HAARLEM'S DAGBLAD
ONBESTORVEN WEDUWNAAR
VELDBLOEMEN
Onze taeMofilr
Kinderen
PUROLp
sprt en Wedstrijden
euilletor
De Geweldenaar
ZATERDAG 30 MEI 1925
VIJFDE BLAD
„Van morgen stond is even over zes-
f'-ii u;>, r.'if 1.ijsje auu de zoldertrap,
die «.ol; opkwatn Uj> inijn gemak o..t-
beten en toen naar «ie viv.-gpreck in
liet Gasthui*. i>ij \au IJ»eud:jk, u-e
schoon gepreekt heeft, c:-.olgei»6
uhuia gekerkt tot 12 uur. toen naar
<ien Heer Van Holen, vandaar naar
ii.i.3 eten n nu wed^r dezen schrijveu
en afsluiter» omdat morgen geen
tijd tal Ik M. Ik ben nu alleen m
huis. l.iiejc i» naur de middag-
preek
Zoo Whrijft een patriciër. Haar
lemmer van gcbooi u-, s- hepen en tue-
sauriër, aan zijn trouw die ,,a sa cam
pagne"' hoe lili ziju Zondag heeft
doorgebracht. Het loopt natir P*nk-
ster. Mevrouw is op haar zomerver
blijf. ze is vast vooruitgegaan; meneer
is met zijn i.cidc jongens en een dienst-
bode aciiteivcnicv.n in liet groote huis
op de Keizersgracht tegenover de Wes-
termarkt Nu en dan komt lnj over,
aan iic-t eind van de weck, als dc werk
zaamheden het veroorloven. Zoo niet
dat. schrijft hij-
Deze echtelijke scheiding, e-en en
aud.-rmaul door een gelukkig weder-
zien onderbroken, heeft in het familie
archief dut ik het voorrecSit bad te
kunnen raadplegen, talrijke sporen
achter gelaten, sporen, die ik maar
had te volgen on» in de dageüjkecbr
omgeving van deze iftenschen terecht
tc komen. Immer* meneer achreof ge
regeld tijdens de afwezigheid van me
vrouw. Som» zendt hij haar slechts
een paar v.cordjes: „nieuws is er niet,
all even stil", of bepaalt hij JticQi tot
bet bericht van zijn behouden aan
komst in Amsterdam: „wïï zijn wel
overgekomen, heb cetst gebeurst en
toer. gegeten. «-n zijn allen vroeg naar
bed gegaan, want wij waren vermoeid
zonder te weten waarvan"; maar
meestal schr ft hij uitvoerig. Zijn
bric ven wonkui bewaard, hun aantal
neemt gestadig toe. andere komen er
bij. van zijn kinderen, van zijn moe
der van zuster AgaOhc en van Mie
keetje nicht, van ooms, tantes, vrien
den en vriendinnen het is een sta
peltje Rcwoiylen, een heerlijk stapeltje
om te verslinden, zooala je een boek
verslindt. Maak het los, ontvouw de
«juarto-vellen, lees de volgeeclureven
bladen en gij waant u geplaatst te
midden van deze lang vergeten men-
schen. Alsof zij. ieder op zijn wijze, u
iet» komen vertellen van hetgeen h«n
bezighoudt, en van hun brieven
maakt ?e gebruik, als waren het brie
ven van an:i:>cvellng, die u den toe
gang openen tot een patricis lien fami
liekring uit do dagen van koning Lo-
dev. ijk.
Ni. t zonder vOori>ohoud. zonder die
kioschheid, waarmee ge verplicht zijt
gebruik te makt-n van CP-k'-cIs, die u
toevallig in handen zijn gekomen. Ze
ker. wat hi. r aan het papier werd
toevertrouwd.- is ?e« -hieoeuis gewor
den. het i» verjaard. En toch. soms,
onder het sr.uf'« i- 11. liet u. alsof ge
u :n!:e- met dingen, die n niet aan
gaan. aleof go wii onbescheiden blik
wierp op wat voor uw oogen niet is
bestemd. Uitgevers van particuliere
brieven litcn dan ook dikwijls een ver
ontschuldiging ann do uitgave vooraf
gaan: alleen de groote beteekenis van
den schrijver rechtvaardigt het pufcü-
ceeren van zijn correspondentie, a!;i
een bijdrage tot de kennis van zijn le
ven e" zijn karakter. \V;u,dn laatste
betreft: met l.-i-langweklccnde persoon-
i.'-i-ii breng ik u ditmaal niet in
aanraking; gewone meiuchen ajn bet.
al komt méneer ten paieize: ,.de ko
ning is onverwachte in do stad geko
men. die beeft veroorzaakt, dat ik op
de audiëntie heb moeten zijn, en mij
veel tijd "weggenomen heeft" Ik zeg
dit natuurlijk niet om de verdiensten
van mijn helden en heldinnen te
klcineeren; daarvoor was de kennis
making te aang>-naam, sve zijn vrien
den geworden. Maar om den lezer dui
delijk te maken, dit ik hem deze oude
brieven laat lezen, niet omdv ze ge-
schreven zijn door personen, die groo
te daden verricht, of een iieiansrijke
rol op 'a wérelds schouwtooneel ge
speeld hebben.
Geen belangrijke I-eseheidcn. maar
gezellige brieven. De plaats der han
deling is de huiskamer of de.keuken,
:n de stad of op de hofstede, een en
kele maal. zooals den lezer reeds bleek,
bij de d"iir. van de zoldertrap. Dit
geeft. aan liet geheel al iets huiselijks,
dat huiselijkn dingen doet vermoeden.
De bewoner.» reizen heen ®n weer pïr
rijtuig of met de srfliuit. welk laat«t
genoemd verkeersmiddel u ruimschoots
gelegenheid biedt oni u te verbazen
wanneer ge i.ij gelegenheid meerei.it,
over <le groote hoeveelheid goederen
in natura. die nj> de Keizersgracht
moeten bezorgd worden: of iiw erger
nis te luchten over de on gevoeligheid
van zoo'n g.-h-ihri-f je' ..hier -nevens
een rist vinken, die gij maar moet
konsuminderen". Een levendig ruil-
yerrtr-erVoor de zangvogels, die naar
buiten gaan. komen andere lekker
nijen ui «ie stad terug: „iiope vai
week vlcesch van u ie ontvangen en
doe daar dan zeer veel zuring bij,
>i:-.ii kan ik houden en tante, en krop
pen en voor mij, als het niet te warm
is. niclk". Kan het huiselijker! Die
bier de pen opnemen om „weer eens
wat van zich .ie laten hooren", trek
ken voor die gelegenheid hun huisjas
je aan, de dracht, waarin men zich
niet anders pleeg; voor te doe» dan
men is. Zoo heb ik ze gezien en leereu
bennen, deze voor tang gestorven en,
deftige, schoon eenvoudige monschen,
vriendelijk, ijverig en huishoudelijk,
Mannen en vrouwen, van wie onze
grootouders verleiden, en wij konden
maar niet begrijpen, dat er vaders on
moeders geweest waren, zoo etreug,
zoo zuinig, zoo ordelijk en zoo netjes,
In deze brieven leven zij, arboldcn on
rusten ze, geven ze ziel» over aan hun
blijdschap of hun verdriet. Hier zijn
2o met hun deugden en gebreke», li
eigenaardigheden, hun dwaasheden
veroordeelen. hun doen en laten. Al
ien ondervinden ze: kleine teleurstel
lingen als de familie do schuit van
twaalf niet kan nemen, orndat de twee
jongens, „die hoertjes beide tot twaalf
uur moeten schoolblijven, maar ook
de grooto droefheid van „twee Jaar
achtereen telkens een jongetje te ver-
liezen". Zorgzame eebtgenooten, ver
standige en onverstandige ouders,
woelige kinderen, welmeenende ooms
en tantes, en grootmoeder is van de
zen kring het beleidvol, gezaghebbend
hoofd. Zij moet onzen Cajunus nog
gekend hebben, ze weer althans voor
haar „lieve Haasje", die nu buiten
is om wat op te knappen, niets beters
dan dat ..gij wat zult toenemen in
eterk-j en worden als Cajanus in lijf
en leden, en wat meerder uw bcgec-
ren is". In lijf en leden? Dat is te
veel gevergd, zouden wij zeggen, maar
we weten wel, hoe grootmoeder het
meende. Zelf leed ze aan rheumatieclie
aandoeningen, maar klagen deed ze
niet. En Jan Willem, haar dertien
jarige kleinzoon, schrijft aan zijn
moeder, dat hij hij grootmoeder ge
weest is, en dat ze gezegd heeft, ,,d„it
de knici-n zoo stijf waren, anders zou
zc zoo vlug zijn als wij". Met dit tes
timonium is de kleinzoon tevreden.
Getroost stapt hij van liet pijnlijk
onderwerp» af en gaat, in het Franse)i,
verder: ..Son Majost* le Itci est partj
pour Zocstdijk el c'cst a présent vide
*ur le Dam, qu'on ne \o.: preeque per-
soune". Langer houdt luj het tegen
zijn moedertaal niet uit, en zijn moe
der geeft hij een stevigen Holland-
schen „zoen in gedachte". En daar
om ga ik u nog het een en ander uit
deze oude brieven vertellen. Omdat ze
zoo echt zijn. zoo gewoon, omdat er
ujt spreekt een gemoedelijkheid, die
niet nalaat u te bekoren.
Het lag voor de hand aan dit stuk-
Je den titel <e geven, d.c erboven
staat. Immers mijn hoofdpersoon, do
heer des huizes, treedt hier vóór al.e»
Dp in de hoedanigheid van onbestor
ven weduwnaar. Die waardigheid be
kleedde hij ook, zal men zeggen Ze
ker. maar ze had minder duidelijk
kunnen uitkomen dan in zijn brieven
het geval is. En dat men daarin on
middellijk de» echtgenoot herkent,
die door de afwezigheid van zijn
vrouw min of moor uit het veld ge
ul.-uren ie, pleit', dunkt mij. i» de eer-
ste plaats voor haar. Moeder is weg,
moedor wordt gemist, maar ze kun
niet gemist worde». Vader is onthand,
de kinderen hebben van alles noodig,
maar het is er niet. Nu eerst wordt
het duidelijk waarin de taak van een
huisvrouw bestaat, waaraan zij den
ken. waarop zij letten, wat zij voor-
komen, vrat Zelf doen moet. Moe
ders afwezigheid bfteekent ongeregeld
heid. verwaarloozins. stilstand van
het veen géén dag kan stiM.ian. Voor
de klachten, die doen denken aan
een noodkreet: ..de kinderen zijn zeer
verlegen om zakdoeken, het is schan
de. zend t maar een paar. al was riet
in een brief". Een andere maal: ..Jan
Willem zijn zwarte kousen gaan
hier neven*, zeer rtufc". En dan nog
iets: ..de handschoenen hiertiij moe
ten gewasschen en schoon op de ka
mer van Keesje pclegd, dit direct om
her te paard rijden". Van paardrii-
den gesproken! De Jongste zoon heeft
in de manege op een hit gezeten, on
..daarvan een gedachtenis gehouden".
Zoo schrijft hij zijn mooder om haar
voor te bereiden op het hinkende
paard, dar, ook destijds reeds achter
aan kwam: „moederlief, ik zal u ver
tellen, mijn hemd is als eon rok met
'wee panden van achteren, want js
door h«-t rijden door midden ge
scheurd. dus ben erom verlogen,
onderkousen ook"
Was er jjgèëü ander jongenshemd
voorhanden in het groote huis op de
Keizersgracht tegenover do YVester-
markt?
Ik geloof, dat liet voor de achterge
blevenen hoog tijd werd om moeder
naar buiten te volgen. Nu, hot was dan
ook haast geleden: „Woensdag krijg
ik vaCautie, net tot den longs ten
dag".
TI. E. KNAPPERT.
door
CONST. DE RAYMOND.
Het was Zaterdag voor Pinkste
ren.
Heerlijke Meidag in ongerepte schoon
he:d. Nu was de lente -n volle pracht»
De geurende weilanden, weelderig
met t-apuig. nialsch gras overdekt,
strekten zich tot de horizon ui wazig
verschiet.
De kerk lag ie blakeren in fel zon
licht dat ongehinderd den zuidkant
kon beschijnen. Aan de westzijde, door
hooee populieren omgeven, bevond
zich de kosterswoning. Het gole klin
kerpad, hetwelk toegang gaf tot de
pastorie, werd met bezem en water
bewerkt door de dochter van den koe
ter, een frisch en fleurig tue:sie,
blond uiet een appelrond gezichtje,
dat door het inspannende verk en
door de warmte, liooger gekleurd
was. Elk oogenblik kwam moeder
eens kijken, of Paulienljo nog niet
gereed waus, er moest meer worden
gedaanZaterdags was er altijd veel
werk, in huis en in Se kerk voor mor
gen. Zo had lie: wel gezien Pau-
liontje rustte telkens op den bezem,
om ui de richting van de pastorie te
turen en ze had het begrepen, Pau-
iicèritje hoopte alsdan den zoon van
dominee te zullen zien; hij had iiu-
mer«s zijn vader geschreven, dat hij
met de Pinksterdagen do vacantV-
thuis zou doorbrengen.
Moeder schudde het hoofd, wist niet
wat ze er van moest denken. Wat
wilde dat kind toch* Kleurde ze niet
altijd wanneer er over Anton werd
gesproken Zou ze dan werkelijk den-
kou dat liij iets om haar gaf
Ach }a, dat deed ze nog altijd.
Zo kon zich niet voorstellen, dót hij
haar geheel vergeten zou hebben in
zijn afwezigheid. Zij waren altijd
zoo Om en bij elkaar geweest, met
elkander opgegroeid en op dezelfde
school t-e^aan. lvn in do vrije iiiidclu-
gon hadden ze samen gespeeld en dik
wijls groote wandelingen gemaakt,
naar de omliseendc dorpen. Dan
zochten ze onderweg braamstruiken
af. of plukten bloempje»;, m gullen
overvloed ever de weilanden ver
spreid. Die allemaal waren voor Pau
lienljo. Anton plukte slechts voor
haar. en als hij een grootoa voorraad
veldbloemen had weten machtig te
worden, eohikte hij ze met I-.jzöndere
ze.rg en ^rnaak tot een alleraardigst
ruikertje. Het wit der margarieten,
het eoud der boterkelkjes - n het
frisch rood der pinksterbloemen
vonkten astn tusschen het helde»
groen der varens en grassprieten.
Op een zekeren leeftijd gekomen,
was het ui*
Anton kon hier niet blijven, moest
andr-re --holen bezoeken in een grot»
tere Plaats ca daarna w«s hij al»; siu-
de..t gegaan naar een academiestad.
Maar telkens wanneer hij met va-
cuntie over was bezocht hij do eenvou
dige kosterswoning, waarin hij leven
en vroolfjklicid bracht door zijn opge-
woklo vertellingen, over zijn weder
varen in de.» vreemde. En als hij weer
iieenv-ing. drukte lnj de hand van het
mc'ajo altijd nog een» extra, en dan
zei liij.,'fot weerziens, Paulicntje
Maar nu waren cr heel voel munn-
den voorbij gegaan, dat Anton zich
»i'-t op de pastorie had laten zien.
Hij had ernstig moeten studeeren
voor het eindexamen, dat nu collier
achter den rug was. "Gcelaagd voor
Ingenieur, zou hij nu met de Pink-
s'.erdaïcn weer eens de oude omgeving
kernen bezoeken. Dominee ha i het met
groote blijdschap den koster meege
deeld. Het waren moeilijke jaren ge
weest, ook voor domiiioe. En nog was
hij cr niet.Het kon nog geruiraen tijd
duren eer een ingenieur een gocd-
looncnde betrekking had. Op welk uur
Anton zou komen was niet bekend,
maar het zou even goed op den mid-
dae al.- s avonds kunnen zijr,. van
daar dat Paulicntje zoo belangstel
lend tuurde naar de p.n-torie even
voorhij de kosterswoning gelegen-
cvnzend met de tuinen aan elkaar
Ach! ze verlangde zoo naar hem. En
hij zeker naar haar. Ala moeder
meende to moeten twijfelen, of An
ton in zijn lango afwezigheid wel nnii
Paulicntje zou blijven denken, zotte
all dit denkbeeld dadelijk van zich af,
We, Anion zou haar niet. vore- ten.1
Maar toch, die onzekerheid kwelde
haar wel ee.ns. Als ze maar wist, het
uit zijn mond mocht vernemen, dat
hij iels voor haar voelde, dat hij van
haar hield- haar nooit zou willen
missen, haar eenmaal zou meenemen
tot daar waar zijn betrekking hem
riep, al was het heel, heel ver. Ze
wilde haar dorp, haar woning, haar
ouders, alles alles verlaten, om bij hem
le kunnen zijn, aan zijn zijde voor
hem te mogen zorgen en al het ver
driet en tegenspoed, als die er waren,
met hem te kunnen doelen.
Doch Anton liet zich dien Zaterdag
wachten. Het was al avond gewor
den. toen het bleek, dat hij neg steeds
niet gearriveerd was. De «schemer
viel over de wijde velden. In dom
melend verschiet tusschen liet don
kere groen der welige bosschages,
doemde vaag een enkele molen boe-
reuhoeve of schuur. Hier en daar
schitterde rced6 een eter aan den
diep-blauwen hemel.
Anton zal zich verlaat hebben en
eerst morgen komen, dacht ze. Maal
laat. héél Iaat, toen Paulicntje zich
reeds ter ruste ilad begeven, was de
zoon van dominee toch reeds gearri
veerd.
Zondagmorgen was hij in de kerk.
Pauüentje had hem dadelijk opge
merkt. Hij zat op zijn oude plaats in
do bank schuins-rechts van haar,
waar hij altijd had gezeten, vroeger.
Nauwelijks had zij hem gezien of hij
wendde zijn hoofd naar haar en
knikte haar vriendelijk toe. terwijl
hij haar daarna even in de oogen
bleef zien -met een blik, dien Pau
üentje trof tot -n het diepst van haar
ziel. Zij kreeg een gloeiende kleur en
keek onmiddellijk voor zich. Moeder
had het te druk met haar bezigheden
in de kerk om de bczoekstei-s. voor
zooverre noodig, plaatsen aan te wij
zen, die had er gelukkig sbets van be
merkt, doel» zij voelde, dat zij niette
min gloeide over haar geheele gezicht.
Die blik ij ad haar de overtuiging ge
schonken, dat Anton haar niet. ver
geten had. Geheel onverschillig was
ze hem niet. dat voelde zei»ad hij
haar niet dadelijk gezocht, gekeken
of zij op haar bekende plaats zat. En
toen de kerkdienst wa» geëindigd, had
zo wel bemerkt, dat Anton zich naar
den uitgang spoedde- haar daar ver
moedelijk wilde begroeten, doch ze
was schielijk doorgc-Iooj^n. om langs
het zijpad van de kerk. tot achter in
de kosterewoning te kunnen gaan.-
Even later. toon ze tLuis was,
had ze er spijt van, ze had zoo'n
prachtig oogenblik verloren laten
ctaan, het was immers volstrekt niet
zeker, dat hij vooralsnog de kosters
woning zou bezoeken, hij kon er wel
heel geen plan toe hebben.
Onvoldaan bleef Paul Ie ritje wach
ten en hopen.
Het anders zoo vroolijke snuitje
stond effen en strak, Haar oogen
neergeslagen, bleek ze mot haar ge
dachten afwezig, niet bij haar omge
ving: al eenige keeren had ze niet ge
hoorde dat moeder iets tegen haar
zei.
Maar toen in den namiddag
terwijl zij Sn den turn stond en droe
vig staarde naar de verre horizon,
over de weilanden met haar bloemen
weelde. zag ze hem gaan en bukkend
beWegen over liet veld. Enkele
i»genb!ikken daarna was iiii vroo-
Jijk bij haar gekomen, al» vroeger,
met een groeten ruiker veldbloemen,
zelf geplukt en verzameld en gerang
schikt in schitterende kleursrhakce-
riag: Meibloempjes ca boterkelkjes,
vlolieren en ranonkels, op het vela
en in slooten en plassen bijeen ge
gaard, zooals de lente ze in volle
pracht had opgeleverd. Wat cr toen
volgde, was iets van alle tijden.
Zij hadden maar weinig gesproken
doch elkander zoo oneindig veel ver
teld in die enkele minuten, dat zij al
leen waren geweest, zonder men-
sehen om hen heen, onder den helde
ren hemel, ijl en blauw, sleenis in het
bijzijn van een leeuwerik, boog in de
lucht, schallend zijn trillers over het
veld. Y'ol zoele bekoring had zij ge
luisterd naar de bekentenis van An
ton. Dien zelfden middag sprak hij
Ook met de ouders van Paulicntje, en
toen de zaak beklonken was. beloofde
hij. heden met zijn oudere eveneens
te zullen spreken.
De verklaring van Ar.ton bracht in
de kosters woning wel eenige be
roering: ofschoon liet voor den ouden
koeter een groote voldoening was.
kon moeder toch haar twijfel niet ge
heel laten varen, zii bleef ten opzichte
v&a een verbintenis van liaar dochter
me: den zoon van dominee, nog altijd
eenigszins sceptisch gestemd.
Doch Pau li entje was overgelukkig,
zii had kunnen juichen, haar hartje
trilde van vreugde, nu zij wiet, dat
Anton haar lief had. Wat zag ze de
wereld nu andere; al was de toekomst
nog ietwat vaag en nevelig, n"et vast
omlijnd, dat deerde het haar hetgeen
nog worden kan. Zij hield slechts re
kening roet het heden, het groote ge
luk. dat over haar gekomen', waarvan
ze nu bewust was. En toen zo des
avonds naar haar kanietie was go-
gaan, en de maan reeds heldhr aan
den hemel stond, zette ze haar fraaie
ruiker, do kleurige veldbloemen, ver
zameld door Anton, hii-'u- Anton, in
een beker, midden op de tafel, nadat
ze eerst een kus had gedrukt, op de
teedere margrieten. aan den rand-
door zijn vingers aangeraakt. Zij was
zoo dankbaar voor dezen dag. het
jubelde in haar. Verheugd blikte zij
omhoog naar *den besterden hemel,
die de velden met haar overdadige
Procht in azuren gloed overkoepelde.
Alles leek hetzelfde als vroeger, als
vorige avonden, niets scheen gewij-
zigden toch was het of alles veran
derd wasveel schooner, heerlijker,
verhevener! Zij begaf zich ter ruste,
maar kon de slaap niet vatten. Tel
lens raoesl zij weer denken aan
iiaar geluk, steeds woelden dezelfde
gedachten door haar hoofdje en in
verrukking bleef zii staren naar haar
veldbloemen, totdat zij eindelijk met
een tevreden glimlach om haar lippen
was ingeslapen.
INGEZONDEN MEDEOEELINGEN.
ii 60 Cts. per regel.
WAT ANS NOC GEMIST HAD.
Het
de
pa-
trouwdag
Ane ea Willem.
Willem was ge
kleed met
tentlederen
schoenen, ee
Vlammende das,
Aas sqpit'.c: ic-
:r. twintig ilea-
Als Uw
zich bezeerd hebben
gebruik dan dadelijk
Cricket
OVERZICHT.
De afgejoopeu Zondag- heeft voor
ons Haarlemmers, wederom de noodigje
successen gebracht. Zoo behaalde
Rood en Wit haar tweede overwinning,
ditmaal tegen het vrij sterke Leidsche
Ajax, terwijl dc Schoterwegelub met
een zeer onvolledige ploeg het Ooste
lijke P. W- aan haar zegekar bond- C.
V. H. slaagde er vervolgens in om na
spannenden strijd dc meerdere van de
Haarlem-reserves te blijven. Last not
least handhaafde de nieuwe derde
klasser R. C. H. haar ongeslagen record
in den Nederlandschen Cricketbond,
door het reservedftal van den sterken
tweedeririasser A. C- C. er onder te hou
den.
Voor de Pinksterdagen staat wederom
een uitgebreid aantal wedstrijden op
het programma.
Zondag ontvangt Haarlem het reser
ve-elfial van de groote Haagsche"; het
zal raar moeten loopen, indien de Haar
lemmers zich lieten slaan te- meer daar
ditmaal ook Van der Lee van de par.
tij is.
V. O- C. speek haar eersten wedstrijd
tegen Hilversum. Veel zal er voor de
Hilversummers van afhangen of Dé
Kessler zijn steun zal verleenek; zoo
niet dan wordt het voor de Gooiers on
herroepelijk een nederlaag.
In Schiedam komt Rood en Wit op
bezoek. J>c Schiedammers zijn het ser
niet bijzonder fortuinlijk begon
nen door een vrij onverdiende nederlaag
tegen de Haagsche II. Indien Rood en
Wil volledig dc rcih zal aanvaarden,
achten wij eer. H.mrlcmsche overwin
ning echter het meest waarschijnlijk-
Aan den Wassenaarschen Weg wordt
eer een van de traditioneele wedstrij
den gc-preld: de c"-.ib van Hamburger
en Rincker komt hier n-l. op bezoek.
Hoewel er op heoogenblik van den
Amsterdamschen aanval bijzonder veel
kracht uitgaat, gclooven wit niet, dat
de geroutineerde Haagsche batsmen
spoedig in de val zullen loopen; voegt
men daarbij, dat de V. R. A-verdedi
ging weinig te hcteckenen heeft, dak
Hikt ons een hoofdstedelijke overwin
ning absoluut uitgesloten.
Ten slotte wordt te Leiden een aar
dige wedstrijd gespeeld tusschen Ajax
V. V. V., waarbij de Amsterdammers
zich vermoedelijk sterker zullen tonnen-
Den Iwredcn Pinksterdag komen
slerhts 7e* eersteklassers in het veld-
In de eerste plaat; de Oostelijke Derby,
de ontmoeting tu=srhen Quick en P- W.
Beide ploegen geven elkaar weinig in
kracht toe; wii houden het ditmaal op
ce thuisclub, die in ieder geval volle
diger voor den dag zal komen.
Verder wordt in Den Haag reeds de
returnwecstriid tusschen de twee Haag-
■che e'ftallen gespeeld, terwijl in Schie
dam dc volgelingen van East op bezoek
bomen-
Voor de tweede klasse, paat het re"
rve'e'ftal van Haarlem naar het Sta
dion. Hoewel beide elftallen tot nog
maar heel weinig gepresteerd heb
ben, Hikt ons een Haarlemsche over
winning het meest waarschijnlijk. Ten
slotte ontvangt Rood en Wit II het
elftal van Roodt es. Hoewel de C. V.
'ers er in geslaagd ziin de Schoter-
weg-reserves te kloppen, lijkt ons de
ploeg le zwak om eveneens een derge-
lijk resultaat op haar oudere stadge"
ioote Rood en Wit te behalen.
UMPIRE.
k Het
-*nieele gedcelt»
was voorbij c.i bet gelukkige paar kwam
de stadhuis*toepen af, waar een groote
groep mensetien hen met gejuich be-
groet-.e. Teen zij' in hu® rijtuigje gezeten
waren, leunde Ane zachtjes naar Willem
over en licesch van aandoening fluister
de zij:
„Wat jammer hè Wim, dat wij nu niet
in de rij kunnen staan om ons zelf voor
bij le zien gaan!"
Voetbal
AFDEELIN C I.
Promotie competitie reserve
2de klasse.
Haarlem 11—R. C. H. II.
AFDEELIN C II.
Tweede klasse B:
GoudaNeptunus.
AFDEELINC IV,
Promotie-competitie 2de klasse.
Middelburg—Alliance-
EINDSTRIJD BEKER:
XerxesZ. F- C. {op het terrein vat»
U. V. V-).
Zwemmen
ZICNEA.
De Haarlemsche Dames Zwem.* en
Poloclub „Zignea" hield Donderdag"
avond haar eerste oefening in het zo.
merseizocn in de gemeentelijke bad" en
zweminrichting aan de Kleverlaan. De
opkomst van -"■■ r>ok van de
nieuwe was verrassend goed en voor»
spelt veel goeds voor de toekomst van
deze oude Haarlemsche vereeniging.
Bijna dagelijks melden zich trouwens
nieuwe leden aan.
HET ZWEMFEEST VAN DE
H. P. C.
Wij herinneren er nog eens aan, dat
Maandag (2de Pinksterdag) in de
zweminrichting bij het Wandelbosch te
Heemstede een mooi zwemfeest plaats
heeft.
Kynologie
CLUBMATCH IN DEN TUIN VAN HET
BRONCEBOUW.
De afdeeiing Hairlem en Omstreken der
Vereeniging van fokkers en liefhebbers van
Duïtsche herdershonden houdt Maandag
f2e Pinksterdag) weder een clubmatcfa in
den tuin van het Brongebouw.
De heer De Groot keurt in onderstaan^
de volgorde:
Reuen: (voormiddag) 1. Hoofdklasse.
2. Jeugdklasfe. 3. Puppyklase'e.
Teren: (namiddag) 4. Hoofdklasse
(boven 18 maanden) 5. Jc-ogdklaese van
1£18 maanden) 6. Puppyklasse (van 612
maanden). Honden geboren op 1 Juni 1324
vallen in de Jeugdklesse.
Wegens het groote aantal ingeschreven
honden vangt precies half tien de keuring
Hoofdklasse Reuen aan. Deze dienen dus
dan klaar te staan. Het hek gaat om 9
uur open. 16 de keuring van een klasse
eenmaal begonnen, dan wordt geen hond
meer in den ring toegelaten; Om één uur
wordt het hek voor de honden gesloten.
Alle honden, ook de teven, moeten dan
binnen zijn.
Korfbal
HET PROGRAMMA.
*>-: van het programma nog een
mooi programma! De beide Pinksterdagen
zullen wel besteed worden; op den '.weeden
dag krijgen we zeifs een internationale ont
moeting, waarvoor bijzonder veel interes-
i bestaat.
TIENJARIG BESTAAN H. K. C.
„ADVENDO".
Half Juni te-,de H. K. C. „Advendo"
10 jaar. welk feit op feestelijke wijze her
dacht zal worden.
Op eersten Pinksterdag komen met Ad
vendo 11 de volgende twaalftallen in het
aan de £andvoort«che!aanD. T. V.
II, Koog Zaandijk II, Haarlem II,
ontmoeting Advendo II—K. Z. IT zal
hoogstwaarschijnlijk gelden voor den wed
strijd (4e ronde) van den Zilv. Nieuws v.
d. Dagbal,
Op 7 Juni zullen met Advendo I nog
eenige eerete twaalftallen uitkomen.
Behalve deze wedstrijden staan er nog
eenige festiviteiten op 't programma.
Dc- prijsuitdeeling zal plaats hebbed op
17 Juni in „Rusthoek" en in 't begin van
ïtiwe seizoen wordt een feestavond go-
Uit het Kngclscb van
MAfiJOBÏB BOWEX.
12)
Hier w?3 echter een deur, een ver
borgen deurGce-n wonder dat hij
deze niet gezien had, want alleen
ma. »r oogen zoo «eherp als de zijne
hadden dezen grendel kunnen ontdek
ken. daar do gehedo deur achter dik
klimop verborgen was. niet sterk ge
noeg om cr tegenop (o klimmen, doel»
een prachtige vermomming. Nadat hij
het mos uit den muur getrokken had,
begon Francisco aan 't Klimop te wer
ken. Als met betooverde vingers
klampten dc tcerc takken zich met
dunne, zwarte worteltjes vast en hij
had nog maar weinig kunnen doen.
steeds omzichtig in 't rond kijkend,
toen Vit tore in 't. zicht kwam, waar
op hij zijn arbeid oftnsto..Js staakte.
Toen do knnap. oogenschijnlijk ver
heugd over een w'-lgelukten tocht» na
derbij was gekomen, vroeg Francisco
hem - ..YYat voor nieuws is er in de
stad
„Alles is ruslia. Fen soldaat nam
een prei van mü weg. Allemaal grap*
penmakersdoch ik had niet graag
gr-uiid dat zij begonnen waren mij
vragen te stollen. Er waren er 200
voel, en zoo sterk gewapend".
„En het geld! \Vm het noodig de
geldstukkon die ik je gaf te wisse
len 1"
,..Ta, mijnheer, want ik^ had niet
genoeg. Zij zeiden dat 't Veroncesch
geld was".
..Dat is nu in Milaan niet vreemd
meer", voorde Francisco aan met een
vorloorndcn blik op de muren der
stad.
..Zij zeiden daf men geen Voro-
nee*eh geld meer aannam. dat de
hertog hot liet versmelten. Er was
echter iemand die er de band naar
uitstak en 't voor Müancesch geld
wisselde, zeggende dat de wapenen
van Delia Scala er op stonden en net
iets zeldzaams was".
Francisco mompelde eerst iets dat
de jongen niet kon verstaan on zeide
toen „Wel, nu heb je de soldaten en
de markt gezien en kunt weer eens
een andermaal gaan. zooais ik je be
loofd hob. Ga nu naar de hut om wat
te eten en geef Tomaso ook iets.
Houd de deur toe. doe die voor nie
mand open on spreek met niemand.
Ik kom dadelijk terug".
De knnap gehoorzaamde aanstonds.
Gedurende twee dagen- welke zij met
hun redder hadden doorgebracht, wa
ren Tomaso en hij tot de overtuiging
gekomen, dat Francisco meende wat
bij zelde, zoodat 'zijn woord wet voor
hen geworden was.
Francisco had echter krachtiger hulp
noodig.
Half vermoedende dat hij deze in
het buitenverblijf zou aantreffen, be
gon hij wederom aan t klimop tc wer
ken. cn kreeg na hevig rukken en «rek
ken eindelijk de deur bloot» welke ech
ter zoo stijf dieht zat, dat cr geen
openen aan was.
Doch dit hield Francsico geenszins
legen. Aanstonds begon hij met mes
en dolk het slot uit, de deur te snijden-
stak toen zijn arm door lier gat heen
en trok met weinig moeite de, boven-
en bencdengrendels terug. Toen druk
te hij met. alle geweld tegen dc deur,
welke door onkruid on lakken tegen
gehouden werd doch eindelijk wijd ge
noeg openstond om hem door te laten.
N.-i een langen, ónderzoekenden blik
over het pad, daf gelukkig weinig bc
gaan werd schikte hij 't klimop zoo
goed hij kon weer terecht, sloop naar
binnen, duwde de deur toe en vulde
het gat met groen op.
Hij bevond zich in een iprachtigcn
tuin. De taxisboom spreidde zich uit
over een pad van croon fluweel, be
zaaid met witte madeliefjes. Een rech
te laan voerde nnar een marmeren
bank, waarachter een heg van cypres-
sen.
Tortelduiven zaten vreedzaam en ce
lukkig te koeren, en er was overal le
ven en beweging in de bloeiende strui
ken. Doch behalve het. verwijderde ge
plas van water, was cr geen geluïd te
vernemen. Toen liep hij met zachten
tred voort in de richt ine waar hij
dacht dat de villa gelegen was.
HOOFDSTUK VI.
De bevrijding van Graaf van
Schulemborg.
Breede trappen, waarvan, de balus
traden verborgen waren onder dikke
slingers lenterozen, neerhangende tot
op bet fluwcelen gras, gaven ioegang
tot het huis- een laag. sierlijk gebouw
van wit marmer, gelegen aan 't eind
van een breede, zonnige laan van
taxisboomen. met in 't midden een
groote fontein. Graspaden, afgezet
niet oranje- en citrocnboomen. zoel
geurend met myHen en citroenkruid,
voerden naar links en naar rechts.
Viooltjes, primula's en gele narcissen
stonden om de boomstammen heen,
waarachter zich naar alle kanten gras
cn boomen uitstrekten, een zee van
wuivend groen. Alom beerschto een
doodsche stilt e. Hier en daar glim
lachten standbeelden Francis;- tus
schen de boomen toe. Fraaie banken
van eekleurden steen stonden loer.
zonder dat satijnen kleeren of wijde
mantels ze kwamen sieren. Nergens
waren sporen van verzorgend*, men-
schenhandan of van eenïg dier, terwijl
twee doode pauwen naast de fontein
uitgestrekt lagen. Do deuren van de
villa s'.ondcn wijd open, zoodat een
gedeelte van de lange marmeren gang
zichtbaar was. even verlaten als de
tuin 'n onnatuurlijke verlatenheid,
welke wegens groote schoonheid", de
twee doode vogels, de wijd-open deu
ren en den heerlijken zonneschijn iets
schrikwekkends inhield.
Het vas reeds ver in den middag
foen er in de koele gang een geritsel
Koorbaar vréfd. Langzaam bewoog
iemand zich naar den ingang, totdat
de lange stralen van dc zon door de
deur hoon vielen op een vreemde ver
wilderde gedaante, welke or> de boe
nen waggelde. Een blauw flu weel en
mantel was teruggeslagen op een rijk
met goml geborduurd en linten ver
sierd pak. AI die pracht dekte echter
slechts een skelet, Lange, bleek-gou-
den lokken maakten het afschuwelijk
ingevallen gelaat nog griezeliger. Op
deze wijze moest Conrad v. Schulem
borg boeten voor de onderscheiding
hem betoond door Valentine "Visconti.
Als gunsteling van haar broeder had
hij het durven wagen de oogen naar
baar op te slaan een overmoedige
dwaas, die hei gevaar lachend in de
oogen zag. nimmer vermoedende, dat
hef hem ooit. in deze afschuw'"!-® ge
daante roerretred.-n zon ziin. Hij hpzat
geenszins het talent vlug karakters
te lezen en zeker niet dat van Yis-
oontt. Als dc hertog hem thans had
kunnen zien, zou zelfs hij geschrok
ken ziin. want men kan zich niet ge
makkelijk iemand voorstellen. die
bezig is van honger om te komc-n.
Zacht wiegelend wierpen de booipen
rraaie patronen van licht en schaduw
eer. De myrten bloesems zweefden
met kleine zacht paarse irosjes been
u? Jve<^er* ,eny>jl de scherp-geurende
bladeren der oit-roenboomen zich over
half open leliën heenbogen.
Zichzelf met groote moeite over het
gras yoortsleepend bewoog Conrad
zich me uitpuilende oogen en open
mond in de richting der fontein, al
leen maar denkend aan water tot
dat hij plotseling de wee doode rogels
opmerkte. Het water was vergiftigd!
Visconti had hem den pas afgesne
den 1
zDe graaf had geen kracht eenige po
ging aan te wenden om zich té red
den. Snakkend naar water sleepte hij
zich weer verder voort om elders te
gaan zoeken. Hoe. wist bij zelf niet.
vond hij in een kleine, nmr varens
omringde holte, een koelen t'cs waar
in de boomen stil en vreedzaam weer
kaatsten. Met gretige blikken sterk
te hij zich uit, lerwijj het standbeeld
van een faun met een gelen zonne
dans op het gelaat hem van '0 om
ringende boschjes stond aan ie 'grijn-
CWor3t vervolgd).
