Haarlem's Dagblad | 1923 | 18 augustus 1923 | pagina 9

HAARLEM'S DAGBLAD

UNITED TELEGRAPH

Rubriek voor
Raadsels

onze Jeugd.

Onze iadilieclt

Haar bekentenis

Be mm uit Maloba

ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1923 - DERDE BLAD
DIENST VAN DE

Crisisdagen in Duitschland

(Van onzen1 specialon correspondent).

BERLIJN, Augustus, i Het gevaar van een algemeene sta-
anen: Stresemann eu king schijnt voorloopig geweken.

De nieuwe mannen:

Hilferding de voornaamste,
niann, die kanselier en miuister van
buitenlandsche zaken ia (de tweede
functie zal Ilij, zooals in de wandel
gangen van den Rijksdag verluidt,
aan den heer Von Neurath, den Duit-
schen gezant te Rome afstaan) is 45
jaar oud, sedert 1907 in den Rijks
dag. Als bestuurslid van den houcl
van Saksische indusbrieelen heeft hij
voortreffelijke relaties met de indus
trie, die hem zeer te stade kwamen,
toen hij, in den herfst van 1-918 bij de
algemeene hervorming van liet Dui't-
sehe partijleven, de Duitsche volkspar
tij stichtte. Stresemann was als gede
puteerde van de natiouaal-liberale
(partij den Rijksdag binnengekomen,
wier fractieleider hij was geworden
na den dood van Ernst von Basser-
mann. De nationaal-lïberolen werden
in 1918 i» de democratische partij op
genomen, welke echter voor Stres^-
maxui geen geschikte'plaats had, want
juist Stresemann's méést karakteris
tieke eigenschap, zijn labiliteit, zijn
tactische bewegelijkheid, mishaagde
de demooraten. Want Stresemann had
als doctrinair een zeer bewogen verle
den. Hij was annexionisb, toen Duilseli
land zich in den glans van zijn over
winning koesterde defaitist en revolu-
tionnair, toen de .monarchie ten gron
de ging. In tegenstelling met Cuno Is
hij in het bijzonder: redenaar. In do
Volkspartij, waarvan hij de stichter is
'en welke hij in 1920 een positief ver
kiezingssucces bezorgde, is hij de dra
ger van de coalitiegedachten, die
naar links wijzen. De elasticiteit van
zijn tactiek heeft de Volkspartij de
elasticiteit van haar dagmo gegeven
zij is thans zoo groot, dat men te
recht van een (linksc.hen) Stresemann-
vleugel en een (rechtschen) Stinnes—
vleugel spreekt. In ieder geval is liec
bijna absurd, Stresemann en Stinnes
„partij.genooten" te noemen. Eu er
bestaat een zeer ernstige^mogelijkheid,
dat de gebeurtenissen van de laatste
dagen de „latente polarisatie" in £le
partij „zoodanig tot rijpheid brengen,
dat een openlijke scheiding onvermij
delijk wordt"*

De keuze van Dr. Hilferding heeft
'ook. in het socialistische kamp veel
'critiëk ontmoet: het zou wellicht ge
lukkiger zijn geweest, naar jongere,
dichter bij de problemen van het
oogenblik staande mannen om te zien.
Vooral Hertz, die in de economische
commissie en in den Rijksdag bewe
zen heeft de eigenlijke drager van de
sociaal-democratische intentie te zij:
,wordt voortdurend genoemd. I
•„zucht naar kassicisine"' heeft echter
overwonnen.

Hilferding, oorspronkelijk arte, heeft
als financieel theoreticus zijn sporen
verdiend. Van leeraar tot leider,
bracht zijn weg hem- tot de partij-
journalistiek, waarin hij eerst als
hoofdredacteur van de „Vorwiirts" en
(ua de splitsing) van de „Freiheit",
een belangrijke rol speelde. Speciaal
de regeering-WirbK steunde graag op
zijn autoriteit en zond hem als finan
cieel deskundige na-ar Genua. Later
dook zijn naam weer op, toen hij voor
de functie van Duilseli gezant to Mos
kou bestemd was. Te elfder ure be
sloot do regeering toen, den beroeps
diplomaat Broekdorff-Rantzau de
voorkeur te geven, zooals zij beweerde
op verlangen van de Moskovieten, die
een „.Tunker" liever lia'dden dan een
■„renegaat"

Plet centrale thema van de crisis
echter is: geld maken.'

55 fabrieken met. 35.000 arbeiders
werken dag en nacht om aan de geld
behoefte te voldoen. De dagelijkse!)©
productie bedraagt meer dan 20 bil
joen: want er worden geen biljetten
onder de 50.000 meer gedrukt. Tegelij
kertijd geeft de gemeente Berlijn 75
milliard noodgeld, gestempelde oude
biljetten, uit. Op het platteland houdt
de baukbdljettenindustrie onf
6000 menschen, haar grootste
drachtgever is de Reichsbahn,
eigen geld uitgeeft en de metaalin
dustrie, wier geld als wettig betaal
middel erkend werd, bezig.

En desondanks is de loonbetaling
voor de afgeloopen week opnieuw uit
gesteld. Groote werkgevers, voorop
de Allg-emeine Eleklrizitötsgesell-
schaft" hebben loonvoorschotten
natura (aardappelen, vet enz.) uitbe
taald

Nog in den nacht van Maandag op
Dinsdag ging het in de voorsteden, in
ITiodricbsfeld© en in Neuköln vooral,
warm toe. De Strassburger Plaiz
moest tot zes maal toe door de politie
■worden ontruimd. Plier en daar wer
den pogingen gedaan de verkeersmid
delen, vooral de tram tot stilstand
ie brengen.

een gebouw op de Ilasenheide
kwamen de communistische bedrijf;
raden bijeen, om over voortzetting of
.'beëindiging van de stakijigspolitiek
te beraadslagen, Er werden redevoe
ringen gehouden: om den aftocht
.maskeeren. Want over heb einde van
den strijd bestond van den aanvang
f geen twijfel- „De staking sterft aan
ichzelf".

Enkele sprekers gaven zich de moei
te, te bewijzen, dat men onoverwonnen
aftrok. Stresemann zou erkenning van
de communistische controlecommissies
hebben toegezegd (er,is geen woord
■an waar). De poging uit de invloeds
sfeer van den Rijksdag los te nikken,
is mislukt. Plet volk riclvt het -ook op
Stresemann

I-Iet gevaar is „verschoven, niet op
geheven" .De verwachting -dat 'li nieu
we koers in de buitenlndsche politiek
ri worden gevolgd: nog voorbarig.
Al is het ook waar, dat Stresemann er
niet den man naar is, om op Enge
land te wachten, mag toch niet verge
ten worden, dat de Rijksdag zich Yrij-
tegenover Frankrijk opnieuw
heeft vastgelegd. En" het Rijlosdagbe-
sluit is bindendook voor Strese.
mann. De oppositie behoeft haar koer»
niet ie veranderen. De recktsehe bla
den kunnen Stresemann hun ge
schreeuw om een dictator in zijn wieg
:illen, zooals zij het 'den stervenden
C-uno na-schreeuwden. En ook geheel
linies, bij de volgelingen van Moskou,
behoeft met het polemische materiaal
dat tegen Cuno werd gebruikt, slechts
te versterken

Het levensvraagstuk ligt' in handen
van hét ministerie van financiën.

Zeker: de persoonswisseling in de
Rijksbank is1 nog niet geheel voltrok
ken. Havenstein zal evenwel slechts
wijken na opheffing van de wet, die
de automonie van de Rijksbank verze
kert. Het vraagstuk van de waarde
vaste loonen is bovendien geheel en
al in de discussie van de „nevenregee-
•ingen" verzeild geraakt, de vakbon
den en de, organisaties der industriee-
len. Plet schijnt daar trouwens beter
te gedijen dan ten huize van de partij
politici, want men is in de laatste
dagen tot een preciseering van de we-
derzijdsehe wenschen gekomen.

De centrale, zeer nuchtere vraag,
die Duitschland -uit het pathos van de
Iloerverdediging is overgebleven,
luidt: Zal liet „bedrijf Duitschland"
na de valoriseeriug wel rendeeren
Zal de industrie werken als zij goud-
ïoonen betaalt, goudbelastingen op
brengt, goudcredieten opneemt?

Men-spreekt de laatste dagen ter-
na.uwernoodover deze vraag. De uit
de sprookjesachtige droom van ex
port,premie, v aard evennind eringsprc-
mie enz. opgeschikte financieele we
reld trok zich van de straat terug.
Maar de vraag, die naar oplossjug
liever vandaag dan morgen hijgt
is door 'n phalanx van nieuwe gevolgd
zal het „bedrijf Duitsc-liland" ook
zijn rentetrekkers, zijn openlijke, en
heimelijke werkloozen gevaloriseerd
kunnen betalen? Zal het nogmaals
nieuwe honderdduizenden productief
werk moeten verschaffen.?

Op die vragen past maar één ant
woord: neen.

Men heeft getracht, de industrie ten
koste van de ai'heiders te redden. De
poging eindigde met. een catastrophe.
Men poogt thans de arbeidersklasse
ten koste van de industrie te redden.
De poging draagt het doodshoofd in
haar vlag. Men heeft een coalitie ge-
<jutpen, een „noodorganisatie van al
le slachtoffers". Deze coalitie is eer
ketel die van hinnen zal barsten: want
beid© deelen zijn op redding uit van
den eigendom, van het kapitaal, van
de materie.

Redding van den eigendom uit
eigen middelen Het Oostenrijksche
paradigma. „Redding met eigen mid
delen is onmogelijk".

Eén cijfer maar: de ontvangsten van
het Rijk in Juli bedroegen ter na u-

'nood vier procent van de uit
gaven. Zij zouden niet 25 vermenig
vuldigd moeten worden om een ge
zonde bogrooting zonder verminde-
van den schuldenlast tot resul
tante, te hébben. Kunnen de ontvang-;
sten „uit eigen middelen" met 25 ver-!
memgvulcligd worden? Is er een in
dustrie ook maar één enkele
die, zelfs zonder valoriseering der.
loonen werkelijk valoriseerbare
vinsten afwerpt die aldus zouden kun-'
non worden aangewend

Neen.

Kan bet bedrijf „van binnen'1 ster
ker gemaakt worden? Is liet thans mo
gelijk, van de productieve bedrijven
slechts die 30 te behouden, die
na de reductie positief winstgevend
waren? Is het mogelijk, de 50 a GO
Duitsche arbeiders, die door de der
gelijke zelfamputatie „vrij" zouden
komen te plaatsen desnoods in het
buitenland of ze meer productief
erk te geven?

Neen, de situatie van dit land is
zonder voorbeeld in de geschiedenis.

„Er zijn twintig millioen Duitscher»
te veel" de uitspraak van Clemen-
ceau sluipt door elke discussie, door
elke overweging.

Verpanding van 'de werkelijke j
waarden. Deelneming van do controle-
staten aan de nationale materie. Vol-j
kenl)oudsmandaat. .Wie zou den moed

hebben tusschen Reventlow en Radek,'
een dergelijk program op te stellen?
Kan Rusland 'de 50 overtollig
Duit,seh proletariaat opnemen? Kan
een, met welke middelen dan ook,
afgedwongen vermindering van do

schuld iiet bedrijf „Duitschland"
redden? En kan laatste, alleen
theoretische mogelijkheid het terug
krijgen van de verloren gebieden, een
uitweg heteekenen, kan op de even
tueel herkregen provincies de onge
hoorde last van het Duitsche tekort
worden afgewenteld

Neen.

Duitschland is economisch rijp vooi
het mandaat. Maar: is het politiek
rijp? Zal het een staats- en een cul-
tureele autonomie tegen een mandaat
weten :te beschermen?

In Berlij n rijdt de tram weer. Geld,
papiergeld stroomt door de straten. De
scboorsteenen rookeu. Er wordt ge
werkt. De politie verdwijnt weer lang
zamerhand uit het stadsbeeld, alleen
de voor dg handhaving der gewone or
de noodzakelijke „Grüucn" staan op
hun plaatsen.

Honger en paniek stonden voor de
deur: men grijpt naar het brood. Men
herademt.

De oplossing?

.Neen.

H. BUYS.

(Deze raadsels zij'n alle ingezonden
door jongens en meisjes die „Voor onze]
Jeugd" lezen.)

Iedere maandworden onder de beste
oplossers drie boelcen im prachtband ver
loot.

1. (Ingez. door Heidebloempje.)

Mijm geheel wordt met 8 letters ge
schreven en is een deel van liet jaar.

6 2 2 S is timmermansgereedschap.

Een 3 4 7 8 ïs lieel licht.

Een 6. 2 5 is ontplofbaar.

6 4 3 1 is een stad in Zwitserland.

2. (I-ngez. door Buitenman.)

Met g ben ik in ieders huis,'met b niet
moedig, roet 1 niét kort, met .r in het le
ger, met t bij den haard, met w. een li
chaamsdeel, met z iels moois.

3. (Ingez. door Dik Trom.)

Mijm 1ste is een kleur, mijn 2de be
schermt ons lichaam en mijn geheel is een
Amerikaansche volksstam.

4. (Imgéz. door Minetje)

Ik beu een stekelig dier. Plaats 2 letter
grepen voor me en ik .word een rivier in
het Oostelijk deel van Duitschland.

5. (Ingez. door 34. v. d. Staay.)

Men leest mij dikwijls als wandspreuk
en ik besta uit 31 letters.

6 7 5'is een iiohaamsdecl. 1

13 17 zit aan een wagen.

•12 11 18 27 is een plaats in België,
i 24 11 23 is een lidwoord.'

21 13 18 24 is gevldchtep.

G 7 12 is een
24 11 23.is ee:
•1 20 23 24 is
1 12 i

deel
i boom.
an vogel,
dier.

ons gezicht.

2 3 is een voegwoord,

4 s 6 7 8 9 .10 is een heerlijke eigen
schap.

14 15 16 20 18 is een' meisjesnaam.
19 20 21 22 23 24'. is niét niemamd.. 1

25 26 27 is een voorzetsel.

23 29 30 31 doet -ons vaak zuchten.

6. Strikvragen.

a. (Ingez. door Mosroos.)

Wat gaat door de ruiten en breekt z<
toch nietï

b. (Ingez. door Pierewiet).

Waarom gaat een haas boven op een dijl
zitten om in zee te zien?

e. (Ingez. door Jan Vring.)

Vijf en vijftig en een O welk stadji
schrijft men zoo?

d. (Imgez. door Adelaar.)

Toon men aan een-hoer vroeg: hoeveel
kinderen hij wel had, was hot. antwoord
„Ik heb vier zoons een iedere zoon heeft
een zuster." Hoeveel kinderen had die

e. (Ingez. dor Meiki).

In welk dorp zijn de dominees der
verschillende kerken, de timmerlieden,
de smeden en de metselaars zwagers?

f. (imgèz: door Amerikaantje.)

Waarom dragen bruid en bruigom een

glad de ring?.

g. Welke bieren schuimen het meest?

Ij. (Ingez. door Klepperman.)

.Wat is het verschil tusschen een Chi
nees en en stokvisch

Raadseloplossingen

De raadseloplossingen der vorige week
zijn:.

1. Als de nood het hoogst is, is de red
ding mabij.

2. Oorlam.

3. Pen.

4. Bom, dom, gom, hom, kom, lom, som

5. Wilhelmina.

6. Stem.

d. valk; e. hen

Goede oplossingen ontvangen van:
De kleine Spoorman 6 Bruinoogje 6
Knagelijntje 5 Trippelpootje 5 Gems 6
Tuinierster 5 Attalanta 6 Anemooft 6
Theèröpsje 6.

Het Gelukskind

door
W. B.—Z.

De' deuren werden opengeschoven en
daar straalde de boom in al zijn stille
pracht, De twee kleintjes liepen er hand
hand naar toe. Maria en Greet zetten
,g een leunstoel neer voor de oude
vrouw. Ze voelde zich nu heerlijk uit-
reis en een blijde, heilige
verwarmde haar oude

gerust v
feeststen
,'hart,

laris Huyser verhelde nu het oude
kerstverhaal, terwijl de kinderen' gehurkt
hem heen zaten. Daarna wenkte me-
l\v Huyser Maria om bij de piano te
komen. Met haar wondermooie stem 7,ong
!e I-Iongaarsche kerstliederen en al
spoedig zong Gerda's vader ze mee.

Zelfs de kleintjes zwegen en kropen
dicht naast elkaar. Wat ze nu hoorden,
was zoo mooi, dat je er vanzelf stil van
werd.

- Ook Aal en Sien waren door
Bosc'hiboöm binnen geroepen. Ze wt
immers ook leden van het gi'oote

Sien had spijt, dat ze geen boezelaar
aan had, nu moest ze haar zakdoek voor
den dag halen', om een lastige traan van
haai: wang te vegen. Met de punt van
boezelaar kon je dat wei zoo - klaar
spelen, dat niemand er erg in had.

Het luide klinken der huisschel deed
allen opzien.

„Hè, als vader maar niet wordt wegge
roepen," fluisterde Bram tegen zijm moe-

Aaltje verliet de kamer om open te
■doen en» hot duurde-wel eenige-. minuten,
voor. «e terugkwam.'

„Dokter", liep ze eindelijk om een
hoek van de deur.

Dokter Boschboom stond .dadelijk op, 't
was voor hem een gewoon iets midden
uit het familie-leven weggeroepen
worden.

In de gang vroeg hij dadelijk-aan
„Bij- wie Aaltje?"

„Bij mevrouw Beerbruggen

„Wat zeg je daar?- En die zit in 't bui-
tènlaind."

„Ze is vanmiddag teruggekomen," ver
telde de chauffeur. „De auto wacht hier
op U."

Hoofdschuddend, iets onverstaanbaars
prevelend, trok de dokter zijn jas aan.

„Bonjour Aal.Spreek er binnen maar

„Best dokier."

Dokter Bosclfboom stapte naar buiten
en-Aal wachtte even voor ze de kamerdeur
opende. „Dat mensoh brengt ongeluk,"
mompelde ze.

Kiein/imd lette op Aal, niemand vroeg
iets. Aller aandacht
Gêi'daatje en Elzeke, die zelf haar pakjes
mochten openen.

Al spoedig waren ze omringd door
speelgoedparadijsje.

„Hu naar de beddestTaat,"
deerde vader Huyser.

„Mijn beertje mee," smeekte Elzeke.

„Mijne ook," riep Gerda.

Greet en Maria namen de zorg voor de
kleintjes weer op zich, terwijl het overige
gezelschap in clubjes ging zitten babbe
len.. .(Wordt-vervolgd.)

mijn koffers te pakken. Dus je volgend
schrijven kun je weer aan het oude adres
richten. Hadden jullie het zoo druk met
uitgaan, dat je zoo in haast schreef. Ze
ker mag je een raadsel insturen.
THEEROOSJE dank ik hartelijk voor
nar inooie kaart uil Zandpoort.

MEVR. W. v. d. L.—D. Mijn dank
)or uw gezellig schrijven. D heeft ook
heerlijke dagen achter den rug. U zult
zeker nog lang van uw reisherinneringen
genieten. 'Leuk, dat U met do koninklijke
familie reisde. En U heeft dus ook in 't
buitenland ons goede landje leeren waar-
deeren. -Nu ben ik heel benieuwd te ver-
ïomon, hoe U het op 't Belgische reisje
;ehad heeft.

WILGENROOSJE. Hartelijk dank
oor je mooie kaart u:t Valkenburg. Zijn
jullie reeds lang onderweg 2 Is je ge
zondheid "goed gebleven? De volgende
week weer met frissehen moed aan het
werk?

BLONDKOPJE. Wat verwen jij me
met mooie kaarten. Wel bedankt voor die
leuke uit Marken,.

JANNA M. En jou dank ik zeer
voor je kaart uit Zaandijk. Logeerde je
danr bij familie?

ATTALANTA. Ben jij. heel in Spa
geweest? Vriendelijk dank voor die
prachtige kaart.

GEMS. Zit- je nu in nilversum? En
bevalt het kampleven goed i Met hoe-
velen zijn jullie? Is de heele familie mee
gegaan? Leuk, dat de Rubriek jut'ie ver
gezelt.

WOELWATER. Hartelijk dank voor
je Uitzichttoren van Muiderbcrg.

THEEROOSJE. Ja hoor, je kaart
heb ik ontvangen en ik was er heel blij
mee. Je hebt maar heerlijk genoten van
zee. en duin. Heb je ook mee gedaan aan
den wedstrijd van de Telegraaf 1

ANEMOON. Vriendelijk dank voor
je postzegels. Dat was een heerlijk dagje
in Zamdvoort. Hier is het vandaag regen-
weertje, maar we klagen er niet over,
daar de wegen zoo vreeselijik stoffig wa
ren. Op 't water ben je dus geen heldin.
Ik zal je Rnadselprijs Donderdag klaar
leggen, dan kun je hem halen, wanneer
je wilt. Wat schreef Rijstepikkertje?
Maakt ze het goed? Je sohrijft over de
bijvoeging van je wedstrijdwerk. maaT
dat heb ik niet ontvangen. Ik wensch je
gezellige dagen in Tilburg.

ATTALANTA. Zoo'n kleine peuter
al in 't buitenland geweest I Dat is niet
mis. En hoe von'd je het we' in Brussel?
Zittcin jullie nu in Oosterwijk? Daar is 't
ook mooi hè. .Ta. ik heb je kaart ontvan
gen en ik dank er je nog wel voor. Mijn
vacanbie- is nu bijna voorbij en wannee:
eindigt de jouwe?

TUINIERSTER. Goed, dan houd je
dezen schuilnaam. -Ta, ik zou nog maai
extra goed mijn best doen om het vol
gend jaar te kunnen 6lagen voor de
Kweekschool. Ben je al aan het opstel
begonnen? Wedstrijd I betreft het drogt
van bloemen en hladen. Wedstrijd II is
het maken van een gezelschapsspel lelji
Kijk zoo: je neemt b.v. correspondentie-
kaarten, die je in vieren- knipt. Op de
kaartjes schrijf je vruchtennamen, maar
zoo, dat op ieder kaartje de helft staat,
b.v. pe op het eene en er op andere. Bloe
mennamen mag ook. De lamst is weeT
goede tweetallen te krijgen. Een epel
moet uit 24, 36 of. 48 kaarten bestaan. .1
ruoogt de kaartjes illustreeren met ee
penteekening of een aardig randje.

Wat ik met de opname van de bes'
opstellen bedoel? Die laat ik in om
Rubriek afdrukken, zoodat ju'lie ze zelf
iezen kunnen. Begrijp je mu die verbor
gen diernamen? Anders maar u
gen. Gelukkig, dat je vinger
orde is.

MATROOS. Wel bedankt jongen
voor je kaart uit. Eek en Wiel. Daar ben
ik ook nog eens geweest. Wat een vrueht-
boornen zijn daar. hè?

AAN ALLEN. Als jullie deze Rubriek
lezen, maak ik me reisvaardig om weer
naar Haarlem terug te keeren. De oplos
singen van deze raadse's, je briefjes en
je wedstrijdwerk zend je weer aan mijn.
oude adres, of naar 't Bureau van Haar
lem's Dagblad, Groote Houtstraat 93.

W. BLOMBERG—ZEEMAN,
v. d. Vinnestr. 21r.

ENFANT TERRIBLE.

H u w e 1 ij k s p r e fc c n d e n tIk
zou je zuster 'willen trouwen Kareltjc
Maar zij verdient een betei' man.

K a r e 1 t- j e Dat zegt zij ook, maar
moeder zegt, dat zij :t niet beter doen
kan,

n d e i'w ij z e 1-e sDus, Neüy
alles waar je doorheen kunt kijken is
transparant. Kun je me nu zooiets
opnoemen

Nolly: Ja juffrouw. Een sleutel-
ring

Haarlem,

Aug. 192;

Brievenbus

Brieven aan de Redactie van de Kioder-
Afdeelrng moeten gezonden worden aan
Mevr. BLOMBERG—ZEEMAN, v. d.
Minnestraat 21rood.

(In de bus gooien zonder aanbellen I)
KNAGELIJNTJE EN TRIBPELPOOT-
JE. Als jè dit briefje leest, begin ik

iets, dat haar hinderdeeen begrij
pend© moeder had haar zeker kunnen
helpen.

„Wat scheelt er aau, pop?" vroeg
hij vriendelijk, terwijl hij zijn pijp
stopte. „Na de vermoeienissen van een
langen dag hard werken heeft je
oude vader behoefte aan je glim
lachjes en je opgewektheid. Al langer
dan vijf minuten zit je te kijken of je
niets dan ecu zwarte mistroostige
toekomst ziet".

Het meisje probeerde te lachen en
mg de tafel- afruimen. „Heu.sch,
vadertje?" zei ze. „Dat vind ik jam
mer, maar neemt u maar geen notitie
van mijn slemmiukjes. I-Iebt u van
avond geen club?'

„Vanavond niet", antwoordde hij.
.jlk ontmoette in de stad Tom, en hij
heeft mij beloöfd vanavond te komen
schaken. Ilê, 'wat scheelt er aan?"

Vol schrik sprong hij op, toen hij
haar plotseling bleek zag worden en
wankelen, terwijl «zij haar hand tegen
haar borst drukte.

„Tom komt hier!" riep ze.
„Ja!,.. antwoordde hij verbaasd.
„Ik dacht dat je van den jongen
hield; iedereen houdt van hem. Waar
om t

Vol verbazing keek hij naar haar
ontstelde gezicht.

„Lieveling", riep hij vol zachtheid.
„Vrouwtje

„O vadertje', ik kan hem niet ont
moeten ik kan nietik kan
nietsnikte ze zenuwachtig. De
vader, met zijn armen oui zijn beven
de dochtertje, keek hulpeloos rond.

„Dab is me ook wat", stamelde hij,
„en ik 'dacht nogal, dat je bijzonder
op hem gesteld was".

Hij wist geen raad. Zijn kleine
meisje, dat wistj hij zeker, hield veel
van Tom. maar waarom, tenzij zij ge
twist hadden, zou zij Tom niet willen
ontmoeten I-Iaar moeder zou alles be
grepen hebben en geweten hebben hoe
te handelen, terwijl hij niet eens wist
wat te zeggen. Sedert den dood vau
zijn vrouw, was hij op haar aanraden
heel veel avonden naar de club ge
gaan. Er waren daar aardige lui, met
wie hij graag kaartte én die een man
veel de'den vergeten.

Hij was gegaan, eerst omdat zij heb
goed vond en .later, omdat hij er zelf
pleizier in had, en hij dacht dat zijn
dochtertje volkomen tevreden i'n haar
huiselijk leventje was.

Bij de gelegenheden 'dat ze elkaar
ontmoet hadden, had hij gedacht, dat
zij en Tom het goed met elkaar kon
den vinden. Waarom ontstelde ze dan
zoo, toen ze hoorde, dat hij zou ko-

Heb deod hem zoo'n pijn, haar zoo
verdrietig te zien. Als ooit, een lief
meisje het verdiende gelukkig te wor
den, 'dan was het zijn bruinlokkig
dochtertje Nellie. Vol liefde bv-cht
hij haar naar den gemalckelijken stoel
en terwijl haar snikkend hoofdje te
gen zijn horst lag, streelde zijn hand
zacht haar lokken, als om haar te
troosten.

„Vertel het mij maar liefje, vertel
het je vadertje maar!" fluisterde hij,
„Ik kan hem niét. ontmoeten", snik-
ze, „ik schaam mij zoo"1.
,,.Te schaamt je?'

Hij hield plots op met slreelen en
keek donker voor zich heen. Zijn Nel
lie .i een dochter nit duizend
beschaamd om Tom te ontmoeten K
„Vertel mij eens alles!" fluisterde

hij.

„Ik beu zoo valsch geweest", be
kende ze. „Ik veracht mij zelve. Ik
'Méld van hem, vadertje, meer dan
van iemand ter wereld en ik ik
dacht dat hij ook van mij hield. Toen
kwam Ella hier logeeren en hij bad
geen oog meer voor mij. Zij scheen
hem te boeien, zooals zij eiken man
boeit. Zij kon kiezen uit minstens een
dozijn mannen, en toch ontstal ze mij
Tom. Ik droomde van hem, vadertje,
.en ik haaLte haar. Het is niet
onvrouwelijk om dat Ie zeggen", ging
ze dapper voort. „Ik hield van hem eu
totdat zij kwam. leefde ik in de hoop
dat hij mij eens in de armen zou no-
meu en mij-tot het gelukkigste meisje
der wereld zou maken.-Hij kwam ou
der haar invloed eu zij pochte iegeh
mij op haar verovering. Ik haatte
haar! Toen ze mij vertelde, dat zi],
toen zij dien avond naar die daus-
partij waren geweest, zij als niet al l

Terwijl de heer Jan v. 'd. Heyd<
van 'de tafel opstond om naar zi.
gemakkelïjken stoel hij het raam
gaan, bleef hij even hij zijn doehter
Staan en legde hij zijn'hand liefkoo—
zend op haar bruine haar. Geduren
de den maaltijd had zij stilzwijgend
peinzend gezeten. De heer v.d. Heyden
oelde dat er iets niet in orde was
met zijn kleine meisje,' dat sedert -den
dood van zijn vrouw de huishouding
bestierde. Door dien zwaren slag, die
hem gebroken had, was hij hulpeloos
achtergebleven. Zijn dochtertje, du
plotseling haar verantwoordelijkheid
voelde, had hem van ondergang gered.

„Zijn kleine bruine muisje", zooals
Ilij haar in zichzelf vol liefde noemde
preciès haar moeder, zooals deze ei
op dien leeftijd uitzag was de laat
ste dagen wat in zichzelf gekeerd.

Het deed hem verdriet haar in die partij waren geweest, zij als niet al te
stemming, 'die zoo geheel tegen haar goede vrienden gescheiden waren, was
zonnige natuur was, te zien. Er was ik blij"

Feuilleton

Geautoriseerde vertaling naar
het Eugelsch van
OTTWELL B1NNS.

„Uw vadfer!" zei Keilen met tril
lende stem. Het meisje wist niet 'lat
haar vader niet ver daar vandaan
dood la en Helen kon den moed niet
vinden om het haar te zeggen

„Ja, mijn vader, en vader ITeTtry.
Ik geloof 'dat zij weten waarom An
thony hier is. Maar vader Henry kan
het niet zeggen en mijn varier zou me
uitlachen ais ik het hem vroeg. Maar
hij heeft- papieren

„Papieren, dié betrekking hebben
op Anthony Ddtnell? vroeg Helen.

„Ja, ik heb ze gezien, maar zo hoo-
ren eigenlijk aan Vader Henry toe en
misschien, zal Vader Banlock or wel
gauw no ar komen vragen. Ik hoip
hetja, ik hoop het".

„Neem me niet kwalijk", zei Helen
opeens. ,',II6o heet uw vader?"

„Mijn vade-v? Z ":n naam zal u wel
vreemd in de oo.en klinken, want het
is een Portngeesche naam. Iüi hert
SnJnovo".

Toen Helen dien naam herhaalde,

schrok ze terug van de taak die voor
haar lag. Dit mooie, bedroefde meisje
was de dochter van den -vermoorden
man en haar eig.n mtuitie was juist
geweest. Ze wist niet wat ze doen
moest. De toestand was ineer dan
tragisch en ze wist niet op welke ma
nier ze het meisje moest meedeelen,
dat jhaar vader dood was. Ze aarzel
de nog. toen ze het geraas hoorde van
een trein die'het station binnen reed.
Mario Salnovo keerde zich om.

„Ik moet mij haasten. Wel bedankt
voor uw vriendelijkheid". Ze liep
haastig het station in eu hoewel He-
Ion Raymond haar nog nariep ring
haar. stem verloren in het g luid van
de locomotief, die net op dat oogen
blik stoom uitblies. Het ongewone ge
luid inhakte haar paard aan het schrik
ken en liet was haar bijna onmogelijk
om er af te gaan zonder zelf in gevaar
te komen, zoo steigerde het dhr. Ten
slotte zag ze zich genoodzaakt om
hem een .eindje den weg op te luien
1-oopen en toon ze hem weer kon laten
I omdraaien en haar Het station terug
1 reed,, stóoinde de trein net het station
uit, met Marie-Salnovo er in. die zich
totaal onbewust was van den dood
van haar vader.

HOOFDSTUK XVIT.

E c n v e r r a s s i n p.
Onrn-tig gestemd reed Helen Ray
mond naar huis. Zo voelde een diep

medelijden met liet meisje dat zich
nog onbewust was van haar groote
verdriet, en vroeg zich tegelijkertijd
af, of haar liefde voor Anthony Dart-
nell ook beantwoord, zou worden. Ze
trachtte zich zoo góed mogelijk An
thony Darinell's gezegden'te herinne
ren over het meisje, dat hem zoo
trouw had verpleegd na zijn vreese-
lijken tocht door heb bosch. Hij had
niet veel van haar verteld en er was
ook niet uit gebleken dat hij iets meer
voor haar voelde dan dankbaarheid
voor alles wat ze voor hem gedaan
had. »HIj had gezegd dat Marie heel
mooi eu heel vriendelijk was. maar
zoover ze zich kon herinneren, had
hij niet als een verrukte minnaar
uve:' haar gespróken. Dab troostte He
len eau beetje en toen ze naar de Prio
ry reed, was ze bijna blij, dat ze dit
meisje uit Afi.ka bud ontmoet, wam-
hun gesprek had veel van de argwaan,
die Pennington had opgewekt, ver
dreven. Toen ze het huis binnen ging,
vertelde een der bedienden haar dat
Pennington in de bibliotheek op ha-u'
Wachtte en zonder haar rijkleed uit
te trekken, ging ze dadelijk naar hem
toe..

Pennington sLond op toen ze binnen
kwam. Zijn manier van doen was min
of meer veronlschuldigciKi.

..Je ziet er niet erg goed'uit, Tie
ten! .Ie tobt ts ve l over deze geschie
denis, vrees ik. Ik was or wel hang

voor, daarom ben ik ook hier geko
men. Meneer Lambert (bon zelf niet en
heeft baij opgedragen je zijn veront
schuldigingen over te brengen en je te
vértellen wat er gebeurd' was. Hij
moest dadelijk weer naar de stad in
verband riet deze zaak.

Helen knikte. Haar gezicht stond
bezorgd en vragend. Toch was haar
stem heel kalm toen ze antwoordde:
„Het is erg aardig van je om te ko
men, John. Vertel mij maar alles".

„Do behandeling is. verdaagd na
tuurlijk. De

„Verdaagd]."

„Ja, een w-sek. De politie heeft er
om gevraagd omdat ze tijd wilden
hebben om een onderzoek in te stel
len. Dat is de gewone weg bij zulke
zaken. Hij wachtte een. oogenblik en
vervolgde toen: „Er werd niet veel ge-
zègcl, uit naam van den beschuldigde
ontkende Lambeit dat' hij iets van de
misdaad af wist en hij beweerde, dat
wat Dartnell al tegen de. politie had
gezegd, volkomen waar was.

„Wat was dat dan?" vroeg Helen.

„Dat hij hel lichaam -had gevonden
vlak bij het. bosrhjc, dat in brand
stond, eu dat hij, zonder te beseften
dat do man dood was, hem over den
ivég had gesleept buiten het bereik
van de vlammen. En toen Areott zei.
dat hij bezig was de klceven na te
zoeken toni li ij gearresteerd was, ver
klaarde hij dai hij wilde voelen of zijn

haart nog klopte",

„Dat lijkt me toch een heel logi
sche verkering," zei_ I-Ielen vlug, en
vroeg toen: „Moest jij ook nog ari ge
tuige voorkomen?"

„Ik kan er me niet aan onttrek
ken! 11c was bij -Areott toen hij het li
chaam vond, dus ik moest zijn ver
klaring bevestigen- Natuurlijk heb ilc
zoo weinig mogelijk gezegd".

,,IIeb je niet gezegd dat je Salnovo
kende?"

„Neen, ik dacht aan jou. Ik heb me
aan onze-overeenkomst gehouden. Het
was heelemaal niet noodig om te spie
leen, over wat wij gezien hadden, of
over het feit dat ik Salnovo oppervlak
kig leende. De identiteit van den Joo-
do is gebleken uit brieven die hij hij
zich had en die gericht waren naar
een hotel in Londen",

„Heeft Anthony gezegd dat hij hem
bende?'

„Ja. Tegen het advies van den heer
Lambert in, stond hij er op den rech
ter te vertellen dat hij den doprle drie
maal gezien en twee maal gesproken
had. I-lij bleek v-reeselijk verbaasd te
zijn, toen hij hoorde wie Salnovo was
eu vertelde den rechter dat hij, '.op
wel liij Salnovo vorder niet kende, in
Afrika in zijn huis had gelogeerd en
dat de vermoorde ezn dochter had die
hem bij een gevaarlijke ziekte had ver
pleegd. I-tij beweerde, dat hij alleen al
o:n die reden pooit de misdaad, waar

van hij beschuldigd werd, bedreven
zou hebben. De rechter was een beetje
onder den indruk van zijn verhaal,
maar de politie scheen er nic-t veel
van te gelooven en ik zag rlat de lieer
Lambert liet hoofd schudde".

„Waarom deed Iji.j dat?" vroeg He
len ongerust.

„Och, zie je, voor iemand, die goed
luistert, klinkt het heele verhaal een
beetje onwaarschijnlijk. Hij beweerde
da hij niet wist wie Salvono was en
zei toen dat hij een paar weken in zijn
huis had gelogeerd en dat hij de doch
ter veel dankbaarheid verschuldigd
was. Voor onpartijdige ooren klinkt
het niet org waarschijnlijk en als het
niet verder bevestigd wordt

„Maar ik kan liet bevestigen", riep
Helen plofcsoling uit. „Je vergeet dat
Anthony er nui vijf dagen geleden al
alles van verteld had voor die men
vermoord werd".

„Ja, maar na dat Salnovo-hier -in
de buurt was verschonen. Dat moet je
niet vergeten, Helen. Ik vrees dat dit
feit de waarde van je verklaring zeer
zou vermin de rou"-.

„Maar dan is Suluovo's dochter er
nog! Ze

„Ja, ilc weel wal je zeggen wilt. Als
haar verklorihg overeen kwam met
wat onze zoogenaamde neef vanmid
dag zei. zou hel voor hem van on
schatbare waarde zijn. Maar bestaat
dat meisje, en zoo ja, waar is ze dan?"