HAARLEM'S DAGBLAD
De Scarabée
Brieven uit Berlijn
FLITSEN
Parijsche Brieven
Stadsnieuws
Maandag 26 Mei 1924.
TWEEDE BLAD
(Van onzen correspondent).
De moeilijkheden der kabinetsformaf
tie. Tlrplu als candldaat-RIJkskanse-
ller. PartlJgekCüktl. Cevaren In
het eigen kamp der middenpartijen.
Nieuws Rijksdag ontbinding?
Berlijn, 21 Mei lffcl.
Aanstaanden Dinsdag zal de Rijks
dag bijeenkomen en de paar dagen,
die de heeren politici nog den tijd
hebben, worden gebruikt, om te han
delen en te pingelen over de vorming
eener oventueele meerderheid in den
Rijksdag en dus cok eener eventueel
nieuwe regeenng. Aan Nederlunusche
Ic-zere behoef ik wel niet te vertellen,
dat de vorming der regeering in
Duitschland op het oogenblik van hot
allergrootste internationale belang is;
in Duitscbland zipt het er echter erg
naar uit, of dat do laatste overweging
is. die in do politieke hereeneu op
doemt. Precies als bij vroegere gele
genheden wordt er gekakeld van be
lang, maar Mj zeer vele der zoo le
vendig te keer gaande kippen heeft
men het gevoel, -lat het resultant een
windei zal zijn Kr is niets veranderd
door de verkiezingen; partijpolitiek
blijft troef en tioofdzaak schijnt voor
de Duitse he lichten, die zich politirke
leiders noemen, te ziin het gekonkel
over een ministerszete! of een voorzit
tersbaantje. En de goê gemeente
wordt volgens alle regelen der kunst
voorgelogen. Van ochtend heb ik is
een blad der rechterzijde en in een
.democratischs krant ongeveer precies
het omgekeerde kunnen lezen als
schets vsii den oogeiibltkkelijken toe
stand en de e*-mgo conclusie, die men
oo "t oogenblik kan trekken, is dat
alles nog op !<>»-• ediroeven etaat
Nu moet gezegd worden, dat de par
tijen, uit wier midden het kabinet
Marx is voortgekomen, blijk geven,
een ntichteren en pra- tisdien kiik op
de vereischten van het oogedhh'k te
hebben. Maar gelijk de rekensomme
tjes na de verkiezuisrn voldoende l»eb-
Len aangetoond, zij vormen slecht*
een minderheid in den Rijksdag en
beeckikken met alle hu lp troei-en van
Boerenboodcr*. lU-iersehe en W'urt-m-
bergsche en Welfen tezamen elects
over i€ri stemmen van de 472 Daar
de eenige mogelijkheid om een sterke
meerderheid in den Rijksdag
men. de uitbreiding van do coalitie
der middenpartijen naar links on naar
rechts, ondoorvoerbnar lijkt, beproeft
men althans tot een eenvoudige moer-
derhedd t-- komon, vooreerst door on
derhandelingen met do Ouitsch-n at io
nalen. Maar daze heeren voelon zich.
l>oor nansluiting van den Undhund
b:j hun fractie tellen zij 10* leden en
moenen thans een be--i je de wel voor
te kunnen schrijven. Zeer zeker is het
ro«ulta»t van de verkiezingen een ruk
naar recht* geweest Maar de positie
yan de Duitschna'inn&len op z-luelf
is geenszins zoo, dat zij het maar
voor "t zeegen hebben. Zij doen echter
alsof en daardoor sloften <!-> onder
handelingen met de middenpartijen
niet al te best. J
Dezen hadden het m.i. bij het re di
to eind, toen zij de bet eekenis van de
buitenlandse ho politiek voorop stolden
en in de eerste plants over een pro
gram nopens het rapport Dawes over
eenstemming wenschten te verkrijgen.
Maar de Duitschna'.ionalen hadden
naarvan met terug. Kerst, meenden
z;j. moesten de ministerportefeuilles
worden verdeeld, Kri onmiddellijk kwa
men zij met do candidatuur Tirpitz
voor het ambt van Rijkskanselier op
de proppen. Men vraagt zich af. of
het hun bedoeling is geweest, door eer)
slimmigheidje het odium van misluk
king der onderhandel.ngen op de vro®.
Pere regeeriiigscoalitie te werpen.
Mant Tirpitz is natuurliik voor de
me-rderiieid van den Rijksdag onmo
gelijk als Rijkskanselier. Do Duitsch-
nationale per* tracht weliswaar den
indruk te woklcen. dat men voelhor-:
naar F.ngeland heeft uitgestoken
daar poen tegenwerpingen togen zijn
candidatuur heeft ondervonden. Maar
men kan toch nauwelijks aannemen,
dat de man. wiaris niuun onvcrbieck-
haar verbonden is aan het ..Wettril
sten zur See", dat niet in do natste
plaats de atmosfeer heeft geschapen,
die tot den wereldoorlog heeft geleid,
dot d« man van den onbenerk ten
duikbootenocrlog en van het wilde
ziexionitCis/die program der Vater-
landsparru ook maar eenige gesihiltt-
heid zou hebben, om de Duitsche re.
publiek tegonoser Engeland of welk
ander land rar wereld r.l* haar eersten
ambtenaar te vertegenwoordigen.
w«ld vergeet snel, n-.aar dezen
heeft men dan t«vh al te goed leoren
kennen. Fn ook het Duitsche volk, hoe
vergeetachtig ook en hoezeer ook belo
een over de rol, die do vroegere wiens ja
leiders hebben gespeeldzal den man
niet kunnen accepteeren, van wien
I-u gen Richter reeds in 1ÖÜ2 zeide, dat
hij nog nooit een minister had ge
kend, aan wiens mededeelingen men
zoo weinig vertrouwen kon schenken,
als aan die van den heer von Tirpitz.
liet is begrijpelijk, dat, daar
Dutisciinationn Icn weigerden, over een
kelijk program te spreken, vóór de
persoonlijke vraagstukken waren gere
geld en de coalitie der middenpartijen
geen trek had, om adhter den zege
wagen van Ti n>itz te gaan sjokken,
de onderhandelingen voorloopig maar
zijn afgebroken. En nu bevinden
we ons in het kritiske stadium. Want
de Duitsche volkspartij en het Cen
trum zijn heel wat afgevaardigden to
vinden, die absoluut geen zin hebben,
om het voor goed bij de Duitschna. io
nalen te verbruien, terwijl de Reier-
•he volkspartij dichter bij dezen dan
zelfs bij da» gelooffgonooten van het
Centrum staat. Het is heel goed mege-
liik. dat er nu ondanks de officieel
afgebroken besprekingen ondersliati<ls
gekonkeld wordt over baantjes, gelijk
dat hier in den laarsten tijd nu een
maal mode is geworden. Wat dat be
treft is het een veeg teek en, dat het
Centrum voor evcrrtucele verdere on
derhandelingen den he«r Stege.rwaid
zijn vertegenwoordiger heeft be
noemd. Aanvankelijk was dit de heer
h. de vroegere Rijkskanselier,
die zeer ver links in zijn partij staat.
Stegepwald staat daarentegen aan den
rechtervleugel van het Centrum. Een
gunstige factor is weer. dat de
Duitscanationalen in de eerste plaats
i.- t hoofd van don heer Strosemann
eis iten en dus do Duitsche volkspartij
alleen al voor haar prestige zich niet
met huid en haar kan overleveren aan
de heetvn Hergt en Westarp.
lotuadttD zou het best kunhen zijn
dat alles slechts een tactische ma
noeuvre van de Du ita-h national en is.
Want dezen is het minder te doen om
de macht in het Rijk. dan wel in
Pruisen. Daar heerscht nog altijd de
groote coalitie en het is een harte-
wensdi van de Duitschnationalen, om
die omver to gooien en in 't bijzonder
lien gehaten minister Severing
huis te zenden. Maar wo weten
1' appetit viont en raangeant en nis de
heeren eenmaal den smank beet heb
ben, zullen ze allicht tocli weer ook
in het Rijk met nieuwe eischen voor
den dag kotnen.
Wat nu de vorming der regeering
in.het Rijk betreft, staat voor de coa
litie der middenpartijen noc altijd
ook de weg tot verbreeding der basis
naar links open. Er is nog niet offi
cieel met de sociaaldemocraten onder
handeld. maar net aoo goed als met de
1(6 Duitsdmationalen kan met de 100
sociaaldemocraten een zwakke meer
derheid worden gevormd. De ruk naar
rechts bij de verkiezingen wees logisch
het eerst in do richting van de
Duitsdi-nntionalen. Door reconstructie
van het kabinet ten gevolge der opne
ming van enkele loden dier partij wa
re liet best in den zin der kiezen» ge
handeld. Maar nis de middenpartijen
daarvoor ouder een Caudiinsch juk
door zouden moeten, kunnen
tnet den linkerlmurmiui nrobeeren.
Die allicht n» de verzwakking
173 or> 100 zetels handelbaarder
dan do mannen rechte met de over
winningsroes.
Van groot belang is natuurlijk, wat
de heer Mant zelf wil. Daarvoor heb.
ben we een duidelijke aanwijzing in
de te Keulen gewisselde toasten tue-
n hen opperburgemeester Adenauer en
den heer Marx. Rij de opening van
de Keulsche jaarbeurs zeido de heer
Adenauer heel duidelijk, dat het he-
zette gebied de voorzetting der poli
tiek van liet kabinet Marx oischt en
bij hinderpalen van binuenlandsch po
litikken aard con nieuwe ontbinding
an den Rijksdag verwacht. Men kan
er zeker van zijn. dnt deze rede. uit-
gesproken in tegenwoordigheid
den, RJjkspreaident. Rijkskanselier
r* den minister Stnwernann, Hamm
en Hoefle en vele Pruisische ministers
van te voren door den heer Marx was
gelezen en goedgekeurd. We mogen
dus aannemen, dat de tegenwoordige
Rijkskanselier denkt nnn te blijven of
alleen dan zal terugtreden, als hij d
zekerheid heeft, dut dezelfde politiek
ral worden gevoerd. Hij zal bereid
zijn, het kabinet te reronstrueeron.
maar niet het karakter te verande
ren. E-genliik zou men moeten
men. dat hijzelf do teugels in de hand
wensdht te bdunadsn. Als hij toch nf-
t reedt. zal het alleen zijn. om zich
e vrijwaren voor liet. verwijt van op
ijn zetel te blijven plakken. Maar een
erandering in de richting der Duit
sche politiek zal niet plaats grijpen.
Tenzij de rechtervleugel zijner eigen
en der Duitsche volkspartij roet in het
eten gaan gooien. Die kat» bestaat
hier altijd bij liet gemarchandeer der
politieke partijen, waaraan dit koor
nis loffelijke uitzondering, ook op hun
eisen gewoonten, democraten alleen
niet mee doen.
Ondertnsschen gelooven velen hier.
dat we misschien de volgende week al
opnieuw zonder Rijksdag zullen
en als de beer Marx is. wat hij den
kaatsten tijd telkens meer leek. de be
zonnen, mnor krachtige politicus.
ja en wiens neen. neen is,
dan blijft bij aan het roer. omdat de
Duitschnationalen zeker geen beteren
man in zijn plaats kunnen leveren en
dan laat hij het op een nieftiw beroep
op de kiezers aankomen.
II. BL. KOELENSMID.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD
(Van onzen correspondent).
MENGELBERG IN PARIJ8,
Mengelberg, onre groote, nationale
Willem in Parijs! Een evenement voorde
N'ederlandsche kolonie ia Parijs, maar
eveneens voor de I'arijzenaars die in
groote getale zijn toegestroomd om dea
genialen dirigent met rijn Concertge-
en Toonkunst te hooren. En
tevens voor de bonderden duizenden
die hier voor de Olympische Spelen zijn
gekomen een extra attractie. Kijk maar
eens wat het bericht dat Mengelberg
hier zou komen dirigeerea een vreugde
heeft teweeggebracht bij de te Parijs ge
vestigde Amerikanen. De Europeesche
editie van de New-York Herald heeft er
an gestaan en de artikelen, iets
later in The States verschenen, zijn voor
menigen Yankee een extra aansporing
geweest om den overtocht te wagen.
Mengelberg is de groote attractie van
Parijs. Zelden heeft xick voor den onl
angst van een kunstenaar zulk een
schitterend eere-eomité samengesteld,
waarin ,.de tout-Paris" en een groot
aantal beroemde artistcn zitting heeft.
We zullen niet de hecle lijst doch slechts
enkele namen vermelden: de heer en
mevrouw Raymond Poincaré, de heer en
nevrouw Alexandre Mille rand, De Jou
end, minister van Schoone Kunsten,
Paul Léon, directeur, Jules Cambon, ge
zant, Jhr. J. Loudon, gezant. René Dou-
inis van de Academie Franfaise, Ch. NT»
Widor, Gabriel Fauré, Henri Rabaud
(directeur van het Consertiatorium), Vin
cent d'Indy, Gabriel Pierné, Rhené Ba-
Jacques Thrbaud, Alfred Cortot,
Maurice Ravel, Alberi Roussel. prinses
Murat, markies De Polignac, hertogin
De Rohan, hertogin d'L'zès, mevrouw
Alexandre Dumas, Paul Gompertz e. a.
Het Théitre des Champs Elysées bood
een magnifiek aanricht toen Mengel
berg het podium bettad om met het
Concertgebou w-orkest en het Toon
kunstkoor, in totaal 500 executanten, de
eerste en negende symphonic van Beet
hoven ten gehoore te brengen. Daags
■ren had hij reeds de Mattheus-pas-
riin zóó meesterlnk geleid dat het pu
bliek. vergetend de religieuze strekking
van Bach's Oratorium, als één man was
opgestaan ora Mengelberg toe te jui
chen.En weerzagen we dezelfde aandach.
tigo toehoorders die Mengelberg met
daverend applaus begroetten. We wi
hier niet uitweiden over de uitvoering
zelf. Mengelberg overtrof zichzelf
do negende en de uitvoering welke zóó
ten gunste afstak bij de opvoering welke
er heel kort geleden, in hetzelfde
theater, van Walter Damrosch hoorden,
zóó gaaf in alle opzichten dat het
publiek een oogenblik zwijgend bleef
men de slotaccoorden hadden geklon
ken. Doch toen ook kwam er aan het
huldebetoon schier geen einde. De so
li-ten, Urlus. Deny* en de dames
Peltenburg en Ilona Durigo. de concert
meester Zimmermann. de koren, het or
kest. allen deelden in deze weh-erdiende
hulde en men wilde de zaal niet verlaten
de geniale leider vijf, zesmaal was
teruggekomen.
Den volgenden morgen zou Mengel
berg op het Elysée door den president
an de Republiek worden ontvangen.
Om elf uur verzamelden de koorleden
zich voor het paleis en toen de deuren
opengingen, trad men binnen, yooraf-
gegaan door een kamerknecht werd het
gerelsehap naar de groote feestzaal
leid. Even later trad ook Mengelberg
binnen die z'n koor in ..slagorde"
opstelde. De vleugeldeuren gingen open
en de komst van den president a
aangekondigd. Monsieur le Président de
la Répbbliqoe!
Vergezeld van mevrouw MiHerand.
den heer Loudon en enkele officieren
van het militaire Huis trad de presi
dent binnen en begroette Mengelberg,
terwijl onze gezant enkele aanwezigen,
den heer Rüeïl, Commissaris van de Ko
ningin in Noord-Holland en de aa:
zige dagblad-corre-pondenten aan den
president voorstelde. De heer MiHerand
antwoordde daarop, na een enkel woord
van den heer Róell, in een kort speerhii
dat hij het buitengewoon op prijs steldo
dat kunstzinnig Holland, dat steeds n
zulke nauwe banden aan Frankrijk
gebonden, zelfs tot de Elysée was door
gedrongen om zich te doen hooren. De
president zeide vurig te hopen dat de
komst van den grooien, genialen diri
gent er toe zou bijdragen om deze ban
den nog nauwer aan te halen. Willem
Mengelberg nam daarop het dirigeer-
stafje op en uit volle borst zonr
koor de Marseillaise en c.-rvolgenS drie
coupletten van het Wilhelmus, waarna
de president het teekrn tol applaus gaf.
De receptie op het Elysée was ten ein
de. Mengelberg complimenteerde de da«
HET JONGETJE EN ZIJN MAALTIJD
Met de uiterste zorgl werkt het resultaat in
schraapt hij de laatste zijn mond en kijkt
fragmenten
bord.
van zijn hoopvol naar moeder
met een ik-wil-nog-wel-
wat-uitdrukking.
vraagt in snelle opvol
ging om meer hrood,
melk, koek, aardappe
len, .vleesoh, soep,
zndht diep en vertelt
aan het plafond, dat,
hij nog zoo'n trek
heeft,
Daar moeder niet op
het voorstel ingaat,
vraagt hij met hoor
baar gefluister wat
meer dessert.
-Ö
hoort als eenig vesul-
taat de opmerking van
vader, dat die jongen
genoeg heeft gegeten
voor een heel regiment,
kijkt met treurigen
blik de tafel rond om
te zien, of er nog wat
eetbaars binnen zijn
bereikt ligt.
ontdekt, dat hij door
grondig schrapen nog
een heelen druppel uit
zijn bordje kan krijgen,
O
wou, dat zij wat op
schoten; het js vreese-
lijk om etil le zitten
en andereu te zien eten,
speelt zijn laatste
troef; mag hij tantes
appeltaart opmaken,
zij heeft wat laten lig
gen;
krijgt de vaderlijke
vermaning om te ver
dwijnen; niemand wil
meer iets over voedsel
van hem hooren,
ontdekt op het laatste
oogenblik een kruimel,
,die hij niet gezien had
en vertrekt tevreden.
(Nadruk verbaden.)'
mes en heeren jullie hebben goed ge-
zongen, doe het vanmiddag evensoo.
1 daaraan heeft het 's middags niet
gemankeerd, toen het gemeentebestuur
at* Parijs officieel den dirigent en het
koor ontving. De ontvangst ten stad-
huize was minder kil can die bij den
president. Men hoort zelden een woord
an critiek wanneer Willem Mengelberg,
onze gróóte Willem op hel podium staat.
Maar ditmaal wagen wij er ons toch
eens aan de kunstige, maar leelijke uit
voering van het Fransche volkslied. Ten
te de onverzorgde, afschuwelijke uit
spraak van het Fransch en dan de aan
stellerige wijze waarop het magnifieke
lied werd gezongen. Le jour de gloire
arrivé.... en op dat „est" dat als
een langgerekte klonk bet zwaarste
gewicht, dan hel aFoijten van de melo-
dieuso woorden, de vlijmende sisklan-
den: roarsssjons. marsssjonsneen,
dat was niet mooi, absoluut in strijd met
den tekst. Passons. Het Wilhelmus, daar
na gezongen, werd eveneens staande
door de menigte aangehoord.
De voorzitter van den gemeenteraad
die, vergezeld van enkele gemeenteraads
leden en het Comité van Ontvangst op
de eerste rij had plaats genomen, had
rich in een kort toespraakje tot den
Nederlandschen gerant en tot den heer
Jhr. Mr. Dr. A. Rocll gewend ora z'n
vreugde uit te spreken dat men wel de
uitnoodiging van het gemeentebestuur
had willen aannemen, waarop de heer
Roe 11 antwoordde. Weinig landen, zei
spreker, zullen zóó zeer de Fransche
kunst waardeeren als Nederland en 't is
daarom dat we met zoo'n groote vreugde
het voorstel hebben aanvaard om ia
Frankrijk iets van onze nationale kunst
te laten hooren. Mengelberg werd na de
uitvoering van ce beide volksliederen
wederom herhaaldelijk tc* ge juicht en
nam plaats naast een gezant. De heer
Den Hertog, leider van het jongenskoor,
nam daarop op het podium plaats om
z'n jongens enkele oud-Hollandsche lie
deren te laten zingen.
't Was een alleraardigst oogenblik.
Stelt u die enorme receptiezaal van het
stadhuis voor, gevuld met duizenden be
langstellenden en midden-in een groepje
van dertig kleine jongens die met kin
derstemmetjes het „Piet ITein" ten ge
hoore brengen. Wie had ooit gedacht dat
nog eens te hooren in 't hartje van de
Fransche hoofdstad, in de groote zaal
waar men gewoonlijk niet anders dan
saaie, officieele toespraken hoort. En
wat een verrissing om die kleine jon
gens, flink, zonder de minste aanstelle
rij, met een entrain welke we zoo graag
hooren, de Marseillaise te hooren zingen.
Het publiek waardeerde dit zóó dat de
jongens een extra pluimpje kregen van
hun sympathieken dirigent.
Daarna werden in de nevenzalen de
buffetten bestormd en gedronken
het succes van deze, voor Holland glo
rievolle evenementen.
Nu staan er nog enkele concerten op
programma nogmaals de 9de van
Beethoven en de Mattheus-passion, en
daarmede zal het bezoek van Mengel
berg tot het verleden bebooren.
Tot het verleden, inaar niet in het
verbeetboefcje raken. Ook nu weer zijn
prachtig te voorschijn gekomen en
de indrukwekkende ovaties van het pu
bliek en de groote couranten-artikelen
vol éloge voor Mengelberg getuigen van
nog iets anders dan van <jc bewondering
voor een groot kunstenaar. Nederland
deelt in de eer welke onzen nationalen
Willem te beurt valt.
HENRY A. TH. LESTÜRGEON.
Parijs, 22 Mei.
Het Tooneel
FIEXTJE BEDLEMAXS.
Hubert la Roche en
Magda Janssens.
Toon Magda Janssens en Hubert la
Rocho Vrijdag na de -voorstelling van
F ion tie Beulemans samen
op het tooneel stonden nam liet ap
plaus den vorm van een ovatie aan.
Deze huldiging was spon taan; zij
gold niet alleen liet voortreffelijk
spel, dat. deze twee Vlaarasche artieten
heel den avond hadden gegeven, zij
was ook blijkbaar bedoeld als af
scheidsgroet aan Hubert la Roche.
Toen wij dezen rus-acteur nu
pann Reulemans zagen spelen voelden
wij telkens weer. wat ons tooneel met
zijn heengaan verliest. Het is wel heel
droevig, dat alle Dlannen tot concen
tratie I.aRoche. die tooneelspeler ie tot
in <j« toppen van zijn vingers, niet
voor ons land hebben kunnen doen be
houden. Ons tooneel i* waarlijk niet
zoo rijk aan krachtige spelers, dat wij
dezen Vlaming kunnen miseen.
Hebben de Hollanden» het talent
van ï.a Roche wel altijd voldoende
gewaardeerd? Zou hij niet gebleven
ziin, als hij in Nederland hij het pu
bliek die groote erkenning en liefde
had gevonden, welke een artist be
hoeft? Heeft Royaards d;it groote ta
lent ook niet te veel op den achter
grond gehouden? Wie zou hem nog
niet graag eens in de ..Winkeldoch
ter" hebben teruggezien} Den Haar
lemmers. die hem nu nis papa
Beuleroaos zagen, zoo heerlijk-levend,
zoo kleurig en sappig, zal het sterk
bewust zïin geworden, wat Nederland
met ziin vertrek verliest.
Ja. hii is een prachtig speler, deze
Vlaming, een. zooals wij ze met een
lantaarntje moeten zoeken. Hoe leeft
hij in ziin overrijke actie aldoor op
het. tooneel. hoe natuurlijk ie elk ge
baar La Roche is een der weinigen,
hij wien men niet meer aaii komedie
spelen denkt. Het gaat schijnbaar al-
INCEZONOEN M ED E DEELIN CEN
a 60 Cts. per regel,
BRONSTE
MODELMFI.K
KARNEMrl K
YOGHURT
les vanzeifv Dftt komt, omdat deze rae-
ai'ieur ziin vak zoo door en door kent*
lloe verrukkelijk was hii gisteren^
toen Fientje hem vleide en papa Beu-
lemaii9 langzamerhand zelf ging
geloovendat hij werkelijk een groot
man is. Hoe kostelijk was dat lang
zaam niet zijn Ijandjes langs zijn buik-
io wrijven, hoe glom zijn gezicht!
Het was. of het vet van louter zelf
genoegzaamheid er afsmolt. En nu
zuiien wir dezen voortreffelijken spe
ler voorloopig niet meer op onze plan
ken zien.
Jammer, jammer, eeuwig jammer!
Gelukkig blijft Magda Janssens voor
ons tooneel behouden. Welk een char
me wist zij gisteren weer in haar spel
als Fientje Reulemans te leggen!
..Snoezig 1" hoorde ik een dame achter
mii zeggen. Ja, maar daarbij pittig
en kerngezond!
Behalve mama BeuLemans, 'die hin
derlijk onvoldoende was, vormden de
..los-werkende" acteurs en actrices van
Royaard s gezelschap een goede omge
ving. zoo iat het een prettige voorstel
ling werd. waarvan het publiek blijk
baar genoot. Wij hebben gisteren ten
minste weer eens. dank zij La Roche
en Magda Janssens komedie zien epe-
lenl
J. B. SCHUILi
DE INSPECTEUR VAN HET M.Ö".
Mr. J, H. THIEL.
De minister van Onderwijs heeft na
der bepaald, dat de inspecteur van
het middelbaar onderwijs, onzo oud
stadgenoot mr. J. II. Thiel, wordt
belast inet het toezicht op: lo. de
handelsscholen en andere inrchtingen
voor handelsonderwijs, met uitzonde
ring van de Handelshoogeschool te
Rotterdam, en de handelsfaculteit van
de universiteit te Amsterdam 2o. de
aan lycea, hoogereburgerscholen en
middelbare scholen voor meisjes ver
bonden handelsscholen of handelsklas
sen 3. de hoogereburgerscholen met
3-jarigcn cursus, welke den onder
bouw vormen van eene hoogere han
delsschool 4o. de hoogereburegTscho-
len met 5- of 4-jarigen cursus,, die uit-
sluitedn opleiden voor het eindexa
men, genoemd in het koninklijk besluit
van 21 December 1923, no. 16; 5o. de
cursussen tot opleiding van leerkrach
ten voor het handelsonderwijs.
Feuilleton
Geautoriseerde vertaling, naar het
Engelsch van
P. G. WODEHOUSE.
52)
„Maar, Lord Ems worth! Ik heb het
11 net uitgelegd ,1 Het was niet,...
Ik heb niet.1"
„Het hindert niet. beste kerel, het
doer, er niet toe. Waarom maak je er
toch zoo'n gewicht itr geval vanl Er
zijn wel meer menschen. die graag
iets eten voor ze naar bed gaan Ik
geloof dat sommige dokters liet ook
aanbevelen. Vertel me eens, Baxter,
hoe vindt je dat het museum er nu
uitziet? Een beetje rooi ijker? Stoot
die kleur niet aardig Ik vind van wel.
Musea zijn gewoonlijk zulke sombero
dingen".
Lord Emsworth, mag ik het u nog
eens uitleggen?"
De graaf keek eeu beetje boos.
„Maar Baxter, ik heb je toch al
verteld dat er niets uit te leggen valt.
Je wordt hcusch een beetje vervelend..
Wat een mooi, diep rood is dit, en
wat ruikt die nieuwe verf frisch!
M oet je Baxter, ik heb er al van kind
nf aan naar verlangd om met, verf te
knoeien. Ik weet nog dat miin oude
vader me een pak slaag gaf met zijn
wandelstok. Dat was natuurliik voor
jouw tijd. Tus'chen twee haakjes, als
je Freddie ziet. wil je hem dan zeg-
zen da» ik hem spreken moet? Hij is
wanrwhijnl'ik jn de rookkamer. Stuur
hem maar bli me."
Baxter was volkomen overstuur toen
hij de boodschap aan Freddie over
bracht, die, zooals zijn vader al
dacht, in de rookkamer in een luien
stoel zat.
Er zijn tijden dat het leven heel
moeilijk voor een man is, en het was
liet nu voor Baxter. Het noodlot had
hem leclijk voor den gek gehouden.
Hij kon nu kiezen lusscheu twee din
gen, het een al oven onaangenaam
als hot ander. Hij moest, of do kans
loopen op een dergelijk fiasco als gis
teravond, of hij moest zijn post ver
laten en niet meer do wacht houden
bij zijn bedreigde schat.
IIij rilde lij de gedachte aan een
mogelijke herhaling van dien nacht.
Hij was ere geschrokken van zijn bot
sing met de tafel, maar nog meur van
de dingen die er op volgden. Die re
volverschoten klonken hem nog in do
ooren.
Hel was waarschijnlijk de herinne
ring aan die echoten die de maat
deed overloopen. Het was wel onwaar
BChijnlijk dat hij weer een botsing zou
krijgen met een man, die een tong cn
al die andere dingen bij zich had
hij had in wanhoop het oplossen van
het mysterie van de tong opgegeven;
hij begreep er niets van; maar het.
was lang niet onwaarschijnlijk dat
hij, als hij nog een nacht doorbracht
op de galerij, weer het doel van Lord
Emsworth's schietproeven zou wor
den. Het was zelfs heel waarschijn
lijk. want de menschen waren zoo
opgewonden dnt het minste geluid na
middernacht hen aan het schieten zou
brengen. Hij had gehoord dat Alger
non NVooster tegen Lord Stocklieath
zei, dat hij ergen lust had om van
nacht op te gann zitten op de trap,
met. een geweer, omdat hij van mee
ning was dat, er een heele b"ocl moer
achter 'Ie zaak zat. dan zoo oppervlak
kig wel leek, en dat Hij dacht dat er
een soort van bende aan bet werk was
cn dat. die kerel, hoe heet-ie-ook-
weer, de Baxter, ook in het complot
was.
Toen hij aan al die dingen dacht
besloot Baxter om dien nacht maar
veilig in zijn Blaapamor te blijven. Hij
was bang geworden.
Met tegenzin was hij tot 'dit besluit
gekomen, want de gedachte dat hij
don weg naar het museum vrij moest
laten voor de roovers was vxeeselijk
voor hem.
Als hij een gesprek tusschen Joan
Valentine en Ashe Marson had kun
nen hooren zou hij waarschijnlijk do
revolver van Lord Emsworth en het
geweer van Algernon Wooster wel ge
riskeerd hebben.
Toon Ashe Joan ontmoette vertelde
hij haar wat er dien nacht gebeurd
was, fJoan had vast geslapen cn was
er niet bij geweest) cn vend dat hij
een mislukkeling was. Het is waar
dat het hem tegengeloopen was. maar
hef kwam er toch op neer dat hij niets
bereikt had.
Maar Joan was het daar niet mee
eens.
„U heeft wonderen verricht'", zei
ze. ,,U heeft den weg voor mii vrij
gemaakt. Dat is mijn ideaal van sa
menwerking. Ik ben nu zoo blij dat wo
compagnons geworden zijn. Het zou
vreeselijk geweest zijn al? ik al do
voordeelen van uw werk had gehad en
dan de belooning in de wacht had ge
sleept. Maar nu zal ik vannacht met
een zuiver geweten naar beneden
gaan en het werk afmaken".
„U denkt er toch zeker niet aan
om vannacht naar hel museum tc
gaan?"
„Natuurlijk".
„Maar dat is krankzinnig".
„Integendeel, vannacht is de eenige
nacht dat er geen gevaar zal zijn".
,,N'a wat er pas gebeurd is?"
„Juist daarom. Denkt u dat me
neer Baxter nu nog uit z'n bed zal
durven komen? Als er ooit een kans
komt om het ding te pakken te krij
gen. is hel vannacht".
,.U heeft gelijk. Van dien kant ha9
ik het nog niet bekeken. Baxter zal
geen tweede mislukking willen riskee-
ren Vannacht moet het mü geluk
ken".
Joan trok haar wenkbrauwen 6p.
„Ik begrijp u niet goed, meneer
Mnrson. Is u van plan om vannacht
weer te probeeren de scarabee te pak
ken te krijgen?"
„Ja. liet zal heel gemakkelijk
gaan
„Vergeet u dan dat het, volgens
onze overeenkomst, mijn beurt is?"
„Maar daaraan wilt u mc toch niet
hóuden?"
„Natuurlijk",
„Maar mijn hemel, denk toch eens
aan mijn positie! Verwacht u werke
lijk van me dat ik in bed blijf liggen
terwijl u al het werk doet en dan de
helft van de belooning aanneem?"
„Ja".
„liet, is belachelijk".
„Het is evenmin belachelijk als
dat ik hetzelfde zou doen. Meneer
Marson, het geeft niets of we nu weer
van voren af aan beginnen. We heb
ben het al lang geleden afgesproken".
En ze weigerde ora de zaak verder
te bespreken, en liet Aahe staan. Hij
voelde zich even ongelukkig en wan
hopig als Baxter, tegen den tijd dat
het nacht werd.
II.
lief. ontbijt op Kasteel Blandings
was geen officieele maaltijd. Er stond
eten en drinken in de groote eetzaal
voor wie energie genoeg had om het
beneden te gebruiken, maar de meer
derheid van de gasten ontbeet tn hun
kamers. Lord Emsworth, die niet te
bewegen zou zijn om.den dag te be
ginnen in gezelschap van een reeks
familieleden, waarvan hij het meeren
deel niet uit kon staan, gaf hen het
voorbeeld
Toen Baxter dus eindelijk, nadat
hij tot 's morgens vroeg wakker had
gelogen, om negen uur in slaap viel,
kwam niemand hem wekken. Hij
belde niet en werd dns niet gestoord
en hii sliep door tot half twaalf, het
was Zondagmorgen en de meeste gas
ten waren naar de kerk op dat uur,
(Wordt vervolgd.)]
