HAARLEM'S DAGBLAD
Goed afgeloopen
Voor Schoenen: Presburg
Goed. Chic. Goedkoop.
DEROMAN VAN EEN
PRINSES
Dinsdag 4 December 1923
TWEEDE BLAD
(EEN ST. NICOLAASVERTELLING)
door
SIMON MOS.
Op vij| December, 's morgens vroeg,
'de klok op den Wesccrtoren wees nog
geen half negen, stapten twee jonge
meisjes over do nalibeslikte straten.
Een druilerige motregen omhulde al
le®. Boomen, lantaarnpalen, huizen en
bruggen doken wazig <jn schimmig op
in de trieste donkerte, die door de mis
tige atmosfeer nog langer bleef han
gen dan andere dagen om dezen tijd.
Lantaarns en enkele verlichte ramen
der huizen in de verte plekten oranje
achtig in den grijzen nevel
Eiken morgen volgden de meisjes
dezen weg. Miep naar haar kantoor
en Loes naar haar atelier, 's Avonds
als zij terug keerden naar de kamer,
die ze hadden gehuurd bij dezelfde
kostjuffremw, ging elk afzonderlijk,
daar Loes reeds of vijf uur van liet
atelier vertrok en de kantoor werk
zaamheden van Miep pas om zes uur
.waren geëindigd.
Dicht naast elkander liepen ze ge
armd voort, waren wat huiverig door
het akelige natte drensweer. Zij spra
ken over haar werk dien dag en over
den dag zelf, het feest van den goeden
Sint, die elk jaar voor velen zooveel
blijdschap brengt, dikwijls tot zelfs in
de harten van hen, dio er niet op re
kenden, die zoo weinig lévensvreugde
kennen, de allerarmsten, zij, voor wie
de algemecne feestdagen mnar al te
veel donker en leeg zijn. Ook Loes en
Mien verwachtten bitter weinig van
den Sinterklaas-dag. Alleen zouden ze
dezen avond wel vrij zijn; op kantoor
en atelier werd op vijf December des
avonds gewoonlijk niet overgewerkt.
Zij konden dus thuis bij elkaar blijven;
een kopje chocolade mot een koekje,
ja, dat moest er komen, en misschien,
dat de kostjuffrouw een stukje boter
letter zou laten brengen, evenals ver
leden jaar, maar daar zou het wel bij
blijven. Op pakjes met cadeautjes en
zoo behoefden ze niet te rekenen, want
familie of goede kennissen bezaten ze
hier niet-. Miep was geëngageerd, doch
haar verloofde woonde buiten de stad
en ze had haar Sinterklaas-geschenk
reeds ontvangen, iets in het huishou
den, daar de verloofden weldra in het
huwelijk zouden treden. En I.oes, dio
geheel alleen stond, 'haar ouders wa
ren overleden en haar beide broeders
getrouwd in hel buitenland, had van
niemand iets te verwachten, aangezien
ze ook niet verloofd was. Maar Loes
zag gelukkig van a.lles de lichtzii en
nam de voorkomende verdrietelijkhe
den des levens niet al te zwaar op:
zij was goedlachs en kon vreugde
hébben om alles, zelfs om kleine te
leurstellingen.
Zij waren aan het punt" gekomen,
waar hun wegen scheidden Miep
moest nog verder rechtuit, Lora links
af.
Als die mijnheer je nu weer wal
sturen wil, zoonb verleden jaar„ zei
ze ladhen'd tot Miep, dan neem je het
maar eens, hoor
O, die sous-chef van ons bedoel
ja?Nee. dat zal hij nu niet meer
doen IIij weet,, dat ik geënga
geerd ben, hij is nu zoo aardig niet
meer.
Nou, tol vanavon'd dan, zei Loes.
Daaagl
Daaag! groette Miep terug.
Toen Loes 's avonds aileen huis
waarts ging, liep zo nog eenige straat
jes om. Ze vond het zoo leuk thans
langs de drukst© wegen te gaan. De
hoofdstraten waren nu zoo intiem ge
zellig, met al die haastige menschen.
beladen met pakjes en doozen schuife
lend over het asphalt. Op het laatste
oogenblik moesten blijkbaar nog ge
schenken worden gekocht. De meeste
winkels waren nog overvol en de be
dienden volijverig in de weer de klan
ten te bedienen.
Wat scheen het. lang geleden, toen ze
Zelf ook cadeautjes kocht voor haar
moeder. Duur waren ze nooit geweest.
Over veel geld had ze nimmer kun
nen beschikken. Maar toch altijd was
het naar haar zin. Moe was er steeds
erg blij mee geweestEn nog vroe
ger, veel langer geleden, kreeg ook
z ij op vijf December eenige geschen
ken. Later kon moe daar geen geld
meer voor missen. Maar heb was even
coed geweest. Een prettige avond bleef
het toch.
In lues ehen was zij do woning van
Juffrouw Koolveld genaderd, waar ze
met Miep een eenvoudige kamer liad
gehuurd. Zo wilde dadelijk de trap
opgaan, om zoo spoedig mogelijk haar
natten gummi-mantel uit te trekken en
de kachel op de kamer aan te maken.
Zij was rillerig en koud; als Mjgp
thans kwam, zou ze dat ook wel zijn,'
ze zou zorgen, dat de kamer dan lekker
warm was.
Juffrouw Koolveld, die haar de trap
hoorde opgaan, kwam uit haar kamer.
O, bent u 't. zei se vriendelijk,
der is 'n paküie gekomme voor juf
frouw Schriel, dat heb 'k boa-en ge-
brocht.
Voor Miep?" vroeg Loes vroolijk.
Ja! de jonge die het brocht, zei
't ten minste.
Van wie komt "t? vroeg Loes on-
noozel.
Nou, dat zee-ie natuurlijk niet!
antwoordde juffrouw Koolveld, 't is
toch Sunïerklaas't was de jonge
van de kommestnebehvinkel, dat zag
'k wel.
Nou, dank u wel, zei Loes, ik zal
't Miep zeggen. En ging toen lachende
de trap op.
Na de gaslamp te hebben aangesto
ken zag zo onmiddellijk liet pakket op
de tafel. Het was in grauw papier ge
pakt, waarop oen etiket van den deli-
catessenha-ndel op den lioék van de
straat. Bijna onleesbaar stond de
naam er op. Striel was er echter wel
uit te maken. Ja, voor Mriep natuurlijk.
Toch van-dien mijnheer op 't kantoor,
zeker
Terwijl ze bezig was de kachel aan
te malcen, en overal naar een stuk pa
pier zocht, dacht ze: ik kon dat papier
van liet pakket wel nemen, wat doet
dal er toe. Onderwijl begon ze 't touw
los te knoopen. Het pakket bleek, na
het verwijderen van het. papier een
mandje te zijn, waarvan het deksel
slechts met eeu gekleurd bandje was
dichtgeknoopt. Toen de kachel brand
de, kon Loes de verzoeking niot weer
staan het deksel even te openen. Op
den inhoud lag wat roode houtwol en
toen ze die had opgelicht, ontdekte ze,
netjes in perkament-papier gepakt,
drie jonge kippen, tot braden gereed,
en na die uitgepakt, te hebben, kwam
achtereenvolgens uit- het mandje te
voorschijn: een flesch port, een dito
witte punch, bwee groote boterletters,
eenige blikken zalm en sardines en
ten slotte een doos biscuits. Nee maar!
Loes stond paf! Overstelpend
Daar had ze niet op gerekend, dat dié
mijnheer Miep zóó veel zou zenden.
Wat een prachtig gezicht! Alles zoo
bij elkaar op de tafel uitgestald. Ze
dacht- er niet aan het mandje weer in
te pakken. Miep zou het wel goed vin
den, dat zo eens gekeken had. Zo wa
ren vertrouwelijk genoec met elkaar.
Toen Miep eenigen tijd daarna bin
nenkwam, stond ze eveneens met ver
wonderde oogen te zien naar al die
heerlijkheden op de tafel. Maar hij
het vernemen, dat dit alles voor haar
bezorgd was, voor juffrouw Striel,
schikte zij van verbazing. Dat kon
haast niet. Ofschoon ze hadden haar
op kanioor wel gezegd, en blijkbaar
met een bedoeling, dat zo vermoedelijk
wel een goeden Sinterklaas-avond zou
hebben. Maar zóó iets had ze niet
kunnen denken.
Nu ja, zei Loes, wat doet 't er
eigenlijk toe. Het moest hier zijn
Voor juffrouw Striel... Het 'adres
en ook de jongen, die net mandje be
zorgde, hadden het. duidelijk aangege
ven En juffrouw Koolveld had het
hier neergezet.Dat was immers al
lemaal in orde.
Intusschen had Loes de kurk van
een der flesschen afgetrokken en voor
elk een glas port ingeschonken En
toen sneel ze van een der boterletters
een D, resoluut twee tamelijk groote
stukken af, cn daarna presenteerde zo
Miep de lekkernij, met een grappige
buiging.
De inhoud van het mandje werd nu
zoolang op een tafeltje ter zijde gede
poneerd, daar het meisje van do kost-
juffrouw lcwam dakken voor het een
voudige middagmaal.
Loos kwam toen op het idee de kip
petjes op de kachel te zetten, dan kon
den ze vast worden afgekookt, om
daania met boter te worden gebraden.
Ze zouden dan aan het slot van den
avond een appetij(©lijken hoofdschotel
vormen bij een in de haast samenge
steld soupétje.
"De osselapjes met kool en het ge
bruikelijke wentelteefje toe, konden
de meisjes ditmaal maar matig beko
ren. De kippeboutjes verspreidden een
heerlijken geur, waardoor Loes en
Miep in het alledaagsche kostje van
juffrouw Koolveld weinig trek hadden.
Lientje moest maar gauw afenemen en
opruimen.
Miep had een paar ons heerlijke na
tuurboter gehaald, dat was smakelij
ker voor het braden van de kippen en
juist had Loes een en ander weer op
het vuur gezet, toen juffrouw Koolveld
op de trap hoorbaar werd. Even daar
na trad ze, in het bijzijn van een heer,
bij de meisjes binnen.
Hier heb ik 'n pakkio gohrocht
Voor juffrouw Striel, zoons de loop
jonge zee, hijgde de kostjuffrouw.
En dat was voor u bestemd na
tuurlijk? vroeg de meegekomen lieer
aan Loes, die dadelijk naar de deur
was gegaan.
Nee, niet voor mij, antwoordde de
aangesprokene, juffrouw Striel i:
daar! zei ze, Miep aanwijzend.
0, pardon! zei de heer. En zich
toen tot Miep wendend: Dus dan was
het voor U?
Ja nee ikke hakkel-
de Miep, die een gloeiende kleur kreeg'
Op kantoor hadden ze verteld dat
er wel iets bezorgd zou worden voor
mij of nee. ik bedoel dat e
Jawel, ik begrijp het.u was
ook iets wachtendemaarre
m ij n naam is Van Driel mag 'k me
tevens even voorstellen.
De meisjes bogen even.
Meneer Van Driel het eergisteren
de )>eneden Swiet gehuurd, begrijp-ie,
wilde juffrouw Koolveld de meisjes
duidelijk maken, en non most er voor
meneer ok een pakkie koinme.
Precies! bevestigde de heer Van
Driel, en nu zou het gebeurd kunnen
zijn, dat het aclres wat onduidelijk Ï6
geweest... dat uit Van Driel soms
Striel is gelezen, door den jongen cn
de juffrouw. Mag 'k het udres van bet
pakket soms even zien?
Dat is er niet meer! flapte Loes
er subiet uit.
Waar is dat dan? vroeg de kost
juffrouw scherp.
Daar edaar heb 'k de kachel
mee aangemaakt, bekende Loes.
Heb-ie nou ooit! zei juffrouw
Koolveld trillend van verbazing
Nu ja, juffrouw Striel 'dacht na-
tuurlijJc dat het pakket voor haar was,
zoi vrieifdolijk de heer Van Driel.
Hoort u eeus, wendde hij zich tot de
meisjes, ik heb mijn pakket besteld
bij den delicatessenhandel hier in de
straat, dus weet ik precies wat er zich
in moet bevindenAls u nu het
pakket in mijn bijzijn even zoudt wil
len openen, dan e
't Is a! openl.r Dat heb i k ge
daan, zei Loes resoluut.
Wat 'n brutaliteit! zei met ont
steld gelaat juffrouw Koolveld.
Eu heeft u zich van den inhoud
ertuigd? informeerde de heer Van
Briel_
O Ja I zei Locs, 'k heb alles uitge
pakt!
Tjonge! tjonge!, zei de kostjuf
frouw. hoofdsohuddend.
Er moet inzitten, eomde de heer
Van Driel op: een flesch port, witte
punch, twee banketletters, een blik
zalm, twee sardines en een doos bis
cuits.
Ja. dat komi uit!Dat zat er
allemaal in, bevestigde Locs.
Dan is de zaak al opgelost, lachte
ne heer Van Driel, dan is liet mandje
iiier bezorgd, voor m ij bestemd
Ja. dat begrijp ik nu ook, zei Loes
zuchtend.
'k Vraag u wel excuus mijnheer,
zei Miep, weer kleurend als vuur.
Geen excuus juffrouw! weerde
mijnheer Van Driel, U pakt alles weer
in het mandje en ik neem het mee
en verder basta!
We hebben van de Port 'n glaasje
genomen, vervolgde Loes.
Wablief! vroeg juffrouw Koolveld
met, wijd geopende mond.
Enook van de boterlet
ters geproefd, bekende Miep hakke
lend.
Tjonge! Da's kras hoor! gooide
de kostjuffrouw er uit.
Ja zei Loes uitdagend, en de kip
peboutjes staan op de kachel om
braden te worden.
Neemaar! Da's toch ongehoord!
soli reeuwde 'de kostjuffrouw.
Nt> juffrouw, de heer Van Driel
keerde zich thans tot haa.r. dan dank
ik U ik zal de zaak verder wel
mot de dames hier' regelen.
Juffrouw Koolveld, dio dien zachtcn
wenk begreep, voldeed er schoorvoe
tend aan en verdween mopperend uit
de kamer.
Toen de deur weer gesloten was,
vroeg ook Loes den lieer Van Driel
haar wel te willen verontschuldigen,
daar zij tocli feitelijk alleen schuld'
had aan het openmaken en uitpakken
van het mandje en aan het aanzetten
tot het. gebruiken van de lekkernijen.
Ze deed hot met neergeslagen oogen
cn sprak heel deemoedig, en ondanks
haar moeite haar tranen te bedwin
gen, kon ze toch niet verhinderen, dat
er in elk ooghoekje een opwelde: ze
had zïoh zooveel van den avond 'toor-
gesteld.
Wfl zullen het ontbrekende eerlijk
vergoeden, beloofde ze bewogen, weer
moedig naar den heer Van Driel op
ziende.
Dat wil 'k volstrekt niet hebben
zei de heer Van Drie! gedecideerd,
'k Zal u vertellen, wat 't geval is
Tk bad heden den avond gezellig wil
len doorbrengen in mijn nieuw kwar
tier, met twee mijner vrienden en
daartoe had ik een en ander besteld-
Mjaar juist kreeg ik nu vanmiddag be
richt. dat ze allebei verhinderd zijn
te komenAlzoo is het feestje ten
mijnent geheel misgeloopen
Loes' eezicht. klaarde meer en meer
op en Miep glimlachte weer.
Maar, ging de beer Van Driel
voort, in het bijzonder Loee aankij
kend, geheel zonder straf komt u er
niet af, hoor!L' moet me toestaan
nu in gezelschap van de dames, den
avond hier door te brengen?Mag
ikf
De Sint-Nicolaas-avond werd toen
gedrieën recht gezellig gepasseerd.
Vooral toen de lieer Van Drie! zijn
mandoline van zijn kamer haalde,
waarop hij niet onverdienstelijk enke
le levensliedjes begeieidde.
Het word toen onwillekeurig iets la
ter dan anders. Bij het. afscheid nemen
hield de heer Van Driel de hand van
I-oes wat langer rast, toen ze nog
maals haar verontschuldigingen aan
bood en hakkelend een excuus stamel
de, voor haar eigenmachtig optreden.
Loes is nu al jaren getrouwd. Maar
het gebeurde op vijf December, toen
ze nog metMiep een ongezellige kamer
bij juffrouw Koolveld bewoonde, heeft
meermalen bij de familie en kennissen
de ronde gedaan, als een geschilde
Sint Nicolaas-vertelling, want die
goede Sint had Loes oxi dien avond
haar toekomstigen echtgenoot be
zorgd.
Stadsnieuws
Voor den Politierechter
Beleedlglng.
De wethouder der gemeente Bever
wijk J. E.. had zich te verautwoorden
wegens beleediging van den heer NV.
M. Beid; had den lieer M. op don
openbaren weg aldaar toegevoegd, dat
hij een „geëxamineerd leugenaar"
was op een oogenblik dat dé heer M.
met een ander stond te praten, dicht
bij het raadhuis on er veel publiek op
straat was.
In een lang verbaal gaf bekl. de
redenen aan die hadden gemaakt, dat
hij geen strafbaar feit had gepleegd.
Onmiddellijke oorzaak was volgons
hem het gebeurde met een cadeau voor
den jubileerenden directeur van de
gasfabriek. Toen bekl. eens aan den
Burgemeester had gevraagd hoo bet
met dat cadeau stond, had deze ge
antwoord O. dat hc-b ik al afgedaan
met den heer M., die voorzitter van
de commissie van de bedrijven is.
Bekl. was als wethouder daarover
niet gesticht en had daar aanmerkine
op gemaakt. Een anderen keer, toen
de zaak weder ter sprake kwam, had
de Burgemeester den beer M. in de
vergadering van het college van B. en
W. willen doen binnenkomen, maar
bekl. had zich daartegen verzet. Op
den len November was bekl., zoo
oéelde hij verder mede. den heer M.
tegen gekomen, die met den heer B.
stond te praten.
Bekl. had gegroet, maar de heer
M. had niet terug gegroet. Bekl. had
daarna met den heer M. over do ge
schiedenis van het cadeau gesproken.
In den loop van het gesprek had de
lieer M. hem gezegd: „dat is een leu
gen". Bekl. had zich daarna opge
wonden en den lieer M. toegevoegd
„Maar dan is u een geëxamineerd
leugenaar."
Do heer M., als getuige gehoord, zei-
de dat toen de beleediging plaats had,
er veel publiek op straat was en dat,
men zelfs aan liet raadhuis was gaan
zien wat er gaande was. Bekl. had
hem eerst gezegd: ...Te bent e.en gröo-
te leugenaar dat zal ik je bewijzen",
en daarna nog met de hand in de
hoogte: „Je bent een geëxamineerd
leugenaar". Had held. mij excuses
aangeboden dan had ik het. er bij ge
laten. aldus get., maar nu kon ik dat
niet doen.
De Politierechter bracht den bekl.
onder bet oog, dat hij al eens moor
wegens beleediiginw is veroordeeld.
Bekl. Nu ja, dat is al lang geleden.
En als men er dan weder boven op is,
en gezien bij de kiezers, dan mag men
dat toch niet steeds iemand voor de
voeten werpenwaarop de politie
rechter hernam „Ik zeg u dat maar
alleen omdat u uit die straffen toch
wel den indruk hadt. dat u niet mag
beleedigen."
Bekl. „De schuld van alles is de
Burgemeester die de wethouders bui
ten de zaak liet. De verkeerde hou
ding van den Burgemeester is de aan
leiding. Het ging niet tegen den heer
M. Tk vraag een vrijspraak, want de
geheel e geschiedenis is aangebracht
om mij aan de kaak te stellen.
Het O. M. deed opmerken dat in de
woorden bet opzet van beleedigen
ligt- ODgesloten en dat van een vrij
spraak geen sprake kan ziin. Bekl. is
een paar maal wegens beleediging
INCEZONDEN M E DEO EELt MC EN a 60 CtS. per rOgel.
Groote Houtstraat 88
veroordeeld. Hk-h laatelen keer 9 jaar
geleden. Hii gaat zich dus beteren. On
der de opmerking, dat ienmnd die wet
houder is. in de eerste plaats met
zijn woorden voorzichtig moet zijn,
requireerde hc-t O. M. tegen den bekl.
wegens eenvoudig© beleediging i 25
boete of 10 dagen hechtenis.
Bekl.„Het gaat er vreemd aan
too. Tegen mij laat de politie ©en
klacht doorgaan. Een paar dagen la-
tor gingen een paar ambtenaren aan
het vechten. Maar daar hoort mén
niets van. Kan ik nu niet een vrij
spraak krijgen nademaal mij de bank
ies ook niet op den rug groeien. Ik
héb or spijt van. Het ging niet tegen
den heer M. Ik wil wel excuses vra
gen.
Politierechter: „Wilt u in het open
baar oxcuus vragen, kom dan maar
eens hier mijnheer M."
En dan gebeurde, wat nog maar
zelden in oen rechtzaal plaats had.
Bekl. en get. maken het uit. Bekl.
zegt tot don heer M. jnet f linie e stem
„Het spijt mij dat ik het gedaan heb.
tk had niet de bedoeling u te beleedi
gen."
Politierechter,* '„Geeft dan elkaiv
der do hand". Ook dat geschiedde. Na
dezen stevïgen handdruk was do
goede vriendschap er! De Politierech
ter was voldaan en veroordeelde dan
den bekl. tot f 5 boete of 1 dag hechte
nis.
Bokl. scheen nog niet geheel vol
daan en er nog aan te denken in
hooger beroep te gaan. De politierech
ter maande hem aan dat maar niet te
doen. want indien er nog eens
wat tusschen komt, dan....
Bekl. „Ja, zegt u dat wel. indien er
eens wat tusschen komt. Want alles
is in Beverwijk omzweemd van vijan
den om mij in liet net te brengen.
En met deze woorden verliet bekl. de
rechtzaal.
Na een sluitingsuur.
in ae maand October hadden een
drietal mannen in de Haarlemmer
meer. het was des avonds 11 uur. zin
in een potje bier. Ze gingen naar der
caféhouder C. R. en maakten daar
een heel spektakel, toen niet werd
opengedaan. Er werd net zoolang
aan de keukendeur gesnikt en gera-
meid tot de drie grendels er af spron
gen. Dan twee van het drietal naar
binnen. Daar een herrie van je wel-
ste! Een fonuis werd beschadigd, een
nieuwe blouse van de caféhoudster
vernield en een ket©! met water op
den grond gesmeten.
De caféhouder en zijn vrouw waren
zoo beangst, dat zij zelfs „moord" gin
gen roepen. Eindelijk waren beiden
het terrein meester en konden de man
nen worden verwijderd. Ben van hen
werd zoo deelde de vrouw van den
caféhouder mede, eenvoudig het huis
uitgerold."
Wegens het wederrechtelijk binnen
dringen in eens anders woning, werd
ieder dc-r bokl. tot 14 dagen gevange
nisstraf veroordeeld en tot i 7.50 scha
devergoeding.
Dat alles haalden bekl. zich om der.
hals, voor een potje bierl
Diefstal.
Een gepensionneord Indisch militair
de man is 38 ja'ar oud eu lieoft eeu
pensioen van f 550 die met pleis
ters ventte, was in I^imuiden een wo
ning, waar hii geen gehoor kreeg, bin
nengegaan en had daar een bedrag van
f 5.30 weggenomen, dat hii op tafel
zag liggen.
De man had nu veel berouw. De
tranen kwamen hom herhaaldelijk in
de oogen. Het O. M. nam dit. berouw
in aanmerking. Het deed verder op
merken dat de man kennelijk in "Indië
zijn dienst goed gedaan en dat hij een
blanco strafregister heeft. Naar aan
leiding daarvan requireerde het in
deze zaak 5 weken gevangenisstraf
niet aftrek van de preventieve hechte
nis.
De Politierechter sprak in dien zin
vonnis. Bekl. die juist 5 weken pre
ventief zit. zal morgen vrijkomen.
Palingfuiken weggenomen.
J. H. en K H. te Zaandam, die uit
armoede uit den NVestzanerpolder
palingfuiken hadden weggenomen, met
de bedoeling om ze zelf te gebrui
ken, werden onderscheideliik tot 6 en
4 weken gevangenisstraf veroordeeld
voor ieder met aftrek der preventieve
hechtenis.
DE P0STVERB1NDINC MET
HAARLEM.
Het Vaderland schrijft
Wij hebben indertijd meegedeeld, da:
tot onze groote verwondering gebleken
was, dat brieven, die vóór S uur des
morgens in Haarlem waren gepost, eerst
om 1.32 ia Den Haag aankwamen en
dan nog „om bezuinigingsoverwegin-
gen" bleven liggen tot ze oiu kwart
voor drie het hoofdpostkantoor alhier
bereikten.
Thans vernemen wij met groot ge
noegen, dat met ingang van t Decem
ber een postverbinding is ingevoerd
van Haarlem naar Den Haag met den
trein, die te 9.2S 's morgens uit Haar
lem vertrekt1.
INCEZONDEN MEDED EELINCEW
60 Cis. per regel.
ZIJN UW HANDEN EN LIPPEN
pijnlijk, schraal of gesprongen door de
koude, gebruik dan de heerlijk verzach-
UndecnsnelgenezendePurol. In doozen
van 30, 60 en 90 ets. Bij EjflMifS !B iWiKU.
Voor Uw St. Nii
SERIEWERK:
©.ö.lOïïitagt
iAfiRIKAATi F0.A.H.J.V/IJTENBURG
SIGARENFABRIEK LEIDEN
Vraag onze St. Nicolaas-verpakking
Kistjes van 10 en 25 Sigaren).
Feuilleton
Naar het Engelsch
van
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
Q
Maar tot haar verbazing was de
herbergierster lang niet zoo verrukt,
als haar zoon wel had voorspeld. Ver
baasd was ze wel, heel erg zelfs en ze
scheen ook een beetje met liet geval
verlegen to zijn. /.e scheen een oogen-
blik t© aarzelen voor ze antwoordde
en toen werd haar houding gedeelte
lijk verklaard door haar woorden.
Ilelaas waren haar vier mooiste ka
mers bezet en ook de eenige aparte
zitkamer die er in <Te herberg was.
Maar als de dames zich met i« ts mni-
der moois cn een minder mooi uitzicht
wilden tevreden stollen, zou ze heil
gaarne helpen. Was het muar voor
éen nacht? O voor oen paar dagen.'
(Weer weifelde de oude vrouw Nu,
als de dames dan maar zoo vriend -
lijk wilden zijn om te kiezen uit wal
zij had aan te bicden, zou het haar een
groote eer zij'n.
Ze gingen naar binnen, en schre
ven hun namen in liet vreemdelingen-
boek: Lady Muubray, Juffrouw Mon-
bray, juffrouw Manchester, en kame
nier. Een uur later, toen de drie da
mes van een warm avondmaal geno
ten in een slaapkamer, die haastig was
veranderd in een particuliere eetka
mer, zei de jongste van de drie tegen
Frau Yorvan dat het zoo stil was in
huis.
„Men zou denken dat er hier nie-
riland was behalve wij", zei ze en toch
hebt ii ons verteld dat u nog meer gas
ten heeft!"
„De heeren, die hier logeeren zijn
den heelen dag in de bergen", legde
Frau Yorvan uit. „Het isjni da tijd
voor de gemzpnjachi en daarvoor en
ook voor liet beklimmen van een vreora
de rotsgroep, het Bosje Naalden ge
naamd, komen ze bij mij".
„Ze zijn laat vanavond. Begint u
niet ongerust over ben te worden, als
ze naar zulke gevaarlijke plekken
gaan?"
„O, vannacht komen ?.c heelemaal
niet terug. FrSulein". zei de herber
gierster, die wel van eeu babbeltje
hield. „Ze blijven vaak overnachten
in een soort van hut vink bij den top
van den berg, om vandaar uit een
tocht te maken, die ze h< el vroeg al
willen berinnen. Ze ziin er daar veel
dichter bij. ziet u, en het bespaart
hun een paar uur. Ze blijven met
mooi weer heel vaak in de hut; maar
ze zijn erg vriendelijk eu brengen mij
altijd al te voren van hun plannen op
de hoogte".
„Maar als ze zoo vaak weg zijn,
vind ik liet nog al egoïstisch van hen
oin uw eenige zitkamer te reserveereu,
terwijl u hem wel eens voor anderen
noodig zou kunnen hebben", merkte
het meisje op.
„0, maar Fraulein, dat mag u niet
zeggen!" riep de oude vrouw uit, en
zo was zoo verontwaardigd alsof haai
jonge gast een groote misdaad had be
gaan.
Het meisje lachte. „Waarom niet?"
vroeg ze. „Zijn bet zulke gewichtige
heeren, dat ze niet door vreemden bo-
eritiscerd mogen worden?"
Frau Yorv.au werd verlegen. ,,ik
bedoelde alleen maar, dat het heole
goede klanten van mij zijn, FrSulein"
zei ze. „En ik kan er niet tegen dat u
die goede heeren verkeerd zou be-
oordeelen".
„Ik mankte alleen maar een grap
je", verzekerde liet meisje haar. „We
j zijn volkomen tevreden met deze ka
mer, u hebt hem heel gezellig inge-
1 richtIk hoop alleen maar dat de be
noemde wandelingen hier in de buurt
.niet gereserveerd zijn. Dan kan ik
hier tenminste wan dolen zooveel ik
wil en zelfs een beetje klimmen, ik en
mijn vriendin, juffrouw Manchester,
!die een rockelooze bergbekiimster is".
(Hierbij keek ze naar de oudere dame
in het zwart, die emrkbaar schrok
en haar met groote oogen aankeek).
„Want ik veronderstel toch dat de
Schneehorn niet alleen voor uw
ten toegankelijk is".
De herbergierster glimlachte. „Neen
Fraulein. U kunt loopen waar u wilt,
maar ik smeek u, ga niet te ver en
probeer ook geen moeilijke klimpar
tijen. want dat is werkelijk niet. te
doen zonder gids; en pas op dat u niet
op al te afgelegen plekjes komt, want
dan zouden do jagers u uit de vcrlo
wel eens voor een geus kunnen hou
den".
„Nu, zoover zal het met ons niet
komen lachte het meisje, dat veel
vriendelijker eu veel mCor geneigd tot
praten scheen dan de beide anderen.
Maar wilt u ons a!s 't u blieft mor
gen vroeg roepen, Juffrouw Manches
ter en ik zouden graag voor acht uur
willen ontbijten en op weg gaan".
Weer kwam er oen verschrikte uit
drukking op het sezjebt van de dame
in het zwart, en hoewel ze niets zei.
beklaagde Frau Yorvan haar toch.
„Zou u in ieder geval niet liever een
gids willen hebben?" vroeg ze. ,.Jk
kan n wel eeu verstandig jong mcnsch
bezorcen, dat
„Neen. (lank 11". viel het meisje
haar vastbesloten in de rede. „Voor
onzen tocht hebben we meer aan een
Baedeker dan aau eeu gids. We zullen
OVER DIEREN.
Men meldt ons
Do afdeeling Haarlem en Omstre
ken der Ned. Montessori Vöreenigins
heeft voor har© leden, oudors der H.
M, S.-leerlingen en verdere belang
stellenden cono belangwekkende le
zing georganiseerd. De heer Porlielje.
die ot> onze ui.tnoodiging rich bereid
verklaarde ons wat van zijn groot©
kennis der dierenwereld me© (e dee-
len zal voor velen geon onbekende
ziin. Hii i© immers Inspecteur van
Artis, rle bekende kindervriend, schrij
ver van fcet mooie Artis-boek. Inzin
gen houdt de heer Portjolje vele en
die ziin ïiltijd, elk die hem reeds
boord, z.-il liet hiermede eens zijn
Beer onderhoudend. Hij wijst op het
vele in de dierenwereld, wat voor ons
onbekend is, ziin rede is dan interes
sant. aan geestig. altijd vol vuur
voor ziin onderwerp. waar hij zoo
groote liefde voor voelt. Het gesproken
woord wordt nog verduidelijkt door
lichtbeelden, die ale getuigen van
ziin kennis ©n liefde voor de dieren,
en nu zal menigeen vragen, wat heeft
dat met dé Montessori Methode te ma
ken Maar als we weten, dat hii les
geeft op de Amsterdamsche Montes
sori School, de kindoren daar helpt en
voorlicht met hun tuintjes, aquaria
etc -en persoonlijk veel in contact
komt met Dr. M. Montessori. dan zal
het niet z<xi vreemd lijken. Zijn onder
werp luidt„Allerlei uit de jeugd van
zoogdieren", hetgeen hij dan in ver
hand brengt- met de jeugd der men-
scbenkmderen.
Iedereen zou ik willen opwekken om
den heer Portielj© te gaan hooren.
Juist voor degenen, die kinderen heb
ben. zal doze lezing weer een klein
tipje oplichten van het gordijn, waar
achter zooveel verborgen blijft, wat
betreft de eerste "jeugdjaren van het
kind, zijn aard, aanlog, zijn behoeften.
De heer Portiolje Zal ons zeker doen
zien. dat wij van de dieren nog voel
kunnen leereu in dat opzicht.
TECEN HET MISHANDELEN VAN
DIEREN.
Kort verslag over de maand No
vember 1923 van <lo Vereeniging tegen
het mishandelen van dieren voor
Haarlem cn Omstreken
Meermalen werden wederom kreu
pel gaande paarden aangetroffen, die
aan den dienst moesten onttrokken
worden. Verder werd een eind ge
maakt aan liet gebruiken van eon, hit,
die zoo oud on gebrekkig W» dat het
wreedheid was het dier nog langer te
laten werken.
Meer dan een koetsier, die misbruik
maakte van de zweep, werd daarover
onderhouden.
Herhaaldelijk werden trekhondr-n
ontmoet, die slecht waren aangespan
nen en hiervan hinder ondervonden.
Daartegen werden de noodiee maatre
gelen genomen-
Aan een groenteventer werd gelas.
zijn houd. die kreupel was. uit te
spannen, omdat de kar ongeschikt waa
voor gebruik.
In de Aspliyxiatie-inricliling wer
den pijnioos gedood 57 bonden eu 101
katten. Van deze dieren waren ©r 39
die te voren als zwervers in don Ken-
nej Fauna waren ondergebracht en
daar gedurende eenige dagen op koe
ten der Verceniging in het levón ge
houden. len eindo belanghebbenden in
slaat te stellen ze tijdig op t« vorde
ren.
De onlangs gehouden eerste leden
bijeenkomst was vrij goed bezocht.
Het bestuur wil nu gaame den leden
gelegenheid geven andermaal van ge
dachten te wisselen. Er zal daartoe
een tweede bijeenkomst van leden
plaats hebben op Vrijdag 7 December
a.6. des avonds te half 9. ditmaal in
het gebouw „De Nijverheid", Jans-
|weg 85. Drukko opkomst wordt zeer
OP prils gesteld.
ons niet wagen op plaatsen, die vol
gens het boek onveilig voor amateurs
zijn. Maar wat een prachtige gravure
is dat, daar boven den schoorsteen,
met het gemsengewci er boven. Is dat
niet een portret van uw keizer toen
hij een kleine jongen was?"
De herborgierster keek verschrikt
naar het portret. „Ach. ik had het
weg willen halen", mompelde ze.
Ilot meisje hoorde, wat ze zei. „Waar
om zou u het weg halen? Houd u niet
van den keizer, dat u zijn portret 7.00
weg wilde stoppen?"
„Niet houden van Unser Leo?" riep
do oude vrouw verontwaardigd uit.
„We zijn dol op hem. Fraulein, en we
zouden voor hem willen sterven alle
menschen hier in do bergen ja en
ik geloof ook wel allo Rhaetianen. Ik
zou u niet naar uw eigen land terug
kunnen laten gaan met hel denkbeeld,
dat we niet hielden van den hester,
keizer, dien een land ooit heeft ge
had. En wat dal portret aangaat
Ik wist niet dat ik het hardop gezegd
lind, ik ben den laatster, tijd wat «loof
geworden en praat vaak zoo in mij
zelf. Mnar natuurlijk had ik het al
leen maar weg willen halen omdat de
gelijkenis niet coed is. In werkeliik- j
beid ziet I'n-fr Leo er heel anders nr.
I' li zou hem van dat portret niet
herkennen, als 11 hein nn zag"-.
Frau Yorvan liep nu hanrti" de ka- 1
er ui', oin een nieuwen schotel Je
halen, en onderweg verweet ze zich
zich haar onhandigheid.
Zo bleef een poosje weg, en hel meis
je dat, waarschiinl\; onwillekeurig,
do vrouw zoo verlegen had gemaakt,
maakte gebruik van haar afwezigheid
om opgewonden en gelukkig te lachen-
„Arme dutlo, zc is zoo trotsch op
haar groote geheim, en ze denkt, dat
ze het zóó goed licofl bewaard!" riep
ze uit. „Ik ben er zeker van dat zo
geen oogenblik beseft dnt ze zich vol
komen verrailen heeft. Ze is nil bang,
dot wij vreemdelingen morgen haar
deftige heeren zullen terugkomen, en
één van hen van het portret zullen
herkennen en zijn kostbaro incognito
zullen bederven".
„Donk je dan heusch dal hii hier is
in dit afgelegen gehucht?" fluister
de de Groothertogin.
„Ik beu er zeker van", antwoordde
Prinses (Virginia,
Een oogentdik heorachte er diepe
stille. Teen zei de GröótbertoÖfn be
rstend: Och. wc moeslcn er otgcnliilc
och.
doel 1
1 niet
,.U 1
1st
Peen, want
onze Ij eve irfiii weet er nljes vnn en
\vcrknlijk niet. dat ik hem hier zou
vinden. Ik weet wel, dal hij hier soms
