FLITSEN
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 30 MEI I92STWEEDE BLAD
Bij Schoten's vroede vaderen
Nalezing uit de raadszitting van Vrijdag
Het begon met lange debatten naar
aanleiding van aangevraagde ornnef-
fiagen •au bepalingen van de bouw
verordening.
bij een utiarvan naar aanleiding
wii ingekomen adviezen Meiden li.
en W. voor op die aanvrage afwij
zend te beschikken voerden onder
scheidene leden het woord, die be
pleitten den aanvrager wél ter wille
te zijn.
ba de redenen die zij daarvoor
aauvoerden kwaaien hi.rop neer, dal
de aanvrager een flink man was, die
zonder werk was geweest en nimmer
om ondersteuning had gevraagd dn
mier argumenten van dien aard.
Maar indien men zich op een derge
lijk standpunt gaat plaatsen en al
dus gaat redeueereu, laten wij dan
maar in geheel geen adviezen aanvra
ge u. deed de voorzitter opmerken. Het
gaal me; rvan om alléén om subjec
tieve redenen iets toe te staan.
Inderdaad eeu raad dient ©cn zaak
objectief en zakelijk te bezien en haar
aan die inzichten alleen te toetsen.
Tenslotte kroeg ae aanvrager mét
9t> stemmen de ontheffing, liij mag
nu een schuur laten bouwen, maar de
voorwaarde is dat hij daarin met
mag stoken.
Een andere aanvraag gold het bou
wen van 6 bergplaatsen met bovenwo
ningen aan de Heitzstraai en de ben-
Mljocnstraat. B. en W. hadden op
die aanvraag voorgesteld gunstig te
beschikken.
Doch uit den raad kwam verzet,
oindai daar m de nabijheid een
acuool is en men hiudef- van de berg
plaatsen vreesde en omdav men daar
geen pakhuizenbuurt begeerde.
Het merkwaardige was dat nu in
den raad de wethouder Klein, ge
hoord do bezwaren, óók niet van een
Toestemming wilde weten- Het deed
den heer Locrakker uitroepen- „nu
wordt 't mij te machtig, nu is de
leiddraad van b. en W. voor mij ver
trokken".
De voorzitter, die kennelijk '.er
in aak in 't gevai had bU keek
glunder zeide: ja, maar dat ligt
uxli niet aan mij. Ik was de woord
voerder van B. en W.
De aanvrage werd niet toegestaan!
bij het voorstel van B. en W. in
zake. het belastingpercentage oen te
leurstellende medcdceiing. Ken vori-
gen keer was op verzoek van B. en
W. hun voorsi-1 om he; op te be
palen aangehouden; wat de lioop had
gewekt dat wellicht een voorstel ko-
mn nou om het lager te bepalen.
Doch die hoop ia verijdeld. De
lichtpunten die 15. en W. hadden ver-
wacht zijn uitgebleven en naar aan
leiding van adviezen van den inspec
teur van dn belastingen stelden B. en
W vóór het percentage op 4è te be
palen.
De raad had echter van B. en w.
vóóraf geen inlichtingen gehad. En
wat d« voorzitter nu zeide in 't al
gemeen zonder met bepaalde cijfers
te komen, vaststaand® waren er. vol
gens B en \V. nog niet, zweefde wel
wat in de lucht.
Voor den raad dus een moeilijk ge
val om to beslissen. Verlangen was er
naar een lager percentage omdat dit
den druk van do bevolking zal ver
lichten. Maar kan dat? Het noodigo
Jicht ontbrak. Het kwam niet in de
openharo ritting.
Toonde raad de schroeven wat sterk
aandraaide on duidelijk te kennen
paf dat hem dat licht ontbrak stelde
d>« voorzitter voor in goheime zitting
te gaan. Het gebeurde en meer dan
o^n uur was de raad in geheim.
Na/lat de zitting was heropend
word het voorstel "an B. en W. aan
genomen, maar alleen noodgedwongen
en onder opmerking dat nu do be
volking «en ondragelijke last op de
schouuers gelegd wordt eu mot. op
dracht aan den voorzitter om met
tied. Staten tc gaan beraden om te
trachten de lasten van de gemeente
to verlichten.
Hadden D. en W. aan den raad
vóóraf in eeu geheime nota wij
BOmen gaarne uan dat atet alles voor
openbaarheid vatbaar is die inede-
deeiingea gedaan die zij nu in gehei
me zitting verstrekten dan had dit
een ru&d heel wat tijd kunnen bespa-
Au....
Ken lang debat volgde naar aanlei
ding van het voorstel van b. en W.
in cake den bouw van 132 arbeiderswo
ningen, dat liep over het type van
den bouw, over een mét of zonder
trap en over een uitvoering in z g.
onderaanbesteding of bij publieke
aanbesteding.
Sommige led'-n noemden het eerste
..in eigen beheer", maar zooajs de
Leer Klein uiteenzette, eigen.ijk i* 't
dat niet. Vele leden waren er voor om
t eeret tens te probeeren bil een pu
blieke aanbesteding en viel dat tegen,
dan bij een in onder-aanbesteding. In
dien zin viel ten slotte een besiuit.
Volgens een idee door den heer
loerakker aan 'Ie hand gedaan, zal
de keus van 't type van de woningen
aan de woningbouwvereenlgingen wor
d. n overgelaten in overleg met B. en
W. aan wie de exploitatie van de wo
ningen zal worden opgedragen.
Bij net voorstel inzake de regeling
va», liet verkeer in de Cronjéetra it en
-.11 hot Juliaivapark zat de voorzitter,
figuurlijk gesproken, met de handen
in liet naar. Er was al een regeling
niet B. en \V. van Haarlem getroffen,
die 1 Juni in werking zal treden, en
nu gingen er 6temmen uit den r;iad op
om daarin nc-g wat te veranderen.
Dal gaat niet. zeide de voorzitter.
En wij kunnen het voorstel aldus niet
aannemen was het wederwoord van
den raad. Wat nu 1 De hoofden werden
bij elkaar gestoken. Eindelijk werd er
dit od gevonden, de raad nam het
voorstel aan, maar onder voorwaarde,
dat ook bepaald wordt, dat het ver-
keer op den Schotérweg van het Soen-
daplein naar de Paal Krogers'.ra&t
alleen in de richtin? van Noord naar
Zuid mag gaan
De voorzitter nam op zich dit heden
met B. <-n W. van Haarlem te bespre
ken. Maarale die dat eens niet
goedkeurden
Inzake lie; kastekort van 1121 bij
bet gasbedrijf de oude geschiedenis
besloot de raud niet in cassatie te
gaan van her. arrest van liet Gerechts
hof te Amsterdam.
B. en W. hadden voorgesteld dat
wél te doen, maar de heer I-oerakker.
die verklaarde voor juristen respect
te hebben en zich nier gaarne met hen
te meten, voelde er niets voor. Wij
zullen 't toch niet, winnen, aldus spr.
De kaasier van het Gasbedrijf had
een tekort in ka*, laat die dan maar
zorgen dat de kas in órde komt. Laat
hij dan maar gaan procedoerrn. Maar
't gaat niet a«n dat de gemeente hei
voor hem doet.
Niet é/-n etem ging op om wél in
caasatio te gaan. Daaruit concludeer-
do de voorzitter, dat d© raad het. niet
wilde. Echter daarmede zijn di"
1121 er nog niet; een zaak waar Ged.
Staten elk jaar aanmerking op ma
ken
Om bij éónon wilde do li^er Klein
nog een voorstel aan de orde gesteld
zien. dat de leden van den raad pM
Honderdacavemd hadden ontvangen.
De raad had er ech'.T genoeg van
de heer I«oerakk©r, die óók Kamerlid
zeide dat hij al van'10 uur af had"
vergaderd, eerst in de R.K. Kamer-
club, toen in do Kamer en nu in den
rand en zonder dat hei voorstel is
behandeld sloot om één uur de
voorzitter de vergadering.
Hot wae dan ook welletjes geweest.
Van 7.30—1 uur te vergaderen, dat
gu&t nogal.
B.
Binnenland
Het verkeer tusschen
Nederland en Engeland
Ferry-booten in de vaart?
De Ferry-booten-dienst tus-r-hio 7(6-
bru&tt «m Harwich scbij.& tree men
btovaiié' <e gain krijgen- 2oo tt.n ti on.
ticrluuulelingen gevoerd usschen de
Duiische en 0o6ienirjkiche si«oorweg-
maatschappijen ine? de betrokken Uètu-
icjï. om ook via Zeebrugge per 1 'errf-ooot
naar Engeland te verzanden. Voort* wordt
poineUI, dat vlak bij de aanlejpla.g.3 det
Ferry boo ten aldaar een groot al .art oir
aal worden opgericht, waar net Argen-
tijCAohe vee aal worden geslacht, on> het
dan in wagons op de booten naar Enge
land te txanaporteereo.
Gezien du groeiend reeuitzat, stlujnt
men ook in Nederland er aan te g.an
deuken, per Ferry-boot te verzendon u.eldt
dn Aat"e.-psche berichtgever van de
„Maub-", en men ie aan hst - nderzorken
of een dergelijke dienst ook eiet van
Nederland uit kan worden i.igeeicnt. Vtr-
tclullende lkbamea zoo als de tuinders
organioatie die belang ,'iebbea 'rij ene!
vervoer zonder overleding. zijn in Clen
g+eet r;»ds werkzaam.
Bovendien is deze week een Nederland-
•the delegatie te Zeebrugge aanzet.' men
om Usr p-aatse een onderzosk ;n ie stel.
Ion.
Officier en forensen
belasting
De tijdelijke detacheering
Een luitenant behoorende tot een
carnizoen buiten Amersfoort, werd
aldaar in de forensenbelasting aaugo-
slagen.
De betrokkene maakte daartegen
bezwaar. aanVöóreude dat hij gedeta-
cheerd ts geworden bij d* Ie school
voor verlofsofficieren te Amersfoort,
teneinde onderricht te geven bii de op
leiding tot reserve-officier aldaar;
dat de» detacheering van tijdel 'jken
aard wasdat hij vermeent ingevolge
art. 244 1> der Gemeentewet niet be
lastingplichtig te zijn.
Thans bij Kon. Besluit de luite
nant in het gelijk gesteld en de aan
slag verniet led op grond, dat belang
hebbend slecht» tor tijdelijke waar
neming van een openbare betrekkin»
buiten de gemeente van rijn hoofd
verblijf vertoefde en dus nier viel on-
der de bepaün? van art. 244 a eub 3
der Gemeentewet.
TOEI.AGE HOOFDEN EN ONDER
WIJZERS AAN LEERSCHOLEN.
Verschenen is heb verslag der com-
mieeio van rapporteurs uit d"; Tweede
Kamer over het wetsontwerp tot het
verleentn van toelagen aan hoofden,
onderwijzers en onderwijzeressen, die
In hot tijdvak van 1 Januari I920.tot
en met 31 December werkzaam zijn
geweest aan een openbare ol biizon-
u. ro leerschool, die als eenige leer
school was verbonden aan een ge-
meenteliike of bijzondere kweekschool
voor onderwijzers en (of) onderwijze-
ressen en toekenning van bevoegd
heid aan gemeenteraden en besturen
van bijzondere leerscholen tot het
vorleeneit van zoodanige toelagen.
De commissie vestigt er de aan
dacht op, dat het betoog van de leden
dio d't wetsontwerp niet bepaald
wcnschten te zien tot de leerkrachten.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 306
MODDERIG WEER
Vader wordt bij zijn thuiskomst waarop hij met een schuldig ge-
begroet met het verzoek vooral voel zijn schoenen inspecteert
zijn voeten goed te vegen, de ka
mer is vandaag net „gedaan" I
gaat nog eens naar buiten én;
veegt ze een paar maal
inspecteert ze opnieuw: zoo zal
het wel gaan, de modder, die er
nog op zit. zal er wel niet afko
men
trekt zijn jas uit en schuift een
gangmat je zorgvuldig over de
meest beinodderde voetstappen
in de gang
gaat zitten en wil een gesprek
beginnen als hij midden in de
kamer een kluit modder entdekfc
{rekt zijn voeten haastig achter
uit en hoopt dat moeder het niet
zal zien
begint zijn verdediging hoe
weet ze dat die voetstap nu juist
van hem is, hij heeft zijn voeten
goéd geveegd enz.
gaat nogmaals naar buiten, zich
afvragende, waarom de men
sdien zoo hoog opgeven van de
lente, het is niets dan modder.
(Nadruk verboden)
werkzaam aan een school, die als
eenige leerschool verbonden is aan
een kweekschool, door den minister
blijkbaar niet juist is verstaan. Scho
len waar ook wel eens een sweekelhig
zijn practisohe opleiding genoot, wer
den niet bedoeld. Aan sommige bij
zondere kweekscholen waren echter
twee leerscholen, %-erbonden, die bei
do als werkelijke leerscholen konden
worden beschouwd.
Voorts acht de commissie het ge-
wenacht. dat de min-ster alsnog op
gave doet van de scholen, waarop het
wetsontwerp betrekking heeft en
van die. waarop het betrekking zou
hebben, indien de bedoelde uitkeeririg
ook ten deel viel aan de leerscholen
van die kweekscholen, welke fiaar
leerlingen regelmatig aan meer dan
één leerschool deden opleidan.
Weer een schoolkind
vergeten
Thans te Winsum
Aan Het Volk wordt gemeld:
Toen de bewaarschool een dezer da
gen reeds een kwartier uit was, be
merkten voorbijgangers, dat er ge
schrei was in de school, waai na een
der onderwijzeressen werd gewaar
schuwd. Nadat de deur geopend wae,
bleek, dat een driejarig jongetje in
de school wae achtergelaten, dar. toen
hij bemerkte, dat hij alleen was. na
tuurlijk luid was gaan schreien.
De Tweede Kamerver
kiezingen.
Radiorede minister Colijn
Naar de Stand, verneemt, zal de
heer Colijn on Dinsdag 30 Juni e.k.
den vooravond van den rtemdag
'II'S avonds acht uur, een rede uit
spreken voor den radiozender van het
station te Hilversum.
KEN WOESTE STIEB
De Tech ouder V. d .V. te GouwesJuls
is ternauwernood aan óen dood ontsnapt
Hij was in 't land. toen een stier. uie
in zijn nabijheid graasde, wild werd tn
zich loerukle. Een vreeeelijke jacht be
gon toen. V. d. N. kioop door sloten san
Dfid tot land, doch de slier hieef hem
hardnekkig volgen. Geheel ui'geput kwam
V. d. N. «en sUxte op een stuk land,
waar een veulen lijp, en deze eeni^e
kans lot dekking benuttende, school ae
mm achter tiet dier weg. De woeste etier
sprang toe, en terwijl het arme paard
werd afgemaakt, kreeg V. d. N. gelegen
heid, ongezien te verdwijnen, daarmede
-a., een wissen dood ontsnappende.
DE VALSCHE F.GYPTISCHE GODVER-
N EMENT6ZEGELS.
Het Persbureau Yas Diaz meldt ons:
Naar men zich zal herinneren heeft de
firma W. Pronk en Co., impoiteum van
de I. Isrnaiun.sigaretten, eereigen tijd
geleden verschillende procedure's aanhan-.
gig gom aak t tegen sigaret ten-firma's Her
te lande, die hun Hollands fabrikaat in
den handel brachten onder het mom «an
Egyptisch import, o.in. door op de doos.
j-s -n sigaretten verpakt varxv
vaischo Egyptische Gouvernememtsiegtia
te plakken, welke echte zegels door het
Egyptische Guuvarnemeni verstrekt wer
den .'.is garantie voor de sigaretten, welke
werkelijk in Egypte vervaardigd woe
den
Naar wij thans vernemen zijn «Je mejste
vaa die fabrikanten met de firma Pronk
in onderhandeling getreden, teneinde tot
een minnelijke echii-biiiig te komen. Die
önderh&ndehrigen hebben tot resultaat
gehad, dar van 1 Juni aa. af, de valsehe
zegels niet meer op de doosjes der be,
trokken órma's geplakt zuilen worden.
Alleen met de firma H. C. C. Kauling te
Amsterdam, fabrikant van de Mazes Fezza
s-gairetten werd nog geen overeenstern-
rning bereikt, -. odat tegen haar de ver-
voiging voortduurt.
Door het krachtig optreden van de
firma Pronk is dus thans ongeveer een
einde gemaakt aan deze knoeierijen in
de signrettc-T-induslrie, waarvan in hoofd
zaak het publiek de dupe werd. Na 1
Juni as. zal weer hei voorkomen op ce
doosjes van het Egyptische garantie-zegel
vermeldende de woorden „Egyptian Govern
mvjil", een waarborg zijn voce het fa-
bliek, met ocht Egyptisch impbrt te «ioen
te hebben. Verschillend© fabrikanten
echter gebruiken voor hun eveneens tiet
geïmporteerd fabrikaat zegels, volkomen
gelijkende op de echte Egyptische garantie
zogels. Het woord „Government" is «Jan
echter vervangen door woorden als
„Parliament, Factory"e-a-
Teneinde ook deze mislc-ïdïng van het
publiek tegen te gaan, zal de firma Pronk
«epen doze firma's
et ellen.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDACAVONDPRAATJE.
Het «li In het jaar... neen, da« zeg
Ik niet. Wat zwart op w«: Maat,
bi ft «n waarom zou ik mij rasUrf:-
aan een jaartal, dat later tegen
mij zou kunnen worden aangevoerd,
als hot niet uitkwam. Maar toch wU
ik u '-''n tip geven. Toen wat 'k u ra
vertellen, voorviel, was de gtensrecc-
ling van Haarlem cr niet alleen door.
maar waren ook de nieuwe stedelin
gen aan htm gcwljrigden staat des
levens gewend cn cr mee verzoend.
A's u nu nasaat. dat twintig ia*r zijd
zoek gemaakt om niet» bereiken.
dn:i kunt u zich voorstellen, hoeveel
jaar cr nop mocton verloopcn vóórdat
hc- nu volgende gaat gebeuren.
Do held van dit verhaal is een jon
p- banketbakker, genaamd C.eorpc
Frederlk Wetrt, die woonde in de
J'i-t.r Smiit«traat. een schilder ui:
de zeventiende eeuw, dien hel pe-
meentebcatuur ulfc zijn absolute ver
gefelhcld gehaald en met een straat
vereerd heeft. Dit scheurt «vel vaker
en list pielt voor de zachtheid desjrc-
moeds van burgemeesters, wethouder»
en raadsleden, die blijkbaar aldt» re
deneeren „arme kerel, ie hebt net in
je tijd niet ver Eebracht, het nage
slacht heeft je totaal vergeten en dus
troosten wij je met een straat." De
Picier Smijt.itraat was geen proote
straat, tien huizen aan den oenen en
elf aan den anderen kant, me.ar I ie-
t/-r was ook een bijzonder klein achil-
dcitje geweest. Dat elfde was een
hoekhuis en daar oefende George
Frederik West of. zooals zijn vr-enden
zeiden Snor West. bet bsdrïjf var,
koek- cn banketbakker uit. En wel
on voortreffelijke manier, want hu
had de Haarlemsche AmbacbtsichoOl
bezocht en was op do Académie de
Vati'.wric" in "t buitenland geweest,
vair hij. dcol» door vernult, deel*
door toeval oen nieuwe taar* had
ontdekt of uitgevonden, hoe moet ik
het zeggen en daaraan den nsam ge
geven van ..Gateau de Paris", of
schoon dc academie in Brussel was en
nici in Par Maar d© taart smaakte
daar ni^i minder goed om.
Aan deze taart had Snor West zijn
hart verpand, maar niet h.elcmaal.
daar hij geen n eiCrialist. wenschte te
zijn cn dus in het overblijvende deel
Van rijn hart een warme liefde aan
kweekte voor zijn buurmeisje van
schuin-over. Heleentje de dochter van
den hoefsmid van IJzeren. IJ et gtng
met dfe vrijage niet zoo eoed als wel
gekund had. Het zoete Heleentje kon
liet beet met den banketbakker vin
den- Maar d« vader! Die deed. wan-
neer hij den voorhamer zwaaide om
een kunstig hoefijzer y smeden,
niets liever dan spotten met den
taartjevman, in het bijzijn liefst van
zijn dochter. Vaders kunnen eoms zoo
smakeloos en ongevoelig wezen. Want
helaas, van smakeloos gesproken, hij
hield niet van taartjes noch van wolk
g«>bak ook cn had zoo even een won
der van een Giteau de Paris, die
West aan de famdie van IJzeren had
vereerd, door den leerjongen terug
laren brcngeik met de l«5odsehap, „dat
hij van IJzeren, van dat smer»e spul
niei gediend was."
Het wae omstreeks den middag, zoo
wat drie uur, half vier, op een dag in
Mei. Een warme dag. Als nu een
Jonpe man. teleurgesteld als minnaar
en als banketbakker, 's morgens om
zea uur ai op geweest ie en in zijn
zwaarmoedigheid een oogenbiik het
taarteuhakken staakt en on den ge-
niakkelijksten stool in zijn huiskamer
gaat zitten, wat gebeurt er dan? Dan
komt Morpheus. de god van den
slaap, strijkt hem over de oogleden en
voldoet aan den wensch van den on
gelukkige: „ik wou, dat .k vroeger
geleefd had en een ridder gfwecet
was."
Zoo was hij dan plotseling op ec-n
groot grasveld met tribunes, dat hij
onmiddellijk herkende: het voetbal
veld van de H. F. C. In het midden
van de tribune, daar zat een bijzon
der deftit' heer waarvan George Fre
derik niet zien kon of hij een graaf,
een hertog of een kon'ng was, want
dat kun Je. als iemand 'e dat niet
vTielt. van buiten aan iemand niet
zien. ilii vond een graaf niet hoog ge
noeg. een koning wat te hoog cn
maakte dus voor rich zelf ui:, dat het
een hertog was die daar zat. te mid
den van zijn hovelingen en getrou
wen..
Het wonderlijke van de zaak was-
dat West een gewaarwording had,
alsof hij hier verkeerde -n een dub-
l-Mc functie, 't Was zóó: hij voelde
zich a's Georgo Frederik West. ban
ketbakker en was gekleed in een
prachtig riddercostuum, vol zilver en
kleuren, met een baret op en een
degen op zij. Men 6prak hen) aan als
r..jder Lancelot en hij begreep dus,
dat dit zijn nieuwe naam was. De tri
bune was even «licht bezet als op een
cómpet i Dc-dag. aio do H. F. C. speelt
tegen Ajax of 11. V. V., maar natuur
lijk waren er nog geen photojrafen c-n
ook g,-en voetballers, daar die in den
riddertijd nog niet bestonden.
Een tijdlang stond hij voor de tri
bun© heelemaal alleen, totdat het hem
begon tc vervelen en hij de tribune
langs keek, naar kennissen. Zat daar
niet. dicht bij den hertog, het liefe
lijke Heleentje als schoone jonkvrouw,
naost haar vader, nog veel prachtiger
sis ridder gekleed dan hij. Lancelot»
zelf. Dit stelde hem teleur. ..Ben ik"
zoo vroeg hij zichzelf af, ,.n« al die
eeuwen teruggegaan, om daar weer
dien vervelenden van IJzeren te ont
moeten t Dan had ik evengoed in de
Pieter Smijtstraat banketbakker kun
nen blijven
Als een waar ridder vatte iii even
wel moéd, schreed statig (het trof
hem zelf) de trappen van du tribune
op en nam mot een zwaai zijn baret af
voor Heieen, die hem meteen vrien
delijk lach ie ontving. Haar vader
evenwel, even groetende, fronste de
wenkbrauwen onder zijn neoriiaugon-
den struisveer en beet op zijn kne
vel boven den groofcen, geplooiden
kraag.
„Me jonkvrouw, zei Lancelot-
George. „is het mjj veroorloofd naar
uw gezondheid to vragen?"
,.Ik dank u, heer ridder", zei He-
leen. „mijn gezondheid is uitsiekend
en ik ben gelukkig, op deze tribune
de ridderspelen te mogen bijwonen'"
„Te midden van al deze fatterige
jonk«-rs". voegde haar vader er bij,
zoodat George Lanc'-lot in zijn binnen
sre dacht: ..precies als in de Pieter
Smijrstra.-.t. Waarom, o waarom ben
gK hier grknmeri?"
„Treedt gij ook in 't krijt, heer
Lancelot?"*vroeg Heieen.
..De jonker is bezorgd voor zijn
kostbare huid", zei haar vader be
daard. maar scherp als een ponjaard.
Het is zoo moeilijk, wanneer ie
plotseling in een wereld van eeuwen
vrleden wordt verplaatst, dat je hef
programma niet ken!. Gelukkig kwam
het toeval hem te hulp. Vlak vóór de
tribune kwam een heraut te paard
aanrijden en riep af. wat er zou ge
beuren. Nummer 2 van hef program
ma was een strijd tusschen den ede
len rijder Lancelot en den ko' nen
jonker Warmenhold". Over het lieve
gelaat van Heieen vloog bij deze aan
kondiging een zachte blos, over dien
van den vader een smalende glimlach.
„Gij hel t moed, ridder", zei ze.
„Uw aanblik, o jonkvrouwe' ant
woordde hij, „zal mij kracht geven,
den vijand le verslaan".
Zij bloosde opnieuw en boog het
bekoorlijk hoofdje, ols om hare ver
warring te verbergen. Haar vader zei
evenwel: „jonge lianen m©=ten niet
te vroeg victorie kraaien: ik ken uw
tegenstander, jonge man. hij is krach
tig en sterk, weinigen zijn tegen hem
opgewassen".
„Ik vertrouw op u", zeide ITeleen,
..mij is gezegd, dat Warmenhold epn
snoever is. die overwinningen behaalt,
mei de tong".
Haar vader wierp haar een boozen
Mik loe. maar zij deed alsof zij daar
niet op lette.
,,D.inr komt juist Warmenhold
voorhij", zei do vader .zie eens, hoe
«lork en flink hii er uitziet!"
r.oorgo Lancelot kook nnnr ziin
mededinger en kookte onmiddellijk
van woede. „Wat!'Was dat zijn te
genstander? Die brutale wipneus, die
groote mond, die zwemmende oogen,
hij kende zo immers maar al te goed!
Dat was de kapper uit de Pieter
Smijtstraat, Willem Wikkel, die veel
meer naar Heleentje van den hoef
smid keek, dan hem George aange
naam was. Die genoot wel de gunst
van vader Van IJzeren, omdat hij
een beklante zaak had, terwijl hij
zelf immers nog maar pas mét zijn
banketbakkerij begonnen was.
George begreep dat hij nu afscheid
nemen moest, richtte ec-n blik die
werelden sprak op het liefelijk gelaat
van Heleentje, booe koel voor haar
vader en daalde de tribune af. naar
beneden.
„Waar zijn mijn schildknapen?"
vroeg hij rich af. „Waar is mijn goed
paard, waar dc lans, die Warmen
hold: ik bedoel dien miserabelen Wik
ke). uit het zadel zal lich'en".
Ik zag maar weer: ho» is niei zoo
eenvoudig, op eens midden in een
andere rouw te vallen cn toch alles
wat noodig is klaar en bij de hand
te hebben. Evenwel behoefde hij zich
niet lang het hoofd te breken, want
juist toen hij beneden kwam trad
oen flinke jongeling in pagekleedii
op hem too en vroeg beleefd: „lieer-
Ridder, behaagt het u mij ie verge
zellen om gekleed te worden voor
den strijd? Het is hoog tijd!"
En zoo stond - Frederik
West een oogentlik later in. een van
de kleedkamers onder de tribune en
het zich het zware harnas, de been
stukken en de wichtige schoenen aan
trekken. Ten slotte zette de knaap
hem den helm op, sloot het vizier
cn drukte hem 'ie zware lans in de
vuist. Toen traden zij samen naar
buiten. Daar hield, een stalknecht den
geduchten hengst in bedwang, dien
liii bestijgen moest.
George gevoelde al. dat het niet
zoo gemakkelijk is, den ridder te
spelen. Dc zware wapenrusting trok
hem bijna op don p-ond. Niet zonder
leedwezen dacht hij aan de frisschc
lichte bahketbakkerskleedij en vooral
de zware helin, die als 't ware zijn
hersens samenkneep, deed hem de
elegante koksmuts betreuren, die hif
zoo fier op één oor kon zetten en
waar Heleentje van den hoefsmid
dan mol zooveel welgevallen naar
keek.
Maar het ergste was, hoe hij zijn
paard zou best.ijgeu. Dat ondier snoof
en bricschle en trappelde en leek in
niets op het paard, dat hij op het
zeestrand te Zaudvoort wel eens be
reden had. Het heest zag er uit, als
of liet hem even gemakkelijk verslin
den zou als hij zelf een van zijn
taartjes. Evenwel, het moest ge
waagd. En met c-en snelle beweging
I'laatsto hij den linkervoet in den
linker stijgbeugel, zweefde als het
ware omhoog, sloeg het andere- been
over het paard heen en zat als een
standbeeld in den zadel.
Het volgende oogenbiik Teed hij
in trotsche- houd'ut voor de toeschou
wers op de tribune, dri hem luid
toejuichten, Glansden de oogen van
Heieen? Hij meende het in de verte
op te merken. Dnar kwam van den
anderen kant zijn mededinger Wik
kel aan. Welk een belachelijke hou
ding nam die man aan? Hij zou nu
ondervinden, wat kracht en energie
vermogen. De toejuichingen, die de
toeschouwers ook voor zijn mcr.edin-
ger over hadden, leken hem mis
plaatst en belachelijk toe.
Er klonk een roep. Een heraut
stelde de kampioenen nogmaals aan 1
het publiek voor. Toen klonk het
sijznaal lot den aanval. Als een lo
comotief (maar niet heelemaal zoö,-
want die bestond immers nog niet)
dreunde het paard van Lancelot voor
uit. Georges lans raakte den aïschuwe
lijken Wikkel. Ofschoon deze in den
zadel wankelde, viel hij nog niet. De
stool was niet voldoende aangeko
men.
Lancelot zelf was niet getroffen.-
De paarden wendden. Opnieu
klonk het bevel van den kamprech
ter. George Lancelot zette er alle3
op, om er dezen keer een eind aan
te maken. Hij drukte de sporen in
de flanken van het paard, klemde
de lans vast in de beide handen,
richtte nog een blik op de tribune
waar Heieen angstig voorover gebo
gen, den strijd volgde, riep toen uit
al zijn maclit: „Voor mijn schoone
dame en den Gateau de Paris!" en
stortte zJch nis een wervelwind op
zijn tegenstander.
Een kreet, van ontzetting klonk
het volgende oogenbiik van de tribu
ne, precies alsof H. V. V. den eer
sten goal maakte. Door de geweldig*,
kracht, van den stoot en de lccomrv-
tiefachtigheid van het paard, rolde
het lichaam van den rampzaligen
Warmenhold in stukken uiteen: links
en rechts vielen armen en beenen.
het hoofd vloog, als een voetbal, op
de tribune af en de romp bleef zit
ten op het ontstelde paard, dat be
gon to rennen, het terrein rond.
.jDeze eeuw bevalt mij maar ma
tig'zei George die geschrikt was.
En op eens zat hij weer in de
woonkamer, achter zijn winkel en
voor hem stond glimlachend Heieen,
de lieve dochter van den Hoefsmid en
vroeg, namens moeder, of hij de
heerlijke taart terug wou sturen d:<
vader zoo onvriendelijk geweigerd
had en 's avonds een praatje kwam
maken.
Want moeder had orde op zaken
gesteld en vader beduid, wat zij ver
koos en daarop had hij bakzeil ge
maakt, want Willem Wikkel, de kap
per. was beschonken in een café ge-
rien en kwam niet meer in aanmer
king. Nooit, meer!
Zoo kreeg George Frederik West
weer plezier in de eeuw, waarin hii
leefde.
FIDELIÖ,-
