Velser Brieven.
Diuir lloht. Strnatver-
niouwinssn. SohtJolgeld-
tarief. Vermonlgvuldl.
glngeoljfer en nog wat.
Drukwerk.
Eigenlijk zou ik het dezen keer met
een Vclscr briefkaart lcunneu afdoen.
Eén ding weerhoudt mij daarvan en dat
is dat ik dan misscHièn moet doen ais
mijn tante. Die schrijft n,]. eerst op ceu
briefkaart overdwars', dan er doorheen in
de lengte, cn'als zij dan nog meer weet
schuin in ecu of ruccr richtingen. Het
goeie mensch beweert bovendien, dat
dergelijke epistels met meer aandacht
dan andere gelczïh worden omdat men
er meer op moet turen om te ontcijferen
wat er staat. Van mijn lezers zal ik zoo
veel geduld nu", vergen, bet zal dezen
keer een korte brief worden.
Waarom, aldus een raadslid, moet men
in Velscn duurder licht (elecirisch) heb
ben dan in andere gemeenten? Wij beta-
len 42 cent per K.VV.U., terwijl in andere
gemeenten, die stroom van het P.E.N.
betrekken, dc prijzen belangrijk lager
zijn. Wij betalen ook onze provinciale
belasting cn op deze wijze meer dan
andere Noord-Hollanders, Het P, E. N.
i- die mcening ook toegedaan en is be
zig de anderen ook aan een hoogcr ta
rief te helpen. Gedeeld leed is half leed,
in dit geval over een ledige beurs.
Een voorstel van den heer Vermeulen
om dc bouwers van nieuwe huizen op
den beogen prijs van cicctrischea stroom
opmerkzaam te maken, te wijzen verder
op het s-oedkoope gas, zal wel niet veel
effect hebben. De meeste menschen vin
den e'ccrrisch licht zindelijker, minder
gevaarlijk cn veel gemakkelijker dan gas.
De meeste huizeabouwers kondigen bij
voorkeur aan dat hun huizen voorzien
zijn van electrisch licht, dat met betrek
kelijk geringe kosten van kelder tot zol
der is aan te leggen.
Wat Velscn mankeert is, dat het aan
de P. E. N'.-concessie vastzit.
De v.cthouder van Openbare Werken
war ondeugend geweest. Kij had straat-
vertrfcuwingen laten uitvoeren die nog
nic: goedgekeurd waren. Het werd hem
niet erg kwalijk genomen hij kreeg een
vermaning van wees nou niet weer
ondeugend; een volgenden keer kom je
cr niet zoo goed af.
Het schoolgeldtarief, ik voorspelde
het in mijn laatsten brief, is met weinig
moeite aangenomen volgens het recept
van Gedeputeerden. De heer Schilling
bekende ruiterlijk dat hij in de vorige
vergaderingen het voorstel niet goed ge-
va*. had, hij cisclUe die verklaring tevens
van den heer Diependaal evenwel zonder
succes,
Het vermcnigvuldigingscijfer voor
den Hoofdclijkcn Omslag is evenals vo
rig jaar, vastgesteld op 1.80. De vraag
die daarbij gedaan werd, n.l. of het
to"taal-inliomen in dc gemeente eyen hoog
zal zijn (eigenlijk is geweest) als in het
vorig jaar. bracht nog eens weer aan het
lich't (I31 dc gemeente groote kans loopt
schade ervan te lijden, dat de inspecteur
der Rijksbelastingen aanslaat inplaats
van de gcmfcenie-nmhtenaren. Voorloo-
pig zevi het gevolg zijn dat do belasting
betaler-. minder af te schuiven hebben,
maar dat wreekt zich toch in de toe-
kern d. Ontduikingen zijn voor de Rijks»
.inspectie moeilijker to, onderscheiden
dan voor dc gemeente-ambtenaren, die
kunnen bogen op een ervaring van ja
ren cd op kennis van plaatselijke toe
standen. liet rijk is evenwel zoo vrien--
deliik geweest tc zeggen „wij zullen dat
wei opknappen", met Egmoad of Heem
stede is dat wat anders.
Ik had mij a! gespitst op een debat
ovei drukkcrstaricven. Het adres van den
heer Mbllcvanger om ook ongeorgani
seerde drukkers toe tc laten bij inschrij
vingen voor gemeente-drukwerk, werd
evenwel niet in behandeling genomen.
Dc heer'Schilling wilde eerst een vroe
gere quacstie tusschen de gemeente en
genoemden drukker geregeld zien. Ik
ben benieuwd of de heer Mollcvangcr ia
zijn strijd tegen den bond van boekdruk-
kerspatroons kans zal krijgen de ge
meente achter zich aan te sloepen.
.VELSENAAR,
Stadsnieuws
AANBESTEDING. - Vrijdagmiddag
werd aanbesteed bet .verbouwen van het
Wijkgobouw der Ned. Gereformeerde Go-
in teute aan do GeJ. Oude Gracht, no. 79",
Ingekomen waren de volgende biljet
ten: J. v. Gent, Haarlem 7800,. Firma
Pirtrrs, Santpoort f 7£35. Kroon van Dicst
te Haarlem f 6979. P. Kramers, Haarlem
f 6775. C. Ito!, Haarlem f 6600, A. Btcr-
boom. Haarlem f 6499, A. J. Scbelliakhout
to Santpoort f 5065, Orontui en Co., te Am
sterdam f 54 J0. Firma Janzen en Krom.
Santpoort f 5111. Laagsto inschrijver H.
llöokcma, Haarlem, f 4854.
SCHUTTERS IN RUST EN SCHUT-
TERS IN ACTIE.
Over dc schilderij van Frans Hals, die
thans wederom voor het publick te zien
is, dc „vergadering der officieren der
Clovenicrsdoclen", is in ons blad reeds
1 bericht en zijn de feitelijkheden, waar
uit deze restauratie bestaan heeft, mee
gedeeld, zoodat ik daarover niet in her
haling behoef te vervallen. Wanneer er
hier nu toch nog even op dc herplaat
sing dezer schilderij teruggekomen
wordt, dan is dat slechts ter aanvulling
van het bericht in dien zin. dat wij ons,
naar het mij voorkomt, hebben to ver-
heugen over den arbeid van den restau
rateur die de schoono mcnschclijkhcid
van den grootcn Haarlemmer ous weet
een stuk duidelijker voor oogen gebracht
heeft. Na al het debat dat over het
schoonmaken van oude kunstwerken
reeds gevoerd is, lust het mij weinig het
vóór en tegen der debaters nog eens
uit dc doos to halen Van het oogenblik
af dat het vrijwel wetenschappelijk zeker
is tc achten, dat door een grondige
schoonmaak als thans verricht wordt,
aan het eigen werk van Hals' handen
geen nadeel wordt toegebracht, integen
deel slechts verwijderd wordt waarvoor
hij zelf de verantwoordelijkheid nimmer
aanvaarden kon, omdat het later en bui
ten zijn wil ontstond; en verder wordt
blootgelegd wat wél door hem gewild en
gewrocht was, zijn wij voor ons met die
herstelling zonder voorbehoud ingeno
men. Ik wil desnoods toegeven dat een
sentiment bestaanbaar is van waaruit een
zoodanige opfrissching als iets onaan
genaams wordt gevoeld. Men spreekt
dan van de schoonheid die de Tijd aan
oude kunst heeft toegevoegd, enz. doch i
men vergeet dan wel, dat dit een fictie
is, die gehandhaafd kan blijven, zoolang
daardoor voor het voortbestaan van een
kunstwerk geen gevaar ontstaat. Zoodra
zulk gevaar echter zich manifesteert, cn
vij weten nu dat bij de Ha Is ca dat ge-
aar allerminst denkbeeldig was, dan
is het handhaven dier fictie misschien
ïoodlottig. Trouwens, met eerbiediging,
•an elk sentiment, de consequentie van
dit inzicht zou zijn dat men in ons Flora
park naast het standbeeld voor Frans
Hals er één oprichtte voor den Tijd,
zonder dcnwelken de eerste van
alien luister hem gegeven, zou moeten
inboeten. En zoo ligt het geval geluk
kig niet.
Juist nu ook dit doek weer in den
staat is teruggebracht alsof eerst giste
ren de schilder zijn arbeid vcltooide,
voelen wij nog sterker dan voorheen, in
zijn werk de levenskracht, den gezonden
realiteitszin. Deze schutters rusten, po
seeren, zoo ge wilt, doch uit icdcrcn
sczel eener hand, die ge onder een schijn
baar achtelooze toets voelt, spruit leven
en voelt gc ecno typecring. Om van dc
koppen niet eens te spreken, die sluk
voor stuk karakterisceringen zijn, uiter
lijke maar tegelijk innerlijke portretten
van den eersten rang. Ge gevoelt bij
deze rustende schutters dertien kerels
leven, mannetjesputters de moesten,
geslepen koppen sommigen, oolijkcrds
een paar anderen, maar ze leven, al zijn
ze hier niets doende. Het toeval maakt
dat ik in één adem over een ander
schilderij moet spreken mot schutters in
actie. Waar ze het erg druk hebben met
schieten cn doodgaan, doch waar juist
dat innerlijk levend-zijn gemist wordt
cn ge in alles den opzet, het theater
voelt. Do heer Smit exposeert in zijn v.i-
trine een groot schilderij door Ferdinand
de Braekeleer, het „Beleg van Haarlem"
voorstellend, cn vfcrzocht ons daarvan
nota te nemen. Het zou natuurlijk on
billijk en boosaardig zijn eenzelfde ar
tistieke maatstaf bij Frans Hals en
dézen Dc Braekeleer aim te leggen. De
laatste heeft in z ij n lijd en met ij n
tendens zeker verdienste.. Zijn bloeitijd
valt rond 1950 (hij stierf hoogbejaard,
in 1SS3 meen ik) en hij behoort dus ge
heel tot de romantiek van de eerste
helft der negentiende eeuw. Knap teeke
naar is hij als bijna al deze akadcmici
uit die periode zijn metier kent hij
natuurlijk door en door, cn waar wij
bij onze jongere tijdgenooten bijna re
gelmatig op stuiten het ware te wen-
schen dat die doodleuke vakkennis wat
minder tc loor ware gegaan. Maar dit
alles erkend hebbend, zijn wij met een
figuur uit deze periode weder spoedig
gereed. Het ontroert ons al heel weinig
meer deze tragedie op de wallen van
Haarlem, waar Kenau staat als opera
heldin cn brave burgeressen komen sneu
velen in hun onbesmette, onbesincurde
Zondagsche klcedij. Voor de naieven
heeft en houdt dit romantische werk
altijd waarde, voor wie wat meer ge
zien heeft, cn vooral wat over het worden
van kunstwerken heeft r.agedacht, be
vredigt die louter technische waardig
heid, de atelier-rou'.ine zonder meer,
niet. Trouwens al in dien romaniiek-tijd
zelf is een verlangen naar inniger bele
ven van een kunstwerk bij de schilders
opgekomen. En een andere Braekeleer,
Henri, slechts een paar jaar jonger dan
onze vriend hier, is met Henri Leys in
Zuid-Nederland de groote voorganger
geweest in een romantische richting die
minder frase, meer oprechte govooliR-
hcid bevatte. En zoo geeft het toeval ons
thans een collegium practicum in het
kunstbeschouwen ginds schutters ia
rust, gezien door een realist vol eerlijke
gevoeligheid voor innerlijke dingen, hier
schutters in actie gezien door een ro
manticus die in pathetisch gebaar en in
de voorstelling, qua-bcdenkscl, zijn.
kracht moet vinden. Ondanks de cr aan
bestede capaciteit vrees, ik dat voor don
laatste de lijd voorbij is, Als historische
voorstelling kan die kunst waarde be
houden, natuurlijk. Aan ontroerend ele-1
ment, voor onze generatie de kern der
kunsischepping, komt ze te kort.
p/S, ?3- J- H. DE BOIS.
Het Tooneel
•De o 0 n e a 111 e Weg,
DeHaghes pelo r s.
Hot verwijl, dat Eduard Verkade
van alle tooneelleiders het minst
voor do Nedorlandsche tooneelsehrif
vers van dezen tijd heeft gedaan, mo
ge gegrond zijn, het kan niet worden
ontkund, dat hij vooral ln het
•laatete jaar een repertoire heeft
gcVormd, dat eerbied afdwingt. Ham
let, Macbeth, Naar het u lijkt, Een
Blijspel van Vergissingen, Do Gebroe
ders Karamasov, De vertraagde Film,
De Duivel, De eenzame Weg, waar
lijk er behoort moed toe om in dezen
tijd van inzinking enkel met stukken
van zoo hoog gehalte te komen. Het
was mij dan ook een teleurstelling,
dat Woensdagavond niet meerderen
waren opgekomen.voor de voorstelling
van De eenzame Weg. Maar te
gen het gebrul van 53 leeuwen kan de
fijne stem van een kunstenaar als
Schnitzler niet op. Laten wij dus- be
rusten en maar hopen op betere
tijden.
Ia heb verleden jaar na de opvoe
ring van „De eenzame Weg" <loor
Ifet Schouwtooneel dit tooneelspel
van Sclmitzler uitvoerig besproken
tn behoef dus niet daarop terug te
komen. Ik wil alleen herhalen, dat ik
hot tot de beste werken van dozen
we 1 zeer voornamen kunstenaar re
ken. Evenals bij het Schouwtooneel
■ond ik, d&t de opvoering der Haghe-
spelcrs hoeveel verdienstelijks zij
ook bracht als geheel beneden de
hooge kwaliteiten van heb werk
stond.
Bij Schnitzler ligt de handeling
niet uitsluitend in den tekst. Bij de
zen fijnen kunstenaar met zijn sub-
tielen dialoog moeten wij soms ach
ter de woorden de eigenlijke bedoe
ling zoeken. Wanneer Felix bijvoor
beeld tot de ontdekking komt, dat Ju
lian Fichtner zijn vader is, wordt
dat niet in een theatrale scène uitge
sproken. Het wordt zelfs niet met
woorden gezegd- In een blik, een
•tiltede atmosfeer van het ge-
:prek komt het geheim tot hem. En
als Felix weet, zegt hij niets nn-
1 n!s: „N'cion, daarvan had ik geen
vermoeden!" en gaat dan heen
In het derde bedrijf, als Wegrot,h
vertelt van zijn vróuw, van den tijd,
toen hot bedrog plaats had, ligt niet
liet dramatische van dat gesprek in
het gesproken woord, maai' in het
ver zwegen e; de stilte der twee
mannen, die luisteren en weten,
geeft aan dat toonëel de benauwende
stemming. Ook aan het slot hebben
wij achter de woorden den dieperen
'n te zoeken.
De dialoog van Schnitzler is Van
zóó subtiele-fijnheid, dat zij. aan dc
spelers de hoogste eischen sïclt. Niet
allen voldeden hieraan. Dick Van
Veen, dien wij nn den laatsten tijd
herhaaldelijk om Zijn sterk typoerend
spel hebben geroemd lvoo mooi
was hij eenige uren te voren in
Flvkeriijio geweest als ,,'t Goet"!
viel mij als Felix tïgen. Hij miste in
dezo röl houding en wist de stilte
niet docr zijn spel te vullen. Hoeveel
beter was Pierre Mols indertijd in
doze rol! In het prachtige tooneel met
Julian Flchtner Van Dalsurn in
II en ook in de iooneelen in III
misten wij daardoor atmosfeer. Hel
moment der ontdekking hoe ont
roerend was dit van Pierre Mols en
Ko van Dijk! ging bijna ongemerkt
nan ons voorbij, doordat Dick van
Veen hft niet vermocht uit te spelen.
Zijn sortie was zoo gewoon, alsof hij
even ..'n luchtje ging scheppen"!
Aan niets voelden wij, dat plotseling
het geheim van zijn geboorte hem
was onthuld!
Ook Van Dalsurn, die de rol van
Julian Fiehtner, den egoistischen,
kunstenaar, die gedurende heel zijn
leven voor zijn eigen genot cn geluk
alle andere menschen heeft opgeof
ferd, maar die in den herfst van zijn
bestaan hulp «n steun zoekt bij zijn
zoc.n, omrlat hiï huivert „den eenza
men weg", welke naar beneden voert,
alleen te gaan, zoo mooi inzette, ie
mij tegengevallen. Nu geef ;k toe. dat
hij sterk "gehandicapt werd. doordat
hij dc belangrijke en mooie scène
met Irene Herms moest enelen met
oen actrice, die wegens' ziekto van
Ella Heieher do rol las. en hij hier
door ook in de volgende tooneelen
blijkbaar er moeilijk meer ,.in" kon
komen. Daarbii kwam, dat de onee>-
zedige kamerdécors vooral in IT1
zóó waren, dat e® bij voorbaat al
le. stemming doodden. Van Dalsum
bracht het niet als indertüd Ko van
Dijk t.ot een creatie. Hij accen
tueerde in zijn rol voornamelijk het
„matte", de hunkering naar steun op
den eenzamen weg, maar in niets
voelden wij den egoïst, diö Fiehtner
vooral tegenover Irene Ilorme
toch ook ls.
Eduard Verkade bracht voor de rol
van Stephen von Sala van nature
meer moe dan indertijd Jan Musch.
Toch bleef ook hij in zijn spel bone
den deten figuur. Verkade was
vooral in do eerste bedrijven te
veel Verkadc tc weinig Von Sala. ln
IV en V werd hij veel beter en in
het 6lotgC6prek, toon hij afscheid
nam van Fiehtner was hij zelfs zeer
mooi en voornaam. Misschien was
Verkadé na den vermoolonden mid
dag en aan het eind van oen af
mattend seizoen niet zoo goed ge
disponeerd en kon hij zich daardoor
niet geheel geven. Ik heb in dezen fi
guur wel een cynische Lebemann ge
voeld, niet echter den kunstenaar,
die „met den dood in zijn echoonen
loopt".
F.cn verrassing bracht, ons Nel
Stants ln de rol van Johanna. Zij
was wel- geheel cn al het hyper-sen
sitieve meisje, dat Schnitzler bedoeld
moet hebben. Nel Stants liet Char
lotte Kohier, die van Johanna een
ZMiuwputltnte in den ergsteu graad
maakte, verre achter zich. Zij was
eigenlijk dc ecnigc, dio mij volko
men voldeed.
Het was van doze jonge actrice eon
•er knappe en bijzonder interes
sante creatie.
Ook Sara lleyblom gaf in de moe
derrol van Gabrielo een emplooi,
dat zeker voor haar geheel nieuw is
iets heel goeds. Zij liet ons den
naderenden dood vóórvoelen en gaf
aan het gesprek met den dokter vol
komen het gewicht, dat dit tooneel
voor de. volgende handeling heeft.
Eugene Gilhuys wist toen eveneens
den juisten toon te treffen. Later
werd zijn spel veel vager en merkten
wij al heel weinig van zijn teleurge
stelde liefde voor Johanna.
Hans van Meenten typeerde uiter
lijk professor Wegrath lang niet on
verdienstelijk. Wij konden in dezen
„ambtenaar", die tegen den kunste
naar Julian niet opkon, wel gelooven.
Jammer, dat hij in de eigenlijke
„speelmomentcn" vooral in het
laatste bedrijf te kort schoot,
waardoor hij den totaal indruk ver
zwakte.
Mej. Kooiman hebben wij dank te
brengen voor de verdienstelijke wijze,
waarop zij de rol van Irene Herms
IS.
Over de décors in II en III schreef
ik reeds. In IV den tuin van Von
Sala was veel meer bereikt. Toen
was er werkelijk stemming op
het tooneel. Maar was- niet to veel op
de „massa-suggestie" gerekend om
ons dsn vijver op do plaats, waar
anders de souffleur zetelt, te willen
suggtreere'n En was deze denkbeel
dige vijver, die in het stuk zoo'n
voorname vol spoelt, ook niet in strijd
mot do roalistische nabootsing der
herfstbladeren op don grond 1
Als geheel dus een voorstelling,
die naar mijn meening bleef bene
den de bedoeling van den sohrljvpr,
maar die (och stond boven liet gs-
ni ld dolde, (lat wij op onze planken to
;len krijgen, omdat een geniaal schrlj
,»r aan het woord was.
J. B. SCHUIL.
Binmlani
NIJVERHEtDSRAAD.
In de laatst gehouden vergadering
van den Vverbeidsraad ziin onder
meer de volgend-) onderwerpen ter
sprake gebracht:
Ten aanzien van de lij den Raad
..i behandeling zlinde vraam cf de
thans door de regering bii het slik
ten van handelsverdragen met vreem
de mogendheden gevo'sdc p 'l tiekvoor
de Nederlandsche industrie de meeste
voordeden verwerft, beeft de Raad.
na in ziin vorige vergadering de tech
nische ziide vt»n dit vraagstuk te ben
hen bril.".nc old. dnarbü voorgelicht
door den beer dr. G. A. Neder-
bragt. chef der directie van econo
mische zaken, omtrent den eccmmi-
sche ziide daarvan een zeer u'tvcerisre
voorlichting ontvangen van den beer
F. K. G. Heringa, chef van de afdec-
ling handel en nijverheid van het de
partement van arbeid, handel en nij
verheid. Bii de beraadslaging. welke
do Raad danrna he*ft gehouden, bleek
dat de meerderheid van den Raad de
overtuiging heeft gekregpu. ö«t het
(belong van de Nederlandscho industrie
met het thans geldende principe, nl.
dat der wederzijdsche meestbeguir
stiging. het b:st woHt gediend.
Bij brief van 24 Februari j.l. (in het
vorige communiqué or-gmomen)
heeft de Nijverheidsraad den minis
ter van hulten'andsche zaken in over-
weeing gegeven, in het belang van de
Noderlandsche industrie de deelne
ming van 'Nederland aan de Inter
nationale steunverleening aan Oos-
tenrdk afhankelijk te stellen van de
voorwaarde, dat dc Oostenrijksche
regeering gedurende den duur van die
steunverleening geen voor de Neder-
landsche nijverheid belemmerend© be
palingen zou uitvaardigen. Op dien
brief heeft de minister van buiten-
landsche zaken geantwoord, dat de
medewerking aan het plan tot recon
struct,e van Oostenrijk door ondertee-
kenïng van. de betreffende protocollen
van Genève. noch aan Nederland,
noch aan esn der andere ondertoekc-
naars gelegenheid biedt, ten behoove
van eieen industrie en handel speciale
voorwaarden te bedingen. De Raad,
van oordeel zijnde, dat het nic-t uitge
sloten is. dat het onderhavige plan
tot steunverleening aan Oostenrijk zal
blijken onvoldoende te zijn en dat op
nieuw een beroep op andere staten,
waaronder Nederland, tot verdere
hulp aan Oostenrijk zal wprden ge
daan. heeft zich opnieuw tot ge
noemden minister gewend met het
verzoek bii eventueels steunverlee
ning de vroeger door den Raad Re-
maakte opmerkingen in overwepthiR
te nemen.
De Raad heeft op een aan hein ge
daan verzoek cm een brief to richten
aan de diréotie der Nederlandscho
Spoorwegen over de wijze, waarop
door deze een proef wordt genomen
ter overweging van bet algemeen in
voeren van buurtverkeer, gemeend,
afwijzend te moeten beschikken uit
overweging, diat dit onderwerp, hoe'
wel er mede algemeen© belangen oij
ziin betrokken, toch meer van ge wes
telijken aard is en daarom bet?r door
lichamen, die ter beharttamR van ere
plaatselijke en vewesteliike belangen
ziin ingesteld, bijv. de Kamers van
Koophanèe'. kan worden behan ©la.
Voorts maakt de. Raad bek:no. dat
in de plaats van den lieer mr. Q. J-
Terpstra. die wegens verandering van
werkkring als lid van oen Nijverheids
raad aftrad, nis zoodanig de heer mr.
p. \V. J. H. Cort v. d. Lin .en ls aan
gewezen.
DE NOOD DER TUINDERS.
Aan het Voorloopig Verslag der Tweede
Kamer aangaande hel wetsontwerp tol
verhooging van Hoofdstuk V der
beg rooiing voor hel dienstjaar 19S5 IS het
volgende ontleend.
Sommige, leden hadden met bevreem
ding kennis genomen van de opvatting
;eering in de memorie van toelich
ting tot het. ondeihavige wetsontwerp,
dar de toesraad vaar den land cn tuin
bouw, hoewel zeer onzeker, in het a.,.c
neen genomen, nog niet van dien aard is
lat van een crisistoestand kan worden ge
sproken, dank zij ook de over liet geheel
goede jaren, welke zijn voorafgegaan.
Naar hun meening geeft de wanverhou
ding, die in vele land- cn tuinbouwbe
drijven bestaat tusschen de inkomsten eu
i, alleszins aanleiding om hot he
•an een dergelijke crisis aan te
In verband met do economische crisis
word nog de aandacht gevestigd op ceuige
maatregelen, waardoor wellicht verbete
ring 'in don bestnanden toestand zou.
kunnen worden teweeggebracht. Zoo ves
tigden eenige leden de aandacht op het
werk van de Landwirtschaftskiunmer ill
Pruisen.
De hier aan liet woord zijnde lotion
roegen, hoe de roge'orlng hierover dunkt.
Voorts vroeg men, lioo (Ie jniqlstor
denkt over liet geven van bijslag bij ex
port. van tuinbouwproducten «aar Vnlu
tazwakk'e landen.
Gevraagd werd, of do minister wil bo
.-orderen, dat voor het vervoer van tuin-
bouwproducten naar Noord-Amerika (la
noodige koelruimte wordt iiigoriolu. Zij
merkten op, dat de Holland-Amerika lijn
beginsel bereid is in haar schepen 1000
kub. M. koelruimte te houden, welke voor
retourvracht kart worden gebruikt.
Regeeringssteua is daarvoor echter cn
Sommige leden drongen aan op nauw
keurige medcdeelingen omtrent het batig
saldo van de Vereeniglng Groenten Ceu
Irnle.
Naar hun meening zou er alle aanlei
ding bestaan om dit bedrag, dat destijds
mede door do tuinbouwers op grond van
bijzondere regeeringsmaatregelen '.cn bate
da volksvoeding werd opgebracht,
aan dezen, die thans in zoo i^ioeitijke om
standigheden verkeeren, terug te geven.
Andere leden kwamon daartegen op en
betoogden, dat dezo heffingen in den
crisistijd op volkomen rechtmatige en re
gelmatige wijze aan de tuinbouwers zijn
opgelegd.
DE KAMERS VAN KOOPHANDEL EN
FABRIEKEN.
Aan hei Voorloopig Verslag der Tweede
Kamer aangaande de suppletoirs at-
bcidsbegrooling is hel volgende ontleend
Sommige leden vestigden er dc aan
dacht op, dat de nieuwe regeling van de
Kamers van Koophandel op verschillen-
dc plaatsen aanleiding geeft tot twijfel
aan het nut van die inrichtingen. Deze
leden dringen nogmaals aan op een her
ziening van de regeling van liet vereent-
gingskiesrecht, opda; dit organische kies
recht, waarvan zij meenden, dat ook do
minister een voorstander is, inderdaad
zal kunnen worden uitgeoefend. Dezo le
den klaagden ook over do eigenaardige
bijna onwelwillende houding, die offi
cieel® en semiofficieole lichamen als de
partementen van Algemeen bestuur cn de
direotio der Nederlandscho Spoorwegen
tegenover de Kamers van Koophandel in
nemen.
Enkele leden meenden te weten, dat de
Kamers van Koophandel over zeer ruime
geldmiddelen beschikten; vooral do Ka
mer van Koophandel te 's-Gravenhngo
schijnt groote sommen to bezitten. Zij
INGEZONDEN MEDEDEELINCEH
60 Cts. per regel.
o'aaro/77
op els ®r<3raj£ band
Q/ozsn buisje 75 cents.
Pop/errof 60 cents.
(2:0 psitfi/tTzgeyil re georu/kenl,
vragen, of dit juist is, en, zoo ja. of de
taak dezer Kamers de beschikking over
zoo ruime bedragen noodig maakt.
Gevraagd werd, hoe hel staal met do
Vcrecniging van Kamc-rs van Koophandel
en Fabrieken, in Nederland en hoe de mi
nister denk! over deze vereeniging waar
van de oprichtingsvergadering tot zooveel
opmerkingen aan leiding heeft gegeven.
DRENTSCHE LANDBOUWERS NAAR
FRANKRIJK.
In den loop der vorige maand werd
to Assen een bespreking gehouden
tusschen den Frauschen consul te
Zwolle cn de heeren J. Huges- en G.
Nijenliuis, resp. voorzitter en secre
taris van het Drentsch Landbouw Ge
nootschap, waarbij tegenwoordig was
do lieer Linthorst Homon, Comm. dex
Koningin in Drente. De bespreking
liep over de vraag of wellicht emigra
tie van landbouwers en landarbeiders
uit Drente naar Frankrijk mogelijk
ware. In de later gehouden vergade
ring van het hoofdbestuur van het
Drentsch Landbouw Genootschap
ltwam men tot conclusie dat men zich,
met de emigratie van landarbeiders
niet had te bemoeien doch dit aan do
besturen der landarbeidersbonden te
moeten overlaten. Wel kon omtrent
.migratie van landbouwers- nader
vordon geïnformeerd.
Omtrent emigratie van landarbei-
lers, is dezer dagen op initiatief van
den Commissaris der Koningin in
Drente op het gouvernement te As
sen '11 conferentie gehouden tusschen
hoofdbestuurders der drio vakbon
den van landarbeiders en den Fran-
salien consul. Daarbij had men vooral
ook op liet oog de overbevolking mot
veen- en landarbeiders vnn Zuid-Oost-
Dronte, waar emigratie liet eenige af
doende iniddel jijkt om do "werkloos
heid te doen verminderen.
Als bezwaren tégen de emigratie
naar Frankrijk golden vooral 'lei
taal en voor de Chr, en R.-K. bonden
de gelegenheid om geregeld ter gods
dienstoefening te gaan bij een Neder.
lahdscll sprekende voorganger. Het
eerste bezwaar ware te verminderen
door de arbeiders in groepen bijeen
to honden-en van een tolk te voor
zien in den eersten tijd, opdat men
ook zijn wenschen en grieven behoor
lijk kenbaar zou kunnen malcen als 't
noodig was en aan hc-t tweede be
zwaar kon wellicht voor een deel wor
dtin tegemoet gekomen door rond
trekkende geestelijken, waartoe de
Fransclie rogoering reeds pogingen
doet.
De zaak zal nader worden onder
zocht cn zoo mogelijk voorbereid,
waartoe een comité werd benoemd,
bestaande uit mr. Linthorst Homan,
V. Brok, lid van Ged- Staten, de heer
Xjjenhms bovengenoemd en een ver
tegenwoordiger van eiken Landarbei-
dersbond.
EEN" GEVAARLIJK GESCHENK.
Een inwoner v.-n Groningen was met
vrouw en kinderen naar de Ajmel-
Iv-rgen ae'cgen. Vermoeid van de wan
doliner zette de familie zich in het
gras. maar de kinderen hadden al
mow van het rusten genoeg en trok-
lre-d bii het geopend of liii kreo? van
tiid weg eeweest waren kwamen zij on
rotogen teruc met een doosje, waar
in een beestje, dat z;j van een voor
bijganger hadden gekregen. Vader
deed liet doosje ervn en niet zoodra
bii het had peopend of hij kreee van
het daaruit te voorschim komende
beestje een beet in den duim. Onmid-
dolliik beeon de hand or> to zetten en
het gf volg was, dat de man zich naar
het ziekenhuis moest boeeven om er
worden behandeld. Het beestje bleek
een addertje te zijn.
derd, honderd vijf en twintig gulden
voor con heel klein kleedje. En een.
dal een beetje groo'tér was en waar zo
wel zin in had, koste driehonderd. Uw
prijzen zijn bespottelijk", zei ze. Puk
uw boeltje maar op cn ga weg. Hij zei
dat zc zoo mooi waren en dat er jaren
over gewerkt móest worden eer zc
klaar waren, maar hij' kon ze niet
vórkoopen en hij kon ze toch niet
voortdurend meosleepcn. „Luister eens
mevrouw, zei hij. Ik zal u dat mooie
groote kleed geven in ruil voor dien
ring daar aan uw vinger. Ik zeg het.
omdat lie bijgeloovig ben. wanneer ik
een van die kleedjes kwijt ben, zal de
rest wel volgen".
„Wolken ring bedoelde hij", vroeg
juffrouw Dawes.
„Je woot wel, dien ze pas gekregen
lieeft. Ilij 2iet er niet uit als goud en
cr zitten geen steonen in. Ik zou re
zelf geen vijf gulden voor over heb-
bi". Ik kan niet zeggen. wat die
kle.djcs waard waren, ik heb geen
verstand van dio ouderwetsche rom
mel, maar toch in ieder geval een
hoi p meer dan dien ring. dat kon
iedereen wel zloö".
„N011. dan was hij toch ook niet
goed bij ziin verstand", zei Lena Mau-
die) in gedachten.
„Dat vond ik ook. En ik dacht, dal
zo zou toehappen. Maar neen hoor!
Noe, zei ze. Ik heb 11 esn mooien prijs
voor dot kleed wi'lcn geven en dat
hebt u niet aan wiüen nemen. Ga nu
als 't u blieft zoo gauw mogelijk heen.
Ik heb niets meer te zoggen. Wat nou
komt is nog veol gokker, tenminste
dat, vind ik, „Best", zot ie. Als Lk dan
niet kan verkoopen of rullen, dan
kan ik misschien koopon. IIstak zijn
hand in zijn zak en haalde or een
heels stapel bankjes uit. Als dit nog
niet genoeg is heb ik nog wel meor",
zoi hij. Hoeveel moet u voor dien ring
hebben? Maar denk jo slat ze naar
hom luisterde? Geen denken aan. Bin
nen twee tellen was hij het huis uit.
En het huilen stond hom heusch na
der dan het lachen; hij bood aan haar
voor den ring te geven wat /e er voor
hebben wilde. Zoodra de dour toe
was kreeg ik er van langs, dat Ik
niet gezien had, dat die man dron
ken was. Ik gaf geen antwoord, maar
ik geloof nooit, dat dio man dronken
was. Misschien niet goed bij het
hoofd."
„Ja. in die vTeom.de streken komen
dikwijls zonnesteken voor", zei juf
frouw Dawos. „En lk heb wel een*
gehoord, dat dat naderhand ineens
weer terug kan komen. Dus kreog jij
geen armband?"
„Ik ging nog naar de achterdeur,
maar er kwam niemand. Ilij liad ook
gelijk, want hij had mets verkocht".
„Jammer, dat hij niet kwam. l)an
had ik hem mijn haarspelden knnneu
verkoopen voor tien gulden het stuk"
zei l.ena.
„Arme man", zei Jccnnc. „lk had
modelijden met hem. Ik denk cpk wel,
dat het een zonnesteek geweest ie. lk
hoop, dat bij zich nu beter voelt".
„Misschien", zei juffrouw Dawes,
die I11 de keuken een autoriteit op me
disch gebied was. „Soms duurt het
maar heel kort, maar ik heb ook /a-
•VftlLan gekend, waar het jaren duur
de. Nou, voor jullie is het ten minste
een les, om nooit zonder iets op je
hoofd de deur uit te vliegen".
Carcow nam ziijn boeltje mee terug,
en pakte ze in. Hij zou ze nu niet.
en pakte zei in. Hij zou zo mu niet
moer noodig hebben en hij ontsloeg
den jongen met de handkar en stuur
de liet telegram aan zijn vrouw dat
Nathan onderschept had. Toen ging
hii na zitten denken. Hij had de Sahlb
i-dirina gevonden; zijn groote vreug
de bij het vinden was op het oogen
blik nog grootor dan de teleurstelling,
dat hc-t hem nog niet gelukt was den
ring in handen te krijgen. Dit waa ln
I ieder geval maar van tijdelijken aard
Hij ken het zich niet indenken dot het
hein niet zou gelukken, nu hij een
maal do Sahib-i-dirina gezien had,
den ring te bemachtigen. Da! was al
leen maar een quaestia van tijd en
het vcreischto natuurlijk ecnig na
denken.
Ilij had den voorzorg genomen een
paar fiesschen absinth mede te nemen.
Hij vischte er een tusschen zijn bagage
uit. ir.ciakte zijn geliefkoosden drank
kltrnr cn g.ng op hei smerige bed in
het kleine zolderkamertje liggen. Hoe
een ring te pakken te krljigen van een
(lame, die cr geen afstand van wil
doen? Dat was een probleem. Tot nu
too, dat moest hij zichzelf toegeven,
was hdj tactloos te werk gegaan. Geen
wonder, dat mevrouw Barley gedacht
had, dat hij dronken was en weiger
de iets met hem te doen te hebben.
En het waa een groote fout van hem
geweest, dat hij niet naar de achter
deur gegaan was. Kier had hii waar
schijnlijk waardevolle Inlichtingen
kunnen verkrijgen. Het was niet, dat
hij het zonde van den zilveren arm
band vond, het was eenvoudig, dat hij
e.* uit opwinding over het vinden van
d® Sahib-i-dirina niet moer over go-
dacht had. Het was vergeeflijk, hij
was zoo geschrokken, dat hij niet goed
wist wat hij deed. Een volgotiden koer
moest hq met meer tact te werk gaan.
F.n hoe moest hij nu dien ring zien
te krijgen van een dam®, die blijk
baar niet om geld gaf en den ring
niet wilde afstaan? iloo langer Ezra
Carcow naar de vuile zoldering keek,
hoe minder hij 0: van begreep en hno
minder hij tot een oplossing kwam.
Het kwam zoo onverwacht, Hij was
heetemaal niet gewend aan den om
gang met menschen. die er niet hun
werk van maakten hem op te lichten.
Dat was een type, waar hij geen raad
niec wist. En hij werd bitter bij de
gedachte, dat die vrouw hem te slim
af wfcs geweest, r.lcl. omdat hij niet
handiger was dan zij, dan wel omdat
zij geen voordeel had willen trekken
van wat zij dacht dat zijn beklagens
waardige toestand was,
Verondersteld dat liij alle tact opzij
zette <n Iets anders probeerde, iets
anders kwam direct bij hem op, maar
dat was iets onwettigs. Natuurlijk zou
ik niet durven beweren, dat Carpow
niet tot iets onwettigs in staat was,
maar hij had den grootst mogelijken
tegenzin ®r voor te moeten lijden. Het
zou voor hem ellendig zijn om gepakt
to worden, maar het zou nog voel
slechter zijn voor ziin zaak. Toch wil
de hij nog honderdmaal liever het ri
sico loopen gepakt te worden dan den
Sahib-1-dirina te moeten missen nn
hij hem bijna te pakken had. De jacht
tent was bij hem ontwaakt. Als men
hem gereed had, dat er iets was waar
hij moor om gaf dan om geld zou hij
die „men" zeker uitgelachen hebben,
maar nu stond hij op het punt iets te
doen om dien ring te bemachtigen,
wat hij zeker nooit gedaan zou heb
ben voor vijftigduizend gulden in
contanten-
Hij troostte zich met do gedachte,
dat wanneer hij maar geduldig was.
hii wel niet gepakt zon worden, hii
moest een goede gelegenheid afwach
ten, nu was hij te haastig to work ge
gaan en die fout mccht hij niet weer
begaan.
Drio dagen had hij gewacht én dc
abrinth was al hcelcmaal op, vóór h:j
HOOFDSTUK XIX.
Mijnheer Johnson maakte in zijn
goedkoops penslonkainer in Blooms-
bury uitvoerig® voorbereidingen voor
het diner, waartoe Nathan .hem te
Earls Court uitgenoodigd had. Toen
hij klaar was, keek hij in den spiegel
en was in liet geheel niet met zich
zelf tevreden; hij was klein en zijn
hooge hoed en gohleede ja® stonden
hem heelemaul niet en hoewel hij zich
zelf in een vroolijko stemming wilde
brengen voelde hij zich meer als een
kat. (lie net uit de dakgoot opgehaald
is. Hij zette zijn hoed een beetje schuin
en zag er onmiddellijk uit als een
dronken aanspreker. Hij zette hem
dan ook weer recht op het hoofd en
need een paar bloemen in zijn knoops
gat. Zelfs toen zag hij er nog niet
chique uit. Hij zag er uit alsG' hij
00 nlocmen in -zijn knoopsgat had ge
daan om er chique uit te zien, wat ook
de waarheid was. Zijn pokdalig ge-
xieb;, de zenuwachtig® uitdrukking
van zijn oogen. achter zijn brillegla-
zen alles hinderde hem. ïlii had ten
minste zijn best gedaan, zrën hoed
was keurig afgeborsteld, en ziin schoe
tien deden hem pijn. waarschijnlijk
zag hij er beter uit dan hij dacht. Zoo
vatte hij moed cn nam den bus naar
Ea.ris Court.
(Wordt vervolgd.)
