HAARLEM'S DAGBLAD
UIT DE BALKANLANDEN
FLITSEN
PUROL 30c
Het Tooneel
Woeiige Dagen
MAANDAG 15 DECEMBER 1924 - TWEEDE BLAD
(Van onzen correspondent.)
DE „ZWARTE PROFETIE"
Een voorspelling uit de vorige eeuw van een Servischen
boer Zal ook de laatste strophe werkelijk gebeuren
Belgrado, einde Nov.
De politieke tor-s landen in 't konin.
fcriik tier Sërvióra.Kroaton en Slavouen
zijn in het nu bijna ton eiado loopeiide
jaar vaak zeer critiek en zeer penibel
geweest. Voor afwisseling en veran
dering van decors was steeds in rijke
mate gezorgd, F.en der allereerste
groo'-e en opzienbare gebeurtenissen
van oen zomer was wol, dat de ouie
lachti? jarige premier Nicola Basic den
koning in en kietersvergndering te
Bceniécli Bjclina met afzetting van
den troon «ireici?, wanneer hij de
groot-SoTviërs niet weer aan de regee-
rir terug zou roepen. Kort aaaron
dwongen de eeaieraalB van de eeheiin#
officicrsLiga do ..witte hand'" den ko
ning om Ljuba Jovanovio tot voorzit
ter van de ekoeptaehina. het parle
ment. te benoern«>n. Zij oefenden een
even eterken invloed op den jor.gen
koning Alexander uit als indertijd de
officieren van «ie zwarte hand", die
in het jaar 1915 koning Peter er toe
brachten afstand te doen van zijn
voorgenomen bezoek aan Weenea. Ook
zii toch wendden bedreigingen aan;
dat koning Peters troon, voor het ge-
va! dat V: aan hun wenschen niet te
gemoet zou komen, in gevaar was.
Ook de leider van de republikein,
fche boerenpartij, dr. Stjepan Radic,
zoomede de dief van de democrat i-
Mche patiij, Liuha Davidovic, werk
ten niet dezelfde dreigementen, toen
liet bekend werd. dat de koning voor
de overredingskracht von Nicola Pa
ri- en van «Ie met hem samenwerken
de elf generaals van «ie ..witte hand"
wan gezwicht er. toen hij het coalitie
kabinet dat onder Daudovdo stond,
noopte af te treden om voor een nieuw
groo'-.Servfcclie regceriag onder Pa*dc
plaat» te maken, niett«-gen»taande de
ze partij bij lange i na niet over een
meerderheid beschikte.
Radic. do republikcinache n anyoer-
der der Kroaten. is naar het buiten
land moet«o vluchten. tevergeefs
zochten politie en gendarmen hem in
heel liet land en thans Wijkt, dot hij
naar G*tsèvo is uitgeweken, waar hij
klaarblijkel"'- de volksnbondsverearte-
ring op de voorvallen en «ie gebeur
tenissen in den Zuid-Slaviecheu staat
attent wil maken.
Meer dan ooit wordt tliane. nu
voor de maand Februari nieuwe ver-
Vtezinzen voor he! hcele land voor de
c,eur staan, waarbij zneo wederom een
zeer actief optreden van de groot-Ser-
«,»che partii verwacht, over de
•..Zwarte profetie" gesproken en m»n
meezit, dat thans wellicht het tijd-
fin in aantocht is. waarop ook de
l.vi'fe voerspeiling van den boer
Matheus Tarabic uit Kremna uit zal
komen.
Bij deze verlciezigen toch zal *t zeer
viiandeliik en zeer onnastie toegaan,
ook bij de laafsto verkiezingen Van 't
tK-.r:* door d n konine outiyu.den en
naar huis gcn^r-ml parlement vielen
t dloozo wanordelijkheden op te mer
ken. in vele plaatsen bijvoorbeeld
werden de Memhu»cn eenvoudig go-
6toleu niemand «daagde er in te
ontdekken waarheen zo gebracht wa
ren.
Doch om op do zoogenaamde „zwar
te profetie" j.-rtig te komen, waar
over thans in heel het rijk zoo veel
wordt geeprok'-n en waarover ieder
den inond vol heeft, in 186^. zes.;-n-
riifii" Jaar geleden dus. op den tien-
oen Juni, wend bii den achtenvcertic-
iarigrn boer Matheus Tarabic
fspreek uit Tarabbietsch) plotseling
een geval van helderziendheid cecon-
■Uimrd. De rr&n kwam uit ziin een
zame dorp ie Kramna naar de m arkt te
Dcico (Oefjtatftjo). Kntiun» ligt hoog
in de bergen, to midden van en zeer
slecht befaamde streek. c« Sloiiborko,
dis bezaaid is met rrafstcenen en krui
s°n om de plaatsen aan to duiden,
waar eenzame reizigers cn vreemdelin
gen <ic r roover - werden overvallen cn
gedood. Tarabic dan stond op «ie
inarkr om kalkoenon te vorkoopen.
Plot«oling hief hij te midden van luit
bonte rewcmcl der koopc.r* en vcr-
kooperz de heodéQ omhoog, zi.n ge
laat werd bleek als een dook. zijn
ocgem stonden star on verglaasd.
Luid riep hii uit: ..We# Ons. wat co-
beurt er; de vorst, onze goede ou
edele vorst, wordt door moordenaars
gedooiZii schieten op hem. zij hak
ken op hem los me» motsen 1 Wee or«.
ongelukkigon. onze arme vorst is
dood I"
De marktbezoeken meenden. d*t
Matheus weer e«n» een koor to diep in
h't glaasje had gekeken en to voel
..s :ï'FW«.oa" had gedronken, ofwel, dat
..Servië zal grootor worden dan ooit
Dat wu de reden waarom mon niets
hij plotseling gok was eeworden; Toon
het Cc)ner den volgenden «lag, toen de
man alweer lang naar zijn dorpje was
gegaan bekend werd, dut, voret
Miitailo Obrenovic in het park
te Toptschider bij Belgrado
ongeveer vijfhonderd kilometer van
Ucico op dezelfde wijze was ver
momd, als door Matheus was vort* ld,
Hl t 111:kic-t «i.nrictehoofd,
door zijn pandoeren den boer gevan
gen nomen, omdat hij meende, dat de
man wellicht mede betrokken was in
do eamenzwerin? van Peter Karageor-
gevic en Paul Radovanovic tegen
vorst Mihailo.
Al r;>oedig kwam echter de on
schuld van «ien eenvoudigen boer aan
lujt licht. Ik heb dat plotseling voor
mij gezien en ik moest het verkondi
gen Ken stem in mijn binnenste, die
sterker was dan mijn eigen wil. dwong
rnij ertoe te zeggen wat ik met mijn
binnenste oog zag!" Aldus 's mans
•.voorden. Het twééde gezicht dus. een
visionair verschijnsel, dat in Servië
onder de bor~b©woners niet tot de
zeldzaamheden behoortIn Belgrado
Steldo men belang in de affaire ou liet
boer Matlveua naar do hoofdstad ko
men. om liem verschillende vragen to
stellen, in de hoop. dat hij ook do
toekomst zou kunnen voorspellen.Doch
men meende zich reeds in deze hoop
bedrogen te zien, een geheels week
ging voorbij en onze man zw«e als
een graf. Wel at en dronk hii naar
hartelustdoch tot profeteeren kwam
hij niet.Men gaf hem dus 't reisgeld
cn wilde i.etn naar iiuis terug sturen.
Doch dun plotseling begon hij t« spre-
ken. In liet fcanselariibureau van
minister Jeffren Grut© kreeg hij «-cn
visioen voor oogen. Wederom richtte
hij zich r«cht-ov>Teind. wederom ston
den zijn oogen «ar als glas. doch zijn
handen hief hii niet ten hemel, zooals
op do markt to Ucice, doch zii hingen
slap Untie zijn lichaam. En met een
si< m. di«i als !w-t ware uit «1© diepste
diepte van zijn innerste wezen scheen
te komen, sprak bij de woorden, die
door den klerk opgetei-kend werden mi
diet sindsdien onder het gélieele Ser
visch© volk bekend zijn gebleven als
de zwarto.profetie. Tarnbio sprak
dan
..Ik zie een jongen vorst, hij draagl
n koningskroon, hij :s ongelukkig
zoowel in zijn huis als daarbuiten.
Var. Nivh uit spreekt h:; «foor de
lucht met ziin ministens te Belgrsdo.
zij hooren hem en zij antwoorden
hem. Hij eter ft niet op den troon,
eenzaatn en verlaten. Dan komt zijn
zoon. ook hii sterft jong. Dan komt
een ander geslacht. Verschrikkelijke
rijden naderen voor Serviel Vreemde-
r.gm komen, ontelbare massaas zin
ken in he* graf! Het cant den overlc-
vendel) zoo slecht. «Ja- zij l>ij de gra
ven «Ier «loodon neerknielen en hun
naar betjpden toeroepen„Gcluïckige
doodt-n. jijlui gaat liet beter dan ons!"
Doch ook «icze tiid duurt niet voort.
Servië ral crooter worden dan ooit.
maar ook hef tweede gwdncht on den
troon zul niet blijven. Ken reusachtig
frtorko en groot© xnan uit het volk
komt en zal Servië "ylukkig maken.
Dot is de voorspelling van Mftthoue
TarabicTot op de laatste strophe is
zii uit in komen. De eenvoudige boer
heeft in het jaar ISfiS vooruit gezien,
dal iotipe vormt Milan Obrenovic in
den rf-Viiscli-Turkschen oorlog van
ll876-'77 do Vonirgskroon voor Servië
zou verwerven. Hit' hoeft voorOit ge.
zien. dat hii met zijn vrouw en z .n
kind «ven ongelukkig zal zijn als mót
ziin retreeriin:. Hij heeft de uitvinding
van «Je teJephoon vooruit; geweten en
«ie telephnr.ivcho verbinding van Bel
grado met bet bijna vierhonderd kilo
meter vcr-'aogli»rendo Niech Voor-
sivelü. Hij voorzag den 'jood van
V konln?»- zoon Alexander, die o- «'en
llen Juni van het jaar 1903 met ziin
vrouw Dr.-g.v a's slachtoffer van de
saamgezworen officieren viel. Hij zag.
hoe onmiddellijk na d.-z-e daad oen an
der geslacht namelijk de dynastie
Karageorccvic, den troon besteeg. Hij
vooripelde «ie verovering van Servië
d"or «j» vreemdelingen Duitsohors,
Ooetenrijkern. Hongaren en Bulgaren
in hot iaAr 1915 «ai do verwoesting
vat) het land en 't weafttorven van do
bevolking door vlektyphue, cholera
en hongersnood. TTij voorspelde het
nieuw-onblooien van het ri'k. «mooter
dan tevoren, na den wereldoorlog.
Deze voorspollin- gaf den Serviër»
moed en kracht in den strijd cn zelfs
tiidens de bezrttlng van het land door
de Oofttenhikcrs preveld«sn de lieden;
van eco vrede of van een overeenkomst
met OoKtonrijk-Hongariie wildo weten.
..Servië zal groot er worden .an ooit I"
hoorde »nen in alle doelen d-\» land» «le
boeren zeggen. ,,De Oostenrijkere zul
len het land moeten verlaten, want do
bóer Matheus heeft het gezegd
Vpn de géheele profetie blijven dus
nog maar twee niet verwezenlijkte pa-
ragraphen over, namelijk die van den
ondergang van het heerschende ko
ningshuis en die van hei opstaan van
den groobm en sterken man uit het
volk. die Servië gelukkig zal maken.
Thans, nu onru6t en revolutionnaire
sfcroomingen in heel het laud waar te
nemen zijn. herinnert men zich meer
clan ooit Tarabies voorspelling. Zal
de man van de zwarte profetie gelijk
krijgen of is zijn geheelo verhaal
slechts een verzinsel geweest, dat tot
dusverre alleen toevallig met de
waarheid overeenstemde
We zullen afwachten. Eerst zien!
Interessant is Tarabies zwarte pro
fetie echter zeer zeker.
W. M. BEKAAR.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 172
ALS DE NACHTTREIN STOPT
INCEZONOEN MEOEDEELINCEN
a 60 Cts. per regel.
Gesprongen Handen
Ruwe, Schrale Huid
Springende Lippen
Huidwondjes
Bij Apoth. sn Drogisten
Stadsnieuws
MANNENKOOR „PROZA EN
POëZIE".
Door het mannenkoor „Proza en
Poc-r.e" was Zaterdagavond in hei
gebouw „Bloemhof" een nationale
wedstrijd georganiseerd voor solo-
voordracliton. lion en ander tor ge
legenheid van het 35-jarig bestaan
van dit koor.
De voorzitter, de heer W. van Hon-
echoien opende den avond met een
kort, kernachtig woord, dank en
hulde brengend aan allen, die hun
beste krachten voor de vereeniping
gaven. Ntet altijd ging alle» «ven
gemakkelijk, maar «ioor eendrachtig
uaniL-nWerkcn Ls do vereeniging Bteeds
vooruitgegaan.
Met do wenec&en voor den
bloei der verben ijzing onder leiding
van den lieer Henri Pi el.age en na
«ien aanwozigen e«n prettigen asrond
te hebben gowenscht, bosloot «le voor
zitter zijn rede.
Vervolg#»* werd met den wedstrijd
begonnen.
De jury bestond uit de heeren: H.
Bakker, F. Jansen Lzn. en If. Pic-
lage.
Het eerst kwam tic tweede afdee-
ling aan do beurt Do heer If. A,
Nieuwen oord uit Heemstede droeg
voor: „Na hot nachtfuifje". Een aar
dige voordracht, die echter niet ge-
heel tot haar recht kwam.
De heer If. Bosch uit Castricnm
if: ..Liefde en Huwelijk". Zijn voor
dracht was niet onaardig.
Do heer H. J. Schaats uit Tiol
kwam met „Moeder's Pappot", dat
inderdaad aardig werd voorgedra
gen.
De heer G. Groenfjc-s uit Castricurr
die „Infantenst Hein KnoMjel" liet
hooren, was niet gelukkig.
Er waren wel aardige momenten,
maar als gejw' werd de..voordracht
oavpldoontió gegeven.
„Nelly" van den iieor G. VJ. <lc
Vos. Haarlem, werd aanffg voc.rgp-
dragen. succes had vennlgens
het duo Muaschor met ver9chillendo
voordrachten. „Het af«cheid van een
koloniaal" woa werkelfjk goed en ook
«ie solonummors vielen in don smaak.
Na do pauze de eerste afdeeling,
Hel was dadelijk to bemerken, dal
we hier met betere krachten te doen
hadden.
Do lieer A. M. Vrugt, Haarlem,
had met ..Ondank is 's wercldsloon"
geweldig succes en terecht.
\'oordraci:t en zaag waren goed cn
hot waa dan ook uiet te venvonde-
ren dat de jury hem later de hoog
ste oadorfchciding gaf.
De heer Joh. J. Propendaal uit
Jutfaas had eveneens een verdiend
succes met „Ecu rajididaat-kamer-
lid". Jammer dot het stuk af en too
wat „droog" werd voorgedragen.
De- heer C. J. Smits was heelemaal
uit Ti el toructrokomen om „Teun is
de kippendief" to laten hooren.
Een gtV'do Voordracht, waaraan hl.1-
•w! genoegen lxdecfdo.
De heer II. H. Luyken uifc Over-
veon gaf cvouoens een aardig num
mer.
De heer E. A. Lohmann uit Haar
lem zou „Onbeschaafde Noeers' voor
dragen. Door omstandigheden kon
dil nummer niet gegeven worden.
De uitslag van dcA Wedfitrijd Is
tweede afdoelins. Eerste prijs met
folidiatio van de Jury do heer H. J.
Schaats, tweede prijs de heer G. W.
de Vob, derde prijs «ie heer H. Bosch.
Eerste afdeel in?: Eerste prijs »net
felicitatie van do Jury de heer A. M.
Vrugt; tweede prijs «ie hoer Joh.
Grapendcol, derao prijs de heer G. J. I
Smit 8
Je wordt uit con onrustigen, manr
diepen slaap wakker en beseft dat de
trein stilstaat..
Je trekt het gordijntje op en hijkfc in
de duisternis. Da's gek, er schijnt geen
station te zijn, jo staafc midden tus-
echen het bouwland
hoe kom je nu weer In slaap dat is
altijd mee die treinen, juist als Je in
daap bent, moet er zooiets gebeuren
je zoekt naar het licht om te zien boe
laat het is. kunt het knopje niet vin
den en besluit dat het er eigenlijk
niets toe doet
herinnert jo dat spoorwegongelukken
bijna altijd gebeuren met treinen, die
ver van stations stil staan
wordt zenuwachtiger als een ver ver
wijderde fluit de komst van een an
deren trein aankondigt
hoort het fluiten weer, nu dichterbij
gerommel balt ie vuisten, 6luit
ie oogen en wenscht uafc je een beter
leven had geleid
de trein ratelt voorbij je eigen trein
komt met veel gezucht en geknars
weer in beweging en rust en 6laap
heerschen weer.
(Nadruk verboden.)
Over het geheel is het een prettige,
een gonoegelijke avond geweest. Een
groot succes was de groote belang
stelling, die zeker do volgende week,
als do Revue gegeven wordt, niet ge
ringer zal zijn.
De aanwezigen hebben genoten, dat
bewees voldoende het luide en her
haalde applaus.
De voor-it ter sloot den avond met
een woord van dank aan allen, die
tot hot slagen van den wedstrijd
hadden medegewerkt. Een bijzonder
woord van dank kreeg dc jury, die
dit zeker verdiende
Een gezellig bal onder leiding van
den heer J. F. Warnier was het slot
van dit uitstekend geslaagde' feest.
BIJ DE FRIEZEN.
CIJS8ERT JAPICX.
.Binne jij ai'ris faker op ia gearkomste
f<m „Gij-bert Japicr" wfst?"
J.iwis wol. faker as ien koar.
En foldoch'. it jo noch al gr.odt
Ei jonge ja, ik nieï hjlr graech blnnc
gean.
Tlge gesellich, bef"
A!a jo na do „wirklist"(2) dit „Praclsjo
mei i:i gsj'." lcctl, moet je al con brei ver
ba?twde Fries zijn, wanneer jc jo dan nog
niet geheel en al „thns" voel*. En wan-
nocr jo een paar regels verdor lcntt:
Jonge noch ia, hwet jij slïzc" (5) dan
rit jo in je gedachte opeens temidden van
enk'! «echte Friezen ia de tram lus-
Dchen Gorredijk cn Drachten cn jo zeel
maar niks ais: „Ei jonge ja! Jonge noch
ta! tank jo, hjearl Ik wol vanz-elfs ek net
op in oer rijn potige tarrel" (4)
Het Frieten Siceft mij na zoo'n ..joun"
van „üijsbert Japicx" hcalemaal to pak
ken, zdó zelfs, dat ik van morgen tegen
ons dienst meisje, toen zii met do rekeolnz
van den kruidenier kwam, mij liet ontval-
„•Jonge noch Sa, hwet ia prottc jeld!
Alles bliuwt mar djfir! »5) cn pas toen ik
ha*r verwonderd „Biltet" iioonlo zeggen,
ik weer in de Tuinwijklaan terug,
zoo'n avond op Gijflborl .Tapir* heeft
voor een oud-Fries zelfs al komt hij dan
ook maar uit Hftrns een eigenaardige
bekoring. Je moet de Friezen uit vollo
borst do Friescbe liedjes uit bot „lfeto-
book" hooron meezingen, liet: Hup i.üpcn.
gortenbrij cn ik soil dy wol kryjo" om te
voelen, wat "zoo'n avond voor bon
waard fs.
INCEZONOEN MEOEDEELINCEN
h 60 Cts. per rsseL
SLIJMHOEST?
CARUSOL, 30 cent per doosje
DE TOO VER PASTILLE
Bij Uw Drogist
En bij zoo'n tooneelstukje als „Rop
ping" van Schuitmaker voel jo je wel ge
heel in Friesland tusschen de Friescho
meren verplaatst.
Dc Friescbo tooneelschrijvers zijn
„realisten" op en top. Zio bijvoorboold
zoo'n óénbodrijf-stukje van Bcliuitmaker I
Zoo'n schrijver doet niet aan „litteratuur"
op de planken, het is geen „mooidoenerij"
hij geeft c-nkel een stukje leven, heel een
voudig, heel gewoon, zonder eenigen op
smuk. msar heel zuiver en gaaf! Het
leef'! Schuitmaker geeft ia „Roppïng"
hetzelfde conflict als Kistemaeeker in
„LTnstinct". Bij den Fianschen schrijver
een dokter, die gerc-epen wordt bij een
man, die hem in fce; leven het diepst heeft
beleedigd. Hij gaat, ondanks alles,
hem te redden, omdsl hij sis dokter niet
anders kanBij Schuitmaker is het een
verploegsier, die niet aarzelt.naar het ziel:
bed te gaan van het kind van den man,
die haar zut-ter in den dood heeft gedre
ven, omdat dit haar „roeping" is. Schuit
maker zou geen Fries zijn, als hij in zijn
stuk niet e..-n groote plaals van milieu
schildering had ingeruimd, maar die heeft
daarbij niet vergeten 't „conflict" eenvou
dig cn goed voor te hereiden en gevoelig
lit te werken. Het is „tooneel". Zonder
■cel woorden, gaat Aukjo naar het huis.
vaar haar plicht haar roept. Een schok
kende „sci-no" maakt Schuitemaker er
niet van. Hij weet immers le goed, dal
Friezen geen „scènes maken". Doodeen
voudig alles, maar daarom niet minder
zuiver en gevoelig! Een werkelijk knap
stukje, dat in het Hollandsch overgebracht
misschien zijn werking zou misfen, om
dat het Frictch er de kleur en het leren
aan gcefL
En wat werd dit „Ropping" door dc
Friezen goed gespeeld! Eenvoudig cn na
tuurlijk. ja. zóó gewoon, alsof zij daar wer
kelijk in de kamer van XVytse, den „kou-
melker" zaten! Het is bijua geen spelen
rt Het lijkt wel, of bet Friesch hen
onmiddellijk zoo te pskken h«s::. dat alles
werkelijkheid voor hen wordt. Zie bijvoor,
beeld Aukje bij haar moeder aan tafel
zitten en hoor haar het oude menseli
troosten. Dat is zoo natuurlijk en ge
woon,. dat allo idee van „komedie spelen"
wegvalt. En wanneer zij een „scène" heeft
te spelen met Douwc, den man, die hel
ongeluk over haar familie heeft gebracht
dan blijft zij volkomen in het Friescbo
karakter, als zij dnt zonder drukte en op
hef doet, eenvoudig en toch heel zuiver
en waar. En wat een gevoel voor humor
bij 6jut, Oebelo's wief! O zeker, hei spel
flokte wel eens en niet allen waren even
goed Minke en Wytse waren bijvoor
beeld vrij zwak maar het was toch een
opvoering, die je regclre«Jit midden naar
Friesland voerde en waarbij je telkens tot
je zelf zei: „Dat zijn geen poppen, maar
ras-echte, lcvendo Friezen I
Na do pauze het „skoft" zeggen de
Friezen ging „Ljcafde sikkel List", e-.-n
klucht in 2 bedrijven van R. W. Canxie.
Dit stukje staat lang niet op -dezelfde
hoogte als het werkje van Schuitmaker.
De klucht is wat ouderwetsch en het
stukje is blijkbaar geheel voor hot lief-
hebberij-tooneel geschreven. Er komen wel
'n paar grappige vondsten Sn bijvoor
beeld, als de boer niet meer doof is cn ah
les wat niet voor zijn ooren bestemd is,
kan hooren maar als geheel is Canne'a
humor wat laag bij den grond en is «Je
grap ook veel te veel uitgedijd. Canne
herhaalt zich telkens weer en maakt 2
lange bedrijven van een gegeven, waarmee
1 kort bedrijf al rijkelijk gevuld zou zija
ge-wee si.
Een Friesche schrijver heeft echter dis
op andere schrijvers voor, dat er in zijn
taal zoo'n rijken humor schhilt. Hei
meest gewone klinkt door het «aer-nuchtere
op het tooneel dikwijls reeds onweerstaan
baar komisch! En de Friezen weten dezen
humor ook volkomen lot zijn recht te
brengen. Wij moeten daarvoor wel mc-t een
tempo genoegc-n nemen, dat gemiddeld
twee maal zoo langzaam is als dat van
het Hollandsch tooneel cn dit wordt
nóg erger, als een doove en een quasi-
doovo hoofdrollen hebben maar zonder
dat „kom ik er vandaag niet, dan kom ik
rnorgen"-tempo, zou het niet echt
Friesch zijn.
Een genot voor de Friezen was het 6pel
in dc-n ouwen Jan, die al den kostelijken
drogen humor van zijn ras op het tooneel
bracht. Ook Dijkstra, de doove boer, mocht
ct zijn! Voor het „jonge goed" was het
niet gemakkelijk om tegen deze twee op
te spelen. Aan het slot moest de schrijver
dio de voorstelling had bijgewoond, op
het tooneel verschijnen om den dank
van den voorzitter en bet publiek in ont
vangst le nemen.
Eerst om half één begon hei iepenings-
kuyerke (5>, gevolgd door de Skotske
Tire!" Heel de wereld moge den fox trot
de shimmy dansen, de Fries blijft bij
ïepeningskuyerke en zijn Skotske
Txye, zooals zijn bet-overgrootvader en
zijn bet-overgrootmoeder die lic-bben ge
danst! Waarom? Omdat hij Fries is ea
een Fries wil blijven.
j. b. schuil.
Voor niet-Friezen lnat ik hier de verta«
ling van het Friesch volgen.
(1) Ben jo al eens meer op een bijeen
komst van Gijsbert Japicx geweest 1
Ja zeker, meer dans oensl
En voldeed het jo nog al goed J
O ja, ik'mag er graag wezen.
Heel gezellig, hèf
(2) Programma.
Jongens nog loe, wal jc zegt!
(4) Ik wil natuurlijk ook' niet op een
ander zijn zak klapioopen.
(5) Wat 'n hoop geld! Alles blijft maar
duur, hè?
(C) De polonaise.
J. B. S.
Feuilleton
.Qeautonsecroc. vertaling naar fcet
£njrelsc.i van
BARON E8 ORCZY.
43)
„Gij zult tot het kasteel met juf
fer Barbara meer.,don". Rins? Jim
voort, „en haar tot voorbij do por-
tienwoning brengen?"
„Natuurlijk menoor, daar kunt u
van op aan. Kr "al I. «ar niols over
komen. Ln als zo wakker wordt wd
Rot-occa wat eten voor haar klaar
maken".
„Dank je. Mud go, on jou Ook. m -:s-
Jo". zei Jïm„Ik wou dat ik wat
voor julli't doen kon, cm goed to ma-
ken at jo allemaal voor mij hebt
gedaan".
Door wat r.» (words was Barbara
als h«t war# verstijfd *an angst. Ze
had i'der oogcnhl k naar Jim kun-
r.*>n 'oeloopen om hem t# vragen Vat
het allemaal bsteekende, manr ze
waa ais aan den grond vastgenageld,
on v.aarop zo eigenlijk wachtte wist
2e niet. Nu was hot do emid, dio
,wecr sprak.
..Ifonisch, TOonear1', sol dezo
s.'jct eal voor u veiliger zijn als u
maar uit do buurt is. De Kolom-l van
het kaslcel cn de Heer van Drent
ook, zoggen openlijk dat zo u wol
graag zouden willen ophangen".
„Ik dacht niet aan mijn eigen vei
ligheid, Mudss, maar aan jullie al
lemaal mijn goedo vrienden, dio
nog al dien tijd peliolpon hebben".
„We vonden hei prottig om u af
on too to zien, Jonker Jim. Het her
innerde ons aan den ouden lijd.
Maar nu do troepen van don Koning
uit elkaar zijn gejaagd", ging Mudgo
opgewekt, voort, „denk ik dat mylord
uw vader over ©en pooeje weer naar
het kasteel terug zal keuren cn dat
alk-s wcor gewoon zal zijn, net nla
voordat do menschen tegen elkaar
begonnen to vc-chton".
„Ik betwijfel het. MudgO, of het
ooit wel weer worden zal zooals vroe
ger". antwoordde Jim met een zucht.
„Do c-Tste laren zeker niet. Dan zijn
wo alicmaal weer wat ouder en heel
andera geworden".
„Gaat go nu naar hst le?er, Jon.
kor Jim?"
„Naar do marine, Mudgo", ant
woordde Jim. „Als we onder elkaar
vrede {?r*lot«-n hebben zullen w\
vrees ik. wel tegen do Hollander*
moeten 'vechten. Eu ik wil een beotjo
voort mnken met mijn opleiding,
want. ik weet bijna mots van do zco
af en wil goed beslagen ton ijs ko
men".
„Hei is oen mooi vak. meneer,
maar hoe is u cr eigenlijk zoo toe
gekomen?"
„Omdat hot ©en mooi vak is, Slud-
-e. en omdat ik bij de marine niet
1-ehoef te vechten tegen: meuschèu.
die mij dierbaar zijn".
„Daarin heeft u gelijk, Jonker
Jim. Wanneer denkt u te beginnen?"
„Dadelijk, Mudgo. Ik. hoop bin
nen het uur wog t-o zijn".
„0, neen maar!' mompelde de
oude man. „Ik vind hot niets pret
tig om u to z;ou gaan, jonker Jim,
dat is zeker en jij, kind?"
Rebecca antwoordde wet een lui
den snik:
„En wanneer zien wo u weer te
rug, meneer?"
„Als de toestand Weer is zooals
vroeger, Mudge". antwoordde Jim
langzaam, en wij allemaal geleerd
hebben te vergoten".
„Ik zal u nooit kunnen ve re eten,
meneer", stamelde Rebecca al snik
kend. Maar wat zo verder zeggen
wou kwam niet over haar lippen van
verbazing zelfs hftar tranen hiel
den plotseling op te vloeion. want do
deur naar het kleine komertjo ging
opon en juffer Barbara ?tond op den
drempel. Later beweerde Hebecca
steeds dat ze achtervolgd werd dool'
dat gelaat, de groote stralende blau
we oogen, die bijna zwart loken in
het bleek, etrakko gezichtje het
goudblonde haar tegen de geader le
slapen en de mond half geopend, als
of zc op het punt stond een liartver-
scheiironden kreet te geven. Op d.«c
oogenblik stond Mudge met gebogen
hoofd bij Jim, en hield de liand \an
den jongen vaat ten afscheid. Renec-
ca bracht haar schort aan haar
oogon en Jim had zijn linkerhand op
den schouder van don ouden man ge
logd. Toon de dour open ging kook
dc smid op «n loon hij Barbara zag,
keek hij vragend van haar naar
Jim; hij vermoedde hier een geheim,
dat hem niets aanging en met dc hem
eigen Ixjscheidenheid gaf hij Rebecca
een leeken en ging samen met haar
de kamer uit-,
II.
Een oogenblik bleef Jim als ver
lamd staan. Dit ccno bad hij blijk
baar niet voorzien, dat Barbara
wakker zou 'worden voor hij weg
kon zija. Hij zasr nu aan de uitdruk
king van haar gericht dal ze allea
gehoord hnd en dat z.c zijn bedoeling
geraden had. En bij was n;et voor
bereid op een ontmoeting, die hem
zou elellen voor de vrec-selijko keus
om zijn liefde te verloochenen of zijn
respect voor zichzelf prijs te geven.
Er was iets tüseohen Item cn le
vrouw die liij aanbad, dat door geen
liefde, hoe groot ook, overbrugd kon
worden, en bet eenige wat hem nog
overbleef te doen, was uit haar leven
te verdwijnen, zoodat ze hem ver
geten zou. Maar nu hoorde lxij haar
stem weer, hij keek weer in haar lie
ve oogen, cn zag haar smeekeudo
blik, vol liefde; het was, dat voelde
hij, meer dan hij kon verdragen en
terwijl hij zichzelf uitschold voor een
lafaard, keerde hij zich van haar af
naar de voordeur, vastbesloten cm
te vluchten.
Met ecu schreeuw liep Barbara do
kamer door en toen hij bii de deur
kwam stond zij tuischen hem en de
eenige' kans op ontsnappen. Met uit
gestrekte armen leunde ze te^en liet
houtwerk en haar proote, droevige
oogen hield zo strak op hem geves
tigd.
„Je güat niet weg, Jim!' zei zo
heesch, terwijl Z3 probeerde om haar
stem in bedwang te houden.
Zijn gelaat was aschgrauw gewor
den. Hij zag er uit nis een man die
ondragelijke folteringen moet doir-
staan: Rijn lippen bewogen zich,
maar er kwatn ceen woord
keel en zij herhaalde heftiger en dui
delijker.
..Je gaat niet weg!"
IIci, was geen vraag; het Was nis
een feit-, dat zo constateerde. Hij ging
niet. Ilij kon niet gaan; wat ze door
den reet van do deur hnd gehoord
was alleen maar een deel van een 1
nachtmerrie, die wel gauw voorbij
zou zijn. Maar hij bewoog zich niet,
gaf geen enkel teeken, zei geen woord
èn nu zeide ze, voor den derden keer
met een volkomen kalme stem;
„Je gaat uiet weg, Jim" en zs
■\oegde er vastberaden bii „niet
voor je mij vertelt hebt wat dit al
lemaal beteekeui!"
Ze wac-htte op zijn antwoord, en
liet bleef stil in de kamer. Ze be
woog zich niet cn hij stond een puur
passen van haar af, met gebogen
hoofd, terwijl zijn armen slap neer
hingen. Minuten gingen zoo'voorbij.
Zo kon zijn gezicht niet zien omdat
het licht achter-hem etoud een en
kele kaars, die zachtjes flikkerde
door den tocht. Teen ze merkte da
hij koppig bleef zwijgen, zei ze op
meer dwingendeu toon:
„Je moet het mij vertellen. Jim".
..Ik «eb je' niets te vertellmi", set
hij ten slotte, en het was duidebik
dat het hem moe-'te kostte om le spre
ken. „behalve, dat ik weg g:t".
„Waarheen?" vroeg ze
fly haalde zijn schouders op.
„Dat heb jo mij zeker wel aan
den smid hooren vertellen. Bii. do
vloot hebben ze mannen noodig en ik
wil graag naar zee".
(Wordt vervolgd).
