HAARI EM'S DAGBLAD
ENGELSCH ALLERLEI
OPA
Onze laeMoefe
DE WENTELTRAP
ZATDAG 11"AP.ïiL '325
VIJFDE BLAD
PARLEMENT EN BEGROOTINC» DE PROEFVLUCHTEN VAN
DE R 33. - WAGENVRACHTEN SCHILDERIJEN. EEN GEVAN
GENIS TE KOOP. ONDER HET PLAVEISEL VAN PICCADILLY
CIRCUS. VAN EEN LETTERKUNDIGE JURY. AFRIKAANS
Hot
i te JiiUU
**kt. £n bij
bij de bel»;
Lftgcrhulelid,
dicht
II hut voor.
;ng he:
uit Duttechland,
n hc: vrodoeyerdi
lid, *011-
iuistorie voor Lucht-
t van !tic:ilwi*rdig-
Iri de lucliUcliopt-n
zeer voel opgeolierd
clc opzettelijk, maar
□ndig van don
tb op het stuk, dat de gic
flor Koyal Academy hun
roemde hallen onwaardig achten. Of
H de beginletter is van „refused" of
„rejected" of van- „rotten" weet ik oi
Maar het effect is in elk geval dut
maker, vernederd en miserabel, zijn
werk terugzonk in sar zijn atelier. liet
schijnt dat de vervaardigers van picturale
kunst tegenwoordig meer dan vrc
rekening houden «net de eischen van
tijd. Do meeste stukken zijn naar
gewijden vertelVn k'.ein van afmeting.
En de lijsten zijn eenvoudig, met beschei
den versiermiren. De artiesten denken
klaarblijkelijk a.%n het feit dat 6leeds
meer tnenechen in kleine huizen en
„flats" wonen. De oude hartstocht voor
«ie schitterende, vergulde lijst schijnt ook
in dit land t« hebben uitgewerkt. l)e
kim et houdtma»"' het 'n.tt tl te b'r-.i
heeft, geeft de voorkeur aan kleine «tuk
ken m<t deccnatieco lijsten in zachte
kleuren.
Een oude gevangenis in Edinburgh,
Calton Oaol, sul publiek worden ver
kocht.
Het is een bekend gebouw van de stad,
dat ook architectoniehc opvallend i«.
Dit schildevachtigc huis voor misdadigere
is gebouwd in ecu tijd, toen bouwkundig
effect van moer belaag werd geacht dnn
spaireaamhe d of zelfs dam het doel, waar.
voor een gebouw in het bijzonder inotwt
dienen. Men mag uit het feit vnn den
heugelijke oonclusiea trek.
ken. De bewonen» rijn geleidelijk overge-
sen nieuw gebouw, dat in
Haarlem en
Het probleem s
met zijn -
doen. De Sclio!
zelfs al ia
i Breda onmiddellijk
iet een gevangen:* -.3.
r Edinburgh is nu wat
1 ms-dsdigershuis moei
vinden het oude h«-i-
oude «en herinnering
eer. Afbraak zou «taar
ten, «tok nog omdat in
tkehe gebouw Wlijkc pakhuizen c.f m-
in de plaats zouden komen. lf«t begin
sel van .Heemschut" gebiedt dat hier
toe niet wordt overgegaan. Men wil nu
dat het gcb-.uw zal wo/den gebruikt als
ten groot kosthui» voor vrijgezellen,
mannelijke er. vrouwelijke. Het hul» zou
dan onder helleer komen van do cemoen-
De bewoners zouden er liun eigen
kamera of eui'e» hebben, tegen eon re
delijke huur. Vroe ter «ou zulk «en plan
allicht zijn afgcitnit «>p den onwil van
tcurige rnon^hen, die het onaangemu
idee om in kamera le worten, waar
gevantdinifitasiton hadden geeuch'..
schaarste hseft do gemoed
Max
t ver-
Pi'Cl.
louw van
..Undergrc
Het be»ti
■UnA w«d
ligt aat Tho Clreu», liet nieuwe komt er
Dat 1* de reden, waarom o.a. he'.
keltjke beeld van Eros midden
van het p'.ein 1» moeien verdwijnen. Het
bij u bekend zijn, dal dit drukke
ui liet Londcnscho Wc*-. End in
den avond vol whSttertag ia van e'ootri.
scho reclame*. Ook do mensehen, die ic
>nd plezier zoeken, zoemen er
rond. Het i* daarren wel m zóowat do
t opwekkende en opgewekte plek
Londen. En do tnkenmonschen, die
r hei
vlie
advt
wtrai. Do ten'
nu dmk bezig
ziften; de laak
„Un
rnY'-ms
wereld order het plaveisel ook
■Je er. isar.trekkeiijlt te moeien r.
1 we* daarom voornemens in «Je l
tv Je 11 van het toekomstige 1
licht htm I
bot
zouden hebben in echiU
in cm Onder viuitiiciie gai.tpni, v.aaavAn
een flink aantal zich bc-eft voorgenomen
„ui: 1 h „nietjes buiten te zeilen", zou
wel nooü'ottig kunnen worden voor
de schitterende uii-talkarten. He; gcmec-n-
tebesluur van Westminster (in welks
gebie«l Picc3di'ly Circus Ugt) heeft deze
overwegingen niet te zwaar laten wegen
«li heeft de voorstellen van de „Under-
Maar <lo Lon*Jemsche Grcuftcb&psraad
■lie het laatste woord heeft m deae din
gen, heeft aan het plan zijn goedkeu
ring onthouden. En I'lctwdilly Circus on
der het .plaveisel zal du» den tooi der
«chittcrende etalages wediclit moeten mis
sen.
Als v.vn oude zullen de reclameplaten
voor do verlevendiging der muren moeten
zorgen. Het is haar eigenlijk best toever-
Een verhaal in een der dagbladen ge
waagt van een jury. die moest oordee'en
over de waarde var. producten, ingezon.
den voor een lelterkuiidtee prijsvraag, en
«iie een gedicht, van Shelley, <toor een be
drieger of grappenmaker ingezonden, niet
herkende. Het lyrisch gedichtje van der.
grotten man kreeg der. derden prijs. De
jury vond dat er belofte in stak, maar
tias liet in zeggingskracht tekortschoot.
De eerste en de tweede prijs werden toe
gekend aan gedichten, «lie waren geschre-
iiic'.t'^jönbtaande hij dc tachtig reeds
was gepasseerd. Krachtig- was hij ge
noeg voor zijn jaren, gelukkig liad hij
zelden niet ziekten te kampen gehad
maar dat kwam hem nu goed te pas,
hij schrikte als hij er aan dacht, dat hij
eeumaat hulpbehoevend zou kunnen
zijn. Nu had hij het nog vrij goed na
den dood van zijn vrouw, was hij bij
de kinderen gaan inwonen- Dat hadden
zij onder elkaar goed gevonden, zonder
dat er een kantonrechter aan ie pas
behoefde te ko-ren, maar geld afstaan,
dat vader in zijn huisje kon blijven en
zijn eigen huishouding bestieren, wil
den zij niet. Opa moest maar -bij beur
ten bij de kinderen komen eten en
slapent, en daar zij allen, twee zoons
en twee dochters, getrouwd en hier in
de stad gevestigd woren, kon tegen dat
voorstel weinig bezwaar bestaan, meen
den ze. En opa kon er niet veel tegen
inbrengen, hij had slechts te doen, ge
lijk was bepaald- Sinds hij zijn betrek
king had moeten neerleggen, was hij
[op do kinderen aangewezen; pensioen
jhad.ie niet drie gulden ouderdoms*
j rente per week was zijn gehceJe inko-
[men; een spaarduitje had-ic niet
[kunnen wegleggen, daartoe- waren de
j verdiensten nooit toereikend geweest
Taal
ander
I Afr
roeger, nimmer was er over, meestal te
21
of Cajie Dutch. En dit feit
of meer in «jvereenslemming met lier ge
ruisen is van een man. «lio onlangs
Ccn parlementaire commies.e in Zuid-
Afrik» heeft verklaard dat de besic schrij
vers van de Taal zich konden meten met
de meest vermaarde letterkundig-u :n
Europa. Dc jury, die Shelley nirt kende,
•e in Johannesburg levendig bespok (De
prijsvraag was uitgeschreven door
letterkundige commissie van de Wi
tersriwid-universiteiiMaar of de spot-
tem veel recht hadden mag worden be
twijfeld. Er moeten maar zew weinig
menschep op de wcreUl zijn. <Ko nl I
werk van groote letterkundige figui
van het verleden en het heden terstond
zouden herkennen, indien het werd aange
boden zonder den naam, die er reeds
Juioter aan geeft voordat men het heelt
gelezen. Dit geldt zeker voor d« Engelsche
literatuur, die zoo buitengewoon rijk is
aan euperieur werk «n die zulke even
groote als vruchtbare dichters heeft ge-
Engfiwli. Het N<dei-\in<!><.li, het „preek.
■cl-liolliWhlMvli". zooals de Africanders
t noemen, heeft hiermede in Zuxl-
Afrika afgedaan. Ons blijft echter dc
:t. dat Afrikaans onmiskenbaar een
is van den tfedcrlandeclion taalstam.
De berichten gewagen van do aangename
r, waarin het debat plants had', iet;
«vn paar jtnr geleden nog niet mo
le zou zijn geweest. Hot «.vuige ver-
1 lusscfien de regecring en de op-
:iif was dat de laatste wat mlhdet
zich
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cta. per regel.
MIJNHARDT's
StaaJ-Tabletten 90ct
Maag-Tabletten 75«
Zenuw-Tabletten 75ct
Laxeer-Tabletten 60ct
Hoofdpijn-Tabletten 60ct
Bij Apoth. en Drogisten.
r dc r
en schcr
d.r>r die ganzen en lange die wande
(rullen krioelen. Mnsr nu heeft men »h
afgevraagd Iij»>o.*r met de gcdnclr
aan don avond van den vooiwodïfrlid tu
schen Oxford en Cambrigde, wtumo<
studenten en niet.studenten wel corn wi
te luidruclitic en vernielzuchtig worh'
of die vc "'-.j'r.e „Uudergrounó"
Indien
«Ug
nd.
rr.en moet h« f
door
CONST. DE RAYMOND.
Het was een dier mooie voorjaarsda-
:o, w.\a.-a:iQ de lente ions zoo rijk
kan zijn. Dc tot bci:tcn- gevulde kao;}-
aan de takken eer boomen schit-
m 0.cr cc kruinen waarde cc.i
fsisrchc kleur van teedcr, jcugdig
nin ce vogelenwereld was r.ca
kc bedrijvigheid en alom in de ver
jongde natuur een vernieuwd leven
kbaar. Het 'oieek I heerlijk toeven
buiten in den zonncglded cn ccn zoele
atmosfeer. In het park liepen vele wan
delaar-,, genietend van dc lentcwcelde;
enkelen profiteerden reeds van een
zitje op ccn der tot rusten uitnoodi-
gendo banken.
De oude Willem Reevers zette zich
op ccn, waarop nog niemand had
plaats genomen, liet zijn wandelstok
leunen naa«i zich tegen dc bank cn
stopte nieuwen voorraad jn zijn kort
houten pijpje. Met behulp van ccn bcn-
zine-knippertje stak hij er den brand
in. cn blies <ic licht blauwe rookwolkjes
genoeglijk voor zich uit, starend naar
oorjaarspraebt in zijn omgeving.
Hij genoot van het zitje niet dat hij
was, neen, dat werd dc oude man
zoo spoedig, hij kon best loopen,
j Doch. zooals gezegd, hij had het vrij
goed, bij den een wat beter, bij den
ander wat tlcchter hei viel echter dik
wijls zwaar afhankelijk te zijn van dc
kinderen en niet altijd te kunnen doen
hetgeen hij gaarne wilde. Er viel wel
eens wat voor, dat minder prettig was,
de humeuren verschilden nog al. geheel
thuis, op zijn gemak, voelde hij zich
feitelijk bij geen der kinderen. Jan?,
de aangetrouwde dochter, waar hij
thans vertoefde, was nog de beste, die
kon hem nog wel eens wat toestoppen
een paar dubbeltjes voor tabak of een
stukje chocolade, maar bij de overigen,
zelfs bij zijn eigen dochters, was hij
meermalen te veel, dar merkte hij wel,
hij liet er evenwel nooit iets van bik
ken, om den lieven recj^ wille, ja, hij
ruiste ziin vrouw terdege, sinds zijn
eigen huishoudentje was opgebroken.
Droevig staarde hij voor 2ich uit, bij
het peinzen over wat vroeger was zijn
pijpje was uitgegaan, hij merkte 't niet,
ook niet, dat iemand naast hem plaals
nam, voordat die persoon hem met ver
rassen de siern aansprak.
Hè? Wullem?Nou zien 'k
het!Ben j ij hei?
De oude Reevers keek verbaasd op.
Dirk, jij?Ik had je niet op
gemerktMooi weertje, hè?
Dat is het wel, Wullem!Prach.
t!g, voor den tijd van 't jaar.
De oudjes hadden vroeger bij ccnzelf-
:n baas gewerkt, ze waren altijd goede
maats geweest cn nadien was de vriend,
schap blijven bestaan. Dirk had echter
onbezorgd leven het lot was hem
gunstig geweest eenmaal had hij een
prijs uit de loterij getrokken en
boveDdicn was hem ccn aardig duitle
van een erfenis ten deel gevallen. Hij
wist, dal Willem geheel van zijn kin
deren afhing en kende de toestanden
in hun huisgezinnen.
Je was zeker in gedachten? vroeg
ufo' ft-fevei; eet» sigaar aanbiedend.
Was 'k ook, bevestigde ccze, je
il wel zoo es prakkczecren, Dirk!
Istcr soms weer wat met ce kin
deren?Waar ben je tcugewooröig?
ij Jans, die met Arie getrouwd
Muur,dagen dan gaan ik,
geloof. raar Bertusmaar dat
zouc zo Zondag bedisselendan
komme ze allemaal bij Jans op visite,
om rede asriat Jans dan jarig is, weet
Toch 'n leventje, boorl zei Dirk,
met het hoofd schuddende, zoo als maar
op 'n schopstoel.... dan bij die cn
dan bij die'n belabberde boel
dat mot 'k zeggeerg onplcizierig,
vat?
Ja!alles is 't niet! moest Ree-
'ers toegeven, maar ochwal zal
e der an doen?Kalmpjes bcrus-
cn, Dirk, anders niet.
Weet je wat dc kwetsie js, vader?..
Dat jc «eriui nik; kunt nalaten.... Jei
bent arm.... As-je 'n paar centen had,
na je dood konden verdoelen
dèn zou je es wat anders ziendan
de aarde te koud voor jc, om over
te gaan, Willem!Maar nou ben je
'n schadepostjc voor derluü
Daar kan wel wat van an zijn,
knikte Reevers, maar ja!.... dat is'
no.u Rcnmahl niet anders.
Wacht es.... Zondag eerstkomen-'
de benne zc allemaal bij Jans, zei jc?,.
Verdraaid, dat kan!'k Heb een
plannetje.... luister es!
En toen deed Dirk den ouden Rce-
rrs een voorstel aan de hand, dat ze
ker moest slagen, meende hij. Daar
ze inüopcn. Hij reikte Willem
■fje over, hetwelk hij uit zün
portefeuille had genomen.
En nou kom 'k Zondag bij je, zei
hij lachend, en dan doe je maar, zooas
ik gezegd heb, Willem!
de zusters en de broer van. haar man,
met de echtgenooten, reeds tijdig aan
wezig in de woning vau ae jubilaresse-
En daar Opa even een straatje zou om-
loopen, kondea ze vrij uit spreken over
de komende week, waarin Lien, volgens
de regeling, vader zou moeten herber
gen. Want ze had medegedeeld, dade
lijk bij het binnenkomen, dat ze in die
week opa niet kon hebben, door om
standigheden. Maar de an«ieren, die
daar natuurlijk niet op hadden gere
kend, maakten daartegen heel wat zwa
righeden.
Wat drommel! zei Jan, de jongste
zoon, as het je beurt is, is het je
beurtdat weet je van te voren'
dan mot je der maar op rekenen....
en niet op 't laatste oogen'blik kapsies
maken!
Dat vind ik okl bevestigde Kees,
de oudste zwager, zoo'n pretje is 't
niet.... de cowe wordt knap lastig
Nou maar, i k kan em ok niet heb.
ben, deze week, zei iMic, die met den
oudsten zoon was glrouwd, bij mijn
wordt geschilderd en behangen.
Wat 'n flauwigheid! begon Lien
weer. as 'k toch uit mot deze week
ken ik era dan leseere?
UitUit! zei Piet, zijn schouders
ophalende, nou ja. me willen allemaal
wel es ui*, op ze tijd, maar doen 't dan
nou wat laterje wist toch, dat je
de ouw-e aou krijgen.
Wat nou 'n heibel, om niks! gooide
Bertus er tusschen.
Om nik;om niks! ratelde Mie,
neem jij em dan!
Daar i; opa! schreeuwde Jans, op
zettelijk wat hard, opdat <e het in dc
kamer zouden hooren.
Voorioöpig was het gesprek over het
herbergen van opa van «le baan. De
oude werd do'or allen hartelijk 'begroet
en ook gefeliciteerd, «-n de middag
werd joviaal in vroolijklieid doorge
bracht, ofschoon het toch soms merk
baar was, dat de verstandhouding on
derling wel iets te wenschen liet-
Opa merkte het w el, dat cr wat hokte.
Allen werden zeer verrast door de
kom-M van Dirk, den oud-collega van
opa. Wat moest die nu juist vandaag
hem komen opzoeken? De verbazing
van de familie werd echter op de spits
gedreven, toen opa. na zich een oogen-
blik verwijderd te hebben, terugkeerde
met een dikke enveloppe en die aan den
icker overhandigde-
Kijk maar es, of 't 7.00 niet naar
genoegen is, zei de oude Reevers.
Dirk opende de enveloppe en haalde
ér cenige banknoten van honderd gul
den uit, benevens ccn stapeltje kleinere
biljetten. Hij telde alles zorgvuldig en
i daarna tol opa
't Is in orde, Wullem!'k Dank
je wel ,dat je me hebt willen helpen.
De broers en zwagers en zusters ke
keu cikander aan, alsof ze elkaar voor
T eerst zagen. He! was duidelijk, dat zij,
sik voor zien, dachten „Hoe heb
'k het nou?" Doch niemand durfde er
een woord over te beginnen, ook niet
toen Dirk al weer vertrokken was. Eerst
toen opa zich een oogenblik absenteer-
de, kwamen de tongen los.
Ifadt je dat kunnen denken? be
gon Lien.
Hij is toch niet zonder, lachte
Mie, die ouwe hei ze achter z'n ellebo
gendat heb 'k altijd wel gedocht!
Wat 'n stiek'cmert! zei Piet.
Laat em maar loopenoordeelde
Bertus.
Waar zou-die z'n geld geborgen
hebben? vroeg Jan, hij het toch ner
gens een kas«_ of kist.... Is 't wel,
Jans?
Wc! nee! was het. antwoord, opa heb
niks 05 'n lec-g koffertje, voor astie es
eis mot.
'k Snap ok niet waar die ouwe
z'n cente bergt, zei Kees.
Hij zei wel van de weekDon
derdag was 't geloof 'k, of Vrijdag..
Iai-ie na de bank moest, helderde
Jans op.
Na de bank? herhaalde Jans, maar
dan motie der toch pepicre van hebbe!
Dat hettié niet! zei Jans beslist,
tet nergens pepïerc. ok in 7.'n zakke
nietGisteren viel der wel wat uit
vcssïozakkïe, ik docht 'n kwartje,
GEEN l SDING.
Een man had
zijn ouden
vriend uitgenoo-
kaartavondje.
verscheidene
spelletjes ge
speeld le Lebben
stond de bezoe
ker treurig van:
zijn 6toel op.
Hij rekende uit.
jl en twintig gul-
.uurlijk voelde hij
'«g," spak zijn gast-
uat hij. maar eventjes
den verspeeld had en
berouw.
„Ga toch nog niet
lieer, „wacht tot het souper; wij hebben
een heerlijke Iiarn."
„Neen, neen, dank je wel," antiwoord:d<
do bezoeker, „Ek zie geen kans om voo
de waarde van vijf en twintig guldon aa:
of zoo, snaar 't was 'n sleuteltje, 'n hee!
vreemd sleuteltjetoen docht 'k nog
wat mottie daar nou mee?
Tja! nou benne me der! zei Kees,
nou snap ik het!dan hettie 'n
scef op de bank.
'n Zeef! lachte Lien, hoor hèm
nou'.Zeker om errete te zifte!
Nee, Lien, onderbrak Kees, een
sceP, dat is 'a hokkie in. de bank
onder de grond'n kluis noeme
ze 't ok wel..., dat hokkie ken je
huren voor 'n schijntje per jaar___
daar ken je dan je spieën en effecte in
bewarendan binne ze veilig voor
brand cn dieverij.
Ja, nu snapten allen het. Maar opa
kwam weer binnen. Het gesprek nam
een andere wending. 1
Mie laclue opa toe. i
Je komt deze week maar bij mijn,
hoor, vader! 'k Hoor, asdal LieQ je niet
kan hebben.
Mij best, hoor! antwoordde opaj
glunderend zijn pijpje aanstekend.
Bij mijn kar.-ie anders ok komme,
zei Kees. Vader als je plezier heb, 'kom
je gerust, hoor! Ik rezg dat wel.
Misschien is-tie nou es liever bij
ons, informeerde Piet, we hebbe knijne,
daar site altijd zoo dol mee..— Hoe
deakie der over, vader?
Ik vind 't best, zei hij gelaten.
Och, wavoor? lijsde Jans, opa kan
hier blijven, der is geen mensch, die -em
egjaagt
Hoor es! viel Lien in, niemand
hoeft vilder te nemenIk blijf maar
thuis't Is mijn beurt, dus de man
komt bij mijn.... afgeloapen!
Het had heel weinig gescheeld, of
de brave kinderen zouden hoogloopende
ruzie hebben gekregen over de*kwestie
vader het eerst zou hebben. Na
heel veel geredekavel kwam hij bij
Lien, die aan de beurt was en van dit
recht geen afstand wilde doen.
Na dien heeft de oude Reevers een
leventje gehad als de befaamde prins
uit het sprookjehij mocht overal met
graagte komen en werd door alle kin
deren goed gedaan en min of meer
ertroeteld. Opa was aües. De oude
Reevers had nooit Ikuncea droomen,
dat hem ia zijn latere leven, een dus
danige behandeling van zijn kinderen
ten deel zou vallen.
En zelfs ;oca hij op zeer hoogen leef
tijd. eindelijk voor goed de oogen sloot,
kreeg opa een begrafenis, die aan on
kosten vèr boven 't bedrag ging, waar
op hij, volgens het fonds, recht had.
Maar .toen de drukte was afgeloopea
en Piel, als afgevaardigde der familie,
naar dc Bank toog, met een sleuteltje,
"t vestzakje van opa gevonden, moest
men hem daar vreeseüjk teleurstellen.
i;'em Reevers had nooit een safe
in gebruik gehad. Waarom zou hij ook?
Hij was nimmer in het bezit geweest
■an vffectc-n of andere geldswaardige
papieren. Eenmaal had hij een zekere
som voor zijn oud-collega Dirk, op
diens verzoek, van de Bank gehaald,
doch die had hij trouw afgedragen aan
zijn vriend, op dien Zondag, den rer-
lardag van Jans, waarop de kinderen
samen hadden uitgemaakt, dat opa geld
moest hebben. 1
INGEZONDEN M ED ED EELI N GEN 8 60 CtS. per
WAAR ABRAHAM DEN MOSTERD HAALT
zal niemand intresseeren.
Het is van heel wat méér belang
puik PAASCHBROOD te tracteeren.
Slechts FRANKEN'S PAASCHBROOD op den disch
stelt U VOLMAAKT TEVREDEN.
Dat FRANKEN'S PAASCHBROOD PRIMA is
heeft niemand ooit bestreden.
Feuilleton
Naar het Amerikaanse h
van
MAIIY ROBERTS RIN'EMAHT.
32)
,'l O oordoeloji naar wat ik gehoord
heb, zult u dan wel gauw weer in de
hintl terug zijn", zei hij- En ik be
greep dat hij den kassier van de Han
delsbank verdacht.
.Jauiiejon kwam bij den uitgang op
.'.Hoe gaat het met uw patiënt!"
vmc,* hij met zijn eigenaardige» glim
lach.
..Ik heb gepn patient antwoord
de verschrikt.
..I)an za! ik inijn vraag anders in-
Jtie< dco. ,-Hoe gaat het met juffrouw
Armstrong?"
„*/,a ze gaat goed vooruit sta
afl"i Ie ik.
...Mooi zoo", zei hij opgewekt. „I-.n
h(" -nook' I- dat. ai verdwenen'"
„Mentv-r Jarnieson". zei ik plotse
ling ..ik wou zoo graag dat u terug
kwam op Zonnehoek en daar een paar
dagen wilde blijven. Hefc spook is niet
verdwenen. 'Ik wou zoo graag, dat u
minstens één nacht bleef waken bij
dc wenteltrap. De moord on Arnold
Armstrong was maar een DCgin en
geen einde".
Hij keek nu heel ernstig.
..Misschien kan ik het wel doen",
zei hij. ,-Ik heb eigenlijk iels anders
onderhanden, maar goed ik zal
vanavond komen".
Wij waren heel zwijgzaam 01" onzen
terugtocht naar Zonnehoek. Ik keek
Gertrude eens aan en was droevig ge
stemd. Er was volgens mij een groote
tegenstrijdigheid in haar verslag van
dien nacht en naar mijn mcening
moest het iedereen wel opvallen. Ar
nold Armstrong had geen sleutel en
toch zei ze dat ze «le oostelijke deur
op slot had gedaan. Hij moest dus
binnengelaten zijn door iemand. «Iie
in huis was. Telkens en telkens her
haalde ik dat weer tegen mij zelf.
Zoo voorzichtig mogelijk vertelde
ik dien avond nan Louise dat en line
haar stiefbroeder was overleden. Ze
zat in een grooten stoel vol kussens
en hoorde mij aan. zonder mü in de
rede te vallen. Het was duidelijk dat
ze te veel geschrokken was om iet?
te kunnen zeggen en mijn hoep. dnt
zij eenig licht in de zaak zou kunnen
brengen, verdween. Het was voor hnnr
a! even raadselachtig ais voor ons.
HOOFDSTUK XVII.
F! c n g ai t in den in 11 u r.
Tegen mijn verwachting in waren
Halscy en Gertrude allebei vrceselijk
verontwaardigd omdat, ik den detecti
ve naar Zonnehoek had laten komen.
Daar was ik heelcmaal niet op voor
bereid en ik wist niet goed. wat ik
er van denken moest. Ik vond me
neer Jainicson lang zoo griezelig niet
onder mijn oogen, als ik wist wat hij
deed, dan wanneer hij in de stad was
en op onverklaarbare wijze er toch
achter kwam, wat er op Zonnehoek
gebeurde. En toen de toestand steeds
geheimzinniger begon to worden, vond
ik het een lieele troost, dat hij er
Er kwam nu weer een kleine veran
dering in «le situatie. Maandags of op
zijri laatst Dinsdags, zou «lokter Wai-
kei- weer terug zijn in zijn groen met
witte huis in het dor|b en van Loui
se's houding tegenover hem hing llal-
sey's geluk of verdriet af. En dan
kwam haar moeder terug, wat natuur
lijk tot gevolg zou hebben, dat ze bij*
ons weg zou gaan. en ik was erg aan
haar gehecht geraakt.
Te beginnen mot den dag dat «Ta-
mieson weer op Zonnehoek kwam, ver
anderde Gertrude's houding tegen
over mij. Het was nauwelijks merk
baar en moeilijk te omschrijven, maar
het was zoo. Ze was niet nicer zoo
openhartig tegen me, hoewel ik ge
loof dat ze nog evenveel van mij
hield. Toentertijd schreef ik het toe
aan het feil dat ik haar verboden
had om John Ilailey te schrijven en
geweigerd had dc verloving van hen
beiden te erkennen. Gertrude bracht
een groot deel van haar tijd in den
tuin door. of zn maakte lange wan-,
delingen. Ualsey speelde iedercu dag
golf op dc club en tocii Louise ons de
week daarop verliet, waren meneer
Jamiespn cn ik veel amen cn dode we
nogal eens een spelletje.
Zaterdagsavonds, toen dc detective
kwam, luid ik een lang gesprek niet
hem. Ik vertelde hem wat Louise
Armstrong den vorigen nacht op de
wenteltrap ovm-koinen was en over
den man, die Ros ie zoo aan hei schrik
ken h»d gemaakt in «le oprijlaan. Ik
kon aan hein zien. dat hij mijn mede-
dceliiigcn zeer bVlangrijk vond 011 hij
verzette zicll sterk tegen mijn voor
stel om een extra slot. op dg ooste
lijke deur te Inten maken.
„Het. lijkt mij waarschijnlijk", zei
hij, „dat onze geheimzinnige bezoe
ker weer terug komt, en wij moeten
alles precies zoo laten ais het is. an
ders krijgt bij argwaan. Dan kan ik
in ieder geval ioderen nacht een naar
nul' de wacht bonden eti misschien
wil meneer Inncs ook enkele uren
voor zijn rekening nemen. Thomas
zou ik er zooveel, fhogelijk buiten
houden. Do oude man weet meer dan
hij wel wil toegeven
Ik steldé voor om Alcx. den tuin
man. le laten heipen en meneer Ja-
mieson nam 'op üich otn er met hem
over te spreken. Maar hij gaf er de
voorkeur aan om één nacht alleen de
wacht te houden. Blijkbaar gebeurde
cr niets. De detective zat in het don
ker op de onderste trede vau de trap
en was af en to-M 7.00a!., hij zelf zeide,
ingedut. Er kon niets of niemand
langs hem en 's morgens was de deur
nog evengoed dicht als den avond te
voren. En toch gebeurde er dienzelf-
den naebt een van de meest onver
klaarbare dingen van de lieele ge
schiedenis.
Liddy kwam Zondagsochtends met
een verschrikkelijk uitgestreken ge
zicht op mijn kamer. Z« legde net ais
gewoonlijk alles voor mij klaar, maar
ik miste haar gewone spraakzaam
heid. Ik kreeg geen klachten over de
royale manier waarop de nieuwe keu
kenprinses met eieren omsprong en
ze zei zelfs niets over ..dien Jamie-
son". wiens komst zc met stille af
keuring had geduld.
..Wat scheelt er aan. Liddy vroeg
ik tenslotte. ..Niet geslapen vannacht
..Neen, juffrouw", zei ze stijfjes.
,.Te voel koffie gedronken gister
avond vroeg ik.
„Neen, juffrouw", verontwaar
digd.
•,Ik ging overeind zitten en gooide
bijna mijn gias om ik arink 's mor
gens altijd een glas warm water snet
wat zout er in omdat ik geloof dat dat
goed voor mijn maag is. f
„Liddy Allen", zei ik „schei nu
eens even uit met je werk. en vertel
me wat er aan scheelt."-
Liddy zuchtte.
..Ik beu nu alles bij elkaar al vijf-
en twintig jaar bij u juffrou-iv Rachel
en ik heb uw goedé cn slechte buien
verdrogen, hoe durft ze! terwijl
ik zooveel humeurtjes van haar to
verduren heb gehad! „maar ilu
kan ik liet niet langer uithouden.
Mijn koffer is gepakt."
..Wie heeft hem gepakt", vroeg-ik,
want te oordee'en naar den toon waar
op ze het zei verwachtte ik minstens
dat het ding. terwijl ze sliep door
een spook «epakl zou zijn.
..Ik, juffrouw Rachel, u zult mij
natuurlijk nier willen gelooven, als ik
zeg. da? hei hier in huis spookt. Wie
is er in den wasehkelder gevallen?
Wie heeft, juffrouw Louise zoo aan
het schrikken gemaakt
,.Tk doe mijn uiterte best om er
achter te komen', zei ik. „Waar wil
ie toch in hemelsnaam naar toe?"
,Er is een gat 111 de muur van
den koffer/o!der, en dat is e.1 sinds
gisteravond in gemaakt. Het is groot
genoeg om er je hoofd in te steken eu
het ligt er vol met kalk.
(Wordt vervolgd).,
