HAARLEM'S DAGBLAD
Van onzen reizenden Redacteur
DE RASHOND
^ERNIKKEItt
Woelige Dagen
ZATERDAG 27 DECEMBER 1924 DERDE BLAD
(Nieuwe reeks.)
Ne. 234
Baarle Nassau en Baerle Hertog
Een Belgische Enclave in Nederland
Eon Belgische kerk on een BelSisch
Gemeentehui; in een Hol'and-ch dorp
De ransels wcr<U
sli
meer als toen art»t>
>fre eend Bcltrseh* l»nd»«#
de Belpen uit Baorte-Hertog
'preien met hun lyvlfliedei
ere tijde van den grenspaal
rgen en alleen op front-
op don verjaard»* van den
waaien rij foeilelijk
is aan huis en hoven aan den
de bange dagen van
Br:
Miialra fl*e(#rd*n
ren ,D UI» het gen-.c
vil blauw e vlag. Wi
«•p. Wt; hadden hij
Ivaznen wij irs een d-rpealraa» et:
Velrein «ij a'.len op. Pa heel* -
plot! e*n e:; a! sandsehit II
hun hingen er da geel iwarte F
'liggen uil en boten ons sagen
den grauwen m!tt tegen da toren
Iklgisehe kleuren «appatvn. Wi m
deft roofbij een hui-, wiar op da
pal manr.en stonden :n donkere i
B«'sneb# douanen! Daarna»
gi»eh postkintoe.- rnat Nederland
fmstlM opschriften.
Kr ging «'en ont«-«i.ng d--.ro
«ij overal die Ree! iwsrto kleurei
Hier dos n v. midden inhei NVIei
gabiad, Belgisch# burgers, <Jio h
r at::# vltggen viij uit konden Is'
peren. Een l»44I kl#in tlukj* Bal
nfet b#««t was. dat vrij was geh'.ei
dsn gruwel der overrotnpaling.
'ijf K M. verder, in het eigen !e 1
do gebate Dultaeh* vlaggen Imvrn
Urmen der torvnr woeien, lilar, In
zbht van het onderdruk'- land te
rog één toran, «.aar de llalgi- I
ale troostend, triomfante', uitl
Men moal dit zelf fasfebOfl g'.ver
begrijpen eti te v elen. w*lk* he
da natioaala kleuren to.r een
kunnen hebben. A*n het k!elns:e
hing si) uit, da Belgiseha vlagt
or art] was opgeborgen, daar e,er
tnoeat tij hier op dit kleina B
Baarle'Hertog op dien triaaten. mistlgen
Win tarda g ia het vreesalijka oorU-gsjaa; bij
mij «akten. Ea telkens «eer. «anneer ik
liter op dan «ag vin S>h ao naar Baerle
Rartog liep. werden mijn oogen naar <1.-
geal rwarta tlag getrokken. d:a laar boog
hing la da lueht. tee.»n a den lorm
van dia Belgisch* kark, midden in het
Jfaderlaadsch gebied-
Nu. i-rn jaar irt«r..k»an» ik ar larug alt
#an palgrim, dia een oord. wssraan voor
In heel Vaderland gt<n w<*
ncanta dan het door «!kaar ge-
:>an:sche Baarle Vasiau en h*
laarleHartogl Iloe dia Bclgi
t daar midden ln het Neder-
viad is ontstaan, «1st niemand
len. Zelfs op het grmaentehuli
m.' daaromtrent geen lnlleh-
-en. Het ia!
want da Belg-n
en niat graag
weihouders van Baarle Nu
1 op vaarhaid «as gegrond,
in hat Huis vsn Nassau twee
eerstgal-rrnen leiden precies
•l.ufi hadden. Mm m-Ie
I toen hebben opgaloat, door
relf hun heer fcten kiezen
I da gemeen!# in twe# dealen
een# deel Baarle
a-Har
Uioekt. W*<
den i
dat» «ss alles thsr.»! Vu ging i'
gar" den «eg allaenl Hat kl-
kant# plaintja «as thans >'g. G
militair* karren, geen soldaten,
hurgars stonden er voor «1« Int
leek «al, of heel het plsatsje v
«tor
Otiwi
ind. Maar het r
oen geschapen toestand wa», dat dio
daelen niet door een grrnv van
ir geseheidan waren, doch dwars
deven tot op den huldigen dag.
i moet dan ook niet denken, dat de
- r Is salft een herberg het Ca/4
e waar de grens dwars door de
rkamar heenlopt. Opdat Ieder dad#
kan Hen. tot welka nationaliteit de
en bel.---ren. zijn de wtjknurame»:
da Belgisch* hulzen met «kt* verf
«art* plaatjes en dl# van de Veder-
I e aroningrn met zwart# verf op
bordjes geschilderd.
>als met de huilen !s liet ook met den
I' Wanneer je een wandeling dwars
•l'-or de relden in den omtrek van Baarle
Vaj'iu maakt, sta je bet een* oogenblik
op Nederl.r.dwfce.-. boten» *n dadelijk
daarna >p Belgisch terrein, zood*r dat j*(
Ie-s van merkt! Belgis en Vederlar.d'
h«»n er als rakken op eet» schaakhord
a Veen wat willekeuriger door elkaar.
P« Relci-rhe enclave gaat lAd ver, dat er
T'.fa dicht bij Alphen. da» nog eenije
kilometer» veler van de grens afligt,
stukken Be!g!rche grond worden aange
troffen. Voor de twee veldwachten
wart er is daar in die ge-nengde gemeen
te natuurlijk Belgisch# en Vojerlandsche
politie geeft dit soms eigenaardige
moe irkheden. Het gebeurt meer dan
een». <l»t een dronken kerel, die door den
Hollen'l'oh«n veldwachter wordt nageze
ten. overwipt je tenminste van
„wippen" in dien toe «'.and kunt spreken
op een Belgisch stukje grond en den
li-r.aar van den Heiligen n-.-rtuandad i
lekker zit ui: :e schelder., omdat hij weet,
dat bet den vertegenwoordiger van del
IfoHandtcbe Justitie niet geoorloofd is j
een drorJccnlap op Belgisch' terrein bij I
rijn kraag te pakken. Kn van belee-ligln:
kan geen sprake zijn, ook al hooit
de arm* veldwachter alles onnJ.it d<-
beleediger niet op Vederlandsohe gebied
is. In zoo'n geval wordt er tuasclien de
veldwachters meestol «ton Belgisch-Hol-
landsche alliantie gesloten, omdat beide
landen er belang bij hebben, 'lat de las
tig» dronkenlap in het Belgische of het
Vederlandscbe „kot" wordt opgesloten.
Pat d« enclave daar Ln het Zuiden won
dcrlijko toestanden heeft geschapen,
spreekt vanzelf. Twee burgemeester»,
gemeenteraden, twe* geiaeenieli
dat in -
diselfde dorp van nauwelijks
n de «eae helft onderworpen
pche. de andere aar. de Nfder-
wcttenl Ho* de z-kn onder!
ronden f Dikwijls wordan ze healc-
Ne:
het haa'.e deel, dj'.
bijvoorbeeld bijna
itrek ree.is bij da
jn aangesloten, rao
lamp hun krant !e
en al» de gem e*
Vu r
B»1R»
end jaar wordei
tris- ii» centrale in de Antwerps-li* K-
fen »ii Vaderlanders" *v»
1c Nassau ..rullen het mossen
•te.' o.-.re Belgische huren «lactrl.
krijgen, terwijl wij bij het petroleumlicht
Het ondeshoud der wegen en -1» water
afvoer van de landerijen laten de Belgen
aan -Ie Hollandsehe broeders over'. 7.IJ
vinden dit een uitstekende regeling,
dal rij behalve een jaarlijkscbe
ir>a!o bijdrage van TS gulden voor d'
pen ar geen cent voor bettim.
De toestand zou voor het Nederland
»rbe dr»l der bevolking veel beter zijn,
zoo zei mij een notabele Siil Baarle
Va>'*u wanneer onze regeerln
moeilijkheden van de Vaderlandera heter
inzag. De Belcttche scheering begrijpt
deren eigenaardigen toestand der BelgcD
in de enclave volkomen en houdt daa
da uiivoering van wetten en
en altijd rekening, door r-o nc
amelijk wanneer da Belgische h
hij de Vederlandaehc achter vu
ring
De Nederland
En bo.
Nadar
lie
toch de toeatand voor
i». blijkt duidah'k htennt. d
'ederlandeehe winkel in Baar!-
kan hes'aan. «ttxii' I» Ier in
a wankels dia vrij invo«r hehb»n
IriOTt. Hierdoor kan geen N«v
1 Betg.«
nristreerd". uiaar xoo
en Belgisch gebied al
een enkel schuttinkje i»
reekt het vanzelf, dat sr
o roiar uit den grond grot
de dagen, toen da franc
laag stond en er in Bclgii van jen
verhouding niet Nederland bijna i
itii» werd geheven, een nitgnhreide
handel gedreven in „Pcbicdam", die via
elgia weer aan deze rijd* van da grens
truck eerde. In do laa'.ate oorlogsjaren,
- n heel Baerle Hertog roet een 15 K.M.
- "g# strook kippengaas van da bultenwe.
-I-I was afgesloten, beleefden da Veder-
imlsche rn Belgi'clia smokkelaars gul
en tij-lrn 1 Want al zijn ze door nation#-
teit geeeheiden. in het smokkelen zijn
de bewoner» san Baarle Nassau en Baor-
Hertog liroederlijk één.
J. B. SCHUIL.
It> Oosthoek'» enerelnpaadie las
1 dere «igenaardic# splltalng al van
er ouden datum schijnt te zijn. In het
«tst dar vijftiende eeuw behoorde Baerle.
Hertog aan den tiert&g van Brabant. Baar
den vat» hetn onafhanka-
lijken graaf Engelhert van Nassau. Deze
c«d« gehandhaafd ge
wen.
J. B. S.
INCEZONOEN M E O E E ELIN CE N
k *0 Cts. per regel.
voor MANDEI CM
PARTICULIERE*.
MARMENJANSWEG 21
KEUR SNELTJES
BEU OF> 2370
(Ecu ware geschiedeuiaj.
Vadvi hud ecu hond eekociit. Oin
ij. zou liij met den trein uit Utrecht
komen, waar ,,L)uc" z'n eerste twee
levensjaren bij een ouden heer had
doorgebracht.
Wat warm de kinderen nieuwsgie
rig, want Vader had niets van her.
nieuwe hondje willen vertellen. Al
leen v-isten ze, dat het Due heette et
een tuiser 'exemplaar van een zeld
zaam ras was.
Ilot oogenblik, dat Due z'n intrede
zou doen, naderde meer en meer, er
allen woren er een beeije zenuwach
tig vim. Het werd toch ook een Jia
van het huisgezin!
Daar werd de sleutel in hei >!o! ire-
stoken. pang! daar ginz de deur
weer dicht; n de kinderen, alle ver-
manincen van moeder vergetende,
om toch vooral kalm to doen tegen
het arme. vreemde hoedje, vlogen de
gang in. Due tegemoet!
..Hij is zwart' Moeder hij is zv
Och en geen staart, och wat een lie
verd!'*
H»t was een oorvardooveud spek
tak en vader t Me Due op. Uit nng't
da' hij anders wit elkaar gerukt zou
worden. Zoo gingen ze .n optocht
naar de huiskamer.
Nadat ze Due allemaal voldoende
bekeken en geaaid hadden, kreeg
der liet woord.
..Kinderenzei hij. ..nu heb
J til o een plezier gedaan met d:t
hondjo mee te br. neen. nu moeten
jullie mij een plezier doen. Ik hei
U'J voor dit kleina hondebeest moe
ten neerleggen. Dat is lléól veel,
maar hei is dan ook een rasechte
hond. in héél Haarlem loont nie'
zoo'ii tweede hondje rond. Nu zal
moeder hem \ereorgen, d.w.z. z'n
eten geven en schoonhouden en jtil-
lin moogt niet altijd met hem spe
len «ti ravotten, dat is niet goed
voor hem. Uu verder krijgen Jnn en
Fran» i<der om de beurt de week om
hein uit 1e laten. Mies heeft te wei
nig tiid. nu ze op de H. B. S. zoo
hard hlnkkm moet en onze kleine
Bep, vind ik er nog wat 1e klein voor.
al zo ook bijna negen jaar".
..Maar jongens, onder één voor-
wii-udc, aan de ketting! Als hij weg
BOU loopen, zou ik het jullie nooit
vergeveu", zoo sprak vader.
Moeder waarschuwde er o'-k voor
om de deuren goed dicht te houden,
w 7 ':- zoo n hond zou in den e-rslen
lijd. !-e$t eers heimwee naar z'n
ouden baai kunnen krijsen «n w<g
dien.
Due had een opperbesten nacht ;n
n keurige mand met <»n lekker
rht kussentje er in.
Den volgenden morg'n voor school-
i hra- hten Frans en Due Dian de
vadei een e ndje naar het
*t:on en gingen toen weer vlug
naar huis. want het was al laat. Do
melkboer siond net voor de drur. dat
trof du». En toen en toen
toen gebeurde hel! In een ondeelbaar
-ogenblik! r Was niet n.v te vortel-
leD. zoo gouw was alles gebeurd,
kwam alleen hierop n"er. dat
de onverbiddelijke dwang van
k'«it'nkjof niet meer voelende,
twee, drie. de kamer uitvloog
en l-iii-kraa tuasch-n een gelid melk-
flc--- ben en «le lieenen van den melk-
door. do straat op rende, don
htvk om en weg!
De Jongen» liepen nog, wat ze kon-
dén en riepen Due! Duukie! Maar,
ïieo ho'ir, hij dacJit er niet aan om
to komen en rende in blinde
voort. De ondankbare!
erslagenheid was enorm en
lieloogde legen ieder, die
liet, hoeren wilde, dal hel hcusch
zijn schuld niet was. Het ging zoo
nevlijk vlug en die stomme melk
boer. had h-in t-ch ook wel tegen
kunnen houden. Dit was nu loei»
echt iets voor e-'-n rashord. die ge
wone straathondjes waren veel trou
wer en aantrekkelijker, vond moe
der.
Het viertal ging gansch overstuur
naar K'liool en moe«ier trachtte ben
nog te kalinceren met de verzekering
dat ze Due vast vanavond, voor dot
ader thuis zou komen, terug zou
hebben Kr was toch geen tweede
hond als Due n Haarlem, dus zou
hij cemakkelijk genoeg weer op te
sporen zijn. Zij zou naar de politio
gaan en aan tante Jo vragen, of die
ook wilde zoeken. Misschien zou Due
al weer rustig in z'n mandje lig
gen. als ze om 12 uur uit school
kwamen.
1 attentio bij hun werk hadden
ze die» morgen natuurlijk niet. Wal
zou moeder nu wel doen. Wat zou I
ader booa zijn!"
Moeder si' e direct de deur uit n
nam voor de zekerheid halsband en
koning mee. In het politiebureau ge
komen. gaf ze een nauwkeurige be
schrijving van den voortvluchtige en
kreeg do belofte mee, dat ze opge
beld zou worden, als de hond gevon-
•n was.
Daar stond ze weer buiten. Wat
nu te doen. Doellcos liep ze eeltige
straten uittoen plotseling haar
ocigen wijd open gingen. zag voor
zich uitlooptn een zwart hondje,
zonder staart. Dat was dus Due! En
ja, dichterbij gekomen herkende ze
hein duidelijk. Het, was Due!
Met stevige handen pakte ze hem
op. overlaadde hem met verwijlen en
liofkoozlngen en liep toen haastig
verder, niets hoorende van het ka
baal. dat achter haar ru<? gemaakt
werd. Plotseling werd er aan haar
arm gel rokken een naar adem snak
kende burgerjuffrouw kriisehte te
ven haar- ,,Seg. mensch. bliif met je
hande vau mijn Minetje af!" f-ti te
gen den nooit ontbrekenden slagers
jongen: ..daar sal an me effe t>r«Me
re, mijn Minetje mee te gappen!"
„Juffrouw", zeide moeder kalm
maar toch een beeije verbaasd. ,.U
vergist u. Dit hondje is van mij, liet
is vanmorgen weggeloopen. maar
«voet zeker dat hét mijn hondje
want «r is niet zoo'n tweed© hondje
in héél Haarlem".
„Nou. inaar ik sa! me daar me
sjogge zijn", antwoordde <!e juf, ..ik
hel» mijn Minetje al 4 jaar en «allen
sekor nou nog niet kenne!"
Het was al een heele oploop ge
worden, maar moeder hield haar
vrachtje van 30 gulden en «le mand
en halsband en keDïrtr en enkele reis
l'lrechtHaarlem derde klas. srevi?
iu haar armen gekneld en dacht et
eenvoudig niet aan hem los te la
ten.
Toen kwam er een heer tussrhen-
l-cide en-zeide: Mevrouw, zet u dien
hond uu eens even op straat
als die juffrouw nu ..Minetje" roept
en hij gaat naar haar toe, dan U bet
toch wel bewezen, dat het haar
hondje is en als liet met u meegaat
is het ook opge'ost".
Aarzelend e-nf moeder toe, voor
zichtig zette ze Due op de stoep neer,
iet hem los ennog voordat de
juffrouw „Minetje" riep. vloog het
zwarte l>ees| al op haar 1oe en sprong
vrooljjk Blaffend tegen hare rokken.
Met van schaamte hoog gekleurde
wangen en e»n zielicr leece balshand
in haar benden geklemd, trachtte
moeder dpor de merschenhaag heen
te komen. De slagersjongen riep haar
na: „Juffrouw pas op je hondje!"
Thuisgekomen, bleek het haai
dat tante Jo een minder avontuur
lijken morgen had gehad, maar toch
ook niet» gevonden had.
é»ok de kinderen waren vreeeelijk
tr'ciireeeteid en in gedrnUo stem
ming werd het koffiemaal genuttigd.
He*- was toch we! toevallig, dar er
nog zoo'n biiandere hond in Haar
lem was enj dat moeder dien nu juist
nr* moest tegenkomen!
Er viel oen nare motregen, toen
c kinderen weT naar schoei en de
l«ude dames opnieuw op zoek gingen.
Maar loen om half vijf iedereen weer
thuis was. moe en onge'ukkig. was
de hond nog niet terecht. De jon
gen» zouden nog eens in de buurt
zoeken, want over anderhalf uur zon
der thuis!omen en dan.... nee ver
der durfden ze nie: 1e d"iikeu! Na een
half uurtje werd er hard en lang
tcbeld. het waren de jongens. Mei
Due" Ze hadden hem een paar stra-
venfer zien loopen en heel be-
hendig opgevangen. Wat een vreug
de! Hjj werd met warme, droge doe
ken afgewreven, kreeg eten en 'drin
ken en verder tallooze biscuits, alle
maal uit blijdschap, dat hij weer
terecht vva«. En Due was weer vroo-
iijk en tevn-den en voelde zich echt
lekker op z'n gemak. Het was een
bof dal hij net lenig was voordal
ader thuis zou komen. Moeder zon
iet. 's avonds .als de kinderen naar
l>cd waren, we! aUepi'aal aan vader
vertellen. Als hij dan warm bij de
haard zon zilte» in een luien sloe!
et z'n ei ga art je en z'n krant, och
ui zou hii misschien niet zoo erg
kwand worden, als wanneer hij moo
en hongerig thuis kwam. Maar onn
f. uur kwam geen gezellige, vroo'ijk"
ader thuis. Het was een vader, die
rschrikkeüjk woedend en driftig
icheen te zijn om iets. en de geheel-;
familie met een stortvloed van ver-
ijten lieg roet te.
....Achter hem aan kwam.... weer
een Due!.»..
blaar het was een vieze smerige,
modderige Due. die direct een hoog-
loopcnd twistgesprek aanknoopte
met de e-hoone Due in de mand.
Niemand begreep er meer iets van,
nu hadden ze opeens 2 honden. Wïo
was nu de ware Due? Vader staarde
met niel begrijpende oopen naar Due
no. 1 a'sof hu een geest verschijning
zag. en de anderan keken onthutst
«ui mot een zekeren tegenzin naar Due
Toen Vader weer in staat was te
spreken, vertelde hij. hoe hij dii
arme vieze dier voor de deur lig
gend. had aangetroffen, in den regen
nopwel. En hoe het lieve hondje hem
torh na één dag scheen te herken
nen en vroolijk tegen hem opsprong.
Zonder twijfel was dat de ware
Due.
Nadut alles verteld was, werd de
vreemde indringer zonder coramen-.
t iar buiten de deur gezet; hij zou
zijn weg wel weten. Maar neen. de
onbescheiden®, wist nog tot drie
maal toe een menechenhart te ver-
raurwen om voor hem te bellen, llii
bad het veel te goed gehad bij die
vriendelijke mensehen. Nadat de
jongens samen, het beest brachten
naar het huis, waarvoor ze hem ge
vonden hadden, bleef hij voorgoed
weg,
Nog voordat er 14 dagen voorbij
gegaan woren, had de geheele familia
al bemerkt, idat Due's ras zéér alge-
meen was, en de arme stakker zelf,
er niet eens toe behoorde.
Binnenland
Feuilleton
Geautf-i i«ecrde maling naar bet
Engelse.' van
BARONES ORCZY.
b?)
De logementhouder had nu wel ge
merkt dat zijn nachtelijke btïoekftcr
wo hooggeplaatst iemand in- zijn.
ln de eerste plaats sprak ala
iemand, die gewend is gehooizaamd
te worden, en in de tweede plaat;
had ze een beun in haar hand d:e
ze af en 'oe liet rink<d<-n en Topcoat
was zoo goed op de liooat'- v n cMd
dat hij met dichte organ kon z^tien
of h"t goud of zilver wav waarmee
dat prettige geluid werd -•
En dezen koer was hel oncetw -
fe!d goud en viel er dus riet m- te
spotten. Na eenige aarzel n.- trok hij
zijn hoofd terug en even later hoor
de men sleutels en kettingen en eren-
dets rammelen en stond Topcoat n
de nauwe ?»«-=• van ziin I uis mn de
voordeur wijd open en verzocht de
dame om binnen te komen.
D* beurs, waarin minsten» vier
gMidstukken zaten w-a» zijn beloo
ning. Hij likte zijn lippen terwijl hl]
ze aannam.
„Het is het beste als u maar al-
leen gaal, dame", zei hij nu op vrien
delijke» toon. want dan kan hij er
mij geen .«tandje voor geven. 11is
den hooien nncht niel naar bed gc-
weejf, den heelen nacht branden zijn
kaaivu ui zit hh t» lezen of zoo.
'i.nit u maar naar boven. Hot is de
deur aan nw rechterhand als u de
urap op gaat".
Voor ze naar boven ging keerde
Barbara r. ii tot haar mei gezel en
»:.vk hem haar hand «oe.
Br«'e M'idge". zei ze op vriende-
I jken toon. „we zij'n er. zooals ge
ziet
Mudge nam haar hond eerbiedig
aan.
„Moge de hemel u de Juist© woor-
den in den mond geven, juffer Bar
bara". zei hij, „de heele sireek z»l
u zegenen a!» ge iets voor Jonker
J m doen kunt".
Barbara hnd hetn nacht» o-n een
uur uit dm sla-T gewekt; hii hal
n poarJ g«zideld en zonder iet* te
Ar.sgen was hii op haar verzoek met
naar meegegaan. Toen ze <1~ ingeving
kreeg om naar Generaal Fa rfax te
ga rn. Imd ze dadelijk aan Mudge ge-
«lvht. Hij hield van J-m. en zijn ge.
le-de wa» meer waard dan dat van
Mat'hew. die zoo door dik en r'un
Koningsgezind was dat het in deze
vijandige sireek niet veilig voor hem
wa*. Aan gevaar voor haar perioon-
1 ijk, om door roovers te worden over
De afgetreden Fransche
gezant.
Een brief van den heer Benoist
aan Herriot.
Waarom hij bedankte.
De afgetreden Fransche gezant in
Den Haag de heer Charles Benoist,
Reeft, naar de Parijsche correspon
dent van de Tel. meldt, aan Herriot
een brief geschreven van den volgen
den inhoud:
„Nu ik mijn terugroepingsbrief
heb aangeboden en den dienst heb
overgedragen, behoef ik tegenover
niemand langer het stilzwijgen in
acht te nemen. De beleefde formule,
waarin gij uw bes'issing van 16 Oc
tober gekleed hebt, heeft die niet van
haar karakter beroofd.
Het is niet de minister van Bui
tenland selie Zaken, die een vermoeid
of ongelukkig medewerker genood
zaakt heeft, zich terug te trekken,-
maar de chef van de radicale en ra
dicaal-socialistische partij, die in den
gezant van Frankrijk in Den Haag
den vroegerea afgevaardigde van liet
departement van de Seine heeft ver
volgd.
Ik ben u dankbaar, dat u mij van
een gewetensconflict dat in vijf maan
de» nog niet tot rust komen kon,
hel» bevrijd. Dadelijk na de ver-
I '•■•ziugen van 11 Mei had ik beeloten
mijn ontslag ie nemen. Geheel mijn
erieden, geheel mijn openbare leven
geboden mij dat.
Ik gevoelde het al. Ik heb ongeüik
geliad, toen ik mij ervan liet over
tuigen. dat. deze ontslagneming zou
kunnen schaden aan de belangen,
aarmede ik belast was en daT het
mijn plicht, was op mün post. te blij
ven. Ik had dien post aangenomen,
toen men hopen mocht, dat do Fran
sche poiitiek na 'n zoo duur gekochte
ovorv inning tot voornaamste zorg
hebben zou aan het land door ge-
ecnsrhappelijke inspanning van
hare kinderen zijn ware plaats in de
wereld terug te geven.
Andere lijden zijn gekomen en er
gere tijden kondigen zich aan.
Ik betreur het niet de carrière te
•erlaten. Zii zal meer van mij ont-
angen hebben dan zij mij gegeven
heeft. Ik laat aan mijn opvolger het
-oorbeeld van een moreele positie,
'.•aarvan met geheel Nederland ge-
luizen zullen al diegenen van onze
landgenootén die haar kennen en ik
'enscli slechte, dat het h m door
fouten, die niet de zijne zijn. niet
onmogelijk worde, haar te handha-
liet gerucht- is van de Qnai 'd'Orsay
gekomen, dal ik in zaken ging. Neen.
Eenmaal lenig in Frankrijk zal ik
irtij ermede tervreden stellen het
woord 1e hervinden en mijn sten Ie
hernemen.
Do vrijheid is de eerste der goede
ren. Zij is ook de sterkste de.r wape
nen. Van nu af zal zij mij 't middel
len nog niet geheel nutteloos
te zijn.
RE ARBEIDSWET EN DE JEUCDtCE
PERSONEN.
Het ligt in de bedoeling van den voor
::ur.* van den Hoogen Baad van Arbeid
•inwent een bij den Eaad aanhangig to
maken bri»f aan minister Aalberse be
treffei.-le d« wij.":gingen vac de Arbeid»-
15!3 in verband met de Onderwijswet
ten het praea-hies te vragen v$n een spe-
tale daaitr-e in te stellen commissie,
welke onder leiding tal slaan van prof.
J> V - De commissie ral vermoedelijk
op 2S Januari a.s. vergaderen.
ARBEIDERSWONINGBOUW.
Dag. bestuur van den Bond van
Arbei-lerswoningbouwvereenigingen in Ne
derland heef: zich gewerd (o: den Na-
ionalen Woningraad, de Vereeniging van
Nederlandsche r.cmccnien en den R.K.
Bond van Wr-ningbouwvereenigingen in
het Bisdom Haarlem, teneinde gemeen
schappelijk cenigen invloed le kunnen
uitoefenen bij den Minister van Arbeid
met betrekking tot het Toorzien Li do be
hoefte aan nieuw bouwkapitaal.
vallen, ducht zo zelfs niel. Mudge
had een paar pistolen hij z.ich, waar
mee ze zich alles van het lijf mccstcn
kunnen houden.
Zoo gineCD zo «amen op weg. :.ot
geen twee uur na middernacht. Ko
lonel Scropo had gezegd dat liet le
ger der pa riem en t spa rl ij slechts en
kele mijlen van Kasteel Bfoughtoa
af zijn tenten had opgeslagen en dat
de Generaal zelf in Long Compton
was. <lf miil van het kasteel vrrwu-
derd. Al* Generaal Foiifax Pas laat
in den middag de brieven van den
Koning van Jim had gekretten. was
er nog een flauwe kans dat hij er
niet voor het aanbreken van den
dag iemand mee naar Londen had
gestuurd. Dat leèk Barbara tenmin
ste nogal waarschijnlijk en toen ze
heel vroeg in den morgen op weg
ging verlangde ze maar één ding:
zon gauw mogelijk «len af «luid af te
legsen tu«--!ien haar zelf en den
ma», d-e j!m ken redden
Terwijl zij en Mudge zoo snel mo
gelijk naar het westen rede» brak
lanzaam de dag achter hen aan. en
werd de weg vaag zichtbaar in h--t
schemerdonker. In het oosten kwam
een gele lichtstreep tusschen de wol-
•n d:o over den horizon hingen.
Maar voor het e?rst va., haar leven
had Barbara geen oogen voor de
schoonheid van den zonsopcan" en do
prachtige tinten groen en geel en
grijsgroen die de lucht lot een mot
Ju woelen bezet gewelf mankten, ze
hoorde liet getjilp van de vogel niet.
on liet kraaien der hanen het mor
genlied. dat gezongen werd door allo
gevederde vrienden, waar Jim zoo
op gesteld was. Zo had allee» oogen
voor den weg, heb lange, witte lint
j «lat baar nog va» haar doel scheidde.
7" spande al!e;;n haar ooren i» om 1
«Io eerste leekenen van ontwakend
leven op te vangen, want ze hield een
wedren m«t d««n tiid ecu race waar
van Jim's leven de prijs zou ziin als
ze won.
II
Toen ze na .r boven ging zag Bar
bara een smalle lichtstreep onder de
deur doorschijnen die de herbergier
haar had aangewezen. Voor ze het
portaal had bereikt hoorde ze een
harden stap op een houten vloer en
liet volgende oogenblik werd <le deur
opengegooid en stond do Generaal
met een kaars in ziin lia- d. in de
deuropening. Het flikkerende licht
v iol op Barbara's blecke gezicht en
haar witte handen, waarmee :e de
I plooien van haar zwaren rok ophield
Ze had Fairfax nooit e-rd-r gezien
rn ze keek naar hem m^t een onder
zoekenden bi k. Ze kwam hem om
Jim's leven smeeken en ze nrob-erde
op ziin gelaat te lezen of hij wrc.
of vric- ddijk v. or 1 aar zijn zou.
Zc 2i»7 dn lnatd" i aar '-eden op
en stend st I cp liet portaal.
„Ik ben de vrouw van Jim Fieunes.
Generaalzeide ze alleen, „cn hii
is ter dood veroordeeld".
Onmiddellijk verzocht, hij haar om
binten Io komen, e:i teen ze er v
deed Dij de deur achter haar dicht.
Ze lieek even om zich heen en zag Imi
Fairfax bewoog zich niet; zelfs niet
Vonr, fcri|,en van e'~-n ooglid gaf
hij blijk van schrik of verrassing.
•Maar Barbara, die bijzonder scherp
opmerkte, kreeg den indruk dat de
onding van dm grooten man plotse-
strakkcr was geworden en zijn
een riiw-houten tafel, die vol mipie- belangstelling grooii.-. Ze voelde dat
ren lag; een brief was openccsla- j hij als l et ware door haar heen keek
gen. alsof hii bezig was geweest hem I cn traditie te ontdek "en hoe c .ooi
te lezen. Dp do tafel zag ze een groot i haar trouw en haar liefde voor Jin»
zwaard en daarnaast inkt. pennen I waren. Ze merkte ook met cenigen
cn een paar pistolen. trots p dat !-ii g<eu oogenblik acn
..Wilt u niet gn"n 7itim?" zei do haar woord twjj'elde en geen ver-
GeiiTnil kortaf en schobf een stc' keerden indruk had van de reden
voor haar nnn. Hij zette de kaars waarom /e hii hem was gekomen,
weer op tafel en schoof langzaam alle Hij wachtte nu geduldig tot ze zich
papieren op elkaar: daatna legde hii genoeg behect'fchte om hem te kun-
er een van de pistolen boven op. Toen uen vertellen wat ze te zeggen had.
pas keertlo hij zich om. en bekeek ..Heel dttabl k heb ik het niet «e-
Bnrbara ecus eocd. Zijn b'ik wa» on- zien", g'ng Barbara rustiger voort,
derz.oei-n I en vrage-d. m'ar Bar- „orada: «te zon vlak in mijn «ogen
'ara sloeg haar oogen ni«' neer. schren; maar ik zag een man aan
Twee dikke tran n :ledcn langs haar een touw hanzen vla.-: urm he:
wangen. j raam var. de tandszani waar de brie-
Vertel het mij maar!" ze: hij op I veil van den Koning c....,ua vver-
vriend''lijken toon. I den. liet was een waagstuk: de man
Ze ging zitten, doodmoe «uf door hing fwunrig meter of meer boven
het c-brek nnn *lnnp en hij
trrno-or baar met zijn lebogen op
tafel cn ziin kin >i-n hi- Ze
w nclii i een rog nbl k om haar ce-
tlaehten t- verzamelen en haar tra
nen meet«r te worden eu z nle io n
heel rustig:
..Tk heb de breven van den Ko
ning zien steleu".
den grond en teen heesrh hij zich op
naar het dak en verdween uit het
gezicht Hoewel ik besifte dat slechts
e» avontuurlijk en dapprr mau dit
waagstuk kon volbrengen, was ik «w
onmiddellijk van om-migd dat de
man, dien ik cézien had. Tubal
Longshankes was.
(Wordt vervolgd!.
