zeer voordeelige aanbieding
OPGEKLAARD
Burgerlijke Stand
LANGE VEERSTRAAT,
bock Anejjang.
met het inkoopen van uw Dames
en Heerenkleeding.
Bezichtig eerst eens ONZE etalages. WIJ hebben
ook voor U EEN
in
HEERENCOSTUUMS
j 15.50 - 17.50 - f 21.50
Uiterst solide kwaliteit in 100 dessins.
Binnenland
EEN DRAAOLOOZE REDE VAN
MINISTER COL1JN.
Hal nieuwste
Minister Coliin heeft Vrijangatoncl
te Hilversum een radio-lezing gehou
den finantieelen toestand van ons land
en de toeskomst. De rede duurde ruim
toil nvrl
MEVR. ROLAND HOLST.
Mevrouw Henriet te Roland Holst—
van der Schalk, die uit de Communis
tische Partij is getreden heeft zich,
naar de Tel. verneemt, aangesloten
bij den Bond van Communistische
Strijd- en Propagandaclubs (groep-
De Kadi), omdat naar zij meent, het
haar daarin beter mogelijk zal zijn
de hoogste idealen der derde Interna
tionals naar den geest te dienen.
BEVERWIJK. GehuwdJ. Th.
Steel met W. de Vries.
BevallenC. M. van de Molen
Springveld, d. C. M. KockxGroot, d.
C. Duiker-Vendel, d. A. M. van Velt-
huijsenAssendelft, d.
Mijnheer keek naar het klokje op
den schoorsteen en bemerkte tot zijn
schrik. dat, liet reeds tien minuten
voor acht uur aanwees.
Mae 'k nog oen kop thee? vroeg
iiii, zenuwachtig dc krant opvouwen
de, daarna bracht liii de laatste stuk
jes van het gesmoorde broodje haas-
lig naar zijn mond.
Help ie zelf even, Dickriep z'n
vrouw, die bezig was het meisje van
boterhammen te voorzien. Sientje ie
uaar do keuken om melk te halen.
Ja maar ik heb geen tiid! brohv
do mijnheer, terwijl bij druk'doende
was alle* bij olknar te leggen. hetgeen
hii naar het kant-oor moest meenemen.
Bob. de jongste epruit. die juist zijn
bord havermout had geledigd. klapte
aanhoudend met den lepel op den
rand van zijn bord.
Stil toch, jijknorde vader.
Ikke.... ikke zee niks. antwoord
de Bob on trok een beleedigtl snuitje
Nee. jo zeit niks. maar je maakt
een geweldig levenl^o dien lepel
neer! commandeerde vader.
De klok is. geloof ik. iets voor,
trachte mevrouw haar echtvriend ge
rust to stellen, 'i is nog geen ach;
uur.
Nee. dat mankeerde or nog maar
aan. sputterde mijnheer, dan haalde
ik mijn trein niet.,., 't Is trouwens ei
ken dag hollen om mee te komen.
Sta dan wat vroeger op... dan
kun je eerder van huis. was het be
scheid van mevrouw.
Ja. dat ken ik nu wel.... als je
anders niet weet.
'k Wilde nog vragen... heb je 't
erg druk vandaag? vroeg mevrouw
op meer vriendelijken toon.
Natuurlijk Wat 'n vraag
Waarom zou ik het niet druk heb
ben?,... Waarom vroee ie dat?
Nee laat dan maar.... Ik had je
willen verzoehejj... rnaarre, dan hoeft
bet niet!
Ook goed... din niet!.... Je
schijnt spoedig in je wiek geschoten
tegenwoordig.
Het vrouwtje zag ietwat droevig op
naar haar man.
Waterlanders?
Nee Dick.... 't zal wel weer over
gaan.
't Is te hopen zuchtte mijnheer.
Nou, tot van avond dan. Adieu I
Hii nam z'n actetasch onder den
arm. vlug de porapluie uit den bak en
vertrok haastig. snel de deur in het
slot trekkend, toen hij builen was.
Do trein was als gewoonlijk even te
laat. en daardoor kwam Dick juist op
tiid om nog mee te kunnen.
Dat buitenwonen maakte het jach-
tigo leven er niet plezieriger op. En
wat er den laatsen tiid haperde was
moeilijk uit to maken. maar zijn
vrouw was al heel ongïzellig.
Vermoedelijk door het grootendeels
geschieden leven zoo eiken dag. Je
neemt 's morgens afscheid, niet al te
vriendelijk als er wat is en dat is
er noe al dikwijls tegenwoordig en
's avonds kom je weer mokkend tot
elkaar, 't 16 de moeite niet meer
waard, om voor die paar uren, een
kwertie of oneenjghcid i«g op te los
sen en tot een goed eind te brengen.
Toen ze nog in de stad woonden in
het begin van hun huwelijk, kwam hij
thuis koffiedrinken. on was er dan
's morgens iets geweest, dan kwam dit
gewoonlijk met de koffie we! weer in
orde. Heel dikwijls kwam ziin vrouw
hem 's middags van het kantoor afha_-
len en dan wandelden ze eezollig naar
huissoms werd een kennis bezocht,
of ergens een kop thee gedronken, op
het terras van eon dor hotels op do
pleinen. Dat was een gezellige tiid ge
weest. Ze hadden nooit- naar buiten
moeten gaan. De strubbelingen waren
tegenwoordig niet van do lucht. Zijn
vrouw was meestal narrig of hoogst
sentimenteel, maar nooit meer aardig
als vroeger, 't Was waar hij zelf
was ook wel anders geworden.... In
de beginjaren ging alles zoo best... En
waar je voor het eerst kwestie om
kriigt. weet ie zelf niet.... Geen van
beiden is de schuldige. En toch.... Op
een gegeven oogenblik hokt het... Van
toegeven is geen sprake.... De verhou
dingen wijzigen zich hoe langer hoe
meer teD ongunste van de partijen en
liet conflict is daar.... Dan wordt de
huweliikshemel meer eu meer door
allerlei sombere wolkenkwesties ver
troebeld.... en soms blijkt een zuive
rende onweersbui de verduisterde
lucht niet eens voldoende te kunnen
opklaren.. Dan is er maar weinig
toe noodig. of het conflict wordt on
herstelbaar en zijn twee menschenle-
vens voor goed vernietigd....
Zoover was het nu met Dick en
zijn vrouw niet. Maar wie weet hoe
spoedig het zoover zou kunnen ko
men. De sleur deed er ook veel toe.Ook
het alleen zijn den gelieelen dag, de
een op het kantoor, de ander thuis.
De trein was in de hoofdstad aan
gekomen en als eiken morgen, gulpte
een stroom forensen door de verschil
lende uitgangen naar buiten en spoed
de zich naar de kantoren en werk
plaatsen.
Het drukke zakenleven liet voor
Dick "een tiid ziin overpeinzingen
voort te zetten. Moeilijke en minder
ingewikkelde problemen deden zich
voor. zakenbeslommeringen van aller
lei aard, het een greep in het ander.
Na den middag evenwel vlotte het
niet meer zoo bijster, en plots scheen
Dick behoefte te eevoelen weer als van
ouds, de stad eens door te loopen. al
vorens naar huis te gaan. Een uurtje
vroeger dan gewoonlijk verliet bii het
kantoor. Do atmosfeer bleek hem
daar vandaag drukkend en beklem
mend.
Maar toen hij zich weer in het
drukste stad gedeelte tusschen de woe
lige menschenmasea bewoog, monter
de zijn neerslachtige stemming weldra
weer op. De twee in tegengestelde
richting schuifelende stroomen voet
gangers; verdreven de muizenissen uit
ziin kwellende gedachten, daar hij
telkens een bekende meende op te
merken. Twee koeren had hii zich ech
ter reeds vergist. vandaar dat hij
voorzichtiger werd met iemand aan te
spreken. Maar toch als hij niet be
ter wist.... Er liep een dame oenige
passen voor hem.... precies hetzelfde
mantelcostuum, en ook de hoed leek
op dien welke zijn vrouw droeg.... ook
de wijze van loopen... de houding van
haar hoofd.... ze was het. of anders
een sprekende dubbelgangster. Nee
maar. nu zo haar hoofd iets terzijde
wendde, bleek geen twijfel meer.... ze
was het wel degelijk.... daar liep zijn
vrouw... wat deed ze hier?... ze had er
niets van gezegd... Tjonge! Ze mocht
er toch best zijn ze was lang de on
knapste niet hier in die drom... Ze
maakt een goed figuur.... Dat schijnt
die mijnheer, die vlak achter haar
loopt, ook van meening te zijn
Kijk die vent haar eens opnemen....
Hallo baasje, wees voorzichtigHii
moest eens weten, dat haar wettige
echtgenoot onmiddellijk bij de hand
is.... Pa® op! Wanneer je je iets durft
aan te matigenAh! Mijn"vrouw
gaat naar rechts die gaat een win
kel bezien.... Zou die miinheer ook....
Nee, hii gaat verder.... Maar geraden
ook. heerschap'..., Wacht, nu zal 'k
haar eens verrassen. Terwijl zijn
vrouw voor het winkelraam stond
en het geëtaleerde bewonderde, ging
Dick achter haar langs. stelde zich
links achter haar on en stak z'n rech
terarm door ha.,-" linker.
Ina wilde hevig verschrikt haar arm
terugtrekken, man- zag dadelijk blij
verrast op. toen ze Dick naast zich
vond. Hoe was dat mogelijk? Had ze
zich in den tijd vergiet en hoe kwam
haar man hier in dit stadsgedeelte?
Jij hier? vroeg ze, nog geheel
ontdaan.
Dat mag ik wel aan jou vragen,
lachte Dick.
Ik had iets besteld en daar het
niet. gebracht was. vroeg ik je vanmor
gen, of liever wilde ik vragen, of jij
het had kunnen meebrengen, maar
toen zéide ie het te druk te hebben.
O, was het dit?
Ja, nu toen moest ik zelf .wel
gaan.
Vandaag moest ik het hebben....
om het morgen aan iemand te kunnen
geven, verduidelijkte Ina.
Zij liepen gearmd vc-rder, zich
langzaam tusschen d« menschenmenigte
verplaatsend. Nu begreep Dick. M->r-
geu was hii jarig. Zij had daarvoor
iets gekocht, dat nog niet bezorgd
was. En nu was ze het eenvoudig zelf
gaan halen, toen hij beweerde het te
druk te hebben. Wat zorgzaam toch.
En hoe lief. Zeker! Heel liefEzel, die
hii was ,om dit bijna te vergoten. Hij
drukte haar arm vaster tegen zich
aan. Ina draaide haar hoofdje naar
links en blikte tevreden lachend tot
hem op.
Wat leuk, ?lat jo me juist moest
ontmoeten, zei ze blij.
Ja wel toevallig.... Maar ik ben
iets vroeger van het kantoor gegaan.
Waarom? vroeg Ina.
Omdat.... ja. omdat mijn hoofd
niet langer stond tot werken... Ik had
vanmorgen in den trein zit-ten pieke
ren over veel. dat anders had kunnen
zijn.... ik heb gedacht aan vroeger,
toen we meermalen na.liet kantoor zoo
saampjes huiswaarts gingenmaar
zeker had ik mii niet kunnen voorstel
len vand.i"" zoo gelukkig te wezen.
Ben je dat heusch?
Twijfel daaraan niet, Ina. De
muizenissen zijn als bij looverslag ver
dwenen. Do donkere wolken trekken
weg.... De zon breekt weer door!....
we gaan een kopje thee drinken Ina,
net als vroeger. hier aan het oudo
adres.
Daar zal ik geen tijd voor hebben
Dick, mijn trein gaat zooveel vroeger,
dan die waar jii mee gaat.
Kom nou!.... Wij blijven toch
samen totdat liet tijd is voor m ij n
trein natuurlijk 1
Weer sis van ouds. zaten zij op
het bekende terras hun kopie thee te
drinken en veel van vroeger ging hun
in gedachten voorbij. Nu Ina later
zou arriveeren. kou het thuis wel
eenigszins haperen, doch ook zii vond
de ontmoeting en vooral de teweeg
gebrachte verandering in de gemoeds
stemming tc gunstig, om daarvan niet
onmiddellijk te profitoeren. De tijd
vloog om Slechts enkele minuten
konden zij vertoeven, toen het reeds
tijd werd op te stappen.
Dick bleek nog vroolijker geworden.
Met uitgelaten blijheid moest hij be
slist het Dakje dragen, dat door Ina
wae afgehaald.
Laat mij het nu maar dragen,
zei hij, ik zal heusch niet trachten be
kend te. worden met 't geen er in zit.
En alvorens zii het 6tation genaderd
waren kreeg hii nog een bijzonder
idee -. hii wilde met Ina blijven, samen
dineeren en naar huis seinen, dat ze
eerst mei den laatsten trein zouden
komen. Doch het stuitte af op allerlei
bezwaren het huishouden betreffende.
Het meisje keek vreemd op me
vrouw en mijnheer beiden gelijk te
zien aankomen, en wat haar hel meest
verwonderdein een zeer genoeglijke
stemming blijkbaar; mijnheer althans
had ze nog nooit zoo prettig van den
trein zien kounen.
Ook Bob scheen die bijzonderheid,
welke hij klaarblijkelijk nimmer bij
zijn papa had bespeurd, uitermate op
te vallen.
Gaat u moorege weer pa halo
van Ammerdam? vroeg hij zijn moe
der.
Nee. vent. dat was alleen maar
voor vandaag. Waarom vraag je dat?
Dan istie blij... dan lacht-ie. ant
woordde de guit.
Hii heeft gelijk. Kinderen spreken
de waarheid. Maar voortaan lacht hij
weer. hoor Bob
En waarom niet?
Door elkander beter te verstaan en
te waardseren werden de duistere wol
ken weggevaagd en is de hemel weer
helder geworden geheel opge
klaard.
