HAARLEM'S DAGBLAD
w
II
$2
WILDZANG
OM ONS HEEN
FLITSEN
b
DINSDAG 29 DEC. 1925 DERDE BLAD
Mo. 3532
BLANKE BALLAST
Men kent het krachtig, wat grof ge»
schreven tooncc-lstuk, dat nu al onge»
veer zestig opvoeringen beleefd moet
hebben (zeldzaamheid in ons land) en
waarschijnlijk nog niet aan het einde
van zijn weg gekomen is. In een rub»
bcrplantage aan de Goudkust (aard»
rijkskundig ongeveer het land van de
republiek Liberia) leven eenigc Euro»
Ecanen in de hitte, de eenzaamheid, de
oorts en den drank- Er is nog een vijf»
de gevaar, misschien het grootste van
alle, het heet Tondeleyo. De inlandsche
.vrouw.
Waarom gaan de Nederlanders met
zooveel belangstelling kijken naar een
tooncchvcrk, dat wel een sterk speel»
stuk is maar overigens beneden vele
andere staat, die de twee dozijn opvoc»
ringen niet halen? Niet om het pikante
van het geval want op een enkel too»
neeltjc na, is er weinig dat prikkelt,
zeker niet om het afschuwelijk gezicht
van dc altijd maar en altijd maar wee:
whisky drinkende rampzaligen de
reden is, dat wij allen verwanten,
vrienden en kennissen hebben in tro»
pische landen en ons afvragen, wat de
moeder mij zei, die twee zoons in Indië
had „leven zij ook in zulke omstan»
digheden?" Zij had over het stuk ge»
lozen, maar den moed niet gehad er
heen te gaan.
Op gezag van lectuur en van wat
kenners van Indië die er jaren door»
brachten, mij verteld hebben, heb ik
haar kunnen gerust stellen. Gedeelte»
lijk. De schrijfster van W hiteCargo
(vrij onjuist als Blanke Ballast ver»
taald) heeft de contrasten die zij noodig
had, gemakkelijk kunnen vinden door
juist in deze streken haar drama tc
laten spelen, waar alleen de inlander
gelukkig wezen kan cn iedere blanke
onder den vrecselijken greep van het
drietal vijandige machten hitte, een»
'/aamheid, koorts, dreigt te bezwijken-
Er bestaan meer gedeelten van Afrika,
zegt men, waar dezelfde gevaren drci»
gen, o.i. dc Congo, maar in onze Oost»
Indische bezittingen zijn dc toestanden
heter. Het is er, !n "t algemeen, minder
heet. enkele plaatsen uitgezonderd-
Wij, die nooit Indië zagen, vragen
wanneer midden in den zomer dc hitte
ons in den nek brandt, meermalen aan
uit de Oost teruggekeerden „was het
bij jullie nog warmer?" en krijgen dan
altijd hetzelfde ontwijkende antwoord
..het Is niet met elkaar tc vergelijken;
dc mcnscbcn zijn in Indic „nders ge»
kleed, de huizen zijn er op ingericht,
het is alles ander .Maar dat dc hitte
een kwelling is, dat ontkennen zij niet.
„Als het hier in Holland warm is," zeg»
gen zc, „dan volgt dc verkoeling van
den nacht- In Indië niet, daar is dc
nacht bijna even warm als de dag en
sta je 's morgens, ook al heb je goed
geslapen, /eer op zonder dc gewaar*
wording van uitgerust tc zijn en opge»
frischt, die in het vaderland zoo pret»
tig is- Enkele streken uitgezonderd."
Typisch is het eens gezegd door
iemand, die de Indische wsimtc op den
duur niet had kunnen verdragen en
dan ook teruggekomen was „het ver»
wondert je, dat ik, die in Nederland dc
warmte prettig vond, in Indic er voor
gevlucht ben. Laat ik eens een verge»
Jijking maken een kies laten trekken
is onpleizicrig. maar je komt er zonder
veel moeite overheen maar wat zou
ie ervan zeggen, als je icdcren dag een
kies moest laten trekken? Dat is dc
voortdurende hitte in -indic,"
Dc eenzaamheid. Die kennen zc niet
alleen op dc Goudkust. Onze mc-dcwer»
kcr, dc heer -Schuil, weet er van mcc tc
praten, hoe hij als jong officier in het
binnenland met nog enkele andere
Europeanen, iccfde in afwachting
van het haifmaandclijksche bootje,
dat kranten cn brieven J>racht.
de eenigc geestelijke verbinding
met dc buitenwereld. Daar weten
ook de civiele ambtenaren in het be»
gin van hun loopbaan, over tc vertel»
len. Het schijnt, dat wij die midden in
het gewoel vcrkecren en af en toe wel
graag de absolute stilte boven dc aan»
raking met onze medcmenschen zouden
verkiezen, niet kunnen beseffen wat de
eenzaamheid is, de eenzaamheid vooral
in het tropische land, waar dc stilte ge»
weldig is, absoluut en volkomen.
Maar er is nu een geneesmiddel
uitgevonden tegen dc eenzaamheid. Dc
auto- Die neemt dc afstanden weg. die
brengt dc verre buren welke elkaar
vroeger niet bereiken konden, bijeen.
Wat is honderd kilometer voor den
snclwagen! Maar de diank is er nog
en het is onverschillig, of hij jenever
of whisky heet. Dc w'armtc prikkelt
en de zwakke zoekt naar een anderen
prikkel uit tegenweer cn grijpt naar de
flpsch.In liet bekende bock van Bas Veth
oyer Indic wordt beschreven, hoe de
Nederlanders bijeen zaten om dc ronde
tafel cn den jenever „verzwolgen" mag
men wel zeggen- Zaten, want het ge»
pimpel bestaat niet meer, de geheel»
onthouding maakte haar propaganda
ook in Indië en de matigheid beeft er
bij gewonnen. Wil dat zeggen dat er
niet meer gedronken wordt fn onze
Oost? Dc v.iderlandsche jenever is er
op den achtergrond gekomen, maar dc
Britsche whisky wordt er druk genoten
cn of dc naam al veranderde, dc zaak
is er niet minder erg om. Vooral voor
dc zwakke geesten cn voor die ge»
plaagd worden door do hitte cn door
heimwee is de verzoeking van dc „split"
te sterk. Het mag dan waar wezen, dat
er minder collectief gedronken wordt,
in den «vond zit menigeen achter de
whisky en soda, die er ook tijdens dc
hitte van den dag niet heeft kunnen
afblijven.
En Tondeleyo? Die is waarlijk niet
alleen een zware verzoeking aan de
Goudkust. Ze is ook in onze Oost te
vinden, ze staat den jongen nieuwe»
ling bij zijn aankomst op tc wachten,
zc weet zich in te dringen en onmisbaar
tc maken als zij. Zc heet anders, maar
zc is precies dezelfde.
Als vaders en moeders er over den»
ken o: zij voor hun zoon een loopbaan
m Indic zullen zoeken en op informs*
tie uitgaan bij familie of kennissen, dan
zullen zij meer in verwarring raken
naarmate zij hun onderzoek verder
voortzetten- De een zegt „als je nog
een kansje ziet, om hem hier een po»
sïtic te bezorgen, stuur hem niet naar
Indië- I let is een gevaarlijk land en
wanneer hij de klippen al zal weten te
vermijden, zijn zenuwen zullen er een
knauw krijgen en hy zal geestelijk
achteruit gaan, want met den besten
wil van dc wereld kun je dc Europee*
schc beschaving niet bijhouden-"
„Dwaasheid", zegt de ander. „Indië is
een best land voor flinke kerels, die
van dc pappot af kunnen cn werken
willen. En die gevaren! Och man,
denk je soms dat die hier in ons eigen
land niet bestaan? Stuur je zoon op
studie in Leiden of bezorg hem een
baantje op ecp ministerie in Den Haag
en als hij makkelijk in dc verleiding
raakt, konu cr ook niets van terecht-
En dan blijft hij nog in zijn eigen klï»
maat-"
„Ja, dat klimaatzeggen dan de
ouders. „Is dat niet juist hot groote
kwaad, omdat de hitte do zenuwen
aantast en den weerstand verslapt- „En
zij komen ten slotte, nadat zij zes of
twaalf of vier en twintig deskundigen
geraadpleegd hebben, thuis met deze
weinig houvast gevende conclusie: „of
uw zoon succes zal hebben in Indië, of
hij het klimaat zal kunnen verdragen,
hangt van zijn persoonlijkheid af."
Ik geloof inderdaad, dat het zoo is,
ofschoon Indië voor een Europeaan al»
tijd een graad onder het vaderland
staat, omdat het geen doel, maar mid»
del is. Geen enkele Nederlander die cr
heen gaat. denkt er tc blijven intc»
gendecl, het ideaal is juist zoo gauw
mogelijk wccroin te komen met ccn zoo
groot mogelijk kapitaal. Indië blijft
voor ons een vreemd land, al waait cr
dc driekleur van de gouvcrncmcntsge»
bouwen: wij geven grif toe, dat een
Indiër niet wennen kan cn nooit wen*
ncn zal aan onze lage landen cn wij
willen volhouden, dat voor ons Indic
Nederland gelijk is toch niet, omdat
de Kompcnic het eeuwen geleden ver»
overde?
Maar de een is de ander niet cn
onze zoon zal de man wezen, die er
tegen kan. tegen het klimaat cn de
zenuwverslapping en den drank en
Tondeleyo, Bovendien groeit ieder jaar
in Nederland het aantal zielen met
honderdduizend aan elke tien jaar
een milliocn cn de plaatsen zijn schaars
voor jongelui, die vooruit willen in de
wereld. Daarom is Indië een toover»
land, waar de Nederlander dc voor»
keur heeft, die geweerd wordt in
Amerika, in Groot=Brittanjc, scheef
aangekeken in dc Dominions, wegge*
drongen uit Duitschiand, zich niet aan*
passen kan in Frankrijk-
Nederland bestaat van zijn over*
zecsehe bezittingen- Bezat het die niet,
dan zou ons land in dc wereld ongc»
veer dc beteekenis hebben van Dcne»
marken, of van Zweden cn Noorwegen.
Toch is het iets anders, ©r geld te
gaan verdienen met de cultures, of er
zijn zoons heen te zenden, na^r dc een»
zaamheïd soms, naar dc hitte altijd cn
het gevaar voor den drank cn Tonde»
leyo, dat met de hitte samenhangt en
er grooter door wordt. Nog maar een
dag of wat geleden hebben wij een bc»
langrijk artikel in dit blad gevonden
van onzen Reizenden Redacteur, den
heer Schuil, over de beroepskeuze-
Misschien zal zij op den duur iets kun»
ncn doen tot taxatie van dc Candida»
ten voor Indië- Naar het lichaam wor»
den zij al door den dokter gewaardeerd
hoe staat het met den geest en met
het karakter, ja vooral met het karak»
ter? Zal dat weerstand kunnen bieden
aan dc vierkante flcsch en aan Ton»
deleyo, die dc warmte geduchtcr ma»
ken dan elders?
J. t. e.
Vervolg Stadsnieuws
DE KLOKKEN
VAN HAARLEM
Bijzonderheden over verschil
lende Haarlemsche klokken
In de Raadszitting van Woensdag
j-1- is 2400 toegestaan voor herstel
van het klokkenspel-
Nu valt voor een buitenstaander het
al dan niet noodig zijn, moeilijk te
beoordcelcn, maar als Jcf Denijn, dc
meeste r»beiaardier van Europa het zegt,
dan is 't zeker wel waar.
Trouwens wie in den laatsten tijd
bij 't klokkenspel op den Grou.cn
Toren is geweest, heeft gezien, det
veel klepels cn nog meer draden in ver»
ren staat van verwoesting verkeeren.
Laten wc evenwel nog even herfnne»
ren, dat 't niet alleen herstel, maar ver»
betering van constructie van 't klok*
kcnsamcnstel betreft.
Ons klokkenspel is nog niet oud en
dateert van 16611662-
Van tc voren was cr reeds een zoo»
genaamd voorslag. Toch zijn nog enkele
klokken van dien heel ouden tijd over,
ook nog van Gerrit van Wou den vroeg
16en ccuwschen klokkegictcr van Kam»
pen. Die hangt boven, tusschcn het
klokkenspel.
Dc „Roeland" door Gerrit van Wou
gegoten, heeft tot opschrift in Gothische
letters
Roclunt die groot is mijn nacm,
Tot Goods dienst ben ic bcquacm
Sc luydc somtïjts ten brnndo
Of nlst facm is van viandc
Gerrit van Wou die mij goot
MCCCCC ende drie jacr nac Goods
geboort, amen.
Bovendien is er o.a. nog dc uurklok,
die 5500 kilo weegt-
Over het z-g. „voorslach" alleen dit.
Nadat dc houten met lood bcklecde
grijze Sint Bavotorcn, zooals wij die
nog kennen, klaar was, begon men met
klokken cn klokkenspel flink door tc
zetten.
In 1536 kon Meester Jacob dc Zang»
meester de voldoening smaken, dat zijn
aanhoudende zorgen cn moeiten om de
noodigc klokken voor het voorslag bij
elkaar te krijgen, waren beloond.
Dc klokken zouden evenwel na hon*
derd cn vijfentwintig jaar vervangen
moeten worden en zoo kreeg de gun»
stig bekende klokkengieter Francois
Hcmony tc Amsterdam in 1661 op»
dracht ccn ander en grooter klokken»
spel te vervaardigen, waarvan het con»
tract op het Stadsarchief berust-
In dat contract staat o.a. dat „die»
sclve clockenspel dan gclcvert, gcapro*
beert goedgekeurd)", Ilemony zal
geven ccn „vercering voor die aannc»
mer svne huisfrouw en een drinck»
penninek voor zijne knechten."
Eerst na aflevering werd het con»
tract met Hemonv door Burgemeester
Clacs van Loo (die staat op een der
Schuttcrstukken van Frans Hals ,in 't
Stedelijk Museum hier) namens dc stad
bekrachtigd.
Van de 32 klokken voor het carillon
of klokkenspel leverde dc Lotharing»
schc meester 18 Augustus ^661 dc eer»
ste 26 en maakte dc andere 6 in 1662
klaar.
Uit dc oorspronkelijke rekening
blijkt, dat dc 32 klokken samen een
zwaarte van 193591.2 pond hadden cn
17220 gulden, 3 stuivers hadden ge»
kost. Dc eerste 26 werden a 17 stuivers
het pond met ruim 5728 betaald-
Dc klepels er van kostten ruim
ƒ114 en het houten klavier, waarop de
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 48
DE VLIEGENKAST
Vader herinnert zich dat er nog I ontdekt dat moeder in de keuken I want zij beweert altijd dat hij er
een stuk taart in de vliegenkast I bezig is en besluit dus om nog I 'a avonds niet tegen kan en mj
moet staan zou Diet kwaad zijn I even te wachten
r het naar bed gaan
I heeft een hekel aan dat gekibbel
moeder gaat
de huiskamer I sluit dc deur moet den jongen
terug en hij heeft de deur bijna geen verkeerden indruk geven cn
open als Jan verschijnt
I geen verkeerd voorbeeld
fr
nLJ
vindt als hij later terugkomt
Mientje bezig met strijken
•blijft in de buurt, zich afvragende als ook Mientje verdwenen 'is, I ziet Jan en Mientje de taart ver»
waarom de heele familie juist in I draaft hij naar de vliegenkast cn I deelen en wenscht te weten ol
de keuken moet zijn, als hij een I haalt het bord eruit leeg deze familie niets anders kan dan
stuk taart wil
I eten eten
(Nadruk verboden).
beiaardier het klokkenspel bespeelt,
dertig gulden (dit wordt volgens
plan Jcf Denijn ook gewijzigd). De
klokken moesten evenwel ook hangen
cn opgehangen kunnen worden-
Een zekere G. Spraecke], meester»
klokkenstcllcr te Amsterdam, die tc
Nijmegen, Amsterdam cn Utrecht ge»
toond had een zeer bekwaam werkman
te zijn, werd uitgqnoodigd dit ijzerwerk
te vervaardigen en het klokkenspel tc
steden.
Van te voren had de bouwmeester
Pictcr Wils een bcgrooting voor het
afwerken en leveren san het ijzerwerk,
waarin het nieuwe carillon zou komen
tc hangen, opgemaakt.
„Nlcolacs Lassy op 't Water by de
brugh in dc nachtkracn" te Amsterdam
leverde in 1663 voor het klokkenspel 45
stukken ijzer en koperdraad-
Is wat dc leverantie van alle mate»
riaal van het klokkenspel alles in bij»
zonderheden verantwoord, toch zoekt
men tc vorgcefs naar den datum 'van
ingebruikneming.
Dat zal wel medio 1665, dus 260 jaar
geleden gcvvccst zijn.
Om nu een legende uit de wereld tc
helpen dicne, dat dc Dnmiaatjes, die
nog trouw eiken "avond van negen tot
half tien worden gtluid. nooit in Da»
miate zijn geweest, ook niet gegoten
zijn van kanonnen op de Engclschcn
veroverd.
Ze zijn van het jaar 1732, zoowel
Piet als Hein-
De brandklok, Rxland de Groote. is
nog dezelfde van 1503 dc halfuursklok
is door Hcmony in 1662 gegoten.
Dc- twee kerkklokken kondigen na
tientallen jaren zwijgen, sinds Paasch»
morgen 31 Maart 1918 dc Godsdienst*
oefening in dc Groote Kerk aan.
Zc hebben tot opschrift
„Petrus Hcmony Me Fccit Amstelo»
dnmi Anno 1667".
Dc kcrmisklok is van 16S6 cn heeft
tot opschrift
„Laudate Dominum Cymbalis Jubilu»
tionis Oranos Spiritus. C- Fremy Mc
Fccit Amstcl- Ao 16S6."
Al die klokken hangen in de open
ruimte boven den derden omloop-
De grijze klokken, die ge wat lager
ziet aan den buitenkant, zijn slechts
loozc klokken van hout met lood bc*
kleed cn dienen tot sieraad.
Piet cn Hein, de Damiaatjcs, hangen
nog twee verdiepingen hoogcr in den
open appel.
Tot slot nog dit. Niet alle Hemony»
klokken zijn nog in leven- Een paar
hebben het moeten afleggen, maar die
zijn niet weg. Die hangen met eenigc
andere afgedankte poortklokken aan
een klokkenstoel in het Frans Hals Mu»
scum cn wel in het gewezen schoollo»
kaal van hetvoormalige Burgerwees*
huis.
HET T00NEEL
'T GEVAL R. H.
Het Schouwtooneel
Richard Hcyst heeft zich uit „woning*
nood" laten opnemen in een gesticht
voor zenuwlijders. De heele wereld is
volgens hem na den oorlog krankzinnig
cn daar, in dat asvl, is men alleen nog
verstandig gebleven. Daar vindt hij de
kalmte en de rust om bedaard tc wer*
ken. Hij voelt er zich dan ook opper»
best. Maar om cr te blijven, moet hij
krankzinnigheid simuleeren. Hij doet
dit zóó wonderlijk goed, dat hij voor
professor Dr. Johann Prisjan dc meest
interessante patiënt wordt. Professor
schrijft heele brochures en houd: lange
lezingen over „het geval R. H.", het
meest belangwekkende geval van
krankzinnigheid, dat hij in zijn leven
nog heeft meegemaakt. R. H. is in de
heele medische wereld dan ook een be»
roeindheid geworden.
Totdat het oogenblik gekomen is, dat
R. H. cr genoeg van krijgt cn weer
naar de buitenwereld terug wil, cn
wat het ergst is niet alléén, maar met
des professors dochter Mary, die hij lief
heelt gekregen. Mary voelt, wat ccn
slag dit voor haar vader zal zijn! Want
als zij met Heyst trouwt, dan storten
alle hypothesen van 't Geval R. H. in
elkander en is de professor een vcrlo*
Professor Prisjan moet tot zijn schrik
ontdekken, dat Richard Heyst dc meest
intelligente jonge man is, die er bc»
staat, dat alle waanvoorstellingen
zijn patiënt waanvoorstellingen van hem
zelf zijn geworden cn als het doek na
het tweede bedrijf zakt, valt Hcyst
professors dochter om den hals en valt
tegelijk het hccle „geval R. H." van
professor Prisjan ia elkaar.
Hiermee zou het stuk uit kunnen zijn.
maar dc Poolschc schrijver Bruno Wi*
nawer wilde blijkbaar bewijzen, dat er
eigenlijk heel weinig verschil bestaat
tusschcn dwazen en wijzen, welk motief
hij in III verder uitwerkt. Wij krijgen
in het slotbedrijf dan ook den indruk,
dat heel de wereld één groot „gek*
kenhuis" is, waarin de werkelijke gek
de leiding geeft. En als Richard Hcyst
om zijn schoonvader, den professor te
bewijzen, dat hij Heyst wel dc»
gelijk „wijs" en niet gek is voorspelt,
dat professor's kleinzoon nog eens mi»
nister»presidcnt zal worden, roept pro»
fessor uit: „Ministerpresident? Wat
bewijst dat nou?"
Zulk een gezegde en veel meer h
dat blijspel wijst er op, d3t Bruno
Winawer een satire heeft willen sciirij»
ven, dat zijn bedoelingen verder gingen
dan enkel den spot te drijven met dc
Frcudsche psycho»analyse»modc! Dat hij
hierin geslaagd is, zou ik niet dur*
ven beweren. Daarvoor is het gegeven
herhaaldelijk al te kluchtiA uitgewerkt.
,,'t Geval R. H." schommelt voortdu»
rend tusschen een moderne satire cn de
ouderwetsche Posse, waardoor het geen
oogenblik in evenwicht komt. En dat
kluchtige hindert nu en dan in dit stuk,
de spot doet bij wijlen pijnlijk aan, om»
dat het hier gaat om zieken, die spot
het allerminst kunnen verdragen.
In de stampvolle zaal deed ,,'t Geval
R. H." het op den tweeden Kerstdag
anders wel cn het dient erkend, dat de
schrijver nu cn dan ook werkelijk gees*
tige dingen laat zeggen, al blijft hy dan
ook lang niet altijd „op peil" en heeft
het stuk soms ook bedenkelijke inzïn»
kingen. Dc vertooning onder regie van
Jan Musch was, zooals wij die van Het
Schouwtooneel konden verwachten. On*
ze groote acteur had met dc rol van.
den simulccrenden R. H. al heel weinig
moeite. Eigenlijk staat deze rol beneden
zijn talent. Niet zijn sepl wekte teleur»
stelling, maar wel het feit. dat Jan
Musch geen sterker en dankbaarder
speelrol in dit stuk had. Voortreffelijk
was Ko Arnoldi als de werkelijke dwaas
Powsinowski, welke rol door den schrij»
ver ook met het meeste verstand en
dus het consequcntst is geschreven. Ko
van Dijk was de professor met de
waanvoorstellingen. Hij maakte er een
heerlijk hype van, dat hij geestig vol*
hield. Stine van der Gaag, Tine Beider,
Van Stialduyncn Rolier, Naman cn
Willy Ritmen zorgden voor een goede
bezetting der bijrollen. Datzelfde kun*
ncn wij onmogelijk zeggen van Lena
Kiev, die het kluchtige van mevrouw
Gabriellc al tc sterk accentueerde,
waarmede zij-den schrijver en de voor*
stelling geen goed deed.
J. B. SCHUIL.
LOGE „PLAATS VOOR ALLEN
No. 64" DER I. O. G. T.
Gisteravond gaf bovengenoemde loge
haar jaarlijksch kerstfeest in 't gebouw
der Remonstrantsche gemeente. Ruim
100 kinderen waren hiervoor uitgenoo*
digd, die op versnaperingen werden ge»
trakteerd en ieder een verrassing mede
naar huis kregen. Veel tot het welslagen
van dezen avond heeft bijgedragen Mevr
BlombergZeeman, welke voor de kin*
déren bij een schitterenden kerstboom
twee kerstverhalen vertelde.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 60 Cents per regel.
Laat bi] ons Uw visitle-
- kaartjes drukken -
Keuze uit 45 lettersoorten
Fa. Anton de Rooij
Anegang 14 - Tel. 11963
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ESMé STUART,
15)
Sir Evas daarentegen was zeer popu*
Jair cn ter wille van hem cn ook om*
dat de familie Duif veel i.vloed had
kwamen cr Vrijdagmiddags nogal veel
gasten op Huize Aldcrsficld. Van al
de dingen, waaraan juffrouw Cadet
ccn hekel had. vervulde deze Vrijdag*
schc „jour" haar met den mccstcn tc*
gezin. Bij deze gelegenheid was dc ar»
mc gezelschapsjuffrouw om zoo tè zeg»
gen geen vleesch cn geen visch. Dc
meeste menschcn zeiden niets tegen
haar, behalve „dank u" als zc hen thee
gaf; cn daar ze nooit werd voorgesteld
kenden dc meesten van hen haar naam
niet eens en dachten dat zc dc huis»
houdster was, die er een beetjes dames*
achtig uitzag. Anderen, die op dc hoog»
te waren, spraken van: „Die arme.
saaie juffrouw van gezelschap" cn
namen verder geen notitie van haar.
Ilct kwam toevallig zoo uit deze Vrij»
dag viel óp den eersten April cn dat
het dc heerlijkste lentedag was dien
men zich maar kon voorstellen. De vo*
gels waren vroolijk; in de boomen zag
men groene en roode tinten en de
voorjaarsbloemen waren op hun mooist
De bezoekers waren het cr over eens
dat de oprijlaan prachtig was, al was.
Lady Duif's salon dan ook niet be*
paald amusant. Het was werkelijk een
feest om door het park tc rijden en ze
zouden er ccn aantal van hun vrien*
den ontmoeten. Weinig konden zij ver*
moeden dat er dien dag een nieuw ele»
ment in dit saaie huis aanwezig zou
zijn.
Lady Duif verwachtte dc familie uit
dc pastorie alleen wanneer zc gevraagd
werden. Af cn toe kwam cr ccn for*
mcclc invitatie en hoewel Jlalls een
veel tc hoogstaand man was om op die
kleinigheden to letten, was zijn zuster
er verontwaardigd over. Vandaag was
er weer zoo'n briefje gekomen en de
jonge dominé had gevraagd of zijn
moeder en zijn zuster hem wilden ver»
gezellen.
„Die arme Sir Evas!" zei mevrouw
Halls met haar inncmenden glimlach
„laat mij maar met je meegaan. Het
is soms lang niet zoo erg als je zou
denken".
„Niemand is goed genoeg om u te
ontvangen, moeder!"
„Wat sla jc door,,Cecil! Het zal een
heerlijke wandeling zijn; bovendien wil
ik dat opgewonden Australische meisje hem zoo goed fhogclijk op te voeden.
1c:l":- Ze was een verstandige, originccle.
vrouw ^en haar neef was dol op haar,
maar gewoonlijk kon hij het wel zoo
klaar spelen dat hij zijn zin kreeg.
Tante Delia, die kort geleden haar tc*
huis en haar geld had verloren, was
zacht in haar optreden; maar zij had
ook een stbrke eigen wil cn dat was
het juist wat Lady Duif niet van haar
kon uitstaan. Ze had een hekel gehad
aan Lewis' vader, die een man was van
vasten wil ep éen politieke overtuiging,
die niet met dc hare strookte cn zc
droeg bij voorbaat haar afschuw van
den vader op den zoon over.
Pas kort geleden waren de Waycotts
er toe gekomen om hun huis weer tc
gaan bewonen. Lewis had dat vrcesc»
lijke ongeluk cn zijn gevolgen nooit
kunnen vergeten. Hoewel hij uiterlijk
vroolijk en opgewekt was, had hij soms
plotseling sombere buien wanneer de
herinnering aan die ontzettende gebeur»
tcnis weer bij hem opkwam. Hij was
toevallig op 't uiterste nippertje voor
den trein gekomen cn was in ccn nn*
dcre wagon gesprongen met het plan
om bij de eerste dc beste halte zijn
ouders te gaan opzoeken. Maar hij had
hen nooit weer gezien. Zijn tante had
gedaan wat ze kon om de plaats van
zijn ouders in te nemen, maar de vijf»
tienjarige jongen was dol geweest op
zijn moeder, die hem vcrufgoode cn
nog wel eens zien en Silvia wordt al»
tijd zoo verlegen door al die hatelijk*
heden van Lady Duif."
Op Huize Waycott was ook iemand
die verlangend was Toney weer te
zien.
„Tante Delia!" riep Lewis tegen zijn
tante, toen hij thuis kwam gaat u
vanmiddag naar Huize Aldcrsficld?"
De nichtjes, over wie Lady Duif het
gehad had, waren twee aardige meisjes,
zc waren heel muzikaal cn speelden
uitstekend viool. Tante Honoris, de on*
getrouwde tante, die het huishouden
bestuurde en Lewis' rechterhand was,
hoorde dc vraag.
„Toe 'Delia, bederf je bezoek hier nu
niet door naar dc „jour" van Lady Duif
tc gaan", zei juffrouw Honoria Way»
cott. „Het is ccn zeer onaangenaam
mcnsch, niemand kan haar uitstaan.
Wat mij betreft, als ik haar zie zeg ik
haar altijd dc waarheid in haar gezicht,
maar dan ben ik er ook den hcclcn dag
van in dc war".
Lewis lachte. Hij was een jonge man
die ntlijd plezier had in het gezelschap
van vrouwen, of ze oud of jong waren.
Hij was van nature ridderlijk en hoe*
wel hij erg verwend was, was hij er
toch niet door bedorven. Toen hij vijf»
tien j.utr wits had hij bij een spoorweg*
ongeluk zijn beide ouders verlorcna
Zjjn tante Honoria. had geprobeerd
niemand had ooit haar plaats in zijn
hart kunnen innemen.
Zijn sterk ontwikkeld plichtsgevoel
cn ook gedeeltelijk een brief, die do»
miné Halls hem geschreven had, wa»
ren de oorzaak van zijn terugkeer in
het ouderlijk huis. Het dorp was het
eigendom van de families Duif cn Wav»
cott en de twee heeren hadden nooit
in vrede met elkaar kunnen leven. Halls
schreef aan den jongen man dat zyn
rentmeester zijn belangen verwaarloos»
dc, dat dc armen cr onder leden en dat
het zijn plicht was om voor zyn eigen
zaken te zorgen.
„Wat gaal het HaHs aan?" zei tante
Honoria bits „Je doet wat je kunt,
I-ewis, en het zou erg pijnlijk voor je
zijn om weer in het oude huis to moe»
ten wonen".
i',Halls zegt dat ik het verplicht ben".
„Geen wonder dat Lady Duif niet
met zoo'n man kan opschieten."
„Tante Honor, ik vind dat hij gelijk
heeft. Laten wc naar huis gaan", zei
Lewis „en.dan vragen wc tante Delia
of ze een hcclcn tijd bij ons komt lo»
gecren".
„Jeanne cn Maud zouden het zeker
graag doen. maar misschien zou jij het
lastig vinden. Ze spelen den halven dag
viool", zei juffrouw Honor.
„Wij zijn erge goede vrienden. Ik zou
het gezellig vinden als zij er waren cn
bovendien Got© Honor, ?ie ik «rg te»
,gen de leege kamers op".
Lewis had in Oxford gestudeerd en
een reis gemaakt over het vasteland,
j maar hij zag er tegen op om zich te
vestigen in het huis waar zijn moeder
gewoond had. Zijn tante was do eenigc
die dit diepe, onuitwischbare gevoel
jvoor zijn overleden moeder kende. Hoe»
wel hij veel van zijn vader gehouden
had. had deze toch niet zoo'n sterken
j indruk achter gelaten.
En nu woonden mevrouw Hamilton,
Jeanne en Maud, rante -Honor en Lewis
allemaal op Huize Waycott, cn toen
I hij eenmaal den knoop doorgehakt had
liegon Lewis tc beseffen dat iemand
die zulke bezittingen heeft, verplicht is
er voor te zorgen en de verantwoorde*
lijkheïd niet van zich af mag schuiven.
Toney's verschijning cn hun gesprek
hadden hem wakker gemaakt uit zijn
droomcrigc stemming. Het idéé dat de
vijandin der familie zich zulk ccn „ar»
me bloedverwant" op den hals had ge»
haald vond hij meer dan vermakelijk.
1 ..M ij voelen er niets voor om Lady
Duif tc gaan opzoeken", zei Jeanne
j cn Maud gaf haar gelijk.
„Ik zal wel met je meegaan", zei
juffrouw Waycott. „Den ccn of ar.de*
ren dag moet het toch".
(Wordt vervolgd.)
