JURGENS' PLANTA
AAN DE VERBRUIKERS VAN
siiie biel erg baar Sen sin had. Hef'
was hem tegengeloopen, verleide
hij, 111 aar hij stond er mi goed voor
om binuenkort eeu prachtige positie
te krijgen. Optimistisch was hij toen'
weer, evenals vroeger. Want reeds op
school schepte hij altijd op. Hij zou dit
en^ dót worden, de voornaamste be
trekkingen waren voor hem, schitte
rende positie, die rijk. werden gesa
larieerd, moest hij hebben. Enhet
scheen toentertijd werkelijk, dat hij
daarvoor allo aanleg had. Hij was
lang de slechtste niet en wist ziüli in
verschillende klassen zelfs als nummer
één te handhaven. Op velerlei gebied
was hij als jongen reeds, een gladde
vogel. Hij had op menige zaak een
helderen, pieuteren kijk en genoot
het vertrouwen van de meeste leerlin
gen. Nu, daar wist hij dikwijls een
handig gébruik van te maken. Hij kon
je meestal aan iets helpen, dat je toe
vallig niet had. Voor een behoorlijk
prijsje stond hij dat dan af. In postze
gels, sluitzegels, knikkers en zoo,
dreef hij een iiiigobreiden handel. Ock
in het op touw zetten van lotc-rijen
was hij slim, Had hij een ©enigszins
groot voorwerp, te duur om door één
persoon te worden gekocht, dan ver
lootte hij het. Dan maakte hij 50 of
100 lootjes, naarmate den prijs, dien
het moest ppbrengen. cn dan gingen
de nummers voor eer, dribbeltje het
lot weg. De verloting geschiedde in
het openbaar, ten aaiischouwe van al-
Ic lui, alles ging abriiet eerlijk, maar
eigenaardig was het, dat het te ver
loten voorwerp altijd werd gewonnen
door een der speciale kennissen van
Dries, Hij was werkelijk op school een
gladde jongen, en daarom kwam het
mij zoo onbegrijpelijk voor, dat hij
zijn doel gemist had en het leven hem
niet die illusies had verwezenlijkt,
welke hij zich zoo vaak gedroomd
had. Hij draaide zijn hoofd nu iets
ter zijde, zoodot, ik hem meer „en
profiel" kon bekijken.
Er was geen twijfel aan hij was het
wel degelijk. Nu keek liij weer recht
vooruit. liet look wel naar het ge
deelte waar ik stond. Zou hij naar
mij zien? Mij wellicht ook herkennen?
Onmogelijk was dit niet. Neen, stellig
niet. Nu zag hij beslist naar mij. Ik
richtte mijn oogen spoedig na:
andere zijde, wc-nscht-e ditmaal
niet herkend te worden. Hij stond daar
klaarblijkelijk ook als toeschouwer,
dus had vrijaf gekregen of genomen,
of wel hij had niets om handen en
dus niets to verzuimen. Dit laatste
schoen mij nog liet aannemelijkst.
Want hij droeg oen hoed en een l/oord
weliswaar, maar overigens leek hij
mij toch niet bepaald gentlemanlike
gekleed, 'n Slobberig colbertje met uit
gezakte zakken, zonder kleppen; een
pantalon, waarin geen spoor van een
vouw meer was te onderkennen, uit
puilend op de knieën, vol rimpels en
rijkelijk lang, zoodat hij opbollend en
kreukerig viel op de naar buiten over
hellende schoenen.
Neen, hij zag er werkelijk uit alsof
do betere dagen nog altijd niet waren
aangebroken. Vreemd toch 1 Door wel
ke 'wisselvalligheden had dit leven,
hetwelk zich zoo vertrouwensvol liet
aanzien, niet aan het verwachte doel
beantwoord.
Weer waagde ik Jjet nog eens in
zijn richting to zien; maar ik had*
mij niet vergis.hij vestigde bijna
voortdurend den blik op mij, hij had
mij wel degelijk in de gaten. Het was
nu maar zaak straks zoo spoedig mo
gelijk in het gedrang be verdwijnen;
ik gevoelde gec-u lust de kennismaking
te hernieuwen. Eindelijk kwam aan
het lange wachten een einde. Al enke
le koeren was verderaf een hoera-ge-
roep vernomen, cn dan schaarden de
politie-agenteu eenige toeschouwers,
die zicli te ver naar voren hadden be
geven, weer in dc afzettmgs-rij, maar
tot dusverre was dit telkens een loos
alarm, gebleken. Doch ditmaal was het
.ernst.
Ken onafgebroken vreugdekreet
zoemdo langs de dichlbezette rijen der
opeengepakte menigte, steeds luider,
steeds dichterbij. Allen rekten zich
uit, de voorste rijen bovendien iets
voorover. Het geluid kwam nader en
nader. Hoefgetrappel werd vernomen.
De bereden politie was reeds zicht
baar. Het rijtuig van den hoofdcom
missaris en zijn inspecteur-adjudant.
Daarna het rijtuig, waarin de burge
meester. Reeds klonken enkele hoera's
in mijn onmiddellijke nabijheid. En
toen het groote moment de Ko
ningin
Ontzettend gejuichArmgezwaai
Hoeden en petten in de lucht.
Dankend voor de hulde buigt de Ko
ningin naar links en naar rechts. Een
oud vrouwtje, met een grooten oranje-
strik op haar wollen omslagdoek pinkt
een traan weg. Nog eenige rijtuigen
tot sluiting van den stoet. Dan is alles
voorbij.
Even blijft ieder, diep onder den in
druk, op de plaats, waar hij zich be
vond, dan komt er beweging in (Je
massa. De afzetting is verbroken. De
politie leidt de menigte in juiste rich
ting.
Ik haastte mij een goed heenkomen
te zoeken, den Koninginneweg te be
reiken, om mijn vriend mijn excuus te
maken en hein te vertellen, dat ik' on-
INGEZOMDEN MED ED EELINCEN a 60 CtS. per regel.
intochtstoet uitstekend heb kunnen ga
deslaan.
Toen ik plots iemand aan mijn
schouder voeide tikken. Ik keerde mij
om. Zoowaar de persoon, dio straks
tegenover mij in de rij had gest;
Mijn oude schoolkameraad, Ilij
het wel degelijk.
Neemt u mij niet kwalijk, zei hij
bedeesd, maar bent u niet mijn
heer J
Precies! antwoordde ik, en u is
Dries Lexmond, als 'k me mot vergis'!
Zoo is hel beaamde hij, ik meende
u daar straks al opgemerkt te hebben,
de rij wachtenden, tégenover ons.
Best mogelijk, gaf ik toe. ik heb
niet ver van hier, in de voorste rij
gestaan.
Gaat hot goed met uw gezond
heid? informeerde hij daarna, bijzon
der vriendelijk.
Dank je. heel gced, mij mankeert
iets, gaf ik tot aalwoord. En hoe
gaat 't jou?
Ziek ben 'k gelukkig ook niet. ant
woordde hij, maar in zaken gaat het
mij niet al te best, al sinds léng niet.
De laatste mededceling was vrij over
bodig, want uil ik hem onmiddellijk in
mijn nabijheid kon bezien, bleek mij,
dat hij er in het algemeen ouvoordee-
lig uitzag. Het confectiepak je was zoo
Van dichtbij nog schunniger dan ik
ermocd had. En z'n boord van gum
mi bleek van boven afgeschilferd en
bij do knoopsgaten uitgescheurd te
zijn.
Maar hij was optimistischer dan ocit.
Hij had nu weer ceu raim arbeidsveld
om te bewerken. Als het maar eerst
wat ging. En als 't dan loopen wilde
een prachtige bron van inkomsten.
Geld verdienen als water. Binnenkort
zou hij er bovenop zijn.
En in welke branche ben je dan
nu werkzaam? waagde ik voorzichtig
te informeeren.
Welin do verzekeringant
woordde hij opgetogen.
Nou, neem me niet kwalijk,
bt'aiht ik in het midden, maar ik
dacht, dat in de verzekering zoo wat
alle velden waren afgegraasd.
Toch niet! beweerde hij. Het is
mij namelijk gelukt een heel nieuw ob
ject van verzekering uit te denken..
Ofschoon ik ook ageut ben voor de
sinds jaren bestaande assurantiën
u kunt u bij mij ook verzekeren tegen
illo bekende ongevallen, zooals
Ounoodig! Onnoodig! viel ik haas
tig in. ik beu reeds verzekerd tegen
allo mogelijke rampen: brand, diefstal,
daiiks mijn tegenvaller, toch n<>g den waterleidingschade, rijwiel-, motor-,
DE FIJNSTE PLANTENBOTER
PRIJS 60 CENTS PER POND
jen einde het verbruik van Jurgens' Plants, waarvan de
prijs thans Is verlaagd op 60 cents per pond, In het
huishouden aan te moedigen waartoe overigens de hoog-
kwnlltelt alle aanleiding geeft stollen wij de volgende prijzen
disponibel voor hen, die gedurende de maanden OCTOBER en
NOVEMBER van dit Jaar blijk geven de grootste verbruikers ven
Jurgens" PLANTA Plantenboter te zijn geweest.
Ais bewijs hiervoor kunnen alle verbruikers In h-'* gehéele lana
lijk 1 DECEMBER a-S. hunne ledige Plantacartons Inzenden aan
ANT. JURGENS' MARGARINEFABRIEKEN TE OSS
(ReclBine-afdesiing). Aan do verbruikers, die hot grootste aantal ledige
pianta-cartons Inzenden, zullen de volgende prljzenworcton uitgereikt:
f van v f lOOO.
B |_,'ijcc"i f 500.—
j prijzen .'cn f 200.—
iO prijzen vai'i f ÏOO.—
lO prijzen van v y 50.—
20 prijzen van f 25«
50Q prijzen van f ÏO.—
lOOO prijzen van f 5«—
dien eenlgo prijsivlnners oen even groot aantal ledige Planta-
caVtcns hebban ln"sc-c-cn, zal hun verzocht worden een eenvoudig
gedichtje te maks:; wn niet meer dan vier regels, betrekking hebbende
op Jurgens" Plar.lu ."-tet mooiste, gedichtje ter beoordeeling van een
onpartijdig ps:i:/... •- bepaalt dan de onderlinge rangorde.
Hoi elgr--i- cn publicatierecht dier gedichtjes komt dan aan
Ant. Juigenó' Mcrrinefabrleken.
Icciar verbruk-o van Jurger.s" Planta verklaart stilzwijgend, door
der ledige cartons, zich to onderwerpen aan en accoord te
gaan mot bovenstaande regeling.
ANT. JURGENS" MARGARINEFABRIEKEN
spoor- en andere ongelukken, ja, wat
niet al
En toch, lachte hij triomfantelijk,
weet ik zeker, dat u in mijn uitge
dachte verzekering nog niet beut op
genomen. i
Wat is dat- clan wel, die buiten
gewoon gedachte verzekering? vroeg
ik, ietwat' spottend medelijdend.
Dat is mijnheer, zei iiij enthou
siast, de polis tegen het vallen van
vliegmachines!... Die heeft u toch
zeker niet, concludeerde hij'stoutweg.
Nee. gaf ik lachende toe, dis heb
ik nietMaar, die heb ik ook niet
noodig, verklaarde ik verder, ik hen
eenmaal gevlogen op de Elta, toen had
'k mij vezekerd voor die reis, maar
nadien denk 'k er niet meer aan,
want vliegen zal 'k wel niet meer doen.
L" begrijpt me verkeerd, of ik
hob me niet duidelijk uitgedrukt, zei
hij. ik bedoel niet. een polis tegen het
vallen i n of ni e t vliegmachines, doch
legen het vallen van vliegmachines.
Zij vliegen over landen en velden, over
wegen en vaarten, over pleinen cu
straten. En steeds meer. En ze val-
ook, nog dagelijks. Noodlandingen
zullen altijd plaats hebben. Motorde
fecten blijven bestaan. Terwijl dc vlieg
diensten meer cn rueeï worden uitge
breid. Het vallen van een vliegmnchi-
op steden, op straten, op huizen, j
op jo eigen huis, is niet denkbeeldig.
Hoe uitgebreider de vlicgdienst, hoe
grooter dc- kans van vallen wordt
Is het daarom niet noodzakelijk, dat-
het mensshdom zich daartegen verze-
Wanneer het ongeluk u treft
mijnheer... uw huis bijvoorbeeld.,
is do schade enorm.
Kom kom! trachtte ik zijn woor
denvloed ie stuiten,'als het mijn
huis treft, ja, natuurlijk!... Maar
jo zult het toch met me eens zijn, dat
dat toch zeker een dubieus geval
bljjft.
Maar daarom is de premie ook
zeer laag, lichtte hij -beleefd toe. Om
uw huis en uw meubilair daarin, cn
zelf en alle huisgenoofen. waar ze
zich ooit bevinden, voor een uitkee-
rincr van 25.000.te verzekeren, be
taalt'u aan premie één rijksdaalder,
twee gulden, vijftig cents... in één
keer te voldoen voor Eet geheels leven
•an de verzekerden.
Dat is inderdaad héél weinig
gaf ik volmondig toe.
- Niet waar?En vervolgde,
hij, mag ik u dus noteeren?
Ik had eenig los geld in mijn rech-l
tervestzak gestoken, voelde daar een
rijksdaalder bij, bracht hem te voor-1
schijn en stopte hem in de hand van
mijn assurack-ur.
Doe het dan maar, zei ik,
I van verder gezanik verschoond te blij-
j en.
In orde, mijnheer! Dank u
mijn oude schoolmakker, terwijl
hij hel geldstuk haastig in zijn zak liet
glijden. Ik zal u zoo spoedig mogelijk
de polis zenden!
En weg was hij, tussclien het pu
bliek verdwenen: Weldra zag ik hem
niet meer.
Maar terwijl ik mij nu haastte mijn
weg te vervolgen, dacht ik: Verdui
veld! De kaerel zou me de polis
sturen, en hij weet niet eens waar ik
woon. Hij met zijn verzekering te
gen 'het vallen van vliegmachines
Ik geloof warempel, dat hij mij te pak
ken heeft. Zoo zeker als wat
Tooh wonderlijk, dat zoo'n snuiter
het niet verder heeft gebracht in de
wereld, hij blijkt nog altijd, even als
v roeger een gewiekste vent. 'n gladak
ker te zijn. Want hij, die zoo dagelijks
in gewone omstandigheden, kans ziet,
mij een rijksdaalder af te troggelen,
moet werkelijk heel glad zijn.
BlHSSfitaö
DE AUTOBUS ANTWERPEN—
BREDA GEKANTELD.
Woensdagmiddag is de autobus Bre
daZundert—Antwerpen nabij Rijs-
hergen tegen ©en boom gereden en ge
kanteld De ivagen kwam in een dro
gen greppel terecht. Van de zes in
zittenden bekwamen vier passagiers
snij wonden. De twee chauffeurs kwa
men met den schrik vrij. De autobus
was op weg van Antwerpen naar
Breda.
AFNEMEN VAN VERHOOREN DOOR
RIJKSPOLITIE.
In verband met een zich voorge
daan hebbend geval is door den Mi
nister van Justitie de aandacht van
do ambtenaren van Rijkspolitie er op
gevestigd geworden, dat zij niet be
voegd zijn om justitiabelen voor zich
te doen verschijnen tot li-et ondergaan
van een verhoor. Zij zullen zich daar
toe veeleer naar dén betrokken per
soon moeten begeven.
Daaruit behoeft wel niet de conclu
sie getrokken te worden, dat zij niet-
somwijlen in gevallen, waarin de om
standigheden het noodzakelijk maken,
iemand zullen kunnen uitnoodigeu
om tot hen te komen, maar het is
duidelijk, dat tot zulk een uitnoodi-
ging slechts met beleid moet worden
overgegaan en dat een eventueelo op
roeping slechts het karakter mag heb
ben van een verzoek om te verschij
nen en nimmer den indruk mag ves
tigen dat de betrokkene verplicht is
daaraan gevolg te geven.
In overleg met den Minister van
Rinnenlandsche zaken en Landbouw
heeft de Minister van Justitie de aan
dacht ook van de hoofden der gemeen
tepolitie en van het personeel daar
van op het bovenstaande gevestigd,
onder uiinoodiging daarmede reke
ning te houden.
VERZET TEGEN DE POLITIE.
Vijf agenten hebben ouder hevig ver
zet een 45-jarigen varensgezel aange
houden. De man werd, als verdacht
van diefstal van steenkool, toen hij
tact een roeibootje in de Wittenbur-
gergracht te Amsterdam voer. door
twee agenten gesommeerd naar den
wal te komen, hetgeen hij niet deed.
De agenten sprongen daarop in een
vlet en zetten den man na. die bij een
werf in de Wittenburgerstraat aan
wui sprong. De politiemannen wilden
hem in hechtenis nemen, hetgeen pas
gelukte nadat zij versterking hadden
gekregen,
De Wittenhurg-hewoners wierpen,
nib sympathie met den kolendief, met
flesseiien, steenen enz. naar de agen
ten, die door het schieten met de re
volver heb ontzag er slechts in kon
den houder-
Een der agenten is aan de hand ge
wend door een heet van den woesten
varensgezel.
LET OP DE KINDEREN De wet
houder van Onderwijs te Rotterdam
heeft tot dc hoofden der openbare la
gere scholen en bewaarscholen aldaar
een aanschrijving gericht, waarin hun
verzocht wordt, te bevorderen, dat kin
deren van die scholen niet aanonbevoeg-
den worden meegegeven. Zulks naar
aanleiding van een bericht van den
hoofdcommissaris van politic, dat er
aangifte is gedaan, dr.t een onbekend
gebleven man zich aan een school ge
meld heeft, om een klein meisje, door
hem bij naam genoemd, af te halen de
moeder zou plotseling ziek geworden
zijn. Het meisje werd meegenomen,
maar is bij den man weggeloopen, om
spoediger thuis te zijn. Haar moeder
bleek niet ziek, zoodat men vermoedt,
dat de man met minder goede bcdoelin-
gen heeft gehandeld.
steunen? En hoever zou Palzer eigen
lijk willen gaan, om zich van dio
schetsen te verzekeren? De som, die
Charles zou noodig hebben, zou mis
schien jaren van zijn vroegere ruime
toelage bedragen, cn toch Het was
zoo goed ais hopeloos, doch een kans
bestond er altijd. Maar had hij net
recht-, het er op te wagen? Een oogec-
blik aarzelde li ijbij de gedachte aan
zijn vader halfje hij de vuisten, dat
de nagels hem in Jiet vleesch dron
gen. De millionnair zou betalen, dat
wist liij zekgr, terwille van zijn naam
maar
„Ik kan hel niet langer uithou
den", fluisterde hij haastig Jol 1 in.
„Het is alsof jo lovend gevild wordt!
Ik heb niet zooveel geestkracht als i;i.
Ik kan er niet now blijven kiikai. Ik
heb een idee. Misschien gelukt het.
misschien niet. Ik zal hst probeer.n.
llier heb je" mijn gotd, bied niet- ho>
gc-r op dun in shillings of halve kro
nen, zoo laag als liet mag, cn houd
de zaak zoo lsng gaande als je kunt,
desnoods met oen standje of iets van
dien aard. Val flauw, of doe iets an
ders. als je geld opraakt. En vergeet
niet. dat er althans neg eon kans is.
Ik ga!"
Jell wendde z'jn bleek, gespannen
gelaat naar hein In».
..Host", zeide ito. terwijl hii het gold
aannam. „Ik zal ovenvinnen", zeide
hij, ,.av - ik schiet hem dood ah ccn
hond".
Eu met vlammende oogen wendde
hij zich opnieuw tot den afslager.
„Ilij zal heb doen ook", dacht de
jouge man, terwijl hij de zaal uitliep.
„Waarachtig, hii zal het .doen. Goede
hemel! als het mij eens niet gelukte!
En ik weet niet eens, hoeveel ik noo
dig heb!"
XXX.
De meeste menschen die dicht bij de
deur van liet verkooplokaa.l stonden,
meenden dat Charles er vandoor ging
met een voorwerp van waarde, en de
den een vergeefsche poging om hem
tegen te honden; anderen dachten, dat
hij een ontsnapte krankzinnige was,
e:i haastten zich. om uit don weg te
komen. Charles lette nergens op, hij
werkte zich tussChen de menschen
door en vloog de straat op.
Hij was een goed looper, en de af
stand van Potten en Sampson naa.
dc Bank was misschien norit in zoo n
korten tijd afgelegd als door hein.
Ademloos stormde .hij de bunk bin-
Als hij er zoo. hard was ui toes to-Tad
had de wachthebbende portier hem
zeker bij de» kraag genokt. Na Usui?
hij hem slechts wantrouwend nu tof
het loket.
,,M üihcer Belton, do dire-tour! Ik
moet den directeur spreken!" hijgde
Charles, en do verbaasde klerk had
hem nog nooit in zulk een haast ge
zien.
„Hij is uit, mijnheer", zeide de
klerk, met eeu verontschuldigen: e:i
blik tegen eeu dikke oude dame, die
onhandig to werk giug met bankpa
pier, een gouden beursje, een mof, een
zakdoek en ec-u hondje, dat Charles
juist op den staart had getrapt. „Hij
is op het oogenblik uitgegaan met uw
vader.
Charles deinsde terug.
„Met wien?" riep hij.
„Met uw vader, niet den heer Freek.
Is u hen niet teg:nrekomen?' zeide do
klerk verbaasd. „Toen u binnenkwam
sloegen zi| juist links af".
„Mijn vader! Goede hemal! Links
af, zegt u?"
En Charles vloog vnn liet loket naar
de deur. Doch dat ging maar zóu
Do portier lag ópj&> toer. Hij begreep
dat cr iets niet in tien haak moest z::ii.
Zóó mocht niemand de bank verlate...
al kwam hij ook nog zoo haastig bin
nun. En ds oude dame vilde bij dc
botsing tusschcu de twee mannen.
Doc'i wie of wal had Charles op dat
oogenblik kunnen tegenhouden? 11
een oOgwonk lagen beiden op den
I grond en tegelijk was Charles weer
op do been cu do vestibule uit. ..Links
af", dacht hi>. en vo'gde die richting.
Weldra bemerkte h eshter. d t er,
zoover hij zieu kon. in de k-oede ztraat
niemand liep die op zijn vader ge
leek.
En toen klonk achter hem een
schreeuw en een zwarè ademhaling,
en opeens stond de portier naast hem.
zonder hoed en vol stof,
„Niet dien weg, niet dien weg, mijn
heer Freek", riep hij hijgend. ,.IIit
spijt mij, mijnheer, het was een mis
verstand; ik hoop dat u zich niet be
zeerd heeft, mijnheer. Daarheen, den
hoek om",
„Dat.is waar ook, hij bedoelde linFs
van hem af", dacht Charles. „Wat eon 1
ezel ben ik! Dank je wel, portier, dank
jo wel, ik heb geen klein geld bij mij,
een volgenden keer. Als ik hem nog
maar vind".
En Ito vloog weer de straat terug.
Er was maar één hoek, dien de por
tier' kon bedeeld hebben, en Charta*
rende er omheen, juist tegen een an
deren ma» aan, die van den anderen
kant kwam.
..Hè!" steunde die andere man en
viel met een slag op den grond.
Dit zou Charles niet weerhouden
hebben, doch bet was een dikke man
en bij zijn pogingen cm over hem heen
te s-iringefn en tevens zelf zijn even
wicht te nawaren, struikelde Charl-s
en viel op één knie.
Toen keek iiii den gevallen man nuu
cn herk-nde hem.
„Mijnheer Belson" riep hij. „M::n
vader? Waar is hij? Welken weg i»
hij opgegaan?"
Terwijl hij dit vroeg, zag hij een
andere gestalte den volgenden hoek
omslaan en den verbaasden en ver
schrikten heer Belson in den steek lo
tend. stormde hij weer verder. Ditmaal
was hij voorzichtiger bij het omslaan
van den hoek. Op eens gaf hij een
schreeuw, want daar, op eenigeu h'
stand, stapte zijn vader juist in een
taxi, die zich naar gewoonte reeds 11
beweging zette eer het portier nog pe
sloien was.
Maar al is een taxi in beweging,
dan heeft zij nog niet dadeliik haar
vollen gang en Charles was nog -oed
bij adem. In woesten ren haalde hij
ds taxi in, klemde zich er aan vas'.
rukte het portier open, en viel dwars
over zijn vader heen, die hem ni-t
herkende on uit alle macht pougd»
hem er uit te werpen.
„Vader, niet doen riep .Charles,
terw.jl hij zich lachend, en nauwelijks1
een woord kunnende uiten, togen d f
pogingen verzette. „Het is uw \eil>-
len zoon".
„Mijn zoonl"
Hij voelde hoe zijn vader hem los
Hot, en hem toen opnieuw stevig boel-
pakte.
..Charles! Lieve hemel! En ik had j'
bijna op sïrunt gegooid'"
Charics Krabbelde overeind en tra',
het portier dicht waarom zich een
broepje. jonf-eu" verzameld hadden,
DË ZOMERTIJD.
De Christ. Boeren- en Tuindersbond
in Nederland, bet Koninklijk Neder-
landsch L and bouw-Com i tó en de Ne-
derlandsche Boerenbond hebben den
volgenden brief aam den minister van
arbeid, nijverheid en handel gezou-
den:
De Chris£. Boeren- en Tuindersbond
in Nederland, het Koninklijk Neder-
landöch Landbouw-Comité en do Ne-
derlandscbe Boerenbond hebben met
belangstelling kennis genomen van
het antwoord van den minister van
biimenlandsche zaken on landbouw
d.d. 12 Juli j-i., betreffende wettelij
ke» tijd, op hun aan den raad van
ministers onder dagtcekcning van IS
Juni 1523 gericht schrijven.
In afwijking met het standpunt, in
bedoeld antwoord ingenomen, zijn
wij van meenmg, dat een bespreking
van vertegenwoordigers uit de ver
schillende groepen onzer bevolking
zeer wel zal kunnen leiden tot een met
Juistheid vaststellen van do economi
sche technische en andore bezwaren,
nan het behoud van den z.g. zonne
tijd en het invoeren van den z.g. zo
mertijd voor de onderscheidene volks
groepen en voor de gemeenschap ver
bonden en dat de mogelijkheid geens
zins is uii-gesloten, dat in de een of
andere richting eene oplossing van
het vraagstuk kan worden verkregen.
Ten einde een eventueele samen-
spreking met verschillende organisa
ties zoo vruchtbaar mogelijk te 'doeu
zijn, verzoeken wij uwen raad beleefd,
oni rlu volledige gegevens van het
laatste onderzoek, welke destijds aan
de Sinten-Generaal zijn medegedeeld,
wel Ier onzer beschikking te willen
stell"u. Wij vleien ons, dat 'de raad
wel vu as verzoek zal willen vol
doen.
DE C E BE URTE NISSEN IN
OUSSELDORF.
Het W. B. seint uit Dusseldorf: Ten
einde het verloop der gebeurtenissen
te Dusseldorf Zondag j.l. op te helde
ren, hebben de Fransche autoriteiten
een onderzoek ingeleid, niet slechts te
gen de reeds gemelde personen, doch
ook tegen regeeringspresident Grütz-
ner in Barmen en zijn plaatsvervanger
in Dusseldorf. Een klacht in een be
paalde richting is op het oogenblik
nog niet ingediend. Met de verdedi
ging zal worden belast mr. Van
Houten, advocaat bij het Gerechtehof
in Den Haag, en mr. Brautigam te
Dusseldorf.
DE VOGEL GEVLOGEN! Een paar
maanden geleden had zich te Maastricht
in de Nieuwstraat een soort van rechts
kundig informatie-, incasso, en detec
tive-bureau gevestigd, dat wijd en zijd
reclame maakte door strooibiljetten en
advertenties.
Aan het hoofd stond een vreemdeling,
die optrad onder den naam Van Dacn.
Verschillende winkeliers had-den voor
bureau, installatie als anderszins goede
ren geleverd. Op den vervaldag, dat de
kwitanties moesten worden aangeboden,
vonden zij het bureau gesloten cn der»
vogel gevlogen.
Vermoed wordt, dat ook nog enkele
personen voor abonnement of onderzoek
van tevoren geld hebben gestort. Nie
mand weet wie, waar vandaan, of waar
thans de kantoorhouder is. Dc politie
heeft de zaak in onderzoek.
HET KAMERLID GERRETSEN.
Naar „De Stand." verneemt, is de toe
stand van het C.-H. Kamerlid, den
heer B. J. Gerretsen, goed vooruit
gaande.
DE CHAOS BIJ DEN POSTCHèQUE-
EN GIRODIENST.
Een ambtenaar, dio poppetjes
taeksndo
De postgirodien5fc is thans stopgezet,
en daarmee is officieel do meest vernieti
gende oritiek over de nieuwe organisatie
uitgebracht, die zich denken laat, schrijft
de N. R. Ct. "Wij zullen aan dit eerste
officieele woord, dat houvast geeft, niets
toevoegen. Alleen een opmerking. In het
communiqué wordt gezegd, dat de slui
ting van den dienst noodzakelijk is, om
tijd vrij ie krijgen ter nasporing van de
talrijke fouten, die zijn gemaakt, en mo
gen wij er wel bijvoegen nog bij voort
during werden gemaakt. Maar zal men
zich de gelegenheid tevens ten nutte ma-
keu, om nu ook de ambten-aren, dio met
den dienst zijn belast, eens aan nadere
toetsing te onderwerpen. Daar moeten er
bij zijn, die van den dienst geen flauw
begrip hebben. Een lezer zendt ons een
teekenincetjc d3c bij zijn laatste afreke
ning ingesloten was! Het is een
onbeholpen leekeningetje van een
poppetje, dat door den auteur met den
naam Jochem vereerd is. liet ventje heeft
een 6chop in de hand. Deze ambtonaar-
teekenaar, die met zijn tijd of met den
girodienst geen raad wist en daarom
maar poppetjes teekende, is overigens nog
de kwaadste niet. Hij maakt in de verwar
ring er ten minste geen fouten bij. Doch
wij hopen, dat haas Jochem, die op dit
leekeningejje verzinnebeeld is. zijn schop
flink zal hanteeren, en niet slechts do
fouten doch ook de foutmakendo ambte
naren zal weten te vinden.
daar de chauffeur in de opwinding
van het oógenbUlc gestopt had.
Toen stak hij het hoofd Jniiten h t
portier en riep den bestuurder toe:
„Zoo hard je leunt, naar het ver
kooplokaal van Polton en Sampson!"
„Gelukkig, dat ik u gevonden heb",
zeide hij toen tegeu zijn vader. „IJ
zult mij het leven redden, eu Palzer
en Jell en haar er h i. Och, och! Wat
een gelukkig toeval!"
De heer Freek keek hem aan. Do
groote milliönair was een kleine, schrn
Ie man. met een puntbaardje en een
keurig verzorgden knevel, vermoeide
oogen, door dieije rimpels omgeven en
het matte voorkomen van iemand,
voor wien de wereld reeds lang het,
aantrekkelijke verloren heeft. Ilij was
een man van weinig woorden. Doch
dis lermoeide oogen zagen alles wat
binnen hun bereik kivam, en de woor
den die hij sprak, waren meestal, iu
letterlijke betcekenis, van goud.
„Waar is je taxi? 1 vroeg hii niet
een stem die nooit luid of haastig
klonk, doch in het r'rk wan' nij
hecfschte dezelfde uitwerking had iris
ten geweerschot.
..Miin taxi?" Charles schrikte even.
..O. die is in de garage te Brixton.
Daar wordt zij 's nachts bewaard".
Zijn vader la**!; hem een ooTcnliSik
non mc-t een blik. di-n Charles reals
als jongen gekend had.
(Wordt vervolgd.)
