HAARLEM'S DAGBLAD
De Protestvergadering van
tiet Provinciaal personeel
n,»C, 18 JULI 1925.
TWEEDE BLAD
Vervolg Stadsnieuws.
Een drukbezochte bijeenkomst
De straatdemoriitraiie
Vrijdagavond hield dc Centrale Ne»
dcilnndsche Ambtcnaarsbond in het
Brongebouw een openbare vergadering
rcr bespreking voor dc voordrach. der
kleinst mogelijke meerderheid van Ged.
Staten vun Noord Holland inzake de
invoering ccncr 5^<urige arbeidsweek
voor het verplegend personeel van de
firovincialc ziekenhuizen in Noord»HoI»
and.
Dc bijeenkomst, die door veel vcrplc»
gend personeel werd bijgewoond, werd
geopend door dc ntuziekvcrecniging
„Excelsior", die onder leiding van den
directeur, den heer W. Okcl, op pitiigc
en zeer verdienstelijke wijze dc Inter»
nationale uitvoerde, door de talrijke
aanwezigen staande aangehoord.
Dc voorzitter, dc heer II. Schip»
per, uit Cnstricum. noemde het een
unicum in dc geschiedenis der vakor»
ganisatie, dat zooveel vertegenwoordi»
gers van het verplegend personeel aan»
wezig waren op deze vergadering, die
zulk ccn inooi demonstratief karakter
draagt. Hij heette hen allen welkom en
ook de Statenleden Miehcls. Reinalda
Mevrouw Van Zclin. Binnendijk en
Hoov. die aan dc uitnoodiging. om dc
vergadering bij tc wonen, hadden gevolg
gegeven. Spreker dankte eveneens de
ei.»: tics van dc ziekenhuizen tc Castii»
cum en Medcmblik, die hun personeel
zooveel mogelijk hadden toegestaan, dc»
ze vergadering tc bezoeken.
Als sprekers traden op de hccrcn Jan
A. van Zutphcn, secretaris van den Alg.
Ncd. Diamantbcsvcrkcrsbond en lid der
Provinciale, Staten, en F. S. Noordhoff.
voorzitter van den Ccntr. Ncd. Ambte»
nanrsbond.
Dc heer Noordhoff begon met
ccn woord van dank tot het verplegend
personeel dat zijn organisatorischcn
plicht zoo goed betracht. Hy had niet
gedacht, dat Ged. Staten na dc beken»
dc rede van den heer Gerhard in dc
Febniari-zitting der Provinciale Staten,
toch nog met hun voorstel, om dc 54»
urigc werkweek in tc voeren, waren ge
komen. Kr moet bezuinigd worden en
dat wil men blijkbaar alleen doen ten
koste van het verplegend personeel.
Toch vraagt spreker, of hot wel om be»
zulniuing te doen is en of het in wcr«
kelykhcid niet guat tegen de 48»urigc
werkweek. Dc heer Noordhoff hoopt,
dat de Staten dit voorstel niet zullen
aannemen. Kn mocht dit onverhoopt
toch het geval zijn. dan vertrouwt hij,
dat het democratisch jasje van Mr. Bo.
mans kleurrijk genoeg zal zijn. om er toe
mee tc werken, dat dc werktijd weer
tot 48 uur per weck verkort zal wor»
den. Men moet kunnen begrijpen, dat
het verplegen van zwakzinnigen en
krankzinnigen ce:i heel moeilijk en
zwaar werk is. Het heeft bij het ver
plegend personeel veel ergernis ver»
wekt. dat de kleinst mogelijke meerder»
hcid van Ged. Staten inct dit voorstel
komt en niet voldoende aandacht aan
andere hezuininingsmogelijkhcdcn heeft
heeft in den loop der geschiedenis ge»
toond, mee tc willen werken voor een
ordelijken arbeid in de ziekenhuizen.
Maar nu v^il het personeel zich niet dc
54'Urigc werkweek laten opdringen. De
bezuiniging, die Ged. Staten thans wil»
len invoeren, gaat in het vleesch snij»
den. Als dc 54<urige werkweek wordt
ingevoerd, dan zullen er ernstige moei»
lijkheden komen. De verantwoordelijk»
hcid daarvan zal komen te rusten op do
schouders van hen, die dit hebben door»
gedreven.
Spreker herinnert nan dc vele verga»
deringen en straatdemonstraties. die net
het vcrP'c8en^ personeel den laatstcn tijd
'heelt gehouden om te prctestccrcii te»
gen dit voorstel van Ged. Staten. Het
verplegend personeel is van zijn goed
recht overtuigd en ziet er daarom niet
tegen op, daarvan op straat tc getuigen.
Het personeel hunkert er naur. om dit
ook op dezen avond tc doen. (Daverend
applaus). Dc heer Noordhoft deelt mede
dat Dinsdagmorgen het verplegend per»
sonccl zich in grootcn getale op het Sta»
tionsplcin tc Haarlem zal verzamelen,
om in optocht naar dc zitting der Pro»
vinciale Staten op het Prinsenhof te
gaan, teneinde aan dc Staten tc laten
zien, dat de actie van het verplegend
personeel nog onverflauwd is en zal
blijven duren tot het laatste oogenblik
toe. Spreker komt er tegen op. dat door
dc indiening van dit voorstel het ge»
organiseert! personeel gcstralt wordt
omdat het georganiseerd is, want de»
ze maatregelen durft nicn tc nemen,
omdat nog een groot gedeelte van het
personeel ongeorganiseerd is. Hij hoopt,
dat men hier Dinsdag een herhaling
krijgt van Medcmblik, toen dc ongcor»
ganisccrdcn en anders gcorganSsccrdcn
de leden van den Ccntr. Ned. Ambte»
naarsbond naar Haarlem zonden. Toen
droeg ccn bestuurslid van dc R.»K. orgn.
.lisstic het vaandel der afdecling Castri»
van dezen bond (applaus). Het
bloed kruipt nu eenmaal, waar het njet
gaan kan. zegt spreker. Wc zijn allen
kinderen van cén gezin Het gaat hier
om een hoog cultuurhclang. l3c acht»
urendag is voor de arbeiders ten heilig
goed, waaraan zij niet willen laten tor»
Ivensgeluk wil ontnemen; een stuk Ie-
ven. Dit personeel heeft wel het mees» y ai
tc- recht op rust en ontspanning. Hoe 1" I I I
'durft men den euvelen moed toonen.
om juist met het verplegend personeel yAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 348
te beginnen; want spreker is overtuigd. I
RADIO CONVERSATIE.
Spreker herinnert aan het laatste adres,
dat de bond aan dc Provinciale Staten
heeft gezonden, om tegen het voorstel
van Ged. Staten te protestcercn. Hij
acht het gelukkig, dat er oofc in de Pro»
vinciale Staten inenschen zitten, die dc
belangen van het verplegend personeel
met de grootste geestdrift zullen weten
te behartigen.
Met ccn opwekking, om de orgnni»
satic tc versterken, eindigde spreket
zijn rede, die met luid applaus beloond
verd.
l)e heer Van Zutphcn, die Hier»
na liet woord verkrijgt, herinnert er
aan, dat weliswaar zijn jaren groeien,
maar dat hij zich nog jong en strijd»
lustig gevoelt. Daarom verheugde hel
hem, dat hij dezen avond met het ver»
plegend personeel was opgegaan, om
protest aan tc teekenen tegen den aan»
slag o'p den werktijd van dit personeel.
Uitvoerig herinnert spreker ajt: Je
kinderexploitatie in den tijd van zijn
jeugd, toen spreker zelf als kind van
tien jaar 72 uren per week nrheid ver»
richtte. En hij was toen waarlijk geen
zondering. Dc kinderen werden toen
ongeveer een halve eeuw geleden
nog n et beschermd. Het Kinderwetje»
Vun Houten bestond nog alleen op pa»
pier. Sindsdien is er gelukkig veel
j.:vr. .>iiiu3uicil n er jiviuivrwiy veel ver»
geschonken. nr.dcrd. De kinderen van tegenwoordig
Sprek" ka!»ltM OThcbtai, blijde,-jc„ed. dm die vei
Mginieetiev ven het pervnneel hendelen. 'oor den tan.
IV.I,,.t hm duf nu een de» dag, waaraan hij ccn werkzaam aan-
dat men daarna ook zal willen gaan
tornen aan het levensgeluk van au»
dere arbeiders Spreker hoopt dan ook.
dat de Provinciale Staten dit noodlot
tige voorstel niet zullen aannemen.
Wie, als spreker, heeft ervaren, welk
een moeilijk en zenuwsloopend werk
verplegend personeel heeft (hij moest
cenige maanden wegens een ongeluk
verpleegd worden) zal niet durven
zeggen, dat de werktijd van dit per»
sonccl verlengd moet worden. Vooral
het verplegen van krankzinnigen en
zenuwpatiënten cïscht' zooveel van dc
werkkracht en van dc zenuwen van het
verplegend personeel, femand. die van
dit werk niet op de hoogte is. mag c>
niet over oordeclen. Wetenschappelijke
mannen zijn niet altijd maatschappc»
lijke mannen; spreker heeft dit geleerd
uit het bewijsmateriaal van Dr. De
Hartog, door dezen verzameld om zijn
houding als voorstander van de 54»url»
ge werkweek tc verdedigen. In de rap»
porten van die wetenschappelijke man»
ncn wordt zeer onmaatschappelijk gc=
redeneerd. Zelfs dc directeuren van
ziekenhuizen, op zichzelf achtcnswaar»
digc mcnschcn, zijn niet altijd tot oor»
dcelcn over het werk van het vcrplc»
gend personeel bevoegd. Dit kan ook
niet, wegens de methode van werken
dc ziekenhuizen. Gelukkig is deze
quacstlc in de Provinciale Staten geen
politieke quacstic geworden. Om dit tc
bewijzen, herinnert spreker er aan, dat
Mevrouw Boïsscvain, een piirtijgenootc
n Dr. Dc Hartog, in precies tegen»
'crgcstcldcn zin en wat prachtig
mooi over deze aangelegenheid gt
sproken had. Ook onder tic R.»K. Ie»
den bestond in dezen geen eenheid.
Toen Prof. Van Walseru nog genees»
hcef»dircctcur van het Provinciaal Zie»
kenhuis nabij Santpoort was. heeft de»
ze met den heer Van Zutphen (toen
lid van dc commissie over dit zieken»
huis) vele ge'wichtigc zaken bcspro»
ken. Prof. Van Walscm is toen tot he.
izicht gekomen, dat grootc com»
plexen van personeel verkeerd is, ook
"ordt er door dc leiders nog zoo
hard en nog zoo eerlijk en intensief
gewerkt. Het groeit tenslotte hoven dc
kracht en de macht van dc leiders. En
al moge Dr. Van der Scheer nog zulk
een ijverig, kundig en werkzaam man
zijn daarvoor staat hij bekend, zegt
spreker hij kan toch geen begrip
hebben van het werk van alle men»
schen, die in het Ziekenhuis ouder hem
rken. Dit is zijn schuld niet; dat
komt door het systeem. Neen, al»
leen zij, die het werk goed kennen,
mogen er een oordeel over vormen, zoo
als een heftig tegenstander van de so»
ciaaUdcmoeruten, die in dc f«briekei.
mijnen ging, om het werk tc lccrcn
kennen. En toen hij daar zes maanden
gewerkt had, kwam hij er als sociaal»
democriat uit.
Dc heer Van Zutp.'icn wekt het ve:»
plegend personeel op. voor »ijn hcdlge
za.k tc blij vin strijden. En inocht de
strijd eventueel verloren worden, dan
maar een antwoord en dat luidt;
r.isitie versterken. (Daveren»,
applaus).
De muzickverceniging
speelde tot slot weer dc „Intcrnatlo»
nule", dat door alle aanwezigen
ruim zeshonderd geestdriftig werd
meegezongen.
De Voorzitter dankte dc mu»
ziekvereeniging „Excelsior" voor haai
medewerking en sloot daarna dc ver»
gadcring.
Daarom spijt het hem, dat nu ccn ge»
dcclte van het College van Ged. Staten
blijkbaar geen oog voor dit overleg
heeft. De boog wordt nu te strak ge.
spannen. Er mag geen verdere bczuini»
ging meer plaats hebben ten koste van
het verplegend personeel. Dit personeel
deel genomen had. wat hij met trots
mag zeggen. En nu wil men dan den
moeilijken en zwaren arbeid van liet
verplegend personeel verlengen tot 54
uren per week. Dat wil zeggen, dat
men aan het verplegend personeel lc»
De straatdemonstratie.
Precies half elf formeerden dc aan.
wezigen voor het Brongebouw ccn lan»
gen stoet Met het bestuur voorop trok»
ken allen langs de vastgestelde route
naar het Stationsplein.
Vader merkt op. dat dit nu eens ccn
aardige melodie is
beseft dat moeder iets
daarop zegt
neemt den ontvanger van zijn hoofd en
vraagt, wat ze zei. hij kon het niet ver»
staan door die dingen op zijn ooren
moeder antwoordt vroolijk dat zij niet
verstaat, wat hij zegt, door die dingen,
j doet ze even af, als
:er op heeft
en moeder tracht hem aan zijn verstand
te brengen, dat zij meende, dat hij een
paar minuten geleden wat zei
totdat tenslotte beiden de ontvangers
afnemen en vader verduidelijkt dat hij
alleen maar opmerkte dat dat een aar»
digc melodie was
worden het erover eens, dat conversatie
gedurende een radioconcèrt niet ge»
wenscht is.
(Nadruk verboden)
Dc vaandels en propagandadockcn
mochten niet ontrold worden, maai
wel mocht er worden gezongen. Van
dit laatste werd ccti ruim gebruik ge»
mankt.
Dc stoet werd door eenige politic»
agenten onder leiding van inspecteur
Saucr begeleid. Alles ging in dc beste
orde. Alleen bij dc Eendjespoortbrug
bleek het tioodig. eenige opgeschoten
kwajongens, die hinderlijk vlak voor
"t bestuur liepen en luidkeels schreeuw»
den, ccn anderen kant uit tc jagen.
Dc verpleegsters en verplegers droc»
gen allen een wit stuk papier op
horst, waarop dc woorden; „Het Pro.
yiuciaal verplegend personeel risch:
.wfhani'-having van den aeht»urendag".
Op liet-Stationsplein klom dc ticci
Noordhoff in ccn lantaarnpaal en, on»
dorstcund door ccn paar vrienden,
hield hij *ot dc grootc menigte nog
een korte toespraak. Hij wees op de
beteekeriis vun deren avond en dankte
allen, die tot het welslagen van deze
protestvergadering hadden medege»
werkt Hij wekte het verplegend perso»
nccl op, er voor te zorgen. Dinsdag»
morgen zooveel mogelijk op het Sta»
tionsplcin samen tc komen. Hij ein»
digdc met de woorden: „Hoog de mo»
derne vakbeweging!", door de menigte
met een daverend hoera beantwoorfl.
1 Ordelijk gingen dc demonstranten uit
In dc commissie uit dc Provinciale
Staten die behandelde de voordracht
van Ged. Staten tot ondershandschen
aankoop van het Rijk van perceclen on»
der Oudcr»Amstcl van belang voor dc
voorgenomen wegverbcteririg en ver»
breeding werden Inlichtingen ge»
vraagd aangaande ccn provinciaal wc»
genplan.
Het aanwezige lid van Ged. Staten
antwoordde: Aan de uitnoodiging der
Staten, afgeronde plannen voor een
primair net en voor dc financiering voor
te bereiden, hebben Gedeputeerde Sta»
ten gaarne voldaan. Zij nebben den
Hoofdingcnicur»dirccteur opdracht ge»
geven het plan tc ontwerpen, ccnc kaart
is gepubliceerd en belanghebbenden
hebben gcrujmen tijd gelegenheid ge»
had daarover hunne zienswijze uit te
brengen: hiervan is slechts een matig
gebruik gemaakt.
Het definitieve plan, waarbij met de
gemaakte opmerkingen rekening kan
worden gehouden, kon nog niet bij het
College an Gedeputeerde Statèn be»
handeld worden: eerst nadat dit ge»
schicd is, kan het ter kennis der Sta»
ten gebracht worden. Mogelijk kan dit
vóór de Xajuarszitting geschieden, dit
hangt echter nauw samen met de vraag,
of overeenstemming met dc Regeering
omtrent de wegbelasting zal zijn ver»
kregen; daarna zullen Gedeputeerde
Staten wel geen bezwaar er tegen heb»
ben, dat dit plan in eene officieuse bij»
eenkomst der Statenleden door den
Hoofd»ingenïeur»Directeur zal worden
toegelicht.
Wat dc financiering aangaat, bekend
is, dat 't plan bestond een wegenfonds
tc stichten en ccnc wegbelasting vast te
stellen. Toen werd vanwege net Rijk
het voornemen kenbaar gemaakt, zelt
eene wegbelasting in te voeren. Het
denkbeeld op die wegbelasting opeen»
ten te mogen heffen, werd niet gunstig
ontvangen: evenmin is er tot dusver
overeenstemming inzake de vcrdeeling
van de baten uit deze in te voeren be»
lasting over Rijk en Provincie. Wel
neemt een der hoofdambtenaren dezer
Provincie deel aan dc werkzaamheden
der bovengenoemde Commissie van
voorbereiding. Door ccn en ander zijn
Gedeputeerde Staten uiteraard gehan»
dicapt bij hunne voorbereiding van het
plan tot financiering.
INGEZONDEN MEDEDEELINCEN.
a 60 Cts. per regel.
Slapeloosheid
als gevolg van"de warmte of van overspan
ning voorkomt men door het gebruik van
Mijnhardt's Zenuwtabletten. Buisje 75 et.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE
Het kwam allemaal door die echo...
Maar laat ik regelmatig vertellen. Het
huis van Wouter staat in ccn stille
straat. Aan weerskanten vijf huizen.
Dat is «lies. In die tien huizen wonen
tien rustige gezinnen. Behalve dezen
en nu en dan ccn bezoeker komt er
zelden iemand in die straat, behalve dc
verschillende leveranciers. Andere
mcnschcn hebben er niets tc maken en
blijven er dan ook van daan; pooit
komt er een optocht door, ccn dronk.ee
nuin zou wanneer hij hier belandde,
nuchter worden. Maar er verschijnt er
nooit eet). ,.l)c eenige die ons wel weet
tc vinden", zegt Wouter, „is de belas»
tinggaarder".
Dit is een oudcrwctschc uitdrukking,
maar volkomen op haar plaats in deze
oudcrwctschc omgeving, /oo antiek is
ze. dat het huis tegenover dat van ou»
ter van hout gebouwd was ik moet
dat wel in den verleden tijd zeggen, om»
dat het 'er sinds verleden jaar niet
meer staat. Dc gepensioneerde generaal
van dc infanterie die er woonde, kwam
te sterven en werd met militaire hon»
neurs begraven: nog nooit is er in de
stille straat zoo n opschudding geweest.
Zes maanden lang is ze er bijna be»
roemd door geworden, maar niet zóó
dat er ccn nieuwe liefhebber kwam
opdagen voor het oude huis. De gene»
raai was negentig, het huis was min»
stens even oud en ontdaan van alle
moderne gemakken. Toen er dus na
een'half jaar nog geen ljcfhcbhcr voor
was komen opdagen, nam dc eigenaar
ccn kloek besluit, liet het afbreken en
op dc plek ccn nieuw stcenen huis
opbouwen, dat er uitzag als honderd
andere liuizcij, een suite beneden met
een uitgebouwd keukentje, ccn suite
boven met een kabinetje en een zol»
der. Menschcnhergplaats meer dar. huis.
Maar toch had het iets heel bijzon»
ders. Dc voorgevel veroorzaakte een
echo Als dc driftige kleine koopman
op den hoek, die zakcy deed in Amstcr»
dam. „dc koning van dc notemuskn.it
op dc goederenbeurs", zeiden ze niet
zonder eerbied in het stille straatje,
voorbij Wouters huis kwam, dan klonk
de echo van zijn stappen in tienvoud
tegen den gevel van het nieuwe huis.
zoodat je kon denken, dat er ccn hcele
brigade beurskoninkjes aankwam. Wot
ter en zijn vrouw vonden dat onpli
zicrig. ze hadden hun slaapkamer al
naar den achterkant van het huis over»
gebracht, maar dc salon bleef beneden
voor. Als ze daar zaten, hadden ze ul
meer dan eens vreemde ervaringen op»
gedaan: eenmaal, toen hun ramen open
stonden en onbekenden aan het nieuwe
huis aanbelde, had tante Koos op zaclt»
ten toon tot haar man gezegd: „wie-
zouden dat wezen?" waarop dc dame
den overkant zicb had omgekeerd
en "teruggeroepen: „wij zijn het Koos.
komen straks ook bij jullie ctn visi»
maken." Het waren kennissen van
lien, dc van Erkelcns. „Ik verstond je
duidelijk", had mevrouw van Erkelen
een halfuur later tot tante Koosje ge»
reed. „Hoe is 't mogelijk?" antwoord»
„ik (luisterde bijna".
Deze inleiding is wat lang geworden,
maar ze was noodig om het vervolg te
begrijpen. Op den avond van ccn van
de warme dagen in het begin van de
maand Juni zou er krans zijn bij Wou»
Wij waren allemaal present, be»
halve Hopma en zijn vrouw. Dc ramen
waren om dc warmte hoog opgescho»
:n.
„De Hopma's komen laat vandaag"
:i van Stuiteren.
Juist op dat oogenblik kwamen ze
aan. op het trottoir aan den overkant
en waren op het punt over te steken,
toen mevrouw van Stuiteren heel zacht»
jes zei: „Het blauwe gevaar".
„Zeg liever het blauwe gevaarte",
antwoordde Hupstra, even zacht.
„Ssst". zei tante Koos verschrikt, da»
dclijk denkende aan dc gevaarlijke
echo. Maar het was al te laat Sure
Hopma moest het verstaan hebben,
want uit dc verte zagen wij allemaal
dat ze een hoogc kleur kreeg en boos
iets tot haar man zei. Hopma maakte
ccn bedarend gebaar en langzaam, heel
langzaam, staken ze dc straat over en
belden aan.
Dc japon die ze droeg was blauw
Erg blauw. Blauw kan heel mooi
zijn. Er is van dut bescheiden
blauw dat een beetje het paars nabij»
komt. Dat was dit niet. het was fel
blauw, nooti heb ik zulk blauw ooit of
ergens meer gezien. Of het Suzc Hop
ma stond, lnnt ik rusten. Natuurlijk
dacht zij zelf van wel, anders zou zij
het niet aangetrokken hebben en waar»
om zou ik. als onbevoegde man. het
tegendeel dan beweren? Maar ze is
corpulent en werd kolossaal in dat
blauw. Sommige kleuren verbergen de
zwaarlijvigheid. Dit blauw niet. Inte»
gendoel. Daarom was de uitdrukking
„het blauwe gevaar", niet minder juist
dan dc volgende opmerking „liet blauwe
gevaarte". Beleefd was het niet. On»
waar ook niet. Maar denkende aan dc
echo voorzag ik moeilijkheden en toen
ik naar dc gastvrouw keek, stond ik op
haar gezicht hetzelfde te lezen.
Dc bel ging over.
De Hopma's kwamen binnen. Je kon
hooren. hoe zij hun voeten veegden op;
dc mat. Langer dan anders, leek het mij j
toe. Ook dat zij den korten afstand
naar de deur aflegden scheen langer
te duren, dan gewoonlijk. Maar toen
de kamerdeur openging, stond de-
gastvrouw daar al en ontving dc nieuwe
f jasten met meer dan gewone vriende»
ijkhcid. hetgeen voor tante Koosje iets
tggen wil.
Suzc Hopma, groot en blauw, zeilde
met op elkaar geknepen lippen de kamer
binnen en begroette ons stijfjes. Wij
trachtten gewoon te zijn. maar het ging
ons niet best af. Vooral mevrouw van
Stuiteren en Hupstra niet. die evenals
wij allemaal groote vcrh'alcn van de
gevaarlijke echo gehoord hadden en
begrepen moesten hebben, dat het tot
de ooren van mevrouw Hopma doorgc»
drongen was.
Wij zouden niet lang in het onzekere
blijven.
Nauwelijks zaten dc Hopma's. of
mevrouw vroeg op een toon, die van
verontwaardiging beefde: „Ik heb zoo»
even aan den overkant iets gehoord,
dat mij verwonderd heeft.
„Suzc", zei haar man kalmecrcnd.
„Neen, laat my uitspreken. Ik heb
gehoord: het blauwe gevaar en daarna:
liet blauwe gevaarte. Sloeg dat op mij?"
Eerst gaf niemand antwoord. Toen
zei de gastvrouw: „Het was maar ccn
aardigheid. Trek het je niet aan".
„Ik trek het mij wel aan. Als men»
schen die zeggen dat zij ie vrienden
zijn, onaangename opmerkingen maken,
dan moeten ze dat in je gezicht docn-
Niet achter je rug".
Opnieuw was er stilte. Daarop zei
mevrouw van Stuiteren: „ik heb gezegd
het blauwe gevaar", ik dacht daarbij
aan wat de keiz.er van Duitschland
vroeger gezegd heeft van dc Chincc»
zen en de Japanners, het gele gevaar.
Daar is toch niets hclecdigcnds in?"
„En wie sprak er dan van hét blau»
we gevaarte?"
„Dat deed ik", antwoordde Hftpstra
dapper, „ik erken dat het onbeleefd
was en ik maak excuses".
„Excuses? Excuses?" Mevrouw Hop»
ma stond op: ..Ik neem die excuses niet
aan. Als ooit in mijn tegenwoordigheid
iets onvriendelijks gezegd is over een
van dc leden van deze krans, dan hch
ik het altijd voor hem of haar opgeno»
men, Hier schijnt daarover anders ge»
dacht tc worden. Het is goed. Ik trek
daar mijn conclusies uit. Als er over mij
in mijn afwezigheid onvriendelijk ge»
dacht en gesproken wordt, dan zal ik
niemand meer lastig vallen. Kom man!"
En opstaande zeilde zij, gevolgd door
haar man, de kamer door naar de deur.
Maar tante Koosje, anders door dc
rhcumatick niet zoo vlug meer ter been.
was haar voor en versperde haar bij de
deur den weg.
„Suzc. wat ik je bidden mag, ga niet
zoo uit mijn huis. Het was...het was
ccn misverstand, ccn vergissing. Nie»
mand meende wat kwaads. Blijf bij ons
laat het vergeten zijn",
laar mevrouw Hopma schoof haar
op zij. „Koos, ik waardeer je goeie
bedoelingen, maar ik ga toch. Kom,
Hopma".
De kamerdeur sloeg dicht, zij waren
'ertrokken. Daarna werd de straatdeur
geopend en gesloten. En rood als een
kalkocnsche haan, zoodat haar japon
blauwer leek dan ooit, stapte zij niet
haar man dc ramen voorbij en ver»
dwccn.
Zij waren al ccn paar minuten weg.
toen nog niemand een woord gesproken
had. Daarop zei van Stuiteren: „Wat
Het was ons aller indruk, maar wij
kwamen er niet verder mee.
„Laat het blauw blauw", zei dc gast»
heer.. Maar niemand ging daar verder
op in.
„Het spijt mij, het spijt mij bijzon»
der", zei Hupstra. „Her viel mij zoo
uit den mond, maar ik had het natuur»
lijk niet moeten zeggen. Ik maak mijn
ook tegenover jou, Koosje, om»
dat ik je avond bedorven heb
„Wij zeggen allemaal wel eens Iets.
aar we later spijt van hebben", ant»
woorddc dc gastvrouw goedhartig, „en
liet zou ook niet erg geweest zijn, als
die akelige echo er niet geweest was".
Deze opmerking was een verlichting.
Het was natuurlijk de schuld vnn Hu:
nare echo, Waarom waren en dan ook
zulke echo's? Het was onduldbaar, dat
er zulke echo's bestonden.
„Je moet er ccn einde aan maken,
Wouter", zei van Stuiteren vastbera»
den tot den gastheer
„Je praat gemakkelijk", antwoordde
Wouter. „Wat wil je dat ik er aan
doen zal? Moet die echo doodgctlm»
racrd of weggemctscld worden9 Moet
ik soms de bouwpolitie er bij halen
en mijn beklag doen? Ze zullen me uit»
lachen".
Dit was zoo onomstootclijk waar, dat
zelfs van Stuiteren het niet weerleg»
gen kon.
„Moet ik den voorgevel soms met hout
laten bckleedcn? Of met doek bespan-
ncn?". ging Wouter voort, die in dc
lgcmccnc verslagenheid prikkelbaar
verd
Ik zal uit bescheidenheid niet zeg»
jen, wie toen het voorstel deed. dat
vij zouden beginnen :ret een kopie
thee tc drinken, want dc gastvrouw
was door het gebeurde zoodanig om»
hikt dat zij haar plichten bijna ver»
gut Dc avond liep verder als gewoon»
lijk af, maar dc stemming kwam niet
tiTUj;: wij Yoe'den i»Ü«n, eat mevrouw
Hopma niet hidemaal ongelijk had »r.
dat het alleen jammer was, dat zij dc
verontschuldiging, door Hupstra zoo
gul anngéboden, niet had willen aan»
vaarden.
In het laatst van den avond kwam
nog twijfel bij dc kranslcdcn op, oi
dc echo wel zoo sterk was, dat iemand
den overkant een gefluisterd woord
hooren zou. De dames vonden het niet
goed, dat er nog proefnemingen gedaan
werden, inaar dc heeren, minder gevoe»
lig. stonden er op. dat die zouden wor»
den genomen. Toen om elf uur alle
lichten in dc negen andere huizen van
de straat verdwenen waren en dus
blijkbaar iedereen, behalve wij, naar
bed, posteerden van Stuiteren. Hup»
stra en ik ons op het^ trottoir aan den
overkant, terwijl Wouter in huis bleef
voor het open raam zachtjes zei:
„Apekoppen".
Wij hoorden het allemaal duidelijk.
„Roovers", fluisterde Wouter.
„Roovers", zeiden wij hem aan onzen
overkant na.
„Slechte betalers", zei Wouter wcei.
„Slechte betalers", herhaalden wij,
neerslachtig.
„Onverantwoordelijke praat jesma»
kers", fluisterde Wouter.
„Onverantwoordelijke praat jesma»
kers", erkenden wij aan onzen kant.
Er bleef geen schaduw van twijfel
meer over. Suze Hopma kon niet an»
ders dan de woorden „het blauwe ge»
vaar" erger nog „het blauwe gevaarte"
gehoord hebben en het eenige wat ons
overbleef, was door een passend be»
toog dc onvriendelijkheid van die uit»
drukkingen af te slijpen, zoodat de Hop»
ma's in onzen kring zouden willen te»
rugkeeren.
Ik weet niet meer, wie het was, die
icn slotte dc wijze opmerking maakte,
dat dc tijd de beste geneesheer is en
dat- wij voorloopig niets anders doen
konden, dan rustig naar bed gaan. Zoo
gingen wij uit elkaar, maar rustig was
mijn slaap niet. Ik droomde van ccn
echo, die do onschuldigste opmerkin
gen totaal verkeerd teruggaf en rr
zulke moeilijkheden wikkelde, dat ik
zielsblij was, toen ik wakker werd,
juist op het oogenblik, toen dc klok
in de huiskamer drie sloeg. Vijf minu»
ten later deed dc klok in de gang het»
zelfde, maar dat kan toch niemand een
echo noemen.
Den volgenden Morgen ontmoette ik
Hupstra op de wandeling. Hij had al
een briefje aan mevrouw Hopma ge»
schreven, met verzoek om haar te mo»
gen spreken, maar een paar uiterst koe»
le regels terug ontvangen, dat zij daar
geen gelegenheid voor had.
Toen had Hij Hopma opgebeld op
zijn kantoor, maar even koel ten ant»
woord gekregen, dat noch-zijn vrouw,
noch hij op een bespreking prijs stel»
den.
„Wat moet ik verder doen?" vroeg
dc arme Hupstra. „Ik kan toch den
Rijks Bemiddelaar niet tc hulp roe»
pen!"
Ik schoot in den Hch en hij moest,
zij het dan ook als ccn boer die kies»
pijn heeft, wel mcclachcn.
's Middags ging tante Koosje bij de
belcedigde kransgenoote op de thee.
Vrouwen hebben altijd veel meer be»
grip van het oplossen van mocilijkhe»
den, dan wij. De morgenuren zijn daar
niet geschikt voor. Veel beter passen
voor zoo iets-de middaguren en een
kopje thee verzacht het bitterste ge»
moed. Wel bleef .Suzc Ilopma op haar
stuk staan, dat zij niet meer over de
zaak wou spreken en voor goed af»
scheid van de krans had genomen, maar
toch ging Koos heen onder den indruk,
dat dc tijd ook dit lectr wel zou ver»
zachtcn.
„Als wij mensclicti voorgoed zeggen,
dan bedoelen wo toch iets anders," zei
ze wijsgeerig, toen ik haar een paar
dagen later sprak. „Zes weken of twee
maanden is al veel. Ik heb iemand ont»
moet, die ccn ander doodclijke haat
gezworen had 'voor eeuwig: die eeuwig»
hcid duurde zes maanden".
Intusschen is tot nu toe dc strijd
nog niet bijgelegd. Daarom heb ik in
dc laatste weken niets over de lotge»
vallen en ondervindingen van de krans
kunnen vertellen. Maar ik blijf diligent.
Intusschen hebben wij allen dc gevaar
lijke echo vermeden en moeten wij
Wouters straatje door, dan klemmen
wc de lippen opeen en dc tanden op
elkander en kijken naar het nieuwe
huis, alsof daar een gevaarlijk mon»
ster loert.
FIDELIO,
