tot een apart men-
schenras behoorden. Wanneer een nieu
we gast, onbekend met de hoogheid
van de Van Luntcren's, Indisch vrijmoe
dig met uitgestrekte hand naar Van
Lunteren toekwam en tot hem zei„Mag
ik mij es even voorstellen, mijn naam is
Van Puffelen!" dan was Van Lunteren
van een waarlijk prachtige grandezza!
Uit de hoogte keek hij den nieuweling
even aanhij zei niets dan „,Van Lun
teren tot Hewikhuyzen", keerde Van Puf
felen den rug toe en begon een gesprek
met zijn vrouw en dochter, waaruit heel
duidelijk bleek, dat de kennismaking
hem volstrekt niet „aangenaam" was ge
weest. Als de nieuweling het per onge
luk nog eens mocht wagen aan tafel
het woord te richten tot mijnheer of
mevrouw Van Lunteren tot Hewikhuy
zen, dan waren dezen altijd toevallig Ln
druk discours; men klopte bij de Van
Lunteren's geregeld tevergeefs aan de
poort.
Voor de Van Lunteren's begon het
menschdom bij de dragers van dubbeie
namen en bij hen, die het recht hadden
visitekaartjes met een kroontje te laten
drukken. De rest was voor hen niets
dan lucht!
Op een avond was er merkbare vei-
rassing onder de hotelgasten de familie
Van Lunteren tot Hewikhuyzen kwam
met een ander „mensch" aan tafel. Hij
was een slanke, jonge man van Zuidelijk
type. Wij hadden dadelijk onze conclusie
gemaakteen Italiaan of een Span
jaard! De Van Luntcren's waren zoo ge
occupeerd met hun nieuwen gast, dat zij
dien avond zelfs het hoofdknikje verga
ten. De slanke, 'donkere man sprak in
vloeiend Fransch voortdurend met me
vrouw en de dochter cn de twee dame:
>utten zich uit in onnoemelijk veel „ah
<tui, oui, oui's" cn „non, non.
Mijnheer Van Lunteren was blijkbaar
erg in zijn schik en schonk Grave en
Bourgogne. Het was duidelijk aan alles
te zien de familie Van Lunteren
Hewikhuyzen had eindelijk in het hotei
een „partner" gevonden.
In de Indische Maatschappij zelfs
te Batavia is men al even klein-
stcedsch als in een uithoek als Lochem
of Bergen op Zoom. Was het dus te ver
wonderen, dat wij allen Nieuwsgierig wa
ren om te wetqn, wie het uitzonderings-
mensch was, die zoo zonder slag of
stoot tot den ivoren toren der Van Lun
teren's was doorgedrongen. Het intri
geerde mijn vriend Krab zóó, dat bij na
tafel pardoes op de familie Van Lunte
ren tot Hewikhuyzen afstevende en eer-
biediglijk vroeg
„Pardon, wilt u mij even voorstellen
aan uw gast?"
Mijnheer Van Lunteren keek pijnlijk
verrast van uit de hoogte op Krab neei.
Toen zei hij stijf en hautain „Monsieur
le vicomte d'Habécourt! Monsieur.
ehehpardon, hoe is 't ook
weer?"
„Krab!" haastte mijn vriend te ant
woorden.
„Ah ja. juist.... monsieur Krab!"
Even later kwam Krab in ons kringetje
terug.
„Potzblitz, da's lang niét mis! 'n Vi
comte!" fluisterde hij.
,,'n Vicomte?"
De Grave en de Bourgogne van mijn
heer Van Lunteren tot Hewikhuyzen
nden in dat enkele woord volkomen
hun verklaring. Eiken avond zagen wij
nu den vicomte in den kring van de fa
milie Van Lunteren tot Hewikhuyzen. Hij
maakte de dochter hevig het hof en het
spichtige, blonde meisje, dat altijd als
een wassen beeld stil tusschen haar
ouders had gezeten, zat nu iederen avond
een blosje op haar wangen levendig
en geanimeerd met haar burggrafelij-
ken buurman Fransch te pralen, alsof
haar leven er van afhing. Mama Van
Lunteren zag deze flirtation met blijk
bar welgevallen aan en mijnheer schonk
iederen avond dankbaar Grave en Bour
gogne.
Overal zag je in die dagen de familie
Van Lunteren tot Hewikhuyzen met hun
nieuwen vriend, den vicomte d'Habé
court. De vicomte reed met papa, mama
en de dochter 's middags in een rijtuig
langs Noordwijk en het Koningsplein, de
vicomte speelde na tafel in het hotel
een partijtje whist met de Hoüandscbe
familie, hij ging 's avonds met de Van
Lunteren's naar het concert in Concordia
en danste met de dochter op het bal in
de Harmonie! Overal, waar je de Van
Lunteren's ontmoette, zag je ook den
vicomte! De familie Van Lunteren tot
Hewikhuyzen leefde geheel cn al op,
nu zij eindelijk in Bataviaeen
„mensch" had gevonden. Men moest het
den heer Van Lunteren tot Hewikhuyzen
hooren zeggen „Puis je vous présemei
monsieur le vicomte d'Habécourt"? om
te begrijpen, welk een vreugde dit
voor -ikem beteekende. Het was, of
streelde hij de woorden „Vicomte d'Ha
bécourt". wanneer bfj ze uitsprak.
Op een avond kwam tot onze groote
verbazing de familie Van Lunteren tot
Hewikhuyzen zonder den vicomte aan
tafel. Allèr oógen gingen onwillekeurig
naar den stoel, die daar zoo vreemd leeg
stond naast de familie Van Lunteren.
„Waar is de vicomte? Waar is de vi
comte?" fluisterde men aan alle kanten.
Ook papa en mama Van Lunteren, en
I de dochter nog het meest, keken nu en
dan steelsgewijze naar de plaats, waar
anders de slanke, donkere burggraaf ge
zeten was. liet was duidelijk, dat de vi
comte hen dien avond had teleurgesteld.
Wij waren juist aan de visch, toen de
hotelier verlegen naar den heer Van
Lunteren toekwam.
„Pardon, mijnheer, daar is Iemand,
die u onmiddellijk moet spreken 1"
Mijnheer Van Lunteren tot Hewik-
huyzen keek hevig geïndigneerd.
„Zeg, dat ik nu aan tafel ben 1" bitste
hij nijdig.
„Jawel, mijnheer, maar het is.... het
isehde assistent-resident
politici"
„Hè, wat?"
Mijnheer Van Lunteren keek onaange
naam verrast.
„De assistent-resident van politie?'
De hotelier fluisterde hem iets in het
oor. De heer Van Lunteren tot Hewik
huyzen werd plotseling bleek en ver
dween van tafel, nieuwsgierig nage
staard door alle gasten.
Even later verscheen de hotelier op
nieuw. Nu stevende hij regelrecht op roe
vrouw en de dochter af.
„Of u'even bij mijnheer wil komen?"
De dames volgden den hotelier. Vier
ledige stoelen stonden daar nu aan ta
fel Het was, of het hotel plotseling van
zijn grootsten luister was beroofd.
Wii wachtten en wachtten de familie
Van Lunteren tot Hewikhuyzen kwam
niet terug!
En ook den volgenden avond en den
daarop volgenden en de danrop volgen-
den verschenen de Van Lunteren's niet!
Wij hadden op dien gedenkwaardigen
avond voor het allerlaatst het genadige
hoofdknikje van de familie Van Lunte
ren tot Hewikhuyzen in ontvangst geno
men! De familie heeft nooit meer met
ons aan tafel in het hotel aangezeten,
nadat zij van den assistent-resident van
politie had gehoord, dat le vicomte d'Ha
bécourt niemand anders was dan een
Fransche jockey uit de Straits, die we
gens oplichting uit Singapore was gezet
en die denzelfden middag spoorloos uit
Batavia was verdwenen, na een valscha
chèque op een der Banken te hebben
geïncasseerd. Zijn naam, ziin titel cn
zijn manieren van vicomte d'Habécourt
had hij geleend van een ouden meester,
bij wien hij in vroegere jaren te Parijs
dienst was geweest.
De slag voor de familie Van Lunteren
tot Hewikhuyzen was zóó groot, dat zij
reeds een maand na den vicomte met de
boot naar Holland afreisde, Ik kan niet
zeggen, dat wij onze deftige overburen
aan tafel heel erg hebben gemist.
J. B. SCHUIL.
Stadsnieuws
Intern. Orde van Coede
Tempelleren. Loge „De
Schakel" no. 05. Concert
In de Cem. Concertzaal.
was betrekkelijk weinig belangstel.
Iing voor dezen muziekavond, althans te
weinig om hem te geven in de ruime ge
meentelijke concertzaal. Maar zulks is
moeilijk te voorzien. In ieder geval het
dun gezaaide publick iiet het zich aan
geestdriftige bijvalsbetuigingen nier
ontbreken, zoodat het concert op zick-
If beschouwd, wel goed geslaagd mag
heeten.
lorccrst was er de zangeres Mcj.
Di Moorlag, die op zeer beschaafde wijze
liederen voordroeg. Ik hoorde alleen
haar nummers van Schubert en Brahms,
en ik moet zeggen, die genoten een deli.
vertolking. Het dweepend roman
tisme en de m'alsche zangerigheid in
Schubert's „Junge Nonne" en „Gany-
med" konden bezwaarlijk in warmer
ices geïnterpreteerd worden, en de
guitige voordracht van „Vergebliches
Standeken" en de vurige levensblijheid
„O licbliche Wangen" van Brahms,
gaven evenmin reden tot critiek. Mcj.
Moorlag was dezen avond uitstekend ge
disponeerd.
Belangstelling wekte het vioolspel van
den heer G. Beths, om zijn prachtiger»
toon en om enkele zeer gelukkige vir
tuose passages in het E moll-concert van
Mendelssohn, o.a. van de cadence in 't
eerste deel. 3n het Andante was hij min
der fortuinlijk, zijn dubbelgrepcn wa-
doorgaans twijfelachtig van into-
Toch een jong artist die heel veel
belooft.
Zeer verzorgd was het pianospel van
den heer Piet Ilalsema, die de begelei
dingen der' liederen en vioolnummers
voor zijn deel had. Vooral de liederen
kregen onder zijn fijnen toeis veei kleur
en relief.
Tot slot verdient vermelding de mede
werking van het gemengd koor „Mor
genrood" uit BloemendaalSantpoort,
onder leiding van den heer G. J. Kalt.
Het gaf dezelfde koornummers ten ge
hore die het enkele dagen geleden zong
ter gelegenheid van Bet vnandelconcert
der vereeniging. en die ik toen besprak.
Nu ook weer werd een bevredigend en
semble bereikt i:i Mendelssohn's „Af
scheid van 't woud". Na dit nummer
bad de directeur een krans in ontvangst
te nemen»
JOS. DE KLERK.
Nationals Cpcra,
„Laagland",
Dat Chris de Vo» in „Laagland" zou
gejubileerd hebben l.lg' voor de hand.
Dc Pedro is vast zijn béste föl, Ik her
inner mij nog levendig met welk uit
bundig succes hij, nu ruim 15 jaar ge
leden, aan de Vlaatnsche Opera te Ant
werpen creëerde, onder leiding van D'.V.-
bert zelve. Dat was op slag en stoot een
triomf voor De Vos, de voorloopster van
menige schitterende partij, als zijn Sieg
fried en Siegmund, zijn Evangelieman
enz. Voor het uitbeelden van den spon
tanea natuurmcnsch had Chris de Vos
alles voor. Zijn sterk natuurgeluid, zijn
los, ietwat vlegelig gebaar en zijn
bruisend temperamen: vooral. En dat is
in hoofdzaak tot nog toe zoo gebleven.
Het liefst zie ik hem dan ook in die
rollen waar hij als vanzelf :n past. en
onder deze is Pedto uit „Laagland" voor
zeker de bijzonderste.
Met Mevr. Poolman -Meisner als part
ner kon hij zich weer eens volop geven
in zijn glorierol. Was zijn spel nis al
tijd tot in de minste détails doorleefd,
ook vocaal diende hij de partij met ai
den gloed en de verve die de componist
er slechts van gedroomd kan hebben.
Gezond en krachtig klonk zijn volumi
neus orgaan, zonder zich een oogenblik
13 sparen, doch ook zonder een moment
van inzinking of eenige vermoeidheid te
toonea. Mevr. Meisner was niet minder
superieur in hare overweldigende Mar-
tha-partij. Wat is zij toch een voorname
artiste! Wat een subliem orgaan, wat
een schitterende zangtechniek en welke
rasechte eigenschappen als actrice be
zit zij! Dat beseft men hier in Holland
lang niet genoeg.
Dc „Nurt" van Eüza de Haas was
weer zonder overdrijving, fijntjes ge
karakteriseerd. Als tegenste!!iu:r van
het gezond menschelijke in de Martha-
partij, bereikte Mcj. Dc Haas het be
oogde effect.
Rich, van Helvoirt Pel was in stem en
houding volkomen de stoere, onverzette
lijke Sebastianó, die iedereen voor zijn
wil doet buigen.
De bas Bloemgarten echter schoot
heel wat te kort om den ouden Tomasso
te typeeren. Daar zat geen greintje fut
of karakteristiek in. Dat hebben wij va»
Kubinga beter gezien.
Hst trio der dorpsklapeiën voldeed
Het orkest, onder leiding van den heer
Tissor, speelde ditmaal zeer voornaam.
Ook van de regie van den heer Heyt-
hekker valt niets dan goeds ie zeggen.
Chris dc Vos had eer. krans in \>nt-
vangst te nemen. KLERK.
ALC. NEO.'CKR. AMBTENAARS-
BOND.
Jl. Donderdag hield de afdeelinc
Haarlem, van bovengenoemden bond,
haar Te jaarvergadering in de boven
zaal van het gebouw ,,'t Gilde-Huis
a. d. Janswee. Deze ver gadering w erd
bijgewoond door bet. hoofdbestuurs
lid" den heer L. Vermeulen.
Uit het jaarverslag van den secreta
ris blijkt, dat de plaatselijke afdeolirig
in ledental steeds vooruit gaat. De af-
deeling telt thans 103 leden. De pen
ningmeester deelt mede, dat er- een
batig saldo is van ruim f 100.
De bondsvergadering zal dit jaar ge
houden worden te Haarlem, en wel:
op 30 en 31 Mei a.s. in de groote zalen
van het Rest. Hrinkmann.
Het ligt iu de bedoeling den lsten
dag te vergaderen van 2±5£, daar
na bijwoning van een orgelconcert in
de Groote Kerk.
's Avonds zal Dr. E. J. Beumer, lid
der Tweede Kamer een rede houden
INCEZONDEU MEDEDEELINCEN a 60 Cts, per regel.
J. J. DRIESSEN - JUWELIER
ANEGANG 9 - HAARLEM
JUWEELEN, GOUDEN EN ZILVEREN
WERKEN, HORLOGES enz.
GROOTE KEUZE
LAGE PRIJZEN
NIEUWSTE MODELLEN
over „Het ontslag aan do gehuwde
ambtenares". Den 2en dog zal de
bondsvergadering worden voortgezet,
terwijl na afloop van de vergadering
een gemeenschappelijk uitstapje zal
emaakt worden «nar Bloemendaal
ii Zand voort.
Het hoofdbestuurslid Vermeulen,
hield vervolgens een iede over ..Mede
zeggenschap Do geineente-tunbte-
■!i \au Haarlem, kunnen er zich
.erhc.ijrcii, zeide spr. dat „Mede-
ttfggouscluip" iu Haarlem geen woord
ir eun daad is. Helaas moet men
L-'e plaatsen van ons land, in de
zen t:>ii, nog strijden voor erkenning
vim de vin-- rgaiusatic. -Spr. acht het
een juist slanupujit yan den heer Bo-
mans, dat alléén geórgaui&ocrden in
de Coin. v. Overleg zitting kunnen ne-
lict is noodzakelijk voor de organi
saties, vooral in dezen tijd, sterk te
blijven, omdat overal pogingen aan
gewend wordenonx de organisaties te
rug te drinigen.
Wat betreft de plannen om te ko
men tot medezeggenschap óók in de
bedrijven, merkt spr. op. dat de orga
nisaties voorzichtig moeten zijn, niet
overladen te worden bij dc nieuwe
vorming van het overleg.
Spr. wensclit ten slotte dat de af-
deeling Haarlem, ten van de pronk-
afdeelingen van den Bond zal blij
ven.
Dc aftredende bestuursleden, de hce-
ren .1. W. A. Misset en H. v. d. Veen,
werden herkozen. Eerstgenoemde
werd door de vergadering opnieuw
gekozen tot secretaris van de afdee-
ling.
Tot afgevaardigden voor dc a.s.
bondsversadèring, werden door de
vergadering aangewezen, de leden:
Misset, v. tl. Slays en Smits.
Na bespreking van de voorstellen
voor de bondsvergadering, werd de
vergadering door den voorzitter met
gebed gesloten.
EEN EXCURSIE. Een nnnt.il le
den van de Po'-itie- Studie- debating-
cn propagnndaclub bracht Vrijdag
middag cell bezoek aan de gasfabriek.
De inspecteur bij het gasbedrijf de,
he«>r Klootwiik. leiddo de leden rond.
Tot slot IxjkkiTrtmen de leden den
10 meter hooien gashouder, waar
inert een prachtpanorama over dc
oud? Spanrnstfl en omgeving heeft
MUZIEK IN DEtl HOUT.
Zopdag G Mei a.s. geeft de Haar-
lemsche Orkestvereeniging haar eer
ste namiddagconeert, van dit seizoen,
in de stadslént in den Hout.
Uitgaan
„J. J. CREMER".
Teneinde aan de vele aanvragen te
voldoen heeft het bestuur van do Kon.
Lct.te.ii. Ver. „J. .1. Cromer" besloten
op Donderdag 3 Mei a.s. in den
schouwburg u. d. Jansweg, een twee
de voorstelling to geven van „Hein
Roekoe" het werk waarin de heer L.
Jangen z jn veertigjarig tooneeljubi-
leuni herdenkt.
Vele stadgenooten, niet leden van
Cremer. zullen deze gelegenheid gaar
ne accepteeren om dezo bekende en
begaafde dilettant in zijn jubileumrol
te zien. Moge het op 3 Mei cm uitver
kocht huis worden.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
„Vinden de dames en heeren niet
vroeg mijn zoon Jan op onzen laatsten
kransavond, „dat er noodig verande
ring moet worden gebracht in ous da-
gel ijksoh gesprek?"
Het heele gezelschap keek hem met
verwondering aan. Hij ging voort:
„Ik vraag wel excuus als ik onbe
leefd ben, Maar als ik goed hoor pra
ten de dames over den prijs van de
rnelk en over de dure groenten, de
hoeren hebben het over de belastin
gen. Aanstaande week zullen de hee
ren het hebben over de belastingen en
de dames over de dure groenten.
Moot dat zoo voortgaan?
De krans zweeg, ik was, zooals te
begrijpen is- van deze plotselinge op
merking min of meer geschrikt. Wou
Jan een revolutie veroorzaken in on
ze wekoljksche bijeenkomsten? Maar
Wouter nam het woord al.
„Mag ik vragen, jonge man, over
welk onderwerp dan zou moeten wor
den gesproken? Toch- niet over de
baan van de nieuwste komeot? Of
over de theorie van Einstein?"
,,'t Is ook niet waar wat je zegt",
vond Suzc Hopma, „want de vorige
week heb ik liet nog over de ziekte van
d? familie Wegemans gehad
„En ik over de spoorwegtarieven",
zei haar man.
„En ik over de polders in Noord
holland", voegde Hupstra er bij.
„En ik en ik en ik rie
pen ze allen door elkaar en somden
de onderwerpen op, die ze alzoo ter
sprake gebracht hadden
Ik werd beducht voor Jan. Ilct
kwam mij voer dr.t hij overdreef.
Maar de jeugd is iu dezeu trd niet
bevreesd.
„Dat west ik wel", zei hij. „We pra
ten ook over menschen die sterven en
die geboren worden. En over de
schouwburgvoorstelling van morgen
en het concert van gisteren. Maar lief
is allemaal m nn.-hter. zoo alle-
daaffce'.i r's i'-: zz?~cn mag. Kun
nen wc ni-t er i ts ander» p-nter.,
iets dat inchi u niet waar D, ïnior
fantastisch?"
„Goed", zei Wouter, zooals gewoon
lijk scherp als een naald; „Ik begin:
dit voorstel is buitengewoon geestig
en ik wil het graag aanbevelen. Deze
opmerking i6 misschien niet waar,
maar fantastisch".
„In zooverre", antwoordde Jan dood
kalm, verschillen wij zeker van el
kaar, want wat u daar zegt, neef, is
niet waar en pok niet fantastisch".
Het gesprek dreigde nu een minde
plezierige wending te nemen. Van alle
kanten kwamen er van de vrienden
tusschenbeiden. Ze begrepen wel
niet precies wat Jan wou, maar ze
zouden hem een kansje geven. Als er
dan een prettige manier was om el
kaar bezig te houden, dan moest Jan
daar maar mee voot don dag komen.
Mijn vrouw en ik hielden ons hart
vast. Wat begon de jongen! Maar hij
stak een versehe sigaar op, blies een
rookwolkje uit, ging eons gemakke
lijk in zijn stoel zitten en begon.
„Zooals ieder verstandig mensch
wel weet, is reizen iu het geheel niet
plezierig. Je moet uren lang in stof
fige, vuile irtin.u zitten of in schom
melende booten en denkt bij je zelf:
„was ik maar thuis!" Er zou dan
ook niemand meer op reis gaan, wan
neer je jezelf en anderen niet wijs
maakte, dat reizen plezierig is. Maar
wij gaan naar Spanje, een land dat
nog niemand van ons bezocht heeft.
Maar we gaan op ecu nieuwe manier.
Wie vertrekt het eerst? Tante Koos,
u is nog al dapper, u maar het eerst?"
„Ja jongen", zei tante Koos, „maar
je bedoelt zeker met een vliegtuig en
daar ben ik toch bang voor".
,.In onze vliegmachine verongelukt
niemand. Voor meer zekerheid zal ik
u stevig vastbinden". En hij bona,
ha ir met een draad aan haar «Jin-i
„Nu tnr.te Kees, pak stevig de 'en-
Ding, Daar ga je. Contact! Af!" En
onder geweldig gesnor van den motor
vloog tante Koos, zoo rnaor door het
dak heen. de lucht in, linca recta in
de richting van Spanje. Altijd in onze
verbeelding. Op. die manier werd het
heele gezelschap dwars door de lucht
nan- Snnnj? cs'uurhii twee tegp-
:k. de r-ndcren niet een groot
e:n penlekker volgde. Hj diri
geerde den tocht. Wij zaten rustig
icn genoegelijk in onze vliegmachines
der verbeelding. Een gilletje van Suze
Hopma schrikte ons een oogenblik
op: er was een adelaar langs haar
ooren gevlogen en zij is nu eenmaal
wat bang van beesten. „Trek je er
maar niets van aan", raadde tante
Kooöje, „natuurlijk is er overtel wat.
maar we mogen het prijzen, dat er
hier in de vliegmachines geen gevaar
voor muizen i6".
Het toeval wou, dat op dat oogen
blik juist aan de deur .gebeld werd.
„Iloor ééns", zei de gastvrouw, „het
meisje is uit, ik moet noodzakelijk zelf
opendoen". Hiertegen werd onmiddel
lijk van alle kanten oppositie gevoerd.
Hoe kon het bestaan, dat er gebeld
werd aan de deur van een vliegtuig!
Laat bellen, zei het gezelschap, uut
langzamerhand (zoo prikkelend werkt
de luent) iu een uitdagende stemming
gekomen was. Mevrouw Hopma, de
gastvrouw, keek evenwel bedenkelijk:
net was, zei ze, alles goed cn wel,
maar ue man aan de deur kon zien
dat er licht brandde en zou dus zijn
poging om gehoor to krijgen, niet op
geven.
„Dan moet"', zei JBn ten slotte, „liet
vliegtuig van tante Hopma maar een
noodlanding doen. Ik zie daar juist
een prachtig grasveld, buitengewoon
geschikt om te dalen". En zijn stem
verhalende, riep hij naar beneden:
„is u goeu aangekomen? geen schoi»
gevoeld.' des te Peter, haast u maar
niet te veel, wij zullen in den tusschen-
tijd wel even rondvliegen en op u
wachten".
Het was, terwijl de gastvrouw naar
de bel ging kijken, een jirachtig ge
zicht om de andere vliegtuigen in een
kring te zien rondvliegen, terwijl zij
„ONZE VLOOT".
Dc -vfd. Haarlem en omstreken van do
Kou. Ned. Vereeniging „Ome Vloot" kwam
Vrijdagmiddag in algerneono vergadering
bijeen onder vooreiucrschap van den hoor
H. M. yan Beminden.
In hot jaarverslag v.ni den secretaris,
Jhr. S. van Lennep, werd medegedeeld,
iict ledental van £05 tot 715 is vermin-
denl. Do hoop werd uitgesproken dat do
Vlootwet zal mogen worden aangenomen cn
daarmede in de vereeniging nieuw loven
ingeblazen. Gememoreerd werd dat Jhr.
Wichers voor de benoeming a!s bestuurs
lid heef; bedankt.
xlcgcdecld werd Jat dc commissie lot
het nazien van do rekening en verantwoor
ding van den penningmeester, haar in
orde had bevonden. De ontvangsten had-
sn bedragen i 1614.16 cn al sinds Decern-
?r was er. dank zij mede een ingekomen
ft, een batig saldo van f 105.09.
Do rekening en verantwoording werd
goedgekeurd cn den penningmeester word
déoharge verleend.
Als bestuursleden werden herkozen do
aftredende bestuursleden, de hcereu Boock-
Bouwmeester, Van Lennei>, Dysc-
rinck, Stoutjesd ijk en He ems.
De heer H. M. van Bom melen werd op-
lieuw-als voorzitter benoemd.
Als afgevaardigde voor de algomeene
•ergadering die 29 en 30 Juni te Den Hel
der wordt gehouden, werd benoemd de
heer \V. Dyserliwk cn als plaatsvervanger
Jhr. J. II. K. Tcding van Berkhout.
Het ptogramma vermeldt o.a. dat op
29 Juni e-.n bezoek aan oorlogsschepen
sal worden gebracht en dat bij gunstig
weder demonstraties met watervliegtui-
=n cn n-.ijnenioggors zullen plaats hgb-
Ook zal het vliegkamp „de Nok" op
Texel worden bezocht en zal de stafmuziek
van de Kon. Marine in de marineclub een
concert geven. Zaterdag 30 Juni heeft do
algcrceeno vergadering plaats.
De voorzitter memoreerde do verdiensten
van den heer W. Dyserlnok voor 's lands
defensie en mnakto va.) dece gelegenheid
gebruik met hem te complimeulcoren me',
do Kon. onderscheiding, die hem verleden
jaar is ten deel gevallen.
Bij de nu volgende rondvraag gaf Jhr.
Wichers in overweging ter gelegenheid
van hel Hegceringsjubiloum der Konte-
gfci, een feestavond te orgauiseeren en cin
dien avond mede dienstbaar te maken om
belangstelling voor de vereeniging en
haar slrsvcn op le wekken.
De voorzitter deed toezegging, dat het
bestuur dit denkbeeld zal overwegen.
EXAMENS L. O. Haarlem. 27.
April. Geëxamineerd 7 mannel. Candida-
:en. Geslaagd de hecrca: H. G. T.
Klcinlijn, van Haarlem; H. B. Bunk, van
Schoten.
HAARLEMSCHE BANK-
VEREENICINC.
In de Vrijdagmiddag gehouden al-
geinecnc vergadering van aandodhou.
ders in dé llaarlemsche Bunkvcr-
eeuighig werden de balans- en winst
en verliesrekening goedgekeurd cn
het dividend bepaald op voor de
gewone aundeelen en op 6 voor dc
preferente aandeden, 11a statutaire
teservtcringon, en toevoeging van
f 275.1100 uun de buitengewone re
serve.
De heer J. Simonsz, düo aan dc
beurt van nftreden was, word als
commissaris herkozen.
De voorzitter deelde naar aanlei-
ding van een vraag omtrent den
gang van het procos van „Codro" te
gen den Staat der Nederlanden mede,
<iat dc vordering op de „Codro" ge
heel gereserveerd is.
1 i.ft-1-,
Utb
rzaakté een oogen
blik van schrik, toen hij op zi;n snel
len eendekker plotseling door den
kring vloog en bijna tegen het toe
•tel van tante Koos was aangebolsL
„Wat een geluk do: ik vastgebonden
ben", zet tante Koos goedmoedig.
Maar we kur.nen verder gaan. De
gastvrouw was van de voordeur teruc-
gekoin-i.. e vreemde man had iirui>'
'11 muier- strtnt in de buurt gevraagd
en hei ge elschap gaf er zijn ingeno
menheid mee te kennen, dat je van
zulke lastige kleinigheden in do lucht
nooit last hebben zou.
Er scheen intusschen een bui op
komst. Niet dat ik bang ben", zei
Jan, „met deze vliegmachines kan ons
niets gebeuren, maar het is zoo onple
zierig voor de dames in deze open
toestellen. .Te regent zoo nat en mijn
vrouw heeft juist vanavond voor liet
eerst een nieuwe zijde blouse aan, die
ik hoop, dat het gezel sell an gezien
-heeft". Alle dames zeiden ia en alle
hoeren zwegen. Jnn's vrouw sloeg
naar hem. zoodnt ze bijna naar bene
den gevallen was en een flinke ver
maning opliep om loeh voorzichtig te
wezen.
In de verte werden de torens van
Madrid zichtbaar, wij zetten de mo
toren nog eens flink aan en landden
een paar minuten later vlak buiten
de stad. op oen mooi vlak terrein, dat
bij onderzoek de tennisbaan van den
konin» bleek te wezen. Wel kwam de
opzichter toesnellen en nam hii aan
vankelijk eon dreigende houding aan,
maar onze verzekering, dat wij den
koning zeer goed kenden en van plan
waren hem een bezoek 1e brengen,
siemde hem al gauw tot nederigheid.
Wij wandelden rustig (liet was mooi
weer) de hoofdstad binnen, in de rich
ting van het koninklijk paleis. „Het
is ie toch poen ernst met dat 1kv.o k
aan den k"n'i:pvroeg de oudste
van de Hem?», tante Koosje. b'ijkbnar
namens allen. „Waarom niet!"
vroeg Jan. „Ais we toch eon fantasie
reis maken, waarom zouden we dan
niet profiteeren van de gedegenheid
om AJphonsus XII te bezoeken?"
„Ja. inaar we zijn er niet opgekleed."
- - „Ach. wat doet dat er toe? Hii zal
denken, dot w'-' ons n-Donaal eos-
tuum "regen." F." werd verd -r on
de bezorgde nichten van de dames
niet meer gelet.
Vóór het paleis stoni eon groote
wacht, die ons den toegang wilde
beletten. Een paar woonden van Jan
maakten, dat de zwaar gewapende
rbcedie op zij gingen en
ten. In gesJokn formatie
een Akei in kl, urige. kleedii. ï.e ons
telkens verwonderd aankeek, maar
tegenover hot zelfvertrouwen van Jan
niets durfde zeegen. Wij waren
trotsch op onzen zoon, die zich zulk
een uitstekend leider toonde te zijn.
Eindelijk, na een aantal gangen te
ziin doorgegaan, kwamen we aan een
«var. v.aarop stond: STRIKT
PRIVc. „Hier moeten we ziin", zei
Jar., maar vóórdat hij aanklopte,
keek hii nog even naar zijn gezelschap
en zag dat zoowaar neef Wouter een
sigaar in don mond had. „Maar neef",
zei hii vriendelijk verwijtend, „we
kunnen toch niet rookond binnen
gaan. „Denk aan de Spaansohe hofeti
quette". Niet zonder moeite over
reedde hii Wouter om ziin peukje
weg te :ggen op het bassin van een
klaterende fontein en tikte toen aan.
„Binnen!" riep een heldere stem.
Wii stapten binnen. I>c koning zat
daar een brief te schrijven.
Wii herkenden hem dadcliik aan
ziin wel wat vocrultrfekendon
kin en aan de vriendelijkheid
waarmee hii opstond en naar m-s toe-
wam. „Majesteit", zei Jan-beleefd,
„mogen we ons maar eens gezamen
lijk voorstellen t Een gezelschap naza
ten van vroegere onderdanen van uw
voorzaten uit Haarlem. U weet zoker
wel, als ik u de nomen noem van
Al va. Don Frederik de Toledo, Mar-
garetha van Parma."
..WolzTikor. welzeker." zei de ko-
i.irg. „raat zitten, dames cn heeren,
ga-.t zitti-n. Ju, wij hebben u vroeger
beiogenl. Ik zou liet niet gedaan heb
ben. maar ik was er toen nog niet.
Saus rancune, niet waar? Kijk, dot
vind ik nu aardig, dat u mij eens komt
bezoeken. Wat zal het zijn een glas
Spaanache wijn? Chocola voor de da-
niest" En al pratende drukte Al-
phonse or r- n c-VcD ir<-he 1 el. F.en la-
1*-ii v.iitiDir zoo fiin als zelfs Ilopma.
die :n fijnproever ia. nog nooit ee-
De koning was heel spraakzaam.
„Holland moet een aardig land we
zen. Kaas, boter en bloembollen, niet
Mr.r.r Aljikonsus begreep dat niet oi
hij hield zich, met veel tact, alsof hij
het niet begreep. Jan leidde do aan
dacht af door te vertellen van Rnzo
bloemen en vrachten en polders en
hoe mooi onze Ncderlandscho luchten
waren. Zeer hoffelijk informeerde de
koning ook naar de familie en hoe dc
kinderen het mankten. Suzc Hopma,
eerst, wat verlegen, raakte heeleraaai
op dreef en wij waren zoodoendo 111
een gezellig algemeen gesprek ge
raakt, toen een kamerheer binnen
kwam om to zeggen, dat do gezant
van China om een onderhoud ver
zocht.
„Ach", zei Alphonsus verdrietig,
„altijd die stantsplichten. Waarom, o
waarom kan ik mij nu niet eens ge
noegelijk met deze vriendelijke vreem
delingen onderhouden?'' Maar het
baatte niet, de belangen van Spanje
gingen natuurlijk voor. „Belangrijke
besprekingen over thee e:t mandarij
nen zei do koning nog. Het zou on
bescheiden geweest zijn, langer te
blijven. IJus stapten wij op. Alphonsus
zelf deed ons tot do voordeur uitge
leide c:i beloofde dc krans een con-
trnbczock ie komen brengen. Over
veertien dagen.
„Dat is u", zei Jan, wel wat al te
familiaar, „ons wel verplicht. U heeft
nog w at goed te maken. Van vroeger"-
Enfin, de koning nam het niet kwalijk
en na een vricndelijken handdruk stap
ten wij in de auto's, die klaarstonden
om ons naar odzo vliegtuigen terug
te brengen, „want de wind is opgesto
ken", zei do koDing, „en dan kan hot
in Madrid duchtig stuivenhet zou
jammer wezen van de toiletten van
de dames".
Onze terugtocht leverde geen bijzon
derheden meer op. Vóór den wind
keerden wij naar Holland terug cn
kwamen bijtijds bij onze gastvrouw
t-n. Nog lang praatten w;c na over dit
alleraardigste fantasie-uitstapje. Jan
was de held van den avond- Niets ii
aangenamer, dan dat iemand vreugde
aan zijn kinderen beleeft. Toen we
naar huis gingen, waren de gewone
onderwerpen grieTen tegen het per
soneel, ziekte, geboorte, dood en zoo
meer in 't geheel niet ter sprake ge
.Alleen <lc ongepaste opmer
king var» Wouter In 't paleis hinderde
or.s nog. Maar zoo is nij eepmaal. In
gezelschap ben je nooit voor zijn on
tijdige opmerkingen veilig.
EIDELIO.
