„Maar waarom zon mijn meisje zich'
daarover schamen?" vroeg de vader.
„Wij zijn geen van allen heiligen, en
het is een natuurlijk gevoel. Ella, dio
erg gesteld is op bewondering, geestig
en egoïst, boeit de mannen, dat geef
ik toe, maar een man als Tom kan zij
op den duur niet voldoen".
Met een harden lach pochte zij er
tegen mij op, dat hij wel zoete brood
jes zou komen bakken", ging liet over-!
spannen meisje voort. „Den volgenden'
ochtend zou ik het wel ^ien, er zou
wel een brief zijn. Toen ik den vol
genden morgen beneden kwam, was er
een brief. Ik haatte haar, vadertje en
die haat gaf my in den brief achter
te houden. Zij is weggegaan, zonder
dat ze ooit geweten heeft, dat de brief
gekomen was".
De vingers van den vader streelden
gedurende de bekentenis haar hoofd.
,,Je hebt den brief achter gehou
den?" fluisterde hij ongeioovig.
„O, het was slecht!" huilde ze. „Ik
heb ingezien hoe slecht het is, en ik
beu mijzelve gaan verachten! En nu
komt hij vanavond hier! Zeg toch, va
dertje, wat moet ik doeuj"
„Doen., doen-" De vader herhaal
de het woord als gedachteloos. „Je
wel natuurlijk, je moet hem den brief
teruggeven, eu bekennen, dat. Ella
hem nooit ontvangen heeft".
„O, dat kan ik niet, dat kan ik niet!"
snikte ze. „Ik zou sterven van
schaamte!"
..Het was verkeerd, maar ik kan me
voorstellen, dat je in een opwelling
van jalouzie en boosheid het gedaan
hebt", zei de heer van der Heyde rus
tig, „en ook, dat je toen niet meer
het kwaad kon herstellen. Je four
hoeft je erg ongelukkig gemankt, lit
ben blij, dat je iliet mij verteld hebt,
omdat het je wat zal verlichten. Tom
moet natuurlijk den brief terugheb
ben. Je geweten mag niet door zoo
iets bezwaard blijven en dit is de eem-
ge manier om weer met jezelf in het
reine te komen. Geef mij den brier
maar".
Bij haar hernieuwde .uitbarsting in
snikken, nam hij feeder haar be
traande gezichtje tusschen zijn han
den.
„Er is h ons bh geen andere weg,
kindje, haal maar gauw den brief'.
„In de liefde is alles geoorloofd,
zeggen ze", mompelde hij terwijl h!j
machinaal zijn pijp stopte. „Die lie
ve goede Nellie is een dozijn van haar
vlinderachtige nichten waard en de
knaap is niet zoo verstandig als ik
dacht, dat hij was, anders zou-hij het
wel gezien hebben. Maar hoe dan ook,
ik wil haar gelukkig zien".
Terwijl hij er over aan het denken
tvos, hoe hij het het best in kon klee
den. zette hij het kaarttafeltje neer eD
plaaisste er het schaakbord op. Toer.
het meisje binnen kwam met den brief
in haar hand, nam hij hem mc-t een
glimlach aan.
„Laat bet maar aan mij over, vrouw
tje", zei hij. Terwijl hij sprak werd er
gebeld. „Dat. zal Tom zijn", vervolg
de hij, terwijl hij den brief in zijn zak
liet glijden. ,Ik zal hem even open
doen".
„Wel, mijn jongen" begroette hij
Tom, „kom je den ouden heer een
lesje geven?"
„Een lesje halen, bedoelt u". Jachte
Tom. „Maar waar is uw dochter?
Waarom komt zij niet opendoen?"
Hij kwam de kamer vroolijk binnen,
terwijl hij zijn vingeVs door zijn weer
barstig haar streek, een flink gebouw
de, knappe jonge man, die best met
het leven tevreden scheen.
„In de pot is tabak, Tom", zei van.
'der Heyde. „Hoe staat het leven
„Uitstekend! Ik heb prettig nieuws)
Ik ben geslaagd! Ik kan nu Mr. voot
mijn naam zetten. Wat zegt u daar'
van?"
„Wel gefeliciteerd! Nu b'cgrijp ik,
Waarom we je 'de laatste weken niet
gezien hebben!"
„Ja. ik ben den laatstc-n tijd aan
het blokken geweest! Maar waar is
Nellie? Ik wou het haar vertellen!"
„Ze zal zoo wel komen!" zei de va
der glimlachend.
„Is ze hoven?" Tom was al bij de
'deur. „Hallo N'eljie kom eens gauw,
ik spring om je iets goeds te vertel
len",riep hij. ,Kom maar beneden, zoo
als je bent".
Vroolijk lachend kwam hij weer bin
nen.
„Het beteekent voor mij een com
pagnonschap", zei hij, terwijl hij de
tabakspot aansprak. „Droomen, die
werkelijkheid worden." Hij hoorde
zachte voetstappen op de trap, legde
zijn pijp neer en liep met schitterende
oogeti naar de deur.
„Hier ben ik eindelijk weer, Nellie.
Laat eens zien, hoe je er na al dien
tijd uitziet!" Hij legde zijn handen
zachtjes op,haar schouders en bracht
haar zoo.naar binnen. „Maar, zeg, je
hebt gehuild! Wat scheelt er aan!
Wie hoeft je kwaad gedaan?"
„Tom vertelt daar juist, dat hij zijn
meestertitel heeft gehaald", viel .cle
heer van der Heyde in. Heerlijk
nieuws, niet?" i
„Ik ben blij voor jou, Tom", zei
„Ze was vanmiddag nog hier in het
dorp", nep Helen uit. „Ik heb haar
gezien er. gesproken. Ik
„Heb je Kaar gezien? En gesproken?
Pennington was stomverbaasd en wist
blijkbaar niet wat hij er van denken
moest.
„Ja-", antwoordde Helen. „Ik kwam
haar op den weg tegen. Ze scheen er
gens over te tobben mi toen heb ik
haar aangesproken. Ze heeft me ge
noeg verteld om me te overtuigen dat
het verhaal, oat Anthony aan der.
rechter vertelde, waar is, maar het is
duidelijk dat Salnovo wél Anthony
kende,'maar niet omgekeerd, en dat
Salnovo papieren bezat die op hem
betrekking hadden".
„Papieren!" Toen hij dat woord
herhaald 'md, zweeg Pennington een
©Ogenblik ejl trachtte de onrust, die
plotseling Lij item was opgekomen te
verbergen. 11 j slaagde er in zich te
beheer-reuen en Voegde er peinzend
bij: „Ik vrees dat je niet beseft wat jc
me daar vertelt, lklen'.
„Wat be 'cel je?vroeg het meisje.
„Wel, )>.i een onderzoek van zulk
-i rni^'an.! wordt, er altijd in de eer
ste plaats ë--obiic nuur ;.u
reden voor de daad. We politie rede
neert zen - en waarschijnlijk juist'
dat ismand toch niet' voor niets
een ander vermoorden zal. Zo zoeken
naar een voldoende verklaring, en
vanmiddag heeft de inspecteur uit
ze. „De wereld staat nu voor je open".1
„Ja, en nu kan ik doen wat ik al
lang wilde".
Nellie had klaarblijkelijk om iets
verdriet maar ze scheen liet hem niet
te willen vertellen. Daarom bracht hij
het gesprek op iets anders.
„Heb je je beminde nicht in 'den
laatste» tijd nog gezien?" vroeg hij.
„Ik hoorde vandaag, dat zo binnen
kort gaat frouwpn met iemand, dien
ik ken. Fred van der Wal is aan haa.
gewaagd, radar hij zal toch zijn han
den vol aan haar hebben".
Hij vertelde het luchtig-weg, alsof
het geval hein vermaakte, maar hi]
hield vol schrik op, toen hij zag, dat
Nellie's gezicht asebgrauw werd".
„Wat schéélt er toch aan, Nellie!"
riep hij bezorgd. „Je bent niet goed
vanavond! Hinder ik je?"
De heer van der Heyde greep In
zijn zak.
„Toen Ella bij ons logeerde, stuui-
do je haar een brief", zei hij rustig.
„Het spijt mij. dat ze hem nooit ont
vangen heeft-"
Tom nam den brief aan. Als zijn
vlug-werkende geest het al begreep,
dan liet hij het niet merken.
„Heeft ze hem nooit ontvangen?"
zei hij. „Nu. dat geeft niets".
Hij scheurde den brief onder het'
spreken open.
„Ik vond haar balboekje in mijn zak
toen ik thuiskwam en ik dacht, dat;
ze.het graag wilde hebben", ging hij
vei dei. „Ik gelcof, dat meisjes daa»
nogal prijs op stellen. Dat nichtje van
jou, Nellie, heeft nogal een hoogen
dunk van haar bekoorlijkheden. Laten
we .-open, dat ze gelukkig wordt". Hij
verfrommelde den brief in zijn han
den en gooide hem in het vuur als een
waardeloos vodje. Do heer van der
Heyde ging 'haar 'den schoorsteen
voor zijn pijp.
„Maar Tom, ik heb hem haar nooifc
gegeven!" bekende Nellie.
„Maar wat geeft dat?" lachte Tom.
„Dat heeft niemand kwaad gedaan en
bovendien ik ben niet gekomen om
over die kostbare nicht te spreken. Ik
moet iets goed maken. Kom eens liier,
meisjelief, kom en vertel me nog eens,
dat je blij bent".
Iets van de vroegere blijdschap was
in Nellie's oogen toen ze gehoorzaam
en blij naar hem toe kwam
Lachend legde hij zijn rechterarm
om haar en zijn linkerhand op den
schouder van den vader.
„Voordat we aan ons ernstig schaak
spel vanavond beginnen, zou ik graag
even onder vier oogen met uw doch
ter spreken, meneer", zei hij. „Ik v.-il-
de haar nu wat zeggen, dat ik door
het goede nieuws van vandaag einde
lijk na lang en moeilijk wachten mag
zeggen. Heb ik uw toestemming va
der?"
De vader keek in zijn lachende
oogen en toen naar bet. blozende, ge
lukkige gezichtje van zijn kleine meis
je.'Langzaam maar hartelijk voegde
hij met. zijn twee handen hun handen
te zamen.
„Binnen vijf minuten ben ik terug",
zei hij glimlachend, hoewel zijn oogen
vochtig werden.
Langzaam liep hij naar boven naar
zijn slaapkamer. Nog glimlachend
deed hij het licht op en liep naar den
schoorsteenmantel. Hij nam er een
portret .van een vrouw van op pre
cies zijn dochtertje, maar wat ouder,
welke tegen hem scheen te glimlachen.
„Ik geloof dat ons kleine meisje ge
lukkig zal zijn, Greta", fluisterde hij.
„Ik geloof het"»
Sfiort sa Wsilsfrjjflea
luchtvaart.
Een kranig vlieger
Een vertegenwoordiger van het
Hbld. had een onderhoud met Ir.Gra-
sé. nas uit .Gothenburg teruggekeerd.
Wij ontleenen er het volgende aan
„Hoe was de reis naar Gothen
burg V'
„Ja. kiik. dat was wedstrijd, hè!
Een betrouwbaauheidsvluchtJe
moest een constante snelheid behou
den en daarom had ik mijn kruissnel
heid vastgesteld op 200 K..M. per
uur. terwijl de machine er maximaal
250 kan maliën. Ik had een extra tank
van 350 L., zoodat ik practisch voor
de heele^ reis benzine bad. Dit orn bij
de' contfóle-stopplaatsen geen tijd te
verliezen.
„In Breinen ben ik op 1 seconde
nauwkeurig binnen gekomen. In Ko
penhagen was ik een secomdle of 6, 7
te laat."
„Hoe was de ontvangst in Duitscli-
land 1
„Oh, dat was prachtig in orde.
Zeer pünktllicli ging alles. Heel wat
beter dan in Kopenhagen. Daar had
ik groote moeilijkheden. Maar geluk
kig was onze gezant, jhr. Van Rap-
pard, daar bij. mijn aankomst aanwe
zig met een heel stel Hollanders. En
die lieeft mij uitnemend geholpen,
Plymouth aan Lambert verteld, dat
het tot dusverre niet gebleken was,
waarom du man liet gedaan zou heb
ben. Maar als wat jij zegt waar is,
is het meer dan waarschijnlijk, dut
het feit dat Salnovo deze papieren in
zijn zak had, de beweegreden is waar
naar de autoriteiten zoeken. Ér blijkt
in ieder geval uit dat er een zekere
band bestond tusschen den doode en
den beschudigde, en het maakt do
verklaring van den laatste, dat hij
Salnovo«niet kende, meer en meer on
waarschijnlijk".
Dit argument bracht Helen een
poosje tot zwijgen en de bezorgde en
verdrietige uitdrukking kwam weer
op haar gezichtje terug. Ze dacht oen
poosje na en scheen toon weer nieuwe
lioop te krijgen.
„Maar als Anthony nu eens nieis
van die panieren af wist?"
„Dat zou hij moeten bewijzen",
antivp.rdde Pinaiiigton vriendelijk,
„en het is heel mocil jk o:n te bewij
zen <:nt je iets ni:l weet. "Je kunt ge
makkelijk heivertp, dat je er onkun
dig van bent, maar liet. in zoo'n re-
ral te bew:jzcn, is niet zoo gemalc-
,.M.a«r er zijn locll nrg ander;n
dis'van dis papieren, af weten! Het
mzisie noemde twee an k-rui. Die moe
ien govenden worden. Missclv-n zul
len hun v«'kb-ringcn van groots waar
i!o zij i". Ze zweeg oven toen or oen
zoodat eenige moeilijkheden spoedig
uit den weg waren geruimd.
Bij mijn vertrek daar was het al
weer een hopelooze warboel, Het pu
bliek rend© over bet terrein. Geeii me-
cano was er. geen slartofficier. 'k Heb
daardoor heel wat tijd verloren.
'k Zat in m'n machine luidkeels te
mopperen. Net zoo lang tot er een
paar Engelsche niecano's kwamen en
die sloegen mijn schroef aan.
Hè. Tic, eindelijk op weg naar Go
thenburg
Vijf minuten van Kopenhagen zat
ik volop in den regen, 'k Zag geen
fluit meer. Hondenweer was liet. Laag
hingen de wolken, zóó laag, dat ik
wel de spoorlijn moest houden. Dat ik
er zelfs heel kort boven moest v'iegen.
'k Had geen -droge drn.-.d meer. En den
noga de spanning. Net kom ik-op 50 M.
hoogte uit een wolk. daar fladdert
een Junkers vlak vóór mij. 'k Had de
.ikist" waarachtig bijna getorpe
deerd! Met een gro-te coo? Laag over
Gothenburg heen kwam ik naar het
vliegveld Torsbure. wnar ik, onder
luid gejuich van de net oen paar uur
eerder, aangekomen Nederlandsche
e-seadrillevliegers, om ruim vier uur
glad landde.
De Zweed Söderberg was er ail. Die
heeft dan ook den eersten prijs gekre
gen. Hij had één straf mint. Ik had er
drie. Die op mij volgde, de Duiischer
Zimmermanu met Junkers, had er....
40. Een verschil hc?"
„Was Fokker er al
„Neen. dio kwam den volgenden
dag. En- toen hebben wij om beurten
de C IV gedemonstreerd. Ze stonden
allemaal p?.f, om wat. ju met zoo'n drie
persoontoestel kan doen. Hoe fijn cle
„kist" steeg en hoe lekker de bochten
gedraaid konden worden. Ja, dat is
vast en zekerwij hebben daar in
Gotlienhurg furore* gemaakt Wij en
de NederlandiSche escadrille vooral
ook. Zóó, dat de Zweden niet al!leen, -
maar haast alle andere piloten ook,
één en al bewondering waren.
Die militairen van Sosterberg heb
ben gevlogen als scheermessen. Zóó
goed, dat, toen aan do Zweedsehe esca
drille de ecr'e prijs werd toegekend,
deze Zweden wat ferme sportieve
kerels toch zelf daartegen kwamen
protesteer on. zóodat de jury haar uit
spraak mosst veranderen en onze Hol-
landsclie escadrille ook den eersten
prijs moet toekennen Dot was oen
sterk staaltje van niet te miskennen,
groote sportiviteit, die trouwens het
gehsele Zwsedsoh© volk kenmerkt.
Fokker heeft er" schitterend gevlo
gen. Ik heb noe een fraaien extra-prijs
voor hem meegebracht. Ja. die prij
zen. Prachtige zilveren br-kerskolos
sale zilveren kommen als liet ware op
een zilveren schotel. Ik heb twee van
die dingen meegebracht. Verder een
paar jSlaqüefctes en dan natuurlijk ce
geldprii'2en
„En de terugreis?"
..Nu, die is al even goed gegaan.
Eerst naar Kopenhagen Daar bleef ik
twee dagen. En daar ben dan vanmid
dag om één uur vertrokken. Nadat ik
'die twee dagenverschillende autoritei
ten had gevlogon. zooals lt-kol, Koch,
den commandant der Deens-olie L. A.,
en kapt, t. z. Granjean van den rnari-
nedienst. Allen waren opgetogen over
ons Nederlandsche product.
Den lieelen Weg o\©r lenig van Ko
penhagen hob ik het stik in den wind
gehad. Met storm on regen. En 911-
weer. Tweemaal geland In Hamburg
en Bremen om benzine bij te vullen.
En om half zeven zoowat fladderde:
ik op Soeslerberg neer om daar even
met een paar vrienden een verfris?
sohing te nemen en wat, te bekomen.
Want ik liarl den lieelen weg zitten
„bokken" van jewelste.
Van Soesterbe-rg naar Schiphol was
maai' een kw-artierfje ©u zoo ben ik om
acht uur daar neergekomen;. Moe,
maar erg voldaan".
Cricket
overzicht.
De afge'oopen Zoiulng is voor onze
Haarleaiscbe Eerete-kïassc-rs geen onve-r-
dïrii eurces geweest. "Wisten de Rood en
Witters den zeer belangrijken wedstrijd
tegen V. V. V. uil het vuur te slepen;
cat he; zonder East en van 'l Grocnevour
uitkomende V. O. C'. er in zou slagen,
eveneens gebroken HanrLemp'.oeg ie
verslaan, hadden wij zeker niet verwacht.
Erkend moet echter worden, dat ©enige
zeer dnbieuse beslissingen van den Roi-
terdamsehe Umpire, waarvan o.a. Healy
en Maas de dupe werden, aan dit onver
wachte resultaat debet. zijn. Enfin, Haar
lem heeft haar 'aaiste kans 00 hei kam
pioenschap verspeeld en heeft nu nog
slechts de Haagsche tc ontmoeten. Reeds
voor a.s. Zondag is deze wedstrijd op
Schoten vastgesteld. In Schmeiuk ook
Zondag niet van de partij, dan is de
overwinning van Dé Kessler zeker, wij
zijn echter overtuigd, dal. onze stadge-
nooten hun huid zoo duur mogelijk zul
len verkoopen.
Rood en Wit heeft zeker een even zwa
re ontmoeting in Rotterdam te spelen,
hoewel ook in dien wedstrijd hot gemis
van den Rotterdamschen aanval East eu
van 't Groenewout geducht zal worden
gevoeld. Nog is de posiljo van do Span
jaards'aan-spelers niet veilig; nog staiit
het degradatiespook voor de deur (hier
over in de wekelijksche cricketbeschou-
nïeuwe gedachte ijij haar op kwam.
„Wer'den er op hel, lichaam geen
papieren gevonden die op Anthony
betrekking hadden?"
„Neen!" antwoordde hij kortaf.
„En ook niet op Anthony?
„Neen!"
„Dus als dio papieren bestaan,
heeft- Salnovo niet Lij zich gedra
gen en als hij <lat deed, was iemand
anders dan Anthony waarschijnlijk
verantwoordelijk voor liet feit, dat ze
verdwenen zon!"
„.Te vergeet den brand aan den
kant van den wsg. Als ze in het vuur
zijn gegcoid
„O!" nep Ileleu verdrietig uit.
„Wat ben je ontmoedigend. .Te ge
looft niet ar 11 Anthony's onschuld".
„Ik wijs alleen maar op de moei
lijkheden die nog te overwinnen zijn
voor zin onschuld bewezen kan wor
den", antwoordde Pennington kalm.
,;Je ziet- zelf wel in dat, die hoe! groot
zijn. Bij zulk eon zaak als deze. helpt
het- niets of jc de oogen sluit voor fu
ten of mogelijkheden, Als de politie
van het be: taan van die napieren
boort, msolct In t dunk' nu-, hun zaak
of het den 1>.-tc".ubd-.d_- Iri-en zal.
Mnnr we kunnen het am Lamb-ft
vert Don. dfw noot liii niaar beslis
sen war or ger'n m in net warden. Dat
maakt lmt noula k 0 n h::t >11.
te vindon. Zei jo niet dat zo in licit
1 wing van a.s. Maandag meer); des te
rneei reden dus, om do zaken direct ener-
i giek aan to pakken, eerst dan aal een
linnrlcmscho overwinning zeker .kunnen
zijn.
De reserve-elftallen kwamen beide ver
leden week ifi hel veld. W-ist Haarlem 'ge
makkelijk viun V. R. A. te winnen, de
Rood en Wil-reserves leden echter een
groole nederlaag tegen de huidige kam
pioenen van nfd. 2 B. Voor a,s. Zondag
zijs beide elftallen vrij
Rest ons tenslotte nog te vernielden,
dat de wedstrijd Ajas—Haarlem 2 ós vast
gesteld op a.s. Woensdag 22 Augustus te
leiden.
„UlLPl'IRE".
fllMBSlang
Brandblussching op het
platteland
Reorganisatie in uitzicht
Provinciale Brandwoorhonden.
Naar aanleiding van den grooten
brand te Dvvingcloo heeft een redac
teur van de Telegraaf een onder
houd geliad met den neer C. JII.
Tuckerman. voorzitter der Kon. Ned-
Brandweervereniging, die gedurende
lange jaren aau het hoofd van* het
Haagsche brandweercorps stond.
Een cler door den redacteur gedane
vragen luidde:
Welk standpunt neemt de Kon. Ned.
Brand wcervereenigingeii in ten opzich
te van de brandblussehing ten platte
land© en welke maatregelen men zou
kunnen nemen ou) een einde te maken
aan dezen chaotische» toestand."
Het verheugt mij, dat. n juist dit
moment hebt gekozen om het vraag
stuk der blnssciiing eu luilpverleeihng
op liet platteland in uw blad naar
Voren te brengen, zoo antwoordde de
heer Tucker man. 11e ramp te DWiuge-
lo heeft weer eens duidelijk doen zien,
dat van een goed georganiseerde snel
le hulp, door gcmcculcu onderling te
verkenengeen sprake is. Telkens
weer vreet liet vuur voor duizenden
guldens weg. Wat gebeurd is ta Miar-
lo, waar liefst vier en dertig huizen
verbrandden, en tc Berg-Ambaent,
Leende, Omwel bij Asten, Rolde en
Helena veen, is nog niet voldoende ge
weest om do oogen der gemeentebe
sturen te openen. En ooi; Dwingelo
zaï dat niet doen.
Daarom is de taak. die de Brand-
weepvereemging zich gesteld heeft, zoo
moeilijk.
Wij willen ondèr-afdeelingeS in het-
leven roepen in den vorm van provin
ciale brauöwee: bonden. Deze zullen
tot task hebben de'belangen van het
brandwezen in de provincie te behar
tigen en het peil daarvan te verhoo-
gen. Dit moet gebeuren door de ge
meentebesturen voor te lichten en me
dewerking te verkenen tot het op
lichten eu reorganiseren van corpsen.
Behalve'liet houden van cursussen,
oefeningen en samenkomsten is een
voorname factor het brengen van
meer eenheid in do oprichting en uil-
rusting van de brandweren. Ik stel
mij veel voor van groepen van ge
meenten, die in eikaars nabijheid lig
gen met- zooveel mogelijk uniform ma
teriaal. Deze zullen bijv. er voor moe-
'ten zorgen, dat zii dezelfde soort slan
gen gebruiken met passende koppeliu-
gen, zoodat het mogelijk is bij een
zwaren brand het materiaal door el-
kanr te gebruiken,
Een ander vereischte is, dat een in
specteur na onderling goedvinden
wordt aangesteld, wiens plicht het
zal zijn het materiaal te controloeren.
Hierdoor zullen geen gevallen meer
voorkomen van slangen, die vergaan
zijn, of van spuiten, die in hun huisjes
staan te verroesten.
In Leende, bekend door den groo
ten brand, deed zich het ergerlijke
feit voor, dat de brandspuit vier-
maanden in reparatie stond voor de
fecte zuigers. Iu Drente constateerde
ik, dat een veldwachter de bramk
spuit gebruikte om er erwten in te dro
gen. Toen liet instrument gebruikt
moest worden, raakte het natuurlijk
verstopt- De voorbeelden, dat slangen
eenvoudig lagen te verrotten, zijn
talrijk.
Dat een snelle linlpaniivrage hij een
groote plaats de schade door brand
kan beperken, komt menigmaal niet
in het hoofd van een plattelandsbur-
gemeester op. In Mierlo was de burge
meester in vasté overtuiging, dat de
Eindhovensche brandweer geen slan
gen genoeg had om Cenig effect te be
reiken. De inwoners hebben hun bur
gervader er toe geprest toch assis
tentie te vragen. Dat zijn vermoeden
onjuist was bk-c-k uit de omstandig
heid dat de Eindlhoveriare'n in een om
mezien zeshonderd meter slang had
den Tiitgeloopen. liet was evenwel te
laat.
Ik heb ondervonden dat zeer veel
gemeentebesturen een lauwe, lakscUe
houding ten opzichte van de vereeni-
gingsplannen aannamen. Sommigen,
zeiden hotweg, niets voor nauwere sa
menwerking te voelen en zagen blijk
baar niet iu,. dat liet au fond een be-
zuiniging beteekent, wanneer men
dorp was?"
Hij stelde (leze vraag op onverschil
ligen toon, maar er was een onrusti
ge uitdrukking in zijn oogen die
er op wees dat zijn manier van doen
maar een pose was, en dat hij leven
dig belang stelde in deze vraag. He
len zag er niets van en antwoordde
kalm: „Ze was vanmiddag in het
dorp, maar ze is er nu niet méér. Ze
is met den trein vau 3.05 weggegaan".
„Dan is ze naar Plymouth gegaan!"
John Pennington vergat heelemaal
om kalmte te huichelen toen h'jj ciit
ze*. Aan zijn manier van doen en aan
zijn stem v.aa duidelijk te merken,
dat hij er zich over opwond en Helen
merkte bet nu ook.
„Ja*, antwoordde z\ ..de trein van
3.05 gaat niet verder en dit is de laat
ste slopplaats
„Ze meet gevonden worden", zei
Pèniijiigtou ijjorr tpgun zichzelf can
tzgen h.t meisje. Toen. wendde hij
zich tot Helen en vroeg: ,„)a weet zc-
Ic-.r heelemaal niet waar het meisje
logscrt?"
Helen schudde het. hoofd. „Neen. ik
had geen t.jd om cr naar te vragen".
toen peinzend b i: „Jc!;n, ik gelnuf
dfi! dit meisje niets weet van den dood
van harrr vader, of liever gezegd ik
ben er zekor von".
,-Mc's weel..." Pfiiininglon keek
'haar vc.ij.insl aan, „Maar h:t stond
groote kostbare voorraden 'tégen to
tale vernietiging beschermt. Ook feu
opzichte van het materaal neomt men
conservatief standpunt in. Mij is een
geval bekend waarbij een vlasloods,
die iu brand was gerankt, gobliiseht
moest worden door twee handspuiten.
De kosten aan vrijwilligers beliepen
f 500. Een kleine handige motorspuit
met drie £t vier manschappen had bij
deze gelegenheid een besparing van
f 450 gegeven, terwijl het vermoedelijk
niet tot een algeheele verwosting van
de kostbare loods was gekomen
Op welke wijze stelt u zich de al-
armeoriug van dorp'tot dorp voor?
Langs telefonïscheii weg en wel
door de rijkstelefoon. We zullen trach
ten de regeering er van te overtuigen,
dat. de telefoon dag en nacht voor
brandalarm ter beschikking wordt ge
steld. Dit lijkt me niet moeilijk, voor
al daar we mauw samenwerken met
rie Vereeniging van Nederlandsche
gemeenten. Ik stel mé voor, dat
zoo'n regeling bij spoorweg- en ande
re rampen ook liaor nut zal kunnen
bewijzen.
En uw wenschen teu opziclite van
het pompmateriaal?
Motorspuiten, antwoordde de
heel* Tuckcrman beslist. Lichte han
dig© motorspuiten, waarbij overigens
nog rekening zal moeten worden ge
houden met- de plaatselijks omstan
digheden. In dit verband moet ik uw
aandacht vestigen op de organisatie
te De Bilt en Bilthoven, die model is.
Een onzer propagandamiddelen is dan
ook brandweervertegenwoordigers
naar De Bilt t.s lokken om hen daar
kennis te doen maken met deze voor
treffelijke inrichting.
In menig geval wjllen de vrijwilli
gers verbetering, maar de gemeente
besturen houden deze tegen. El' is
zelfs een corps geweest, dat mijn hulp
heeft ingeroepen om liet gemeentebe
stuur vvakker te schudden,
Dwingelo is weer een waarschu
wing, geweest.
Het geeft ons goeden moed, dat de
provincio Utrecht iu Maart reeds een
bond heeft gevormd. Do vierde ge
meente heeft daar onlangs liet verzoek
gedaan om voorgelicht te worden bij
do reorganisatie. Aan elk gemoente-
bestuur is een vragenlijst gezonden.
Bijna allen hebben deze ingevuld en
verschillend© gemeenten liebbeu zich
voor net lidmaatschap opgegeven,
waaraan het feit niet, vreemd is, dab
de bijdragen zéér laae zal worden t»e-
steld.
een laagvlieger.
On dól- het opschrift Vliegend©
storm" schrijft het Hb'.d.
Donderdagavond tegen achten!
De Keinier Vinckelesk-de ligt in
vrecége rust. Na den wat druiligen
dag speelt, een late zonnestraal over
de zandvlakte. Op den achtergrond
w apperen d© vlaggen van het Gtadion
Nieis stoort in dit on-Amsterdam-
scha stadskwartier de avondstille.
Tot opeens de rust wordt verstoord
door zwaar motor-geroilk. Voor do
menschcn weten wat geschiedt,
scheert een vliegtuig, een tweedekker
vlak lange cle huizen, zwenkt nog iets
in de richting van de muu'reiï en slaat
dan opeens af in de richting vun het
Stadion. Wij zien het toestel laag bo
ven de zandvlakte, boven het sport
park zwenkingen uitvoeren.
Hoe laag, is de machine over de
Vinokeleskade gevlogen? Het is moei
lijk dat met zekerheid te zeg«un. Vijf
meter werd gezegd, maar in elk geval
vail het vliegtuig eenige ©ogenblikken
Hagel* dan de daken van één-verdieping
huizen.
In die omgeving loopt, al dadelijk het
gerucht, dat een machine op of bn de
kade is gedaald. Allo deuren vliegen
open. de bewoners draven naar bui
ten. Van alle kanten rijden wielrijders
aan, ook twee agenten snellen toe,
stoppen op den hoek van de kade en
vragen elkaar verbaasd
„Waar ligt ie nu?"
„Ie ligt niet, dartelt al dapper
boven het Stadion en zakt verder af
in de richting van Schiphol. Onbewust
van de ontsteltenis, welke hii heeft
gesticht, stuurt de piloot verder en
hii is reeds lang uit het gezicht, als
nog steeds nieuwsgierigen aansnellen.
„Moest ik daarvoor nu een eind f set
ssti moppert een teleurgestelde, die
blijkbaar op sensatie gehoopt had.
zich reeds visioenen had gemaakt van
verpletterde machines en verminkte
lichamen.
Neen. voor de laatkomers was er
geen sensatie meer. 'Maar w ie de ma
chine hebben gezien en gehorvi. heb
ben even een schok van emotie ge
voeld. Want bet was angstig.
Eu-r.u willen wij gaarne aannemen,
dat de bestuurder van den Iweedekker
een bekwaam vlieger is, iemand die'é®
inacliine terdege in zijn macht heen,
die met. de grootst mogelijke zeker
heid alle beweging uitvoert. Maar dat
is toch allemaal g&en excuus voor liet
lage scheren over een kade. waar kim
deren spelen, vlak langs de huizen,
bijna rakelings over een paar tele
foondraden.
Alle bewondering voor de kranig©
prestatiesMaar dot was noodeloos
en daarom roekeloos
•Nog goruimen tijd is de rust op de
kide verstoord geweest.
vanmorgen in de kranten in Ply
mouth".
„Ja, maar zij is een vreemdeling.
Engelsche kranten zullen haar ver
moedelijk wel niet interesseeren.
Waarschijnlijk heefc ze er nooit een
gezien. Ik ben er eigenlijk wel zeker
van,, want iu de kranten stond dat
Anthóny gearresteerd is als verdacht
van moord, en z© wist niet, dat hij
gearresteerd was voor ze hem o.-.der
politiegeleide het station uit zag bren
gen".
„Maar vanavond hoort ze het in
ieder geval. Er zal wel veel over den
moord in de avondbladen staan. Als
zii ze zelf niet leest, doen andere men-
schen het toch vrel en die zullen haar
wel vertellen wat er gebeurd is. De
rnenschen waar Sahio.ü logeerde zul
len toch wel belang in de zaak stel
len. Zo zullen zijn naam lezen, ,en..."
„Misschien had Salnovo daar niet
zijn eigaii naam opgegeven", viel He
len hem in de rede.
„Bist mogeLijk". antwoordde Pen
nington, maar 'net doei .Cr eigenlijk
weinig tos. Er zal door do politie wel
een suru-1"-*1 ï.u iw
.•I/.— J "•■-.■•'Ier: en Salnovo was een 011-
eewveon type dat zeker cp valt. liet
meisje moet dadelijk gevonden wor
den voor ze door de politie ontdekt
is. die nog niet weet 01" z.e werkelijk,
buiten Dnrlnell's .verbeelding bestaat.
Als jo mc ex casseren will, Helen, ga
Belangrijke Radw-vlnding
Omioep-contact met elke
telefoon.
De directie van de N.V. Nederland
sche Radio-Industrie te 's Gruyenhago
is den iaatsten tijd, in samenwerking
met leden van cle oniroep-commissi©
der Necleriandsclio Vereeniging voor
Radio-Tel eg r a f i o doende geweest met
proeven tot vereenvoudiging van den
omroep.
Het was tol, nu toe sleeds noodza
kelijk, dac de executanten vau muziek,
de sprekers er.z., die voor dc hoorders
van den omroep optraden, hun mu
ziek, icsp. voordracht 111 liet gebouw
van d© Radio-Industrie z Ivo voor de
met den zender verbonden microfoon
ten beste gaven- De proeven waren er
op gericht dit overbodig te maken en
oen middel te vinden, dat het moge
lijk zou maken den zender te verbin
den met een willekeurig telefoonnum
mer in de stad^ zoodat het voor de
musici of sprekers en in het algemeen
voor allen, di© den vo'ko door middel
van den omroep het een of ander
koncl zouden willen deen. niet meer
noodzakelijk zoti zijn zich nuur het
gebouw van de Radio-Industrie te be
geven.
Dit nu is volgens de „V R. Ct."
aan den lieer Idzerda, den directeur
van de Radio-Industrie en zijn mede
werkers van den omroep cler Neder
landsen© vereeniging gelukt.
Bij de proef werd gebruik gemaakt
van de telefoon iiv do woning vun irv
Idzerda, die op ca. 3 K.M. afstand
(hemelsbreed) van 't laboratorium der
Radio-Industrie, (waar als gewoonlijk
de zender was geplaatst) is geleg'en.
Do verbinding met het laboratorium
liep over de twee automatische tele
fooncentrales Schevéningen en Marnix
en ca. S 1/2 K.M. ondergi'ondschen te-
lefoonkabek Dank zij deze proeven is
men dus thans zoover, dat een spre
ker, die voor den omroep van de Ne
derlandsche Vereeniging optreedt,
Ulilis kan blijven zitten en slechts d©
met het zendstation van do Radio-Tn-
dustri© verzonden eii 011 den zender
van dit station doorgeschakeld© tele
foon van den haak behoeft te nemen
cm in contact to komen, met zijn
hoorders. Aan de telefoon behoeft
daartoe geen enkele technische wijzi
ging of toevoeging aangebraölït te
worden.
Dir beteekent ook, dat liet in den
vervolge mogelijk zal zijn door middel
van. de gewone telefoon een verbin
ding tussciieu het zendstation en een
concert- of leziiigzsnl tot stand t©
brengen en zoodoende de hoorders van
cjpn omroep in staat te stellen de mu
ziek of ds voordracht, welke iu die
zaal gehouden wordt, te volgen. Bij
ikg Engelsche systeem om opera-op
voeringen e-d. langs draadloozen weg
te volgen, was tot 1111 toe niet, alleen
een afzonderlijke kabelvcrbindiiig tus
schen de opera e.d, eu het zendsta
tion noodzakelijk, maar bovendien
ook een afzonderlijke verstérkingsin-
richting onder het toonaél waarop do
Uitvoering plaats heeft. De vinding
van den lieer Idzerdu-Omroepconunis-
sio heeft nu juist op het Engelsclie
stelsel voor, dat zij iedere willekeu
rige verbinding mogelijk maakt en
zonder verbindingskabel of verster-
kingainrichting.
Ongetwijfeld is zij dan ook als een
belangrijk resultaat van Nederlandse'!,
vernuft te bescliouwen. waardoor de
Nederlandsche radio-techniek lutar go©
den naam bevestigt.
ameriicaansch toerisme in
nederland.
Op Dinsdag 21 Augustus 1923 zal
111 dc groote vergaderzaal van liet
Sclïeepvaar(huite Amsterdam des na
middags te 2.30 uur ccn vergadering
plaats vinden van de yertegenwoordt»
gers vaii de Nederlaniecbe Spoorwe
gen. de Nederlandsche Amerilcaansclie
Kamers, van Koophandel te Amster
dam eu Ncw-York. dc rcedorijen va
rende op 01120 Koloniën reep. op Ne
derland. dc Algemeen© Nederlandsche
Amerikaanse!-.e Fundatie en hef Kolo
niaal Instituut ©ui lol een regeling te
geraken ter bevordering van lm! Anie-
rikaansch toerisme in Nederland en
Koloniën. De vergadering zal een be
sloten karakter dragen.
het p.egeerihcsju3ileum van
h. m. de koninc1n.
Op Maandag 20 Augustus zal de
Redactiecommissie van het Gedenk
boek 139S1923 eene bijeenkomst
houden met de pers. medewerkers en
genoodigden in liet gebouw Valerius-
plein 20, Amsterdam
De redacteur van het Gedenkboek
1893—1923, de heer W. G. de Bas. zal
dan in een causerie de geschiedenis
en de ontwikkeling van hot Gedenk
boek, hetwelk aan H.M. de Koningin
is opgedragen cu Haar op (5 Septem
ber .aanslaand^ worclt ovtiv.ndigd,
uiteenzetten. Op de bijeouk* zulten
0.111. fegemvr i^dig zijn de ni.air van
Onderwijs, kunsten en Wetenschap
pen, Dr. J. Tb. dc Visser, en dc bur
gemeester van Amsterdam, de heor
W .do VLugt.
ik nu dadelijk naar Plymouth. Mis
schien gelukt hpt me haar te tin
den'.'.
„Maar wat kun je dan nog doen,
als je haar vindt?" vrqeg Helen.
„Dat zullen we wel zien" ant
woordde Pennington, „In de eersto
plaats moet ik met haar in aanra
king zien te komen en, voor de poli
tie ze te pakken kiijrt, van haar hco-
ren wat voor papieren liet waren,
waarover ze niet jou gesproken beeft.
Ik ga dadelijk naar Plymouth. Mis
schien mag ik. orn tijd te sparen hier
een auto leenen, dan behoef ik niet
eerst naar huis te gaan".
Holen begreep niet precies, waar
om hij zoo handelde, maar ze raakte
onder den indi uk van de ernst en on
rust, die hij ten toon spreidde, en 7.0:1
der te antwoorden, liep ze nuar do
huistelefoon eu gaf instructies om c-on
auto te laten voorkomen Binnen vijf
minuten liep ze rnet haar neef naai
de deur en loan hij iu den auto stapte
zei ze: „Zul ie me laten weten of je
geslaagd beul. John?"
7"'" mie hij *,1 ion
do auto weg ree", leunde hii achter
over o» er kwam een neiuzende uit
drukking op 7.Ï1T1 gezicht.
