JUPGENS7
LAN TA
WAT 1 BEZUINIGING7
lOOOeULDEN
FIJNSTE PLANTENBOTER
EN DAN NOö VÖÜR DEN
GROOTSTEN VERBRUIKER
oud, cn voor zijn. zijn
ni«s meer waard. Mag ik nog een kopje
thee?"
Lienije pakte bet kopje van hem aan
én zelto het met een nijdig gezicht weoi
vol voor hem op tafel neer.
„Als ik je eoo hoor praten, dan ie 't eigen
lijk jammer, dat je niet met Jo Vos ge
trouwd bent," beet ze hem toe.
„Misschien hob jo gelik bedoel
eh
„Wat! O, ik begrijp het al! Maar je
Bult mij missen, als ik er niet meer ben I"
„Nu ie het genoeg met dal dwaze ge
praat. Je bent het liefste vrouwtje, dat
er bestaat, maar je hebt éón gebrek, je
maakt van elke molshoop een berg 1"
„Molshoopenantwoordde zijn vrouw
scherp. „Sterke thee op mijn mooie ta
fellaken- morsen, noem jij ..molshoop".
Ik ren don heeleai dag achter je aan om
het huis mooi en keurig te houden. Van
morgen nog in do badkamer, de kraan
en het zeil, overal was water op gespat1
Maar dat geeft niet, ik ben het (maar, die
t ppruimen, Gisteren heb je bene
den in do i
t je pantoffels
- aangetrokken, en de vestibule sme
rig gemaakt! Maar wat geeft het? Ik ben
hier do «laaf."'
„Nu ik heb absoluut geen vuil in de
vestibule gezien, ik heb er naar gekeken,
antwoordde Frans „Ik heb heel erg mijn
voeten geveegd. Maar jij zóékt soms zwa
righeden, Lientje."
Hij stak zijn pijp aan'en ging rooken
om zijn zenuwen te kn'.meeren.
..Jij kan makkelijk altijd vriendelijk en
lief sija," ging 'Lientje voort. „Als aile
mannen hen ja zelfzuchtig." Als laatste
pijl op haar boog, kwam ze altijd met die
beschuldiging hoewel ze wist, dat het in
het geheel niet waar was.
„Laten we mi er ui aar verder over zwij
gen, Lientje. Zie er overheen te komen,
dat ik in huis een slordige kerel ben; al
wat ik verlang is zetje gezelligheid
en rust in huis, en je zult inij toe moeten
geven, dat daar jo hui; dan toch ten slotte
voor is. is het mie! Laten we het nu maar
vergeten en het leven wat- lichter opnemen.
Housch, je merkt alles te veel op liefje,"
,.Ik zal toch zeggen, wat ik te zeggen
heb. Je pijpen, je sigaretteneindjes en
„Lientje wees nu verstandig. Vertel mij
een grappige geschiedenis of iets ander;-,
maar geen verwijten meer, vanmorgen."
Hij stond van do tafel op.
„Kijk eeng naar dic-n goeden mar. van
mevrouw Witte. Die róókt niet, drinkt
niet, pl
„Ik hoh al zoo dikwijls over hem ge
hoord, lieveling," zuchtte Prans. „Die
arme ongelukkige kleine pnnioffelheld
wordt beklaagd door de heele buurt.
Maar ik praat vanmorgen niet meer niet
je, kind. Ik moes; mijn geduld en mijn
goed humeur eens verliezen."
„O, cn
Me' een boos gebaar, ierjvijl hij driftig
zijn hoed opzette en zijn jas aantrok, viel
hij haar in de rede. „Als je denkt, dut
ik nog langer naar je luister, dan vergis
je je meer, dan je ooit gedaan hebt. Een
gezellige Zaterdagmorgen, hè f In het
begin heb ik je verwend, nu zie ik mijn
fout. Je ben: een ondenkbaar, onvriende
lijk, vervelend schepsel!"
Kij sloeg de deur met een smak dicht
cn haastte zich naar zijn werk.
„Hij- is laat!" riep ze ongeduldig uit,
terwijl zc naar de klok keek, die al zes
minuten over twee wees. „Hij komt '5 Za
terdags altijd om twee 'uur precies thuis."
Ze draaide het gas wat lager en begon
een van haar speeches in te sludeercn.
Onderwerp: te laat thuis komende echt-
genooteh.
„Gekl Hij is aog nooit zoo laat geweest!
Nog nooit. Eiig gek!" Ze probeerde te
Jaehen. Het getik van de klok maakte
haar zonuwachtig. Kwart over twee! Ze
voelde zich vreeselijk alleen. Voor de eei
ste keer in haar loven begon ze Prans
werkelijk te missen.
Ze liep door hei stille en te ordelijki
huis, vergeefs kijkend of ze soms iet
recht kon zetten. Toen ging ze naar d<
zijkamer voor het raam staan kijken
Menschen, die uit do stad kwamen, gin
gen voorbij.
Zo herinnerde zich, dat ze die men
6chen eiken Zaterdagmiddag zag haar
heerlijkste middagen altijd tot vandaag.
Prans schonk altijd dc middagthee in en
bracht ee dan. in de zijkamer, waar zij
naar do voorbijgangers zalen te kijken,
en do onderwerpen van den dag bespra
ken.
„Een kopje thee zal mij goed doen tot
hij Icomt, het zal mu zeker niet lang meei
duren." Zij schonk zich een kopje thee
in en dronk het langzaam uit.
Het was de naarste kop thee, die zij ooit
gedronken had, Het bracht haar herinne
ringen in den geest. Als hij nu maar
bij haar was, 2ou ze liever tegen hem zijn.
„Het is dwaasheid te denken, dat hij
van mij is weggeloopen," mompelde zij,
terwijl er tranen in haar oogen kwamen.
Zij herinnerde zich, wat Frans eens te
gen een paar vrienden zei, toen zij er over
spraken, wat te doen indien een huwe
lijk een vergissing bleek te eijn. Hij zou
het zoo lang mogc-iijk zien uit te houden,
dan zou hij. sis het hem bleek, dat het
huwelijk gedoemd was ongelukkig te zijn,
hot eenige doen, wat hel, bc-ste voor beiden
was, van elkaar gaan.
Ze had het gezien op films, in boeken
cn kranten gelezen. Ja het kwam voor
en heel dikwijls. En wat het ergste was,
zij moest bekennen, dat hij gelijk had.
..Ja, hij had gelijk. Ik ten een ondank
baar. onvriendelijk vervelend schepsel.
Tik tak, lik-tak, tik-tak! Bij vieren al.
„Als ik liier nog langer blijf staan, dan
word ik gek," riep ze wanhopig uit. „Ik
ga wat versche eitjes voor hom halen. Een
praatje met de juffrouw zal mij wat ver-
INCEZONOEN MEDEDEEL!NCEH a 60 CU. per regel.
„Ongelukken Wat
mevrouw Willems?"
„Menschen die door
redener zijn al ee
„O. natuurlijk, au
chauffeurs!" i
paar doodt
s 1 Zcrgelo oze
Lientje verlicht,
nog maar niet te spreken
botsingen van trams mr! vrachta
Maar er is ook een C-trii;- treinongeluk
gebeurd. Mevrouw BaikXcr vertelde mij
juist, dal haar main cp wonderbaarlijke
wijze er aan ontkomen is, maar er zijn
een dozijn dooden en gewondi
Bakker' kwam"
ais Frans.
Frans hield van versche eieren, zacht
gekookt, niet versch brood met vee! boter
er op. Heerlijk, vond hij dal, zei hij zco
dikwijls.
„Een zware mist in Amsterdam, me
vrouw Stevens. Ikhoor, dat er ongeluk
ken gebeurd zijn," zei juffrouw Jansen,
terwij! ze mevrouw Stevens de eieren gaf
..Ik hoop. dat er niemand uit Bussem ge
wend is."
„Ik hoop het niet," mompelde Lientje,
terwijl ze wegging. Ze hsd spijt, dat zo
naar binnen gegaan.
„Nog niet thuis," zei zc, nadat ze hem
toen ze binnenkwam, vergeefs geroepen
had. Ze kon het in luiis niet langer uit
houden en ging maar buiten.
Liontje beefde. In de buurt stor.d deze
dame er voor l-ekcnd, dat zs altijd Jobs
tijdingen bracht. Alle slechte nieuwtjes
wist zij. „Hoe maak! u het mevrouw Ste-
wcïis» V zie! er niets goed uit.
Maar u hen*, nooit dik en. kleurt? geweest
hè. Altijd b'cekjes cn magertjes! Ik hoor
dat er to do stad zoon dikke mist hangt,
r in jaren niet geweest is. En ongc-
iltkc-n! Het is i
„Ze viel als een blok neer, meneer Ste
rns." hoorde Lientje mevrouw Willemse
zeggen. „Ik heb haar ia de vestibule ge
dragen. bij haar val liet ze de sleutel
vallen. Als u een paar minuten vroeger
gekomen was, dan was de schok haar be
spaard gebleven. Ik wist niet, dat de
in twaalven -uw tiein was, toen ik
haar van het ongeluk vertelde. O, ze
omt bij. Nu ga ik maavl Goedendag I"
„Drink een beetje, lieveling," zei Prans
irvrijl hij haar een glas bij de bevende
lippen bracht; maar zij weerde hem
•zwakjes af.
„Ik heb alleen jou moodig, Frans,"
lompeldc se. „Wil je mij vergeven, dat
zno'i; vervelend, akelig vrezen ben go
eest
Hij kuste haar innig.
„Ik was een bruut; dat ik zoo grof w-as."
„Je deed mij heel veel goed, door mij
e harde waarheid te zeggen. Deze les
heeft een diepen indruk op mij gemaakt,
zal mici meer zoo brommerig doen."
A.Les is goed. lieve schat!" verzekerde
wis hear. „Ik heb nieuws voor je.
mijn laatkomen verklaart. Wat denk
je? Meneer van der Linden, de -baas, riep
i zijn kantoor, toen de andere kler-
•eggi.ngen. Hij bood mij het onderdi-
rccieurscliap aan. liij stond er op, d
een paar glazen wijn dronk, en
goedje schijnt mij naar het hoofd gesla
gen ie zijn en mij slaperig gemaal-
hebben. Ik ziain den trein van hij 'weten
en viel in slaap; pus bij het station
Amersfoort' wérd ik wakker. Toen moe;
ik weer terug. Jammer genoeg."
„Jammer? Wel. het heeft waarschijnlijk
je leven gered! Het heeft mij in ieder ge
val van mijn humeurigheid genezen. Ga
zitten en drink je thee. Ik heb lekkere
versche eieren voor je."
„Maar Lientje, ik heb mijn vuile schoe
nen nog aan
„Ik zul je direct een harde zoon geven,
jij gekke, lieve oüo achat!"
Lientje lachte gelukkig. „Het is mu uit
met al die malle nonsens. Wees maar
blij! Voortaan is het in dit huis: Vrij
heid, blijheid, hoor!"
dieu dag af was het zoo en het
geluk kwam in huis.
BianenlaM
r het ve
die mistsignale:
gevet
DE VLOOTWET.
Nog meer prolesten.
De gemeenteraad van Leeuwarder-
adeel heeft met 8 tegen 5 stemmen, be
sloten zicJi tot de "Tweede Kamer te
wenden met het verzoek de Vlootwet
verwerpen.
- Tiet hoofdbestuur van den Bond
voor Staafspensionneering heeft met
liet oog op de aanhang ge Vlootwet
een telegrafisch protest daartegen aan
de Tweede Kamer der Staten-Generaal
verzonden.
Eon hulcfobetooging bij
Jhr. De Ceer.
Donderdagavond werd in Musis
Sacrum te Arnhem een vanwege het
plaatselijk Anti-Vloohvet-comité uitge
schreven vergadering tegen de Vloot
wet gehouden, waar als sprekers op
traden mr. dr. A. R. v. d. Uaar, (oud-
lid der Tweede Kanier) en j P. Arts,
leider der R.-Iv. VolksparVj, te Til
burg. Na afloop werd door de ver
gadering den afgetreden minister van
Financiën, jhr. De Geer, aan diens wo
ning aan den Velperweg een hulde
bracht.
HARDNEKKIGE ONGEHOORZAAM
HEID. In een openbare lagere school
tc Arnhem weigerde «en leerling op na
drukkelijk verlangen van sïjn ouders te
voldoen aan dc opdracht om hel versje
„Wij leven vrij" (uit den liederenbundel
„Kum jo nog zingen, zing dan mee") op
schrijven, liet hoofd der school heeft
daarop het kind wegens hardnekkige on
gehoorzaamheid voor zeven dagen ge-
-chorst krachtens ar:. 25 van de veiorde-
ïg op de regeling van het openbaar la-
onderwijs. Een andere' leerlinge der
school, u:i hetzelfde gezin, moet om de
e reden een gelijke straf dreigen. Het
bestuur van de aid. Arnhem van de Vrij-
Jcnkersvercenigixig „De Dageraad" heeft
nu een adres aan B. cn W. gericht, waar
in togen hel optreden van liet hoofd der
•chool wordt geprotesteerd cn verzocht raai
daartegen maatregeien te nemen.
De afoaos bij den Post
cheque- en girodienst
Vragen van het Esrsto,
Kamerlid Rink.
De heer Rink, lid van de Barste
Kamer, heeft den minister van water
staat de volgende vragen gesteld:
1. Zou de heer minister willen tne-
dedeelen aan welke bepaling, n.ior
zijn meeniug, de bevoegdheid ontleend
wordt om den postcheque- en giro
dienst voor onbepaalden tijd te
sluiten
2. Erkent de heer minister, dat cle
Staat schuldenaar is van het tegoed
der rekeninghouders
Zoo Ju, acht Zijn Excellentie het be
hoorlijk, dat deze in gebreke zijnde
schuldenaar tot zijn sohujdeiacners
spreekt in termen en hun eenzijdig
rwaardea stelt voor het afbetalen
zijn schuld, als vervat in de In
lichtingen. welke ae postchèque- en
girodienst voor de rekeninghouders
liet licJit heeft doen zien?
Beschouwt de heer minister deze
sluiting van den dienst als het „zeer
spoedig einde" van den „ongewensuh-
ten" toestand in deze?
Zoo neen, wat gaf dan grond vcor
liet opwekken van deze verwachting
;n welke, toen niet voorzienbare, om
standigheden hebben aan die ver
wachting den bodem ingeslagen 1
4. Zou de heer minister tnaus niet
het „scherp omlijnd beeld van het toe
komstig herstel" willen geven, dat
Zijn Excellentie op 26 September j.i.
in antwoord op een vraag van «en
heer van Braambeek, verklaarde
„eerstdaags" in staat te zullen zijn te
verstrekken
5. "Wil de heer minister niet van de
getreden stagnatie gebruik maken,
om tot den gedccentraliseerden dienst
van vroeger terug te lceorea 'f Althans,
naar de weuschelijkhoid daarvan
een geheel onbevooroordeeld onder
zoek te doen instellen dcor personen,
die aan de ernstige bdaugen in deze
van het publiek de hun toekomstige
waarde hechten?
NOODLOTTIG ONGELUK.' Uit
Tiel meldt men ons: De vorige week
reed do 72-jarige gehuwde landbou
wer J. J. van Varsoveld ven Veenen-
daal naar zijne woonplaats Ingen
Onderweg werd hij van den bok van
zijn wagen geslingerd, door dat zijn
paard schichtig werd. Hij kwam
het hoofd op een steen terechl, w„„.
door een niet grocte wonde ontstond
welke geen ernstig aanzien had. Hij
stapte daarom weder op zijn' wagen
tje en reed door naar Ingen. Na ostj!-
ge dagen openbaarde zich echter een
hersenziekte, waaraan hii is overle
den. Hij laat een gezin achter.
Een déraillement op het
kantje af
Een restauratiewagen yan den
D-trein Vlissingen—Berlijn even
uit het spoor
Men meldt ann de „Geld.", 'dat de
reizigers in den; Mittel-Eoropaische
Express van VlissingenBerlijn te Oss
aan een groot gevaar ontsnapt zijn.
liet moet Woensdagavond gebeurd
zijn op den laatsten wissel, welke
gaat van Oss naar Nijmegen.
In bliksemsnelle vaart stoof de lange
„liaimonicatrein" over den wissel tot
plots de restauratiewagen uit de rails
vloog. De passagiers schrokken, wer
den tegen elkander opgeworpen, d<
kopjes en schoteitjes met koffie, thee
en melk vlogen linies en rechts van de
tafeltjes.
Er heersche oogenblikkelijk een ont
stellende angst onder de talrijke pas
sagiers.
Weldra keerde de rust terug toen
men zekerheid had dat allee zonder
verdere ongelukken zou afloopen. De
volgende wagens, hadden door de groo-
te snelheid den even gederailleerden
restauratiewagen weer in do spoorlij:
geduwd en in razende vaart joeg de
van het- ongeval onkundige machinist
zijn trein naar Nijmegen.
Een Nijmeegsche passagier, die in
verbouwereerdheid even zijn valiesje
met horloges had laten staan, attra
peerde 'n Engelscheu reisgenoot, die
juist bezig was dat valiesje weder
rechtelijk open te breken.
Men veronderstelt, dat het even uit
da rails vliegen van den restauratie
wagen z:jn oorzaag; kan. vinden in hec
even onklaar zijn van den wissel ais
gevolg van do vele regens. 'Het is
maar een veronderstelling even
goed als men beweert, dal de machi
nist met te groole snelheid over den
wissel zou zijn gegaan. Hoofdzaak is.
dat het déraillement geen ernstige ge
volgen gehad heeft voor de vclo pas
sagiers.
NEDERLAND EN HET INTERNA
TIONAAL CCNCRES VAN HUIS-
EIGENAREN.
Van 21 tot 2fs October a.s. zal te
Pariis een Internationaal Coujres van
den Eigendom worden gehouden. De
buitengewone vergadering van het
Centraal Comité van den Ned. Bond
van Huis- en Grondeigenaren en Bouw
ondernemers heeft to Amsterdam
beraadslaagd over de houding welke
de Nederlar.dsche delegatie op het In
ternationaal Congres zal aannemen.
De Nederlandsc'ne delegatie is ge
machtigd aan de algemeens vergade
ring van dit congres voor te stellen -.
a. er worde opgericht eon Interna
tionaal Verbond van den Onroerenden
Eigendom, waan'an de president en de-
leden van den raad van beheer, zoo
mede de permanente' secretaris voor-
loopig vcor twee jaar svorden be
noemd
b. de oprichtingskosten worden ge
dragen door .de nationale honden, op
richters van den bond. in verhouding
tot liet aantal huis- en grondeige
naren. dat zii vertegenwoordigen;
c. de raad van beheer worde be
last met de handelingen en resoluties
van het congres ter kennis te bren
gen van de overheden var: *11 u lan
den. ook van die waarvan dc nationale
vereenigiugen geen deel hebben geno
men aan 't congres. zoome-Je om aan de
handelingen en resoluties de meest
mogelijke bekondheid te verleenen.
door publiciteit in dagbladen en vak
tijdschriften
lsgl over aan het Congres een ont-
werp-sta tuten voor het hierboven be
doelde Verbond.
Aanvaardt als basis voor bedoelde
Internationale Organisaties van den
Eigendom de volgende, beginselen
a. het- verbond ontho'ude zich van
elke internationale- of partij-politieko
handeling of uiting-,
alle huiseigenaren-organisaties
die verklaren f.e willen optreden, zul
len dit kunnen doen. indien zii een
natïonaal-ren-resentatief karakter dra-
i. ter beslissing van de algemeens
conferentie van het Verbond';
het Internal ionaal Verbond ont
wikkeld ter zake van kwesties van
internationale fcetoekems, de gedrags
lijnen welke door de leden van het
Verbond moeten worden gevolgd.
De toelichting ven dit voorstel ten
Gongresse zal worden geneven door
mr. B. H. Vos te 's-Gravenhage. voor
zitter van de Xederlandscho delega
tie.
EEN RECHTERLIJK AMBTENAAR
PLEEGDE CHANTAGE.
Onder dit opschrift schrijft de Haag-
sché Courant:
Wat wij vertellen is historisch! Wij
ten wel, dat 't veel lijkt op fantasie, doch
wij verzekeren met de hand op kari,
dat het werkelijk echt gebeurd la
in de stadenfin de naam doet er
niét toe, woonde een Tcchter'.ijk ambic
naar. Een humaan meilseh, die rechtsprak
naar eer en gevreten. Een vriend voo:
verdrukten en verongelijkten, iemamd,
de schaal der gerechtigheid deed overslaan
naar hen, die benadeeld of belaagd wer
den. Is het wonder, dat dezen waarachti
ge» vriend van Tliemis om raad en bij
stand werd gevraagd door veien, die zijn
vaderlijke hulp van .noode hadden
Zoo was er een juffrouw die werd la:
tig gevallen door een heer. De sinjeur
probeerde de juffrouw steeds aeld af t
persen; een direct geval van chantage du
De brave rechterlijke ambtenaar, bij wie
de juffrouw te biecht ging, voelde zijn
hart week worden en beloofd© bijstand.
Hij stelde zich in -verbinding met 1:
hoofd der politie in de stad welke wij niet
noemen en deze was bereid een paar
chereheurs ter beschikking te «tollen
den pleger van het misdrijf op heeterdaad
te betrappen. De rechterlijke ambtenaar
gaf de juffrouw een lapje van honderd,
na eerst het nummer zorgvuldig in zijn
zakboekje te hebben genoteerd.
Toen ging ce juffrouw op stap. De re
chercheurs hieven angstvallig in de na
bijheid. wachtend op de dingen die ko
men zouden. Ook onze rechterlijke amb
tenaar was nieuwsgierig naar den afloop
voor het geval en hield zich
in de buurt van de juffrouw.
Men wachtte en wachtte, doch
beurde niets 1
Wachtensmoede gaf toon de ambtenaar
aan de juffrouw een wenk maar heon li
gaan. Vèr van de plaats, waar de mar
zijn chantage placlu te plegen, ontmoet
ten juffrouw en ambtenaar elkaar en de
juffrouw overhandigde den rechter d»
honderd gulden terug.
Dooh de politie waakte! Op hetzelfde
ogenblik, dal onze rechter hel lapje in
utvanest naai. werd de zware arm der
c: op zijn schouder gelegd en werd den
raven recht ar verzocht mee te gaan naar
her bureau. Op heetordatcl beliapt van
Table
;cl
FRAUDE BIJ DE HAAG.SCHE GE-
MEENTEBELAST IN GEN.
Zooals we reeds mededeelden, is er bij
de administratie der Geineontcbelastil
gen te Den Haag weer een ernstig gevi
van fraude ontdekt, dal het ontslag va
een ambténaar, die reeds meer dan J
dienstjaren telde, en chef zijner afdeelin
was, tengevolge heeft gehad.
Omtrent dit geval verneemt de llaa;
sehe Crt. nader, dat het eeutgszins als ce
vervolg is te beschouwen van de ongeveer
een jaar geleden reeds ontdekte malver
satiën bij denzelfden tak van dienst. Ook
toen hetrof 't eonigc ambtenaren, belast
met de inning van moeilijk invorderbare
posten. De inning hiervan is opgedragen
aan een zevental bcèedigde deurwaarders,
die bij betaling der bedragen een kwitan
tie afgeven. Het geval schijnt zich, zegt
liet blad, nu vroeger te hebben voorge
daan. dat door een drie-tal deurwaarders
wel bedragen werden ontvangen, zon <1
dat nochtans de gelden ten kantore v.
den Gemeente-ontvanger werden afged;
gen. Ze boekten namelijk de bedragen op
de lijst van de oninvorderbare posten,
waarne verder geen haan or meer
kraaide.
Na de onregelmatigheden van een jaar
geleden. is echter ter voorkoming van der
gelijke gevallen een controledienst inge
steld. Deze controle bestond voornamelijk
hierin, dat men navraag deed bij dc per
sonen, wier naam op de lijst van onin
vorderbare bedragen waren geplaatst. On
danks de harde les, die bij de vorige ge
legenheid eenige ambtenaren-deurwaar
ders kregen, o.a. werd 'n huisvader met
negen kinderen toen broodcloos, is er
thans weer een op dezelfde wijze gepleeg
de onregelmatigheid aan het licht geko
men. Te pijnlijker was bovendien iic-t ge
val dezen keer, omdat het be:rof den chef
der deurwaarders, die, volgens ons ver
strekt® medcdeelingcn, een dergenen was,
die een jaar terug de wandaden zijner
collega's aan het licht bracht!
De betrokkene is hij de ontdekking van
het feit dadelijk uit zijn betrekking ge-
LEGERVERMINDERING.
Do „Avp." vernoemt dat een even-
tueele opheffing van een divisie zal
bestaan in het opheffen van één divi
sie- en dria brigade-staven. Tiet ligt
n.l. in het voornemen om liet aantal
regimenten infanterie intact te laten,
doch door indeeling van vier, inplaats
van drie regimenten infanterie bij el
ke brigade tot de opheffing van drie
brigade-staven en een divisie-staf to
kunnen overgaan, waardoor een aan-
Tvelijke bezuiniging wordt verkre
gen zonder het aantal regimenten te
"erminderen.
EEN INBREKER.
Na afloop van de veiling in de
villa van generaal Yan Heutz te Bus-
smn. wiens inboedel in piiblieben
verkoop was gebracht wegens vertrek
naar bet buitenland, schijnt zich
iemand -te hebben laten insluiten, dia
den inhoud van de zilverkast heeft ge
stolen. Ontvreemd1 werden o.m. gou
den armbanden, ringen, zilveren toi
letgarnituur. schaaltje, sigarettenko
ker. ketting enz., iet een waarde van
ongeveer f 1000. Ook wordt een aklc-
tasch vei mist waarin vermoedelijk de
buit is meegenomen.
PROPAGANDA VOOR VISCHGEBRUIK.
Van 22 November tot 5 Deoombc-r zal
to Amsterdam in hot Paleis voor Volks
vlijt «en tentoonstelling voor volksvoe
ding worden gehouden bij welke gelegen
heid het Nederlandsche zeevisscherijbe-
drijï op uitgebreide schaal de propaganda
voor het vischverbruik zal voeren, daarbij
gesteund door builen het bedrijf staande
personen^ die het volksbelang van deze
LIJKVERBRANDIMC.
De heer Scheurer, lid van de Tweede
Kamer, heeft den minister van water
staat de volgende vragen gesteld:
I. Is het bericht juist, dat de regee-
ng zich heeft doen vertegenwoordi
gen bij de verbranding van het stoffe
lijk overschot van wijlen mr. A. J.
Cnoop Koop mans 7'_
II. Deelt de minister niot hel gevoe
len zijner ambtgenooten van binnen-
landsche zaken en van justitie, dat de
lijkverbranding door de wet is uitge
sloten
III. Is de minister indien het be
richt onder I bedoeld juist is niet
an oordeel, dat de vertegeinvoordi-
jing der regeering bij een onwettige
handeling af te keuren vall
isttsren en lunst
MEVROUW BE BOER—VAN RIJK.
Mevrouw van der Ilorsï- heeft in De
Telegraaf over mevr. de Boer—van
Rijk geschreven- Wij laten het zoo
Evmpathiek gesteldo stuk hieronder
olg-cn:
Mevrouw de Boar 50 jaar aan het
tooueel Dit is 'n jubileum, werke
lijk in alle opzichten waard ea vc-i-
diend gevierd ie worden. Nooit heb ik
'n collega die jubelde Icogcsproken, en
nu zou ik het dolgraeg doen, omdat
wij samen zooveel meegemaakt hebben
en ik zoo'n groote bewondering voor
haar heb. Maar omdat ik weet dat als
de avond van het feest daar is, ik mijn
mond toch niet open durf te doen of
door zenuwachtigheid niet zal kunnen
spreken, wil ik trachten op papier te
brengen wat ik op mijn hart heb; mis
schien lukt het mij beter Ja, groo
te bewondering heb ik voor mevr. do
Boer: ik geloof niet, dat er één too-
neelspeelster ls, die zooals zij onder
alle omstandigheden zóó ernstig haar
iaak heeft opgevat en altijd zóó met
hart en ziel bij haar werk was. Acht
tien jaren a-chtereeu heb ik met haar
de kleedkamer gedeeld en met haar
gespeeld, ik kan dus spreken uit eigen
ervaring. Nooit heb ik haar ook mnar
één oogenblik met haar werk zien
knoeien, altijd was zij er bij. altijd vol
vuur en woedend als een van de jonge
ren er niet bij was of soms een gekheid
maakte. Zij zei dan: „Verdikkeme, je
lui hebt 20uur om tc lachen en gekheid
te maken, woes dan die vier uur bij je
werk ol' ga van 't toonoel als je er
geen liefde en respect voor hebt".
Vermoeidheid kende ze niet, dikwijls
speelden wij 's middags „op Hoop van
Zegen", en deuzelfden avond „Eva
Bonheur", maar zij bleef altijd friscli
en haar werk verslapte nooit.
Wat deed ze en doet zij nog niet al
tijd buiten het spelen van haar rollen
als er costuums of détails daarvan ge
maakt moesten worden, waar niemand
raad op wist! Zij was altijd bereid (e
helpen, Kwam ik 's avonds dikwijls
moe of ziek in de kleedkamer, dan was
het net of ik de oudste was en zij de
jongste, zoo hielp zij mij altijd; mijn
zware toiletkisl kon ik niet tillen, zij
w èl en zij zette dien van den grond op
de kleedlafel. En wat 'n engel (niet
Engel uit „het Zevende Gebod") is
zij voor zieke en arme menschen. Nie
mand zal ooit tevergeefs bij haar aan
kloppen
Niels-doen bestaat voor haar niet,
altijd moeten haar kleine mooie han
den (want die heeft zij) bezig zijn en
als zij „om eens uit te rusten 'n dagje
bij een van ons thuis kwam, zat zij
>g den heelen dag te naaiuu.
Soms heeft zij, als onze middelen het
niet toelieten te koopen, in één dag
voor c-en van ons een japon gemaakt,
soms iu nog korter tijd en dan deed
zij dat. terwijl zij haar eigen rol tege
lijkertijd zat te leeren, maar dan was
zij ongenaakbaar en mocht niemand
haar storen.
Eu hoe goed kende zij altijd haar
'ollen, „ik kan niet spelen, als ik
den souffleur zou noodig hebben", zegt
zij altijd, ik heb haar dan ook nooit
op den souffleur zien spelen al die hon
derden malen dat ik met haar samen
speelde. Soms (n.l. als ik met haar op
't tooncel stond) haatte ik haar; als
zij in „Ghetto" tegen mij als Rose zei:
,„Te weet, dat ik niets lcw:aads met je
voorheb" dan lachte haar mond en
haar ocgen staken als messen.
Ook in „de Meid" en in ,,'t Zeven
de Gebod" kon ik m'u gevoel van woe
de tegen haar niet onderdrukken,
maar pleit dat niet juist voor het groo
te van haar spel? En stond daar te
genover niet het ïn-zachte-moederlijke
van „Kniertje" ('n jubileumsspreker
die het niet zoo goed wist, noemde
haar eens tot groot vermaak van do
daarbij tegenwoordige collega's
„Klutjo"), in „Op Hoop van Zegen?".
Voor mij was daarin niet 't grootsto en
mooiste het zoo beroemde weggaan
met het pannetje aan het slot, maar
het einde van het twééde bedrijf, ik
ben dat wel honderdmaal tussclien de
coulissen gaan hooren. Zocals zij zegt:
„Kom Barend, kijk nou eens in het
spiegeltje" met die groote smart, die
dan door de ruwheid heenkomt, blijft
voor mij eii vele collega's met mij, on
vergetelijk.
„Op Hoop yan Zegen". Wat 'n her
inneringen zitten daaraan niet vost
voor ons heiden. Onder welke verschil
lende omstandigheden in ons loven heb
ben wij dat niet die 375 malen bij de
ze oude Tooneelvereeniging gespeeld.
Wat hebben wij niet dikwijls vol van
eigen leed,om die groote ronde tafel
gezeten, terwijl wij ons toonéelleed aan
het publiek vertelden. Wij hebben alle
bei in die elf jaren dat wij bet stale
speelden verschillende familieleden
verloren (Marie Faassen, die ook altijd
aan de tafel zat verloor haar broer
Alex) en dan kwamen do tranen om
eigen verdriet, maar dan was 't weer
mevrouw de Boer, die zich wist te be-
heerschen, zij pakte onder tafel stevig
mijn hand vast en zei: „Tce Mieu,
flink zijn
Ik zou zoo kunnen doorgaan met
herinneringen die zóó op papier onbe
langrijk voor anderen lijken, maar
mij een stuk van mijn leven zijn, dat
ik met die_ lieve Hesje heb doorge
maakt. Tk hoop, daf allen, die dit le
zen liet zullen begrijpen cn het willen
beschouwen ai3 'n klein steentje, dat
bijbracht voor het groole „liulds-
gehouw", dat allen nu bezig zijn voor
haar te houwen. Ik ben zeker, dat zij
dit steentje bewaren zal".
