HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Stadsnieuws
Het Tooneel
FLITSEN
Muziek
Woelige Dagen
WOENSDAG 12 NOVEMBER 1924 - TWEEDE BLAD
No. 3392
Het eigen gebouw van
„Bloembollencultuur"
De verschillende mededoelingen over
het oigeu gebouw van de Algemeene
verwnigiug voor Bloembollencultuur
geven met altijd den buitenstaander
een duidclijken indruk van de zaak.
.Misschien maar dat kan ik aie lee.i
niet zoo goc<l booordeelen ook den in-
eider niet. den bloemist in het alge
meen. liet verwijt van Haarlems ge
meentebestuur oan het hoofdbestuur
en het verweer v«u d:t col.ege moker,
de raak niet eenvoudiger. I» vlei mij
volstrekt niet met de hoop, dat ik
de onzekerheden zou kunnen optici-
deren, maar wil toch een poging do»p.
een en ander begrijpelijk te maken
d'or iets op te merken over dt men
taliteit van verscheidene vakbeoefe
naren. zooals die mij uit gesprekken
en verslagen toelijkt te zijn.
In de eerste plaats dan is de ver-
leniging voor li. een groot geheel,
waarin dus niet alleen verschillends
meetlinten bestaan, maar die nok een
grofjzaxnen bodem kan zint voor den
splijtzwam, die ook wel elders tn hei
vereenigingsleven tiert. Men zeg*, zelis
dat Jicr een nations 'o it vau Ne
derlanders -is. om zonder enthouria»-
itio t:i met al te groot© bedachtzaam-
he:d te v,.Tk te gn-.n, waardoor soms
ue juiste tiid voor de uitvoering van
een plan voor!>iigi.vt Blijkbaar heef:
het hoofdbestuur van B. wel t er-
vlnllend© pogingen gedaan, om den
■zetr! van de verecniging in Haarlem
te houden Drie gelegenheden deden
zich daarbij voor hef Brongebouw.
riet buiten ^an M»J. Koenen in da
iwijndciflain en de groote bollen-
«•huur ian de firma Krelage aan den
hletnrn Houtweg. Met hit eerste i»
men net gtslaagd. Wanrschhnliik
ging dn oaarotn zoo moeilijk. dat er
twee partij'n waren, met wie men toi
oiereenstcinming mo«et trachten te
komen: de Maatechv tu rot exploita-
tie van Sta.ilwaterbronnen, die co-
bouw en tuin voor nog meer dan ze»,
tig Jaar in erfpacht heeft en het ge-
riuentebestuur. dat toestemming 7
moeten geven tot overschrijving van
o:« erfpacht en tot verandering van de
h'.i'tmmitv nn den tuin. Als in.-n ten
opricht© htervnn hangen blijft aan
de opvattin?, dat dit park oublie
flomein is. waar 1 ©halve wanneer er
concert 1*1 vrij ge-.v.iideld kan v.
den. dan znl tie Ma.itariiappii fot ex-
ploitatir \an Staalwnterbronnen nooit
een opvolger als erfpachter vinden:
011 standpunt sch n» tnii ook <-
om ovenlrevan to©, dat tusschen
"roef en Kinnen Houtweg in anti do
wandelplaat» niet <!e minste behoefte
bceuar. Zoo goed a's niemand maakt
or gebruik van.
Het buiten in de Twiinderslaan
vond men waarschunlijk minder good
gelogen en bovendien ook kostbaar,
omdat dit mrrein mooet wortlen ge
kocht. Zoo bleef liet gebouw tan <1«-
firma K re lage over en er is ©en ontren-
blik geweest, dat liet eigen huis
dank zou worden gevestigd; toen het
er op aankwam gingen de onderhan
delingen over den aankoop niet door
en maakte zich do Groentenvelljng
daarvan meesfr. die jg>h bij de explci
tatie oecr wel arhi nt to bevinden.
Wuarop de koop afstuit»»' Men i©-:.-t:
op de wenwhen -an Hillecom. dnt
toen al de stichting als belangrijk
centrum van den bloembollenhandpl
op©: echt»
Er moet bij deze aangelegenheid
wel op gelet worden, dnt er tw«u« ele
menten in hot spei rijn. die elkaar
ntot geheel dekken. Wanneer biivonr-
1-eeld die van Hillegom zeggen: bij
ons woidcn veel bollen geteeld. hi« r
behoort du* het Beursgebouw- met ap
en dependenties. ..dan kan daar
tegen op zichzelf weinig worden aan
gevoerd, miu men maar geiiett t« oe-
denken, dnt de exploitatie van liet ge
bouw alleen voor bloemis-
t en niet moge Er i» «eer» 7»«
dagen van do week Beurs en zoo goed
als de Icndbouwcr eenmaal, misschien
hcijjiens tweemaal, naar'de rnarAt
Raat. trekt de bloemist eenmaal, op
Maandag. t«n Beurze, maar hliift do
overge da/en in zijn bedrijf. Ook op
die andere dagen moet het gebouw
geld opbrengen, voor tentoonstellin
gen buiten het vak. voor congrc**en.
mi-» hien voor groote zanguitvoerm
gen. zelf» wellicht voor bals en d»r-
gelijka foestel:'klie<"n 'lok OD ito©
2ondag. Is daarvoor Hillcgom nu wel
«ie gcechikt© plaat»Zn heeft zonder
twijfel verbind'ng'-n te water en te
land. per spoor en per tram. mam
kan rr.en zich een congrea of een ten
toonstelling van tot* anders dan Moe.
men. om van het o'.enge maar niet
spreken, voorstellen f© Hillcgom? Y\ ii 1
Sjehopven geen aardigheden over do
stoomtram ie debitosren. om te doé»,
zien. uat raenscfion die in Leiden mis
schien. 111 Haarlem zeker zouden ko
men. zuilen terugjciirikkca voor Hii-
legem.
Voor het bollenvak. best.
Muur lice ia 't met de rast?
fcn dat d.t zoo is eu niet anders,
.'iilht wel. zooals in dit blad al be
toogd vv'erd. uit de vvarme uanbcv©-
liu? vj,n Heemstede. <Jai zoo gimsiic
gelegen is. Hoe gunstig gelegen? Het
wordt niet ronduit gezegj, om b^grii-
pc.ijke redenen, maar natuurlijk niet
wegens de verbindingen mei de Zuid
maar met de Noord Inderdaad, wan
neer er groote bijeenkomsten njn die
anders in Hourl-m -n gebonden
worden, dan zullen de deelnemers ar
m«-t roo lice! veel tegen hebben tien
minuten verder te trammen, to: \al-
eenburg. Manr daarmee wordt dan
toch meteen aangetoond dat Heem
stede vooral geschikt is ais verleng
stuk van de stad. Logische gevolg
trekking: het eigen cebouw behoort
:n Haarlem thuis. Als er maar een
geaoziikt terrein of een geschikt ge
bouw voor te vinden zou zijn!
lntu»chen wordt hef verschil van
meening als een kluif, waaraan meu
ui v©rgidleringen te gast gaar. Er
wordt een bijeenkomst gehouden
wa.,nn eins besproken zal worderi
w al men tegen de Algemcene voreeni-
ging heeft want de exporteurs be
klagen zich er over. dat in de Mor
«necne voreentping de Slangen vau
de kweekers beter worden behartigd
■an 0- hunne. Plotseling en zon'i.-r
dat de voorzitrer het beletten kan
komt het tot een stemming over d<-
"«te Plant» vrvor het eigen cebnnvv
en Hillegom wint het. Koddig is het
«lat <Je vergadering daarvoor ni«t hii'.
©eng»ro«|>en W», niet alleen, maar er
ook niet ove.- te --en tv ©ft. da-t
dezo zang in de algemeeno vereeni-
ging thuis hoort. De voorzitter le^t
ziiu mond&at neer.
0 „IS!*? ro"!
ru.nn «11.
IntUHchvn
«a-'n de commentaren. De etroclheid
tan «en der machthebber» wordt go-
sleid trpetiover ,,j vftn
jnd.r-, A.,„ h„ hoo(dlK,tuur ru
MioernbollencuJtutir wordt kwalijk c-.-
nomen, dat hot b:i Krela-.-ca oeuwfeost
met k1' ui woord ov,-r het aanbod uit
in.lego/11 ge»,.roken heeft: hot blijkt
nu. o.-it er toen niets anders w;us, dan
een mformocl kart.-.. JIw( ailll.
bod is pus een 1 ge dagen gokden 111 den
Jiiisleu vorm gedaan, NoP tneor com-
mentaren: .Ie gemeente Haarlem is
peen vlotte kantoorverhuurster fen dnt
Kunnen we ons helaas wel voorstel
len). hn er moeten vakgenoofen j.ijn
die g*«n ohlivat -0 het niwiwê
gebouw- willen nemm. omdat zii die
al* verloren geld beschouwen. Zeker
4 pnvent 1* geen hoog© rente en al*
de vakman zelf bij do Bank geld on-
nemen moet. bot snit hii ze», mis
schien zeven, maar heeft hij dat ver-
■chi! d»n met vooreen vakbelang
over? Anderen hebben wel deeleeno-
men. manr in de verwacht in 7 dat zij
niet te betalen zullen hebben. Op dó
Beur* van Maatidne was de algemee-
ne opinie, zoo vernnm ik. dnt er van
de heel© zank niet» komen zou
Als het nu maar zoo voortgaat, dip
zullen d-M* pessimisten gelijk krijgen,
.-naar zichz- lf t© verwijten hebben, dat
.*11 de schuldig'n zijn Of moe' liet er
he--i). dat wanneer IVlrgom zp-,
niet kan krijgen. <1* Hillcgommera de
vewt.wnng in Heemstede ook beletten,
zoodat er ten «lotte in het geheel g.'-Ar,
eigen getouw komt. Da» zou toch
jammer z'jn. Voor het vak en voor de
w-anrd:ch©:d van de vereenieing.
Vi*achen in tro-.-bel water liikt mij
.iFrt'1 een onsmakelijke bezigheid en
dat do© Ik ook niet. wannoer ik blijf
herhalen: het ;»n gebouw
1 n Haarlem! Hier hoort het in do
©erv» plants. Desnoods z-ender sulisi-
di© van de gemeente. Hier kan het
behoorlijk gefxplolteord worden. Nor-
Ren* anders zoo goed. Ook niet in
Heemstede. ..Booz© briefjes zijn maar
stof. als geschreven zijn vee« j»
het of". Er moet ren oploesin? 7.1 in in
het belang van beide partiien. die bo
vendien nog een broedertwist voor
kom I; Hillegom vsnui Heemstede
Brr.
J. C. P.
BLAUWBAARD S ACHTSTE
VROUW
Kon. Ver. „Het Nederlandach Tooneel'
Waren wij in September en October
allerminst door de tooneelgezelschap-
pen verwend, d© laatste üagen hen
nen weer veel goed gemaakt.
Boy aards heelt den eersten ke*r
dat hij hier kwam, dadelijk zijn
nieuwen „Schlager"' gebracht en er
in onzen Stadsschouwburg een zeer
groot succes mee behaald. Dat was
nu .weer eens een ouderweteche-
..Royaards-avond". Een mooi bezet
te zaal, een zeer amusant, prettig
blijspel, een uitstekend verzorgde
voorstelling, vlot. levendig, nauw
sluitend samenspel voortreffelijke re
gie en zoo volkomen in stijl van het
ëtuk, zoo „iip-top", als wij het al
leen maar bij Royaards kunnen ver
wachten. Wanneer alie avonden zóó
waren, dan zouden wij niet van too
neel-malaise behoeven te spreken.
Het eerste bedrijf van B I a u w-
b a a r d's Achtste V r o 11 in
brengt ons in eon hotel te Osten-ie.
Het seizoen is ai voorbij, maar de
markies te Montferrat 15 genoodzaakt
<r te blijven logeeren tol den dag-
der sluiting toe, omdat hij er als
..parade-paard" dierst dóet! E«-n
markies met twee zulke mooie doch
ters is een attractie noor het hotel!
Maar gemakkelijk wordt -Jen markies
zijn gratis logies allerminst Remaakr.
Hij mag geen dans in de danszaal
overslaan, hij moet van alles zelfs
van den onfrisschen zalm eten,
mag nooit mopperen, moot altijd
vroo'ijk kijken en met zijn twee'
dorhterj overal „ptirndeeren". Mon-
na, de oudste en ongehuwde docht'
is dat leven van niets doen
eeuwige flirt, meer aan moe en als
er cMi Amerikaanscbe milliardair de
rijks!» man van de wereld verschijnt
en haar hand vraagt, weigert zij
niet, zelfs niet. wanneer zij hoort,
dat zij zijn achtste vrouw zal wor
den De milliardair komt er ruiter
lijk voor uitdat hij een moderne
blauwbaard is. al- heeft hij zijn vrou
wen niet als Landru in ©er
oven gestopt. Hij heeft ze allen weet
..vrij gemaakt" tegen een jaarlijksch©
tent© van 200.1X0 francs.
Monna accepteert, doch zij eischt
bij voorbaat „het dubbele van de
.om". Voor minder dan 400.000
franc# doet zij het niet. John Brown
bedenkt zich twee seconden; dan
neemt hij haar ir.ee naar het stad
huis om zijn achtste huwelijk te
sluiten.
Maar liet huwelijk met Monn;
ivordt niet. wat John Brown er van
verwacht heeft. Monna is tegenover
John de gepersoni'ieerdc koelheid. Do
-milliardair. die meende, dal vo<
geld alles te krijgen is, moet. in zij
nchtete huwelijk ervaren, dat. de
Jiefde van ©en vrouw met allo
schatten van de wereld zelfs niet t©
koop is! In zijn .achfste huwelijk zijn
do rollen omgekeerd als bij de vori
ge zeven: nu is het de vrouw, die wil
scheiden en de man, dio het haar
weigert.
'I'ot zij er hem fo© dwingt!
Zij kiest voor dit spulletje een dood-
onschuldigen, 2oedigen jongen man.
Hubert de I.inancourl, hnar ne-lf'
Deon ©ogenblik is zij van plan John
Brown te bedriegen; zij wil hem al
len doen gelóóven, dat hii bedrogen
i»' Zij imiteert de I.inancourt hii
zich t« soiipeeren, drijft het spel tot
het uiterst© en als haar man zoo-
■:1e zii verwacht heeft onverwachts
terugkeert, heeft zij haar doel
reikt. John Brown geeft toe, zij zul -
'en scheiden! Maar u's zij den schijn
baar harden man gebroken daar zie!
neerzitten op riin stoel en hem z.i-1
-©hreien. dan weef zij ook teffc-liji
dat hij haar lief heeft! IVanneer de
scheiding 6 maanden later is uitge
sproken en John Brown juist heeft
verzekerd, dat, hij nooit meer zal
trouwen, staat zij onverwachts voor
hem. Nu zij vrii ©n onafhankelijk is
en hem lief heeft, wil zij zi;n ware
vrouw ziin!
,.Diik ;e wilt weer miin vrot
worden t" vranct d© milliardair.
...Te negende!" lacht zij schalks
.,F.n mim lnai«te"' antwoordt
Brown en hii sluit haar in rijn
men, al* liet scherm voor goed
zakt.
Een prettiR. zeer amusant. e©ht
..Fransch" stuk. dat in ziin schijn
baar wat frivole kleed een kern ver
bergt. die vrij wat beter en zuiverder
is dan voor zoovele ander© Pariische
boulevard-stukken, en dat ons ie
geven met 7-00 fijne grafie, dat het
publiek er vol op vin genoten heeft
Mevrouw Roy aard.; heeft d«n toon
van deze voorstelling aangegeven.
Zeiden of eigenlijk nooit heb
ik haar beter gezien dan gisteren In
d© rol van Monna. Zij verraste heel
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 144
EEN POLITIEK BUURPRAATJE
Zondagmorgen en een
mooie gelegenheid voor
vader om,eens met ©en
paar buren over de po
litiek te praten
Jan Kommer is in zijn
tuin bezig en antwoordt
op een vraag, dat voor
hem de brandende
kwestie zijn vinger is
id ie tusschen de grasma
chine i6 geraakt Jan
is blijkbaar niet in de
stemming, eens zien of
hij Kees Gort ziet
Kees neemt onmiddel
lijk het woord en laat
he; niet meer los, hij
zaagt door over partij
politiek en een zaken
kabinet
tot vader zegt, dat hij
naar huis moet. er is
geen aardigheid aan
met Kees, hij laat je
nier aan het woord ko
men
Gerrit van Dokkum is
het fceelemaal niet met
hem eens, zal Gerrit
hem n-u eens vertellen,
van welke partij het
heil te wachten i6
na handige informatie?
b>j Aric GocmOns die
mei zijn broeikas bezig
is. blijkt dat deze tot
vader* partij behoort
zij brengen een gezellig
uur zoek met het er nog
eens over een6 te wor
den dat dit de Ware
richting is vopr het
land
waarna vader, thuisko
mende verklaart, dflt
die- Aric. die ze altijd
voor dom versleten heb
ben, nog het verstan
digst over politiek kan
praten.
(Nadruk verboden.)
de zaal mei haar beloovereudo Jeugd,
haar pétillant spel col charme en
gratie, koket, vlinder-licht, ondeu
gend en voortdurend van fijn© dis
tinctie. Het was voortreffelijk!
De heer Gobau heeft haar in de
rol van John Brown zeer goed tegen
spel gegeven. Gobni: was ditmaal
eens uit zijn eigen huid gekropen.
Hij heefl den millinrdair zeer gees
tig getypeerd eu liet type tot het
laatst toe in heel levendig ©pel uit
stekend volgehouden. I11 het laatste
bedrijf, in zijn liefde voor Monna,
wist hij even iets gevoeligs in zijn
spel en zijn slem te brengen, dat trof
door de zuiverheid van toon.
Kortweg schitterend noem ik het
spel van Toumiairc- in do rol van
Hubert, de I.inancourt. Zijn
..Schwips" heeft hij meesterlijk ge
speeld. Dat. was komisch spel ..van
de bovenste plank". Zelden heb ik iu
den schouwburg zóó hooren lachen
als tijdens heel dat tooneel! Tour-
niaire wist voortdurend binnen de
perken te bliiven en gaf spel, dat od
eCn lijn stond m<«t dat van ziin boste
..Shakespenre-cresties". Terecht ble
ven mevrouw Royaards en Gobau
na dit tafereel Op den achtergrond
om Tourniair© do huldiging van de
enthousiaste zaal alleen in ontvangst
to laten nem°n. Het publiek 'bracht
Tonriaire een ovatie als dank voor
d© tranen, diti het om hem gelachen
had.
Royaards had zich tevreden jre-
sield met de kleiner© rol vau Matard,
den directeur van het hotel, di© den
Markies Montferrat zijn rekening met
dansen en voor-eren laat vereffenen.
Hij maakte er namelijk iets anarts
van. I.ouis Saai born als de markies
do Montferrat. Mugda JanssOns als
I.uciênne do Montferrat, Sojihie de
Vriefi in d© rol van Miss George, de
zangeres, die hoopt nog eenmaal de
negende vrouw van den milliardair
te worden en Elias van Praag achter
het masker van een detective zorgden
voor een prettig'1 "ti goede entourage.
Een afzonderlijk woord van lof
nog aan de wel zeer bijzondere door
Louis (Saalborn ontworpen decors!
Wat zag dut hotel er gezellig uit, hot»
uitstekend was de ©feer van het mil-
liardair-milieu getroffen in het kleu
rig© papagaaien-motief vau het be
hang in II, hoe geheel ,,in stemming'
waren ook het decor en de meubels
van het salon in III! Voortdurend
was het een lust om naar het toonoe!
te kijken! Tot zelfs het strijkje, dat
in de entré-actes muziek gaf en
zelfs eenmaal een dankbaar applaus
in ontvangst mocht nemen had
Royaards meegemaakt! Was het won
der, dat het publiek .na afloop sprak
van ©en „gezelliger." avond?
Het' doet mij genoegen te kunnen
meededen, dat Royaards Zondag we
derom met, ..Blauwbaard'? Achtste
Vrouw" hier komt. Als dien avond
de zaal niet stampvol is, heet ik niet
J. B. SCHUIL.
Gemeentelijk orgelconcert
Het programma bevatte voor orgel: de
beroemde Fantasie en Ttiga in g min. van
Bseh, over '1 geheel goed gespeeld; een
suite van vier stukken. „In Memorism",
van den Belgischen componist Jos. Jongen
bij een eerste hooren voor mij vrij onver
staanbaar en vervelend; de fijne teere
Paatorale van Oésar Franck; na do pauze
oen Preludio e Fughctta van Hendrik An-
driossen, het Prcludio een aaneenschake
ling van nicuw-modische chromatische
experimenten, waarvan de waarde nog pro
blematisch is; b.v. c.e.g. tegen cis cis gis.J
(Vroeger noemde men dat „valsch", te
genwoordig moc-t 't mooi zijn. -Als experi
ment, Intusschcn recommandabel voor die
genen die veel geduld en weinig inspira
lie hebben); de Fuga werkelijk een mu-
ziknal cahinetstukje. En tot slot de ook
op het eerste gemeentelijke orgelconcert
gespeelde Toccata van Andricssen, een
bard en voor mij onaangenaam stuk.
Oeorge Robert verdient de erkentelijkheid
van den componist voor de talentvolle
wijze, waarop hij diens werk weergaf.
Mia Peltenburg zong vóór do pauze de
Aria van Bach: ..Scufzcr ThrSnen" enz.,
met enkele mooi hooge tonen, maar ver
der naar 't scheen nog niet zoo bijzonder
op dreef; ook de begeleiding leek me een
beetje mager geregistreerd; voorts een heel
mooi „Geistliche? Lied" van Diepenbrock.
waarin haar groot talent weer geheel zich
ontplooide, en dat zijn uitwerking niet
miste. Na de pauze 3 gezangen van Hen-
bik Andricssen: een Fransch, Cantlquc
spirituel. en twee 'Latijnse.he. Het eer-
".0 bevat melodieuze stukken; de beide
laatste deden meer aan een soort improvi
seerend zingen op wisselende harmonieën
denken. Eenig verbind tusschen tekst en
muziek was mij nog niet duidelijk.
Zóó werd het geheele programma na
de pauze aan Hendrik Andriessen gewijd.
Het is billijk den werken van «en talent-
vollen stadgenoot ook een plaats op de
programma's te geven; maar of het pu
bliek van deze gemeentelijke concerten in
een reeks van deze werken behagen vindt
moet nog blijken. Met Bach en Franck
houden zij voor onze ooren de vergelijking
nog niet uit. hoeveel knaps en verdienste
lijks er in moge zitten.
En men zou ook de vraag kunnen stel
len of het noodig is, op de orgelconcerten
in de profane ruimte der concertzaal zoo
veel kerkelijke kunst te geven. Een pro
gramma als dal van Dinsdagavond is er
een voor een kerkconcert. Of bestaat er
niets anders voor orgel en zangf Mis
schien zouden dan arrangementen van lie
deren met klavier of orkest niet misplaatst
zijn.
De zaal was veel minder bezet dan bij
het eerste gemeentelijke concert, toen
Louis van Tulder zong. Misschien had het
affiche met zijn hicroglyphen de menschen
afgeschrikt. En of het om de op een trech
ter blazende juffrouw of de dansende
wieltjes (die o's moesten verbeóldc-n) <p
de buitenzijde van het programma was,
dat het velletje papier ditmaal een kwar-
moest kosten -
schijnt aanbeveling t
maar weg te laten er
voor vijf of tien
verdienen dat mooii
de programma's wee
cents verkrijgbaar (-
KAREL DE JONG.
OVERTREDING MOTOR- EN
PIJWIELWET.
De St. Ct. meldt:
Bii vonnis van het- kanfongerecht
te Haarlem is aan G. II, L, America,
koonman ie Amsterdam, wegens over-
I rc-dincr van art. 15 der Motor- ©n
Riïwielwet. d© bevoegdheid motorrij
tuigen te besturen ontzegd voor een
termijn van 6 maanden, ingegaan op
dezer.
PLAATSELIJKE KEUZE.
Op het verzoek door dc Loge Plaats voor
Allen No. M der I. O. G. T. gedaan, aan
de bier te lande gevormde Commissie tot
bestrijding van de wet tot invoering van
Plaatselijke Keuze, gm een openbaren de-
batavond te organiseeren, waar het pro en
:ontra zou kunnen behandeld worden, 16
en afwijzend antwoord ontvangen. Deze
ergadering zal dus niet gehouden worden
CINEMA-PAL ACE.
YV:j brengen iu herinnering dat a
Vrïjdae de film ..De Nibelur.gen" in
het Cinerna-Palace zal draaien.
Bovendien wordt vertoond, de film
eemaakt van de vlucht van de Zeppe
lin Z. R. III van Duitschland naar
Amerika.
DE BELAST1NGMEP.KEN.
Dinsdae werden '2 rijwielen in be
slag genomen, waaraan belastingmer-
ken ontbraken.
Feuilleton
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelgc'.i van
BARONES ORCZY.
„Ik wou dat we Zijne Majesteit
hadden kunnen overhalen om niet
zoo vaak aan de Koningin to schrij
ven"' hornatn Digby, „en hot ia ge
woon krankzinnig dal hij de copi©
van zijn brieven aan I-orrain© be
waart. Zoolang het leger ann hot
trekken ie. ioopt rnon al!© kans dat
zulk «11 kistje iu verkeerd© handen
komt.
„Oxford is ook geen veilig© be
waarplaats, merkt© d© ander op. Als
do stad zich had overgegeven, wat
dan I"
„Dat is waar", stemde Langdalo
toe. „Het is allemaal erg moeilijk.
Maar voor het oog-nblik zou het in
Oxford toch veilig scuoeg zijn. \Vi;
moeten er het. beste maar van bo-
pen".
„Ja!" zei een van de anderen. ..Nu
heoren, ik ga naar bed. En gij?"
„Ik ook. Waar logeert ge?"
„In do Gouden Kip. en gij?"
„Sir Marmadukc en ik zijn onder
gebracht in do school".
„Daar moet ik toch langs. Zullen
w© samen gaaD?"
„Zooals ge wilt. Onze knechts
»taan buiten".
„Ik heb ook iemand bij m»; het
wemelt op straat van boosdoeners.
Naeht hoeren".
Een ©ogenblik inter was d© eet
zaal schijnbaar leeg; Het geluid der
.itominon werd zachter toen d© drie
officieren door de hal liepen en toen
even bij do voordeur stilhielden om
een nieuwen bezoeker te begroeten.
Barbars dacht dat zo de opgewekt©
stomen lach van den heer van
Drent herkende. Toen werd alles
weer stil.
HOOFDSTUK 111.
De Spion.
I.
Nu was het oogenblik gekomen
dal Barbara zich weer durfde te bi-
wegen. Ze had zoolang doodstil ge
zeten dat haar spieren stijf waren en
eerst niet in beweging wilden ko
men, en in weerwil van den warmen
Juni-avond voelde ze een onplezierige
rilling langs haar rug, en haar han
den en voeten waren Ijskoud.
Zo zat nog steeds heei stil, toen
zo plotseling merkte dat er zich vlak
bij haar iets bewoog, voorzichtig en
geheimzinnig. Bij het vage licht dat
er van de kaarsen in de eetzaal in
dit afgelegen hoekje doordrong, zag
z© alleen de vage omtrek van do
bank tegenover haar en het klein©
tafeltje waaraan z© had zitten eten.
Degene die zich bewoog moest in de
buurt van de bank gezeten hebben,
en bewoog zich nu geruischloos in
de richting van het 3chenn. Het was
een man, in een donkereu mantel
gewikkeld en met een zacht-vilten
hoed op, die zijn gezicht verborg.
Dat kon Barbara in het duister zien.
D© man ongetwijfeld een dief
of een vagebond moest in dit
donkere hoekje gekiopen zijn, ter
wijl zij, Barbara, sliep. Misschien
was hij door het raam bianengeko-
man, hoewel dat onwaarschijnlijk
leek, want dat was zoo dicht bij
haar dat ze wel wakker geworden
moest zijn als hij er op die manier
ingekomen was; misschien was hij
onopgemerkt achter hel scherm ge
slopen, toen het groote gezelschap
de eetzaal verlaten had. een paar
Tilinuten voor Zijne Majesteit, en
Prins Rupert zich bij de ander©
heeren had gevoegd. Dat was
het eerste wat bii Barbara opkwam:
do man was een dief, dacht ze. anders
niet», die ©en oogenblik had afge
wacht tot dé eetzaal leeg was, in
de hoop een zilveren beker o' iets to
kunnen steien. Z© was niet bang,
maar ze was nog half verdoofd door
haar lange stilzitten. De misdadiger
wie hij ook was. had er blijkbaar
geen idee van dat zii daar zat, en
door haar instinct gedreven bleef ze
precies zoo ziiten. stil en zwijgend,
want lieden van dat slag werden wol
eens gevaarlijk als ze ontdekt wer
den.
De man bewoog zich zoo voorzich
tig als een roofdier dat op zijn prooi
loert. Barbara kon zien, dat hij op
zijn teenen naar het scherm toe liep,
en toen door een kier in de kamer
keek; zijn lange gestalte Zag er in
den wijden mantel uit als een vage,
donkere massa, nauwelijks te onder
scheiden iu Let half duieter.
Na een poosje duwde hij het
scherm geruischloos opzij, en was
op het punt om de eetzaal binnen
10 gaan, toen er uit de gang ©en
geluid klonk en hij stil bleef staan,
luisterend, als een kat die een vijand
mikt. Babara Hoorde het geluid
ook, het was de stem van den lieer
van Brent, die luide om den loge
menthouder riep.
Nog eeu oogenblik bleef de man
heel stil staan, en, overwoog blijk
baar zijn kans om te vluchten. Toen
liep hij plotseling naar het raam
terug.
Barbara kon eerst zijn gezicht niet
zien, omdat zijn breedgerand© hoed
het vrijwel op de kin 11a verborg,
maar ze zag dat hij donkere kleeren
aan had, en daarover heen een wij
den mantel die hij dicht om zich
heen hield. Het hoekje waarin Bar
bara zat, was nog heelemaal duister,
maar nu het scherm een weinig op
zij was geduwd, viel er wat licht op
den man.
Er zijn oogenblikken in ons leven
wanneer onze intuïtie bliksemsnel
werkt. Zulk een oogenblik onder
vond Barbara ook, toen ze in een
deel van een seconde besefte dat dit
geen gewone vagebond was. die iets
wilde stelen, hoewel zijn kleeren zeer
eenvoudig waren en hii rich net ge
droeg als een gewone dief. Maar het
gezicht van een gewonen dief is ge
woonlijk half verborgen onder stof
en vuil en een stoppeligen baard: de
kin van dezen man was glad gescho
ren en over het bovenste deel van
zijn gezicht droeg hij een fluweelen
masker. Dit was dus een boosdoener
die iets kwam stelen dat meer waar
de had dan goud of zilver, die gehei
men kwam stelen, die hier bepraat
waren een spion, ecu verrader! En
d© Konin? was hier nog maar zoo
kort geleden geweest en Prins Rupert
en de officieren van den krijgsraad;
zij hadden harddp en vrij uit over
hun plannen gesproken en hier zat
een spion!
Deze vreeselijke gedacht© gaf Bar
bara haar moed terug. Ze schaamde
zich plotseling voor haar lafheid. Ze
richtte zich met een ruk overeind en
stond op het punt om luidkeels om
hulp te roepen, toen er iets vreese-
lijks gebetirdg. waardoor de woorden
haar in de keel bleven steken. De man
merkte plotseling dat er zich iemand
in dat. hoekje bevond, iemand die
hem in het donker gadesloeg en die
hem kon hinderen in ziin laatste kans
op ontvluchtng hii trok ©en pistool
uit zijn gordel en hot volgende oogen
blik zag Barbara eeu stalen loop op
zich gericht.
Yerlamd van schrik kroon ze met
wijd open oogen in haar hoekje, ter
wijl ze den haan over hoorde halen,
en op hetzelfde oogenblik moeder
Dowdsley met opgewekte stem in do
vestibule hoorde zoggen:
-.0. juffer Barbara Brent! Ik wed
dat ze vast zit ie slapen in den hoek
bij het raam".
(Wordt vervolgd
