110»rs
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 26 FEBRUARI 1924 - TWEEDE BLAD
„VELSERBEEK"
A 'J! 4 I
jéf-.w-'''
..VELSERBEEK"
Vel!
ZOOALS HET VOORKOMT IN „ZEGEPRALENT
KENNEMERLANT."
er onder dm
crd eerst ge-
den vorm van
hamer. Dat gj
fiuisterd en n.
een bericht
sell rijven 1- er nog geen aankondiging
van een notaris, maar 002e berichten
rijn 200 roker, dat wij niet aarzelen
een beschrijving van dit mooie bui
ten te geven, omdat het eerstdaags
van eigenaar zal verwisselen.
Het is nu ruim vijf jaren geleden
tl.-it clscrbeók door de familie Van
Tuvll is verkocht. Herinnoren wij ons
vel. dan was de gemeente Velson in
het bezitten van de U'erlijkheiih
Toen. in de Novemberdagen van 1916.
was de toestand in Europa niet erg
rooskleurig allerlei mogelijkheden
stonden te wachten, zoowel goede als
kwade. In verschillende geheime
raadszittingen Is het voor en tegen
van het koopen van Velserbeek over
wogen, maar het eind van 't liedje
was, dat men 'net niet aandurfde, lie
gemeente koi) het oostelijk deel. dus
de eigenlijke buitenplaats (55 van de
05 H.A.) krijgen voor 525.000, de
rct zou dan in andere banden over
gegaan zijn. Met het oostelijk deul
wordt bedoeld dat waarop het huis,
de hertekamp en/.., kortom het stuk
dat tegen den Driehuizerkerkweg aan
ligt
Do lm- ren Albers en Kluft te Am
sterdam hebben, met exploitatie-doel
einden, toen het geheel gekocht, en zij
hebben h«-t op enkele kleine snikken
ra nog, wii meenen dat ongeveer twee
H.A. verkocht is". De duurte van het
hout in den nn-oorlogschen tijd maak
te liet mogelijk om voor rnc-r dm hun
derddulzend gulden hout kappen,
toi het bekende kapverbod kw.un
Hot. exploiteeren van don grond nN
houwterr'-io bracht in het begin nog
a! moeilijkheden mede. Dut spreekt
we| haast vanzelf, omdat 'net uitbrei
dingsplan v.m Vclsen niet zulk een
intense bebouwing toela.it al* soms
het voordeligst uitkomt yoor een
grondeigenaar Vow VoLe-bee* en
omgeving i< open bebouwing aangege
ven. verkaveling in kleine «tukken is
daarom niet mogelijk, terwijl juist
verkoop In 't klein meer opbrengt dan
langs'dat ten slotte toch overeenstem
mine tusschen de eigenaar* van den
grond en de gemeente zou Zijn be
Kikt.
Dif is in korl de geschiedenis van
Velcorbeok in da laatste jaron. Rett
nog te vermolden dat het uitbreidings
plan toelaat dat- <I« strook van Ve!
si-rbeek die lang* dn spoorbaan iiut
wordt bestemd voor klein-industrie.
Het st ik dut ion de w-eelzijde van de
spoorbaan Haarlem-VeUen ligt. te half
voor open on de rest voor halfopen
bf-b.'iiv.in-r bestemd.
Wij hebben dezer dagen, vergezeld
van onzen teekennar, een vandoling
door de buitenplaats gemaakt. »-n die
is ons. dat z.ii dadeliik gezegd, erg
meegevallen. Wij hebben 'net mooie
kuiten vroeger, toen hef. huis nog be
woond werd, nooit gezien, maar al is
er veel gekant, er is nog zooveel fravi
hout. hoog ©n lang. dat het kappen
niet, veel gehinderd heeft.
V«lEorbcek js niet een bouwsel van
de le»fst<! jaren. Het heeft een histo
rie, Wel kan het niet gerangschikt
worden onder de oudheden als b.v,
hef slot Assumburg maar toch ge
waagt Zegepralen! Kennemcrlant
(1728) er reeds van. Het staat daar
vermeld met Waterland, M.-orvlIet.
Heeekensteijn, Watervliet, Schuinen,
Middelloo e-.i andere. Watervliet.
Schulpen en Middelloo zijn reeds ten
offer gevallen aan (Je ciscnen van don
1 ook Velserbeek zal
eerstand kunnen bie
ichij
1 dc
eds mindi
sciicn gevonden worden die lust ge
voelen buitenplaatsen ais Velserbeek
daaraan niet vrc: md zijn, Schooiien-
berg heeft ge rui men tijd leeg gestaan,
ook Mccfviiet is u! langen tijd onbe
woond.
Nu Velserbeek.
In Zegepralent Kennemcrlant komt
en drietal prenten voor. ..Naer 't le
ven gotokent en in 't koper gebragt
door Hendrik de Leth m kortclijk be
schreven door Mattheus Hroiiciius
van Nidek 15.G." I) dat betrekking
heeft op Velserbeek.
„No. rif) Plattegrond v.m Velserbeek
dc lustplaets van den Heere Hendrik
Ier Smitten bij Velzen. die in den
banne en zelfs genoegzaam in het
dorp van Velzen gelegen is, heeft ten
Oosten de Kerk en Achier-wogi), 2)
ten Zuiden den Vel/ei Hei, 3) ten
Westen St. Engelmoiidsbeek, die
oostwaert op te midden door dc-eze
hofstede heen loopt en den naem van
Velzerbeek aen dezelve gegeven heeft,
ende ten Noorden den Kcrkwcgh om
van de vermakelijkheden te beter te
konncn hebben, krijgen we hier on
der No. 40 Velzerbeek- van voren door
de groote laen naer 't huis te zien,
en bij No. 41 een gezicht over de uit
gesnedv waterkom naer het kabi
net
Dat is de verklaring van de drie
prenten, waarvan do tweede, no. 40,
door ons is iiagctcokend.
Om dit artikel niet te lang tc ma
ken zullen wij geen onderzoek doen
naar de bewoners van den lateien
tijd, genoeg zij. dat de plaats zelve
veel veranderd is.
Van de prent van I"28 is alleen nog
het huis over, het park is zoozeer ge
wijzigd dat alleen dc grond nog maar
dezelfde la. terwijl het beekje nog al
tijd het duinwater naar de lager ge
legen gronden voert. Vroeger was dc
Wijkerinecr <1<- slokop van deze cn
dergelijke beken, het uitzicht vanuit
do buitenplootscn moot op de groote
waterplas wel mooi geweest zijn. ze
waren bijna alle nicl den voorgeve! er
naar toe gekeerd.
„liter.'' zei ons dc cenig overge
bleven opzichter, „zat Baron van
Tuyll altijd, op de linkerbank bij de
voordeur, hier kon hij, als dc boomen
goed gesnoeid waren, ver het polder
land inzien en aan den anderen kant
ver dc plaats in."
Wij zijn hot huis doorgewandeld,
heel even maar, maar lang genoeg om
zien dat cr veel moois geweest is
al nu verdwenen is. De gebecldhouw
f trapleuning van vroeger is waar-
-hijniijk overgebracht, naar het een of
andere Amstcrdnmseh huis. eenvou
dige houten planken hebben de plaats
in genomen van rnooic schoorsteen
mantels. t'-gels zijn afgevallen, stuk.
Alleen in'dc keuken zitten nog enke
le fraaie tableaux die- de aandacht
van een liefhebber waard zijn. Zoo de
poes, die met het- gezicht naar een
hond zegt: wel bedrog leeft gij noen,
waarop de hond door het onderschrift
antwoordt: Ja verdriet zooals gij ziet.
Het huis typeert verder den 17-
oeuwsohen trant, hijzonder fraai is
hot niet, dc geve! is plat. dc ramen
bobben een vierkanten vorm, zooals
dc teekening trouwens aangeeft, het
is een huis van züo tijd.
In het park ziet men behalve dc vij
vers nog enkele fraaie lanen, het moet
er des zomers heerlijk zijn onder de
hooge boomen, wanneer dc varens
den grond bedekken met haar teede-
re groen. Do manege van vroeger
heeft binnen nog de betimmerde ge
welven, maar doet buiten aan niets
anders denken dan aan een boeren
schuur. Hier en daar staat een een
voudig theetentje, het meest valt
daaronder op het z.g. chineesche ten
tje, waarin ec-n vroegere schoolmees-
ste vermoeden komt niet in het ver
haal voor maar is van ons zelf. Ken
schitterend onderwerp voor een too-
neelstuk of een roman, of voor beide.
Hoe het zij, de hermitage is niet m
tc bereiken dan des winters over het
ijs. Het oude pontje dat vroeger de
verbinding onderhield tusschen de vij-
vcrocvers is vergaan en niet meer ver-
Stadsnieuws
Met Tooneei
I.) e tweede i
v 0 o r s t e 1 1 i
Spaansch
bande r.
e h 0 o 1-
1 g. De
c B r a-
HET JENEVERHUISJE,
ter ehineescbe letters heeft geschil
derd die hier en daar overeenkomst
verlootten met onze lalijnsehe.
Jict Jeneverhuisje ueed vroeger
dienst om aan den dnrstigen wilddrij-
ver een hartversterking te verschat'
feu, wanneer hij „bij de derde drift''
daar in de buurt moest wachten. Die
derde drift moet zeer in Jeu smaak
geweest zijn. JJcf-, huisje draagt nog
het uithangbord met opschriften, aan
de oeuo zijde ..Brandewijn aan de
andere „Jnnnecver". waarbij geschil
derd de artikelen waarmee de dran
ken genuttigd werden: een kruik en
een karaf met glazen. Men heeft blijk
baar op den inhoud van het huisje
l veel hoop, liet is in geen jaren
open geweest. waardoor het zand cn
het vergane blad reeds een eind tegen
de deur opgeklommen is.
DE HERMITAGE.
Wat verder naar achteren is nog
de hermitage. Wij zeggen nog, want
dat zal zoo heel lang niet meer duren.
Eén westerstorm kan liet heele ding
laten verdwijnen. Veel sagen zijn ver
bonden aan het oude huisje, de meest
gangbare is dat een koopman, die zijn
dochter uithuwelijkte aan een graaf,
daar spijt van kreeg en zijn dochter
(dio door den graaf mishandeld werd)
terugnam tegen een vreesoliik hoogen
losprijs. Wellicht omdat hij haar toen
niet meer kwijt kon is hij zich gaan
huisvesten in de hermitage. Dit laat-
vangen. En binnen stonden een houten
pop en een doodkist, de kist is dooi
de natuur reeds lang gesloopt en de
pop heeft het afgelegd tegen vanda
len die ten tijde van het houthakken
iri 1918 of daarna de pop hebben ver
brijzeld.
Vandaar zijn wij nog een eind het
achterliggénd kreupelhout ingewan
deld, daar leeft de vogel nog. vrij,
diiar speelt Lussehen het hout een
troep konijnen, tot de wreede jager
om buit uitgaat. Dc patroonhulzen
die er verspreid liggen wijzen c-r op
dnt Nimrod's zoon er nog al eens
ronddwaalt.
J.anes de beek. do Knge'.iiou.Js of
Velzerbeek. ging ons pad terug. Ecu
aardig plekje is daar waar d 1 beek
zien over een groote schelp in eer. du!
iter stort om aan de andere zijde in
den hertenkamp de enkele reeën ver
kwikking te geven als die gewenscht
is. Br zijn nog enkele kleine gepleis
terde huisjes, zooals men die bij bui
tenverblijven aks Velserbeek pleegt
aan tc treffen, oud. n-aar inch nog
stabiel.
Voor 'fc overigehet. moderne ver
keer dreunt om de buitenplaats aan
alle zijden. Steeds meer hulzen vra
gen de menschen. steeds meer wordt
gezocht naar ruimte om die neer ie
zetten. En ook steeds meer natuur
schoon verdwijnt door dien alles ver
slindenden eieeh van meer woonruimte
Het liidt geen twijfel dat wanneer
Velserbeek overgaat in andere han
den da verbrokkeling spoedig zal ba
zinnen, tenzijmaar neen. laten
wij dien wenseh in de pen honden, hij
zou tc mooi zijn.
v. O.
1). Velscn heeft thans de Van Ni-
dekstraat, en de De Letbstraar, wel
ke naar de samenstellers van dit bock
zijn genoemd.
2) De Kerkweg bestaat nog, maai
de Stationsweg van beden was vroe
ger ook daarin begrenen. De Achter
weg liep naar het Noorden over het
terrein waar thans de papierfabriek
si.nat. het zuidelijk eind cr van was
hij den niet gebruikten ingang van
Velserbeek, daar waar de Driehui
zerkerkweg in liet boseh komt.
De Velsor Hei is als zoodanig
bij ouden van darren nog bekend als
de plek waar jju Velseroord ligt.
„VELSERBEEK" ZOOALS HET ER NU UITZIET.
Laat ik liet maar bekennen: ik had
als jongen gruwelijk het land aan Bre
derode, Hooft, Huygens, Vondel en
aan iillc-n, die in onze gouden eeuw"
in het Nederlandsch hebben gedicht.
Dut lag niet aan de zeventiende eeuw-
r.che dichters, en ook niet aan mij, het
lag enkel aan mijn leeraren, die het
er op gemunt schei ion Ie hebben alle
liefde in de Néderlandeche letteren
voor goed bij ons te dooden. Ik kreeg
als jongen 'dikwijls den indruk, dal
Brederpde en Hooft enkel maar ge
dicht hadden om de latere jeugd 'e
pesten". Hoe kon je liefde voor ven
dichter krijgen, als hij op school al-
leen misbruikt werd voor „taal-
1 si ijloefeningen"
j „Breng in goed Nederlandsch proza
"-er de volgende" het man koerde
nog maar aan, dat zij hadden ge
gil „in slecht Nederlundech geschre-
ven" „dichtregelenen dan
•begonnen wij, aan elke haar
zweetdroppel, Brederode, Hooft of
Hltygens te bewerken. Kn je kon
geen 10 regels van Brederode of H-uy-
g(-ns lezen, of je moest minstens 3
woorden „verklaren". Oef, als ik nog
donk aan onze Xc-derlandsche taalles
sen op de militair© academie! Wat
hoerden wij ooit van de schoonheid
de- NederlandscJie dichters? Taaloefe
ningen waren hun verzen voor ons,
anders niet!
Op de schoolbanken heb ik onder
vonden, hoe c-c-n leernar alle waar
a-hu go belangstelling in de litteratuur
bij de jeugd kan dooden. 'Maar ik Ju
inner mij ook, dat Frans N'etecher mij
dikwijls heeft verteld, hoe Jan ten
Brink als leernar' in Den Haag zijn
enthousiasme over wist te planten op
de jeugd. „Couperus en ik zijn er Jan
ten Brink altijd dankbaar voor geble
ven!" zei Xetscher mij nog de laatste
maal, toen ik hem. eenige maanden
voor zijn «lood. sprak.
II cl is een wat lange inleiding voor
mijn verslag van de tweede school
voorstelling in dit seizoen. Maar toen
ik al die jongelui daar Zaterdagmid
dag in onzen Schouwburg zag zitten
cn ik hun schaterlach telkens hoorde
schallen door de zaal, toen kwam mijn
eigen jeugd mij in herinnering en ik
dacht: „Eén zoo'n voorstelling van Dc
S p a a 11 sche B f a b a n d e r zou
mij geheel niet Brederode hebben
zocud Da.n zou ik hebben gezien, dat
Brederode niet- de vervelende pisang
was geweest, die enkel „taaloefeningen
voor de latere jeugd" bad gemaakt,
maar een on-bollige, jonge, oolljke,
gezonde kerel, die geestige blijspelen
had geschreven, waarin hij 309 jaren
ua zijn dood de oud-Nederlanders nog
voor ons zou doen leven. Ec-n zoo'n
voorstelling zou mij nader hebben ge
bracht iot Brederode, dan de taaie lü-
Lfnatuurlessen van mijn vroegeren
leoraar en al mijn overzettingen
Brederode's verzen in „goed, zu
Ncderlandsch proza".
Hot was een genot die stampvolle
zaal vol jeugd te zien onder de beko
ring va-n Musch' prachtig snelWant
hij is liet toch voornamelijk, die als
Jonker Jerolimo de voorstelling van
De Spaansche Brabander draagt! Met
wolk een zwier en fantasie speelt hij
dezen windbuil! En welk eon waarde
volle lós 111 voortreffelijk zeggen
geeft Musch zijn jong auditorium op
zoo'n middag. Enkel de wijze, waarop
hij do twee woorden: „Een lijk!" zeide,
deed een lachsalvo opgaan als ik nog
zelden in een schouwburg heb ge
hoord Ook Robbeknol oogstte voor
al met zijn kaakbewegingen bij dit
publiek een groot succes. De heer
II00vkans leek mij in deze rol ook aan
merkelijk beter rustiger en minder
opzettelijk dan bij de eerste voor
stelling, En vergeten wij vooral niet
hot fijne, realistische figuurtje
den ouden Aanwen, waarvan
Warmelo iets prachtig levends
maakte.
Het doet mij genoegen te kunnen
mcdedeelen. dat op de derde school ma-
linee op 19 Maart ITooft's W aronai
door het V 1 a a m s c h Volk s-
tooneei zal worden gegeven. liet
Vlaamsch Volksiooneel onder de
voortreffelijke leiding van D r d e
G r u v t e r heeft in België er
uitstekenden naam en hot belooft di
alleszins een belangrijke middag te
worden.
J. B. SCHUIL.
HET PONTJE IN 'T 2UIDER-
HOUTPARK.
Ilct had niet veel gescheeld, of
pontje, dat de communicatie onderhoudt
tusschen het Zuiderhoutpark en Zuid-
Schalkwijk, was verdwenen. Nadat de
veerman beter gezegdde veerlie
den, want 't zijn er ia den loop der tij
den heel wat geweest dertien jaren
lang zijn plicht heeft vervuld, scheen
OKzg'jLacMoek
MELANCHOLIEK.
Die Jansen is de melancholiekele
vent. dien ik ken.
Ja, Jiii vi'oe? laatst een meisje
of ze zijn weduwe wilde worden.
UIT ERVARING.
Meester: Wanneer is bc-t de beste
tijd om vruchten te plukken
Leerling Als de hond van den boer
aan den ketting ligt,
het, dal hij dezer dagen zijn laaislen
tocht had gemaakt. Het pontje, mits
gaders h veerhuisjc en de paar vier
kante meiers aanlegplaats waren eigen
dom van de Vereeniging tot 'bevorde
ring van de be^'.ngl n van de bewoners
van de beide oevers van het Zuider
Buiten Spaarne. Erger u-niet aan den
langen naam. Deze vereeniging wis
jaren lang de brug, die de beide
Spaarne-oevers verbondde trait
d'union tusschen de boerderijen van
Zuid-Schalkwijk en de villa's v.111 den
Heemsteedschen Spaarnckant, Bi.i meer
dan een gelegenheid is gebleken, welk
een genegenheid er over en weer be
staat.
Het pontje was er de wel niet levende
maar dan toch bestaande getuige van.
Eenige honderdduizenden malen heeft
het vaartuigje de reis gemaakt, oip
Zuid-Schalkwijkers op weg naar Haar
lem over te zetten naar Den Hout of
dc Spaarnekant-bewoners in 't Zuider
houtpark in de gelegenheid te stellen,
een wandeling te maken langs het
mooie wilgenwegje of 'l lokkende
Spaarne. Vooral des zomers is 't er
druk. Dan speciaal des Zondags,
gaat 't bij tien. vijftien menschen tege
lijk. Per jaar wordt 't aantal passanten
op een goede 20.000 geschal. Bewijs ge
noeg, dat op dit punt aan verbinding
der Spaarne-oevers gebrek was.
Intussohen, er -braken kwade dagen
voor het veer aan. Tot dusver hadden
Heemstede en Haarlemmerliec'.e en
Spaarnwoude het pontveer gesubsi
dieerd. 'n Kwestie van een paar hon
derd gulden per jaar. Maar Haarlem-
mcrliede kreeg verleden jaar een bezui
nigingsbevlieging en staakte dc sub
sidie. Mondelinge vertoogen noch
schriftelijke requesten baatten. Ook dit
jaar bleef de subsidie uit cn daar men
zelfs bij een pontveer het walletje bij
het schuurtje moet houden, werden ern
stige besprekingen door het bestuur
van de Vereeniging met den langen,
naam aan hei pontwezen gewijd. Lang
beraad was niet noodig. 'Het pontveer
werd vanwege de Vereeniging opgehe
ven en de Vereeniging bovengenoemd
occupeert z.idi sinds 1 Februari met
wat der pont is, niet meer.
Bestaat het pontje in 't Zuiderhout
park, niet meer? Wel ja! 't Materiaal
werd door een der bewoners van Zuid-
Schalkwijk overgenomen. Particuliere
exploitatie is altijd nog een tikje goed-
kooper dan die vanwege een vereeni
ging. Bovendien heeft deze particulier,
de uren, waarop men kan overvaren,
uitgebreid, wat aan het veer almede ten
goede komt. De aanlegplaats lot
voor korten tijd een met heesters en
struiken versierd plekje, nu ©enigszins
in verval krijgt een opknappertje,
zoodat waarlijk alles in 't werk wordt
gesteld, om de. brug, die hier al lang,
had moeten zijn, te doen vergeten.
Mocht dus al de Vereeniging tot. be
vordering van de belangen van de be
woners van de beide oevers van het
Zuider Buiien Spaarne haar werkzaam
heden stoppen, haar nuttige arbeid zal
worden voortgezet, Heemstede, Zuid-
Schalkwijk en den wandelenden Haar
lemmer ten profijte! -u
OIENSTPLICHT.
Uitspraken Inzake vrijstelling
liohtlng 1923.
De Burgemeester van Haarlem breftgt
ter algemeene kennis, dat eenige uit
spraken op aanvragen van ingeschre
venen der lichting ^23 om vrijstelling
van den dienstplicht wegens broeder-
dienst ter secretarie dezer gemeente
voor een ieder ter inzage zijn gelegd.
Tegen elke uitspraak kan binnen
tien dagen na den dag van deze be
kendmaking in beroep worden geko
men
a. door den ingeschrevene, wien de
■uitspraak geldt, of door diens wettigen
vertegenwoordiger
b. door elk der overige voor deze ge
meente voor dezelfde lichting inge
schreven personen of door diens wet
tigen vertegenwoordiger.
Het verzoekschrift moet met redenen
omkleed zijn. Het behoeft niet gezegeld
te zijn. Het moet worden gerioht aan,
de Koningin, doch worden ingediend
bij den Burgemeester, ter secretarie van
deze gemeente. De Burgemeester zorgt
'oor de doorzending.
Voor zooveel betreft uitspraken, door
Gedeputeerde Staten gedaan, kan bo-
•endien de Commissaris der Koningin
)innen denzelfden termijn bij de Ko
ningin in beroep komen.
Feuilleton
De laatste Avonturen
van den Rootien
Pimpernel
L'it liet Engelsclt van
BARONES ORCZY.
(Nadruk verboden).
40)
/ij was wat. (eer van gestel, leed©
zii uit en zoor gevoelig voor koude.
Zij was v.el eens bang, dat hel l-'.ngel-
sclic klimaat nog linar dood zou zijn.
in ieder geval mocht zij niet lane-er
in do koele avondlucht blijven stil
Zij nam allerhartelijkst afscheid et
liep met vluggen tred verder, en Mar
guerite keek de Blanke gestalte na,
totdat deze door het kreupelhout aait
haar oog onttrokken werd.
HOOFDSTUK XX.
Vertre k.
D.m volgenden morsen giim de zon
nog schitterender op dan den vorig i
dag. Mnrguérite glimlachte en zuchf-
to vnu geluk, llanr geliefde was weer
een dn7, dichterbij. Wie weef, of niet
heden reeds con courier, haar bericht
zou brongen, wanneer zij Sir Percy
verwachten kon.
Dadelijk na hel ontbijt Het zii haar
rijtuig voorkomen. Zu was van plan
naar Londen te gaan, om Lady Ffoul-
kes een bezoek te brengen en Sir An
drew do boodschap to geven, die Sir
Percy in zijn laatsten brief aan haar
Item gezonden had.
Terwijl zij op haar rijtuig wachtte,
liep zij langzaam den tuin in, genie-
tendo van den geur der rozen en he
liotroop, van het gezang der lijsters,
liet tjilpen dor mtisschen en het slaan
van den koekoek. Do tuin riep allerlei
heerlijke herinneringen b:i haar wak
ker. Overal meende zij Percy's stem
nog to hooren. Het was haar, als voel
de zii zij» kussen nog op haar lippen.
Plotseling hoorde z.ii haastige voet
stappen naderen. Zij draaide zich om
cn zag oen jongen man, dien zij eerst
niot herkende, ademloos op haar toe
snellen. Hij was blootshoofds, zijn lin
nen was gekreukt, de kraag van zijn
jas gescheurd.
Zoodra hij haar hl hef, oog kreeg,
slankte hij een zucht van verlichting.
„Lnd.v Rlakenev, den bettjgl z.ii dank
dnt ik 11 gêvoud 11 heb!"
Toen herkend© zii item Het was
Rett rand Monerif. Hii viel op do
Hi
hl!-
toeti gebeurd was, en wat hij van haar
wenschte. Al wat hi} deed, was maar
steeds deze woorden herhalen:
„Wilt u ons helpen? Wilt u ons al
len helpen?"
„Natuurlijk wil ik dat., -Monsieur
Monerif", zei Marguérilo vriendelijk,
„maar tracht u zich tot wat te be-
heersehen en zeg mij. wat er is".
Zii dwong hem op ie staan en leid
de hem naar een tuinbank, waarop
zij plaats nam. Ilij bleef voor haar
slaanZijn oogen hadden een angstige,
onrustige uitdrukking en met bevende
vingers woelde hij door zijn verwarde
haren. Hij deed klaarblijkelijk ziin
best. zich wat te beheerschen. on ein-
deliik bracht hii uit
„Uw bediendeïi zeiden, dat u iu den
tuin wns. Jk kou niet wachten, totdat
zij 11 geroepen hadden. Wilt 11 mij da
vrijheid vergeven, die ik genomen heb
om onaangediend im uw tegenwoor
digheid te verschijnen?"
„Natuurlijk", zei Marguerite glim
lachend, „als u mij nu maar zegt,
wat cr aan do hand is".
Hij wachtte ©ven, toen barsttn lilj
uit;
Réftine is wee",
Mnrguérite zag item verbaasd aan-
Wat bedeelde hü?
„Wesz? Waarheen is z.ii dan go-
„met Jacques".
„Met Jacques?" herhaald© Mnrgué
rite nog steeds niet begrijpend.
IInar broer, U kent den jongen wel"
Zii knikte.
„Het is een echt© heethoofd", ging
Monerif voort, zijn best doende, kalm
t© spreken, „Hij c-n zijn zuster .Tosé-
phin© meenden altijd, dat zij beiden
bestemd ware.n, Frankrijk uit do
boeien der anarchie te 1'.elpen bevrij
de»,"
„Net als u. Monsieur Monerif", zei
Marguéril© glimlachend.
„O, ik zie de zaak nu anders in,
want ik heb begrepen, dat al onze
moeit© locli vergeefse!1, zou ziin. Wij
hchbeil ons leven aan den moed van
den Rooden Pimpernel ie danken, en
dus komt ons leven ons niet moer al
leen loc. Zoo denken Régine on ik er
over. Ik heb werk gevonden, en Begine
werkt ook hard, zooals 11 weet".
„Ja, ju, maar vertel mij nu precies,
wat er gebeurd is".
„Jacques was den laatsten tiid erg
opgewonden en wij wisten maar niet,
wat er aan scheelde. Régine cn ik
spraken dikwïj's met hem. en tracht
ten te weten te komen, wat hem hin
derde. Madamede Snrvnl mankt? zich
zeer ongerns: over hem. Zii aanbidt
den jongen. Ilii is haar eenige zco 1.
Maar Jacques won geen woord los la
ten cn ging geregeld naar z in werk.
Gisterenavond kwam hij, echter niet
thuis, maai' hij stuurde een boodschap,
dat hij met een vriend naar de come-
dio was en bij deze zou blijven slapen.
Madame de Serval was blij, dat de
jongen een pleiziertje had. Het zou
Item waf afleiding geven, dacht zij,
maar Régine gevoelde zich niet op
liua.r gemak. Nadat haar moeder naar
bed was gegaan, doorzocht z:i'"7ac
ques' kamer en vond genoeg bewij
zen, om er zeker van Ie- zijn, dat de
jongen naar Dover vertrokken was,
om vandaar naar Frankrijk scheep te
gaan".
„Lieve hemel!" riep Marguerite uit.
„Wal: een dwaasheid!"
„Maar dat is nog niet liet croste".
Met bevende vingers haalde Monerif
eon ge kreukelden brief te voorschijn.
„Dezeu brief ontving ik vanmorgen
van Régine," zet hij, „en het is naar
aanleiding daarvan, dat ik naar u tou
ben gekomen",
„Ken brief van Régilie!" vroeg Mnr
guérite, terwijl zij den brief, dien hij
haar voorhield, aannam.
„Ja, vermoedelijk heeft zij dien van
morgen vroeg zelf naar mïm kamers
gebracht. Ik wist geen raad. Toen
dnclit ik opeens aan u".
Inlusschen las Marguerite den lnief.
...Mijn Bedrand", lu'ddc hii. „Jac
ques is op weg 11 nar Frankrid-c. Hii
schijnt liet zijn plic'. t ie vinden. Ik
geloof, dat hij gek is, en ik vrees, dat
zijn gaan Mama's dood zou zijn. Daar
om ben Ik van plan ook naar Dover
te gaan, in de hoop, dat mim tranen
eu smeekbeden hem van zijn plan zul
len afbrengen, Als dit mij 11 ï-'- lukt,
en hij zijn waanzinnig voornemen ten
uitvoer breng:, ga ik met hem mee
om over hem Le waken. Ik denk bin
nen een uur met de diligence naar
Dover te vertrekken. Vaarwel, mijn
geliefde, vergeef mij het leed en do
zorg, die ik je hierdoor zal aandoen,
maar ik gevoel, dat Incques mn op 't
oogenblik meer noodig heeft dan iij".
Onder de handteekeniiie „Régine de
Serval" stonden nog enkele regels, dis
er klaarblijkelijk later aan toe waven
gevoegd.
„Ik heb aan Mama gezegd, dat ik
voor de zaak eenige dagen uit de stad
ga, uin een voorname klant, die bui
ten woont, eau paar japonnen te pas
sen, ou dat ik, daar Jacques een paar,
dagen Terloi kon krijgen, deze mee
neem, omdat ik denk, dat een kleine
verandering- hem goed zal do&n. Mama
zal wel verbaasd en misschien wel
verdrietig zijn, dat Jacques haar niet
goeden dng gezegd heeft, maar het k
beter, dai. zij de waarheid niet dade
lijk hoort. Als we binnen een weck
niet uit Dover terug ziin, moet, je haar.
de waarheid voorzichtig meedec-len.
jWonlt vervolgd.);
