Haarlem's Dagblad | 1925 | 14 oktober 1925 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

OM ONS HEEN

FLITSEI

WOENSDAG 14 OCT. 1925

TWEEDE BLAD

Ho. 3509

ÏE VEEL STUDENTEN?

Telkens wanneer ik den groenen
omslag van het „Haagschc Maandblad"
op mijn schrijftafel zie liggen, krijg ik
een «evocl van wreveligheid, dat geen
verband houdt met die kleur of met de
namen van redacteuren, medewerkers
of uitgever, maar alleen een gevolg is
van leedwezen om de versnippering
van krachten, die wij maar jaar in,
jaar uit in het Kedcrlandschc tijd*
schriftwezen zien. Juist omstreeks den
tijd toen het donkerrood van „Onze
Eeuw" uit de reeks verdween, waar»
schijnlijk omdat het zich overbodig
achtte, kwam het maandblad uit den
Haag een ledige plaats aanvullen, die
in werkelijkheid niet bestaat. Wij had»
den ook na het heengaan van „Onze
Eeuw" geen maandschriften te kort.
Was er niet altijd nog trouw en orige»
schokt, „de Gids" in het stemmig, zij
het ook wel wat oudcrwetsch gewor»
den, grijs, „de Nieuwe Gids", op haar
beurt ook al zoo heel nieuw niet meer,
maar wel in wat modicuscr kleur.
HCroot Nederland" in het geel, „Else*
viers geïllustreerd Maandschrift", al»
weer in het grijs, maar dat zich onder»
echcidde door ziin vierkant formaat,
„Vragen van den Dag in het geel*
bruin, om niet te spreken van de „Vra*
gen des Tijds" en van de gele „Weten*
schappelijke Bladen", die zich meer
in het bijzonder op het buitenland ge»
•pitst hebben!

Wat een bonte rij, niet alleen in den
zin van kleurenpracht, maar ook van
inhoud. Was er waarlijk nog een soort
artikelen, die niet in een van allen op
een vriendelijk onthaal kon rekenen?
Id het Haagschc Maandblad vinden wij,
die de hecle verzameling min of meer
bij wenschen te houden, geen enkele
beschouwing, waarvoor in een van de
oudere tijdschriften geen ruimte zou
Zijn geweest. Zelfs heb ik er wel in ge»
vonden, die wat mij betreft, in de hcelc
collectie, zonder schade voor onze ont»
wikkeling, veilig hadden mogen ontbre
ken. Te veel maandbladen (en het
komt mij voor, dat wij in Nederland
daaraan lijden) hebben noodzakelijk te
veel artikelen als gevolg.

Daarmee wordt zeker niet bedoeld
de beschouwing van den Groningschcn
professor Mr. J. C. van Oven, in het
Haagschc periodiek, getiteld: „te veel
studenten?' met ren vraagteckcn. Dat
vraagtcckcn ia een aankondiging en
een waarschuwing. Wij weten daaraan,
dot de schrijver de wonderlijke circu»
laire niet toejuicht, waarin een schei»
dend Ministerie ietwat klagelijk bij de
organen van onze universiteiten infor*
meerde, of er nu toch heusch geen
mogelijkheid was. het aantal studenten
te verminderen. Het papier genoot do
ontvangst die te verwachten was. Se»
natcn geneerden er zich wat voor, als
voor een vraag, die in fatsoenlijk ge*
zclschap zoo niet wordt gedaan en
van leekenstandpunt at heb ik betoogd,
dat wanneer er te veel studenten zijn,
do wreede practijk de» levens, die vc»
len hunner werkloos maakt, den
•troom op den duur wel stuiten zal.

Wat een hooglecraar van de zaak
zegt. is natuurlijk bij uitstek interes»
sant. Hij is een van de drie partijen iu
de quacstie en niet de minste Al do»
dclijk begint professor Van Oven met
toe te geven dat er te veel studenten
zijn in twee opzichten: bereiking van
het einddoel in verband met do kosten
en do ruimte in de gebouwen. Maar hij
ontkent meteen dat er te veel zouden
zijn ten aanzien van de behoeften onzer
natie aan geestelijk voedsel, zoodat er
nauwelijks te veel studenten kunnen
zijn. Zelfs breekt Mr. van Oven een
lans voor den dommen en voor den
luien student: de eerste is te Gro
ningen (gelukkig oord) een grootc uit
zondering en van de luien, die hij in
twee soorten verdeelt, zou hij alleen
willen missen wie zonder ambitie is. De
andere luie, namelijk die de studie wel
eens laat rusten om zich aan zijn lief.
hcbbcrijen te wijden, vindt nog wel ge.
nodo in zijn oogen.

Dit Is de strekking van het artikel,
heel in 't kort gezegd. Was het van
een hoogleeraar anders te verwachten?
Van het oogenblik af, dat hij geroepen
wordt tot uitstrooiing van geestelijk
voedsel moet hij wel hopen, dat velen
het genieten, ten spijt van te kleine
collegezalen, onvoldoende laboratoria
en zoo meer- Jk noemde hem een van
de partijen in de quacstie, de tweede
partij is natuurlijk de student zelf-
Min of meer tot onze teleurstelling kijkt
hij, volgens het getuigenis van professor
Van Oven, het vraagstuk wel heel be«
nepen aan. Hij wenscht een soort van
selectie, de „geschikte" mag blijven,
do ander moet niet komen. Daachü
rekent wie dit onderscheid maakt zich»

zelf r.afuurlijk alvast tot de geschiktcn-
Breed is dat niet. Vooral niet van jon*
ge mannen, die op dezen leeftijd nog
niet aan gesloten kringen moesten den»
ken Prof. Van Oven windt er geen
doekjes om en zegt ronduit, dat do

eigenlijke grief, die zelden openlijk,
maar wel in vertrouwen uitgesproken,
wordt, deze is: „het ongeluk is, dat
tegenwoordig iedereen maar studeert,
die cv vroeger niet over gedacht zou
hebben. En liet Rijk werkt dit dan nog
de hand door veel te veel beurzen
vrijstelling van betaling van college»
gelden to geven."

Zooicts is rechtuit kleinzielig en be»
krompen en het doet goed. te lezen, dat
deze hooglecraar het daarmee in 't «e»
heel met eens is. Het is ook mijn op»
vatting dut de kans op hooger onder»
wijs moet bestaan niet alleen voor wlo
het kunnen betalen en het verlangen,
wegens gevoel van stand of traditie,
maar voor iedereen die het wenscht!
ook al heeft zijn vader geen cent om
de collegegelden te betalen.

Of Mr. Van Oven niet te ver gaat.
wanneer hij bij de toelating nauwelijks

Z0U| ViIlen houden 'met het

intellect en de geschiktheid voor uni.
versitaire studie? Hier komt. meen fk.

I *?artJj hct geding „een.
met de belastingbetaler, wiens kijk on
nW»q"CM*SJ hiJz°n<ier begrensd
pleegt te wezen, daar hij enkel en alleen

vadcrnanC' Zijdc Z'Ct m"r d«

De vader, die daar de opleiding
van zijn kinderen in de eerste plaats
moet leiden tot het doel zelf den kost

n;eSer-in h ii n bcian«wei rcke-

ning houden moet met de vraag, of de
weg die over de universiteit loopt, voor
zijn kind, jongen of meisje, wel de
meest geschikte Is. Als hij Iet op wat
er in de maatschappij gebeurt, zal het
Hem niet kunnen ontgaan, dat er doe»
toren in de rechten, in de medicijnen en
;n de technische wetenschappen rond»
loopen. d:c zelfs het simpelste baantje
P „t vC'nA'Ct bunnen bcmachtl.
gen. Prof. Van Oven telt dit niet zwaar
ik zou zeggen wat al te licht 'Hij meent,
dat wanneer dit overcompleet aan van.
kchjk den neus optrekt voor minder
soort werk, dit na ccnige maanden wel
luwen zal en de jonge afgestudeerde
tevreden worden met werk en beta ling
waarvoor eerst bedankt werd. Het
men sell cl ijk aanpassingsvermogen is
inderdaad groot, al moeten wij over de
teleurstelling van den jongen man, die
zich zelf mislukt zal voelen en door
zijn omgeving niet anders wordt aan,
k*n' met gering denken. Maar Mr.
V an Oven vergeet, meen ik. twee dm.
gen is de jonge man met zijn univer»
sitaire opleiding geschikt ook voor dat
mindere werk? Zal de Jonge doctor in
de rechten kans hebben boekhouder te
worden op een klein kantoor? Tot zijn
spijt zal hij. vrees ik. ontwaren dat het
werk waarop hij neerziet, wederkeerig
neerziet op hem. Zoo staat de zaak.
Afgescheiden nog van deze omstandig»
lieden, dat de patroon geen gestudeerd
man onder zich wenscht te hebben,
tegen wien hij intellectueel moet op»
zien en den jongen doctor bovendien
nfet wenscht, uit vrees voor hooge
eischen in de toekomst.

De academische opleiding, hoe breed
en diep ook. maakt ten slotte hare vol»
gelingen voor speciale functies en be»
trekkingen geschikt -Men kan schittc»
rend gestudeerd Hebben in de mcdiclj»
ncn en zal toch ongeschikt blijken te
wezen voor de zeevaart, de banketbak
kerij. het tuinmansvak, de journalistiek
en-duizend andere vakken. Moet dan
do jonge medicus, ziende dat het in de
medicijnen niet gaat, zich op een nn>
der vak gaan toeleggen? Mogelijk heeft
hij daar den moed nog voor, maar vaak
niet het geld en dus ook niet den tijd.

De vergissing die Mr. van Oven, meen
ik. in zijn betoog mankt is hiermee aan»
gewezen. Opleiding in de tuinderij, die
hij zelf noemt, in de banketbakkerij en
de zeevaart die ik aanhaalde, is ook
opleiding, al zou er misschien geen en»
kei examen voor geëischt worden. Alles
vcrciscbt ervaring, kennis en op zijn
minst routine en de gestudeerde, die
uit zijn eigenlijke richting gaan moet.
mist ie routine voor ieder ander vak.
Bestond dat bezwaar niet, dan zou hij
het er op kunnen wagen, met het vaste
voornemen, later in zijn eigenlijk vak
terug te keeren. Maar wie eenmaal een
pad inslaat, vindt den verlaten weg niet
gauw terug. Hij kan achterom zien en
liunkeren naar wat voor altijd verloren
is gegaan als hij een verstandig man

ils, met wijsgeerige neigingen en niet al
re prikkelbaar, dan zal hij zich op zijn
best in het nieuwe vak schikken, art op
één na ziin hartewensch ia geweest en
waarin hij, vrees ik, juist oui die reden
geen uitblinker zal zijn.

Men voelt nu hef tweede bezwaar,
dat Prof. van Oven, meen ik, wat ai
te licht telt: wie studeert in een rich»!
ting, die niet naar een behoorlijk rna»!
terieel bestaan leidt, laat d* gelegenheid
voor een andere opleiding voorbijga»*"j
Een kleinigheid is dat niet. Reken een
studie van vijf jaar (ik tel het gymmu-j
sium er nog niet eens bij) en minstens
twee. drie jaar pogen en worstelen om
de verworven kennis toe te passen. Sa»
men minstens zeven. Hoeveel had een
jongen van achttien jaar niet in zeven
jaar kunnen opsteken van een ander
vak. dat meer beloofde, juist op dezen
leeftijd, waarin men het gemakkelijkst
„den dram" te pakken krijgt, als ik de
eigenaardige ervaring en geschiktheid
zoo noemen mag, die men later niet
meer machtig wordt.

Het is niet zoo, dat wie van de aca*
demie koint, alle kanten nog uit kan
gaan. Zijn studie is gedeeltelijk alge»
meen ontwikkelend, maar voor een zeer
groot deel ook speciale vakstudie ge*
weest en kan hij die niet in toepassing
brengen, dan is de daarvoor bestede tijd
verloren.

Concluderende blijf ik de circulaire
van de Regecring een zonderlinge daad
vinden, den toegang tot de universiteit
opeischcn voor ieder, onverschillig van
welken rang en stand, maar ook den
derden belanghebbende, den vader,-
waarschuwen tegen het sturen van zijn
zoon in een richting, die niet leiden
zal tot een goed bestaan. Beter dadelijk
naar het mindere gegrepen, dan later de
teleurstelling te dragen over het hooge»
re. dat niet bereikt kan worden, of*j
schoon alle voorbereiding daartoe geno» j
men was.

J. C. P.

BINNENLAND

VAN HAARLEM'S DAGBLAD No 421

DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT

De staking bij P. Smit Jr
te Rotterdam

Een voorstel van den Rijks
bemiddelaar

In aansluiting op de mcdedeelingeo
de Rubriek van den Arbeid nog het
volgende:

Aan het slot van de Maandagmiddag
gehouden bijeenkomst van den rijksbe»
middelaar en de partijen, betrokken
bij het conflict op de scheepswerf van
Piet Smit Jr. heeft de rijkslvemiddclaar
:t volgende voorstel f%laan:

Het werk wordt onmiddellijk hervat.
Gedurende 14 dagen zal bij de firma
Piet Smit Jr. 56 uur worden gewerkt
en van 1 November tot 15 Decern,
ber 53 uur.

De uurlooncn blijven tot 1 Novem»
ber gehandhaafd en worden van 1 No*
vember tot 15 December gebracht op
56 53 van de oude loonen. De rijksbe»
middelaar heeft verzocht, hem Zaterdag
het antwoord op dit voorstel te doen
toekomen.

MERCURTTJS
In de <e Utrecht gehouden vergade*
ring van den bondsraad van den na»
tionalen bond van handels* en kantoor»
bedienden Mercurius is o.m. besloten,
ten aanzien van de internationale aan»
sluiting de resultaten af te wachten
van hot deze maand te Parijs te hou»
den congres van de Féderation inter*
nationale des travailleurs intellectuele.

Diefstal van horloges

De dader aangehouden

Te Delft is gearresteerd een 29-jarige
erkman wegens diefstal van twintig

Souden horloges ten nadccle van den
orlogemakcr Van der Wees aan de
Vlamingstraat. Deze horloges waren bij
Van der Wees in reparatie gegeven.
Zij waren door den gearresteerde voor
het mecrcndccl reeds verkocht en zijn
door de recherche in beslag genomen-
De dader is naar het Huis van Bewaring
te Den Haag overgebracht.

TEGEN DE BIOSCOOPWET.
Aan beide zijden van de poorten,
toegang gevende tot het Binnenhof in
Den Haag, stond Dinsdag een rij man
nen met borden, waarop een plaat met
onderschrift tegen de Bioscoopwet was
geplakt.

BRANDSTICHTING.
Te Silvoldc is Zondagavand een ka»
pitale boerderij totaal afgebrand. In
verband met dit feit is heden de twin»
tigjarige zoon van den bewoner ter
zake van brandstichting gearresteerd.
De aangehoudene heeft volledig be»
kend.

Als de baas op bezoek gekomen is en je moet
hem uit het stoeltje met de wrakke poot zien te
krijgen, voor er een ongeluk gebeurt.

(Nadruk verboden).

De salarieering van het
onderofficierskorps

Een motie van „Ons Belang"

Op de "te Utrecht gehouden vergade»
ring van de onderofficicrsvcrceuiging
„Ons Belang", is, naar Het Volk meldt,
de volgende motie aangenomen.
De vergadering enz-,
gelet op de vele onbillijkheden welke
voorkomen In de thans geldende
salarisschalen

gezien het feit dat de tegenwoordige
salarissen reeds een achterstand heb
ben doen ontstaan in de gezinnen der
onderofficieren

in oordeel, dat de salarisschalen
weder dienen te worden opgebouwd
naar de beginselen door de Commissie»
Idenburg en »Van Oorschot aangege»
ven en tot salarisbedragen als voor de
onderofficieren noodig zijn, om zich in
hun positie behoorlijk in de Maat
schappij te kunnen handhaven

van oordeel verder, dat een nood»
uitkecring in het jaar 1925 noodig- is
om in den ontstancn achterstand
eenigermate te voorzien, ten bedrage
van een maand salaris met een minu»
mum van 100—.

Besluit deze motie ter kennis te
brengen van Zijne Excellentie den mi»
nister van Oorlog en van den minister»
president, met verzoek medewerking te
willen vcrleenen tot bovenbedoelde
maatregelen om de onderofflicieren uit
hun tegenwoordigen armclijken ftoe»
stand op te heffen-

DE NUVERHEIDSRAAD.
Het hoofdbestuur der Al gem. R.*K.
Werkgeversvereniging heeft, ter voor
ziening in de vacature ontstaan door
het bedanken van den heer ir. L. de
Neréc tot Babberich, benoemd als ver»
tegenwnordiger van deze vereniging
in den Nijvcrheidsraad den heer W. G.
A. van der Lugt, directeur der N. V.
W. van der I.ugt Zn's Stoomkuipe»
rij en Kistenfabriek te Rotterdam.

De belastingontduiking
in de mijnstreek

Storting van een borgsom van
honderd duizend gulden

Uit Vaals wordt aan Het Volk ge»
meld

verband met de belistingontdui»
king bij de mijn „Laura en Vereeniging"
Eijgelshovcn. vernemen wij uit
goede bron, dat door den gewezen ge»
neraabdirecteur P. een borgsom van
honderdduizend gulden is gestort bij
de justitie- Dat het ontdoken bedrag
wel zeer hoog» zal zijn, voelt imen aan
de borgsom.

Ernstige aanrijding op
den Scheveningschen weg

Een 15-jarige jongen gedood

Zijn vader kreeg een hersen
schudding

Dinsdagmorgen omstreeks 8 uur is op
den Scheveningschen weg, nabij de
Adriaan Goedkooplaan, een ernstig on»
geluk gebeurd, dat aan een 15»jarigen
jongen het leven gekost heeft.

De grocntenhandclaar T. v. B., wonen»
de op Seinpostduin, ging, vergezeld van
zijn twee zoons, de 31»jarige C. v. B,
de 15'jarige S. v. B., met zijn groen»
tewagen van den Haag naar Scheve*
ningen. Toen hij ter hoogte van de
Adriaan Goedkooplaan gekomen was. is
hij aangereden door een vrachtauto, be»
stuurd door J. uit de Nieuwe Laantjes
te Schcvcningen.

De vader en zijn beide zoons kwamen
onder den vrachtauto en liepen ernsti»
ge verwondingen op. De vader kreeg
een hersenschudding en werd in ernsti»
gen toestand door den -geneeskundigen
dicst naar het ziekenhuis aan den Zuid»
wal gebracht.

Dc jongste zoon kreeg de wielen van
den zwaren vrachtauto over den buik,
zoodat hij zware inwendige kwetsuren
kreeg. In zorgwekkenden toestand werd
hij naar het diaconessenhuis Bronovo,
aan dc Laan van Meerdcrvoort, getrans»
portcerd, waar hij kort na aankomst aan
dc gevolgenvan zijn verwondingen is
overleden.

De oudste zoon is er vrij goed afgeko»
men. Met een niet=ernstige hoofdwonde
werd hij naar het ziekenhuis aan den
Zuidwal gebracht en na daar verbon»
den te zijn, is hij naar zijn woning te*
ruggekeerd.

De groentenwagen is zwaar bescha»
digd.

De eigenaar»chauffeur van den vracht»
auto heeft aan de politie verklaard, dat
hij op een gegeven oogenblik vlak voor
zich een handkar zag, waarachter drie
personen liepen. Het was toen al te laat
om te stoppen; het eenige wat de chauf*
feur nog doen kon, was het stuur om»
gooien. De auto kwam dwars over den
weg te staan en slipte tengevolge van
dc gladheid nog een eind door.

Het voorstuk reed tegen een boom

i greep den 15»jarigen jongen, die tus*
schen acn boom cn den auto bekneld
geraakte. De beide andere personen
werden tegen den grond geslingerd. De
chauffeur Z. is door de politic aange»
houden als verdacht van het vcroorza»
ken van dood cn zwaar lichamelijk let»
scl door schuld; zijn auto is in beslag
genomen.

Het lijk van het 15»jarige slachtoffer
is naar het gemeente-ziekenhuis ter ge
rechtelijke lijkschouwing vervoerd.

Het overlijden van den
Engelschen vakvereeni-
gingsleider Bramley

Geleiding van het stoffelijk
overschot naar het Centraal
Station

Dinsdagmiddag is door "de zorgen van
het Internationaal verbond van Vak»
verecnigingen in plechtigen stoet het
stoffelijk overschot van den te Am»
sterdam dezer dagen overleden be»
stuurder Fred Bramley, tevens bèstuurs»
lid van de Britsche Trade Unions, naar
het Centraal station aldaar overge*
bracht om vandaar vervoerd te worden
naar Hoek van Holland en verder per
boot naar Engeland-

Aan de rouwkoets waren slechts en*
kele bloemstukken opgehangen, maar.
twee landauers vol kransen volgden
haar»

Achter de rijtuigen met kraösen had
zich aangesloten het personeel van het
I. V. V.; daarop volgden talrijke depu*
taties met omfloerste vlaggen en vaan»
dels, voorop het vaandel van de S- D,
A. P- Ook van de Communistisch Par*
tij Holland en van de Internationale
Roode Hulp, hadden zich vertegen»
woordigers aangesloten en aan den
zeer langen, indrukwekkenden stoet
sloot zich nog een groote menigte be»
langstellenden aan-

Terwijl de Tramharmonie treurmu»
ziek ten gehoore bracht, trok de stoet
naar het station naar den Westelijken
oprit, waar de baar in den gereedstaan»
den waggon geplaatst werd-

INTERNATIONAAL
PRIVAATRECHT

Ontvangst door de regéèring

De Nederlandsche regeering heeft
Maandagavond den deelnemers aan de
conferentie voor Internationaal Privaat»
recht en velen genoodigden een ont*
vangst aangeboden in de Trevèszaal op
het Binnenhof.

Aan den ingang der zaal werden de
gasten ontvangen door den minister
van Justitie, mr. Schokking en me»
vrouw. Do minister van Buftenlandsche
Zaken was door familie*rouw verhin*
derd.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.

60 Cts. p8r regel.

Het is bekend, dat Mout veel vitamine
bevat. Daarmee is de groote voedings»
waarde verklaard van CARR'S MOUT.
BROOD.

FEUILLETON

DE LOTGEVALLEN VAN
EEN HOFDAME

Naar het EngeUch van
C. N. en A- M. WILLIAMSON

19)

„lk wensch niet lomp te zijn, me
neer, zooals ik ook reeds aan dien jon»
gen heb gezegd," zcldc dc voerman,
„maar ik heb nu al een zware vrucht
en er is geen plaats voor zooveel men»
schcn. Dat ik iets tc verbergen zou
hebben, wel u weet. dat is klinkklare
onzin. Ik breng een vracht kooien naar
Co vent Garden cn mijn kar is vol".

„Nu als gc tc veel kooien hebt, is
er een gemakkelijk middel om er
ccnige kwijt tc raken",. antwoordde
Kapitein Lnnc, cn plaats te maken
voor ons."

„Wij zullen u natuurlijk elk verlies
vergoeden," voegde Teddy O'Mallcv
er bij, die den voerman niet wilde ont»
stemmen. „Zeg ons, wat uwe kooien
kosten cn wij zullen u dubbel den prijs
betalen van die welke gc cr uit moet
gooien; maar haast u en laat de dames
hier niet staan. Kom, wij zijn met ons
jdrieën mannen! Wij zullen u allen een

handje helpen om uw lading te verlich»
ten. Wilt ge een bclooning van vijf
pond hebben"

„De kooien bchooren mij niet'
bromde de voerman. ,en ik wil niet
hebben, dat zc worden weggegooid.
Als gij er volstrekt in wilt. komt dan.
Ik wil het dc dames niet weigeren.
Maar gij zult u moeten behelpen bij de
kolen. Als gc mij later een belooning
wilt geven, kunt gc dat doen, maar die
groenten bchooren aan mijn baas cn ik
heb, evenmin als gij, het recht ze uit
de kar te gooien

„Goed dan; wij zullen er in klim»
men!" zeiden Teddy O'Malley en Ka
pitein Lane, dien Kitty Guest Jim
noemde.

„Jim" kroop eerst in de kar, om ons
vrouwen tc helpen, cn de andere man»
ncn lichtten ons op zoodat hij ons cr
in kon trekken, terwijl de voerman zijn
paarden vasthield.

Ik had nog geen woord gezegd, en
zelfs als ik dat had gewild, dan zou
Kitty mij er geen gelegenheid voor heb
ben "gegeven. Maar ik was in gedachten
verdiept en mijne gedachten hielden
zich bijna uitsluitend bezig met den
voerman der kar. Natuurlijk wist ik
nog niet veel van Engeland; maar ik
voelde wel, dat die man niet echt was
niet was, wat. hij voor gaf tc zijn. Hij
leek niet iemand, die gewoonlijk in
dialect sprak of een groentckar be»
stuurde. Ik zeidc tot mijzelf, dat hij
meer op ccn soldaat dan op een groen»

teboer geleek, en nog meer op een ac»
1 tcur; maar waarom zou hij zoo'n onbe*
langrijke rol spelen? lk berispte mij zelf
en dacht, dat. als er werkelijk iets
vreemds aan dien man was. dc anderen
het toch wel eerder zouden opmerken
dan ik.

Het was heel lastig in de kar te ko»
men; en toen we cr eenmaal in waren,
was het onmogelijk rechtop tc zitten,
wegens den lagen boog der zeildoek»
tunnel. Maar wij schoven er toch in. ter
wijl onze voeten cr van voren uitsta»
ken dat wil zeggen allen behalve
Charlie, die verplicht was terug tc
gaan wegens dienstzaken! Derhalve
bleven wij slechts met ons vieren, den
voerman niet meegerekend, voor wien
er geen ïuiinte overbleef in zijn eigen
kar, zoodat hij op ccn der dissclboomen
moest rij'dcn.

De twee manner hadden hunne over
jassen voor ons uitgespreid om er op
te zitten en stelden voor. dat Mrs.
Guest en ik op dc overdekte kooien
zouden gaan slapen: maar dat zouden
we niet hebben gewild, zelfs als dc voer
man cr zich niet tegen had verzet,
dat wij nog meer naar achteern scho
ven. wegens een mand eieren, die
daar stond, naar hij zcide.

Ik denk, dat cr nergens in Engeland
)o'n vervelend landschap is. als tus»
schcn Greenwich cn Waterloo Bridge,
waarheen wij koers zetten. Slechts ccn
mijl lang had de weg een landelijk aan»
zien, en toen was hij omzoomd met

Ieelijke grijze steenen huizen, gekke,
platte huizen zonder uitdrukking. Juist
als menschcn zonder wimpers. Je be»
grijpt dus. dat wij niet over het uit»
zicht konden praten cn zoo begonnen

wij onwillekeurig over onze eigen
aangelegenheden en die onzer buren
te spreken.

„Ga je morgen naar het feestmaal in
het Mansion House!" vroeg Mrs. Guest
mij: „Och, ik vergat, dat je niet kunt
gaan. De Koning heeft een erge ver»
koudheid opgedaan en is naar San»
dringham gegaan, om zich door de Ko»
ningin te laten verplegen. Daar dacht ik
niet aan. Hij zal wel iemand zenden,
om hem te vertegenwoordigen, niet*

Zij zeidc dat niet heel luid; en de
hoefslag der paarden onder het voort*
sukkelen verdoofde de meeste gelui*
den: maar toch richtte de voerman, die
op zijn disselhoom haast scheen inge»
slapen, zich plotseling op bij "het noc»
men van den naam des Konmgs. Mis»
schicn was hij verbaasd, dat het doen
en laten van ccn zijner passagiers
scheen af te hangen van dat van den
Koning van Engeland.

„Hij gaat toch nog naar het Mansion
House" zeidc ik.

,Iiet schijnt, dat allen zoo vrccsclijk
teleurgesteld waren en je weet, dat dc
Koning er niet van houdt zijn volk tc»
leur te stellen. De dokters hebben hem
verlof gegeven te gaan iodicn hij er
op gesteld was."

„En de Koningin?" vroeg Kitty
Guest.

„O, zij zal wel gaan, als de Koning
gaat. Alles is nu weer veranderd, om
iedereen tevreden te stellen: er. ik denk
dat de terugkeer tot de oorspronke»
iijke plannen morgen wel in de courait»
ten zal komen. Lady Mand heeft dienst
zooals je natuurlijk weet. daarom heb
ik er persoonlijk geen belang bij. Maar
ik was cr gaarne heen gegaan. Het zal
een mooi gezicht zijn aan den luch. al
die verzoende Oostersche hoogwaardig,
heidsbeklceders in hun prachtige klce»
ding, en die Perzische Prins, die is over»
gekomen, de man, die zoo knap moet
zijn

„Heb je hem niet gezien^" vroeg Kit»
ty Guest.

„Neen", antwoordde ik. „Hij kwam
eerst den dag, toen ik naar Lady Bel-
lington ging: cn ie weet, dat hij den
Koning niet komt bezoeken. Zijn Ma»
jesteit h?cft Dorrington House aan
hem cn zijn gevolg afgestaan. Ik heb
niet gehoord, of Maud zal meegaan
naar het Mansion House, of niet: maar
ik zal haar benijden, als zij gaat. Ik
ben er nooit geweest en dit zou een bij»
zonder mooie gelegenheid zijn."

Terwijl ik sprak trok ik mijn man
tel vaster om mij heen, want hij glecJ
mij van de schouders. Het scheen haast
alsof iemand hem van achteren neer»
trok, maar dat was onmogelijk. De
twee mannen hadden Mrs. Guest en
mij tussehca hen in geplaatst op de

harde zitbank, en wij zalen alle vier
erg opeengepakt. Teddy O'Malley naast
mij cn kapitein Lanc- naast Kitty
Guest. Ik kon Teddy's beide handen
zien, de eene hield een roede van be:
zeildoek vast. de andere lag op zijn
knie. Mrs. Guest handen waren ook om
hare knieën geklemd: je ziet dus, dat
ik wel kon weten, dat geen van hen
mijn mantel had aangeraakt. Toch voel»
de ik er weer aan rukken, en een der»
de en vierde maal. zoo duidelijk, dat ik
mij niet kon vergissen. Er had werke*
lijk iemand aan getrokken.

Ik kreeg er haast kippenvel van?
maar wie heeft ooit van een betoovcr»
de groentckar gehoord? Zonder te
spreken of een teeken van angst te ge*
ven keek ik over mijn schouder. Er was
niets tc zien dan een flauwverlichtcn
grijsgroene hoop kooien welke
men overigens ook wel kon ruiken.

Weer een ruk en weer een!

Het kostte mij moeite bedaard tc
blijven zitten. Maar ik zeide tot mij»
zelf. dat er een hond of een ander klein
dier in de kar moest zijn misschien
ccn tamme aap. Half bevreesd cn
half nieuwsgierig bracht ik mijn arm
achter Mrs. Guest schouder en begon
dc kooien achter mij te betasten, in di
verwachting een of ander wollig vacht»
je te vinden.

(Wordt Vervolgd).