HAARLEM'S DAGBLAD
Naar het binnenland van Brazilië
Vervolg Inleiding
Een romantisch meisje
Onze Lacfihoek
Verfvlekken uit wit linnengoed
SCHULDIG?
Zaterdag 14 februari 1925
derde blad
(Voor Haarlem en Omstreken uitsluitend door Haarlem's Oagblad gepubliceerd)
De expeditie van kolonel Fawcett. Oe binnenlanden
van Brazilië. Da geheimzinnige, 17000 Jaar oude
stad van de blanke Indianen.
Tiahuanaca wm vermoedelijk de
reatie van een tijdperk, dat tnet de
lidden-Anirnkaansche en Columbi-
he architectuur parallel loopt. Het
interessant te consuieeren. dat de
ude pyramid* in de nabij,tejd van de
a*l Mexico dikwijle Tiat:huacca wordt
genoemd. Dere gelijkheid van naam
draagt naar mijn ineenirw een weinig
bij tot lw bewijs, dat de Tolteken.
»oK van Mexico, naar Zuid-
i verhuisden. Verder is de mee-
motn «erd, dat rij ook «aar het
Noorden trokken, gelijk inschriften op
«*u«J*.* pi.-n 1-ewijren. welke in Noord.
lu hrazihe bestond lang de overle
vermc van een volk, de „Orizes Pro-
caz* geheeten, hetwelk diep in liet
binnenland een testing had. In den
eersten tijd van de Porttigeeeche ko
lonisatie brachten onder zo? kingen fan
rivieren voortdurende berichten
er ..blanke en gekleede"' Indianen
die eten geheimzinnig vordwenen, ah
z*j te voorschijn waren gekomen. Der
gelijke berichten doen tot ongeveer eer.
halte ceutv gele len de ronde, dan hou
den /ij. ntei uitzondering van ej
dtcche beschrijvingen van eenzame
lonisten op.
In de zeventiende eeuw bel-i-en
tlerz'V/.ers in do wouden van 1
veertien mijlen van het dorji
para aan do Rio de Cobre verwijderd,
fs van een ..tempel of «vn ve«
eronden Kr ix-votideu zich bee!
pc ontdekken sloegen det»
in kleine stukjes, daar zij
m-enden, dat cr zich wel ecus diaman-
'en :n konden bevinden. Ongeveer in
denzelfücii ti>«j vonden eeniga lieden,
die in hetzelfde district goud waachten
een met zeldzame Ictterreekens bedekte
metalen plaat. Eveneens in de zeven
tiende eo'iw werd in Santa I'aulo een
stam, <i Guyanaa, ontdekt, waarvan
de gei ruiken niet die van de ln-"a*
overeenkwamen.
Er z jii stammen met vrouwelijke,
eiderz. s'ammeti tan zon-aanbidde:*
met religieuze aanduidingen, die iden
tiek zijn aan de Incanamen. stammen,
li' de planeten kennen en ze namen
geven, stammen, die de zou bezingen
fi <ie in - me nc:nm«n hebben. Daar
njn de Maxubis. die bunas liet land
n"R onbekend zijn. de Vira Vira. die
de zon aanbidden en die de Incas ou
der d»n naam Vira Cocha kenden.
De Amazon* of Aikeam!*enanaa, „de
vrouwen, die alleen leven", waren niet
ren mythe. Een gebied, dat zij In
woonden, i* nog uiet onderzocht. De
Manquita* waren sterke menschen.
»ier trouwen a!e de Amazones voch
ten. De Cambenanaa waren blonde In
dianen. die katoen vervaardigden en
rubber gebruikten.
De Sbirujavaa tooiden zich evenals
de Ta'cjva-tamnprn met gouden pla
ten. Amazone» waren onder denzelfden
naam «n met dezelfde gebruiken in
Assvriê en Griekenland lakend. ,,\Vo-
dan" of ,,Odin". die uit de Scandina
vische mythologie bekend zijn, wordt
thans _i;og door menige Ainazonestam
aangebeden.
'edrelten van het land, dat ik van.
plan I-en te doorVruisen. Worden be
wrond door talrijke en tamelijk moe!
li.ik t» liehande'en holbewoner*,
gedrongen, dwergachtig, i***!ijk ra*
met cir ri ere huid. dat m holen w<y»nt.
dte me*. Maden en takken he*lek» zijn.
Z:i ziln negroid en het overtoil)van
de oorspronkelijke bewoners van het
continent. Hun reuk is buitengewoon
•■"'•lero :i zu jagen bij nacht. Zij zijn
bekend a'* de ..Tatus" en wachten op
hun ontdekking.
In di: onontsloten gebied bevinden
zich tenminste iwee vwswsta steden,
maar de gebeele streek ia rijk aan dua-
>T onbekende arcliaeologische over
blijfsel* i). Zij zijn naar alle wanr-
»chijnl"kheid de :nt»*r<***nt«te en le.
langrijkate ter wereld, daar zij in het
algemeen weinig beacbadigd. zij liet
d»n ook gebroken zijn. In dit ontoegan
kelijk gebied kunnen geen rcliquiecn
geroofd zijn.
Ik l*«n ook in de ruines in de wou
den van Westelijk Bahia geweest,
waarvan de Britcche consul-generaal
it: Rio, oionel O'Stillivan Beate, de
'enige blanke bezoeker, mij op de
hoog;*: had gebracht. Ook zij tr*onen
teekencn van verwoesting door aardbe
ving. Zij riju bovendien bijna begraven
en dcor hun verblijf gedurende ectiwcu
tn de vochtige atmosfeer van liet woud,
ster', verweerd. Zii zijn voor iederen
onderzoeker, die geen enorme kosten
voor de Ontgraving kan maken, onbe
reikbaar.Tot dusver zijn zij elechts aan
•■•uiige lialfbioed-Indianen en aan de
on*!-Indianen l-ckend. Maar de stad,
die ik thans reek. ligt toch op blanken
grond en lk heb alle redeii om aan te
(door L. F. PARTON)
(Copyright bij United Telegraph).
(Nadruk, ook gedeeltelijk, vezboden).
DRAADLOOZE TELEGRAFIE.
Wij zullen, verklaarde kolonel Faw
cett, een bijzondere «-tudie maken var
«1** verbindingsmogelijkheden der In-
dianon. Bij v«-rs r.iMende gelegenhed*-.
merkte ik, dat her bericht van mijt
komst mij lang vooruit was gegaan
tio'ii waar geen mozclijklfid -ju
verbinding door me nee heil beetond. Kt
bestaat een verhaaltje, volgens hetwelk
dit volk door telepathie met elkaar ui
verbinding staat. Ik geloof dit MÉM
omdat ik met geloof, dat er
ander geloofwaardig wetenschappelijk
bewijs voor deze opvatting l»>;aat.
Maar i)e heb waargenomen, dut de
Indianen «en geluid vijfentwintig mij
len ver door liet boadi bunnen zenden
door op een eigenaardig hol stuk hout
to slaan. De draagkracht van het ge
luid is bijzonder verbluffend, daar
geweerschot ren - hoogste twee mijlen
ver in het woud wordt gehoord. Mo
gelijk. dat zij «enige kennis van 0*
vibratie bezitten, die hun in sU.n
«telt, een toon over groote afstanden
over te brengen en het is verder moge
lijk, da: z;j in eta»t z ;n. d*-ze vtbrau
te veranderen, xoodat rij <la*rmed©
verbiiidingcevstecm vormen. I - y
niet. dat het zoo is: - i-g alleen: h-t
ie mogelijk en ik zal trachten, er
yaa t*» weten te komen.
DE ONBEKENDE VOLKEN.
Mijn stellige meetdag, da*, wi; «en
öudc stad rullen vinden, die tot dus
ver voor de moderne m* n- hhe.-l
bekend U gebleven, is g* i »«re:*l °l'
v^lo bewijsstuk:-.* n. df geduretw'c
d.- laatste schtt. n jar«c vor-'a
meld. Kr zijn oude rapporten en do
gumenten; er alio getu»gen«*en -
merkwaardig in nun •••i.r:imm:g'"
uit ver van elkander verwijderd'
gebieden en de at. '.li--* «-n overt i - tid<
schildering van de Indianen. die_in a*
nabijheid van liet land wonen. Ilf heb
van h«n oude kunstwerken verkregen,
die volgens hun verklaring uit de oude
stad afkomstig waren. !k conftatcerd*
hun doodelijke angst voor d*» gedeg*--
nereerde nakomelingen van bet oude
blanken ras. wai.rvati tij zeggen, dat
z.j do oude, inotortende stad thans
btwoara.
Braziliannsclie geleerden cn reizigers
die ethnologivh goorieuteerd eu et
varen waren, hebben waargenomen,
Hat de statninr» inboorlingen met een
zeldzame uitzondering de degeneratie-
kenteekenen van c«n hooge trap van
beechaving lieblien.
De drie voornaamste resten van de
]ltari!iaai's*-he inboorlingen, gelijk zij
in de !«>d« en 17de eeuw werden
vonden, waren Topi». die uit
Zuid-Wcateu I int»en*Ir*>ngen tn
geiia de overlevciina van Pacifischen
r/orsprong zijn; Cariben uit bet Noor
den en Tapuva-v wier oorKj.rons nog
duister U. De Cariben waren een
rerkleurig volk, dat zich op zijn b
*en o*jrsj»rong l*eroerat het woord
„Cariboca" loteeker.t „afstammeling
van e«n blank volk".
I»e Tapuvas waren een blan
waarvan gezesd w- rd. dat Het ..«ven
blank is geweest als de Engeleolten.
rr.et smallo handen cn votuii. Biel
teekenen van groote hoonbe.d ei
Mond of bruin haar'. Zij wat'u zeer
han*lig in het snijden van kostbare
Meenet). De groei en het zwerven van
de Tupis en Cariben bracht- hen met
elkander :n conflict, «at tot eeuwen-
largo oorlogen leidde, tijdens welke
beide stammen wederkceng de vrou
wen van de #t deren in hun e'aro op-
nsruen. De Carif*en namen «aal. de gr-
br-iiken en mythologie van de Tupis
- en later w*»; 1— tr urapli
dc Tupis. hun gee'.e kleur liet te
van adel. De T<«» tav trachtten haar t<
rei 'terken en dc Cariben verfden zich
geel.
Tiahtunaea in het THicacamcer was
eens een eiland in een --roOt« plas. Do
stad heeft een oppervüak'e van ecu
vn r'-:ante mijl. Zij werd dooreen aard
beving tijdens het *int*tanu van dc
Andee verwoest, Haar monolithische
bouwwerken werden geheel verniet'
en haar fundamenten tic**n nu onder
de oppervlakte van het meer. D*- cc-
heele-stad is in zand begraven. Niet
all'en kolen vindt men aan de oevers
van het Titicarame«ir, maar op de top-
cen van de Andes, op 17.(XX) voet
hoogte, treft men fossielen anr
thans nog beetaande schaaldieren.
»men, dat zij door niets anders dan
aardbeving en tijd heeft geleden.
Daarom nemen wij aan, dat wij de
ruines vrij vinden liggen en niet in
het moeras begraven.
DE UITRUSTING.
Kolonel Fawcetts uitrusting is in de
eerste plaats in Londen verzorgd. Daar
hij her gebied zooveel mogelijk voor de
Koninklijke Geografisch*; Vereenigiug
wil onderzoeken, neemt hij een theo
doliet, chronora«t«T. lichteextant,
glashoriz'in. arenoiden, thermometer
en een hypaometer tot onderzoek van
de arenoiden mee. De overige uitrus
ting omvat geweren, bijzondere pak-
zadele voor ae muilezels, stevige, on
verwoestbare gabardinekleed ine. in
het bijzonder veel schoenwerk, hang
matten. dekens, jaasen van geoliede
zijde en muskietennetten. Bijlen noch
schoppen noch houweelen worden mee
genomen. maar in plaats daarvan bij
zondere, ttwschen mes en J*iil te rla*-
seereu gereedschappen, die kolonel
Fawcett zeer goed bruikbaar weet zelfs
voor uitgravingen.
(ie voedingsmiddelen zullen bestaan
uit gebakt vieeseh, rijst, havermout,
soep. nirel en gecondenseerde melk.
Bijzondere bussen, die in de muilezel-
pakken pateen, zijn vervaardigd, om
de voedingsmiddelen tegen de vraat
zuchtige achermmleren te beschutten.
..Deze l"-est«-n eten niet alleen je le
vensmiddelen. maar ook je kleeron op.
Ik heb beleefd, dat. zij mij do kleeren
van het lichaam haalden en mij in
lompen achterlieten', vertelt kolonel
Fawcett.
Alle leden Van dc oxi>editie van ko
lonel Fawcett zijn meer dan zes voet
lang. Zij zijn slank, p«>ed in vorm en
gebruiken, geen alcohol of tabak. Ko
lonel Fawcett u-as zijn leven lang in
training lb> beide jongelui hebben de
laatste tw»e of drie jaar voor deze ex
peditie getraind.
..In het ergste geval", meent kolo-
n*i F iwcett. .zal toch iemand van ons
tenjiikceren. Wij zullen niet allen ge
dood worden".
Aangenomen mag worden, dat de
i*edifio ongeveer twintig maanden
zal vorderen, otn haar onderzoek te
voltooien Kolonel Fawcett *d pogen,
naar en van den laatstcu voorpost dèr
1-eerhaafdê wereld «en berichtendienst
door middel van Indiaanarho loopers
te organtwercn tn later, indien moge
lijk, van de verborgen wad zelf.
door
SIMON MOS.
Hoewel onder den invloed van het
succes van de biobcooj), de roman
tiek weer «enigszins ecJiijm op te K--
ven, zijn we de ».'*:*r, veelvuldig be-
aclireveu in do oude beJdenromans en
ridderverhalen, tocii vrij wel te bo
ven. In de laatete jaren is de roman
tiek op liet toonecl, in do literatuur
en ook in het dagelijkse!, leven dood.
Ito tijden waarin de vader zijn ge
schaakte dochter met post paai den
achterna zette, om zo» mogelijk huur
tn «o buien, ulvorcnn zij de gTens l*e-
n-ikto. behoor, ti tot ln*t v.-ricuen. Ge
woonlijk is het niet meer nood g m
onze dagen c^n mosje te ecltakeit; t
zou trouwens ongerijmd gijn, in ver
band met *le l edeiulaagsche commu-
nicaUteniddelen, t'Jefoun cn draad-
looze. Maar Angelina was nu een
maal een mei>js, dat nor dweepte
met romnn'nclie omstanu glic ien: zij
hield van s-nsationeele voluien cn
verplaatste xiclt niet alleen in ge
dachten, in het tijdperk van een'ge
ecuwen terug, maar zag zich ook
gaarne in haar vorlnngens en avon
tuurtjes, ja zelfs in hnar huiselijke
Hevigheden, m t een romantische
sluier omgeven. In d z-n nuchtereri
Mjd kwam zii daardoor telkens in
botsing met de banale allclnngscbe
dingen, die zich iu velerlei griliighe-
den voordoen, maar t ch meestal ge-
j *j*«tend blijven vso a Ie romantiek.
En nu was het heel zonderling, dat
Angelina, die reeds van Lair kinds-
head nf. bijzondere ei» hen had ge
steld aan haar tcekotns'igcn echt
genoot. verloofd was ir.et een boogst
pr*-*zaisch Jongmenscfi. ecu braaf jon-
zeling, met een niooio positie, vroo-
lijk en welgemoed, maar Gemand d <-
knlm en eenvoudig de zaken bekeek
en 7onder enthousiasme oor het
buitennifsige do r het. leven ging.
Doch ond *nk« het ver.vltil in tempo,
rament, hield Klaas veel van zljtt An
gelina, die tot in haar naam min of
meer romantisch was. t -rvviil ook ztj
wederkeerig vel hield v-n haar ver
loofde. et zijn alledangsclien naam,
mn;ir do contrasion voelen zich dik
wijls tot. elkander aangetrokken. Dc
romantische idecfn vnn -het meisje
waren echter m ermalen terdege la»-
tig voor Klana; zii steld» in hnnr
liefdesanngi-lejn-nhrden wel een»
elschen, dio voor een zoo nuchter
Jongeling, slechts met 'Ie grootste
moeite kondeu worden ingewilligd en
niet zelden geheel onuitvoerbaar wa
len. Zij verbeeldde zich de jonkvrouw
uit de middeleeuwen en lvlaas als
Prins of Ridder van dien tijd; die
'bij elke gelegen lie d zijn dapjierheid
moest tooncn. om zijn aangebedene
iu alle opzichten waardig te zijn.
W anneer* hij haar zou opwachten,
als zij op bezoek was geweest, of haar
kwam halen van e«n zangrepetitie.
dan duidde zu de plek van samen
komst in haar romantiek zoodanig
aan, dat zij lastig te onthouden en
haast, niet uit te vinden was. Klaas
moest b.v. komen zóó of zóó laat.
bi !i*-i kruispunt van do wegen daar
eu daar, dan den me si Noordelijken
weg opzoeken, «la nu» liet de»de pad
links inslaau, om post. t« vatten bii
den vierden l oom r*» hts. Of wel zich
op d.t of dat uur begeven in een be-
paa'de straat en op en neer looi>eti
voor liet huis. waarboven op dat tijd
p ju st de maansikkel zou staan,
zicht baai- *i:-». hcu tvv*-<: s**ho"istec-
nen. AA'as *r een faniiliefeestdagop
komst, dan Meld*- zij van te voren
va?! hr.e en op welke manier, zij hein
het liefst zag gevierd. Natuurlijk
Rropen dan van haar bepalingen de
roinnnfis.ho id<-*- 11 vvc-cr in dikke
stralen, langs 'I-elite enkele natuur
lijke. Nu binnenkort hnar verjaardag
zou zijn aangebroken, had ze weer
tijdig bekend gemaakt, lietg-eu ze
verlangde. Afgescheiden van de op
haar verlanglijst geplaatste oadeau-
ije-s. had zn van haar verloofde ge-
<-is*-ht, «lat lm haar ditmaal niet. al
leen persoonlijk zou komen felicitee-
ren, maar zijn liefde voor haar
evenals de ridders dit vroeger deden
zou bozifcgen iu een lang gedicht,
hetwi ljt haar niet langs den gewo
nen weg per post, dooh op d«- een of
andere excentrieke wijze, in handen
moest komen.
I»e ai me lvlnos zat g du* lit met dia
op*lra*-ht t«v h.iuden. Hu vvas zelden
poëtisch gestemd, zijn dichtader vloei
de traag, hij had reeds de grootste
inoeite om bij hel S ii'erklaastecst,
eeltige dragelijke regels saam Ie
flanren. Hij f*»«-t rde dan ook sterk
tesen die zonderl iige eis«di van ziiu
verloofde, doch zij hield vol. D» min-
S*, I ..i.i.T II-: *le mhldel-
ecuwen konden tiet wel. waarom zou
haar minnaar het riet kunnen, al
thans het ten minst" probeeren.
Enne... dat gedicht moe» mtj
op ongewone immer bereiken, waar
schuwde ze. i* et a's oen gewone
brie' denk daar aan.
j._ i i li* nvt), teekend kun-
uen vorzendau. eteltle Klaas voor.
Ajakkes, nept Dank je wel...
dan zou ik hen» zelf van bet postkan
toor moeten halen.
Als ik hem dan eens door een
kruier "..et l*ezorgen? zuchtte de wan
hopige jongeling.
-- Nee. nc -. Klaas! Geen verdere
uitvluchten j* mo t het zelf
»n onder een be/warende om-
ndi-iuiid dan dat wil zeggen,
n t zoo gewoon in de bus stop-
pen
hem kunnen afgeven,
achterom, aan «ie keukenmeid, waag
de Klaas *.j> te werpen.
Och nee. ioiiven dat bedoel
ik niet*... nu'ór moeilijk: Da vroe
gere ridders 'leden hot. in 't harua*.
uwt r-iv rii|>:er opzij om een
vijand te kunnen verslaan. "Is het
noodig was 'f paard en tn woes-
tou volop, Imits ongcl.aando wegen...
mji dan. onder het balcrn van dc go-
liefde. het minnedicht te zingen, of
.I<rl-im*-*>t»*n totdat liet de
edele jonkvrouw lvehangde het
rechterhand, doch de muzen lieten
hem schandelijk in den steek, de in
spiratie bleef zoek. Terwijl Chariva
ri us en Tom de Rijmer in een hand
omdraaien hun gedicht voltooid heb
ben eu bij wijze van ejireken. de ver
zen zoo maar uit bun dichterlijke
mouwen scluiddeu, zag de eenvoudi
ge Klaas geen kans cón tegel op het
papier te brengen.
Ten slotte besloot hij hulp te zoe
ken bij anderen. Maar zijn boeken
rekje bevatte niet veel en wat er
s(ond was nog al ©udervvetach. Doch
..De Genest et" zou hem waarschijn
lijk wel iets aan de hand kunnen
doen'? Al bladerend, vond hii: ..Mor
gen is mijn dichter jarig" wel ge
schikt. Het een kleine varia is. had
hij dan immers een eersten regel en
een goed begin.
Het eerste couplet kwam toen spoe
dig klaar:
„Morgen is mijn meisje jarig
„Morgen vj rt zij vroo'ijk feest.
„Heden zou 'k vo-*- haar d chten
„Maar dat kwelt mij nóg 't meest".
Toen volgden, met ««nige overge
komen regels en rümwoi.-den, nog
enkele strophen en de laatste !u;dde:
„Morgen is mijn meisje jarig.
,.'t Was wel vreemd, wat zij verzon
„Een gedicht".-, man'" nu 't
klaar is,
„Leg 'k liet strakjes op 't bul on".
Maar het was to n langzamerhand
twee uur namiddernaebt geworden.
En hetgeen er nu nog te verrichten
iel, was evenmin bemoedigend, voor
ster te openen
Itxiar ridder een
■kushand toe le werpen.
.1;,. tiinnrro... ik tub geen paard
*nit«-r de i-rave Klaas, euue -
iovendien zou 'k mij er met op wa-
ï*-n oolti
Nee. dat hooft ook mot. dat zou
'k niet van jo verlangen. B «*i>gdo
Angelina, d.-.t was maar. «ca voor-
v-ld, lioe het vroeger ging
O. selukk g! s'eunde haar ver
loofde. -
Weet Jc wat, ik zul hot Je vrij
ffomakkolijk makoi»Je 1 efdedicht
leg je. in gcslot-n couvert, op het
balcon v -n onze logeerkamer je
wed. die is aan do rechterzijde van
on* Vu..-- en daar hoop
dan ojt «len morgen van mijn verjaar
de g te vinden
Laat jo dan van - dat nat-
con een touw-ladder afban e;mfor-
meerde de jonge man voorzichtig.
Kan jo dmken, lachte h*-t meis
je. n-f: joiiacliof. dat moet je zelf
maar uitzoeken.. Nou. riddg!
ken or op, op den bopoalden dne, liet
couvert, op het nfinceduidde balcon
te vinden Huang! riep ze noc
o-'ntnnnl en wa* vi-rdvvenen, den ar
men Jonffen in de grootste verlegen-
liehi achterlntend.
Eiken dag had Klaas ziln opdracht
verschoven, totdat hem eindelijk »iog
slechts «len avond r«;*tt«v vóór den
nacht, waarin hot epistel op het bal
con inoest worden gedeponeerd. Het
gedicht bezorgd© hom «lo grootste
nioedijkheid. HIJ bod een flink vel
wit pupier voor zich lisgen en een
booraeivollen vulpenhouder in zijn
Eer. oude pet en gummijos zouden
Jioo'-'st jiodzak lijk zijn.
Tegen half drie kwam Klaas ann de
woning, waarin zijn Alcinea rustig
sliep, vve'licht «Ir omde zij een ro-
'mauüv-dheu (droom van ridders en
zoo. in 't nimst niet vermoedend, iu
welk romantisch avontuur hnar be
nde zicli weldra geplaatst zou zien.
a is tuurde nnnr 1 et bewu-te bal
con. maar hoe er op te komen? Daar
had hij den geheelen weg tot
hier. loopen peiuz- n. in ruwe regen
vlagen. Maar bij hoogen nood is dik-
w ijls de redding zeer nabij. Bij een
huis uaastaan. lagm zoowaar eoni-
ge ladder, achter gelaten door si-hil-
ders, die bezig geweeét waren het
huis opnieuw in de verf te zetten. De
meeste waren te groot <n ie zwaar,
doch één leek hein wel geschikt cn
spoedig was hij er mee genaderd tot
onder het bewuste balcon. Toeu die
leer. onder heel wat bezwaren, met
dien sterken wind. eindeb- was on
gericht. bleek zij he'aa*; een-weinig
te kort. z:i reikt- niet g heel tot het
balcon. Zij werd_ toen tegen den
muur geplaatst in de hoop. dal her
mogelijk zou zijn a'edan nog her bal
con te kunnen hei eiken. Doch ter
nauwernood vvas het riddsr'ijk- jon-
g-menscli. dat in avonture*i niet voor
zijn middeleeuw-cho col'ega's onder
deed, ter halvcrlir o-."e van de la«l-
der geklommen, of de s'-m van een
politie agent, die e-ui nachtronde
maakte, drong barsch tot hem door.
Ilnlt! kt'itU het gebiedend, sta!
Of ik schiet!
Vlu-'ser den hii was opgeklommen,
liet, Klaas sev-Ii dra ztikken en slond
op dm grond, bevend van koude en
angst.
- Ik ik wil*-'e hier. ik ben
geen inbreker, stamelde 1 ii bibberend
ik kwam niet om te st-lcn.
Nee. je kw-m wat brengen, sar-
casfc de agent.
Ja ju'st- lievv«»i*d« K'nas. ik
wilde ie's op het balcon ne rleggen.
Te m-neer. neem mii nou
iets neerleggen Nau avijn, dat
dret er ook i e toe. dat zul en ze op
het bureau wc' uitzo cn U bent
mi'n nrpslant! En nou geen kap-
sme= nder we.', anders gaan de
boeten an.
Maar da' was natuurlijk onnoc^;s:
de arme K'aas vieg zeer gedwee mee.
wa rom niet? Hij had immers ni"«
gedaan -n ook niets ongeoorloofds
willen'doen. Toch keek hii erg sim
pel. teen hii op het bureau aangeko
men. vrorloopig in een cel werd op
gesloten.
D» ogrnr. d»e hem gearresteerd had.
maakte daarna het procoe-verbaal op:
de weddemsohap.
Een bedelaar
had aan eeker
huis enn groote
pudding gekre
gen, toen hij
iets te eten
vroeg. Twee uur
later was hij al
weer terug en
toevallig deed
mevrouw eelt
open.
„Mevrouw",
vroeg nij, „kunt iJ mij niet het recept
geven van de puddme. die ik -vanochtend
ran U gekregen heb."
„Allemach:ig, kerel." viel de siom ver
baasde dame uit, „wat wil je daarmee
doen r
„Vu*-,r een w-ddfcliap," verklaarde de
mar., ..ik t inct «en kameraad gewed.
If:j r* j: L" gebruikt v*.or die pudding
drie kop cement op een kop suiker en ik
zeg. L" gebruik', maar twee en eeu halve
kop cement."
INCEZONDEN MEDEDEELINCEN
a 60 Cts. per regel.
Restaurant „RUSTHOEK"
Bloemendaal
lederen avond SOIRÉE
DANSANTE, gezelligste
DANCING van Haarlem
en Omstreken.
„dat arres'ant pogingen had ge-
dra ii tot diefstal, althans tót in
breken. althans wilde trachten
het balcon te bereiken, althans
«cn ladder was opgeklommen, al
thans ter lia! V* hoogte; en op last
afgedaald zi.tide, door ondergetee-
kende gearre-terrd. enz. enz."
Hoewel de atmosfeer in de cel vrij
dragelijk was. bleef Klaas klaar wak
ker. S open kon hij niet. Hij moeet
voortr!iir« n«i denken aan hetgeen
gepasseerd was .en aan wat nog ko
men zou. In *'en morg n kwam een
zwak. nevelig schijn de voorwerpen
in zijn cel schaarsch belichten. Toen
commissaris aan hot bureau was
gekomen, weid <i< v-id;:cht« jonge
ling voorgeleid. Klaas gevoelde zich
s lekker. De commissaris bleek
echter een zeer vriendelijk en vader
lijk man. Hii nam zijn lorgnet uit
het leeren omhulsel en met gewa
pende oegen ke-.k hij Klaas aandach
tig aan.
Ifm! zei bii, lachend zijn lorg
net weer afzeilend, dat ziet er niet
a's een inbreker uit. zou *k zeggen.
En toen Klaas alles tot in do punt
jes had verhaald en lot overtuiging
het couvert met liet adres van Ange
lina, don conirak-aris ter hand stel
de. wist de mail dei" wet geep heiere
oplossing cm een eind aan het geval
te maken, dan het romantische meis
je aan het bureau te ontbieden.
'Angeline, die liet vreemd had ge
vonden niets op liet balcon aan te
treffen. Veronderstelde dadelijk een ro
manesk atvontuur, toen het verzoek
tot haar kwam.
De commissaris liet haar plaats
nemen, informeerde vriendelijk naar
een en ander en na de bevest iging van
liet meisje, gaf hij haar den vader-
lijken rand voortaan liever wat min
der aan romantiek te doen, daar haar
verloofde, ten gevolge vat», haar won
derlijke ideecn een minder plczierigea
j nacht had doorgebracht.
Daarop reikte li ij Angelina 'den
brief over, en verzocht Klaas weer
binnen le komen, om wt zijn bemin-
j de te kunnen \ertrekken.
O. Klaas! riep Angelina, in ver-
ukfcinc naar l»em to-sne'lend, hoe
''eerlijk! Wat leuk. hé? Ik
heb alles van mijnheer hier verno
men Nu heb ik je brief toHi op
cn Liiitondere manier in handen ge-
cregen.
«NCEZOnOEN MEDEDEELINCEN ro Cts. D«r ragel.
Vruchten-, Koffie-, Chocolade-, Wijn-,
Roest- en dergelijke vlekken verwijdert
Gekleurde stoffen ontkleurt
HEITMANN'S ONTKLEURDER
Onschadelijk voor alle stoffen. Gemakkelijk gebruik. Men let op het merk
„vossekop in ster". Verkrijgb. bij drogisten en dergelijke zaken
Feuilleton
Amenkaansch* Roman van
OTTO HOECKER.
„Jammer genres moeten de voor-
wendacl* »oor dtce bew.jsirachtiga
fe t. wijken" hij liet een fote-
g af:*.- zien waaraan een smal stro- a
je l>escb»even l- l»:er \astzat.
„Dit portret liier stelt een van
ambtswege genomen fotografie voor,
w. ike z.ch onder no. 4750 hier tn de
misdftdtgerszalerij bevind: Bode,
laat do b.clt nis eens aan de gezwo
ren-n zien, i oud het dan ook aan »'c
getuige en den beklaagde Voor. Ik
roep iedereen in de za i! r.p, of hij
niet verbaasd staat over lo verras
sende gelijkend i««sdit beeld
en de daar op den stoel der getui
gd n zittende p*«ryion, afgezien na
tuurlijk van het vcrïchi' in Jaren-
Dl' beeld is geir.a.M onmiddellijk r.a
de ve oorde ding van Nellie Minkera
lot e n vierjarige gevangenisstraf, en
er is een nauwkeurige persocnabe-
(•chrijvinc aan tocgeb'oegd. Jammer,
dat toentertijd het meetsysteem van
Ber'illon nog niet was ingevoc-rd, dan
had men d.t geheele onderzoek niet
rv.odig".
He: portre: was ondcrtttsschen vsn
hand tot Land g* ?aan. Hoofds hud-
deud hadden d« gezworenen He' fc«-
.-■•ha.iwd *n vervolgen» opgewonden
i un o"*creen»t«tnmendo opinies over
de comp'e'o gelijken:» t« he. n*»n ge
geven. Ethel disrentegen wa» van
angst ineen gekrompen, t«jen zii het
hee d in handen kreoz en had op-
n:etiw haar gelaat bedekt. Haar ver
loofde echter wierp cr een vluchU-
ven blik op om het te onderzoeken.
„Ik dacht liet wel sprak bij toen.
„De gelijkenis geef ik onvoonvaar-
•Mijk toe. Zn heeft mij zelf óók eens
■eibluft doen staan toen ik cenzel'-
■Je beeld met een fotografie mijner
xerloofde v* igcle*-k. Ik mo'S* het on-
derscheid nnuwkeunjr best' deoren.
Dm zulk een moeite te sparer*. z»l
do adtocaat wc! zoo gre l zijn de bij-
gevoegde persoonsbeschrijving voor
te lezon.
„Jawel, dat z.nl ik doen!" riep deze
nu verrast.
„Ik maak er de jury op attent, dat
de getuige ondertujschcn tien jaar
ouder is geworden Derhalve"
hij las het signalement voor ,,ge-
zi'litlangwerpig ovaal... Juist!
Neus: edei, grieksc.h Ook juist'
liaren: blond naar 't bruine toe._.
Opvallend ook juist! Mond: klein!
Oogcn: lange wimpers, groenblauw".
„Niet juist!" viel Nad nu scherp in.
„Mits Hastings bezit, zwart*» oogen
en hoopt deze, met uw verlof, ook
reeds aóór tien jaar bezeten te heb
ben".
Algemeen© verbluffing in de zaal,
waaron:er zich heimelijk lachen
u.engde. De aanklager trachtte zijn
ontroering in 't geheel niet te beman
telen; ev«nmin de oresident-
Maar zij moee'en toegeven, dat er
geen vergissing mogelijk was. Ai
bad men zelfs aan een schrijffout in
bet signalement willen gele,oven, dan
sprak het portret toch nog voor zich.
Hoe verbleekt het ook was: de helle
oogen waren gemakkelijk te herken
nen.
,,!k geloof, dat het schitterend be
wijs is geleverd, dat miss Hastings
uiot te Sing Sing e©n straf lieeft ge
boet. maar dat «en dubbelgangster
van haar zich voor Ethel hoeft uitge
geven. Daar nu deze ondeistclling
zwak is geworden, is ook het bewijs
wel overbodig, dat m:s*» Hastings
ook mijn netïf noch in de City Hall
hier, noch ergens anders ooit ge
huwd heeft. Om vérdere vragen te
loorkomen, verklaar ik: mijn ver
loofde heeft een jongce sliefzusler,
die Lise Walker heet. Men vermoedt,
dab deze rich in dit geval voor hare
ongeveer twee Jaren oudere stiefzus
ter heeft, uitgegeven, daar zij dit ook
reeds vroeger, in minder belangrijke
gevallen gedaan heeft".
Murray gaf daarop geen antwoord.
Hij was «*p zoo a mislukken zijnet
bewijsvoering zoo weinig lootb* reid
geweest, dat hij vol ergernis het por-
tiet D im en hét bij de overige 1 o-
wijsstukken m een portefeuille stak.
I „Goed, maar dat is slechts bij
zaak'. trachtte hij zijn nederlaag to
bemantelen.
„Geeft de getuige toe. eoigisteren
namiddag, om drie uur ongeveer op
het kantoer des beklaagden te zijn
gewees\ daar ongove*-i twee uren
\ertoefd en hei na v ïjf uur weder
verlaten to hebben, dus sle iits «eni
ge oc*genWikken vóórrla Mr. Whist
ler zei: weer het kantoor betrad?"
Nog vóór Nad F.'hel kon overhalen
on- het antwoord te weieeren, had
zij reels loost'-mmer.rf geknikt.
„Laat mij spr k<n, Nad verzocht
zij nu mot verstikte stem.
„Deze hoeren hebben or recht op,
de v.aarhaid to booren".
„Zeer goed!" gaf Muray te kennen.
„Wien liebt gij op het kontoor aan
getroffen? Huntington Whistler?"
Ethel knikte,
„Alleen? Was de boekhouder Phelps
er niet. meer? Kwam deze ook
niet terug? Word tijdens uwe aan
wezigheid door een bode iets afge
geven of kwam er iemand? Denk
«iens na. Door de firma Brown Mc
Lean cn Co. is ecu verpakt fleschje
afgegeven, dat een nieuw p.eder in
hield".
„Dat is niet het geval. Ik 1 erhanl
bet, naar mijn weten is in die twee
uren niemand gekomen
„Hebt u zulk «en pakket in het
kantoor gezien?"
Murray hield er een in de hoogte.
„Ik weet het riet. Onduidelijk staat
mij voor den geest, dat ik op op
Mr. Wnjstler's schrijfbureau een der
gelijk pakket heb zien liggen, waar
mede zijn neef achteloos speelde,
maar zeker kan ik h* t met z -ggen".
„Dat is echter van groot celang
De inhoud der flesch was vergiftig
eu aau dit vergil is Huntington
Whistler gesionen. Hebt u hem uit
een glas zien drinkt n? Ook niet?
dat komt mij onverklaarbaar voor".
Groote bevreemding klonk u t zijn
stem.
„Ik was zóó opgewonden, dat ik
ternauwernood op uiterlijkheden let
ten kun. Maar ik geloof te kunnen
verzekeren, dat tijdens mijn aanwe
zigheid die man niets gedronken
l-eeft".
„Wie was er nog meer by uw on
derbond tegenwoordig?" vroeg de
jeugdige aanklager,
„Nog meer?"
Ethel zag hem verbaasd aan.
„Niemand".
„Denk e«?ns goed na! Gü moet hot
u kunnen herinneren! Stond niet
iemand achter hei gordijn van een
boekenkast vii-i orgen? Dicht achter
den door Hu i ngton Whisüei mge-
uomen stoel?"
Groote vrees was plotseling jn
Ethel's oogen te zen. Met dc Land
aan het hoofd da t rij ernstic na.
..Mijn hsmcl, was het can toch ger-n
schrikbeeld van mijn verhitte ver
beelding.'" vroeg zii m er in zichzelf,
terwijl al'e aanwezigen, Nad niet uit
gezonderd, haar in .t de groots e span
n:ng aanzagen.
„Ja, ik her.nncr bet mij: soms
kwam hei mij voor, alsof hei g oene
gotdiju recht (e/enover mij rich he-
uoog, op en iu der g:ng, precies als
of er een menseh achter ve:l.rrgen
stond. Maar ik zei tl re»ds, ik was
7óó oj gewonden, mijn denken en voe
len werd zóó uitsluitend door één
zaak bezig gehouden, dat ik onbe
kwaam was, np iels anders acht te
slaan. Slechts werktuigelijk heb ik
kern gezien. Nu eerst, nu 'gij er mij
om vraagt, kan ik er mij een bee'd
van vormen. Ik geloof nu ook, dat
achter dat gordijn een mensch ver
borgen stond".
,,U hebt echter den man niet ge
zien?"
En toen Ethel slechts met het hoofd
schudde, gdng hij door:
(Wordt vervolgd).