HAARLEM'S DAGBLAD l20luk op om
V/AARDE VLOED SPRONG....
WILDZANG
VAN DEN WATERSNOOD IN
ONS LAND
Iom de „bieste" op het vlot te drijven,
Wij gingen met zijn allen zooveel mo»
J gelijk op één 'kant staan om de zaak
MAANDAG 11 JAN. 1926 TWEEDE BLAD D""" l""m
Voor dc rest der vcc»reddings»kwc6tie
Door JOH. VAN DEN HOEK
IN HET LAND VAN MAAS EN WAAL
Met de Jantjes langs den Westelijken Waal-oever
(Vervolg.)
Ubbergen, Ooi, Leuth, Millingen en het Land van Cleef
Ik informeer naar den naam van het
stikjc grond dat wij betreden. Het is
de Übbergschc Bandijk! Ten Brink's
Reis Atlas van Nederland tcckcnt dc-
zen dijk met een vette roode lijn, wat
bctcckent. dat cr een bestrate hooid'
wtg op is, geschikt voor automobielen!
Men vertelt, dat dit juist is en dat
hier, voor een week. nog herhaaldelijk
autobussen aan elkaar passeerden!
En thans!
Waar wij aankomen, is de dijk nog
nauwelijks een meter breed. In het Wcs-
ten verzinkt hij. binnen een halven Ki-
lometer. in liet water.
'1 vee postboden en vijf boeren dit
is alles wat cr, aan mcnschcn, nog op
dit eiland leeft wachten ons en wil»
Ier» van ons weten of het Dinsdag of
Woensdag is. Men kon het daarover
niet eens worden. Wij helpen hen uit
den droom met te verklaren, dat het
heusch Woensdag is en wij verzekeren
tevens, dat dc geruchten over vreesdij»
kc onheilen 111 den omtrek hoe men
aan deze berichten kwam is een raad»
scl' absoluut onwaar zijn.
De formaliteiten worden dan vervuld
cn dc post wordt verder aan de boden
toevertrouwd. Dc sergeant wil een ron»
dc maken en dc schipper gaat ook mee,
den dijk op die oostwaarts ecnigszin:
breeder wordt.
Het eerst stuiten wij op een wrak ge»
timmerte: een zoogenaamd kot. waar»
in ccn twaalftal varkens zijn onderge»
bracht. Daarnaast staan ccnigc koeien,
tot aan dc kniccti verzonken in dc
papperige massa, die den diik bedekt
Dc dieren staren op hun stal, waarvan
maar nauwelijks meer het dak zichtbaar
is. Van den dijk reikt een ladder naar
een vliering boven den hooizolder. Dit
is voor hen die bleven, de ccnigc gele»
gcnhc d om nog onder een beschuttend
dak tc komen.
Wij moeten ons aan het kot en verder
aan dc koeien vasthouden om voort tc
fa an. Achter on> is wel ccn vcrlokke»
jk veld vol nat hooi en palen, maar
wij zijn al gewaarschuwd, dat daar be»
ncden ongeveer zes meter water staat!
Doordat in het Noorden het water met
den dijkkam geljjk staat, is het gaan
uiterst gevaarlijk.
N'u wil het toeval dat ccn groote
hond zich dc bewaking van het vee tot
taak heeft gesteld. En wij krijgen ruzie
met het dier dat ons van het kot wil
los hebben. En. roepende, staan wij in
dc leem, die onder onze voeten wijkt,
tc trappen als op ccn lodder die in dc
diepte verdwijnt, totdat de eigenaar van
het hondcbcest verschijnt en ons den
doortocht vrij maakt. Wij passcercn nog
een onderstaande boerderij en probec»
ren ccn praatje tc maken met den cige»
naar. die ons door ccn dakraam aan»
staart. De man is echter zoo terneer
geslagen. dat er van een praatje niets
terecht komt.
De Uhbelsche Bandijk wordt dan
aan beide kanten scherp a!s ccn mes
Het water heeft er heele holten in ge»
schuurd. Hier cn daar is aan de stroo»
ming zichtbaar, dat de smalle weg
wordt ondermijnd. Het water vormt hier
een geweldigen kolk. Dc Bandijk cn dc
veelbesproken Qucrdam vormen hier
oen rechthoek, waarin dc vloed die ge»
wcldig stuwt, wordt gevangen. De
Duitsche dijk Qucrdam is dc
sterkstecn de Hollandsche moet
het dus ontgelden.
Wij staan hier op ccn stukje grond
dat in dezen wateroorlog historisch is
geworden. Maandag is dc overlaat, mid»
denin den dam. gaan ovcrloopen cn
toen al spoedig vernield. Vijfhonderd
man Reichswchr hebben in elf uren
tijds over ongeveer driehonderd meter
een palen»afrastcring gemaakt.
Samen, dc sergeant cn ik gaan
wij den Qucrdam op. Tweehonderd me»
ter gaat het goed. Dan vertelt ccn soort
soldaat dat wij terug moeten. De scr»
«cant gehoorzaamt dadelijk, want het
is hier Duitsc'n grondgebied. Ik spreek
het woord: Presse, uit cn loop door.
Maar vlak»bij de plek waar dc répara»
tie werd uitgevoerd, stuift er cén met
een gebaar cn een stem als van ccn
Fcldwebel van den jare '13. op mij af
cn antwoordt in een Keulsch dialect
op mijn „Prcssc" dat als een ver»
ontschuldiging kilnkt:
..Hah' ich nichts mit zu machenl
D'raufü"
En wanneer ik tegenstribbel, word
ik met ccn schetterend „Donnerwct»
ter" in mijn kraag gegrepen cn berust
ten einde ra.-.il: ga op mijn eigen bce»
ncn terug.... Want dat heb ik wel op»
gemerkt: wanneer ergens hetzij in
Holland of in Duitschland een weg
wordt afgezet., nou! dan valt er met de
bewakers niet tc spotten.
Wanneer ik in Holland terugkeer,
wijst mij dc sergeant de acht dijken die
hier nagenoeg op één punt samen ko>
men. Vijf muien klinkt het: „Daar-."
Zes en zeven zijn dc Bandijk en dc
Qucrdam. Nummer acht is ook een
Bandijk. Ik meen haast dat de naam
aan den nanliggcndcn Pcrsinen Ooi.pol»
der verwant is. Zekerheid kan ik u
daaromtrent echter niet geven, want al
spreek ik het dialect van deze streek
voldoende om met de mcnschcn om tc
gaan dc door hen verhaspelde na»
men kan ik niet altijd vertalen.
Bovendien verdient deze dijk nauwe»
lijks meer ccnigc beschrijving. Als een
drijvende walvisch, toont' hij nog zijn
ronden, natten rug om. wat verder op.
voor goed in Waterland tc verzinken.
Wij wandelen dan wal op en staan
plots, als voor ccn wereldwonder, stil.
Onze wandeling strandt op een rascch»
tc Buick, een motorwagen, enfin, een
iUto met alles wat cr bij behoort cn,
natuurlijk, ook een vette hoek modder.
Wanneer wij het ding wat beter be»
icn. komt cr een luitenant uit te voor»
schijn die zonder blikken of blozen
aagt: of de wagen van ons is.
Op onze vraag, deelt hij ons mee dat
de Buick hier al sinds Dinsdagmorgen
staat zonder dat iemand verscheen om
die op te eischcn.
Enfin, ik maak van dc gelegenheid
gebruik cn met den luitenant waag ik
een poging om Millingen tc hereiken.
Het is een tochtje om niet spoedig tc
xrgeten. Aan heide zijden het water
.n heel de bahden gedompeld in de
bagger, slingeren wij tusschen twee af»
gronden. Links staat het water tot aan
den d:jk. rechts is een kuil van meer
dan vijf meter. Dit lage land wordt
door den Qucrdam droog gehouden. (1
Meter kwelwater telt niet mee!) In
deze vlakte moeten volgens mijn zegs»
man. twec<cn»vccrtig dorpen liggen
van duizend cn meer bewoners! Mijn
hulde aan dc Rcichswchr die Maandag»
nacht zoo ccn ramp voorkwam!
Wij zijn het cr al spoedig over eens
dat er van onzen tocht niets komt en
wij besluiten terug tc kecrcn. Maar nu
mogen besluiten en doen al twee heel
verschillende handelingen zijn. hier is
het verschil nameloos Terwijl wij stop
pen. verzinken dc wielen al in dc mod-
der cn het zal niet lang duren of de
wielen omspannen den dijk. Aan
draaien is natuurlijk niet tc denken cn
cr zit nieta anders op dun achteruit tc
rijden. Ik ga op de benzinetank zitten
om voor gevaren te waarschuwen. Het
spat echter tc veel en ik loop voor den
wagen uit.
Wij komen na een kwartier op de
plaats van vertrek terug, volblij. dat wc
r.iet nog ccn Kilometer verder gere»
der» zijn!
Er is dan ccn vlot in het zicht dat ons
nadert. Een tiental mariniers cn ccn
luitenant komen den toestand onder
zoeken. Het vee op den dijk komt voor
transport nog niet in aanmerking, om»
dat hier nog niet, zoo als verderop, van
levensgevaar sprake is.
Mijn succes neemt dan afmetingen
aan. die mij ccn komende donderbui
doen vrcczcp. Qp ccn enkel verzoek
mag :k met onze Jantjes icc op hun
reddingstocht!
Ik ga dadelijk aan boord Het vlot
bestaat uit een breed houten rek dat
op twee pontons -bevestigd is. Rond
om staat ccn hek dat het vee moet
belemmeren te water te loopen. An»
ders is cr niets. Men boomt cn stuurt
totdat wij den grond verliezen. Dan
moet er weer geroeid worden.
Ik hoor natuurlijk verschillende
spannende avonturen. Dat het verblijf
op zoo een wankel drijvend vloertje
voor tien mcnschcn cn even zoo vele
koeien geen pretje is. spreekt echter
wel van zelf cn ik zal cr niet over uit»
weiden.
Doch een enkel woordje over het
redden van vcc.
Ik heb op mijn tocht slechts de red
ding van twee koeien bijgewoond. Deze
redding had plaats onder zeer gunstige
omstandigheden. Het vlot kon met den
dijk waar dc dieren stonden, gelijk k<>=
men en er waren bewoners aanwezig
moet ik mij aan verkregen inlichtingen
houden.
Gered worden: Koeien, paarden en
varkens. Aan kippen en konijnen stoort
men zich niet. Dit is dan trouwens ook
onmogelijk.
Koeien zijn de makkelijkste slacht»
offers. Zij laten zich gewillig naar het
vlot voeren, gaan desnoods uit eigen
beweging, mitszij maar niet door
het water 'hoeven te gaan.
Als ccn zeer sterk staaltje moge die»
nen dat in den Ooixpoldcr een tiental
koeien naar een ponton zwommen en
dezen onder hun gewicht deden zin»
ken. Nu zou ik dit staaltje ook niet
gaarne als historisch aannemen, maar
wanneer men de zucht naar lijfsbehoud
dezer dieren ziet, dan wordt het aanne»
melijk d3t zoo iets. zij het dan in
minder kolossale afmetingen; heeft
plaats gehad. Eenmaal in het water,
zwemt ccn koe ook opperbest. Velen
kwamen binnen, zwemmende naast de
pontons, met de bekken steunende op
dc 'roeiriemen die dc inzittenden toe»
staken. M.i. bestaat er echter veel ge»
vaar bij deze methode, daar de dieren
zich herhaaldelijk zullen verwonden
aan hetgeen onder water verborgen is.
■Doch dc nood maakt vindingrijk!.
Paarden zijn moeilijker te hanteeren.
Deze schichtige dieren zijn de schrik der
vlotten. Paarden beduiden alles behalve
een behouden thuiskomst. Het laten
zwemmen is voor hen zeer gevaarlijk,
daar zij zich ernstige verwondingen toe
brengen, wanneer zij onder water iets
raken.
Varkens, noemde ccn Amstcrdamsch
maïrtws „het vuilste tuig" dat hij ooit
had gezien Het is zonderling hoe dozc'
dieren aan hun „kot" gehecht zijn, zij
ontvluchten de ponton* een volwas»
sen varken i-s een marinier op een
wrak vlotje gauw dc haas! en zwemt
naar zijn plaats van afkomst terug
gewoonlijk om te verdrinken- Vele
varkens worden dan ook onderweg of
al op dc boerderij geslacht cn net
aantal gcsneuuveldcn is onder dc
„kuusscn" in verhouding het grootst.
Een aardig verhaal dat, om hier niet
nader tc noemen redenen, aan mij ge
loofwaardig voorkomt, doet hier dc
ronde Een keuterboertje (klein pach»
toetje) wordt met zijn have en goed
gered. Doch onderweg weet een uitge
stelde zog" moedervarken te ont»
snappen. Men ziet het dier naar de
boerderij terugzwemmen, nog even tc»
gen het dak opkrabbelen en aan ver»
drinken- Het leed van ons boertje,
voor wicn de zog ongeveer een derde
van zijn vermogen uitmaakte, is tc bc«
grijpen. Evenals zijne verwondering,
wanneer hij. drie dagen later, verneemt,
dat zijn zog twee en een half uur loo»
pens verderop i-s galand Ons boertje
laat zich overhalen om te gaan zien
cnbij vindt zijn zog met een
twaalftallig kroost terug
Heusch, ik zeg niet dat het histo
risch is. maar ik zelf geloof In alt
voorbeeld van de overwinning des moe»
dcrschaps op alle andere instincten
Wanneer ik zoo veel wijzer ben ge»
worden, is het één uur in den middag
cn sinds elf uur regent het dat het
klettertGevoel heb ik niet meer-
En tot overmaat van ramp verneem :k,
dat wij voor den avond niet aan land
zullen komen
Gelukkig komt een ander vlot voor»
bij. En :k keer teiug naar BeeJc. door
nat cn koud. Ik weet welke route :k
heb afgelegd, maar ik weet niet secuur
welke plaatsen ik heb gezien- Ook onze
Jantjes waren het daar over niet
eens. Maar het beeld is zooals ik het
u schilderde en elk stukje grond heeft
hier zijn eigen leed. Maar de ellende
is hier niet anders dan ginds. En om»
gekeerd!
In de omstreken van NijmcgeD geniet
ik ccn diner. Het bestaat uit een bord
rnct lauwe brij, waarin drie kwart.garc
erwten drijven. Ondcr»in is iets dat
aan aardappelmeel herinnert. Dit spul»
letjc moet r zichzelf wel over ver»
wonderen dat het erwtensoep wordt
genoemd. Ik verwonder mij alleen....
omdat ik één gulden zestig cent moet
betalenEen korst brood die c-r
naast ligt, krijg ik klaarblijkelijk grn»
tis
Kauwende op ccnigc chocoladcrce»
pen, keer ik naar Nijmegen terug en
ga naar de Maas-
Heumcn, 6 Januari 1926.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
n 60 Cents per recel
FEUILLETON
Naar hef Engelsch vi
ESMé STUART.
25)
Lady Duif las met plechtige stem
het gebed voor. Gewoonlijk dacht ze
aan dc behoefte aan discipline die de
ccn of ander van haar ondergeschikten
had cn vandaag peinsde zc natuurlijk
over Toney's tekortkomingen. Zc keek
even op om haar stem indrukwekken
der tc laten klinken cn zag toen tot
haar groote schrik ccn groot vel papier,
dat op dc deur van dc eetkamer ge»
speld was. Zelfs waar zij zat kon zc le
zen wat er boven stond. Er stond op:
Toney's rooster. Toen herinnerde zc
zich plotseling wat ze zelf aan Toncy
had gezegd dat ze het ding op moest
hangen, zonder te zeggen waar ze het
moest ophangen. Hoe verschrikkelijk,
nu werden al haar deuren door spelden
bedorven! Haar oogen gingen naar dc
andere deur. w aardoor dc bedienden al
tijd binnen k'. amen. O schrik, daar
hing ook zoo n groot vel. met „Toney
rooster" er op. Wat moest ze doen? Ze
beëindigde zoo spoedig mogelijk haar
gebed maar toen de bedienden dc ka»
mer uit gingen hoorde zc Rosa cn Janc
duidelijk hoorbaar giechelen.
.Antonin, wat heb je nu gedaan? Wat
heb jc op die deuren gespeld?" vroeg
zc streng.
..Ziet u dat niet. tante Duif? Dat is
mijn rooster. Ik ben vanmorgen vroeg
opgestaan om het over te schrijven. Ik
heb zoo'n slecht geheugen cn ik vond
het beter als ik er maar vaak aan chr»
innerd werd, cn u zei
„Neem ze als 't u blieft weg. juf»
frouw Cadet cn leg zc in uw zitka»
mer".
Juffrouw Cadet gehoorzaamde, met
een voorrond gezicht.
„Heusch Lady Duif, ik wist niet.."
„Ga zitten Antonia. Je hebt niet veel
tijd meer om te eten voor je naar de
pastorie gaat".
„Ik heb cr anders niet lang voor
noodig. tante Duif. Eten kan ik in ccn
oogcnblik. l'aps zei dat het niet goed
was, maar dat jonge magen schijnen
een uitzondering te vormen op alle re.
gels. En dc mijne is een uitzondering".
„Zoo Antonia! Juffrouw Cadet, als
u terug komt moet u mevrouw Homes
eens onderhanden nemen, want die
soufflé van gisteren was niet goed. En
ae boeken moeten nagezien worden cn
ik heb nog een paar brieven te schrij»
ven. en...."
Lichte bezigheden", mompelde To»
peinzend, en dacht aan haar gc»
sprek met Sir Evas. Moet juffrouw Ca»
det 's morgens nog meer doen, tante
Duif?"
..Ik heb het niet tegen jou, Anto»
„Neen. maar ik wil mij vast voorbe»
reiden op dc toekomst. Het zou ccn
groote besparing geven, tante Duif. als
ik uw juffrouw van gezelschap kon
worden, vindt u ook niet?"
Lady Duif kcèk naar Toney's gc»
zicht, maar er was geen spoor van een
glimlach op tc bekennen. Voor zc To»
ncy ooit gezien had, had zc zelf ook
aan die mogelijkheid gedacht.
„Het zal nog jaren duren voor jij ge»
schikt bent voor zulk ccn positie van
vertrouwen. Antonin. Ik kan altijd op
juffrouw Cadet vertrouwen".
Juffrouw Cadet bloosde. Het was dc
eerst keer dat haar strenge meesteres
haar ccn pluimpje gaf.
„Ja, hc. tante Duif, juffrouw Cadet
is een prachtstuk. Dat neb ik dadelijk
al gedacht toen ik haar zag".
„Zorg dat je op tijd komt, Antonia;
maar kom eerst in den salon, ik heb
je nog een briefje mee te geven voor
meneer Halls. Ik wou dat hij niet zoo»
lang preekte, dc paarden moeten des
Zondags te lang bij de kerk staan wach
ten".
Lady Duif liep dc gang in. Ze dacht
aan verscheidene dingen, maar niet aai
De kamer van Herman Heijermani, die door zijn than» le Aerdenhont wonende weduwe
al de kostbare herinneringen
luwkeurig is gereconstrueerd, tnef
De algemeene toestand in Brabant en Limburg
niet ongunstig
Bezoek der Koningin aan Den Bosch
Van de dijkdoorbraak bij Dalfsen
Reeds bijna 112.000 aan steun bijeen
Aangaande den algcmccnen toestand
in de door hc; water overstroomde ge»
bieden in Brabant cn Limburg, werd
van Zaterdag gemeld dat de toestand
niet ongunstig is. Dc wind was ge»
draaid naar het Noorden, wat het .if»
loopen van het water vergemakkelijk»
te. Bovendien werd val van dc Maas
gemeld. De Beersche overlaat had op»
gehouden te werken, zoodat het wa»
ter weder in dc Maas stroomde
De val van de Maas ging door tot
Lith. Van Alem werd ailccn aan dc
Maaszijde nog W3s gemeld, en wel 4
c M. De oorzaak hiervan is dat door
de gemankte gaten in den dijk bij Al»
fen, het water van het ondergeloopcn
land van Maas en Waal, weder In dc
Maas loopt.
Deze was aldus een speciale ver»
slaggevcr van Dc Tel- is van veel
beteckenis voor het verdere gedeelte
van het land. Weldra zal de stand van
het water binnen en buiten den dijk in
het Land van Maas cn Waal gelijk
zijn, cn zal men kunnen beginnen met
het dichtmaken der gaten.
Stoomgemalen zullen dan" hef water
verder naar dc buitenzijde van den
dijk moeten verwijderen-
Het bezoek der Koning
in aan Den Bosch
Omtrent het bezoek van de Koningin
aan Den Bosch het volgende
Het eerst werd gereden naar dc Cita»
delkazerne. Daar werden aan dc Ko»
ningin onder meer voorgesteld dc heer
Eug. Goulmy, die als voorzitter van
het plaatselijk R.=K. huisvestingscomité
de leiding heeft van de vluchtelingen»
verzorging cn de heer Tooten, sccrc»
taris van die aidccling, die den linker»
arm in een verband droog, li- M. ui»
formeerde belangstellend naar de re»
den cn vernam toen, dat dc heer
Tooten tn de kazerne bij zijn werk
zaamheden. toen hij met zijn fiets wil»
der wegrijden, gevallen was cn den lin»
kcrarm had gebroken.
En bent u nu toch weer hier pre»
sent! vroeg H. M.
Ja, mevrouw, wij gaan maar weer
met ons werk door, zei de heer Too»
ten.
Dat is flink, hoor! zei de Koningin.
Verder liet H. M- aan zich voorstel»
len dr- Van der Werf, chef van den
geneeskundigen diens:, terwijl zij zich
onderhield met verschillende dames.
In het gebouw zelf sprak dc Ko»
ningin de helpende dames vriendelijk
toe en prees haar liefderijk werk. Na
de lokalen voor dc vluchtelingen be»
zichtigd en met dc arme menschep,
hartelijk gesproken te hebben, reed
H. M. met den Prins en gevolg om
kwart over 10 naar het gebouw van het
Centraal bureau van het R.-K- huis»
vestingscomitc op de ZuidAVillems»
vaart, alwaar H. M. werd on.\.mgcn
door de hierboven genoemde leden
van het dagcliiksch bestuur, bij wie
zich gevoegd had dc heer F. Noyons,
Antonia, toen zc plotseling op dc deur
van een der kleinere kamers weer de
vreeselijke woorden: „Toney's rooster"
zag staan. Ze gaf een gilletje.
„Lieve hemel, Antonia! Wat betee»
kent dat?"
„Ik was er van overtuigd dat ik het
vergeten zou. tante Duif. en u zei dat
ik het op moest hangen en daarom heb
ik het beneden op alle deuren gedaan".
Lady Duif trok het papier ér af.
„En ik heb er zoo'n tijd aan ge»
werkt", zei Toney op droevigen toon;
„maar enfin, het zn! mij toch wel hel»
pen om er aan tc denken, hè?"
En werkelijk, op de anedrc deuren
stond het weer. „Toney's rooster".
„Ik vind je bent ik vind je
een Ga heen, Antonia!"
Toncy gehoorzaamde door uit een
raam te spreken dat ongeveer twee
meter boven den grond was; maar Lad>
Duif was tc boos om er zich om tc be»
kommeren wat er van „dat verschrik»
kelijke kind" terecht kwam.
Even later kon men Toncv en juf»
frouw Cadet zeer zedig dé oprijlaan
zien afwandelen, op weg naar dc pas»
torie.
„Lieve Cadetje. het is vrceselijk
moeilijk om het tante Duif naar rirn
zin re maken, is 't niet? Ik vrees ciat
ze het land aan mij heeft. Gek is dat
eigenlijk. Ik heb toch nooit iets gedaan
wel?"
die eveneens aan H. M- werd voorge»
steld.
In het lokaal lagen een massa goe»
deren opgestapeld, die elk uur van aen
dag voor de vluchtelingen binnenko»
men Het bestuur leidde ITare Majes»
teit hier rond, terwijl de heer Van
Mackelenberg de noodige toclichtin»
gen gaf.
Belangstellend vroeg H- M. hoe het
comité zoo gauw aan zooveel klee»
ding kwam. Hierop lichtte mgr Prinsen
H. M. in. dat het comité profiteert van
zijn vroegere organisatie voor het bui»
tenlandscric kind, die siu opnieuw in
werking is gesteld en met verassend
resultaat. Met de grootste belangstel»
ling hoorde Hare Majesteit deze toe»
lichtingen aan.
Op dc wandeling door het lokaal
werden haar voorgesteld de chauffeurs,
die Zondag het eerst naar Drcurnel zijn
gereden om de vluchtelingen op te ha»
len. HM. zeidc hun. dat dit kranig
werk was geweest en dat het voor hen
zeker een groote voldoening was. dat
de menschen allen gered zijn gewor»
den.
Verschillende andere vluchtelingen»
oorden werden daarna bezocht.
Vun Den Bosch ging dc Koningin
naar Tlburg, om ook daar aan het
oord der vluchtelingen een bezoek te
brengen.'
Van de dijkdoorbraak bij
Daltsen
Van Zaterdag werd uit Zwolle ge»
meld
Nadat te Dalfsen pontonniers uit
Nijmegen waren aangekomen om de
plaats in te nemen van dc militairen
uit Kampen, (ii: met de bevolking
medewerkten aan het opbouwen van
een dubbelen ringdijk rondom het in
den Vechtdijk geslagen gat, hebben zij
het sluitingswerk ter hand genomen-
Hedenmiddag hadden de pontonniers
den ringdijk voltooid, waardoor aan de
overstrooming van het dorp en de la»
gerc l inden aan het Zwarte Water een
eind is gekomen. Dc afsluiting is nog
wel niet sterk. maar er wordt steeds
aan gewerkt om deze zoo stevig mo»
gelijk tc maken.
De brug over de Vecht is met bal»
ken en zwaire planken versterkt en
daarover rijden nu groote Jasiauto's
met puin van den Waterstaat, dat in
het gat wordt gestort om dit te vul»
len.
Een groot gedeelte der bevolking
van het overstroomde gebied heeft on»
derdak gevonden in de gemeente Hat»
tem. De visschers van Hattcm gingen
met booten rond om de geïsoleerde
boerderijen van brood te voorzien- De
melkfabriek te Kamperveen staat ge»
heel in het water, maar werkt toch
door.
Dc kom van net dorp Zalk i« thans
geheel ontruimd, behalve door ccn
ouden blinden man cn diens eveneens
blinden zuster. die op geen enkele
wijze te bewegen waren hun woning
te verlaten, ook niet door den Commis»
saris der Koningin, die Vrijdagmorgen
alle inwoners langs ds gegaan om hun
aan te raden een veilige toevlucht ta
zoeken in Kampen.
Met het oog op den toestand der dij»
ken heeft de Commissaris der Koningin
de beide IJsseldijkcn van het Kater»
veer af tot Kampen voor alle verkeer
gesloten voor voetgangers.
Ter hoogte van «et station Hatte»
merbroek is In dc Zuiderzeestraatweg
een gat geslagen ter breedte van den
ha!ven weg. In den straatweg van
Kampen naar Wezep zijn vcnschcidene
gaten.
Van Hier en Daar
GROOTE GIFTEN.
Direct bij dc Wateisnoodcommissf#
(commissie ter leniging van rampen
door watersnood in Nederland) te Am»
sterdam zijn, blijkens de eerste verant*
woording. om- ingekomen, behalve
dan dc- reeds vermelde bijdragen van
dc Koningin cn de Koningin»MoedeT,
de volgende groote giften: Nederland»
eche Bank 15.000: Lipman Rosenthal
Co- cn Twentsche Bank, ieder
ƒ10.000; Hope en Co. ƒ6000: Vroom
en Drccsmann ƒ5000; Van Loon cn Coj
f4000; Hoü- Zwitscrsche Chocolade»
fabrieken ƒ2000; Amsterd Ba!!ast»Mij.
ƒ1000.
GIFT VAN DEN INTER»
NUNTIUS.
Zijne Excellentie de Apostolische In»
ternuntius Mgr- L. Schioppa heeft
zoo meldt De. Maasbode als per»
soon lijk e gift 'pakken met or.dergoe»
deren, dekens en klecren gezonden aan
eenige van de armste dorpen die door
den watersnood geteisterd zfjn, om
deze goederen aan de armen uit to
dcclcn.
EEN SCHADELOOSSTELLING UIT
's RIJKS KAS?
De heer Braat, lid van de Tweede
Kamer, heeft aan den minister van bin»
ncnlandschc zaken en landbouw de vol»
gende vraag gesteld:
Is de minister bereid, spoedig maatre»
gelen te nemen om de door den jong»
sten watersnood geteisterde personen
cn gemeenten aan dc openbare l-.efda»
dighcid tc ontrukken, door hen uit
's rijks schatkist schadeloos te stellen?.
BLOEMENDAG TE
AMSTERDAM.
De nfd. „Holland" der Internationale
Arbeiders Hulp zal, na oplichting van
een Comité overgaan tot het houden
bloemendagen, waarvoor in Am»
sterdam reeds toestemming is gevraagd
en het organisceren van stcunintamelin»
gen op groote schaal o.a. door „auto»
bedeltochten", fancy»fair's cn uitvoc*
ringen.
REEDS BIJNA F 112.000 EIJEEN..
Bij dc algemecne verecr.ïgde com»
missie ter leniging van rampen door
watersnood in Nederland is tot Zater»
dag in totaal f 111.911.22 binnengeko»
Versnreid Nieuws
In een der lokalen v.de Isabella»
kazerne te Den Bosch is een school ge»
c-pcnJ voor de kinderen der viuchtelin»
gen. Heden zullen daar twee onderwij»
zers uit Drcurnel onderwijs komen
geven.
Uit Deventer wordt gemeld, d3t het
water van den IJsel met .ut snelheid
van ccn cer.t:mc:cr per uur vallende
is cn dai daar een \vs:ersnood»coniité
is opgericht dot zich in verbinding zal
stellen met het algemeen watersnood»
- comité.
„O Toney. je moet er je maar niets
van aantrekken; ik bedoel, je kunt het
toch niet goed begrijpen. Je bent zoo
jong en je hebt zoo'n levendige na»
tuur".
Peinzend liep Toncy een paar minu»
ten door cn staarde naar den grond.
Neen. ik begrijp het niet. Cadetje.
Als ik tante Duif was zou ik je zoo
gelukkig maken. Je zou alleen maar
kleinigheden hoeven te doen en een
prettig leven hebben o. wat zou ik
een pretjes verzinnen!"
„Zulke, dingen vergeten de menschen
als zc ouder worden cn meer macht
krijgcp". zei juffrouw Cadet, „en ik'
ben cr nu wel aan gewend. Maar Lady
Duif heeft mij vanmorgen geprezen"
en bij dc herinnering aan dat gcweldi»
gc feit bloosde de arme juffrouw van
gezelschap weer-
..N'u. dat had ze ook wel eens wat
eerder kunnen doen, vindt je niet? Jc
bent hier ai vijftien jaar! O. Cadetje.
geen wonder dat je zoo'n fossiel bent!"
en Toney schaterde bij het idee.
„Ik vrees dat ik niet erg druk ben.
Toen ik jong was had ik zooveel illu»
sies en plannen
„Wat voor illusies?" vroeg Toney,
tcrwiil ye haar een arm gaf.
Juffrouw Cadet werd vuurrood.
„Van trouwen, en iemand die veel
van mij hield en waar ik voor zou wer
ken".
,0, ben je wel eens verliefd geweest",
vroeg Toney. manr het -olgende oogen
blik hoorde ze hijgen en dol van vreug»
de sprong Trick tegen zijn meesteres
op.
„Hoe is hij buiten gekomen? Ik had
hem opgesloten! O Trick, je bent on»
vcrhctcrlijk. Zie je, Cadetje. Trick was
ae lieveling van Paps: ;k zou niet boos
op hem kunnen worden al beet hij in
jouw enkels maar hij zal liet niet
doen. kijk maar niet zoo angstig ver»
tel me nu eens. ben je heusch wel eens
echt verliefd geweest?"
..Och neen, natuurlijk niet echt. Toen
ik nog heel jong was, kort voor mijn
vader stierf, had ik een vriend
„Hoe heette hij?"
..Och Toney, bet is al zoo lang gele»
den cn hij heeft maar céns gezegd.."
„Lieve Cadetje! Ik ben zoo blij dat
jc toch heusch ook eens iets roman»
tisch hebt beleefd".
„Oen neen. romantisch v as het niet.
Hij heeft mij nooit geschreven cn ik
heb hem sinds dien tijd nooit meer ge»
zien maar soms denk ik er wel eens
n".
„Cadetje. je hebt dus heusch nog
hoop! Mooi zon!"
„O neen Toncy. dat moet je niet
denken. Hij was hoven mijn stand. Hij
is dominé geworden."
(Wordt vervolgd).
