HAARLEM'S DAGBLAD
Zandvoortsche Brieven
Vijfentwintig jaar Vogelbescherming
Stadsnieuws
Fenilletoii
DE^OMOAN EEN
PRINSES
DINSDAG 11 DECEMBER 1923
- TWEEDE BLAD
Het doet mi] genoegen te kunnen be-pleegmoeders al te zeer vertroi
riditen, dal onze gemeente na 1 Januarizelf tot dit inzicht gebracht, hebbendé
a.s. zeer waarschijnlijk in zooverre uit mama's besloten de haitelijkheidscon-
haar isolement verlost zal zijn, dat ook currentie te staken. En zij zochten naar
des Zondags en des nachts telefonische, een weg om de belangstelling bij beide
gemeenschap met andere gemeenten j lichamen te behouden, maar de directe
mogelijk zal worden. Aan de billijkheid zorg voor het pleegkind aan één harer
ben ik verplicht hiervoor een pluimpje op te dragen,. Dit heefL geleid tot een
te steken op den hoed van het Dage-j voois tel van het bestuur van „Zancl-
lijksch Bestuur der gemeente, dat, door voori's Bloei" om aan die vcreeniging
de ervaring gewezen op het gevaar van het beheer over een gemeenschappelijk
de onmogelijkheid om bij brand op j informatiebureau en de uitgave van
Zondag of in den nacht de blusschings. j een gids op te dragen en met dit prin-
autoriteiten instantehjk te waarschu- cipe heeft zich de Vereeniging van
wen, van de gelegenheid heeft gebruik Hotel- en Pensionhouders zeer wel kun.
gemaakt om de adviezen in te winnen nen vereenïgen. Men achtte echter de
van de Handelsverceniging, de Ver- keuze van den persoon, die werd aan-
eeniging tot Bevordering van het
Vreemdelingenverkeer en de Ver
eeniging van Hotel- en Pensionhouders.
Op eene ten Raad'huize gehouden con
ferentie kwam men, na ruggespraak met
het bestuur der Posterijen en Telegrafie,
tot het inzicht, dat het 't beste zou zijn
de circa 300 electrisch aangeslotenen
uit te noodigen tot het betalen van een
luttel jaarlijksch bedrag. Uit het totaal
gewezen om aan het hoofd van het
formatiebureau te staan, niet gelukkig
en heeft nu voorgesteld een ambten:
te doen benogen door de besturen
van beide vereenigingeD. Een voorstel,
waarmede zich de Vereeniging tot Be
vordering van het Vreemdelingenver
keer wel zal kunnen vereenigen, al wordt
daardoor ook de benoeming van den
door haar voorgedragen candidaat on-
zal dan de bediening te bekostigen zijn, mogelijk gemaakt. Maar he# is haar
die het Rijk niet voor zijn rekening wil
nemen, en de gemeente zal bijpassen
wat er aan tekort mocht komen. Zij acht
zich daartoe gerechtigd met het oog op
het reeds genoemde brandgevaar, als
mede in verband met de ook meerma
len gebleken wenschelijkbeid om de
politie te allen tijde telefonisch te kun
nen bereiken,
Komen door den nieuw In te voeren
maatregel Politie en Brandweer reeds
aanstonds beter tot bun recht, ook in
geval van ziekte en ongevallen zal
voortaan spoediger medische hulp kun
nen worden ingeroepen en als er zich
aan bet strand een verdrinkingsgeval
afspeelt op niet te verren afstand van
Noord- of Zuid-boulevard, waar altijd
wel een paar perceelen geopend zijn
met telefonische aansluiting,, zal onmid
dellijk qpontbod van medïschen bijstand
vaak van onschatbare waarde kunnen
zijn. ©ok zal bij strandingen, di.
natuurlijk niet te doen geweest om de
bevordering van de belangen
specialen gegadigde, doch c
vordering van het doel, dat zij z'eh
krachtens ^ïaar naam voor oogen heeft
gesteld. De hoofdzaak is, dat de behoef
te aan samenwerking gevoeld, L-i
nadeeb van versnippering van kracht n
ingezien. En het is al heel wat waard.
d„t men heeft beseft beter één gids te
kunnen verspreiden dan twee, beter één
adres te kunnen hebben, waartoe zich
vreemdelingen kunnen wenden, dan
twee. Het is nu in den rusligen winter
tijd een mooie gelegenheid om zich op
de aanstaande zomercampagne voor te
bereiden en wel algemeen wordt inge
zien, dat men zijn beste beentje zal heb
ben voor te zetten om den vreemdelin
genstroom herwaarts te leiden. Het af-
geloopen seizoen is voor menig hotel-
en pensionhouder zeer onbevredigend
geweest. Nu is het waar, dat het aboml-
zaak in den nacht plaats hebben, veel j nabele weder, waardoor zich het
nut getrokken kunnen worden van de zoen 1923 heeft gekenmerkt, hiervan als
nieuwe dienstuilbreiding. Het zou vol-j hoofdoorzaak was aan te merken. Geen
strekt niet tot de onmogelijkheden be- combinaties of manipulaties kunnen ons
hooren, om langs de leust een paar: in 1924 goed weder bezorgen, maar met
noodtelefoonstations op to richten. En
aldus ware de in den laatsten tijd toch
al veel verbeterde reddingsdienst nog
yeel meer te verbeteren.
Natuurlijk is de nieuw'e uitbreiding
der communicatie-mogelijkheid vooral
van groot belang voor den zomertijd.
Willen we al aannemen, dat de bad
gasten geen plotselinge voorliefde zul
len gaan aan den dag leggen voor nach
telijke gesprekken over den draad, de
straks mogelijk geworden verbinding
ook op Zondag met Haarlem en Am
sterdam brengt allerlei voordeelen mede,
die bier wel niet nader in het licht be
hoeven te worden gesteld.
Van veel belang acht ik het, dat voor
het totstandkomen van deze belangrijke
verbetering gebruik is gemaakt van ge
organiseerd overleg in de beste betee^
kenis des woords. Er is een tijd geweest,
toen men ten Raadhuize over strandbe-
langen en zaken, waarbij de handel
drijvende middenstand het grootste be
lang had, decreten uitvaardigde ronder
de belanghebbenden zelfs te hebben
geraadpleegd. Het. nïemve gemeentebe
stuur heeft nu getoond nieuwe wegen te
willen inslaan en dit geeft de beste ver
wachtingen voor de toekomst.
Van overleg is ook ernstig sprake ter
fcake van het voor deze gemeente zoo
belangrijke vraagstuk van de bevorde
ring van hei vreemdelingenverkeer. Dit
troetelkindje geleek tot heden wel wat
op het ongelukkige kindje, dat koning
Salomo had willen laten in tweeën bak
ken, toen twee vrouwen zich bij hem op
baar moederschap heriepen. De Veree
niging tot Bevordering van het Vreem
delingenverkeer -in de wandeling
„Zandvoort's Bloei" genoemd heeft
zich steeds moeite gegeven de rol van
„Kurverwaltung" te spelen, wanneer
buitenlanders zich om informaties wend
den tot dit lichaam, aan welks bestaan
zij ten onrechte geen oogenblilc twij
felden. Er was een tijd, toen de post
aan dit adres gerichte brieven zonder
eenig protest kon afgeven bij het secre
tariaat van „Zandvoort's Bloei". Maar
Jupiter's goede of kwade nukken alleen
behoeft men geen rekening te hou
den en men moet er op bedacht zijn om
de gasten, zoo zij in grooten getale toe-
stroomen, behoorlijk te ontvangen en te
huisvesten. Men zal er ook. nog wel wat
op moeten verzinnen om hen aange
naam bezig te houden en ik hoop har
telijk, dat men er in slagen zal voor het
aanstaande seizoen eenige pakkende at
tracties te bedenken. Van een baan
voor paardenrennen, waarvan eenigen
lijd geleden sprake is geweest, schijnt
niet veel te komen en ook heb ik nog
niet gehoord, dat verwezenlijkt zal wor
den een reeds meermalen geopperd
denkbeeld tot bet geven van openbare
ooncerten. De zorg voor de badgasten
is nog te weinig municipaal om van
overheidswege de instelling van een
„Kurkapelle" te mogen verwachten.
Maar in ziin nieuwe samenstelling zal
de Raad allicht meer dan vroeger zijn
plicht gaan beseffen om mede te wer
ken tot alles wat de ontwikkeling der
badpaats kan ten goede komen. Af
schaffing van de wel afgekondigde,
maar niet of nauwelijks ingevoerde Lo
geergastenbelasting schijnt No. 1 te
zijn op het verlanglijstje en zoo ik goed
ben ingelicht, wacht men slechts op het
gunstige oogenblik om intrekking van
die destijds doorgedreven heffing voor
te stellen. Men zal zich op tegenstand
hebben voor te bereiden van de zijde
dergenen, die verleden jaar de veruide-
ning hebben weten tot stand te bren
gen. Maar er zijn sedert in den Raad
elementen gekomen, van wie het inzicht
verwacht mag worden dat de belangen
van Zandvoort het meest gediend wor
den door haar karakter als badplaats
op den voorgrond te stellen. En de te
genwoordige wethouders waren, toen
de. Raad nog een andere samenstelling
had, tegenstemmers van het voorstel
tot invoering der verordening. Wat niet
wil zeggen, dat zij zich niet zouden
willen belasten met de uitvoering van
eenmaal vastgestelde "decreten, doch
wel aanleiding geeft tot de verwachting
toen de Yereéniging van Hotel- cn Pen- j dat terugkeer tot het goede pad niet
sionhouders zelf een gids ging uitgc- zal worden bemoeilijkt,
ven, die de gasten moest trekken uit j In deze barre winterdagen wagen zich
binnen- en buitenland, toen zij een maar weinig menscben op den strand-
eigen informatiebureau stichtte, een j weg, die daar nu zoo eenzaam en ver-
lciosk op het Stationsplein oprichtte, laten ligt als hij des zomers beeld 1=
waar men zoo uit den trein gestapt,1 van levendigheid. Maar w»
zich kon vervoegen om adressen en prij- i ter vergadering opgaat
__i woning of pension, toen zij op
eigen gelegenheid reclame maakte in
binnenlandsche en builcnlandsche dag
bladen en tijdschriften, toen bleek hel
kindje, dat Bevordering van het Vreem
delingenverkeer heet, twee pleegmoe
ders te hebben. Ne quid nimis
zeggen de latinisten overdaad schaadt.
Ook overdaad van zorg en belangstel
ling. Het kindje werd door zijn twee
de oude
Bodega Driebuizen, welke thans gedre
ven wordt door den heer Mustert, of
in het Hotel Driehuizen, waarvan de
exploitatie is ter hand genomen door de
maatschappij ,.E Pluribus Unum", ziet
gestadig groeien het winkelgalerijtje,
dat de gemeente doet bouwen op den
talud onder de villa's, waarvan „Stella
Maris" de meest bekende is. Deze villa
en ook „Riva" zijn door koop eigendom
geworden van baron Von der Heydt,
bewoner van de villa „Lichttoren".
Men heeft cr druk over gesproken, dat
deze aankoop verband hield met plan
nen van den ex-kroonprins van Duitsch-
lancl om zich te Zandvoort te komen
vestigen, blaar, zoo die plannen dan al
ooit hebben bestaan, het vertrek van
den balling van Wielingen naar Silezië
heeft wel duidelijk gemaakt, dat ze niet
verwezenlijkt slaan te worden. En het
heet nu, dat de Duitsche baron in de
door hem aangekochte huizen een on
derkomen bezorgt aan vele, rem toebe-
hoorende kunstschatten, er een soort
van museum van maakt. Als dit mu
seum kan worden toegankelijk gesteld
voor minnaars van kunst, zal Zandvoort
ongetwijfeld een attractie rijker zijn. En
het zijn gewoonlijk de slechtste en ka-
rigste gasten niet, die ook voor kunst
genot komen. Laat ons dus hopen, dat
de gelukkige eigenaar van dit museum
aan de bezichiiging zoodanige facilitei
ten zal willen verbinden, dat het bezoek
aan Zandvoort er door bevorderd wordt,
Intusschen gal men meer dan deze
eene attractie hebben te bedenken om
hel bezoek aan Zandvoort te bevorde
ren. En waar nu de in den aanhef dezes
besproken telefoonquaestïe aanleiding
ia geweest tot georganiseerd overleg
tusschen de overheid en de besturen
der voornaamste plaatselijke vereeni-
gingen, heb ik alle hoop, dat ook op
ander gebied samensprekïngen zullen
plaats hebben, die kunnen leiden
daden. Om het gemeentebestuur heen
gegroepeerd, vinden de diverse vereeni-
gingen allicht verschillende punten van
aanraking, velerlei aanleiding tot sa
menwerking. Het zal het Dagelijksch
Bestuur dezer gemeente tot «ere
strekken, zoo het hierin weet voor te
gaan en te leiden. En de Handelsver-
eeniging èn de vereeniging „Zand
voort's Bloei" èn de Vereeniging van
Ilotel- en Pensionhouders kunnen
vermeerdering van het bezoek
zomergasten niet anders zien dan heil
voor haar leden en het gemeentebe
stuur kan er niet anders elan heil in
zien voor alle burgers. In een bad
plaats moeten we het nu eenmaal van
de badgasten hebben van den dokt:
lot den melkboer, van den hotelhouder
tot den stoelenman, van den winkel:
tot den venter.
JUTTER.
Er zijn menscben, die van ziekelijk*
sentimentaliteit spreken, als iemand zioh
zorgen maakt over het lot von de wilde
natuur, en die bet heel gewoon vimden,
dat zij zelf of bun kennissen don tuin keu
rig laten onderhouden. Van die spot moe
ten natuurbeschermers zich nooit iets
aantrekken. Want bij een klein beetje na
dere beschouwing blijkt het denkbeeld,
dat schoonheid alleen geld en moeite
waard is, wanneer je ervan kunt zeggen:
„dat is inu va® mij", tamelijk kinderach
tig. De Vereeniging tot bescherming van
Vogels, die 12 December haar 25 jarig ju
bileum viert, heeft zich gelukkig ook
nooit gestoord aam do ,,wat sentiment
roepers en heeft met de krachtige mede
werking van allerlei menscben, van de
meest eenvoudigen tot de hoogstgeDlaatsten
in ons land, bereikt waaraan voor 25 jaren
nog nauwelijks te denken was.
Er is wel eene groote verandering geko
men in de waardeering van de menschen
voor de natuur. Twee geslachte® vroeger
was mog de gewone uiting van belangstel
ling in vogels het aanleggen van een ver
zameling meer of minder wanstaltige op-
zetsels, die vervaalden in een kast, of
het bijeenzoeken van eau paar dqpzen met
eieren, die maar een beperkt aantal
schoonmaken overleefden. Tegenwoordig
worden zulke verzamelingen, wanneer ze
zonder ecnig werkelijk wetenschappelijk
doel zijn aangelegd, al meer en meer als
e en 6ohande beschouwd: de levende
1 is nu het voorwerp va® belangstel
ling. Hij wordt met den kijker bespied cn
liefdevol nagegaan in al zijn gedragin-
1; hij wordt gefotografeerd en gefilmd;
wordt beschreven wat hij deed in den
1 van mestbouw en broeden, van trek
van winterschaarschte. Ook anderen
dan de waarnemers zelveu hebben coo zijn
ibooiiheid en izijii wonderlijk leven lee-
?n kennen, en het succes, dat boeken en
schetsen als die van Thijsse en van de
Stoppelaar, dat vogelavonden met films en
ui van Burdct hebben, toonen, lioe
vereeniging is begonnen als bond tot
het tegengaan van modegruwelen. De rao-
degruwelen zijn er belaag nog, want er
den nog altijd hoeden met veeren ge
dragen. Maar wal we bijna zouden ver-
1 ze geschiedden toen zelfs vlak bij
huis. Zoo werden in 1907, toen de spitsgo-
vleugelde, slanke sterntjes in de hoeden
mode waren gekomen, duizenden van die
ogels geschoten tijdens den broedtijd,
'ant dan waren ze het makkelijkst te
schieten. Vanuit zee, waar de wet (hen nog
niet bexeiken Icon, schoten de jagere de
voedsel uitgaande vogels neer. De
Vereeniging, die het iin hare eerste be
staansjaren had gc-zoeht in propaganda
bij de draagsters der hoeden vergeefs
zoeken in wettelijke vogelbescherming. Do
tegenwoordige voorzitter, de heer Büttiko-
was de man, die haar die koers heeft
izen, en het bleek de juiste koers.
Ook in dit geval. Want in 1903 kwam door
wettelijke bepaling voor goed een
aan het sternschieten. Twaalf jaren
later trad een reeds lang verhoopt en af
gesmeekt vervoerverbod van de huidon
van alle besohermde vogels in werking.
De vogels, die thans nog een hoed mooier
moeten maken, zijn, behalve Kip in ver
schillende kleuren, in hoofdzaak paradijs
vogels, colibri's, kroonduiven en zilver
reigers (aigrettes). We hopen, dat ook
hieraan een eind zal worden gemaakt door
verbod van invoer, zooals Engeland
Amerika dat reeds hebben. 1
Er zijn nog meer narigheden verdvf.
nen de laatste vijf en twintig jaar. E
paalblemmen zijn verboden; het strikken
van lijsters en het vangen van vinken
do consumptie is niet langer toegest:
Onze voorvaderen van voor honderd jaar
kregen als student in het najaar vinken-
vacantie. Zij zullen zich wel in hun graf
hebben omgedraaid vanwege die inu
temporum I
Dan de kwestie van de roofvogels. Nog
maar heel kort geleden werden zo met
oprecht gemeende moreele verontwaardi
ging „ongedierte" of „rooftuig" genoemd
door bijna allo grondbezitters en pri'
waren gesteld op hun hoofd. Ook al aten
ze bijna alleen ratten, muizen, en mus-
sohen, eooals dat het geval was met de
mooie (bijna uitgeroeide) buizerd, de to
renvalk en de uilen, ze hadden nu een
maa een krommen smavel en grijpteene.n,
en dat maakte hen „vogelvrij". Maar we
tenschappelijk onderzoek van de maagin
houd bewees veler onschuld. Ook wijzig
den zich de begrippen omtrent nut en
schade; hadden niet, al de Spiutanen ge
merkt, dat voor iemand een leven zonder
vijanden niet de gunstigst denkbare toe
stand beteckc-Dt? Ook kwamen er natuur
liefhebbers, die wezen op de schoonheid
van de cirkelende arend en kiekendief,
de geruisohloos vliegende geheimzin
nige uilen. Als iemand zegt: „zie hoe
mooi!" en een ander even weet te doen
stilstaan, overtuigt hij bijna altijd. Want
t de r
r het v
die den menscben ontbreekt; niet de lief
des voor het schoone. Dn zoo kregen we
de vogelwet van 1913, waarbij alle roof
vogels, op sperwer en snclleke na, wor
den beschermd. Zoodra er nu wordt aan
gebracht: „arend geschoten" komt het se
cretariaat in actie en dank zij de hulp
die de Vereeniging bijna altijd van de
politieautoriteiten ondervindt, krijgt de
dader meestal zijn straf. Alleen wordt de
verontwaardigde aanklager verzoold, de
zaak goed te onderzoeken, want het is
als een sprookje van Andersen twee
zeearenden bleken wel eens te zijn ont
staan uit een meeuweveer. Op het oogen
blik wordt er ook fel gespeurd naar kie
viten die, ofschoon beschermd, nog altijd
met netten gevangen en naar Engeland
uitgevoerd worden. De vroolïjke, luidruch
tige buiteraar van onze weilanden verdient
beter, dan door de Engelschen te worden
opgegeten.
Hoeveel weinig voorkomende vo
zijn er verder niet uit de lijst van het
jachtwild geschrapt; in 1913 werd o.a. een
einde gemaakt aan het schieten van kluten
lepelaars en roerdompen; bij de nieuwe
jachtwet van 1913 worden de zoo mooie en
merkwaardige kemphaantjes, de wulpen
met hun heerlijke lentekreet, do grutto's,
de kwartels en alle plevieren op goudplo-
vierem na, aan de macht van den jager
onttrokken. Ook het aantal inlandsche
kooivogels is beperkt: oude juffrouwen is
de troost van een pietje niet ontnomen,
maar de meeste onzer zangvogels kunnen
niet meer gedoemd worden, weg te kwijnen,
sschen vier enge traliewaudjes.
Het zou bijna lijken, alsof de Yereeni
ging bijna al tiaar wenschen had zien ver
wczenlijkt en nu wel kalm kon gaan zitten
afwachten, dat de door haar opgewekte
belangstelling de rest zou doen. De dingen
lijken oppervlakkig meestal mooier dan
zij zijn; eóó gunstig is de toestand niet.
Want naast de meer beschaafden, bij wie
toenemende belangstelling en liefde voor
de natuur begint op te komen, war.cn er
ook nog menschen, bij wie van bescha
ving nauwelijks «enige sprake is, en bij
het aanwassen der bevolking dringen de
moedwillige naiuurschendcrs steeds verder
tloor. De onderwijzer is thans verplicht, de
k:i'deren wat kennis van de natuur bij to
brengen, eri waar hij voelt voor die taak
bereikt hij vaak verrassend aardige resui-
tnten. Maar al« liij alleen met wat hoekjes-
kennis aankomt, niet ine' eigen waarne
mingen on een warme belangstelling.
Dan trekt in het voorjaar de klas weer al?
c-en strooponde bende door bosch en veld,
vernielend, wat de vreugd had kunnen
zijn van volgende lenten. Daarom is Sn
1916 de Vereeniging begonnen met het
'aten bewaken van druk bevolkte broed
plaateen. In dat jaar bedroeg die post nog
maar f 23. Thans is zo I 3000. Overal waar
gewaakt wordt, neemt het aantal vogels
weer l-"1- Er is nog een goed gevolg: de
menschen uit de buurt, eicude dat er be
langstelling is voor hun vogels, gaan er
inee. Hoe vriende'ijk ontvingen niet de
boeren en burgemeesters van Schouwen de
„vogelmenschen", de excursieledoa van
de vereeniging, hoeveel tegcmoeikoming
ondervonden excursies ook niet op Texel
cn eldersI Er gaat een groote opvoedende
kracht uit van daadwerkelijke vogelbe
scherming. Den laatstan zomer zijn van
wege de Vereeniging bewaakt in de eer
ste plaats het eiland Rozenburg tegenover
den Hoek van Holland, waar ontelbare
strandvogels broeden, verder de Wssse-
naarsche duinen met de zilvermeeuwen-
kolonie, verscheidene stukken van Texel,
de duinen van Schiermonnikoog, de riet
en hooilanden van het Kampei-eiland en
de Hatersche Vennen. Met hulp van de
leden kon ook éen buitenlandsChe vcr
eeniging in benarde omstandigheden ge
holpen worden: in Hongarije wa-s een
mooie ko'onie van de 7.00 zeldzame zilver
reigers bezig, te gronde te gaan. Ilïer kre
gen de Hongaren steun en hun „Naarder-
meer" Is tot nu toe gered. Het is ecu
prettige gedachte, dat we een van 's we
relds mooiste vogels nog in al de gra
tie van zijn bewegingen kunnen gaan
zien ook al zijn we feitelijk gebonden
aan onzen huiskaraerstoel.
Er zou nog meer beschermd kunnen
worden, nog meer, dat bescherming ten
volle waard is, als er maar meer leden
waren. Stuur de jubileerende vereenig in;
bij wijze van gelukwensch uw opgav<
tot het lidmaatschap: ze verdient het. We
maken met onze jacht- en vogelwettc-n een
goed figuur naast onze buren, naast
Frankrijk, waar in heele streken nauwe
lijks een vogeltje meer de lente bezingt,
naast Engeland, waar verzamel- schiet
woede nog fel heerschen kunnen. Dit alles
t's in hoofdzaak te danken aan de Vereeni
ging tot Bescherming van Vogels, Heeren-
gracht 260, Amsterdam.
ANNA ROES.
BEZUINIGING.
Do Central© Commissie voor Bezui-
iging vanwege de Ned. Maatsch. voor
Nijverheid en Handel heeft aan de de
partementen een brief gezonden, wc
aan liet volgende is ontleend:
Bij het begin van liet winterseizoen
wil de Centrale Commissie voor Bezui
niging nog eens de bijzondere
dacht vestigen op het groote belang en
de noodzakelijkheid der bezuinigings
actie, vooral ook wat de g-emeentofi-
nanciën betreft.
De overtuiging, dat het er met do
Rijksfinanciën zeer slecht voorstaat,
begint gelukkig langzamerhand in
breeder kringen door te dringen. De in
September verschenen Millioenennota
geeft een zeer donker, maar verre van
overdreven beeld van den treurigen
slaat vart 's lands geldmiddelen.
Het adres treedt verder uitvoerij
den (inancieelen toestand van ons
land. De aandacht wordt gevestigd
op de vermindering der uitgaven,
doch ook op de daartegenover slaande
toeneming voor werkloozensteun enz.
Er zal gestreefd moeten worden naar
verlichting van druk, ook al omdat de
tegenwoordige liooge heffingen kapi
taalvorming en daardoor de ontwik
keling van handel en bedrijf in den
weg staan.
1-Iet eenige middel is dan ook:
zienlijke verlaging van de uitgaven
over de geheele lijn. De uitgaven moe-
ten weder in verhouding gebracht
orden tot het verlaagde peil der ont
vangsten, waarop voor de eerstvolgen
de jaren kan worden gerekend.
De commissie heeft, evenals de Ned,
Maatschappij voor Nijverheid en Han
del, steeds het standpunt ingenomen,
dat de overheid hare bemoeiingen tot
het strikt noodige moet beperken
zooveel mogelijk aan het particulier
initiatief moet overlaten.
Beter dan verlaging van loonen en
salarissen achten wij daarom
grootst mogelijke beperking van liet
aantal ambtenaren.
Een goede sa.larie-erïng van ambte
naren zal op den duur dan ook alleen
mogelijk blijken als het aantal binnen
redelijke grenzen wordt beperkt.
INCEZONDEN MEDED EELINCEN
60 Cts. per regel.
Ook behandelt het. schrijven de go-
mecntefin&ntièn,
Tot opwekking en bevordering van
de actie zal do Commissie ook dezen
winter weer eenige spreekbeurten doen
vervullen.
De zegeningen van de
autobussen
De kansen voor do elecfrlsche
tram
Het wordt tijd dat wij een weer
registreeren hoeveel autobussen er
tusschen Haarlem en IJmuiden en
Haarlem en Beverwijk rijden. Wij zijn
anders bevreesd de tel kwijt te ra
ken.
Volgens den toestand op Maandag 10
December ('t is goed dag en datum
t noemen want verandering is dage
lijks mogelijk) rijden er 9 diensten
tusschen Haarlem en IJmuiden,
u-van zes met twee wagens, dus
m wagens in totaal. Reken voor ie
dere bus zeven maal heen cn zeven
maal terug, dan wordt dat 105 maal
heen en weer.
Beverwijk heeft eerstdaags 5 auto
verbindingen met Haarlem, waarvan
een met twee bussen, dus zes> maal
zeven of tweo-en-veertig een-en
weertjes.
Aangezien alle bussen over
cn tiantpr ,r'. g.ian is men dr- - het
best er aan toe, men kan met ccn bus
147 maal per dag naar Haarlem, 14.
maal terug, waarbij de tram komt
met 14 diensten, in totaal-genernal lbl
diensten Haarlem—Santpoort—ei
sen of nauwkeurig geregistreerd
Haarlem—Santpoort 161 maal been
^Haarlem—Driehuis 105 maal op en
Haarlem—Velsen 161 maal.
Haarlem—IJmuiden 105 maal.
II aarlem-Beverwijk 42 maa I
terwijl de 20 treinverbindingen ver
waarloosd zijn.
Hierbij moet worden opgemerkt dat
er =tceds meer goede autobussen ko
men, de Fords blijken wel goed
koop in aanschaffing, maar vergen te
vaak reparatie kunnen te weinig pas
sagiers bergen en zijn vaak oorzaak
dat een dienst voor een dag of langer
gestaakt moet worden.
Bovendien voelen de passagiers zich
met besneeuwde en gladde wegen vci-
liser in een groote zware bus, dan in
een Ford. Het zou niet vreemd zijn
als het reizend publiek op den duur
zelf het gebruik van slechte bussen
uitschakelde.
Zoo zoetjes aan wordt de behoefte
aan een electrisclic tram naar de bui
tenwijken ten noorden van de stad
minder gevoeld.
Als de. Noord-IIollandsche iets doen
wil moet het met spoed gebeuren.
Het Toeneel
DE KRIBBEBIJTER.
Verleden jaar is dit sluk met uit
bundig succes tal van malen, week na
week en maand na maand, iw het
Grand Théatre te Amsterdam opge
voerd En nu hebben de heeren Ed. W
de Blauw en Willem Hunsclie het nog
eens op het repertoire van, do NV.
iHollandeche Tooneelvcrecnigvng geno
men.
Geen domme zet, dunkt ons,
Want al waren er nu Zaterdagavond
in den Ilaarlcmschen Stadsschouw
burg niet. zoo heel velen opgekomen
om den schijnbaar zoo „nijdassigen'
maar toch in zijn hart niet kwaden
Kribbebijter nog eens te zien, daar
mede is niet gezegd, dat de belangstel
ling in Amsterdam en andere plaatsen
niet grooter zal zijn.
Wat 'n uitmuntend stuk voor de
Kerst v ac autieAls de Hollandschc
Tooneelveroc-niging er dan nog eens
mee terug zou kunnen cn willen ko
men zal de zaal zeker heel wat voller
zijn. Nu reeds kletterde het applaus
van de niet talrijke toeschouwers en
moest er na elk bedrijf vooral na het
laatste, verscheiden malen gehaald
worden.
De hoofdrollen in dit, ..vroolijk spel"
dat hier en daar 'n klein beetje tot de
klucht nadert, n.l. de rollen van
Kourad von Hergershausen, don Krib-
Naar het Engel sch
van
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
10) T"
Bijna haar lieele leven had Virgi
nia geld. gebrek gekend; maar ze zou
den inhoud van dat kleine zakje voor
geen tienduizend gulden hebben wil
len afstaan.
Ilohenlangemvald is de naam van
het Huis waaruit de keizers van Rliao-
tia voortkomen; daarom hebben
in Kronburg
konden
mogelijke d:
een naam a.._
den naam Holienlailgenwald toege
ëigend; en zoo waren in -het. Ilohen-
langenwald hotelkamers gereserveerd
.voor Lady Mowbray.
De dames onderbraken hun lange j blijven
reis in Melenabad; en Virginia had [maal v<
oor het Hohenlangenwald Hotel
op het Leopoldploin een monument
van R'haetia onthullen,
den keizer van haar ramen uit te kun
nen zien Volgens haar berekening had
den ze nog een uur speling; maar aan
het station hooiden ze van den koet
sier van het rijtuig, dat er voor hen
klaar stond, dat er al zooveel menschen
op de been waren, dat het een heele
toer zou zijn 0111 er doorheen te ko
men. Sommige wegen waren voor liet
verkeer afgezet; hi; zou er met 'n groo
ten om wen naar toe moeten gaan, en
in ieder geval kon hij den hoofdin
gang van het holel niet bereiken. Het
eenige zou ziiu, dat hij zijn passagiers
en hun bagage bij een zij-ingang, in
een smal straatje, afzette.
T.oen het rijtuig op weg ging, hoor
den ze al uit de verte muzie!
die ïilair muziekkorps speelde het vo'.ks-
zifih j lied, dat. de gemzenjager in Allohoili-
en door een meis.ie"Tf»liter een dichte
Leur had hooren zingen.
De winkels waren allemaal dicht
11 zouden twee dagen lang gesloten
r do etalages waven alle-
•d om bij te dragen tot d>
ui trein opgezocht waarmee ze den feestvreugde. In vreemde oude winkel
morgen voor den verjaardag in Kro'n- tjss zag men prachtig bewerkt zilver
burg aankwamen, vroeg genoeg voor 1 met jmvc*b>ii b-zclte wapeoen mi srhi
het,"eerste nummer op het program-1 terend borduurwerk min de verntire
pin. der feestelijkheden; de keizer zou legen oosteFi-ke'provincies van Rha«
.Virginia verheugde er zich op onj tia; er waren ook nieuwe winkels, di
ledijveren konden met de beste van
arijs. Grijze gebouwen uit de mid
deleeuwen vormden een praehtigen
achtergrond voor roode en blauwe
draperieën, en guirlandes van bloe-
Moderne gebouwen van rooden
steen en het beroemde honig-gele mar-
r van R'haetia, waren met vlaggen
sierd; en in het hartje van de stad,
tusschen oude en nieuwe liuizeu in,
stond het kasteel. Virginia's hart be
gon sneller te kloppen, toen ze voor
liet eerst het paleis van Leopold zag,
en ze was er trotsch op, dat het zoo
schilderachtig was en zoo rijk als
of zij er ook cenig recht op had.
Oude smalle straten en breede nieu
we straten waren met groen en bloe
men versierd. Welvarende burgers in
hun 1mooiste kleoren, bewoners -van
het armste deel, en groote, sterke boe
ren van het platteland duwden el
kaar goedmoedig met de ellebogen,
terwijl zo allemaal naar het Leopolds-
pleiii probeerden te komen. Knappe
menschen waren het, vond het meisje,
en het- scheen hnar toe alsof zc de span
ning in de atmosfeer kon voelen.
„We moeten op tijd komen wa
zullen op tijd komen!" zei ze bij zich
zelf. „Ik zal uit mijn raam leunen en
hem zien".
Maar toen zp iruriotte hel hotel be-
rcikten, wachtte hef, meisje een groot 1
U'kuistoÜii g Met veel verontschuldi
gingen legde de hotelier uit, dat hij
voor Lady Mowbray gedaan had, wat
hij keu, toen hij veertien dagen gele
den hun brief had ontvangen, en dat
hij een paar mooie kamers voor hen
had gereserveerd, met balcons, die aan
den achterkant van het huis over de
rivier uitkeken, een schilderachtig Ve-
netiaansch uitzicht zouden de dames
daar hebben. Maar kamers aan den
voorkant onmogelijk! Die waren
ruim zes weken te voren al besproken.
Een Amerikaansche millionnair be
taalde al duizend gulden alleen om
éen uur een klein balcon te mogen ge
bruiken, vandaag voor de onthulling
en morgen voor den optocht. Virginia
was bleek van teleurstelling. „Dan ga
ik tusschen de menschen in en zal ik
wel probeeren of ik niet iets te zien
kan krijgen", zei ze tegen haar moe
der, toen ze naar haar kamers waren
gebracht, die in elk'opzicht, behalve
wat betreft de ligging, voldeden. „Ik
moet mij haasten, anders komt er
niets vn terecht.
„Lieve kind, zoo iets kun je onmo=
gelijk doen!" riep de Groothertogin
uit.
„Ik donk er niet over om dat toe te
staan, Stel je eens voor, wat een ge
drang liet zijn znl. Allerlei menschen,
die elkaar vertrappen om nog oen
plaatsje te kr'jc.n. Bovendien zou je
toch niets zien".
„0 moeder", smeekte de prinses mot
haar liefste, zachtste stemmetje de
stern, die ze voor zeer speciale gelegen
heden bewaarde. ,,Ik zou het niet kun
nen uithouden om hier te blijven, ter
wijl de muziek speelt en de menschen
zich heesch schreeuwen voor mijn kei
zer. Bovendien, het is vreemd, maar
het is alsof er een stem binnen in mij
me zegt dat ik er moet zijn. Juffrouw
Portman en ik ruilen wol op elkaar
passen. U vindt het wel goed, hè?"
Natuurlijk gaf do flrooiheriogin toe
ze stelde alleen de voorwaarde dat liet-
tweetal dicht bij het hotel moest blij
ven: en de prinses drong er bil" de juf
frouw van gezelschap op aan om zoo
gauw mogelijk weg te gaan, zonder op
de laatste raadgevingen van ihaar
moeder te wachten.
Hun kamers waren op de eerste
verdieping en het meisje liep ving ,1c
breede marmeren trap af. Vol plichts
besef vol ede juffrouw Portman haar
op de hielen.
Ze konden de voordeur niet uit ko
men, want daar stonden menschen, di-"
er staanplaatsen gehuurd hadden en
geen duimbreed op zij wilden gaan:
de twee of drie treden er re or en hol
breede trottoir stond ook propvol.
Tiet begon er hopeloos uit to zien,
maar Virginia wilde het niet opgeven.
Ze probeerden den zij-ingang, die
open was, en het straatje, waarin ze
uitkwamen, was betrekkelijk leeg;
maar aan hot eind, waar het op het
groote Loopoldplcin uitliep, was «ion
dichte muur van toeschouwers.
„We kunnen even goed terug gaan",
zei juffrouw Portman, dio lang niet
zoo enthousiast voor het plan was als
do prinses. Ze was moe van de reis,
cn zou veel liever een kopje thee zijn
gaan drinken, dan vijftig keizere even
veel standbeelden van beroemde beeld
houwers te zien onthullen-
„Wol neen!" riep V irginia uit, „We
zullen op de een of andere manier
vroeger of later wel vooraan komen.
Kijk eens naar dien man voor ons. Hij
denkt er ook niet aan, 0:11 terug te
gaan. Hij ziet er niet erg prettig uit,
maar hij is verschrikkelijk vastbera
den. Laten we vlak hj hem blijven en
zien wat hij van plan i-.: dan zullen
wij het misschien net zoo kunnen
klaarspelen".
Juffrouw Portman keek naar den
man, dien Virginia had aangewezen.
Zonder notitie !o nemen \an de men-
sehenmenigte die .-on paar nieter ver
der liet lüSopoldplein blokkeerde, liep
hij zonder aarzelen vlug dcor. Hii zag
er uit alsof bij precies wist wat hij
wou doen. en hoe bij het doen mo-st.
Zelfs juffrouw Portman, die anders
niet .*00 erg vlug van begrip was. zag
dit aan zijn rug. Arm zijn houding zng
men dat hij eon sterken wil had cn dat»
