HAARLEM'S RAC?LAD
DE ZILVEREN 3RUIL0FT VAT' DE KONINGIN
EN DEN PRINS
1901 7 FEBRUARI 1926
Herinneringen aan de burgerlijke voltrekking en de kerkelijke
inzegening van het huwelijk
Laat schallen dc juichtoon.
Laat vaaien de vlag.
Laat stralen het licht
Op den fccstclijkcn dag.
Eer. fragment uit het lied gezongen
door mevrouw CraandijkSchuil op
het feestconcert gegeven in de Gtoote
Kerk ter gelegenheid van het huwelijk
van dc Koningin en Prins Hendrik. Uit
het lied van Ds. Craandijk dat den veel»
reggenden titel had: Een woord uit het
hart van net Nederlandsche volk. i.cm
lied van teederc innigheid, dat den
Prins toeriep:
Vorstenzoon
Haar heil rust thans
In uwe hand.
Wees goed voor 't kir.d
Van Nederland.
En dat eindigde:
Zoo bidt nu ganscn Nederland
Voor het vorstelijk paar
„Wees met hen. o Vader,
Met Hem cn met Haar.
Gij. Goede en Getrouwe
Verhoor Onze bede
Bewaar Hen, geleid Hen
Ga Gij met Hen mede.
En zegen Hun echt
Met Uw licht en Uw vrede.
Een kwart eeuw is sinds dien voor.
bijgegaan. Het vorstelijk echtpaar dat
toen net middelpunt van aller belang,
stelling was, is dit ook nu weder nu
het den zilveren bruiloft mag vieren.
Maar was grootsch de huwelijksplcch»
tigheid cn "hadden overal in het land
luisterrijke feesten plaats ter eere der
jonggehuwden die deden zien dat dc
jonge Souvereinc die hart cn hand had
geschonken aan een Duitschen Prins al.
Ier genegenheid had. thans zijn de tijds»
omstandigheden er niet naar om lu.d»
ruchtig feest te vieren. En het eert on.
ze Koningin, die in menig opzicht haar
onderdanen een voorbeeld geeft_ met
alleen van verheven plichtsbetrachting
maar ook van diepen ernst, dat het
haar wensen is dat haar zilveren bru:.
loft, zij het dan niet onopgemerkt, toch
voorbij gaat zonder dat groote feesten
plaats hebben. Integendeel. :n eenvoud
zal die dag herdacht worden in den fa.
milickring op Het Loo, waar haar va.
eer ook zoo gaarne vertoefde. En, wat
haar nog mee": tot eere strekt, geschcn-
ken verzocht zij haar niet te geven,
maar het geld dat men er voor had wil.
len besteden, te bestemmen voor dc
slachtoffers van den watersnood. Bc»
wijs hoe zij voelt voor baar volk, mee»
leeft met dat volk in al zijn nooden.
Het licht en dc vrede te midden
van den onvrede cn de onrust der t:;.
den waarvan de dichter zong. zijn gc»
komen in het hart der Koningin, ook
in den weg van het lijden cn van het
leed dat ook haar in haar huwelijk wel
eens heeft getroffen. In dat opzicht is
een vorstelijk huwelijk gelijk^ aan elk
ander huwelijk, waarom zou het ook
anders. Door het lijden gaat het naar
omhoog. Door het lijden naar den in»
nerlijkea vrede.
En nu gaan haar gedachten naar h'ct
verleden. Nu zijn het de dagen van her»
innering. Van herinnering aan wat voor
25 jaren plaats had. Var. herinnering
j.:-n wat in heel dat huwelijksleven ge.
schïedde.
denbroek van 's.Hceraartsberg en
Bergambacht, Opperkamerheer van de
Konir.gin en Luitenant»gcneraal Graaf
|C- H. F. Dumonceau. adjudant gene»
Chef van het Militair Huis van de
Koningin.
Nadat ae toestemming van de moe»
ders van Bruidegom en Bruid tot het
iangaan van de echtverbintenis was
■erkregen. zcidc minister Gort van der
Linden: Nu dan uit dc verkregen toe»
stemming cn uit de overlegde beschei»
den gebleken is. dat niets meer in den
eg staat aan de vervulling van Uw
ensch. hoogc Bruidegom cn Bruid, is
het oogenbiik gekomen waarop ik van
U een woord vraag, dat niet alleen
oor U zeiven, maar ook voor ons ge»
Held vaderland van zoo onschatbaar
gewicht is.
Ik noodig U eerbiedig uit van Uw
zetels op te staan en elkander de
rechterhand te geven en vraag U Hein»
rich Vladimir Albrecht Ernst, Hertog
van Mecklenburg en U Wilhelmina He.
Icna Paulina Maria, bij de gratie Gods,
Koningin der Nederlanden, Prinses van
Oranje Nassau, of Gij verklaart dat
Gij elkander aanneemt tot echtgenoo»
ten cn dat Gij getrouwelijk alle de
plichten zult vervuilen welke door dc
eet aan den huwelijken staat zijn ver»
bonden.
Wat is daarop uw antwoord?
Toen beider plechtig Ja was uitge»
sproken vervolgde de minister,
Zoo dan verklaar ik, minister van
Justitie, ambtenaar van den burgerlij»
ken stand, in naam der wet U door het
huwelijk verbonden.
Nadat de hooge cchtgenooten hun ze.
tels weder hadden ingenomen en de
huwclijksactc voorgelezen cn geteekend
was, wendde de minister zich tot de
jonggehuwden cn sprak hij als volgt:
Hoogc cchtgenooten! _Van* ganschcr
Koningin en Prins als verloofd
paar
De burgerlijke huwelijks»
voltrekking.
Het was een indrukwekkende plcch.
tigheid de sluiting van het huwelijk
van Koningin Wiihelnriaa er. Hertog
Hendrik van Mecklenburg, die plaats
had op den 7cn Fcbru-ri 1901 in de
witte zaal van iict Koninklijk Paleis te
Den Haag. Met dc leden der familie
woonden verscheidene vorstelijke
sonen haar bij. Als ambtenaar van den
Burgerlijken Stand fungeerde de ms»
nistér van Justitie Mr. Cort van der
Linden die daarbij werd bijgestaan
do or den gemeentesecretaris van Den
Haag. den heer Evers. \h getuigen
traden op Mr. A. van Nnatnen van
Ifcmnes voorzitter der Eerste Kamer.
Mr. J. G. Gicichman. voorzitter der
Tweede Kamer; Luitcnant»generaal Jhr.
G. M. Verspycl', .Ujijdant generaal van
dc Koningin; K. J. G. Baron van aHr»
Het Koninklijk* Bruidspaar in 1901
toe om zoo te danken voor de spontaan
gebrachte hulde.
Lang voor de plechtigheid in de
kerk begon, waren daar al honderden
genoodigde bijeen. Van de talrijke aan«
wezigen noemen wij dc ministers, enke»
le oud.mhiisters, leden van de Staten.
Generaal, Commissarissen der Konin»
gin cn leden van Gedeputeerde Staten,
enkclo Burgemeesters van groote ge
meenten, oud.leeraren van de Konin»
gin, verscheidene diplomaten, cn een
Transvaalsche deputatie.
De kerk was eenvoudig maar smaak,
vol versierd, met fraaie sierplanten.
Onder het voetstuk van den preekstoel
was een plantengroep aangebracht,
waar tusschen tal van witte bloemen
prijkten. Tegenover de zetels voor het
vorstelijk echtpaar verrees een groote
bk>emenru?kcr uit een glazen kelk. Dc
boogvulling tusschen het koor en het
schip der kerk was gedecoreerd met
een rand waarop in Gotisch schrift
de woorden waren aangebracht. Mijn
oog zal op u zijn.
Tegenover den preekstoel waren dc
zetels voor het vorstelijk echtpaar cn
de bloedverwanten geplaatst. Op 'het
-tapijt door de Nederlandsche Jonk»
vrouwen aangeboden, in het midden
waar van de knielbank stond, dc Hof»
prediker Dr. G. J. van der Flier, stond
voor den kansel. Op een tafeltje dicht
bij den predikant lag de Bijbel met de
trouwringen op een gouden schaaltje.
De vorstelijke cchtgenooten cn de
itelijke genoodigden, betraden de
kerk door den ingang aan de Rivier»
Een afbeelding van 25 jaar geleden van 'de vorstelijke bruid in
haar bruidstoilet
hrate wensch ik U geluk met de vol»
trekking van Uw huwelijk.
U in ce eerste plaats. Vorstelijke
echtgenoot.
Uit liefde voor Uw Koninklijke Bruid
hebt Gij uw dierbaar Mecklenburg se»
dert eeuwen aan Uw geslacht ver»
kr.ochr, verlaten.
Gij hebt thans de plechtige belofte
afgelegd. Haar hou cn trouw te zijn, de
dankbaarheid cn aanhankelijkheid van
Haar volk zijn U gewaarborgd.
U ook. Majesteit, U bovenal, geldt
mijn wensch.
Van uw wiegje af heeft het Neder»
landschc volk. U. zijn lieve Konings»
kind. zien opgroeien onder de hoede
van Uw geëerbiedigde cn beminde moe»
der. Blijde heeft het U, zijn Koningin,
gehuldigd toen Gij Bevestigd hebt het
aloud verbond van Nederland en Oran»
je, veilig in wcdcrzijdsche trouw. En
thans viert het met U het hooggetijde
van Uw leven, met dc bede in het hart,
dat U en Uw gemaal alles beschoren
moge zijn wat een mcnschcnpaar gc»
lukkig maken kan.
Hooge echtgcnooten! Het geluk dat
Gij, tot lief en leed vereend elkander
bereidt straalt ver buiten Uwe echte»
'ijkc woning. God geve dat Uw echt
ten zegen zij voor U zeiven, tot vreug»
de voor Uw hoogc Vccwanten en tot
heil van het dierbaar vaderland.
Op weg naar de Kerk.
Na afloop van het burgerlijk huwe»
iijk formeerde zich de stoet om zich te
begeven in de rijtuigen die het jonge
echtpaar en zijn familie en gevolg zou»
den geleiden naar de kerk.
In den stoet ging voorop het eere
escorte. Dan dc galarijtuigen met de
vorstel'.!-e gasten. En vervolgens kwam
de gouden koets met S paarden be<
spannen, he: gc :chcnk der Amsterdam»
mers aan de Koningin bij haar inhvl»
diging. nu voor het eerst in gebruik,
waarin gezeten was het vorstelijk echt»
paar met tegenover zich Ge Koningin
Moeder. Een geestdriftig gejuich der
menigte, die zich overal had opgesteld,
vergezelde het vorstelijk echtpaar van
het Paleis tot aan de Groote Kerk, w.-sr
het huwelijk kerkelijk zou worden ingc»
zegend.
Dc geestdrift was algemeen. Velen
waren zich:; aar aangedaan. Vrouwen
s-.ireiden van aandoening. De Koningin
Moeder vas zeer onder den indruk.
Herhaaldelijk bracht zij haar zakdoek
aan de oogen. Ook dc K-oninklijkc
Bruid bracht meer dan eens haar zak»
doek aan dc oogen. Het machtig mo»
ment greep ook haar aan. De Prins die
tot op dat oogenbiik heel stram mil:»
ta.r: bad gesalueerd, nam nu de
steek af en wuifde cr dc menigte mede
vischmarkt. Zc werden door dc kerk»
voogden naar de ontvangkamer geleid.
Terwijl allen zich van hun zetels ver»
hieven, kwamen dc lang verwachten het
kerkgebouw binnen. Bij hun binnen»
treden ruischte het van het orgel Hiin»
dels Sanctum, gespeeld door den orga»
nist, den heer Koopman.
Dc Koningin aan den arm van haar
echtgenoot zag cr in haar prachtig
bruidstoilet bcvalligcr dan ooit uit. de
trouwjapon was van wit drap d'argant
in dc kunstnaaldwcrkschool te Amstcr»
dam geborduurd met zilver cn paarlen
die schitterden in het daglicht, met c..r
voorstuk van witte tule met slingers
van een krans van Oranje bloesems
een tulen sluier.
Prins Hendrik was in den uniform
van Schout bij Nacht cn droeg onder»
meer de onderschcidingsteekenei van
grootkruis van den Nederlandschcn
Leeuw. De Koningin Moeder droeg een
donker lila kleed cn volgde an de
arm van den Groothertog van Meck'.cn»
burg Schwerin achter het bruidspaar.
Baronesse van Hardcnbroek hielp de
Koningin bij het plaatsnemen door den
slu'er op tc lichten.
Het orgel zweeg zoodra het vorstelijk
echtpaar en de genoodigden hadden
plaats genomen. Een gemengd koor,
onder leiding van Arnold Spoel, hief
aan een lied van Eugcn Hildaoh. ccn
compositie op de woorden van Ruth;
Uw volk is mijn volk, uw God is mijn
God.
Plechtig klonk de gewijde zang.
Waar gij heengaat, daar wil ook ik
ook ik heengaan.
En waar gij zijt, waar gij zijt, daai
wijl ook ik.
Uw volk is mijn volk cn uw God is
mijn God.
Waar gij sterft, daar sterf, ik ook cn
waar gij rust,
Moog ook mijn rustplaats zijn cn
slechts dc dood zal ons scheiden.
Waar gij heengaat, daar wil ook ik
heengaan.
De kerkelijke inzegening
van het huwelijk.
Na het uitspreken van ccn gebed cn
nadat staande door alle aanwezigen
gezongen het eerste vers van Gezang
Zai: zeegnc God, Hij steil' u tot een
zegen, begon dc Hofprediker de predi
catic. In het begin van zijn toespraak
zeide Dr. Van der Flicr. dat het nu ir
waarheid hoogtij voor het bruidspaai
was. Liefde bracht u tot elkaar, wi.
mogen dit vrijmoedig getuigen en daar
om danken wij Hem, die de harten
neigt cn de -wegen bestuurt en die u aan
elkander verbindt. Met u en voor u ver»
heugen wij ons en heel een volk toont
met de blijden blijde tc zijn. Dankt,
dankt nu allen God.
Als tekstwoord koos de prediker het
woord van den Psalmist Verhef Gij
over ons het licht Uws aanschijns, o
Heer.
Hij deed opmerken dat deze bede de
voorwaarde van waar huwelijksgeluk
omvat. Met d-.c bede in het hart hebt
gij genoeg, zeide hij, om dc plicht die
i het huwelijk oplegt, naar cisch tc
crvullen. Waarin die plicht bestaat? Al
ctn in dc liefde, het machtige beginsel
waaruit een goed huwelijk leeft De
'.icfdo moet uw wcdcrzijdsche verhou»
ding beheerschen. Het ligt in den aard
der liefde zich zelf tc geven en den
ander tc dienen. Laat het daarom uw
doel zijn, niet allereerst om gelukkig tc
worden, maar om gelukkig tc maken
cn juist hierdoor o. heilig mysterie
der liefde zult gij zelf gelukkig wor»
den.
Bouwt elkander op in dc hoogste lief»
de en herinnert u gedurig dat uw huwe»
lijk vrucht moet dragen voor de eeuwig»
heid. Hierin ligt ook dc waarborg voor
duurzaam geluk, dat niet sleohts
twee handen zich in elkander leggen,
maar twee harten zich te zamen ver»
binden aan God cn zijn dienst.
Laat er een heiligenden invloed van
den een op de andere uitgaan. Draagt
bovenal elkander voortdurend op aan
God. Moge de Heer zelf dc derde, neen
de eerste zijn in uw beider verbond. O,
Hij wil het zijn. Wat Hij eenmaal tot
Zacfchcus sprak, zegt Hij ook tot u:
lk moet heden in uw huis zijn, uw gast
i uw huisvriend.
En war.r Hij woont, daar worden ban»
den voor meer dan een leven gelegd;
daar spreidt dc zon van Gods liefde
haar licht over heel uw bestaan, ja een»
maal nog over den avond uws levens.
Gelukkig het huwelijk waar Man cn
Vrouw beide met de Josua»keuzc begin»
i. Aangaunde mij cn mijn huis, wij
zullen den Hcere dienen. Gelukkig het
huis, waar 't vuur der liefde op 't altaar
niet uitgebluscht cn het offer des gc»
beds dagelijks aan God toegebracht
wordt: het gebed van den vromen Ko«
ning: Verhef Gij over ons het licht
Uws aanschijns, o Heer.
Hierop had dc eigenlijke inzegening
■un het huwelijk plaats. De Hofpredi»
kcr las een gedeelte van het Huwelijks»
formulier voor cn toen dc Koningin
haar hand a3n haar echtgenoot had ge»
reikt cn Dr. van der Flicr de gebruike»
lijkc vragen had gedaan klonk als ant»
woord een duidelijk cn klankrijk: Ja.
F.rn plechtig oogenbiik, waarop het den
beiden moeders aan tc zien was dat zij
zeer aangedaan waren.
de wisseling der trouwringen kniel>
dc het vorstelijk echtpaar neer om den
/egen tc ontvangen. I let bleef in die
knielende houding, toen daarop de gei
Imecntc aanhief dc vier laatste regels
var. Gezang 96. Met ccn korte toe»
spraak werd den Prins een Bijbel aan.
geboden, dien hij overreikte aan zijn
adjudant Jhr. Van Suchtelen.
Dc prediker besloot:
„Van ganschcr harte wensch ik U
geluk. Vorstelijk echtpaar, met uw gc»
sloten huwelijk. Blijft tot in lengte van
dagen voor elkander gespaard. Dc God
der liefde ga met U cn lichte U als een
wolk cn vuurkolom voor. Schoon is uw
huwelijksdag, moge Uw huwelijksleven
altijd schooner worden. Weest verze»
kerd, dat duizenden harten U volgen
in den geest cn in gebeden en bij die
duizenden wil ik meefe behooren en
smeek ik het allerbeste deel van mijn
God voor LI af.
Geliefde Koningin Moeder! Wees Gij
lang dc gewcnschtc getuige van het ge»
luk van wie Gij op aarde het liefst
hebt. Ik weet. Uw leven is voor uw
dochter één toewijding, één lang gebed
geweest van haar geboorte af cn met
gemengde aandoeningen hebt Gij deze
ure zien komen. Moge blijdschap in
Uw binnenste den boventoon hebben,
als Gij Uw kind waarlijk gelukkig zult
zien. God geve U bij Uw Vorstelijken
Schoonzoon, wicn gij ccn plaats in uw
hart hebt gegeven, die kinderlijke lief»
dc tc vinden, die Gij ten volle verdient,
Geëerbiedigde Groot Hertogin Wedu»
wc! Niet minder voor U zij dit huwelijk
een bron van blijvende vreugde, een
oorzaak van dank aan den Heer. Hij
doc u duidelijk zien dat het in waar»
hcid vap Hem is gewild cn in Hem is
gesloten.
En Gij. trouwe God cn Vader! Ver»
hef Gij het licht Uws aanschijns over
ons. om Uwer eeuwige liefde wil.
Daarna zong dc gemeente het beken-
de: „Waar liefde woont gebiedt de
Heer den zegen" en werd met het uit
spreken van den zegen de godsdienstige
plechtigheid geëindigd.
Prins Hendrik trad op den predikant
toe cn drukte hem hartelijk de hand.
welk voorbeeld door de Koningin werd
gevolgd. Het koor viel in met dc Hymne
van Gluck, vierstemmig met orgel,
woorden van den heer P. A. M. Roclc
van Hensbroek. Tot einde van dc plech
tigheid werd op het'orgel gespeeld de
Marchc Pontificale van J. Lcmmcns.
Onder de tonen daarvan ging dc Ko»
ningin aan den arm van den Prins naar'
de ontvangkamer, gevolgd door de vor»
„asten, die daar het echtpaar
kwamen gclukwenschcn. Hartelijk kus»
te de Koningin hier haar moeder, dc
moeder van den Prins cn dc overige
vorstinnen. Dc Prins omhelsde zijn moe»
der cn dc Koningin Moeder.
Inmiddels verkondigden honderd en
een saluutschoten aan het volk, dat dc
plechtigheid was afgcloopen. Onder da»
verend gejuich van dc dichtopcengcpak»
tc menigte werd naar het Paleis terug»
gereden, nu reed het vorstelijk echtpaar
aan den spits van den stoet.
Na de cour van gclukwcnschen ten
palcizc verccnigde het vorstelijk echt»
paar met de genoodigden zich aan ccn
gala»dcjeuncr. Dc Koningin Moeder
bracht ccn dronk uit op het jonge echt»
paar. welke dronk door Prins Hendrik
werd beantwoord met ccn heilwensch
in dc Nederlandsche taal op do Ko»
ningin Moeder. Ook door den Groot
Hertog van Mecklenburg cn door Prins
Albert van Pruisen werd een toost uit»
gebracht, door de KoningimMoedcr be«
antwoord met ccn heildronk op dc aan»
wezigen.
In den namiddag vertrok het ko»
ninklijk echtpaar naar het Loo. In dc
vestibule van het Palcis nam de Ko
ningin Moeder hartelijk afscheid van
haar dochter, ze kon haar tranen nicf
bedwingen. Onder daverend gejuich
ertrok dc trein naar Het Loo.
Als treffende samenloop van omstan-
digheden zij nog vermeld, dat dc Ko»
ningin evenals de Koningin Moeder in
het huwelijk trad toen zij 20 jaar 5
maanden cn 7 dagen oud was.
Wat de Koningin wedervoer.
Het leed is der Koningin in haar hu»
wel ijk niet gespaard, zoo betoogden wij
aan het begin.
Ruim ccn jaar na het sluiten van haar
huwelijk werd zij door ccn ernstige ziek»
tc, typhus, aangetast, die haar leven in
gevaar bracht. Het waren bange dagen
oor dc vorstelijke familie cn voor ons
olk. Maar. gelukkig, dc Koningin her»
stelde. Dc hoop cchtcr, dat het ko»
ninklijkc gezin zou vermeerderd wor»
den, werd verijdeld. In 1906 deed we»
der dc tijding dc ronde, dat gezinsver»
meerdering was tc wachten. Maar an«
dcrmaal teleurstelling.
Eindelijk in 1909 werd dc wensch van
Koningin cn volk vervuld. Een konings»
kind werd geboren: Prinses Juliana.
Wij herinneren ons allen nog de por»
trettcn van dc Koningin als gelukkige
moeder, door haar zelf vervaardigd cn
dc blijdschap onder het volk. Als moe
der heeft do Koningin zich bij ultnc-
mendheid van haar taak gekweten. Zelf
erstandig door dc Konii:gin»Moedcr
opgevoed, heeft zij zich bijverd haar
kind ccn dergelijke opvoeding te ge
ven. En dat dc Prinses voorspoedig op»
groeide is zeker ccn reden tot dank cn
reugdc.
Een paar maal was het leven der Ko
ningin in gevaar door andere omstan
digheden dan door ziekte. Wij herin-
neren er aan dat in het najaar van
1908, toen de Koningin cn dc Prins
van een rijtoer terugkeerden, ccn der
wielen van het rijtuig in dc rails der
clectrischc tram bleef vastzitten cn dat
ccn naderende tram niettegenstaande
dc bestuurder zoo snel mogelijk remde,
met het koninklijk rijtuig in botsing
kwam. Het rijtuig cn onderstel werden
zwaar beschadigd, doch dc Koningin cn
dc Prins bleven ongedeerd.
Do prins, die dadelijk had gezien, dat
dc Koningin geen leed was overkomen,
sprong uit het rijtuig en greep dc paar»
den, die dreigden op hol te gaan. In»
middels stapte de Koningin uit cn ging
tc voet naar het Palcis. Kort daarna
wandelde het koninklijk echtpaar naar
hot palcis van dc KoningimMoedcr, om
deze gerust tc stellen.
In Juli 1917 toen de koningin uit Den
Bosch kwam, waar zij dc troepen had
geïnspecteerd, en naar den Haag terug»
keerde, ontspoorde dc trein tusschen
Schalkwijk en Houten. Bijna alle wa
gens ontspoorden en verschillende rei
zigers werden gewond. Ook van het
koninklijk rijtuig stonden dc voorste
wielen ïri het zand. Maar de Koningin
bleef ongedeerd. Verscheiden licht en
zwaar gewonden werden door de Ko»
ningin verbonden. Toen na cenigcn tijd
cr een extra trein kwam, wilde dc Ko»
ningin niet instappen, voordat zij ze»
kerneid had. dat aan al do gewonden
hulp was verleend.
Niet het minst smartelijk van al dc
jaren van haar huwelijk waren voor de
Koningin de dagen van den oorlog.
Maar, to<yi ook in waarheid heeft zij
getoond te midden van haar volk tc wil
len wonen. Zij nam aan al de te nemen
maatregelen deel. Veel is in die dagen
geschied op haar persoonlijk initiatie}.
Jn wat haar volk ondervond deelde zij.
En dat ons land in die dagen buiten
den oorlog is gebleven is zeker wel
voor een deel ook aan haar te danken.
In geen enkel opzicht is zij vreemd aan
huur volk gebleven!
Maar óók hoogtijden in die kwart
eeuw. Dagen waarop voor haar, do
Koningin van Nederland, dc zon des
geluks aan dc kimme scheen. Hoog»
tijden, waarop zij mocht ervaren, dat zij
de liefde van haar volk bezit, dat groot
dc waardccring is voor de wijze van
vervullen door haar van haar taak cn
plichten. Treffend kwam dat uit in d_c
dagen van do herdenking van haar 25»
jarige regccring. Dat sterkt en is ten
troost bij het lijden. Echter ook op die
hoogtijden toonde dc Koningin zich
'rouwe van diepen cmst. van ccn hoog»
aandc levensbeschouwing.
Tn al dc jaren van haar huwelijk is
zij als vorstin, als vrouw cn als mensch
een voorbeeld, ccn lichtend voorbeeld
geweest. In al wat goed is cn edel cn
schoon, is zij voorgegaan. Stormen bic»
ven haar niet gespaard, slagen cn teleur»
stellingen troffen óók haar. Daar ko»
men ook in hfet huwelijk donkere da»
gen. Dc moeiten des levens blijven u
niet gespaard. Vroeg of laat^zal uw
levensweg bergopwaarts gaan. Zoo had
dc Hofprediker gezegd bij het sluiten
van het huwelijk. Do Koningin heeft
dat óók ervaren. Dochin haar gc»
loof vond zij kracht cn sterkte cn
zóó heeft zij het al kunnen dragen, dat
cchtcr bijdroeg tot verdieping van den
ernst des levens. Koningin Wilhelmina
is geworden de van den ernst des lc»
:n« zich bewuste!
Maar, waar in andere landen kronen
vielen en vele vorstelijke personen wcr»
dcu onttroond, bleef zij de Koningin
van Nederland, bij do gratie Gods,
middelpunt van dc nationale éénheid,
bemind dóór geheel ccn volk. dat weet
tc waardceren voorbeelden van getrou»
wc plichtsbetrachting, van verheven le»
i vensopvatting.
En dan dc blik naar het vcrlcdcno
richtende, naar wat voorbij ging. ver»
wijlende in herinneringen, mag dc
grondtoon van haar hart dankbaarheid
zijn. Ziende op wat in andere landen
plaats had mag het zijn. naar het woord
dat zij eens in haar Kerstgroet aan
haar volk bracht: „Er is veel stof tot
dankbaarheid in onzen grooten, doch
moeilijken tijd". Een grootheid cn moei»
lijkhcid, die door haar verstaan cn door»
grond is.
Dankbaarheid dat het hier nog zoo
rustig is gebleven. Dankbaarheid dat
haar troon nog wordt geschraagd door
ccn groote schare van warme Vader»
landers, mannen cn vrouwen, die cr
Ërat op gaan Nederlanders tc zij"!
iankbaarheid niet het minst voor Hoo»
geren Zegen, ontvangen in die kwart
eeuw, die nu is voorbij gegaan, voor
het verheffen van het licht van Gods
aanschijn over haar cn haar huis!
Dankbaarheid is in deze dagen het
gemeenschappelijk gevoel van Vorsten»
nuis cn Volk. En dan het oog rich»
tende naar dc toekomst, dc bede: Wat
was in het verleden, moge blijven in
het heden cn in dc toekomende tijden,
nog lange jaren: Wilhelmina van Oran»
je. onze Landsvrouwe, naar een woord
van Treub „de Moeder der natie", ziel»
gevend aan haar volk met een volko»
men toewijding cn zóó dat volk lei»
dend en vóórgaande op den weg van
het goede! Een bede. die genadig ver»
hooring moge ondervinden!
\V. F. B.
I-Iet Koninklijk paleis Het Loo, zooals liet er 25 jaar geleden
uitzag, toen de Koningin in het huwelijk trad
