HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Stadsnieuws
Muziek
tiet testament van
Elisabeth Marnock
niNSDAG 5 JUNI 1923TWEEDE BLAD
No. 3192
De NederlandscheTooneelschrijvers,de
Tooneeldirecties en het publiek.
Onlaags hecfi ecu weekblad ecnige
vragca gedaan aan da tooneeldirecties
icver he: aannemen ea spelen van Ne-
jdcrlandschc stukken, De Bond van Ne-
Idcrlandsciia Tooneelschriivers, verzeke
rende dat hij in dat weekblad niet ver-
flangt te schrijven (er bestaan vele
^Onvriendschappelijke verhoudingen aan
/gene zijde van het voetlicht) antwoordt
\nu in een uitvoerige circulaire op wat
/>de tooneeldirecties tot bescheid gaven
'pan dit weekblad en zoo zou dan nu het
toogenblik aangebroken kunnen zijn,
waarop de derde partij in dit geding, hei
((publiek, zijn geluid liet hoo'ren. Uit den
'■^ard van de zaak zal dit een nuchtere
Stem wezen het publiek is eenmaal
«luchter en kan ook niet anders zijn.
\Mag ik, even van het rechte pad der
/edeneering afwijkende, zeggen waar-
'era? Verreweg het grootste gedeelte
van het -menschdom in een beschaafd
dand gaat gebukt onder materieele zor
gen. minstens vijf en negentig van de
'honderd, twee en een half procent, zoet
gunstig gerekend, verkeert in zekeren
welstand en behoeft dus niet over geld
te tobben (of zij het nier doen, is een
andere zaak) en de andere twee en een
half procent beslaat uit kunstenaars
en andere idealisten, benevens uit die
genen, aan wie het al stond de doodstraf
er op, onmogelijk zou zijn, zich over
geldzaken te bekommeren, de maat
schappelijke tobbers, goed magr zwak,
eeuwige voorwerpen van zorg voor hun
familie en die onder een hardnekkig
deficit leven ca sterven.
Maar ik keer tot den hoofdweg terug.
Vijf en negentig procent van het
.menschdom is dus nuchter, beschouwt
schrijvers, dichters, schilders en andere
sr'.lsicn met een zeker mededoogen in
dezen geest „arme mcnschen, waarom
maken zij zich zoo druk? als ze het
niet deden, waren ze toch beter af!" en
ziet niet in, dat deze kunstenaars niet
anders kunnen omdat ze kunstenaars
zijn. Deze vijf en negentig ten honderd
/och ook wel een zekere bewondering
voor den artist, maar toch altijd min of
meer in den zin der admiratie voor het
iiaard met de groene manenomdat
net zoo'n rare uitzondering is.
Dit publiek begrijpt den tooneeldirec-
fcur veel beter. Let wel die g; pro cent,
'die zoo nuchter is. Laat ik die kortheids
halve verder N. P. noemen, Nuchter
(Publiek. Zij redeneert aldus de theater
directeur heeft tot taak, de kunst te
bevorderen. Nauurlijk, natuurlijk. Bij
jubilea hoort N. P. dat door den feest
redenaar verzekeren en gewoonlijk zegt
die cr dan bij, dat de feestvierende
'directeur aan dezen prachtigen eisch
van zijn vak voldaan heeft, voor zoover
ihem dat mogelijk was. Dit voorbehoud
*fs N. P. uit het hart gegrepen. „Voor
joovcr hem dat mogeiijk was." Aan het
^onmogelijke is immers niemand' gehou
den. En moet niet de directeur - iedere
tnaand klaar staan met de duiten voor
salarissen, belasting, verlichting ea al
die tientallen uitgaven, die voor een
tor.neclonderneming noodig zijn? Waar
eal de man die vandaan balen, wanneer
(de stukken die hij opvoert r.ïet trekken?
„Het is cus heel mooi," redeneert
Tv. P.. „om de Nederlandsche toonccl-
êchriifkunst te bevorderen, maar als daar
geca geld mee te verdienen is, dan kun
nen de salarissen enz. niet betaald wor
den. De directeur moet dus stukken
kiezen, die het publiek trekken."
Eenmaal tot deze conclusie gekomen,
redeneert het denkende gedeelte van
N. P. allicht verder. „Zijn wij zoo bij-
toonder gesteld op Nederlandsche too-
fleclstukkcn? Gaan we die liever zien,
dan buitenlandsche?" Volstrekt niet.
(Integendeel- In de eerste plaats ligt er
(ivoor N. P. dezelfde aantrekkingskracht
Min buitenlandsche litteratuur, als in
jbuitcnlandsche bontmantels, al zijn die
.jvnn 't zelfde dier afkomstig als de Ne
derlandsche. In de tweede plaats rede
neert N. P. wat ik zou willen noemen
'quantitaticfr Nederland is een klei*
.land. Frankrijk, Duitschland, Engeland,
'ÏRusland zijn grootc landen. Aannemen
de, dat het talent eerlijk over Europa
'.verdeeld is, bestaat er veel grooler kans
tlat een Franschman, Duilscher, En-
teelschman of Rus een geniaal tooncel-
jschrijvcr is, dan een Nederlander. Wie
flat een domme rcdenecring van N, P.
windt, bijvoorbeeld omdat Ibsen toch een
iNoor was, moet mij dat niet kwalijk
flemen. Evenmin, dat N. P. den buiten-
jjandschen looneelschrijver in een veel
/poëtischer licht ziet, dan diens Nedcr-
jlandschen collega. Dat heeft Rostand
fecdaan met zijn prachtige villa ea Ar-
Ithur Pinero, die in een adelstand is ver-
jheven ea Tolstoï, rondwandelend in een
(boerenkiel op zijn eigen landgoed,
Jasjna Poljana. De Nederlandsche loo
neelschrijver is een heel gewoon heer
met een deukhoed op en misschien een
brilletje, die aan landgoederen niet den-
kfn kan en van zijn leven niet adellijk
wordt verbeeld je!
Natuurlijk ben ik mij er-wel van be
wust, dat dit allemaal verschrikkelijk
nuchter moet heeten. Maar N. P. is een
maal, zooals hij is en wie hem dat
kwalijk neemt, moet tot zichzelf zeggen,
dat het hem aan wüsgeerïgheïd man
keert. Er komt nog een andere overwe
ging bij, van terugwerkende kracht zou
ik zeggen, van N. P, op toonceldirec-
teur. Ze is dezo „in een groot land
verschijnt een groot aantal stukken,
de tooneeldircctie weet wat wij het liefst
zien, kiest dus datgene uit den over
vloed, dat ons het meest bevallen zal, wij
hebben dus met een buitenlandsch stuk
de beste kansen om ons te vermaken."
Met. dit laatste komen wij weer op een
ander spoor. Het is voor de Nederland
sche tooneelschriivers een beletsel dat
N. P. tegenwoordig in den schouwburg
geamuseerd wil worden. Door een blij
spel, door een klucht; door een ironisch
tooneelspel desnoods. Van ernstige
tooncelspelcn, van symboliek, moet N. P.
niets meer hebben, het historische of
klassieke drama vindt in 't geheel geen
genade meer, tenzij de toonccldirectie
er een kijkspel van maakt en dat ver»
eischt sommen, die de directie voor een
Nederlandsch stuk niet wagen
durft, wel voor Shakespeares Midzomer-
nachtsdroom of Biichners Danton. Nu
zijn, meen ik te mogen zeggen, blijspel
en klucht de sterkste kant van onze
Nederlandsche tooneelschrjjveis niet.
Kluchtig zijn ze heelemaa! niet en van
het blijspel wordt gezegd, dat er na
Molière in de heele wereld nog geen
geschreven is. Mogelijk is dit wat sterk
gezegd, maar in elk geval is ironie de
beste eigenschap van de Nederlandsche
dramaturgen, zooals wij kunnen opmer
ken aan den besten van allen, aan
Heijermans, die in de ironie zijn groot
ste kracht vindt en eenïge anderen.
Wanneer een lid van den Bond van
Nederlandsche Tooneelschrijvers, dit le
zende, kriebelig wordt, zal mij dat in
geheel niet verwonderen ,.je doet," zal
hij zeggen, „alsof die overwegingen en
bezwaren van N. P. heelwat te beduiden
hebben, terwijl ze onjuist 'of laag bij de
grondsch zijn." Bij voorbaat wil ik mij
daartegen verdedigen. Ik zeg niet, dat
N. P. gelijk heeft, maar dat hij ten slotte
den doorslag geeft. Een talentvolle Ne
derlandsche looneelschrijver en een tot
opvoeren bereide tooneeldirecteur zijn
kostelijke elementen, maar wanneer het
bindmiddel ontbreekt, valt het succes
uiteen. Dat bindmiddel is N. P. Zelfs een
theaterdirecteur, die milliardair was, zou
een stuk waarnaar N. P. niet komt kij
ken, van het repertoire moeten nemen,
omdat ook. het ethische doel van een
tooncelstuk toch is, dat mensdien het
komen zien. Als we nog een poosje zoo
voortredeneeren, dan zien wij den eeuwi
gen strijd tusschen schrijvers en direc
ties „gij speelt niet genoeg Neder
landsche stukken uw stukken zijn niet
bruikbaar", als een nimmer eindigend
duel over h-t hoofd van X. P. heen. En
toch vangt dit de touchés misschien op,
in dezen zin namelijk, dat door zijn
schuld voortreffelijke Nederlandsche
stukken het nimmer tot de opvoering
brengen. Dit is dan zijn straf. Tammer,
dat het die niet aan den lijve voelt.
Deze strijd tusschen schrijvers en di
recties blijft dus altijd gevecht zonder
vrede, omdat de oorzaak, minstens de
aanleiding ter zijde staat. Dat is N. P.
Zou er in de toekomst verbetering te
verwachten zijn? Misschien wanneer
N. P. zijn maatschappelijke toekomst-
vrees ziel luwen en rustig genoeg
wordt, om smaak te krijgen in stukken
naar den eigen Nedcrlandschcn land
aard. Kon daarbij een fonds gevormd
worden voor de opvoering van Neder
landsche stukken! Niet uit dc berooide
kas van dc theaters, ook niet uit de
openbare kassen, waar iedereen liefst
in graait, maar uit particuliere bijdragen
van mcnschen, die inzien, dat financieel
succes van stukken en opvoeding door
het tooneel maar ol te vaak niets met
elkaar te maken hebben. Later zal dat
misschien gaan. Dat fonds meen ik. Nu
staat dc algemcene malaise daar als een
slagboom, die niet te verwrikken is.
Wanneer N. P. jaren geleden geweten
en gewild had! Geweten, dat de fiscus
een hoog percentage van de entreeprij
zen als belasting vorderen zou ge
wild had, om lang vóór hij daarmee
begon, datzelfde percentage te storten in
het bovenbedoelde fonds
Dan zou dc vraag, waarover directeu-
n en schrijvers debatteeren, geen vraag
meer zijn.
Wanneer dan namelijk maar meteen
niet ieder in het schrijvc«a? kamp zijn
uil voor een -valk aanzag.
Want daartegen is geen fonds be
stand. Ook niet het fantastische fonds
an N. P., dat ik verzon.
J. C. P.
Croote Internationale Zang-
wedstrljd. „De Vereenlgde
Zangers", Amsterdam.
Zondagavond.
Eirsic afueeiiug Mannenkoren.
In deze afc'eeling kreeg het con
cours. door buitenlandsche mededin-
eing Polen en Duitschland eon
cachet dat eenig mag geacht worden
in dc historie van het zangconcours-
wezen. De aanwezigheid van den
Pdolechen gezant (waar hieven de
Rollandschc autoriteiten?) het voor 't
eerst voor den dag komen van Polen
als jonéo herlevende natie, droeg het
karakter van vreedzaam nationale
•xpanrie. van con zic-h manifesloeritn
*ls natie. Hot was con treffend
oogenblik to?n die fiksche Polen in rok
het podium betraden en met- uitbundig
élan hun volkslied aanhieven. Wot
een klank, wat eenrvtlime! We ston
den pafEen welkomstrede in het
Poolsch. direct door een ander lid in
ir. 't Fransch vertolkt, waaruit ik kon
oDvissehen de woordenle grand
bonheur de pouvoir nous manifester
ici r.our la première fcis comme nation
independente. Dan het „Wien N'mr-
landsch B'oed" uit Poolschcn mond
in verstaanbaar Holiandsch eu nog
een nationaal Poolsehen zang, en toen
kon het concours eon aanvang ne
men.
Als juryleden hadden zitting de
hoerenIsr. Olman,, componist van
het verplichte werk ..Jerusalem", Hu-
bert Cuypers, R. Hoffmann (Bochum)
M. Neumann (Dusee'dorf), Herman
Ruttcrs en Fr. J. Roeske
„Jerusalem" mag er als compositie
wezen, 't is van 't teste wat we van
Olman kennen
La sociêté de Chant „Harfa". uit
Warschau. geleid coc-r Lachman
Wactaw .liet in het werk z in waarlijk
onovertrefbaar stemmenmateriaul be
wonderen. Lyrische tenoren van zeld
zame kwaliteit on van wonderbare een
heid van timbre-, daarbïi bassen van
reusachtig volume. Maar er was meet
dan stemmenniaterianl, ook zuivere
technische beheerschmg was hier te
constatceren. dat waren stuk voor stuk
zangers met begenadigde stemmen,
mnar ook met ontwikkelde muzikali
teit Enfin het goheol was te mooi om
nog aan een amateurskoor te kunnen
gelooveix. Een prestatie om je leven
lang te geheugen I
„Zonglust" uit Dordrecht, dir. J. v.
Leeuwen, moest daarnaast afvallen,
hoewel toch goed werk geleverd werd.
„Harpe Davids", Amsterdam, dir.
H. Lindeboom bereikte een hooier
peil dan de vorige vereenigingvooral
het ensemble was te waardeeren.
„Krefelder Liederkranz", dat niet
143 menschen opkwam, deed zijn
entree met minder omhaal, dan de
Polen gedaan hadden.
Het zingen der Duitschers was ma*.,
gevolg van het aanhoudend,.zakken, op
't eind was 't een toon te laag.-
„Zaanlandsch Mannenkoor", uit Koog
aan de Zaan. 'j-cieur F. J. Sicking,
maakte een vrij wat. beteren indruk.
Schitterend materiaal en zeer voornaam
muzikale leidt- g. In de sologcdeehcn
werd stelselmatig het toonpeil opgedre
ven, zoodat de laatste helft van het werk
een toon te hoog gezongen werd. Maar
dc buitengewone stemmen van het koor
kenden het zonder hinder halen, zi;
hielden het glansrijk uit. De Zaankan-
ters staken de Polen flink naar de
kroon.
Door 't late uur kon ik de tweede
Duitsche vereeniging „Victoria" uil
Oberhausen, niet meer hooien.
De uitslag die ons hedenochtend be
reikte, luidde als volgt
ie prijs Virecleursprijs f 250 en gou
den medaille en 150 voor het koor
„Harfa", Warschau, met 4—5 stemmen,
directeur Lackman Wactaw.
2de prijs directeursprijs f 175 en ver
guld zilveren medaille en f 100 voor het
koor, met algemeene stemmen Zaan-,
landsch Mannenkoor, directeur F. J.
Sicking.
3de prijs A directeursprijs f 100 en
verg. zilv. medaille en f 50 voor het
koor met 4—3 stemmen Ulancrsang-
verein „Oberhausen", directeur R. W.
Bohncs.
3de prüs B too directeursprijs,_zil
veren medaille voor het koor cn f 50,
met algemcene stemmen „Harpe Da
vids", directeur H. Lindeboom.
4de prijs -. algemeene stemmen „Zang-
lust", Dordrecht, directeur J. v. Leeu
wen.
De bezoekers op Zondagavond wer
den geschat op 6000, cr was dan ook een
ooncoursstemming, >die op hoogspan
ning stond.
Wat zal dat worden bij de volgende
hooge afceelmgen, wanneer b.v. Tsje
chen, Belgen, Duitschers, Hollanders.
Polen cn Hongaren tegen elkaar ia 't
krijt komen.
Dit ss zeker „De Vereenlgde Zangeis"
halen eer van bun grootscb epgezetten
wedstrijd.
JOS. DE KLERK.
HET ftEGEERI NCSJUBILEUM VAN DE
KONINGIN.
Een „Jubiloum-lapijtj*".
Het aanstaande re^eeribgsjubileum van
de Koningin zal op vele wijzen ver
eeuwigd worden, insignes worden ver
vaardigd, medailles en legpenningen
worden geslagen en zelfs in faience- en
aardewerk werd: dit feit vastgelegd. Het
uitvoeren en het in dear handel brengen
van een „jubileum-tapij:je" getuigt ech
ter van een origineele zienswijze. Zoo
wordt in «enige groot® magazijnen en
kunstnijvcrheidsinzichtingen in verschil
lende steden van ons land een wandta-
pijtjo geéxpoieerd. groot 0.60 bij 1.20 M.
ontworpen door den sierkunstenaar DirJc
Verstralen cn uitgevoerd door de hand-:.*.-
pijtknooperij „Kinheim" te Beverwijk.
Het is een schitterend geslaagd kunst
werk. dat van de distinctie en den goeden
sk van den ontwerper getuigt. Hoewel
zeer sober van kleur is, zal oen idler
door do gevoelige contouren getroffen
worden. Op don muiskleurigen achter
grond toekent zich de Oranje-vaan af,
waarin zich een gestylcerdo W onder een
door zilverkleurige stralen omgeven kroon
bevindt. Daarbij zijn opmerkelijk de
kroon mot het gebogen it jour metaalwerk
lichtende «delsteenen, de kroon i# dan
het hoofdmotief van het doek. Rond
om het embleem slingert zich een krans
van lichtende bloemstcrretjes. De orna
mentiek van do vaandelpunt word:
vormd door jaartal, maaml en dag
het jubileum, welke in goudkleuren
gestyleerd.
liet is de bedoeling van Dirk Ver
ton geweest, de feiten niet ic<J sterk te
doen uitkomen, dat het tapijtja op don
langen duur het oog te hard zou
dceu. Sentiment en frischheid hebben
daaronder echter niet geleden.
In do etalage van het wcminginrichtLng-
magazijn do N'.V. „Damiate", Gr. Hout
straat 103, is voor dit Nederlandsche kunst
werk een mooie plaats gereserveerd. He'
is de moeite waard om er ©ens een kijkji
GOUDEN BRUILOFT. Den 23ste:!
Juli zullen Gijsbext Gijzen en Engeltje
van Dartelen, woncr.de Jleerensmgcl
37 a, hun 50-jarig huwelijksfeest her-
Opmerkingen uit de
Burgerij
HET PLANTSOEN OP HET ORANJE-
PLEIN TE HEEMSTEDE.
Eon bewoonster van het Oranjeplcin tc
Heemstede vestigt coize aandacht op do
werkzaamheden, die op het oogenblik aan
het plantsoen aldaar geschieden. Om elk
perk wordt zwaar ijzerwerk aangebracht.
Zij vindt dit:
ie. zeer lcelijk; het doet afbreuk aan
het natuurschoon;
2e. onnoodig, omdat er zoo goed als
nooit kinderen spelen en cte bloemen en
heesters dus niet beschadigd worden;
3e. ondoelmatig, omdat men alleen hon
den uit het plantsoen verwijderd kan
houden, als er zeer hoog ijzerwerk aan
gebracht wordt thans kunnen de hon
den er toch over heen springen;
4e. geldvermorsing c-n tijdverspilling.
Do inzendster hoopt, dai dc aandacht
van het gemeentebestuur van.Heemstede
door middel van dit stukje op deze aan
gelegenheid gevestigd wordt.
Kennemer Instituut voor
de Lichamelijke
Opvoeding.
LEZ1NC-Dr. J. H. O. REIJS.
EENIGE NIEUWE PHYSIOLO-
G1SCHE GEGEVENS VOOR DE
LICHAMELIJKE OPVOEDING.
Op Initiatief van het Kennemer In-i,
st.it.uut voor Lichamelijke Opvoeding
hield Dr. Ucys uit Den Hnng in de
scherinzaul Brossinne, een interessan
te lezing Over nieuwe physiologische
gegevens voor de lichamelijke opvoe
ding.
Spreker begon met uiteen te zetten,
dat de lichamelijke oefening niet met
een enkel onderdeel van den merisch,
doch met den geheelen mensch te
ken hoeft en toonde aan de wijzen
van samenwerking van de verschillen
de functies in het lichaam. Hij besprak
de studio van Kretsehmer (psychiater)
over lichaamsbouw en karakter, cn
hoe do verschillende typen gevoelig
zijn voor bepaalde geestesziekten. Spre
ker haalde hierbij aan de theorie van
Math es (gynaecoloog), waaruit blijkt,
dat deze theorie overeenkomt met die
van Kretsehmer. Mathes neemt aan,
dat de klieren met inwendige secre
tie (en daarnaast do tusschenhersenen)
invloed hebben op het sympatisch ze
nuwstelsel en komt zoodoende tot de
theorie, «hit lichaamsoefeningen in
vloed hebben op de karaktervorming.
Achtereenvolgens hebben invloed op
elkaar: lichaamsoefeningen op de ske
letspieren eympaihicus endosee-
rin'é kl.vmi 'tusScnerf hersènert
croote hersenen (karakter). Het gaat
hier in hoofdzaak om de verbinding:
skeletspieren sympathicus vast
te leggen. Reys wees daartoe op de
proeven van Loewi in vergelijking met
een publicatie van Brinkman en Van
Dam. waaruit blijkt, dst zenuwprik-
keling door stoffen wordt overge
bracht; de z.g.n. humerale prikkeling,
cn op dc hypothese: dat e!ko spierar
beid werkt op het vegetatieve stelsel
(gepaard aan intensieven geestesar
beid. Een prikkel is functie en functie
is betere werking. Daardoor is het noo
dig, steeds nieuwe gymnastische oefe
ningen te doen uitvoeren.
Spreker maakte de opmerking, dat
dit principe meer bij het Duitsche,
dan bij het Zwccdscho stelsel van
gymnastiek wordt gehuldigd. Dezo op
vatting had ook Du Roes Reymond
gekregen, door het feit, dat dc invloed j
van de gymnastiek een grootere is.
dan alleen door do grootere spierwer
king te verklaren is. De moed wordt
niet aangekweekt om den moed zelve,
doöh om den invloed op het lichaam;
wij moeten waken voor vermoeidheid
en do inspanning bij de oefening mogcA
we niet vermijden.
Spreker kwam hierop aan zijn eigen
proeven. IIij liet zeven leerlingen van
liet Haogsche instituut voor lichame-;
lijk© opvoeding gedurende drie weken
dagelijks den linkerarm aanvoeren tot
volledige Vermoeidheid, a. Bij twee ge
beurde dit door een gewicht op tc
trekken, 1). bij drie door aan een spi
raalveer te trekken, c. bij twee door
de 7.g.n. methode van Maraldo. Elke
week werden de leerlingen onderzocht:
door bij zijwaarts hoog geheven arm
trekken am een dynamometer; door
een gewicht van 10,5 K.G. zooveel mo
gelijke koeren cp te trekken. Bij hun
oefeningen werd dus in dezen stand
door groep c. in het geheel niet ge
oefend; bij b. v.-as ook de kracht in
die houding zeer gering en bij a. wa
ren de kracht en do houding niet groo-
ter, dan hun oefengewicht. Bij geen
van dc drie groepen wees de dynamo
meter in het verloop van 3 weken veel
meer kracht aan. En, vervolgde spre
ker, wanneer wij oen vooruitgang, ook
bij den dynamometer, hadden willen
krijgen, dan hadden wij in de houding
waarin wij onderzochten, de spier
moeten laten oefenen, door aan een
dynamometer te trekken. De spioroefe-
ntng is specifiek. Ook hieruit maak;,
spreker gevolgtrekkingen voor do
schoolgymnastick. Wanneer wij spie
ren willen versterken, dan moeten we
ze niet maar willekeurig oefenen, doch
in die houding, waarin we ze willen
hebben.
Verder bohandeldo dc spreker nog do
spanning van de spieren en eindigde
zijn redo met de woorden: „Er is meer
in do gymnastieje, dan waartoe men
komt door oppervlakkige beschou
wing".
Dr. Merens, voorzitter van het Ken-
mier Instituut, dankte den redenaar
voor zijn leerzame lezing eu hoopte,
dat spreker nog menigmaal een lezing
dit Instituut zal houden.
GEVONDEN' VOORWERPEN. - Terug
to bekomen bij: M. v. d. Ecrk, Gene:.;..
straat J, ceintuur (rood), M. Booms, Heo-
rensingel S3, firijro ceintuur, v. Hof.
SpaatiachOï--.&r;f.raat 36, étui met borstel
tje, Kennel Fauna, Farklaaa: bonte ka:,
zebrach: door W. Koeleinij. Ged. Raam
gracht l, v. d. Voor"., Morinoastcee 21.
kwitantie (V.). B. v. 'd. Meuten, Kruü-
parkwes S24. snoeimes. H .Broekhuizen.
Nassaulaan 21a, papegaai, A. Westerho
ven, Turfsteejt 4, groene pji'.emotinaic, M.
v. d. Spos-I. Tuipcnstra.*.: 23rood, zwarte
kindaiporU-moimaie. Kluft, Sclioterweg
55, zwart* damesptirtemonr.aie. A. de
I.aut, Hollands:mat 18. rozenkrans, Kruts-
luimp, Kamperstraat ISrood, tabaksdoos,
Dusseldorp, Harteljorisstraat, zwart tasoh-
je, M. Hanson, do Cleroqelrsat 142, zak
mes, Comelisson, Ridderstraat 3a, eakmes.
Uit öe Umsircken
ZAND VOORT. De treinenloop.
De forensenvcVceniging „Z.vndvoort"
had nan dc Directie der Ned- Spoor
wegen verzocht om do chtcnatroin
van S.05 uit Zandvoort en dc middag
trein mui 8.25 uit Amsterdam niet voor
maandkaarthouders uit tc sluiten.
Zonder aanvoering van cenig argu
ment heeft de directie van dc Ne
derlandsche Spoorwegen op het ver
zoek afwijzend beschikt.
„De overweging dat het toch een
zeer eenvoudige maatregel zou zijn
do kaarten der vaste abonnd's van een
een bijzonder merkteeken te voorzien,
hun 't recht gevende met dio seizoen-
treinen te reizen, waarmede althans
aan de bezwaren van een groot deel
der gedupeerden zou zijn tegemoet ge
komen, heeft, merkt naar aanleiding
daarvan do Forcnscnvcrccniging
Zandvoort op. blijkbaar geen weer
klank bij de Directie der Spoorwegen.
Men decreteert.... het pubhek is daar
om zich te wringen in het keurslijf
van bureaucratie
ühiflEENTERAAO'.
Vergadering van den caieenteraatJ
van Zandvoort van Mn.mdng 4 Juni,
des avonds te half acht.
Voorzitter: de heer J. Beeckman,-
burgemeester.
Afwezig zijn de hceren Molenaar cn
Van der Plas. De laatste wegens
ziekte.
WIJZIGING BOUWVERORDENING.
Aan de orde komt ï:cl voorstel tot
wijziging der Bouwverordening, name
lijk om ter bevordering vnn den bouw
van goodkoopcre arbeiderswoningen
cie verordening zóó tc wijzigen, dat
do Rand in ieder geval kan bepalen,
dat de te bebouwen oppervlakte per
woning 24 M2. en de slaapverdieping
2.50 M. hoog mag zijn.
Wordt goedgekeurd.
TEGEMOETKOMING VOOR
AMBACHTSONDER WIJS.
Daar de kosten, verbonden aan het
zenden van een Jongen naar dc Am
bachtsschool in Haarlem ongeveer.
lOO bedragen, stellen B .en W. voor
aan hen, die gedurende 1922 een kind
op dezo school hadden, terug to beta^
len:
bij een zuivel* inkomen benede£
1500 100, bij een inkomen vat
1501—/ 1600 90 vnn 100 en zoc»
vervolgens voor elko 100 zuiver in-*
komen meer 10 van 100 minder.
Wordt goedgekeurd.
STR ANDVERPACHTING
Aan J. G. Draayer, Schelpenplein
17, wordt op voorstel van B. en W.
tien meter strand \erhuurd. Verder
aan E. Schuiten, Spoorstraat 21, ze
en meter; aan M. Zwemmer, Noor-
dvrstrant 20, zeven meter en aan A.
Paap Wzn., Burgemeester Etvgcl-
bertstraat 4, nog óèn meter strand.
VOOR DE PADVINDERS-
B. en W. stellen voor, een gymnas
tieklokaal aan SChool D tor beschik
king te stellen van het tweede vendel
■an troep II der Kennemer Padvtn-
dersvereeniglng.
Wordt goedgekeurd.
DRANKWET.
Ingewilligd worden eenigo verzoeken
om ontheffing van het bepaalde der
crordening cx-artikel 35, 2e. der.
Drankwet.
VERGUNNINGSRECHT.
J. Dukkcrs verzoekt om vermin
dering vnn zijn aanslag in het vergun
ningsrecht. dienstjaar 1923—''24.
Dit wordt afgewezen.
PERCENTAGE INKOMSTEN
BELASTING.
De Burgemeester is van mco
ning, omdat ongeveer 375.000 moet
worden ontvangen teneinde den dienst
1923 niet mot oen nadeellg saldo te la
ten sluiten, dat het percentage (gehe-
en boven do 100 opcenten) belangrijk'
•erhoogd moet worden. Hl] stelt danr-
im voor, boven do 100 opcenten 6 3,4
procent te heffen.
De beide wethouders stellen voor/
boven do 100 opcenten op de Rijksin-
konistcnbclnsting to heffen voor het
t'aar 1923 vier procent en 4 3,4 voor.
iet jaar 1924.
(Beide voorstellen zijn uitvoerig Ie'
ons nummer van Vrijdag 1 Juni too-
gelicht).
Dc heer S 1 e g r s vindt het onaan
genaam, dat de Raad over deze aan
gelegenheid zoo laat is ingelicht. Hij
kan het begrijpen, dat do Burgemees
ter tot dit middel, dat radicaal ls, zou
willen overgaan. Van den heer Bram-
Jon vindt spreker het prijzenswaardig,
dat hij, als wethouder van Financiën,
zoover wil gaan als dc Burgcmecs-
11 ij noemt evenwel de bewering
den heer Bramsom dat de benardo
flnancieele toestand der gemeente te
wijten is aan het slechte beleid van
de voormalige financlcele commissie,
een legende. Spreker herinnert cr aan,
dat in het jaar 1930—'21 nog geen fi-
nancicelc commissie bestond, want
dio werd eerst op IS Januari 1922 g«-
installeord. Wat thans wordt voorge
steld, acht hij een lapmiddel. Hij zou
het een gezonde oplossing vinden, tot
een heffing ineens over te gaan, in
dien dit maar ccnlgszins mogelijk is.
Overigens critisccrt hij uitvoerig het
financieel beleid van dezen wcüioudcc
van financiën.
Do heer D r a m s 0 n, wethouder,
noemt het vcrkiezingsmanooiivros van'
verschillende partijen in deze gemeen
te, om eikaar de schuld van de finan-
cioelo débaclo van Zandvoort te go-
ven. Spreker achtte het niet noodig*
tot zulk een schrikbarende verhooglng
van het belnstinfn>crcentnge, zooala
de Burgemeester wilde, over to gaan;
hij noemde daartoe de cijfers, die reeds
in het desbetreffende raadsstuk in ons
blad zijn genoemd en' verdedigt uit
voerig zijn financieel bclid. In het be
lang van de bevolking acht hij het
noodzakelijk, dat het percentage» zoo
laag mogelijk blijft. Hij handhaaft tea
volle ziju bewering, dat hij het lap
middelen noemde van de voonnaligo
flnancieele commissie (hij weet heel
goed, dat de heer Siegers in 1920—'21
nog geen lid van de financieel® com
missie was)), om te trachten het per*
ct-ntage ïoo laag mogelijk te houden.
Feuilleton
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van
E. A. ROWLANDS.
vanavond;
thuisbren-
>n", en als
14)
'„Het is ellendig weer
mag ik u in mijn auto
gen?"
Zij kromp in elkaar,
f -,,Oh, dank u, neen n
pm op haar woorden nog meer n;
pruk to leggen zei ze „Goeden avond1'
'pn holde de straat op.
j Gelukkig haalde de bariton haar in,
pen vriendelijke, niet zoo heel jonge
pian, die ha'br zijn parapluie aanbood.
Den volgenden morgen op de repeti
tie keek Hammond voortdurend naar
pnid. Hij moest een paar nieuwo lie
deren instudeeren en hij zong slecht,
too slecht, dat Enid's heele gezicht
haar afkeer tooude.
Plotseling greep hij de muziek van
3e piano.
,.lk zal u maar niet meer lastig val-1
,!en. Juffrouw Sinclair", zei hij, „wij
sympnthiseeren blijkbaar niet met el
kaar".
Enid stond op, zij was zenuwachtig.
Hammond was van de piano weg-
geloopen, maar kwam nu weer terug.
„Waarom zegt u niet ronduit, dat ik
ellendig slecht zing!"
Enid bloosde en antwoordde onmid
dellijk:
„Dat zal ik zeker, ais u daardoor
beter zult gaan zingen".
lltj staarde haat ten oogenblik on-
geloovig aan; toen zei hij met ge
smoorde stem:
„Dank u" en op ditoogenblik drong
het tot Enid door wat ze gedaan had.
„Wees niet boos", zei ze, /(ik zei
het maar uit gekheid:"»
„Ik ben anders niets op die gek
heid gesteld", antwoordde hij. Hjj
nam al zijn muziek op en deed die in
zijn tasob.
Enid had modelijden met hem; hij
was nog erg jong en ze voelde, dat 20
hem gekwetst had. Bovendien had hij
geen schuld, want niemand had hem
ooit dc waarheid verteld; toen schoot
haar te binnen wat Manon Laurie ge
zegd had wat zou er nu gebeuren?
Terwijl hii zijn hoed opzette en zijn
hau'lsi'hoenen aantrok, sprak ze weer.
.jMijnbeer Hammond'" hij keerde
zich om. ,,r-aat u niet w^j Wii moe-
ton die liedereu Instudeeren".
„Ik wil niet, dat u nog langer voor
mij speelt", zei hij terneergeslagen.
„Ik '.oei heel goed, dat u mij inwen
dig den heclen tijd uitlacht. Nu kan 11
dat iemand anders doen. Ik zing niet
meer met u".
,,U weet niet, wat voor last u mij
bezorgt", zei Enid.
„Dut gaat mij niet aan", merkte
Hammond op.
„Maar als ik nu zeg. dat het mo
spijl, oat het me werkelijk spijt".
De zaal was leeg. Wanneer geu van
de anderen er bij geweest was had
Enid zich niet op dezo manier kun
nen vernederen. Maar zij vond iets
benauwends in de boosheid van den
jongen man.
„Wat geeft het, wanneer u zegt, dat
het u spijt. Daardoor kan ik nog niet
zingen",
Hij had zijn handschoenen weer uit
getrokken en zijn hoed en wandelstok
neergelegd.
„Ik ben toch nog niet zoo'n ezel als
u denkt, Juffrouw Sinclair. Sinds u
or bij bent heb ik de dingen in een
ander licht cezicn. cn ik heb heel goed
gemerkt, dat u mijn zingen niet kunt
verdragen. Dat is de waarheid, niet?"
Zij glimlachte.
„Wat komt mijn meening cr op aan
mijnheer Hammond. Ik studeer nog ea
menschen die studeeren zijn gewoon
lijk juist erg pedant en denken, dat zo
meer weten, dan ie'uand anders
„U studeert niet meer", zei Des-
mond Hammond. ,,U bent een kunste
nares! Wanneer u speelt, voel ik"
hij hield even op, om naar zijn woor
den te zoeken voel ik me zoo, 7.00
erheven". Toen haalde hij de schou
ders Op. Natuurlijk weet ik heel goed.
waarom u gisteravond, niet gespeeld
hebt. Dat was, oindat iemand u ge
zegd had, dat ik jaloersch was. Nu,
ik ben jaloersch. maar niet op die ma
nier' lk wil zelf groote dingen bo-
ï'oiken, maar ik \ü.l er andere men
schen niet van af houden! Ik heb van
morgen met juffrouw Laurie gespro
ken en ik heb' haar gezegd, dat u weer
moest spelen".
De tranen k,wamen Enid in de oogen
en het speet haar nu werkelijk, dat
zo onaangenaam voor hem was ge
weest.
„Dank u, mijnheer Hammond", zei
de ze. „Dat was heel aardig van u.
Laten wo zrs dio liederen nog eens
doornemen".
Hij stond bij de piano en de uitdruk
king van zijn gericht was soniber.
„Och, wat geeft het?" zei hij. „Ik
zal toch nooit kunnen zingen is het
wel?"
Zij antwoordde hem onmiddellijk.
„Natuurlijk kunt u zingen, als u
maar wilt werken. .Wij moeten alle
maal werken, wanneer we iets willen
bereiken. L' hebt een aardige stem cn
u hebt alleen wat leiding noodig. Mag
ik u eens iateu zien. wat ik bedoel?"
Hij antwoordde nic-t direct, maar
zei toon nadrukkelijk: „Heel graag!"
En hij nam zijn muziektusch weer op
van den stoel, waar hij haar neerge
legd had.
Enid studeerde in een uur tijd een
lied met hem in, zij toonde hem ai zijn
fouten ey wees Item hoo hij zijn stem
het bc-st zou kunnen benutten.
Zij deed erg haar best en zij voelden
beideu, dat do les succes liad gohad.
„Hoe weet u zooveel?" vroeg Ham
mond, toen ze eindelijk opstonden om
weg to gaan. „U bent nog zoo jong
en toch bent u al zoo knap",
„Ik leef alleen voor mijn muziek"
antwoordde Enid, zelf niet bewust
van de waarheid, dio in dio woorden
opgesloten lag.
Zij gingen samen do zaal uit en hij
stond cr, niettegenstaande haar wei-
Kering, op, haar naar huis te bren
gen.
Later op den middag terwijl Enid
lag to rusten bracht het dienstmeisje
van hot pension een mand prachtig»
rozen met Hammond's kaartje.
Het eerste oogenblik verrukte d'
schoonheid van dc bloemen haar. toen
dacht ze nar. de eerste rozen, die z-
van Julian had sekregen eu aller!e:
herinneringen kwamen b:J haar op..
Zij zag bleek maar was rustiger dan*
gewoonlijk, toen zij dien avond na.-iK
de zaal ging. Zij had van Manon Lau
rie bericht cchad over haar solo-num
mers, macr zij had een briefjo terug*
geschreven, dat zij het beter vond*
nog een paar avonden tc wachten.
Hammonds nieuwe lied ging schitte.
rend en Manon drukte er tegenover
Enid haar verwondering over uit.
„Hij zingt werkelijk uitstekend van
avond. Wat is cr aan de handt Als
het nog een paar keer gaat zooals van
daag, zijn wo voorloopjg binnen".
Zij neuriede een paar maten van het
lied, dat ze zou gaan zingen en zucht
te toen. „Maar ik weet wel, dat Ham
mond zoo niet door zal gaan. Hij wil
in Londen zingen en natuurlijk luk8
hem dat wel. Met geld kan Je alles
gedaan krijgen".
„Wat haat ik dat gold!" EnicJ
Bryant zei liet zoo bittor en wanhopig*
dat de ander haar verbaasd aankoek,
„Nu, ik weet er niet genoeg van af*
om het te kunnen haten", zei zo
lachend.
Langzamerhand begon Enid werke
lijk belang te stellen in de repetities
met Hammond.
Zij had nooit ronduit voorgesteld,
dat zij hem les wilde geven, maar
itoch was hii haar leerling cn het was
