HAARLEM'S DAGBLAD
UNITED TELEGRAPH
Rubriek voor onze Jeugd.
De verborgen
documenten
Muziek.
zijn kleine Advertentiën,
in tie! Alg, Handelsblad
WOENSDAG 12 SEPTEMBER 1923 - TWEEDE BLAD
DIENSTiVAN DE
Athene, 3 September.
Allereerst: de straat, waar ilc woon
lieet Lukianstraat. Hodós Louikianu.
Dat doetde traditie. Hier is niet Bel
grado, niet Boekarest, niet een of an
dere Baükanstad. Do straat heet Lou-
kianuEr lummelen weliswaar overal
Evzonen op de ïioeken van de straten,
gardisten in nationale dracht, die al
les is, behalve klassiek. Veeleer AI-
baansoh, Boenieónscli. Het hemd, dab
onder het iasje uitpuilte reilct tot aan
de knieën over do broek.... ik moet
onwillekeurig denken aan heb woord
van een groot staatsman, die eens
Heideop den Balkan worden de
menschen slampampers, zoodra ze het
heiïi.d meden broek steken.... Neen, er
is niets klassieks 'aan deze_ menschen,
of het moest hun armoede zijn. Zij zijn
arm als de Albtaneesche bandieten of
Roemeensohe kleine boeren. Hun hui
zen kennen de uitvinding van het gla
zen raam en van de afgesloten kachel
niet. Zii zijn analphkbeten, zij heb
ben er geen vermoeden van, dat hun
voorouders pioniers van de weten-
sohap, van de schoonheid waren, de
eersten van een oorspronkelijke be
schaving.
Maar toch: hier de Agora...._ de-
jnarkb, waar Socrates rondliep. Veel
geschreeuw, veel loven, want de
Grieken zijn van zuidelijk tempera
ment. Maar-do sopiiistiek, de rhetori-
ca van dit Athene wordt verkwist om
voor olijven of kaas een goeden prijs
te maken. De Akropolis ziet uit de
hoogte .to e en de straatjongens Beo ten
Alexandres en Philip-pos.
In de k'eine lunchroom echter dis
puteoren de intellectueólen. Waarover
praten zij 1 Over politiek. Zij praten
alleen over politiek altijd'. Maar nu
ben ik tbuiïs, hier is hetBalkan. Dat
is het genre cafe Capsoha in Boekarest,
men spreekt Fransoli, men bestelt
trotech creme de Ghantilly... Men is
polygl-ott, brabbelt Franseh on En-
gelsch, maar belh eersclifc de eigen taal
niet. Men is cloor Fransche gouver
nantes opgevoed, men heeft opvoeding,
die men te Parijs tussohen vreemdelin
genpension ©n nachtcafé- heeft geno
ten.
Te Lissabon had ik, jaren geleden,
een schoenmaker, die- Magelhaes
heette. Aan den overkant van de
straat verkookt 6eu oude vrouw, bos
sen prei en dë hemel weet wat' voor
andere groenten. Zij .heette Albu
querque, die prei verkoopt voor vijf
tien reis per bos.
In de Hodós Loukiflnu wonenta
pijthandelaars, oliehande'aars, tr buks-
handelaars. Tusschen hen in een pro
fessor in de archeologie. De dochters
van deze menschen zijn te Pari is. opge
voed en hebben kleine visitekaartjes,
waarop het adres staatAthenes, Rue
Loucianou.... En do vader telt zijn
voorouders terug tot de 9e of JOe
eeuw. Zijn voorouders waren eeuwen
lang helden, voorname personnages.
ergens in Rliod.es., op Myti-l-ene. Men is
van familie. Men zal zijn dochter met
aan een plebejer geven, aan ccn
nouveau riehe. Men is verwant aan de
Miauli -of de Kanari of Ypsilanti....
Men zou zijn dochter zelfs aan "Veni-
zelos of een lid van de koninklijke
familie wei-geren. Want de koninklijke
familie is... barba-ai'sch.... en Yenize-
los 16 een zoon van een pralctizijn op
Kreta, die.... niet van de kleine ohe-
of wijnhandelaars afstamt. Voorname
fashionable Grieken. men woont te
Pavijs of in Baden-Baden -of Lucca.
Men woont in een hotel of in den
exprestrein. Georges Feydeau is <ie
Homerus van deze Hellenen." In den
luxe-trein" hun Odyssee.....
Portugal, Griekenland.
Beide speelballen van de politiek
'der groote- mogendheden. Beido inwen
dig hopeloos verward door tweespalt
van de partijen, die - iiftoeide landen
bijna evên sterk zijn en heb Ko
ningsgetrouwe en Koningsvijandi ge
principe vertegenwoordigen. In Grie
kenland met en nuancede tegen
standers van den Koning zijn geen re
publikeinen. 11c sprak leidende Vem-
zelisten, die bij het woord-republiek
verbleekten en ontsteld zeiden Grie
kenland met een nuance: de te.gen-
evenveel meeningeu, theorieën, idea
len zijn als Grieksche burgers. Repu
blieken zijn mogelijk in landeij, waar
de politieke belangstelling en liet poli
tiek inzicht wit het gareel zijn. In
Griekenland echter praat alles en
iedereen alleen o-ver politiek.
Griekenland, het Portugal van het
Oosten
(Van onzen Balkan-correspondent,)
Hat leven der Grieken. De overblijfselen var> de Grieksche cultuur. De
monstraties tegen Italië,Theatervuur, Rondom de Adriatischo zee. Do
betookenls van Valona. Crieksche verbittering.
Ezeldrijvers trekken door- de stra
ten. Hu-u geroep ,,Rxrr, Kizo" weer
klinkt langs alle huizenrijen. (Alle
ezels klisteren naar den naam Kizo).
Overigens is Athene een stille, kalme
stad. Ben mengsel van musea en r»n-
teniersccttages. Het eigenlijke Griek
sche leven speelt zich elders af, in
Saloniki, in Smyrna. Het leven van
de olie- én wijnhandelaars. Smyrna is
thans bijna een yerl-oren post en d-e vol
van handelsconimissionair, die Grie
kenland tussohen den Levant en heb
Westen speelde, is bijna ten einde. De
Drachme fladdert in den storm der in
flatie.:"...
Jk zag de groote demonstraties te
gen Italië. Heb volk wilde het gebouw
van den vertegenwoordiger van Musso
lini-ltalië bestormen. Het- heeft liet
niet -bestormd wat mij vuur scheen,
was slechts theatervuur. Ik heb ont
zettend veel redevoeringen gehoord.....
er zijn meer redenaars, dan toehoor
ders in Athene» Deze. redevoeringen
waren zeer bloeddorstig, een vreemde
ling had zich bezorgd kunnen maken.
Zij waren zelfs een graadje meer op-,
gewonden dan het geschreeuw van de
marktkooplieden. Maar geen eiikele
van de redenaars begreep waarom het
gaat.j
Want het gaat hierom dat het
spook van het oude-Europa weer
rondwaart. Wij hebben Wilson, den
Volkenbond en nog zooveel andere
moralen en internationale instanties
beleefd, maar de dooden willen niet
dood zijn. Het spook, dot de Habs-
burgsch© staat gekend heeft, waart
rond langs de Adria-tisohe zee... de
Jösgoslaven streven naar zee, naar
zee-in acht. Naar een plaats aan do
zee, de „eenige Internationale, die
o-oit is uitgevonden". Italië echter,
het spook van het oude Italië, is de
oude phrase van dé Mare nostro (onze
zee) niet vergeten. De Adriatisohe zee
is een Italiaiansclie binnenzee
dat is zijn theorie. Om haar te ver
wezenlijken, roept het de booze gees
tenvan 191'! weer op. om-haar te ver
wezenlijken steunt het het verlangen
naar zelfstandigheid van een paar t?e-
emigeerde Montenegiij-nen, die in Ro
me en Parijs verblijf houden. De ,,af-
knrkiiig. van de Adviatische zee" staat
uit haar welverdiend graf op: rnen
wil daar, waar de kust van Pulië de
witte kalkrotsen van de Albaneesclic
kust het meest nadert, den grendel
dichtschuiven, de Donauvolken de
deur naar de open zee voor den neus
dichtslaan. Daartoe lieoft men Albanië
noodig. Hetzij als kolonie, hetzij als
protectoraat in een c>f anderen vorm.
Men hoeft' daartoe Valona noodig. Het
zij een Itn.liaansch, hetzij een formeel
Al'barisch Valona. En dit Valöria moet
een zoo breed mogelijke 'borstwering
hebben, ds Grieken moeten zoo ver mo-
0-elijk naar het Zuiden gedrongen wor
den Wat willen de Grieken ook m
Epiros? De Zeus van Dodoiia is reeds
lang dood.... Eu op'een paar Grieken,
die binnen d-e Albanc-esche -reuzen
zullen wonen, komt het niet aan.
Want ten -eerste, zegt Italië, zijn er
als compensatie genoeg Albaneezen in
Griekenland en ten tweede leeft meer
dan de helft van alle Grieken onder
vreemde heerschappij, in Turkije, op
Cyprus, in Amerika
Terwille van de borstwering van
Valona moesten een paar ItaMaausriie
menschen het leven laten. Dat is te be
treuren, te meer, omdat generaal Tel-
lini ongetwijfeld niet drager, maar
slechts instrument was van de poli
tiek....
Hellas, hulpeloos «en tro.Lseh.
A Vie kent de gevoelens van den tsa-
ristisehen stafkapitein, die thans er
gens mixer in een bair ie' Wat ge
voelt d© preiverkoopster Albuquerque
wanneer touristen ha,ai' tentje voorbij,
gaan, hardvochtige menschen, wien de
naam Albuquerque niets, in het ge
heel niets zegt en die hoofdschuddend
op haar armoedige koopwaar wijzen
dat goedj daar, daarvan leeft men
hier
Het zijn de gewaarwordingen van
Griekenland. 11c zag op.het plattel-and
silechts zelden menschenin E.uropee-
scbe kleeding en dat waren neig lie
den, die uit- Amerika waren terugge-
1-ceerd. Wonderlijk, te bedenken, dat
geheel Europa nog 200 jaar geleden al
leen e.en goedgekleede elite kende. De
rest in lompen gehuld. Griekenland
heeft aan het aanklc-eden van Europa
geen aandeel gehad. De goedygekleeden
hebben hun kleeren in Parijs gekocht
en schamen z!oh: over hun sjofele land
genooten. Want er zijn slechts twee
mogelijkheden in Athenegemani
cuurd of ongowassohen....
In oen café kreeg ik een ambtenaar
van het ministerie van buitenlandseh-e
zaken aan mijn tafeltje. Wat is de
redding? vroeg ik hem. Ik vrees al
leen «en groote overwinning of een
zeer zware nederlaag zal uw volk wak
ker schudden.
Ja, maar voor beide zijn wij te
vak. Voor de zware nederlaag zal
_.is ter elfder ure altijd een of andere
vriend redden. Deze vrienden zijn
misschien terslotbe ons verderf. Zij la
ten ons nooit ernstig worden. Zij de-
moralisc-eren ons. De overwinning zul-
ien wij niet behalen, ten eerste, omdat
wij te zwak zijn, ten tweede., omdat
geen enkele Griek den ander gunt, lek
der van de overwinning te zijn, ten
derde, omdat de overwinning slechts
door een krachtfiguur, een dictator
ie bevechten zou wezen en' geen enkele
Griek- dictator wil zijn.
E-n waarom niet?
Omdat wii. hem daags na de-
overwinning zouden wegjagen....
Zooals een Miltoiades, zeide ik.
Volkomen juist. Wantla Grèce
d'aujourd'hui c'est la memo comme la
Grèce antique
Wal; de laster betreft, mijn waarde.
Alléén met betrekking tot deii laster.
Overigens is la Grèce antique alleen
voorgevel, mijn waarde, niets dan ge
vel...
Maar dat zeide ik hem niet....
Ik zag Grieken, die verbitterd wa
ren. Eerlijk gezegd, ik zag nooit Grie
ken. die niet verbitterd waren.
Maar het diepst was hun verbitte
ring hierover dat de opgegraven
schatten van oud-Griekenland naar
Honden. na;ar Parijs, Rome, overal
heen gingen, naar de m-usea. „Onze
jdooden", zeiden de Grieken.
Ik zeide "deze verbitterden dikwijls,
dat juist die doode steenen het licht
van oud-Griekenland naar het Noor
den brengen, waar arme, zuinige stu
denten. die Attilca nooit zouden be
treden, Hellas er uit reconstrueer en.
Ik zeide hen niet, dat in de harten van
deze studenten, kunstenaars, gymna-
siuinleeraren waarschijnlijk tiendui
zend maal meer oud-Griekenland leeft
dan in geheel nieuw-Hellas.
Maar bet is een waan in Grieken
land, een onuitroeibare waan. Antiek
Griekenland, modern Griekenlaud is
hetzelfde.
DR. MATAJA.
Raadseloplossingen
Jïaai(lssioplos9ingen ontvangen van:
Poesje 6 Wilgenroosje. 1 Gems 3 Alice
van den Broek 6 Harry v. Broek 5 Bui
tennnan 6 Vriendinnetje G Moederplautje
6 Momfcbretia 6 Lentebode G Sneeuwbal
letje 6 -NeeïlWidia 6Bosolnvachter 6.
Het Gelukskind
door
W. B,—Z.
Er. waren andere kinderen, er was een
ruiwlere Directeur,- dóc-h het buis -was bet
eelfde. Het getuigde nog altijd van net
heiö, orde en tucht, bet mic-ie nog altijd
de warmte van het ouderlijk tehuis. Toen
niemand bet bemerkte, bad ze haar-gave
in een bu,s gedeponeerd.'Bij de groote gif-
van -haar mevrouw leek het veel op het
panninkske der weduwe.
Een kerstfeest bijwonen in het huis!
Weer kind zijn met de kinderen, hog een
maal bcleyeu die heele groote vreugde, die
alle sombere dagen van het jaar deed ver
geten 1
Wat zon mevrouw antwoorden?
„Ik moe-, erover denken. Ik ben pas
ziek geweest, vrct u."
„O" ja, u ;nr.et erover denken," herhaal
de" de juffrouw 6n in haar stem klonk iets
an ingehouden Wijflechap. Met zegenin-
en en groeten rvp.riad'ai vertrokken at.
Dieu dag bleef mevrouw op haar kamer
De juffrouw verweet zich, dut alles te vev-
moeiend was geweest. Ze had het aviet- mo-
doordrijven. En dan had mevrouw
zulke ongewone dingen gedaan, zoo ge
heel anders dan baar karakter was. Zij,
die ieder oogenblik ami aloli zelf daeht,,
had. wel een uur lang ziébraelf vergeten.
Na het diner liei mevrouw haar jui-
ioepen.
„We gaan morgen
i'aaf huis.'
„Naar huis Naar Zehocnzicht?"
„Ja, juffrouw. Ik verlang naar huis.
verbaasd 'keelt do gezelschapsjuf
frouw' naar haar mevrc-nw, die zichtbaar
in .tweestrijd was, of se cicJv al dan niet
ju" uitspreken.
De .juffrouw deed, of ze niets merkte.
Maar In baar hart was het zoo licht en
blij dat- nu aaai dat zwerven en trékken
eind zou komen.
ier werd de koffer gepakt en den vol
genden morgen werd de reis aanvaard.
,,Tk zul nu wat duidelijker worden,"
sprak dokter Boschboom, maar misschien
hebben mijn jongens wel begrepen over
welke menschen ik het iin mijn verhaal
had.'
„Over mevTouw van Beerbruggen en
Juffrouw Stephen son," riepen Bram,
nuns en .Toost door elkaai.
„juist, zoo is het. Straks werd ik op
Schoonzicht geroepen."
Groote verbazing was op de gezichten te
lezen.
„Mevrouw Beerbruggen had me iets te
vragen."
Toch niet, of zo Gerdaafje terug
kreeg," vroeg Joost met hoogroode kleur.
„Neen mijn jongen, Gerda "behoort aan
haar .vader en aan niemand a-nders. Toch
werd Gerda het Onderwerp van
sprek. Mevrouw van Beerbruggen wilde
iets goed maken tegenover Gerda'i
De dokter- haalde een enveloppe uit zijn
zak-en reikte die den Hongaar over. „DU
is een kerstgave voor U van Mevrouw
Beerbruggen van Nieuwerwelt."
Met bevende handen werd de enveloppe
verbroken. Ze bevatte eenige bankbiljetten
en een kort briefje van dezen inhoud:
„Een dwn^.e vrouw vraagt U vergiffenis.
Neem dit aan als een reispenning om te
rug ta keeren met uw kind naar 't vader-
't Was eenige minuten stil in de kamer.
Do vreemdeling was zijn ontroering niet
langer meester. Grooto tranen liepen
lang? zijn magere wangen, 't waren echter
tranen van vreugd.
To kunnen terugkeeren naar het vader
land 1 De reiskosten bedroegen maar een
zeer klein doel vac deze koninklijke gave.
„Onze Gerdaafje is toch een geluks-
kindje," verbrak mevrouw Boscllboom te
tilte.
„I-k feliciteer TT van harte," vervolgde
_e. Alle gasten drukten den Hongaar har
telijk de haruL 't Was ontroerend ie zien,
hoe innig gelukkig de man was.'
„Vader, is het verhaal hiermee uit?"
vroeg Joost.
„Neen mijn jongen, maar het slot be
waar ik voor morgenavond."
HOOFDSTUK 14.
Een pakkend slot.
„Juffrouw Stephenson!"
„Ja, mevrouw."
,,'k Had er eerst over gedacht om dat
Kerstfeest in het Weeshuis bij te wonen,
maar ik voel er mo niet sterk genoeg
voor."
Juffrouw Stephenson wist niet, wat te
antwoorden.
Was haar liefste wensch geweest nog
eenmaal die vreugde uit haar jeugd te
mogen genieten.
„Maar juffrouw Stephenson, ik had ge
dacht, dat U morgen best gaan kan."
- Juffrouw Stephenson wist niet. wat ze
hoorde. Mocht zij alleen gaan naar Am-
'terdam, meek; ze daar blijven Kerstfeest
neren
..En dan kunt U' in ons hotel logeeren," I
Het bloed etecg de ai-me gezelschaps
juffrouw inaar do wangen, 't Leek alles te
mooi, ie heerlijk om waai ie zij»":.
al was er met haar mevrouw geschied?
Eerst dat onrWc.nud met dokter Boscli-
n. Ze was et wel miefc bij geweest,
r ze had tóch wel gemerkt, dat me-
.w niet geklaagd had over werkelijke
of denkbeeldige kwalen. Mevrouw was
het bezoek vroolijker en opgewekter
dan ooit geweest.
En nu weer dit heorlijke aanbod. Mor
gen eou ze zich voelen, als oén vogel,
die weggevlogen is uit haar gouden kooi.
Morgen, zou ze echt Kerstfeest vieren.
Maar. 0, dat ze daar niet eerder aan
gedacht had, wat zou mevrouw, morgen
doen? Zou ze werkelijk buiten haar kun
nen 7
Van terzijde keek de- juffrouw haar me
vrouw eens aan. Hoe leer en zwak zag ze
er nog uit. Nu was ze druk bezjg allerlei
boodschappen te schrijven op de huis-
houdlijst. Wat boleekende dat nu weer?
("Wordt vervolgd.)
Brieveulius
Nieuwelingen
HAKRY en ALICE VAN DEN BROEK,
Molenaerst-raat 47v„ oud 10 en 13 jaar,
1ste en 2de nieuweling in da maand
September. De 10de nieuweling in iedere
-maand ontvangt ter kennismaking een
boek in prachtband.
Brieven aan de Redactie van de Kin-
derafdeeling moeten gezonden worden
aan Mevrouw BLOMBERGZEEMAN,
v. d. Vinnestraat 21rood.
(In de bus gooien z
tanbellen.)
BRUINOOGJE TE HEEMSTEDE.
Hoe is het nu met moeder? Wat vér
lend, dat vadeT nu' ook ziek is. 'k Hi
spoédig weer betere berichten van je
ontvangen. Heb je nog wat van de ft
telijikheden gezien? Aan je verzoek i-n de
Huil-Rubriek heb ik voldaan. Je was
je eervolle vermelding l-oeh o-p het randje
van een prijs. De volgende keer dus één
stapjo verder. Van harte 't beste ge-
wenseht met beide patiënten.
LENTEBODE on SNEEUWBADLET.TE.
Wel bedankt voor jullie mooie kaart
uit Voorburg. Zijn jullie nu weer thuis?
l'OESJE. 'k Dacht heusck, dat jij
«Weigeten was. Maar gelukkig was het niet
b'. Wat heb je een schilferend rapport'.
Nu hoop ik maar, dat je het in de 5do
klas even goed maakt. Heeft broer nog
meegezongen op de Markt? En al zong jij
niet moe, je bent zeker wel wezen 'luis
teren hè?
GEMS. Zijn jullie al op prde? En
bevr.lt- het nieuwe huis goed? Ja, je hadt
vaat wel een leuk opstel over die
huizing kunnen maken. We zullen n
hopen op een volgecndo gelegenheid. Zon-
neprinsesje is naar zee -voor eenige w
ken. Maar bij haar tliuia zuilen ze hét z
ker wel aardig vinden, als je nog eei
komt. Je hebt haar heel veel pleizjer ge
daan met je boeken.
BUITENMAN. Wel ja, een volgende
keer sta jij misschien onder -de winnaars,
Wanneer beginnen de feesten bij jullie
of zijn na al aan den gang? 11c wensch je
heel veel genoegen en ik hoop, dat je r
za-kloopen een prijs zult winnen.
VRIENDINNETJE. Leuk, dat Heide
bloempje nu bij jullie is geweest. Mont-
breiia vond het zeker ook gezellig. Hoe
gaat dat balioopeai? Bun je in Haarlem
nog naar de versiering wezen kijken? 't Is
nu wel een teleurstelling, dat zus
naar 't gasthuis rnoet, maar als ze later
weer loopon kan, zullen jullie toch n
danklxinr zijn dat het gebeurd is.
MOE DER PLANTJE. - Ook heel veel
genoegen gewenscht op het feest. Als het
nu maar mooi weer is.
MONTBRETIA. Ben je al ini het
Gasthuis? Ik begrijp best, dal het
bittere pil voor je was, maar alles wo
toch gedaan voor je bestwil. 3tel je e
voor, dat je over 6 weken mag loopen.
Heeft moeder nog een wagentje voor je
kunnen krijgen? Anders zou je misschien
voor die gelegenheid de wagen van I
Puint kuinaien leenen. Wanneer ben je ja
rig?
LINA P. Wat- kreeg ik een gezelligcn
grooten blief van je. Ik was er heel blij
mee. Nu hoop ik maar, dat de prijs naar
je zin is. De jongens hébben het zeker
nog alle dagen over hun Gorku-msclie
Wel prettig, dat het hen op de M. U. L.
O. zoo goed bevalt. Zo moeten zeker wel
veel huiswerk maken. Zijn de feesten
prettig geweest? Heb je de schoolkinderen
voorbij zien trekken? Ik hoop_ toch
vopi je, dat je voor de winter "aanbreekt,
mog eens naar buiten zal mogen. Het is al
een heele vooruitgang, dat je nu op kunt
LENTEBODE. - .Tij hebt maar heerlijk
genoten. En wat leuk, dat Moeder en
je kwamen halen. Hoe bevalt het je op de
Huishoudschool Wat moet je er al
doen? Ja, je kaart heb ik ontvangen,
't Was een heele mooie en ik dank e
hartelijk voor.
THEEROOSJE: Neen, ik heb de Ko
ningin ook niet gezien. Dus daarin i
je heuscli niet alleen. Heb je nog een 1
ker gekregen! Ik zou er maar zuinig op
zijn, 't is voor later nog een aardige her-
mine ring.
ATTALANTA. - Nu zul je zeker
bo6kcn ontvangen hebben. Ik hoop, dat
ze naar je zin zijn. Ja, die Piene had
mooi werk geleverd. Vond je het i
leuk je eigeri werk daar te zien liggen! .Te
bent wel een hofferd, zoo1 gauw ac
mekaar al prijzen te wiijmen. Wat -hebben
jullie oen heerlijk bootreisje gehad. Dat
was daar een vrooliike boel aan boor.
W. BLOMBERG—ZEEMAN,
v. d. Vinnestraat 21rood.
Haarlem, 12 Sept. 1S25.
SteËSHietws
TENTOONSTELLING VAN REPRO-
DUCTIES NAAR VROEGERE JA-
PANSCHE BOEDDHISTISCHE
KUNST,
Donderdag u.s. (13 Sept.) te twee
uur, -/al in een der zalen van Pulchri
Studio, den llaag, een tentoonstelling,
van bijzonder fraaie, liier te lande nop-
geheel onbekende, reproducties naar
meesterwerken van vroege Japausche
Boeddhistische kunst worden geopend.
Doel dezer tentoonstelling is, om,
naast het 'wekken van belangstelling
voor een der beste uitingen van Oost-
Aziatische kunst, het zoo zwaar ge
troffen .Tapansche volk ook op deze
wijze sympathie te betuigen.
De geheelo opbrengst aan entrée's
zal aan den penningmeester van het
Cenlr. Neder], Comité „Ramp Japan
19213" worden afgedragen.
Getracht wordt de tentoonstelling
ook in Haarlem té houden.
NED. HERV. KERK. Maandag 17
September 10 uur zal de Kring Haarlem
in de groole Keik vergaderen.
Agenda: 1. Het voorgeschrevene in
16 .van het reglement. 2. Verkiezing be-
'stuursleden. 3. Exegetische behandel img
v-an Eph. 5:8 v. v. door Ds. v. Paaesei
4. Referaat van Ds. v. Oostrom, Soede (se
Ds. Foekeia) „De reorganisatie der Prot.
Kerk in Ned. Jndiè.
AUTO-BAAN AMSTERDAM-ROTTERDAM
In aansluiting meteen onlangs vermeld
bericht over een plan tol den aanleg vaai
een autobaan -van Amsterdam naar Rot
terdam meldt men aan de N. R. Ct. dat e
Teeds eenige malen daaromtrent bespre
kingen hebben plaats gehad tusschen
enkele gemeentebesturen en eenige per
sonen uit finanexeele en handelskringen.
De bedoeling zon zijn, dat de baan i
breedte van 10 meier zul hebben en
een vérhoogimg zal worden aangelegd. Het
F e ta i 11 e ton
Naar'het Engelse li
van
A. WILSON BARRETT.
(Geautoriseerde vertaling).
Op zekeren avond keerde hij terug
van een tocht naar St. John's Wood,
waarheen hij een vroolijk troepje too-
neelspelers en ander© jongelui ge
bracht had. De taxi was vol en bo
venop zaten er ook nog, die> de maat
sloegen, -terwijl de landeren iu koor
met hen meezongen. Hij had bedankt
voor een aanbieding om iets met hen
te gebruiken, en in plaats^ daarvan
een goede fooi gelcrogen. Nu was hij
op weg naar de garage. Hij wildo zich
verkleeden en dan naar ©en schouw
burg gaan, idoch wérd aangeroepen
door eon paar mannen met sluwe ge
zichten, waarvan een hem een adres
ópgaf, niet hevel, dadelijk daarheen
te rijden, anders kreeg luj .slechts zijn
vracht betaald. Do ander stapte in <1©
taxi en riep zijn' makker toe, voort te
maken, anders zouden zij te- laat ko
men. Hun manier van doen beviel
Charles niet, doch hij wildo geen ru
zie maken, waardoor hij misschien'
zijn patent zou kunnen verliezen. Hij
knikte dus, en reed in de opgegeven
richting, naar een hotel in do nabij
heid van Covent Garden.
Daar-stapten de mannen uit.
„Je zult hier moeten wachten,
chauffeur", zeide een hunner. „Wij
gaap hier wat drinken en een vriend
sproken en dan moet je ons naar Re
gent's Park rijden".
Charles keek niet vroolij-k.
„Daar gaat mijn avond in den
schouwburg", dacht hij, terwijl de
mannen het hotel binnengingen. „Ik
kan het wel buiten hun geld stellen.
Zou ik wegrijden?"
Hij aarzelde en voor een oogenblik
stond zijn geheele verdere leven op
het spel. Toen gsfcto hii zijn motor
stop en ging weer op zijn plaats zit
ten.
„Eens kijken, hoo het loopt", dacht
hij, .eigenlijk mag ik het geld ook
maar zoo niet weggooien".
Na een paar minuten kwam ésn
van de mannen de deur uit, en Char
les, veyheugd dat het wachten niet
langer geduurd had, zette den motor
woei1 aan. Doch van verbazing liet
hïj de'kruk haast los,want daar
kwam ook de' tweede man het hotel
uit, vergezeld van den knappen jon
gen. dien iuffrouw Byron op de stoep
ia Dean Street gekust had, en wiens
komst heb toeken was geweest voor
haar vertrek.
De beide anderen hadden blijkbaar
gedronken, hun gezicht was rood, en
zij lachten en praatten luid. Het blee-
lce, knappe gelaat van hun metgezel
was een beetje angstig, en zwijgend
volgde hij hen naar de taxi
Toen Charles aan het portier kwarii
om nadere bevelen te vragen, kon hij
■hem nog eens goed opnemen.
„Hij is stellig een knappe jongen",
dacht hij „en dat heeft haar zeker
ingepakt. Majjr als zij mij gekust had-
zou ilc er toch allicht wat v-roolijlcer
uitzien".
Hij irioest rijden naar een terras in
Regent's Park; hij vond het dus erg
vreemd, toen hem op een zeer een
zaam gedeelte van de Outer Circle ge
last werd, stil fce houden, want zijn
passagiers zouden verder loopen.
„Blijf hier wachten, ohauffeur",
zeide de man, dié tot dusverre het
woord had gedaan. „Wij willen lie
ver niet voor 'het huis stilhouden. Wij
blijven maar een paar minuten -weg.
en dan kun je ous terugbrengen naar
de stad".
Haastig stapten de drie mannen
voort.
Charles vloekte biimeusmonds en
wenschte dat hij maar was weggere
den. toen de gelegenheid zich aan
bood. Waar hij si-ond. was het erg
ernzairu, er waaide ccn scherpe wind
zijn passagiers waren een eind ver
derop den hoek omgeslagen, en liet
ooi-uitzicht om een poos alleen in
koud© en duisternis t© blijven, en mis
schien ten slotte wat ook vaak
voorkwam zijn geld niet te krijgen,
beviel hem al heel slecht.
De vracht was nu vrij hoog opge-
lcopen; het beste was dus, geduldig te
wachten. Hij vermaakte zich met flui
tend op en neer te loopen, nu en dan
te blijven staan en de armen met
kracht over, elkaar te slaan, een ge
baar dat hij dikwijls bewonderd had
in zijn tegenwoordige beroepsgenoo-
ten.
Onder dit bedrijf hoorde hij opeens
iemand hard loopen, en in de duister
nis turend, zag hij dat twee der man
nen die hij hierheen gebracht lia'd,
naar hem tqe kwamen loopen.
Toen zij' de lantaarns van de taxi
zagen, vertraagden zij hun stap.
„Naar stad terug chauffeur", be
val een van hen, buiten adoin, „zoo
snel je maar kunt".
„Wat hebben jullie uitgevoerd? Mij
dunkt niet veel goeds", tlaohb Char
les, terwijl hij liet stuur greep. „En
waar is de derde gebleven?"
liet. waren de twee mannen, die
hem hadden aangeroepen, en die nu
overhaalt weer instapten. Blijkbaar
hadden zij den knappen jongen man
ergens achtergelaten.
Tot zekere hoogte ging het Char
les niet aan, wat zij hadden uitge
voerd. Hij reed dus ierug in do rich
ting van de stad.
Toch merkte hij op, dat een der
mannen in de taxi bezig was een zak
doek om den pols van den ander te
binden en dit bracht hem tot naden
ken. Toen hij in liet licht van de
Park Gates kwam, keerde hii zich on
willekeurig om, en [keek naar bin
nen.
En toen zag hij tot zijn ontsteltenis
dab het rijtuig leeg scheen. Het por
tier waé open en sjincerde heen en
weer op zijn scharnieren.
„Vervl.mompelde hij, liet
met een ruk de taxi stilstaan, en
sprong schielijk van zijn plaats.
Toen moest hij ondanks zichzelf la
chen.
De taxi was ledig. De twee mannen
waren weg, en nergens was een spoor
van hen te zien.
„Er uit gesprongen!" dacht hij.
„Mijn geld weg, en mijn avond verlo
ren! Ik zou wel eens willen weten,
wanneer zij hem dat geleverd hebben'?
Mij dunkt, ergens hier iu den omtrek,
zoodat ik hen bijna in stad heb ge
bracht. Wel, ik mag lijden
Opeens veranderde de uitdrukking
vau zijn gelaat. Hier zat meer achter
dau de zucht om de vracht niet te be
talen Ilii herinnerde zich do
schichtige blikken van de beide man
nen, hun hooge kleur toen' zij uil het
INCEZONDEN MEOEDEELINCEN
h 60 Cts. par regal. j
zou voorts in de bedoeling liggen, op da
baan een 10-niiiiutendiensi in te stellen.
Voorloopig verkeeren de plannen echter
nog gelieél in een begïn-stadium.
AIGEMEENE NEDERLANDSCHE
METAALBEWERKER S BOND.
Men meldt ons
De afd. Haarlem van dezen Bond
lioudt op Donderdag 13 dezer in.
de Centrale hare ledenvergadering,
waarin het ontslag aan de Werf Con
rad qal worden besproken. Een en
ander aan do baud van de gehouden
conferentie met den Metaulbond. Naar
aanleiding van de 23 Sept.-betooging
te Amsterdam zal de heer Alters,;
distrietbestuurder van den Fabreiks-
arbeidersbond, een inleiding houden
over de bctcekenis van de da-ar to
demónstreeren eisclien.
ICerkconcert.
Groote Kerk.
Van al de jaarlijks weerkeercnd'o
kerkconeeïten, heeft mijne belangstel
lende verwachting steeds het meest
het traditioneel geworden concert van
Hendrik Andriessen, met Mia Pelten-
burg en Louis van.Tulder. Zulks om de
eenvoudige reden, dat hunne uüvoe-
ringen een compleet geheel vormen,
waar een sterke geestelijke stroom
doorheen loopt, die èn de uit te voe
ren werken èn den zang, in liet orgel
spel. in .pouderatie brengt. Dien .hoeft
er jiiet naar toe te gaan om alleen de
mcoie stemmen van Mia Pelteiibung of
van Louis van Tulder te hoorén, of
hunne zangkunst te bewonderen, nocR
om de capaciteiten van Andriessen als
organist te waardeesen. neen, dat al
les is slechts van ondergeschikt be
lang, hoofdzaak is de indruk van bet
concert als geheel op te doen en mee te
dragen, AL ergens uitvoerende kun
stenaars de dienstvaardige dienaars
der te vertolken kunstwerken mogen
genoemd worden, dan is dit hier wel
het geval met het artistieke drietal.
Andriessen—Peltenburgvan Tulder.
Men hoeft oük niet te vreezè.n dat erna-
kelooze effectmumners je zullen verve-i
len, dat men tot in den trèure her
haalde liederen zal te liooren krijgen,
of dat een programma zal voorgezet
worden dat rammelt ;üs een „Elc wat
wils". Neen, men kan er op aan, dat
ieder concert wat nieuws brengt, dat
slechts voorname kunst geboden wordt
en dat het programma 'in zijn geheel
een selectie vormt waarvan ieder on
derdeel in het kader past.
Dat alles was nu weer het geval. De
heer Andriessen had andermaal een
prachtige keuze gedaan uit werken,
die ouderling een sterke geestelhko
verwantschap tooneu. Als orgelwerken
„Prière" van Jos Jongen en „ChordL
III" van Franck, twee Luikenaars, ook
een typisch toeval"Verder soli en
duetten met orgelvan Paul Bertier,
Déodat de Séverac. G. Grovlez, Hen
drik Andriessen, Alph, Piepenbroek,
Ernest Chausson en Lorenzo Perosi.
Het zanggedeelte van liet concert
culmineerde op de componistennamen.
Hendrik Andriessen en Alph. Die-
penbrock. Van den eerste met „Miroir
do Peine'' en van den laatste met
„Jesu chilcis memoria", heide., over
heerlijk voorgedragen door Mia_ Pel
tenburg. Onze stadgenoot heeft in de
muzikale verklanking van „Miroir de
Peine" van den bekenden
tooneeldiohter Henri Ghéon, een
waardig pendant geschapen van
zijn praclitigen „Chemin de
la Croix", cap tekst van ClAud.pl. Aan
grijpend iu al hare soberheid is deze
verklanking der vijf sonnetten die de
zielesmart schetsen der Moeder van
den God-Mensch. Prachtig die stem
ming, weergegeven in voor -en naspel
van II, diepe<r-e.mart eri verheven lijd-
«aamheicl in het langzaam bewogen
III, schrijnend en vol dramatische
stuwing die orgelpartij in IV en aan
hotel kwamen, en ilater hun hijgen
en de haast waarmede zij in het Park
der- lioek waren omgeslagen.
En de jongeman? Waar was hij?
Ondanks zijn vooroordeel tegen' hem
als een begunstigd mededinger, was
Charles toch bijna onwillekeurig ge
troffen door1 het voorkomen van den
jongen man, en met een onaangena
me gewaarwording schoot hem riu een
derde reden vooi' achterdocht te bin
nen het verbinden van den pols
van een iler mannen in do taxi.
„Waarachtig, ik geloof dat die zaak
niet in den haak is", dacht hij. Hij,
nam een van zijn lantaarns en stel
de haastig een onderzoek in in 't rij
tuig.
„Dat is bloed", mompelde hij, een
donkere vlek op den grond ontdek
kend, en een plek op de krui: aan de
binnenzijde van 't portier gaf hem in
dit opzicht zekerheid.
Vlug nam hij weer plaats voorin,-
en deed de taxi keeren in de richting,
waar hij vandaan kwam.
1 „Misschien vergis ik mij", dacht
hij; „en als dat zoo is, dient het ner
gens toe, de politie er bij te halen.
Maar ik kan ook gelijk hebben, en in
dat geval moet ik'mij haasten. Om
den „hoek, dien. de kerels omsloegen,
is het erg stil en eenzaum. Dat (Jacht
ik straks ook al. ejj cqn gewonde zou
daar wel eens heel 'lang kunnen lig
gen, Vooruit nu, in dit geval behoe-
Men koopt een Trefferbiljct bij
de advert.bur boekhandel, de
kiosken of onze agenten a 2.—
waardoor de advertentie is be
taald. Op het biljet wordt de
adv. geschreven en aan ons op
gezonden.
Agent voo-r Haarlem:
Fa, A. Vernout, Warmoesstr. 10
