HAARLEM'S DAGBLAD
De Nederland-lndië-vliegers
behouden aangekomen.
FLITSEN
¥wëntêltrap
MAANDAG 20 APRIL 1925 TWEEDE BLAD
De tocht over ons land.
De aankomst op Schiphol en de indrukwekkende
huldiging.
Groot enthousiasme in Amsterdam.
De receptie, de maaltijd en de fakkeloptocht.
DE VLIEGERS DEFILEER EN
HOL. V. I n. r.i v. d BROEKE,
Van Parijs naar Sohiphol.
D« Neder'and-lndië vlta#«r8 rijn terug in
Holland. Zaterdagmorgen Yertrtrttken <t«
vlieger* oen ongeveer 11 uur met de F VII
ui'. Pa rij* op naar bet vaderland dal
het wadi tl «v.
One kranige vliegen, van d»r Hoop.
van Weerden Poelman en van den Brociie
werden me: spanning verwacht deer dut'
zenden en nog «en-e duizenden Nederlan
der». Op den terugweg cirkelden do vlle
gera txrves «lo voornaamste «eden en In
Rotterdam moet zelfe een poging gedaan
lijn. om do vliegen daar te d'»n landen.
Het gemeentebestuur van Delft bracht <*a
officia*!* hulde door het dogn ullildtfil
van vlaggen v-im de ff:c:e«le gehouwen.
Gatvcor'.aord door twee eeoadrilles kwam
de F VII ook over Haarlem en toen ging 'I
naar Amsterdam. Reeds om tweo
kondigde het gegil van etreneti. dat <te
vliegers naderden. En een oogenfclik later,
vóór ze verwacht werden, zweefden ie ho
nen Amsterdam. waar overal de vlaggen
wapperden. Toen ging het in de richting
Sohiphol, waar do officieels ontvangit
plaats vinden.
i op Sohiphol.
tonder kaart in de
n kon kotnen. Het
geregeld, wat wel
VOOR HET PUBLIEK TE 8CHIP-
v.d. HOOP, EN POELMAN.
terrein hooien. Het publiek wachtte, d
beer Fokker reed in zijn Lancia Lambda
af eri aan.
Over»! wapperden vlaggen en een groot
aantal vüegiuigen atond om het vliegveld
opgesteld.
Twee lichte Pander-vistuigen, met htm
55 P.K. motoren cirkelden boven het
Min en maakten waaghalzerige tot
waardoor het wachten werd veraangenaamd
want het publiek ziet zulke toeren graag.
Maar nóg lenden de vliegers niet komen,
want de officieele personen waren nog niet
Kr ging een gerucht dat de vlieger
vóór den bepaalden tijd zouden zijn, doch
men wilde dit voorkomen.
Maar hoef
De heer Fokker moeien we het hier
neg zeggen» i« vindingrijk «m hij gaf
daar een heerlijk liewijs van. Een groote
machine werd geroet gemaakt en «nel groo
te krij'.letlers werd er op geschreven:
landen vóór half drie." De machine t'eeg
op. de vlirgera tegemoet en.de waar-
drawing had het gewanaobte rcsultaaf.
Ze zouden precies half drie op Schiphol
Landen.
Inlurvhen vu de officieele tribune met
de officieele genoodigden gevuld en we
merkten op de minU'.err. Wecerveld, van
Dijk en van Swaay en generaal Snijders.
Verder leden van het vllegoomttó Neder
land Indlf.
Ook burgemeester en wethouders van
Amsterdam waren tsgenwoordigd en ver
mensrhen naar het vliegveld. Soms vi< er
een klem» op." opir.jr als «en ..Jan Ple
zier" of een klein rijtuigje zich me', voel
durf in de <lruk:« waag l.\ Ook da talrijke
wielrijders Vonden hun pletzler wel op.
want de wegen om Schiphol, re waren door
de auto's «en stofwolk. Zoo'n drukte heb
ben 'Ie wegen tn da Meer zeker nooit g«-
krvid
v. d. BROEKE EN v. d. HOOP
GAAN WEER DE LUCHT IN.
Al spoedig wa* de ingang Tan het ter-
■ein één autopark en h«t wae voor de auto-
nobilisten later een heele toer, hun eigen
vagen terug :c vinden.
Voel meri-chcii kwamen verder per tra-n
m later per beo:. Ook dc lot parragier-
«■agens ingerichte vrachtauto's ontbraken
Toen maakten de minister* plaats voor
drie dame», die wachtten en verlangden,
meer dan welke toeschouwer ook. Het wa
ren mevrquw van dar Hoop, de moeder van
den leider van den vliegtocht, mevrouw
van den Brocke en de zuster van luitenant
van AVeerden Poelman.
Het wai half drie, su konden de vliegers
komen
De aankomst.
En ze kwamen, v~iraan de groote F VII
aan weerszijden geèaoorteerd door zee mi
litaire vliegtuigen van landleger en marine
Keurige manoeuvre» boven het terrein
werden uitgevoerd. Het geronk der motoren
•Heen wae reen» Indrukwekkend. Want
txdialvo de genoemde «jaren nog mc«r vlieg
tuigen in de lucht en duikelden, al* wil
den ze zoo hun hulde betuigen. Do b«g«
i lende vliegtuigen daalden toen neer.
één voor één.
Dc F VII vloog laag over het terrein,
boven de menvhciirasiy.i, die met zakdoe
ken en hoeden wuifde. De vlieger» wuif
den terug; het wa» hun eerste groet....
Toen landde ook de F VII en de heer
Fckker znelde er heen in zijn Lancia om
de cerate hulde te brengen. Over den bc-
gancn grond ging hel vliegtuig toen lang»
het publiek. Een gejuich, enthousiast en
geweldig barstte lor. Daar zaten onze vlic-'
gors, do luchiholdcn in hun toestel. Van
der Hoop aan het stuur, Van Woerden'
Poelman en van den Brocke als passagier
Os hulde op hst terrein.
De officieren-vliegers, die op Schiphol
waren en ook dc onderofficieren snelden
naar hei vliegtuig om hun gelukwenschon
aan te bieden. Ik-nige personen klonimen
op het vliegtuig om hun felicitaties aan
bieden. Toen dit afgeloopcn wae gingen
op de schouders, alle drie. Met van der
Hoop en van Weerden Poolman ging hc'.
al gemakkelijk. Maar met van den
Broeke hadden de militairen moeite. De ge
zellige dikkerd lachte vrooltjk 'oen
drager» onder zijn gewicht dreigden te
bezwijken.
De muziek zette liet Wilhelmus in
stormachtige toejuichingen hielden
Hoeden gingen af. Het wa» een historisch
moment, om oooit te veigeienl Drie i
dtge kinderen, twee dochtertjes van
heer Boll «1 één dochtenj* van den 1;
Fuld, (de hoeren Boll en Fuld zijn beiden
lid van het vliegcomité Nederland-Indiö)
gingen met groote kransen -naar de vl!
ge ra toe. Kn even later hadden dezen alle
drie een krans met oranjelinten met ver
sierselen van gouddraad.
De muziek had hei Wilhelmus gespeeld.
Even was er stilte en daarop klonk lie*
..Lang zullen ze leven". Hossend ging h.
op de tribune af. Fotografen en filmopcr
tcure draafden heen en weer om de moo
»te momenten te vereeuwigen. Generaal
Snijders keek toe en glimlachte voldaan.
Hij had geeproken toen de vliegers gingen
cn hij zou ook nu, bij hun aankomst spre
ken. Dan de ontmoetingvan den
Broeke in de armen van zijn echtgenoot:,
van der Hoop in die van zijn moeder en
Ven Weerden Poelman, die zijn zuster om
helsde. Dat was hét moment van den dag.
Tranen vulden de oogen der vrouwen,
tranen van vreugde over de behouden te
rugkomst van hun geliefden na langen tijd
van angst en spanning.
Nu werden handen gedrukt, eer*
gedronken, het was een dmkte van belang.
Dan werd het stil, generaal Snijders
spreken tot de mannen, die het aandurfden
per vliegtuig naar Indië te gaan. En de
generaal sprak, kort en krachtig, zooale
hij het deen kan. Geen overbodig woord,
maar dadelijk de kem aanvattende.
Oe toeipraak van
Generaal Snijder».
Ik spreek, reide generaal Snijder», na
men» allen die hier aanwezig zijn en
Nedarlaadsohe volk vertegenwoordigen. En
tk roep- u drieën een hartelijk welkom
He: was op den -lstcn October van het
rige jaar, da: ge van deze plaats rijt
trokken, vol ondernemingsgeest en
m"ed de zware teak tegemoet. Op uw n
lijken en gm-aarvollen tocht, hebben wij
tt met gr*pannen belangstelling gevolgd
en wij hebben met onze broeders in Ind'.ê
gejuicht, zoodra wij het bericht van
behouden aankome'. vernamen waarmede
gij de kroon zette op uw pogen.
Wij maken ons nu gereed om u daarvooT
te huldigen en u danken voor het vele.
dat ge daarmee deedt '.er vermeerdering
van den roem van liet Nederlandsche vlieg
weren cn van de eer van den naam
Nederland over de wereld, ter bevordering
van het wereldvliegtaigvejkeer, ten
den bloei en welvaart van on« 1
ier voor wat ge deed: iti het belang
der «aamhoorigheld van Nederland en In-
li«. Het i» hier ni«t de plaate om daar in
den breeds over uit te weiden. Ik volst»
dan ook. met U een hartelijk woord van
welkom toe te roepon en noodig allen ui'.
mij in te etemmen in een ,,Lang zullen
zij leven!"
Een geweldige ovatie werd den vlieger»
u gebracht en toen deze wat bedaard
m. nam de heer Fokker het woord on hij
dankte de bóeren van der Hoop, van Weer
den Poelman en van den Broeke voor do
schitterende prestatie door hen verricht
mot het door hem, den boer Fokker ge
bouwde vliegtuig. Hij dankte hen voor al-
va: zo deden, om den roem van rijn
fabrikaat te vergrooten.
WEERDEN POELMAN OP OE
SCHOUDERS VAN ZIJN COLLE
OA'S.
Na huldiging.
vliegers moesten nog blijven staa,.
fotografen en filmoperateurs legoea
beslag op hen. Aardig was het te zien. hoe
immige mcriEcbcn alle mogelijke nogin-
:n in het werk «telden om bij de vliegers
gekiekt te worden. Een lieer zette cr zijn
hoed voor af maar merkte niet, dat hij
bulten het bereik van de lens stond. Ken
paar anderen gingen staan op het uiterste
randje van de tribune en.met dit
randje tuimelden z« r.aar beneden
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 274
TIJD GENOEG.
Vader merkt op dat dat nou eens
prettig is. hij is een kwartier
vroeger dan gewoonlijk, nu kan
hij 'alles op zijn gemak doen
slentert naar den kelder om naai
de centrale verwarming te kij
ken, voortaan etaat hij altijd
zoo vroeg op
nu hij er (och eenmaal is. zal
hij de asch er maar uithalen,
dat moet altijd '6 avonds en dan
is hij moe
roept ja zeker hij vergeet den
tijd niet. het. is nog vroeg, ze
ker nog wel 5 of 10 miputen
haait zijn hoed en jas en be
denkt dat hij nog wel even wat
oude brieven, die al lang in rajn
zak^zitten, kan verscheuren
roept, dat hij nu niet op zijn
horloge kan kijken, hij vult. net
zijn pennehouder, maar het is
nog vroeg genoeg
7
en als moeder nu nog even zoo
vriendelijk wil zijn die knoop
aan zijn jas te naaien, d&t kan
nog net
kijkt, op zijn horloge om zich ie
overtuigen, dat 't nog best gaat.
en schrikt als hij ziet hoe de
tijd omgevlogen is
waarop hij den weg naar het
station in het gebruikelijke tem
po aflegt.
(Nadruk verboden)
Het waren «enige aardige
Eindelijk konden de vliegers zich
rijer bewegen. Nog ecnigo felicitaties
den in ontvangst genomen. Daarop lapten
t den auto van den heer Fuld, die hen
Amsterdam zou brengen. Omstuwd
dour een enthousiaste menigte verliet de
nto (iet terrein.
De plechtigheid op Schiphol was afgeloo-
pen. Het wa» een middag om nooit te ver
geten. Hier is gebleken hoe Nederland zijn
'lelden weet te ecren.
Voor en In Amsterdam.
De tocht naar Amsterdam is een v.
zegetocht geworden. Kon lange rij au
olgdo de vliegers en rutn het l>egin
lie etad Amsterdam waren duizenden
duizenden inenachen «.unengestroomd om
nxe 1 lichtheiden toe te juichen.
Bij de De EAircoscetraat vormden studen
ten een ©erewacht t© paard en 'onder het
uitbundig gejuich' der menigte ging het
muziek voorop naar dc binnenstad.
Heele rijen menschel) stonden langs den
cn op één plaats werden uit de rami
bloemen geworpen. De vliegen» mocht*
niet in hun auto blijven cn ze werden op
ten kap geheechen. wat vooral
den Broeke moeite kostte.
Het wae in Amsterdam zoo druk als gold
hot een koninklijk bezoek. Het enthou
siasme van het publiek wa» geweldig.
Langs de De Laires-e-traaf, Jacob Ohrecht-
etraat, Willeuisparkwcg, van Baerlesiraat,
Jan Luy&enstiaat, Spiegelstraat, Heeren
gracht, Vijzelgracht, Vijzelstraat cn Munt
kwam de stoel aan hotel l'Europe, tv.
de receptie zou plaat» hebben. Dicht op-
-ngupakt «tonden de menschen, die niet
loo werden, de vliegers toe te juichen.
Os receptie.
Do receptie is, zooals te verwachten was,
heel druk bezocht geweest en er waren hee'
hooge autoriteiten. De voorzitter van
del) A. N. \V. B., Toeristenbond voor Ne
derland voerde eerst liet woord. Hij hul
digde de vliegers voor hun groote preste
ie en bood ieder een zilveren eereplaat aan
ala herinnering aan den tocht. De dame?
cn wel de moeder van Van der Hoop, de
zuster van. Van Weerden Poelman en me
vrouw van den Broeke kregen een bronzen
plaquette, evenals dc heer Fokker.
Namens de koninklijke Marine huldigde
icoAdrairaal Fock uit Den Helder dc
vliegers.
Verder werd nog het woord gevoerd
door den heer H. J. de Jonge, voorzitter
het comité voor de ontvangst van de
vlieger» te Amsterdam en generaal Hoog©
'oom namens de verecniging Nederland
den Vreemde,
Ook spraken nog vertegenwoordigers \.in
de Alg. Ver. van Verlofsofficieren, de On-
dorofficierenver. Ons Belang, het Amster
dam sche Studentencorps, de Tramharmo-
ie. terwijl ook vele particulieren onder
.et aanbieden van souvenirs enkele woor
den tot de vliegers richtten.
De heer van der Hoop dankte daarna met
enkele woorden allen, die het mogelijk heb
ben gemaakt dat het plan van de vliegera
kon worden uitgevoerd. Hij en zijn tocht-
genoolen hebben de voldoening, dat de
vlucht is geslaagd en hij sprak de hoop
uit, dat deze tocht het begin zal zijn van
grooteren bloei van de luchtvaart.
Daarna werd het Wilhelmus gespeeld
medegedongen door alle aanwezigen, die
vervolgens nog eenigen tijd gezellig bij een -
De Amsterdamsche burgerij had no?
voor een aardige attentie gezorgd. In de
zaal voor ontvangst bevond zich een groot
bloemstuk, een vliegtuig voorstellend. Een
zeer origineele buidel
De Eeremaaltijd.
In het paviljoen Vondelpark heeft de
Kon. Ver. voor de Luchtvaart den vlie
gers een eeremaaltijd aangeboden, waarbij
ongeveer 150 gasten aanzaten, o.w. minister
Van Swaay en burgemeester De VlugL Be
sloten werd telegrammen van verknochte
heid te zenden aan de Koningin, Prins
Hendrik fmc: wcnschen voor beterschap)
en de Koningin-Moeder. He: dubbelman-
nenkwartet Ars Musics bracht een wel
komstlied ten gehoore, ge/licht en getoon
zet door den heer B. J. Citroen.
Om 9 uur betraden de vliegers en de ge-
noodigden hel terras van het paviljoen, ten
einde een zanghulde van 500 zangers van
diverse vereenigingen in ontvangst te ne
men. Onder leiding van Jacob Hamel werd
ten gehoore gebracht het slotkoor van De
Uitwijkelingen en Langs den weg van het
licht, van mevr. J. Kuiper, compositie van
Isr. J. Olman.
Daarna werd een fakkeloptocht gehou
den met défilé van verschillende Amster
damecho vereenigingen. Herhaaldelijk
steeg een luid hoera uil de groepen deel
nemers op en vriendelijk lachend beant
woordden de vliegers deze hulde.
Toen was de groote ontvangst ten einde.
Nederland had zijn plicht gedaan en de
drie mannen gehuldigd op een wijze, die
ze verdienddh.
Het was des avonds een geweldig©
drukte in en'om het Vondelpark. Bui
ten duizenden voor de^esloten hek
ken, wachtend op de vliegers, die in
het Paviljoen zouden gaan eten, bin
nen de deel-m-Jiers aan den feestmaal
tijd en den fakkeloptocht, de genoodig
de toeschouwers, de zangers. liet was
moeilijk een hek te vinden, dut niet
gesloten was. Het donkerste, nieeet
onvindbare hek. aan het einde van
de van Eeghenlaan bleek tenslotte
open en wij konden binnenkomen. In
de buurt van het paviljoen werd reeds i
treoefend met een zoeklicht, dat
straks bij de buitenhuldiging de vlie
gers zon belichten, een paar muziek
corpsen marcheerden met fikscheu
tred en vroolijke muziek naar het
doei.
In het Paviljoen zelf verzamelden
zich de deelnemers aan den eeremoal-
lijd, door de Kon. Ned. Vereeniging
voor Luchtvaart den vliegers aange
boden. Wij zagen den Minister van
Waterstaat, generaal Snijders. Burge
meester de Vlugt, wethouder ter Haar
van Amsterdam, de heeren Fokker,
Plesman, Dir. er K.L.M. Guilloaard,
de man, die het Phil-ippopelsche pes
simisme in optimisme deed omslaan
cn vele andere bekende figitren uit
militaire kringen, handel en in
dustrie. Plotseling merkten wij, dat
de drie vliegers er reeds waren. Het
moet voor tien een opluchting geweest
zij it. dut zij hier eens zonder gejuich
konden binnenkomen.Maar zij zouden
dezen avond nog "cnoeg lof moeten
aanhooren. Toen de gasten gezeten
waren stelde de tafelpresident, de
lieer B. Ilepner. waarnemend voor
zitter der recipieerende vereeniging
e©n dronk in op de Koningin en deel
de onder instemming mede. dab tele
grammen van hulde en aanhankelijk
heid zouden worden verzonden aan
Koningin, Koningin-Moeder en Prins
gemaal, met voor den laatste de beste
wenschen voor een spoedt? herstel.
Er was dadelijk een gezellige stem
ming aan tafel. Officieele gewichtig
doenerijdie zoo licht de mogelijkhe
den voor een geslaagde feestvreugd©
kan belemmeren, was er niet. Alpe-
mecne. gemoedelijke kout beheersciite
dit eerste deel van den maaltijd. Van
der Hoop als steeds opgewekt van
uiterlijk zat gezellig ie keuvelen met
zijn buren den minister van Water
plaat en generaal Snijders, die aaw
ziin andere z de van den Broeke had,
geflankeerd door wethouder ter Haar.
Ter andere zijde naast den tafelpre
sident in volgorde Burgemeester de
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. per regel.
Voor engros:
Algemeene Sigarcttenhandel G. Dekker,
Koog a/d Zaan.
Feuilleton
Naar h«t Amerikaanse!»
an
MARY ROBERTS RINEHART.
.13)
Toen begon ik er anders over te
denken. Als de niukjcs pop ie.- iets
met den moord en de rc.-t te maken
hadden behoefde ik er me ook niet
druk over te maken of het eigenlijk
wel netje» was om zc te lezen. Dus
Liddy rangschikte dc stukjes, zoonis
een kind dat een puzzle legt en ze
deed het met evenveel enthousiasme.
Toen 7.c klaar was ging ze opzij en liet
het mij lezen.
..Woensdagavond negen uur. Brug.
las ik hardop. Toen merkte ik dat
Alex naar»ons keek en keerde mij om
naar Liddy.
,,Wat gaat het ons eigenlijk aan?
zei ik.
Liddy was boos. Ze wilde me wat zeg
gen toen ik de stukjes opraapte en
de «erre uit ging.
„Vertel me'nu ecus'", zei ik even
later, waarom je Alex in vertrouwen
hebt genomen Hij is lang niet- dorn en
heeit. 't natuurlijk goed onthouden.
Je hebt het zeker ook in de keuken
laten zien. en in plaats van mij de
kan» te geven om vanavond stilletjes
bij de brug te gaan kijken, om te zien,
wie er zijn, zal het heele huishouden
er wel in optocht heen gaan.
.-Niemand weet er iets van", zei
Liddy bedeesd. ,.Ik heb het gevonden
in de prullemand in de kleedkamer
van juffrouw Gertrude. Kijkt u eens
op den achterkant
Ik keerde een paar snippers om. cn
daar «tond warempel de naam van de
Handelsbank op gedrukt. Dus Ger
trude zou Jack Bailey dien avond bij
de brug ontmoeten En ik dacht nog
al dat hij ziek was Het pleitte niet
erg voor zijn onschuld, dat hij zoo het
daglicht cn de familie van zijn meisje
vermeed. Ik besloot om in ieder geval
's avonds zelf naar dc brug toe te
gaan
Na de lunch stelde Jamieson voor
dat ik met hem naar Richfield zou
gaan eu ik stemde toe.
„Ik begin nu meer waarde te hech
ten aan net verhaal van dokter Ste
wart". zei hij, „au'ik dat adres in
den zak van Thomas heb gevonden.
Het maakt het ook waarschijnlijker
dat dc vrouw met het kind en de
vrouw, die op straat ruzie met Arm
strong had. dezelfde zijn. Het kan
wel zijn dat Thomas iets wist, dat
nu niet bepaald pleitte voor den ver
moorden man en dat hij uit een soort
aanhankelijkheid voor de familie voor
zich wilde houden. En dan komt die
geschiedenis van de vrouw, bij het
raam van het speelzaalfcje ook in een
heel ander licht to staan.
Warner bracht ons met den auto
naar Richfield. Het was een heel eind
met den trein, maar door overal de
kortste wegen te nemen, waren we er
nogal gauw. Het was een aardig stad
je, aan dc rivier en op een heuve! zag
ik het groote huis van de familie Mor
ton liggen, waar Halsey en Gertrude
tot den avond van den moord gelo
geerd hadden.
De Olmstraat was vrijwel de eenige
straat en we vonden nummer veertien
gemakkelijk. Het was een klein wit
huisje, een beetje vervallen, maar al
lesbehalve schilderachtig, met. een
lang raam en een soort van terras,
niet meer dan een dertig centimeter
boven het stukje tuin. Er stond een
kinderwagen op het pad en bij ecu
schommel opzij van het huis werd hei-
tig gekibbeld door drie kleine kinde
ren een jonge vrouw met een vrien
delijk gezicht probeerde hen te kal-
meeren. Toen ze ons zag deed ze vlug
haar schort af en kwam naar ons toe.
„Goeden raiddag", zei ik. Jamieson
nam zijn hoed af zonder iets te zeg
gen. ..Ik kwam informecren naar Lu
cien Wallace".
„Ik ben blij dat u gekomen is", zei
ze. ..Hoewel hij met de andere kin
deren speelt, geloof ik toch dat het
ventje zich een beetje eenzaam voelt.
Wij dachten dat zijn moeder vandaag
misschien zou komen".
Jamiespn mengde zich nu in 't ge
sprek.
..Is u juffrouw Tate'" Hoe ter we
reld wist die detective dat nu weer?
,,Ja. meneer".
..Juffrouw Tate, wc wilden graag
enkele inlichtingen vat» u hebben. Mis
schien in huis
„Komt binnen", zei zc gastvrij.
En even later zaten we in het kleine
kamertje. Juffrouw Tate zat met haar
handen in haar schoot en voelde zich
blijkbaar 'niet erg op haar gemak.
..Hoe lang is Lucien al hier vroeg
Jamieson.
„Verleden Vrijdag is hel een weck
ge,wcest. Zijn moedor heeft een week
voor hem vooruit betaald; verder
nog niets".
„Was hij ziek toen hij hier kwam 7"
..Neen. meneer, niet bepaald ziek.
Hij was nog wat zwak, omdat hij ty
phus gehad had zei ze, maar hij knapt
erg goed op".
„Wilt u mij het adres en den naam
van zijn moeder zeggen?"
.Dat is het nu juist", zei de vrouw
„Zc zei dat ze juffrouw Wallace
heette, maar geen adres had. Ze zocht
leen kosthuis in de stad. Ze vertelde
dat ze in een warenhuis werkte en
[niet voldoende op het kind kon pas
sen, en dat hij frissche lucht en melk
moest hebben. Ik heb zelf drie kin
deren en nog een er bij gaf me niet
zooveel extra drukte, maar ik wou
dat ze zijn kostgeld maar betaalde".
,,Zei ze ook welk warenhuis het
was
„Neen, meneer, maar de kleeren
van den jongen kwamen allemaal van
King. Hij heeft veel te mooie kleeren
voor hier buiten".
Opeens hoorden we geschreeuw en
gegil bij de voordeur en gestamp van
de kinderen. Toen kwamen er een
jongen en een meisje de kamer in,
paardje spelend met een waschlijn
als leidsel, en de ..koetsier" was een
lachende jongen van ongéveer zeven
jaar in een bruin linnen pak met ko
peren knoopen. Deze kleine trok da
delijk mijn aandacht: het was een
knap kind en hoewel er nog wel aan
der
hem te zien was dat hij kort geleden
ziek was geweest, zag hij er nu toch
tamelijk gezond
,Ho!" riep hij. ,,Ho Flinders".
Jamieson lokte hem naar zich toe
door hem een geel met blauw ge
streept potlood voor te houden.
„Ziezoo", zei hij, toen de jongen
hel .potlood gepakt had en bezig was
het op dc-n manchet van den detec
tive le prober ren ..ziezoo ik
wed dat jij niet eens weet hoe je
heet
„Wel waar', zei de jongen. Lu
cien Wallace".
iPrachtigEn hoe heet je moe-
„Moeder natuurlijk. Hoe heet jouw
moeder?" En hij wees op mij! Ik' zal
maar eens uitscheiden met zwarte
kleeren te dragen, het maak: een
vrouw twee maal zoo oud dan ze in
werkelijkheid is.
„En waar heb je gewoond voor je
hier kwam?" De detective was ge
lukkig zoo beleefd om niet te glimla
chen.
.Grossmutter", zei hij en Jamie-
trok een heel verbaasd gezicht.
„Duitsch!"_ mompelde hij. Wel,
jongmengeh, je schijnt niet erg veel
van je zelf af te weten".
„Ik heb het de heele week al ge
probeerd", viel juffrouw Tate hem
in de rede. „De jongen kent een paar
woorden Duitsch. maar hij weet niet
waar hij gewoond heeft, of iets".
Jamieson schreef iets op een kaartje
en gaf dat aan haar.
„Juffrouw Tate", zei hij. „ik wou
graag dat u iets voor me deed. Hier
is geld voor een telefoongesprek.
Zoodra de moeder van den jongen
hier komt, belt u dat nummer op en
vraagt u naar den persoon wiens
naam hier op staar. U loopt maar
oven voor een boodschap naar den
drogist en telefoneert stilletjes. U
hoeft alleen maar te zeggen: „De da
me is er",
(Wordt vervolgd).
