HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
Fijne lakschoentjes
DE WENTELTRAP
WOENSDAG 18 MAART 1925
TWEEDE BLAD
No. 3439
Het stijve Utrecht - het stijve Haarlem
het stijve Tiel - het stijve Enzoovoort
.,L)it is Jus het stijve Utrecht weer,"
Jacht ik, onlangs Utrecht binnenko
mende voor een vergadering begrijp
goed, niet stijf oiu zijn gebouwen of
bestrating, want verbeeld je dat dio
plooi- of buigzaam waren. Neen. stijf
wat rijn ingezetenen aangaat.
Ut recht ia stijf", zeggen menschen
die er gewoond hebben of andere,
menschen ontmoet die er gewoond
hebben.
Als je den Stationsweg afloopt, kijk
je er dus de menschen zoo eens op
aan. Of ze stijver zijn. dan die te
Rotterdam of Nijmegen of zoo. Er is
aan zoo n Utrechtenaar van buiten
niet veel bijzonders te zien. althans
niets dat hem van anderen onder
scheidt. Nu ja, hij kijkt wat strak,
maar dat doet iedereen op straat,
ook wij zelf zetten, als we hoed en
jas aantrekken en de voordeur open
doen. meteen ons straatmas
ker op. ledereen hoeft niet
te weten wat er in jc omgaat,
of je een prettig gevoel hebt of
een boos of een verdrietig en daarom
zetcn we een effen gezicht, gelijk
de Stoïcijnen uit de oudheid, voor
wie de levenskunst daaruit bestond,
dat zij al hun gewaarwordingen voor
hun medemensehen verborgen hielden.
Zóó zijn wij niet. Naar huis terugge
keerd laten wij, onze voelen vegen
de, meteen op de mat het struaünas-
ker vallen, waar het blijft üggeti tot
we het straks weer noodig hebben en
gaan met het nu ongespannen gezicht
onze huiskamer binnen.
..Utreoht is stijf", verzekeren men
schen die er een tijdlang gewoond heb
ben of er nog wonen. Zo hebben, van
elders komende, er zich vrijwillig of
door den uood gedwongen (namelijk
wanneer ze ambtenaar of militair zijn)
gevestigd. Hadden zi, er op gerekend,
dat «Ie Ul rechteohc örkestvereeni
giug hen bij hun aankomst aan liet
Station zou verwelkomen l)at juist
niet. maar toen de verhui'drukte voor
bij was en do gordijnen hingen en de
naaste buren tnrh wel konden weten
dat ze ,,ou orde" waren, te meer om-
dal het dienstmeisje lo r bij gelegen
heid zoo uit haar mond had laten val
len- hadden ze toch we! bezoek van
de buren verwacht. Die waren niet
gekomen. Ze hadden een kaartje ge
pousseerd...Stijve menschen. die
Utrechtenaren". N'u ja. men was al
thans met de naaste buren on groei
voet. Benepen knikje--, even hoed af
nemen. Stijve menschen. Zoo niets
gezellig.
Er is altijd hetzelfde rn-.jvcrstand. De
nieuwe familie verschijnt in haar
nieuwe woonplaats en lo-eft er. tenzij
cr familieleden of vrienden van haat-
wonen. behoefte ,-iau omgang niet an
dere menschen. Maar j.i. de f.iinilicu
die cr al wonen, hebben nan de nieu
we familie géén behoeft.- waarom
zouden ze f waarom zullen zc ook
in de naaste toekomst Heeft niet
iedereen zoo zijn kringetje, wat kiel
ner of wat grootor. dat in elk geval
de vreemde kat eerst uit den boom
kijken wil De nieuwe familie neemt
dat kwalijk, ze moet het eerder waar-
deeren ais zij dadelijk na hun aan
komst bewijzen van toeschietelijkheid
ondervonden, dan kon het na een
poosjo wel eens uitloopen op verzoe
ken om geld te leencn of andere on
gevalligheden,, die de familie, zouden
doen wensehen. dat ze bet nooit had
den aangehaald.
UtrechtGa er niet heen. Alle-
maal kringetjes cn cóterietjes cn jc
komt er niet. in".
Als de familie cr een poos gewoond
heeft en op tijd <b- leveranciers be
taald en geen moeilijkheden met de
belasting gekregt.i en de heer des
huizes peen kroeglooper is- mevrouw
niet tc veel uitgaat, de dochter niet
loopt te coquetteeren cn do zoon
's avonds op tijd thuiskomt, dan zal
zij langzamerhand wel kennissen krij
gen tenzij....
N'u ja. onze N'ederlandsche samen
leving i* in kringetjes cn cöterietjes
verdeeld. Maar niet erger dan de
Fransohe en dc Duiuchc en de Lngel-
echc cn weet ik welke al meer. Naar
den rn.-iat.itaf van den stand, die be
jiaald wordt door afkomst, dagelijk-
sche bezigheid geld cn nog enkele
andere kleine dingen. Is aat gek?
Natuurlijk, want wc zijn toch alle
maal mens-'hen. op dezelfde manier
samengesteld, die pijn hebben om de
zelfde redenen en sterven aan dezelf
de ziekten, maar toch doen we aan
dat standsbegrip allemnal mee. Alle
maal, allemaal, van hoog tot laag en
vice versa; i» dat wel onze slechtste
eigenschap, dat wij eenmaal uit de ru
moerige buitenwereld binnen de be
schuttende muren teruggekeerd, ons
huig sluiten niet voor menschen die
wc ni inachte m want wnaroni zou-
den we dat. maar die we niet noodig
hebben of die ons niet .tautrekkeu
of den kring van onze kennissen te
groot zouden maken of weet ik waar
om verder nog! Als menschen zoo kla
gen over de kringetjes of coterie!jes,
dari is het gewoonlijk omdat zij, zon
der succes, geprobeerd hebben bin
nen tc stappen in een kringetje of
cótcrictje, dat zij beschouwen als hoc
gcr dan dat waarin ze vroeger ver
keerd hebben. Nooit lager.En dat
is merkwaardig. Misschien zouden
rij daarin met opon armen ontvangen
zijti, maar dut juist hun nu weer
niet. Het komt eigenlijk hierop neer:
iedere familie acht zichzelf goed ge
noeg voor all andere families, in de
hoogte gerekend en neemt liet aan
die andere kwalijk wanneer zij blijken
gev en daarmee niet in te stemmen.
Dat is zoo in... Utrecht. Maar ook
.1 Haarlem. Het stijve Haarlem!
Ook m Piel. Stijf dat het is in Tiel!
Ln dan ook in Enzoovoort. Enzoo
voort is de verzamelnaam van alle
andere N'ederlandsche gemeenten,
groot of klein. Het lijkt allemaal zoo
dwaas, dat willen dringen in families
...i' men je niet noodig heeft
cn het doet zooveel pijn. Onnoo-
dtge |>ijn. Iu een boek heb ik eens
gelezen dat aan een huismoeder ge
raagd werd: ..En hoe bevalt het je
in je nieuwe woonplaats? lleb je al
keunissen!" --- Hel antwoord was:
Nog niet. Mijn man en ik hebbeu
het druk. hij met zijn werk, ik met
het huishouden cn wij samen met on-
kindcrei)aan kennissen hebben
geen behoefte. Als we eens Cen
jiaar goeie vrienden treffen, zullen ze
ons welkom zijn, inaar dat laat zich
niet dwingen
AV ijzer w-yonlen krijg jc jn boeken
maar zcldeu tc lezen.
Het kan wel zijn. dat het vroeger
e'-n beetje andei.s was. Toen de wal
len nog niet cn de poorten ternauwcr
nood gesloopt waren en de steden
dus een soort yan knus samenlevinkje
vormden, waarin enkele families don
toon aangaven, l.atcr. toen die wal
len beplant werden tot singels en plant
soenen. is dat zoo van lieverlede ver
dwenen. Natuurliik niet om die bo-
planting, want in bloerneu cn boorncn
bestaan zulke afscheidingen niet als
bij nu nschen hoogstens nemen som
mige bootnon .-tl de sajjpen uit don
bodent voor zich en laten do buren
stumperen op een droogje, maar
dat doen ze niet oj)zettelijk, alleen
omdat de natgnr dat zoo heeft voor
geschreven. Overigens protestceren
ozi-n er niet tegen, dat dahlia's vlak
otast hen komen te staan, noch om
gekeerd.
Daar zat het dus niet in. Wel in
do verbeterde middelen van vervoer.
Er zijn zoo geen steden meer. waar
enkele families met hun vrienden de
lakens uitgeven. Uitbreiding van het
kiesrecht, verbetering van opleiding
voor iedereen, het begrip dat de knap
•ie mensehen moeten gezocht worden
«aar ze tc vinden zijn en niet- in be-
jierktc kringetjes alleen, hebben aan
de farailieregcering een einde ge
maakt. Wij zien dan ook, dat de
ttadsbesturon al lang- niet meer sa
mengesteld worden voornamelijk
uit dc menschen die er geboren zijn.
gendcel, dat er weinig geboren
tehtenaren. Haarlemmers. Tiele
naren. EnzoovoorXenaren deel uit
maken van de vroedschap in Utrecht.
Haarlem. Tiel cn Enzoovoort. Of in
<b- besturen van de pnrtirulicrc vercc-
uigingen op allerlei gebied. Het is
zoo opvallend, dat cr wel eens aan
opzettelijke wering gedacht is van wat
dc Duitschcrs ..Eingeborenen" noe
men en oversnuggere lieden hebben
•Jaarovcr al cen theorie opgezet, die
hierop neerkomt-menschen van bui
ten hebben een onbevangen kijk op
gemeentezaken". Het klinkt prachtig
cn zelfs, als je het maar met wat na
druk zegt. ook nog een beetje ge
leerd, maar in de werkelijkheid is het
pyramidale onzin. Men kan evengoed
zoggen..wie van een gemeente het
minste afweet, zal haar het best be
sturen".
Dc waarheid ligt hierin, dut de men
schen veel meer dan vroeger los ge
raakt ziju van htm geboorteplaats. Het
lot schuift ons door de wereld, zoo
als de spoelen schieten in het weef
getouw. lie Haarlemmer vestigt
zich in Vlissingen en de Vlissinger in
Arnhemwij leven interlokaal, veel
meer dan vroeger. Daarmee is de
trots over de geboorteplaats nog niet
verdweneD. Als wij iemand met fier
heid hooren zeggen: „ik ben een ge
boren Amsterdammer", dan mogen
wij hem de eer niet ontzeggen, dat
hij het levenslicht zag iu Nederlands
uitgebreidsten steenklomp. En wan
neer een ander, niet minder troteoh.
verzekert: „ik ben een geboren Sur
huisterveeuer," dan kan ons dit al
leen den indruk geven, dat hij aan
deze bescheiden gemeente aangename
herinneringen heeft, aan het ouder
lijk huis. aan de jaren van zijn jeugd
en aan den dikken boom op het school
plein. Het zegt niets voor een an
der, het is alles voor hein zelf. En
mocht er iets in doorklinken van„ik
ben dan toch voo- een klein gedeelte
mede eigenaar van de glorie van Am
sterdam of vbl de gemoedelijkheid
van Surhuisterveen", dan worden de
ze uitgroeisels der verbeelding onmid
dellijk vernietigd door den man, die
verklaren kan dat hij op zee geboren
is. Zou hij daarom eeniee aanspraak
mogen maken op den Oceaan
Vaderlandsliefde een deugd. Pro
vincialisme gewoonlijk een ondenk
baarheid. Gehechtheid aan de. geboor
teplaats een herinnering. Eerbied
waardig en teer cn waar niemand om
moet lachen, maar die in geen enkfl
ojïziaht cen v e r d i e n s t o is. Over
bet provincialisme nop een enkel
woord. Sommige provinciën, de lan
delijkste vooral- vormen een geheel.
Wat haar aantrekkelijk maakte in
den eeneii hoek. was ook hare be
koring in den anderenzoo kan de
herinnering aan de plaats der ge
boorte do gehechtheid aan de pro
vincie omvatten. Maar waarom ter
wereld zou de Noordhollauder zijn
provinciën als geheel in zijn hart dra
gen De groole stad. Amsterdam, dc
fabrieksstreek van dc Zaan, de pol
ders benoorden het IJ cn de haven
van den Helder! Bonte .veelzijdig
heid.
Van Utrecht cn dc rest zijn wy tot
het hcele vaderland gekomen. Dat
ooit dc cótcrictjes cn dc kringetjes
verdwijnen zouden, gelooft niemand
en waarom zullen wij het wensehen?
Al naar zijn graad van ontwikkeling,
de eigenaardigheid van ziju aanlcj en
neigingen, ook naar den si and van
zijn beurs, zal ieder aansluiting zoe
ken bij den kling." die daarbij liet
beste past. Daaronder wil hij niet.
Daarboven moet hij niet. wanneer
zijn gemoedsrust hem lief is en hij
Diet komen wil in dc vermoeiende
positie van den man, die op zijn tee
non staande voortdurend boven zijn
macht reikt.
Ten slotte kunnen wïi elkander niet
missen. Weinigen hebben de geest'
kracht, die noodig is voor den eenzame
iu de woestijn. Maar als liet er op
aankomt moet toch ieder voor zich
zijn eigen leven leven, zijn eigen ont
wikkeling eontroleeren. zijn eicen ka
rakter vormen het is mogelijk, dat
hij daarin steun vindt bij zij-i kennis
sen, maar dan moeten die goed co-
kozen zijn. Of er glorie aan den
buitenkant ligt in het. omgaan met de
zen of genen, heeft daar hoegenaamd
niets mee uit te staan.
J. C. P.
Vervolg Stadsnieuws
EEN- WELDADIGHEIDS-
V00RSTELL1NU.
Op Maandag- 23 Maart 1925 zal in
den Stadsschouwburg door de Jlaar-
lemsche Tooneelvcrveniging ..Jacob
van I.ennei»" cen weldadiglic-idsvoor-
stelling worden gegeven ten bate van
liet werk van de Zusters van Maat
schappelijk.» Zorg voor Zieken in dc
verschillende ziekenhuizen 'en de
huiszittende zieken.
M. M- D. schrijft ons hierover het
volgende:
iiaar cr door verschillende omstan
digheden. in den Jaatstcn lïid con
groot aantal zieleen is. dat in de
verschillende ziekenhuizen moet
worden opgenomen, kan het wel
niet anders of het. work van boven-
genoemde Zusters is belangrijk uit
gebreid.
Hebt gij u zelf wel eens de vraag
gesteld: hoo het in d»- verschillende
huisgezinnen toch wel zal gaan, wan
neer «laar plotseling vader, moeder
of kostwinner opgenomen wordt in
een der ziekenhuizen
Weet gij wel dat in Haarlem ïede-
ren dag minstens *1 personen worden
opgenomen die de kosten van ver
pleging in een ziekenhuis, geheel of
gedeeltelijk niet kunnen betalen?
Niet alleen dat groole anget en
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 248
OVER HET SLUITEN VAN DEUREN
Vader kijkt eens op de
thermometer en merkt
op, dat liet nu goed
warm begint te wor
den, als zo liet nu maar
zoo houden
hoort Mientje zeggen,
dat zij nog even naar de
poet gaat en verzoekt
haar de deur goed te
duiten, niet zoo half,
dat ze weer open
springt
moet dadelijk daarna
opstaan 0111 de deur be
hoorlijk te sluiten en
moppert dat die vrou
wen het ook nooit lee-
hoort dat Jan van plan
is uit Ie gaan c-n is in
onrustige spanning of
die zijn plicht zal doen
wordt weer rustig als
de deur met een knal
dichtslaat en overdenkt
dat mannen zulke din
gen toch veel beter
kunnen
maar onmiddellijk gaat
de deur weer open als
Jan terugkomt om nog
iet© te halen, dat hij
vergeten heeft
vraagt wat dat. helle
kenen moet. hij heeft
nu de deur open laten
staan in zijn liaust
slaat op om zich ervan
te overtuigen dat Jan
nu goed gesloten lieeft
en hoort zijn boven
buurman dc trap af ko
men
en blijft in de deurope
ning met dezen daan
praten, tot moeder
vraagt of hij alsjeblieft
binnenkomt het is om
le bevriezen.
(Nadruk verboden}
smart ons kwelt, over degenen die
wc liefhebbeu, pui ar steeua ligt daar
ook de zorg op don loer.
Vele vrouwen stellen hun opneming
111 con ziekenhuis uit, cn dikwijls
met droevige gevolgen, daarbij den-
Kende: wat moet cr iu dien tijd dat
ik in c-eu ziekenhuis hen, van mijn
kiuderen cn van miju huisgezin te
rechtkomen 2
En juist onze Zusters nemen al
deze bedenkingen en bezwaren weg.
In vele gezinnen komt de nood
pas aan den dag, wanneer cr een
zieke naar een zickcidiuis moet. Dau
pas komt aan het licht, hoeveel ge
brek er is öau 't allernoodzakelijkste
doch dat moeder toch nog voor de
buitenwereld wist te bedekken.
Hoeveel otidcrkloeding, schoenen,
•uitrusting voor do a.s. baby enz, enz.
teveel om op Ie noemen is daar dan
plotseling noodig.
En wanneer daar dan door een
lanter vfqrch. ingegrepen. hoeveel
geld gaat daal- niet aan heer-
En waar iu den laalsten tijd zoo-
.1 gevraagd wordt aan onze zusters
zijzelf dikwijls alleen het uiterst noo-
dige kunnen geven, doen wij
beroep op U:
Help ons bij dat mooie werk.
Wij vragen niet wie, maar hoe
moot geholpen worden. Onze zusters
•au Maatschappelijk Werk geven hier
■oor reeds hun beste krachten.
Bezoek op Maandag 29 Maart, bo-
engenoewac voorstelling.
Niet alleen dat gij een avond vol
genot zult hebben maar gij zult ook
iict genoegen hebben ir.ee te helpen
aan ons mooie maatschappelijke
erk.
Al gaat srij niet persoon!iik. steunt
ons door liet koopen van kaarten en
liet opwekken tot het bezoeken van
deze voorstelling, waarvan de op
brengst geheel ten goede komt van
het goede doel.
A. H. C. FOKKER.
Op de Dinsdag te Amsterdam pe-
houden vergadering van h et Kon. In
stituut van ingenieurs is aan den
heer A. H. G. fokker, het diploma
als eerelid uitgereikt.
Iu de toespraak, die daarbij de
voorzitter Ir. J. J. Stieltjes hield,
zeide deze tot den lieer Fokker. Wij
hebben in u willen eeren den per
soon. die zooveel eedaan heelt voor
de aviatiek iu Nederland en wij zijn
er trotsch op, dat door u onzo naam
door de lieele wereld bekend is gewor
den.
De heer Fokker antwoordde, dat
hein deze benoeming zeer getroffen
heeft. Voor etudie voor ingenieur
hee.ftepr, «een tijd geluid, maar daar
om tc meer is spr. zeer dankbaar voor
dezo onderscheiding. <Applaus).
Hierna gaf de voorzitter liet woord
aan den heer A. H. G. Fokker, voor
liet houden van een rede over: ,,De
ontwikkeling van het vliegtuig na deal
oorlog en van 't verkeersvliegtuig' in
"t bijzoader."-
,.0P«" E,4 JO PI E-
I11 een der autobussen nevond zich
Maandagmorgen, toen deze op het
Willemsplein stilhield een oude heer
die. toon hem door den chauffeur
werd-gezegd, dat hij aan liet eindpunt
was, antwoordde, dat hij daarmede
niets to maken had, aangezien hij
wist. wat het eindpunt was. De oude
heer was niet tc bewegen de bus te
erlalen, zoodat de chauffeur, ten ein
de raad, de hulp de: jxilitie inriep.
Toen de politie den vreemd doenden
man eindelijk in het bureau had, wei
gerde hij zijn naam op te geven. Op
alle hem gestelde vragen bleef hij het
antwoord schuldig.
Bij fouilleering bevond men op hem
;n horloge waarin een inscriptie voor
kwam met de initialen J. J. V. Ver
der werd op hem bevonden een tram
kaartje van een der Ha&rlemsdhe lij
nen. zoodat de Haarlemsche politie
telefonisch van het geval in kennis
d gesteld. De arme man was daar
welbekend, zoodat hij spoedig naar
zijn woning kon worden vervoerd. Bij
den kindsehen ouden heer werd ook
212 jarig kind aaueet-roffen. dat
hein inet .-opa" aansprak. Het bleek,
dat deze titel op fantasie berustte,
want in Haarlem was omtrent het kind
iets bekend. Wel herkenden andere
anderen het avontuurlijke kind. dat
in de nutobuB was gestopt, toen alléén
le oude beer er in was aehtergeble-
■en. Het was Jopie v. d. W. die aan
het ouderlijke toezicht was ontsnapt
»n op een gratis autoritje belust wa®.
Waarvan echter, ongelukkig voor de
kleine,-maar gelukkig voor de ouders.
V-ls van kon komen.
De oude en het kind hebben de pp
liiic ecnige uurtjes bezig gehouden.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWER
PEN. Terug te bekomen bij:: W. Calp-
nia. Eendraclitstraat 25, autoband. Politie
bureau, Smedest-raat, bal, rijwiel, 6teffe-
laar, Nassauplem 4, broche, J. Oomeu, K.
Lakensiraat 14, beursje met inhoud, T.
Haak, Tulnenstraat T, bat met bouten steel
J. Sieren,Zuid-Polderstraat 119, bruins
ceintuur, T. Knop, Anslijnstraat 11, lede
ren ceintuur, G. Waulinga, Kruisweg 20,
groene ceintuur, A. KJumper, Rozeuprieel-
eiraat 46, postduif, Bij-Postkantoor, Hout
plein, envelopjie inc-t inhoud. G. v. Roo-
den. Glasblazerstraai 29, herdershond, A.
de N'ijs, Oranjestraat 122, spanielfcond, Ver
gers. Byzantiumstraa: 29, bruin hondje.
Kennel Fauna, Wagenaar, 2e Zuid-polder-
siiaat frt, zwartbruin hondje, Kennel
Fauna, Schipper, Oude Groenmarkt S, g:.js
poesje, Kenr.c! Fauna. II. J. de Jong, Fu-
malrastraat 7, Schoten, halsketting, S. Prin
sen, Zomerkade 229, ijsmuts, J. v. d. Meij,
L. Poellaan 18, meetstok, S. Wijnanda,
Gen. JouberLstra.it 72, oorknopje, M.
Dren.th, 2e Zuidpolderstraat 42, portemon-
uaie, A. Ëpruyt, Ged. Schalkbui-gergracht
75, ring, J. H. Handkop, Lange Lakenstraat
4, ring, Politiebureau Smedestraat, rij-
wielbelastingmerhr, E. Graiama, 6paarne
25 Heemstede, rijwieltaschje met inhoud,
Mevr. Maarschalk, KI. Houtweg 77, vul
penhouder. Terug te bekomen: alléén vóór
des middags 12 uur.
INCEZONDEN MEDEDEELINCEN
a 60 Cts. per regel.
blijven zachf,lenig en mooi
glanzend door
behandeling mef 7
witte Erdal crème.
Feuilleton
Naar hetAmerikaansch
van
MARY ROBERTS R1NEHAP.T.
12)
Ik liep de oprijlaan af. Dc tuin-
ntanswfiiing sfonrl een heel eind van
het huis af, vlak bij den prooien wea.
Er stonden twee wmo pilaren hij den
ingang, maar het ijzeren hek, das
vroeger door den portier open cn
dicht werd gemaakt, atond nu voor»
durend «pc». Tegenwoordig reed
iedereen iu een auto, cn had niemand
meer tijd voor dichte hekken en por
tiers. Het huis bij den ingang van
den tuin dieude dan ook alleen om
er bedienden ender dak to brengen;
het was van alle gemakken voorzien
cn eig-nl k veel gezelliger dan het
groot© hr'
In gedachten verdiept liep ik de
oprijinon uf. Wie zou het zijn, <1 ia
dour meneer Jomieson iu den kelder
was opgesloten? Zoud« n we een lijk
vinden of iemand, die erg gewond
was? Waarschijnlijk geen van beiden.
Degen© di© naar beneden gevallen
,was, had nog kans gezien om de deur
[ran binnen af te sluiten. Als hij van
huiten kwam, hoo was hij dnn in
huis gekomen. Als het iemand van
ons huishouden wa«, wie kon liet dan
L-rweest ziji' En feu sloeg de
schrik mij ploflinz om het hart.
Gcririiilc! Gertrude en haar verstuik
te enkel! Gen rude, die mank liep in
den tuin terwijl ik dacht dat z© in
bed lagT
Ik probeprrfe de cedachte van i>*':
af 10 zetten, nifiur d«t ging niet. A'%
Gertrude dien avond op de wentel
trap geweest was, waaront waa ze
dan gevlucht voor meneer Jamieson"?
Dogeen die cen schuilplaats had ge-
zm-ht achter <l« deur bovenaan die
trap, was blijkbaar nift erg op de
hoogte ion let huis en van de ma
nier waarop de wasch hier naar be
n-Hen gegooid W' id. liet werd steeds
geheimzinniger. Welk verband kon
in vredesnaam b sla-Mi tusschen
Hals y en Gertrude en d«n moord op
Arnold Armstrong? En toch, hoe ik
cok mijn I est deed, overal stuitte ik
op dingen, die op zulk oen verband
wezen.
Onderaan de oprijlaan liep de weg
met een lange, hoefijz rvoraig©
bocht om de tuinmanswoning heen.
Ik zag licht schijnen ut sciien de
booinen en in een van dc kamers ho
ven zag ik vage schaduwen, alsof cr
iemand keen en weer liep niet een
lamp. Ik liep heel zachtjes op mijn
huisschoentjes en voor den tweeden
lieer dien avond hoisi© ik tegen
iemand aan toen ik vlak Lij het huls
kwam. Ik liep tegen een man aan
met een lange jas, die in liet donker
naast den weg stend, met zijn rug
naar mij toe, en naar de verlichte
ramen keek.
..Wel verdraaid'" riep hij wo°d©nn
uit en keerde zich om. Toeü hij mij
zag. wachtte hij niet or> een ant
woord van mij. Hii verdween d't
is Ietterliik w ar. hii verdw«n vol
komen in <1© duisternis, zonder dat
ik meer dan een glimp van zijn ge
zicht te zien had eekv-gc.11. Ik kreeg
vaag den indruk dat, hij cen voor ml!
onbekend gezicht had en een soort
van pet met een groot© klep droeg.
Toen was hij wee.
Ik liep naar de tuinmanswoning cn
kiopte aan. Wel twee of drie keer
meest ik kloppen voor Thomas ver
scheen. en teen deed hij de deur nog
maar cen p ar Centimeter open.
„Waar is Warner?" vroeg ik.
..Ik ik geloof dat hij in bed ligt,
juffrouw".
..Laat hem opstaiin". zei ik. „en
doe in vredesnaam di© deur open,
Thomas. Ik zal op Warner wachten".
..liet, is hier een beelj» benauwd,
juffrouw," zei hii, t rwii' hü nvt te
genzin gehoorzaamde, „Misschien wilt
11 liever op dc veranda wat gnan zit
ten uitrusten."
Het was zoo duidelijk dat Thomas
liever niet had dat ik in huis kwam,
dat ik naar binnen ging.
„Zeg aan Warner dat, er haast bij
is", herhaalde ik en ging do zitkamer
in. Ik hoorde Thomas naar boven
gaan. hoorde hem Warner roepen eit
liet heen en weer loopen van den
chauffeur terwijl deze zich haastig
aankleedde. Maar ik keek m«* belang
stelling rond 'n <1« kanser beu-den.
Midden op de life] stond - en Deren
reist a sch open. Er zaten borstels en
flesschen in. met zilveren bover,etuk-
-,| i-of, heele ding ndeni-i" weelde
overdaad en vrouweli 'khjvd. Hoe
kwam het daar? Dat vroeg ik mij nog
af toen Warner de trap af kwam loo
pen. Hij was volkomen gekleed en
zijn eerlijke ioneensgtz'cM had een
verlegen uitdrukking. Jlij was een
huilenman, volkomen eerlijk en be
trouwbaar, tamelijk ontwikkeld cn
vlug van begrip cen van het kleine
le^er van Amcrikaansche jongelui die
hun practisclien aanleg speciaal lich
ten op automobielen en met nrettig
werk een gced salaris vei dienen.
..Wat is er ami d«- hand. juffrouw
Innes?" vroeg hij belangstellend.
„Er zit iemand iu de waschkelder
opgesloten", antwoordde ik. ..Me
neer Jamieson heeft je noodig om
hem te helpen hot slot onen te bre
ken, Warner, van wie is deze tasch?"
Hij was al bij de voordeur, cn deed
net of hij mij niet verstond.
..Warner", liep ik, „Kom eens ltier.
Toen stond hij stii, maar hij kwam
niet terug.
„Die die is van Thomas", zoi hij
cn liep de oprijlaan in.
Van Thomas! Een tasch inet spie
gels en poeder en huidcrêmes waar
van Thomas het gebruik niet raden
kon! Hoe het ook zii, ik borg de ge
dachte aan de tasch zoo lang achter
in mijn hoofd op mijn arme hoofd
dat vol raakte met onbegrijneliike en
schijnbaar tegenstrijdige feiten,
en ik volgde Warner naar het huis.
Liddv was weer in de keuken te
rug: do deur naar de henedenGari
was gegrendeld eu de tafel stond er
tegen aan; eu naast haar op dc tafel
logen cen aantal keukengereedschap
pen.
„Weet. je ook al of er iemand weg
is uit huis?" vroeg ik, zonder notitie
te nemen van de steelpannen, deeg-
rollen en de pook van het fornuis.
„Rosi© is er niet", zei Liddv met
nadruk, ze had al van het begin af
een hekel gehad aan Rosie, het ka-
ïnerineisj.-, „Juffrouw- Watson is naar
Im.ir kamer gegaan en heeft ontdekt
dat ze verdwenen was, zonder hoed.
Menschen die zoover van de stad n'
gaan zii ten in een vreemd huis. met
bedienden die ze niet kennen. mo»ten
er zich niet over verhazen als z© op
een ochtend wakker worden met cen
afgesneden hals.
Na deze lichtelijk sarcastischs ont-
1»:. ::iin« verviel Liddy weer ir «som
ber gepeins. Toen kwam Warner bin
nen met een handvol klein gereed
schap en meneer Jamieson ping met
hem naar het sous-terrain. Het, is
vreemd, maar ik was lieelemaal niet
bang. Ik verlangde erg naar Halsev,
maar bepaald bang was ik niet. Bij
de deur, die hii forceeren moest» legde
Warner ziiu gereedschap nec-r en keek
er naar. Toen draaide hij den knop
om. Zonder de minst© moeite «ing
de dc-ur open en zagen we d© donkere
droogkamer er achter!
Jamieson was verontwaardigd.
..Ontsnaptzoi bij. ..Dat had ik wel
kunnen vermoeden, ik heb het niet
goed aanpepakr.'
Het was volkomen waar. we staken
het licht aan en doorzochten alle
drie de vertrekken, die hier lagen. Al
les was stil eu leep. Onder de opening,
waardoor de kleeren vcu hoven wer
den neergegooid. stond een volle
waschmand, wat natuurliik ce reden
was dat de vluchteling met gewond
was. de mand was omgevallen, maar
meer ook niet. Meneer Jamieson k«ck
de ramen na: een er van met
met een knip afgesloten. Op welke
manier was de vluchteling ontsnanr,
door het raaiu of door de deur? De
deur leek het meest waarschijnlijke
1 en ik hoopte maar, dat het zoo ook
gegaan was. Ik had de gedachte niet
kunnen verdragen dat het mün arme
Gertrude was geweest, die we in het
donker achterna hadden gezeten en
toch was ik Gertrude niet ver van dat
raam af tegen gekomen.
(Wordt vervolgd).
