HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Binnenland
FLITSEN
DlvmiGHEIDSSPELD
MAANDAG 29 SEPTEMBER 1924 - TWEEDE BLAD
Tramklachten
GEPERST VLEESCH IN BLIK - STIJF GESTOPTE WOBSTEN -
DER SAMENDRUKBAARHEID DE EENM ANSWAClEN EEN
PROEF ZEEP, THEE EN HET TRAMBEDRIJF.
's Middags half zes. Bij de halte
JVerwulft staan eenige passagiers te
wachten op do tram naar Heemstede.
Het regent met dikke straten, de
trein is te laat. weer te laat, zeggen
de passagiers bitter en zien vol angst
en vreeze tegemoet, dat de wagens
wel weer tot het uiterste volgepropt
zullen zijn. Dat is gewoonlijk zoo
als het lang duurt.
Eindelijk dreunt er wat in 't begin
van do Koningstraat. „Eindelijk". Het
is nu zeven niinnten to laat. Als du
dienst door de bocht van de straat
heen is en zichtbaar wordt, blij..; dat
de stoutste verwachtingen nog verre
zijn overtroffen. De motorwagen is
meer dan vol. meer dan propvol, de
menschen puilen uit don wagen over
de balcons heen, ook over het voor-
balcon, waar je niet staan mag als
je graag wilt, maar waar je staan
moet wanneer het er op aan komt de
wagens zoo vol mogelijk to stoppon.
Dit heet blijkbaar voorschrift. Con
sequent is anders.
Aan den motorwagen hangt een
bijwagen, die eveneens meer dan vol
gepropt is. Veel zegt dat niet. want
net is een van de lucifersdoozen, i
waarmee onze voorvaderen geluk-
iig waren, toen dj paardentram ge
sticht werder kunnen dus maar wei
nig menschen in. Dat aantal is in
drievoud aanwezig. Met andere
woorden: voor nieuwe reizigers is
geen gaatje open. Die staan dus te
hunkeren bij den motorwagen. In
liet mensehenkluwon in den wagen
komt een zekere deining. Menschen
die er uit willen, trachten anderen
die blijven willen te passcoren. Yoor-
loopie lukt dat niet. F.r is geen ruim
te. Terwijl de massa dus deint ge
lijk een schip op zee. maakt plotse
ling een resolute juffrouw de geslo
ten deur van het aehterbaleon open
cn vlucht daardoor heen do straat
op. Smachtende passagiers slaken
een juichkreet cn stappen don ver
boden toegang binnen. Helaas, hun
vreugde is van korten duur. Do con
ducteur van den volgwagen, gruwend
van zooveel snoodheid, bezweert de
onverlaten toch uit tc stappen,^„an
ders krijgt die man er Jast mee"; b::
bedoelt daarmee den bestuurder van
den motorwagen, voor het geval dat
straks een controleur de plaatsbe
wijzen komt nazien. Abonnes betoo-
gen, dat dit in elk geval voor hen
geen kwaad kan. het baat niet, hij is
onverbiddelijk on wanneer hij ten
slotte van politio begint t« opreken,
geeft de laatste abonné. duizelend
van de denkbeeldenreeks: procev
verbaal, rechtszitting, doodvonnis,
electrocuiie. zijn verzet op. stapt
van het achterbalkon af en zet, koers
naar het voorbalkon, officicolo toe
van den vermaarden cenmans-
blijlcfc bij quaesfcies, dat er in concert-
sie-voorwaarden door eeu rampzalig
toeval, juist niet staat, wat er in het
openbaar belang wel iu behoorde te
zijn opgenomen. Als Leverhulme en
Lipton, heb ik wel gedacht, ook mono
polisten in zeep en thee waren ge
weest en zich dus niet gestoord had
den aan de wenschen van het publiek,
zouden zij dan tot zulk een geweldi
gen omzet gekomen zijn?
Andersom: „wanneer de tram haar
monopolie zóó toepaste, dat de dienst
prettig, aangenaam en gemakkelijk
word, zou zij dat dan niet in haar
vervoercij fors ondervinden
'Deskundigen mogen daarop een ant
woord geven. Misschien zullen zij
daarbij letten op de toeneming van
de motorbussen, op de gewoonte van
zoovelen, om zoodra het. weer schappe
lijk is. maar liever te fietsen, op de
voorkeur zelfs van sommigen voor den
ouderwetechen „beenenwagen". WIJ
zijn dus niet geheel en al zonder mid
delen van protest en verweer.
Gloort er een vonkje van hoop? Er
is mij vertdld, dat bestuurders van
den eensmanswagen op de Ceintuur
baan geld wisselen wanneer hun dut
gevraagd wordt. Voorschrift? Of ge
moedelijkheid van bestuurders, die ei'
van doordrongen zijn, dat de toegefe
lijkheid van de practijk het altijd
wint van de stroefheid der theorie"
Als 't geen voorschrift is, vrees ik
(maar al te zeer dat een voorschrift
die de vertrekkenden in den wagen
veroorzaken, gruwelijker dan ooit;
goedige dikbuiken worden plat, mage
re buikloozen haast doorschijnend.
Opnieuw heeft een snuggere bol den
Achilleshiel van den motorwagen
gevonden: „Jan!" waarschuwt de
conducteur van den volgwagen, „er
staat een heele troep menschen op
het aehterbaleon, die niet betaald
hebben!" „Wat kan ik daaraan
doen vraagt Jan en hij heeft ge
lijk. Moet hij, die panweüjks in de
controverse stroomingen langs zijn
officieele plaats staande kan blijven,
bovendien de handen vol heeft om do
nieuwe gasten te ontvangen, ook nog
op recherche gaan naar de boosdoe
ners op het achterbalkon 1 Dat ware
een bovenmeiuohelijke taak, die van,...
hem niet te vorderen is. Hij moet'zal worden uitgevaardigd, om die
gang
wagen.
Jntussehcn hooft in dien wagen do
'doellooze beweging dio zooovcn dei
ning genoemd werd. sur res gehad.
Vertrekkers zijn langs blijvers gewor
steld en bewegen zich langzaam in
dc richting van de deuropening, die
de gulden Vrijheid vertegenwoordigt.
Hoe kan, zoo vraagt men allicht,
ruimte gemaakt worden daar. waar
geen ruimte aanwezig is? Mijn ant
woord is: door de Wet der Samen
drukbaarheid de Natuur, die ons er-n
vast beenderenstelsel toebedeelde,
heeft zekere elasticiteit geschonken
aan spieren en vet. die vernuftig langs
en om de onbewegelijke botten zijn
gerangschikt. Het is dan ook alleen
aan déze Natuurwet der Samcnpcns-
baarheid to danken, dat een aantal
vertrekkers ton slotte zich tusschen
de blijvers op het voorhalcon weten
door te wringen en plaats maker,
voor nieuw aankomenden want zóó
verheugd kan. in het voorbijgaan ge
zegd, een vertrekkende niet wezen,
dat hij er uit kan, of een aankomen
de is altijd nog verheugd, dat hij er
in mag.
Dit laatste bij wijze van spreken.
Sommige passagiers hangen aan de
tree. anderen er buiten. Niettemin
schakelt de bestuurder in cn doet de
motor, gocdmóedige trekos die hij
is, zijn plicht. Tot aan het Prove
niershuis. Hier wordt het tooneel van
het Vcrwulft herhaald. Met dit ver
schil, dat er vrij-.vat inkomt, weinig
uitgaat. Als opnieuw dc trein, gelijk
een veel tc i>fciif gestopte worst, zie!
opnieuw in 'beweging zet, voorzien
de kenners van dit trambedrijf met
angst do toekomst aan de Tcmpe-
üersstraat. .Velen er uit, nog veel
meer er in.
Hun voorgevoel heeft hen niet be
drogen. Dezen keer is dc deining,
toch nog vopschiotcn ook! Uitdi_
gon, indringen lean niet liet eenige
doel zijn, waarvoor de eloctrische tram
werd ingesteldzij dient bovendien
van dc plaats te komen
Op dit OOgenblik werpen een paar
passagiers een b'-ik achterwaarts. Dat
doen zij anders zelden. Voorwaarts
plooit hun leuze te zijn. Ditmaal
wordt de blik achterwaarts beloond.
Want dair staat, achter hun
..dienst", een wagen voor den HoOt
en daarachter weer ec-n trein van twee
wagens voor Heemstede. Voor zoover
zij aboxmós zij®, dus geen tweemaal
behoeven te betalen, ontvlieden z*J
het blik met geperst vlcesch, dat de
dienst van 5.30 heet en kieren, dood
op hun gemak, een plaatsje uit in
dien van 5.40. Daarna zet de gehee'.e
pleziert rein, vijf wagens sterk, zich
in beweging en illustreert aldus de
sombere waarheid, dat het in 't da-
gelijkech leven van een trampassagier
op vijf of tien minuten niet behoort
aan to komen.
tegemoetkoming te stuken.
Toc'k ia dit wel zeker; vele klachten
over den tromdienst zouden verdwij
nen, wanneer de menschen niet wer
den behandeld als kleine kinderen, die
les moeten loeren waar zij niei aan
willen. De les van den eenmanswn-
gen. Met al de narigheid die daaraan
vast zit. „Zou", is mij eens gevraagd,
„alleen het Haarlem6che publiek te
knullig zijn om het gebruik maken
van den eenmanswagen re leeren?"
„Zou", vraag ik daar tegenover,
„het belang van de maatschappij nioi
meebrengen, om van de proefneming
af te zien, nu klaarblijkelijk liet pu
bliek er niet aan wil?"
Wat Leverhulme en Lipton zouden
zeggen, racen ik wel te weten. Of
geldt dat alleen voor Engeland?
J. C. P.
Tafreelen als 'deze zijn volstrekt
niet zeldzaam. Wie wil tof moet) kan
ze op drukke uren en vooral op re
gendagen zonder eenige moeite bele-
ven. Als bij een man van studie
die zijn geest door lectuur weet.
verrijken, zal het hein treffen, dat
Lord Leverhulme. die million air ■werd
in zeep en Sir Thomas I.ipton, d'.e
millionair werd in thee, deze hoogte
bereikten door het publiek zooveel mo
gelijk te gerieven en dat dit. blijk
baar in zeep en thee wel nuttig en
noodig is, maar niet in het trambe
drijf.
Het ss Jammer, dat wij het moeten
zegeren, maar de dagelijksche onder
vinding noopt er toe. Met het. gemak
cn de wenschen van het publiek wordt
weinig of geen rekening gehouden.
Herhaaldelijk heeft het publiek ge
toond, niet gediend te zijn van den
ccnmfvnswagen op de dvukk© lijn
SoendftpleinHeemstede, het baat
niet, wij worden tot dat. systeem ge
dwongen, als kleine kinderen, die hun
boterham, waarvan zij gruwen, toch
moeten opeten. Wenken en verzoeken:
„wanneer gij, maatschappij, ons dan
met alle geweld tot dit voor deze lijn
onpractische stelsel dwingen wilt,
r.cht dan althans de wagens anders
inhebl>en niet gebaat.
Integendeel, de toestand wordt nog
verslecht» Vroeger werden de grooie
volgwegena in drukke uren op 'de
lijn gebracht. Er was althans plaats
orn te zitten of voor 't minst behoor
lijk te etaan. Het is waar: de groote
volgwagens hebben de sympathie van
het publiek on daar de als éénmans-
wagens erfelijk belaste motorwagens
dio svmpathie moeten missen, kwam
het dikwijls voor, dat do motorwagen
zoo goed a!s leeg alleen als locomotief
van den groeten volgwagen fungeer
de. Heeft dit de directie verdroten?
Heeft zij, in de tegenovergestelde
richting als Leverhulme en I.ipton re-
deneerende, gedacht: „wij zullen je
lui wel krijgen?" Wie in den raad
der tram goden verkeerde, moge ant
woorden. Wij weten het. niet. Wat wij
wel ervaren hebben was. dat. de oude
wagentjes van de paardentram, die
ons tot dusver fjjleen op Vrijdag
ffboonmaakdag van do groote) hel
loven zuur maakten, do heele week
mecloopen en zoo het gedrang, de
vertraging en do schn'do te weeg bren
gen, die hierboven geschetst werden.
Dio klein" wagentjes, benauwd,
laag, rammelend, ratoïend, behooron
van rechts- en van pnasagierswege
bij den sloop<r. Doen zij nog uit
nigheid mee, dan zal Jiot er wel
wezen, dio de wijsheid bedriegt.
ral maar geen beroep meer doen op
de gemeentebesturen, die op den
dienst heeten toe te zien. Telkens
Na het gebeurde te Ede.
Publicatie van het rapport der
Commissie van onderzoek gevraagd.
Over de houding der militaire politie.
Wordt aldus den Nederlandschen
soldaat tucht en discipline
bijgebracht?
Een lid der redactie van het Hbid.
is tc- Ede geweest. Hij vond daar alles
rustig en nergens deed hij den indruk
op dat tucht eu prestige oen geduch-
'ten knauw hebben gekregen. Dij sol
daten, met wie wij 's avonds op straat
een praat,jo maakten, géén gekanker
ic£ren de officieren, den dienst of het
eten. Alléén een fello verbittering
tegen de militaire politie; merkt hij
op. Na daarna te hebben aangedron
gen op publicatie van het rapport van
de commissie van officieren naar he'
gebeurde op Vrijdag 19 September,
schrijft hii verder:
Het Nederlandsche volk moet pre
cies weten wat daar te Ede nu eigen
lijk gebeurd is. De zaak is van te diep
gaand algemeen belang en do aantij
gingen, die geuit zijn, zijn to ernstig,
dan dat dit mag aflonpcn smet een
militair rapport, hetwelk gedeponeerd
wordt bij zoovele andere militaire
rapporten, die in de archieven rusten
en blijven nisten.
Hier moet klaarheid komen over de
houding op dien avond van drie groe
pen: officieren, militaire politie en
soldaten, opdat de vestiging van even
tueel onjuiste opvattingen cn overtui
gingen op grond van geruchten en
artikelen in de pers, wordt belet cn
voorkomen. Het betreft hier aller
minst een zuiver militaire quaestie.
die binnen de militaire sfeer kan wor
den afgedaan, maar het geldt een al
gemeen belang van de eerste orde. Do
troep, maar ook de natie moet weten
wat zij heeft aan haar officieren en
haar militaire politie. Officieren ziin
beschuldigd van slapheid en vrees. Uit
don mond van een soldaat vernamen
Wij daarentegen de met overtuiging
uitgesproken meening. dat,als officie,
ren er niet geweest waren, en t.ua-
BC.hcnbeide waren gekomen, er dien
avond dooden waren gevallen, llier
gaat liet niet alleen om liet incident
op zichzelf, maar treedt de prooien»
quaestïe, die van het regime hetwelk
heerschon moet, naar voren.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No; 106
HET SPROOKJE
Jantje kruipt dicht
tegen vader aan, die
vroolïjk begint: er was
ereis een reus, die
Jantje houdt van nauw
keurigheid en vraagt is
het echt gebeurd of niet
hensch. en hoe weet va
der, dat er een reus
als dit punt naar bevre
diging is opgelost, komt
vader tofc waar de reus
den held door het bosch
t komen
Jantje valt hem in 'do
rede om preiti.es 'uit te
leggen, hoe hij zou
doen, o!s hij een. reus in
een, bosch ontmoette.
waarop vader voorstelt,
dat Jantje stil moet
luisteren, anders raakt
hij den draad kwijt en
voortgaat
waarbij Jantje zidli be
paalt tot vragen, Jioe
groot de reus precies
was en Ou ad hij een of
drie oogen
begint overtuigd te ra
ken, «lat hij toch goed
vertellen kan, als hij
eens een uitgever voor
dit ver-haal zocht
als het hoogtepunt na-
dert, merkt Jantje ter
loops op. dat hij die
rijstpudding aan het
dessert zoo heerlijk
vond
eri kunnen poesen
zwemmen, pappie, waar
op vader ontdekt dat
het bedtij'd iü en hij
zal liet verhaal later
weieens afmaken.
(Nadruk verboden.1
Feuilleton
(Geautoriseerde vertaling).
Naar het Engehclivan
J. S. FLETCHER.
36)
Mevrouw Champeraowne zweeg. Of
ze er over nadacht of niet. kon Hack-
ilale niet zeggen. Ze wreef met haar
vingers over liet vloeiblud, dat voor
haar lag; zo koek van haar hand naar
Hackdale en van Ilackdüle weer naar
haar hand. Er kwam een vreemde,
sombere uitdrukking in haar oogen.
F.n plotseling zei ze met een scherpe,
harde stem:
..Totaal onmogelijk! Die man moet
omgekocht worden! F.ens c-n voor al
tijd. Maar ik wou dat ik or zeker
van was, dat ik er op rekenen kon".
„Waarvan, mevrouw Champernow-
nc?" vroeg Hackdale toen ze zweeg.
..Volkomen zeker, dat niemand, be
halve die man er iets van weet", ant
woordde ze. „Als ik dair zeker van
koti zijn -
..Ik geloof dat u daar wel van over
t.uigd kunt zijn en wel om een zeer
eenvoudige reden", merkte Hackdale
op. „Ik ben er ook van overtuigd".
„Welke reden?"
„Deze", antwoordde Hackdale mei
een lachje. „Als er ook maar iemand
in Southerastowe was, die weet wat
hij weet, zou die iemand al lang op
de belooning van juffrouw Knap ziin
afgegaan! Neen, mevrouw Champer-
nowne hij is de eenige die het weet,
de eenige dio gevaarlijk is!"
..Dan moet hij omgekocht worden";
herhaalde ze weer. „Maar hoe kun
nen we er van overtuigd zijn dat hit
ook in de toekomst zwijgen zal? .Te
zei dat je daar al over bad nage
dacht hoo stel je je dat dan voor?"
„Ik zou er niet voor zijn om hem
een grooie som geld to geven", zei
Hackdale. „Als hij die heeft opge
maakt, komt hij natuurlijk om meer.
Mijn idee was ja. eigenlijk een
soort pensioen, «ïen lijfrente zoo
veel per jaar, ziet u".
„Z"n leven lane?" vroeg mevrouw
Champernowne.
Ilackdale keek haar veelbeteeke-
nend aan
„Zoolang hij leeft zal hij toch
steeds kunnen vertellen wat hij nu
z/>u kunnen vertellen!" zei hij. „Ja,
het zou voor zijn leven moeten zijn"
„Wie is die man'?" vroeg mevrouw
Cliamperoownc plotseling.
„James Bartlett!" antwoordde
Hackdale.
Mevrouw Champeraowne gaf een
schreeuw van schrik.
„Bartlett!" riep ze uit. „Die drinkt
En een man die drinkt -- babbelt".
Maar Hackdale schudde het hoofd,
„Dat deed hij vroeger", zei hij.
„Maar hij schijnt, zijn leven gebeterd
te hebben, en volkomen solide gewor
den te zijn haast. iè solide naar
mijn zin. Ik denk dat hij door het
geld op het goede pad is gebracht.
Volgens mij beeft hij zijn affecties
verplaatst van de arankflesch naar
zijn banksaldo! Hij schijnt er tenmin
ste bijzonder op eesbeld te zijn om
dut grooter te maken. Neen, als hii
krijgt, wat. ik u heb voorgesteld, me
vrouw Champeraowne, zal hii er niet
over praten. Ik ken niemand in Sou
thernstowe die zóó vervuld is van zijn
eigen belang als hij nu is".
„Enfin", zei mevrouw Chatnper-
uowne. „Wil jij er dau het hem
over spreken?"
Hackdale wees naar «le deur. waar
door hij binnen gekomen was.
„Hij is hier", mevrouw Champer-
nowne", antwoordde hij, „Het leek
ma het beste om hem riivrmee naar
toe te nomen. Spreekt u eens met
hem, op strenge, zakelijke manier
Iaat hem merken dut. hij niet met u
doen kan wat hij wil houdt, voer
bij stuk. Het is veel beter voor hem
om regelrecht met u te onderhande
len, dan met mij als tusschenpersoon!
Wij hechten daarom aan deze zijd»
van het gebeurde t© Ede zulk een ge
wicht, omdat ons, hetgeen wij al
daar Donderdagavond van de houding
der militaire politie hebben gezien, de
vrees doet koesteren, dat inen het
daar in een richting wil zoeken, wel
ke wij al zeer ongeschikt achten voor
ons volk. Wij kunnen ons natuurlijk
vergissen, wij woonden het schouw
spel slechts één avond' (het begon eigen
lijk al om 5 uur) bij. Maar'de wijze,
waarop daar werd gepatrouilleerd
alsof het goode Ede in staat van be
leer was, 6bakingen op groote schaal
aan den gang waren en het er om
iring: er op of er onder, deed herhaal
delijk de vraag bij ons opkomen of
wij we! in Nederland waren.
Ons dunkt, Pruisische officieren
van hot ancien régime zouden hun
hart hebben Opgehaald Urui 'Stuik
„schneidig" machtsvertoon. Hetgeen
ous inlusschen uiterst- -pijnlijk anih
deed, aangezien het hier onze Hol»
landesche militairc-ii betreft roet bun
kwade, maar ook o zoo vele goede
soldateneigenscliappen. Van de pa
trouille marechaussee (de ..kozakken"
zooals ze wel iu den volksmond lice-
ten). kregen wij een gemoedelijken
indruk, als zljn-le meer in overeen
stemming met de gehee'.e atmosfeer.
Natuurlijk, die militaire politie
had haar orders. Edoch, die wiize
van uitvoering van een order is toch
óók een factor althans en in de
eerste plaats bij een politiekorps,
waarvan tact toch wel een kenmer
kende eigenschap mag zijn. Wat w<
zagen, werkte op ons als burgers ir-
rileerend. om een oogenbük later on
zen lachlust op te wekken.
Gelooft men nu werkelijk, dar op
die wijze aan onzen Nederlandschen
soldaat tucht en discipline worden
bijgebracht wij bedoelen tucht en
discipline, zooals bij die voor den
vijand bij 'den troep noodig beeft,'
geen van buiten opgelegde tucht en.
discipline die slechts de oppervlakte
raken? Uit hetgeen wij zoo hier en
daar opvingen uit soldatenmonden,
kregen wii den indruk, dat. de metho
de averechts werkte van hetgeen
waarschijnlijk bedoeld wordt en een
stemming kweekte, die niet bepaald
de gewenschte lijkt om in deze toch
al zoo moeilijke tijden gezonde tucht
on discipline te kweekep.
Tofc incidenten kwam het int.nsacben
gelukkig niet: de soldaten verdwenen
al heel spoedig van de Straat, het
geen een beroepsofficier de opmer
king ontlokte, dat. de jongens blijk
baar verstandiger waren dan dege
nen, die op hen moesten passen!
/.al ik bom hier brengen, mevrouw
Cham perno wne?'
Hij stond op, toen ze knikte, ging
de kamer uit en liep de hal door om
Bartlett te gaan halen. Voor zoover
hij kon zien was de hal leeg. Maar
toch was dat niet zoo. Tn het donker
ste hoekje stond .Tane Pratt, vol arg
waan ei; belangstelling \oor wat de
broer van Simmons deed en hield
oogen en ooren wijd open. Ze zag dat
Hackdale Bartlett uit het zijkamertje
haalde, zag, dat ze samen fluisterden
toen ze de hal doorliepen en zag lion
toen den salon ingaan. De deur ging
dicht. Plotseling herinnerde Jane
Pratfc zich, dat haar meesteres een
zonderlingen afkeer had van dicht©
gordijnen: zo kwam uit, haar hoekje
ie voorschijn, verliet door een zü-
deur liet huis en liep naar een bosch-
je struikgewas, vanwaar zii ju den
salon kon kijken, zonder dat ze zeli
gezien werd-
Bartlett volgde Hackdale naar me
vrouw Champeraowne met eeu gevoel
van sterke niouwsgierigheid. Hij her
innerde zich, dat hij haar eenmaal
onder heel andere omstandigheden
had ontmoet. Toen waren ze in het
plaatselijke politiebureau, en mevr.
Champeraowne nam hem een verhoor
af en hii stond in liet beklaagden
bankje. Mevrouw Champeraowne hal
hem niet alleen een boete opgelegd.
Diefstal van patronen
In een rustkamer te Hierden
1000 scherpe vermist
Uit Harderwijk wordt aan de Tel.
gemeld:
I n de buurtschap Hierdennabij
Harderwijk, waar ongeveer 600 grena
diers waren ingekwartierd, zijn
Woensdagavond 1000 scherpe patronen
ontvreemd uit een tot rustkamer inge
richt gedeelte van een boerderij. Tot
dusver is van de(n) dader(s) geen
spoor bekend geworden.
Valsche Rijwielplaatjes.
Een vervaardiger aangehouden.
Te Amsterdam waren valsche rij
wielplaatjes in omloop gebracht.
Thans is. naar 'de Maasbode meldt,
door de recherche een man aangehou
den ju:"?: op het oogenblik, dat hij in
een café een partijtje van de nage
maakte plaatjes trachtte te verkoo-
pen. Een dertigtal plaatjes werd in
bc-.slag genomen. Zij bleken vervaar
digd van een dunner soort en lichter
kleur Itoper dan de echte, terwijl de
letters en cijfers minder scherp ge-
teekend zijn. Vastgesteld kon worden,
dat de aangehoudene, een bloemen-
koopman, ook de vervaardiger der
plaatjes was. Verkoop bleek redds
plaats te hebben gehad, zoowel aan
rijwielhandelaren als aan particulie
ren.
Van het spoorweg
personeel
Verzoek om voorziening van de
stijgende duurte
Men schrijft ons:
In verband met de steeds stijgende
kosten van Ihet levensonderhoud eu
speciaal meb het oog op de sterke
stijging iu de jongste maanden, heb
ben de R.-K. Bond vau Spoor- en
Tramwegpersoneel ,,SC. Raphael" en
de Rrot. Clir. Bond van Spoor- en
Tramwegpersoneel aun de directi„
der Ned. Spoorwegen verzocht, zoo
danige voorzieningen te willen tref-
maar hem bovendien een flink stand
je gegeven. Maar nu was alles omge
keerd. Bartlett voelde neiging om zich
zelf te beschouwen als rechter en me
vrouw Cham pernowno als beklaagde.
Hij hield het hoofd rechtop, gebruik
te zijn netste.manieren, met de ge
dachte. dat hij vroeger, zooals hij al
tegen Hackdale gezegd had. bijna ecu
heei- was geweest.
Maar het viel Bartlett niet mee.
Mevrouw Champernowne aan haar
schrijftafel, was vooral niet minder
indrukwekkend dan mevrouw Cham
pernowne iu het politiebureau. Hoe
wel ze zeer lenap van uiterlijk was,
voor linar leeftijd, kon ze zeer strena
eu afwijzend kijken eu ze keek naar
Bartlett, toen Hackdale hem binnen
bracht. zooals ze naar een pas-gesnap
ten inbreker zou kiiken, die voor den
rechter werd gebracht. En terwijl zo
Ilackdale eeu ieeken gat om te gaan
zitten, liet ze Bartlett staan en be
keek hem zóó van top tot teen, dat
Bartlett er onrustig onder werd. Ze
kgek niet naar.zijn kleeren, Bartlett,
was er zóó .van overtuigd dat hij er
kon rig en zelfs modieus gekleed uit
zag, dat hij daar niet over tobde
het was alsof zo in ziin binnenste, in
zijn ziel kon kijken. Hii begreep dai
mevrouw Champernowne heeiemaaï
niet. zoo kneedbaar was als hii ge
hoopt had en zijn zelf-verzekerdheid
fen, waardoor het personeel de stii-
geude duurte van het levensonderhoud
zal kunnen bestrijden.
In hun verzoek merken de bonden
op, dat de evenwichtigheid tusschen
inkomsten en kosten '.'oor het levens
onderhoud door do jongste prijsstij
gingen geheel zoek geraakt is en vele
gezinnen van personeel reeds in grou-
te zorg verkeeren over de vraag: ho*>
de eindjes aan elkaar te knoopen.
Zij vestigen er verder de aandacht
op, dat de belastingen een bovenmat'#
zware druk leggen op velgn, welke
bovendien nog een bedrag aan huis
huur moeten betalen, dat veel te hoog
is iu vergelijking met hun inkomen!
Het mege voor sommigen vreemd
2ijn, gaan zij voort, dai in
zen tijd van loonsverlaging een ver
zoek wordt gedaan voor verhoo?ing
van onkosten; maar feit is, dat deter
de sterk verlaagde salarissen en de
zich daarbij gevoegd hebbende groote
stiising van de kosten van het levens
onderhoud, de finaneieeio draag
kracht, vooral van het personeel, ge
zinshoofden. zoodanig is verzwakt,
dat voorziening dringend noodig i».
orn niet terug te zakken naar de
slechte toestanden van weleer, waar
aan het personeel zich met veel moei
te ontworsteld heeft.
Door een speer getroffen
Een knaapje ernstig gewond
Zondagmorgen is in den speet.uin
van den Speelieenvereeuiging ..Het
Weteringkwartier" ie Amsterdam een
ernstig ongeluk gebeurd, melclt de
Couraut.
Een aantal deelnemers aan den cur
sus voor spelleider was in den tuin
aan het oefenen, terwijl bovendien
een aantal leden van het A. G. V.
gymnastische oefenineen deed. On
danks herhaalde waarschuwingen
maakten toch enkele gymnasten van
discus en speer gebruik. Ongelukki
gerwijze werd echter, bij eeu van de
ze verboden worpen. het elfjarige
knaapje De Bree door een speer in
het hoofd getroffen. Een oogenblik
bleef bet knaapje roerloos staan.toen
zakte iuj ineen. In bewustenlóozen
toestand werd bij naar het Binnen
gasthuis vervoerd. Zyn toestand was
Zondagavond redelijk wel. Hef. ventje
was met een van de gymnasten mee-
gekomc® om naar de gymnasten te
kijken.
verdween als sneeuw voor de 2on-
„Zoo, Bartlett". begon mevrouw
Champeraowne op scherpen, zakelij-
keu toon „het schijnt dat wij met
elkaar moeten onderhandelen. Maar
ik wensch geen zaken te doen met
menschen die niet solide ziju. Nog
niet zoo heel lang geleden ben je ver
oordeeld wegens dronkenschap m
heb er je een boete voor opgelegd.
Hoe kan ik nu weten dat je van ge
woonte veranderd ben?"
Bartlett zette eeu gezicht van belee-
digcle onschuld.
„oio ilc er lilc als een roau met zul
ke zulke gewoonten als. waarover
u spreekt, mevrouw Champernowne?"
vroeg hij op verongelijkten toon, „Dat
dut is al weer een tijdje geleden
gebeurd. Ik ben na dien i.ijd een ïieel
ander Igven begonnen. Ik ben nu een
fatsoenlijk man. mevrouw Ciiam;er-
nowhe. een zeer fatsoenlijk nu.n! Na
tuurlijk is dat voor mit met meer dan
een terugkeer naar mtin vroegere be
staan er zijn eenbeeleboel men
schen hier in de buurt die zich nog
best herinneren dat ik vroeger eort
geregeld leven leidde.
(Wordt vervolgd).
