HAARLEM'S DAGBLAD Naar het binnenland van Brazilië Vervolg Inleiding Een romantisch meisje Onze Lacfihoek Verfvlekken uit wit linnengoed SCHULDIG? Zaterdag 14 februari 1925 derde blad (Voor Haarlem en Omstreken uitsluitend door Haarlem's Oagblad gepubliceerd) De expeditie van kolonel Fawcett. Oe binnenlanden van Brazilië. Da geheimzinnige, 17000 Jaar oude stad van de blanke Indianen. Tiahuanaca wm vermoedelijk de reatie van een tijdperk, dat tnet de lidden-Anirnkaansche en Columbi- he architectuur parallel loopt. Het interessant te consuieeren. dat de ude pyramid* in de nabij,tejd van de a*l Mexico dikwijle Tiat:huacca wordt genoemd. Dere gelijkheid van naam draagt naar mijn ineenirw een weinig bij tot lw bewijs, dat de Tolteken. »oK van Mexico, naar Zuid- i verhuisden. Verder is de mee- motn «erd, dat rij ook «aar het Noorden trokken, gelijk inschriften op «*u«J*.* pi.-n 1-ewijren. welke in Noord. lu hrazihe bestond lang de overle vermc van een volk, de „Orizes Pro- caz* geheeten, hetwelk diep in liet binnenland een testing had. In den eersten tijd van de Porttigeeeche ko lonisatie brachten onder zo? kingen fan rivieren voortdurende berichten er ..blanke en gekleede"' Indianen die eten geheimzinnig vordwenen, ah z*j te voorschijn waren gekomen. Der gelijke berichten doen tot ongeveer eer. halte ceutv gele len de ronde, dan hou den /ij. ntei uitzondering van ej dtcche beschrijvingen van eenzame lonisten op. In de zeventiende eeuw bel-i-en tlerz'V/.ers in do wouden van 1 veertien mijlen van het dorji para aan do Rio de Cobre verwijderd, fs van een ..tempel of «vn ve« eronden Kr ix-votideu zich bee! pc ontdekken sloegen det» in kleine stukjes, daar zij m-enden, dat cr zich wel ecus diaman- 'en :n konden bevinden. Ongeveer in denzelfücii ti>«j vonden eeniga lieden, die in hetzelfde district goud waachten een met zeldzame Ictterreekens bedekte metalen plaat. Eveneens in de zeven tiende eo'iw werd in Santa I'aulo een stam, <i Guyanaa, ontdekt, waarvan de gei ruiken niet die van de ln-"a* overeenkwamen. Er z jii stammen met vrouwelijke, eiderz. s'ammeti tan zon-aanbidde:* met religieuze aanduidingen, die iden tiek zijn aan de Incanamen. stammen, li' de planeten kennen en ze namen geven, stammen, die de zou bezingen fi <ie in - me nc:nm«n hebben. Daar njn de Maxubis. die bunas liet land n"R onbekend zijn. de Vira Vira. die de zon aanbidden en die de Incas ou der d»n naam Vira Cocha kenden. De Amazon* of Aikeam!*enanaa, „de vrouwen, die alleen leven", waren niet ren mythe. Een gebied, dat zij In woonden, i* nog uiet onderzocht. De Manquita* waren sterke menschen. »ier trouwen a!e de Amazones voch ten. De Cambenanaa waren blonde In dianen. die katoen vervaardigden en rubber gebruikten. De Sbirujavaa tooiden zich evenals de Ta'cjva-tamnprn met gouden pla ten. Amazone» waren onder denzelfden naam «n met dezelfde gebruiken in Assvriê en Griekenland lakend. ,,\Vo- dan" of ,,Odin". die uit de Scandina vische mythologie bekend zijn, wordt thans _i;og door menige Ainazonestam aangebeden. 'edrelten van het land, dat ik van. plan I-en te doorVruisen. Worden be wrond door talrijke en tamelijk moe! li.ik t» liehande'en holbewoner*, gedrongen, dwergachtig, i***!ijk ra* met cir ri ere huid. dat m holen w<y»nt. dte me*. Maden en takken he*lek» zijn. Z:i ziln negroid en het overtoil)van de oorspronkelijke bewoners van het continent. Hun reuk is buitengewoon •■"'•lero :i zu jagen bij nacht. Zij zijn bekend a'* de ..Tatus" en wachten op hun ontdekking. In di: onontsloten gebied bevinden zich tenminste iwee vwswsta steden, maar de gebeele streek ia rijk aan dua- >T onbekende arcliaeologische over blijfsel* i). Zij zijn naar alle wanr- »chijnl"kheid de :nt»*r<***nt«te en le. langrijkate ter wereld, daar zij in het algemeen weinig beacbadigd. zij liet d»n ook gebroken zijn. In dit ontoegan kelijk gebied kunnen geen rcliquiecn geroofd zijn. Ik l*«n ook in de ruines in de wou den van Westelijk Bahia geweest, waarvan de Britcche consul-generaal it: Rio, oionel O'Stillivan Beate, de 'enige blanke bezoeker, mij op de hoog;*: had gebracht. Ook zij tr*onen teekencn van verwoesting door aardbe ving. Zij riju bovendien bijna begraven en dcor hun verblijf gedurende ectiwcu tn de vochtige atmosfeer van liet woud, ster', verweerd. Zii zijn voor iederen onderzoeker, die geen enorme kosten voor de Ontgraving kan maken, onbe reikbaar.Tot dusver zijn zij elechts aan •■•uiige lialfbioed-Indianen en aan de on*!-Indianen l-ckend. Maar de stad, die ik thans reek. ligt toch op blanken grond en lk heb alle redeii om aan te (door L. F. PARTON) (Copyright bij United Telegraph). (Nadruk, ook gedeeltelijk, vezboden). DRAADLOOZE TELEGRAFIE. Wij zullen, verklaarde kolonel Faw cett, een bijzondere «-tudie maken var «1** verbindingsmogelijkheden der In- dianon. Bij v«-rs r.iMende gelegenhed*-. merkte ik, dat her bericht van mijt komst mij lang vooruit was gegaan tio'ii waar geen mozclijklfid -ju verbinding door me nee heil beetond. Kt bestaat een verhaaltje, volgens hetwelk dit volk door telepathie met elkaar ui verbinding staat. Ik geloof dit MÉM omdat ik met geloof, dat er ander geloofwaardig wetenschappelijk bewijs voor deze opvatting l»>;aat. Maar i)e heb waargenomen, dut de Indianen «en geluid vijfentwintig mij len ver door liet boadi bunnen zenden door op een eigenaardig hol stuk hout to slaan. De draagkracht van het ge luid is bijzonder verbluffend, daar geweerschot ren - hoogste twee mijlen ver in het woud wordt gehoord. Mo gelijk. dat zij «enige kennis van 0* vibratie bezitten, die hun in sU.n «telt, een toon over groote afstanden over te brengen en het is verder moge lijk, da: z;j in eta»t z ;n. d*-ze vtbrau te veranderen, xoodat rij <la*rmed© verbiiidingcevstecm vormen. I - y niet. dat het zoo is: - i-g alleen: h-t ie mogelijk en ik zal trachten, er yaa t*» weten te komen. DE ONBEKENDE VOLKEN. Mijn stellige meetdag, da*, wi; «en öudc stad rullen vinden, die tot dus ver voor de moderne m* n- hhe.-l bekend U gebleven, is g* i »«re:*l °l' v^lo bewijsstuk:-.* n. df geduretw'c d.- laatste schtt. n jar«c vor-'a meld. Kr zijn oude rapporten en do gumenten; er alio getu»gen«*en - merkwaardig in nun •••i.r:imm:g'" uit ver van elkander verwijderd' gebieden en de at. '.li--* «-n overt i - tid< schildering van de Indianen. die_in a* nabijheid van liet land wonen. Ilf heb van h«n oude kunstwerken verkregen, die volgens hun verklaring uit de oude stad afkomstig waren. !k conftatcerd* hun doodelijke angst voor d*» gedeg*-- nereerde nakomelingen van bet oude blanken ras. wai.rvati tij zeggen, dat z.j do oude, inotortende stad thans btwoara. Braziliannsclie geleerden cn reizigers die ethnologivh goorieuteerd eu et varen waren, hebben waargenomen, Hat de statninr» inboorlingen met een zeldzame uitzondering de degeneratie- kenteekenen van c«n hooge trap van beechaving lieblien. De drie voornaamste resten van de ]ltari!iaai's*-he inboorlingen, gelijk zij in de !«>d« en 17de eeuw werden vonden, waren Topi». die uit Zuid-Wcateu I int»en*Ir*>ngen tn geiia de overlevciina van Pacifischen r/orsprong zijn; Cariben uit bet Noor den en Tapuva-v wier oorKj.rons nog duister U. De Cariben waren een rerkleurig volk, dat zich op zijn b *en o*jrsj»rong l*eroerat het woord „Cariboca" loteeker.t „afstammeling van e«n blank volk". I»e Tapuvas waren een blan waarvan gezesd w- rd. dat Het ..«ven blank is geweest als de Engeleolten. rr.et smallo handen cn votuii. Biel teekenen van groote hoonbe.d ei Mond of bruin haar'. Zij wat'u zeer han*lig in het snijden van kostbare Meenet). De groei en het zwerven van de Tupis en Cariben bracht- hen met elkander :n conflict, «at tot eeuwen- largo oorlogen leidde, tijdens welke beide stammen wederkceng de vrou wen van de #t deren in hun e'aro op- nsruen. De Carif*en namen «aal. de gr- br-iiken en mythologie van de Tupis - en later w*»; 1— tr urapli dc Tupis. hun gee'.e kleur liet te van adel. De T<«» tav trachtten haar t< rei 'terken en dc Cariben verfden zich geel. Tiahtunaea in het THicacamcer was eens een eiland in een --roOt« plas. Do stad heeft een oppervüak'e van ecu vn r'-:ante mijl. Zij werd dooreen aard beving tijdens het *int*tanu van dc Andee verwoest, Haar monolithische bouwwerken werden geheel verniet' en haar fundamenten tic**n nu onder de oppervlakte van het meer. D*- cc- heele-stad is in zand begraven. Niet all'en kolen vindt men aan de oevers van het Titicarame«ir, maar op de top- cen van de Andes, op 17.(XX) voet hoogte, treft men fossielen anr thans nog beetaande schaaldieren. »men, dat zij door niets anders dan aardbeving en tijd heeft geleden. Daarom nemen wij aan, dat wij de ruines vrij vinden liggen en niet in het moeras begraven. DE UITRUSTING. Kolonel Fawcetts uitrusting is in de eerste plaats in Londen verzorgd. Daar hij her gebied zooveel mogelijk voor de Koninklijke Geografisch*; Vereenigiug wil onderzoeken, neemt hij een theo doliet, chronora«t«T. lichteextant, glashoriz'in. arenoiden, thermometer en een hypaometer tot onderzoek van de arenoiden mee. De overige uitrus ting omvat geweren, bijzondere pak- zadele voor ae muilezels, stevige, on verwoestbare gabardinekleed ine. in het bijzonder veel schoenwerk, hang matten. dekens, jaasen van geoliede zijde en muskietennetten. Bijlen noch schoppen noch houweelen worden mee genomen. maar in plaats daarvan bij zondere, ttwschen mes en J*iil te rla*- seereu gereedschappen, die kolonel Fawcett zeer goed bruikbaar weet zelfs voor uitgravingen. (ie voedingsmiddelen zullen bestaan uit gebakt vieeseh, rijst, havermout, soep. nirel en gecondenseerde melk. Bijzondere bussen, die in de muilezel- pakken pateen, zijn vervaardigd, om de voedingsmiddelen tegen de vraat zuchtige achermmleren te beschutten. ..Deze l"-est«-n eten niet alleen je le vensmiddelen. maar ook je kleeron op. Ik heb beleefd, dat. zij mij do kleeren van het lichaam haalden en mij in lompen achterlieten', vertelt kolonel Fawcett. Alle leden Van dc oxi>editie van ko lonel Fawcett zijn meer dan zes voet lang. Zij zijn slank, p«>ed in vorm en gebruiken, geen alcohol of tabak. Ko lonel Fawcett u-as zijn leven lang in training lb> beide jongelui hebben de laatste tw»e of drie jaar voor deze ex peditie getraind. ..In het ergste geval", meent kolo- n*i F iwcett. .zal toch iemand van ons tenjiikceren. Wij zullen niet allen ge dood worden". Aangenomen mag worden, dat de i*edifio ongeveer twintig maanden zal vorderen, otn haar onderzoek te voltooien Kolonel Fawcett *d pogen, naar en van den laatstcu voorpost dèr 1-eerhaafdê wereld «en berichtendienst door middel van Indiaanarho loopers te organtwercn tn later, indien moge lijk, van de verborgen wad zelf. door SIMON MOS. Hoewel onder den invloed van het succes van de biobcooj), de roman tiek weer «enigszins ecJiijm op te K-- ven, zijn we de ».'*:*r, veelvuldig be- aclireveu in do oude beJdenromans en ridderverhalen, tocii vrij wel te bo ven. In de laatete jaren is de roman tiek op liet toonecl, in do literatuur en ook in het dagelijkse!, leven dood. Ito tijden waarin de vader zijn ge schaakte dochter met post paai den achterna zette, om zo» mogelijk huur tn «o buien, ulvorcnn zij de gTens l*e- n-ikto. behoor, ti tot ln*t v.-ricuen. Ge woonlijk is het niet meer nood g m onze dagen c^n mosje te ecltakeit; t zou trouwens ongerijmd gijn, in ver band met *le l edeiulaagsche commu- nicaUteniddelen, t'Jefoun cn draad- looze. Maar Angelina was nu een maal een mei>js, dat nor dweepte met romnn'nclie omstanu glic ien: zij hield van s-nsationeele voluien cn verplaatste xiclt niet alleen in ge dachten, in het tijdperk van een'ge ecuwen terug, maar zag zich ook gaarne in haar vorlnngens en avon tuurtjes, ja zelfs in hnar huiselijke Hevigheden, m t een romantische sluier omgeven. In d z-n nuchtereri Mjd kwam zii daardoor telkens in botsing met de banale allclnngscbe dingen, die zich iu velerlei griliighe- den voordoen, maar t ch meestal ge- j *j*«tend blijven vso a Ie romantiek. En nu was het heel zonderling, dat Angelina, die reeds van Lair kinds- head nf. bijzondere ei» hen had ge steld aan haar tcekotns'igcn echt genoot. verloofd was ir.et een boogst pr*-*zaisch Jongmenscfi. ecu braaf jon- zeling, met een niooio positie, vroo- lijk en welgemoed, maar Gemand d <- knlm en eenvoudig de zaken bekeek en 7onder enthousiasme oor het buitennifsige do r het. leven ging. Doch ond *nk« het ver.vltil in tempo, rament, hield Klaas veel van zljtt An gelina, die tot in haar naam min of meer romantisch was. t -rvviil ook ztj wederkeerig vel hield v-n haar ver loofde. et zijn alledangsclien naam, mn;ir do contrasion voelen zich dik wijls tot. elkander aangetrokken. Dc romantische idecfn vnn -het meisje waren echter m ermalen terdege la»- tig voor Klana; zii steld» in hnnr liefdesanngi-lejn-nhrden wel een» elschen, dio voor een zoo nuchter Jongeling, slechts met 'Ie grootste moeite kondeu worden ingewilligd en niet zelden geheel onuitvoerbaar wa len. Zij verbeeldde zich de jonkvrouw uit de middeleeuwen en lvlaas als Prins of Ridder van dien tijd; die 'bij elke gelegen lie d zijn dapjierheid moest tooncn. om zijn aangebedene iu alle opzichten waardig te zijn. W anneer* hij haar zou opwachten, als zij op bezoek was geweest, of haar kwam halen van e«n zangrepetitie. dan duidde zu de plek van samen komst in haar romantiek zoodanig aan, dat zij lastig te onthouden en haast, niet uit te vinden was. Klaas moest b.v. komen zóó of zóó laat. bi !i*-i kruispunt van do wegen daar eu daar, dan den me si Noordelijken weg opzoeken, «la nu» liet de»de pad links inslaau, om post. t« vatten bii den vierden l oom r*» hts. Of wel zich op d.t of dat uur begeven in een be- paa'de straat en op en neer looi>eti voor liet huis. waarboven op dat tijd p ju st de maansikkel zou staan, zicht baai- *i:-». hcu tvv*-<: s**ho"istec- nen. AA'as *r een faniiliefeestdagop komst, dan Meld*- zij van te voren va?! hr.e en op welke manier, zij hein het liefst zag gevierd. Natuurlijk Rropen dan van haar bepalingen de roinnnfis.ho id<-*- 11 vvc-cr in dikke stralen, langs 'I-elite enkele natuur lijke. Nu binnenkort hnar verjaardag zou zijn aangebroken, had ze weer tijdig bekend gemaakt, lietg-eu ze verlangde. Afgescheiden van de op haar verlanglijst geplaatste oadeau- ije-s. had zn van haar verloofde ge- <-is*-ht, «lat lm haar ditmaal niet. al leen persoonlijk zou komen felicitee- ren, maar zijn liefde voor haar evenals de ridders dit vroeger deden zou bozifcgen iu een lang gedicht, hetwi ljt haar niet langs den gewo nen weg per post, dooh op d«- een of andere excentrieke wijze, in handen moest komen. I»e ai me lvlnos zat g du* lit met dia op*lra*-ht t«v h.iuden. Hu vvas zelden poëtisch gestemd, zijn dichtader vloei de traag, hij had reeds de grootste inoeite om bij hel S ii'erklaastecst, eeltige dragelijke regels saam Ie flanren. Hij f*»«-t rde dan ook sterk tesen die zonderl iige eis«di van ziiu verloofde, doch zij hield vol. D» min- S*, I ..i.i.T II-: *le mhldel- ecuwen konden tiet wel. waarom zou haar minnaar het riet kunnen, al thans het ten minst" probeeren. Enne... dat gedicht moe» mtj op ongewone immer bereiken, waar schuwde ze. i* et a's oen gewone brie' denk daar aan. j._ i i li* nvt), teekend kun- uen vorzendau. eteltle Klaas voor. Ajakkes, nept Dank je wel... dan zou ik hen» zelf van bet postkan toor moeten halen. Als ik hem dan eens door een kruier "..et l*ezorgen? zuchtte de wan hopige jongeling. -- Nee. nc -. Klaas! Geen verdere uitvluchten j* mo t het zelf »n onder een be/warende om- ndi-iuiid dan dat wil zeggen, n t zoo gewoon in de bus stop- pen hem kunnen afgeven, achterom, aan «ie keukenmeid, waag de Klaas *.j> te werpen. Och nee. ioiiven dat bedoel ik niet*... nu'ór moeilijk: Da vroe gere ridders 'leden hot. in 't harua*. uwt r-iv rii|>:er opzij om een vijand te kunnen verslaan. "Is het noodig was 'f paard en tn woes- tou volop, Imits ongcl.aando wegen... mji dan. onder het balcrn van dc go- liefde. het minnedicht te zingen, of .I<rl-im*-*>t»*n totdat liet de edele jonkvrouw lvehangde het rechterhand, doch de muzen lieten hem schandelijk in den steek, de in spiratie bleef zoek. Terwijl Chariva ri us en Tom de Rijmer in een hand omdraaien hun gedicht voltooid heb ben eu bij wijze van ejireken. de ver zen zoo maar uit bun dichterlijke mouwen scluiddeu, zag de eenvoudi ge Klaas geen kans cón tegel op het papier te brengen. Ten slotte besloot hij hulp te zoe ken bij anderen. Maar zijn boeken rekje bevatte niet veel en wat er s(ond was nog al ©udervvetach. Doch ..De Genest et" zou hem waarschijn lijk wel iets aan de hand kunnen doen'? Al bladerend, vond hii: ..Mor gen is mijn dichter jarig" wel ge schikt. Het een kleine varia is. had hij dan immers een eersten regel en een goed begin. Het eerste couplet kwam toen spoe dig klaar: „Morgen is mijn meisje jarig „Morgen vj rt zij vroo'ijk feest. „Heden zou 'k vo-*- haar d chten „Maar dat kwelt mij nóg 't meest". Toen volgden, met ««nige overge komen regels en rümwoi.-den, nog enkele strophen en de laatste !u;dde: „Morgen is mijn meisje jarig. ,.'t Was wel vreemd, wat zij verzon „Een gedicht".-, man'" nu 't klaar is, „Leg 'k liet strakjes op 't bul on". Maar het was to n langzamerhand twee uur namiddernaebt geworden. En hetgeen er nu nog te verrichten iel, was evenmin bemoedigend, voor ster te openen Itxiar ridder een ■kushand toe le werpen. .1;,. tiinnrro... ik tub geen paard *nit«-r de i-rave Klaas, euue - iovendien zou 'k mij er met op wa- ï*-n oolti Nee. dat hooft ook mot. dat zou 'k niet van jo verlangen. B «*i>gdo Angelina, d.-.t was maar. «ca voor- v-ld, lioe het vroeger ging O. selukk g! s'eunde haar ver loofde. - Weet Jc wat, ik zul hot Je vrij ffomakkolijk makoi»Je 1 efdedicht leg je. in gcslot-n couvert, op het balcon v -n onze logeerkamer je wed. die is aan do rechterzijde van on* Vu..-- en daar hoop dan ojt «len morgen van mijn verjaar de g te vinden Laat jo dan van - dat nat- con een touw-ladder afban e;mfor- meerde de jonge man voorzichtig. Kan jo dmken, lachte h*-t meis je. n-f: joiiacliof. dat moet je zelf maar uitzoeken.. Nou. riddg! ken or op, op den bopoalden dne, liet couvert, op het nfinceduidde balcon te vinden Huang! riep ze noc o-'ntnnnl en wa* vi-rdvvenen, den ar men Jonffen in de grootste verlegen- liehi achterlntend. Eiken dag had Klaas ziln opdracht verschoven, totdat hem eindelijk »iog slechts «len avond r«;*tt«v vóór den nacht, waarin hot epistel op het bal con inoest worden gedeponeerd. Het gedicht bezorgd© hom «lo grootste nioedijkheid. HIJ bod een flink vel wit pupier voor zich lisgen en een booraeivollen vulpenhouder in zijn Eer. oude pet en gummijos zouden Jioo'-'st jiodzak lijk zijn. Tegen half drie kwam Klaas ann de woning, waarin zijn Alcinea rustig sliep, vve'licht «Ir omde zij een ro- 'mauüv-dheu (droom van ridders en zoo. in 't nimst niet vermoedend, iu welk romantisch avontuur hnar be nde zicli weldra geplaatst zou zien. a is tuurde nnnr 1 et bewu-te bal con. maar hoe er op te komen? Daar had hij den geheelen weg tot hier. loopen peiuz- n. in ruwe regen vlagen. Maar bij hoogen nood is dik- w ijls de redding zeer nabij. Bij een huis uaastaan. lagm zoowaar eoni- ge ladder, achter gelaten door si-hil- ders, die bezig geweeét waren het huis opnieuw in de verf te zetten. De meeste waren te groot <n ie zwaar, doch één leek hein wel geschikt cn spoedig was hij er mee genaderd tot onder het bewuste balcon. Toeu die leer. onder heel wat bezwaren, met dien sterken wind. eindeb- was on gericht. bleek zij he'aa*; een-weinig te kort. z:i reikt- niet g heel tot het balcon. Zij werd_ toen tegen den muur geplaatst in de hoop. dal her mogelijk zou zijn a'edan nog her bal con te kunnen hei eiken. Doch ter nauwernood vvas het riddsr'ijk- jon- g-menscli. dat in avonture*i niet voor zijn middeleeuw-cho col'ega's onder deed, ter halvcrlir o-."e van de la«l- der geklommen, of de s'-m van een politie agent, die e-ui nachtronde maakte, drong barsch tot hem door. Ilnlt! kt'itU het gebiedend, sta! Of ik schiet! Vlu-'ser den hii was opgeklommen, liet, Klaas sev-Ii dra ztikken en slond op dm grond, bevend van koude en angst. - Ik ik wil*-'e hier. ik ben geen inbreker, stamelde 1 ii bibberend ik kwam niet om te st-lcn. Nee. je kw-m wat brengen, sar- casfc de agent. Ja ju'st- lievv«»i*d« K'nas. ik wilde ie's op het balcon ne rleggen. Te m-neer. neem mii nou iets neerleggen Nau avijn, dat dret er ook i e toe. dat zul en ze op het bureau wc' uitzo cn U bent mi'n nrpslant! En nou geen kap- sme= nder we.', anders gaan de boeten an. Maar da' was natuurlijk onnoc^;s: de arme K'aas vieg zeer gedwee mee. wa rom niet? Hij had immers ni"« gedaan -n ook niets ongeoorloofds willen'doen. Toch keek hii erg sim pel. teen hii op het bureau aangeko men. vrorloopig in een cel werd op gesloten. D» ogrnr. d»e hem gearresteerd had. maakte daarna het procoe-verbaal op: de weddemsohap. Een bedelaar had aan eeker huis enn groote pudding gekre gen, toen hij iets te eten vroeg. Twee uur later was hij al weer terug en toevallig deed mevrouw eelt open. „Mevrouw", vroeg nij, „kunt iJ mij niet het recept geven van de puddme. die ik -vanochtend ran U gekregen heb." „Allemach:ig, kerel." viel de siom ver baasde dame uit, „wat wil je daarmee doen r „Vu*-,r een w-ddfcliap," verklaarde de mar., ..ik t inct «en kameraad gewed. If:j r* j: L" gebruikt v*.or die pudding drie kop cement op een kop suiker en ik zeg. L" gebruik', maar twee en eeu halve kop cement." INCEZONDEN MEDEDEELINCEN a 60 Cts. per regel. Restaurant „RUSTHOEK" Bloemendaal lederen avond SOIRÉE DANSANTE, gezelligste DANCING van Haarlem en Omstreken. „dat arres'ant pogingen had ge- dra ii tot diefstal, althans tót in breken. althans wilde trachten het balcon te bereiken, althans «cn ladder was opgeklommen, al thans ter lia! V* hoogte; en op last afgedaald zi.tide, door ondergetee- kende gearre-terrd. enz. enz." Hoewel de atmosfeer in de cel vrij dragelijk was. bleef Klaas klaar wak ker. S open kon hij niet. Hij moeet voortr!iir« n«i denken aan hetgeen gepasseerd was .en aan wat nog ko men zou. In *'en morg n kwam een zwak. nevelig schijn de voorwerpen in zijn cel schaarsch belichten. Toen commissaris aan hot bureau was gekomen, weid <i< v-id;:cht« jonge ling voorgeleid. Klaas gevoelde zich s lekker. De commissaris bleek echter een zeer vriendelijk en vader lijk man. Hii nam zijn lorgnet uit het leeren omhulsel en met gewa pende oegen ke-.k hij Klaas aandach tig aan. Ifm! zei bii, lachend zijn lorg net weer afzeilend, dat ziet er niet a's een inbreker uit. zou *k zeggen. En toen Klaas alles tot in do punt jes had verhaald en lot overtuiging het couvert met liet adres van Ange lina, don conirak-aris ter hand stel de. wist de mail dei" wet geep heiere oplossing cm een eind aan het geval te maken, dan het romantische meis je aan het bureau te ontbieden. 'Angeline, die liet vreemd had ge vonden niets op liet balcon aan te treffen. Veronderstelde dadelijk een ro manesk atvontuur, toen het verzoek tot haar kwam. De commissaris liet haar plaats nemen, informeerde vriendelijk naar een en ander en na de bevest iging van liet meisje, gaf hij haar den vader- lijken rand voortaan liever wat min der aan romantiek te doen, daar haar verloofde, ten gevolge vat», haar won derlijke ideecn een minder plczierigea j nacht had doorgebracht. Daarop reikte li ij Angelina 'den brief over, en verzocht Klaas weer binnen le komen, om wt zijn bemin- j de te kunnen \ertrekken. O. Klaas! riep Angelina, in ver- ukfcinc naar l»em to-sne'lend, hoe ''eerlijk! Wat leuk. hé? Ik heb alles van mijnheer hier verno men Nu heb ik je brief toHi op cn Liiitondere manier in handen ge- cregen. «NCEZOnOEN MEDEDEELINCEN ro Cts. D«r ragel. Vruchten-, Koffie-, Chocolade-, Wijn-, Roest- en dergelijke vlekken verwijdert Gekleurde stoffen ontkleurt HEITMANN'S ONTKLEURDER Onschadelijk voor alle stoffen. Gemakkelijk gebruik. Men let op het merk „vossekop in ster". Verkrijgb. bij drogisten en dergelijke zaken Feuilleton Amenkaansch* Roman van OTTO HOECKER. „Jammer genres moeten de voor- wendacl* »oor dtce bew.jsirachtiga fe t. wijken" hij liet een fote- g af:*.- zien waaraan een smal stro- a je l>escb»even l- l»:er \astzat. „Dit portret liier stelt een van ambtswege genomen fotografie voor, w. ike z.ch onder no. 4750 hier tn de misdftdtgerszalerij bevind: Bode, laat do b.clt nis eens aan de gezwo ren-n zien, i oud het dan ook aan »'c getuige en den beklaagde Voor. Ik roep iedereen in de za i! r.p, of hij niet verbaasd staat over lo verras sende gelijkend i««sdit beeld en de daar op den stoel der getui gd n zittende p*«ryion, afgezien na tuurlijk van het vcrïchi' in Jaren- Dl' beeld is geir.a.M onmiddellijk r.a de ve oorde ding van Nellie Minkera lot e n vierjarige gevangenisstraf, en er is een nauwkeurige persocnabe- (•chrijvinc aan tocgeb'oegd. Jammer, dat toentertijd het meetsysteem van Ber'illon nog niet was ingevoc-rd, dan had men d.t geheele onderzoek niet rv.odig". He: portre: was ondcrtttsschen vsn hand tot Land g* ?aan. Hoofds hud- deud hadden d« gezworenen He' fc«- .-■•ha.iwd *n vervolgen» opgewonden i un o"*creen»t«tnmendo opinies over de comp'e'o gelijken:» t« he. n*»n ge geven. Ethel disrentegen wa» van angst ineen gekrompen, t«jen zii het hee d in handen kreoz en had op- n:etiw haar gelaat bedekt. Haar ver loofde echter wierp cr een vluchU- ven blik op om het te onderzoeken. „Ik dacht liet wel sprak bij toen. „De gelijkenis geef ik onvoonvaar- •Mijk toe. Zn heeft mij zelf óók eens ■eibluft doen staan toen ik cenzel'- ■Je beeld met een fotografie mijner xerloofde v* igcle*-k. Ik mo'S* het on- derscheid nnuwkeunjr best' deoren. Dm zulk een moeite te sparer*. z»l do adtocaat wc! zoo gre l zijn de bij- gevoegde persoonsbeschrijving voor te lezon. „Jawel, dat z.nl ik doen!" riep deze nu verrast. „Ik maak er de jury op attent, dat de getuige ondertujschcn tien jaar ouder is geworden Derhalve" hij las het signalement voor ,,ge- zi'litlangwerpig ovaal... Juist! Neus: edei, grieksc.h Ook juist' liaren: blond naar 't bruine toe._. Opvallend ook juist! Mond: klein! Oogcn: lange wimpers, groenblauw". „Niet juist!" viel Nad nu scherp in. „Mits Hastings bezit, zwart*» oogen en hoopt deze, met uw verlof, ook reeds aóór tien jaar bezeten te heb ben". Algemeen© verbluffing in de zaal, waaron:er zich heimelijk lachen u.engde. De aanklager trachtte zijn ontroering in 't geheel niet te beman telen; ev«nmin de oresident- Maar zij moee'en toegeven, dat er geen vergissing mogelijk was. Ai bad men zelfs aan een schrijffout in bet signalement willen gele,oven, dan sprak het portret toch nog voor zich. Hoe verbleekt het ook was: de helle oogen waren gemakkelijk te herken nen. ,,!k geloof, dat het schitterend be wijs is geleverd, dat miss Hastings uiot te Sing Sing e©n straf lieeft ge boet. maar dat «en dubbelgangster van haar zich voor Ethel hoeft uitge geven. Daar nu deze ondeistclling zwak is geworden, is ook het bewijs wel overbodig, dat m:s*» Hastings ook mijn netïf noch in de City Hall hier, noch ergens anders ooit ge huwd heeft. Om vérdere vragen te loorkomen, verklaar ik: mijn ver loofde heeft een jongce sliefzusler, die Lise Walker heet. Men vermoedt, dab deze rich in dit geval voor hare ongeveer twee Jaren oudere stiefzus ter heeft, uitgegeven, daar zij dit ook reeds vroeger, in minder belangrijke gevallen gedaan heeft". Murray gaf daarop geen antwoord. Hij was «*p zoo a mislukken zijnet bewijsvoering zoo weinig lootb* reid geweest, dat hij vol ergernis het por- tiet D im en hét bij de overige 1 o- wijsstukken m een portefeuille stak. I „Goed, maar dat is slechts bij zaak'. trachtte hij zijn nederlaag to bemantelen. „Geeft de getuige toe. eoigisteren namiddag, om drie uur ongeveer op het kantoer des beklaagden te zijn gewees\ daar ongove*-i twee uren \ertoefd en hei na v ïjf uur weder verlaten to hebben, dus sle iits «eni ge oc*genWikken vóórrla Mr. Whist ler zei: weer het kantoor betrad?" Nog vóór Nad F.'hel kon overhalen on- het antwoord te weieeren, had zij reels loost'-mmer.rf geknikt. „Laat mij spr k<n, Nad verzocht zij nu mot verstikte stem. „Deze hoeren hebben or recht op, de v.aarhaid to booren". „Zeer goed!" gaf Muray te kennen. „Wien liebt gij op het kontoor aan getroffen? Huntington Whistler?" Ethel knikte, „Alleen? Was de boekhouder Phelps er niet. meer? Kwam deze ook niet terug? Word tijdens uwe aan wezigheid door een bode iets afge geven of kwam er iemand? Denk «iens na. Door de firma Brown Mc Lean cn Co. is ecu verpakt fleschje afgegeven, dat een nieuw p.eder in hield". „Dat is niet het geval. Ik 1 erhanl bet, naar mijn weten is in die twee uren niemand gekomen „Hebt u zulk «en pakket in het kantoor gezien?" Murray hield er een in de hoogte. „Ik weet het riet. Onduidelijk staat mij voor den geest, dat ik op op Mr. Wnjstler's schrijfbureau een der gelijk pakket heb zien liggen, waar mede zijn neef achteloos speelde, maar zeker kan ik h* t met z -ggen". „Dat is echter van groot celang De inhoud der flesch was vergiftig eu aau dit vergil is Huntington Whistler gesionen. Hebt u hem uit een glas zien drinkt n? Ook niet? dat komt mij onverklaarbaar voor". Groote bevreemding klonk u t zijn stem. „Ik was zóó opgewonden, dat ik ternauwernood op uiterlijkheden let ten kun. Maar ik geloof te kunnen verzekeren, dat tijdens mijn aanwe zigheid die man niets gedronken l-eeft". „Wie was er nog meer by uw on derbond tegenwoordig?" vroeg de jeugdige aanklager, „Nog meer?" Ethel zag hem verbaasd aan. „Niemand". „Denk e«?ns goed na! Gü moet hot u kunnen herinneren! Stond niet iemand achter hei gordijn van een boekenkast vii-i orgen? Dicht achter den door Hu i ngton Whisüei mge- uomen stoel?" Groote vrees was plotseling jn Ethel's oogen te zen. Met dc Land aan het hoofd da t rij ernstic na. ..Mijn hsmcl, was het can toch ger-n schrikbeeld van mijn verhitte ver beelding.'" vroeg zii m er in zichzelf, terwijl al'e aanwezigen, Nad niet uit gezonderd, haar in .t de groots e span n:ng aanzagen. „Ja, ik her.nncr bet mij: soms kwam hei mij voor, alsof hei g oene gotdiju recht (e/enover mij rich he- uoog, op en iu der g:ng, precies als of er een menseh achter ve:l.rrgen stond. Maar ik zei tl re»ds, ik was 7óó oj gewonden, mijn denken en voe len werd zóó uitsluitend door één zaak bezig gehouden, dat ik onbe kwaam was, np iels anders acht te slaan. Slechts werktuigelijk heb ik kern gezien. Nu eerst, nu 'gij er mij om vraagt, kan ik er mij een bee'd van vormen. Ik geloof nu ook, dat achter dat gordijn een mensch ver borgen stond". ,,U hebt echter den man niet ge zien?" En toen Ethel slechts met het hoofd schudde, gdng hij door: (Wordt vervolgd).

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1925 | | pagina 9