HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
WOENSDAG 26 AUG. 1925
TWEEDE BLAD
BRIEVEN VAN HET 36ste RAADSLID
n laat opgestaan) maar wij hebben ook
nog onze dngclijksche bezigheden en
die zijn te kwart voor elven zeker niet
ir afgeloopcn. De les, die uit deze ge*
t.'it Haarlems Dagblad hebt gij
nomen, dat aa
maar de k-tters U. C. U- noem,
dere toelichting overbodig. r
Sïï ^SSuliSS3f"^«4UAfei fASinïtwm. dti «vond ii-J hSta cn""«7.Je'daiTtaindioi nirt
meenc wieirenncrsooi.a. -nu op Uflcen te worden gehouden''» Ivermoeid bent, blijf je liever staan. Na-
n,.tad. -.Dj,fatad r ■-
worden uitgesloten, durf ik zckci
ms gemeentebestuur "'»>uooPc"- uc es, tuc uit aeze ge-
n i ui beurtenis getrokken moet worden, ts
■Z^AI. ,t- I derhalve in de eerste plaats: -**-. 6—-
oem is ver'wordcn wij niet wat al te scheutig i r,onJ; Er stond in de gang
i 'i, ac|met feestelijke ontvangsten? 'k dien ingenomen, dan z*
St.. 'en in de tweede: mogelijke wachter geen pl
wanneer wij door de oude heen gezakt I
zullen zijn. Dit proces is weliswaar1
sinds eenigen tijd aan den gang.
Wat ik zeggen wil is dus: een betere
Raadszaal zou ik van harte toejuichen.
Maar de kans daarop is bitter klein.
Vooral in deze dagen, nu de begrooting
voor 1926 in elkaar gezet wordt en onze
wethouder, advocaat, notaris, lid van de
F.erste Kamer (neen, ik bedoel niet het
hccle College, maar den heer Slingenberg
alléén) de cijfers onder de schroef heeft
gelegd, om ze ie persen, te persen, tot
dat ze niet kleiner meer kunnen de
uitgaven namelijk. Het gestoelle der eere
is waarlijk een bijzonder armelijke zetel,
maar wij zullen het er mee moeten doen.
Gelukkig (of ongelukkig) zijn wij de
eenigen niet, die gebrekkig gehuisvest
zijn. Toen ik onlangs, den directeur van
onze waterleiding een oogenblik spreken
moest, verzocht de ambtenaar aan het
loket mij een oogenblik te wachten en
intusschen even te gaan zitten. Ik keek
één stoel. Had
ou oen andere
ogelijke wachter geen plaats meer ge-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 379
DE WARENHUIS-LIFTEN
'hall
deze
bijzonderheid: hall elf. Aan deze
afspraak kon geen andere betce-
kenis gegeven -worden en zeker niet
door een vcreeniglng, die zelf gewoon is
niet minute::, wat zeg ik? mei sccon»
den, ja met fracties van seconden re*
kening tc houden. Denkt aan record*,
die op wegen en wielerbanen gemaakt
en geslagen v .irdcn e i die altijd neerko»
men op zoodanige kleine en aller*
kleinste tijd*«enhcden.
Nu zijn wij op het Stadhuis, gij kunt
het gerust gclooven, niet zoo peuterig
op het stuk van den tijd. Dc gemeente
als beginsel als Idee is onvergankelijk,
zoodat wij zelf dikwijls weken, maan*
den en jaren noodig hebben om iets
tot stand tc brengen (denk aan dc uit*
dieping van de Deltt, die 7 jaar voor
bereiding noodig had), maar van an*
deren verlangen wij punctualiteit Het
vreeseiyk lot van dc stenografen, die
bij een begrootingsvergadering een
kwartier tc laat kwamen cn maar juist
op 't nippertje aan onthouding van thee
en krakelingen gedurende drie maan
den ontkwamen dat lot, zeg ik. had
de U. C U. moeten lccren. dat wij
op het stuk van accuratesse niet met
ons laten sollen. Toch zouden wij vijf
minuten achterstand wel vergeven heb»
bei\, maar dat de dames en heer en drie
kwartier tc laat kwamen cn, wat het
ergste nog was, dat door den portier
van het American hótel aan den bur
gemeester lieten tclcfonccrcn. konden
wij niet over onzen Haarlctnschen kant
laten gaan.
Zij weten niet wat zij gemist hebben,
die dame» cn hccrcn van dc U. C. L'.
Het moet hun onbekend zijn geweest,
dat de feestredenaar van dien morgen
de burgemeester, tot de hunnen
hoord zou hebben, wanneer er in zijn
jongen tijd al een U. C. U. had
staan. Was hij niet in die dagen een
vermaard rijder op den hoogen twee-
wieier. ja wanneer wij dc berichten uit
dien tijd gclooven mogen (wat wij
gaarne doen) bij wedstrijden gewoonlijk
een goede tweede? Deze herinnering
op te hooren halen, is de U. C. L'. ont*
gaan.
Niet meegedeeld, maar toch wel waar
is. dat dc Raad op dien noodlottiocn
morgen ook niet hijzondcr compleet
voor de ontvangst aanwezig was. Op
het oogenblik, dut directeur BouWcr's
blocmcnschat gcur'dc wat zij kon, liet
d.igtlijksch bestuur achter de gesloten
deuren verdekt opgesteld en heel het
Stadhuis in de welwillendste wieier*
spanning verkeerde, op dut oogenblik
waren van dc raadsleden alleen mevrouw
van Loov, de hecren van Liemt, Visser
(Joh) cn ik aanwezig. Quaiititicf ze
ker niet gering, quantitaticf zeker on*
voldoende. Mogelijk waren er nog een
naar leden van den Raad op de Grootc
Markt met u. geachte kiczcrcsscn en
kiezers, in een gesprek over gemeente*
bolcid gewikkeld, maar zelfs dan zou*
den wij liet met ons allen niet verder
dan hoogstens 15 procent van dc sterkte
hebben gebracht. Dit is onvoldoende
en dc vraag rijst derhalve op. of voor
ontvangsten van dezen aard niet voort*
aan presentiegeld moet worden ver*
leend of wel (gesteld dat Gedeputeer
de Staten zich daartegen verzetten)
aan dc Raadsleden niet een bepaald*
toezegging van tegenwoordigheid moet
worden gevraagd.
Erkend zij. dat het morgenuur zich
voor dergelijke plechtigheden niet bij
zonder goed leent. Niet dat wij Raads
leden al niet lang uit ons bed waren
(de U. C. U.'ers waren blijkbaar tc
beslissen, rnaur dat alleen in den
avond de recepties behooren tc ge*
schieden, moet ieder toegeven. Dan ziet
dc groote hal cr oneindig grootschcr
uit, de groote klok schuilt in haar don*
keren hoek totaal weg en zelfs Seleu»
cu». aan wlcn in dc tweede klasse
trouwkamer nog maar altijd het linker
oog wordt uitgestoken, ziet er niet zoo
akelig uit: hij tracht bij avondlicht
zelfs tc glimlachen, de stumper, terwijl
zijn misdadige zoon zijn laars vast*
houdt.
Voor mij zijn deze feestelijke ont.
angsten veel minder opgewekt, sedert
de champagne wordt vergezeld door
•thee en limonade. Aan deze opmerking
behoeft waarlijk geen alcohol'luchtjc
tc worden gezocht. Persoonlijk ben ik
op champagne volstrekt niet gesteld:
het overvloedige koolzuur werkt altijd
ten beetje hinderlijk op mijn maag en
daar de gemeente geen houten hamer*
tjes Dat ronddeelcn. om dut er uit tc
kloppen, bezwaart mij altijd zoo'n re*
ccptie, gezwegen van dc redevoeringen,
de maag Maar er zijn tradities. „Dc
wijn parelt in de glazen", dc thee doet
niets van dien aard, dc limonade
schuimt, heb ik hooren zeggen, alleen
wanneer zij van inferieure hoedanig*
hcid zou zijn. Op 't Stadhuis komt dat
natuurlijk niet voor. Evenmin mag ik
iets kwaads zeggen van dc thee ten
Stadhuize, die bijzonder smakelijk is
cn waaraan bijvoorbeeld die san het
gemeentelijk Concertgebouw zich om
zoo tc zeggen zou kunnen spiegelen.
Maar genoeg. Wel willen voorstan
ders van thee en limonade ons tot hun
voorkeur overhalen, wedcrkcerig wen*
schen wij onder hen geen champagne*
propaganda tc voeren. Al ware het al*
leen omdat ze zoo duur cn. naar mijn
overtuiging, dat geld in 't geheel niet
waard is. Wel wil ik een luns breken
minder recepties, voor recepties
uitsluitend bij avond. Dan kunnen wij
Raadsleden ook regelmatig op onzen
post zijn cn behoeven hij de bezoekers
niet den indruk te wekken, dat dc ge
meenteraad vin Haarlem uit tien, in*
plaats vin uit zes en dertig leden be
staat.
V at dc U. C. U. aangaat, tot haar
zeggen wij: dc morgenstond heeft goud
in den mond of: vroeg ontbeten, flink
begonnen.
Had het gemeenieocstuur zien tot
avondreceptics bepaald, dan zou ook de
verplaatsing van de trouwzaal dien dag
onnoodig zijn geweest. Welk een omhaal
was daarvoor noodig! Alle bruiden en
hunne bruidegoms, alle familieleden,
vrienden en belangstellenden moesten
naar het Prinsenhof worden verwezen,
waar de oude Pandpoorl met verbazing
Sekcken moet hebben naar den lo.jper,
ie daar fcesteliik was uitgespreid. Het
is waar, dat college vatt ae Kamp dan
het zeldzame genoegen zou hebben ge
mist, zich neer te zetten op de plaats
van den burgemeester. Er wordt verze
kerd, dat de raadszaal met haar anti
chambre en de gang daarnaast buitenge
woon geschikt zijn gebleken te zijn voor
trouwgclegenheid en hef moet óns ge
noegen doen, dat zij ten minste ergens
voor voldoen. Van nature ben ik stoel
vast genoeg. Heb ik niet al tientallen ja
ren lang mijn tegenwoordig ambt ver
vuld? Neen. de rollende steen vergaart
nog altijd geen mos en het rollende
Raadslid stellig evenmin, vandaar, dal
wij zitten op ouderwetsche en ongemak
kelijke stoelen, die waarschijnlijk dan pas
door nieuwe zullen worden vervangen,
mii gebleken, dal deze ééne
stoel inderdaad de wachtkamer voorstel
de van het waterleidingbedrijl. Precies
zooals indertijd op het tooneel vreemde
landen werden voorgesteld door een
bordje
FRANKRIJK
ENGELAND
Met waf verbeeldingskracht komt iemand
ver in de wereld Maar er was toch iets
tegenstrijdigs in, dat de stoel omringd
werd door diverse hygiënische raadge
vingen en wenken aan den wand, terwijl
de stoel precies in den luchtstroom stond
van de opengaande buitendeur. Men be
hoeft nog niet tc zemelen over tocht, om
dat toch minder aangenaam te vinden.
Nog eenvoudiger, zal ik maar zeggen,
het gebouw van de controle der be
lastingen opgevat. Nooit zag iemand of
zal iemand ooit zien een verzameling
kamertjes, gangetjes en trappen van zoo
Spartaanschen eenvoud als dit kr.par
don. ik wil zeggen gebouw. Wanneer
daarvoor een reden bestaat, kan het
maar alleen deze zijn: de bezoeker moet
overtuigd worden van de armoede van de
gcijicente Haarlem, hij moet daarvan zóó
doordrongen raken, uat hij zegt: „als ik
dat geweten had, dan zou ik nooit ge
probeerd hebben, ook maar één stuiver
voor den fiscus te vermoffelen'; nimmer
doe ik dat weer, zelfs zal ik, nooit meer
pruttelen over een te hoogen aanslag of
een onbillijke belasting Ja, wie weet of
ik de edelmoedigheid eenmaal nog niet
zoover kan drijven, dat ik meer betaal,
dan ik schuldig ben, om de stad van
mijn inwoning te steunen. Dat de reke
ning met moeite sluitend gemaakt kan
worden, was mij bekend. Dat de gemeen
te haar ambtenaren in afbr. ak moet huis
vesten, heb ik nooit vermoed!"
Daarbij vergeleken is het eigenlijke
Stadhuis met zijn lokalen beneden, in het
midden en boven, met zijn acht en twin
tig kachels, nog een prachtgebouw. Ik
noem het, geachte kiezeressen en kiezers,
een bijenkorf, onze Bijenkorf. Er wordt
wel niet in gezoemd (behalve door de
teleloon) maar dat zou voor rustigen ar
beid ook te hinderlijk wezen Ook vlie
gen de bijen niet uit. maar blijven ge
woonlijk in de korf; evenmin vergaren zij
honig, maar meer speciaal papier en do
cumenten. Op deze kleine verschillen na
is het Stadhuis zooals ik zeidc, een
Bijenkorf.
En lot de werkbijen behooren ook wij,
leden van den Raad. Oin de veertien da
gen als de burgemeester wil, vliegen wij
uit onze eigen, particuliere korfjes naar
deze centrale korf om daar onze honig
tc brengen. Tot uw heil, kiezeressen, en
kiezers. Zonder veel waardeering te on
dervinden, al te vaak getroffen door den
azijn der critiek, gaan wij onversaagd
door met het betrachten van onzen plicht.
Wanneer eenmaal de dag aanbreekt, dat
gij dit waardeert, zullen velen onzer
(want de dankbaarheid is een laatbloeien-
de plant) de Raadszaal reeds verlaten
hebben en gij, kiezeressen en kiezers,
niets meer kunnen doen dan op de Groo
tc Markt een monument voor ons stich
ten, voorstellende een bijenkorf, vol bijen,
die niet steken, niet zoemen, maar in
stilte altijd maar honig en steeds meer
honig aanbrengen, de honig van hun toe
wijding en intellect.
Ik groet U allen zeer.
Het 36ste Raadslid.
Voor kopie conform
J. C. P.
Babylonische spraakverwarring en betrapte teenen.
aanwijzingen van de liftjongens; karpetten derde, keukenl
gereedschap tweede, dameshoeden beneden daar
rechts mevrouw, een man die hoopvol wacht bij een
lift die defect is, menschen die in een stijgende lift gaan
als zij dalen willen en tusschen dit alles de verwonder
lijke Kalmte van de bedienden.
(Nadruk verboden).
Vervolg Stadsnieuws.
NAT. CHR. GEHEELONTHOUDERS
VEREENIGING.
Door de afdeeling Haarlem van de NaL
Chr. Geheelouth. Vcreeniging wordt he
denavond in het gebouw het Blauwe
Kruis een ledenvergadering gehouden.
De agenda voor deze vergadering ver
meldt o.m. bespreking van de -gencfa der
algemeene vergadering, benoeming van
een gedelegeerde in het centraal comité en
benoeming van een plaatsvervangend lid
van den Reclasseeringsraad.
VEREENIGING NEDERLANDSCH
FABRIKAAT.
De afdeeling Haarlem en Omstreken
houdt een algemeene vergadering
in hotel Bi
B rink-
FEUILLETON
DE GEWELDENAAR
Uit het Engelach van
MARJORIE BOWEN.
Visconti wendde zich om. len einde het
vertrek te verlaten. Mei gekletter van wa
penen en een kleurenvertoon van rood cn
blauw traden de edelen terug. Het ver
trek was thans vol gouden zonlicht
„Zou hij naar haar gaan zien?'
vroeg Gianno. o zich ecnigszins vaag af.
Toen h»i een pas deed, stuitte zijn voet
tegen iets aan. dat op den gTond lag
Hij bukte zich en schrok. Teen zag hij
scherp om zich heen of iemand ook op
hem lette. bÏAte snel cn raapte het op.
Het was een klein stilet, dat misschien
daar neer was gevallen gedurende de
gebeurtenissen van den nacht en vergelen
was blijven liggen een klein wapen
met een lang, blinkend lemmet Hij
gleed het in zijn kleed, waarom wist hij
zelf niet 't gaf hein een gevoel van
veilig zijn Het was reeds lang geleden
sinds Visconti s geheimschrijver een wa
pen gedragen had. zells zulk een klein
wapen.
„Met goede paarden zouden wij Ma
genta moeten bereiken - wanneer, ae La-
na?" vroeg Visconti zijne handschoenen
aantrekkend.
„In twee dagen, edele heer".
„En Turijn?"
Indien wij geen tegenstand aantref
fen begon de Lana.
„Tegenstand?" herhaalde Visconti la
chend; „Lombardijc behoort ons thans
toe, l>este vriend. Tegenstand
„Zou niet zeer verstandig zijn", vul
de da Ribera aan.
„Eif zou niet veel baten", zeide dclla
Torre diep buigend.
De schitterende krijgslieden gingen
langs Giinnctto, die onder Sint Stbas-
tiaan was blijven wachten. Visconti bleef
staan en zeide: „Ga met ons mee. Gian-
notto. Ik zal u misschien noodig heb-
Giannotto sfak de hand In de borst
van zijn kleed. Hij voelde het gevest van
het stilet en vroeg zichzelf af waarom
hij het eigenlijk had opgeraapt.
De deuren werden opengeworpen voor
den hertog cn toen hij met zijn gevolg de
trap all iep sloop Giannotto tusschen hen
m naar zijn plaats, achter Visconti. Be
neden was het vol menschen en rumoer
hef komen en gaan van soldaten rn
hovelingen, die opgewonden spraken en
lachten en in de verte het geroffel van
trommels, want het leger maakte zich ge
reed om op marsch te trekken. Het voor
gedeelte van het paleis zwermde van
aenschen. Ook hoorde men het ratelen
an kanonnen, de nieuwe uitvinding.
Overal klonken bevelen en de zon scheen
helder neer op vlaggen, wapenrustingen
cn wuivende gekleurde pluimen. Visconti
begaf zich echter naar den achterkant en
ging de trap af die naar den tuin leidde.
Hier was 1 stil en kwam het rumoer
slechts gedempt door.
De Jeuning van de trap en het terras
waren dik begroeid met witte, rose en
karmijnroode rozen, welke reeds aan het
uitvallen waren. Vele lagen vertrapt on
het marmer neer. terwijl lange takken af
gerukt waren. Visconti merkte het op en
zag da Ribera met een glimlach aan. De
ze glimlachte terug en zeide iets dat ieder
een deed lachen. Visconti had in zijn ge
volg mannen van ouden adel, prinsen
zelfs; doch niemand dorst ernstig zijn als
Visconti glimlachte, en allen streefden om
door hem opgemerkt fe worden.
Onder aan de trap was het gras ver
trapt en met bloed bevlekt. Naast de
oleanders en olijfboomen, die slap neer
hingen in de zou, waren eenige soldaten
bezig iets van den grond op te lichten.
Visconti bleef staan. Toen zeide de
Lana: „Delia Scala zij zijn bezig hem
weg te halen, volgens uwe orders".
Visconti stond een oogenblik na te
denken met de kin in de nand en zeide:
..Zeg dai zii hem weer neerleggen".
Toen liep hij zacht de stoep af.
Met een vreemden, killen afschuw keek
Giannotto naar zijn glimlachend gelaat en
toen naar de anderen, om te zien of hij
hetzelfde op hunne gelaatstrekken kon le
zen, doch dit was niet hot geval.
Op de Lana's onverwacht bevel bleven
de soldaten staan en legden hun last aan
t greep
Visconti's voeten neer.
Alastino della Scala!
Visconti herhaalde den naam fi.
naar zijn dolk. Mastino della Scala!
de man. die hem zijn leven lang in den
weg had gestaan, geminacht en tegenge
werkt had, telg van 't meest irotsche ge
slacht in Lombardije, een geslacht zon
der smet of blaam, om hier en on zulk
een wijze aan zijn eind te konten!
Visconti trad naderbij om zijn vijand
in het gelaat te zien. Hij was niet schoon,,
deze Della Scala", zeide hij.
Toen keek hij stilzwijgend op, en om
zich heen met eene niet te beschrijven
vervoering van vreugde en voldoening.
Hij had alles verkregen waar hij om ge
vraagd had meer zelfs! Hij. Visconti,
hertog van Milaan, kon niet meer wen-
schen dan wat dit oogenblik hem schonk
een volkomen triomf!
.Hij ligt in flarden!" merkte da Ri
bera op, aie hem nieuwsgierig beschouw
de. „Hij moet gevochten hebben als een
krankzinnige
„Hij-was krankzinnig", zeide Visconti.
„En de dame?" vroeg de Lana plot
seling. „Waar is zij, edele heer?"
Zijne handschoenen toesnoerend, bleef
Visconti een oogenblik wachten en voegde
hem toen over zijn schouder heen toe:
..Zij schijnt uwe gedachten zeer te ver
vullen, de Lana!"
„Doch zou het de hertogin wel we
zen?" vroeg da Ribera „Ik heb Isolta
d'Este nooit gezien, dus ik weet het niet.
Ik heb haar laten liggen waar ik haar
gevonden heb op het gras, onder die
laurierstruiken. Doch dat het een edel-
I lij wees naar een laurierbosch je, waar
leliën omheen groeiden.
„Ja, het is de hertogin!" riep een an
der
„Hoe komt het dat zij dood is?" vroeg
de Lana en zocht wederom Giannotto's
blik.
„Ja, hoe komt het?" zeide Visconti met
een vreemden glimlach. „Men kan op zoo
veel manieren sterven Ik zal zelf gaan
zien, en als het inderdaad Isotta d'Este
is, zal zij overeenkomstige eer hebben
en hij liep naar de laurierstruiken toe.
De voorhoede van het leger was reeds
in beweging en marcheerde langs den
Woensdag 2 September i
De agenda vermeldt o.a.: Jaarverslag
van den secretaris. Rekening en verant
woording van den penningmeester. Ver
kiezing bestuursleden, wegens aftreding
van de heeren W F. Bloemendaal (perio
diek) en H. A. Marcus 'niet herkiesbaar)
en benoeming afgevaardigden naar de
algemeene vergadering. Rondvraag.
COóPtRATIE „VOORUITGANG".
Dc ledenvergadering van dc coópera*
tic „Vooruitgang" die door het bestuur
was uitgeschreven ter bespreking van
dc nieuwe statuten (naar aanleiding van
dc nieuwe Cooperaticwct) kon Dins*
dagavond wegens te geringe opkomst
niet doorgaan.
Door den voorzitter, den heer W.
Koppen, werd medegedeelde dat dit te
betreuren was. daar het bestuur thans
niet kon voldoen aan de nieuwe wet.
die voorschiijft, dat vóór 15 Septem
ber dc statuten cn namen cn,adressen
moeten worden ingeleverd.
Evenwel was aan dit uitstel ook cec
goede zijde verbonden, omdat het be*
stuur gebleken was, dat de voorgestel*
de nieuwe statuten niet geheel zijn con*
form de nieuwe wet.
De coöpcratiew-ct houdt namelijk in,
dat cr slechts ëen verband is met dc lc«
den nl. of door middel van den leden*
raad of door middel van dc algemeene
vergndering, terwijl in de voorgestelde
nieuwe statuten sprake was van een
algemeene vergadering en var. een lc*
demand.
De binnenkort te houden ledenverga*
dering zal dus bij de bespreking der
nieuwe statuten zich ook hebben uit te
spreken of het verband tusschen be»
stuur en leden er zal zijn door dc alge*
mecne vergadering, of door den leden*
raad.
CREMATIE H. H. VAN KOL.
Van Haarlem zullen verschillende ver
tegenwoordigers van vakorganisaties en
van de federatie der S. D. A. P. de cre
matie van wijlen den heer H. H. van Kol
bijwonen.
De federatie der S. D. A. P. zal levens
mei haar vaandel tegenwoordig zijn.
Om halftwee verzamelen zich allen
bij het station Westerveld, waar zooals
wij reeds eerder meldden, de crematie om
2.15 uur zal plaats vinden.
EEN ORIGINEELE REIS OM DE
WERELD
Men schrijft ons:
Een origineele reis om de wereld is
wel die van de Buick«auto. welke thans
is teruggekeerd on dc plants van \cr*
trek. rl. de stad Flint in .Michigan. Ver*
ccnigdc Staten, ne meer dan 50,000
K M. ?e hebben afacl^gd door de mees*
tc landen der wereld cn zelfs in ir.indcr
tijd, dan dc Amerikannsche aviatcurs
noodig hebben om dit interessante uit*
stapje te volbrengen
Dc auto een gewone „Touring"
werd vnn het eene land naar het andc»
re. uitsluitend door dc agenten van de
Buick, cn wel 350 in getri, Ucstuurd. Zij
volbracht dus het gchccle parcours
zonder .verzorger". Ondanks dit kwam
zc te Flint aar niet alleen zonder dat
net noodig was geweest ook. maar een
enkele van haar onderdeden tc doen
'vervangen, doch zelfs zonder de minste
reparatie tc hebben ondergaan. Niette*
min is het voorgeschreven parcours
ucct nauwkeurig gevolgd.
Deze merkwaardige reis kenmerkt
niet alleen de stabiliteit van de auto,
maar is tevens een bewijs van de buiten
gewone organisatie van de Buick over
dc gcheclc wereld.
FAILLISSEMENTEN.
Dinsdag 25 Augustus werden in staat
van faillissement verklaard
le- Nieolaas Abspoel, koopman, te
Schoten. Ilulststraat 41- Curator Mr-
M. van Toulon van der Koog, alhier.
2e. J. van der Waard, sjouwerman,
wonende te Haarlem, Brouwersvaart
110. CuratorMr. B- Bouman, te Haar»
Iem.
3e H- WieJart, bloemist, te Schoten,
Kastanjestraat 55- Curator Mr- Julius
Hoog, te Haarlem.
4c- J. H. Reek, winkelier in manufac»
turen, wonende te Westzaan, Kerk»
buurt E- 94. CuratorMr- C. van
Sprang, te Zaandam-
5c. Simon de Wid Jr-. fruithande»
laar. tc Zandvoort, Stationstraat 16-
Curator Mr. R. C- Bakhuizen van den
Brink, te Haarlem-
6e. If- J. Abbenhucs, gróentenhandc*
laar, te Zandvoort- Curator Mr. R- C.
Bakhuizen van den Brink, te Haarlem.
Opgeheven werden de faillissemen»
ten van
le- P. Voormcy. schilder te Wormer,
Knollcndamstraat 55. Curator Mr- P.
Tjeenk Willinkuitgesproken 11 Au*
gustus 1925-
2e. J Garstenveld, schilder te Velser»
oord. Willcmsbeekweg 75. Curator Mr.
W- P- Vis uitgesproken 26 Augustus
1924-
UITGAAN
Tilly Koenen
Voor het concert, tc geven door Tilly
Koenen cn George Robert op Maan*
dagavond 31 Augustus, is een zeer
mooi programma samcngcsteld-
Tilly Koenen zal liederen zingen
van Bach. Verdi, Von Bruckcn
Fock. benevens „Inimanuel" van A-
Overbcck. George Robert zal het pro*
gramma openen met Variaties op het
Oude Wilhelmus van G- I". Hendriks
Jr. cn verder voordragen werken van
Guiimant cn Knrg Elcrt.
tuinmuur en den ingang, waar Mastino
was komen binnenrijden. De wimpels
van hun vaandels staken boven den be
groeiden muur uit cn toen Visconti met
zijn gevolg bij 't laurierboschje aan
kwam. klonken de trommels luid en
krachtig.
Op de stille gedaante neerziend in
haar verfrommelde, bevlekte witte en pur
peren kleeren, zeide Visconti fluisterend,
doch met een strak gezicht, dat geen ver
wondering toonde: „Isotta d'Este!"
„Zij is dood!" zeide de Lana na een
poos, cn keek hem aan.
Met een zachten lach en flikkerende
oogen voegde Visconti hem toe: „Heb ik
ii niet gezegd, dat Della Scala gek was?
hebben wij het gisterenavond niet al
len gezien?"
„Dus het is de hertogin?" fluisterde da
Ribera. „Men zegt. dat zij zeer schoon
Zij was blijven liggen waar men haar
van onder de struiken getrokken hatj.
haar kleeren dicht om haar heen, het
hoofd afgewend Met onhandige tecder-
Iteid had Mastino haar zorgvuldig on
der zijn mantel bedekt, haar sluier over
haar gelaat heen om haar voor kou en
regen te beschutten. Zijn laatste, ge
fluisterde woorden waren over haar ge
weest een aanroepen van iemands
menschelijke gevoelens, om te zorgen dat
Visconti bet gelaat van zijn slachtoffer
niet zou aanschouwen of haar bezoede
len door haar aan te raken. Giannotto
was er plotseling zeker van. Hij had
alleen maar een bijna onverstaanbaar
fluisteren gehoord, doch op dit oogen
blik besefte hij er de beteekenis van.
De muziek, ae kleuren, de zonneschijn,
het koude, spottende gelaat van Visconti,
alles begon voor Giannotto's oogen te
dansen en te warrelen als een visioen in
een droom. Hij hoorde Visconti spreken
met Arezzo, zag dat deze bukte en den
mantel oplichtte, deed toen een stap te
rug en stak zijn hand in zijn borst.
Isotta d Este!" ze-de Visconti zich tot
de anderen wendend. Waa.om. waar
voor moest zij alles verliezen?" vroeg
hij op he) doode gelaat wijzend
„Zijne vrouw voerde de Lana aan,
het hoofd afwendend.
„Ja, goede vriend en vergeet het
niet. De vrouw van Della Scala!" zeide
Visconti waarschuwend zijn schouder
aanrakend. Zij draaiden zich om ten ein
de heen te gaan, toen Visconti opeens
weer terug kwam om nogmaals de arme
doode te zien.
Zijn gelaat toonde noch vrees, noch
spijt, noch verbazing, alleen maar triomf
en Giannotto voelde langzaam het
bloed van zijn hart naar zijn hoofd stij
gen. Hij trok het stilet half te voor
schijn.
i .Donna mia", zeide Visconti haar met
een glimlach toesprekend, „wij moeten
niet zoo koud scheiden, gij en ik ik
zal u een mooi graf geven in Verona
in Verona, dat thans rood ziet van
bloed en brand, donna mia", en hij kniel
de naast haar neer. de lauriertakken en
de leliën om haar heen terugbuigend.
„En dit meen ik", zeide hij zich
over
kus drukkend op
het gelaat van Mas-
haar heenbuigend,
haar koude gelaat
tino's vrouw.
Zii, die wachtten, maakten een gebaar
en toonden thans geen glimlach. Alle
oogen waren afgewend, doch niemand
sprak een woord. Nogmaals bukte Vis
conti zien en kuste haar waar hare lok
ken op het voorhoofd lagen.
Toen knapte er iets in Giannotto's
brein. Hij scheen een stem te hooren die
hem met donderend geweld toeriep:
„Rechtvaardigheid!" Zijn hand vloog uit
zijn borst te voorschijn en op de knie
lende gestalte neer. terwijl hij met een
bleek, bezield gelaat iets uitriep cn Vis
conti, door den rug gestoken, naar vo
ren viel.
„Verraad!" riep da Ribera uit, nauwe
lijks ziende wie .het gedaan had. „De
hertog is gewond!"
Visconti greep naar de bloemen en viel
zonder eenig geluid te geven.
„Dood!" riep de Lana uit. „De hemel
is rechtvaardig!"
..Dood'" de hertog is vermoord!"
Met een bleek gelaat bukte d'Arezzo
zich over hem heen. doch della Torre
trok hem opgewonden aan den schouder
met: „Hij is dood! kom mee wij
moeten aan ons zelf denken!"
Arezzo sprong op de been.
„Naar Milaan!" gilde della Torre. „Hij
laat geen erfgenamen achier!"
Visconti ademde nog. Hij worstelde en
Giannotto drong met wilde woorden
naar hem toe. „Ik heb het gedaan
Visconti! Het is mijn werk verstaat
gii? Hoort gij hét0 Ik wist wat
gij gedaan hadt dit is mijn werk!"
_,Uit dpri weg'" gilde della Torre hem
terugtrekkend, knielde neer, rukte den ze
gelring van Visconti's hand af, sprong
weer op en schreeuwde toen: „Naar Mi
laan! Haast u wat! Naar Alilaau!"
„Naar Milaan!" herhaalde Arezzo;
„naar Milaan en het leger!"
„Terug laat mij door!" riep de La
na uit en richtte Visconti op. „Hij is niet
dood
„Hij is bijna dood. Naar Milaan!"
De tuin was in ziedende verwarring.
Het bericht verspreidde zich als een loo
pend vuur. Iedereen dacht aan zichzelf
en handelde overeenkomstig. En Gian
notto het werktuig van wraak, lag kreu
nend op de knieën.
Zij stormden met zulk een geweld de
ingang uit en kwamen zoo dicht langs
Visconti, dat hunne voeten zijn gezicht
bijna aanraakten. Della Torre sloeg hem
voorbijs tui vend, met zijn handschoen. De
Lana tilde hem van het gras op, doch
met een taaiste poging schudde Visconti
zich los en viel neer. „Milaan!" snikte
hij.
De Lana boog zich over hem heen en
'-orde hem een gebed prevelen meer
niet.
„Milaan!" De lucht eerklonk van oor
verdoovende kreten en stemmen en tril
de van koortsachtige opwinding. Ecu
vlucht duiven werd er verschrikt door
opgejaagd. Met schitterende kleuren vlo
gen zij over de Lana heen, zoo dicht bij,
dat liupnc vleugels hem bijna aanraak
ten. Op dat oogenblik klonk er een vree-
seüjke kreet.
„Mijn heer!' riep de Lana uil,
„mijn heer'"
[>och hij wist dat Gtan Visconti niet
meer leefde.
EINDE.
