HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
WILDZANG
DINSDAG 19 JAN. 1926 DERDE BLAD
No. 3542
VERKEERSONGELUKKEN
Volgens de opgaven van ons archief
rijn er in het jaar 1925 voorgevallen
260 verkeersongelukken, dat is voor 52
weken gemiddeld precies 5 per week-
Dat er niet meer zijn geweest zou ik
niet durven beweren Kr zijn natuurlijk
rocnschen geweest, die een klein onge»
jukje gekregen of veroorzaakt hebben
en doorocloopcn of gestrompeld zijn.
zonder dat er een haan naar kraaide
en de krant er iets van wist. Sommige
menschen rullen het zoo. met 260. al erg
genoeg vinden, maar wanneer wij na-
gaan. hoeveel menschen er den heelcn
dag door op straat rijn, te voet. in een
auto. op een fiets of motorfiets, achter
voertuigen van allerlei slag. dan is een
totaal van 260 in een jaar niet veel. En
de andere ongelukken, de niet vermelde,
waarhij een agent van politie met het
zwarte hoekje ontbrak, zullen wel niet
veel om 't lijf gehad hebben. Anders
hadden wc er wel van gehoord.
De rest. die wij wel berichtten, is ook
niet allcmn.il van gewicht, gelijk aan
stonds zal blijken. Met jaar begon ovcri»
gens ongelukkig: een oude dame. door
een fietser op de Grootc Markt aangc-
reden, kreeg een armbreuk. Als dat ge-
beurd is aai den zuidkant, zoo onge»
veer bij de Vleeschhal. behoeft het ons
niet te verwonderen. Er bestaat bijna
geen gevaarlijker plek. Voetgangers, die
uit de Grootc Houtstraat komen, langs
het trottoir vóór de Spaarncbank en
dan de Groote Markt oversteken wil»
len. kunnen de fietsers en auto's niet
zien. die uit de Groote Houtstraat oin
den hoek komen schieten en moeten
bovendien nog rekening houden met
wat er van den noordkant, uit de Bar»
teljorisstraat en van den westkant, uit
de bijlstraat komt aanzetten en nog
wel met "kcre snelheid, omdat die
over asphalt guan. Natuurlijk is daar
niet veel aan te doen. omdat de ruimte
tusschen de Vieeschhal en het verhoog
de middenstuk van de Grootc Markt
niet groot genoeg is om er nog een
vluchtheuvel tusschen in te leggen. Het
eenige remedie zal wel zijn. dat al wat
op wielen rolt. langzaam over de Groote
Markt gaat en automobilisten doen dat
ook wel, maar wie krijgt onbesuisde
wielrijders tusschen de zestien en twin-
tig tot voorzichtigheid?
Melkwagens botsen ook nog al vaak.
Of worden gebotst als ik dat zoo zeg-
(en mag. Onder de twintig eerste onge»
jkken op het lijstje van 1625 spelen
drie melkwagens een rol, altijd evenwel
als lijdende partij. Aan de Raaksbrug
botsing tusschen melkwagen en tram.
Resultaat kunnen wij wel denken: snlin»
ters, maar niet van de tram. No. 2. is
een melkwagen, op den Kleinen Hout»
weg door een auto omvur gereden. Dito
dito natuurlijk en het derde geval: aan»
rijding in de Koningstraat tusschen
tram en melkwagen, waarbij de Noord-
zuidhollandsche natuurlijk weer niet de
zwakste partij zal zijn geweest.
We zouden haast aan een noodlottige
aantrekkingskracht denken, die melkwa-
gen» naar zulke harde kompeers lokt als
trams zijn; vermoedelijk zal de onbe-
stuurbaarheid van deze wagentjes wel
de schuld wezen, vooral wanneer er een
hond onder loopt. Misschien is hieruit
te verklaren, dat op de Hoogstraat een
kar in botsing komt met een groente»
wagen. Elementen, zou men zengen, die
wegens hun gelijksoortigheid elkaar be»
hoorden te vermijden.
Natuurlijk .komt het ook voor. dat
snelrijdende voertuigen met palen In bot
sing komen. Of zeg ik dat niet goed?
Niet in overeenstemming met het ste»
rcoticpe gezegde, met dien vervelenden
vierden nuumval nan het begin: „clen
chauffeur treft geen schuld!"
D*n zal het zoo ziin, dat den be
stuurder een haltcDaal op de Groote
Markt in den weg kwam of stond. Hij
reed hem omver en had blijkbaar nog
de kracht, om zich daarna te verwijde»
ren. Het politierapport zegt vol berus»
ting: „oorzaak onbekend". Weinig meer
Weet het te vertellen van den lantaren
paal in de Spekstraat dan dat die door
een auto omver gereden is. Het schade»
postje treft de gemeente, die een brec»
den rug heeft, zjj het ook een smalle
kas.
Dat tram en auto vaak elkaar te lijf
gaan. behoef ik niet te zeggen. De ver»
onderstelling van schuld is ten ongunste
van de laatste: kan de trambestuurder
niet altoos zeggen: ,.w«t doet gij op
mijn baan! blijft er af en er kan u niets
overkomen". Maar waneer de :iuto»man
de zaak zóó eenvoudig niet bekijkt, zal
mij dat niet verwonderen. Hij heeft dan
een getuige a décharge in den man. die
de botsing tusschen twee trams gezien
heeft, welke af en toe voorvalt. Inge
wikkelder wordt het geval
jop den Kleinen Houtweg een aanrijding
geschiedt tusschen tram en auto door
de schuld van een wielrijder; zulke con
structies komen niet alleen tusschen
vervoermiddelen, maar ook tusschen
menschen meermalen voor.
Ook de nieuwe verschijning, de auto
bus. krijgt haar deel Lijdend of bedrij
vend: wie zal het zeggen, wanneer op
het Kcnnemcrplcin een botsing voorvalt
tusschen fiets en autobus? Of wanneer
op den Wagen wcg_ ccn autobus een jong
meisje aanrijdt? Zulke dingen uit df
verte beslissen zou zelfs een vtrkeers»
Salomo niet aandurven, hoewel er een
sterk vermoeden van onschuldigheid
voor een autobus ontstiat, wanneer zij
door een atax op het Plein achterop ge
reden is.
Mijn voorrijde mag onhandig zijn,
Mijn oog slecht, zwak mijD hand.
Als iemand in den rug mij tast.
Valt niet op mij de schand.
Met dat al staat af en toe een auto
bestuurder voor een moeilijke keus.
„Oostvcst meisje aangereden door
auto die uitweek voor jongen", zeggen
onze aanteekeningen kortaf. En weinig
galant.
Fietsers variecren hun botsingen op
allerlei wijs. Zij rijden oude dames aan.
waarbij niet maar zóó gezegd kan wor»
den dat de oude drfmes geen schuld
hebben althans niet beter deden, zich
niet op drukke punten te wagen. Het
Is niet te ontkennen, dat bejaarde men
schen. vooral wanneer zjj slecht ter
been zijn, een gevaar opleveren op den
openbaren \yeg, dat zij niet altijd too-
ncn te beseffen. Vastberaden steken zij
soms over, midden op straat is hunne
energie opgebruikt en wanneer er dan
een auto of een fiets nadert willen zij
voor» en achteruit tegelijk en
onheil is daar.
Overigens gaat het pad des fietsers
ook niet altijd op rozen. Voor zijn ple
zier tornt hij op het Vcrwulft niet te
gen een vrachtauto op, noch wordt hij
in de fCeizerstraat door een auto aan»
gereden. Evenmin dito op de Lange»
brug. waar het een wonder is, dat niet
veel meer onheilen gebeuren. Fietsers
die elkaar in de wielen rijden komen
natuurlijk herhaaldelijk voor. Dit is een
loterij, waarschijnlijk met niets anders
dan nieten. Maar geraffineerd lijkt het
ons, wanneer op het Vcrwulft een fiets
met glaswerk door een nutö aangere
den wordt: zooicts is dubbel op.
Tusschen al deze snel draaiende wie
len in schijnt een paard in zijn optre
den bijna ongevaarlijk. Krijgt „de
schoonste overwinning" van den
mensch tusschen al deze snelheden mis
schien een lichten kolder? Hoe anders
is te verklaren, dat nog wel een boeren
wagen, dus met ecu boerenpaard er
voor, op hol slaat? Maar 't loopt meest
al zonder onheilen af. „Schoterweg
paard op hol, geen schade", vermelden
onze notities. Maar niet altijd loopt het
zoo eenvoudig af. In de Parklaan gaat
het paard voor een rijtuig op hol en
wordt de koetsier gewond, in het Ke
naupark raakt een paard op hol en
wordt een meisje gewond. De onbe»
stuurbaarheid van een wagen, die met
een paard bespannen is. overtreft zelfs
nog de onhandelbaarheid van een meik
of groentewagen met een hond er on
der. Wij hebben het langzamerhand
vergeten, maar een vorig geslacht ken
de de gevaren wel van een snelrijdende
equipage, die zelfs de handigste koet
sier niet op korten afstand tot staan
wist te brengen. De machinale rem
overtreft nog altijd ver de handrem:
waarmee ik dan de hand van den koet
sier bedoel.
au deze lijst met ongelukken
vóór zich ziet krijgt daar den indruk
van dat er weinig ongelukken voorval
len met doodelijkcn afloop.
Het is niet precies in deze bckijopte op
gaven na te gaan. maar voor zoover ik
kan zien bepaalt het zich tot zes of
zeven, waarbij dan nog het geval van
iemand, die uit een wagen viel, dus
zonder iémand anders toedoen.
Absoluut is dat natuurlijk veel. Het
is precies zes of zeven te veel. Mjar
betrekkelijk is het weinig van 260 on
gelukken, nog geen drie per honderd.
Dit neemt niet weg, dat er naar ge
streefd moet worden om zooveel mo
gelijk ongelukken te vermijden, daar er
mogelijk wel voorkomen, die op invalidi
te it. in eik geval op blijvend letsel uit»
loopen.
Daarvoor is maar één middel: dat wij
ons zonder uitzondering houden aan-de
regelen van den weg.
In de eerste plaats brengen die het
vermijden van te grootc snelheid mee.
Adres aan auto en motorfiets. Dan de
noodige voorzichtigheid, adres aan de
wielrijders, die mcenen dat zy altijd
nog wel tusschen en langs en voorbij
kunnen. Ook aan de velen, die de moei
lijke taak hebben om met handwagens
tusschen een druk gewoel te manoeu»
vree ren. En ten slotte aan de voetgan
gers. die inderdaad vaak doen alsof er
in de wereld sinds vijftig jaar niet»
veranderd is of de fiets nog moet
worden uitgevonden en de auto nog.
En die zonder op- of omkijken van het
trottoir stappen en den rijweg betre
den. alsof die bij besluit van het ge
meentebestuur voor hun persoonlijk ge
bruik ware gereserveerd.
Misschien komt het nog eenmaal zoo
ver, dat iedereen voorzichtig is. Dan
noteeren wij in ons archief geen 2éO
ongelukkeu meer, maar hoogstens een
dozijn, door verrassingen van bezwij
kend materiaal, die niet te voorzien wa
rén.
J. C. P.
BINNENLAND
Blijvende invaliditeit van
gemeente-ambtenaren
B. en W. van Amsterdam over
wegen maatregelen ter
voorkoming
Het Hbld meldt:
Door het college van B. en \V. van
Amsvrdam, wordt overwogen het tref»
fen van maatregelen om zooveel moge
lijk. blijvende invaliditeit van gemeente
ambtenaren te voorkomen.
De bedoeling is. ambtenaren wien het
gevaar bedreigt van blijvende invalidi»
teit. op gemeente-kosten geneeskundig
te doen behandelen, en zoo tijdig, dat
tegen 't blijvend „buiten gevecht stel
len" als het mogelijke wórdt, en nog
kan worden gedaan.
Van de oppositie in de
Communistische Partij
Tegen samenwerking met de
huidige leiders
Wij lezen in de Telegraaf:
Te Amsterdam is Zondag een confe
rentie gehouden van geestverwanten
•an de oude Communistische Partij Hol»
land, welke bezocht was door de afdoe»
ling, n Rotterdam, Almelo, Dordrecht.
G'onncbcni, Leiden, dertien afdcclingcn
uit net Noorden, drie secties uit Am»
sterdam, de federatie Z.»Limburg, De-
/enter en voorts door tal van partij»
genootcn uit Den Haag.
Naar wij vernemen is besloten *van
deae conferentie eCn officieel commu»
niqué uit té geven, dat eerst aan het
dag'dad „De Tribune" ter plaatsing zal
worden aangeboden. Op de bijeenkomst
is, zooals ons ter oorc kwam, krachtig
tot uiting gekomen, dat de aanwezigen
in ^ccn geval met de huidige leiders
van de C. P. H. in zee willen gaan, om»
dat samenwerking met dezen onmoge
lijk is.
Ve der werd een tiental punten vast
gesteld. waarin neergelegd is, wat Vol»
gens de mccnin.fi der conferentie noo.
dig ^n noo''zal el ijk is voor de C. P. II.,
n baar norma-', te doen functionnce»
n.
In deze punten staat o.a. als cisch:
Ophef fin fi van alle spreekverboden.
Vrije critiek in „De Tribun en het be
leggen van een congres dat zijn eigen
leiding kan kiezen en de partijleiding
zal 'amcnstel'en.
Voorts werd op deze conferentie
scherpe critiek uitgeoefend op de wijze
.op de „Communistische Gids"
thans geredigeerd wordt.
Tot zoover de Telegraaf.
Hst Volk" meldt nog, dat het volledig
Presidium var. de communistische partij
toegang tot de vergadering verlangde,
maar dat die is geweigerd.
EEN AANKLACHT TEGEN DE
TRIBUNE.
Naar de Tel. verneemt heeft het Haag»
sche gemeenteraadslid, de heer H„ over
wien „De Tribune" dezer dagen schreef
dat hij betrokken zou zijn bij de ver»
valsching van Portugccschc bankbiljet»
ten. onmiddellijk een klacht wegens
smaadschrift ingediend bij den officier
van justitie te Amsterdam.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 500 DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
Als jte probeeren moet om opgewekt te doen wan
neer er op hetzelfde oogenbllk geKrijsch weerklinkt
in de kinderkamer, in de keuken iets over kookt,
je man brult waar zijn schoone boorden zijn en je
gasten een kwartier te vroeg komen.
(Nadruk verboden)
De winkelsluitingsveror
dening te Amsterdam
De Algemeene Winkeliersver
eniging wenscht ongewijzigde
handhaving der verordening
De Algemeene Winkeliarsvcrceni-
ging dringt er in een adros aan den
raad van Amsterdam op aan niet aan
te nemen het voorstel van de commissie
voor de'strafverordeningen, tot wij»
ziging van de verordening op de winkel
sluiting.Door die wijziging wordt de mo
gelijkheid geopend op den winkclver-
koop tot 's nachts 1 uur te verlengen,
mits de winkelier zich verplicht zijn
zaak niet voor 's middags 4 uur te ope»
nen.
AJressante betoogt dat een verorde
ning als de ondcriiavige, wil hare wer
king heidzaam zijn, vóór alles behoefte
heeft aan rust:
dat deze rust van de thans voorge
ste! Ie wijziging zeker niet te venvach»
ten is;
dat door de vrijheid van de keuze, of
men al of niet van de mogelijkheid tot
avondverkoop zal gebruik maken, het
aantal avondverkoopers wellicht zóó
zal worden uitgebreid dat daarmede een
gevaarlijk precedent zou zijn gescha
pen:
dat bij alle vorige pogingen om ver
zachting te brengen in de door som»
migen te rigoureus genoemde bcpalin»
gen der winkelslultings-verordcning
steeds is gebleken, dat men daarmede
de hand in een wespennest had gesto»
ken;
dat ook het nu voorgestelde middel
niet het gcwenschte resultaat zal op-
leve-en en dus allerminst bevrediging
zal brengen;
dat slechts van een algemeene veror
dening zonde.- uitzonderingen, met ge
lijke rechten en gelijke plichten voor al
len Jp den duur bevrediging is te ver»
waciiten, vooral indien door de daartoe
aangewezen organen voor een strikte
naleving der verordening wordt gezorgd
zoo lat er nie- meer zooaJs tot dusver
belaas het geval is. regelmatig straffe»
loos overtreding kunnen plaats vin
den en dat een onlangs gehot den alge
meene ledenvergadering der vcrceniging
het standpuni van 'n algem. verordening
zonler uitzondering opnieuw heeft on»
derschrcven.
ONDER EEN LIFT
Aan de gemeente-gasfabriek te Breda
is de stoker»machinist J. van Dijk, va
der van zeven kinderen, onder' de ko»
lenlift geraakt en onmiddellijk gedood.
Het lijk is door de justitie In beslag
genomen.
De salarisverhooging dar
ministers
Protest der Federatie van per
soneel in openbaren dienst
Het bestuur van de Federatie van
Personeel in Openbaren Dienst heeft
blijkens een mcdedccling aan den Mi
nisterraad een telegram gezonden,
waarin het protesteert tegen de salaris
verhooging welke de ministers zichzelf
hebben toegekend.
Van een verstoorde
trouwpartij
De bruidegom in hechtenis
genomen
Uit Gieten wordt aan Het Volk ge»
mel-J:
De 23-jarige L. H. van Zuidlaren, trad
Vrijdagmiddag in het huwelijk met een
meisje uit de gemeente Gieten. Pas van
het gemeentehuis thuis gekomen, werd
H. door Rijks» en Gemeentepolitie ten
huize van zijn schoonouders gearres
teerd, verdacht van diefstal met braak
onlangs te Zuidlaardcrvcen gepleegd.
Enkele flesschcn alkoholhoudende dran
ken, alsmede een partijtje sigaren, werd
mede als vermoedelijk afkomstig
van dezen diefstal in beslag geno»
Buiten noodzaak uitoefe
nen van de geneeskunst
De advocaat-generaal bij den
Hoogen Raad concludeert *.c
tot verwerping van een
cassatieberoep
De advocaat-generaal bij den Hoogen
Raad nr. Ledeboer. heeft geconcludeerd
tot verwerping van het cassatieberoep
van H. J. L„ door de rechtbank te
Haarlem, veroordeeld tot één maand
hechtenis, wegens het buiten noodzaak
uitoefenen van de geneeskunde als be
roep, door te Sassenheim een twaalf
jarigen jongen in behandeling te nemen
zonder tot de uitoefening der genees
kunde bevoegd te zijn verklaard. Bij
memorie had requirant rechtsgronden
tegen deze veroordeeling aangevoerd,
welke echter blijkbaar door den advo
caat-generaal onvoldoende werden ge
oordeeld.
De Rijwielplaatjes
Het in beslag nemen der
rijwielen
Door den heer Drop zijn tot den MT<
nister van Financiën de volgende schrift
telijk vragen gericht:
1. Is het den Minister bekend, dat op
Donderdag 7 Januari 1926 de politie in
de mijnstreek, bij de controle op de
aanschaffing van nieuwe rijwielplaatjes
(ter voldoening aan de Rijwielbelasting)
niet alleen waarschuwingen heeft gege
ven aan en proces-verbaal heeft opge
maakt tegen houders van rijwielen, doch
van dezen ook rijwielen in beslag ge
nomen heeft?
2. Moet de Minister niet erkennen,
dat dit optreden der politie-autoriteiten
onbehooriijk was, wijl een aantal mijn»
werkers daardoor niet tijdig do mijn,
waarop zij werkzaam zijn, konden be
reiken, alzoo werkverzuim hudden en
bovendien blootgesteld werden aan
straf (bestaande in het betalen van
boete) wegens te laat komen?
3. Is de Minister bereid publiekelijk
mede te deelen,- dat de in cslagncming
van rijwielen wegens gebrek aan het
bewjjs, dat de rijwielbelasting betaald
is, alleen mag plaats hebben na her-
herhaalde waarschuwing en vervolging
van de betrokkenen langs den gewonen
rechterlijken weg?
Dr A A, Beekman over
de overstroomingen
Een lezing in Den Haag
Het Koninklijk Nederlandsch Aardrijks
kundig Genootschap houdt Woensdag
27 Januari in Den Haag ,'n het gebouw
der Theosophisebe Vcrccidglng aldaar
een vergadering, waar als spreker zal
optreden dr. A. A. Beekman, met het
onderwerp „De overstroomingen",
Henri ter Hall
Een huldiging op zijn 60en
verjaardag
Den 5en Februari e.k. hoopt de heer
Henri Ter Hall te Rijswijk, oud«l:d van
de Tweede Kamer, voorzitter van het
Helden der Zee-fonds Dorus Rijkers en
oprichter van het bekende Revue-ge-
zeischap zijn 60en verjaardag vier;.-.
Er zijn omité's in wording om dezen
dag niet onopgemerkt te laten voorbij»
gaan.
FEUILLETON
Naar hef Entfelscb van
ESMé STUART.
32)
„Dat kan ik zeker niet. Ik had nog
tegen Jim willen zeggen dat hij jou
niet mocht laten mennen, maar
Ze lachten allebei.
„Dan weet ik hcusch niet wat u zult
moeten doen. Maar nu dat meisje van
Jim. Weet u wel dat hij aan "t sparen
is om met hasr te kunnen trouwen?
Hij is erg aardig en hij spaart al zijn
fooien op.-maar soms...."
„Wat soms?"
„Breekt hij eens los. Eventjes maar.
ziet u. Bij ons gebeurde^ dat geregeld".
„Ik hoop dat Jim
„Ja. hcusch en nu hebben wc een
overeenkomst gemaakt. Hü geeft mij
al zijn fooien, dan zal ik ze voor hem
bewaren. Vindt u dat Diet ecnig? Ik
heb gezegd als hij ze niet eerlijk af
droeg zou ik me nooit meer met hem
bemoeien. Ik zal hem wel in de gatec
houden. Ik hen blij dat de Generaal er
is, want die zal hem wel een flinke fooi
geven, denkt u niet? Hoeveel zou het
zün?"
Ze waren nu aan een bosch gekomen
en bleven bij een hek stilstaan, want
Sir Evas was vrijwel slap van het la
chen.
„Toney, je bent toch zen wonderlijk
kind!"
„Waarom, oom Duif? Wat is er voor
wonderlijks in om een armen jongen te
helpen, die geen moeder of zuster heeft,
die hij in vertrouwen k2n nemen. Ik
geloof v2st, dat hij heel eerlijk zal zijn
en mij si zijn fooien zal gen-en. Als je
niet veel geld in je zak hebt. kun je
het ook niet uitgeven. Stephens is hecle-
ui geen steun voor hem".
„En ben je ook van plan om Jim's
minnebrieven voor hem te gaan schrij»!
ven?"
„Neen, natuurlijk niet. Jim heeft twee
meisjes, oom, dus dat zou een heel
werk zijn".
„Twee! Dat is ook niet erg netjes".
..O ja, hij heeft het me allemaal uit
gelegd. met de eene wandelt hij en met
de andere is hij verloofd. Met het meis
je hier wandelt hij. Het be teek ent alleen
dat hij. als de ander hem Iaat loopen,
verloofd is met deze. Geen kwaad plan,
vindt u wel?"
„Dat hangt er van af".
„Heeft u nooit met iemand anders
gewandeld behalve met tante Duif?"
Op dat oogenblik zagen ze Lewis
Waycott naar hen toekomen, Toney
rende op hem af.
„O, vond u het erg? Oom Duif zegt
dat u
Het knappe gezicht van Lewis was
een en al glimlach.
..Erg? Wel neen. Wc hebben een
heerlijken middag gehad, is 't niet, juf»
fro uw Whitburn? Bepaald een opfris»
sching".
„Beste Waycott, ik vrees dat dit
Australische meisje een beetje misbruik
van je heeft gemaakt".
„Ik heb nog nooit gasten gehad die
alles zoo waardeerden" zei Lewis
lachend. „Maar hoort u eens. Sir Evas,
vindt u het goed dat ik juffrouw Whit
burn een rijpaard leen. Zij heeft een
aangeboren talent voor paardrijden cn
het temmen van wilde veulens.
„O neen, dat is onmogelijk. Lady-
Duif zou,... Neen, onmogelijk".
„Tante Honoria zal het erg jammer
vinden dat ze u gemist heeft", zei Lewis
tegen Toney. aie een frisschc kleur
had van het harde loopen.
„O. jullie moet de vulgcndc weck al»
lemaal eens bij ons komen eten. Way
cott. Morgen neen. morgen niet. maar
mijn vrouw zal je wel een briefje stu
ren. Je nichtjes moeten vriendschap
sluiten ipct Toney".
.Juffrouw Cadet houdt van muziek",
zei Toney. „en u zei dat uw nichtjes cr
ook van hielden. U weet wel dat ik er
het land aan heb. maar.... O, oom
Duif, dat zou ik hcclemaal vergeten, on»
zc wedloop! We zullen nog verliezen!
En Toney trok haar oom mee die alleen
nog tegen Waycott kon roepen:
„We moeten om 't hardst loopen met
mijn paard Bcss, Waycott. Wees blij,
dat je geen Australisch nichtje bij je
hebt wonen".
„Hè oom, ik dacht dat ik u juist een
beetje opvroolijkte. U had het hier toch
erg saai en het is hier niet half zoo leuk
ais bij ons thuis. Paps was cr een uit
duizend".
„Dat geloof ik graag. En zijn dochter
is cr een uit tienduizend".
„Neen. ik ben maar heel gewoon,
maar Paps! Hij was net zoo iets als
Koning Arthur. Er was geen levend
wezen, waar hij niet van hield, man.
vrouw, kind of beest. Hij was niet stijf
cn trotsch zooals u tegen Jim".
„Dat was toch hcusch mijn bedoeling
niet Toney, maar zie je...."
„Och. laat u maar, oom; gaat u maar
mee, laten we liever niet meer praten.
Ik zie Bess daar ginds al bij het park.
Ze is er vast eerder dan wij" cn hij
gehoorzaamde.
Ladv Duif was tamelijk laat voor dc
thee thuis gekomen. Zc had ccn hecle»
boel visites gemaakt en dc dames wa
ren bijna allemaal thuis geweest En bij
allemaal had zc het over Toney gehad.
Bij sommigen had zc cr den nadruk
op gelegd hoe heerlijk het voor het ar
me kind zou z{jn om bij haar in te
wonen cn baar opvoeding te krijgen
van dien armen, geleerden, dominé
Halls. Bij anderen zeide zc dat Sir
Evas zoo goedhartig was dat hij met
alle geweld wilde zorgen voor een soort
van familielid, die door haar vader vol
komen verwaarloosd was en zonder
eeD cent was achter gebleven. Zij hoop
te dat ze mettertijd geschikt zou zijn
om haar eigen brood te verdienen en
ze zou trachten haar zoo op te voeden
dat ze damcsachtiger werd in haar uiter
lijk en in haar spreken; d3n ze tot nu
toe was. Australië was ccn vrecselijk
land. vervolgde zc. waar etiquette en
goede manieren blijkbaar niet beston»
den. Tegen de moeite zag ze niet op,
want het was voor het meisje haar best
wil. Haar laatste bezoek bracht ze bij
mevrouw Hamilton en juffrouw Hono
ria Waycott, die net van een rijtoer
terug waren gekomen.
Juffrouw Honoria wilde graag wat
meer hooren over het meisje, in wie
Lewis blijkbaar nogal belang stelde,
maar ze kon niet nalaten medelijden te
toonen met Lady Duif, omdat deze zoo
veel met het kind te stellen had. Me
vrouw Hamilton merkte op dat haar
dochters nooit lastig waren geweest: ze
waren zoo zacht van karakter en knap
van hoofd, en zij hadden bepaald veel
aanleg voor muziek. Het was zoo goed
voor joiige menschen als zc' tijd en ge»
lcgcnheid hadden om zich op zooiets
toe tc leggen. Had Lady Duifs nieuwe
huisgenoote ook een bepaald talent?
„O heelemaal niet! Zc is volkomen
ongeschoold en ongetemd. Ze houdt
het meesre van het gezelschap van be
dienden en menschen die I meden haar
stand zijn. Dat is altijd ccn slecht tec»
„Dat is het zeker", antwoordde me»
vrouw Hamilton, die dit in haar oor
knoopte en besloot dat haar dochters
niet met Antonia Whitburn zouden mo
gen omgaan. Juist toen Lady Duif op
stond om te gaan kwamen de twee
meisjes binnen.
«-.■"-1..^' u tock toedrinken, Ladv
,zc' Juffrouw Waycott. „Ik be
grijp niet waarom Lewis niet .huis is.
Hij moest iemand voor zaken spreken
en zou den heelcn middag thuis blijven.
Bel eens vobr de thee, Maud".
„Kijk, hier staat nog theeboel, tante
Honoria! Lewis heeft zeker aparte thee
visite gehad. Wie zou er geweest zijn?"
Lady Duif verontschuldigde zich. zc!
d3t zc vrienden verwachtte en zeilde
de kamer uit. terwij! ze bij zichzelf
dacht: „Mevrouw Hamilton stuurt het
er natuurlijk op aan dat een van baar
dochters meesteres op Huize Way
cott wordt. Het is een alleraardigste
bezitting. Die jonge man wordt heele
maal door vrouwen geregeerd. Arme
kerel!"
(Wordt vervolgd).
