Buiteniandsch Overzicht
Onze Laciilioek
Dr. HOMMEL' S Haematogen
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 3 MAART 1924
DERDE BLAD
OM ONS HEEN
No. 3291
Belasting op bouwterreinen
CEEN DOEKJES ER OM HET MOTIEF DER HEFFINC ONLOGISCH
MOE HANDELEN CRONOEICEN AARS IN DE PRACTIJK? VELE
MOEILIJKHEDEN IN OE TOEPASS INC.
Op de agenda voor do Raadsverga
dering van Vrijdag te Schoten stond
een voorstel tot invoering van ven be
lasting op bouwt*» tv ui en. liet is er
weer afgevoerd. Met op éc-n na al
gemeens steminun heeft de Raad be
sloten het voorstel aan te houden tol
de behandeling van do begrooting,
namelijk die ioor 1824, waaraan de
Raad nog niet to.-gekomen is. Blijk
baar worden de uiterste pogingen
aangewend om de begrooting sluitend
re krijgen, de waarnemend burge
meester heeft overlegd met Gedepu
teerde Staten en niemand behoeft een
profeet te rijn om te zeggen. dat blijk
baar de nieuwe belasting op de bouw-
terreinen »ii gnt. last ons veronder
stellen het laatste tra', moet stoppen.
Dat een groot gedeelte van den Rand
op de'e belasting lang niot cesteld i<.
staat wel vast. Schoten is een snel
groeiende gemeente, tuJ van ingezete
nen hebben dus rechtstreeks of indi
rect belang bij bouwgronden en ge
voelen dus niets voor heffingen. die de
exploitatie duurder of lastiger pinken.
Tiet dagelijksch bestuur windt eeen
doekjes om de redenen, die het tot
liet voorstel gebracht hebben: ..van
een zoodanige belasting knn in deze
gemeente een niet onbelangrijke op
brengst worden verwacht en daar de
fwunoentefinancifn versterking zeer
noodig hebben, achten wij het ee-
wen«cht". zeggen R. en W„ ..van de
bevoegdheid tot IWfing san deze n:eu-
we belasting rwd» voor he* belasting-
Jaar 1921 gebruik te maken".
Als uit deze rodeneering moot vol
gen. dat alle belastingen die de ge
meentewet toestaat, iu Schoten raoe-
teu worden toegepast omdat de ge-
mtente geld noodig heef', dsn staat
den Schotenaren nog heel wat te
wachten. De Rijkswetgever is niet zoo
openhartig geweest als B. en W. vnn
Sclioten, maar heeft '••"n rechtsgrond
voor de heffing gezocht en daar een
ijverig zoeker altijd wel wat vindt, is
hij daar ook wel zoowot in geslaagd.
De bedoeling is. het vasthouden van
bouwterrein, in do verwachting van
toekomstige waardei ermeardering
te voorkomen. ...Men it-lt zich voor",
zegt Mr. G. A. vnn Poelje in z :n com
mentaar. ..dat doordat do belasting t
Jaarlijkschc renteverlies wegens hot
onVel.-ouwd laten van den grond doet.
stijgen en dus do kan» op toekomsteen
verkoop me: winst doet dalen, zij het
ongebruikt laten van bouwterreinen
zal tegengaan".
In ..Gemeentebelangen" van 1 Jon.
1921 wordt hot nor eenlgszin» anders
maar toch zeer duidelijk, gezegd ..het
renteverlies op bouwt rrcinen sterker
dan andera to doen oploopen en daar
mee het terughouden v.an do markt
van zoodanige terreinen te voorko
men, ra.u-w. ecu prikkel to schoppen,
om braakliggende terreinen to doen
bebouwen".
Wie d<ze motiveering «indachtig
doorleest, bemerkt dal de wetgever
den grondspeculttut, ook don niet
juist op uitbreiding «peculeereuden
eigenaar, van boUv. terreinen, be
schouwt als iemand. die zijn gronden
niet verkoopen wil, ofschoon het
toch, zou men zeggen, zijn at reven
moet rijn om dat wel te doen. duur
h-j vóór het mommt van don verkoop
de winst niet in den zak kan «teken.
Althans schijnt de wetgever van deze
gedachte uit te gaan, dat dc eigenaar
van bouwterreinen, vol duivelsche list
maar wacht en wacht met verkoonen.
»otdat de toestanden n>*n rampzalieen
kooper in zijn net drijven, dien hij
dan op rijn gemak, grondend van ple
zier. rot dc-n laats ten droppel uitzuigt.
In de practijk gaa» bet. dat weet
ieder, gewoonlijk heel «nier*. Na
tuurlijk heeft «lo eigenaar van den
bouwgrond, gelijk elke koopman, lie
ver een hoogen, dan <x-n lagen prijs,
maar den grond opzettelijk laten lig
gen tot de markt hoog is. komt zelden
voor, omdat hij elk jaar ligt te ver
renten" en du» telken.» duurder wordt
voor den eigenaar. In vier jaar is
aldus de prijs van aankoop met twin
tig a vijf en twintig procent c<*teecn.
in tien jaar met de helfthet risico
van den eigenaar wordt dol telkens
grocter en zoo komt het, dat h:: lie
ver spoedig ziin grond verkoopt met
oen-kleine winst, dan dat hii jaren
lang wacht op een groote, die ten
slotte altijd onzeker i». Wanneer de
uitbroiding van oen gemeente, waar
op do speculant dan heet te azen, ein
digt of een andere richting uitgaat,
dan zit do eigenaar met don strop
audaar, dat lui voor een redelijk bod
gewoonlijk spocoiff toegankelijk ;s.
Maar laat ons ccn oogenblik rode-
weren in de richting vau de Haagrohe
wijsheid, die deze heffing mogelijk
maakte er z ij n dan grondeigenaars,
die maar vasthouden en aau de hunko
reude liefhebber» tot bouwen geen
vierkanten Meter willen afstaan. Ha,
d'. belasting jal hen «el dwingen Een
half procent «Ismaximum. zul
len zii tot straf voor hun dralen moe-
ten opbrengen. Vijftig «ou in>r hon
derd gulden. Terwril z:i dus tot nu toe
aan rente van de hypotheek vijf
gulden moeeten betalen, wordt hun
verlies met de belasting mee vijf gul
den vijftig. Zal daérvoor. voor dit
luttele verschil, de bouwgp ecu lant zijn
gronden vroeger afstaan, dan hij an
dera zou willen doen.
Een kind die liet gelooft. Orflt hier
blijkt dus weer, dat do zoogenaamde
rechtsgrond van eon belasting op larie
neerkomt en dnt het aileen t.; doen is
geweest oni een belasting te vinden,
die mot oen K'hijn van recht en zonder
vee! moeite kan worden geïnd. Dat do
wetgever zelf. zich nobel voordoende,
alsof hij den bouwgrond laug wil bon
don, door zijn belasting dien duurder
maakt dnn uoodtg is. kan lu-m zelf
niot ontgaan zijn. Maar wanneer
daar aanleiding toe bestaat, houdt hij
zich netjes van don domme.
Gedeputeerd*» Staten hebben fot
ta.sk, den kring aan te wijzen, binnen
welken bouwterreinen belastbaar zijn.
Nam men u- n kring te groot, dun
zouden gronden daarin betrokken
kunnen worden, die in de nnaafe toe
komst volstrekt niet voor bouwterrein
bestemd zijn. Ongetwijfeld zullen God.
Stoten, zoo zcide de Regeering in haar
memorie van antwoord aan ce Kr rato
Kamer, rekening houden mei hetgeen
belanghebbenden in liet midden bren
gen. Van Lociten voegt daar in zijn
werk „de Gemeentewet eu hare toe
passing" (eerste vervolg) nuchter,
maar lang niet onjuist non toe. dal
het heter ware geweest, wanneer Gcd.
Staten verplicht waren de belangheb
benden te hoorc-n vddrdat z" den kring
vaststelden. Onjuiste hesluiten leunnen
altijd vernietig! worden, zeer zeker,
maar een eenmaal genomen beslissing
wordt niet spoedig voor onjui'' anii-
gezieu
Ziedaar op eene moeilijkheid bii de
toeoa'fing. de tweede is niot kleiner,
namelijk: „wat bouwterrein*» zijn
De wet geeft daarvan wijselijk geen
omschrijving. die laat zii aan plaat
selijke omstandigheden over. Een vnn
de commentatoren zegt or dit van
.Bouwterrein is grónl. welke 1k-
eU-ind is om bebouwd <e wo'rd«». In
het algemeen zullen alle gronden, ge
legen aan bestaande straten, grnehtcn
en pleinen. do»c bestemming hebben.
Uitzonderingen ziin echter zeer wel
denkbaar. Een voetbalveld, gelegen
aan eon beslaande straat enz., is geen
bouwterrein en valt dan ook niet on
der de belasting.
Er schijnt onderscheid gemaakt te
moeten worden tusscticn gronden, die
bouwterreinen zijn en die voor bouw
terrein bestemd zijn, volgens een
krachtens art. aS der Woningwet goed
gekeurd plan. Bestaat een dergelijk
plan niet. dan is de heffing beperkt tot
de gronden, welke reeds bouwterrein
z ij u-
„Wjj vreezen," zegt \an Loenen :net
de hem eigen leukheid-, „dm bij de toe-
pasiir.g omtrent dr.it onderscheiding
nog wel eens moeilijkeden rullen rijzen."
Genoeg voor mijn opmerking, dat hier
een tweede herwaar '-ig'-
Het derde is natuurlijk de waarde
bepaling. Die wordt, naar de voor Scho
ten ontworpen verordening berekend
naar ce geschatte verkoopivardcvoor
de vaststelling van die verkoopwaarde
wordt advies ingewonnen van ccn com
missie van drie leden, door den ge
meenteraad te benoemen. Wie <ie ver
koopwaarde bepaal: staat niet in c'.e ver
ordeninghet ligt evenwel voor dc
band, dat dit door B. en W'. zal ge
schieden.
De wetskundigen doen opmerken, oat
de belastingplichtige tegen de schat
ting van rijn terrein bezwaren zal kun
nen inbtengen overigens laat dc wet
toe, dat de verkoopwaarde jnnrliiks her
zien wordt. Maar, zoo lees ik in Van
Loenen, „in hoeverre de gemeenten v.in
die bevoegdheid gebruik mogen of moe
ten maken, blijve in ieder bijzonder
geval aan de Kroon ter beoordecling.
Deze procedure wordt dus niet gemak
kelijk gemaakt.
Feuill eton
De laatste Avonturen
van den Rooden
Pimpernel
Uit hot Engelsch van
BARONES ORCZY.
(Nadruk \-erboden).
Toen zij haar zitkamer binnen'rad.
draaide de man. ai*-1 bij bet raam naar-
buiten had staan stnran. zich om
„Rent u tevreden?'" vroeg ze hein.
„Voor zoover ik verstaan kou, wat
er gezegd werd, ja. hoewel ik vind,
da', je nog wat duidel ]ker in je voor
spelling had kunnen wezen".
De waarzegster han'.de de schou
ders op en zei:
,,Do Spaansche begreep b-«t, wat
ik bedoelde. lederen k'-er, dat. ik de
geesten voor haar raadpleeg, spreken
zij van rood. en ze weet wel, wat
daarmee bedeeld wordt. U behoeft
niet bang te zijn, Ciloyen Chauvelin,
dat zij in haar eerzuchtige plannen
vergoten zal, wat zij u verschuldigd
„Neen," antwoordde Chauvelin op
kalincn toon, ,,dat zal zij niet verge
ten. Citovonne Cabarrus is niet dom
en weet ze*r goed. dnt iedere burger,
öio zich eenmaal ten dienste van d n
Staat gestold heeft .niet meer vrij is
cn niet losgelaten wordt, voor hij of
zij ten uitvoer gebracht heeft, wat or
van hem of haar verlangd wordt".
„Daar hebt u golük aan", zei de
oude vrouw. „Citoycnne O barrus zal
u niet in den steek laten. Haar iidel-
hcid i,s groot, cn daar zij meent, dot
de Engelschman haar dien belcodigen-
den brief geschreven heeft, zal zij
hem zeker in het oog heuden en niet
rusten, voor zij zich gewroken heeft".
„Dat geloof'ik ook." stemde Chau
velin toe. „cn jij zult mij ook niet in
den steek laten. Citoycnne."
Moeder Théot haalde weer de schou
ders op „Ik natuurlijk niot". zei ze.
„want hebt u mii niet tien duizend
iivres beloofd op den dag. dat do Roo-
de Pimpernel gevangen wordt geno
men?"
,,En de guillotine, als je de dame
die zich in de kamers hier b ven be
vindt. laat ontsnappen", viel Chauve
lin baar op barseben toon iu de rede.
..Voor zoover het. aan mii liet, zal
zij nieft ontsnappen", zei de oude
vrouw.
„Dat ïs je ook geraden. Zelfs 'de ge
ringste zorgeloosheid van jouw lianfc,
i In rïk geval blijkt duidelijk, dat de
waardebepaling tot groote moeilijkhe
den leiden kan. En leiden zal, omdat dc
heffing bij de belanghebbenden onmo
gelijk populair kan wezen.
Merkwaardig is liet wel, dat dc
eerste nieuwe belasting die de waarne
mend burgemeester voorstelt, vrijwal
geld kan kosten, nu of later, aan de
gemeente Haarlem waarvan hij wetbcu-
dcr is. De stad bezit vrijwat gror.d in.
Schoten, nog onlangs kocht zij de be
langrijke bezitting van den heer
Bredius. Met klassieke heldhaftigheid
worden dus de vrienden van den eigen
huize niet gespaard.
Intusschen Is dit de hoofdzaak niet.
Als de gemeente Schoten straks haar
begrooting sluitend kan maken zonder
ciezo nieuwe heffing, zal zij goed doen
dooi haai achterweg-» te laten. Een
rechtsgrond, wij hebben liet gezien, ont
breekt het voorgewonde doel, bespoe
diging van den verkoop, wordt er in
ernstige gevallen niet mee bereikt, tor-
wijl dc verordening in de meeste ge
vallen de gronden ounoodig dunt
maakt. Bij de toepassing staan vele
voetangels cd 'klemmen. Allemaal rede
nen. om er niet aan te beginnen, wan
neer het niet bepaald noodig zou zijn.
J. C. P.
OVER DE FRANSCH-EN CELSCHE BETREKKINGEN.
DE BRIEFWISSELING TUSSC HEN MACDONALD EN
POINCARé.
OVER DE EUROPEESCHE VRAAGSTUKKEN EN DE BELANGSTEL
LING VAN AMERIKA.
De Engelsche regeering heeft tluns
den tekst gepubiicecrxl van de tus-
eoiien .Mac Donald en Poincare gepu
bliceerde brieven, betreffende
do Engelaoh-Frnnsohe
betrekkingen
Inden brief, gedateerd 21 Februari,
zegt. Mac Donald ten zeerste aange
moedigd te zijn door don vriondeiij-
kon toon van Poineare'a antwoord op
zijn brief van 2G Januari J.I., om ie
trachten een wisseling van ggziciila-
iuiiten tot stand to brongen over
„westies, die tussdhen beide lauden
lot moeilijkheden hebben aanleiding
gegeven.
Hij weuscftl thans een weg Ie ha-
li voor een meer wedor/ijdsch ver
staren tv zal daarom de moeilijkheden,
die gerezen zijn en de wijze, waarop
hijzelf de situatie onder de oogen ziet,
zonder reserve alle behandelen.
Schrijver stelt voor in het huidige
Ktadinm noch in detail» te treden Jiocft
definitieve voorstellen te dovn.
Mijn doel is alleen om L" duidelijk te
maken dai. volgens mijti inzien, ce
vhillende woordenwisselingen van
verledrm' in de meeste gevallen
niet geheel onvermijdelijk geweest
fijn <*11 U te verzekeren van mijn me
dewerking in do toekomst om Imt
eanaeh? probleem in zijn uitent*; «reu
zen <*n iu zijn meer r.c-ntieele vormen
opnieuw te onderzoeken.
Do Ensclsche rwemicr vervol?'.Het
.ordt in breeden kring gevoeld dat in
tegenstelling met de bepalingen van
het verdrag van Versailles Frankr'ik
pogingen in het werk stelt om een si
tuatie te scheppen, die haar datgene
doet winnen dat zij niet verkreeg ge
durende de vredceoiiderhandelingeo
der geallieerden.
Het standpunt van mijn landgcnoo-
ten is dat deze politiek geen eouwig-
ged'urenden vrede zal scheppen, inaar
Integendeel groot gevaar voor 'n toe-
kdmstigen oorlog cn dat evuoemdo po
litiek tenslotte vernietigen zal, wat
Frankrijk tijdelijk tot stand gebracht
heeft,
MttCdonald drukt zijn leedwezen uit
met de tcleurstellitiK van Frankrijk*
•crwachting op
een bovolllglng tegen
Dulteohlend
door Amerika'* afzijdigheid van liet
voorgestelde Engelscli-Amerikaanock
vordrag.
Schrijvende over zijn eigen land,
verklaart de premier dat co positie
vau dat land geheel anders is als die
van Frankrijk. Onzo veiligheid te land
cn ter zcc. aldus MacDonald, blijft cni-
bedreied.
Maar onze economis:he gesteldheid
orr.Eiig in gevaar gebracht. Zij is
et geechapen door Dun chland's on
vermogen om een bepaald oedrag voor
schadevergoeding te betalen, maar
door de acute en hardnekkige depres
sie-, b.ecrschend op Europa's markten,
hoofdzakelijk teweeggebracht door <!c
onzekerheid :n de betrekkingen tus-
sch«n Frankrijk en Duitschland.
e voortdurende economische- chaos
wordt duidelijk aangetoond door do
lievige fluctuaties iu de waarde van
do mark on brengt ook een onzekeren
toestand in de verhouding iiisschcn
Frankrijk cn ons. Zoodoende is hot
zoover gekomen, aldus de prémier,
dat het Èngehche volk ten zeerste on
gerust is over hetgeen zij beschouwen
als de wil van Frankrijk om Duitsch
land te rtiineeron en het vasto land te
beheerschen zonder te denken aan on
zo belangen bij liet. bereiken van een
overeenstemming in de onderlinge
F.uropecsche conflicten.
Hef Hngelsche volk is ten zeerate
verontrust door ,1o oowoldige militaire
rn.acht cn door de vele lucbtstrijdkracli
ten, die niet alleen in Oost manr ook
,in West Frankrijk gehandhaafd blij
ven en het is es oneens verontrust door
de interesse die uw regeering toont
in de militaire organisatie van nieu
we staten in Centraal Europa. Ten
slotte vragen zij zich af, waarom al
doze activiteit door de Fran-cbe regee
ring gofinuncieerd wordt, die niet het
fei» in oogenschouw noemt, dat de En-
gelsche belastingbetalers meer dan
dertig millioen pond Btcrline moeten
betalen als Jaarlljksche interest op in
Amerika geplaatste leeningen en dat
feitelijk de Engekche belastingbeta
lers ooit het geld moeten vinden voor
de interest van de Fransche schuld
om ons. zoodat zii 1ot heden niet go-
zien heblien dat Frankrijk zich gelijk
waardige offers getroost heeft.
Ik hoop van harte, aldus de pre
mier. dat er tiisschen u en mij inzake
deze belangrijke kwosties een atmos
feer van vertrouwen goschanen zal
worden en dat alle vrees en wrok zal
ve-dwönen.
De p-emier beseft ten volle dal het
verschil van opinie met betrekking op
oio
Roor- en Rljnland-
bcrettlng
of de Paltskwestie een symptoom is
van grooter gebrek aan wederzijdsch
vertrouwen. Schr. ziet weinig gezicht*
punten voor het bereiken van een
overeenstemming in zulke kwesties ten
zij „wij eerst in staat zijn openhartig
en moedig tot overeenstemming te ge
raken inzake zeer gewichtige doelein
den, waarbij deze problemen louter
bijkomstige zaken zijn.
De premier vervolgt: AJs ik onze be
trekkingen in breeder aspect beschouw
geloof ik niet dat onze esse-ntiuric doel
einden zoo gansch verschillend zb'n.
Het Fransclio volk verlangt veilib-
heid en het Britsche volk koestert
eveneens dat ideaal. Maar, terwijl
Frankrijk zich die veiligheid voorstelt
als alleen een veilig zijn tegen Dnitsch
land goeft Engeland aan dit woord een
veel uitgebreider bcteekems. Wal wij
verlangen is veiligheid tegen oorlog.
Mijns inziens is het probleem der
veiligheid niet alleen een Fransch pro
bleem, het is een Enropeesch pro
bleem, het is er ccn dat zoowel Enge
land als Duitschland op gelijke w-izo
belang inboezemt en eveneens Polen,
Tsecho-Slowakije, Hongarije en Joe-
go-Slavie, Rusland en RocmeniC. Ita-
J:é cn Griekenland.
In een later Ujdperk moet men ge
tuige zijn van algeineeue ontwapening
en 'n algemeen erbiirageverdrag.Ouze
taak moot iutusschen ziju vertrouwen
te scheppen en dc-ze taafc kan alleen
volbrac.'ir worden door alle wederzijd-
sche grieven tc doen eindigen, zooals
zij op het huidige oogenbltk nog be
staan.
levens moeten do intcmaiiocale be-
rkkingen rersterkt worden.
Deze doeleinden kunnen gedeeltelijk be
ilu worden door voort te paan me: lo
culo dcmilitorisatio en neutralisatie door
tusschen zekere «taten een «cutraal
rerkia-ird gebied te scheppen ondor
wederkeerige of zelfs collectieve waarborgen
of controlesystemen of door cenig ander
middel. Dit is, a'.dus MacDrmnld. 'on
kwestie, die waaid is in details onderzocht
tc worden. Volgens mijn opinie knn hierin
Volkenbond door besprekingen of door
ntueclo actie een belangrijken rol spe
len. Van ieder land in Eumpa behoort
Over deze kwestie de goedkeuring gevrnagd
ie worden. Maar de genoemde politiek knn
alleen gevolgd worden indien Frankrijk
Dngeland bet geheel eens zijn.
Het Fransoho volk verlangt
oohadevergoodlng.
ij stellen zich daarvan hoofdzakelijk
de oonerete vormen voor, n.l. betaling
door Duitschland van do op Frameob
grondgebied aangerichte echad"
Jlot Briteche volk verlangt oveneens
rig naar het herstellen van de vernielin
gen van den oorlog, dóch deze vernielin
gen kunnen in veel meer termen worden
aa/ngeduid: de ineengestorte markten, de
achteruitgang van de scheepvaart en
den buitenla-ndeohen handel, vallende en
fluctueerends koersen, en -werkloosheid.
Zoolang et geen afdoend remedie gevon
den is, zullen de moeilijkheden en do be
zorgdheid vam ons Rijk blijven bestaam.
Voor wij echter over dit probleem in
discussie treden, aldus de premier, moe
ten wij geduldig de beslissingen van de
beide Comité'g van Deskundigen afwach
ten. Ik zie niet m waarom dit probleem,
indien vam bet breedste aspect benaderd
en indien beschouwd in samenvoeging
met het verwante probleem der interge-
allieerde scholden, niet spoedig op cu'.lt
een wijze tot oplossing zou gebracht kun
nen worden dat Engeland weer zal kun
nen hopen op economische stabiliteit in
Europa en dat Frankrijk eal weten dat aan
haar eischon tegemoet gekomen wordt. Ik
zeg het nogmaals: indien Frankrijk
Engeland met elkaar tot overeenstemming
zijn gekomen, zal de samenwerking van
de andere Europeesche naties verzekerd
zijn en het zal dan mogelijk zijn dat
de Vereenigde Staten tegemoet treden, niet
.v& schuldeischers, die eikaar in dc ba
ren vliegen, maar ais de Vereenigde
ten van Europa, er iai geslaagd, door
dorlinge opofferingen en schikkingen de
ziekten te genezen, waaraan onze volken
■nu lijden.
Maedonald besloot: Op zulk een basis
wensch ik met U de hangende kwestie
bespreken. Indien wij het eens zullen
kunnen worden over de -voornaamste prin-
cip«D cn indien deze princlpeu verklaard
zullen kunnen worden a«<n onze respectie
velijke volüeu en ann de publieke opinie
der gangedie wereld, geloof ik niet dal
veie bijkomstige problemen, boe netelig
zij ook zijn, m'et tot oplossing gebraeh
zouden kunnen worden.
Poincaré geeft in zijn antwoord zijn
volle instemming tc kennen met het
zicht van MacDonald van de kwesties die
geregeld di»Den <e worden en met do me
thoden, die MacDonald voor httn oploe-
6lng aangeeft.
Schrijver is gereed om met den Brit-
sehen premier het onderzoek in deze l>o-
langrijke problemen a*n te vangen me:
denzeifden geest van verzoening eu loyali
teit v.-.-tarvan JfacDonald blijken gecfl.
Hij Ï6 v.-.n meening dat me: wederztjd
'ei.cn goeden wil, de betreurenswaardige
misverstanden zonder al te veel rr
uit den weg geruimd zullen kunnen
den.
I'otncaré schrijft dan o.m. dat hij
d» EOgelache bezorgdheid
betreffende de F/amsohe politiek zal
trachten te doen eindigen.
Bchr. ontkent aile verlangen orn Duitsch
land uit te zuigen, eenig gebied
land tc willen annexe eren of te trachten
een Fransche hegemonie in Europa te
schoppen.
Hij verklaart dat Frankrijk'» militaire
macht en lucht bewapening uitsluitend
dient om het land te verdedigen tegen een
mogelijke wraakneming van Diiïlschlflnd
en schr. verdedigt Frankrijk'» politiek Je
gens da Klei-ne Entente als zijnde uit
sluitend geboden door het verlangen na-ar
een garantie voor vrede. De aan do Kleine
Entente verstrekte leeningen verhinderden
Frankrijk niet baar eigen «hulden te be
tnlm. einds deze waren geschonken in
'1 voor positieve onderpanden. De pre
mier hoc-nt. dat, wanneer de Comité'!
van Deskundigen bun rapporten zullen
hoïibcn ingediend, een oplossing «poedlg
zal worden bereikt en hij geeft zij-n
langen te kennen dat de kwestie vn;
intergealiieerde eehulden gelijktijdig ral
worden opgelost.
Schr. verklaart, das de Fraasche regoe
riug evenals de Fngeleche eerlijk van plan
is de «nncht var. dec Volkenbcod te ver-
erkea en grooter te maken en echr.
hoop', dat bet voortbestaan en de ontwik
keling van dit arbitrage lichaam den ver
bonden aa-.ies epoedig rechtvaardig zal
toeschijnen door over '.6 gaan tot pogingen
om de beperking der bewapeningen t
kaar in overeenstemming te brengen.
A - wij vragen om schadevergoeding
waarborgen voor onze 7eiligh«iJ, geven
ij on» niet over aan bekrompen of zelf
zuchtige gevoelen*. Wij zijn er inderdaad
op uit, de voorwaarden tc schoppen voor
duurzamen Europeeschen vrede. Op
flen dag, dat Frankrijk echadeloos gesteld
zijn en beveiligd voor het gevaar van
-allen, zal het gehee'.e continent een
grooto kans hdbbcn op het herstel van
1st en vrede.
Diegenen onder de Engelse.hcn, die
mconen, dat Frankrijk droomt vam
politieke of eoonomlsohe
vorfietlglns van Duitsch
land,
zijn geheel bezijden do waarheid. Als cre
diteur van Duitschland is Frankrijk ai ie!
gek („folie"), dal het dien staat tot
Onderwijzer (tot «en afkijkenden jon
gen^ Jan, dat is nu al de derde maal dat
je op het werk van Willem kijkt I
Jan: Ja meneer, ik kan het haast niet
lezen; hij eclirijft zeer elechtt
Eene vriendin: Als Henri en ik ge
trouwd zijn, ga ik drie dienstboden hou
den.
Andere vriendin: Je zult er waar
schijnlijk wel vijf een twintig gaan hou
den, maar niet allemaal, tegelijk!
INCEZONDEN MEDEDEELINCEN
a 60 Cts. per regel.
Versterkend, Bloedvormend,
Wekt den eetlust op.
Alom verkrijgbaar a f. 2.50 perfl
armoede zou wenschen le brengen. Het i«
in het be'.ang van Frankrijk, dat Duitsch
land werkt en produceert en zich iter-
etclt, en ale Frankrijk niet wenseht dat dit
herstel ontaardt in een hegemonie, zoo
heeft het evenmin den wenseh naar een
continentale suprematie. Evenmin koes
tert Frankrijk de heersclizuehtige plannen,
wcike het soms in Engeland worden toc-
geeohreven, en welke in tegenspraak zijn
met alle principes van een' democratische
republiek. Geen enkel redelijk Franscb-
man heeft er ooit over gedacht, ook maar
liet kleinste deel van Duitschland te an-
nexeeren of om ook maar één Pulfseher
'•n een Fraaschrr.an om te zetten. Nimmer
is er gedurende de vredesonderhandelin
gen of sindsdien één enkel plan van dien
aard door Fremkrijfc naar voren gebracht.
Frankrijk, dat zij aan zij met Engeland
voor den vrede der volken heeft gevochten
in evenzeer ais Engeland huiten e'aat. in-
breuk te maken op deze vrijheid.
Nimmer hebben wij den Rijn als eaze
grens gevraagd. Wij hebben alleen ge
vraagd, dat Duitschland oiet langer in
een positie zal verkeeren, welke het zon
kunnen veroorloven, otn den Rijn al; mili
taire basis voor nieuwe aanvallen tegen
Frankrijk te gebruiken. Wij hebben ge
vraagd. dsn in bet algemeen belang va:i
den vrede, deze rivier een barrière tegen
nieuwe aanvallen zou zijn. Deze gedachte
werd destijd» door maarschalk Foeh uitge
sproken, onmiddellijk na den wapenstil
stand. Noch de opperbevelhebber van de
geallieerde legers, noch de Piacsche re
geering in 1919 had ook maar vcor c«n
oogenbl-k het denkbeeld om ook maar één
vierkanten centimeter Duitsch gebied bij
Frankrijk in te lijven. Ikzelf was destijds
president van de republiek en heb toen
deze opinie openlijk uiteengezet in een
schrijven aan president Wilson en Lloyd
George.
Frankrijk hoeft nimmer getracht iets U
bereiken, dat het niet was toegesta.-w door
het verdrag van Versailles. Indien dit
verdrag wire uitgevoerd, zou Frankrijk
nimmer hebben geklaagd. Op den dag dor
overwinning bad Frankrijk geen onbeperk
te verwachtingen. Het rokende niei op on
denkbare betalingen. Frankrijk hoopte al
leen, dot het betaling zou krijgen, v.clke
het eischon mocht, „waarop liet recht,
had" I
Wij hebben het Roergebied bezet, ten
c-inde Duitschland aan te sporen tot het
treffen va/n een regeling en ten einde *'cn
koppigen tegenstand van do Duitsobo bi-
dustrieele magnaten te overwinnen. D»ze
methode van aandringen zal ophouden,
zooais wij herhaaldelijk hebben verklaard,
on den dag. dat Duitschland zal hebben :-c-
taald. De bezetting vam hei Rijciland za'.
aflc-open, wanneer de voorwaarden van het
vredesverdrag zullen zijn vervuld en onte
veiligheid zal eïjn gewaarborgd.
Het zal nie: lang meer duren da', de
Commissies vau Experts bare rapnor.en
zullen indienen. Ik hoop dan, dat wij spoe
dig de geiegenheid zulien hebbc-p. c'm eea
regeling te treffen en or.s er van te ver
zekeren. dat Duitschlsad deze zal ten uit
voer leggen.
,.Ik dank D voor Uwe verzekering, dal
U .Je kwestie det ictergealHeer-ie êc'zul-
oea aij em geheel mei die vaa het herstel
beschouwt. Het is in a'.ie oprichten wen-
schelijk. da: deze problemen tegelijker-
worden opgelost. De regecring der
Fransche Rcnubiiek wenseht e-.--jr.zeer al?
fc Engeische regecrir.g. de rol van den
ilkaaband te versterkec en uit te brei
den. Indien dit alleen van ons afhankelijk
ware geweest, had de Volkenbond van dén
aanvang af krachtiger middelen van aciie
:ijn beschikking gekregen, dan hij
thans heeft. Wij hopen, dat deze bond in
het goed vertrouwen van de staten, welke
Ik hoop, dat de ontwikkeling van den
hem hebben samengesteld, die autoriteit
zzl vinden, welke tnoodig is, om zijn taak
eucccs te kunnen vervullen.
Volkenbond en een geheel stelsel van in
ternationale arbitrage spoedig de gemeen
schappelijke beperking var. da oonogstoo-
rustingen zal mogc-lijk makein, hetgeen
ertoe zal leiden, dat de vredelievende»
niet langer zullen zij-n blootgesteld aan 't
drijven van de oorlogszuchtigen."
zou je door den Staat als misdaad
worden aangerekend".
C.athérine Théot zweeg even en
drukte de lippen etijf opeen, daarna
rei ze:
„Zij zal niet ontsnappen. Weest u
Haar maar niet bang voor. Citoyen
Ohanvolin".
„Dan is liet goed, maar vertel mij
nu eens. wot er van dien kolendrager
Rateau geworden is"
„0, die komt hier nu cn dau nog
wel. U weet, dat u mij bevolen hebt,
hem aan het lijntje te houden."
„Zeker".
„Ik geef hem van tijd tot tijd eon
drankje voor zijn hoest. Volgens mijn
idee staat hij reeds met één vcot iu
het graf".
„Ik wou liever, dat hij er met bei
de voeten in lag", riep Chauvelin
driftig uit. „Die mau dwarsboomt
mjj telkens bii mijn plannen. Het zou
veel latter geweest zijn. als wc hem
Inaar de guillotine gezonden hadden".
„Dat zou het zeker", stemde moe-
I der Théot toe. „Er waren genoeg bo-
1 wijzen, dat hii den Rooden Pimpernel
had helpen ontsnappen".
„Die waren er juist mef' /.ei Chau
velin op gemelijkcn toon. „Foucqnier-
TUiville wilde het bevelschrift, niet
teekenen. Hij zei, dat het. hot volk
zou. verbitteren, vooral het, lage ge
meen, waartoe ook Rateau behoort.
VVjj moeten het gemeen te vrind hou
der.; maar die, Rateau komt hier dus
nog geregeld?"'
...la. Ik ge'.oof zelfs, dat hij op het
oogenblik in de wachtkamer is. Hij
kwam dadelijk hierheen, nadat hij
uit de gevangenis ontslagen was. Hij
gelooft, dat ik hem van zijn asthma
genezen kan, en daar hij mij goed be
taalt
„Je goed betaalt?" viel Chauvelin
haar :n de rede. ..D:e orme duivel?"
„Rateau is niet. arm. Ik neb al mé-
nis: Engelsch goudstuk van hem ge
kregen."
„Toch zeker niet :n den laatsten
ttj'd".
„Gisteren nog".
Chauvelin vloekte nijdig.
„Dan heeft hij zich dus weer in ver
binding gesteld met dien vervloekten
Engelschman.
Moeder Théot haalde de schouders
op.
,,Het is een gek ding", zei ze spot
tend, „dat nooit iemand recht weet.
wie de Engelschman en wie de asthma
tisehe Rateau is".
Op dat oogenblik gebenrdo er zoo
iets vroemds, dat Chauvelin weer oen
stortvloed van verwenschingen en
vloeken uitbracht, en moeder Théot
doodsbleek werd. Haar knieën knik
ten, en het zweet, stond haar oi> het
golnat, terwijl zij zich aan do tafel
vastgreep, om niet te vullen. Met
oogen vol angst keek zij Chauvelin aan
en toch had zij niet anders gehoori
dan een vroolijken lach dicht in do
buurt, die vermoedelijk uit de naaste
kamer of van liec portaal, dat naar
de wachtkamer leidde, tot hen door
drong.
Het was een man, die gelachen had
waarschijnlijk een van moeder
kamer en aan liet vertrek,, waar de
oude vrouw haar bedrijf uii oefende.
Aan de andere zijde bevonden zich
twee deuren, die toegang gaven tot.
nog twee kamc-rs. Aan het. eind waren
twee ramen, waarvan do luiken oe-
woonlijk gesloten waren en daar te
genover bevond zich de hoofddeur,
die op het portaal uitkwam. De wacht
kamer was leeg, toen Chauvelin
Théots bezoekers, die in gezelschap binnentrad. Do vuilgrijze wanden de
van een vriend zijn l eurt- zat af te wormstekenge banken "en m-eme^io
wachten sn door vroolijke scherts den j koperen hanclcmp schenen den snot
tijd zocht te korten. te drijven met zijn opwinding en an"st
-D'-e bezoeker van je sehiint plezier j Moeder Théot was hem op d» hïeten
in zijn leven te hebben", zei Chan- j gevolgd, en hoewel ?ij nog ve-'d-
velin met voorgewende onverschillig- j stond haar mond geen ooeenbliv *»;L
A - Haar genraat hinderde Chauvelin en
..Behalve Rateau misschien i» c-r op hij beval haar dus, hem alleen te U-
dit uur nooit iemand in de wachtka- ten. Hij was woedend op zichzelf dat
nier mompelde de oude heks, „en hij zoo geheel en al zijn zelfbeheer-
die heeft geen adem genoeg, om zoo sohing verloren had. maar er was
te lachen" i slechts één man in de wereld. -'i« hem
Chauvelin luisterde al niet meer. zoo van zijn stuk kon brengen
naar wat zij zei. Met een kreet van
woede was hij opgevlogen en de ka
mer uitgesneld.
HOOFDSTUK XXIV.
liet doel heiligt dc mid
delen.
Do lange, smalle kamer grensde aan
do eene zijde aan Moeder Théot's zit-
,.Tk heb het mii natuurlijk ver
beeld". mommelde h:i tusschen de tan
den. „Overal meen ik dien lach en
die stem te hooren".
Hij wilde juist do deur onenen. die.
toegang caf lol het. portaal, toen hij
achter zich zijn naam hoorde noe
men.
("Wordt vervolgd.)
