HAARLEM'S DAGBLAD
Uit Bloemendaal's raadszaal
FLITSEN
Muziek
Woelige Dagen
PUROL 30c
VRIJDAG 19 DECEMBER 1924 TWEEDE BLAD
Nalezing van de raadszitting van Donderdag
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 176
DE VOORSNIJDER
Nou, nou. zegt
vader, das eeu
malsch beestje,
daar zal ik maar
bij gaan staan
nicht zegt dat zij
ge* n voorkeur
boeit, maar moe
der beslist van
vol, nicht wil
graag licht
waarna do stilte
wordt verbrokeji
door halfluide or-
merkingen, dat
vader eigenlijk
nooit goed heeft
kunnen 6nijden
na eenige misluk
te starts ver
klaart hij dal hij
zoo niet kan op
schieten, het, mes
is bot
terwijl hij liet
aanzet, verwerpt
hij heftig do mo
gelijkheid, dat
het gisteren juigt
geslepen ia
ja, zeur nou maar
niet nicht Mar
tha, wil jij liever
donker of licht
vleesoh
besluiih, terwijl
moeder eu nicht
Martha de kwes
tie -uitvechten, al
vast maar een be
gin te maken
wordt opge
schrikt als moe
der Jantje ver
maant dat glas
water weg te ha
len. Anders stoot
vader het vast
wordt zich bij het
bewerken van een
poot be vuist,, dat
de algemoeno aau
dacht zich op
hem concentreert
oen gekreun van
moeder, als een
vette druppel sju
plotseling het
hagelwitte tafel
laken besmeurt
vraagt hoe zij kan
verwachten dat
hij nic-ts morst,
wanneer zo hem
zoo n kleine scho
tel geeft
heeft, de laatste
portie uitgedeeld
als moeder ont
dekt dat hij de
vulling heeft ver
geten. dus alle
maal weer door
geven.
(Nadruk verboden.!
paar Wolters, toen de heer en mevrouw
Van Weelderen werden aangekon
digd. Hierin was ook moeder Wol-
Iers heel goed. En dan niet te verge
ten het familietafereeltje in II, wan
neer Jo en llenk pas zijn binnengeko
men. Daar zat atmosfeer in. Een
groot deel van het succes van dit too-
iicel komt toe aan mevrouw Smit—
Termere, die tante Bet zeer geestig
leerde. Zij kwam zóó_ uit het hofje
jopei
compliment
type»
geloc
loopen cn was werkelijk doofMijn
mg,
waarvan de schrijver vooral in III
veel kon waardeeren. Ik meen dus,
dat Nieuw Leven alle reden heeft over
de opvoering tevreden te mogen zijn.
J. B. SCHÜIL.
L00XACT1E EN 8-URENDAG.
Donderdagavond trad de lieer M.
I.. Roodveldt, secretaris der Lande
lijke Federatie van Bouwvakarbei
ders. in do proote zaal van liet ge
bouw „Het Blauwe Kruis" als spre
ker op over liet onderwerp: „De stand
der loonactio en de strijd om den 8-
iirendng". Spreker merkte op. dot
het voor een belangrijk deel de onee-
organiseerdf-n zijn. die er schuld aan
hebben, dat de patroons in de bouw
vakken optreden, zooals ze nu doen.
Maar ook een groot gedeelte van de
anngeslotc-ii arbeiders heeft daar
schuld aan. Na 1920 hebben ze ver
zuimd, zich te doen gelden. Elk jaar
opnieuw en vooral na 1919 moeten de
bouwvakarbeiders acties voeren. Hot
hoogtepunt wordt altijd gevormd
door de onderhandelingen over liet
landelijk collectief arbeidscontract,
met, den 8-urendag als inzet, In 1920
werden loonen bereikt, die oenigszins
tegemoet kwamen aan do behoeften
der arbeiders in dien tijd en de 8-
urendag werd ingevoerd, dank zij do
door do arbeiders ontplooide kurcht.
Het aantal georganiseerde bouwvak
arbeiders bedroeg toen. schilders en
stneadoore inbegrepen, 500. Hier
van waren ruim 10.000 lid van de
Landelijke Federatie. Sindsdien heb
ben de bouwvakarbeiders den strijd
overgelaten aan enkele personen, be
stuursleden van organisaties. Zij
oorzaak geworden, dat er een
inzinking is gekomen. In 192-4 is dan
ook van een 8-urendag in de bouw
bedrijven geen sprake; over een brec-
rle linie is de 8 j-urendag ingevoerd.
Helaas hebben vele bouwvaka-rbeideis
do kracht gemist, daartegen stelling
te nemen. Ook do loonen zijn lager
geworden, met een doorsneê-cijfer
van 24i procent. Bij een langeren
arbeidsduur hebben do bouwvakar
beiders slechts 2/3 van het loon in
192U. Er moet een einde komen aan
iiet knagen vau het levenspeil der ar
beiders; men weuscht den 8-urendag
weer terug. Dit verlangen heerschc
in breede lagen der bouwvakarbei
ders. De eisch van den 8-urendag
heeft weer, evenals dertig jaar gele
den, een revolutionair karakter ge
kregen. De bouwvakarbeiders wen-
schen voldoenden tijd om zich te ont
wikkelen en zich aan hun gezin te
wijden. Als men niet oppast, zal men
zei spreker de arbeiders weer
terugdringen naar den tijd, toen er
nog veertien tot zestien uur per dag
gewerkt werd met een Zondag kroeg
loven in het verschiet. Thans willen
de bouwvakpatroons den gemiddelden
8^-urendag invoeren. Dat beteekent
niets anders dan een opbergen van
den 8-urendag, dien men economisch
niet mogelijk acht. Maar bewijzen
kan men dat niet, ze-i spreker. On
danks de invoering van den 8J-uren-
rlaar is de werkloosheid toegenomc-n.
De offers van de arbeiders in de laat
ste jaren zijn voor niets gebracht.
Indien men zich bewuste arbeiders
voelt, dan moet men zich aangorden
ten strijd tegen de reactie. De bouw
vakpatroons hebben nu weer de han
dige manoeuvre uitgespeeld, om toe
te zeggen, dat in het nieuwe con
tract geen loonsverlaging zal worden
opgenomen. Hiermee willen de pa
troons loonsverhoogine tegenhouden.
Een spontaan, ak'emeen verzet moc-fc
daartegen worden 'aangeteekend.
Men moet strijden tegen nieuwe reac
tie. tegen nieuwe verslechteringen,
Danrtoe is het noodig, dat alle bouw
vakarbeiders zich organiseeren in do
revolutionaire federatie. Deze macht
(e versterken, is thans de taak van
de bouwvakarbeide-s. want de pa
troons zijn niet onderling verdeeld,
aldus eindigde spreker.
INCEZONDEM M E D E E ELIN CEN
a 60 Cts. per regel.
GRENADINES nus
Een der raadsleden bad een lumineus
Sdee!
balen «rij. aldus redeneerde hij, de Be
grooting niet artikelsgewijx© gaan behan
delen, maar alléén datgene wat in bet
rapport der bnaccieele commissie is aan
geroerd geworden. Het tou tijdsbesparing
geren en de raad bad ir. een minimum
van tijd H r de Begroeiing heen kunnen
komen. Het idee was van originaliteit me:
vrij te pleiten. Maar origineelu ide-.-n vin
den uivi altijd instemming. Zoo ook hier!
De raad oordeelde dat wal dit ltd wil'ie
toch waarlijk niet ging. Ea de raai stak
van wal. Golven van welsprekendheid rol
•len door de zaal. Maar. of de debatten
in gro-v-i itijl waren f Och kom daar nu
toch nut meer mede aan. Is jiic. reedt
lang geklaagd dat het peil van do debatten
in allerlei colleges aan 't afnemen is t Wat
het ulet reeds Mr. van 'Leeuwen, die daar
over een jammerkreet aanhief, in den tijd.
dat hij Burgemeester van Amsterdam was.
Er kan niet gezegd worden, dat de alge
meene beschouwingen gewichtig waren. s'.
waren nj dan wel zwaarwichtig. Er namen
maar drio leden aan deel. een lid der fi
nancieel» commissie maakte e.-:i pui op
merkingen, twee wethouders repliceerden,
een paar leden wisselden nog onderling
wan gedachten en dan maakte de voorzit
ter er een einde aan.
Opmerkelijk is, dat de voorzitler daad air
ging allee 'wat tegen B. en W. door een
der leden werd aangevoerd, hem niet aai:
en dat hij daar souvereine minachting over
aan den dag legde, en verder dat de wet
houder*, die wèl aan het woord kwamen,
niet alle in de debatten gedano opmer
kingen beantwoordden!
Veel ging geheel buiten de Beg rooting
©m. Ook de politiek kwam er bij te pas;
hoewel dit toch niet in de bedoeling van de
gemeentew-t*over kan hebben gelegen,
dat do raad een politiek college zal wor
den en niet een iiestuurseollege.
B. en W. hadden woorden van hulde ir.
on'.va-ijBt nemen en mei insternaxlnc
werd geitaafd, dat de financiën er goe-1
sooritaan. Zelfa de heer Oüo moe»! er
kennen. dal het met de financiën gunatiger
fs ge loopen, dan hij had gedacht. Van de-
ten «preker weder critiek op B. en W. die,
naar hij in 't licht stelde, naar zijn mee
ning nu dan een» éehoc leden, zich niet
stoorden aan de wenken van den raad, rn
van een onvastheid van beleid blijk gaven.
Fel striemend kwam alles er uit.
Volgens hem kwam alles doordat B. en
W, niet steun toeken hij de mooidoiboid
»»n dan raad. Mui wat ia tcch dia maar-
derheid f Een vraag. <lie 'Ie heer tv-liulx vil
mocht atelier. In een raad, aarnengeateld
als dte te Bloemendaal ie, is dat alechi
uit te maken!
Een klacht van den heer Otto dat zijn
voorstellen too weinig steun ontvangen,
werd daarmede beantwoord, dat hij he'.
er dan ook naar maak', en dat ligt aan
de manier waarop hl) sich uit. Of'dan
echter daarom een i-tée, al* dat good is,
op zichzelf, geen instemming moet ont
vangen? Het gaat er toch alleen om of
Iets al dan niet In het gemeentebelang i».
Moet dat niet de «enig* maat»!af i;;n >an
beoordeellng en r.iel de toer. van spreken
tan een raadslid I
Of nu do toon in de debatten tegen drn
heer Otto aangeslagen. Donderdag de juiste
wasf Kan 't er mede door dat een raadslid
hem toeroept: ..ce geeft een tendentieus-*
voorstelling zaken" of dat. nadat do lieer
Stadsnieuws
Haarlemsch Christelijk
Gemengd Koor
Het waa Woeoedag <i« tweede maal
dat ja in Genxx-iugliike Concert
zaal van deze w©ek «t-n mooi concert-
boord©.
De heer de Nobel -af een uitvoering
met Zijn Haarl. Chr. Gemengd koor,
<i-,o in allo opzichten ©slaagd kan g©-
noemd worden. Er waren verscheidene)
verrassingen voir oprecht© muziek-
liefhebbersIn de «cm* plaala de
samenstelling1 v.-in liet program, al
moot er misschien op aangemerkt
worden, dat het slot eenjgaxins een in
zinking bracht.
In liet algemeen n :ii 'e eerst©
plaats waa opmerker;k de buitenge
wone wiize waarop d© heer «ie Nobel
alios verzorgd en gecchaafd heeft. He'.
Haarl. Chr. Gem. Koor behoort tot d«
mooist© ixoo bet niet het mooist© ts>
der koren, di© ik ter bt-oordeeling be
luisteren inoest. alles klonk „of". Er
was «e©n zweem van ruwheid, alleen
bij d* woorden „Hiramlicher Kftnig"
in „Ehre s*i Gott" van Bortnianakjr.
«schreeuwden de tenoren watook «i*
direct hierna do klankverhouding
©ven minder gelukkig. Den tweede op
vallende kwaliteit, in. dat do heer do
Feuilleton
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsc.t van
BARONES ORCZY.
Barbara was al bij de deur. nog
net op tijd om te zien boo Jim zich
losmaakte van den smid en toen den
weg opging, tot de pl©k waar ©en
troep ruiters had sttlgenouden, blijk
baar om met anderen te overleggen,
die te vort waren gekomen. Ze durf
de hem niet- bij zijn naam te roepen;
ze durfde zijn naam niet noemen,
terwijl al die mannen, die zijn vijan
den waren, er bij stonden. Wat zo
van plan was to doen, of kon doen,
wist ze niet, maar ze begon hard te
loopen. Het volg' de oogenblik hoor
de zo in de verte Kolonel Scrope zeg-
„Hoi daar wie is dal?
En Jim's antwoord: James F;en-
nes. Kolonel!" In de stilte van den
duisteren nacht klonken de s emmen
klaar en duidelijk.
.Jij dwaas!" antwoordde de Ko
lonel. „Doe je moeit© om gehangen
te worden? Wees maar dankbaar.
Laan hein eerst vroeg: noern feiten voor
uw zeggca van een onvast beleid bij li.
en W. cn van de échecs van B. en W. de
heer Laan uitroept, nadat de heer Otto
daarmede bezig is: cu heb ik er genoeg
van en later: mijn ondervinding Is dat fei.
;en die de heer Otto opnoemt niet immer
geloofwaardig zijnt
De heer Blankevoori, die nsari den heer
Otto zit en zijn medestander i», kreeg er
van den heer Laan ook van lang». De wet
houder liet zich zelfs ontvallen: gij strooi:
de nienschen me: uw voorstellingen zand
in da OOgOal Ai heel weinig complimen
teus. Daar za: wat achter. Eindelijk kwam
liet uit. De heer Laan verklaarde, dat hij
uit den Vrijheidsbond is getreden, omd.v.
■ie manier van optreden van den Vrij
heidsbond in Bloemendaal hem niet aan
staat.
Voor hel overige, behalve die sriiermu'.-
reling van den heer Otto met B. en W. en
een paar raadsleden, leverden de alge-
tneene beschouwingen weinig op. biecht-
«en paar wenschert van den heer Bchulx en
wat minder vriendelijke woorden van den
heer van K«»*cl over de annexatieplannen.
Des middag* begon de raad met do ar-
ttVelgewijzo t«-handeling der Begroeting.
Lang is daarbij gepraa: over het voorste!
der heeren Otto en Blankevooit, om den
ca» van de politie met f 7000 te verlagen.
Het bleek «lat de aanleiding van de indie
ning van 't aniendcnwnl was, dat B. en
W. geen gevolg hadden gegeven aan den
wenk van den raad om de getalsterkte van
de politie met 1/5 te verminderen, liet is
niet tn het belang der veiligheid om de
politic to gaan verminderen, deed de
voorzitter opmerken en andere leden vielen
hom hij.
Daartegenover voerde de heer Otto aan,
dat nergens zooveel voor de politie als In
Bloemendaal wordt uitgegeven en dal hier
de politie het paradecorps van het hoofd
der gemeente is geworden.
Wi" leent mij een paard riep de voor*:!
:*r u:t, die alles kalm langs rich heen lie:
glijdeD.
De her Blankevoori reide, dat B. en W.
en 'n deel Tan «Jen raad er tegen opzien om
ambtenaren l« ©ntalaan en verder.dat
in Bloemendaal niet de raa«l, niet B. en
W. maar de ambtenaren regeervn. D«ne
gloed nieuwe vondrï kon het hart van «len
raad ten gunite van het amendement niet
vermurwen. Het werd afgestemd. Alleen
de voorsteller» waren er vo<jr.
Belangrijke beslissingen vielen er ove
rigeni niet, De raad nam he! rr van rn
keuvelde lus'.igjes over allerlei door, Mid
den in de discussies over een amende
ment der heeren Orio en Blankevvrt over
den post jaarwedden peraoneel openbare
valkan met f lO.OOO te vermin deren, werd
de lichting to! heden verdaagd.
Er kan du» niet gezegd worden dzt de
hi-l-ri V-el heb-
ben opgeleverd. Wij hebben ze in «Jen raad
van Bloemendaal «n» anders medege
maakt.
'««memoreerdien! rog dat de raad be
sloot aan de Vereentginf voor de itichting
van een vogel ra plantentuin grond ver-
huurde Ir. het Bloemandaalaoho Bosch
voor f per Jaar. dat de gemeente voor haar
rekening zal netnan de helft d»r aanleg
kcs:«n tc.t e«n maximumbedrag van f 5000:
e.-i l»t zij in de onderhoudskosten de helft
bij zal dragen tot een maximum van f 1000
per jaar.
B.
Nobel ziin -onzer» en zangeressen ©en
overtuiging eeeft mar d© voordracht
der uit te voeren werken, waardoor
fdoeh cn natuurlijk gezongen wordt.
D© oud-HollandscIie liederen, die
door RAntgen ©n Brandt© Buy» be
werkt zijn. werden dan ook mooi en
boetend gezonden. Vooral zt»-r mooi
waren ©ebter „I)u Hirte Jura-!*" van
Bortnianeky en „Adeat©" van Otto de
Nobel. Daar kwam het koor op het
voordcelint naar voren. De sopranen
waren prachtig in Bortnlonaky's
werk. Ook ROntgen's bewerkin- van
..Herders, Hij 1* geboren", werd
overtuigd gezongen.
li* twe© werkje.* van Loot© waren
echter ook ijua uitvoer1-"- minder ge
luk k i p en bevredigend
In Wandellied, daalden do stom
men nog al, al wist de dirigent gedu-
roodo liet tweede couplet het koor
vrijwel op do bereikt© toon te hou
den. De totaal-indruk was echter een
beat©, en ik zou mischien ov©r d«z©
paar klcinieheden heengeloopen zijn.
indien niet gevaar bestond, ©at
..rnen" dan aan mijn eerlijkheid en aan
mijn ..deskundigheid'" zou twijfelen.
Een tweede groot©, wellicht zelfs
nog groot or v©rra?sing bracht do
Bloemeadaalech© Meisscszaagklm©.
D© oTOot©, gunstige karaktertrekken
van het Chr. Gem. Koor bezat dit
kl*in© ensemble nog in grooler© mnto.
Wat hebben die meisjes met vuur ge-
zönerin en waf, was voor haar een
prachtig© Lederkous gedaan.
Prachtig was Les Dansi* do T-or-
mont. Do Avondcantate, van C&th.
dat wo vanavond niet op zoek zijn
naar Jou".
„Ge zoekt Tubal Long6hankes",
antwoordde Jim.
„Jn! Do schooier!"
„Omdat ge denkt dat hij do brie
ven van den Koning heeft gestolen
„Nu?" vroeg do Kolonel spottend.
„Én heeft hij dat dan niet gedaan?"
„Neen", antwoordde Jim. „Ik heb
liet gedaan'.
„Wat...!" riep Kolonel Scropc
uit.
Barbara was nu vlak bij, dicht ge
noeg om wanhopig, zoo hard zc kon
te roepen: „Het is niet waar! niet
waar! Jim is krankzinnig. Het was
Tubal, Tubal! Ik heb hem gezien! Ik
zweer dat ik hem gezien heb".
Maar reeds had de Kolonel zijn be
velen gegeven. De soldaten omring
den Jim.- F.en van hen 6teeg nf on Jim
ging op zijn paard zitten. Do ande
ren omringden hem. Het was in een
paar seconden gebeurd, terwijl Bar
bara naar hen toe liop met uitge
strekt© armen, steeds roenend: „Het
is niet waar!" De wanhoop groep
haar bij de keel. Zo kon onmogelijk
zegcen of de Kolonel haar gehoord
had of niet. of hij bevel gegeven had
tot wat er nu gebeurde of dut het
alleen maar pan Tn1;v©rstnn<! was,
v lo zal het zeggen? Het is wel zeker
dat. toen Barbara op onsreveer tien
motor afstand was van do soldaten,
van Hennes, was ook heel inooi, maat-
misschien was het aan wat verm'«eid-
heid te wijten, dat hier enkele kleine
onzuiverheden hinderden. Over het
algemeen zongen «Ie jonge zangeres
sen echter glashelder.
Do grootste verrassing danken w ij
echter aan Willy Sohoorl eu Annie
Hermes, dio conige soli en duetten
voordroegen. Do two© duetton van
F ra nek waren werkelijk subliem. Zulk
ongekunsteld zingen, zulk© mooie na
tuurlijke stemmen hoorde ik sedert
langen tijd niet meer. Het wcu> ook
wonderlijk te hooren, hoe die twee
stemmen hij elkaar pasten. Mijn com
pliment aan de twee jonge kunste
nares j es.
Tot slot nog een woord van appre
ciatie 2an den nog zeer jongen bege
leider Felix de Nobel. Al had ik wei
eens goed© dingen over hem hooren
zeggen heeft do kennismaking van he
denavond mi n verwachtingen abso
luut overtroffen. Hij heeft baarhei
den. doch zeer muzikaal begeleid en
ie toch geheel >n al ook de steun ge
weest voor het koor.
Hartelijk dank aan allen voor den
goeden en mooien avond.
I.OÜIS DELACHATJX.
Nieuw leven
Mesalliance.
Jan Fabricius zei mij eens: ,.een
schrijver moet zijn stukKeu eigenlijk
ahijd eerst door dilettanten laten
spelen"Hij bedoelde daarmee, dat
je, als schrijver, nooit beter do fou
ten van je stuk ziet dan in een opvoe
ring door liefhebbers. Acteurs weten
door hun routine de zwakke plekken
dikwijls to mask «eren zij spelen er
over heen. Liefhebbers lukt dat door
gaans veel minder goed. Wees er
maar zeker van, dat wanneer een
schrijver zijn personen ongemotiveerd
het tooneel afstuurt, de dilettanten
niet zullen verzuimen hem dit- heel
duidelijk te laten voelen. Liefheb
bers toonen jo vee! racer dan be
roepsspeler* de geraamte van het
stuk en een voorstelling door dilet
tanten is daarom voor een auteur
soms nog leerrijker dan cén door
artisten.
Ik zou al heel weinig critisch aange
legd moeten zijn. als ik de gebreken
cn de zwakke plekken van mijn Me
salliance na 18 jaar nog niet kende.
Ik heb het stuk zoo dikwijls reeds van
liefhebbers gezien, dat mij in dit
opzicht niets gespaard is gebleven.
Ook in de opvoering van Nieuw L«;
ven verzuimden de spelers nie' mij
op elke onvoldoend gemotiveerde op
komst of sorti te wijzen en het werd
mij in deze opvoering .wel heel dui
delijk. dat alleen knappe spelers over
hel al te zwakke slot van het twee-
do bedrijf vermogen heen te spelen.
Maar ..Nieuw Loven" bracht mij een
groote verrassing cn wel met het der
de bedrijf, waarvan ik omdat dit
in een milieu speelt, waar dilettanten
vereen ipingen dikwijls plegen te
stranden het minste verwachting
had. Het derde bedrijf is door Nieuw
Leven kortweg uitstekend gespeeld.
Hierin hebben d© spelen; zich zelf
overtroffen cn zij gaven in die act©
het beste, wat ik tot nu tor van hen
hco gezien. Reeds dadelijk de aan-
kleeding van het salon bij Jo en Henk
gaf mij h©t bewijs, dat er getracht
uas het milieu zoo goed mogelijk te
benaderen. Wat zag die suite ook
door de goede belichting er gezel
lig uit en.hoe inaakvol had men de
kamer gemeubeld
In de „jour" een van de gevaar
lijkste tooneeltjes van het stuk zut
.-sfeer". De 4 dames speelden allen in
den juistcn toon cn lieten den af
stand van Jo en haar bezoekster
voortdurend zeer scherp voelen. Dat
was héél goed
Cok de volgende toonecler. lukten
perfect. Mevrouw Voshnrt die ik
uor.it bet«r z-iu* dat: gisteren speel
de het tooneeltje mei haar man aller
üeLt- rond» - ovenlriiving, en d© ac.-ne
tussrhrn de 2 zeeofficieren kon ik
moeilijk bet'T wenscben. Het- spel
van de beide heeren Voxhart trof
inii in dut tooneel door losheid en
natuurlükheid *n het was e*n ze*r
belangrijke factor beschaafdIk
heb mij even afgevraagd, of de heer
I.. Voshart die als Van Bekeren
het best© van allen was. ümdafc bij
precies was, wat hij zijn moest niet
de aangewezen persoon voor Henk
was geweest. De heer C. Voshart
heeft Henk heel goed en met begrip
vooral in 111 gespeeld hij
speelde bijvoorbeeld dc afrekening
met zijn ouders met knappen climax,
INCEZONDEN M E D E D E E L IN CEN
a 60 Cts. per regel.
Gesprongen Handen
Ruwe, Schrale Huid
Springende Lippen
Huidwondjes
Bij Apoth. en Drogist»n
die Jim omringden, een van bet voet
volk naar voren kwam, en haar met.
opzet in den weg ging staan. Hij
raakte hoor niet. aan. maar ze werd
tosengehouden: toen zo langs hem
heen was geloopen was het bevel al
gegeven cn had het klein© groepje
ruitere rechtsomkeert gemaakt en
reed in de richting van Brougliton,
terwijl re door hun snelheid eon hoop
stof opjoegen.
Barbara kun Jini zelfs niet eens zien
iitsschen de anderen. Alleen het ge
luid van zijn stem klonk haar nog
in do ooren. Spoedig waren de rui
ters verdwenen in het duistor en al
leen het gestamp d?r paardenhoeven
werd no«» gehoord, Barbara stond
heel alleen aan den kant van den
weg, de blauwe lucht met de sterren
boven haar hoofd. In de verte hoor
de ze het sombere geluid van oen
nachtuil en bij de rivier kwaakte een
heel leger kikvorschenAchter haar
was het bosch de hoogo beuken,
de slapende klokjesbloemen, de nes
ten waarin de jonge vogeltjes slie
pen dat was hot paradijs waarin
ze een oogenblik had mogen zijn; de
poorten waren nu voor altijd voor
haar gesloten. Het was hc'cr ge
weest. v©»l lictor, els 70 er nooit was
ingegaan. Taiiemnai viel 7" op haar
kniecn en had. Toen ze dit gedaan
had. voelde 7e zich versterk'. Sterk
in haar liefde, vastbesloten, 6tond ze
ingehouden en beschaafd en het .,open
doekje" was dun ook volkomen ver
diend doch hij vulde door zijn nu
en dan te zaohtu stem en te beschei
den optreden minder dan zijn broer.
Wat niet belet, dat ik zeer veel waar
deering heb voor de wijze, waarop hij
den jongen zeeofficier beeft gegeven.
Ook het echtpaar Van Wceldcren
allerminst het aardigste span in het
stuk heeft een paar goede vertol
kers gevonden in den heer Kroon
en mevrouw Spierdijk. Beiden hebben
er voor gewaakt de figuren onnoodig
aan te zetten en daardoor nog anti
pathieker to maken dan zij reeds zijn.
En dan mogen wij zeker niet den
loods van den lieer Hag© vergeten
Hij had de dankbaarste rol van het
stuk, maar hij heeft hem dan ook door
zijn goed typeerrnd spel t*t een suc
ces gedragen. Dc heer Hage vulde
het tooneel, zijn loods lééfde, hij was
een zeeman, die zoo van zijn kotter de
kamer kwam inzeilen.
Van zijn tekst liet hij behalve in
het tooneel met Bet, waar hij met zijn
replieken dient te wachtcij. tot het
publiek uitgclaohi.i is geen woord
verloren gaan cn zijn stille spel
bijvoorbeeld het luisteren naar Van
Weelderen was steeds levendig cn
raakBravo
Ik heb bet derde bedrijf zoo uitvoe
rig behandeldf omdat dit verreweg
het beste deel van den avond was.
In de ©erste twee bedrijven werd de
opvoering nog nl eens gedrukt door
•>iet voldoende rnlWennis, met els ge
volg daarvan haperingen, herhalingen
en'een te langzaam tomno. Do scène
met. Duursma bijvoorbeeld ging er vrij
wel door verloren en ook andere too
neeltjes hebben door deze fout nog
•il eens geleden.
Wolters de heer Kuin die de
rol heel goed inzette, had later nog
al eens last van zijn zenuwen en wist
zich daardoor niet, op dezelfde hoog
te te houden. Ook kan de rol meer „ge
moedelijkheid" verdragen. De rol
van Ant is de moeilijkste uit het stuk.
Zii eischt feitelijk een volleerde ac
trice. Do dilettante, die deze rol
speelde, bleek cr niet tegen opgewas
sen en verbrak door haar te zwakke
stem ook dikwijls de eenheid van het
ensemble. Zij moge zich troosten,
dat zij niet de eerste is. die Ant niet
tot leven wist te brengen.
Als aardig gespeelde tooneeltjes uit
do eerste two© bedrijven wil ik hier
noemen de verwarring van het cchb-
op en ging rustig terug naar het
huisje; ze had noe slechts enkele
stappen gedaan toen ze den smid en
zijn dochter tegen kwam. Zij hadden
haar zwijgend gadegeslagen e:i niet
dichterbij durven komen.
„Wees ntanr niet bang. juffer Bar
bara". mompelde Rebecca verlegen.
„Er zal Jonker Jim niets overko
men".
Barbara kon door haar tranen
geen woord uit brengen, maar zo
sloeg baar armen om het kind heen
eu kuste huur. Toen vroeg ze den
smid om Stella buiten te brengen.
Tien minuten later waren zij en
Mudge, die op Jim's paard was ge
stegen, al een eind onderweg naar
Kasteel Broughton.
HOOFDSTUK X.
Een voorstel.
I.
Ongeveer een half uur nadat 'de
soldateu van Kolonel Scrope met den
gevangene waren aangekomen, be
reikte Barhnrn het kasteel. Dit hoor
de ze van Matthew, d e al een uur
bng naar haar had staan uitkijken. i
handenwringend en redeloos van
angst voor haar veiligheid. Maar ze
kon nu niet naar zijn klaagliederen
luisteren, hij hielp haar met afstap
pen en toen zeide ze den smid goeden
dag.
„Ik zal jo nooit vergeten, Mudge",
zei ze met een droevig glimlachje,
„je trouw aan Jonker Fiennes en de
vriendelijkheid van Rebecca en jou
hebben diepen indruk op mij ge
maakt".
De smid stond er verlegen bij en
wreef met den rug vau zijn hand over
zijn oogen.
..Denkt u", vroeg hij op onderda-
nigen toon. „dat ze Jonker Jim
kwaad zullen doen?"
De hemel behoede hem", zei ze
met een snik in haar stem.
„Er zijn maar weinig menschen",
ging Mudge voort-, die weten wat «en
mooi karakter hij heeft, want hij is
verlegen, en praat liever tegen die
ren en vogels dan tegen menschen.
Maar ik weel een heeleboel dingen,
die ik beloofd heb geheim te zullen
houden".
„Je bent, een goed men sell. Mudge"
antwoordde Barbara vriendelijk. Zo
gaf hem een hand, en hij hield die
een oogenblik tusschen de zijne, toen
bracht hii ze aan z.ijn lippen en druk
te er eerbiedig een kus op.
..De hemel geve u kracht om voor
Jonker ';m te doen v at =e kunt".
Toen l'pp Barbara door naar het
kasteel. Ze kon geen woord meer te
gen Mudge zeggen, of ze zou in tra
nen zijn uitgebarsten.
Zo vond Kolonel Scrope in de hal
met Kapitein Lovell. Ze stonden op
het punt om de eetzaal binnen t©
gaan. Zo zag dat de twee mannen
een blik van verstandhouding wissel
den zoodra ze haar zagen, maar on
middellijk daarna nam Kolonel Scro
pe weer de vaderlijke houdins aan.
waarmee hij dienzelfden ochtend non
naar haar had geluisterd.
Voor ze een woord kon uitbrengen
was hij naar haar toegekomen en
had haar hand gegrepen cn ziin stem
klonk medelijdend en vriendelijk,
toen hij zeido:
„Lieve juffer Barbara, maak het
niet moeilijker voor ons, om onzen
plicht te doen!"
„Moeilijker?'1 vroeg ze. „Wal be
doelt ti?"
,,lk heb een spoed-koerier naar den
Heer van Brent, gestuurd", antwoord
de hij ontwijkend.
..Dat was vriendelijk van u. Mn ar
waarom juist een boodschap aan den
Heer v u Brent".
„Ik dacht, dat hij u zou komen
halen. Ik kon de gedachte niet ver-
dragen dat ge hier zoudt zijn als
als Hij kon niet verder gaan en
sloeg de oogen neer Voor haar blik.
Van hem keek ze naar Kapitein I.o-
vell. Deze scheen zich hoofdzakelijk
voor zijn laarzen te interesseeren.
f Wordt vervolgd V-
