HAARLEM'S DAGBLAD
ENGELSCH ALLERLEI
FLITSEN
Woelige Dagen
DINSDAG 30 DECEMBER 1924 - TWEEDE BLAD
Da eerste rond*.
Een nieuwe Briteohe industrie.
Stalen hutten.
Een minister-mijnwerker?
Een parlementaire zitting vat) een weekt zienlijk wordt remieerderd. Er zijn hier
is lang genoeg geweest om het terrein op verschillende groote raffinaderijen, die
to riurnon vi«ir liet werk van het aan-krachtig protesteerden tegen <iej« subsi-
liet is nu zeker dat bet eer- die-politiek en verklaarden dal deze
nieuwe industrie ten koste van de groote
raffinaderijen tot stand kwam. Het groot
ste deel van de subsidie beweerden zij
zou niet in de zakken van den land
bouwer gaan, maar in die van industreelen
die de raffinaderijen in hel heele land tot
ondergang zouden doemen. Het protest
lijkt niet lieelcmaal ongegrond; maar de
raflinaderijen zouden zelf suikerfabrieken
kunnen gaan opzetten eu aldus in aan
merking koinen voor de subsidie. Intus-
schen zullen de Brilsche suikerfabrieken
hem in tijd toch nooit meer dan een klein deel van
teefche het suikergebrutk kunnen produce-emu,
vraagt wat toodat de kostbare installaties der raf
aderiien waarlijk niet werkoioos behoe-
iande jat
de
e-parujen
S aanval op de regeering hebben geïo-
t, het fiscal,«apen is. Ze vragen reeds
t het verschil is tusschen het beveiligen
.'(■guarding) en beschermen (protection)
industrieën. De Britsche vrifcht.u
eeker krijgt de vraag te hooren, of bij
i goedvindt dat zijn regcering zijn con-
beveiliging heeft uiteraard plaats
tuffen v»n in* erreehten op fa-
die ook in Engeland gemaakt
jj.bn. De vr-eger* „Safeguar-
Industries Act" noemde nut
irden.
Juiienvj
hevig!
eagstuk blijft hier nog ia
i-i.t tiejum. En algemeen
lijk* 0
m*te oorzaak rijn van maat
rust in dit land. Daarom
cht mw
departe
werk:
m. Hij
met hart cn ziel aan dit
begon er reeds me* gedu
Baldwi
En r.u heeft hij Finan-
geweigerd om tot zijn ood*
stad ti l.e
t. die dear
het huizenvrasg
en heeft
van eenvoudige blokken flati". De be
doeling ;i natuurlijk die gebouwen tot
tien wrdtepiogen hoog zoo hygiënisch
mogelijk te bouwen en re te voorzien van
e.eiiriicbe liften. Het bedenkelijk* van de
politie is dat die krot toestanden, die de
Mir.i»:er wil opgeheven zien, ook beilaan
'n »"«'ei. I»'ire. ZOO op het oog goede
straten van hrt Weit End, waar de bui
f» rn fyaal er nttzien. Da! zijn «tra-
.en. wi.ir voorheen welgetteldrn woonden;
nuvr lie-le buurten van dit karakter zijn
tn den looj. der jaren door de oorsprou-
«.eiijke bewonen verlaten; de straten zijn
jammerlijk t,-i verval geraakt, da huizen
betrokken door dozijnen families, die er
«•'■is of twee kamer» per familie krot
toestand in hebben geschapen. Men komt
dan ook tot da overweging dat een groot
dee, van Londen moet worden afgebroken
men voor j.jn bevolking behoorlijke
woningtoestanden s.Jieppen. In de hut-
-eriwijken van de sted en in da kleine
v-eden en dorpen waar de prijrrn van
nvrzrond hel toelaten j4| ,|e Mini»
ijd gevolgd* poll.
huiz
Otl*(
e bouw van zulk*
el genoeg gegaan.
«aard verlicht. Sternen hul
- ion rn de kunstmatig ge-
bewind era* cn da eonier-
ewn epacialc itudia gemaakt
rn vraag etuk. Een der zeiub
etudle we* dat Baldwin
•almagnaat Lord Weir aan
plannen - waarmede hij
uit te werken. De proefiie
t gemaekt op het Inmiddels
dat bc: de stalen huiten in
woningtnaalreg*
Min liter Neville Chs
t. Dc 1
een maand in. Men v-; dat de
t driehonderd pond sterling kun-
ien teriiggebrach!. Maar er zijn
ihuis en van elk huis, daf niet met Meen
en specie is gebouwd, daar zeggen zij
een ervaring van eeuwen beeft geleerd,
dat dit materiaal in dit klimaat alleen
voor huizen geschikt is. Do bouwvakbon
den, die voor zoo'n aanzienlijk deel ver
antwoordelijk zijn voor de duurte van
nieuwe huizen, hebben bereids te kennen
gegeven, dat' de arbeidsvoorwaarden en
loonen van arbeiders, die stalen huizen
helpen opbouwen, de zelfde zullen zijn
als die der reguliere bouwvakarbeiders.
Ook beweert men dat een stalen huis niet
goedkooper is dan een steenen. Het ia
zegt men vooral een houten huis, dat
van buiten met dun staalplaat is bekleed;
en de „voering" en algemeene bekleeding
en beschotting bosten veel geld, indien het
goed zal zijn. Intusschen krijgen de plan
nen van Lord Weir nu een goede kans.
Bij de groote staking van mijnwerkers
in 1920 trad de toenmalige secretaris van
den mijnwerkersbond. Frank Hodge»,
sterk op den voorgrond door zijn knappe
onderhandelingen met Lloyd George, den
premier in dien tijd. Pas halverwege in de
•Iertig trad hij aan het begin van het jaar
als secretaris der mijnwerkers af, omdat
hij minister was geworden in het kabi
net MacDonald, in de positie van Burger
lijk Lord van de Admiraliteit. Toen Labour
het bewind neerlegde was het secretaris
schap voor de mijnwerkers in andere
handen gegaan. En oud minister Frank
Hodges was.... werkloos. Men fluistert
•1st hij zijn populariteit bij de mijnwerkers
reels door zijn houding in de groote sta
king had verloren. Om haar terug tè win
nen heet hij voornemens te zijn weer mijn
werker te worden.
Londen, 24 December lffit.
Stadsnieuws
Het Tooneel
VER. ROTTERDAMSCH—HOFSTAD
TOONEEL.
OP HOOP VAN ZEGEN.
„De grondslag van zijn ernstige stuk
ken i> eer liefde dan haat!" zoo las ik
deze weck in Let aan Hcyennans gewijde
nummer aan „Het Tooneel".
Bij de eerste opvoeringen van stuk
ken al» ..Op Hoop van Zegen" was een
deel van het publiek en ook van zijn
beoordeelaars nog niet in Staat dit
in te zien. Men had alleen oor voor de
woorden v'aa den opstandigen Geert,
alleen oog voor cc tot in de uiterste
consequentie geteekendea figuur van
Bos, den harden, gewetenloozea reedcr;
men meende, dat slechts haat tegen de
maatschappij Heyermans bij het schrij
ven van zijn stukken had bezield. Nu,
na jaren, oordeeien wij anders. Want
wat was zijn haat tegen Bos anders dan
liefde voor de oude, ongelukkige Knier?
Welk een medegevoel, welk e<-n liefde
voor de arme vissdhcrsbevoHcing
spreekt er uit heel dit tragisch spel van
dc zeel
Hoe anders zien wij thans dit stuk als
20 jaar geleden. Toen ergerden zich nog
velen aan Kobus' verhaal van het onge
lukje van DaanEn anderen lachten
om dat ongewone realisme op dc plan
ken! Dat je zoo iets maar durfde zeg
gen in het publiek! Ook nu nog wie
gelden er enkelen met Jo en Marictje
rn Kobus mee, omdat zij niet als
Heyermans de diepe tragiek voelden
van dat oude mannetje, dat na een lang
leven van harden arbeid, weer als een
kind geworden, bang is voor de moeder
van de „diaconie". Een totaal overbo
dig, onsmakelijk episodetje heb ik Ko-
bu»' verhaal dikwijls hooren noemen
Maar bad Heyermans schrijnender het
lot van een oud geworden zeeman die
niet, als de man cn de zonen van Knier,
in de golven was omgekomen kun
nen schilderen dan me; zoo'n enkel kort
realistisch tooneehje?
Heyermans' meesterschap, rijn br-
heervrhen van he- tooneel hebben wij ook
Zaterdag weer gevoeld ia de in veel
opzichten voortreffelijke voor-telling,
d-.e her Ver. Rotterdam scbHofstad
Tooneel van zijn Op - Hoop van
Zegen in onzen Stadsschouwburg
heeft gebracht. Een stampvolle zaal is
door dit meer tragische dan dramati-
sche spel van de zee weer ontroerd al»
ware het de eerste in plaats van de
bijkans duizendste opvoering van dit
stuk in ons land.
Er behoorde moed'toe om „Op Hoop
van Zeger." waarvan velen zich op
voeringen herinneren, die volmaakt
genoemd mochten worden in een ge
heel nieuwe bezetting op het tooneel
te brengen en jk kan mij begrijpen, dat
mevrouw Tatraud zooals zij trui bc-
krr.de nooit zdó tegen een rol heeft
opgezien a's tegen die van Knier. Wij
zagen het zielige vrouwtje met het pan
netic in de hand niet anders dan jn dc
gedaante van mevrouw De Boer. Knier,
dat was voor ons allen mevrouw De
BoerVan Rijk.
Velen zullen met mij eerst verbaasd
hebben opgekeken, toen zij lazen, dat
onze Rotterdamsche tragedienne, <iie wij
ons steeds denken a.s Monna Vanna.
Maria Stuart of Hcdda Cablcr, dc rol
van Kr.icr zou spelen. Ik mag hier nu
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 183
DE TELEFOON VOOR VADER
Vader beantwoordt de
telefoon en hoort tot
zijn verbazing dat het
werkelijk eens om hem
te doen is
haalt een etoel bij en
geelt een ontkennend
antwoord aan Mlenrtje.
die ervan overtuigd
scheen, dat heb voor
haar was
Mientje klettert weer
naar boven en vader
gaat eens goed zitten
voor een ouderwetsch
praatje met zijn vriend
Kommer
hoort plotseling uit
moeders kamer een ze
nuwachtig geroep: is er
iemand bij de telefoon
ze heeft 'm een mi
nuut geleden hooren
bellen
tracht zijn gedachten
bij Hommers opmer
king te houden, terwijl
Mientje en Jantje luid
keels moeder geruststel
len
moeder'a deur wordt
weer geopend zij in
formeert wie er opbelt
als het de loodgieter
is moet vader vooral
niet vergeten van die
kraan
debat op boven portaal
Mientje gelooft niet
dat het de loodgieter is,
want ze heeft vader
hooren beginnc-n met
Hallo ouwe zondaar
vader eischt met eenige
stemverheffing dat de
familie zich stil zal hou
den hij kan zoo niet
telefoneeren
een oogenblik stilte
dan moeder's stem:
wees jullie nou maar
stil, vader lieert een
vreeselijk humeur ze
ker teveel van die taart
gegeten
(Nadruk verbödefi.ï
ook wel zeggen, dat dit op speciaal ver
langen van Heyermans zelf is gebeurd.
Zeker niet uit gebrek aan dankbaarheid
tegenover de actrice, die deze rol meer
dan 900 maal had gespeeld! Maar wij
kunnen ons begrijpen, dai Heyermans
erlangend was zijn Knier ook eens in
een andere gedaante te zien, gespeeld
door een actrice, met wie de figuur niet
samengegroeid! Vooral nu het stuk
en geheel nieuwe bezetting ging!
Zoo langzamerhand was „Op IIoop van
Zegen" in plaats van een „spel van de
zee" het drama van Kniertje geworden.
Met een andere vertolkster van het
oude visschersvrouwtje zou wellicht het
stuit in een ander, een nieuw licht ver
schijnen.
Het was je voorzien, dat mevrouw
Tartaud geen imitatie van mevrouw De
Boer zou brengen. Zooals Royaards zijn
eigen visie heeft van Pancras Duif, zoo
heeft mevrouw Tartaud die van Knier.
Zij gaf on' de visschersvrouw uit een
geslacht, dat eeuwen lang het leed van
visichersvolk met gelatenheid cn
berusting heeft gedragen. Wij willen
trachten ie. vergelijken. Wij hebben
nu de voorstelling van Zaterdag gezien,
dat ook een andere Knier, dan die wij
t nu toe kenden, volkomen past in dit
pel van de zee". Mevrouw De Boer
■hoefde voor haar Knier minder te
..spelen" dan mevrouw Tartaud"! Zij
bracht met haar peksoon en haar voor
deze rot zoo geëigend talent voor Knier
van nature veel meer mee dan mevrouw
Tartaud. Dat mevrouw Tartaud ces
ondanks een zoo diep ontroerende Knier
gaf, is een bewtjf, dat aan haar groot
talent nog kanten zijn. r.ic wij er vroe
ger niet aan hebben gezien. Haar Knier
■*as als indertijd haar Koningin
Louise een openbaring en daarom
mag mevrouw' Tartaud deze rol tot een
van haar mooiste triomfen rekenen. Zij
gaf en dat was van deze tragedienne
wel te verwachten in deze visscbers-
vrouw vooral zeer sterk de liefdevolle
moeder. Hoe prarhrg was zij in het
tooneel roet C"rt, toe-, zij hem koeste
rend tegen zich aandrukte, hoe aan
grijpend was haar spel, toen zij het
laat»te verzet van Barend brak!
Naa*t m'vrouw Tartaud noem ik on
middellijk Jules Vcrstracte, cie ons een
fel-levcnden Geert liet zien- Vooral inde
oogenblikkcn van zijn opstandigheid was
Vet strafte van een impocecrcndc kracht.
Wanneer Geert ,.op" was. was hij steeds
het middelpunt van de handeling.
Kitty FerinKluppell was Jo. Het
verdienstelijke van deze Jo was, dat ook
zij geen imitatie gaf! Kitty Kluppell
bracht een nieuwe, een eigen Jo. Zij
was niet 700 „vol-bloedig" als mevrouw
Van der Horst, ook niet zoo drama
tisch, het was alles wal fijner en klei
ner, maar het was toch frisch en leven
dig en zeer sympathiek. Zij trof ons
meer als het liefhebbend, struisdh vis-
schersmeisje dan als de gemartelde
w. Allerliefst was het tooneehje inet
Marictje Jo FeitenSteenbergen
toen zij elkander hun geheim vertelden.
Toen brachten zij beiden de poëzie op
het tooneel. In het laatste bedrijf was
ïog een tekort aan dramatische
kracht, dat door een enkele hartstochte
lijke uitbarsting niet werd goed ge
maakt.
Een verrassing was de Barend van
den ons tot nu toe onbekenden Jacq.
Snoek. Hij gaf in tegenstelling met
Jo eer een te veel dan te weinig.
Toch was het een vreugde een zoo jong
acteur het sterke tooneel aan het slot
van II de meest dramatische scène,
die Heyermans ooit geschreven heeft
zulk een geheele overgeving en zoo
aangrijpend met mevrouw Tartaud te
zien spelen. Het werd door beider sa
menspel het hoogtepunt van den avond.
Wij zullen niet alle rollen afzonder
lijk bespreken. Het was als geheel een
voorstelling, die sterk boeide en dik
wijls ontroerde zoowel door individucel
als door knap geleid samenspel. Hoe
frisch deed bijvoorbeeld het tooneehje
van Kniei's verjaarsfeest aan en hoe
krachtig werd daarop het tooneel tus
schen Bos en Geert in II gespeeld] Dat
Heyermans' types dikwijls maar met
een paar woorden neergezet voor
Hollandsche acteurs dankbare speelrol-
len zijn, bewezen weer de diakenhuis
mannetjes van Jaap van eer Poll en Theo
Frenkel en dc dronken Simon van Ver
voorn.
Een krachtigen Bo= gaf Tartaud,
ruw, grof, hard cn tegelijk meer dan
één van rijn voorgangers een oud
zeeman. Hij had zich een mooien, grovcn
kop gemaakt, die den self-made man
geheel en al teekende. Lilly Bouwmees
ter was als het dochtertje Clementine
minder gelukkig, maar het dient er
kend, dat dit romantische reedersdoch-
terije ook niet één van Heyermans'
beste rollen is. Bepaald onvoldoende
was Mathilde, de vrouw van Bos.
Het derde bedrijf heeft wel eens meer
indruk op mij gemaakt dan in de voor
stelling van Zaterdag. De te felle belich
ting werkte al dadelijk niet mede voor
de stemming, die daar op den storm-
avond in de kamer van Knier vereischt
werd.
Wij schreven reeds, dat ook nu weer
Heyermans' stuk het zeer sterk „deed".
Na elk bedrijf moest het gordijn eenige
ma'en omhoog en toen mevrouw Tar
taud aan het slot alleen op het tooneel
stond, bracht Ce volle zaal baar zoo'n
warme ovatie, dat het wel heel duide
lijk bleek, hoe ook deze Knier het pu
bliek had geroerd en ia het hart had
gegrepen,
J. B. SCHUIE.
HAARLEMSCHE JEUCDKERK VOOR
OUDEREN.
De Haarlemsche Jeugdkerk' yoor
ouderen zal, evenals het vorige jaar,
den Oudejaarsavonddienst houden op
Woensdagavond zeven uur in de Bake-
nesserkerk (dus niet Waalsche Kerk),
Dien avond hoopt te spreken Ds. G.
W. C. Vunderink, Ditmaal zijn. ook de
ouders der jeugókerkbezoekers welkom.
Een extra-collecte zal worden gehouden
ten bate van de vereeniging „Kinder»
zorg". De mogelijkheid bestaat per fiets
tc komen.
Het alcoholverbod in
Noorwegen.
Onlangs werd in een .Krabbel"
in ons blad o.a. gezegd: dat hot
dubieus lijkt, of de Vêreenigde Sta
ten op den duur niet het voorbeeld
van Noorwegen zullen moeten volgen
dat op liet natte pad terugkeerde".
Prof. G. C. van Wa-'sem schrijft
ons naar aanleiding hiervan: ,,Ik
ben daarover aldus ingelicht: De
Noorsehe Regcering had dezen zomer
haar leven afhankelijk gesteld van
de al- of iiiet-handhaving van het
alcoholverbod.
De Regeering Berge etond op
het standpunt, dat ter wille van een
sluitende begroeting 30 millïoen kro
nen uit drankbelasting moest wor
den verkregen en dat daartoe het ba-
staande alcoholverbod moest worden
opgeheven. Indien het daartoe strek
kende wetsontwerp niet zou worden
aangenomen, zou de P.egeering af
treden. Zoo verklaarde deze uitdruk
kelijk. Ondanks dit dreigement heeft
het Noorsehe Odelsr-rig (Tweede Ka
nier) na uitvoerige discussies, waarin
lier. drankvraagstuk zoowel uit zede
lijk als uit financieel oogpunt behan
deld werd. het ontwerp met 63 tegen
49 6tern men verworpen. De volksver
tegenwoordiging bleek dus'het drank
verbod te willen handhaven en be-
Feuilleton
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelse 1 van
BARONES ORCZY.
M)
„Dus" fluisterde ze bijna onlioor
baar ..Jim moet sterven?"'
„Vraagt u hem maar", antwoord
de Fairfax - „of hij tot zulk y-11
prijs zijn leven zou willen koopen".
Manr dat «aren d« laatste liard-
vfH'htige woorden di» hij teen haar
sprak. Van liet oogenblik af dat ze
«innam dat ziin besluit vast stond,
deed hij wat hij kon om haar to hel
pen en haar te troosten, In de oogen
van haar familie was hij een vüand.
maar Barbara bcc«*f" voor h-1 eerst
van hiar h'-on dat een rartij d:c
door zooveel hoogstaande F.ngclschen
werd eesteand. niet minderwaardig
k»-" ziin.
Fr 7:1 ren geheim achter J:m s
ilaad. waar remt achter zou'ko
men. De daad zrif morst h*m ont-
7e11 otv tegengestaan hebben entoch
had dezo Fairfax, die een eerlijk en
edel soldaat was. hem bevolen en
Jim had gehoorzaamd, tvrwille van
een ideaal en een plichtsgevoel, dat
altijd een raadsel voor haar zou blij-
ven. Hij deed het uit zelfopoffering
die zoo groot was. dat Ze zelden ia
gcuienaazd! d(t waren de woorden
van een man die ill zijn tijd zoo me
nige hcldoidana hnd b.igowoond, en
die tijdon», het vrctaclijke g vecht b
Nascby, tegen wil en dank door zijn
vijanden werd bewondord. Do hemel
alleen wist. welk.- zijde gelijk hnd.
Waarschijnlijk beiden. Beiden had
den hun idealen, hun trouw, opoffe
ring en waarheid. Hoe kan een
mensch oordeclen over do idealen van
een ander?
Jim en Generaal Fairfax! Tweo
mantien wier idealen volkomen van
die van Barbara ervhUdcn. en toch
welk een voorbeeld kond 11 velen, die
aan haar zijde stonden, aan hm ne
men. Ze ging heen nut een gevoel
van eerbied ei: verbazing: eerbied
voor een partij die menschen zooals
Jim en Fairfax tot geestdrift kon
brengen; verbazing dat r onder een
volk zulko tegenstrijdige idealen kon
den ziin.
„Dus ge kunt niets doen om den
man te redden die zich voor tivv par
tij heeft opgeofferd?" waren de laat
ste woorden, die zo voor haar ver
trek sprak.
„Bidden, juffer Barbara", ant
woordde hi; on ernstiger boon „D*
toekomst lipt niot in onze hand".
Zo ging heen met een gebroken
huil, omdat dit het eindo was van
al haar droomen van geluk. Mis
schien had ze tot op dit oogenblik
niet beseft hoe ze zicli aan haar vage
hoop had vastgeklemd, hot» vast zo
ven roti wd had op het voortduren
van een geluk, dat pas gisteren be
gonnen was. liet. was ontzei tend Oin
haar liefde te moeien verliezen, nu
zo die nog maar nauwelijks gevon
den had. Het scheen haar ondrage
lijk toe om haar loven lang Jim to
meseten missen. Hoe haar leven 1111
verder zijn zou kon Barbara zich een
voudig niet, voorstellen. Ze had wel
in. r gehoord van vrouwen, die hun
liefste in het graf waren gevolgd,
dus die hoop en troost restte haar
nog. Ze reed denzelfden weg terug,
waarlang* ze gekomen was en was
zich nauwelijks van het loven bo-
I witst. Het was een schitterende zo
merochtend de heipel een k&leidos-
I coop van kleuren; de vogels zongen:
een leeuwerik steeg op. bijna vlak
voor de voeten van haar paard. Over
al in de natuur was vreugde en ver
rukking. In Barbara's hart was niets
d*n ellende, ten mateloos verdriet
en in bet verschiet uiUluitcnJ tra-
III.
Toen Barbara weg was Weef Fair
fax een heelen tijd bewegingloos en
peinzend zitten cn op zijn scherpe,
intelligente gez.icht. las men de sym
pathie die hij voelde voor de onge
lukkige vrouw en zijn zorgen over
don vriend, op wien hij zoo gesteld
was en dien hij 7.00 buitengewoon
llOOe achtte. Maar zijn medegevoel
en 7.ijn bezorgdheid waren toch nier,
onvermengd met, een gevoel van op-
locbting: sedert, het, oogenblik waar
op Jim hom den vorigen raiddag do
brieven van den Konintr in handen
had gegeven, had hij een gevoel als
of er een zware last, van zijn ziel was
weggenomen. Den laatsten tijd was
bij gebukt gegaan onder allerlei zor
gen. die hem moe hadden gemaakt:
do jaloezie vnn enkele leden van het
Lagerhuis, die hem aan de burger
lijke macht wilden onderwerpen, het
tobben met zijn leger, onvoldoende
hoeveelheden paarden en wapens eu
hot gebrek aan voldoende mondvoor
raad. Maar nu waren dat allemaay
nnbeteekenende klem cheden tepe>-
over het pakje brieven at hij
hier in zijn hand hield hiermee
kon het Parlement den Koning ver
slaan het Engelsclie volk -zou ze
binnen enkele dagen zelf zien en le
zen!
En dit. groote resultaat was be
reikt door een man, die nu op het
punt stond doodgeschoten te wqrden,
op een stiekeme manier, zoo-'ds een
gewone spion! Het, was ondenkbaar.
tn toch Da tegenpartij. Kolonel
Scrope en de macht die boven hem
stond, wareu in hun recht. Fairfax
was een soldaat voor cn boven al
les was bij een soldaat, en li ij gat
toe dat do andoren in hun recht wa
ren. Maar Jim! rlie dappere jongen!
die flinke, dappere kerel! Fairfax zag
hem nu weer voor zich, zooal9 hij
zich op dien ochtend den Classlhorpe-
heuvél had opgesleept, langs den mod
derigen weg, in regen en wind, naav
lichaam en ziel gebroken en lalcr, in
de smalle kamer in Kislingburp toen
hij ascihgrauw zag en zijn oogen vol
schaamte had neergeslagen.
En nu moest iiij sterven ols eon
pariah, en er was; niemand, behalve
één vriend, die wist waarom eu hoe
hij stierfl
Het was eigenlijk ondenkbaar! En
toch .1
Met. een ongeduldige zucht begon
Fairfax weer aan de ernst ice zaken
waarmee hij bezig was. Hij haalde
pen, inkt cn papier naar zich toe,
ging aan het werk, cn schreef een
langen brief aan her Parlement van
het Engelsche volk. Dezen brief on-
derteekende hij met zijn naam en
legde hem hij die van den Koning;
van het geheel maakte hij een net
pakje, dat hij in een stuk linnen wik
kelde. Toen hij het. verzegeld had
'ging hij Copley, zijn adjudant, zoe
ken, die ook in de Vier Jaargetijden
logeerde. Toen Copley op dit vroege
uur uit zijn slaap gewekt werd, ducht
hij dat hij droomde, toen hij den
Generaal aangekleed voor zich zag
staan. De eerste zonnestralen kwa
men door bet dunne linnen gordijn
kijken. Copley dacht, dat hij zich
verslapen had.
Zoodra Fairfax hem wakker maak
te sprong hij zijn bed uit.
„Dit zijn de brieven van den Kó-
ling". zei de Generaal, terwijl hij
het. verzegelde pakje liet zien.
„Genadige hemel!" riep Copley uit.
„Hoe zijt ge daaraan gekomen?"
„Ja, dat moogt ge wel zeggen
floor deze brieven is onze overwin
ning verzekerd. Je moet dadelij:-: naar
Lenden gaan. Copley eu deze brieven
aan het parlement overhandigen".
„Wanneer moet ik op weg gaan?"
„Onmiddellijk natuurlijk. N em
een paar man cavalerie mee en ga
over Northampton en dan naar Buc
kingham. Ge kunt. overal onderweg
versche paarden krijgen' en ze des
noods in beslag nemen. De iiemel
geve 11 een voorspoedige reis, want
ge zult de toekomst van Engeland iu
handen hebben"<
"Wordt vervolgd)
