HAARLEM'S DAGBLAD
IntemationaleTentoonstelling
van moderne decoratieve
en industrieele kunst te
Parijs in 1925
FLITSEN
dTschijnverloving
Vrijdag 27 Juni 1924.
TWEEDE BLAD
Stadsnieuws
Da deelneming van Nederland
Het geld daarvoor Is nog niet
geheel bijeen
Mogen velen aan 'den oproep der
Commissie gehoor geven, zoodat het
mogelijk zal blijken de ontworpen
Nederlandsche afdeeling te Parijs in
1935 tot stand te brengen
Voor ons land zal dit zeker, behalve
nit een cultureel oogpunt, ook van
groot nut op eeonouiisch gebied zijn.
Bovendien opent de tentoonstelling
stellig wijde perspectieven voor be
langrijke groepen van onze. thans
veelal in benarde omstandigheden
verkeereude, kunstenaars.
De bouwkunst van heden
Een lezing van Ir. J. W. E. Buys,
den bouwer van het nieuwe
üymnasium
Eenige maanden geleden, toen al-
gwiioeu ju do pers verzekerd werd.
dat one land moest afzien van deel
neming aan de Parijsche tentoonstel
ling omdat do regecring geen sub-
siai© wjido toezeggen kwamen wij
met het bericht, dat cr middelen ge
vonden waren om alsnog geld te vin
den voor deelneming, terwijl ook van
de regeering alsnog steun wae toege
zegd.
Er volgde op dit bericht tegen
spraak in de pers. zelf» van mensehen
die krachten» hun poeitie oogen*;hijn-
lijk beter op de hoogte konden ziirt
dan wij. Toch hielden wij de juist
heid onzer berichten vol.
I>at wij goed ingelicht waren blijkt
thans wel uit hot volgende dat ons
door het comité ter plaatsing gezon
den wordt:
In 1935 zal te Pari je de bekende in
ternationale tentoonstelling van
architectuur en kunstnijverheid
plaatsvinden.
Dexe tentoonstelling wordt dit maal
van zeer bijzonder belting. He Fran-
seho organisatoren hebben er alios
op gezet een waarlijk breed opgezet
bee'd van de tegeirwoordige bouw
kunst en nijverheid van de beechaaf
do wereld te geven.
De Esplanade doe Invalidee. o<
Cours-la*Reine en het Grand Palsis
zijn door de Fransche regeermg be
schikbaar gesteld.
Reeds 15 verschillende landen zeg
den hun medewerking ton. Het be
hoeft geen betoog, dat ook ons land,
dat zich mans juist in een zoo be
langwekkende pluue van ontwikke
ling der moderne bouw- en sierkunst
bevindt en dat zonder den minsten
twijfel zc«.-r goed voor den dag kan
komen, hier niet mag ontbreken.
De organisatie van ten goedo ten
toonstelling brengt intusschen kosten
mede. die grootemlecls door belang-
Mcllrnden bijeen gebracht zullen
moeten worden.
Ook in de tegenwoordige tijdsom
standigheden inoct dit mogelijk zijn.
Het is toch noodig, dat onze capa
bele moderne kunstenaam. willen zij
niein hun werk door gebrek aar
opdrachten gehandicapt blijven. c-r
gebrek dat inherent is aan de betrek
keliika beperktheid van het binnen
landscho afzetgebied grootere bekend
hmd in het Buitenland hebben.
Wanneer deze internationale ten
toonstelling mede tot resultaat kan
hebben, dat do Nederlandsche bouw;
en sierkunst appreciatie in bet bui
tenland mocht verwerven, dan zou
ren wultaat bereikt zijn. waardoor
de moeite en kosten <l«*r Hollandsche
organisatie meer den beloond zou
zijn.
Do voorbereidingscommissie meent
Intusschen, dst vóór zij met do uit
voering der tentoon»udlinx*plannen
kan bcginnrn de noodig" gelden, wel-
ko op f lbO.CO't geraamd worden, bij
een moeten zijn.
Hoogstwaarschijnlijk zal do Rcgee-
ring iels wat in deze i i.dcn van be
zuiniging veel zegt, f VtCOO beschik
baar stellen. Ah resultaat van baar
eerste pogingen kan do Commissie
voorts mededeejon, dat vnn narticu-
lio-o rijde bovendien f &J 000 bijeen
gebracht is. De la itsf" f 23.090 ont
breken dus nog slechts om d* zoo
sohoono en nuttige plannen to kun
nen verwezenlijken.
In het vertrouwen, da' allen, die
voelen voor onzo national" kun«t en
voor ons prestige In het buitenland,
dit bedrog bijeen zullen Krengen,
werkt do Commissie door en ïond san
vel© Nederlanders, waarvan zij t"'in
ve-wacht. een opwekkende circulaire.
Zeker zijn cr nog velen, waoraan
zii niet dacht
Het secretariaat. Damrak 80,'$1.
Amsterdam zal gaarne aan een elk
die dnnrtoo den wensch te kennen
geeft, do noodige inlichtingen ver
strekken. Rovrndirn houdt do pen
ningmeester Mr. H. K. Westendorp,
N'iv. Spiegelstraat 17 te Ajnttaztlsza
lich aanbevolen voor toezending van.
liefst aanzienlijke bijdragen.
In de projectiezaal van de H. B. S.
met o-jarigen cursus met gewijzigd
leerplan (Hcogere Handelsschool,
spratc de heer J. W E. Buys, ingenieur
b,j do afdeeling Publieke Werken
Donderdagavond het eerste gedeelte
van zijn voordracht uit over boven
genoemd onderwerp. De voordracht
werd gehouden voor ambtenaren eu
arbeiders, werkzaam. aan het nieuwe
gymnasiumgebouw. De lieer G. Smits,
adj. architect bij de afdeeline publie
ke werken, sprak een woord van wel
kom, iu het bijzonder tot den spreker
en wethouder M. A. Reinalda.
Ir. Buys, zei in zijn inleidend woord
0 m. dat het niet willen of kunnen
begrijpen van de vormgeving der Jong-
sis bouwkunst. het wantrouwen,
waarmee iedere nieuwe scheppings
daad ontvangen wordt, een natuurlijk
vcvolg is van do disharmonie om ons
heen, van de onevenwichtigo machts
verhoudingen in de tegenwoordige
maatschappij- In do jacht naar bet
bezit is de mensch zichzelf voorbij-
gegaan. In de hedendaagsche maat-
schanplj zijn slechts enkelen de ge
lukkige bezittere en deze trachten de
anderen dom to houden. Daardoor
ont'taat wantrouwen. Wie echter
niet ziende blind is, ziet de groote
evolutie, die voert naar eer. nieuw en
beter leven.
Om dat te krijgen zal er weer har
monie moeten komen in denken en
doen. D&n kan schoonheidszin weer
ieders deel ziin. Men zal hiervoor tot
eenvoud en kjaarheid moeten komen.
Spreker wees vervolgens op de vele
perioden in da bouwkunst. Perioden
van opkomst, bloei en verval. Alles
wat er op de wereld is. is gebouwd.
Wij zélf bouwen onze gedachten. De
grondslagen van de maatschappij
moeten gevormd worden door het den
ken v n alle menschfn in harmonisch
verbaud. In oude tijden begon do
mensch te bouwen om zich te beschut
ten tegen do elementen. Daarna
kwam liet bewust scheppen van bouw
werken. Doch de bouwkunst verviel
tol een koekenbakkersbouwkunst.
Hierdoor zijn de menschen de kluts
kwijt gerankt. De mensch wilde toen
teruggrijpen nnar voorbiio tijden.
Maur zouden we, zoo vroeg de beer
Buys, de vormen, die we zóó verloren
hebben, weer terug kunnen vinden?
Zouden we ons daar weer bij aan
kunnen passen? Toch ziin er, die dat
willen en ze begrijpen niet het nutto-
looze van hun pogem Die oude vor
men zijn ontstaan uft hef leven, uit
de noodzaak van toen. Alle dingen,
die nu niet meer bestaan.
Spreker wees op het foutieve na
booteen van antieke bouwstijlen.
Waarom, vroeg hij, hebben we die
oude dingen toch nog lief? Dat is om
de groote harmonie en de groote op
rechtheid. Om de zuivere afspiegeling
van het geestelijk leven ia dien tijd.
We moeten nu breken ine» de vor-
men-leugens, vervolgde spreker, die
ons steeds meer de kluts kwijt doen
r.tken. Do bouwwerken van nu zul
len onzen tijd moeien symbol iseeren.
1 'itvoerig ging do heer Buys in op
de schilderkunst.
Daar kwam het eerst do revolutie.
De futuristen verdienen onze dank
baarheid, want zij hebben ons uit
onz-n dommel-slaap gewekt.
Daarna kwamen dc kubisten en de
oxpresionisten. Uit hun werken
spreekt weer karakter, zij zullen ons
den nieuwen stijl brengen. Komende
op do nieuwe houwkunst, zeide epre-
ker dat. ieder bouwwerk den mensoh
tn tempel moet zijn In ieder bouw-
erk moeten we bet lovr n, dat om
ons is, voelen. Van de drie oer-elo-
inenten waaruit de nieuwe bouw-
kunstvormen samengesteld zijn, heeft
i*ler zijn 6ymboliscne fcetoekonis.
De balvorm dwingt tot concentratie,
tot het voortdurend richten van do
aandacht op het eene centrum, van
waaruit de evdachtcnkracht ontet-aat.
De driehoek symboliseert als onver-
vormbar© figuur een gciachtencoro-
plex. dat een zoker weten uitdrukt.
In zekeren zin ie do driehoek een
eigenwijze figuur.
Het vierkant. do rechthoek, de
ruimtelijke f-curen van den kubus
in het rechthoekig prisma drukken ten
sio'.ie ui» een oneindigheid. Ze maken
steeds nieuwe toevoegineen mogelijk,
die harmonisch daarbij aansluiten
kunnen, zonder den oörsprohkelijken
vorm te 6chaden. Hun onvolledig
heid is daarom juist liet kenmerk, van
hun volmaaktheid, alv vorm van do
zen tijd. Ze zijn het krachtigste sym
bool van ons nieuwe strevende on
eindige vrijheid van on* denken en
doen. Ze ziin drager® van de democra
tische gedachte.
Deze figuren zullen door de he-
dendaagsehe bouwmeesters in al hun
oorspronkelijkheid het, allereerst ge
bruikt moeten worden. Vau deze
oerelementen moeten ze uitgaan.
In onverbreekbaar verband met
de var in en. die ons denken eymboli-
seeren zijn de kleuren.
De kleuren. ons door de
natuur geeeven. hebben een symboli
sche bcteekenii. Wit en zwart worden
wel eens geen kleuren genoemd. Beter
was het, wit „allee" en zwart „niéts"
te noemen.
Kleuren kunnen gemoedsstemming
opwekken. Rood ie co kleur, aio
voortstuwende krachten in ons op
wekt. die voert tot nieuw denken, tot
steeds nieuwe daden. Deze kleur heeft
dues verwantschap met de kubische
ru rmefiguur. In htt licht van hot
rood hebben we dus voor de nieuwe
menschheid te scheppen.
Blauw is de kleur die stemt tot na
denken. Ernstig en stil is men bij do
aanschouwing en hoe donkerder het
blauw, hoe ernstiger men is. Tot
het zwart, het niets.
Lichtblauw daarentegen voert tot
loomheid en slapheid. Geel is de kleur
van het zeker weien, de stralende, op-
ekkende kracht. Van de samengetel
de kleuren is oranje de kleur van de
s vreugde, groen de kleur van de
kalme rust, paars de kleur van dea
weemoed en bruin de kleur van de
misdaad. De vuil-brons-groene kleur is
die der traagheid. Blauw en zwart door
een gemengd beteekent verstardheid.
Fen rware strijd zal gestreden wor
den, maar het rood zal overwinnen.
We moeten de bouwkunst voor den
ondergang behoeden, niet langs e<-n
omweg maar zoo spoedig mogelijk.
Daarom alleen kubische vormen en
daarom geen bolvormige of driehoe
kige figuren meer.
Hierna kwam de heer Buys op de
materialen. Hij wees er op, hoe tegen
vele nieuwe materialen met twijfel wordt
opgezien, ©©halve tegen de tallooze
vormenleugens zal, aklus de heer Buys,
onze strijd moeten gaan tegen de vele
materiaal-verkrachtingen. De nieuwe
materialen, het gewapend beton, het
ijzer en het glas zullen de vormen
scheppen, die onren tijd syrabolisecren.
De grootste kunstvorm van deren tijd»
.■ervolgde spreker xiin rede, is de ma
chine. De machine is bet grootste na-
tuurwonder van dezen tijd. Weliswaar
heeft re veel ellende gvbracht. maar
eens zal ze worden aangewend tot
hei! van <1" menschheid. D« machine
tal met de kleine utiliteitswerken den
komenden stijl vormen.
De bouwmeester van dezen tijd "1
de kubische ruimte volkomen motten
omvatten. Alles zal moeten worden ver
vormd. zelfs de meubelen. Alles moet
eenvoudig en klaar zijn, voorloopig
ronder versierselen. De bouwkunst zal
in overeenstemming moeten worden ge
bracht met ons geestelijk Wen. Dan ral
er een hetero tijd komen. De moderne
kathedralen van don arbeid rullen tem
pels worden van den nieuwen nensclr.
waarin hii, in d« diepste beteekenis vnp
het woord, weer zal kunnen leven, weer
ral kunnen komen tot collectief denken
en tot collectieve daden. Het handelt
dus in de bouwkunst om ern heog
geestelijk goed. Het sollen of het on
rirhtig omspringen daarmede zou niet
minder dan een misdaad beteekenen.
Een hartelijk applaus beloonde den
spreker, waarna ook de heer Smits nog
w.tnrdeerecde woorden sprak.
Hedenavond zal de voordracht wor
den vervolgd en zullen lichtbeelden
worden vertoond.
Familieberichten
UIT ANDERE DAGBLADEN.
Bevallen 24 Juni mevr. J. A. C.
Po! iner-Way z.. Amsterdam.
Overleden 23 Juni: A. M. Brug
man 63 j.. Amsterdam. Mevr. de
wed. J. M. Langebuerd-IIouttuyn 75
i.. Wormerveer. 24 Juni: 1'. van
der Hnagen 70 i Amsterdam.
Mevr. A. Th. G- Swatere van Schaum-
bure-Gratama. 61 i.. Assen. Dr. H.
Kramer 64 j.. Groningen. L. War-
nioilts. 53 j.. I.aren N.-H. Mevr.
G. van Roodvan Buren, 78 j., Am
sterdam.
INCEZOnOEN meoedeelincen
a 60 Cts. per regel.
De zakenman, die een warm twaalf
uurtje gebruikt drinkt daarbij niet
gaarne bier of wijn, om He slaperig
heid, die daarvan het laetige ge
volg ie.
VICTORIA-WATER
Obcrlahnstein,
voorziet hier in een behoefte. Het
is een ver: ri pochende, opwekkende,
aangename drank, juist dat wat de
zakenman op den duur verkieet.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD
DE WEKKER
je zwaait slaperig met je arm om
dat ellendige ding tot zwijgen te bren
gen en merkt dat het er niet is
je zoekt het met hairdicbte oogen
hoe heb je nou kunnen vergeten om
'm naar je bed toe te halen
je herinnert je met een zucht dat je
'm daar met opzet hebt laten et aan,
zoodat je er uit zou moeten
je besluit om Je niet zonder strijd over
te geven en begint met eenige zwakke
pogingen
Je hoopt dat Je het geratel kunt ont
vluchten door je te begraven, tot hij
afgeloopen is
je verwacht dot het nu wel stil zal
zijn, maar het blijkt, dat hij harder
belt dan ooit
je doet een laatete wanhopige poging
en slaagt er slechts in, om de wekker
van den stoel te gooien
je staat kreunend op en bereikt het
ding juist, op het moment, dat het af
geloopen is.
(Nadruk verboden.)
GOEDE MANIEREN.
Wij kunnen zeggen wat wij willen
au de Amenkaunsche standaard
un beschaving, wij kunnen niet a»n
der reden afgeven oj> de kauwgom
gewoonte, op de algomoone platlieid
van taal, die tien Vankei* kenmerkt,
wij mogen hun de eer van originali
teit met onthouden. En wanneer wij
lezen, dat in een Amerikaausohe stad
jaarlijks een „beleefdheidsweek" zal
worden gehouden, moeten wij beken
nen dat de instelling daarvan ook hier
te lande wel wat goeds zou kunnen
uitwerken.
lloe rucn in het land der origineels
denkbeelden een dergelijke beleofd-
heidswoek arrangeert Men behangt
do straten en openbare vervoermidde
len met groote plakkaten en doeken,
waarop zooal geen bevelen dan toch
vriendelijke vorzooken tot het inacht-
uernen dor beleefdheidsvormen te le
st aan. Zoo kan men bijv. in een
straat gedurende een tijdsverloop een
viertal tramwagens tegenkomen, die
aJle een in reusachtige letters gestel
de beleefdheidsleuze meevoeren. Op
den eerste staat. „Goeden morgen",
op den tweede: ,,Hoe gaat het u", op
den derde; „uitstekend, dnuk u" op
den vierde een algemeen© wenk: „be
leefdheid kost niets". De bioscopen
vertoonon korte speciale films, waar
in goede manieren gepropageerd wor
den. Op het doek verschijnt een druk
straatbeeld. Een oude dam© tracht
over te stoken en wadht tot de ver-'
keersagent den stroom van autos een
ooigenblik heeft doen stilstaan om den
voetgangers gelegenheid te geven de
overzijde te bereiken. Terwijl zij
wacht loopen telkens voorbijgangers
tegen htrar unn, zonder c-xcuoes Ie
maken. Dit beeld heet: de verkeerde
manier. Het volgende beeld vertoont
dozelfdo oude dame. Het verkeer
wordt gestopt en een vriendelijke jon
ge man helpt het strompelende oudje
naar den overkant. „Dank u", zegt
ij. „u is heel vriendelijk. Dit beeld
heet; de juiste manier.
Wij mogen dit wal sentimenteel vin
den en gechargeerd, maar dan blijkt
hier alleen uit, hoever ook wij van
den ideaaltoestand zijn afgedwaald.
En de gunstige uitwerking van der
gelijke campagnes is bewezen. Nog
maanden na zulk een beleefrtho.ids-
wcck blijkt het nut uit het optreden
-ftn do inwoners.
Ook op ander gebied wordt voor
goede munieren propaganda gevoerd
in zulke dag on. In diezelfde Ameri-
kaansche stad komt liet zeiden ot
nooit voor, dat treinreizigers hun stof
fige of bemodderde schoenen op do
bank tegenover h©n leggen, wanneer
daar eens een tijdjo niemand zit. Du
is het resultaat van een biljet, dat
in de meeste compartimenten hangt
en waarop te lezen staat:
Als u gewoon is, uw schoenen thuis
aan de stoelen af te vegen, 'doe het
dan ook hier. Wij willen niet liever,
dan dat u zich in onze treinen thuis
voelt".
In deze aanmaning herkent de lezer
het opschrift in de Haagsche tramwa
gens: „Een goed Hagenaar houdt,
wanneer hij hoest, de hand voor den
mond".
In principe is ook dit juist. De
vonn is alleen mislukt. Als bezoeker
van den Haag hoop je onwillekeurig,
dat een van je medepassagiers een
kriebel in zijn keel zal krijgen, om
dan te kunnen constateeren, of hij een
goed Hagenaar is. Het maakt Je een
oogenblik kriegel, omdat je Je af
vraagt, of dergelijke goede maniereu
alleen van Hagenaars verwacht wor
den. Maar slechte een oogenblik want
dan kom je tot de conclusie, dat be
zoekers uit andere steden een derge
lijke vermaning niet van noode heb
ben, En je leunt tenslotte ook in de
verleiding komen, om het verzoek niet
op ie volgen, omdat je als zelfbe
wust Haarlemmer heelemaal niet voor
Hagenaar, goed of slecht, wilt door
gaan.
Er is weer eens een lijvig boek ver.
schenen over die liet meest over het
paard getilde categorie mensclien, de
Amerikaansohe filmsterren. Een enkel
voorbeeld willen wij hieruit aanhalen.
Op een dag vroeg iemand aan het be
roemde „jochie" Jackie Goagan, wie
de grootste acteur t>er wereld was. liet
ventje antwoordde: „Charlie Chaplin
natuurlijk". En wie daarna, vroeg
de nieuwsgierige: „Jackie Coogen",
was liet antwoord. De vrager vond dit
grappig, om bei gevoel van eigen-
waarde, dat uit liet antwoord bleek.
Maar hij besefte blijkbaar niet, dat
het oneindig veel komischer was, dat
hij een dergelijke vraag aan een kind
van acht jaar stelde.
Dan lezen wij met meer genoegen,
hoe de regisseur van een middeleeuw-
sche film plotseling moest doen stop
pen en eenige honderder, meters film
doen vernietigen, omdat hij merkte
dat een groep „ridders uit de veer
tiende eeuw" op gom stonden te kau
wen.
VACANTIE.
In vele huisgezinnen is in deze da
gen de vraag: waar zullen wij in on
ze vacantie heengaan van allesover-
lieerschend belang. Een rijke Amen-
kaan heeft liet probleem op zeer ori-
gineoie wijze opgelost. In zijn kamer
staat een globe. Wanneer zijn vacan
tie nadert neemt hij een speld, sluit
de oogen, draait de globe snel rond
en steekt de speld er ergens in. Als
hij de oogen weer opent, weet hij,
waar hij zijn vacantie zal doorbren
gen. Dat dit een kostbaar systeem
i, spreekt wel vanzelf. Op bevel van
zijn speld heeft hij reeds Engelsch-
Indië, Noorwegen, Australië, Zweden,
Egypte bezocht, maar ook is hij eens
40 R.M. van zijn woonplaats ge
bleven.
EEN MINNEBRIEF IN EEN
FLESCH.
Twee-en-veertig jaar geleden wierp"
een Iersch meisje in een sentimenteel©
en ook wat romantische bui een ver
zegelde flesch in zee, die een minne
brief bevatte aan den man, die nem
zou vinden. Flesch en brief zijn dezer
dagen op de kust van Noord-Amerika
aangespoeld, gelieel intact na hun lan
ge reis en de oude dame, die ze in
haar jeugd aan het ruime sop neert
prijsgegeven, ontving tluins aolit brie
ven van menschen, die bij de vondst
tegenwoordig waren. Intusschen ia
Mrs. Byrne, zooals zij thans neet,
reeds 40 jaar getrouwd.
Het nieuwste huisdier voor de wis
pelturige Amerikaansöhe echoonen is
een jonge wolf, die tot een zeer goe
den waakhond schijnt te kunnen wor
den opgevoed. Onlangs is een scheeps
lading van deze dieren te Southamp
ton aangekomen, op weg van Rusland
naar de Vereenigdc Staten.
Vandaar blijkbaar de optimistische
berichten over toeneming van den es-
port uit den communistischen Heil
staat,
ALS DE AARDE NIET MEER'
DRAAIT.
Wat zou er gebeuren wanneer de
aarde eens ophield met draaien?
Een Engelsdh sterrenkundige neeft
verklaard, dat de draaisnelheid van
de aarde langzamerhand geringer
wordt. Wij behoeven ons hierover niet
ongerust te maken, want deze ver
langzaming is reette eeuwen gaande
en het moet nog heel wat eeuwen du
ren voor het zoover is, dat de resul
taten merkbaar worden.
Toch is het misschien interessant
om theoretisch eens na te gsan, wat
er gebeuren zou. Wanneer de draalen-
de beweging geheel ophield en de aar
de toch in de wereldruimte bleef han
gen, zou 't gevolg zijn, dat zij sleclit-s
aan een zijde door de zon beschenen
zou worden. De andere zijde zou in
voortdurende konde en duisternis be
dolven zijn. Do maan zou waarschijn
lijk geheel uit het gezichtsveld ver
dwijnen.
Als de beweging van de aarde gere
duceerd is tot een enkele omwente
ling per jaar, duurt iedere dag ook
een jaar, zooals het. geval naar men
vermoedt is op de planeet Mercurtus.
Maar het zal nog eenige honderoen
rr.illioenen jaren duren voor do ver
langzaming zoover gevorderd is, dar
de dan levende menschheid er last vau
krijgt.
Feuilleton
Naar hot Engelsch van
BERTA RL'CK.
16)
Eerst dacht ik, dat ze openlijk
vijandig zon zijn, maar daar ben ik
van teruggekomen. Het zal nog er
ger welen. Zo zal ijskoud en vorme
lijk beleefd 7.:jn en tn onberispelijk
beleefde termen duidelijk haar verba
zing toonen, dat haar zoon zeker niet.
goed wijs moet zijn. om een van zijn
employees ten huwelijk te vrncen.
Zij schrijft, lat zij (iistuwrhjk) met
genoegen naar het moment uitziet
(met misnoegen, bedoelt f) waarop
zij kennis met rail zal mak-n (toch
waar?) Het huis is natutirliik een
grootere editie van het privéknntoor
van den Raas. Een marmeren hall met
kille beelden er ;n (brr' Ani"tan:t-
d"n Maendng verwacht 7ii mij. Zii
d«<nkt natutirliik. dnt ..die i'.rifromv
Trant", of ..die 'onve •■ro'tw" o' die
afschuwelijke, kleine typiste", of boe
zii mij ook bij zichzelf noemt. w"l wat
feffen die ontmoeting zal opzien, en
tatuurlijk hoeft zij zich voorgeno
men, te zorgen, dat dat zoo blijft; ze
zal mij wel op mijn plaats houden
die veertien dagen, die do Baas be
paald heeft.
Zij kan echter onmogelijk de ero te
angst bceeffen, dien ik voel. als ik
aan onze ontmoeting dsnk. Als ik het
ccnigsziits kan klaarspelen, zal z': het
ook nset beseffen.
„Je kunt zeker haast niet wachten,
totdat jc er bent. Tots", zei Cicely,
terwijl 7.ij toekeek, hoe tk mijn nieu
we japonnen in een rieten reismand
pakte, die expres voor de gevreesde
gelegenheid gekocht was.
Twee hecle dagen heb ik noodig ge
had voor al mijn inkoopen.
„Ben je nier ontzettend benieuwd,
hoe het alle« zijn zal?"
„Ik zal toch tot morgen geduld moe
ten hebben".
..Zijn huis!" begon Cicely weer.
..Zijn vader is dood, is "t niet? Heeft
hij alleen nog maar een moeder?"
..Dar denk ik wel. Ik vind het vol
doende. F.en man. die zich engageert,
moest altijd of een wees of een eenig
kind zijn! Alleen nog maar een moe
der: het is genoeg, dunkt mij".
..Nu. ze kaa net anders dan In
haar schik zijn met je. Tots!"
...Te ziet er z)ó l ef u t met al die
snoezige, nieuwe kleeren! Wat een
fortuintje, dat Je net dat kleine letraat
gekregen hebt, en je dus van allerlei
kon aanschaffen! Jo zoudt nu overal
kunnen gaan logeeren, iedereen kun
nen ontmoeten!
„Wat zal hij trotsch op je zijn!
„Het moet zoo n genot voor <a-n ge-
engtigcerdcu man zijn, als hij weet,
dat zijn familie en vrienden ten volto
zijn keus kuunen begrijpeu, uls hij
hun zijn meisje voor de eerste maat
voorstelt, in plaats dat zij inei geen
mogelijkheid kunnen inzien, hoe hij
er toe gekomen is, zijn oog op haar
te laten vallen!"
„Denk je, dat mevrouw Waicrs zich
levendig zal kunnen voorstellen, dat
hij zich met zijn typiste gecneageerd
heeft?" zei ik, terwijl ik inwendig
moest lachen om mijn bitterheid. „Ik
won, dat ik het wist".
„Tots, visch nu niet langer naar
complimentjes- Je weet best. hoe zii
jo zullen bewonderen. Wel, zooals
meneer Vandel ik bedoel, het kan
niet anders. Kijk niet zoo terneerge
drukt, schat! Natuurlijk is het altijd
een boel ding om zijn familie voor het
eerst te ontmoeten, maar jij moest er
dunkt mij. toch niet zoo tegen op
zien".
Dat is ook zoo maar Cicely weet
niet waarom. Hoe het, zij, liaar ver
troostende woorden klonken mii nog
in do ooren. toen de trein mij laaf
op den middag van Victoria station
naar Sevenoaks bracht, om daar mijn
gevreesde bezoek aan mijn (officieele)
aanstaande schoonmoeder te bren
gen. Voor de eerste maal sedert de da
gen, dat het iets heel gewoons voor
mij was, rei-de ik eerste klasse.
Het zou mot stjsn, als ïk .iu Seve
noaks uitstapte, waar <ie een of an
dere bedien le in livrei mij waarschijn
lijk komt afhalen en tk dan heelemaal
gekreukel.i en bestoven m warm uit
een coupa te voorschijn kwam, waar
do andere passagiers b laden met man
den en Klcme kinderen waren.
Ik gebruis hei geld vau meneer
Waters, om ais zijn meisje fatsoenlijk
voor den dag to komen, zocdat hij
zich niet voor mij behoeft te schamen.
Ik reisde dus eerste klas. Ik had
een vau mijn nieuwe pakken aange
daan, tabakkleurig-bruin, met een
snoce van een hoed. die ©r precies bij
kleurde. Cicely had die gekozen uil
een groote doos vol, die Madame Ché-
risette mij op zicht gezonden had.
Al had Cicely den hoed niet zoo be
wonderd. dan had ik zelf toch wel ge
weten, dat deze mij pijzonder flat
teerde. Omdat ik niet groot van stuk
ben, vond ik vrij gemakkelijk alles,
wat ik voor mijn uitzet oood'g had.
Daar het waarschijnlijk de eenige
uitzet is, die ik ooit zal noodig heb
ben (ik ben benieuwd, wat Svdney
Vandeleur wel van mijn briefje ge
dacht moet hebben) ben ik niet al te
angstig geweest bij mijn keuzo, en ik
hoop er recht van te genieten van
mijn autojas met bont gevoerd af tot
mijn nieuwe zakdoeken toe".
Het is eeuwen geledeu, sedert ik
eens geheel naar mijn smaak mijn
kleeren bij elkaar kon Kiezen; het is
al zoo lang, sedert ik niet „gekleed"
maar alleen „bedekt" was. Ja. echt
„bedekt" met iets van marineblauw,
waar ik eens voord eel ig tegen aan
was geloopen en wat anders in bruin,
waar ik op een anderen keer eens niet
langer buiten kon en iets ia zwart,
omdat ik toevallig niets anders kon
vinden, dat mij financieel paste.
Nu zal ik echter weer eens alle3
aan hebben, dat bij elkaar kleurt.
Iets, waar ik mijn oog op had la
ten vallen op weg naar kantoor, een
linnen japon, de kleur van roode kla
ver en met wat dikke crème kant ge
garneerd heb ik ook niet kunnen weer
staan en ik denk, dat als de vrouwe
lijke editie van Still Waters mii er in
ziet. zij wel eenigszins onder den in
druk er van zal komen.
Wat Sydney Vandeleur betreft, ik
weet, wat hij gezegd zou hebben.
tk heb er over nagedacht, of ik dat
akelige korte briefje aan Svdney wel
had behoeven te schrijven.
Ik was natuurlijk woedend op hem,
ten eerste, omdat hij te la.it. kwam en
ten tweede - omdat hij mij ge\raag<l
had, toen ik niet meer bij machte was
hem ie accepteeren maar dat wist
hij niet. Hii bracht mij er echter door
in een moeilijk parket.
Had ik een eind ann mijn engage
ment kunnen maken? (Mijn gedach
ten vlogen pijlsnel door müti hoofd
Had ik dien zelfden avond aan me
neer Waters bunnen schrijven en het
verbreken en hem het geld terug stu
ren? Onmogelijk. Honderd pond van
dat salaris waren reeds dadelijk ver
zonnen en de andere vier bonder!
had tk ook al aangesproken. Die zou
ik zelfs niet meer kunnen «.invullen
Had ik Sydney niet kunnen ant
woorden:
„Ik kan je nu niet ontvangen. Ik
kan ook niet zeggen, waarom'niet;
maar wacht een jaar en herhaal dan
je vranc? Hij heeft toch al zoo lan*
gewacht.
Maar neen, dat zou toch niet ge
gaan zijn.
Ik zou mijn belofte gebroken heb
ben; rniin overeenkomst met dien af
schuwelijken man. die mij echter on
mijn vyoord vertrouwd heeft en in
allen geval heeft Svdnev het zichzelf
te wijten, dat ik mijn uitzet niet ce-
kozen had met de gedachte aan hc-m.'
(Wordt vervolgd)»
