OM ONS HEEN
Buitejnandsch Overzicht
No. 3356
Schetsen over Engeland. VI
Over Engelsche opvattingen en gebruiken
Wij kunnen ons niet goed voorstel
len, dat er in heel Londen, met zijn
millioenen inwoners, maar drie avond
bladen zijn. De anderen verschijnen
's morgens.
De Lor.denaar namelijk 13 in 't al
gemeen niet. zooais wij, op een dag
blad geabonneerdhij koopt er een
op straat, ziet de rubrieken in waar
voor hij belangstelling heeft en gooit
het dan weg. Heel anders dan bij
ons. Wel is ook hier te lande de ver
koop van de morgenbladen iets meer
dan vroeger, omdat velen steeds ver
der van hun werk afwonen en in trein
of tram een prachtige gelegenheid heb
ben om het nieuws te lezen, maar wij
zullen nooit ook maar in de verte, zij
het dan ook in verhouding, den straat
verkoop bereiken dien de Engelsche
bladen hebben-
Dat de Londensche kranten vee!
werk besteden aan de wedrennen, heb
ik al gezegd. Natuurlijk ook aan de
sport. Veel minder dan wij aan bui
tenlandsche berichten. Altijd weer
blijkt wat buiten Engeland ligt voor
den Engelschman alleen belangrijk te
zijn, voor zoover zijn land er by be
trokken is. Hij kan niet anders. Voor
hem is Engeland het middelpunt van
de wereld en daar omheen bewegen
z:i:h eeuize andere landen, waarover
hij niets kwaads wil zegsen. volstrekt
niet. maar die toch Engeland met zijn-
Kwalijk neemt hij hun dat niet. zij
kunnen 1 et mi eenmaal niet helnen,
maar het is jammer voor hen. Britsch
onderdaan te zijn is een groot voor
recht, a free born, een vrijgeboren En
gelschman. Buitenlandsche manieren
kunnen dan ook heel goed zijn voor
buitenlanders, den Engelschman pas
sen ze niet. De schouders ophalen ter
wijl -. a spreekt is bijvoorbeeld een
zonderlinge' gewoonte. Waarom doen
Franschea en Italianen dat?
Het is roeh niet noodig, omdat En
gelsehen het niet doen.
Dit vormt dan ook een van de ty-
pisch-Engelsche eigenschappen. Het
is niet zoozeer zelfgenoegzaamheid,
dat iets hatelijks veronderstelt^ maar
zelfverzekerdheid. De toestand is een
maal zooals die is. Waarom daarover
te twisten. Gij zevrt het hem. dat zijn
onderwijs niet veel zaaks en zijn alge
meen e kennis onbeduidend is hij zal
u aanhooren en er uiefc veel andere
op zeggen, dan dat het voor een En
gelschman voldoende is- Hebben bui
tenlanders behoefte aan meer, zij
moeten het weten, wat goed voor hen
i». De Engelschman doet het er mee.
Hij heeft niet meer noodig. Dat bij
voorbeeld aardrijkskunde zijn sterke
zijde niet is, zal hij niet ontkennen,
maar wat komt dar er op aan 1 Als
het voor hem van belang is. te weten
dat Brussel niet de hoofdstad van
Nederland is- dan zal k;j dat we! be
merken zoodra hij er belang bij heeft
vóór dien tijd doet het er immers niet
t°Met het aanleeren van vreemde ta
len is het niet andere gesteld. Dat an
dere volkeren Engelseh leeren vindt
hij volkomen begrijpelijk. Zij hebben
dat noodig. Als een Engelschman zich
verwaardigt, een vreemde taal te be-
studeeren 13 dat dan ook een tege
moetkoming van zijn kant. waartoe
hii eigenlijk in het geheel niet ver
plicht is. Geen wonder, dat ae resul
taten zacht gezegd niet overmatig
zijn. Het Engelsche idioom heeft zijn
rong weerbarstig gemaakt, misschien
kon zij aan Duitseh nog ietwat wen
nen. maar met he- Fransch speelt ze
het nimmer klaar. Nederlanders die be
halve hun eigen taal drie talen spre
ken vindt de Engelschman dan ook
m??r wonderlijk dan bewonderen*;
waardig: het amuseert hem en bil
heeft er een beet;,e medelnden mee.
Nu moeten wij ons niet vprh^e.den.
'dat andere groote volkeren daar an
ders over denken. In het a.gemeen
zijn die er allen van overtuigd, dat
to't hun natie behooren een buitenge
woon voorrecht is het verschil t'is-
schen hen en de F.ngebohen ts dit,
da: z-ii in tegenwoordigheid van an
deren hun meening voor zich hou
den. terwijl de Engelschman er on
verholen mee voor den dag komt.
Daaraan meet men wennen. De Ne
derlander die zoover is. dat hij zijn
schouders er over ophaalr en zich er
niet meer door geprikkeld voel', kan
in Entreland aangenaam leven. Als h 1
er vrienden maakt, kan hij op hen
rekenen. Maar het duurt lang vóór
ds' hij zoover is.
Het kennismaken bijvoorbeeld, de
neicing tot vor-r«'el!en die ons be
zielt. beslaat in Engeland veel min
eer. V.'ii willen graag w=ten met wie
wij -e doen heb ren. van den hecinne
af aan daarna informeeren wij.
graag naar zijn familie en naar wat
zi n vader doet en zijn broer. In En
geland kan men lang lid zijn van een
club en met. sommige leden gesprek
ken voeren, vóórdat zij hun namen
noeineu en belang stellen in dien van
den ander. Namen doen er niet veel
toe. Dat wil zeggen: voor oppervlak
kige gesprekken. ALs het op een nau
were relatie aankomt, ziiii Engelschen
evenmin onverschillig over de vraus.
met wien zij te doen hebben. En wil
moeten ons niet verbeelden, dat zij
minder gewicht hechten aan geld of
familierelaties. In dat opzicht is ten
slotte de heele wereld trelijk en gelijk
vormig.
Men zegt, dat het stroeve, zelfbe-
heersohte van den Engelschman lang
zamerhand verleren gaat. De nieuwe
manieren en denkbeelden van de
laatste jaren hebben ook invloed op
het Engelsche volk eehad. Dit pe-eser-
veerde. teruggetrokkene noemen zii
Vlctorean. naar de bioeipei i
onder koningin Victoria. Als ik he:
evenwel goed begrijp, willen zii zelf
er wel mee spotten, maar zouden
een Victorean gezicht zetten, als een
vreemdeling den moed daartoe had-
Een van de dingen waarvan bijvoor
beeld de couranten een tijdlang heb
ben vol gestaan, is ..brighter" Lon
don". Ja, ja, Londen is gloomy, som
ber. He; moest vrc-ol ijker wezen. A's
zii uit Parijs terugkomen, vinden z.
de cafés daar met hun terrors :n op
den boulevard, heelwat vroolüker.
dan de hunne, die zorgvuldig van de
buitenwereld afgesloten zijn. Een En
gelschman eet of drinkt liever niet
onder het oog van voorbügangers. Al
de discusnes over vrcolijker Londen
hebben de stad nog niet met één Pa-
rijsch ingericht koffiehuis verrijkt.
En wanneer de proore exploitant \an
restaurants en theezalen, de firma
Lyons, op de tentoonstelunir te Wem
bley voor zijn klanten *en poar gale-
ri;en heeft ingericht, dan is dit waar
schijnlijk meer een concessie aan de
vreemdelingen, dan een voldoen aan
dringende eischen van landgenocten.
Ik heb al eens meer betoogd, hoe te
genstrijdig het is. dat do Eimelsch-
man de trotsche leuze voerende: ..my
house is my castle", mi n huis is miin
kasteel, nog een dag langer de onbe
scheidenheden verdragen wil. die zijn
dagblad, evenals trouwens allo andere
dagbladen in Engeland, vertelt over
processen van echtscheiding en eischen
van schadevergoeding bij verbreking
van trouwbelofte, die in de gerechts
hoven gevoerd worden. AUe bijzonder
heden van het familieleven in aanzien
lijke of bekende familiën worden bu
zulke geleeenheden uitvoerig vermeld.
Ook de intiemste. Het is waar, dat
dergelijke processen in het openbaar
worden behandeld, zoodat de rechts-
methoden daar aanleiding toe geven.
Op dezelfde manier gaat het toe bij
het voorloopig onderzoek van sterfge
vallen, die iets duisters "rebben. De
„coroner", die niet altijd een ambte
naar behoeft te zijn. houdt dit on
derzoek in het openbaar en verwijst,
wanneer daar aanleiding toe is. de
zaak naar de justitie, die dan op de
gewone manier hare naspormgen be
gint.
D:t alles is natuurlijk het gevolg
van een neiging tot openbaarheid,
die op zichzelf te prijzen zou zijn,
wanneer zij in harm uitingen niet te
ver ging. Toen ik in Londen was. vond
ik in een van de bladen een verslag
vnn een dergeHjke zitting van den co
roner. dat wel i)!et 00 een verdenking
van misdaad uitlien, maar niettemin
in ziin kortheid de fouten van het
stePe! d"ide!:jk aantoont.
Alfred James Holt, music-hall (café-
chantnnt) anist, is dood gevonden in
zijn kamer in Coram Street, Bicoms-
Lury. Hij laas een brief na. gericht
aar. zijn weduwe. Deze, Ivy Beatrice
Holt, heeft haar echtgenoot niet gezien
sinds het laatst van October toen zij
hem ontmoette in Charing Cross Road.
Hij was niet heel wel en leed aan zijn
zenuwen. Hij was toen werkloos sedert
anderhalf of twee jaar en Ameri-
kaansch burger. Een poli-tie-agent
vindt 25 pond 3terüng (driehonderd
eulden1 in de kamer. De rol it te-dok ter
vindt een wond lang omstreeks ander-
halven inch aan de linkerzijde van
het voorhoofd. Deze getuige conclu
deert, dat de dood het gevolg is van
een aandoening van de lever en de nie
ren. die waarschijnlijk het gevolg is
van buitensporig drankgebruik.
De coroner geeft een verklaring af
van overlijden door natuurlijke 00
ken.
Ziehier dns een zaak van geringe
beteekenis. Maar niettemin, welk een
trieste geschiedenis. Waarvoor dient
net err. deze heele misère op te rake
len' Een artist die aan den drank is,
zijn vrouw verlaten heeft, waarschijn
lijk nu zijn geld begint, op te raken en
hij geen kans riet iets te verdienen, l dit weer op 'de doodstraf! Die onher-
een poging tot zelfmoord doet. En dit 1 stelbaar is. Geen maand vroeger was
allee met naam en toenaam van den een ander, een Engelschman, opge-
stakker opgehaald, met dien van zijn hangen voor hetzelfde misdrijf. Som
vrouw er bij. In zulke gevallen moet inige couranten beschreven zijn laar-
de discretie van de Nederlandsche ste oogenblikken, zijn angst en wan-
jusritie geprezen worden. hoop. Er werd op deze verslagen aan-
Ju:st op dit oogenblik is een veran-1 merkins gemaakt in het Lagerhuis,
dering aanhangig in de merkwaardige „Men kan", zei de Regeering, „d«
wet die bepaalde, dat wanneer twee ambtenaren van de gevangenis niet
personen samen zelfmoord trachten te beletten, mededeel inge-u te doen",
plegen en een hunner daarin niet'Toen deze verontschuldiging de kla-
slaagde, hij vervolgd werd wegens gers niet bevredigde merkte een ander
moord (op 'den ander) en bovendien1 op, dat aan de couranten niet belet
voor poging tot zelfmoord strafbaar kon worden, hun fantasie den vrijen
was. De wijziging die nu wordt voor- loop te laten. Dit was voor het Huis
gesteld 'oeetaat hierin, dat moord in'blijkbaar een afleiding. Er werd ge-'
dit geval niet meer ten laste gelegd zal lachen! Maar was het niet een we'ko-
worden, maar de betrokkene alleen me opmerking voor stilling van
gestraft wegens poging tot zelfmoord, geweten vp.n eommigen, die ten slotte
Toen ik er was, waren de bladen vol wel gevoeld moeten hebben, dat dit
over de zaak-Y3<juier, een Fransch-de zaak niet was en dat veelmeer het
man. verdacht van inoord op een En-1 bestaan van de doodstra' zelf den be-
gelschen drogist, met wiens vrouw hij schaafden Staat ontsierde?
bevriend was. Ilij werd ter dood ver-| In de vergadering van het Lagerhuis
oordeeld. Men trachtte dit vonnis ver-j van 2 Augustus hoorde ik nog een
zacht te krijgen tot levenslange gevan-i echo van deze debatten. Het parle-
genisstraf. Er waren eigenaardige re-mentslid Lansburv vroeg aan den
denen tot dementie. Vaquier was de i Staatssecretaris voor binnenlnndsche
Engelsche taal niet genoeg machtig zaken om een statistiek van landen,
om de verhoeren te volgen, de ver- waarin de doodstraf is afgeschaft of in
moorde drogist was hem geld schul-onbruik geraakt; verder welke straf-
dig. dat hij door den moord natuurlijk fen in heide groepen daarvoor in de
nooit terug zou krijgen. plaats zijn gekomen en het aantal mts-
Er werd een beweging te zijnen gun-j daden in de verschillende landen,
st.e op touw gezet. Herriof. zelf meng
de zich daarin, duizenden teekenden
do petitie. Het baatte niet. De minis
ter, dien de zaak aanging, was er niet
toe te bewegen en Vaquier is ter dood
gebracht. Ik za! zeker niet beweren.
dat bij onschuldig :3 geweest. Daar-1 ke statistiek niet de
voor zou men de raak grondig moeten heeft,
kennen. Maar welk een licht werpt
vóórdat de doodstraf afgeschaft of
onbruik geraukt was, vergeleken met
het aantal in landen, waarin de dood
straf nog bestant.
Men gevoelt, dnt zelfs wanneer hier
over cijfers zijn gegeven, een d#rgeHJ-
'nste waarde
J. C. P.
WAT IN DE VERSCHILLENDE LANDEN CEDACHT WORDT OVER
HET SUCCES VAN DE LONDENSCHE CONFERENTIE.
ALCEMEEN CUNSTI CE VERWACHTIN GEN.
OVER DE ONTRUIMING VAN 'T ROERCEBIEO.
DE ONTWAPENINC VAN DUITSCHLAND.
Over
het succes der Londen
sche conferentie
fceerscht overal blijdschap.
Eerst geven wij eenigo Engelsche
persstem men.
Uit de Engelsche pers.
Ieder kan trotech zijn zegt de
..Sunday Times" op het vertrou
wen. dat aan Mac Donald toekomt
voor zijn aandeel in het tot stand ko
men en het welslagen van de confe
rentie. Maar evenveel dankbaarheid is
de wereld verschuldigd aan de
hoofden der andere delegaties voor
den door hen betoonden moed. om
eematicd op te treden. Herriot en dr.
Marx riskeerden veel, maar zij hebben
thans do voldoening, een plan. een
riiD plan voor het Europeesch borstel
aan hun land te kunnen aanbie
den. welk plan eeen enkel par
lement lichtvaardig zal kunnen ver
werpen. Maar zonder de tegenwoor
digheid en de diplomatieke kunde van
de ArneriJcaansohe vertegenwoordi
gers zou de conferentie zoo oordeelt
het blad niet zoo goed geslaagd
zijn.
De „Observer", is niet in allo op
zichten voldaan over do overeenge
komen Roerontruiming. Hii vindt het
vooruitzicht minder aangenaam voor
een vrijhandelsland als Engeland,
welks fabrieken en volk zware lasten
moeten dragen van continentale
schulden, die niemand denkt af te
betalen. Toch vindt 't blad dat de ge
sloten overeenkomst met al haar ge
breken beter is dan een mislukte con
ferentie. De bankiers, (zoo betoogt
Garvin:, die ten slotte de internatio
nale leening voor Duitschland moeten
regelen, zulten nog een woordje mee
te spreken hebben. Het kornt hem
voor, dat de toenemende macht dei
uiterste militaristen en nationalisten
in Duitschland een dieper liggend on
heil voor de Duitsche belangen in zich
sluit, dan men algemeen bevroedt.
Duitschland koestert de vaste hoop. in
de komende jaren te vinden een gra-
dueele herwinning van het goed ver
trouwen der wereld, zoo besluit de
..Observer".
De „Times" zegt in een commen
taar ot> de conferentie
„Hoewel men in ruimen kring zal
betreuren, dat de militaire ontrui
ming van de Roer niet terstond vol
tooid zal worden, dient men toch to
bedenken, dat deze aangelegenheid
niet op de oorspronkelijke agenda van
de conferentie voorkwam. Aanvanke
lijk werd openlijk verklaard, dat een
discussie over de ontruiming van de
Roer tot een mislukking der confe
rence zou leiden. Ook was er aanvan-
kelïik een meeningsverechil. of de
Duitschers naar Londen zouden ko
men en daar gehoord zonden worden
door de Commissie van Herstel. Toch
kwamen de Duitschers naar Londen
en bespraken ieder punt op voet van
volkomen gelijkheid met de geallieer
den. Het was de eerste maal, dat met
de Duitschers over een overeenkomst
werd onderhandeld. De gesloten
overeenkomst ;s niet het resultaat van
een ultimatum geweest en de Duit
schers. die mochten zeggen, dat zij
onder pressie het verdrag teekenden,
bewijzen hun land en den vrede daar
mede het tegendeel van een dienst.
Duitschland stond voor de vrije keuze
de voorwaarden te accepteeren of
niet."
De financieel? redacteur van de
..Times" schrijfr naar aanleiding van
den bevredigenden nitslag der con
ferentie. da; hierdoor de uitzichten
op een internationale leening aan
Duitschland binnen het gebied der
pracf-ache financieele politiek zijn ge
bracht. Voor deze ieening. die door
do C. v. TT. noodzakelijk wordt geacht
o;n da in haar 9Ch®m& opgenomen
j.t.trii ikach® -had ever goed in vsbe ta
lingen door Duitschland mogelijk re
maken, ziin in het verdrag twee be
langrijke bepalingen gemaakt. Bij
het nemen van eventueele sanctie*
zullen ten eerste alle speciale onder
panden dezer leening beschermd wor
den en ten tweede zal de dienst der
leening in dat geval prioriteit genie
ten ten onzichte van alle bronnen van
.1 komsten.
Hst oordeel der Fran-
sche pers.
De Fransch^ bladen zijn over het al
gemeen optimistisch gestemd over het
resultaat van de Londensche confe
rentie en bespreken dit met voldoe
ning. ofschoon zoo zeggen zij
niet ontkend wordt, dat <fit slechfa
een eerste stap beteekent op den weg
naar vrede en verzoening.
Onder de betuigingen van tevre
denheid komt evenwel ook nov eenige
bezorgdheid aan den dag
Zoo schrijft Sauerwein in de ..Ma-
tin": In de maanden, die komen, zul
len wij moeten ondervinden, of het
volk. met welks vertegenwoordigers
wii thans een verdrag hebben geslo
ten. ons vertrouwen verdient. Als dat
ni?t zoo ware. al3 Duitschland. dat
wij welwillend hebben behandeld,
door toe te stemmen in de onmïdde'-
lijko ontruiming van zekere zones, de
revanche-propaganda voortzet, als En
geland ons in den Volkenbond bij on
ze voorstellen niet zal steunen en ons
in November geen regeling wil toe
staan in zake de geallieerde schulden
en als het edelmoedig en verzoenend
gebaar van Herriot op niets blijkt te
ziin uitgeloopen. zal de openbare mee
ning in Frankrijk, die zeker aan Her
riot nog eenige maanden credïet zal
geven voor de resultaten der confe
rentie. wreed worden ontgoocheld.
De „Quotidien" schrijft, dat dit de
eerste maal is, dat eeu conferentie,
in plaats van de verhouding tusschen
de geallieerden te verbitteren, de ban
den, die hun vereenigen vaster aan
trekt en de eerste maal. dat een on-
derteekening van de Duitsche regee
ring zonder ultimatum of bedreiging
is verkregen. De overeenkomst van
Londen berust, op goede trouw
meenschappelijke belangen. Wii heb
ben een nieuw gedeelte van de" weg
der geschied-nis ingeslagen. Weet
Europa onderwerkt rich aan eet
nieuw regime 1W Dawe« nlan i« h?'
eersie dat na vijf jaar tijdverlies nog
schadeloosstellingsbetalingen kan ver
zekeren.
De „Ere Nouvelle" schrijft: Het
succes der conferentie kan de tegen
standers van Herriot niet ontwape
nen. Zij zullen trachten do waarde
van zijn werk te verkleinen. In hun
pers zullen de voorwaarden, die Frank
rijk te Londen heeft verkregen zich
vervormen tot concessies, die door de
Engelsch-Duitsche coalitie ziin opge
steld. Het feit. dat Herriot te Londen
een plan heeft gevolgd, dat h" rijpe
lijk heeft overwogen zal door nie
mand in twijfel worden petrokken.
Herriot is te I-onden de tolk geweest
■an de oplossing, die de linkerzijde
reeds lanven tijd vraagt. Slechts een
politiek van gezond verstand is mo
gelijk maar het was moeiliik deze po
litiek op den gleden weg te brengen.
Herriot heeft die moeilijkheden schit
terend en niet zonder moeite overwon
nen.
De „Gaulois" schrijft: Maar wat zal
er van liet Dawes-plan worden als
Duitschland later aan zijn verplich
tingen tracht te ontkomen en zijn
onderteekemug rriotis" verklaart? Wat
gebeurt er als de financiers op hot
oogenblik waarop de leening zal wor
den uitgegeven nog eens verklaren,
dat het succes daarvan niet in over-
eenstemraing is te brengen met een
verlenging van de bezetting. Herriot
sal dan weer een mooi gebaar maken.
Als mooie gebaren maar voldoende
waren om de Fransche begroeting in
evenwicht te brengen, als zii maar
voldoende waren om ons buiten-
landseh crodict te handhaven dat
wordt bedreigd door de onzekerheid
ovet da regeling der intergeallieerdo
schulden. Maar als alles goed gaat
rullen wij de eersten ziin om de poli
tiek van Herriot toe te juichen.
Do „Figaro" zegt o.a.: De twee an
dere groot® kwesties, die der veilig
heid en intergeallieerdo schulden heb-
hen to Londen geen Oplossing gevon
den. Het is echter waarschijnlijk dl'
te Genève de veiligheid "kwestie en t?
Pnriis de schiildcnkwestio opnieuw
zullen worden behandeld. De fout van
de conferentie i« geweest, dnt z:: alles
•oorlooniar regelt en ons in onzeker
heid laat. Maar is dnt niet hef lot
van alle menseh?nwerk Laten wii
ons verbengen. dat wii t-n min*'? ri-
•en laar het Roergebied in handen
houden.
Be'rdsebe neresfenwnen
De Belgische bladen zijn over het
algemeen zoor ingenomen met de re
sultaten van do conferentie van Lon
den, ofschoon men het uitvoeren vnn
het Dawe'-plan wil afwachten alvo
rens te jubelen.
De „XXe Siècle" betreurt slechls
dat de Roer-ontruiming niet werd
•opgezegd tegen de Dtii»«che belofte
van een bevredigend handelstractaat.
Zoo waren wi- zeker geweest op 10
Januari a s. den tarieven-oorlog te
vermijden, dien vele Belgen vreezen".
De „Dcrnière Heure" wijst er op.
dat de Fransche en Belgische wissel
koersen reeds gunstig werden beïn
vloed.
De „Standaard" schrijft, dnt de
conferentie van Londen een nieuwe
periode inluiden kan. indien vele be
loften. die niet op napier werden ge
schreven. in vervulling gaan.
„Le Soïf" schriift: ..Het hangt
sterk van de Diiirichers af en ®en wei
nig van de F.ngelschen. om den dun»
van de bezetting verkorten, ondat
een nieuwe nera aanvang neme".
Alleen de nationalistische Nation
Beige", maakt een sombere balans op
van de Belgische concessies.
De Amerikaanrche bla
den schrijven.
De „New York Times" schrijft over
de Londensche conferentie, dat haar
succes te dankeu is aan do aanhou
dende en geduldige pogingen, daar
toe in het werk gesteld en aan do he
in iddelmgsactio van MacDonald.
Do „World" zegt: Thans, nu er een
werkelijk begin is bereikt ia het recht
vaardig de diensten van Herriot en
MacDonald te erkennen, aan de zaak
der internationale verzoening bewe
zen.
De „Herald" en de „Tribune" spre
ken twijfel uit of de noties wel veel
vertrouwen zullen hebben in het be
reikte compromis, volgens hetwelk
'het Dawee-plan moet worden toege
past. Zij zijn echter van meenin? dat
de dageraad van het ontstaan van een
veteren geest en do toepassing van ge
zonde economische beginselen ia aan
gebroken.
Wat de Duitsche couran
ten sohrljven.
De Duilsohe bladen bespreken ook uit
voerig het einde van de conferentie.
De regeeringopere en do Bocialietieche
stjn, ondanks de on ve riet lelijkheid van
Herriot op het etuk der .lloer-ontrutmbg
over het algemeen met het xeeultaat te
vreden.
De „Vose'.sehe Z*ï:un«" spreekt van
een „eersten stap". Herriot moet nu
bewijzen, dal hij niet slechts ander»
handelen w i 1 dan Poinoaré, maar ook
anders handelen kan.
De „Gcnnania" iet boven haar artikel:
„Op den weg naar den vrede".
De „Vorwarte" gaat met de houding
der DulUohe delegatie accoord; het blad
meent, dat het JJawes plau wel ui«, den
weg naar den hemel opent, doch wèl weg
voert uit de hel.
Volgens het „Berliner Tag «Watt" breaigt
de conferentie a-tn het Duitsche economi
sche leven resultaten van niet geringe be
teekenis. Echter is het rechtsgevoel op
nieuw geschokt, doordien Frankrijk» mi
litaire sancties indirect door «Je andere
crediteurstaten lijn gebillijkt.
De recbMche bladen «preken van eer.
nieuwe capitulatie, een nieuw „dictaat".
De „Deutsche Allg. Zeitung" aiet in de
overeenkomst een terugkeer tot de me
thoden der geweldpolitiek.
De Duitsche rijksregeering legt al
len meselijken ijver aan den dag,
cirn de Dawce-wetten in den Rijksdag
zoo spoedig af te doen, dat de termijn
voor de onderieekening van het Lon
densche protocol op *30 Augustus
knn gehandhaafd blijven. Nadat
Maandag een ministerraad is gehou
den, gevolgd door besprekingen met
«le partijleiders, komen heden do
ministerpresidenten van de laaiden te
Berlijn bijeen.
Tegen woensdag is de Rijksdag-
comnii-aie voor buitenlandsche aan-
gelegenhectau bijeengeroepen en Don
derdag Yergadert do Rijksdag. De
regeering hoopt dat, nadat zij ver
slag zal hebben gedaan van de Lon
densche conferentie ,de Rijksdag zoo-
vrv-1 spoed za! maken, dat de eind
stemming over de Dawes-wetten reeds
Zaterdag kan gehouden worden,
waarop dan 'net reces een aanvang
zal nemen.
In leidende Duitsrh" regeerings-
kringen is men optimistisch gesteend
over do beraad*! agin gen «ji twijfelt
r-en er bijna niet nrer aan. dat do
spoorwegwet «ie verdichte rwee-der-
den meerderheid zal hal'-n. Ten aan
zien van do coalitie-partijen en de
aal-democraten staat het wel vast
dat zij de regeering zullen steunen-
Van d? Duifs<'h-nationalen verwacht
men. dat zij de wetten wel scherp
becritiseeren zullen, maar hot bij de
eindstemming zoo zullen inrichten,
«laf zij niet de twee-derden meerder
heid in gevaar brengen, temeer om
dat zü vreeZ«n voor uitvoering van
het dreigement der regeenng. den
Riiksd-i? te ontbinden.
Er komen nog nadflrc bijronderhedea
da ontruiming van 't
Roorgeblod.
D« Britfche minister-president Ram-
,iy MacDonald heeft tot Herriot en
Theunis. do Fransche en Belgische pre
miers. den volgenden brief gericht:
„Met betrekking tot de nieuwe over
eenkomst berreffendo de bezetring van
de Roer en van het wisselen van nota's
tusschen de voornamelijk daarbij be
trokken regeeringen. is het noodzake-
lijk cs.: ik do positie der Engelsche re-
geeiing neerschrijf zooalt ik hair too
uitgelegd heb gedurende de
laatste twee of drie dagen.
De Britsche regcering heeft nooit de
.vettigheid van de bezetting van de Roer
ontkend, .-.och ce interpretatie van d«
clausule in hej Verdrag van Versailles,
op welke gronden de continentale geal
lieerden hun actie uitvoerden.
Gehoopt werd. dat. daar de bezetting
uitsluitend ondernomen was voor eco-
isc'ne doeleinden, zij zou worden te
ruggetrokken zoodra het Dawes-rap-
port in werking was gesteld. De Com
missie van Experts had, omdat haar
olmachten te beperkt waren, zich te
weerhouden van het geven van aanbeve
lingen inzake deze militaire bezetting,
doch zij maakte het duidelijk, dat het
economisch effect van de bezetting niet
zou kunnen worden overzien indien en
wanneer haar rappori werd uitgevoerd.
De betrokken machten en dc Duitscho
regeering hebben toegestemd een re
geling to accepteeren, waarbij de be
zetting e?n tijdperk van twaalf maanden
niet te buiten zal gaan, en dat vroeger
mag worden gcSindlgd. De Britscbe re-
gecring, zonder vooroordeel met be
trekking tot de positie welke" zij en haar
•oorgnngsters hebben ingenomen, be
treffende de interpretatie van het vre
desverdrag, maar verlangend zijnde het
Dawes-rapport in werking te zien, heeft
eenvoudig kennis genomen van de tot
stand gekomen overeenkomst ea dringt
er ten sterkste op aan, dat de betrokken
Feuilleton
.Geautoriseerd® vertaling,.
Naar het Engelsen van
J. S. FLETCHER.
HOOFDSTUK I,
De dertiende cliënt.
Shelmore, die drieëntwintig jaar
oud was. had zich zes maanden te vo
ren ai3 advocaat en notaris 1) geves-
ticd en waarschijnlijk omdat hij zich
in zijn geboorteplaats Southernstowe
ha gevestigd, had hij ra die zes
maanden precies twaalf cliënten hij
zich gehad. Hij hield zich voorname-
op met overdrachten en de cliën
ten waren gefortuneerd: hn wi3t ge
noeg van zijn beroep om te hegrijpen
da' z 'n eerete half iaar voldoende en
veelbelovend •-•••**. Een eindje verder
in dezelfde straat woonde een vroe
gere rr.e'le-student van hem, die op
lj In Engeland 13 het notariaat an
ders geregeld dan in ons land.
denzelfden tijd als hij examen had
gedaan. Deze hield zich meer bezig
met politiezaakjes en had ongetwij
feld meer afwisseling, maar verdiende
- zooveel: zijn kantoor was mis
schien voller, maar Shelmore gaf de
voorkeur aan de rustige waardigheid
van het zijne, waar hij en zijn cliën
ten spraken over zulke gewichtige
dingen ais de overdracht of aankoop
van onroerende goederen.
Hij was trotsch op zijn kantoor.
Naast de straatdeur hing een mooi
glimmend gepoetst koperen plaatje,
smaakvol gegraveerd: „Frans D.
Shelmore"; boven aan de trap hing
nog een kleiner bord, met dezelfde
woorden op een deur; en achter die
deur, in de donkere kamer vol met
het gewone vertoon van papieren, do
cumenten en gelakte zwarte kistjes,
zat Shelmore's eenigo klerk; een slim,
vroeg-wijs jon??tje met scherpe oogen
Simmons Hackdale genaamd; achter
een andere deur, keurig met groen
baai bekleed, zat Shelmore zelf, in
een particulier vertrek, stemmig en
smaakvol gemeubeld.
Als een van zijn twaalf cliënten
kwam. had Shelmore het altijd druk
en moest de cliënt even wachten: de
klerk regelde den duur van dit wach
ten naar zijn eigen meening over de
waarde en belangrijkheid van den
cliënt. Maar in werkelijkheid had
Shelmore veel vrijen tijd, en het
pleitte voor hem dat hij een deel er
van gebruikte om zijn kennis van de
wet te verbeteren en gratis les te ge
ven aan zijn klerk.
Shelmore, die al van jongo ai aan
een precies ventje geweest was, was
altijd stipt op tijd. Hij kwam iederen
morgen precies tien minuten voor tie
nen op kantoor: om tien minuten
voor vijven iederen middag ging hij
er vandaan. En op dit oogenblik
op een Woensdagmiddag in de laat
ste week van een bijzonder mooie Sep-
temliermaand maakte hij zich ook
gereed om weg te gaan. Hij had zijn
bureau opgeruimd en zijn boeken' op
geborgen. zijn jas aangetrokken en
zijn hoed optrezef; zijn keurig opge
rolde paraplu ie stond naast hem; op
tafel lag de Times, neijes opgevou
wen, klaar om meegenomen te wor
den naar zijn tante, juffrouw Oli'. ia
Charmecey bij wie hij inwoonde in
een ouderwetsch huis in het oudste
deel van Southernstowe. Hij stond bij
het raam en trok zorgvuldig zijn hand
schoenen aan; terwijl hii hiermee be
zig was keek hij naar beneden, aan
den voorkant van zijn kantoor: zoo
wa= het al een half jaar lang eiken
middag gegaan; het zou hem niets
kunnen schelen als de eeu of andere
onfeilbare profeet hem verzekerd had
dat hij dit nog jaren cn jaren eiken
middag op dezelfde manier zou doen.
Dit was wat hij wenschte en prettig
vond een goed-geordend, kalm, sys
tematisch leven, waarin de eene dag
zou zijn als de andere.
Maar, hoewel Shelmore dat niet we
ten kon, gebeurden er op datzelfde
oogenblik dingen, die niet in zijn rou
tine pasten en inbreuk zouden maken
op de regelmatigheid van zijn dage-
lijksch leven. Terwijl hij daar stond,
uti onbewogen naar buiten keek, zag
hij iets, dat hein wel niet opwond,
maar in ieder geval belang inboezem
de. Het blok huizen waarin ziin kan
toor gevestigd was, lag op een hoek
en keek op een groot stuk van de
oude stad, en voornamelijk op de
voorzijde van het oudo Chancellor
Hotel. En Shelmore zag plotseling een
meisje uit het hotel komen een
meisje dat een paar seconden op het
trottoir bleef staan en weifelend en
vragend om zich heen keek. zooaD
menscheti kijken in een stad, die ze
niet kennen. Zo was vrij lang, slank
elegant; hij was er van overtuigd
dat ze jong en knap moest zijn, ze
a3 goed gekleed- Hij -lacht er over
wie ze zijn zou; toen zag hij haar
weer rondkijken, aarzelen en plotse
ling in zijn richting de srrant over
steken. Dat gaf hem een idee.
„Ze is in moeilijkheden" peinsde
Shelmore. „Ze wil ieta te weten ko-
Het meisje verdween uit het gezicht
tusschen de menschen op het trottoir,
en Shelmore, die zijn handschoenen
nu aan had, nam de keurig opgerolde
parapluis en de even keurig opgevou
wen krant, cn waa gereed om het
tooneel van zijn dagelijkschen arbeid
te verlaten. Maar voor dat hij de gro.-
ne deur had opengedaan, hoorde hij
stemmen in de kamer van den klerk.
Hij stond stil de deur ging open
ca het scherpe gezacht van Siruuions
Hackdale kwam te voorschijn. Hij had
een kaartje iu de hand.
„Een jonge dame", zei Simmons op
laconieken toon. „Wenscht u te spre
ken'
Shelmore nam de kaart werktuige
lijk aan en staarde naar de letters.
Dit was natuurlijk het meisje dat hij
zooeven van zijn raam uit gezien had.
En wnarhij nu naar6taar«le was haar
naam: Cynthia Knap, St. Meliot,
Camborne. Camborne! Camborne
was een heel eind weg, in Cornwall I
Wathij keek plotseling op, knik
te tegen zijn klerk, trok zijn hand
schoenen uit, zette zijn hoed af m
ging bij zijn bureau zitten. Maar toen
hij daar eenmaal was keek hjj styak
naar de deur
Toen Simmons Hackdale juffrouw
Cynthia Knap binnen liet. kreeg hij J
al dadelijk °en algemeenen indruk van I
haar. Zo was lang, en slank en ele
gant. net als hij eerst gedacht had,
en ze was ontegenzeggelijk zeer aan
trekkelijk. Ilij was er niet zeker van
of ze goudblond haar had. of een
beetje roodachtig; hij was er ook niet
zeker van of haar oogen blauw of
grijs waren maar ze zag er in
- der geval aardig uit. En ze w^s nog
jong misschien negentien mis-
aclien twintig, dat kon hij niet zeg
gen; ze was in ieder geval nog erg
jong. En plotseling voelde hij zich.
ook erg jong eu een beetje klein.
Want toen Cynthia Knap hem zag,
uitte ze onwillekeurig oen kreet.
„O!" zei ze, terwijl ze tusschen de
deur en liet bureau stil bleef staan.
„Is is u die meneer Shelmore
wiens naam beneden op de deur
staat? Ja? 01 U ziet er zoo vreeselijk
joug uit voor een advocaat. En ik heb
oen advocaat noodig".
„Mis-chien ben ik wel ouder dan
ik er uitzie!" antwoordde Shelmore.
„En ik verzeker u, dat ik heel ver
standig beul Gaat u zitten en vertelt
mij eens
Het meisje viel neer op een gemak-
kelijken stoel, dien hii haar had aan-
l-.-v. ?"ii en vouwde haar handen in
haar schoot samen. Ze bekeek hem
nog eens critisch.
(Wordt vervolgd).
