HET TOONEEL
WILDZANG
FLITSEN
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 9 JAN. 1926
ONZE TOONEEL-DILETTANTEN
JO SERODINI
Wanneer ik in deze rubriek dc diiei»
tanten in volgorde naar hun talent had
behandeld, dan zou de heer Serodini
zeer zeker reeds lang zijn beurt heb»
ben gehad, want hij is ontegenzeggelijk
een der meest talentvolle onder de
Flaarlemsche dilettanten. De heer Sero»
dmi is een der heel weinigen op het lic?»
hebberij»tooneel. die alien aanleg heeft
voor „jeune premier". Ik schrijf opzet»
tetijk dat hij er aanleg voor heeft,
omdat ik hem nog te zelden ia jonge
rolica heb gezien om reeds met zeker»
heid te kunnen vaststellen, dat hij.de
op ons Hollandsen toonecl zoO zeld»
zamc eigenschappen voor jeune pre»
mier in alle op/ichien bezit- .Maar een
jonge man. die i.i staat is Karl Heinz
in Öud=Hcidelbcrg met zoo grootc ze»
kerheid te spelen ais Serodini eenige
jaren geleden bij Cremcr deed. heeft
daarmee overtuigend het bewijs gege»
ven, dat hij veel i™. heeft om
onder deskundige leiding op het too»
neel een eerste jonge rol te worden-
Feitelijk is Kar: Heir.z dc eenigc be>
langrijke rol. die ik van den beer
Serodini zag. maar deze Kaji Heinz is
dan ook een „evenementop het Haar»
lemsch dilettanten»tooneei geweest.
Serodini's Karl Heinz behoort tot de
beste tooneelherinnexingen, die ik van
het liefhcbbcrij.tooneci heb bewaard.
Het was in alle opzichten een verras»
sing. Hij speelde dezen jongen prins
met opmerkelijke distinctie, zeer ge»
vociig. teer en vooral jong! Uccn eer
vele Karl Heinrcn. clie ik gezien heb
den jongen Jan C- de Vos zag ik tot
mijn spijt nooit ir. deze rol hrzcht
zoo de ongerepte jeugd mee op het
toonCel als Serodini- Da: gaf aan zijn
spel een zekere-tbanr.e. Maar ook dra»
matisch ontwikkelde Scrodir.i in deze
toI voor een liefhebber ten werkelijk
buitengewone kracht. Behalve een
heel enkel zwak oogenblik. wist hij deze
prachtige spcclrol ir. alle vcr-chillende
phasen volkomen tot haar recht te
brengen. Beter, treffender spel dan van
'Seiodini ia dc vierde acte van Oud»
Heidelberg herinner ik mij nauwelijks
op het Haarlcmsche dile:tanten»tooneel
En cok de veranderde houding van
KarL Heinz, dc tragiek van den jongen
vorst, die tot de ontdekking komt, dat
dc zorgeloozc jeugd voor hem nooit
meer tcugkomr. speelde SercEnF zoo
zuiver en gevoelig, als k het zelden
beter heb gezien.
Ik zou tot den heer Roest van Lim»
burg, het verdienstelijke oud>lid van de
Haarletasche Tooncelclub, '.enig nxie»
ten gaan om mij een Haarlctr.sches dï»
iettant te herinneren, die op het too»
nee! een zoo natuurlijke distinctie mee»
'rracht als Serodini in de rol van Kar!
Heinz? Naast zijn jeugd, was deze cis»
tinctie een der meest opvallende eigen»
schappen in Serodini's creatie van
Karl Heinz. Opmerkelijk is het. dat ik
deze eigenschappen in zijn latere rol»
len nooit meer in dezelfde mate heb
teruggevonden, maar iemand, dlc een
rol als Karl Heinz zoo verm-g tc spc»
len loont zeer zeker een benijdcns'.vaar-
digen aanleg voor jeune premier- Orr.
me: zekerheid te zeggen, dat hij alle
eigenschappen voor jonge rol bezit,
daarvoor zou ik hem echter in meet
belangrijke jonge rollen moeten zfen.
Men heeft Serodini na zijn Kar'
Heinz nooit meer in dc gelegenheid
gesteld eens vol uit tc tooncn. wat hij
op dat niet alleen voor dilettanten
zoo moeilijk tertein presteert- Zijn
jonge rol in Pro Justitia, die door be»
voegden zeer geroemd werd en welke
hij vóór Karl Heir.z bij Cremer speel»
I de. zag ik tot mijn spijt niet van hem.
I Waarom heeft men hem nooit eens een
jonge, lichte rol in een Fransch blij»
spel gegeven? Dan zou hij hebben
kunnen toonen, of hij ook de noodigc
souplesse, de lichtheid en vlugheid
voor den jeune premier in het blij»
spel bezit. Want om zuiver over het
talent van Serodini te kunnen oordee»
len, zouden wij hem ook eens in een
komische jonge rol moeten zien. Een
uitstekende proef bijvoorbeeld zou zijn
dc rol van Henri de Flavigneul in ..Ba»
raille des Dames" of de kellner in „Het
Cafétje" van Tristan Bernard, om er
eens twee te noemen
En hoeveel dramatische jonge rollen
zijn er niet, waarin men een kracht als
Serodini eens een kans zou kunnen
geven! Ik noem hier bijvoorbeeld de
jonge rollen in „Zeventien jaar" van
Max Drever. dc jonge Falïc in „De
Spaak in "t Wiel", Frank in Mevrouw
Warren's BedrijfDan eerst zou men
met eenige zekerheid kunnen zeggen in
welke richting zijn talent gaat-
Met de herinnering aan de rollen,
welke ik van hem zag den wat te
zwaar.-gespeelden Fred m „Lentcvol.
ken", zijn scherp getypeerden cn uit»
stekend volgehouden inbreker in
De Andere, een heel verdienstelij»
ken maar in het groote dramatische
moment nog niet „volgroeiden" ouden
Russ-schen boer in „Thuiskomst", den
door zwak tegenspel sterk gehandicap»
ten minnaar in Spccnhoff's ,£iekcboc"
cn nu laatst zijn Frits Yerduinen in
„Boete" komt het mij voor, dat
Serodini's talent meer naar de drama»
tischc dan den lichten, komischca kant
hcên wijst.
Maar nog eens. om dit zuiver te be»
oordeclen. zou ik hem meer moeten
zien spelen-
Het is w-el jammer, dat een kracht
als Serodini die naast aangeboren
talent groote liefde voor het toonecl
heeft en door een jaar tooneelschool»
studie onder Jan C. de Vos ook een
fond. dat de meeste dilettanten mis»
sen zoo weinig gelegenheid werd
geboden zich ir.ee: te ontwikkelen-
Dit brengt mij al» vanzelf op mijn
stokpaardje, da: ik ir. mijn bespre»
kingen over het dilettar.ren.toonee!
reeds meermalen heb bereden. Waarom
moeten de beste krachten enkel in
cén bepaalde vcreeniging blijven spc»
len? Waarom is er niet meer samen»
werking tusschcn dc verschillende
clubs, waarom wisselt men niet voor
bepaalde voorstellingen de meest ge»
schikte krachten aan elkander uit?
Waarom een stuk in sommige roilen
met onvoldoende spelers te bezetten,
wanneer andere vercentgingen dc a's
voor die roller. aangewezen krachten
berkten. Hoeveel beter zouden vele
voorstellingen niet geweest zijn, als
men voor enkele rollen bij andere ver»
ecnigingen „leentjebuur" had Kunnen
spelen!
Ik denk bijvoorbeeld aan dc v
stelling van Oud Heidelberg met Sero-
dint als Karl Heinz, Jo Stam als Kïthe,
Henk Bakker als Liitz, Theo Mouw»
meeste: of Lieuwe Janssen als Jiittncr
en Van Hemert als Kelkrman.
Dit uitwisselen van krachten zou
niet alleen het peil der voorstellingen
maar ook het talent van onze beste
toonccbdilettanten ten goéde komen-
Een speler als Serodini heeft na zijn
Karl Heinz eigenlijk nooit meer volop
gelegenheid gehad te toonen, wat hij in
zijn mars heeft.
Het is niet aan mij hier tc beoor»
declen, of hem ueze gelegenheid bij
Haarlem's Toonecl niet geboden had
kunnen worden. .Maar is dit onmogc»
lijk, laat men dan een zoo goeden
kracht vrijheid geven ook nu en dan
eens in een andere vereeniging hoofd»
rollen tc spelen- Men ontwikkelt nu
eenmaal niet iemands talent met hem op
stoel to laten zitten en duimpjes
te laten draaien- Haarlems Toonecl
heeft het voorrecht een jongen kracht
te bezitten, die ik herhaal het
den voor een dilettant wel zeer zeldza»
men aanleg heeft voor jeune premier-
Welnu, last men hem dan ook in staat
stellen hetzij bij Haarlems Toonecl,
hetzij als „gast" elders, om dezen
aanleg tot ontplooiing te brengen. Het
dj!ettantcn»tooncel te Haarlem en dc
vereeniging Haarlem's Tooneel In dc
eerste plaats kan er niet anders dan
bij winnen.
J. B. SCHUIL»
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 492
DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
De eenzame boerderij
door
RICHARD E, GODDARD.
zal ik mijn
terug".
(Nadruk verboden).
Van dc vele geheimzinnige probic»
en. ycikc Inspecteur Malling had op»
gelost was da: der eenzame boerderij
zeker wel het diepzinnigste.
Het lijkt ongelooflijk voor een mensch
im binnen den tijd van tien minuten
geheel te verdwijnen, gelijk een wolkje Bij de nadering van den srn;d rientte
rook, maar niettemin was dat gebeurd Jacob zich zenuwachtig op cn nam van
met Jacob Jonas, dc eigenaar van de den grond een met modder besmeurde
boerderij, welke zoo eenzaam gelegen zak.
Zonnedak Jacob en zijn zuster j „Ik ben juist een paar bollen aan het
Elizabeth hadden de verwaarloosde planten", vertelde hij haastig. „Ik ben
boerderij gekocht omdat zij net groot net klaar en wilde even naar het dorp
genoeg w as voor twee menschen cn gaan om wat brandewijn tc halen voor
omdat zij op hun leeftijd naar rust ver» mijn zuster, die niet al tc goed is van»
langden. avond. Als u even wacht
J. was een mager, oudcrwetsch hoed halen cn gaan wij sa
n -Tic. Elizabeth was in „In orde", zei Holland.
- "ciiike, echter met De hoefsmid keek hem na. wachtte
|j. "eer dan Jonas tien minuten cn besloot eindelijk maar
■crock sen ken v« met een fret, eens tot de deur tc wandelen, aangc»
zooals Jonas ze ii. a kooi buiten zien Jonas niet terug kwam. Juist toen
fokte. |hy dc deur naderde, werd deze ge»
Ofschoon zij niet gehaat waren, spra» opend en kwam Elizabeth op den drein»
ken de boeren uit den omtrek toch pel.
steeds een weinig spottend over den „Hé meneer Holland, riep zij ver»
broer cn zuster, die na hun aankomst rast „Goedenavond. Wat jammer dat
in Zon r ed al alle uitnoodigingen om u ons niet even gewaarschuwd hebt,
kennis komen maker, on voorwaar» dat u zou komen Gan had Jonas Uu:s
delijk hadden geweigerd. Op hun beurt kunnen blijven'. Maar
vroegen de Jonassen nooit iemand op weer gauw terug".
de eenzame boerderij en hun verlangen „Terug?" vroeg dc hoefsmid. „Is hy
om alleen te worden gelaten was voor dan uitgegaan f
ied.r.eo M#. I -J». 6»« h»
Het was dus zeer begrijpelijk, dat het dorp gegaan om wat brandewijn
Jonas algemeen dc verwondering der voor mij tc halen; ik voel mij niets Ick»
omwonenden opwekte, toen hy op ze. kcr. begrijpt u".
keren dag ruim tv.ee jaar na zijn „Een half uur geleden. stamciae
vestiging in den streek den hoef» Holland. „Maar ik zag hem niet tien
smid Holland uitnoodigde om een minuten geleden nog in den tum bezig
avond op de eenzame boerderij te ko» bollen te planten: hij ging hier binnen
men doorbrengen cn daar een oud om zijn hoed tc halen
boek over Daardenartscnijkunst te ko» Het gelaat van juffrouw- Jonas toon»
men bekijken. de verbazing. „Daar begrijp ik niets
..1' moet mijn zuster verontschuldl» van Ik heb hem niet gc..oord. iiaar
gen", sprak de oude Jonas toen Hol» komt u even binnen, dan zal ik eens
land bi) hem kwam. ..Zij heeft zware 0n zijn kamer kijken",
hoofdpijn en is naar bed gegaan". De hoefsmid stond ;n dc gang ter»
„Dat spijt me; wcnsch haar beter» Wyl Elizabeth beneden ea boten zocht
schap", zei de hoefsmid cn ging voort en luid Jacobs naam riep. Na een P°o-!_
het zeldzame bock te bewonderen, na» vergeefs te hebben gezocht swam
tuurlijk niet zonder zoo nu en dan eens terug.
om zich heen te zien in de kamer, waar» j: „Hij is nergens te vinden; bent e
in zij zich bevonden. Het was een gric»t zeker van dat hij met weer naar buiten
zelige kamer, vol meubels met paarde» as gekomen?"
haren overtreksels cn behangen met an» „Absoluut", antwoordde
iimac.issars. De hoefsmid vond net overtuigend.„Tenzy hy de «enterde
hcclemaal niet onaangenaam, d3t cin» uitgegaan is".
idelijk het uur voor afscheid r.emcn was Juffrouw Jonas liep dc gan„ door,
gekomen. Voor hij vertrok ging Jacob Holland volgde. Zij probeerden e
naar boven om Ac kijken of zijn zuster Achterdeur, maar deze was op slot. ue
iets beter was en Elizabeth riep een ex» sleutel zat er aan den binnenkant op.
cuus naar beneden, dat zij tot haar., „Wat denkt u van de ramen, vroeg
Wanneer je juist klaar bent met sneeuwruimen
geen makkelijk baantje en je ontdekt dat het
opnieuw begint te sneeuwen.
(Nadruk verboden)
cn keek haar gast aan op een wijze of i ren vrijwel r
zij wilde onderzoeken in hoeverre hij dc bij den dorps»vcrkoopcr wie in den
nog toerekenbaar was. omtrek den laatsten tijd Black's tabak
„Hij moet naar buiten zijn gegaan", had gekocht,
besloot zij vastberaden. Maar den vol»Niemand anders dan Jonas zaliger
spijt den buurman niet had kunnen ont» Tde hoefsmid een weinig verlegen,
vangen. Juffrouw Jonas schudde het hoofd.
Een paar dagen later was juffrouw -Jk heb zc gesloten voor den .nacht,
Jonas aan het boodschappen doen in maar wij kunnen in elk geval kijken
het dorp en bij het passcercn van Hol» om zeker te zijn".
land's smederij bleef zij even staan. Zij probeerden samen de vensters,
stak haar hoofd door het gat boven de doch deze waren alle gesloten. Non
halve deur en herhaalde nogmaals haar gens was een spoor van den vermisten
verontschuldigingen. Zij noodigde daar Jacob te vinden en slechts eer. gc»
op den hoefsmid uit om nog eens 3an heimzinnige macht kon hem weggetoo»
te komen als hij tijd en lust mocht heb» verd hebben. Holland krabde zich ach»
ben ter het oor én sprak:
Ingevolge deze uitnoodiging ging „Daar sta ik gewoon van versteld. Ik
Holland korten tijd daarna den weg durf cr op tc zweren, dat hij het huis
naar de eenzame boerderij op en trof «niet verlaten heeft".
Jonas bezig in den tuin met een spade. Juffrouw Jonas, glimlachte grimmig
t en Malling informeer'
genden morgen om acht uur stond zij
bij hoefsmid Holland in overspannen
stemming, om tc vertellen dat haar
broeder den geheelen nacht niet thuis
was geweest.
„Ik heb het u wel gezegd", sprak
Holland, meer triomfantelijk dan sym»
pathiek.
Er werden onderzocklngs»grocpen sa»
mcngcstcld en toen deze geen succes
hadden, werd de politic geroepen om
een jacht in den omtrek tc gaan mn»
ken. Zelfs geen knoop van een jas werd
gevonden; het scheen alsof de oude Jo»
nas plotseling in rook vervlogen was.
Dc tijd ging voorbij cn daarmede ook
de belangstelling voor Jonas' verdwij»
ningi Elizabeth bleef alleen achter op
dc eenzame boerderij cn werd stiller
i schuwer dan ooit.
Toen verscheen op zekeren dag In»
specteur Mailing in Zonnedal voor een
rustkuur, cn vriendelijk spraak»
zaam mensch als hij was duurde het
niet lang of hij was bevriend met IIol»
land. den jovialen smid, die blij -was
eindelijk weer eens een vreemdeling tc
hebben'gevonden aan wicn hij het ge»
heimzinnige verhaal van de eenzame
boerderij kon vertellen. Dc Inspecteur
luisterde aandachtig en stelde zelfs
paar vragen.
„U zegt, hij was aan het graven met
een spade toen u den tuin naderde.
Waar hlccf die spade?"
„Jonas nam 'net ding mee naar bin»
ncn", antwoordde Holland.
„Hcht u dc spade niet gezien toen
later in het huis kwam?"
Dc smid schudde zijn hoofd.
„Maar als de spade daar gestaan had
had je haar moeten zien. niet waar?'
„Ja, want wij hebben juist zeer na
keurig overal gekeken om Jonas zelf tc
zoeken. Maar een spade heb ik niet
gezien.
De inspecteur glimlachte.
„Dat dacht ik welEn u volgde
hem reeds nadat u pas tien minuten ge»
wacht had?"
Holland knikte.
„Juist, cn heeft de politie het huis
doorzocht?"
„Van boven tot onder, doch zonder
iets tc vinden".
Toen wist de inspecteur blijkbaar ge»
noeg. Hij nam hartelijk afscheid cn
wijdde zich daarna geheel aan dc be»
studecring van het probleem der fami»
lie Jonas. Hij verkeerde veel in den
omtrek \an de boerderij en had reeds
na enkele dagen ontdekt, dat de hond
van juffrouw Jonas minstens even lee»
lijk onaangenaam cn kwaaddenkend
was als de juffrouw zelf. Ook had hij
een paar leege tabaksbussen gevonden,
welke hij had meegenomen cn thuis ter
degc onderzocht had. Dc blikken wa>
was gebruiker van het genoemde merk
crtcldc dc winkelier, cn sedert zijn
dood was er geen Black«tabak meer ge»
leverd op dc eenzame boerderij.
Na deze iniichtingen verkregen te
hebben, begaf Malling zich naar den
ambtenaar der posterijen van Zonnc»
lal en informeerde of juffrouw Jonas
cel brieven van buiten het dorp ont»
ving. De ambtenaar wilde aanvankelijk
geen antwoord geven en slechts door
dc innemende manieren van Malling
liet hij zich tenslotte verleiden om mee
tc declen dat dc juffrouw nooit bric»
ven ontving, maar elke maand een post
pakket van ccn tabaksfabriek kreeg!
Malling onderzocht verder cn wacht*
tc af tot het pakket op den eerste der
nieuwe maand arriveerde. Toen hij zich
in het kantoortje van den ambtenaar
had overtuigd, dat de zending werkc*
lijk tabak was drong hij op een avond
onverwachts het huis van Jonas zali»
ger binnen.
De juffrouw was alleronaangenaamst
verrast toen zij voetstappen op de trap
hoorde komen cn bevend trad.zij naar
buiten.
„Wie is daar cn hoc bent u hier bin»
ncn gekomen?" vroeg zij met angst in
haar stem.
„Maakt u zich niet ongerust. Mijn
naam is Mailing, inspecteur van poli»
tic. ik kom even kijken of het waar is
dat u tabak rookt!"
Juffrouw Jonas deinsde terug in haar
kamer en probeerde haar pijp te ver»
stoppen. Maar reeds was het te laat.
want Mailing had haar arm gegTcpcn
cn rukte haar dc pruik van het hoofd.,
ccn kalen manncnschedcl werd zicht»
baar!
Weinige dagen later had dc arresta»
t'.e van ouden Jonas plaats en hij dc
behandeling voor het gerecht bleek uit
dc verklaringen van inspecteur Mailing
ten volle werk een vrceselyk geheim
zich in dc eenzame boerderij had af»
gespeeld.
Juffrouw Elizabeth was haar natuur»
lijkc dood gestorven, doch haar broer
had daarvan geen aangifte gedaan. Hij
had zich in dc gedaante van zijn zus»
ter omgetooverd om zoodoende de uit»
keeringen tc kunnen blijven trekken,
welke zijn zuster altijd had gehad! De
dame. waarmee Holland verschillende
malen gesproken had, was Jonas_ zelf
geweest cn den avond, dat dc hoefsmid
den boosdoener in den tuin getroffen
had. was Jonas cr juist in geslaagd zijn
zuster ongemerkt tc begraven. En zoo
dar.kt Zonnedal de oplossing van het
raadsel aan den inspecteur Mailing,
wiens vernuft reeds dikwijls velen met
verbazing geslagen beef*1
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ESMé STUART.
24)
Toney en juffrouw Cadet ruimden snel
de tafel leeg. net voor er heel zachtjes
op de deur werd geklopt. Sir Evas was
in vijftien jaar niet ia deze kamer gc»
wcest en wat hij zag was dus nieuw
voor hem. Hij vond dat het cr kaal en
Icelijk uit zag. alleen Toney's bloemen
waren ^iooi.
..Bent u daar? L' bent een schat!
Weet u oom, u viel me zoo tegen -toen
u zooeven zei dat u niet wilde komen.
Paps weigerde nooit een verzoek van
een vrouw als hij het eenigszins helpen
kon en ik dacht heusch dat u een kjein
beetje op hem leek. Eer. heel klein
beetje ra'tuurlijk maar, want hij was ge»
woon volmaakt".
„Dank je Toney. Goeder, avond, juf»
frouw Cadet. Nu. wildebras wat wou je
van me?"
Sir Evas was verlegen en voelde zich
niets op zijn gemak, maar Toney maak»
te het hem niet gemakkelijk.
„O, verscheidene dingen. Maar zegt
eerst eens. oom Duif, had u ons niet
graag bij het dir.cr gehad? liet was na»
tuurlijk vreesciijk saai, zegt u het maar
eerlijk!"
Ik geloof dat ik er bij gedacht
heb", zei Sir Evas, die zeker geen
oo gen Wik aan juffrouw Cadet had ge»
dacht.
„Dat was vreesciijk ondankbaar.
Maar daar buiten op het terras had u
het ook niet erg gezellig, is 't wel?
Gaat u nu eens in dien stoel zitten cn
verte! me eens of u gemakkelijk zit".
Sir Evas Hep in de val.
„Nu, die stoel zou wei wat zachter
kunnen zijn. O. heb je daarvoor die
vacht roodig?" Hij lachte luid.
,.U zult toch moeten toegeven, oom,
dat het geer. stoel is waarin je kur.t
uitrusten als. Ze zweeg cn juf»
frouw Cadet viel in....
„Heusch Antonia. zoo erg is het niet"
„Zwijg Cadetjc. Je spreekt de waar»
hcid niet; je weet best dat het ding zoo
hard is als een plank; maar we kun»
nen het best zelf in orde maken, oom»
pje. als u ons ccn vacht geeft. Thuis
heb ik dikwijls zulk stoffccrwerk ge»
daan en dc wol was cr goedkoop".
..O, hier is zc heiaas ook niet vee!
geld waard".
„Nu, laat ons dc wol dan gebruiken
cn er van profiteeren. Ik zal den
schaapherder of wie dan ook zeggen
dat u verlof heeft gegeven. Ik wou het
niet allemaal op mijn eigen houtje
doen, ziet u oom."
„Goed, maar zou het niet eenvoudi»
ger zijn om een nieuwen stoel te koo»
pen?"
Dan was er geen aardigheid aan! Ik
vind het leuk om het mijn kameraad
wat gemakkelijk tc maken en ik heb
er best wat werk voor over".
Sir Evas stond op. Hij voelde zich
erg schuldig en tobde er over hoe hij
hier vandaan kon komen zonder dat
iemand hem zag of hoorde
„O oom", zei Toney, die ook op»
stond cn zijn gedachten geraden had,
waar heeft u die sigaar gelaten?"
„Beneden, .Toney".
„O. Ik ga met u mee. In den salon
kan ik natuurlijk niet komen want ik
heb geen japon. Het laat mij koud,
weet u want ik vind het hier het pret»
tigstc".
„Ik dacht er over om morgen wat
voor jc tc koopen. Ik ga naar de stad,
dus van ons ritje kan niets komen".
„Breng dan maar wat aardig goedje
mee, oom. en vooral veel. Dan hebben
j we er allebei wat aan. Pas op dat u niet
over Trick valt. Hij is nu zoo rustig,
maak hem vooral niet wakker?"
Toney bracht Sir Evas naar het ter»
ras en vreemd genoeg voelde hij zich
bepaald opgewekt na zijn ongewone
bezoek cn glimlachte cn rookte tcvre»
den voor hij den salon weer binnen En toen Sir Evas in zijn karretje de
gign. jjj~c
HOOFDSTUK IT
Vergeet»my«niet
Den volgenden morgen was Toney
vroeg op cn zat al spoedig aan een
groot bureau druk te schrijven.
„Tante Duif heeft gezegd dat ik dit
rooster moet overschrijven cn ophan»
gen, dus ik zal het maar doen. maar
wat een werk is dat! Als het klaar is.
Trick, gaan wc een eind wandelen cn
dan weer gymnastiek doen".
Toney schreef vlug, want zc was vlug
met alles wat zc deed. Toen zc klaar
was met schrijven holde ze naar bene»
den, gevolgd door Trick. Toen rende
ze naar dc keuken waar wat eten voor
haar klaar stond, (eventjes „buffelen"
zooals zc het zelf noemde) cn daarna
distribueerde ze haar vellen papier
Toen renden ze naar het park waar de
dauw nog op het gras lag cn de vo»
gels zongen.
„Ka, ka! De spreeuwen bouwden hun
nesten, de lammeren huppelden om
hun moeders h?en en l;ct veulen gc»
noot van zijn eersteji maaltijd.
„Ik ben de eenigc, die den heelen
ochtend gevangen moet zitten. Trick.
Nu moet ik zorgen dat ik. lenig blijf.
Ga mee; gisteren heb ik hier ccn paar
drooglattcn gezien, die kan ik prachtig
gebruiken voor mijn springoefeningen".
oprijlaan af kwam zag hij tot zijn ver»
bazing aan weerszijden van ccn bloem
'red twee latten staan, met ccn dwars»
lat cr tusschen.Gewapcnd met 'n vierde
lat nam Toney 'n korte aanloop, sprong
hoog cn kwam in het bloembed terecht"
„Lieve help, het kind zal haar nek
breken!"
Jim stond stil cn Sir Evas sprong cr
uit
„Zag u me, oom Duif? Een mooie
sprong, vindt u niet?"
„Maar lieve Toney, een jonge dame,
ccn
„0( dat is juist goed mijn costuum
is heel geschikt. Het ontwikkelt mijn
spieren weet u, cn het komt altijd tc
pas. Ik zou zelfs over Bcss kunnen
springen als ze stil wilde staan".
„Jc zou doodgetrapt worden als jc
het probeerde".
„O neen, maakt u zicb maar niet on»
gerust! Zeg oom, u vergeet onze ja»
ponnen toch niet, hè? Mijn kameraad
en ik moeten een avondpartij geven als
we onze stoelen opnieuw opgemaakt
hebben".
Sir Evas klom weer terug in dc dos
a dos en Jim had dc merrie net een
tikje gegeven, toen Toncv op dc tree»
plank sprong.
„Toney! Dat is vreesciijk gevaarlijk"
schreeuwde Sir Evas.
„O neen, voor mij niet! lachte Toney,
trotsch op zichzelf. „Ik kom overal
nog wel af, at jyat het nog zoo vlug.
Je moet jc zelf alleen maar laten va!»
len zoo dat je niet onder her rijtuig
kunt komen. Je moet cr ccn beetje
aurf en een beetje handigheid -oor heb»
ben. Het is doodgemakkelijk."
Maar Jim stond al weer stil en To»
ney mocht haar handigheid niet too»
nen".
„Wat heeft je vader toch met je gc»
daan? Toney, luister eens, probeer nu
toch
Maar Toney was al weg. want goc»
den raad was iets waar ze nooit erg
lang op wachtte. Toen Sir Evas om»
keek voor het rijtuigje ccn bocht om
ging zag hij zijn arme bloedverwant
net weer polsstokspringen cn hij peins,
de onderweg over de eigenaardige soc»
peiheid van haar lichaam cn geest.
Sir Eyas v.as geschrokken, maar
Lady Duif had een ondervinding die
nog veel meer indruk op haar maakte
dan het hoogspringen op hem had ge»
daan.
Do bel voor het ontbijt was gegaan
en haastig liep ze naar beneden om
het gebed voor te lezen. Toney cn
juffrouw Cadet zaten naast e'kaar n
ze zagen cr zóó zedig uit dit tante Duif
weer 'noop kreeg. Haar Invloed werkte
sltjjd kalmccrcnd en nu zou zc zelis
succes hebben met Toney.
(Wordt vervolgd.)
