HAARLEM'S DAGBLAD
Weensche Brief.
IRVING'S GIST-TAMINE TABLETTEN
Woelige Dagen
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1924 - DERDE BLAD
(Van onzen correspondent.)
UIT HET LAND ZONDER TREINEN. DE GROOTE SPOORWEG
STAKING. DE NOODHULP DER POSTERIJEN EN DE VLIEGVER
BINDINGEN MET HET BUITENLAND. - DE DEMISSIE VAN DE
REGEERING. EEN STAAT ZONDER AUTORITEIT. HET SPE.L
VAN KAT EN MUIS! HET KABI NET SEIPEL WELLICHT HER
KOZEN.
zou worden beheerd. Op deze wijze
hoopte men bet groot© deficit weg te
kunnen werken.
Van den beginne af aan waren de
spoorwegbeambten er financieel veel
beter aan toe dan de overige staats
beambten en wanneer men hen in
wederom een s&larisverhooging zou
toestaan, zou niet alleen de sanee
ring van de spoorwegen zelf ton zeer
ste benadeeld worden, doch zou la
"la een paal boven water vast staan
dat alle andere beambten in allo mo
gelijke diensttakken en departemen
ten, met nieuwe eisehen orn salaris-
vorhooging voor den <Jag zouden ko
men, op welk© men onmogelijk zou
kunnen ingaan.
Giiuther had verklaard, dat.hij ge
neigd was uit de overschotten van
bet loopende jaar de ge6te!do eisghen
tot den 31 December van dit jaar te
levredisen. verder kon lid niet gaan
daar men 't budget voor '25 niet reeds
nu met 180 znilüarden Oostenrijkscho
kronen kan verzwaren. Doch ook
deze uitlating van den directeur-ge
neraal wag niet een onvoorwaarde
lijke, want duidelijk bracht hij naar
voren, dat voor liet geval hot inkom-
stenbndgei van het volgende jaar flit
zou veroorloven, ook in 1025 de toe
gezegde verhooging in stand gehou
den zou blijven.
Algemeen is men dan ook van oor
deel, dat men zooveel mogelijk tege
moetkomend is geweest en dat het
proclameeren van de staking ten on
verantwoordelijke daad is en dio ia
het buitenland niet anders dan zeer
onsympathiek moet worden gevon
den.
Hot ie waar, de toeetand van de
beambten en ambtenareu is verre van
rooskleurig,' de salsrisscu zijn zeer
klein en het leven wordt met den
dag duurder. Doelt Oostenrijk staat
inder curateele van het buitenland
jd ia hiervan afhankelijk. Het land
zelf Ls abeoluut verarmd en leeft om
zoo te zeggen van de hand in do
tand.
'Thans ia ook weer een nieuwe on-
tevredenlieid onder een andoro cate
gorie siaatspersoneel to bemerken
namelijk het poetpersoneel wil m
December een actie beginnen. En zoo
glijden we van do eene catastrophe
'n do andere en is do ttrmo bevolking
/an hot ongolukkige autoriteitalooze
land als een mui», waarmede do kat
«peelt, die baar telkens weer loslaat
om haar telkens weer opnieuw te
angen.
W. M. BEKAAR.
Weenen, 11 November.
Daar zitten w© nu weer eens te
midden van een spoorwegstaking.
Een gebied van moer dan zes
duizend zes honderd kilomeiers ifzo-
rêu liuia ligt zoo goed als braak.
Slechts zoo nu en dan rolt er een
treintje over de ijzeren siropen,
slecht» hier en daar stijgt een wolkje
locomotief rook ten hemel en voor ue
rest is alles dcoileche stilte over het
anders zoo levendige en bedrijvige
spoorwegnet. De ijzeren rads en bou
ten liggen te slapen, de vijfenveertlg-
100 locomotieven hebben Yucantio
do duizenden en duizenden personen-
en goederenwagons rusten uit van
het heen en weer gerol en heen en
weer geschoven worden. Alleen en
kele leve nam id delent reinen komen
dagelijks van alle kanten naar Wee
nen, de millioenenetad, opdat de
bewoners van de Donaumetropool den
hongerdood niet b«iiocven te sterven.
Do vijl groot© en tahooze kleinere
etatioriH van Weenen lijken haast
uitgeetorven en worden streng door
wachtposten bewaakt. Geen vreem
deling mag naar binnen, al was het
ook inaar om zijn koffers af te Da
len, die met de laatste .treinen, vier
dagen geleden zijn aangekomen
Vijf-en-negentig beambten en amb
tenaren zijn in staking gegaan. Zes
millioen rnenschen ondervinden er
de nadeelen van. Neen meer nog,
riet alleen de bevolking van Duilscli-
Oostori.ik zelf, ook talloozcn in het
buitenland worden geschaad, do
kooplieden van Boedapest, de han
delslieden uit den Bclkau. do han
delsrelaties in DuiUchland, Zwit
serland en al de andere landon van
Europa!
Het postverkeer ondervindt de
grootste storingen, de brieven Van
buiten de stad komen slechts met
horten en elooten binnea en worden
door middel van postwagens met de
^levensmiddelen treinen uieegöbracht.
De post naar het buitenland wordt
van Weeoon uit Sinet groote auto
mobielen ovor de grenzen eebracht.
en de post van den vrecindo uit
wordt met dezelfde wagons dan weer
teruggebracht.
Niet in het minst wordt echtor ook
gebruik gemaakt van de hichtpoat-
vorbindirigen; alle tor beecbikking-
Btuando toestellen rijn gemobiliseerd
cn honderden kilogrammen mail
zweven dagelijks door de ijlo luchten
vanuit Weenen naar hot buitenland.
Ook dit artikel vindt zijn weg door
het luchtruim naar de lezers van
Haarlem's Dagblad.
Voor allen in den lando Is do sta
king vrij plotseling gekomen, wel
werd rood» geruiinon tijd door de
ambtenaren van do spoorwegen met
het neerleggen van het werk ge
dreigd, doch niemand vermoeddo dat
dit er zoo gauw too zou komen en al
gemeen hoopte men da', beide par
tijen, work go vera en werknemers tot
een overeenkomst zouden komen. Di'
heeft niet hot geval mogen zijn
en hot merkwaardig© van deze sta
king if, dat hot ditmaal van de drie
politieke organisatie» niet de socanl-
democraiische was, die den aanstoot
tot liet iu staking gaan gaf, doch do
groot-Duitscho vorecniging. Toen de
directeur-generaal van do bondsapoor-
wegen Giinthcr de onderhandelingen
met het uit allo drio organisatie» sa
mengestelde stakinge-comié afbrak,
\ing de staking aan cn onmiddellijk
daarop volgde, nadat Gilnther zijn
poot als gencraal-directeur verlaten
had, do demissie van do rogoering
van dr. Soipcl. Hot motief van hot
aftreden van dit kabinet is, dat de
rego/ring niet in staat ia nan de
wonachen van het spoorwegporeoneo!
too to geven, omdat men zich in dit
geval niet aan hot door den Volken
bond to Genève voorgeschreven «laats
budgot zou kunnen houden. waar
door het Haneeringswcrk dus in ge
vaar zou kunnen worden gebracht.
Tot voor korten tijd waren de
Oosten rijkscho spoorwegen nog een
staatsbedrijf, bij dictaat echter van
tien volkenbond werd do post uit hot
staatsbudget geschrapt en werden do
spoorwegen eon zelfstandig lichaam,
dat volgens commercieels beginselen
Liefde lacht wat om
plannen van vaders
Het symbool van vel© romans is
con triangel, twee mannen aan twee
hoeken cn aan den dorden hoek do
vrouw, of tweo vrouwen aan l>eide
boeken en aan don derden do man.
Deze geschiedenis is anders, daar
deze vertelt van twee meisjes en
twee mannen en zou dus voorgesteld
kunnen worden door een vierhoek.
Aan den bovcnünKcrhook, Jan, eoni-
go zoon van Jan Vorv/est Sr. van de
groot© machinefabriek Verwc-at cn
Vroolijk aan den oovenrochterhock
Willy, eenlge docJitor van Willem
Vroolijk. Willy had eigenlijk e«n
jongen moeton zijn. opdat de beide
jongens later, al» <ie vaders zich uit
do zaken terugtrokken, d.« fabriek
onder dcnzelfdon naam zouden kun
nen <1 rijven. Nu het lot hot anders
beslist had, waren do vaders over
eengekomen, .dat Willy en Jan dan
maar later samen ir.oestou trouwen.
De recht© lijn liep dus van Jan
naar Willymaar wat geven har-
ton ten slotte om mectkundo! Zij wa
ren met elkaar opgegroeid in harte
lijk© genegenheid, dio van broer en
zuster, maar nooit hadden zij diepe-
ro govoelons voor elkaar gehad. Zon
der «enige Jalouzie had Willy dan
ook gemerkt, dat Mie© Danu-n m de
gedachte van Jan, con moor dan ge
wone plaats innam. Jan van zijn kant
was bereid om den wil dor vadem
Ie volgen, al wist hij dat zijn hart
daarbij ge*u rol speelde. Miesje's
plaats is aau den linkerbenedenhoek
an oen vierhoek.
Uit vriendschap voor Willy, die
natuurlijk ook van de vaderlijke af
spraak wist, prol>eerde hii zooveel
mogelijk do gedachten aan de blonde
grijs-oogige Mies to verdrijven, maar
bij was in deze pogiDg niet bijzonder i
gelukkig.
Hij wist niet, dat Willy pogingen
deed, om onverschillig te zijn voor
Wjm Damen. den knaj>pen bedrijfs
leider der fabriek. En dat plaatst
i op den rechterijenedenhoek van
den vierhoek. Jan was bestemd voor
Willy en hield van Mies, Willy's nei
gingen gingen naar Wim, die, daar
hij van de afspraak wist, en bijzon
der op Jan gestold was, zich maar
steeds voorhield.dat hij niets dan
riendsohap voor Willy mocht ge
voelen.
Op een zonnigen Zaterdagmiddag
i waren deze vier jonge raenschem
op het tennisveld, twee knappe flink©
jonge mannen en twee allerliefste
jonge meisjes. Zo moestenalle vier
gelukkig zijn in het bezit van jeu
kracht en schoonheid en... zo waren
het geen van vieren.
Juist dezen morgen hadden de bei
de vaders besloten zich uit de zaken
terug te trekken. Jan was nu met de
hulp van den bekwamen Damen vol
komen in staat de fabriek te drijven.
Verder was afgesproken dat de jon
gelui nu maar spoedig moesten trou
wen. Vanavond aan hot diner zou
alles verder met de jongelui bespro
ken worden.
Er werd afgesproken dat ook
Mies en Wim Damen aan hot diner
genood zouden worden.
„Een alleraardigst moiejo, di©
Miesjel" zoi Verwoat Sr., ,.de man
die haar krijgt zal gelukkig ziin!"
Do jongelui werdon mot elkaar ge-
noodigd voor het diner bij Willy's
vader. Aan de geheimzinnige blikken
•an de oude hoeren begrepen Willy
'4i Jan, wat de bedoeling was.
Jan ging aan het eind van het spel,
even naar Willy toe.
„Je begrijpt natuurlijk 'wat er
.an middag aan hei. diner gebeuren
gaat", zei Jan. „Datum, ©nzoovoort,
enzoovoort. Hoo gevoel Jo jo in dat
.•ooruitzicht f'
„Niet bepaald gelukkig, vrees ik
ouwe jou.een", zei ze. Ik houd wel
voel van je, maar niot 'zoo veel om
met je te trouwen. Hot is het beste
om het maar openhartig te zeggen,
vind je ook niet!
„Ik ben het volkomen mot je eens"
zoi Jan. „Ga maar verder Willy,
moeten do zaak goed onder do
oogen zien".
„Het is hun levensdroom, Jan, en
dat is voor ons juist zoo ellendig, die
té verstoratt". En toch mogen wij
ons zelf daar aan opofferen? En dan
ik ben een vrouw Jan, en heb al veel
begn-pen! Er in oeu allerliefst meisje
en ik geloof, dat zij ook van jou
houdt".
„Wat doot jo zoo praten AVillyl
Ik ben tich in niets to kort gescho
ten tegenover jou, ik ben nooit meer
dan vriendelijk tegen Mice geweest!"
,Dat weet ik wel, domoor!" zei
„Maar wij vrouwen voelen en
zién scherp, en ik verzeker jo, dat
aks die mallo overeenkomei niet be
stond, dan zou jo bij Mie» ecu
prachtig© kans hebben".
„En zou dat jou niet kunnen sche
len 1"
„Ik zou gelukkig zijn, jullie samen
to weten!" antwoordde ze.
„We zijn kameraden!" zei Jan.
„Maar... is ©r iemand anders r van
when je houdt?"
Zij glimlacht© bij die vraag cn
keek naar Wim, dio met zijn zuster
stond to praten.
„Ja." zei Willy... „Maar Baf doet
niet» ier zake".
Jan volgdo haar blik en keek haar
toen vol verbazing aan.
Willy!" ric-p hij uit. „Wat een
suffert bon ik geweest!
„Het verandert niets aan do z;
Jan!"
INCEZONDEN MEDEDEELIN CEN
a 60 Cts. per rogel.
Verfvlekken uit wit Linnengoed,
vruchten-, koffie-, chocolade-, wijn-,
roeit- en dergelijke vfekken verwijdert,
gekleurde stoffen ontkleurt Heitmann's
ONTKLEURDER
Onschadelijk voor alle stoffen Ge
makkelijk gebruik. Men let op het m#rk
„VOSSEKOP IN STER"
Verkrljgb. bij drogisten en dergel. zaken
„Denk je dal?" riep Jan uit.
„Laat ik je dan zeggeti, dat het alles
verandert' |Wo mogen zoo'n onver
antwoordelijke fou nu heeleraaal niet
maken".
„Do lieve oude vaders zullen er
niet» van begrijpen!" zei ze.
„Er is niets aan tc begrijpen. Ver
tel me één ding. Daar hangt alles
an af. Houdt Wim
,,ïk geloof het wel, maar, net als
jij, hij is te loyaal om het te beken
nen".
.Prachtig!" riep Jan uit.
„Nu zeg, jullie tweeën! Zijn jullie
uitgesproken!" riep Wim terwijl li
naar hen toe kwam. „We moeten
verder spelen".
Wim was bij hen gekomen, ter
wijl Mies' lachend naar Willy keek.
„Jij speelt nu met Willy Wim",
zei Jan. „Het zal je misschien inte
resseeren, Wim, dat óns gesprek van
zooeven over onze toekomst ging.
Willy noch ik willen met elkaar trou
wen. Als je nu een kerel bent, dan
doe je je voordeel ir.et deze weten
schap en dan kunnen we de oude
heeren vertellen, dat het voorgestel
de programma van vanavond eenige
verandering behoeft".
Wim bleef eerst onbeweeglijk
staan. Toen erecp hii "met et-n bleek
gezicht Jan bij de schouder.
„Maak geen grappen, Jan", riep
hij heesch: „Als je wist hoe ik ge
vochten heb!"
„Dat kan ik wel raden", zei Jan,
,,ik heb het ook niet makkelijk go-
had. Als jij nu naar Willy gaat en
vraagt of Mies bij mij komt, aan
dezen kant van het net, dan kunnen
w© verder met elkaar tot klaarheid
komen. Trouw ik Mies mèt of zónder
je toestemming?"
„Toestemming!" lachte Wim.
„Vraag je mii nog?" Ze heeft het
mij niet verteld kerel, maar ik weet
ze zal dolgelukkig zijn".
„Prachtig! In drie minuten zal
alles bekeken zijn".
„Ik zie daar, dat ze van partner
verwisseld zijn", zei Jan Sr., terwijl
hij naar de vier jongelui keek.
„Een mooi viertal", merkte Vroo
lijk Sr. op. „Ze passen alle vier
goed bij elkaarl Ik houd van Damen
en ik vertrouw hem geheel en al,
We zijn erg gelukkig, dat we hem
aan de fabriek verbonden hebben".
„Ja, ik zou hem ook' niet graag
(kwijt zijn", gaf ziiïi vriend jt-oc.
„Maar, zeg. ik vind, dat ze bijzon
der langdurig en ernstig do rogels
van liet spel besproken, lijkt dat jou
ook niet zoo toe?"
„Ja, bijzonder ernstig. En, nee
maar kijk eens, ze hebben alle twee
d© meisjes bij de hand gevat... bi
beide handen! Dat weet ik zéker,
hoort niet bij het tennissen".
„Het lijkt wel een tooiieelstuk",
lacht te Jan Sr. En ze hebben alle
vier evenveel plezier. Ik zou wel eens
willen weten waarom".
„Ik ook. Hó Jan, komen Jullie eens
bier!"
Op het geroep koek ons viertel
en kwamen, steeds hand in hand
naar de beide oude heeren toe.
„Voor zoover we weten, is er geen
regel in hot spel die voorschrijft, dat
de partners hand in hand loopen",
zei Verwest Sr. „Ia dat misschien
iets van den nieuweren lijd?"
„Ze loopen hand in hand, wanneer
de liefde de inzet is", antwoordde
Jan vroolijk. „De zaak is, dat. Willy
en ik uitgemaakt.hebben, dat wij
geen goede partners zijn, Mies en ik
passen beter bij elkaar in het snel
en.... in hot loven. Mlesje heeft niii
zoo juist beloofd, mijn partner te zijn
mijn geheel© leven lang".
„En Willy wil mijn partner 2ijn"
kondigde Wim aan.
„En daarom willen we er een fa
miliezaak van maken", ging Jan glim
lachend verder. „WilTy wil liever
mijn schoonzuster zijn, dat
fceele quaeetie".
Verweet keek Vroolijk aan en Vroo
lijk keek baar Vorwest, toén keVm
beide naar de jongelui.
,.Maar....l" begon Verwest.
„Is dat waar?" riep Vrjolijlc uit.
„Toe nu, vadertje", smeekte Wil
ly, „ik wou zoo graag Jon'a schoon
zusje zijn."
Maar onze plannen dan!" riep Ver
west ontstemd uit.
„Mijn best© vader, liefde lacht
wat om plannen", antwoordde Jan,
„Als u do zaak eens óp uw gemak be
ziet. zult ti zien. dat er allee voor
en niets tegen is".
Do beido vaders keken elkaar weer
hulpeloos aan, toen veranderde lang
zamerhand hun verbazing in een
stil plezier.
„Alles voor, zegt de schavuit",
lachte Verwest. „Het geeft ons niets
ouwe jongen, ze hebben ons in een
hoek gezet. We zullen er dus een
dubbel feest van moeten maken".
Vroolijk zat nadenkend Daanen
aan te staren, 'clSe nog steeds Wil
ly's hand iu de zijne Had.
„Weet je het wel heel en heel ze
ker, lieveling?" vroeg hij ernstig aan
zijn dochterje.
Do' blik in haar oogen sprak vol
doende.
„Nu dan, uitstekend!" zei hij, ter
wijl hij Wim de hand toe. stak! „Er
is alles voor!"
Binnenland
Brutals inbraak te
Rotterdam.
Een brandkast op klaarlichten
dag vervoerd.
In do Mafchenesserlaan te Rotterdam
heeft Woensdagmiddag een brutale in
braak plaats gevonden. Op klaarlich
ten dag hebben twee mannen zich,
vermoedelijk met een valschen sleutel,
toegang verschaft tot het bovenhuis
.van don heer D., dat overdag zonder
toezicht is. Met .groote brutaliteit
maakten zo zich meester van een klei
ne brandkast en sjouwden die naar
beneden, waar ze haar op een handkar
laadden en er mede vandoor gingen.
In de brandkast bevonden zich een
aantal gouden en zilveren voorwier
pen.
De hooge waterstand
Schade op overstroomde
Geldersche steenfabrieken
Men meldt uit Nijmegen aan de
Maasbode:
Bij oen bezoc-k aan de steenfabrieken
aan Waal en Rijn tusschen N'ijinegen-
Millingon-Lobith, wordt de door hel
hooge water aangerichte schade eerst
recht duidelijk. Er is bijna geen
steenoven binnendijks de Waal of
Rijn gelegen of deze lib eft aanmerke
lijk geleden. Die tusschen Nijmegen
en Erlecom aan den linker Waaloovc-r
bleven gespaard, maar booger op doet
do waterschade zicli reeds gelden.
De eerst© steenfabriek, die van Ter-
windt en Arntz to Kekerdom, welke
iel onder water stond,-heeft een
schado van 3.500.000 steenen, die to
taal vernield zijn. Hooger op in de
steenfabriek van Jan Terwindt zijn
1.500.000 stoenen vernield; bij de fir
ma Colenbrander onder Millingen even
eens 1.500.000. Op de* fabriek van
Emhdcn onder Pannerden 1.000.000;
op de fabriek van de firma Beyer
1.500.000; op de vlamovens van de fir
ma van de Poll bij de Bylatfd
1.100.000; bij De Wit, N.V. Steenfa
briek het Klaverblad te Pannerden
ongeveer 3,100.000 steenen.
Nog meer hoogerop naar Lobith,
Spijck on -Iluthum, waar het water
in de nfgoloopen week geweldig go-
spookt heeft, gingen op de fabriek van
do firma Daams cn Ese&r bij een darn-
doorbraak 2.500.000 steenen verloren
en tegelijkertijd op de uitgestrekte fa
brieken van de firma Terwindt en
Arntz door het water 2.000.000 steenen.
Even lager af, aan den Rijn, zijn
gelegen twee fabrieken van den heer
Willem Arntz, een© fabriek de
kleinste werd door het doorslaan
van een ringdijk binnen weinige -mi
nuten geheel overstroomd. Anderhalf
millioen steenen gingen daarbij ver
loren. De tweede fabriek hield het uit
tegen den geweldigen waterdrang.
De een goede tien minuten verder ge
legen fabrieken van den heer Nico
Arntz en de firma Terwindt en Arntz
bleven evenmin verschoond van water
geweld en leden ook door het verlo
ren gaan van honderdduizenden stee
nen.
Dé hier opgesomde schade geldt al
leen maar het gedeelte van Waal cn
Rijn tusschen Nijmegen* en Lobith.
Naar deskundige opgave bedraagt de
totaal-jaarproduct ie in ons land
300.000.000 stuks ruwe eteenen.
BALDADIGHEID.
Een boh ooijongen heeft Donderdag
middag den inhoud van een aan den
Meerweg te Bussum staande brieven
bus in brand gestoken. Een aantal
brieven zijn verbrand.
VAN EEN STELLING GEVALLEN.
Donderdagmiddag is de 42-jarige
werkman Welvaart bij "het verrichten
van zijn werkzaamheden in de hout-
loods van de firma Jongeneel aan den
Rrediusweg te Bussum. van een stel
ling gevallen, op zijn hoofd. In zotg-
wekikonden toestand werd hij per zie
kenauto naar de Majellestichting ge-,
bracht.
Onze Lacliboclf
DE LIJFSPREUK,
In Tasmania zat
een o'ude man
voor de deur
van zijn blok
hut-, waarboven
.geschilderd
stond „lei ort
pari© Francais''
Een magere,
verwaarloosde
Frainschznam
kwam voorbij en rende toen hij de woor
den l/ovcu de "deur las, op den ouden
koloni6t toen. en kuste bem op de wang.
„Heb het hart niet om dat nog eens to
doen, idioot 1" brulde de oude woedend,
de Franscbman riep: „Waarom? Jo
bent toch een landgenoot jran mij?"
,Heelemoal niet," antwoordde de oude,
„Mijn ouders waren Engelsch en ik ben
hier in dé kolonie geboren en- getogen."
,En je zet op je deur „lei on parle Fran
cais" I"
„Nou, wat zou dat?"
„Wel, dat is m ij o taal en het bcteo-
kent„Hier wordt pranecfe gesproken"!"
De oude liet van sehxik zij-n pijp vallen
en vertelde:
„Sakkerloot, er is iiier jaren geleden
eens een schilder voorbij getrokken, dia
dat bord bij zich had en het aan mij wilde
vemkoopem. Hij zei det er een Latijnscho
spreuk op stond, die betcekcnde: „Zegen
mijn gelukkig huis!"
INCEZONDEN MED ED EE LIN CEN
■|9gar 43d -sia 09 e
OPGESLOTEN. Woensdagavond
laat werden dte bewoners van Noord-
wijkerhout. opgeschrikt door het lui-,
den van 'de klok van de St. Jozefs-
kerk.' Door het ongewone uur gingen
heel wat menschen kijken, wat er aan
do hand was. Bij onderzoek bleek, dat
een bezoeker van de kerk in den voor
avond ongemerkt was opgesloten, en
toen niets hem lukte om do aandacht
te trekken, was hij 'de klok maar gaan
luiden.
GOEDERENWAGON IN BRAND
GESTOKEN.
Donderdagmiddag om over half drie
werd do brandweer gewaarschuwd
voor een brand in een gesloten Duit-
schen goederenwagon, staande op den
Weeterdoksdijk nabij het goederen*
station van de Nederlandsche spoor
wegen te Amsterdam. Toen eenige
motorspuiten daar kwamen stond dé
wagon in lichte laaie. Met een straal
op juotorspuïfc en Ve>chtleiding werd
bot vuur gebluscht. Do wagen werd
op het bodemvlak en het onderstel na
geheel vc-rnield.De wagen was eeni-
gen tijd te voren met verpakt, porco.
lein gevuld. Na de lossing bleef em
ballage er in achter. Naar getuigen
verklaren, heeft een straatjongen In
een onbewaakt oogenblik het stroo in
brand gestoken.
FABRIEKSBRAND TE VLISSIN-
GEN.
In de fijnwierkbranderij van 'de
N.V Fabriek van Werktuigen en Ge
reedschappen, Fijnwerlc aan den Ko
ninginneweg te Vlissingen, is Donder
dagmiddag brand uitgebroken door
hel, overloopen van een benzinetank.
Binnen een half irur was men het vuur
dat verder nan de fabriek geen scha
de toebracht, meestor.
TEVEEL ZIEKTEVERLOF 'AAN DE
LANDSDRUKKERIJ
De Commissie voor dé Staatsuitga
ven stolt, voor de rekening wegens de
inkomsten en uitgaven van het Staats
bedrijf der Algemeene Landsdrukkerij
over 1923 voor Jcennisgeving aan te
nemen. De opmerking wordt gemaakt
dat liet aantal ziektedagen van het-
personeel zeer hopg schijnt.
De vraagt rijst dan ook of aan de
Landsdrukkerij niet te veel ziektever-
lof. voorkomt. - -
a 60 Cts. p»r rogel.
ft 60 Cts. por rtgoL
tegen Hoofdpijn, Neuralgie, Indigestie, Gal-aandoenlng, Suikerziekte, Maagstoornissen. Bij eiken drogist verkrijgbaar
Etnige Importeurs: N. V, ALQEMEENE HOLLANDSCHE HANDEL- en INDUSTRIEMAATSCHAPPIJ'
(Afd. „Ycist Vit.") Dlnnewej 140 D/n Haag
r'euill eton
.Gcautoriseerue vertaling naar het
Engelsch van
BARONES ORCZY.
181
Juist sloog do klok van ae klein©
kerk vier uur. Ue generaal hielp zijn
vriend iu een stoel.
„Zijt go ernstig gewond?" vroeg
h'!.Neen. neen!" antwoordde an
der, „hot is niet meor dan een vlceech
wond, maar geef mij in 's homels-
naam wat te drinken".
Zonder een woord te zeggen haalde
Fairfax wijn, vleeech en brood to
voorschijn en zette alles voor bem.
De man dronk veel, maar hij wilde
niets eton. Zijn oogen brandden en
zijn arm was ©rg gevoelig; zijn tan
den klapperden alsof hij koorts had
'J'oen hij hef. eten ODzii schoof, eing
Fairfax vlak bij hem ritten; hij nam
den gewonden arm en wikkelde er
voorzichtig den mantel af. Zijn be
wegingen waren rustig en zacht, en
ols de' ander wild© profcesteeren. be
val hij hem om stil fe zitten. Het was
duidcli'k dat, hii brandde van verlan
gen om te hooren wat zijn vriend te
zeggen had. Maar toen fjii de wond
ontbloot had, ging hij eerst water en
schoon linnen halen en voorzichtig en
iiancüi; v/ieech en verbond hij den
arm.
,,'t Be toekent niets", mompelde dc
gewonde ac - en, ..Gij
verknoeit uw kostbaren tijd ik kan
wel
„Als go uw mond «iet houdt en
stil blijft zitten", bromde do gene
raal, „Iaat ik u wegens ongehoor
zaamheid in do boeien slaan".
Pas toen hij voldaan was over d©
manier waarop hij de wond verbonden
had. lie! hij zijn nieuwsgierigheid don
vrijen loop.
„En nu vertellen", zei hij, cn ziin
stom trilde door hot ongeduld, dat
hij niot langer bedwingen kou. „Zijt
ge niet ontdekt?"
„Neen", antwoordde do ander lang
zaam, „anders zou ik «iet hier ge
weest zijn".
„Ja! Jol" ging do generaal voort,
en inet do h©m eigen vrifijJel'jkheal,
die hem bemind haa gemaakt bij al
len, die hem goed kenden, legde lui
zijn hand op den schouder van den
jongeman. ..Zoo bedoelde ik hot na
tuurlijk niet'. Toon voegde hii er met
'n diepe zucht, bij:»,.Als e© cgns wist
hoe ongerust ik bén geweest giste
ren. den heelen dag toen ge niet
terug kwaamt. Biina dertig uren heb
ik hier rond gereden
Hij schoof zijn stool op ziï en begon
met zijn handen op rijn rug in de ka
ntor op on neer te loopen. Hij gaf den
gewonde tijd om weer volkomen op z'n
verhaal te komen cn af cn to© keek
hij hem vragend aan.
„Vertol mij eens", Vnoeg hij na een
poos, „waar go geweest zijt".
„Gisteren was ik den heelen dag op
weg", antwoordde do andor, met een
bitleren klank in zijn stem, „en moeat
me als een landlooper vorstoppen ach
ter de heggen en nis een boosdoener in
modderige"greppels kruipen
„Hot was om jo plicht te kunnen
doen. mijn jongen", viel Fairfax hem
in de rede, en stond plotseling stit,
terwijl hij den jongen man streng
aankeek; „en het was ter willo van
Engeland bedenk dat wel".
„Mijn hemel!" riep de ander heftig
uit", „dat moest ik voortdurend wel
bedenken, mylord. andere Hij
hie-ld zich in cn rilde on er kwam ©en
uitdrukking van afgrijzen op zijn ge
richt. Toen viel hij achterover in zijn
stoel en bedekte zijn gelaat met ziin
handen. Fairfax zei niets, maar er
sprak ongerustheid en ongeduld uit.
zijn blik. Een paar seconden gingen
er zoo voorbij. Toen stond de gewon
de langzaam op; zijn gezicht zag er
heel kalm uit, hoewel het aschgrauw
was; met een vlug, ongeduldig ge
baar schoof hij zijn haar van zijn
voorhoofd opzij en vervolgdo:
,,Ik smeek u om vergeving, mylord.
Ik,vergat het".
Do generaal haalde verlicht adem.
„Goed zoo, mijn jongen", zei hij
kalm. „En vertel me nu eens wat ge
ontdekt hebt".
„Gisteravond, terwijl ik op weg was
zag ik dat het koninklijke leger zich
in beweging had gesteld. Ze waren
gealarmeerd door het zien van enkele
onzer cavaleristen; de koning werd
haastig uit Fawsley terug geroepen,
waar hij aan het jagen was geweest
en do regimenten, dio overal in de
buurt verspreid lagen, moesten zich
verzamelen op don Borough-heuvel"
„Ja, dat dacht ik wel. De hutten
op dén Borough-heuvel zijn kort na
middernacht in brand gestoken. Dat
heb ik gezien".
„Do koning wil liever in Da ven try
blijven. Hij wil Oxford van nieuwe
voorraden voorzien voor hij vertrekt.
Maar Prins Rupert heeft hem aange
raden om dodelijk naar het noorden
te gaa,n, en Leven's achterhoede aan
te vallen, voor hij nog njd heeft ge
had om rich to herstellen na zijn laat
ste nederlaag".
(„En wordt die raad opgevolgd?"
„Neen, maar hij legt wel gewicht in
de schaal daar hii van Rupert komt.
Digby daarentegen heeft een haast-
boodschap aan Goring gestuurd om
zich bij .hel leger te voegen, zoodat zo
onzen-fmnk kunnen aanvallen. Maar
het schijnt, dat Goring geweigerd
heeft om dit t© doen".
„Zijt ge daar zeker van?"
,,lk heb hier den brief, dien Goring
aan den koning heeft gezonden en
waarin hii Zijne Majesteit verzoekt
om don veldslag zoo lang mogelijk uit
to stellen, qaar. hij zelf nog niet uit
liet westen weg kon".
Hij nam een vuil, gekreukeld pa
pier uit den binnenzak van zijn buis
en overhandigde dit aah den gene
raal. Fairfax nam het fan hem aan,
en terwijl hij dit deed, keek hij zijn
vriend met een vreemden, onderzoe
kenden blik aan.
„Iloe zijt ge er aan gekc-men?"
vroeg Fairfax.
„Gastolen", antwoordde de jonge
man langzaam, „van dengene die hem
moest overbrengen. terwijl liij
sliep in een afgelegen herberg bij
Daventry".'
Er was een lieete blos op zijn bleek©
ingevallen wangen gekomen eu om
zijn mond kwam een bittere, bijnn
uitdagende trek. Daarna ontstond
cr een stilte tusscheij de beido man
nen, terwijl hun oogen m eikaars ziel
trachtten te lezen, maar Fairfax sloc-g
de zijne het eerste neer. Hij keek den
brief vlug door en kneep hem toen in
elkaar,
„Dus." mompelde hij na een poos
je, ..als ik hét goed begrepen heb
heerschfc er oneenighcid onder de le
geraanvoerders".
„Ernstige onccnigheid. mylord, en
gebrek aan aanhankelijkheid. Hel.
schijnt- dat do Yorksiiire cavalerie niet.
te vertrouwen is; ze willen weer naar
huis terug en hun ëiachen hebben
Rupert zijn raad, om naar het noor
den to gaan, ingegeven. En op den
langen, duur zal zijn raad zeker opge
volgd worden, als gij,, mylord, niot
zoo spoedig mogelijk een gevecht uit
lokt.
„Welke kans zouden we dan heb
ben?"
„Alle kans om te winnen, als de
luitenant-generaal binnen vier-en-
t win tig urn' bij ons kan zijn".
„Waar is Prins Rupert nu?"
„Hij heeft het leger in de buurt van
Harborough de tenten op laten
slaan",
„En de Koning?"
„Die heeft vannaefht in Lubenham
geslapen ten huize van den heer Col
lins. Ik heb begrepen dat hei laat
ste plan was om door io marcheeren
naar het noorden, maar dat eeu slag
onvermijdelijk zou zijn, als ons leger
vlak achter hen aan kwam".
„Hoe slerk zijn zij dan?"
„Npg geen achtduizend man. en
uc Yorkshire cavalerie is bijna 'aan
het muiten".
,-Dan heb je jdin,-'" riep Fairrai
nu. ,,T\e hebben alle kans'om hen
te verslaan
(Wordt vervolgd.)
